Οι δύο μέρες που είχε περάσει μακριά μου με έκανε να νιώθω σαν λιοντάρι σε κλουβί. Πέρασα τις περισσότερες ώρες στο νοσοκομείο για να μην την σκέφτομαι αλλά με το παραμικρό πάντα έβρισκε τρόπο να τρυπώνει στην σκέψη μου κάνοντας με νευρικό. Το Σάββατο επέλεξα να έχω βραδινή βάρδια προκειμένου να μην γυρίσω στο σπίτι και αρχίσω να έχω τους ίδιους βασανιστικού εφιάλτες να με τρελάνουν, όμως την Κυριακή αναγκαστικά για να μην νιώσει η Νες τόσο αποκομμένη πήγα από νωρίς στο σπίτι για να της κάνω παρέα και μπορώ να πω ότι ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω, περνάγαμε τόσο δημιουργικά μαζί και αυτό μου έδινε μεγάλη ευτυχία. Όταν όμως ήρθε η ώρα να ξαπλώσω ήρθαν όλα και πάλι στην μνήμη μου όσα είχαν συμβεί με εκείνη και για άλλη μια φορά άρχισα να χάνω το μυαλό μου.
«είσαι δικιά μου το ακούς μόνο δικιά μου» έλεγα άγρια παλεύοντας με τον ίδιο μου τον εαυτό
«κύριε Κάλεν ξυπνήστε όνειρο είναι ξυπνήστε σας παρακαλώ» άκουγα την γλυκιά φωνή της να λέει κρατώντας με από τα μπράτσα ενώ με ταρακουνούσε για να ξυπνήσω.
Άνοιξα τα μάτια μου απότομα και μόλις την αντίκρισα την έσφιξα στην αγκαλιά μου
«γιατί με άφησες?» της έλεγα απελπισμένος αφήνοντας τα δάκρυα μου να κυλήσουν.
Εκείνη είχε παγώσει στην αγκαλιά μου χωρίς να με αγγίζει, όταν όμως ένιωσε τα δάκρυα μου, τύλιξε γύρο μου τα ζεστά της χέρια και με απαλές κινήσεις μου χάιδευε τα μαλλιά μου και την πλάτη μου παρηγορώντας με.
«ένα όνειρο ήταν» είπε τρυφερά
«γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις το πόσο σε αγαπώ? ............ έλεγα απελπισμένα ............ γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις ότι χωρίς την αγκαλιά σου και την τρυφερότητα σου είμαι χαμένος μέσα στα όνειρα μου?»
«κύριε Κάλεν» έλεγε προσπαθώντας να φύγει από την αγκαλιά μου
«σε παρακαλώ μόνο για ένα βράδυ μείνε μαζί μου, σε παρακαλώ» ανασηκώθηκα να αντικρίσω την ματιά της
«κύριε Κάλεν σας παρακαλώ αφήστε με να φύγω»
«όχι που να πάρει δεν θα σε αφήσω να φύγεις, σε έχω ανάγκη γιατί δεν το καταλαβαίνεις?»
«κύριε Κάλεν σας παρακαλώ» είπε πιο αυστηρά και την άφησα γυρίζοντας από την άλλη κοιτώντας το κενό
«φύγε τότε, αφού αυτό θες σήκω φύγε και εσύ» είπα πιο σκληρά
Για μια στιγμή κοντοστάθηκε αλλά τελικά πήγε στην πόρτα την άνοιξε, με κοίταξε άλλη μια φορά και έφυγε. Καθόμουν ακίνητος στην ίδια θέση για πολύ ώρα χαμένος μέσα στις σκέψης μου και αναρωτιόμουν τι λάθος έκανα και όλες οι γυναίκες τις ζωής μου, πάντα μου φερόντουσαν με τέτοιο τρόπο. Είναι διαφορετική και την αγαπάω τρελά, ξέρω ότι είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν αλλά γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι αν με αφήσει και αυτή τότε δεν θα μπορέσω να συνέλθω ποτέ.
Κάποια στιγμή είδα την πόρτα να ανοίγει, ήταν εκείνη φορώντας τις πιτζάμες της, ακόμα και αυτές ήταν τόσο παιδικές, ανάλαφρες και με κάποιο τρόπο τρυφερές όπως και εκείνη. Κοντοστάθηκε και με κοίταξε στα μάτια με τρομερή αμηχανία.
