Τον έβλεπα να κοιμάται στην αγκαλιά μου τόσο ήρεμος και χαλαρός, σαν ένα μικρό παιδάκι που έβλεπε χαρούμενα όνειρα. Ήθελα όσο τίποτε να αρχίσω να τον φιλάω και να του χαρίσω ένα υπέροχο ξύπνημα που όμοιο του δεν έχει ξαναζήσει, να του χαρίσω την απόλυτη ηδονή όπως ακριβός μου την είχε χαρίσει και εκείνος πριν από λίγο.
Ναι ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου γιατί ήξερα ακριβός τι είμαι, πια είμαι και τι μπορεί να κάνει σε έναν άντρα για να τον λυγίσει και να κάνει ακριβός αυτό που θέλω να κάνει. Ήξερα πως να κάνω έναν άντρα να γίνει το σκυλάκι μου όπως το έθεσε ο Τζεηκ που να γλύφει τις πατούσες μου παρακαλώντας για ένα κοκαλάκι από το άκαρδο αφεντικό του. Όμως μέσα μου είχα την ελπίδα ότι ο Έντουαρτ είναι αυτό ακριβός που είπε και ο ίδιος εχθές στον Τζεηκ, ένιωθα ότι ήταν διαφορετικός από την πρώτη στιγμή και παρακαλούσα μέσα μου ότι μόλις τελειώσει η εκπαίδευση του θα είναι ακριβός όπως και εγώ. Αδίστακτος και άκαρδος σε όσους το αξίζουν, αλλά τρυφερός και ανθρώπινος σε όσους αγαπούσε.
Είχε μοναδικό τρόπο να αποκαλύπτει την προσωπικότητα μου, άλλα είχε πολύ δουλειά ακόμα για να μπορεί να την χαλιναγωγεί και να την κάνει να βγαίνει προς τα έξω όταν οι άλλοι δεν είναι μπροστά.
Απο την πρώτη στιγμή που τον είδα κατάλαβα ότι ήταν αυτό που ήθελα, αυτό που έψαχνα τόσο καιρό και ναι απο την πρώτη στιγμή τον είχα ερωτευτεί και ήθελα όσο τίποτα να τον πάρω κοντά μου και να του δείξω έναν καινούργιο κόσμο, σκληρό αδίστακτο άλλα μαγικό. Όταν αντίκρισα τα μάτια του ένιωσα σαν να αντίκρισα την δική μου ματιά εκείνη την βραδιά στο ατύχημα που μου στοίχισε τους ίδιους μου τους γονείς. Προσπαθούσαν να με βγάλουν και εγώ αν και σοκαρισμένη ήμουν ψύχραιμη και συνεργάσιμη σε ότι και να μου λέγανε, το ίδιο και εκείνος. Είχε υποστεί μεγάλο σοκ άλλα δεν τα έχασε ούτε μια στιγμή και αυτό με έκανε να τον θέλω πιο πολύ.
Την ώρα που μίλαγε με τον Τζες ήταν τόσο σοβαρός τόσο υπομονετικός, με την πρώτη ματιά είχα καταλάβει ότι ήταν εκπαιδευμένος, ήταν μπάτσος μέχρι το κόκαλο, γέλασα τόσο πολύ κοιτώντας τον να δείχνει τα στοιχεία του στον Τζες με τέτοιο επαγγελματισμό, λες και ήταν ο ανακριτής της τροχαίας που έπαιρνε τα στοιχεία από αυτούς που μόλις είχαν τρακάρει. Δεν έχασα καιρό και πριν πορλάβει ο Τζεηκ να κάνει την εμφάνηση του, κάλεσα τον 16, και του ζήτησα να μάθει τα πάντα για εκείνον, εκείνη την στιγμή μου είπε ότι ήταν μηστικός και τότε ήξερα ακριβός τι έπρεπε να κάνω και το σχέδιο μου δεν άργησε να σχεδιαστεί.
Φυσικά όπως και το περίμενα πήγε ακριβός όπως το ήθελα, άλλα πάνω στην παρόρμηση μου δεν τον υπολόγισα και αυτό πραγματικά με έκανε να νιώσω αμέσως άσχημα, ιδίως όταν μου είπε ότι ετοιμαζόταν να κάνει πρόταση γάμου στην κοπέλα του και ήμουν έτοιμη να του χαρίσω την ελευθερία του όταν πήγα στο ξενοδοχείο του. Θα μπορούσα να παγιδεύσω τον Τζεηκ και να τον κάνω να αφήσει ήσυχο τον Έντουαρτ να προχωρήσει την ζωή του, άλλα όταν έφτασα εκεί και ο Αλεν μου είπε τι είχε συμβεί, μια φλόγα άναψε μέσα μου και ήθελα όσο τίποτα να τον κάνω δικό μου, να τον κάνω να βρει τον εαυτό του, να τον κάνω να δει την ζωή όπως εγώ την έβλεπα κάθε μέρα, να τον κάνω να ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική, να απελευθερώσει το απίστευτο μυαλό του και να γίνει κυρίαρχος του εαυτού του.
