«δεν χρειάζεται πλέον να το κάνεις μόνη σου αυτό, έχεις εμένα»
Τον κοίταζα στα μάτια και ήθελα να του πω πόσο το ήθελα και εγώ, αλλά δεν ήταν έτοιμος ακόμα. Όλες μου οι άμυνες είχαν λυγίσει, άλλα δίσταζα ακόμα να του της αποκαλύψω.
Διάβασε στα μάτια μου τον δισταγμό μου και άρχισε να με πλησιάζει με πολύ αργές κινήσεις, δεν αντιστάθηκα και τότε άρχισε να με φιλάει τρυφερά άλλα με πολύ πάθος.
Σήκωσε τα μάτια του να αντικρίσει τα δικά μου και τότε του ψιθύρισα
«κλείδωσε την πόρτα» με κοίταξε με απορία
«θέλω να δεις την αληθινή Μπέλα» έκλεισε τα μάτια και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο, σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα άλλα δεν την κλείδωσε, γύρισε και με κοίταξε στα μάτια για να επιβεβαίωση αν είμαι σίγουρη γι αυτό, ένευσα για να καταλάβει ότι ήμουν σίγουρη και την κλείδωσε. Ήρθε πίσω στο κρεβάτι και με πήρε μια αγκαλιά, τον αγκάλιασα και εγώ και τον άφησα να πάρει εκείνος την πρωτοβουλία να με κατευθύνει.
Χωρίς να με αφήνει από την αγκαλιά του, παραμέρισε τα μαλλιά μου και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό ακριβός κάτω από το αφτί μου, το είχε σίγουρα καταλάβει ότι ήταν το αγαπημένο μου σημείο και εγώ αναρίγησα και άφησα το κεφάλι μου να πέσει πίσω για να του δώσω το ελεύθερο να συνεχίσει.
Με το χέρι του άρχισε να βγάζει το σεντόνι τόσο μαλακά και αισθησιακά για να νιώσω το σατέν ύφασμα να με χαϊδεύει. Δεν άντεχα τον ήθελα τόσο πολύ που θα μπορούσα να τον βάλω κάτω και να του δώσω την απόλυτη ηδονή άλλα δεν το έκανα, σήμερα θέλω να είναι εκείνος ο οδηγός μου όπως ήμουν εγώ μέχρι τώρα.
Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια
«είσαι έτοιμη?»επανέλαβε τα λόγια που του είχα πει στην γέφυρα πριν το μεγάλο άλμα
«από την ημέρα που γεννήθηκα» του είπα επαναλαμβάνοντας τα δικά του λόγια και γελάσαμε μαζί
Άρχισε να με φιλάει και τύλιξα τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και τον έφερα πιο κοντά μου, με ξάπλωσε μαλακά πάνω στα μαξιλάρια και άρχισε να με χαϊδεύει σε όλο μου το κορμί όπως και εχθές, λες και το χέρι του ήταν ένα πούπουλο που διέγειρε όλες μου τις αισθήσεις.
Κατέβασα τα χέρια μου χαμηλά και άρχισα να του ξεκουμπώνω το πουκάμισο και άρχισε να βαθαίνει τον φιλί του, άνοιξα το στόμα μου να πάρω μια αναπνοή και βύθισε την γλώσσα του μέσα μου και ανταποκρίθηκα κάνοντας το ίδιο, τότε και οι δύο πήραμε φωτιά.
«ξεφορτώσου επιτέλους τα ρούχα σου....... του είπα απότομα παρασυρμένη από την ανάγκη μου για εκείνον. Σήκωσε το κεφάλι του και με αντίκρισε με ένα στραβό χαμόγελο σηκώνοντας το ένα φρύδι............... σε παρακαλώωωω» του είπα παρακλητικά και γέλασε.
Αμέσως σηκώθηκε και με γρήγορες κινήσεις τα έβγαλε, τον κοίταζα με θαυμασμό και μόλις αντίκρισα τον ερεθισμό του που ήταν ήδη στα όρια του, ενθουσιάστηκα και μόλις ήρθε και πάλι κοντά μου τον βούτηξα από τον λαιμό και τον έφερα κοντά μου.
«μην μου βιάζεσαι» μου είπε χαμογελώντας και με πήρε στην αγκαλιά του για να με φέρει πιο κοντά του.
Άρχισε πάλι να με φιλάει και εγώ ανταποκρίθηκα αμέσως με μεγαλύτερο πάθος άλλα αποφάσισα να αφήσω τον εαυτό μου στα χέρια του, μόλις άρχισε να κατεβαίνει στον λαιμό μου ασυναίσθητα ανασήκωσα τον κορμί μου και έβαλα τα χέρια μου στα μαλλιά του και του έδειξα το πόσο μου άρεσε αυτό που έκανε.