«τουλάχιστον μπορείτε να βάλετε κάτι απάνω σας? ......... είπε κοκκινίζοντας ολόκληρη και χαμογέλασα κουνώντας το κεφάλι μου, γύρισε από την άλλη μεριά και σηκώθηκα και έβαλα το παντελόνι της φόρμας μου, πηγαίνοντας κοντά της. Την πήρα από το χέρι και την τράβηξα απαλά στο κρεβάτι ........... είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που το κάνω αυτό και σας παρακαλώ να θυμηθείτε την υπόσχεση που μου έχετε δώσει»
«θέλω μόνο να νιώσω την ζεστή σου αγκαλιά, δεν ζητάω τίποτα άλλο απο εσένα» της είπα σοβαρά κοιτώντας την στα μάτια
Ξάπλωσε και ξάπλωσα μαζί της και εγώ. Την φώλιασα μέσα στην αγκαλιά μου και πήρα μια μεγάλη ανακουφιστική ανάσα.
«σε ευχαριστώ» είπα μόνο και της έδωσα ένα παρατεταμένο φιλί στην κορυφή του κεφαλιού της αναπνέοντας το γλυκό άρωμα που ανέδυαν τα φρεσκολουσμένα της μαλλιά.
Τύλιξε το ελεύθερο χέρι της γύρο απο το σώμα μου και έκλεισα τα μάτια αφήνοντας ελεύθερο το σώμα μου να δείξει τον ηλεκτρισμό που μου προκάλεσε το άγγιγμα της. Σήκωσε το κεφάλι της να αντικρίσει την ματιά μου με απορία και χωρίς να χάνω καιρό της έδωσα άλλο ένα φιλί στο μέτωπο της, αμέσως τσιτώθηκε και προσπάθησε να απομακρυνθεί από κοντά μου.
«σσσς δεν ξεχνάω την υπόσχεση μου» της είπα ψιθυριστά απομακρύνοντας με το χέρι μου τα μαλλιά που είχαν πέσει στο πρόσωπο της για να την δω καλύτερα.
Πήρε μια ανακουφιστική ανάσα και έκλεισε τα μάτια της ακουμπώντας το κεφάλι της πάνω στο στερνό μου.
«μήπως πρέπει να δείτε κάποιον ιδικό?» ρώτησε απαλά, γέλασα θλιμμένα
«και οι τρεις που έχω πάει το ίδιο πόρισμα βγάλανε» σήκωσε αυτόματα την ματιά της σε μένα με πόνο
«τι σας το προκαλεί αυτό?»
«είναι μεγάλη ιστορία»
«δεν θέλετε να μου πείτε?»
«δεν θέλω να χαλάσω αυτήν την στιγμή, κάποια μέρα όμως υπόσχομαι ότι θα σου πω»
«όπως θέλετε» είπε απογοητευμένη και άφησε πάλι το κεφάλι της να ακουμπήσει μαλακά στο στερνό μου, χαϊδεύοντας την πλάτη μου παρηγορώντας με.
«το θετικό είναι ότι από την ημέρα που άρχισες να με ξυπνάς εσύ, τα όνειρα έχουν αλλάξει, είναι το ίδιο βασανιστικά άλλα πλέων έχω αγωνία μόνο για σένα» της είπα ειλικρινά
«ανησυχείτε για μένα?»
«ανησυχώ να μην σε χάσω»
«κύριε Κάλεν δεν θα είμαι για πάντα δίπλα σας, κάποια στιγμή η Νες θα μεγαλώσει ή εγώ θα τελειώσω τις σπουδές μου και θα πρέπει να φύγω» στο άκουσμα των λέξεων της πάγωσα και ασυναίσθητα την έσφιξα πιο κοντά μου, λες και αυτή η κίνηση θα ήταν αρκετή να την κάνει να μην φύγει ποτέ.
«δεν θέλω να φύγεις ποτέ από κοντά μου»
«το ξέρετε ότι αυτό δεν είναι εφικτό»
«το ξέρω αυτό είναι που με τρομοκρατεί»
«πρέπει να αφήσετε τον εαυτό σας να το ξεπεράσει»
«δεν μπορώ Μπέλα, πραγματικά προσπάθησα άλλα δεν μπορώ, σε έχω τόσο ανάγκη και ας ξέρω ότι δεν είναι δίκαιο για σένα. Τις δύο αυτές μέρες που έφυγες ήταν σκέτη κόλαση για μένα και μόνο που ήξερα ότι θα είσαι στην αγκαλιά αυτού του....»
