Άναψε το φανάρι, βάζω πρώτη και ξεκινάω και με την άκρη του ματιού μου βλέπω κάποιον να έρχεται καταπάνω μου από τα δεξιά, προσπαθώ να αντιδράσω όπως κάνω πάντα για να αποφύγω τέτοιες καταστάσεις αλλά κάτι δεν γίνετε σωστά και ΜΠΑΜΜΜΜΜ
«ΟΧΙ ΟΧΙ δεν το πιστεύω αυτό ΟΧΙ ΟΧΙ» φώναζα μέσα στον εκνευρισμό μου και πετάγομαι έξω να δω την ζημιά.
Τα αυτοκίνητα ήταν και τα δύο κατεστραμμένα και το ένα είχε σφηνωθεί με το άλλο που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσα καν να το μετακινήσω
«μα που είχες το μυαλό σου» ούρλιαξα στον οδηγό ο οποίος ήταν τρομερά σοκαρισμένος και δεν είχε κουνηθεί από την θέση μου. Χωρίς να τα χάσω άνοιξα την πόρτα του συνοδηγού και προσπάθησα να τον βγάλω έξω.
«έλα πρέπει να φύγουμε από εδώ πριν γίνουν χειρότερα τα πράγματα» του είπα πιο ήρεμα γιατί εκείνος δεν αντιδρούσε. Του έβγαλα την ζώνη και με κοίταζε με βλέμμα απλανές.
«κουνήσου παιδάκι μου πριν γίνει καμία έκρηξη» στα λόγια μου άρχισε να συνειδητοποιεί την κατάσταση και με άφησε να τον βοηθήσω να βγει.
«συ συγνώμη εγώ έφταιγα» έλεγε ακόμα σοκαρισμένος
«αυτό δεν είναι ανάγκη να μου το πεις το ήξερα και μόνη μου» του πέταξα σκληρά πάνω στον εκνευρισμό μου αλλά αμέσως το μετάνιωσα γιατί τον έβλεπα πως ακόμα δεν είχε συνέλθει. Τον πέρασα απέναντι και τον έβαλα να κάτσει στο πεζοδρόμιο.
«κάτσε εδώ και εγώ θα κανονίσω για τα υπόλοιπα» τον διέταξα αυστηρά και με κοίταξε με ένα παράπονο σαν να είχα μόλις μαλώσει ένα παιδάκι. Δεν έχασα τον καιρό μου και κάλεσα πάλι τον Τζες.
«έλα..... το προαίσθημα που σου έλεγα?............ ναι τράκαρα............... απομάκρυνα το ακουστικό από το αυτί μου για να αντέξω τις φωνές του............ Τζες.... Τζες σύνελθε και έλα για να δούμε τι θα κάνουμε................. όχι δεν μπορώ να το μετακινήσω.......... απομάκρυνα και πάλι το ακουστικό απο το αυτί μου............ Τζες φέρε δύο ρυμουλκά και έλα, είμαι δύο στενά πριν το γκαραζ................. ναι ακριβός στο γκαραζ................... μέχρι το βράδυ θα δούμε τι θα κάνουμε.............. όχι θέλω την κόμπρα................. καλά καλά, έλα τώρα να πάρεις τα αμάξια και βλέπουμε................. οοοοοο μην με φουρκίζεις παραπάνω ότι έγινε έγινε.............. οκ σε περιμένω εδώ» κλείνω την κλήση και καλώ τον Τζέηκ
«έλα αγάπη μου.............. μπορείς να έρθει να με πάρεις?................. όχι δεν είμαι στο γκαράζ, είμαι στο φανάρι δύο στενά πριν το γκαράζ.............. κάποιος με τράκαρε και περιμένω να έρθει ο Τζες για να πάρει τα αμάξια.................... οχου μην αρχίζεις και εσύ, θα τρέξω με την κόμπρα και τέλος, έτσι κι αλλιώς με την κόμπρα ήθελα να τρέξω εξαρχής............ καλά καλά έλα και τα λέμε» του πέταξα και έκλεισα την κλίση για να μην εκνευριστώ παραπάνω, γύρισα να κοιτάξω αυτόν που με είχε χτυπήσει, καθόταν στο ίδιο σημείο που τον είχα αφήσει και με κοίταζε με το στόμα ανοιχτό.
«είσαι καλά?» κούνησε μόνο το κεφάλι χωρίς να μιλήσει
«μην ανησυχείς θα έρθουν αμέσως να πάρουν τα αμάξια και θα τα πάνε στο γκαραζ μου, θα σου το φτιάξουν σαν καινούργιο» ακόμα με κοίταζε
«είσαι σίγουρα καλά»είπα χαμογελώντας
«εε ξέρεις συγνώμη εγώ φταίω είχα αφαιρεθεί»
«ότι έγινε έγινε, απλά την επόμενη φορά που θα είσαι κοντά σε φανάρι να θυμηθείς να το κοιτάξεις» του είπα και του χαμογέλασα για να τον κάνω να ηρεμήσει
«δεν είσαι εκνευρισμένη?»
«είμαι άλλα εσύ είσαι σε χειρότερη κατάσταση απο μένα οπότε λέω να σου την χαρίσω για σήμερα»
«θα θα πληρώσω όλη την ζημιά να σου δώσω τα στοιχεία μου και» σήκωσα τα χέρια μου για να τον κάνω να σταματήσει
«μην ανησυχείς γι αυτό τώρα, δεν μου χρωστάς τίποτα, απο την άλλη όμως θα πρέπει να προετοιμαστείς για την δική σου ζημιά, θα κοστίσει αρκετά, η αριστερή σου πλευρά είναι όλη κατεστραμμένη»
«ξέρεις πολλά για τα αμάξια ε?»