Με την γλώσσα του άρχισε να με βασανίζει και όταν έφτασε στο στήθος μου το άρπαξε και άρχισε να το φιλάει και να το δαγκώνει με πάθος και εγώ άρχισαν να αγκομαχώ δεν είχα ξανανιώσει τόσο πάθος στην ζωή μου και ήθελα να το ζήσω όλο.
Άρχισε να κατεβαίνει και εγώ ήμουν ήδη έτοιμη για τον πρώτο μου οργασμό άλλα τον συγκράτησα για να μην σταματήσει άλλα δεν μπορούσα να μην πάλλομαι στην αγκαλιά του. Με βασάνιζε τόσο πολύ που δεν άντεχα άλλο, άλλα παράλληλα ήθελα κι άλλο.
Όταν έφτασε στον χνούδι μου, μου άνοιξε τα πόδια και άρχισε να περνάει την γλώσσα του γύρο από εκεί που τον ήθελα περισσότερο χωρίς να ακουμπά την φλόγα μου και συνέχισε στα πόδια μου βασανίζοντας σε επικίνδυνο βαθμό. Όταν έφτασε επιτέλους η γλώσσα του στην φλόγα μου έβγαλα ένα ουρλιαχτό που αντήχησε σε όλο το σπίτι και ένιωσα την καυτή υγρασία μου να βγαίνει από μέσα σου με δύναμη άλλα αυτό δεν τον σταμάτησε, συνέχισε να με φιλάει και να με γλύφει απολαμβάνοντας την γεύση μου και με τα δάχτυλα του μου χάριζε περισσότερη απόλαυση. Όταν έφτασα στα όρια μου έφυγα από κάτω του
«αρκετά η σειρά μου τώρα» του είπα επιβλητικά και με ένα γέλιο παραδόθηκε, σηκώνοντας τα χέρια ψιλά.
Τον τράβηξα, τον έβαλα να ξαπλώσει στο κρεβάτι και του έβαλα τα χέρια πάνω από το κεφάλι και του τα έδεσα με το σκοινί που συγκρατούσε την κουρτίνα του κρεβατιού.
«δεν παίζεις τίμια» μου είπε άλλα το απολάμβανε τρελά
«δεν είπα ποτέ ότι θα το κάνω» του αντιγύρισα με το φρύδι σηκωμένο
Τον άρπαξα από τα μαλλιά και ανασηκώνοντας τον, έδωσα όλο μου τον εαυτό σε αυτό το φιλί ενώ παράλληλα άφηνα όλο μου το σώμα να τον ακουμπά. Ένιωθα τον ερεθισμό του να ακουμπά πάνω στην κοιλιά μου και με αργές κινήσεις κούναγα το κορμί μου για να τον διεγείρω περισσότερο, άνοιξε το στόμα του για να πάρει ανάσα και να αφήσει το αγκομαχητό που τον έπνιγε και εγώ τον βασάνιζα περισσότερο χώνοντας την γλώσσα μου μέσα στο στόμα του και βαθαίνοντας το φιλί μου, το σώμα του παλλόταν όπως ακριβός παλλόμουν και εγώ πριν
«μην με βασανίζεις τόσο πολύ» τον άκουσα να μου λέει πνιχτά και ένιωσα να ανεβαίνω πιο πολύ
«μην μου βιάζεσαι» του είπα ακριβός τα δικά του λόγια και εκείνος έριξε το κεφάλι του πίσω και άφησε ένα βογκητό να του ξεφύγει κλείνοντας τα μάτια σφιχτά. Ήταν ήδη στα όρια του όποτε έπρεπε να τον χαλαρώσω πριν μου τελειώσει.
Ανασηκώθηκα για να τον απελευθερώσω και άρχισα να τον φιλάω στο λαιμό αισθησιακά ενώ έβαλα το ένα χέρι μου απάνω στον ερεθισμό του για να μην τον αφήσω χωρίς επαφή. Άρχισα να κατεβαίνω απαλά και να τον φιλάω σε όλο του το κορμί, μόλις έφτασα στο στήθος του άρπαξα την μια του ρόγα και την δάγκωσα απότομα και ούρλιαξε από την ηδονή και ένιωσα τον ερεθισμό του στα χέρια μου να πάλετε επικίνδυνα. Ήθελα όσο τίποτα να τον βασανίσω κιάλλο όπως έκανε και εκείνος άλλα η ανάγκη μου να τον νιώσω ήταν μεγαλύτερη.
