Μόλις πλησιάσαμε στο κρεβάτι γύρισα το σώμα μου στο δικό του και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια, μηδένισα την απόσταση και πάνω στα χείλια του ψιθύρισα
«κάνε με δικιά σου»
Με άρπαξε στην αγκαλιά του αρχίζοντας να με φιλάει και ένιωσα όλο του σώμα να τρέμει. Η αναπνοή μου έγινε πιο γρήγορη και η καρδιά μου ένιωθα ότι θα βγει απο το σώμα μου, μέσα στο φιλί του υπήρχε τόσο αγάπη και πάθος που δεν είχα νιώσει ποτέ στην ζωή μου μέχρι στιγμής απο κανέναν.
Άνοιξα τα χείλια μου απαλά για να νιώσω την γεύση του και εκείνος έβαλε την γλώσσα του απαλά πάνω στην δική μου αρχίζοντας έναν γλυκό χορό. Κατέβασα σιγά σιγά τα χέρια μου πάνω στο γούνινο πανωφόρι του και άρχισα να ξεκουμπώνω τα κουμπιά ένα ένα ακουμπώντας τον απαλά. Το σώμα του ήταν τόσο καλογυμνασμένο και ταυτόχρονα τόσο απαλό που με έκανε να ανατριχιάσω, έβγαλε το μπουφάν μου και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό περνώντας την γλώσσα του απαλά απάνω απο την φλέβα που είχε ξεπεταχτεί και παλλόταν γρήγορα απο την ταχυπαλμία που μου είχε δημιουργήσει μόνο με το άγγιγμα του.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και με ανασήκωσε για να μου ξεκουμπώσει το πουκάμισο συνεχίζοντας να με φιλάει στο στόμα. Του έβγαλα το πανωφόρι του και τον γύρισα έτσι ώστε να τον ρίξω πάνω στο κρεβάτι. Όταν έπεσε του ξέφυγε ένα γελάκι αλλά δεν του έδωσα σημασία, χώρισα τα πόδια του και έπεσα απαλά απάνω του αρχίζοντας να τον φιλάω στο λαιμό, η γεύση του ήταν τόσο γλυκιά που νόμιζα ότι γευόμουν μια καραμέλα.
Έβαλε τα χέρια του στους γοφούς μου και μου σήκωσε την φούστα μου ψιλά συνεχίζοντας να με χαϊδεύει τρυφερά φέρνοντας με πιο κοντά του για να νιώσω τον ερεθισμό του που είχε πάρει φωτιά. Έκλεισα τα μάτια και τέντωσα το κορμί μου τρίβοντας το απαλά πάνω στο σόμα του και ένα ρίγος πέρασε απο την ραχοκοκαλιά μου που με κανε να ανατριχιάσω περισσότερο.
Τον ήθελα σαν τρελή απο την πρώτη στιγμή που είδα την ματιά του να με κοιτάει και τώρα ζούσα σε ένα όνειρο. Ήθελα τόσο πολύ να του κάνω αυτό το δώρο για όλη την αγάπη που είχε για μένα όλα αυτά τα χρόνια και να τον ευχαριστήσω με όλη μου την ψυχή και το σώμα, όμως τα συναισθήματα που μου έβγαζαν τα χάδια του και η ζεστασιά του δεν περίμενα ποτέ ότι θα τα νιώσω. Άφησα όλες μου τις σκέψεις στην άκρη και άρχισα να απολαμβάνω όλη αυτήν την μαγεία.
Άρχισα να κατηφορίζω χαρίζοντας του φιλιά σε κάθε σπιθαμή του κορμιού του εξερευνώντας τον και απομνημονεύοντας τον για να μην ξεχάσω ποτέ αυτήν την υπέροχη αίσθηση που ξύπναγε όλες μου τις αισθήσεις. Όταν έφτασα στην κοιλιά του έβγαλα το παντελόνι του και άρχισα να ξεκουμπώνω το τζιν που φόραγε απο μέσα χωρίς να σταματάω να τον φιλάω σε όλα τα εκτεθειμένα του σημεία.
Τα χέρια του πάνω στα μαλλιά μου, με χαϊδεύανε απαλά και μου δίχναν πόσο απολάμβανε τις κινήσεις μου και αυτό μου έδινε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για να συνεχίσω. Μόλις ξεκούμπωσα το παντελόνι και το κατέβασα μαζί με το σλιπάκι άρχισα να τον φιλάω αντίστροφα και όταν έφτασα στο φύλο του ένιωσα ένα φούντωμα να περνάει όλο μου το κορμί και να με καίει. Ήταν τόσο ζεστό και σκληρό που ένιωθα ότι αν το παράκανα σίγουρα θα τον έφεραν στα όρια του και εγώ ήθελα τόσο απελπισμένα να τον νιώσω μέσα μου που δεν ήθελα να χάσω ούτε ένα λεπτό ακόμα.