«είναι η δουλειά μου» ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα
«πάντα τέτοια αμάξια οδηγείς» κοίταξε το αγωνιστικό που οδηγούσα και γούρλωσε τα μάτια του
«χαχαχα μόνο σε αγώνες, οδηγώ τέτοια αμάξια, αλλά σήμερα το πήρα για να του κάνω δοκιμή πριν τον αγώνα που έχω, αλλά περίπου, ναι τέτοια αμάξια οδηγώ»
«ουάου και δεν σου φαίνεται»
«χαχαχαχα, ευχαριστώ για το κομπλιμέντο»
«συγνώμη μάλλον δεν ακούστηκε καλά αυτό...... είπε και χαμήλωσε την ματιά του..... Εντουαρτ..... είπε και σήκωσε το χέρι του κοιτάζοντας με πάλι στα μάτια........ Εντουαρτ Κάλεν» του έδωσα και το δικό μου, το άγγιγμα του με ξάφνιασε, ήταν τόσο απαλό και ηλεκτροφόρο
«Μπέλα» απάντησα
«σκέτο Μπέλα?»
«ποτέ δεν δίνω το επίθετο μου σε αγνώστους» του είπα και του έκλεισα το μάτι
«Μπελαα, Μπέλαα» άκουσα πίσω μου την φωνή του Τζες να τσιρίζει
«ηρέμησε Τζες, δεν είναι τίποτα»
«τίποτα το λες αυτό? Πως θα το ετοιμάσω τώρα και σίγουρα δεν θα είναι έτοιμο για το βράδυ»
«ευτυχώς....... είπα κοροϊδευτικά........ σου είπα απο την αρχή ότι θέλω την κόμπρα άλλα έχετε ένα πείσμα εσύ και ο Τζεήκ να οδηγήσω αυτό σώνει και ντε που αρχίζει να με ανησυχεί κάπως»
«Μπέλα παραλογίζεσαι»
«αλήθεια? Τέλος πάντων πάρτα και βάλτα στο γκαράζ και ετοίμασε την κόμπρα και δεν ακούω άλλη κουβέντα» με κοίταξε για μια στιγμή με εκνευρισμό στα μάτια αλλά αμέσως τα παράτησε
«και το άλλο αμάξι?»
«είναι του κυρίου απο εδώ, βρείτε τα μεταξύ σας»
Τότε ο Τζες πήγε κοντά του και άρχισε να του παίρνει τα στοιχεία, ενώ εγώ γύρισα στο αμάξι και πήρα την τσάντα μου, έβγαλα ένα τσιγάρο και το άναψα για να μειώσω λίγο τον εκνευρισμό μου, δεν μου άρεσαν όλα αυτά και κάτι μου έλεγε ότι αυτό το ατύχημα τελικά έγινε για το καλό μου. Πριν τελειώσω το τσιγάρο εμφανίστηκε ο Τζέηκ τρομερά εκνευρισμένος, πάρκαρε το αμάξι του και κατέβηκε με φόρα και ήρθε κοντά μου
«πάλι καπνίζεις?»
«ναι αγάπη μου είμαι μια χαρά εσύ?» του πέταξα ειρωνικά
«τι έγινε εδώ?»
«δεν βλέπεις? Τράκαρα»
«πριν τον αγώνα? Είσαι τρελή????» φώναζε έξαλλος
«για να σου πω...... άρχισα να χάνω την υπομονή μου............ δεν φτάνει που τράκαρα θα έχω και εσένα τώρα? Αντί να με ρωτάς αν είμαι καλά ή αν έπαθα κάτι μου βάζει τις φωνές γιατί δεν θα καταφέρω να οδηγήσω την βλακεία σου στον αγώνα?»
«συγνώμη ματάκια μου έχεις δίκιο αλλά έχω τόσο αγωνία γι αυτόν τον αγώνα που δεν ξέρω τι λέω»
«μπα και απο πότε έχεις εσύ αγωνία για τους αγώνες μου?» του πέταξα στα μούτρα
«πάντα έχω αγωνία για τους αγώνες σου απλός εσύ δεν το βλέπεις»
«ναι τώρα μας έπεισες, πάμε τώρα γιατί θέλω να ξαπλώσω για να ηρεμήσω»
«ναι πάμε»
«ε που πας? Τα κλειδιά»
«Μπέλα μόλις τράκαρες και θες πάλι να οδηγήσεις?»
«είσαι παλαβός αν νομίζεις ότι θα σε αφήσω να οδηγήσεις εσύ με μένα συνοδηγό»
«αυτή σου η εμπιστοσύνη προς το άτομο μου σπάει κόκαλα ξέρεις»
«να μάθεις να οδηγείς σωστά για να σου έχω εμπιστοσύνη»
«ναι αλλά εγώ δεν τρακάρω»
«απο τύχη, δώσε μου τώρα τα κλειδιά και σταμάτα την μουρμούρα γιατί είμαι ήδη εκνευρισμένη μην το κάνεις χειρότερα» του είπα και μου τα πέταξε μέσα στην χούφτα μου με μεγάλη δύναμη άλλα εγώ δεν πτοήθηκα. Γύρισα και κοίταξα τον Έντουαρτ που είχε σηκωθεί και μας κοίταζε όλη αυτήν την ώρα.
«θες να σε πάμε κάπου?»
«όχι είμαι καλά δεν θέλω να σας βάλω σε κόπο»
«κανένας κόπος έλα»
«σίγουρα?»