Άρχισα πάλι να κατεβαίνω προς τον ερεθισμό του και εκείνος κουνιόταν τόσο πολύ που αναγκάστηκα να τον ακινητοποιήσω. Μόλις έφτασα στον ερεθισμό του και τον φίλησα απαλά άφησε άλλο ένα αγκομαχητό. Με αργές κινήσει άρχισα να το βάζω στο στόμα μου και να τον βασανίζω παραπάνω
«δεν αντέχω άλλο» μου είπε μέσα από μια κοφτή ανάσα και τότε άρχισα να κινούμε πιο γρήγορα για να τον χαλαρώσω.
«σε παρακαλώωω» τον άκουσα να λέει πάλι και τον ένιωσα να κουνιέται
Τότε ανέβηκα πάλι απάνω του άλλα δεν τον έβαλα ακόμα μέσα μου, ακούμπησα όλο μου το κορμί απάνω του και καθώς άρχισα να τον φιλάω του έλυσα τα χέρια για να πάρει το πάνω χέρι.
Μόλις τα χέρια του ελευθερώθηκαν και χωρίς να σταματάει να με φιλάει, με άρπαξε από την μέση και με μία κίνηση με έβαλε από κάτω, μου άνοιξε τα πόδια μου με τα δικά του και μπήκε με μια απότομη άλλο όχι βίαιη κίνηση μέσα μου και με έκανε δική του αφήνοντας ένα αγκομαχητό ταυτόχρονα με μένα.
Άρχισε αργά άλλα όχι βασανιστικά και συγχρόνισα τις κινήσεις μου μαζί του, με το χέρι του άρπαξε το πόδι μου και το έβαλε πάνω στην μέση του και συνέχισε να κουνιέται και να με χαϊδεύει, έβαλα και το άλλο μου πόδι στην μέση του και τα κλείδωσα για να γίνουμε ένα, τότε επιτάχυνε τον ρυθμό του και άρχισε πάλι να με φιλάει, τον γύρισα με μια κίνηση στο πλάι και συνεχίσαμε να κουνιόμαστε παράλληλα και να χαρίζουμε ο ένας τον άλλο ηδονή, άφησε τα χείλι μου και άρχισε πάλι να με φιλάει στον λαιμό, ο οργασμός μου δεν άργησε να έρθει και εκεί που μου κόπηκε η ανάσα μου και ένιωσα το σώμα μου να συσπάτε φωνάξαμε και οι δύο δυνατά και τον ένιωσα που τελείωσε ταυτόχρονα με μένα και άρχισε να μειώνει τον ρυθμό του.
Με έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του και έβαλε όπως και εχθές το αφτί του πάνω στην καρδιά μου για να την ακούσει. Ακούμπησα τα χέρια μου στα μαλλιά του και τον χάιδευα με απαλές κινήσεις ενώ άφηνα τα δάκρυα μου να ξεχειλίσουν χωρίς αντιστάσεις.
Όταν οι χτύποι της καρδιάς μου ηρέμησαν, σήκωσε το κεφάλι του για να αντικρίσει την ματιά μου και εγώ του χαμογέλασα. Με το χέρι του απομάκρυνε τα μαλλιά μου από το πρόσωπο μου και με το στόμα του άρχισε να παίρνει τα δάκρυα μου από τα μάγουλα μου.
Δεν μιλάγαμε, δεν είχαμε λόγια γι αυτό που νιώθαμε. Με κοίταζε μέσα στα μάτια και μου χάιδευε το μάγουλο μου, έβγαλα το ένα μου χέρι από τα μαλλιά του και άρχισα να του χαϊδεύω και εγώ το δικό του.
Έβαλε το κεφάλι μου απαλά στο στήθος του και έκλεισα τα μάτια μου
«μην φύγεις» του παρακάλεσα
«σσς δεν έχω σκοπό να πάω πουθενά» μου είπε και με φίλησε απαλά στα μαλλιά μου ενώ με το χέρι του μου χάιδευε απαλά την πλάτη μου
«σε ευχαριστώ» του είπα αντικρίζοντας την ματιά του
«εγώ σε ευχαριστώ» μου είπε και μου έδωσε ένα απαλό φιλί στο στόμα
Τον έσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να αποκοιμηθεί.
Άνοιξα τα μάτια μου και ένιωσα να με φιλάει τρυφερά στον ώμο
«καλημέρα πριγκίπισσα μου» γύρισα τον κοίταξα και σήκωσα το ένα μου φρύδι
«πριγκίπισσα?»