Ο Έντουαρτ είναι τρομερά ρομαντικός, ένας πρίγκιπας από άλλη εποχή, δίνει όλο του τον εαυτό στα πιστεύω του και αφοσιώνεται απόλυτα σε όποιον του δείξει λίγη καλοσύνη. Αγαπάει με πάθος και ποτέ δεν του το έχουν ανταποδώσει όπως του αξίζει. Δεν απαιτεί, απλός περιμένει και ελπίζει να τον δουν, να δουν τα δικά του συναισθήματα και να του τα ανταποδώσουν όπως θα ήθελε να το κάνουν, χωρίς να τα απαιτεί. Όχι πια, αυτό το ορκίζομαι ότι θα αλλάξει. Θέλω να τον δω να απαιτεί την αγάπη μου και μόνο τότε θα του την δώσω απλόχερα.
Έκλεισα τα μάτια και απόλαυσα την υπέροχη και μοναδική αυτήν στιγμή που κανείς άλλος δεν μου είχε χαρίσει ποτέ. Τον ένιωσα να ξυπνάει και χαμογέλασα.
Μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί στον ώμο μου και περίμενε την αντίδραση μου, αλλά εγώ ήθελα όσο τίποτα να μείνω για πάντα εκεί μέσα στην αγκαλιά του και να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου αλλά ήξερα ότι έπρεπε να συνεχίσω, έπρεπε να τον κάνω να δει τον εαυτό του όπως ακριβός είναι.
«καλημέρα πεισματάρα μου» τον άκουσα να μου ψιθυρίζει και ήθελα να γελάσω άλλα κρατήθηκα και άρχισα για άλλη μια φορά την παράσταση.
«τι κάνεις εσύ εδώ?» με κοίταξε με απορία άλλα δεν τα έχασε
«μη μου πεις ότι ξέχασες τι έγινε εχθές το βράδυ»
«δεν είμαι από τους ανθρώπους που ξεχνάνε, αυτό όμως δεν μου απαντά στην ερώτηση μου»
«μμμμ, γύρισε» είπε και άφησε ένα ακόμα φιλί στον ώμο μου
«Έντουαρτ σε παρακαλώ μην αρχίζει πρωί πρωί ακόμα δεν άνοιξα τα μάτια μου, σε παρακαλώ πήγαινε στο δωμάτιο σου και ετοιμάσου γιατί έχουμε πολλά να κάνουμε» πήγε να με φιλήσει άλλα δεν τον άφησα «επειδή έγινε ότι έγινε εχθές νομίζεις ότι έχεις δικαιώματα απάνω μου ή μήπως περίμενες ότι μετά από όλα αυτά θα ήμαστε το ευτυχισμένο ζευγαράκι που θα γυρίζει εδώ και εκεί χεράκι χεράκι να βλέπει το ηλιοβασίλεμα απολαμβάνοντας τον έρωτα τους?»
«όχι φυσικά και όχι........ γέλασε....... άλλα τουλάχιστον θα περίμενα ότι θα είχες παραδεχτεί ότι νιώθεις κάτι για μένα»
«κατέβα από το σύννεφο και πήγαινε να ετοιμαστείς»
«ότι πείτε» είπε και γελώντας σηκώθηκε, πήρε τα πράγματα του από το πάτωμα και έφυγε.
Ναι οπωσδήποτε είναι αυτός που περίμενα και μου αρέσει, μου αρέσει τρελά.
Έντουαρτ
Πήγα στο δωμάτιο μου χωρίς να μπορώ να ελέγξω το γέλιο μου, όπως το περίμενα πεισματάρα ως το κόκαλο, φυσικά και δεν περίμενα κάτι διαφορετικό, την είχα ψυχολογήσει καλά και τώρα πια μπορούσα να προβλέψω την κάθε της κίνηση. Άλλα δεν θα της περάσει, αυτή θέλει όσο τίποτα να μου βγάλει προς τα έξω την αδίστακτη πλευρά μου και εγώ θέλω όσο τίποτα να της βγάλω προς τα έξω την ευαίσθητη πλευρά της.
Πάντα στην ζωή μου ήμουν άνθρωπος που άφηνα τους άλλους να με καθοδηγούν, έδινα τα πάντα και περίμενα να μου το ανταποδώσουν χωρίς να το απαιτώ και όπως ήταν φυσικό όλοι το εκμεταλλεύονταν και με έκαναν ότι ήθελαν. Όχι πια. Αυτή η γυναίκα μέσα σε μια στιγμή με έκανε να καταλάβω ότι αυτό δεν είμαι εγώ, με έκανε να καταλάβω ποιος πραγματικά είμαι και είμαι σίγουρος ότι κοντά της θα μπορέσω να βγάλω προς τα έξω αυτό που τόσα χρόνια έθαβα βαθιά μέσα μου.
Είχα ανάγκη κάποιος να μου ανοίξει τα μάτια και να με κάνει να καταλάβω τον δυναμισμό που έκρυβα μέσα μου και θα την αφήσω να το κάνει. Έχει ανάγκη από τρυφερότητα και αγάπη και με αφήνει να της το προσφέρω γιατί ξέρει πολύ καλά ότι όσο και να με διαφθείρει αυτό δεν θα αλλάξει όπως δεν άλλαξε για εκείνη και θα της το δώσω γιατί το αξίζει όπως το αξίζω και εγώ και είμαι σίγουρος ότι όταν δει την πραγματική μου πλευρά, τότε μόνο θα αφήσει τον εαυτό της να με αγαπήσει.
Νόμιζα ότι η Τάνια ήταν ο έρωτας της ζωής μου ότι την αγάπησα πολύ, άλλα πάντα μέσα μου ήξερα ότι αυτή αγάπη ήταν μόνο ένας συμβιβασμός, μια συνήθεια που επέβαλα στον εαυτό μου για να νιώθω ότι έχω κάποιον δίπλα μου να με συντροφεύει και να με κάνει να νιώθω όμορφα. Πόσο τυφλός ήμουν που δεν είδα ότι καταστρέφω την ίδια μου την ζωή.