«σίγουρα» του είπα και κίνησα προς το αμάξι, έβαλα το κινητό μου μέσα στην τσάντα την πέταξα στο πίσω κάθισμα και άνοιξα την πόρτα του οδηγού και μπήκα μέσα, έβαλα την ζώνη και περίμενα να μπουν και ο Τζέηκ με τον Έντουαρτ για να ξεκινήσουμε
«που να σε πάμε?» τον ρώτησα
«μένω στο Ντιρτατ στην άλλη μεριά της πόλης, σίγουρα δεν είναι κόπος?»
«η Μπέλα δίνει και την ψυχή της για να οδηγεί και στην άκρη του κόσμου να της έλεγες ότι θέλεις να πας θα σε πήγαινε» είπε ειρωνικά ο Τζεηκ
Του αντιγύρισα και εγώ ένα ειρωνικό χαμόγελο και ξεκίνησα
«καλό είναι να βάλεις την ζώνη σου...... του είπα κοιτώντας τον απο τον καθρέφτη....... γιατί όπως καταλαβαίνεις μου αρέσει η ταχύτητα» συμπλήρωσα και ένα μεγάλο χαμόγελο άστραψε στο πρόσωπο και τον δύο μας, ενώ ο Τζέηκ γύρισε τρομερά εκνευρισμένος και άρχισε να κοιτάει έξω απο το πλαϊνό παράθυρο χαμένος στις σκέψεις του.
Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό, κάτι έτρεχε και το ήξερα καιρό τώρα ότι κάτι σκάρωνε άλλα αυτή του η αντίδραση ήταν σαν μαχαιριά στην καρδιά μου, έπρεπε να βρω τρόπο να τον ξεσκεπάσω, κάτι μου έκρυβε ήμουν σίγουρη και μάλιστα κάτι που δεν θα μου άρεσε καθόλου.
Την ώρα που οδηγούσα προς το ξενοδοχείο που μου είχε αναφέρει ο Έντουαρτ σε ένα φανάρι άναψε κόκκινο μπροστά μου και είχα λίγα χιλιόμετρα για να σταματήσω άλλα δεν το έκανα, μια ιδέα άστραψε στο μυαλό μου, έπρεπε να καταλάβω γιατί το αυτοκίνητο δεν αντέδρασε σωστά στην προσπάθεια μου να γλιτώσω το ατύχημα, είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πήγε σωστά άλλα πάνω στον πανικό μου ξέχασα να παρατηρήσω τι ήταν αυτό.
Πάτησα το γκάζι και βρέθηκα μπροστά στον οδηγό που εκείνη την ώρα είχε ξεκινήσει όπως και εγώ πριν, εκείνος τα έχασε άλλα εγώ όχι, αμέσως με χειρόφρενο άλλαξα την πορεία μου και μπήκα μπροστά του ώστε να αποφύγω το ατύχημα και συνέχισα κοιτώντας απο το καθρέφτη μου τον Έντουαρτ που είχε κοκαλώσει στην θέση του και τον οδηγό πίσω για να δω τις αντιδράσεις του και τότε όλα ήρθαν ξανά στην μνήμη μου.
Όταν ξεκίνησα και είδα τον Έντουαρτ να έρχεται καταπάνω μου ήμουν με πρώτη πάτησα συμπλέκτη έστριψα το τιμόνι για να αλλάξω πορεία και βάζοντας Δευτέρα ετοιμαζόμουν να πατήσω το νίτρο για να αναπτύξω ταχύτητα και να τον αποφύγω άλλα η ταχύτητα κόλλησε.
«τι ήταν αυτό?» ούρλιαζε δίπλα μου ο Τζέηκ τρομερά σαστισμένος, κρατώντας το κάθισμα με όλη του την δύναμη λες και αυτό θα τον έσωζε. Ήθελα να γελάσω μαζί του άλλα είχα άλλα πράγματα τώρα να με απασχολούν, ο Έντουαρτ ακόμα δεν είχε πάρει ανάσα.
«ανάσες αγόρια ανάσες» είπα κοροϊδευτικά καθώς έστριβα το στενό με μεγάλη ταχύτητα για να βρεθώ ξανά στον δρόμο που ήμασταν πριν.
«θες να μας σκοτώσεις?» συνέχισε ο Τζεηκ τρομερά εκνευρισμένος
«εγώ όχι γιατί ξέρω πως να χειρίζομαι τέτοιες καταστάσεις άλλα δεν ξέρω για μερικούς άλλους....... Έντουαρτ μπορείς να πιάσεις σε παρακαλώ το κινητό μου απο την τσάντα μου καθώς και το μπλουτουθ που θα βρεις στην μπροστινή θήκη?»
«εε ναι φυσικά» είπα ακόμα σαστισμένος
Έτεινε το χέρι του για να μου τα δώσει και άπλωσα το δικό μου για να τα αφήσει στην χούφτα μου, το άγγιγμα του με σάστισε άλλα δεν τα έχασα
«ευχαριστώ............ είπα και χωρίς να χάνω καιρό έβαλα το μπλουτουθ στο αυτί κάλεσα τον Τζες και άφησα το κινητό στο ταμπλό.......... έλα Τζες βρήκα τι πήγε στραβά................... δες το κιβώτιο ταχυτήτων και πάρε με να μου πεις................ οκ περιμένω»
«τι είναι τώρα αυτό?» ρώτησε ο Τζεηκ με απορία
«σσσσς σκέφτομαι τώρα» του αντιγύρισα
Μου έριξε ένα απαξιωτικό βλέμμα και γύρισε πάλι τα μούτρα του απο την άλλη
«έλα Τζες τι έγινε?....... μμμμ όπως το περίμενα...... δες τώρα και την σύνδεση του νίτρο και ξαναπάρε με» στο άκουσμα του νίτρο είδα μια στιγμιαία αντίδραση στον Τζέηκ και δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο για να επιβεβαιωθώ. Χωρίς να χάνω χρόνο, άλλαξα πάλι πορεία και άρχισα να κατευθύνομαι προς την χαλασμένη γέφυρα. Μόλις ο Τζέηκ το κατάλαβε άρχισε να γουρλώνει τα μάτια του
«Μπελς τι κάνεις? Που πας?»