«έχεις πολλή δρόμο για να γίνεις βασίλισσα της καρδιά μου.......μου είπε καθώς παραμέριζε τα μαλλιά μου από το πρόσωπο μου, δίνοντας μου ένα ακόμα απαλό φιλί στα χείλια και συνέχισε................... όπως και εγώ έχω πολύ δρόμο για να γίνω ο βασιλιάς της δικής σου» γέλασα και κουνώντας το κεφάλι τον τράβηξα να τον φιλήσω και αμέσως μου ανταποκρίθηκε
«έλα σήκω, άλλη μια απαιτητική μέρα μας περιμένει» του είπα και γέλασε απαλά. Μου έδωσε άλλο ένα απαλό φιλί στα χείλια μου και σηκώθηκε για να ντηθεί. Την στιγμή που έφτασε στην πόρτα, με κοίταξε για μια τελευταία φορά και έβαλε το χέρι του στο κλειδί.
«μην την ξεκλειδώσεις ακόμα» τον παρακάλεσα και του έτεινα το χέρι μου για να έρθει κοντά μου.
Αμέσως ήρθε δίπλα μου και με πήρε στην αγκαλιά του, πέρασα τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και άρχισα να του χαϊδεύω τα μαλλιά
«είσαι ο μόνος που κατάφερε να την κλειδώσει» του είπα μέσα από τα δάκρυα μου
«είσαι η μόνη που κατάφερε να την ξεκλειδώσει» μου είπε σοβαρά και με έσφιξε πιο κοντά του.
Μείναμε έτσι για μια στιγμή και με τράβηξε μαλακά προς τα πίσω για να δει το πρόσωπο μου, μου παραμέρησε τα μαλλία και μου άφησε ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο, μου σκούπησε τα δάκρυα με το χέρι του και μου είπε
«θα σε δω κάτω» κούνησα το κεφάλι μου γιατί δεν μπορούσα να πω τίποτα άλλο.
Σηκώθηκε και πήγε πάλι προς την πόρτα, με κοίταξε για άλλη μια φορά, την ξεκλείδωσε και πριν βγει του είπα αυστηρά
«ελπίζω να πρόλαβες να σκεφτείς έναν καλό λόγο για να σου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία για να μείνεις»γέλασε και μου απάντησε
«δεν χρειάζεται να την σκεφτώ»
«τότε ανυπομονώ να την ακούσω»
«κάτω» μου είπε και μου έκλεισε το μάτι
«κάτω» του απάντησα και εγώ και ξάπλωσα πάλι στα μαξιλάρια μου.
Μόλις έφυγε σηκώθηκα από το κρεβάτι και μπήκα στο μπάνιο για να κάνω ένα ντουζ και να ετοιμαστώ για την συνέχεια.
Αφού τους άφησα για λίγο μόνους τους κατέβηκα και εγώ για να αρχίσω την παράσταση.
Η Τάνια ήταν ήδη στην θέση της και είχε αρχίσει να τρώει το πρωινό της, ενώ ο Έντουαρτ όπως το περίμενα ήταν όρθιος και κοίταζε έξω από το παράθυρο περιμένοντας με. Μόλις μπήκα ένιωσε αμέσως την παρουσία μου και γύρισε να με κοιτάξει σοβαρός, όπως ακριβός περίμενα από εκείνων να είναι, δεν έτρεξε να με πάρει αγκαλιά ή να με φιλήσει, είχε βάλει το προσωπείο του και αυτό μου άρεσε τρελά, κούνησε το κεφάλι του σε ένδειξη χαιρετισμού και έκανα και εγώ το ίδιο, ταυτόχρονα τότε πήγαμε και οι δύο και κάτσαμε στην θέση μας.
«Τάνια δεν θα καλημερίσεις την Μπέλα?» τον άκουσα να της λέει άλλα δεν γύρισα να κοιτάξω κανέναν απο τους δύο, έφερα τον καφέ μου κοντά μου και άρχισα να τον πίνω.
«καλημέρα σας κυρία» μου είπε ειρωνικά
«καλήμερα και σε σένα............... της απάντησα πολύ ήρεμα και απαθή............... ελπίζω να εκμεταλλεύτηκες συνετά τον χρόνο που σου έδωσα και να είσαι έτοιμη για να μου δώσεις έναν καλό λόγο για να σου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία για να μείνεις»συνέχισα τώρα κοιτώντας την στα μάτια
«φαντάζομαι ότι ο Έντουαρτ σου την έχει ήδη δώσει»
«έχεις λίγη φαντασία»
«θες να μου πεις ότι δεν σου έχει δώσει ακόμα έναν καλό λόγο για να του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία?»
«το ότι μου απέδειξε ότι δεν έκανα λάθος που ένιωσα από την πρώτη στιγμή ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου, δεν σημαίνει ότι μου έδωσε και τον λόγο που χρειάζομαι για να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία» της αντιγύρισα και έμεινε να με κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα
«δεν είναι?»