Έσκυψα κοντά του και πέρασα την γλώσσα μου απο την βάση του μέχρι το κεφάλι και τέντωσε όλο του το κορμί αφήνοντας έναν αναστεναγμό πνίγοντας το βογκητό που ήταν έτοιμο να βγει απο μέσα του, το κράτησα απαλά και το άρχισα να το βάζω στο στόμα μου για να του χαρίσω απόλαυση και να το ηρεμήσω για να κρατήσει μέχρι να το νιώσω μέσα μου να με ολοκληρώνει.
Άρχισα να κάνω τις κινήσεις μου πιο γρήγορες προσέχοντας πάντα να μην τον φτάσω στα όρια του παίζοντας με την γλώσσα μου που και που πάνω στο ευαίσθητο του σημείο και εκείνος κάθε τόσο τρανταζόταν και ανάσαινε γρήγορα αφήνοντας να του ξεφύγουν που και που βογκητά ευχαρίστησης.
Κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο και σηκώθηκε, με κράτησε απο τους ώμους και με ξάπλωσε πάνω στο κρεβάτι δίνοντας μου ένα παθιασμένο φιλί που μου έκαψε κάθε μου άκρο, η υγρασία μου είχε πια ξεπεράσει και το εσώρουχο μου και όταν το ένιωσε με το χέρι του έκλεισε τα μάτια και πήρε μια βαθιά ανάσα.
Άρχισε να μου φιλάει και πάλι τον λαιμό κατεβαίνοντας προς τα κάτω, κάθε κουμπί που ξεκούμπωνε πέρναγε και την γλώσσα του απο το σημείο που έμενε εκτεθειμένο και με τρέλαινε, όταν έφτασε στην κοιλιά μου έπαιξε με τον αφαλό μου και άρχισε πάλι να χαράζει ένα υγρό μονοπάτι με την γλώσσα του προς τα πάνω φτάνοντας στο στήθος μου.
Έβαλε τα χέρια του πίσω απο την πλάτη μου και με σήκωσε απαλά για να μου βγάλει τα ρούχα, όπου περνούσαν τα χέρια του συνέχιζε να μου αφήνει πύρινα και υγρά μονοπάτια για να μην χάσουμε την επαφή. Μόλις ξεκούμπωσε το σουτιέν μου το άφησε να παίσει στο πάτωμα και με ξάπλωσε πάλι στο στρώμα αρχίζοντας να μου χαρίζει διάφορα φιλιά σε κάθε σπιθαμή του σώματος μου.
Γύρισε πάλι στο στήθος μου και άρπαξε την μια ρόγα με τα δόντια του, τέντωσα το κορμί μου απο τον ηλεκτρισμό που ένιωσα και έχωσα τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά του φέρνοντας τον πιο κοντά μου για να συνεχίσει και τότε άρχισε να την σκληραίνει με την γλώσσα του ενώ με το χέρι το άλλο του χέρι κρατούσε το άλλο μου στήθος παίζοντας με τα δάχτυλα του με την ρόγα μου και η ανάσα μου άρχισε να επιταχύνεται επικίνδυνα αφήνοντας που και που διάφορα βογκητά να μου ξεφύγουν.
Είχα ήδη χάσει το μυαλό μου και ακόμα ήμασταν στην αρχή. Η καρδιά μου κάλπαζε τόσο πολύ που ένιωθα ότι θα βγει απο το σώμα μου και κάθε τόσο τρανταζόμουν απο ηδονή. Το χέρι του χάιδευε όλο μου το κορμί και ξεκούμπωνε το φερμουάρ της φούστας. Άρχισε πάλι με φιλιά να κατεβαίνει προς το λουλούδι μου, όταν έφτασε στην αρχή της φούστα μου, με μια κίνηση την τράβηξε και την έβγαλε τραβώντας μαζί και το καλτσόν μου αφήνοντας με μόνο με το εσώρουχο, άρχισε να μου φιλάει τα πόδια ανεβαίνοντας προς τα πάνω και με τα δόντια του άρχισε να τραβάει το εσώρουχο βασανίζοντας με περισσότερο.