«θα δεις»
«Μπελς»
«έλα Τζες πες μου.......... αχα.......αχαααα........ όχι δεν πειράζει θα τα πούμε το βράδυ»
Άρχισα να πατάω το γκάζι πια με μανία με κατεύθυνση προς την καταστραμένη γέφυρα.
«λοιπόν αγάπη μου μήπως έχεις κάτι να μου πεις?» ρώτησα γεμάτη χολή
«δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις» κλασική αντίδραση
«το αυτοκίνητο ήταν πειραγμένο, αν δεν με είχε τρακάρει ο Έντουαρτ αγάπη μου το βράδυ στον αγώνα μόλις ενεργοποιούσα το νίτρο το αυτοκίνητο θα έπαιρνε φωτιά»
«υπονοείς ότι οτι»
«δεν υπονοώ τίποτα, απλός σου δηλώνω ότι ξέρω ότι είσαι εσύ πίσω απο όλα αυτά, γι αυτό ξεκίνα να μιλάς»
«είσαι τρελή»
«είμαι? Έχεις 2 λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού γι αυτό ή μολόγα τώρα ή πάρτο μαζί σου στην επομένη ζωή σου»
«δεν θα τολμήσεις»
«οοο θα τολμήσω και ξέρεις ότι θα το κάνω»
«Μπέλα σύνελθε και σκέψου σοβαρά εκτός του ότι έχεις άδικο που με κατηγορείς δεν ήμαστε μόνοι μας»
«απο τύχη η ταχύτητα κόλλησε και δεν πρόλαβα να ενεργοποιήσω το νίτρο οπότε ο Έντουαρτ και εγώ φυσικά ζούμε απο θαύμα αυτήν την στιγμή οπότε πες ότι ήταν η μοίρα του σήμερα να πεθάνει εξαιτίας σου και στις δύο περιπτώσεις»
Ο Έντουαρτ μου έκανε τρομερή εντύπωση, ενώ άκουγε το σχέδιο μου με κοίταζε μέσα στον καθρέφτη έντρομος άλλα δεν έλεγε κουβέντα, κάτι άστραφτε στα μάτια του άλλα δεν μπορούσα να καταλάβω. Εμπιστοσύνη?
«Μπέλα σοβαρέψου καταλαβαίνεις ότι θα σκοτωθούμε εξαιτίας σου για βλακείες?»
«βλακείες? Τολμάς να με λες τρελή? Τι δουλειά είχες εχθές στο γκαραζ και μάλιστα να διώξεις τον Τζες για να μείνεις μόνος με το αμάξι?»
«δεν το πείραξα»
«ότι πεις, έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία σε ένα λεπτό θα λογοδοτήσεις με άλλους για την ψυχή σου»
«Μπελαααα σταμάτα αυτήν την στιγμή το αμάξι»
«ποιος σε έβαλε?»
«δεν ξέρεις τι λες»
«ξέρω και πολύ καλά μάλιστα λέγεε»
«Μπέλα κόψε ταχύτητα τώρα» τον κοίταξα επιβλητικά και πάτησα περισσότερο το γκάζι
«Μπέλαααα σοβαρέψου»
«ποιος Τζέηκ, ποιος θέλει να με βγάλει απο την μέση»
«Μπέλααααααααα σε παρακαλώ θα πέσουμε στο νερό»
«θα είσαι νεκρός πριν πέσουμε μην ανησυχείς»
«Μπέλα είσαι τρελή»
«ναι που σε πίστεψα» του είπα και με μια κίνηση του ελευθέρωσα την ζώνη
«Μπέλααα» είπε τρομερά τρομοκρατημένος πια και προσπάθησε να πιάσει την ζώνη και να την βάλει πάλι στην θέση της
«ποιος Τζεηκ ποιος σε έβαλε?»
«Μπέλα»
«ποιοςςςςςς»
«σταμάτα τώρα» είχαμε φτάσει σε απόσταση αναπνοής του ανοίγματος πια
«δεν έχεις άλλο χρόνο λέγε τώρα»
«σταμάτα το αυτοκίνητο και θα σου πω»
«όχι Τζεηκ δεν σταματάω λέγε»
«ο Μπαρος»
«τι? Γιατί?»
«σου είπα ποιος με έβαλε τώρα σταμάτααααα»
«γιατί Τζέηκ γιατί το έκανες?»
«σταμάτααααα»
«όχι δεν σταματάω λέγε»
«αφού το θες, γιατί βαρέθηκα να σε ανέχομαι, βαρέθηκα να με έχεις σαν σκυλάκι σου, βαρέθηκα να μου φέρεσαι όπως μου φέρεσαι, σκύλα, μακάρι να μην επιβιώσεις απο αυτό, μακάρι να μην επιβιώσει κανένας μας γιατί αλλιώς θα μου το πληρώσεις πολύ άσχημα» στο άκουσμα της απάντησης του και ακριβός πριν βρεθούμε στο άνοιγμα σήκωσα το χειρόφρενο γύρισα το αυτοκίνητο το μπρος πίσω και το σταμάτησα απότομα.
