Μπέλα
Μα τι στο καλό με έχει πιάσει? Αυτός ο νέος με έχει εξιτάρει πάρα πολύ και μόνο στην ιδέα ότι θα είμαι εγώ αυτή που θα τον διαφθείρει τρελαίνομαι, το θέλω τόσο πολύ, τον θέλω σαν τρελή. Αν μου έλεγε κανείς ότι θα ένιωθα έτσι με ένα φιλί θα έλεγα ότι πλάκα μου κάνει.
Είναι ο ποιο σπιρτόζος και ο πιο γκούφης μυστικός αστυνομικός που έχω γνωρίσει ποτέ μου. Και μόνο που σκέφτομαι την τούμπα που έφαγε στον δρόμο δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω άλλα η ματιά του είναι τόσο σπιρτόζικη, πιάνει τα πάντα στον αέρα και ας μην το δείχνει και αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση ότι είναι ο καλύτερος για την δουλειά που τον θέλω.
‘Εντουαρτ
Τοκ τοκ τοκ
«μμμμμμ»
Τοκ τοκ τοκ
«κύριε Έντουαρτ το δείπνο είναι έτοιμο»
«μμμμ οκ»
«έχετε ξυπνήσει?»
Μα ποιος στο καλό με ξυπνάει????
«ναι ναι»
«οκ η κυρία Μπελα σας περιμένει στην τραπεζαρία»
Η κυρία Μπέλα??? Μα που είμαι???? Άνοιξα τα μάτια μου και ήταν το απόλυτο σκοτάδι, άνοιξα το προτατιφ και αντίκρισα ένα περίεργο δωμάτιο. Μα τι στο καλό που βρίσκομαι?
Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και άρχισα να ντύνομαι και σιγά σιγά όλα άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου. Ουφ τελικά δεν ήταν όνειρο.
Κατέβηκα στον πρώτο όροφο, ένας εκπληκτικά διαμορφωμένος χώρος υποδοχής με μια επιβλητική σκάλα να αγκαλιάζει την μια μεριά και διάφορα χωρίσματα που ήταν σε περίεργη διαρρύθμιση βρισκόντουσαν μπροστά μου, όλα τα χρώματα τα διακοσμητικά στοιχεία είχαν μια αρμονία που θα έλεγες ότι ήταν πίνακας και όχι σπίτι.
Έκανα μερικά βήματα μπροστά μου και άκουσα μια φωνή, ήταν η δική της που μίλαγε στο τηλέφωνο εκνευρισμένη, ακολούθησα την φωνή και βρέθηκα έξω απο μια πόρτα που μέσα ήταν το γραφείο της υπέθεσα, επιβλητικό λες και έχει βγει απο άλλη εποχή.
«συγνώμη ........ είπε και έκλεισε με το χέρι της το ακουστικό......... η τραπεζαρία είναι η δεύτερη πόρτα δεξιά, έρχομαι σε ένα λεπτό» μου είπε και γύρισε στο τηλεφώνημα της.
Γύρισα και προς την τραπεζαρία και τα έχασα. Ένα τεράστιο τραπέζι στο κέντρο του χώρου με αντίκες ανεκτίμητης αξίας να στολίζουν γύρο γύρο τον χώρο όλα σε επίχρυσους τόνους με κεριά να συμπληρώνουν την διακόσμηση παντού. Ένιωθα ότι είχα μπει σε μεσαιωνικό παλάτι και όχι σε ένα σπίτι του 21ου αιώνα.
«σου αρέσει?» άκουσα την φωνή της πίσω μου
«πραγματικά αυτός που το έφτιαξε έχει κάνει καταπληκτική δουλειά» απάντησα μαγεμένος
«σε ευχαριστώ»
«θες να πεις ότι εσύ?»