Είχα ξεπεράσει τα όρια μου και είχα αρχίσει να γίνομαι τόσο ανυπόμονη που σηκώθηκα και τον τράβηξα απο τα χέρια να έρθει κοντά μου. Αυτό τον ξετρέλανε και του ξέφυγε ένα γελάκι, με κοίταξε για μια στιγμή στα μάτια, δείχνοντας μου όλο του πάθος για μένα, με τα δάχτυλα του άρχισε να με χαϊδεύει απο το μέτωπο μου μέχρι την φωτιά μου και τραντάχτηκα τόσο πολύ με το άγγιγμα του που όταν ένιωσα να μπαίνουν στην είσοδο μου με ένα αγκομαχητό ένιωσα την καυτή μου λάβα να ξεχειλίζει πάνω στα δάχτυλα του με ορμή, όμως ούτε αυτό δεν ήταν ικανό για να τον σταματήσει.
Έσκυψε αργά και άρχισε να γεύεται την καυτή μου σάρκα με τόσο αισθησιασμό που ένιωσα τον πρώτο μου οργασμό να με συνεπαίρνει.
«κάνε με δική σου» το παρακάλεσα με κομμένη την ανάσα και τότε τον ένιωσα να αφήνει όλο του βάρος του σώματος του να ακουμπήσει απαλά πάνω στο κορμί μου και τον ερεθισμό του να μπαίνει απαλά μέσα μου.
Άφησα ένα βογκητό να μου ξεφύγει και γαντζώθηκα απάνω του για να τον νιώσω σε όλο μου το είναι. Η κινήσεις του ήταν αργές και βασανιστικές αλλά δεν με ένοιαζε πια. Σήκωσα το πόδι μου να ακουμπήσει πάνω στην μέση του για να τον νιώσω πιο βαθιά και με ακολούθησε βάζοντας και το άλλο μου πόδι να ακουμπήσει στην μέση του χαϊδεύοντας αισθησιακά τους γλουτούς μου και έχασα το μυαλό μου.
Οι κινήσεις μας είχαν συντονιστεί μαζί με τα βογκητά μας, το απολάμβανε τόσο όσο και εγώ και αυτό με έκανε να νιώθω ότι βρίσκομαι στον παράδεισο.
Το στόμα του μου χάριζαν φιλιά σε όλο μου το πρόσωπο λέγοντας μου ξανά και ξανά το πόσο με αγαπά. Έτρεμα σαν το ψάρι μέσα στην ζεστή του αγκαλιά και εκείνος συνέχιζε με τον ίδιο ρυθμό να μου χαρίζει απόλαυση.
Κάποια στιγμή βγήκε απο μέσα μου και με γύρισε μπρούμυτα, άρχισε να μου χαρίζει φιλιά σε όλη μου την πλάτη και αφού μου ανασήκωσε την μέση κλείνοντας μου τα πόδια τον ένιωσα να μπαίνει μέσα μου τόσο αργά που με έκανε να τα χάσω, δάγκωσα το μαξιλάρι για να μην φωνάξω και εκείνος πιάνοντας μου τους γλουτούς σφιχτά άρχισε να κουνιέται πιο γρήγορα.
Τα χέρια μου έσφιγγα τόσο σφιχτά τα σεντόνια που ένιωθα ότι θα τα σκίσω απο την δύναμη που είχα βάλει. Σήκωσα το κεφάλι μου και εκείνος έσκυψε κοντά μου και άρχισε να με φιλάει με πάθος κρατώντας με απο την κοιλιά χωρίς να χάνει τον ρυθμό του.
Οι γλώσσες μας είχαν πάρει φωτιά και ένιωσα τον εαυτό μου να λιώνει και να γίνετε ρευστός καθώς το καυτό μου υγρό τύλιγε τον ερεθισμό του, μόλις ένιωσε να τον αγκαλιάζει σήκωσε το κεφάλι κλείνοντας τα μάτια και τότε άρχισε να επιταχύνει τον ρυθμό του κάνοντας με να ουρλιάζω και να ξεπεράσω τα όρια μου.
Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και ένιωσα τον οργασμό μου να με τραντάζει ολόκληρη, μόλις με ένιωσε να τραντάζομαι κρατήθηκε πάλι απο τους γλουτούς μου και έδωσε όλο του τον εαυτό φτάνοντας στα δικά του όρια. Την στιγμή που ένιωσα τα καυτά του υγρά να χτυπάνε το τέρμα μου άρπαξα το μαξιλάρι και τέντωσα το κορμί μου για να τον νιώσω όσο πιο βαθιά μπορούσα συγχρονίζοντας τις κινήσεις μου με τις δικές του για να τον κάνω να έρθει πιο κοντά μου και τον άκουσα να βογκάει απο ηδονή.
