Έντουαρτ
Είχε περάσει ενάμισης μήνας από τότε που μπήκε η Μπέλα στην ζωή μας και την ανέτρεψε με έναν υπέροχο τρόπο. Η μικρή σιγά σιγά εμπιστεύτηκε την κρίση της Μπέλας και την άκουγε σε κάθε της λέξη, οι ισορροπίες της είχαν αρχίσει να φτιάχνουν και η ίδια ένιωθε πολύ καλύτερα και πιο ασφαλής κοντά της. Άρχισε να γίνετε καλύτερη και πιο συνεργάσιμη μαθήτρια και το χαμόγελο της δεν έφευγε ποτέ από το πρόσωπο της.
Εγώ πέρναγα όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα κοντά της και η Μπέλα πάντα μας άφηνε μόνους για να απολαύσουμε τι δικές μας στιγμές χωρίς παρέμβαση από μέρους της. Εγώ από την άλλη κάθε μέρα ένιωθα και πιο εξαρτημένος από εκείνη και αυτό άρχισε να μου δημιουργεί περίεργα συναισθήματα άλλα δεν το παραδεχόμουν, μέχρι ένα πρωινό που χτύπησε το κινητό της και γεμάτη ντροπή γύρισε και με κοίταξε.
«μπορείς να το σηκώσεις μην νιώθεις άσχημα» της είπα ήρεμα δίνοντας της την άδεια να έχει την άνεση να εκφράζετε ελεύθερα.
Μόλις το σήκωσε φωτίστηκε όλο της το πρόσωπο, δεν την είχα δει ποτέ ξανά τόσο χαρούμενη και ευτυχισμένη στο άκουσμα μια φωνής και αυτό μου προκάλεσε ένα σφίξιμο στο στομάχι άλλα δεν έδωσα σημασία. Μίλαγε στην δική της γλώσσα και δεν καταλάβαινα τίποτα από όσα έλεγε μέχρι την στιγμή που πάγωσε και κοίταξε προς την εξώπορτα. Άφησε ασυναίσθητα να πέσει το κινητό σοκαρισμένη και έτρεξε έξω, ένιωσα αγωνία για το τι μπορεί να συμβαίνει και αυτόματα την ακολούθησα, μόλις όμως τους είδα πάγωσα στην θέση μου χωρίς να ξέρω τι να κάνω.
Ο νεοφερμένος την είχε σηκώσει στην αγκαλιά του και την έκανε σβούρες γύρο από τον εαυτό του και εκείνη φώναζε το όνομα του δυνατά σφίγγοντας τον κοντά της ευτυχισμένη. Αυτό με πόνεσε πάρα πολύ, ένιωσα την καρδιά μου να γίνετε χίλια κομμάτια και η ζήλια μου εκδηλώθηκε τόσο πολύ που με κόπο μπόρεσα να μαζέψω τα κομμάτια μου και να γυρίσω ανέκφραστος στην τραπεζαρία πριν κάνω καμία βλακεία και προδοθώ.
«τι έγινε τι έπαθε αυτή?»
«τίποτα το σημαντικό κάποιος γνωστός της ήρθε να την δει»
«μπα θα μας μαζεύει και του γκόμενους τώρα?»
«Τάνια σε παρακαλώ, είναι ενάμιση μήνα εδώ και δεν έχει δώσει ποτέ δικαιώματα σε κανέναν, νέα κοπέλα είναι δεν μπορούμε να της απαγορεύουμε να έχει προσωπική ζωή επειδή μένει μαζί μας» είπα άγρια ενώ την ίδια στιγμή εγώ ο ίδιος ήθελα να πάω κοντά τους και να του σπάσω τα μούτρα διεκδικώντας την.
Όταν ήρθε μέσα με την ίδια ευτυχισμένη έκφραση έκατσε στην καρέκλα της και κοίταζε απέναντι κλεισμένη στις δικές της σκέψεις με τα μάτια της να λαμπυρίζουν από χαρά και ευτυχία. Αυτό με έκανε ακόμα πιο έξαλλο άλλα με κόπο προσπάθησα να το κρύψω συνεχίζοντας αδιάφορα να πίνω τον καφέ μου.
«συγνώμη γι αυτό που έγινε δεν θα ξαναεπαναληφθεί» είπε κάποια στιγμή όταν συνειδητοποίησε το που βρισκόταν κοκκινίζοντας από ντροπή
«μην ανησυχείς νέα κοπέλα είσαι έχεις το δικαίωμα να έχεις και προσωπική ζωή» είπα όσο πιο φυσικά μπορούσα επαναλαμβάνοντας τα λόγια που είχα πει και πριν στην Τάνια χωρίς να τα εννοώ
«κύριε Κάλεν ξέρω ότι είναι τελευταία στιγμή άλλα μήπως θα μπορούσα να σας ζητήσω μια διήμερη άδεια?»
«για πότε την θες?» είπα λίγο απότομα και την είδα να μαζεύεται στην καρέκλα της
«για αύριο και μεθαύριο» είπε δειλά και κοκκίνισε περισσότερο
«και το λες τώρα?» είπα πιο άγρια χωρίς να μπορώ να συγκρατήσω το ξέσπασμα μου
«συγνώμη αλλά και εγώ τώρα το έμαθα, σας ορκίζομαι ότι αν το ήξερα πιο νωρίς θα σας το είχα πει» είπε απολογητικά
«συγνώμη αλλά δεν μπορώ τελευταία στιγμή να σε αφήσω να φύγεις έτσι, είναι σαββατοκύριακο και η Νες σε χρειάζεται περισσότερο»
«μπαμπαα μην είσαι άδικος δύο μέρες ζήτησε μόνο και στο κάτω κάτω δεν έχει λείψει ποτέ από κοντά μου τις αξίζει μια άδεια να κάνει και εκείνη κάτι για τον εαυτό της» πετάχτηκε η Νες προσπαθώντας να την υπερασπιστεί.
Απο την μια χάρηκα που μπόρεσε να εκφράσει αυτό που την απασχολούσε άλλα από την άλλη με έφερνε σε δύσκολη θέση κάνοντας το μπροστά σε όλους τους άλλους και τώρα περισσότερο απο πριν δεν μπορούσα να κάνω πίσω γιατί θα φαινόμουν λίγος μπροστά στα μάτια της.
«Νες εσύ να μην ανακατεύεσαι» είπα αλλά πριν προλάβω να πω κάτι άλλο πετάχτηκε η Τάνια φυσικά στον κόσμο της για να δείξει πόσο την κουράζανε όλα αυτά
«Έντουαρτ σε παρακαλώ λήξε αυτό το θέμα εδώ θέλω να συζητήσουμε για την κάρτα μου, θέλω να πας να την ελέγξεις για να μην γίνω πάλι ρεζίλι μπροστά στις φίλες μου αν δεν έχει το σωστό πιστωτικό όριο»
«μαμάααα ......... πετάχτηκε πάλι η Νες τρομερά εκνευρισμένη με την συμπεριφορά της ....... εδώ συζητάμε για κάτι σοβαρό και εσύ σκέφτεσαι την κάρτα σου και τα ψώνια σου?»
«Νες αρκετά ........... μπήκε τότε η Μπέλα στην μέση και την σταμάτησε ......... πήγαινε τώρα στο δωμάτιο σου και σκέψου καλά τι έκανες»
«Μπέλα??» την ρώτησε με απορία και απογοήτευση στο προσωπάκι της
«σου έχω πει πολλές φορές ότι όταν μιλάνε οι μεγάλοι δεν θα επεμβαίνεις»
«μα το κάνω για σένα » είπε με μεγαλύτερη απογοήτευση
«δεν σου επιτρέπω να προσβάλλεις έτσι τους γονείς σου για οποιοδήποτε λόγο, πήγαινε απάνω και σε ενημερώνω ότι θα μπεις τιμωρία»
«είσαι πολύ άδικη» είπε και πέταξε την πετσέτα της και έφυγε απογοητευμένη και με δάκρυα στα μάτια της
«συγνώμη γι αυτό κύριε Κάλεν σας υπόσχομαι ότι δεν θα ξανασυμβεί» είπε και σηκώθηκε να την ακολουθήσει
«θα της μιλήσω εγώ» είπα και πήγα να σηκωθώ
«όχι είναι καλύτερο να το αφήσετε σε μένα, εγώ το ξεκίνησα εγώ πρέπει να το λήξω»
Μπέλα
Ανέβηκα απάνω και την είδα ξαπλωμένη στο κρεβάτι της να κλαίει απαρηγόρητη
«Νες μου?»