Αυτό το ατύχημα ήταν ότι καλύτερο μου έχει συμβεί στην ζωή μου, από την πρώτη στιγμή που άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και την αντίκρισα τραντάχτηκε όλο μου το είναι, ένιωσα για εκείνη έναν έρωτα τρελό και ναι από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα ήθελα όσο τίποτα να την κάνω δική μου.
Ο τρόπος που με αντιμετώπισε σε άλλες περιπτώσεις θα με έκανε να χωθώ περισσότερο μέσα μου και για άλλη μια φορά να νιώσω πιο άβουλος και πιο ασταθείς από ποτέ. Άλλα όχι, με αυτήν την γυναίκα ένιωθα πιο δυνατός πιο αποφασισμένος και ήθελα να το ζήσω, ήθελα να ζήσω τα πάντα μαζί της.
Μπέλα
Τον έβλεπα να φεύγει με το χαμόγελο στα χείλι και ήθελα τόσο πολύ να τρέξω κοντά του να τον αρπάξω και να τον καρφώσω στον τοίχο και να του δείξω πως είναι να κάνεις πραγματικά έρωτα. Δεν ξέρω πως κρατήθηκα αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας. Από την αντίδραση του κατάλαβα ότι είναι πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ, με είχε διαβάσει καλά και είμαι σίγουρη ότι περίμενε από μένα ακριβός αυτήν την αντίδραση και όμως δεν αντέδρασε σε αυτό, με άφησε για άλλη μια φορά να τον προσβάλω γελώντας και αυτό με κάνει να καταλάβω ότι το θέλει και αυτός, θέλει σαν τρελός να τον καθοδηγήσω να βρει τον πραγματικό του εαυτό, θέλει σαν τρελός να το ζήσει, θέλει σαν τρελός να ζήσουμε τα πάντα μαζί και αυτό μου δίνει την απόλυτη ικανοποίηση.
Με ένα γέλιο στα χείλι μου, μπήκα στο μπάνιο να απολαύσω αυτό το υπέροχο πρωινό. Όσο έκανα μπάνιο για να χαλαρώσω, έφερα στην μνήμη μου όσα είχαν συμβεί πριν λίγες ώρες και ένιωθα το κορμί μου να ανατριχιάζει, ήθελα να το ικανοποιήσω όπως θα έκανα σε άλλη περίπτωση άλλα περισσότερο ήθελα να με ικανοποιήσει εκείνος και να μου δώσει την πραγματική πληρότητα, οπότε αποφάσισα ότι καλύτερα να πάω να τον δω παρά να περνάω την ώρα μου με φαντασιώσεις.
Πήγα να ντυθώ και για πρώτη φορά ήμουν τόσο αναποφάσιστη, ήθελα να του αρέσω, ήθελα να γίνω αυτό που ήθελε εκείνος να είμαι, άλλα έχουμε δρόμο μπροστά μας, άκουσα την φωνή στο μυαλό μου και έτσι έκανα ότι και θα έκανα και κάθε μέρα. Ντύθηκα γρήγορα και συγκράτησα με πολύ κόπο τον εαυτό μου για να μην αρχίσω να τρέχω σαν τον άνεμο για να βρεθώ στην αγκαλιά του.
Όταν μπήκα στην τραπεζαρία ήταν ήδη εκεί και με περίμενε κοιτώντας τους πίνακες που στόλιζαν τον δωμάτιο με μεγάλη προσοχή. Από την στιγμή που είχα ανακαινίσει την έπαυλη
είχαν μπει πάρα πολύ εδώ μέσα άλλα μόνο εκείνος παρατηρούσε με τόσο ενδιαφέρον τον χώρο γύρο του, μόνο εκείνος είχε προσέξει την κάθε λεπτομέρεια και είχε εκτιμήσει την διακόσμηση όπως της άξιζε.
«δεν έφαγες ακόμα?»
«σε περίμενα»
«κακός γιατί σε μισή ώρα θα πρέπει να φύγεις»
«και να πάω που?»
«θα πας με την Μάργκαρετ στα μαγαζιά να ψωνίσει ότι χρειάζεσαι και μετά θα την πας στο ξενοδοχείο να πάρει τα πράγματα σου και να γυρίσετε πάλι πίσω και δυστυχώς αυτό θα πάρει πολύ χρόνο»
«δυστυχώς γιατί, θα σου λείψω?»
«κόψε την πλάκα, δεν έχω όρεξη πρωί πρωί. Δυστυχώς γιατί έχουμε πολλά να κάνουμε. Ο επόμενος αγώνας είναι σε δύο μέρες οπότε καταλαβαίνεις ότι μέσα σε δύο μέρες θα πρέπει να μάθεις όσα χρειάζεσαι για να μου αποδείξεις ότι δεν έκανα λάθος που σε διάλεξα»
«εννοείς ότι σε δύο μέρες θα τρέξω στον πρώτο μου αγώνα?»
«φυσικά»
«εχθές δεν είπες ότι ο πρώτος μου αγώνας είναι την άλλη βδομάδα?»
«άλλαξα γνώμη»
«μμμμ, αναρωτιέμαι γιατί»
«γιατί κατάλαβα ότι αντιδράς καλύτερα όταν σε στρεσάρουν και θέλω να δω πως αυτό έχει αντίκτυπο στην οδήγηση σου, τώρα καλό είναι να φας πριν έρθει η Μάργκαρετ γιατί δεν θέλω να μου λιποθυμήσεις από την πρώτη σου δοκιμασία»
«δοκιμασία?»