Όταν ο ρυθμός του άρχισε να μειώνεται άρχισε να μου χαρίζει καυτά φιλιά στην πλάτη μου γυρίζοντας με σιγά σιγά προς την μεριά του χωρίς να σταματάει να με φιλάει, μέχρι που με φυλάκισε στην αγκαλιά του και με άφησε να ακουμπήσω πάνω στο στερνό του για να μπορέσουμε να βρούμε και πάλι την αναπνοή μας.
Σήκωσε το πρόσωπο μου και με την αναστροφή του χεριού του χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου κοιτώντας με μέσα στα μάτια με λατρεία.
«δηλαδή αυτό σημαίνει ότι θα μείνεις?» με ρώτησε την στιγμή που είχε τα χείλια του απαλά πάνω στα δικά μου και πάγωσα.
«Έντουαρτ» είπα διστακτικά και σηκώθηκε αμέσως και έκατσε στην άκρη του κρεβατιού πιάνοντας το κεφάλι του με τα χέρια του για να το στερεώσει αφήνοντας μια βίαιη ανάσα να βγει απο μέσα του προσπαθώντας να ελέγξει τα συναισθήματα του. Πήγα κοντά του και τον αγκάλιασα απο πίσω αφήνοντας το κεφάλι μου να ακουμπήσει πάνω στον ώμο του δίνοντας του ένα απαλό φιλί πάνω στον λαιμό.
«γιατί μου έδωσες τότε ελπίδες?» είπε πνιγμένα
«Έντουαρτ δεν μπορεί να πιστεύεις ότι όλο αυτό φτάνει για να μείνω εδώ μόνιμα»
«νόμιζα»
«τι?» τον ρώτησα ήρεμα
«νόμιζα ότι είχες αισθήματα για μένα»
«Έντουαρτ φυσικά και έχω αισθήματα για σένα, αν δεν είχα θα νόμιζες ότι θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο?»
«τότε?»
«γνωριζόμαστε μόνο μερικές ώρες, ότι αισθήματα και να ένιωσα δεν μπορεί να πιστεύεις ότι είναι αρκετό για να με κάνει να αλλάξω όλη μου την ζωή απο την μια στιγμή στην άλλη»
«γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις το πόσο σε αγαπώ? Μπέλα δεν μπορώ να ζήσω άλλο χωρίς εσένα»
«εσύ φαίνεται ότι με γνωρίζεις καλά αλλά κατάλαβε με και εμένα, εγώ δεν γνωρίζω τίποτα για σένα, αν είχαμε τον χρόνο να γνωριστούμε καλύτερα»
«και αν τον είχαμε?»
«τότε σίγουρα όλα θα ήταν διαφορετικά»
«τότε μείνε σε παρακαλώ και σου υπόσχομαι ότι οποιαδήποτε στιγμή θες να φύγεις θα σε γυρίσω πίσω» είπε κοιτώντας με μέσα στα μάτια με παράπονο
«δεν μπορώ να παρατήσω τα πάντα έτσι απλά, γιατί δεν έρχεσαι εσύ μαζί μου?»
«δεν μπορώ να τους παρατήσω ιδίως τώρα»
«δεν εννοώ για τώρα σίγουρα θα έχεις πολλά να κάνεις, αλλά μετά τις γιορτές?»
«ούτε και τότε μπορώ και πίστεψε με ο λόγος που δεν μπορώ να τους αφήσω δεν είναι γιατί δεν μπορώ να φύγω απο κοντά τους ή γιατί δεν μπορώ να τους αποχωριστώ»
«τότε γιατί?»
«η δουλειά που κάνουμε εδώ Μπέλα δεν είναι μόνο για τα Χριστούγεννα όπως νομίζετε εσείς και τον υπόλοιπο καίρο απλός καθόμαστε και περιμένουμε τον επόμενο χρόνο»
«τότε τι ακριβός κάνετε?»