«παράτα με είσαι και εσύ σαν τους άλλους»
«Νες μου κοίταξε με στα μάτια σε παρακαλώ»
«όχι»
«καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να μιλάω στην πλάτη σου»
«ήρθες να μου πεις ποια είναι η τιμωρία μου?»
«όχι ήρθα να σου πω γιατί μπήκες τιμωρία»
«δεν σε καταλαβαίνω καθόλου, εσύ δεν μου λες τόσο καιρό να εκφράζω τα συναισθήματα μου και να απαιτώ τα θέλω μου»
«με τον σωστό τρόπο» την διέκοψα εγώ
«δεν καταλαβαίνω»
«αυτό που έκανες για μένα ήταν υπέροχο και σε ευχαριστώ πάρα πολύ, όμως με τον τρόπο που το έκανες το μόνο που κατάφερες είναι να πληγώσεις τον άνθρωπο που σου δείχνει την περισσότερη αγάπη»
«μα είχε άδικο»
«και αυτό δικαιολογεί την πράξη σου?»
«αφού»
«άκουσε με σε παρακαλώ, ξέρεις το πόσο σε αγαπάει ο πατέρα σου έτσι δεν είναι?»
«ναι»
«και πιστεύεις ότι του αξίζει να τον ανταμείβεις με τον να τον προσβάλλεις μπροστά στο ίδιο του το προσωπικό?»
«και τι έπρεπε να κάνω αφού δεν είχε δίκιο»
«είχε δεν είχε δίκιο θα έπρεπε να σεβαστείς το θέλημα του, αν όχι θα έπρεπε να τον βρεις μόνο του και να του πεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί για να μπορέσει να το συζητήσει μαζί σου, εκφράζοντας μπροστά σε όλους μας την δυσαρέσκιά σου τότε δεν του έδωσες άλλη επιλογή από τον κρατήσει την πρώτη του γνώμη για να μην εκτεθεί στα μάτια μας»
«είσαι πονηρή»
«όχι Νες μου δεν είναι θέμα πονηριάς άλλα το πως θα πρέπει να λειτουργείς σωστά για να μην κάνεις τους άλλους να αισθάνονται μειονεκτικά. Δεν μπορώ να σου πω ότι μιλώντας μαζί του προσωπικά θα αλλάξει κάτι, απλός είμαι σίγουρη ότι αυτό θα τον κάνει να το σκεφτεί διαφορετικά»
«Μπέλα?»
«τι Νες μου?»
«θα σου πω κάτι αλλά μην το πεις πουθενά»
«τι συμβαίνει ματάκια μου»
«νομίζω ότι ο μπαμπάς μου δεν είναι μπαμπάς μου» πάγωσα κατευθείαν αλλά δεν της έδωσα το περιθώριο να το δει
«γιατί το λες αυτό?»
«έχω ακούσει την μαμά μου που τον φώναζε παλιότερα πολλές φορές ανίκανο και άσφαιρο, ρώτησα την Μπεατρης μια φορά και μου είπε ότι σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορεί να κάνει παιδιά» τα έχασα τελείως από την δήλωση της αυτή αλλά και ταυτόχρονα άρχισα να καταλαβαίνω τα βασανιστικά του όνειρα και αυτά που τον άκουγα να λέει όλο αυτόν τον καιρό πριν τον ξυπνήσω, όλα τώρα πια αρχίζανε να συνδέονται σαν πάζλ μέσα στο μυαλό μου και να ξεκαθαρίζονται.
«ένας λόγος παραπάνω αν όντως συμβαίνει αυτό τώρα περισσότερο από ποτέ θα πρέπει να τον σέβεσαι και να τον αγαπάς περισσότερο»
«και γιατί αυτό»
«γιατί σε αγαπάει άνευ όρων, γιατί πραγματικά το αισθάνεται και όχι γιατί πρέπει λόγο του ότι είσαι κόρη του. Βλέπεις Νες μου υπάρχουν πολλές κατηγορίες γονέων, όπως είναι οι αδιάφοροι γονείς»
«όπως η μαμά μου»
«όπως είναι οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους γιατί απλός έτυχε να είναι παιδιά τους ........ συνέχισα χωρίς να κάνω σχόλιο στην απάντηση της ........... οι γονείς που μπορεί να μην είναι βιολογικοί γονείς άλλα είναι κάτι παραπάνω από τους βιολογικούς γονείς και επίσης υπάρχουν και οι γονείς που είναι πάντα δίπλα μας άνευ όρων που στηρίζουν τα παιδιά τους ότι και να συμβεί με όλη τους την αγάπη»
«οι δικοί σου γονείς σε αγαπάνε γιατί έπρεπε να σε αγαπούν?» ήταν πολύ έξυπνη έπρεπε να της το αναγνωρίσω αυτό
«δεν είσαι σωστό να συζητάμε για μένα»
«έλα εγώ σου λέω τα πάντα εσύ γιατί δεν μπορείς να μου πεις?»
«κοίτα οι δικοί μου γονείς έχουν κάποια πρότυπα όπως έχουν όλοι οι γονείς, το ότι εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω τα δικά τους θέλω γιατί δεν συμφωνώ μαζί τους, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μην τους σέβομαι και να μην ακολουθώ τα ήθη, τα έθιμα και της αρχές που μου έχουν δώσει»
«δεν καταλαβαίνω αφού δεν συμφωνείς με αυτά πως τα ακολουθείς»
«τα φέρνω στα δικά μου μέτρα και τα προσαρμόζω στα δικά μου θέλω αλλά δεν τα παρακούω κιόλας»
«γίνεται αυτό?»
«όλα γίνονται αρκεί να ξέρουμε ποιοι είμαστε και που βαδίζουμε»
«δεν καταλαβαίνω»
«είσαι μικρούλα γι αυτά ακόμα, σε μερικά χρόνια που θα είσαι σε θέση να καταλάβεις, αν είμαι ακόμα εδώ, θα το ξανασυζητήσουμε εντάξει?»
«καλά, δηλαδή τώρα δεν θα μπω τιμωρία?»
«όχι θα μπεις και με το παραπάνω» της είπα και γελάσαμε μαζί
«ελααα»
«θα μου κάνεις τώρα μια ωραία ζωγραφιά και θα μου εκφράσεις όλα τα συναισθήματα που ένιωσες από την κουβέντα που κάναμε»
«αν αυτή είναι η τιμωρία μου εντάξει» είπε και σηκώθηκε να με αγκαλιάσει αλλά καταλάθος έκατσε πάνω στην κοιλιά μου που πόναγε ήδη και ούρλιαξα πέφτοντας πάνω στο κρεβάτι. Η κακομοίρα η Νες τρόμαξε τόσο πολύ που έτρεξε στο διάδρομο για να φωνάξει τον μπαμπά της και με άφησε μόνη μου.