«είναι το χόμπι μου, βασικά όλο το σπίτι το έχω ανακινήσει πρόσφατα και είσαι ο πρώτος που το εκτιμάς τόσο πολύ»
«ίσως γιατί καταβάθος μου αρέσει αυτό το ύφος σε ένα σπίτι, κάπως έτσι ονειρεύομουν.......»
«τι?»
«τίποτα»
«γιατί δεν κάθεσαι?»
«οκ» είπα και πήγα να κάτσω, εκείνη έκατσε στην κεφαλή και εγώ δίπλα της, μου χαμογέλασε και έβαλε την πετσέτα στα πόδια της. Περίεργο θα έλεγε κανείς ότι αυτή η γυναίκα είναι γεννημένη την νύχτα, απο γονείς μαφιόζους ή κάτι τέτοιο και όμως μέσα στο σπίτι της είναι τόσο κομψή τόσο εκλεπτυσμένη, ακόμα και η ομιλία της είναι τόσο ήρεμη και ευγενική, κάθε της κίνηση είναι τόσο ντελικάτη, λες και είναι η πριγκίπισσα του παλατιού.
«δεν γεννήθηκα μέσα στην νύχτα, απλός κάποια στιγμή παρασύρθηκα» μου είπε λες και είχε ακούσει τις σκέψεις μου, ήταν τόσο σπιρτόζα, έπιανε τα πάντα με μια ματιά.
«δεν σου φαίνεται και τόσο πολύ» της αντιγύρισα
«ίσως γιατί με γνώρισες κάτω απο περίεργες συνθήκες» είπε και μου χαμογέλασε
«Μπέλα Σουάν» είπε και μου έτεινε το χέρι της
«τι είναι αυτό τώρα?»
«δεν είσαι άγνωστος πια και σκέφτηκα να κάνουμε μια νέα αρχή τι λες?»
«Έντουαρτ Κάλεν» της είπα και της έτεινα και το δικό μου
«Μεησεν»
«συγνώμη?»
«Έντουαρτ Μεησεν είναι το όνομα σου»
«εσύ το διάλεξες?»
«σου ταιριάζει πιο πολύ» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της αδιάφορα και γέλασε, αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει
«καλά ούτε το όνομα μου δεν μπορώ να διαλέξω?»
«τι όνομα θα διάλεγες εσύ?»
«δεν ξέρω δεν πρόλαβα να το σκεφτώ» είπα
«καλά δεν έχει σημασία πια γιατί τα χαρτιά σου είναι έτοιμα και σε λίγο θα έρθει ο 16 για να μιλήσετε γι αυτά»
«σωστά τι σημασία έχει για σένα»
«έχει για την δουλειά όχι για μένα»
«σωστά η δουλειά πάνω απο όλα» πήρε μια βαθιά ανάσα και άλλαξε θέμα
«είχες καλό ύπνο?»
«πως ξέρεις ότι κοιμήθηκα?»
«Έντουαρτ αφού είσαι τόσο έξυπνος γιατί πάντα κάνεις τις πιο χαζές ερωτήσεις?»
«και που ξέρεις ότι δεν είμαι χαζός?»
«το ξέρω, ότι το μάτι σου κόβει και μπορεί να μην το δείχνεις, πιάνεις τα πάντα στον αέρα»
«και εσύ πως το ξέρεις αυτό»
«σε είδα στο αυτοκίνητο, την ώρα που έλεγα το σχέδιο μου παρόλο που ήσουν έντρομος κατάλαβες αμέσως ότι ήταν παγίδα για τον Τζεηκ και ότι ποτέ δεν θα σας έβαζα σε κίνδυνο»
«πως το κατάλαβες αυτό?»