«σε σας φαίνεται ότι ο ρόλος του πατέρα μου είναι να μοιράζει δώρα μόνο σε παιδιά που ουσιαστικά έχουν την λιγότερη ανάγκη για δώρα και στοργή αλλά ο πραγματικός του ρόλος είναι πολλά παραπάνω απο αυτό. Όλον τον χρόνο γυρίζουμε απο χώρα σε χώρα και βοηθάμε όσα παιδιά το έχουν πραγματικά ανάγκη, όχι με δώρα και παιχνίδια αλλά με οτιδήποτε έχουν ανάγκη για την επιβίωση τους»
«πως μπορούσα αυτό να το ξέρω?» είπα με απορία άλλα και θαυμασμό για το πραγματικό τους έργο
«σίγουρα δεν θα μπορούσες και μάλλον έχεις δίκιο γι αυτό που λες, αλλά πως θα καταφέρουμε να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον όταν κανείς δεν μπορεί να παρατήσει την ζωή που κάνει τώρα?» άφησα έναν αναστεναγμό και ακούμπησα τα χείλια μου στο λαιμό του
«δεν ξέρω Έντουαρτ πραγματικά δεν ξέρω. Καταλαβαίνω ότι αυτό που κάνετε εδώ είναι πολύ πιο σημαντικό απο μια απλή δουλειά αστυνομικού, αλλά πως μπορείς να μου ζητάς να παρατήσω τα πάντα?» γύρισε και με κοίταξε στα μάτια σμίγοντας τα φρύδια του
«σε παρακαλώ μην τα παρατήσεις χωρίς να δοκιμάσεις πρώτα»
«και να δεν τα καταφέρουμε Έντουαρτ τότε τι θα γίνει? Πιστεύεις ότι θα μπορώ να γυρίσω πίσω και να είναι όλα όπως τα άφησα? Θα πρέπει να αρχίσω απο την αρχή και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο στην εποχή που ζούμε»
«έκανα μεγάλο λάθος να υπολογίζω τόσο πολύ σε αυτήν την σχέση. Έχεις δίκιο σε ότι λες και δεν σε άδικο» είπε χαμηλώνοντας και πάλι το κεφάλι και έμεινε στην ίδια θέση χωρίς να πει τίποτα άλλο για πολύ ώρα. Όταν κατάλαβα ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να πούμε του είπα διστακτικά
«μάλλον είναι καλύτερα να με γυρίσεις σπίτι»
«ναι και εγώ αυτό πιστεύω ότι είναι το σωστό»
«νομίζεις ότι θα απογοητεύσω πολύ τους δικούς σου να δεν κάτσω για το δείπνο?»
«μην ανησυχείς γι αυτό θα τους εξηγήσω και θα καταλάβουν»
«εντάξει» είπα μόνο χωρίς να ξέρω τι άλλο να πω και σηκώθηκα για να ντυθώ
Δεν ένιωθα ότι ήμουν έτοιμη να τον αποχωριστώ ακόμα αλλά θα ήταν το καλύτερο και για τους δύο μας να γίνει τώρα πριν αφήσουμε τα συναισθήματα μας να μας παρασύρουν.
Αυτό που ζήσαμε αν και ήταν σύντομο ήταν πολύ δυνατό και για τους δύο μας και σίγουρα για εκείνον παραπάνω αλλά είναι πολύ δύσκολο για μένα να κάνω ένα τέτοιο βήμα με κάποιον που γνώρισα μόλις μερικές ώρες πριν.
«είσαι έτοιμη?» με ρώτησε συγκρατημένα
«νομίζω πως ναι» είπα και εγώ με το ίδιο ύφος
«τότε καλύτερα να πηγαίνουμε» κούνησα το κεφάλι μου και τον ακολούθησα με μισή καρδιά
Όλο το γέλιο και ο ενθουσιασμός που ένιωθε πριν είχαν εξαφανιστεί και την θέση τους πήραν ένα σοβαρό και απόμακρο ύφος που μου έκοβε τα πόδια. Πόσο θα ήθελα να είχαμε μια ευκαιρία να ζήσουμε αυτό που και οι δύο θέλαμε.
Σε όλη την διαδρομή κανείς απο τους δύο μας δεν μίλαγε και αυτό ήταν πολύ εκνευριστικό, όμως ήμουν πολύ δειλή για να ξεκινήσω μια κουβέντα μαζί του, δεν ήθελα να τον πληγώσω περισσότερο.
«πιστεύεις ότι θα σε ξαναδώ?» το ρώτησα τελικά την στιγμή που κατάλαβα ότι φτάναμε στο σπίτι
«νομίζω ότι το καλύτερο και για τους δύο μας είναι να μην συναντηθούμε ξανά»
«ναι μάλλον έχεις δίκιο» είπα και ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγετε, γιατί δεν μπορούμε να έχουμε μια ενδιάμεση λύση? Γιατί πρέπει να γίνουν έτσι τα πράγματα για μας? Είπα με παράπονο και έπνιξα ένα δάκρυ που απειλούσε να φύγει απο τα μάτια μου.