«φυσικά και όχι»
«περίεργο» γέλασα με την έκφραση της
«λοιπόν εσύ έχεις σκεφτεί έναν καλό λόγο?»
«ο Έντουαρτ πρόλαβε να σκεφτεί?»
«δεν ανησυχώ για τον Έντουαρτ άλλα για σένα»
«πως και αυτό?»
«γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν θα με απογοητεύσει»
«μην είσαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό σου γιατί θα φας το κεφάλι σου» γέλασα
«μπορεί και να έχεις δίκιο, άλλα εδώ δεν διακινδυνεύεται το δικό μου κεφάλι άλλα το δικό σας»
«θες να πεις ότι ακόμα ισχύει αυτό που είπες εχθές?»
«φυσικά, αν κάποιος από τους δύο με απογοητεύσεις με την απάντηση του φεύγετε και οι δύο»
«πως μπορείς να το κάνεις αυτό?»
«εύκολα» απαντήσαμε και οι δύο μαζί ανασηκώνοντας του ώμους μας αδιάφορα και έπνιξα ένα γελάκι πριν μου φύγει από τα χείλι, εκείνη αυτομάτως γύρισε την ματιά της σε εκείνον και τον κοίταξε δύσπιστα
«και δεν σε ενοχλεί αυτό?»
«φυσικά και όχι»
«και γιατί?»
«γιατί πολύ απλά εγώ αγάπη μου ξέρω ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω για να σώσω το τομάρι μου εσύ?» αγάπη μου??? Ουάουυυυ έχει μπει για τα καλά στο κλήμα
«δυστυχώς όμως ακόμα και αυτό δεν φτάνει στην περίπτωση σου» του αντιγύρισα πριν προλάβει να του απαντήσει
«τουλάχιστον όμως εγώ θα ξέρω πως να κρατήσω το στόμα μου κλειστό και δεν θα καταθέσω τα όπλα έτσι απλά σε αντίθεση με σένα» γύρισε και την κάρφωσε στα μάτια γεμάτος αηδία προς αυτήν. Εκείνη δεν πτοήθηκε και γύρισε την ματιά της σε μένα για να συνεχίσει την παράσταση της
«δεν σε πιστεύω, λες ανοιχτά ότι είναι ο έρωτας της ζωής σου και παρόλα αυτά είσαι διατεθειμένη να τον πετάξεις έξω, ξέροντας ότι αν το κάνεις θα τον σκοτώσουν?»
«φυσικά»
«πως γίνετε αυτό?»
«αν έχεις να επιλέξεις μεταξύ του έρωτα της ζωής σου, της ίδιας σου της ζωής και της καριέρας σου, εσύ τι θα διάλεγες?»
«την ζωή μου φυσικά»
«φυσικά...... αφού είναι το μόνο που έχεις»
«ενώ εσύ όχι?» γέλασα και πάλι
«όχι φυσικά και όχι»
«και τότε τι θα διάλεγες»
«την καριέρα μου»
«δεν καταλαβαίνω, είναι τόσο σημαντική η καριέρα σου που θα θυσίαζες ακόμα και την ζωή σου γι αυτήν?»
«και βέβαια»
«γιατί?»
«οι έρωτες πάνε και έρχονται, είναι καλοί όσο κρατάνε αλλά δεν εξαρτάτε όλη σου η ζωή από αυτούς, η ζωή σου πάλι αν την έχεις χορτάσει όσο εγώ μπορείς να την χαραμίσεις γιατί ξέρεις ότι την έχεις γευτεί μέχρι το μεδούλι, την καριέρα μου όμως, που με τόσο κόπο έχω χτίσει, αν την χάσω αυτομάτως θα χάσω και όλα τα υπόλοιπα, οπότε ναι η καριέρα μου είναι ποιο σημαντική ακόμα και από την ίδια μου την ζωή, ακόμα και από τον έρωτα της ζωής μου»
«μα αν τον χάσεις?»
«είναι ο έρωτας της ζωής μου άλλα όχι ο μοναδικός» ο Έντουαρτ δεν κρατήθηκε για να μην γελάσει αλλά δεν αντέδρασε
«δηλαδή έχεις κι άλλον?»
«η έννοια του έρωτα για μένα αγαπητή μου δεν έχει την ίδια έννοια με την δική σου, ο έρωτας της ζωής σου δεν είναι μόνο ένας άντρας ή ένα καλό κρεβάτι είναι πολλά παραπάνω από αυτά»
«και ποια είναι αυτά?»
«έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου για να καταφέρεις να πάρεις το δικαίωμα να μάθεις κάποια πράγματα για μένα»
«και ο Έντουαρτ πως έχει αυτό το δικαίωμα, γιατί από ότι βλέπω σε ξέρει καλά»
«πολύ απλά το κέρδισε»
«μάλιστα» είπε και άρχισε πάλι να δημιουργεί νέο πλάνο για το πως θα καταφέρει να εξασφαλίσει την ζωή της και ταυτόχρονα να είναι από πάνω και όχι κανένα σκυλάκι μου.
«πριν σου δώσω αυτό που μου ζητάς μπορώ να έχω κάποιες διευκρινήσεις?» με ρώτησε με θράσος στα μάτια, είχε πλέων καταλάβει ότι δεν θα πάρει εύκολα αυτό που θέλει, άλλα δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι δεν θα το πάρει ποτέ.
«σε ακούω»
«αυτό που μου ζητάς είναι να μείνω εδώ κλεισμένη όλη μέρα, ακολουθώντας τις διαταγές σου και παράλληλα μπροστά στα μάτια μου να σας έχω να μου σαλιαρίζετε και εγώ να πρέπει να τα ανέχομαι όλα αυτά χωρίς να μπορώ να αντιδράσω?»
«δεν νομίζω ότι σου είπα ποτέ να μην είσαι ο εαυτός σου, αλλά ναι, αν μου δώσεις την απάντηση που θέλω και αποφασίσω να μείνεις, τότε θα κάνεις ακριβός αυτό που θέλω εγώ χωρίς αντιστηρίσεις»
«καταλαβαίνεις ότι αυτό που λες δεν κολλάει»
«κολλάει και πάρα πολύ μάλιστα, το πρόβλημα σου είναι ότι κατάλαβες ότι ο μοναδικός άντρας που σου στάθηκε στην ζωή σου, επιτέλους κατάλαβε τι είσαι και σε αγνοεί, ενώ εσύ θες απεγνωσμένα να τον κερδίσεις πίσω γιατί είναι ο μόνος που σου έχει απομείνει και επειδή βλέπεις ότι η αντίζηλος σου είναι αυτή που θα σου δίνει διαταγές για το πως θα λειτουργείς απο εδώ και πέρα, με το λίγο μυαλό που έχεις αυτομάτος σκέφτεσαι ότι εγώ θα σου απαγορεύσω να τον διεκδικήσεις και πάλι»
«δεν θα το κάνεις?»
«φυσικά και όχι, βλέπεις αγαπητή μου ο Έντουαρτ δεν είναι κανένα σκυλάκι μου όπως εσύ νομίζεις, που με ακολουθεί πιστά γιατί του το έχω επιβάλει»
«δεν είναι?» ρώτησε δύσπιστα
«όχι δεν είναι, σε αντίθεση με σένα είναι εδώ γιατί θέλει να είναι και εκτός αυτού δεν του στέρησα ποτέ το δικαίωμα να κάνει αυτό που θέλει και μέσα σε αυτά είναι και η καρδιά του. Έντουαρτ σου ζήτησα ποτέ την αποκλειστικότητα?»
«όχι»
«σου επέβαλα να μου είσαι πιστός?»
«όχι»
«όπως βλέπεις είσαι ελεύθερη να τον διεκδικήσεις»
«και δεν θα νευριάσεις με αυτό?»
«ώστε να προσπαθήσω να σας εκδικηθώ?..............συμπλήρωσα την φράση της γελώντας .............. όχι δεν θα το κάνω»
«και γιατί?»
«αυτό δεν σε αφορά και επειδή έχω ήδη αρχίσει να βαριέμαι με όλα αυτά, θα μπορούσα να έχω σε παρακαλώ έναν καλό λόγο για να μην σας πετάξω έξω αυτήν την στιγμή?» με κοίταξε σαστισμένη και αναποφάσιστη δεν είχε κανέναν λόγο που να μπορέσει να με πείσει είμαι σίγουρη γι αυτό, ακόμα και τώρα προσπαθεί να βρει έναν τρόπο για να με στίσει στον τοίχο ώστε να χάσω το παιχνίδι, άλλα δεν ξέρει με ποια έχει μπλέξει.
«Έντουαρτ δεν μας λες πρώτος εσύ τον δικό σου λόγο για να τον ακούσουμε και εμείς?» σήκωσα το χέρι για να τον σταματήσω και δεν έφερε αντίρρηση, είμαι σίγουρη ότι το διασκέδαζε πάρα πολύ άλλα όπως ακριβός το ήθελα δεν συμετήχε στην αντιπαράθεση μας.