«έτσι ε??? Πολύ καλά είσαι ελεύθερο να φύγεις»
«πως τολμάς?»
«πως τολμάω? Απο τύχη σήμερα δεν βλέπω τα ραδίκια ανάποδα εξαιτίας σου και με ρωτάς πως τολμάω? Τσακίσου και βγες έξω τώρα»
«θα με αφήσεις χωρίς αμάξι?»
«μην ανησυχείς μόλις φτάσω στο σπίτι θα το στείλω στην ερωμένη σου να το χαρεί»
«και πως θα γυρίσω πίσω?»
«πρόβλημα σου»
«θα μου το πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό»
«ναι ναι θα έχω το νου μου ξεκουμπίσου τώρα»
Με κοίταξε άλλη μια φορά βλοσυρά και άνοιξε την πόρτα την έκλεισε με δύναμη και έφυγε.
Έβαλα το ένα μου χέρι στους κροτάφους μου και έσκυψα πάνω στο τιμόνι να πάρω μια ανάσα.
«συγνώμη γι αυτό άλλα χρειαζόμουν μάρτυρα»
«Μπέλα είσαι καλά?»
«δεν θα το έλεγα, δώσε μου ένα λεπτό»
«οκ»
«μπορείς να μου δώσεις λίγο την τσάντα μου?»
«ναι φυσικά» μου την έδωσε έβγαλα τα τσιγάρα μου και άναψα ένα και άφησα το κεφάλι μου να πέσει πάνω στο κάθισμα
«ελπίζω να μην σε πειράζει ο καπνός» του είπα κοιτώντας τον απο τον καθρέφτη και άνοιξα το παράθυρο
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του
«μπορώ να έχω και εγώ ένα?»
«ναι πάρε» του είπα και του έδωσα το πακέτο
«γιατί δεν έρχεσαι μπροστά? Εκτός και αν φοβάσαι την οδήγηση μου»
Γέλασε
«δεν έχω δει καλύτερη οδηγό απο εσένα»
«μμμμ δεύτερο κομπλιμέντο, θα αρχίσω να το παίρνω απάνω μου» του είπα και γελάσαμε μαζί
«έλα θα σε γυρίσω στο ξενοδοχείο σου» έβγαλε την ζώνη του άνοιξε την πόρτα έκανε το γύρο και ήρθε και έκατσε δίπλα μου
Πέταξα το τσιγάρο και έβαλα μπρος
«μην ξεχάσεις να βάλεις ζώνη» με κοίταξε γέλασε και υπάκουσε στην εντολή μου και ξεκίνησα το αυτοκίνητο και με κοίταξε περίεργα
«τι?» ρώτησα
«είσαι τόσο ήρεμη» γέλασα
«ήρεμη?»
«αν αναλογιστείς ότι πριν λίγο ο σύντροφος σου»
«ο άντρας μου» τον διόρθωσα, στην δήλωση μου αυτήν σοκαρίστηκε περισσότερο
«ο άντρας σου?»
«μχμμμ»
«τέλος πάντων, αν αναλογιστείς ότι μόλις τώρα επιβεβαίωσες ότι ο άντρας σου, σου επιβεβαίωσε ότι αποπειράθηκε να σε δολοφονήσει, φαίνεσαι τρομερά ψύχραιμη»
Κούνησα το κεφάλι μου γελώντας
«δεν μπορείς να το αποφύγεις ε???»
«να αποφύγω τι?»
«καταλαβαίνεις ότι ακούγεσαι σαν αστυνομικός?» με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια
«εε δεν θα το έλεγα»
«χαχαχα, κανείς σας δεν το καταλαβαίνει το κάνετε ασυναίσθητα, πόσα χρόνια είσαι στην υπηρεσία?»
«ε εγώ δεν είμαι αστυνομικός»
«ναι σωστά είσαι μυστικός»
«πως το λες αυτό με σιγουριά?»
«είναι η δουλειά μου αυτή, σας μυρίζομαι απο χιλιόμετρα μακριά»
«να υποθέσω ότι η δουλειά σου είναι βρόμικη? Γι αυτό και έχεις την εμπειρία να μας μυρίζεσαι?»
«χαχαχα, είσαι φοβερός, συνειδητοποιείς ότι μόλις κάρφωσες την ταυτότητα σου? Και μάλιστα έχοντας αποκαλύψει το όνομα σου?»
«και τι θες να μου πεις τώρα ότι με αυτό μπορείς να με απειλήσεις ή να με καρφώσεις?»
«χαλάρωσε Έντουαρτ εγώ υποτίθεται είμαι το θύμα θυμάσαι όχι ο θύτης»
«δεν σε καταλαβαίνω καθόλου, που πηγάζει όλη αυτή η αυτοπεποίθηση σου?»
«δεν γεννήθηκα εχθές Έντουαρτ και η δουλειά μου είναι την νύχτα»
«άρα παραδέχεσαι ότι δουλεύεις σε βρόμικη δουλειά?»
«χαχαχα, δεν παραδέχομαι τίποτα» με κοίταξε βλοσυρά
«ξέρεις για το θέμα της μαρτυρίας»
«μην ανησυχείς δεν σε χρειάζομαι στο δικαστήριο, το μόνο που θέλω είναι να νομίζει ο Τζεηκ ότι έχω μάρτυρα δεν θα σε μπλαίξω σε αυτό»
«είσαι τόσο περίεργη»
«προτιμάς να αποκαλύψεις την ταυτότητα σου?»
