«Έντουαρτ Έντουαρτ...........την άκουγα απο το γκαράζ να φωνάζει και γέλασα ........... τι ήταν αυτό?»
«ένα μικρό δώρο για σένα. Κάθε φορά που θα κάνεις κάτι σωστό θα έχεις και μια ανταμοιβή» της είπα γελώντας και έπεσε στην αγκαλιά μου χαρούμενη
«σε ευχαριστώ, είναι το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει. Μα που στο καλό το βρήκες?»
«όποιος ψάχνει βρίσκει, τώρα πήγαινε να φας κάτι και να ξεκουραστείς έχεις μεγάλο αγώνα το βράδυ και σε θέλω ξεκούραστη»
«δεν θα μου κάνεις παρέα?»
«όχι έχω δουλειά»
«τι δουλειά?»
«θα πάω στον Τζεηκ έχουμε έναν ανοιχτό λογαριασμό μεταξύ μας»
«Έντουαρτ δεν θα τον καταφέρεις τόσο εύκολα. Δεν θα μου δώσει το διαζύγιο αν δεν εξασφαλίσει πρώτα την θέση του Ρεηζορ»
«και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό δεν το ξέρω ήδη?»
«πως?»
«Μπέλα όσο εσύ κοιμόσουν εγώ δεν καθόμουν να σε κοιτάω. Έχω μαζέψει αρκετά στοιχεία και ξέρω ακριβός τι πρέπει να κάνω»
«σε παρακαλώ μην πας»
«γιατί?»
«φοβάμαι»
«κουτό κορίτσι ξεχνάς ότι δεν είμαι το μπατσάκι που γνώρισες?»
«όχι άλλα και πάλι φοβάμαι για σένα»
«έλα πήγαινε να φας και να ξεκουραστείς και μην σκοτίζεις άδικα το μυαλουδάκι σου με βλακείες»
«Έντουαρτ»
«με αφήνεις να το χειριστώ όπως ξέρω εγώ καλύτερα? ............ κούνησε το κεφάλι της .......... άλλωστε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε γρήγορα απο αυτόν γιατί έχω και έναν Ρέηζορ να βγάλω απο την μέση και αυτό θα πάρει πολύ καιρό και εγώ θέλω να τελειώσω την δουλειά μου για να σε διεκδικήσω γρήγορα ώστε να καταφέρω να σε πίσω να με παντρευτείς» με κοίταξε στα μάτια με έκπληξη
«δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό»
«χρειάζεται, όταν ξεκινάω μια δουλειά δεν σταματάω μέχρι να την τελειώσω. Έλα τώρα έχει φαγητό στο φούρνο μην το φας πάλι κρύο γιατί θα θυμώσω»
«μμμμμ και μου αρέσει τόσο όταν θυμώνεις» είπε παιχνιδιάρικα
«ναι αλλά δεν θα είμαι εδώ να με δεις για να γελάσεις» της απάντησα και γελάσαμε μαζί
«ένα μικρό δώρο για σένα. Κάθε φορά που θα κάνεις κάτι σωστό θα έχεις και μια ανταμοιβή» της είπα γελώντας και έπεσε στην αγκαλιά μου χαρούμενη
«σε ευχαριστώ, είναι το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει. Μα που στο καλό το βρήκες?»
«όποιος ψάχνει βρίσκει, τώρα πήγαινε να φας κάτι και να ξεκουραστείς έχεις μεγάλο αγώνα το βράδυ και σε θέλω ξεκούραστη»
«δεν θα μου κάνεις παρέα?»
«όχι έχω δουλειά»
«τι δουλειά?»
«θα πάω στον Τζεηκ έχουμε έναν ανοιχτό λογαριασμό μεταξύ μας»
«Έντουαρτ δεν θα τον καταφέρεις τόσο εύκολα. Δεν θα μου δώσει το διαζύγιο αν δεν εξασφαλίσει πρώτα την θέση του Ρεηζορ»
«και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό δεν το ξέρω ήδη?»
«πως?»
«Μπέλα όσο εσύ κοιμόσουν εγώ δεν καθόμουν να σε κοιτάω. Έχω μαζέψει αρκετά στοιχεία και ξέρω ακριβός τι πρέπει να κάνω»
«σε παρακαλώ μην πας»
«γιατί?»
«φοβάμαι»
«κουτό κορίτσι ξεχνάς ότι δεν είμαι το μπατσάκι που γνώρισες?»
«όχι άλλα και πάλι φοβάμαι για σένα»
«έλα πήγαινε να φας και να ξεκουραστείς και μην σκοτίζεις άδικα το μυαλουδάκι σου με βλακείες»
«Έντουαρτ»
«με αφήνεις να το χειριστώ όπως ξέρω εγώ καλύτερα? ............ κούνησε το κεφάλι της .......... άλλωστε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε γρήγορα απο αυτόν γιατί έχω και έναν Ρέηζορ να βγάλω απο την μέση και αυτό θα πάρει πολύ καιρό και εγώ θέλω να τελειώσω την δουλειά μου για να σε διεκδικήσω γρήγορα ώστε να καταφέρω να σε πίσω να με παντρευτείς» με κοίταξε στα μάτια με έκπληξη
«δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό»
«χρειάζεται, όταν ξεκινάω μια δουλειά δεν σταματάω μέχρι να την τελειώσω. Έλα τώρα έχει φαγητό στο φούρνο μην το φας πάλι κρύο γιατί θα θυμώσω»
«μμμμμ και μου αρέσει τόσο όταν θυμώνεις» είπε παιχνιδιάρικα
«ναι αλλά δεν θα είμαι εδώ να με δεις για να γελάσεις» της απάντησα και γελάσαμε μαζί
*_*_*_*_*_*_*
Όταν έφτασα στο σπίτι του Τζεήκ μου άνοιξε ένα κακόμοιρο που ήταν τόσο λιώμα απο την κόκα που ρούφαγε την μύτη του με μισόκλειστα μάτια και αμέσως αηδίασα. Πήγα στο σαλόνι που καθόταν και τον κοίταξα με θράσος στα μάτια.
«μπα μπα μπα ακόμα λείπει αυτή? Τι έγινε δεν τελείωσε με τα κούρα ομορφιά στο Παρίσι και στέλνει το σκυλάκι της για να κανονίσει τις δουλειές της?»
«αν νομίζεις ότι ήταν στο Παρίσι κάνοντας κούρα ομορφιάς είσαι πολύ γελασμένος» αυτόματη αντίδραση, τα μάτια του πετάρισαν και προσπάθησε με μεγάλη αποτυχία να κρύψει την νευρικότητα του
«ήταν?»
«ναι γύρισε εχθές το βράδυ»
«τι ετοιμάζει πάλι?»
«τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σου πω?»
«αφήστε μας.........είπε απότομα στα άλλα δύο κακόμοιρα που ήταν αριστερά και δεξιά στην αγκαλιά του τρίβοντας τον αισθησιακά και μάζεψε την άθλια λεοπαρδαλε ρόμπα του δένοντας την............ γιατί έστειλε εσένα?»
«δεν με έστειλε εκείνη μόνος μου ήρθα»
«έχεις πολύ θράσος άλλα είμαι περίεργος, τι σε φέρνει εδώ?»
«έχουμε κάποιους λογαριασμούς να κλείσουμε» του είπα αδιάφορα παίρνοντας μια καρέκλα, την έβαλα ανάποδα μπροστά μου και έκατσα βάζοντας τα χέρια μου σταυρωτά απάνω στην πλάτη της και τον κοίταξα μέσα στα μάτια
«σαν πολύ αέρα δεν πήρες εσύ? Ξεχνάς ότι είσαι μέσα στο σπίτι μου?»
«μπα και τι, θα με κάνεις ντα?» αυτό τον εξαγρίωσε και σηκώθηκε για να μου ριχτεί.