«όχι αγάπη μου δεν θα του δώσω το δικαίωμα να σου φέρει την λύση στο πιάτο, πρώτα εσύ θα μας πεις και μετά εκείνος»
«αναρωτιέμαι» συνέχισε απτόητη αλλάζοντας το σενάριο της
«ναι?» την ενθάρρυνα εγώ
«πως θα φανεί στον κύκλο σου όλο αυτό το τρίο» δεν άντεξα να μην γελάσω
«στον κύκλο μου αγάπη μου αυτό το τρίο είναι το ποιο συνηθισμένο και πίστεψε με δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνω»
«και το λες έτσι απλά?»
«γιατί όχι δεν ντρέπομαι για τον εαυτό μου, όταν ο άντρας μου θέλησε να έχει ερωμένη, εγώ ήμουν αυτή που του πρότεινα την φέρει εδώ για να τους έχω απο κοντά και να μου κάνουν και τις δουλειές μου για να αποφεύγουμε τα πήγαινε έλα και όταν απέκτησα και εγώ τον έφερα και ζούσαμε και οι τέσσερις μας αρμονικά»
«είσαι παντρεμένη?»
«και βέβαια»
«και εσύ το ξέρεις?» ρώτησε τον Έντουαρτ
«και βέβαια το ξέρω»
«πως σε κατάντησε έτσι?»
«πως δηλαδή?» την ρώτησε γελώντας
«μέσα σε μία μέρα σε έκανε σαν τα μούτρα της»
«θα το ήθελε πολύ να τον είχα κάνει»
«άλλα έχω ακόμα δρόμο για να το καταφέρω» συνέχισε την φράση μου γελώντας ακόμα
Όχι πολύ είπα εγώ απο μέσα μου γελώντας άλλα δεν το έδειξα
«και ο άντρας σου? Πως και δεν τον έχουμε δει ακόμα» συνέχισε την μπλόφα της
«και να εύχεσαι να μην τον δεις»
«και γιατί?»
«γιατί είναι η αιτία που είσαστε εδώ και όπως καταλαβαίνεις όταν θα τον δεις δεν θα προλάβεις να συστηθείς μαζί του»
«είναι μαφιόζος?»
«είναι ο ποιο καλά δικτυωμένος και αδίστακτος μαφιόζος που μπορείς να φανταστείς, γιατί νομίζεις ότι τον επέλεξα» ο Έντουαρτ με κοίταξε με δυσπιστία, φυσικά αφού έχει δει τον Τζεηκ σαν σκυλάκι πως μπορεί να φανταστεί πόσο αιμοβόρος και επικίνδυνος πραγματικά είναι.
«τον επέλεξες?»
«ουφφφ Τάνια βαριέμαι αφόρητα με όλα αυτά, μπορείς σε παρακαλώ να τελειώνεις γιατί πρέπει να φτιάξω και ένα πρόγραμμα και θέλω να ξέρω αν θα υπολογίσω σε αυτό τον Έντουαρτ?» πήρε μια ανάσα και κοίταξε το πιάτο της αποφασίζοντας πως θα συνεχίσει
«ε λοιπόν όχι δεν νομίζω ότι έχω κάτι που θα μπορούσε να σε ικανοποιήσει»
«όχι ότι δεν το περίμενα» είπα και έκανα να σηκωθώ
«μια στιγμή......... είπε τρομοκρατημένη τώρα βλέποντας ότι εννοούσα όσα έλεγα πριν........... δεν θα ρωτήσεις τον Έντουαρτ ποιος είναι ο δικός του λόγος?»
«από την στιγμή που με απογοήτευσες εσύ τι σημασία έχει, έχετε χάσει και οι δύο πια»
«εσύ δεν θα πεις τίποτα?» γύρισε στο Έντουαρτ πιο τρομοκρατημένη απο ποτέ
«και να πω τι σημασία έχει, επέλεξες να μας καταδικάσεις και αυτό αρκεί»
«και δεν θα κάνεις κάτι γι αυτό»
«τι ακριβός θέλεις να κάνω?»
«εγώ σας αφήνω γιατί έχω και φορτωμένο πρόγραμμα και ήδη με έχετε καθυστερήσει πάρα πολύ» είπα και άρχισα να πηγαίνω προς την πόρτα
«μια στιγμή............ είπε πάλι η Τάνια και ήρθε κοντά μου, γύρισα να την αντικρίσω με δυσαρέσκιά............. δεν ξέρω αν μετράει αυτό, άλλα σε παρακαλώ άφησε μας να μείνουμε και θα κάνω ότι μου πεις, δεν θέλω να χάσω την ζωή μου εξαιτίας του»
«δεν θα χάσεις την ζωή σου εξαιτίας του, άλλα εξαιτίας σου» της είπα και γύρισα να φύγω, με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τον Έντουαρτ να προσπαθεί να κρύψει το χαμόγελο του με δυσκολία
«αυτό σημαίνει ότι αυτό δεν σου φτάνει?» γύρισα προς το μέρος της και πήρα μια βαριεστημένη ανάσα
«αυτό δεν σημαίνει τίποτα, σας επιτρέπω να χαρείτε το σπίτι μέχρι το μεσημέρι που θα σας ανακοινώσω την απόφαση μου»
«δηλαδή δεν θα ρωτήσεις τον Έντουαρτ ποιος είναι ο δικός του λόγος?»