«οχι φυσικά όχι, αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα καταφέρεις να τον τυλίξεις χωρίς την μαρτυρία μου»
«είναι τόσο δειλός που για να σώσει το τομάρι του θα κάνει τα πάντα»
«αυτό όμως με φέρνει σε δύσκολη θέση, γιατί αυτόματα σημαίνει ότι θα προσπαθήσει να μου βουλώσει το στόμα»
«και δεν ξέρεις πως να προστατεύεις τον εαυτό σου?»
«είσαι πάντα τόσο τόσο»
«τόσο σκύλα?» συμπλήρωσα τα λόγια του δεν μίλησε, κοίταξε απο την άλλη
«φοβάσαι για την ζωή σου?»
«εσύ να μου πεις, θα έπρεπε?»
«να σου πω, δεν έχεις άδικο»
«αλλά φυσικά εσένα δεν σε νοιάζει αν επέλεξες να με μπλέξεις σε όλο αυτό μόνο και μόνο για να κάνεις το κομμάτι σου, χωρίς να σκεφτείς τι επιπτώσεις θα έχει σε μένα»
«έχεις δίκιο, συγνώμη αλλά δεν είχα άλλη επιλογή»
«την να την κάνω την συγνώμη σου, καταλαβαίνεις ότι με έμπλεξες άσχημα και μάλιστα χωρίς την συγκατάθεση μου?»
«έχεις δίκιο»
Μείναμε για λίγο σιωπηλοί κοιτώντας τον δρόμο της επιστροφής. Όντως δεν σκέφτηκα τι επίπτωση θα είχε όλο αυτό στον Έντουαρτ, ήθελα τόσο πολύ να αποκαλύψω την αλήθεια που δεν σκέφτηκα και τώρα ένιωθα τόσο άσχημα γι όλη αυτήν την κατάσταση.
«σε ποια υπηρεσία δουλεύεις?»
«μην περιμένεις να σου απαντήσω»
«έχω μια ιδέα να διορθώσω την κατάσταση άλλα θα ήθελα αν σου είναι εύκολο να είσαι πιο συνεργάσιμος»
«αρκετά έκανες για μένα τώρα άσε με να ξεμπλέξω μόνος μου απο όλη αυτήν την κατάσταση»
«κοίτα ότι και να πεις έχεις δίκιο, ήμουν τόσο θολωμένη που δεν σκέφτηκα ότι ήσουν μαζί μας, την ώρα που το επισήμανε ο Τζεηκ το θυμήθηκα άλλα δεν μπορούσα να κάνω εκείνη την ώρα πίσω γιατί δεν θα το ομολογούσε ποτέ και ζητώ συγνώμη γι αυτό, αυτό όμως δεν αλλάζει τα πράγματα και ο Τζεηκ δεν θα σταματήσει αν δεν εξασφαλίσει το τομάρι του, ευτυχώς που δεν συστηθήκατε......... κάλεσα αμέσως τον Τζες........... Τζες πες μου κάτι, έχει δει κανείς την καρτέλα του Έντουαρτ?........ ωραία κατέστρεψε την δεν θέλω να ξέρει κανείς ποιανού είναι το αμάξι....... βάλτο στην δική μου καρτέλα..... θα σου πω το βράδυ, κράτα το στόμα σου κλειστό, έχουμε θέμα με τον Μπαρο, αυτός ήταν απο πίσω........ το ξέρω, το βράδυ που θα τον βγάλω απο την μέση θα του κλείσω το στόμα μια και καλή έννοια σου........ λίγο εμπιστοσύνη αδελφούλη............... ναι θα τα πούμε το βράδυ.......... όχι δεν θα τρέξω μόνη μου............ όχι θα πω στον 16 να μου τον αλλάξει................ ναι πιστεύω ότι θα τα πάει καλύτερα απο τον άλλο........ οκ τα λέμε»
«τι ήταν όλα αυτά?»
«καλύπτω τα ίχνη σου............... κλήση στον 16.............. κωδικός 16.......... ναι περιμένω....... έλα που είσαι εσύ και δεν απαντάς??.......... καλά καλά άστα αυτά, θέλω χάρη.......... όχι θέλω να μου αλλάξεις το τσιράκι σου........... είναι παντελώς άχρηστος μιλάμε δύο μέρες και δεν έχει μάθει ούτε ταχύτητες να αλλάζει σωστά........χαχαχαχα αγάπη μου εσένα δεν σε φτάνει κανείς ή μάλλον μπορεί να μην σε φτάνει κανείς......... κοίταξα τον Έντουαρτ απο την κορυφή μέχρι τα νύχια........ θέλω να ψάξεις την καρτέλα του Έντουαρτ Κάλεν»σοκ στην διπλανή θέση
«τι κάνεις???»
«σσσς θα σου πω μετά............ έλα......... ναι δίπλα μου είναι....... ωραία χτύπησα φλέβα πολύ γουστάρω, λοιπόν άκου, ετοιμάζεις τα χαρτιά του, άλλαξε τα στοιχεία του....... όχι μόνο το επίθετο ο Τζεηκ ξέρει το όνομα του και θα το καταλάβει........... θα σου πω μετά γι αυτόν, είχα δίκιο τελικά έκανε την κίνηση του άλλα δεν είναι αυτό το θέμα μας.......... ναι ναι αυτό ακριβός, άλλαξε τον άχρηστο και βάλε τον Έντουαρτ στην θέση του και θα σου τον φέρω το απόγευμα για να μιλήσετε για τα σχετικά............οκ σε τρεις ώρες να είναι έτοιμα, θα περάσουμε απο εκεί............ φιλάκια μωρό μου»
«τώρα μπορείς να μου πεις τι είναι όλα αυτά??» ρώταγε τώρα ο Έντουαρτ έξαλλος
«συγχαρητήρια μόλις πήρες προαγωγή και σου ανέθεσαν την πρώτη σου αποστολή» σοκ
«τι λες?»