«Αλέξανδρου?» είπε το όνομα του και γέλασε δυνατά
«μπορεί να είναι αστείο για σένα αλλά για μένα ήταν σκέτο μαρτύριο»
«κύριε Κάλεν ο Αλέξανδρος είναι ο γαμπρός μου»
«τι?» είπα απότομα και την ανάγκασα να με κοιτάξει στα μάτια
«είχαν έρθει με την αδελφή μου για διακοπές και για να με δούνε» είπε με ειλικρίνεια στα μάτια
«δεν μου κάνεις πλάκα»
«όχι ............ είπε σοβαρά τώρα ........ σας λέω την αλήθεια» πήρα μια βαθιά ανάσα και την έχωσα και πάλι στην αγκαλιά μου αναπνέοντας το άρωμα της για να ηρεμήσω
«μπορείς να μου κάνεις μια χάρη? Τουλάχιστον μόνο για σήμερα?»
«τι χάρη?» είπε κοκαλώνοντας
«μπορείς να μην μου μιλάς στον πληθυντικό, δεν το αντέχω»
«ξέρετε ότι είναι απαραίτητο ιδίως αυτήν την στιγμή»
«το ξέρω και το σέβομαι, αλλά σε παρακαλώ μόνο για σήμερα»
«θα προσπαθήσω άλλα δεν σας υπόσχομαι τίποτα» γέλασα απαλά αλλά δεν το συνέχισα
Για αρκετή ώρα μείναμε σιωπηλοί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ο καθένας μας ταξιδεύοντας στον δικό του κόσμο. Δεν ήθελα να κλείσω τα μάτια μου, ήθελα να μείνω έτσι όλο το βράδυ για να την νιώσω όσο περισσότερο μπορούσα. Έβλεπα ότι έκανε και εκείνη το ίδιο και άρχισα να ανησυχώ.
«μήπως σε ενοχλεί το φως?» την ρώτησα τρυφερά
«όχι είμαι καλά, μην ανησυχείτε για μένα ......... γέλασα πάλι με τον πληθυντικό και το κατάλαβε ....... μην ανησυχείς για μένα» είπε και γέλασε και εκείνη
«αυτό είναι φύσιν αδύνατων»
«ποιο?»
«το να μην ανησυχώ για σένα»
«δεν χρειάζεται να ανησυχείς, είμαι μια χαρά, αν νιώσω άβολα θα φύγω»
«σε παρακαλώ μην την λες αυτήν την λέξη με τρελαίνει»
«εντάξει δεν θα την ξαναπώ» είπε και έτριψε τρυφερά το μάγουλο της πάνω στο γυμνό μου στήθος και ανατρίχιασα, η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο και μετά ξεκίνησε να καλπάζει τρελά. Εκείνη το κατάλαβε και κοκάλωσε, αμέσως ένιωσα τα μαγουλά της να ζεσταίνονται και έχασα το μυαλό μου.
Την ήθελα σαν τρελός αλλά ήξερα πολύ καλά ότι δεν της άξιζα, όλο μου το παρελθόν και η κατάσταση που επικρατούσε ιδίως με την Τάνια ήταν όλα πολύ άδικα για εκείνη, πως μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου αυτό το υπέροχο πλάσμα να πληγωθεί με τα δικά μου λάθη?
«γιατί δεν κοιμάσαι?»
«δεν ξέρω, δεν νιώθω ότι νυστάζω»
«ούτε και εγώ»
«μήπως είναι καλύτερα......»
«μην το πεις σε παρακαλώ και μόνο που νιώθω ότι θα πεις αυτήν την λέξη η καρδιά μου γίνεται χίλια κομμάτια» κούνησε το κεφάλι της και με κοίταξε στα μάτια.