«θα καταλάβεις τι εννοώ μετά»
«ότι πεις»
Φάγαμε αμίλητοι, ήθελα να μάθω τα πάντα για εκείνον άλλα έπρεπε να συνεχίσω το παιχνίδι, έπρεπε να τον κάνω να ξεσκεπάσει τον εαυτό του το συντομότερο, για να μπορέσω να τον γευτώ.
Έντουαρτ
«ξέρεις θα προτιμούσα όσα χρειάζομαι να τα πληρώσω εγώ»
«όταν μπήκες στο σώμα, την στολή σου και το περιπολικό που σου δώσανε το πλήρωσες?»
«δεν είναι το ίδιο»
«είναι, από την στιγμή που δουλεύεις για μένα ότι χρειάζεσαι θα σου το παρέχω εγώ, όταν θα καταφέρεις να γίνεις ανεξάρτητος τότε θα μπορείς να φύγεις και να αρχίσεις την ζωή σου όπως την θέλεις εσύ αφήνοντας όλα τα πράγματα που έχεις αποκτήσει από μένα πίσω και με τα λεφτά που θα κερδίσεις όλο αυτόν τον καιρό θα μπορέσεις να πάρεις ότι θέλεις από την αρχή»
«νόμιζα ότι δούλευα για τον 16 και όχι για σένα»
«και ποιος σου είπε ότι ο 16 δεν δουλεύει για μένα»
«πως?»
«Έντουαρτ νόμιζα ότι είχες καταλάβει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει κανείς που να μπορέσει να με εξουσιάσει και να με κατευθύνει, ναι στην αρχή εκείνος ήταν το αφεντικό άλλα όχι για πολύ, πλέων εγώ είμαι το αφεντικό του και εκείνος ο ακόλουθος μου»
«είσαι αδίστακτη»
«δεν θα λέμε τα ίδια και τα ίδια, είπαμε είμαι σκύλα και το γουστάρω τρελά»
Γέλασα, αυτό δεν μπορεί να το ζω.
«δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να συμβαίνει αυτό»
«δεν χρειάζεται να καταλάβεις τίποτα, θα κάνεις ότι σου λέω και με τον καιρό θα δεις όσα χρειάζεται να δεις για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στην δουλειά που σου έχει ανατεθεί και μετά όλα θα έρθουν από μόνα τους»
«ο Τζεηκ ξέρει για τον 16?»
«φυσικά και όχι δεν είμαι τόσο χαζή»
«και πως κατάφερες να του το κρύψεις?»
«εύκολα»
«ήμουν σίγουρος γι αυτό»
«έχεις καμία οδηγία στο στιλ που πρέπει να ακολουθήσω όσο αφορά τα ρούχα?»
«όχι θέλω να έχουν τον δικό σου χαρακτήρα, δεν με νοιάζει τι θα φοράς αρκεί μέσα σε αυτά να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου»
«και αν ο εαυτός μου δεν είναι αυτός που απαιτεί η δουλειά που μου ανάθεσες?»
«τότε δεν θα ήσουν εδώ»
«κυρία εγώ είμαι έτοιμη όποτε θελήσετε να φύγουμε ειδοποιήστε με» άκουσα πίσω μου να λέει η Μάργκαρετ
«και ο Έντουαρτ έτοιμος είναι πάρτον και φύγετε» γέλασα άλλη μια φορά χωρίς να μπορέσω να συγκρατηθώ
«έλα Μάργκαρετ πάμε» της είπα και σηκώθηκα για να την ακολουθήσω, ήμουν τόσο περίεργος να δω τι με περιμένει.
Με οδήγησε στο γκαραζ με τα αυτοκίνητα και γύρισα να την κοιτάξω
«διαλέξτε όποιο θέλετε τα κλειδιά είναι απάνω»
Πραγματικά δεν ήξερα πιο ήθελα να οδηγήσω όλα ήταν τόσο υπέροχα αμάξια, άλλα το μάτι μου έπεσε σε ένα που πάντα το είχα όνειρο να το οδηγήσω όποτε χωρίς να το σκεφτώ άρχισα να κατευθύνομαι προς το μέρος του με την Μάργκαρετ απο πίσω μου ανέκφραστη, ήταν πολύ καλά εκπαιδευμένη.
Ήταν μια Aston Martin V12 Vanquish σε μαύρο χρώμα που με καλούσε να την κάνω να ζωντανέψει στα χέρια μου.
μπήκαμε μέσα και οι δύο βάλαμε τις ζώνες μας και γύρισα το κλειδί για να ζωντανέψει αυτό το όνειρο. Η μηχανή ήταν τόσο αθόρυβη που αν δεν έβλεπα τις ενδείξεις θα νόμιζα ότι δεν την είχα βάλεις μπρος.
«το κουμπί του γαραζ είναι αυτό» μου έδειξε η Μάργαρετ και το πάτησα για να το ανοίξω.
Ξεκίνησα με άνεση, οδηγούσα απο 15 χρονών και πάντα είχα μέσα μου το μικρόβιο της ταχύτητας οπότε το άφησα να με παρασύρει.