«την αλήθεια, ο 16 θα σε πάρει στην δική του υπηρεσία και θα σου αλλάξει όλα σου τα στοιχεία ώστε ο Τζεηκ να χάσει τελείως τα ίχνη σου, θα σε βάλει στην δική μου ομάδα και έτσι θα σε έχω απο κοντά ώστε αν κάνει καμία κίνηση να το αντιληφθώ και να σε φυγαδεύσουμε»
«δηλαδή θες να πεις ότι είσαι και εσύ»
«τι? Αστυνομικός?» είπα και έσκασα στα γέλια
«δεν καταλαβαίνω που είναι το αστείο»
«συγνώμη συγνώμη άλλα για μένα είναι τόσο αστείο» χαχαχαχα
«δεν σε καταλαβαίνω καθόλου»
«εκεί βασίζομαι..... συνέχισα να γελάω κουνώντας το κεφάλι μου...... όχι αγάπη μου εγώ δεν πρόκειται να καταδεχτώ να γίνω μπάτσος σαν εσένα ποτέ»
«με θίγεις ξέρεις»
«σου σώζω την ζωή, σου φτιάχνω ένα καινούργιο μέλλον και μια καλή καριέρα, όπου θα με ευγνωμονείς για μια ζωή και μου λες ότι σε θίγω κι όλλας?»
«έχεις πολύ θράσος, εμένα με ρώτησες για όλα αυτά?»
«σε 2 χρόνια απο τώρα θα καταλάβεις πόσο τυχερός είσαι που βρέθηκες στον δρόμο μου»
«αμφιβάλω» μου πέταξε και γύρισε το κεφάλι του απο την άλλη τρομερά εκνευρισμένος για να ανασυγκροτήσει τις σκέψεις του
«αν δεν είσαι αστυνομικός τότε τι είσαι, σπιούνος?» μου πέταξε για να με θίξει απάνω στον θυμό του
«όχι αγάπη μου αυτή είναι δικιά σας δουλειά»
«σταμάτα να με λες αγάπη σου με αηδιάζεις» γέλασα δυνατά
«συγνώμη κακές συνήθειες της δουλειάς»
«και ποια ακριβός είναι αυτή?»
«εφόσον θα συνεργαστούμε θα μάθεις σύντομα»
«και αν δεν θέλω να συνεργαστώ?»
«εσύ θα χάσεις, στο λέω είναι μεγάλη ευκαιρία να συνεργαστείς μαζί μου»
«εσύ πως μπλέκεσαι σε όλο αυτό? Αστυνομικός δεν είσαι, σπιούνος δεν είσαι, τι σκατά είσαι τελικά?» γέλασα με την έκφραση του
«η καλύτερη εκπαιδευτής σας»
«δεν καταλαβαίνω»
«κάποια στιγμή έκανα ένα λάθος το οποίο μου άλλαξε όλη μου την ζωή, ήμουν αρκετά χωμένη στο σύστημα και απο απροσεξία για πρώτη φορά στην ζωή μου με πιάσανε οι μπάτσοι, όταν με φέρανε σε επαφή με τον 16 που είναι ο αρχηγός της υπηρεσίας που θα είσαι από σήμερα, μου έκανε πρόταση να συνεργαστώ μαζί του και εκείνος θα μου χάριζε το παράπτωμα μου, δέχτηκα και απο τότε εκπαιδεύω τους νέους σαν και σένα στην μυστική υπηρεσία»
«τι σόι εκπαίδευση είναι αυτή»
«α μην με ανακατεύεις με τα διαδικαστικά τα βαριέμαι αφόρητα, θα σου πει ότι χρειαστείς ο 16 και το βράδυ θα πάρεις μια πρώτη γεύση απο όλα αυτά»
«δεν μπορώ σήμερα έχω άλλα σχέδια και δεν πρόκειται να μου τα χαλάσεις και αυτά»
«συνεννοείσου με τον 16 αν και δεν νομίζω ότι θα καταφέρεις τίποτα»
«και γιατί?»
«γιατί αν δεν το έχεις καταλάβει ακόμα η σημερινή μέρα είναι πολύ σημαντική και έχεις να μάθεις πολλά και σε πολύ μικρό διάστημα, η αποστολή σου είναι πολύ σοβαρή και θα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός και παρατηρητικός αν θέλεις να τα καταφέρεις και να δείξεις την αξία σου»
«και πως ξέρεις ότι είμαι ο κατάλληλος γι αυτήν»
«ο το ξέρω»
«πως?»
«έχω ένστικτο και δεν έχω πέσει ποτέ έξω, εξάλλου σου το χρωστάω»
«με ωραίο τρόπο μου τον ξεπληρώνεις»
«λίγο υπομονή και θα δεις ότι θα με ευγνωμονείς που σε διάλεξα να μπεις στην ομάδα μου, αλήθεια έχεις οδηγήσει αγωνιστικό?» δεν μίλησε
«ο φάκελος σου λέει ότι έχεις πολλές κλίσεις απο υπερβολική ταχύτητα, να υποθέσω ότι είσαι λάτρεις της ταχύτητας?»
«και εσύ που το ξέρεις?»