Γενικά η περίοδος μου ήταν πολύ άστατη, για να πω την αλήθεια ερχόταν όποτε ήθελε αλλά ποτέ δεν της έδινα και πολύ σημασία, όμως τον τελευταίο μήνα για 25 μέρες είχα συνεχόμενο αίμα και τώρα που επιτέλους είχα καθαρίσει είχα ανακουφιστεί, σήμερα όμως από το πρωί με έχει πιάσει ένας πόνος χαμηλά που δεν έλεγε να με αφήσει με τίποτα και είχε αρχίσει να με αγχώνει. Θα μπορούσα να του μιλήσω μιας και αυτή ήταν η δουλειά του αλλά δεν τόλμαγα να συζητήσω αυτό το θέμα μαζί του ιδίως μετά από τα χθεσινά που με είχε κάνει να μην ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω.
Για άλλη μια φορά είχα πάει να τον ξυπνήσω όπως και κάθε βράδυ από την ημέρα που είχα έρθει - εκτός από της μέρες που έλειπε για έκτακτο χειρουργείο ή βραδινή βάρδια στο νοσοκομείο - από τους εφιάλτες που τον βασανίζανε. Ο χθεσινός τους εφιάλτης ήταν διαφορετικός και μέσα στα παραμιλητά του είμαι σίγουρη ότι άκουγα και το όνομα μου και αυτό με έκανε να απορήσω για το τι ήταν αυτό που έβλεπε.
Όταν τον ταρακούνησα για να ξυπνήσει με κοίταξε μέσα στα μάτια και άρχισε να με φιλάει απαιτητικά ρίχνοντας με στο κρεβάτι και πανικοβλήθηκα. Προσπάθησα να τον απομακρύνω άλλα εκείνος δεν με άφηνε, τότε άρχισα να κλαίω και αυτό τον σταμάτησε και άρχισε να μου ζητάει συγνώμη, αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει τα γεγονότα. Κάτι τον βασάνιζε και μάλιστα τον τελευταίο καιρό είχε σχέση με μένα και έτσι δεν κρατήθηκα και απαίτησα να μου πει τι όνειρο έβλεπε, εκείνος όμως άλλαξε συμπεριφορά και μου είπε να φύγω χωρίς να μου δώσει εξηγήσεις.
Μετά απο όλα αυτά δεν ήξερα τι να κάνω, σήμερα ιδίως με την συμπεριφορά του απέναντι μου στο πρωινό κατάλαβα ότι είχε αισθήματα για μένα και το ήξερα καλά. Όμως δεν ήθελα να απογοητεύσω και την Νες ιδίως τώρα που τα πηγαίναμε τόσο καλά.
Η Μπεατρης και Λεανα, έτρεξαν κοντά μου για να δουν πως ήμουν και μόλις είδαν το χρώμα μου κατευθείαν με σήκωσαν και με πήγαν στο νοσοκομείο.
Έντουαρτ
Πήγαινα προς το γραφείο μου και ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά μου ο φίλος και συνάδελφος μου Έμετ εξαγριωμένος
«έλα ρε φίλε που είσαι και σε ψάχνω»
«τι έγινε και είσαι έτσι» του είπα και γέλασα με την έκφραση του
«μου έχει έρθει μια μύξοπαρθένα 22 χρωνών και δεν μπορώ να την κάνω καλά, δεν την αναλαμβάνεις εσύ που είσαι ιδικός σε αυτές?»
Δεν μπορούσα να μην γελάσω μαζί του. Με τον Έμετ ήμασταν μαζί στην σχολή και μάλιστα ξεκινήσαμε αυτήν την ειδικότητα με τον ίδιο σκοπό, τα εύκολα γκομενάκια, όμως μετά την γέννηση της Νες μου όλα μέσα μου άλλαξαν και εγώ έβλεπα πλέον την καριέρα μου πολύ σοβαρά, χωρίς να δίνω δικαιώματα, φυσικά αυτό περιοριζόταν μόνο όσο αφορά της ασθενής μου και όχι το προσωπικό του νοσοκομείου. Στην αρχή οι περισσότερες από αυτές που ερχόντουσαν για να μπορέσουν να κλέψουν ένα ραντεβού μαζί μου, απογοητεύτηκαν όταν είδαν το πόσο σοβαρά είχα πάρει την δουλειά που έκανα, αλλά σιγά σιγά απέκτησα νέα πελατεία που είχαν σεβασμό στο πρόσωπο μου και με εμπιστευόντουσαν πιστά γιατί είχα παλέψει πάρα πολύ γι αυτή την καριέρα και είχα καταφέρει πλέων να έχω ένα πολύ καλό όνομα με την αξία μου.
Φυσικά αυτά δεν ίσχυαν για τον Έμετ που ακόμα έβλεπε τις ασθενής του σαν το επόμενο του ραντεβού και έτσι όταν του τύχαινε καμία περίεργη περίπτωση σαν αυτήν έτρεχε κατευθείαν σε μένα για να την ξεφορτωθεί.
Την στιγμή που πήγα να τον ρωτήσω για το τι συμβαίνει είδα ξαφνικά την Μπέλα κατακόκκινη και έξαλλη να βγαίνει από το ιατρείο του και μόλις με είδε κοκάλωσε στην θέση της τελείως σαστισμένη.
Τυχαία εκείνη την στιγμή πέρναγε η καλύτερη μου φίλη και προσωπικός μου βοηθός Άλις και την σταμάτησα
«σε παρακαλώ πάρε την δεσποινίδα Σουαν στο ιατρείο μου και ετοίμασε την να την δω» εκείνη ένευσε και πήγε κατευθείαν κοντά της.
Μόλις κατάλαβε η Μπέλα τι συμβαίνει άρχισε να κουνάει το κεφάλι της απελπισμένη και προσπάθησε να φύγει χωρίς επιτυχία μιας και με το που πήγε να περπατήσει πιο γρήγορα αμέσως διπλώθηκε στα δύο από τον πόνο και πήγε να πέσει. Έτρεξα κοντά της και την κράτησα από το χέρι για να την στηρίξω και εκείνη προσπάθησε να φύγει από κοντά μου.
Αυτό με πόνεσε γιατί κατάλαβα την αμηχανία της ιδίως με το ότι είχε συμβεί εχθές το βράδυ
«Μπέλα σε παρακαλώ βλέπω ότι πονάς μην κάνεις σαν μικρό παιδί»
«είμαι μια χαρά, θέλω να φύγω» είπε φωναχτά
«Άλις πάρτην στο ιατρό μου και θα έρθω αμέσως και εγώ μαζί σας»
«όχι θέλω να φύγω»
«Μπέλα σε παρακαλώ ακολούθησε με θα δεις ότι ο κύριος Κάλεν είναι πολύ καλός στην δουλειά του δεν θα σε αφήσει να φύγεις αν δεν περάσει ο πόνος..............της είπε ήρεμα η Άλις και την κοίταξε στα μάτια .......... θα είμαι και εγώ μαζί σας αν αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα» της είπε και η Μπέλα την κοίταξε παρακλητικά στα μάτια και συμφώνησε χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Ο πόνος της πρέπει να είχε ξεπεράσει τα προσωπικά της ώρια και αυτό φαινόταν απο το χρώμα που είχε στο πρόσωπο της.
Γύρισα στο Έμετ για να μου πει τι είχε συμβεί και όταν πήρα τις πληροφορίες που χρειαζόμουν κίνησα για το ιατρείο μου για να την δω. Εκείνη καθόταν στην ιδική καρέκλα τελείως αμήχανη και τρομοκρατημένη. Πήγα κοντά της και έκατσα στην καρέκλα μου κοιτάζοντας την στα μάτια.
«τώρα για πες τι σου συμβαίνει»
«απλά με πονάει λίγο η κοιλιά μου από το πρωί τίποτα άλλο» είπε εκνευρισμένα και γύρισε την ματιά της αλλού κοκκινίζοντας
«απο το ιστορικό σου φαίνεται ότι έχεις άστατο κύκλο έχεις κάνει ποτέ εξετάσεις να δεις τι το προκαλεί αυτό?»
«όχι ούτε θα κάνω» είπε με πείσμα
«Άλις μας αφήνεις λίγο μόνους?»