«την απάντηση του την έχω ήδη πάρει, άλλα αν είναι τόσο σημαντική για σένα γιατί δεν τον ρωτάς η ίδια?» της είπα και έκανα πάλι να φύγω
«Μπέλα?» με φώναξε πάλι τρομοκρατημένη
«Τάνια ο χρόνος μου είναι πολύτιμος, γι αυτό μην μου τον σπαταλάς με ανοησίες»
«Έντουαρτ σε παρακαλώ πες κάτι»
«τι θες να πω? Σου είπε όλα όσα χρειαζόσουν τώρα τι άλλο θες από αυτήν?»
«πες τον δικό σου λόγο τουλάχιστον»
«σου είπε ότι έχει πάρει ήδη την απάντηση της»
«Έντουαρττττ»
«καλά καλά αφού το θέλεις τόσο πολύ................ γύρισε την ματιά του στην δική μου και μετά σε εκείνη και πολύ σοβαρά της είπε................. την απάντηση μου την έδωσα πριν λέγοντας σου {«τουλάχιστον όμως εγώ θα ξέρω πως να κρατήσω το στόμα μου κλειστό και δεν θα καταθέσω τα όπλα έτσι απλά σε αντίθεση με σένα} εκεί ακριβός θα έπρεπε να καταλάβεις ότι σου δηλώνω ότι εγώ της έχω τυφλή εμπιστοσύνη σε ότι πει και ξέρω ότι, ότι κάνει το κάνει μόνο για να μας προστατέψει και πίστεψε με όχι προς όφελος της, η δική της ζωή διακινδυνεύετε περισσότερο από την δική μας καθημερινά και εξαιτίας μας και το μόνο που χρειάζεται από μας για να μας δώσει μια δεύτερη ευκαιρία είναι η εμπιστοσύνη μας, η εχεμύθεια μας και τίποτα άλλο»
«τώρα μπορώ να φύγω?» της είπα ψυχρά
«δεν θα πεις τίποτα? Θα μας αφήσεις έτσι χωρίς τίποτα?»
Δεν άντεξα άλλο και της γύρισα την πλάτη και έφυγα για το γραφείο μου αλλά πριν μπω και αφού είχα βεβαιωθεί ότι με άκουγε
«Μάργκαρετ, φέρε μου τον καφέ μου και τον Ντάνο στο γραφείο μου και φρόντισε να μην με ενοχλήσει κανείς μέχρι το μεσημέρι. Α και Έντουαρτ πήγαινε στο γκαράζ και πάρε μια μηχανή και κάνε μια βόλτα, σε δύο ώρες θέλω να είσαι πίσω να μου πεις σε ποια σημεία εντόπισες τσιράκια του Μπαλο»
«σε δύο ώρες θα είμαι στο γραφείο σου» μου είπε άλλα εγώ είχα ήδη μπει και είχα κλείσει την πόρτα πίσω μου.
Έκατσα μπροστά απο τον υπολογιστή μου τρομερά ευχαριστημένη, ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με απογοήτευε. Μετά απο λίγο χτύπησε η πόρτα με την Μάργκαρετ και τον Ντάνο, η Μάργκαρετ άφησε τον καφέ μου στο γραφείο και με άφησε μόνη μου με τον Ντάνο
«λοιπόν Ντάνο πως πήγε η ατασθαλία σου εχθές βράδυ»
«πολύ καλύτερα απο ότι περίμενα, αυτή η γυναίκα είναι σκέτη πυρκαγιά»
«πολύ χαίρομαι, αλλά θα σε παρακαλέσω να μην ξαναεπαναληφθεί, θέλω να σέβεσαι το σπίτι που δουλεύεις»
«μάλιστα κυρία, συγνώμη»
«άσε τώρα τις συγνώμες και γύρνα στην δουλειά σου και πρόσεχε την, σίγουρα θα σε πλευρίσει για να μάθει τι είπαμε, αν μάθω ότι της είπες οτιδήποτε υπόθηκε εδώ ξέρεις τι σε περιμένει»
«θα έχω το στόμα μου κλειστό και δεν θα την αφήσω να με ξαναπλησιάσει»
«τότε μπορείς να πηγαίνεις»
σχόλια για το Fanfiction μπορείτε να αφήνετε εδώ
Κεφάλαιο 6< > Κεφάλαιο 8