Καθώς βγαίναμε απο το γκαράς κοίταξα απο τους καθρέφτες για να δω γεμάτος απορία το σπίτι, άλλα δεν υπήρχε κάτι για να δω. Και αυτή η είσοδος όπως και η άλλη που είχαμε μπει εχθές με την μηχανή ήταν τριγυρισμένο απο δέντρα και ο δρόμος ήταν τόσος όσο να χωράει μόνο το αυτοκίνητο και πίσω το μόνο που έβλεπες ήταν έναν επιβλητικό τοίχο που τα δέντρα δεν σε άφηναν να δεις τίποτα άλλο.
Πήγαμε παντού πήραμε ότι χρειαζόμουν και ξεκινήσαμε για να πάμε στο ξενοδοχείο για να πάει η Μάργκαρετ να πάρει τα πράγματα μου απο τον Άλεν.
Όταν σταματήσαμε μπροστά απο το ξενοδοχείο η Μάργκαρετ μου ζήτησε να περιμένω στην θέση μου και εκείνη έφυγε να πάρει τα πράγματα μου. Καθώς την περίμενα είδα μια κίνηση πίσω μου που δεν μου άρεσε καθόλου. Ένα αμάξι με φιμέ τζάμια είχε σταματήσει και είχε παρκάρει 4 αυτοκίνητα πιο πίσω ακριβός την στιγμή που πάρκαρα και εγώ και είχε αφήσει την μηχανή αναμένη άλλα κανείς δεν βγήκε ουτε μπήκε στο αμάξι.
Η Μάργκαρετ ήρθε με τα πράγματα μου τα έβαλε μαζί με τα υπόλοιπα έκατσε δίπλα μου και μου είπε ότι ήταν έτοιμη να ξεκινήσουμε. Εγώ έβαλα μπρος και είχα το νου μου να δω τι θα κάνει το αμάξι που μου είχε κινήσει την περιέργεια. Ξεκίνησα και εκείνο έμεινε στην θέση του, θα μπορούσα να το αγνοήσω άλλα κάτι μου έλεγε να μην το κάνω, οπότε συνέχισα να το παρατηρώ καθώς απομακρυνόμουν και σαν να το περίμενα μετά από λίγο ξεκίνησε και ακολούθησε μια παράλληλη πορεία με μας. Αμέσως θυμήθηκα την Μπέλα που είπε ότι με περιμένει μια δοκιμασία και σκέφτηκα ότι πολύ πυθανών να είναι αυτή, άρα τώρα είναι η ώρα να της αποδείξω για το τι είμαι ικανός να κάνω.
Έδρασα αστραπιαία, έβαλα στο GPS την πορεία για τον σπίτι της Μπέλας και έψαχνα τρόπους να βρω πως να τον αποφύγω, η Μάργκαρετ δίπλα μου ήταν τρομερά νευρική άλλα πάλεψε να το κρύψει με νύχια και με δόντια. Δεν έκατσα να ασχοληθώ με το γιατί.
Ξεκινήσαμε ένα κυνηγητό μέσα στην πόλη, δεν το είχα ξανακάνει ποτέ μου άλλα ένιωθα σαν να το έκανα σε όλη μου την ζωή. Λειτούργησα αστραπιαία και την στιγμή που του ξέφυγα βρήκα τρόπο και έφτασα στον δρόμο που οδηγούσε στο γκαράζ. Χωρίς να κόβω ταχύτητα και εφόσον είχα βεβαιωθεί ότι κανείς δεν με ακολουθούσε, πάτησα το κουμπί και μπήκα στο γκαραζ. Τότε η Μάργκαρετ άνοιξε την πόρτα και άρχισε να τρέχει προς τα πάνω, την ακολούθησα και εγώ χωρίς να την αφήνω στιγμή απο δίπλα μου, γιατί μου φάνηκε πολύ περίεργο.
«κυρία κυρία...... την άκουσα να λέει λαχανιασμένη στην Μπέλα την ώρα που μπήκε μέσα στο γραφείο της ........... ήταν ήταν»
«Μάργκαρετ ηρέμησε και πες μου τι συνέβη»
«μας κυνήγησαν»
«ποιοι σας κυνήγησαν Μάργκαρετ, ηρέμησε και πες μου τι έγινε αμέσως» αμέσως κατάλαβα ότι όλο αυτό μόνο κόλπο δεν ήταν και μια ανησυχία άρχισε να με τρώει.
«κάποιοι μας κυνηγούσαν» η Μπέλα γύρισε και με κοίταξε
«τι πινακίδες είχε?»
«συγνώμη δεν τις πρόσεξα» είπα χαμηλόφωνα, μα πως στο καλό δεν το σκέφτηκα αυτό? έβαλε το χέρι στους κροτάφους της και αφού πήρες μια ανάσα συνέχισε
«τι αμάξι ήταν?»
«BMW μαύρη»
«αυτό Έντουαρτ δεν μου λέει και πολλά»
«συγνώμη αλλά δεν ξέρω και πολλά από αμάξια» της είπα ειρωνικά
«ήταν M6 κυρία και η πινακίδα έλεγε "death"»
«είσαι σίγουρη?»
«ναι και είχε φιμε τζάμια και δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιος ήταν μέσα»
«καλός πήγαινε και φέρε τα πράγματα του Έντουαρτ μόνο τα προσωπικά και μετά γύρνα στην δουλειά σου και ηρέμησε σε παρακαλώ»
«μάλιστα κυρία πάω»
«σας είδαν να έρχεστε εδώ?»
«όχι»
«πως είσαι τόσο σίγουρος?»