«όχι σε παρακαλώ μην φεύγεις» της είπε πανικόβλητη
«σου υπόσχομαι ότι μόλις έρθει η ώρα της εξέτασης θα την φωνάξω πάλι να έρθει κοντά σου, θέλω μόνο να μιλήσουμε» με κοίταξε άγρια αλλά τελικά συμφώνησε
«δεν πρόκειται να σας αφήσω να με εξετάσετε»
«δεν είναι αυτό το θέμα έτσι δεν είναι?»
«δεν σας καταλαβαίνω»
«αν σου πω τι όνειρο έβλεπα εχθές το βράδυ θα με αφήσεις να κάνω την δουλειά μου για να δούμε τι προκαλεί αυτόν τον πόνο?»
«και να μου πείτε δεν πρόκειται να σας αφήσω να με εξετάσετε»
«άκουσε με σε παρακαλώ, δεν πρόκειται ποτέ να κάνω κάτι παρά την θέληση σου, αλλά αν δεν με αφήσεις να δω τι πρόβλημα υπάρχει αυτό ο πόνος εκτός του ότι θα σε κάνει να νιώσεις χειρότερα το πιο πιθανόν είναι να γυρίσει και πολύ σύντομα. Ξέρω ότι όλο αυτό σε φέρνει σε αμηχανία για ότι έχει συμβεί αλλά εδώ είμαι γιατρός σου και όχι εργοδότης σου και πρέπει να με εμπιστευτείς για να μπορέσω να σε κάνω καλά»
«μου υπόσχεστε ότι δεν θα με ακουμπήσετε ξανά?»
«στο υπόσχομαι δεν θα κάνω τίποτα χωρίς πρώτα να σου εξηγήσω τι θα κάνω και πως θα το κάνω και θα προχωρήσω στην εξέταση μόνο με την δική σου συγκατάθεση και με την παρουσία της Άλις για να νιώσεις πιο ασφαλής»
«εντάξει» είπε τελικά
«αν και δεν χρειάζεται πλέων να σου το πω μιας και το κατάλαβες μόνη σου, ωστόσο θέλω να σου πω ότι έχω αισθήματα για σένα, μετά όμως από τα σημερινά κατάλαβα ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα απάνω σου και γι αυτό σου ζητώ συγνώμη για ότι έγινε και πραγματικά σου δίνω τον λόγο μου ότι δεν θα επέμβω ποτέ στην προσωπική σου ζωή. Το πρωί ήμουν πολύ άδικος μαζί σου και θέλω να ξέρεις ότι όχι μόνο σου δίνω το διήμερο που ζήτησες άλλα θέλω να ξέρεις ότι μπορείς να παίρνεις ρεπό και να βγαίνεις όποτε νιώθεις ότι το θες εσύ........... δεν είπε τίποτα παραμόνο κούνησε το κεφάλι της .......... τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό θες να μου πεις τι συμβαίνει?»
«έχω άστατη περίοδο, τον τελευταίο μήνα είχα 25 μέρες αίμα και από το πρωί με έπιασε ένας οξύς πόνος στην κοιλιά μου»
«γιατί δεν μου είπες τίποτα τόσο καιρό?»
«δεν συνηθίζω να μιλάω γι αυτά τα θέματα με ξένους» δεν μπόρεσα να μην γελάσω με αυτό
«μα Μπέλα αυτή είναι η δουλειά μου»
«εντάξει φοβόμουν την εξέταση» τελικά παραδέχτηκε
«Μπέλα απο την στιγμή που δεν έχεις ολοκληρωμένες σχέσης δεν μπορεί κανείς να επέμβει στην φύση σου, απο την άλλη όμως για να μπορέσουμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη για το τι μπορεί να συμβαίνει στις ορμόνες σου θα πρέπει να με αφήσεις να πάρω δείγμα απο τα υγρά του κόλπου σου με αυτό το εδώ .......... της είπα και έβγαλα την ιδική μπατονέτα αφήνοντας την στα χέρια της, με κοίταξε σαστισμένη ........... σίγουρα δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο αλλά σου υπόσχομαι ότι δεν είναι ικανό ούτε να σε πειράξει αλλά ούτε και να σε πονέσει, πάρε το χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη μου πες μου να φωνάξω την Άλις για να ολοκληρώσουμε την εξέταση» της είπα μαλακά
«και είσαστε σίγουρος οτί αυτό...»
«Μπέλα δεν παίζω ποτέ με την δουλειά μου»
«καλά τότε» είπε υποχωρώντας
Φώναξα αμέσως την Άλις και της κράταγε το χέρι όλη την ώρα μιλώντας της για να την καθησυχάσει και να την κάνει να νιώσει όσο μπορούσε πιο ήρεμη. Όταν τελειώσαμε την έστειλα να δώσει και αίμα για να μπορέσω να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη και όταν γύρισα στο σπίτι την κάλεσα στο γραφείο μου για να της μιλήσω.
«με ζητήσατε?» ρώτησε προβληματισμένη
«ναι ήθελα να σου δώσω τα αποτελέσματα των εξετάσεων σου όπως επίσης και την θεραπεία που θα πρέπει να ακολουθήσεις για να μπορέσεις να σταθεροποιήσεις τον κύκλο σου»
«εντάξει» είπε μόνο και έκατσε στην καρέκλα περιμένοντας με να της μιλήσω
«κοίτα Μπέλα αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και φυσικά υπάρχει φαρμακευτική αγωγή γι αυτό, αλλά σαν γιατρός σου και το τονίζω αυτό για να μην έχουμε παρεξηγήσεις η πιο σωστή θεραπεία για την περίπτωση αυτή είναι να σκεφτείς καλά να αρχίσεις να έχεις σεξουαλική ζωή»
«κύριε Κάλεν» πετάχτηκε αμέσως απάνω θιγμένη
«σε παρακαλώ Μπέλα σου το είπα και πριν, σαν γιατρός σου είμαι υποχρεωμένος να σου πω την κατάσταση ως έχει και να σε καθοδηγήσω έτσι ώστε να έχεις την σωστή θεραπεία, άσε με να σου πω αυτά που πρέπει να σου πω και μετά εσύ αποφασίζεις τι είναι καλό για σένα και τι όχι»
«καλός .......... είπε νευριασμένα και ξανά έκατσε σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας να ακούσει αυτά που θα της πω ........... σας ακούω»
«τα αποτελέσματα δείχνουν ότι έχεις στον οργανισμό σου περισσότερες ορμόνες από ότι ο ίδιος χρειάζεται, ο πόνος που νιώθεις απο το πρωί είναι λόγο της ωορρηξίας σου, μαζί με την αγωγή που θα σου δώσω για να ηρεμήσεις τον οργανισμό σου απο όλες αυτές τις ορμόνες και να μπορέσεις πάλι να μπεις σε έναν πιο νορμάλ κύκλο σου έχω βάλει και ιδικά παυσίπονα που θα σε ανακουφίσουν απο αυτούς τους πόνους»
«αυτό είναι όλο?»
«ναι δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω»
«τότε μπορώ να πηγαίνω?»
«Μπέλα καταλαβαίνεις ότι ώρες ώρες μιλάς και κάνεις σαν την Νες?» είπα και γέλασα με την παιδικότητα που της έβγαινε όταν την έπιανε το πείσμα της
«μπορώ να πηγαίνω?» επέμενε εκείνη κοιτώντας την πόρτα κατακόκκινη σαν παντζάρι
«φυσικά και μην ξεχάσεις να πάρεις την αγωγή σου σύμφωνα με της οδηγίες που σου έχω βάλει μέσα ............. της είπα δίνοντας της την τσάντα με τα φάρμακα που είχα φέρει για εκείνη, τα πήρε και σηκώθηκε να φύγει ............ Μπέλα? ............. γύρισε και με κοίταξε ..... καλά να περάσεις» είπα μόνο και κουνώντας το κεφάλι έφυγε χωρίς να πεί τίποτα άλλο.