Εγώ χωρίς να τα χάνω σηκώθηκα γρήγορα απο την καρέκλα και την πέταξα απάνω του. Την στιγμή που προσπάθησε να την αποφύγει τον έπιασα απο το χέρι τον ακινητοποίησα αρπάζοντας τον απο τα μαλλιά και τον κοπάνησα με δύναμη στο πάτωμα με αποτέλεσμα να του ανοίξω την μύτη και αυτός να αρχίζει να ουρλιάζει απο τον πόνο. Τα τσιράκια του κατευθείαν εμφανίστηκαν στο σαλόνι με τα χέρια τους στα όπλα
«αν κάνετε οποιαδήποτε κίνηση θα του σπάσω το κεφάλι στα δύο πριν προλάβετε να βγάλετε τα όπλα απο την θήκη τους»
«αφήστε μας....... είπε ο Τζεήκ τρομοκρατημένος αφού άκουσε την απειλή μου και κατάλαβε ότι το εννοώ άλλα συνέχισε να παίζει το παιχνίδι του ............ δεν τον συμφέρει να με σκοτώσει»
«και πάλι λάθος, με συμφέρει να σε σκοτώσω περισσότερο από όσο νομίζεις έτσι δεν θα χρειάζεται να περιμένω το διαζύγιο σας για να την κάνω δικιά μου»
«χαχαχα μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, αν πιστεύεις ότι θα μπορέσεις ποτέ να την κάνεις πραγματικά δικιά σου, είσαι γελασμένος»
«χα ναι γιατί με το λίγο μυαλό που έχεις, ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι ο λόγος που δεν το κατάφερες εσύ, είναι γιατί είσαι πολύ λίγος. Τώρα πες στα μπάσταρδα σου να μας αδειάσουν την γωνιά γιατί δεν έχω πολύ χρόνο στην διάθεση μου»
«αφήστε μας» είπε πάλι αυτόματα και τον άφησα για να σηκωθεί, μαζεύοντας την καρέκλα και έκατσα όπως και πριν
«τώρα που έχω και πάλι την προσοχή σου λέγε τι θες για να της δώσεις το διαζύγιο» έκατσε στον καναπέ και με την ρόμπα του άρχισε να προσπαθεί να σταματήσει το αίμα από την μύτη του.
«δεν σου είπε αυτή?»
«αυτό είναι άπιαστο όνειρο που δεν θα γίνει ποτέ, τώρα σκέψου λογικά κάποιο αντάλλαγμα και πες τι θες για να τελειώνουμε»
«ή παίρνω την θέση του Ρεηζορ ή τίποτα»
«οπότε θα μείνεις με το τίποτα γιατί η θέση του Ρεηζορ είναι δική μου και εγώ σε αντίθεση με σένα θα την κερδίσω με την αξία μου και όχι με τις πλάτες της»
«χαχαχα κοίτα κάτι πράγματα, το μπατσάκι ξύπνησε και νομίζει ότι κατέκτησε τον κόσμο»
«εγώ έχω τα προσόντα να το κάνω εσύ κοίτα πως θα σώσεις το τομάρι σου τώρα που θα μείνεις μόνος χωρίς την προστασία της»
«αυτό δεν θα γίνει ποτέ και να ξεχάσετε το διαζύγιο, όσο περνάει απο το χέρι μου δεν θα το πάρει ποτέ»
«ποιο απο τα δύο?»
«παρακαλώ?»
«ποιο απο τα δύο σου χέρια?»
«και τα δύο» είπε και πριν προλάβει να κουνηθεί πέταξα στο πλάι την καρέκλα που καθόμουν και μπήκα μπροστά του, του γύρισα τα χέρια ανάποδα, ούρλιαξε και του τα έφερα έτσι που να μην μπορεί να κουνηθεί ή αν κουνιόταν θα πάθαινε μεγάλη ζημιά
«δεν είμαι πια το μπατσάκι που γνώρισες και βάλτο καλά στο μυαλό σου, ή της δίνεις το διαζύγιο ή σε αποτελειώνω με την πρώτη ευκαιρία το κατάλαβες?..........μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν μαζευτεί πάλι τα τσιράκια του άλλα τους έκανε νόημα να σταματήσουν ........... μμμμ βλέπω ότι συνένωούμαστε...........του είπα και τον άφησα με μια απότομη κίνηση που τον πόνεσε πολύ ............. έχεις μια βδομάδα καιρό να μου απαντήσεις. Α και να μην το ξεχάσω το βράδυ τρέχεις εσύ και οχι ο Μπαρο»
«τι?»
«θα είναι η Μπέλα ο άλφα σας, κανόνισε να πάρεις καμία καλή θέση γιατί είσαι έτοιμος να κατέβεις κατηγορία και επιτέλους μάθε να οδηγείς λίγο καλύτερα με έχεις κουράσει πάρα πολύ»
«πως τολμάς?»
«αγοράκι μου ή ξέρεις να διεκδικείς ή όχι, με το να κλέβεις δεν πας ποτέ ψιλά» του είπα και γύρισα την πλάτη μου και έφυγα χωρίς να του δώσω τον καιρό να αντιδράσει. Όταν έφτασα στο αυτοκίνητο και έβαλα μπρος δεν μπόρεσα να μην κρατήσω το νευρικό μου γέλιο.
Στο σπίτι επικρατούσε μεγάλη ησυχία, ανέβηκα και την βρήκα να κοιμάται σαν πουλάκι. Το πόσο ήθελα να πάω κοντά της να την ξυπνήσω με φιλιά δεν λέγετε αλλά έμεινα εκεί να την κοιτώ χαμογελώντας. Κάποια στιγμή κατάλαβε την παρουσία μου και άρχισε να κουνιέται, αμέσως πήγα κοντά της για να μην καταλάβει ότι ήμουν εκεί ακίνητος να την παρατηρώ.
«μμμμ με πήρε ο ύπνος» είπε ναζιάρικα τρίβοντας τα μάτια της
«καλά έκανες το βράδυ έχεις σκληρό αγώνα»
«τι έγινε με τον Τζεήκ» είπε ξαφνικά αρπάζοντας με απο τα μπράτσα τρομερά αγχωμένη καθώς θυμήθηκε που ήμουν.
«όπως τα περίμενα, μην σκοτίζεις άδικα το μυαλουδάκι σου με αυτόν τον χαμένο»
«δεν σε πείραξε» δεν μπορούσα να μην γελάσω, αλλά ταυτόχρονα ένιωθα και ικανοποίηση για το πόσο πολύ φοβόταν για μένα, γιατί έτσι μου έδειχνε το πόσο με αγαπάει.
«Μπέλαααα με προσβάλλεις»
«συγνώμη αλλά ήμουν τόσο τρομοκρατημένη όταν έφυγες»
«σσσς δεν θέλω να ανησυχείς για τίποτα τώρα. Γιατί δεν κάνεις ένα ντουζάκι και να έρθεις να με βρεις στο σαλόνι να χαλαρώσουμε λίγο, σε δύο ώρες θα φύγουμε οπότε μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο να κάτσουμε λίγο ήρεμοι»
«θέλω να κάνουμε μαζί μπάνιο»είπε παραπονιάρικα
«όοοοοχι ........ της είπα κουνώντας το δάκτυλο μου .............. δεν το έχεις κερδίσει ακόμα αυτό το δικαίωμα .......... είπα χαμογελώντας. Όταν είδα την φατσούλα της να κατσουφιάζει ήθελα τόσο πολύ να την βουτήξω και να την κάνω δικιά μου. Πόσο θα μπορέσω να κρατηθώ ακόμα δεν ξέρω.......... έλα σήκω και κάνε γρήγορα γιατί δεν μου αρέσει να με στήνουν οκ?»
«καλά» είπε πάλι παραπονιάρικα και δεν μπόρεσα να μην γελάσω.
Πήρα το πρόσωπο της στα χέρι μου «σ’ αγαπάω» της είπα μόνο και άρχισα να την φιλάω πριν προλάβει να πει κάτι άλλο.
Αμέσως έβαλε τα χέρια της μέσα στα μαλλιά μου και ήρθε κοντά μου συνεχίζοντας το φιλί μου. Είχαμε τόσο απωθημένο πάθος ο ένας για τον άλλο που η κατάσταση δεν θα αργούσε να ξεφύγει απο τον έλεγχο και δυστυχώς έπρεπε να το κόψω νωρίς.
Μόλις σήκωσα το κεφάλι μου με κοίταζε ακόμα στα μάτια με παράπονο άλλα τα είχε παρατήσει, ήθελε όσο τίποτα να με ευχαριστήσει και έτσι δεν έφερνε πλέον αντίσταση σε ότι και να της επέβαλα εγώ. Δεν μπορώ να πω ότι όλη αυτή η κατάσταση με ευχαριστούσε, ποτέ δεν ήθελα να την δω υπόδουλη μου άλλα δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ξυπνήσει.
Όταν κατέβηκα κάτω πήρα το λαπτοπ απο το γραφείο και το πήγα στο σαλόνι, έβαλα δύο ποτά για να πιούμε και άναψα ένα τσιγάρο για να χαλαρώσω.