«το είδα στην ματιά σου»
«διαβάζεις πολύ καλά τους ανθρώπους»
«δεν πέφτω σχεδόν ποτέ έξω»
«σχεδόν? Ουαααου δεν θα περίμενα να ακούσω αυτήν την λέξη από εσένα»
«Έντουαρτ άνθρωπος είμαι όχι θεός, όλοι κάνουμε λάθη και τα πληρώνουμε ακριβά, αυτό δεν σημαίνει ότι άφησα όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας ανεκμετάλευτα»
«σου δίδαξε πολλά η νύχτα»
«όσα δεν φαντάζεσαι και θα σε βοηθήσει και εσένα πίστεψε με»
«δεν μπορώ να καταλάβω το πως»
«σε διαφθείρει και θα σε κάνει να χρησιμοποιείς τις ικανότητες σου πιο σωστά»
«αυτή είναι η δουλειά σου να διαφθείρεις αθώους ανθρώπους?»
«έτσι βλέπεις τον εαυτό σου? Αθώο» είπε και γέλασε
«εσύ πως με βλέπεις δηλαδή?»
«μμμμ να σκεφτώ, είσαι αναμφισβήτητα έξυπνος, τα παίρνεις γρήγορα και έχεις κοφτερό μάτι, θα παραδεχτώ ότι είσαι λίγο γκουφης όσο αφορά το σωματικό κομμάτι άλλα αυτό διορθώνετε, αυτό που σου λείπει είναι η αυτοπεποίθηση, σκέφτεται πολύ πριν μιλήσεις και αυτό σε κάνει να χάνεις τις ευκαιρίες που σου δίνονται ώστε να αντιδράσεις σωστά, είσαι τρομερά ευγενής με τους ανθρώπους γύρο σου, ιδίως με της γυναίκες, αλλά αυτό είναι και το μεγαλύτερο σφάλμα σου, θα έλεγα ότι είσαι απο τους άντρες που τα δείνει όλα σε μια γυναίκα και αυτό που υσπράτεις είναι η απόρηψη στην πρώτη δισκολία. Νομίζω ότι σε κάλυψα για αρχή»
Απίστευτο πως μπορεί και με διάβασε μόνο σε λίγες ώρες?
«έχω άδικο?»
«ευγενής ιδίως με της γυναίκες?»
«χαχαχα σε αυτό στάθηκες?»
«μου κάνει απλά εντύπωση, απο το πρωί σου μιλάω με τόσο αγένεια και εσύ μου λες ότι είμαι ευγενής?»
«α μην αγχώνεσαι δεν φταις εσύ γι αυτό, το έχω συνηθίσει και πίστεψε με δεν ιδρώνει το αυτί μου»
«το έχει συνηθίσει? Άρα σε ενοχλεί και εφόσον αυτό είναι αλήθεια γιατί δεν κάνεις κάτι να το αλλάξεις?»
«πολύ απλά γιατί με συμφέρει να με βλέπουν οι άλλοι όπως νομίζουν ότι με βλέπουν και γιατί με αυτόν τον τρόπο μου δείχνουν ότι με φοβούνται και αυτό είναι προσόν για την δουλειά μου»
«και δεν ιδρώνει το αυτί σου?»
«δεν δίνω δεκάρα τσακιστή»
«δεν το νομίζω αυτό»
«και τι νομίζεις?»
«ο έλα τώρα Μπελα, για κάποια που το παίζει τόσο σκληρή, σίγουρα έχεις πολύ ευαίσθητη πλευρά»
«νομίζεις ότι το παίζω?»
«είμαι σίγουρος γι αυτό»
«και τι σε κάνει να το πιστεύεις?»
«είσαι πολύ έξυπνη άλλα οι επιλογές σου αποδεικνύουν ότι δεν ξέρεις να την χρησιμοποιείς σωστά και είσαι πολύ καλή να καλύπτεις τα συνεσθήματα σου, αν κάποιος σε δει πιο βαθεία θα έλεγε ότι τα περισσότερα βράδια κλήνεσε σε ένα βιβλίο ή σε ένα μαξηλάρι κλέγοντας για όσα σε έχουν πληγώση στην ημέρα που πέρασε, του άντρες που θες πραγματικά δίπλα σου τους θες δυναμικούς άλλα διαλέγεις τους άβολους απο συμφαίρων γι αυτό και ποτέ δεν έχεις βρει την ευτυχία και γι αυτό και κάθε μέρα φροντίζεις να δίχνεις τον χειρότερο σου εαυτό για να σε φοβούντε ενώ πραγματικά το μονο που ζητάς είναι κάποιον να σε καταλάβει» καμία αντίδραση, ξέρει πολύ καλά να κρίβετε άλλα όχι απο μένα
«έχω άδικο?»