«είμαι»
Έκατσε τότε στον υπολογιστή και άρχισε με μανία να ψάχνει
«κάτσε εδώ και μην βγάλεις άχνα» με διέταξε ενώ ταυτόχρονα δεν έχανε τίποτα από την οθόνη, μόλις βρήκε αυτό που έψαχνε πήρε το μπλουτουθ το έβαλε στο αυτί της και άρχισε να παίρνει τηλέφωνο
«16 έχουμε πρόβλημα.............. τα τσιράκια του Μπαρο έκαναν κίνηση............ δεν σου είπα να τον αφήσεις να το σκάσει, γιατί τον πιάσατε?...................... καλά καλά θα ασχοληθώ μαζί τους μετά, δώσε εντολή να φύγει τον θέλω στον αγώνα................... όχι θα βάλω τον Έντουαρτ να τον βγάλει απο την μέση................. δεν θα πάθει τίποτα................... 16 το καταλαβαίνεις ότι με αυτήν την χαζομάρα μου χαλάς το πρόγραμμα?..................... οκ, άφησε τον τώρα να φύγει και θα δω πως θα τα μπαλώσω................. ναι οκ τα λέμε»
«τα πράγματα του κυρίου?»
«δώστου τα, ψάξε να βρεις μήπως σου λείπει κάτι»
«εντάξει» είπα και άρχισα να τα ψάχνω, ήταν όλα εδώ εκτώς απο αυτό που ήθελα περισσότερο, αλλα αυτό μου το είχε κλέψει η Τάνια
«είναι όλα εδώ»
«είσαι σίγουρος?»
«ναι»
«αυτό που σου έκλεψε η Τάνια είναι κάτι που μπορεί να αποκαλύψει ποιος είσαι?»
«ναι»
«φτουυυυ............... κλήση στον Άλεν........... Άλεν.............. ναι εγώ είμαι, έχεις αλλάξει όλα τα στοιχεία όπως σου είπα?............... όχι θέλω να σβήσεις το όνομα της, δεν θέλω να φαίνεται ότι έμενε μόνος του.................... πότε έγινε αυτό?............ γιατί δεν μου το είπες?.......... όλα εγώ πρέπει να τα κάνω?............... καλά καλά άστο θα δω πως θα τα ξεμπλέξω..................... όχι θέλω να φύγεις απο εκεί αφού κάνεις αυτό που σου είπα .................. και γιατί πρέπει να με νοιάζει εμένα το που σκατά θα πας................. όπως έστρωσες να κοιμηθείς.............. έκλεισε την γραμμή και κάλεσε άλλον αριθμό............. 16 εγώ είμαι πάλι, ο Άλεν τα έκανε σκατά............ ναι τον ηλίθιο, στείλε κάποιον να τον πάρει και φτιάξτου νέα ταυτότητα.......... όχι δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου, βγάλτον τελείως............. βάλτον όπου θες δεν με αφορά............ έκλεισε την γραμμή και γύρισε σε μένα.......... εσύ πήγενε απάνω και ξεκουράσου και μην βγεις απο το δωμάτιο σου αν δεν σου πω, έχεις αγώνα σήμερα»
«τι?»
«δεν έχω καιρό για εξηγήσεις, κάνε αυτό σου λέω και ετοιμάσου, θα στείλω την Μάργκαρετ να σου φέρει φαγητό, αν χρειαστείς κάτι κάλεσε την απο την συσκευή που θα βρεις στο κομοδίνο σου»
«εσύ τι θα κάνεις»
«θα σώσω το τομάρι σου, τώρα φύγε απο εδώ»
Δεν της απάντησα γιατί κατάλαβα ότι κάτι είχε πάει πολύ στραβά, έφυγα απο το γραφείο της ενώ εκείνη με έξαλλη φωνή τώρα μίλαγε σε κάποιον άλλον.
Αποφάσησα να κάνω ένα μπάνιο και να χαλαρώσω άλλα όσο πέρναγε η ώρα η αγωνία με έκανε χειρότερα και όταν έφαγα έπεσα για να κοιμηθώ.
«βοήθειαααα σας παρακαλώ μη μου κάνετε κακοοοοο» άκουσα μια γνωστή φωνή και ξύπνησα απότομα, Τάνια? Τι στο καλό?
Σηκώθηκα και έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου και έτρεξα να δω απο που ακουγόταν η φωνή της που δεν σταμάταγε να φωνάζει βοήθεια. Μερικά δωμάτια πιο πέρα την βρήκα να είναι δεμένη με τα μάτια κλειστά και τρομοκρατημένη. Έτρεξε κατευθείαν κοντά της και άρχισα να την λύνω και μόλις της έβγαλα το μαντήλι και με αντίκρισε
«Έντουαρτ? Αχ Έντουαρττττττ» έλεγε κλαίγοντας στην αγκαλιά μου
«σσσς είσαι καλά, είσαι ασφαλείς μην φοβάσαι» την παρηγορούσα
«Έντουαρτ τι συμβαίνει που έχεις μπλέξει?»
«τι εννοείς, τι έγινε?»
«ήμουν στο φόρξ και εκεί που πήγαινα στο σπίτι ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά μου και πριν αντιδράσω με αρπάξανε με βάλανε μέσα και με αναισθητοποιήσανε, μετά βρέθηκα εδώ, που έχεις μπλέξει Έντουαρτ και γιατί στο $%^& με ανακάτεψες και εμένα?»