«νόμιζα ότι θα χαλαρώναμε» είπε παίρνοντας το τσιγάρο από τα χέρια μου και τραβώντας μια ρουφηξιά έκατσε δίπλα μου.
«με τούτα και με κείνα δεν τελείωσα το πρόγραμμα, άσε που θα πρέπει να το κάνω απο την αρχή»
«και γιατί αυτό?»
«αποφάσισα να αλλάξω τον Μπαρο με τον Τζεηκ»
«γιατί?»
«για να τον κάνω να χάσει και να πέσει κατηγορία»
«χαχαχα έπεσε τόσο χαμηλά?»
«δεν φαντάζεσαι πόσο. Τώρα όμως πρέπει να φτιάξω μια διαδρομή για να τον στείλω»
«α»
«μόνο α ............... της είπα σηκώνοντας τα φρύδια ........ Μπέλα θέλω βοήθεια για να το κάνω αυτό ........... γύρισε την ματιά της αλλού και τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά .......... θα με βοηθήσεις?» πήρε μια μεγάλη ανάσα παλεύοντας μέσα της αλλά στο τέλος έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι και γύρισε την ματιά της σε μένα
«τι θέση θέλεις να τον βγάλεις»
«αν είναι δυνατόν να τερματίσει τελευταίος»
«και γιατί αυτό?»
«θες διαζύγιο ή όχι?»
«σαν τρελή»
«για ποιον λόγο?» την ρώτησα πονηρά
«για να τον ξεφορτωθώ επιτέλους»
«μόνο γι αυτό?»
«γιατί άλλο?» είπε και καλά αδιάφορη άλλα εμένα δεν με ξεγελούσε
«μόνο γι αυτό εεεεε» της είπα και την άρπαξα με το μπράτσο μου κάνοντας της κεφαλοκλείδωμα απο τον λαιμό και την έβαλα μπροστά μου τρίβοντας με την μπουνιά μου παιχνιδιάρικα τα μαλλιά της
«εεε έκανα μια ώρα να τα φτιάξω άσε με» είπε γελώντας
«όχι δεν σε αφήνω αν δεν παραδεχθείς την αλήθεια»
«όχι δεν παραδέχομαι τίποτα» είπε και προσπάθησε να απελευθερωθεί αλλά την κράτησα πιο σφιχτά για να μην μου ξεφύγει αρχίζοντας να την γαργαλάω
«έλαααα ........ είπε μέσα απο τα γέλια της ξέπνοα ....... άσε με θα σκάσω»
«παραδέξου την αλήθεια αλλιώς δεν σε αφήνω»
«θα σε δαγκώσω»
«μην τολμήσεις» πριν προλάβω όμως να το πω έσκυψε στο πόδι μου και μου έδωσε μια δαγκωνιά που με ανάγκασε να την αφήσω και αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο
«έλα έχουμε δουλειά να κάνουμε .......... είπε και με έστειλε ............. το χειρότερο του Τζεηκ είναι οι κλειστές στροφές, γιατί αναγκάζετε να πατήσει πολύ φρένο. Ξέρω ακριβός την διαδρομή που θα τον κάνει να τα κάνει απάνω του» είπε γελώντας μέσα απο την ψυχή της.
«αυτό είναι το κορίτσι μου» της είπα εγώ και άρχισα να την φιλάω
«εεε υποτίθεται ότι έχουμε δουλειά εδώ» είπε προσπαθώντας να πάρει ανάσα
«μμμμμ έχεις δίκιο» είπα και γύρισα στον υπολογιστή, φυσικά δεν το περίμενε αυτό και με κοίταξε με δυσπιστία αλλά δεν είπε τίποτα άλλο.
«τελικά δεν μου απάντησες»
«ποια ήταν η ερώτηση?»
«γιατί θέλεις το διαζύγιο?»
«όχιιιιι αγάπη μου δεν θα το πάρεις τόσο εύκολα»
«αγάπη μου???»
«αφού θες να παίξεις έτσι τότε είσαι και πάλι στην αρχή. Έχεις πολύ δρόμο ακόμα για να με κατακτήσεις και να πάρεις το έπαθλο»
«έτσι λες?»
«όχι μόνο το λέω, αλλά το εννοώ»
«το ίδιο ισχύει και για σένα, γι αυτό τώρα στρώσου, θα αρχίσει ο αγώνας και εμείς θα είμαστε ακόμα εδώ να παίζουμε» είπα με θυμωμένο ύφος και ξέσπασε στα γέλια
«πόσο με τρελαίνει να σε βλέπω θυμωμένο»
«Μπέλαααα»
«εντάξει εντάξει θα κάτσω φρόνημα τώρα»
«μπα μπα μπα ακόμα λείπει αυτή? Τι έγινε δεν τελείωσε με τα κούρα ομορφιά στο Παρίσι και στέλνει το σκυλάκι της για να κανονίσει τις δουλειές της?»
«αν νομίζεις ότι ήταν στο Παρίσι κάνοντας κούρα ομορφιάς είσαι πολύ γελασμένος» αυτόματη αντίδραση, τα μάτια του πετάρισαν και προσπάθησε με μεγάλη αποτυχία να κρύψει την νευρικότητα του
«ήταν?»
«ναι γύρισε εχθές το βράδυ»
«τι ετοιμάζει πάλι?»
«τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σου πω?»
«αφήστε μας.........είπε απότομα στα άλλα δύο κακόμοιρα που ήταν αριστερά και δεξιά στην αγκαλιά του τρίβοντας τον αισθησιακά και μάζεψε την άθλια λεοπαρδαλε ρόμπα του δένοντας την............ γιατί έστειλε εσένα?»
«δεν με έστειλε εκείνη μόνος μου ήρθα»
«έχεις πολύ θράσος άλλα είμαι περίεργος, τι σε φέρνει εδώ?»
«έχουμε κάποιους λογαριασμούς να κλείσουμε» του είπα αδιάφορα παίρνοντας μια καρέκλα, την έβαλα ανάποδα μπροστά μου και έκατσα βάζοντας τα χέρια μου σταυρωτά απάνω στην πλάτη της και τον κοίταξα μέσα στα μάτια
«σαν πολύ αέρα δεν πήρες εσύ? Ξεχνάς ότι είσαι μέσα στο σπίτι μου?»
«μπα και τι, θα με κάνεις ντα?» αυτό τον εξαγρίωσε και σηκώθηκε για να μου ριχτεί.
Εγώ χωρίς να τα χάνω σηκώθηκα γρήγορα απο την καρέκλα και την πέταξα απάνω του. Την στιγμή που προσπάθησε να την αποφύγει τον έπιασα απο το χέρι τον ακινητοποίησα αρπάζοντας τον απο τα μαλλιά και τον κοπάνησα με δύναμη στο πάτωμα με αποτέλεσμα να του ανοίξω την μύτη και αυτός να αρχίζει να ουρλιάζει απο τον πόνο. Τα τσιράκια του κατευθείαν εμφανίστηκαν στο σαλόνι με τα χέρια τους στα όπλα
«αν κάνετε οποιαδήποτε κίνηση θα του σπάσω το κεφάλι στα δύο πριν προλάβετε να βγάλετε τα όπλα απο την θήκη τους»
«αφήστε μας....... είπε ο Τζεήκ τρομοκρατημένος αφού άκουσε την απειλή μου και κατάλαβε ότι το εννοώ άλλα συνέχισε να παίζει το παιχνίδι του ............ δεν τον συμφέρει να με σκοτώσει»
«και πάλι λάθος, με συμφέρει να σε σκοτώσω περισσότερο από όσο νομίζεις έτσι δεν θα χρειάζεται να περιμένω το διαζύγιο σας για να την κάνω δικιά μου»
«χαχαχα μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, αν πιστεύεις ότι θα μπορέσεις ποτέ να την κάνεις πραγματικά δικιά σου, είσαι γελασμένος»
«χα ναι γιατί με το λίγο μυαλό που έχεις, ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι ο λόγος που δεν το κατάφερες εσύ, είναι γιατί είσαι πολύ λίγος. Τώρα πες στα μπάσταρδα σου να μας αδειάσουν την γωνιά γιατί δεν έχω πολύ χρόνο στην διάθεση μου»
«αφήστε μας» είπε πάλι αυτόματα και τον άφησα για να σηκωθεί, μαζεύοντας την καρέκλα και έκατσα όπως και πριν
«τώρα που έχω και πάλι την προσοχή σου λέγε τι θες για να της δώσεις το διαζύγιο» έκατσε στον καναπέ και με την ρόμπα του άρχισε να προσπαθεί να σταματήσει το αίμα από την μύτη του.