«μου το είπε ο 16 πριν, πως νομίζεις ότι διαλέγουμε τους σπιούνους»χαχαχαχα
«είσαι είσαι»
«σκύλα, χαχαχα, πες το μην ντρέπεσαι»
«και πολύ χειρότερη μην σου πω»
«δεν με αγγίζουν αυτά εμένα αγάπη μου.... ουπς συγνώμη» δολοφονική ματιά
«τώρα για πες μου τι σκεφτόσουν την ώρα που πέρασες με κόκκινο?»
«έψαχνα να βρω ένα μαγαζί που είχα δει τις προάλλες και δεν πρόσεξα καν το φανάρι»
«πρέπει να ήταν πολύ σημαντικό αυτό το μαγαζί για να σε κάνει να ξεχάσεις τον δρόμο»
«δεν φαντάζεσαι πόσο»
«και τι ήταν αυτό το μαγαζί που σου κέντρισε τόσο το ενδιαφέρων?»
«ήθελα να πάρω ένα δαχτυλίδι στην κοπέλα μου»
«δαχτυλίδι?»
«ναι σήμερα έχουμε επέτειο και σκέφτηκα να της κάνω πρόταση γάμου»
«μμμμμ, συγνώμη που σου χαλάμε τα σχέδια»
«δεν πρόκειται να σας αφήσω»
«κοίτα, τα πράγματα έχουν ως εξής, η μαφία σε κυνηγάει, η ζωή σου απειλείτε όπως και η ζωή όλον όσον έρχονται σε επαφή μαζί σου, γι αυτόν τον λόγο αλλάζεις ταυτότητα και μπαίνεις στην πιο μυστική υπηρεσία που υπάρχει για να μπορέσεις να διασφαλίσεις το μέλλον σου αλλά και να φτιάξεις την καριέρα σου στον τομέα που έχεις ακολουθήσει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι ναι δυστυχώς θα αναγκαστείς να αλλάξεις τα σχέδια σου όχι μόνο για σήμερα άλλα για πάντα, αν φυσικά θες να ξεμπλέξεις απο αυτήν την κατάσταση κάποια στιγμή»
«θες να πεις»
«ναι θέλω να πω ότι τώρα που θα σε αφήσω στο δωμάτιο σου καθώς θα μαζεύεις τα πράγματα σου, θα σκεφτείς και έναν ωραίο τρόπο για να αποχαιρετήσεις την καλή σου και όλους όσους θέλεις να αποχαιρετήσεις, μέσο τηλεφώνου φυσικά και μετά όταν θα είσαι έτοιμος εγώ θα περάσω να σε πάρω για να σε πάω στον 16 για να σου εξηγήσει το καινούργιο σου μέλλον»
«δεν σε πιστεύω. Όχι μόνο κατανοώ τον Τζεηκ άλλα πλέων δεν τον αδικώ που έκανε ότι έκανε» το κοίταξα βλοσυρά και γύρισα πάλι μπροστά αγνοώντας τον
«καταλαβαίνεις τι λες??»
«απόλυτα και συγνώμη αλλά η απόφαση είναι δική σου, ή κάνεις ότι σου λέω και σε μερικά χρόνια παίρνεις πίσω την ταυτότητα σου και μια καλή καινούργια ζωή ή κάνεις του κεφαλιού σου και σε δύο μέρες σε βρίσκουμε εσένα και όλους όσους έχεις έρθει σε επαφή σε κανένα χαντάκι»
«δεν σε πιστεύω, πως μου το κάνεις αυτό???»
«εύκολα»
«ήμουν σίγουρος»
«εδώ είμαστε, σε δύο ώρες θα περάσω να σε πάρω το καλό που σου θέλω να έχεις πάρει την σωστή απόφαση, αλλιώς χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και ελπίζω να μην είμαι εγώ αυτή που θα βρει το πτώμα σου» γύρισε με κοίταξε με βλέμμα που σκοτώνει και άνοιξε την πόρτα για να βγει.
«μια στιγμή» του είπα και του έπιασα το μπράτσο, το τράβηξε βίαια
«τι θες?»
«μπορώ να έχω για λίγο το κινητό σου?»
«το κινητό μου?»
«ναι εννοώ την συσκευή του κινητού σου»
«τι την θες?»
«θες να ζήσεις ή όχι?» νευρική ανάσα
«ορίστε» μου το έδωσε και τότε άνοιξα το καπάκι και έβγαλα την κάρτα απο μέσα και κατέστρεψα το τσιπ
«τι κάνεις????»
«σσσς τα ίδια και τα ίδια θα λέμε?» πήρα την τσάντα μου απο πίσω και έβγαλα μια συσκευή και του την έδωσα
«μπορείς να μιλήσεις όσο θες μέχρι να πάρεις καινούργιο τηλέφωνο, ελπίζω να θυμάσαι απέξω το τηλέφωνο της κοπελιάς σου»
«είσαι τι να σου πω, μου έχεις καταστρέψει όλη μου την ζωή, δεν ξέρω πως συγκρατούμε και δεν σε πνίγω με τα χέρια μου επιτόπου»
«έχεις μάρτυρες απέξω» του είπα και του έκλεισα το μάτι
άρπαξε το κινητό και έφυγε χτυπώντας την πόρτα δυνατά. Τον κοίταζα που έφευγε και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου απο πάνω του, είναι τόσο όμορφος όταν θυμώνει, σκέφτηκα. Γέλασα και έβαλα μπρος να πάω στο σπίτι να ξεκουραστώ.
σχόλια για το Fanfiction μπορείτε να αφήνετε εδώ
Περίληψη < > Κεφάλαιο 2