«μια στιγμή, γιατί παραλογίζεσαι. Καταρχήν δεν σε ανακάτεψα σε τίποτα μόνη σου το έκανες αυτό όταν αποφάσισες να μου κλέψεις ότι πιο πολύτιμο είχα»
«τι εννοείς»
«ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ και κόψε τώρα της μπούρδες» της είπα καθώς της γύριζα την πλάτη μου για να ηρεμήσω ώστε να μην αφήσω να παρασυρθώ απο τα νεύρα μου
«Έντουαρτ απαιτώ να μου πεις τι συμβαίνει και γιατί είμαι εδώ»
«είσαι εδώ για να ζήσεις, χάρης τον Έντουαρτ τώρα έχεις μια δεύτερη ευκαιρία για να ζήσεις μια καινούργια ζωή» άκουσα την φωνή της Μπέλας που ήταν στην πόρτα και μας κοίταζε
«εσύ ποια είσαι και τι θες απο μένα?»
«για να τα πάμε καλά κόψε αυτό το υφάκι σε μένα και κοίτα να βάλεις μυαλό αν δεν θες να σε γυρίσω πίσω και αύριο πρωί πρωί η αστυνομία να καλέσει του γονείς σου στο νεκροτομείο να αναγνωρίσουν το πτώμα σου απο την οδοντοστοιχία σου»
«Έντουαρτ απαιτώ να μου πεις τι συμβαίνει και ποια είναι αυτή που την αφήνεις να μου μιλάει με αυτόν τον τρόπο»
«δεν είσαι σε θέση να απαιτείς τίποτα, όπως έστρωσες να κοιμηθείς και τώρα μπορώ να μάθω που είναι ο σταυρός μου?»
«έτσι ήσουν μια ζωή ένα άβουλο πλάσμα να σε κυβερνούν οι γυναίκες, με το που έφυγα βρήκες την πρώτη που μπόρεσε να σε εξουσιάσει και αυτή ήταν η χειρότερη απο όλες. Πόσο βαθιά είσαστε μπλεγμένοι? Να φανταστώ ότι παίζει στο κόλπο και η μαφία?» δεν άντεξα και της άστραψα ένα χαστούκι που την έκανε να πέσει στο πάτωμα
«ναι ήμουν άβουλος και σας άφηνα να με κάνετε ότι θέλετε άλλα όχι πια. Κάνε αυτό που σου λένε τώρα και βγάλε τον σκασμό αν θέλεις την ζωή σου, το κατάλαβες?»
«Έντουαρτ? Δεν σε αναγνωρίζω» είπε σοκαρισμένη η Τανια και σηκώθηκε και έπεσε στην αγκαλιά μου
«αγάπη μου που το έκρυβες αυτό τόσο καιρό» αηδίασα μέσα μου και την έσπρωξα απο πάνω μου, ενώ με την άκρη του ματιού μου είδα τα μάτια της Μπέλας που άστραφταν απο ικανοποίηση άλλα όπως πάντα το έθαψε βαθιά για να μην προδοθεί.
«τέρμα οι αγάπες και τα λουλούδια, απο μένα δεν πρόκειται να πάρεις τίποτα άλλο» τις είπα και την έσπρωξα ποιο μακριά μου
«επειδή δεν έχω χρόνο για τις γλύκες σας, Τάνια από εδώ και πέρα είσαι η Τάνια Κουντεμπερκ και ο κύριος που είναι μπροστά σου είναι ο Εντουαρτ Μεησεν είσαστε παντρεμένοι τους τελευταίους 6 μήνες και μόλις ήρθατε στην πόλη για να αρχίσετε την ζωή σας, θα μένετε εδώ μέχρι να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια σας και μετά μπορείτε να φύγετε και να συνεχίσετε την ζωή σας όπως σας γουστάρει. Για τους δικού σου όλο αυτόν τον καιρό θα είσαι νεκρή»
«τι?»
«δεν τελείωσα...... απο το σπίτι θα βγαίνεις μόνο όταν θα σου το επιτρέπω και πάντα με επίβλεψη, θα σου παρέχω ότι χρειάζεσαι άλλα αν τολμήσεις να απλώσεις τα κουλά σου σε κάτι δικό μου θα το μετανιώσεις πολύ πικρά. Έγινα κατανοητή?»
«μέσα στα δικά σου πράγματα να υποθέσω ότι είναι και ο Έντουαρτ?»
«δεν κάνουμε καλή αρχή, όχι ότι δεν το περίμενα. Έντουαρτ σε μια ώρα να είσαι έτοιμος θα σε περιμένω στο γκαραζ»
«Μπελα μια στιγμή θέλω να σου μιλήσω»
«όχι τώρα έχω πολλά ακόμα να κάνω, μόλις τελειώσεις απο εδώ, έλα στο γραφείο μου»
«εντάξει θα έρθω» πριν προλάβω να ολοκληρώσω την φράση μου είχε φύγει
«τι σημαίνουν όλα αυτά?» μου πέταξε στα μούτρα η Τάνια
«το μόνο που χρειάζεται να ξέρεις είναι όσα σου είπε η Μπελα, τώρα σε αφήνω γιατί έχω να ετοιμαστώ για κάτι σημαντικό»
«σε έβαλε κιόλας στο βρακί της?» πήγα να της αστράψω κι άλλο χαστούκι αλλά κρατήθηκα
«εσύ πέρασες καλά με τον τσιτσιφτιόγκο σου? Κατάφερες να του διαλύσεις τον γάμο ή σε άφησε σύξυλη όπως σου άξιζε» τις είπα και γύρισα να φύγω
«δεν καταλαβαίνω τίποτα, πως άλλαξες έτσι μέσα σε μία μέρα?»