«δεν σου είπε αυτή?»
«αυτό είναι άπιαστο όνειρο που δεν θα γίνει ποτέ, τώρα σκέψου λογικά κάποιο αντάλλαγμα και πες τι θες για να τελειώνουμε»
«ή παίρνω την θέση του Ρεηζορ ή τίποτα»
«οπότε θα μείνεις με το τίποτα γιατί η θέση του Ρεηζορ είναι δική μου και εγώ σε αντίθεση με σένα θα την κερδίσω με την αξία μου και όχι με τις πλάτες της»
«χαχαχα κοίτα κάτι πράγματα, το μπατσάκι ξύπνησε και νομίζει ότι κατέκτησε τον κόσμο»
«εγώ έχω τα προσόντα να το κάνω εσύ κοίτα πως θα σώσεις το τομάρι σου τώρα που θα μείνεις μόνος χωρίς την προστασία της»
«αυτό δεν θα γίνει ποτέ και να ξεχάσετε το διαζύγιο, όσο περνάει απο το χέρι μου δεν θα το πάρει ποτέ»
«ποιο απο τα δύο?»
«παρακαλώ?»
«ποιο απο τα δύο σου χέρια?»
«και τα δύο» είπε και πριν προλάβει να κουνηθεί πέταξα στο πλάι την καρέκλα που καθόμουν και μπήκα μπροστά του, του γύρισα τα χέρια ανάποδα, ούρλιαξε και του τα έφερα έτσι που να μην μπορεί να κουνηθεί ή αν κουνιόταν θα πάθαινε μεγάλη ζημιά
«δεν είμαι πια το μπατσάκι που γνώρισες και βάλτο καλά στο μυαλό σου, ή της δίνεις το διαζύγιο ή σε αποτελειώνω με την πρώτη ευκαιρία το κατάλαβες?..........μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν μαζευτεί πάλι τα τσιράκια του άλλα τους έκανε νόημα να σταματήσουν ........... μμμμ βλέπω ότι συνένωούμαστε...........του είπα και τον άφησα με μια απότομη κίνηση που τον πόνεσε πολύ ............. έχεις μια βδομάδα καιρό να μου απαντήσεις. Α και να μην το ξεχάσω το βράδυ τρέχεις εσύ και οχι ο Μπαρο»
«τι?»
«θα είναι η Μπέλα ο άλφα σας, κανόνισε να πάρεις καμία καλή θέση γιατί είσαι έτοιμος να κατέβεις κατηγορία και επιτέλους μάθε να οδηγείς λίγο καλύτερα με έχεις κουράσει πάρα πολύ»
«πως τολμάς?»
«αγοράκι μου ή ξέρεις να διεκδικείς ή όχι, με το να κλέβεις δεν πας ποτέ ψιλά» του είπα και γύρισα την πλάτη μου και έφυγα χωρίς να του δώσω τον καιρό να αντιδράσει. Όταν έφτασα στο αυτοκίνητο και έβαλα μπρος δεν μπόρεσα να μην κρατήσω το νευρικό μου γέλιο.
Στο σπίτι επικρατούσε μεγάλη ησυχία, ανέβηκα και την βρήκα να κοιμάται σαν πουλάκι. Το πόσο ήθελα να πάω κοντά της να την ξυπνήσω με φιλιά δεν λέγετε αλλά έμεινα εκεί να την κοιτώ χαμογελώντας. Κάποια στιγμή κατάλαβε την παρουσία μου και άρχισε να κουνιέται, αμέσως πήγα κοντά της για να μην καταλάβει ότι ήμουν εκεί ακίνητος να την παρατηρώ.
«μμμμ με πήρε ο ύπνος» είπε ναζιάρικα τρίβοντας τα μάτια της
«καλά έκανες το βράδυ έχεις σκληρό αγώνα»
«τι έγινε με τον Τζεήκ» είπε ξαφνικά αρπάζοντας με απο τα μπράτσα τρομερά αγχωμένη καθώς θυμήθηκε που ήμουν.
«όπως τα περίμενα, μην σκοτίζεις άδικα το μυαλουδάκι σου με αυτόν τον χαμένο»
«δεν σε πείραξε» δεν μπορούσα να μην γελάσω, αλλά ταυτόχρονα ένιωθα και ικανοποίηση για το πόσο πολύ φοβόταν για μένα, γιατί έτσι μου έδειχνε το πόσο με αγαπάει.
«Μπέλαααα με προσβάλλεις»
«συγνώμη αλλά ήμουν τόσο τρομοκρατημένη όταν έφυγες»
«σσσς δεν θέλω να ανησυχείς για τίποτα τώρα. Γιατί δεν κάνεις ένα ντουζάκι και να έρθεις να με βρεις στο σαλόνι να χαλαρώσουμε λίγο, σε δύο ώρες θα φύγουμε οπότε μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο να κάτσουμε λίγο ήρεμοι»
«θέλω να κάνουμε μαζί μπάνιο»είπε παραπονιάρικα
«όοοοοχι ........ της είπα κουνώντας το δάκτυλο μου .............. δεν το έχεις κερδίσει ακόμα αυτό το δικαίωμα .......... είπα χαμογελώντας. Όταν είδα την φατσούλα της να κατσουφιάζει ήθελα τόσο πολύ να την βουτήξω και να την κάνω δικιά μου. Πόσο θα μπορέσω να κρατηθώ ακόμα δεν ξέρω.......... έλα σήκω και κάνε γρήγορα γιατί δεν μου αρέσει να με στήνουν οκ?»
«καλά» είπε πάλι παραπονιάρικα και δεν μπόρεσα να μην γελάσω.
Πήρα το πρόσωπο της στα χέρι μου «σ’ αγαπάω» της είπα μόνο και άρχισα να την φιλάω πριν προλάβει να πει κάτι άλλο.
Αμέσως έβαλε τα χέρια της μέσα στα μαλλιά μου και ήρθε κοντά μου συνεχίζοντας το φιλί μου. Είχαμε τόσο απωθημένο πάθος ο ένας για τον άλλο που η κατάσταση δεν θα αργούσε να ξεφύγει απο τον έλεγχο και δυστυχώς έπρεπε να το κόψω νωρίς.
Μόλις σήκωσα το κεφάλι μου με κοίταζε ακόμα στα μάτια με παράπονο άλλα τα είχε παρατήσει, ήθελε όσο τίποτα να με ευχαριστήσει και έτσι δεν έφερνε πλέον αντίσταση σε ότι και να της επέβαλα εγώ. Δεν μπορώ να πω ότι όλη αυτή η κατάσταση με ευχαριστούσε, ποτέ δεν ήθελα να την δω υπόδουλη μου άλλα δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ξυπνήσει.
Όταν κατέβηκα κάτω πήρα το λαπτοπ απο το γραφείο και το πήγα στο σαλόνι, έβαλα δύο ποτά για να πιούμε και άναψα ένα τσιγάρο για να χαλαρώσω.
«νόμιζα ότι θα χαλαρώναμε» είπε παίρνοντας το τσιγάρο από τα χέρια μου και τραβώντας μια ρουφηξιά έκατσε δίπλα μου.
«με τούτα και με κείνα δεν τελείωσα το πρόγραμμα, άσε που θα πρέπει να το κάνω απο την αρχή»
«και γιατί αυτό?»
«αποφάσισα να αλλάξω τον Μπαρο με τον Τζεηκ»
«γιατί?»
«για να τον κάνω να χάσει και να πέσει κατηγορία»
«χαχαχα έπεσε τόσο χαμηλά?»
«δεν φαντάζεσαι πόσο. Τώρα όμως πρέπει να φτιάξω μια διαδρομή για να τον στείλω»
«α»
«μόνο α ............... της είπα σηκώνοντας τα φρύδια ........ Μπέλα θέλω βοήθεια για να το κάνω αυτό ........... γύρισε την ματιά της αλλού και τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά .......... θα με βοηθήσεις?» πήρε μια μεγάλη ανάσα παλεύοντας μέσα της αλλά στο τέλος έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι και γύρισε την ματιά της σε μένα
«τι θέση θέλεις να τον βγάλεις»
«αν είναι δυνατόν να τερματίσει τελευταίος»
«και γιατί αυτό?»