Είχε αρχίσει να ξημερώνει και όλα τα χρώματα στον ουρανό ήταν τόσο όμορφα, τόσο μαγικά, που με έπιασε απελπισία. Γιατί δεν μπορεί και η δική μας ζωή να είναι γεμάτη χρώμα? Γιατί θα πρέπει να είναι ή άσπρη ή μαύρη? Όταν προσγειώθηκε μπροστά απο το σπίτι με βοήθησε να κατέβω αλλά πριν φύγω με σταμάτησε.
«μην ξεχάσεις αύτο» είπε δίνοντας μου το βιβλίο που είχε φτιάξει μόνο για μένα
«δεν μου ανήκει πια............του είπα και έτρεξα στην πόρτα πριν με προλάβει, την άνοιξα μπήκα μέσα και έπεσα απάνω της αφήνοντας το σώμα μου να κυλήσει κάτω δίνοντας το ελεύθερο στα δάκρυα που κρατούσα όλη αυτήν την ώρα να ξεχειλίσουν...... αντίο για πάντα»
*_*_*_*_*_*_*_*_*
Σε πέντε μέρες θα ήταν τα πρώτα μας Χριστούγεννα. Καθόμουν στην πολυθρόνα που ήταν μπροστά στο τζάκι και έβλεπα τις φλόγες να ανεβοκατεβαίνουν παιχνιδιάρικα και γέλασα. Λίγες μέρες μετά τα περσινά Χριστούγεννα η Άλις μου ανακοίνωσε ότι ο σύντροφος της, της έκανε πρόταση γάμου και έτσι θα έμενε πια μαζί του. Με πόνεσε τόσο πολύ αυτό εκείνη την στιγμή αλλά ποτέ δεν της έδειξα. Ήμουν τόσο χαρούμενη γι εκείνη που θα έκανε μια νέα ευτυχισμένη αρχή που δεν ήθελα να της χαλάσω την χαρά της με την δική μου μοναξιά.
Τον πρώτο καιρό ένιωθα τόσο μόνη που άρχισα να δουλεύω περισσότερο για να είμαι όσο το δυνατών πιο μακριά απο το σπίτι, κάποια στιγμή σκέφτηκα ακόμα και να μετακομίσω άλλα τα γεγονότα που ακολούθησαν με έκαναν να σκεφτώ πολλά πράγματα, όχι μόνο για το σπίτι άλλα και για την ίδια μου την ζωή.
Εκείνος πάντα μου έλειπε και έκανα πολλές προσπάθειες για να επικοινωνήσω μαζί του αλλά λόγο του ότι δεν ήταν πλέον Χριστούγεννα το ταχυδρομείο πάντα μου επέστρεφε το γράμμα χωρίς να το στείλει στον προορισμό του, λέγοντας μου ότι αυτή η αποστολή γίνετε μόνο της ημέρες των Χριστουγέννων και έτσι αναγκαστικά περίμενα μέχρι να έρθει αυτή η ημέρα ελπίζοντας πως τώρα θα μπορέσει το γράμμα μου να φτάσει σε εκείνον.
Γύρισα την ματιά μου στον άγγελο που είχα δίπλα μου και χαμογέλασα, ήταν τόσο γαλήνια όταν κοιμόταν που δεν χόρτενα ποτέ να την κοιτάω. Σηκώθηκα αποφασιστικά, πήρα το μπλοκ μου και άρχισα να γράφω το πρώτο της γράμμα.
«αγαπημένε μου Άη Βασίλη,
Με λένε Ρένεσμη και είμαι μόλις δυόμιση μηνών. Ξέρω ότι είμαι πολύ μικρή για να γράψω αυτό το γράμμα ή να ζητήσω κάποιο δώρο απο σένα, όμως σκέφτηκα ότι μόλις εσύ διαβάσεις αυτό το γράμμα σίγουρα θα μπορέσεις να μου εκπληρώσεις την μοναδική ευχή που έχω απο την ημέρα που γεννήθηκα.
Όσα δώρα και να μου κάνουν κανένα δεν θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει το δώρο που θα μπορέσεις εσύ να μου προσφέρεις, γι αυτό αγαπημένε μου Αη Βασίλη το μόνο που σου ζητώ είναι να ζητήσεις απο τον μπαμπά μου να μου δώσει μια ευκαιρία να τον δω.