Είχε περάσει ενάμισης μήνας από τότε που μπήκε η Μπέλα στην ζωή μας και την ανέτρεψε με έναν υπέροχο τρόπο. Η μικρή σιγά σιγά εμπιστεύτηκε την κρίση της Μπέλας και την άκουγε σε κάθε της λέξη, οι ισορροπίες της είχαν αρχίσει να φτιάχνουν και η ίδια ένιωθε πολύ καλύτερα και πιο ασφαλής κοντά της. Άρχισε να γίνετε καλύτερη και πιο συνεργάσιμη μαθήτρια και το χαμόγελο της δεν έφευγε ποτέ από το πρόσωπο της.
Εγώ πέρναγα όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα κοντά της και η Μπέλα πάντα μας άφηνε μόνους για να απολαύσουμε τι δικές μας στιγμές χωρίς παρέμβαση από μέρους της. Εγώ από την άλλη κάθε μέρα ένιωθα και πιο εξαρτημένος από εκείνη και αυτό άρχισε να μου δημιουργεί περίεργα συναισθήματα άλλα δεν το παραδεχόμουν, μέχρι ένα πρωινό που χτύπησε το κινητό της και γεμάτη ντροπή γύρισε και με κοίταξε.
«μπορείς να το σηκώσεις μην νιώθεις άσχημα» της είπα ήρεμα δίνοντας της την άδεια να έχει την άνεση να εκφράζετε ελεύθερα.
Μόλις το σήκωσε φωτίστηκε όλο της το πρόσωπο, δεν την είχα δει ποτέ ξανά τόσο χαρούμενη και ευτυχισμένη στο άκουσμα μια φωνής και αυτό μου προκάλεσε ένα σφίξιμο στο στομάχι άλλα δεν έδωσα σημασία. Μίλαγε στην δική της γλώσσα και δεν καταλάβαινα τίποτα από όσα έλεγε μέχρι την στιγμή που πάγωσε και κοίταξε προς την εξώπορτα. Άφησε ασυναίσθητα να πέσει το κινητό σοκαρισμένη και έτρεξε έξω, ένιωσα αγωνία για το τι μπορεί να συμβαίνει και αυτόματα την ακολούθησα, μόλις όμως τους είδα πάγωσα στην θέση μου χωρίς να ξέρω τι να κάνω.
Ο νεοφερμένος την είχε σηκώσει στην αγκαλιά του και την έκανε σβούρες γύρο από τον εαυτό του και εκείνη φώναζε το όνομα του δυνατά σφίγγοντας τον κοντά της ευτυχισμένη. Αυτό με πόνεσε πάρα πολύ, ένιωσα την καρδιά μου να γίνετε χίλια κομμάτια και η ζήλια μου εκδηλώθηκε τόσο πολύ που με κόπο μπόρεσα να μαζέψω τα κομμάτια μου και να γυρίσω ανέκφραστος στην τραπεζαρία πριν κάνω καμία βλακεία και προδοθώ.
«τι έγινε τι έπαθε αυτή?»
«τίποτα το σημαντικό κάποιος γνωστός της ήρθε να την δει»
«μπα θα μας μαζεύει και του γκόμενους τώρα?»
«Τάνια σε παρακαλώ, είναι ενάμιση μήνα εδώ και δεν έχει δώσει ποτέ δικαιώματα σε κανέναν, νέα κοπέλα είναι δεν μπορούμε να της απαγορεύουμε να έχει προσωπική ζωή επειδή μένει μαζί μας» είπα άγρια ενώ την ίδια στιγμή εγώ ο ίδιος ήθελα να πάω κοντά τους και να του σπάσω τα μούτρα διεκδικώντας την.
Όταν ήρθε μέσα με την ίδια ευτυχισμένη έκφραση έκατσε στην καρέκλα της και κοίταζε απέναντι κλεισμένη στις δικές της σκέψεις με τα μάτια της να λαμπυρίζουν από χαρά και ευτυχία. Αυτό με έκανε ακόμα πιο έξαλλο άλλα με κόπο προσπάθησα να το κρύψω συνεχίζοντας αδιάφορα να πίνω τον καφέ μου.
«συγνώμη γι αυτό που έγινε δεν θα ξαναεπαναληφθεί» είπε κάποια στιγμή όταν συνειδητοποίησε το που βρισκόταν κοκκινίζοντας από ντροπή
«μην ανησυχείς νέα κοπέλα είσαι έχεις το δικαίωμα να έχεις και προσωπική ζωή» είπα όσο πιο φυσικά μπορούσα επαναλαμβάνοντας τα λόγια που είχα πει και πριν στην Τάνια χωρίς να τα εννοώ
«κύριε Κάλεν ξέρω ότι είναι τελευταία στιγμή άλλα μήπως θα μπορούσα να σας ζητήσω μια διήμερη άδεια?»
«για πότε την θες?» είπα λίγο απότομα και την είδα να μαζεύεται στην καρέκλα της
«για αύριο και μεθαύριο» είπε δειλά και κοκκίνισε περισσότερο
«και το λες τώρα?» είπα πιο άγρια χωρίς να μπορώ να συγκρατήσω το ξέσπασμα μου
«συγνώμη αλλά και εγώ τώρα το έμαθα, σας ορκίζομαι ότι αν το ήξερα πιο νωρίς θα σας το είχα πει» είπε απολογητικά
«συγνώμη αλλά δεν μπορώ τελευταία στιγμή να σε αφήσω να φύγεις έτσι, είναι σαββατοκύριακο και η Νες σε χρειάζεται περισσότερο»
«μπαμπαα μην είσαι άδικος δύο μέρες ζήτησε μόνο και στο κάτω κάτω δεν έχει λείψει ποτέ από κοντά μου τις αξίζει μια άδεια να κάνει και εκείνη κάτι για τον εαυτό της» πετάχτηκε η Νες προσπαθώντας να την υπερασπιστεί.
Απο την μια χάρηκα που μπόρεσε να εκφράσει αυτό που την απασχολούσε άλλα από την άλλη με έφερνε σε δύσκολη θέση κάνοντας το μπροστά σε όλους τους άλλους και τώρα περισσότερο απο πριν δεν μπορούσα να κάνω πίσω γιατί θα φαινόμουν λίγος μπροστά στα μάτια της.
«Νες εσύ να μην ανακατεύεσαι» είπα αλλά πριν προλάβω να πω κάτι άλλο πετάχτηκε η Τάνια φυσικά στον κόσμο της για να δείξει πόσο την κουράζανε όλα αυτά
«Έντουαρτ σε παρακαλώ λήξε αυτό το θέμα εδώ θέλω να συζητήσουμε για την κάρτα μου, θέλω να πας να την ελέγξεις για να μην γίνω πάλι ρεζίλι μπροστά στις φίλες μου αν δεν έχει το σωστό πιστωτικό όριο»
«μαμάααα ......... πετάχτηκε πάλι η Νες τρομερά εκνευρισμένη με την συμπεριφορά της ....... εδώ συζητάμε για κάτι σοβαρό και εσύ σκέφτεσαι την κάρτα σου και τα ψώνια σου?»
«Νες αρκετά ........... μπήκε τότε η Μπέλα στην μέση και την σταμάτησε ......... πήγαινε τώρα στο δωμάτιο σου και σκέψου καλά τι έκανες»
«Μπέλα??» την ρώτησε με απορία και απογοήτευση στο προσωπάκι της
«σου έχω πει πολλές φορές ότι όταν μιλάνε οι μεγάλοι δεν θα επεμβαίνεις»
«μα το κάνω για σένα » είπε με μεγαλύτερη απογοήτευση
«δεν σου επιτρέπω να προσβάλλεις έτσι τους γονείς σου για οποιοδήποτε λόγο, πήγαινε απάνω και σε ενημερώνω ότι θα μπεις τιμωρία»
«είσαι πολύ άδικη» είπε και πέταξε την πετσέτα της και έφυγε απογοητευμένη και με δάκρυα στα μάτια της
«συγνώμη γι αυτό κύριε Κάλεν σας υπόσχομαι ότι δεν θα ξανασυμβεί» είπε και σηκώθηκε να την ακολουθήσει
«θα της μιλήσω εγώ» είπα και πήγα να σηκωθώ
«όχι είναι καλύτερο να το αφήσετε σε μένα, εγώ το ξεκίνησα εγώ πρέπει να το λήξω»
Μπέλα
Ανέβηκα απάνω και την είδα ξαπλωμένη στο κρεβάτι της να κλαίει απαρηγόρητη
«Νες μου?»