«θες διαζύγιο ή όχι?»
«σαν τρελή»
«για ποιον λόγο?» την ρώτησα πονηρά
«για να τον ξεφορτωθώ επιτέλους»
«μόνο γι αυτό?»
«γιατί άλλο?» είπε και καλά αδιάφορη άλλα εμένα δεν με ξεγελούσε
«μόνο γι αυτό εεεεε» της είπα και την άρπαξα με το μπράτσο μου κάνοντας της κεφαλοκλείδωμα απο τον λαιμό και την έβαλα μπροστά μου τρίβοντας με την μπουνιά μου παιχνιδιάρικα τα μαλλιά της
«εεε έκανα μια ώρα να τα φτιάξω άσε με» είπε γελώντας
«όχι δεν σε αφήνω αν δεν παραδεχθείς την αλήθεια»
«όχι δεν παραδέχομαι τίποτα» είπε και προσπάθησε να απελευθερωθεί αλλά την κράτησα πιο σφιχτά για να μην μου ξεφύγει αρχίζοντας να την γαργαλάω
«έλαααα ........ είπε μέσα απο τα γέλια της ξέπνοα ....... άσε με θα σκάσω»
«παραδέξου την αλήθεια αλλιώς δεν σε αφήνω»
«θα σε δαγκώσω»
«μην τολμήσεις» πριν προλάβω όμως να το πω έσκυψε στο πόδι μου και μου έδωσε μια δαγκωνιά που με ανάγκασε να την αφήσω και αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο
«έλα έχουμε δουλειά να κάνουμε .......... είπε και με έστειλε ............. το χειρότερο του Τζεηκ είναι οι κλειστές στροφές, γιατί αναγκάζετε να πατήσει πολύ φρένο. Ξέρω ακριβός την διαδρομή που θα τον κάνει να τα κάνει απάνω του» είπε γελώντας μέσα απο την ψυχή της.
«αυτό είναι το κορίτσι μου» της είπα εγώ και άρχισα να την φιλάω
«εεε υποτίθεται ότι έχουμε δουλειά εδώ» είπε προσπαθώντας να πάρει ανάσα
«μμμμμ έχεις δίκιο» είπα και γύρισα στον υπολογιστή, φυσικά δεν το περίμενε αυτό και με κοίταξε με δυσπιστία αλλά δεν είπε τίποτα άλλο.
«τελικά δεν μου απάντησες»
«ποια ήταν η ερώτηση?»
«γιατί θέλεις το διαζύγιο?»
«όχιιιιι αγάπη μου δεν θα το πάρεις τόσο εύκολα»
«αγάπη μου???»
«αφού θες να παίξεις έτσι τότε είσαι και πάλι στην αρχή. Έχεις πολύ δρόμο ακόμα για να με κατακτήσεις και να πάρεις το έπαθλο»
«έτσι λες?»
«όχι μόνο το λέω, αλλά το εννοώ»
«το ίδιο ισχύει και για σένα, γι αυτό τώρα στρώσου, θα αρχίσει ο αγώνας και εμείς θα είμαστε ακόμα εδώ να παίζουμε» είπα με θυμωμένο ύφος και ξέσπασε στα γέλια
«πόσο με τρελαίνει να σε βλέπω θυμωμένο»
«Μπέλαααα»
«εντάξει εντάξει θα κάτσω φρόνημα τώρα»
*_*_*_*_*_*_*
Όταν φτάσαμε στον Τζες και είδε δύο αμάξια αντί για ένα γύρισε να με κοιτάξει
«θα αγωνιστώ και εγώ σήμερα»
«δεν θα είσαι μαζί μου?»
«όχι θα διεκδικήσω την θέση του Τζεηκ»
«Έντουαρτ αυτή η διαδρομή δεν θα σε βοηθήσει»
«Μπέλα πότε ήταν η τελευταία φορά που με είδες να αγωνίζομαι» δάγκωσε τα χείλια της και γύρισε την ματιά της αλλού
«δικό σου το κεφάλι κάντο ότι θες»
«ακριβός, τώρα μπες στο αμάξι γιατί θα αργήσουμε και θα σε ακολουθήσω»
«ναι αν με προλάβεις ίσως καταφέρεις και να με ακολουθήσεις» το γέλιο του Τζες πίσω της την έκανε να γυρίσει αυτόματα σε εκείνον τελείως εκνευρισμένη
«αυτό είναι το κορίτσι μου, welcome back sister» της είπε και άνοιξε την αγκαλιά του περιμένοντας την
«ναι να είσαι καλά που βοήθησες για άλλη μια φορά τόσο πολύ για να γυρίσω» του πέταξε στα μούτρα και πήγε προς το αυτοκίνητο της
«Μπέλα μην είσαι άδικη, αν δεν ήταν το Τζες, ποτέ δεν θα κατάφερνα να σε καλύψω τόσο καλά»
«ναι φυσικά μην ξεχνιόμαστε, η δουλειά πάνω απ όλα. Αν δεν ήταν αυτή ίσως ακόμα να ήμουν κλεισμένη σε κανένα ίδρυμα απο την πρώτη φορά, προκειμένου να με ξεφορτωθεί και να μην χάσεις την τόσο σημαντική του δουλειά»
Δεν είχε άδικο σε ότι έλεγε, πράγματι αν δεν πήγαινε εκείνη την ημέρα στην συμμορία και αν εκείνοι δεν την παίρναν μαζί τους ο Τζες σίγουρα θα την έκλεινε ο ίδιος στο ίδρυμα προκειμένου να την ξεφορτωθεί. Άλλα τώρα δεν ήταν ώρα γι αυτά, γιατί την περίμενε πολύ πιο δύσκολη βραδιά απο ότι η ίδια πίστευε και δεν ήθελα να εκνευριστεί απο τώρα. Στον αγώνα θα ήταν και ο Ρεηζορ για να δει ποιοι θα προσπαθήσουν να τον διεκδικήσουν. Ευτυχώς δεν είναι στο πρόγραμμα να τρέξει μαζί μας και έτσι θα μπορέσω να κάνω μια πιο ανάλαφρη κούρσα για να μην δει τις δυνατότητες μου ακόμα και έτσι ο ίδιος να πιστέψει ότι δεν τον έχω ακόμα. Στην Μπέλα φυσικά δεν είπα τίποτα γιατί δεν θα ερχόταν μαζί μου με τίποτα. Ήταν πολύ σκληρό για εκείνη άλλα έπρεπε να την κάνω να αντιμετωπίσει τις φοβίες της όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γιατί δεν θα τις ξεπερνούσε με άλλο τρόπο.
«σταμάτα τώρα και μπες στο αμάξι, γιατί θα αργήσουμε ........ της είπα άγρια ............. θα το συζητήσουμε μετά αυτό» μου έριξε μια δολοφονικό ματιά αλλά μπήκε και δεν είπε τίποτα άλλο.
Πήρε την διαδρομή του χάρτη χωρίς να κάνει παράκαμψη για τα αγαπημένα της σημεία ώστε να εκτονώσει την ένταση της και αυτό με προβλημάτισε, φυσικά είχε ένα κρυφό σημείο με άλμα στον αγώνα άλλα δεν είναι το ίδιο. Όταν φτάσαμε στο σημείο συνάντησης σταμάτησε το αμάξι άλλα δεν βγήκε έξω.
«Μπέλα?»
«το ήξερες έτσι δεν είναι? Το ήξερες και με έφερες στο στόμα του λύκου»
«Μπέλα βάλε το προσωπείο σου και προχώρα» της είπα σκληρά
«γιατί μου το κάνεις αυτό?»
«γιατί πρέπει να ξυπνήσεις Μπέλα και πρέπει να ξυπνήσεις τώρα, πριν καταλάβουν όλοι αυτοί τι σου συμβαίνει και αρχίσουν να σε χτυπάνε απο παντού.»
«δεν με νοιάζουν όλοι αυτοί, δεν με νοιάζει τίποτα από όλα αυτά πια»
«λάθος δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά και όταν το καταλάβεις θα τα έχεις χάσει και θα είναι αργά να κάνεις κάτι για να τα ξανακερδίσεις. Τώρα βάλε την μάσκα σου και πήγαινε να τους αντιμετωπίσεις όπως έκανες πάντα........ δεν κουνήθηκε απο την θέση της ........ Μπέλα προχώρα τώρα πριν να είναι αργά»
Βγήκε απο το αυτοκίνητο και με άφησε πίσω, προχωρώντας προς την μεγάλη ομάδα, πήγα και εγώ άλλα έμεινα πιο πίσω της παρακολουθώντας τις αντιδράσεις της.