Με πολύ αγάπη η εγγονή σου....»
Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα ένα δάκρυ να κυλίσει, ευχόμενη αυτό να είναι αρκετό για να τον κάνει να έρθει έστω και για μια ακόμα φορά κοντά μας. Σφράγισα τον φάκελο έγραψα τα στοιχεία μας βάζοντας το όνομα της μικρής μου χωρίς επίθετο και την διεύθυνση μας ελπίζοντας ότι αυτό θα ήταν αρκετό για να καταλάβει.
Οι μέρες κυλούσαν άλλα εγώ ένιωθα ότι ο χρόνος έχει παγώσει. Άραγε θα είχε φτάσει το γράμμα σε εκείνον? Και αν έφτασε θα ήταν αρκετό ώστε να τον ξαναδώ έστω και για μια ακόμα φορά?
Η παραμονή έφτασε και εκείνος δεν είχε εμφανιστεί, η καρδιά μου ένιωθα ότι απο στιγμή σε στιγμή θα εύγενε απο το στήθος μου όμως είχα την ελπίδα ότι θα ρθει.
Ο μικρός μου άγγελος είχε κοιμηθεί και έτσι αποφάσισα να την πάω στο δωμάτιο της για να είναι πιο άνετα, την ακούμπησα στο κρεβατάκι της και δίνοντας της ένα φιλί και έφυγα για να κατέβω να τον περιμένω ελπίζοντας πως θα έρθει.
Είχε πάει μεσάνυχτα και ακόμα δεν είχε εμφανιστεί, τα μάτια μου απο την εξάντληση ήταν βαριά αλλά προσπαθούσα να κρατηθώ όσο περισσότερο μπορούσα όμως κάποια στιγμή παραδώθηκα στα όνειρα μου χωρίς να το καταλάβω.
Κάποια στιγμή άκουσα την μικρή μου κλαίει και πετάχτηκα τρομαγμένη όρθια, άρχισα να τρέχω προς το δωμάτιο της και όταν μπήκα μέσα τα έχασα. Ο Έντουαρτ την είχε αγκαλιά και την νανούριζε γλυκά. Γύρισε προς το μέρος μου κάνοντας μου νόημα να μην την ανησυχήσω και κούνησα το κεφάλι μου μηχανικά μην μπορώντας να κάνω κάτι άλλο.
Όταν η μικρή κοιμήθηκε τις έδωσε ένα απαλό φιλί στο κεφαλάκι της και την άφησε απαλά πάνω στο κρεβάτι σκεπάζοντας την, την χάιδεψε απαλά και έφυγε απο το δωμάτιο προσπερνώντας με χωρίς να πει τίποτα.
Για μια στιγμή πάγωσα χωρίς να ξέρω τι να κάνω, τον κοίταζα να φεύγει απο κοντά μου και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Τι κάθεσαι και τον κοιτάς. Άκουσα μια φωνή να ουρλιάζει μέσα μου και τότε άρχισα να τρέχω για να τον προλάβω.
Όταν έφτασα στο σαλόνι τον κοίταζα να βγαίνει απο το παράθυρο και απο τα δάκρυα μου δεν έβρισκα την φωνή για να τον σταματήσω. Την στιγμή όμως που τον είδα να βγαίνει η καρδιά μου έγινε χίλια κομμάτια και χωρίς να το σκεφτώ άνοιξα την πόρτα και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα κοντά του.
Ένιωσε την παρουσία μου και σταμάτησε αλλά δεν γύρισε προς το μέρος μου και για άλλη μια φορά πάγωσα κοιτώντας τον.
«μην φύγεις ακόμα» του είπα με κόπο τόσο σιγανά που δεν ήμουν σίγουρη αν το άκουσε και περίμενα με κομμένη την αναπνοή να δω την αντίδραση του.
«παρέδωσα το δώρο μου δεν έχω κάποιον άλλο λόγο να βρίσκομαι εδώ» τον άκουσα να λέει και τότε ένιωσα ότι όλο μου το κορμί παραλύει και έπεσα στα γόνατα πιάνοντας το κεφάλι μου απελπισμένη.
«είναι τόσο άδικο .......... είπα μέσα απο τα δάκρυα μου ......... όλο τον χρόνο σου έγραφα και όλα τα γράμματα μου τα γυρίζανε πίσω και όταν μπόρεσα να σου στείλω γράμμα σκέφτηκα να ότι ήταν καλύτερο να το λάβεις απο εκείνη νομίζοντας ότι θα καταλάβεις» αμέσως ένιωσα τα χέρια του στα μπράτσα μου να με ταρακουνάνε
«να καταλάβω τι Μπέλα? Πες μου να καταλάβω τι? ότι ήθελες απλά να με δεις για άλλη μια φορά? ........ κούνησα το κεφάλι μου απελπισμένα .......... όταν διάβασα την φράση <να μου δώσει μια ευκαιρία να τον δω> τι ήθελες να καταλάβω?»