«καλόοοοο άλλα όχι ολοκληρωμένο»
«τι λείπει δηλαδή»
«δεν είναι ότι λείπει κάτι είναι ότι αυτά που διαπίστωσες δεν είναι ολοκληρωμένα και φυσικά δεν έχεις πέσει σε όλα μέσα»
«σε ποια δηλαδή είμαι λάθος?»
«οοο αυτό πρέπει να το διαπιστώσεις μόνος σου, τι αξία έχει να σου τα πω εγώ, έτσι δεν θα μάθεις ποτέ να εξασκείς το μυαλό σου»
«ώστε αυτό είναι άσκηση?»
«αγαπητέ μου μαζί μου τα πάντα θα είναι άσκηση, ουπς συγνώμη για το αγαπητέ συνέχεια το ξεχνάω»
«μην ανησυχείς το συνήθισα πια»
«δεν έχει σημασία, απαίτησες να μην το λέω και πρέπει να σεβαστώ την απαίτηση σου»
«έτσι απλά?»
«έτσι απλά» το ορκίζομαι αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει, που πήγε η γυναίκα που γνώρισα το πρωί?
«δηλαδή αν απαιτήσω να μην είσαι εριστική και καταπιεστική θα το κάνεις?»
«στο σπίτι ναι στην δουλειά όμως όχι, βλέπεις Έντουαρτ η νύχτα είναι πολύ σκληρή και θα ορκιζόμουν ότι δεν είναι για σένα, πραγματικά λυπάμαι που ήρθαν τα πράγματα έτσι ώστε να μπλεχτείς σε αυτήν, άλλα είχα άδικο, όσο σε γνωρίζω τόσο πιστεύω ότι έχεις φτιαχτεί γι αυτήν και χαίρομαι που δεν έπεσα έξω όταν σε επέλεξα, όμως η νύχτα έχει έναν τελείως σκληρό και απαιτητικό χαρακτήρα και αν δεν τον ιοθετήσεις δεν θα επιβιώσεις ποτέ»
«γιατί μου δείχνεις τον πραγματικό σου εαυτό? Γιατί με εμπιστεύεσαι τόσο πολύ? Δεν φοβάσαι μην σε προδώσω?»
«να με προδώσεις? Χαχαχα όχι δεν το φοβάμαι αυτό»
«γιατί?»
«γιατί Έντουαρτ είσαι από τους λίγους ανθρώπους που ξέρεις πως να σέβεσαι μια γυναίκα ακόμα και αν είναι από το χειρότερο είδος που μισείς, που μισούσες σε όλη σου την ζωή»
«πως μπορείς να το ξέρεις αυτό? Δεν σου φέρθηκα με τον καλύτερο τρόπο»
«Έντουαρτ..... είπε χαμογελώντας και κούνησε το κεφάλι της........... αν ήταν στην θέση σου ο Τζεηκ και πέρναγε ότι και εσύ πίστεψε με τώρα θα ήμουν στο νοσοκομείο, το ότι άντεξες τόσα πολλά και λίγησες μόνο όταν σου έθηξα τον εγωησμό λέει πολλά... αν θες να σου το θέσω αλλιώς αν ήμουν στην θέση σου εγώ θα σε είχα πνήξη πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο»
«κοντά έπεσες»
«και πάλι κρατήθηκες και έπνιξες όλο σου τον εγωισμό μόνο και μόνο γιατί ήμουν γυναίκα και ας με μισούσες τόσο πολύ εκείνη την ώρα»
«δεν έχεις άδικο»
«το ξέρω, τι λες για μια νέα αρχή»
«για μια νέα αρχή»
«στον καινούργιο Έντουαρτ Μέησεν που σήμερα ξαναγεννιέται»
«στην υγειά μου λοιπόν»
«στην υγεία σου» ήπιαμε και συνεχίσαμε να τρώμε σιωπηλά ο καθένας στην δική του σκέψη.