«Ρέηζερ πως και αυτό?»
«Μπέλα μου τι κάνεις? ............... της είπε παίρνοντας την στην αγκαλιά του δίνοντας της ένα φιλί στο στόμα, εκείνη δεν αντέδρασε, τον άφησε να τελειώσει και μετά ξεκόλλησε απο πάνω του................. σε βλέπω κάπως ή ιδέα μου είναι?»
«ναι το τζετλανκ με έχει διαλύσει και δεν έχω συνέλθει ακόμα, τι έγινε εδώ? Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό που κάνεις δεν επιτρέπετε»
«οοοοο έλα τώρα μην μου πεις ότι θα με διώξεις, θέλω τόσο πολύ να δω με τα μάτια μου αν όντως οι φήμες για το νέο σου σκυλάκι είναι αληθινές»
«το νέο μου σκυλάκι θα ήθελες πολύ να είναι σκυλάκι για να μην σε φάει λάχανο, τώρα όμως που το λες θα σε αφήσω να παρακολουθήσεις τον αγώνα μόνο και μόνο για να σε δω να χάνεις την γη κάτω απο τα πόδια σου»
«να με φάει λάχανο, χαχαχα πόσο λίγο με ξέρεις»
«πόσο λίγο ξέρεις εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό, αλλά δεν έχω όρεξη για τέτοιες κουβέντες τώρα οπότε κάνε ότι καταλαβαίνεις. Τζέηκ τι μαθαίνω θα προσπαθήσεις να κρατήσεις την θέση σου?»
«τι έγινε Μπέλα βαρέθηκες κιόλας το καινούργιο σου σκυλάκι και άρχισες να γυρίζεις σε άλλες πόλεις για να βρεις καινούργιο?»
«πονάει ακόμα η μύτη σου ή θέλεις να την φρεσκάρω? Ή μήπως με όλα αυτά νομίζεις ότι πρόκειται να με κάνεις να σου πω τι ετοιμάζω?»
«βλέπω ότι τα κούρα ομορφιάς δεν βοηθήσανε και πολύ στα νεύρα σου»
«πάω να ετοιμαστώ ελπίζω να έμαθες να οδηγείς καλύτερα όσο καιρό έλειπα γιατί δεν σε βλέπω καλά, αγόρια καλό αγώνα και δεν θέλω βρομιές, σήμερα κάνουν πάρτυ τα μπατσικά» είπε και έφυγε περήφανα απο κοντά τους χωρίς να περιμένει απάντηση, γύρισα και εγώ για να πάω στο αμάξι
«μια στιγμή» με σταμάτησε ο Ρεηζερ και γύρισα και τον κοίταξα
«τι έγινε με σένα την τελευταία φορά?»
«δεν σου είπαν τα τσιράκια σου?»
«οοοο βλέπω ότι δεν σου λείπει η αυτοπεποίθηση. Μου είπαν αλλά περιμένω να μου πεις εσύ»
«δεν έχω κουβέντες μαζί σου, ήρθες να δεις τις δυνατότητες μου, κάτσε και απόλαυσε της»
«άκου να σου πω ξέρεις σε ποιον μιλάς??»
«φυσικά και ξέρω, τώρα αν δεν σε πειράζει πάω να ετοιμαστώ για να σε καταπλήξω, φυσικά με την άδεια σας» του είπα ειρωνικά και έφυγα πριν μου δώσει κάποια απάντηση
Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για την εκκίνηση χωρίς να την περιμένω
«τι ήταν όλα αυτά?» με ρώτησε μόλις ήρθε στο παράθυρο για να πάρει το φυλλάδιο μου
«Μπέλα»
«άστα τα Μπέλα και λέγε τι ήταν όλα αυτά?»
«τι ήθελες να του πω τι είχε γίνει?»
«Έντουρτ στο σπίτι κάνε ότι θες αλλά αν θες να μπω και πάλι στο παιχνίδι εδώ θα κάνεις ότι σου πω εγώ το κατάλαβες?» είπε και έφυγε εκνευρισμένη να πάρει και τα υπόλοιπα φυλλάδια
Μπέλα
Τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο, δεν φτάνει που με είχε φέρει σε αυτήν την κατάσταση τώρα πάει και προκαλεί τον Ρέηζερ. Είναι σοβαρός??? Πόσο θέλει για να καταλάβει ότι το μόνο που θα καταφέρεις είναι να φάει το κεφάλι του. Αυτό ονειρευόταν πάντα στην ζωή του? Να έχει μια θέση σαν του Ρεηζερ?
Τόσο καιρό καταλάβαινα ότι κάτι σκάρωνε αλλά έμενα τον περισσότερο καιρό κλεισμένη μέσα στο δωμάτιο μου που δεν μπορούσα να μαζέψω πολλά στοιχεία τα βράδια που κοιμόταν ώστε να καταλάβω τα σχέδια του και αν προσπαθούσα να πάρω πληροφορίες από άλλους θα το καταλάβαινε ότι έψαχνα.
Τώρα όμως που είδα αυτό το σκηνικό σιγουρεύτηκα για το τι είχε στο μυαλό του. Ήθελε να πάρει την θέση του Ρέηζερ ήμουν 1000% σίγουρη και σήμερα προσπαθεί να τον προκαλέσει με την οδήγηση του ώστε να τον κάνει να θέλει να παραβγεί μαζί του. Έστειλα τον χάρτη και έβαλα μπρος.
«Μπέλα είσαι σοβαρή θέλεις να με θάψεις?» άκουσα την τρομοκρατημένη φωνή του Τζεηκ
«μάθε να οδηγείς για να ξανακερδίσεις την μάχη» του απάντησα εγώ και έκλεισα την σύνδεση.
Ξεκινήσαμε και είδα τον Έντουαρτ απο το πρώτο λεπτό να παίρνει θέση για πρωτιά, με έκλεινε συνέχεια για να μην τον προσπεράσω και γέλασα τόσο πολύ, με την αυτοπεποίθηση του.
Σε ένα κρυφό σημείο μπήκε μπροστά μου, δεν είχε χώρο για να τον προσπεράσω και έτσι περίμενα για να βγει στην στροφή για να τον κάνω και όπως το περίμενα άνοιξε λίγο για να μπορέσει να στρίψει με όσο το δυνατόν με λιγότερο φρένο, χωρίς να χάνω καιρό του βγήκα απο τα δεξιά και πήρα την στροφή κλειστή και αναγκάστηκε να κόψει ταχύτητα για να μην πέσει απάνω μου. Τώρα ήταν η σειρά μου να γελάσω.
Σε όλη την διαδρομή δεν καταφέρανε να του πάρουν την πρωτιά του άλλα άφηνε αρκετή απόσταση απο μένα, παρατήρησα ότι ήταν πολύ χαλαρός και αυτό μου άρεσε, θέλω τόσο πολύ να μου δείξει πως έχει εξελιχθεί η οδήγηση του, αλλά ξέρω ότι αυτό θα γίνει μόνο όταν θα προκαλέσει τον Ρεηζορ και αυτό με εκνεύρισε ακόμα πιο πολύ.
Άρχισα να πατάω το γκάζι πιο πολύ και κατευθύνθηκα προς το κρυφό σημείο που είχε άλμα για να μπορέσω να ξεσπάσω. Ο Τζέηκ άρχισε να βγαίνει απο την διαδρομή και εγώ περίμενα να κάνει το μοιραίο λάθος του. Πέρασα το άλμα με άνεση άλλα ακόμα και αυτό δεν ήταν αρκετό για να με κάνει να ηρεμήσω. Επικεντρώθηκα στην πορεία του Τζεηκ και συνέχισα να οδηγώ με τα νεύρα μου ακόμα να χτυπάνε κόκκινο.
Όταν είδα τον Τζεηκ να μπαίνει σε απαγορευμένη περιοχή αντί να τον στείλω σε μπλόκο πήρα τον 16 τηλέφωνο.
«έλα στείλε μου τους δικού σου για καταδίωξη, σου στέλνω τα στοιχεία του Τζέηκ»
Του είπα μόνο και έκλεισα την γραμμή. Τώρα να σας δω σκέφτηκα και συνέχισα την πορεία μου ελέγχοντας τον χάρτη. Η καταδίωξη δεν άργησε να ξεκινήσει και εγώ παρατηρούσα τις αντιδράσει του Έντουαρτ για να δω πως εκείνος θα συμπεριφερθεί.