«νόμιζα ότι όταν θα έβλεπες το γράμμα απο εκείνη θα καταλάβενες ότι ποτέ δεν σε ξέχασα, ότι ποτέ δεν έπαψα να σε σκέφτομαι, ότι σε αγαπάω Έντουαρτ και ότι όλο αυτόν τον καιρό παρακάλαγα να έρθει αυτή η μέρα για να σου το πω»
«και τι αλλάζει με αυτό Μπέλα? ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους που δεν μπορούν να συμβαδίσουν»
«το ξέρω......... είπα προσπαθώντας να βρω και πάλι την αναπνοή μου που είχε παγώσει απο το κρύο ........ όμως δεν μπορώ να σε βγάλω απο το μυαλό μου» άφησε την αναπνοή του παραδομένος και με πήρε στην αγκαλιά του σηκώνοντας με απο το πάτωμα
«πάμε μέσα πριν κρυώσεις» είπε και με πήρε στα χέρια του πηγαίνοντας με στο σαλόνι, με τύλιξε με την κουβέρτα που είχα πάνω στον καναπέ και πήγε να δυναμώσει την φωτιά στο τζάκι για να ζεσταθώ. Έτρεμα τόσο πολύ που τα δόντια μου είχαν αρχίσει να τρίζουν, μόλις το κατάλαβε ήρθε δίπλα μου και με πήρε στην ζεστή του αγκαλιά.
«πως γίνεται να μην κρυώνεις ποτέ» τον ρώτησα με δυσκολία και γέλασε
«προσπάθησε να χαλαρώσεις και θα ζεσταθείς αμέσως» πήρα μια βαθιά ανάσα και άφησα το γλυκό του άρωμα που μου είχε λείψει τόσο πολύ να πλημμυρίσει τα ρουθούνια μου και όλες μου της αισθήσεις.
«σου μοιάζει τόσο πολύ» είπα κάποια στιγμή αφού είδα ότι εκείνος δεν είχε σκοπό να πει κάτι
«μμμμμ» είπε γελώντας
«δεν θα πεις τίποτα?»
«τι θες να πω Μπέλα, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα πόσο περισσότερο μπορούμε να πληγωθούμε?»
«θα προτιμούσες να μην την είχα κρατήσει?» με κοίταξε άγρια στα μάτια
«μην τολμήσεις ποτέ να το ξαναπείς αυτό, είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες
«το ξέρω νομίζεις ότι εμένα δεν με πληγώνει αυτό? Δεν είναι μόνο για σένα άδικο αλλά και για εκείνην»
«τότε ελάτε μαζί μου σε παρακαλώ Μπέλα, πάρε την απόφαση που δεν πήρες πέρσι, κάνε μια προσπάθεια και δώσε μας μια ευκαιρία, δεν σου εγγυώμαι ότι όλα θα καταλήξουν καλά γιατί σίγουρα εκτός του ότι ξέρουμε ότι αγαπιόμαστε δεν ξέρουμε τίποτα άλλο ο ένας για τον άλλο, όμως αν δεν δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας τότε μια ζωή θα μας τρώει για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί» γύρισα τον κοίταξα στα μάτια με πόνο και ένα δάκρυ κύλισε απο τα μάτια μου
«ένα χρόνο περίμενα αυτήν την στιγμή για να βρεθώ στην αγκαλιά σου, όταν σε έβλεπα να φεύγεις έγινα χίλια κομμάτια μπροστά στα μάτια σου και ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις ότι δεν μπορώ να ζήσω άλλο χωρίς εσένα?» με κοίταξε για μια στιγμή βάζοντας το χέρι του πάνω στο μάγουλο μου παίρνοντας μια ανάσα
«σ’ αγαπάω δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό για σένα αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να σου εκφράσω ότι όταν ήσουν μακριά μου δεν είχε τίποτα άλλο αξία για μένα, μέτραγα μια μια της μέρες για να σε ξαναδώ έστω και για ένα λεπτό ........... δεν μπορώ να ζήσω άλλο χωρίς εσένα» είπε και σφράγισε τα λόγια του με ένα φιλί.