«παράτα με είσαι και εσύ σαν τους άλλους»
«Νες μου κοίταξε με στα μάτια σε παρακαλώ»
«όχι»
«καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να μιλάω στην πλάτη σου»
«ήρθες να μου πεις ποια είναι η τιμωρία μου?»
«όχι ήρθα να σου πω γιατί μπήκες τιμωρία»
«δεν σε καταλαβαίνω καθόλου, εσύ δεν μου λες τόσο καιρό να εκφράζω τα συναισθήματα μου και να απαιτώ τα θέλω μου»
«με τον σωστό τρόπο» την διέκοψα εγώ
«δεν καταλαβαίνω»
«αυτό που έκανες για μένα ήταν υπέροχο και σε ευχαριστώ πάρα πολύ, όμως με τον τρόπο που το έκανες το μόνο που κατάφερες είναι να πληγώσεις τον άνθρωπο που σου δείχνει την περισσότερη αγάπη»
«μα είχε άδικο»
«και αυτό δικαιολογεί την πράξη σου?»
«αφού»
«άκουσε με σε παρακαλώ, ξέρεις το πόσο σε αγαπάει ο πατέρα σου έτσι δεν είναι?»
«ναι»
«και πιστεύεις ότι του αξίζει να τον ανταμείβεις με τον να τον προσβάλλεις μπροστά στο ίδιο του το προσωπικό?»
«και τι έπρεπε να κάνω αφού δεν είχε δίκιο»
«είχε δεν είχε δίκιο θα έπρεπε να σεβαστείς το θέλημα του, αν όχι θα έπρεπε να τον βρεις μόνο του και να του πεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί για να μπορέσει να το συζητήσει μαζί σου, εκφράζοντας μπροστά σε όλους μας την δυσαρέσκιά σου τότε δεν του έδωσες άλλη επιλογή από τον κρατήσει την πρώτη του γνώμη για να μην εκτεθεί στα μάτια μας»
«είσαι πονηρή»
«όχι Νες μου δεν είναι θέμα πονηριάς άλλα το πως θα πρέπει να λειτουργείς σωστά για να μην κάνεις τους άλλους να αισθάνονται μειονεκτικά. Δεν μπορώ να σου πω ότι μιλώντας μαζί του προσωπικά θα αλλάξει κάτι, απλός είμαι σίγουρη ότι αυτό θα τον κάνει να το σκεφτεί διαφορετικά»
«Μπέλα?»
«τι Νες μου?»
«θα σου πω κάτι αλλά μην το πεις πουθενά»
«τι συμβαίνει ματάκια μου»
«νομίζω ότι ο μπαμπάς μου δεν είναι μπαμπάς μου» πάγωσα κατευθείαν αλλά δεν της έδωσα το περιθώριο να το δει
«γιατί το λες αυτό?»
«έχω ακούσει την μαμά μου που τον φώναζε παλιότερα πολλές φορές ανίκανο και άσφαιρο, ρώτησα την Μπεατρης μια φορά και μου είπε ότι σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορεί να κάνει παιδιά» τα έχασα τελείως από την δήλωση της αυτή αλλά και ταυτόχρονα άρχισα να καταλαβαίνω τα βασανιστικά του όνειρα και αυτά που τον άκουγα να λέει όλο αυτόν τον καιρό πριν τον ξυπνήσω, όλα τώρα πια αρχίζανε να συνδέονται σαν πάζλ μέσα στο μυαλό μου και να ξεκαθαρίζονται.
«ένας λόγος παραπάνω αν όντως συμβαίνει αυτό τώρα περισσότερο από ποτέ θα πρέπει να τον σέβεσαι και να τον αγαπάς περισσότερο»
«και γιατί αυτό»
«γιατί σε αγαπάει άνευ όρων, γιατί πραγματικά το αισθάνεται και όχι γιατί πρέπει λόγο του ότι είσαι κόρη του. Βλέπεις Νες μου υπάρχουν πολλές κατηγορίες γονέων, όπως είναι οι αδιάφοροι γονείς»
«όπως η μαμά μου»
«όπως είναι οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους γιατί απλός έτυχε να είναι παιδιά τους ........ συνέχισα χωρίς να κάνω σχόλιο στην απάντηση της ........... οι γονείς που μπορεί να μην είναι βιολογικοί γονείς άλλα είναι κάτι παραπάνω από τους βιολογικούς γονείς και επίσης υπάρχουν και οι γονείς που είναι πάντα δίπλα μας άνευ όρων που στηρίζουν τα παιδιά τους ότι και να συμβεί με όλη τους την αγάπη»
«οι δικοί σου γονείς σε αγαπάνε γιατί έπρεπε να σε αγαπούν?» ήταν πολύ έξυπνη έπρεπε να της το αναγνωρίσω αυτό
«δεν είσαι σωστό να συζητάμε για μένα»
«έλα εγώ σου λέω τα πάντα εσύ γιατί δεν μπορείς να μου πεις?»
«κοίτα οι δικοί μου γονείς έχουν κάποια πρότυπα όπως έχουν όλοι οι γονείς, το ότι εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω τα δικά τους θέλω γιατί δεν συμφωνώ μαζί τους, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μην τους σέβομαι και να μην ακολουθώ τα ήθη, τα έθιμα και της αρχές που μου έχουν δώσει»
«δεν καταλαβαίνω αφού δεν συμφωνείς με αυτά πως τα ακολουθείς»
«τα φέρνω στα δικά μου μέτρα και τα προσαρμόζω στα δικά μου θέλω αλλά δεν τα παρακούω κιόλας»
«γίνεται αυτό?»
«όλα γίνονται αρκεί να ξέρουμε ποιοι είμαστε και που βαδίζουμε»
«δεν καταλαβαίνω»
«είσαι μικρούλα γι αυτά ακόμα, σε μερικά χρόνια που θα είσαι σε θέση να καταλάβεις, αν είμαι ακόμα εδώ, θα το ξανασυζητήσουμε εντάξει?»
«καλά, δηλαδή τώρα δεν θα μπω τιμωρία?»
«όχι θα μπεις και με το παραπάνω» της είπα και γελάσαμε μαζί
«ελααα»
«θα μου κάνεις τώρα μια ωραία ζωγραφιά και θα μου εκφράσεις όλα τα συναισθήματα που ένιωσες από την κουβέντα που κάναμε»
«αν αυτή είναι η τιμωρία μου εντάξει» είπε και σηκώθηκε να με αγκαλιάσει αλλά καταλάθος έκατσε πάνω στην κοιλιά μου που πόναγε ήδη και ούρλιαξα πέφτοντας πάνω στο κρεβάτι. Η κακομοίρα η Νες τρόμαξε τόσο πολύ που έτρεξε στο διάδρομο για να φωνάξει τον μπαμπά της και με άφησε μόνη μου.
Γενικά η περίοδος μου ήταν πολύ άστατη, για να πω την αλήθεια ερχόταν όποτε ήθελε αλλά ποτέ δεν της έδινα και πολύ σημασία, όμως τον τελευταίο μήνα για 25 μέρες είχα συνεχόμενο αίμα και τώρα που επιτέλους είχα καθαρίσει είχα ανακουφιστεί, σήμερα όμως από το πρωί με έχει πιάσει ένας πόνος χαμηλά που δεν έλεγε να με αφήσει με τίποτα και είχε αρχίσει να με αγχώνει. Θα μπορούσα να του μιλήσω μιας και αυτή ήταν η δουλειά του αλλά δεν τόλμαγα να συζητήσω αυτό το θέμα μαζί του ιδίως μετά από τα χθεσινά που με είχε κάνει να μην ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω.