Όταν γινόταν κάτι τέτοιο μέσα στον αγώνα και μπαίναμε τα μπατσικά, φυσικά όσοι τρέχαν στον αγώνα δεν ξέραν ποιον κυνηγούν και έτσι όλοι γινόντουσαν νευρικοί και προσπαθούσαν να αποφύγουν τα περιπολικά που τους μπλόκαραν την πορεία. Τα συγκεκριμένα μπατσικά προσπαθούσαν να πιάσουν μόνο τον Τζεηκ επίτηδες, δεν θα πιάνανε κανέναν άλλο, άλλα είχα συνεννοηθεί με τον 16 πριν φύγω απο το σπίτι να τους δώσει εντολή μέχρι να τελειώσει ο αγώνας να προσπαθήσουν να μπλοκάρουν και όλους τους υπόλοιπους για να μην καταλάβει κανείς τίποτα.
Η οδήγηση του Έντουαρτ κατευθείαν άλλαξε άλλα παρέμενε και πάλι σταθερή, είχε κάνει μεγάλο άλμα όλο αυτόν τον καιρό και ήταν υπερβολικά καλός όπως πάντα πίστευα ότι θα γινόταν.
«Έντουαρτ κλειστή στροφή και ευθεία»
Αμέσως υπάκουσε και μπήκε στην πορεία που είχα περάσει εγώ πριν και περίμενα να δω πως θα αντεπεξέλθει στο άλμα. Αντέδρασε πάρα πολύ καλά και γέλασα με την ψυχή μου.
«κάνουμε και τέτοια εεεε» ήταν η απάντηση του
«αφού δεν με αφήνεις να δω πως έχεις εξελιχθεί θα σε δοκιμάζω όπως θέλω εγώ, όταν σου είπα πριν ότι εδώ θα κάνεις ότι σου πω εγώ δεν αστειευόμουν και ετοιμάσου έχουμε πολλά να πούμε στο σπίτι, μην νομίζεις ότι θα το αφήσω έτσι αυτό»
«και τι ακριβός νομίζεις ότι συμβαίνει» του έκλεισα την γραμμή και συνέχισα για την τελική ευθεία.
Όταν πέρασα το τέρμα μπήκα σε σημείο κάλυψης και περίμενα να τερματίσουν και οι άλλοι, τα μπατσικά δεν είχαν καταφέρει να με φτάσουν και μπόρεσα να κρύψω το αμάξι πριν φτάσουν οι υπόλοιποι, εκείνη όμως μετά τον τερματισμό θα έπρεπε ο καθένας τους να προσπαθήσει να ξεπεράσουν τα μπατσικά και να βρουν σημείο κάλυψης μέχρι να τους χάσουν.
Μόλις τερμάτισαν όλοι με το Τζέηκ να τερματίζει τελευταίος και τον Έντουαρτ πρώτο, τους άφησα και πήγα στο σημείο συνάντησης να αφήσω το cd και πήγα στο σπίτι.
Καθόμουν στο σαλόνι μπροστά στο τζάκι με ένα ποτό στο χέρι καπνίζοντας για να χαλαρώσω την ένταση και την σύγχυση που είχα.
«τι νομίζεις ότι κάνεις?» άκουσα την εκνευρισμένη φωνή του Έντουαρτ πίσω μου
«την δουλειά μου, εσύ τι ακριβός νομίζεις ότι πας να κάνεις???» του απάντησα με το ίδιο ύφος
«την δουλειά μου» απάντησε αυτόματα
«αλήθεια? Δηλαδή το όνειρο της ζωή σου ήταν πάντα να έχεις μια θέση σαν του Ρέηζορ? Ή μήπως είχες την εντύπωση ότι δεν θα το καταλάβαινα?»
«το τι θα κάνω εγώ να μην σε νοιάζει κοίτα να συνέλθεις πρώτα και μετά τα λέμε»
«χαχαχα ναι λες και δεν περίμενα ότι κάθε φορά που θα έχω δίκιο θα μου πετάς το πρόβλημα μου για να μου θολώσεις τα νερά. Έντουαρτ σύνελθε δεν είναι παιχνίδι αυτό. Αν πάρεις την θέση του θα πρέπει να πάρεις και όλα τα άλλα, μήπως θες να σου πω τι ακριβός περιλαμβάνουν αυτά?»
«ξέρω πολύ καλά τι περιλαμβάνουν και τι όχι»
«και θες μια τέτοια ζωή? Με ναρκωτικά, παράνομα όπλα και όλα τα άλλα βρόμικα παιχνίδια που παίζονται?»
«με έχεις για τέτοιο τύπο?»
«επειδή δεν σε έχω γι αυτό προσπαθώ να βρω μια λογική σε όλα αυτά»
«τότε άσε με να κάνω αυτό που ξέρω και μην ανακατεύεσαι»
«όπως θες» είπα και πήγα να φύγω, αλλά με πρόλαβε και με σταμάτησε
«που νομίζεις ότι πας δεν τελειώσαμε»
«στο δωμάτιο μου και μην τολμήσεις να με ακολουθήσεις γιατί δεν θα αντέξεις το θέαμα που θα αντικρίσεις» του είπα και τράβηξα το χέρι μου βίαια απο το δικό του άλλα και πάλι με ακινητοποίησε
«Μπέλα μην αρχίζεις τα ίδια»
«Έντουαρτ πάρε το χέρι σου απο το δικό μου τώρα πριν να είναι πολύ αργά»
«όχι δεν το παίρνω θα κάτσεις εδώ»
«μην με κάνεις να εκραγώ μπροστά σου είμαι στα όρια μου σε προειδοποιώ»
«τότε ξέσπασε τι σε εμποδίζει»
«εσύ» του είπα και αμέσως του γύρισα την λαβή του και το έσπρωξα μακριά κάνοντας τον να πέσει κάτω για να έχω το προβάδισμα.
Μόλις έπεσε έτρεξα στο δωμάτιο μου και έκλεισα την πόρτα πέφτοντας απάνω της για να τον εμποδίσω να μπει, γύρισα το κλειδί και το έβαλα σε τέτοιο σημείο ώστε και να προσπαθήσει να ανοίξει με το κλειδί του να μην μπορέσει.
Ξεκόλλησα απο την πόρτα και έπεσα στο κρεβάτι κρατώντας το κεφάλι μου που ήταν έτοιμο να εκραγεί, για να ελέγξω το ξέσπασμα που ένιωθα ότι ερχόταν.
«Μπέλα άνοιξε την πόρτα πριν την σπάσω»
«φύγε»
«Μπέλα σοβαρολογώ άνοιξε την πόρτα τώρα»
Έσφιξα τα δόντια και έπεσα στο μαξιλάρι για να μπορέσω να το ελέγξω άλλα οι φωνές του Έντουαρτ το έκαναν χειρότερο. Κάποια στιγμή έσπασε την πόρτα και απο τον θόρυβο ένιωσα σαν να σπάει κάτι μέσα στο κεφάλι μου και ούρλιαξα απο τον πόνο. Ένοιωθα τα χέρια του να προσπαθεί να με πάρει αγκαλιά και υποσυνείδητα άρχισα να παλεύω μαζί του.
«φύγε άσε με να το ελέγξω» δεν είπε τίποτα και άρχισε να με σφίγγει στην αγκαλιά του περισσότερο.
Ούρλιαξα και πάλευα για να μπορέσω να ελευθερωθώ, ότι και να έκανε με έκανε να το χάνω όλο και πιο πολύ αλλά ακόμα είχα το έλεγχό του.
«άσε με να το ελέγξω δεν με βοηθάς» ούρλιαξα αλλά δεν με άφηνε με τίποτα.
Τότε το έχασα και άρχισα να ξεσπάω.
Έντουαρτ
Όσο και να είχα φανταστεί κάποιο ξέσπασμα της αυτό που αντίκρισα ήταν κάτι που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ.
Η ματιά της ήταν τόσο τρομακτική που αν δεν την ήξερα τόσο καλά θα είχα φύγει εκείνη την στιγμή απο κοντά της προκειμένου να την αφήσω να ξεσπάσει όπως εκείνη ήθελε, αλλά δεν έφυγα.