«πες μου κάτι»
«αν μπορώ»
«πραγματικά θα πέρναγες το κενό αν δεν σου απαντούσε?»
«φυσικά»
«δηλαδή αν δεν τα μαρτυρούσε εκείνη την στιγμή θα μας έριχνες στην θάλασσα?»
«χαχαχα με έχεις για άνθρωπο που δεν έχει μελετήσει τις κινήσεις του πριν τις κάνει?»
«όχι φυσικά και όχι άλλα αν δεν σταματούσες»
«θα περνάγαμε απέναντι και θα συνεχίζαμε την πορεία μας»
«πλάκα μου κάνεις»
«καθόλου, είναι το αγαπημένο μου σημείο εκεί πάω και δοκιμάζω τα καινούργια μου αμάξια, αν κάποιο δεν τα καταφέρει σημαίνει ότι δεν είναι για μένα και το αφήνω να βουλιάξει»
«είσαι τρελή?»
«όχι είμαι ερωτευμένη»
«είσαι τρελή και πως καταφέρνεις να επιβιώσεις αν πέσει το αμάξι»
«ανοίγω το παράθυρο πριν προλάβει το αμάξι να πέσει στο νερό, με το που πέσει λύνω την ζώνη μου και ανεβαίνω στην επιφάνεια»
«είσαι τρελή»
«χαχαχαχα σου είπα είμαι ερωτευμένη»
«με τι?»
«με την αδρεναλίνη φυσικά»
«όλα αυτά τα έφτιαξες με την νύχτα?»
«γίνεσαι λίγο αδιάκριτος?»
«συγνώμη δεν ήθελα»
«μην ζητάς συγνώμη απλά τρελαίνομαι όταν σε φέρνω σε δύσκολη θέση παίρνεις ένα ύφος»
«με δουλεύεις?» ναι γύρισε
«συγνώμη αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ»
«ξέχνα το» είπα και σηκώθηκα όρθιος και πέταξα την πετσέτα
«ο σε παρακαλώ, μην νευριάζεις, απλός είσαι τόσο γλυκός όταν θυμώνεις που δεν μπορώ να μην σε τσιγκλίσω λίγο»
«γλυκός?» είπα και σήκωσα το ένα μου φρύδι
«δεν φαντάζεσαι πόσο» και άρχισε να γελάει, ε αυτό είναι, δεν την αντέχω άλλο.
Πλησίασα κοντά της απειλητικά και έτοιμος να την χαστουκίσω και εκείνη ακόμα γέλαγε με την έκφραση μου, όμως όταν έφτασα δίπλα της δεν μπόρεσα να της αντισταθώ και την άρπαξα απο τον λαιμό και άρχισα να την φιλάω και εκείνη αμέσως ανταποκρίθηκε, πέρασε τα χέρια μέσα στα μαλλιά μου και άρχισε να βαθαίνει το φιλί της, αμέσως την πήρα στην αγκαλιά μου και την σήκωσα ψιλά, τύλιξε τα πόδια της στην μέση μου και με το ένα μου χέρι τις κρατούσα την μέση και με το άλλο τράβηξα το τραπεζομάντιλο ρίχνοντας κάτω όλα όσα είχε το τραπέζι, εκείνη ενθουσιάστηκε περισσότερο με αυτήν μου την κίνηση και σφίχτηκε περισσότερο απάνω μου, δίνοντας περισσότερο πάθος στο φιλί της, μόλις την ακούμπησα στο τραπέζι μου τράβηξε το κεφάλι απο τα μαλλιά για να απελευθερωθεί και να πάρει μια ανάσα αλλά εγώ δεν την άφησα, άρχισα να της φιλάω τον λαιμό και εκείνη άρχισε να βογκάει, πως κατάφερνε αυτήν η γυναίκα να με τρελαίνει τόσο πολύ, την ήθελα την ήθελα τρελά απο την πρώτη στιγμή.