Για άλλη μια φορά είχα πάει να τον ξυπνήσω όπως και κάθε βράδυ από την ημέρα που είχα έρθει - εκτός από της μέρες που έλειπε για έκτακτο χειρουργείο ή βραδινή βάρδια στο νοσοκομείο - από τους εφιάλτες που τον βασανίζανε. Ο χθεσινός τους εφιάλτης ήταν διαφορετικός και μέσα στα παραμιλητά του είμαι σίγουρη ότι άκουγα και το όνομα μου και αυτό με έκανε να απορήσω για το τι ήταν αυτό που έβλεπε.
Όταν τον ταρακούνησα για να ξυπνήσει με κοίταξε μέσα στα μάτια και άρχισε να με φιλάει απαιτητικά ρίχνοντας με στο κρεβάτι και πανικοβλήθηκα. Προσπάθησα να τον απομακρύνω άλλα εκείνος δεν με άφηνε, τότε άρχισα να κλαίω και αυτό τον σταμάτησε και άρχισε να μου ζητάει συγνώμη, αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει τα γεγονότα. Κάτι τον βασάνιζε και μάλιστα τον τελευταίο καιρό είχε σχέση με μένα και έτσι δεν κρατήθηκα και απαίτησα να μου πει τι όνειρο έβλεπε, εκείνος όμως άλλαξε συμπεριφορά και μου είπε να φύγω χωρίς να μου δώσει εξηγήσεις.
Μετά απο όλα αυτά δεν ήξερα τι να κάνω, σήμερα ιδίως με την συμπεριφορά του απέναντι μου στο πρωινό κατάλαβα ότι είχε αισθήματα για μένα και το ήξερα καλά. Όμως δεν ήθελα να απογοητεύσω και την Νες ιδίως τώρα που τα πηγαίναμε τόσο καλά.
Η Μπεατρης και Λεανα, έτρεξαν κοντά μου για να δουν πως ήμουν και μόλις είδαν το χρώμα μου κατευθείαν με σήκωσαν και με πήγαν στο νοσοκομείο.
Έντουαρτ
Πήγαινα προς το γραφείο μου και ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά μου ο φίλος και συνάδελφος μου Έμετ εξαγριωμένος
«έλα ρε φίλε που είσαι και σε ψάχνω»
«τι έγινε και είσαι έτσι» του είπα και γέλασα με την έκφραση του
«μου έχει έρθει μια μύξοπαρθένα 22 χρωνών και δεν μπορώ να την κάνω καλά, δεν την αναλαμβάνεις εσύ που είσαι ιδικός σε αυτές?»
Δεν μπορούσα να μην γελάσω μαζί του. Με τον Έμετ ήμασταν μαζί στην σχολή και μάλιστα ξεκινήσαμε αυτήν την ειδικότητα με τον ίδιο σκοπό, τα εύκολα γκομενάκια, όμως μετά την γέννηση της Νες μου όλα μέσα μου άλλαξαν και εγώ έβλεπα πλέον την καριέρα μου πολύ σοβαρά, χωρίς να δίνω δικαιώματα, φυσικά αυτό περιοριζόταν μόνο όσο αφορά της ασθενής μου και όχι το προσωπικό του νοσοκομείου. Στην αρχή οι περισσότερες από αυτές που ερχόντουσαν για να μπορέσουν να κλέψουν ένα ραντεβού μαζί μου, απογοητεύτηκαν όταν είδαν το πόσο σοβαρά είχα πάρει την δουλειά που έκανα, αλλά σιγά σιγά απέκτησα νέα πελατεία που είχαν σεβασμό στο πρόσωπο μου και με εμπιστευόντουσαν πιστά γιατί είχα παλέψει πάρα πολύ γι αυτή την καριέρα και είχα καταφέρει πλέων να έχω ένα πολύ καλό όνομα με την αξία μου.
Φυσικά αυτά δεν ίσχυαν για τον Έμετ που ακόμα έβλεπε τις ασθενής του σαν το επόμενο του ραντεβού και έτσι όταν του τύχαινε καμία περίεργη περίπτωση σαν αυτήν έτρεχε κατευθείαν σε μένα για να την ξεφορτωθεί.
Την στιγμή που πήγα να τον ρωτήσω για το τι συμβαίνει είδα ξαφνικά την Μπέλα κατακόκκινη και έξαλλη να βγαίνει από το ιατρείο του και μόλις με είδε κοκάλωσε στην θέση της τελείως σαστισμένη.
Τυχαία εκείνη την στιγμή πέρναγε η καλύτερη μου φίλη και προσωπικός μου βοηθός Άλις και την σταμάτησα
«σε παρακαλώ πάρε την δεσποινίδα Σουαν στο ιατρείο μου και ετοίμασε την να την δω» εκείνη ένευσε και πήγε κατευθείαν κοντά της.
Μόλις κατάλαβε η Μπέλα τι συμβαίνει άρχισε να κουνάει το κεφάλι της απελπισμένη και προσπάθησε να φύγει χωρίς επιτυχία μιας και με το που πήγε να περπατήσει πιο γρήγορα αμέσως διπλώθηκε στα δύο από τον πόνο και πήγε να πέσει. Έτρεξα κοντά της και την κράτησα από το χέρι για να την στηρίξω και εκείνη προσπάθησε να φύγει από κοντά μου.
Αυτό με πόνεσε γιατί κατάλαβα την αμηχανία της ιδίως με το ότι είχε συμβεί εχθές το βράδυ
«Μπέλα σε παρακαλώ βλέπω ότι πονάς μην κάνεις σαν μικρό παιδί»
«είμαι μια χαρά, θέλω να φύγω» είπε φωναχτά
«Άλις πάρτην στο ιατρό μου και θα έρθω αμέσως και εγώ μαζί σας»
«όχι θέλω να φύγω»
«Μπέλα σε παρακαλώ ακολούθησε με θα δεις ότι ο κύριος Κάλεν είναι πολύ καλός στην δουλειά του δεν θα σε αφήσει να φύγεις αν δεν περάσει ο πόνος..............της είπε ήρεμα η Άλις και την κοίταξε στα μάτια .......... θα είμαι και εγώ μαζί σας αν αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα» της είπε και η Μπέλα την κοίταξε παρακλητικά στα μάτια και συμφώνησε χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Ο πόνος της πρέπει να είχε ξεπεράσει τα προσωπικά της ώρια και αυτό φαινόταν απο το χρώμα που είχε στο πρόσωπο της.
Γύρισα στο Έμετ για να μου πει τι είχε συμβεί και όταν πήρα τις πληροφορίες που χρειαζόμουν κίνησα για το ιατρείο μου για να την δω. Εκείνη καθόταν στην ιδική καρέκλα τελείως αμήχανη και τρομοκρατημένη. Πήγα κοντά της και έκατσα στην καρέκλα μου κοιτάζοντας την στα μάτια.
«τώρα για πες τι σου συμβαίνει»
«απλά με πονάει λίγο η κοιλιά μου από το πρωί τίποτα άλλο» είπε εκνευρισμένα και γύρισε την ματιά της αλλού κοκκινίζοντας
«απο το ιστορικό σου φαίνεται ότι έχεις άστατο κύκλο έχεις κάνει ποτέ εξετάσεις να δεις τι το προκαλεί αυτό?»
«όχι ούτε θα κάνω» είπε με πείσμα
«Άλις μας αφήνεις λίγο μόνους?»