Με πέταξε με μανία κάτω απο το κρεβάτι μουγκρίζοντας και σηκώθηκε και πέταγε ότι έβρισκε μπροστά της, το χειρότερο όμως όλων ήταν ότι έπεφτε με μανία σε ότι την εμπόδιζε στο δρόμο της χτυπώντας επίτηδες τον ίδιο της τον εαυτό. Η τάσεις αυτοκαταστροφής της δεν περιορίζονταν μόνο σε ότι επέβαλε στο ίδιο της τον εαυτό με της σκέψεις της, τώρα κατάλαβα ότι όταν την έπιανε κρίση προσπαθούσε να κάνει κακό στο ίδιο της τον εαυτό χτυπώντας τον με όποιο τρόπο μπορούσε προκειμένου να τον πονέσει.
Την στιγμή που πήγε να φύγει απο το δωμάτιο έτρεξα κοντά της γιατί με τέτοια φόρα που είχε πάρει φοβήθηκα ότι μπορεί να έπεφτε απο την σκάλα.
Μπήκα μπροστά της και δεν με έβλεπε καν, πάλευε με νύχια και με δόντια για να ξεφύγει και η μόνη μου λύση για να την σταματήσω ήταν να την ακινητοποιήσω. Της γύρισα το χέρι και την άρπαξα απο τα μαλλιά καθηλώνοντας την στο πάτωμα. Την άφησα να ξεσπάσει με όποιο τρόπο μπορούσε μέχρι να περάσει η κρίση. Στην αρχή πήγε να χτυπήσει το κεφάλι της στο πάτωμα αλλά τελευταία στιγμή της τράβηξα τα μαλλιά για να την σταματήσω και εκείνη συνέχισε να προσπαθεί προκειμένου να νιώθει τον πόνο απο το τράβηγμα. Όλη την ώρα έβριζε πάρα πολύ άσχημα και η φράση που επαναλάμβανε ήταν να φύγω και να την αφήσω.
Όταν η κρίση πέρασε και άρχισε να καταλαβαίνει τι γίνετε ξέσπασε σε κλάματα και άφησε τον εαυτό της ελεύθερο. Άφησα το σφιχτό μου κράτημα και έφυγα απο πάνω της γυρίζοντας την προς το μέρος μου. Την ανασήκωσα στην αγκαλιά μου και την άφησα να κλάψει μέχρι να ηρεμήσει.
Τύλιξε τα χέρια της γύρο μου και άρχισε να χαλαρώνει. Σήκωσε την ματιά της σε μένα και είπε ξεψυχισμένα
«γιατί δεν φεύγεις?»
«γιατί σ’ αγαπάω και θέλω να το ξεπεράσουμε μαζί»
«δεν νομίζω ότι θα το καταφέρω ποτέ»
«θα το καταφέρουμε θέλει μόνο υπομονή»
«δεν νομίζω ότι θα το αντέξεις για πολύ»
«αν με αφήσεις να σε βοηθήσω μπορώ να αντέξω τα πάντα» κούναγε το κεφάλι της απελπισμένα
«δεν έχεις ιδέα Έντουαρτ»
«άσε με να σε βοηθήσω»
«είχα την ελπίδα ότι αυτά τα φάρμακα θα βοηθούσαν άλλα για άλλη μια φορά ήταν και αυτά μια αυταπάτη»
«μην απελπίζεσαι δώστους χρόνο να κάνουν την δουλειά τους»
«σε παρακαλώ άσε με λίγο μόνη μου»
«δεν πρόκειται να σε αφήσω θα κάτσω εδώ»
«σε παρακαλώ μην με κάνεις να αισθάνομαι χειρότερα απο όσο αισθάνομαι ήδη»
«δεν θέλω να ντρέπεσαι για τίποτα άσε με να είμαι μαζί σου» με κοίταξε στα μάτια με παράπονο και παραδόθηκε στα χέρια μου.
Την σήκωσα από το πάτωμα και την πήρα στα χέρια μου, την έβαλα να καθίσει στο κρεβάτι και πήγα κάτω να της φέρω λίγο νερό. Όταν γύρισα είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι γυρισμένη προς την άλλη μεριά με βλέμμα απλανές. Πήγα κοντά της και έβαλα το χέρι μου απαλά πάνω στον μπράτσο της.
«τι σκέφτεσαι..........ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα ........... αν δεν τα βγάλεις απο μέσα σου πως θα το ξεπεράσεις?»
«όχι τώρα Έντουαρτ σε παρακαλώ, άσε με να το ξεπεράσω όπως ξέρω εγώ»
«και πως το ξεπερνάς συνήθως?»
«ελέγχοντας την αναπνοή μου μέχρι να φύγει το σφίξιμο που νιώθω στα μηλίγγια μου, αν μου είχες δώσει 10 λεπτά πριν θα είχα καταφέρει να το ελέγξω»
«έπρεπε να μου το είχες πει»
«δεν σε κατηγορώ απλά σου το λέω για να το ξέρεις για την επόμενη φορά»
«εντάξει» είπα μόνο και ξάπλωσα δίπλα της παίρνοντας την στην αγκαλιά μου, δεν αντιστάθηκε και μείναμε έτσι για αρκετή ώρα, περίμενα ότι θα την έπαιρνε ο ύπνος μετά απο τόση σωματική και ψυχική εξάντληση αλλά εκείνη παρέμενε στην ίδια στάση ακίνητη κάνοντας την αναπνοή της ρυθμική.
«πως είσαι?»
«καλύτερα ο πόνος άρχισε να υποχωρεί»
«αυτό είναι που σε κάνει να παθαίνεις κρίση» κούνησε το κεφάλι της ........... τι το προκαλεί?»
«η μεγάλη ένταση και το στρες. Στην αρχή νιώθω τα μηλίγγια μου να μυρμηγκιάζουν γι αυτό και έχω πολλά νεύρα, μετά όμως όσο περνάει η ώρα γίνεται χειρότερο, είναι σαν κάποιος μου τα πιέζει με δύναμη και μου μπλοκάρει το μυαλό, μπορώ να το ελέγξω αλλά όταν φτάνει στο αποκορίφωμα είναι σαν να σπάει κάτι μέσα στο μυαλό μου και δεν αντέχω τον πόνο. Αυτό με κάνει να τα χάνω» την έσφιξα περισσότερο απάνω μου και της έτριψα απαλά το μπράτσο αφήνοντας ένα απαλό φιλί στα μαλλιά της.
«το παθαίνεις πάντα μετά απο κάθε αγώνα έτσι δεν είναι?»
«ναι, γι αυτό καλό είναι να με αφήνεις να ηρεμώ τις επόμενες φορές»
«γι αυτό ήθελες να τα παρατήσεις»
«ναι»
«δεν λύνεται όμως το πρόβλημα έτσι, ήσουν κλεισμένη ένα μήνα μέσα και ήσουν σαν να ήσουν σαν γάτα κλεισμένη σε κλουβί Μπέλα, έβλεπα στο βλέμμα σου πως έκανες κάθε φορά που με έβλεπες να φεύγω για να πάω σε αγώνα. Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτούς»
«το ξέρω γι αυτό σε άφησα να με πείσεις, αλλιώς δεν θα ερχόμουν»
«ήμουν σίγουρος γι αυτό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί προσπαθείς να κάνεις κακό στον εαυτό σου»
«έχεις ακούσει αυτό που λένε ο πόνο με πόνο περνά?»
«ναι αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που σε ωθεί να προκαλείς πόνο στον εαυτό σου»
«όσο είμαι σε εγρήγορση το ελέγχω άλλα όταν ηρεμήσω τότε καταλαβαίνω το πόσο έντονο είναι, προσπαθώ να αυθυποβολή να το αποβάλω και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω»
«αυθυποβολή?»
«ναι, παίρνω ήρεμες και σταθερές αναπνοές και αδειάζω τις σκέψεις μου, μόλις καταφέρω να ελέγξω τον πόνο και να τον κάνω υποφερτό τότε εκτονώνομαι και ηρεμώ»
«τι εννοείς εκτονώνεσαι?»
«τι κάνω συνήθως μετά απο αγώνα» μου είπε και με κοίταξε με νόημα μέσα στα μάτια και κατάλαβα
«κατάλαβα» είπα και γέλασα
«είναι η εναλλακτική μου θεραπεία» είπε και γέλασε και εκείνη
«τότε τι λες να κόψουμε την αποχή και να αρχίσουμε πάλι να κάνουμε έρωτα με συνταγή γιατρού» της είπα και ξέσπασε στα γέλια