Έβαλα τα χείλια μου πάνω στον λαιμό της και με την γλώσσα μου γεύτηκα το μεθυστικό της άρωμα, ένα άρωμα που μου διεγείρει όλες μου της αισθήσεις, το φίλο μου είχε πάρει φωτιά και εκείνη σαν να το κατάλαβε πίεσε τα πόδια της και με έφερε πιο κοντά της ώστε να ακουμπήσει στην δική της φλόγα, μόλις το ένιωσε αναρίγησε και εγώ συνέχισα να κατεβαίνω προς το μπούστο της που ήταν εκπληκτικό ακόμα και αυτό το λίγο που ξεχείλιζε μέσα απο το στενό μπλουζάκι με έκανε να θέλω να το σκίσω και να την γευτώ περισσότερο, μόλις όμως έβαλα το χέρι μου απάνω στο στήθος της βόγκηξε χωρίς ανάσα και με άρπαξε απο τα μαλλιά και άρχισε πάλι να με φιλάει. Νόμιζα οτι το φιλί που είχαμε ανταλλάξει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν το πιο παθιασμένο φιλί που είχα γευτεί ποτέ άλλα έκανα λάθος. Αυτό το φιλί ήταν διαφορετικό, με φίλαγε με μια λαχτάρα που με έκανε να χάσω το μυαλό μου, ενώ ταυτόχρονα τριβόταν απάνω μου τόσο παθιασμένα που δεν ήξερα πόσο θα άντεχα ακόμα. Άνοιξε το στόμα της για να πάρει ανάσα και βύθισα την γλώσσα μου μέσα της για να την γευτώ, αμέσως εκείνη ανταποκρίθηκε και έκανε το ίδιο και οι γλώσσες μας άρχισαν ένα ατελείωτο και μαγευτικό χορό. Την ήθελα τρελά, ήθελα σαν τρελός να την κάνω δική μου άλλα εκείνη την ώρα μπήκε η Μάργκαρετ και μας εφνιδίασε
«συγνώμη κυρία άλλα ένας κύριος σας ζητάει» είπε με γυρισμένο το κεφάλι της.
«ναι Μάργκαρετ σε ευχαριστώ, οδήγησε τον στο σαλόνι και ερχόμαστε»
Γύρισε το κεφάλι της προς τα μένα και με κοίταξε στα μάτια, όλη αυτήν την ώρα δεν με είχε αφήσει απο το σφιχτό της κράτημα και ήρθε πάλι στην αγκαλιά μου και μου ψιθύρισε στο αυτί.
«μου αρέσει που ξέρεις πως να χειρίζεσαι τον θυμό σου, να είσαι πιο αυθόρμητος» και μου δάγκωσε τον λοβό του αυτιού μου με τα δόντια της και αναρίγησα
«θα προσπαθήσω» κατάφερα μόνο να πω και άνοιξε τα πόδια της για να με αφήσει να μετακινηθώ.