«όχι σε παρακαλώ μην φεύγεις» της είπε πανικόβλητη
«σου υπόσχομαι ότι μόλις έρθει η ώρα της εξέτασης θα την φωνάξω πάλι να έρθει κοντά σου, θέλω μόνο να μιλήσουμε» με κοίταξε άγρια αλλά τελικά συμφώνησε
«δεν πρόκειται να σας αφήσω να με εξετάσετε»
«δεν είναι αυτό το θέμα έτσι δεν είναι?»
«δεν σας καταλαβαίνω»
«αν σου πω τι όνειρο έβλεπα εχθές το βράδυ θα με αφήσεις να κάνω την δουλειά μου για να δούμε τι προκαλεί αυτόν τον πόνο?»
«και να μου πείτε δεν πρόκειται να σας αφήσω να με εξετάσετε»
«άκουσε με σε παρακαλώ, δεν πρόκειται ποτέ να κάνω κάτι παρά την θέληση σου, αλλά αν δεν με αφήσεις να δω τι πρόβλημα υπάρχει αυτό ο πόνος εκτός του ότι θα σε κάνει να νιώσεις χειρότερα το πιο πιθανόν είναι να γυρίσει και πολύ σύντομα. Ξέρω ότι όλο αυτό σε φέρνει σε αμηχανία για ότι έχει συμβεί αλλά εδώ είμαι γιατρός σου και όχι εργοδότης σου και πρέπει να με εμπιστευτείς για να μπορέσω να σε κάνω καλά»
«μου υπόσχεστε ότι δεν θα με ακουμπήσετε ξανά?»
«στο υπόσχομαι δεν θα κάνω τίποτα χωρίς πρώτα να σου εξηγήσω τι θα κάνω και πως θα το κάνω και θα προχωρήσω στην εξέταση μόνο με την δική σου συγκατάθεση και με την παρουσία της Άλις για να νιώσεις πιο ασφαλής»
«εντάξει» είπε τελικά
«αν και δεν χρειάζεται πλέων να σου το πω μιας και το κατάλαβες μόνη σου, ωστόσο θέλω να σου πω ότι έχω αισθήματα για σένα, μετά όμως από τα σημερινά κατάλαβα ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα απάνω σου και γι αυτό σου ζητώ συγνώμη για ότι έγινε και πραγματικά σου δίνω τον λόγο μου ότι δεν θα επέμβω ποτέ στην προσωπική σου ζωή. Το πρωί ήμουν πολύ άδικος μαζί σου και θέλω να ξέρεις ότι όχι μόνο σου δίνω το διήμερο που ζήτησες άλλα θέλω να ξέρεις ότι μπορείς να παίρνεις ρεπό και να βγαίνεις όποτε νιώθεις ότι το θες εσύ........... δεν είπε τίποτα παραμόνο κούνησε το κεφάλι της .......... τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό θες να μου πεις τι συμβαίνει?»
«έχω άστατη περίοδο, τον τελευταίο μήνα είχα 25 μέρες αίμα και από το πρωί με έπιασε ένας οξύς πόνος στην κοιλιά μου»
«γιατί δεν μου είπες τίποτα τόσο καιρό?»
«δεν συνηθίζω να μιλάω γι αυτά τα θέματα με ξένους» δεν μπόρεσα να μην γελάσω με αυτό
«μα Μπέλα αυτή είναι η δουλειά μου»
«εντάξει φοβόμουν την εξέταση» τελικά παραδέχτηκε
«Μπέλα απο την στιγμή που δεν έχεις ολοκληρωμένες σχέσης δεν μπορεί κανείς να επέμβει στην φύση σου, απο την άλλη όμως για να μπορέσουμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη για το τι μπορεί να συμβαίνει στις ορμόνες σου θα πρέπει να με αφήσεις να πάρω δείγμα απο τα υγρά του κόλπου σου με αυτό το εδώ .......... της είπα και έβγαλα την ιδική μπατονέτα αφήνοντας την στα χέρια της, με κοίταξε σαστισμένη ........... σίγουρα δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο αλλά σου υπόσχομαι ότι δεν είναι ικανό ούτε να σε πειράξει αλλά ούτε και να σε πονέσει, πάρε το χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη μου πες μου να φωνάξω την Άλις για να ολοκληρώσουμε την εξέταση» της είπα μαλακά
«και είσαστε σίγουρος οτί αυτό...»
«Μπέλα δεν παίζω ποτέ με την δουλειά μου»
«καλά τότε» είπε υποχωρώντας
Φώναξα αμέσως την Άλις και της κράταγε το χέρι όλη την ώρα μιλώντας της για να την καθησυχάσει και να την κάνει να νιώσει όσο μπορούσε πιο ήρεμη. Όταν τελειώσαμε την έστειλα να δώσει και αίμα για να μπορέσω να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη και όταν γύρισα στο σπίτι την κάλεσα στο γραφείο μου για να της μιλήσω.
«με ζητήσατε?» ρώτησε προβληματισμένη
«ναι ήθελα να σου δώσω τα αποτελέσματα των εξετάσεων σου όπως επίσης και την θεραπεία που θα πρέπει να ακολουθήσεις για να μπορέσεις να σταθεροποιήσεις τον κύκλο σου»
«εντάξει» είπε μόνο και έκατσε στην καρέκλα περιμένοντας με να της μιλήσω
«κοίτα Μπέλα αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και φυσικά υπάρχει φαρμακευτική αγωγή γι αυτό, αλλά σαν γιατρός σου και το τονίζω αυτό για να μην έχουμε παρεξηγήσεις η πιο σωστή θεραπεία για την περίπτωση αυτή είναι να σκεφτείς καλά να αρχίσεις να έχεις σεξουαλική ζωή»
«κύριε Κάλεν» πετάχτηκε αμέσως απάνω θιγμένη
«σε παρακαλώ Μπέλα σου το είπα και πριν, σαν γιατρός σου είμαι υποχρεωμένος να σου πω την κατάσταση ως έχει και να σε καθοδηγήσω έτσι ώστε να έχεις την σωστή θεραπεία, άσε με να σου πω αυτά που πρέπει να σου πω και μετά εσύ αποφασίζεις τι είναι καλό για σένα και τι όχι»
«καλός .......... είπε νευριασμένα και ξανά έκατσε σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας να ακούσει αυτά που θα της πω ........... σας ακούω»
«τα αποτελέσματα δείχνουν ότι έχεις στον οργανισμό σου περισσότερες ορμόνες από ότι ο ίδιος χρειάζεται, ο πόνος που νιώθεις απο το πρωί είναι λόγο της ωορρηξίας σου, μαζί με την αγωγή που θα σου δώσω για να ηρεμήσεις τον οργανισμό σου απο όλες αυτές τις ορμόνες και να μπορέσεις πάλι να μπεις σε έναν πιο νορμάλ κύκλο σου έχω βάλει και ιδικά παυσίπονα που θα σε ανακουφίσουν απο αυτούς τους πόνους»
«αυτό είναι όλο?»
«ναι δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω»
«τότε μπορώ να πηγαίνω?»
«Μπέλα καταλαβαίνεις ότι ώρες ώρες μιλάς και κάνεις σαν την Νες?» είπα και γέλασα με την παιδικότητα που της έβγαινε όταν την έπιανε το πείσμα της
«μπορώ να πηγαίνω?» επέμενε εκείνη κοιτώντας την πόρτα κατακόκκινη σαν παντζάρι
«φυσικά και μην ξεχάσεις να πάρεις την αγωγή σου σύμφωνα με της οδηγίες που σου έχω βάλει μέσα ............. της είπα δίνοντας της την τσάντα με τα φάρμακα που είχα φέρει για εκείνη, τα πήρε και σηκώθηκε να φύγει ............ Μπέλα? ............. γύρισε και με κοίταξε ..... καλά να περάσεις» είπα μόνο και κουνώντας το κεφάλι έφυγε χωρίς να πεί τίποτα άλλο.