Δεν την έδωσα άλλη σημασία και κατέβηκα στο γραφείο της
Τοκτοκτοκ
«ναι?» άνοιξα την πόρτα και την βρήκα να κάθετε στο γραφείο της με ένα ποτήρι κρασί στο ένα της χέρι και ένα τσιγάρο άλλο απόλυτα ήρεμη και να το απολαμβάνει με τα πόδια πάνω στο γραφείο
«μπορώ να σε απασχολήσω για λίγο?»
«φυσικά» είπε και κατέβασε τα πόδια και πήγα και εγώ πιο κοντά και έκατσα στην καρέκλα απέναντι της
«γιατί την έφερες εδώ?»
«προτιμούσες να την κάνουν να τα ξεράσει όλα και μετά να την βρίσκαμε σε κανένα χαντάκι αγνώριστη?»
«όχι φυσικά και όχι, άσχετο με το πόσο με πλήγωσε δεν θα το ήθελα αυτό, άλλα δεν καταλαβαίνω τι θα μπορούσε να πει για μένα»
«θες να μου πεις ότι δεν ξέρεις ότι είσαι αστυνομικός?»
«φυσικά και το ξέρει, άλλα πως θα μπορούσαν να φτάσουν σε αυτήν?»
«ο Άλεν έκανε βλακεία και δεν αφαίρεσε τα στοιχεία της απο την καρτέλα και ο Μπαρο μπήκε στο σήστημα του ξενοδοχείου, το δικό σου όνομα είχε αλλαχτεί άλλα το δικό της όχι»
«δεν θα μπορέσουν να πάνε στους γονείς της? Και εκείνοι ξέρουν για μένα»
«όχι»
«πως είσαι τόσο σίγουρη?»
«οι γονείς της τώρα θρηνούν τον θάνατο της και είναι περιτριγυρισμένοι απο την αστυνομία για να εξιχνιάσουν τον περίεργο θάνατο της, δεν θα τολμήσουν να τους πλησιάσουν ακόμα και μέχρι να βρουν την τρύπα για να το κάνουν θα τους έχω αποπροσανατολίσει»
«πως θα το κάνεις αυτό?»
«Έντουαρτ δεν μπορώ να σου πω όλα τα μυστικά της δουλειάς μου»
«ούτε φυσικά ποια είναι αυτή σωστά?»
«σωστά, με θες κάτι άλλο?»
«θες να μείνεις μόνη σου?»
«αν δεν σε πειράζει»
«εντάξει, σε ευχαριστώ»
«για ποιο πράγμα?»
«για όλα»
«δεν κάνει τίποτα, άντε πήγαινε στην γυναικούλα σου, δεν κάνει να την αφήνεις μόνη της, μην ξεχνάς ότι είσαστε νιόπαντροι» μου είπε χαμογελώντας κλείνοντας μου το μάτι
«είσαι το κάτι άλλο» είπα και γέλασα
«το ξέρω» είπε και γέλασε και εκείνη, άφησε το τσιγάρο της και άνοιξε ένα συρτάρι
«αυτό έψαχνες?» μου είπε και μου έδωσε τον σταυρό μου
«που το βρήκες?»
«εκεί που ήταν, μην κάθεσαι να ψάχνεις λεπτομέρειες»
«σε ευχαριστώ, δεν μπορείς να φανταστείς τι αξία έχει για μένα»
«ποιος σου είπε ότι δεν ξέρω»
«πότε πρόλαβες»
«Έντουαρτ σε μένα μιλάς, όχι στην ελαφρών ηθών από πάνω σου»
«τι εννοείς ακριβός?»
«συγνώμη που πρέπει να το ακούσεις από μένα άλλα πρέπει να αρχίσεις να σκύβεις από την πόρτα γιατί τα κέρατα σου θα τρακάρουν πουθενά»
«μάλλον δεν θέλω να ξέρω, πάω να αδειάσω λίγο το μυαλό μου και θα τα πούμε μετά»
«όπως νομίζεις»
«θα ήμαστε και σήμερα μαζί?»
«όχι άλλαξα το πρόγραμμα και θα είμαι ο άλφα στον πρώτο σου αγώνα, θα σε ενημερώσω όταν πάμε στον Τζες τώρα πήγαινε να χαλαρώσεις»
«τι εννοούσες πριν όταν έλεγες ότι θα με βάλεις να βγάλω απο την μέση τον Μπαρο?»
«θα σε κάνει να νιώσεις ποιο καλά αν το μάθεις απο τώρα ή προτιμάς να το μάθεις όταν θα έρθει η ώρα?»
«δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια»
«αν μου έχεις εμπιστοσύνη είναι καλύτερο να το μάθεις την στιγμή που πρέπει και όχι πιο πριν»
«τότε καλύτερα να πηγαίνω»
«προσπάθησε να ηρεμήσεις, θα τα πας μια χαρά είμαι σίγουρη γι αυτό, αλλιώς δεν θα σε έβαζα να το κάνεις»
«σου έχω εμπιστοσύνη»
«χαίρομαι» μου είπε και μου χάρισε ένα μεγάλο χαμόγελο.
Άνοιξα την πόρτα και ανέβηκα πάλι στο δωμάτιο μου.
σχόλια για το Fanfiction μπορείτε να αφήνετε εδώ
Κεφάλαιο 4< > Κεφάλαιο 6