«πάμε ο 16 μας περιμένει»
«μισό λεπτό δεν μπορώ να εμφανιστώ έτσι» ένα γελάκι τις ξέφυγε
«πάρε τον χρόνο σου θα σε περιμένουμε στο σαλόνι» μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στα χείλια και έφυγε
Μπέλα
«μωρό μου τι κάνεις???» είπα στον 16 και τον πήρα στην αγκαλιά μου και του έδωσα ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο
«μάλλον εσύ φαίνεσαι πιο καλά απο μένα»
«μμμμ μάλλον έχεις δίκιο» του είπα και σκάσαμε μαζί στα γέλια
«φαίνεται ότι δεν έπεσες έξω στην επιλογή σου»
«πραγματικά θα πάθεις πλάκα με τον νέο, είναι ότι πρέπει για την δουλειά»
«για την δουλειά ή για σένα»
«εντάξει το παραδέχομαι και για τα δύο» ξερό βήξιμο απο πίσω
«Έντουαρτ, να σου συστήσω τον καλύτερο μου φίλο και νιν αρχηγό σου τον 16»
«χαίρω πολύ............. είπε ο Έντουρατ με τον πιο ευγενικό και επαγγελματικό του ύφος, το πόσο ήθελα να γελάσω, αλλά δεν ήθελα να τον φέρω άλλο στα όρια του προς το παρόν............ Έντουαρτ Κάλεν συνέχισε» έβαλα την μάσκα και συνέχισα
«Μεησεν» είπα αυστηρά
«ναι σωστά συγνώμη θα πάρει λίγο καιρό μέχρι να το συνηθίσω»
«εννοείς μέχρι να φύγουμε, δηλαδή σε μισή ώρα»
«16 μου μην ξεχαστείτε θα πρέπει να φύγουμε 11 ακριβός οκ?»
«μην ανησυχείς Μπελς αν είναι όπως τα λες τα πράγματα σε 20 λεπτά θα είναι και πάλι δικό σου»
«το ελπίζω γιατί δεν μου αρέσει να με στήνουν, εγώ πάω να κάνω μερικές προετοιμασίες και στις έντεκα ακριβός σε περιμένω στο γκαραζ Έντουαρτ, αν δεν είσαι εκεί θα χάσεις τον αγώνα και θα είναι πολύ κρίμα»
«θα είμαι εκεί σας το υπόσχομαι» μας χαχαχαχα δεν μπορώ θα με σκάσει αυτό το παιδί
«μας???» είπα και δεν άντεξα να μην γελάσω
«συγνώμη»
«δεν πειράζει ξέχνα το, τα λέμε μετά, 16 μου.......... του είπα και τον αγκάλιασα θα τα πούμε αύριο οκ?»
«ναι κούκλα μου, να μου προσέχεις»
«πάντα δεν το κάνω?»
«ναι άλλα»
«άστα αυτά απλά ζηλεύεις»
«ναι το παραδέχομαι, πρόσεχε όμως εντάξει?»
«εντάξει θα προσέχω και πες τα τσιράκια σου να μην μου κολλάνε πολύ γιατί προχθές πήγα να φάω έναν»
«οκ θα τους το πω»
«θα τα πούμε μωράκι μου» του είπα και του έδωσα ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο και όπως το περίμενα ο Έντουαρτ μετακινήθηκε νευρικά, ζηλεύει μμμμ, μου αρέσει.
Γύρισα και τον κοίταξα άλλα έβαλε την μάσκα του, μου αρέσει τρελά
«όπως είπαμε οκ?»
«οκ» είπε νευρικά
Πήγα στο γραφείο μου για να τους αφήσω να πούνε τα διαδικαστικά και έκατσα στην καρέκλα μου και έφερα στο μυαλό μου όλα όσα έγιναν, ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλια μου και δεν μπορούσα να το σβήσω με τίποτα. Μα τι έχει αυτός ο άνθρωπος και με τρελαίνει τόσο πολύ. Είναι τόσο διαφορετικός απο τους άλλους, μου ψιθύρισε μια φωνή. Ναι είναι και είναι τόσο γλυκός.
σχόλια για το Fanfiction μπορείτε να αφήνετε εδώ
Κεφάλαιο 2< > Κεφάλαιο 4
-
Η αγάπη σου με σκοτώνει Μέρος πρώτο... Η κατάκτηση Όταν αγαπάς κάνεις τα πάντα · Η αγάπη σου με σκοτώνει "1. Η κατάκτηση...