«πρέπει όμως να καταλάβεις ότι δεν γίνεται»
«το ξέρω .............. της είπα καθώς τις χάιδευα απαλά το μάγουλο της .............. είναι τόσο άδικο για σένα, δεν θέλω να σε πληγώσω, όμως σ’ αγαπάω Μπέλα, ποτέ δεν έχω αγαπήσει τόσο πολύ σε όλη μου την ζωή...............έκλεισε τα μάτια της και άφησε έναν αναστεναγμό, στο άκουσμα αυτού του αναστεναγμού η καρδιά μου πετάρισε και μια ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου, όμως δεν είπε τίποτα άλλο ............... Μπέλα?............ άνοιξε πάλι τα μάτια της και έσμιξε τα φρύδια της ............... τι αισθάνεσαι για μένα?» γύρισε την ματιά της αλλού και ένιωσα την ξαφνική της νευρικότητα.
«κύριε Κάλεν νομίζω ότι καλό είναι να πάω στο δωμάτιο μου»
«πες μου......................γύρισε και με κοίταξε απότομα και έκανε να σηκωθεί, την κράτησα φυλακίζοντας την με το σώμα μου ............... πες μου Μπέλα»
«σας παρακαλώ, μου το υποσχεθήκατε, αφήστε με να φύγω» είπε πιο νευρικά
«όχι δεν θα σε αφήσω μέχρι να μου πεις, το βλέπω στα μάτια σου στις αντιδράσεις του κορμιού σου, με θες και εσύ όσο και εγώ, δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από το δάχτυλο σου»
«σας παρακαλώ αφήστε με να φύγω τώρα πριν βάλω τις φωνές»
Πριν προλάβει να κάνει αυτό που είπε άρχισα να την φιλάω απελπισμένα, εκείνη πάλευε στην αγκαλιά μου αλλά εγώ δεν την άφηνα να φύγει. Με το χέρι μου εξερευνούσα το κορμί της και αυτό την έκανε να αντιδράσει περισσότερο. Όταν έφτασα στο φύλο της τρελάθηκα, ακόμα και η πιτζάμα της ήταν νοτισμένη, είχε τόσο απωθημένο πάθος που και το παραμικρό μου άγγιγμα την διέγειρε, τώρα όμως που κατάλαβε ότι μπορεί αυτό να οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια πανικοβλήθηκε. Άρχισα να την χαϊδεύω απαλά πάνω απο την πιτζάμα της και αμέσως τέντωσε το κορμί της και άφησε έναν αναστεναγμό κλείνοντας τα μάτια. Πριν προλάβει να σκεφτεί την πράξη της συνέχισα να την φιλάω στο λαιμό για να παραδοθεί στα χέρια μου.
«άσε με να σου δείξω τι στερείσαι όλο αυτόν τον καιρό» της είπα θολωμένος απο το πάθος μου για εκείνη
«μου το υποσχέθηκες» είπε και πάλι τρομοκρατημένη
«δεν θα σε κάνω δική μου αν δεν το θες, αλλά άσε με να κάνω το κορμί σου να εκφραστεί» της είπα απελπισμένα και άρχισα πάλι να την φιλάω στο στόμα.
Στην αρχή συνέχισε να αντιστέκεται αλλά σιγά σιγά άρχισε να παραδίνεται, το ήθελε και εκείνη άλλα για κάποιο λόγο είχε ακόμα αντιστάσεις. Άνοιξε το στόμα της να πάρει μια αναπνοή και βύθισα την γλώσσα μου απαλά πάνω στην δική της, μόλις την ένιωσε πήρε μια κοφτή ανάσα και έβαλε το χέρι της πάνω στα μαλλιά μου τραβώντας με πιο κοντά.
Χωρίς να κόβω το φιλί μας σήκωσα το χέρι μου και το πέρασα κάτω από τα ρούχα της βάζοντας το πάνω στην φλόγα της. Όταν ένιωσα πόσο καυτή και υγρή ήταν ανατρίχιασα ολόκληρος, παίρνοντας μια ανάσα μέσα από τα δόντια μου κλείνοντας τα μάτια μου σφιχτά.
Όταν τα άνοιξα εκείνη με κοίταζε με απορία, έσκυψα κοντά της και άρχισα να την φιλάω με περισσότερο πάθος για να την κάνω να καταλάβει πόσο με τρελαίνει. Το χέρι μου έκανε βόλτες πάνω στο φύλο της για να την προετοιμάσω για την συνέχεια. Ήταν τόσο έτοιμη που ήξερα ότι από την στιγμή που θα άρχιζα να την τρίβω δεν θα αργούσε να έρθει στον πρώτο της οργασμό, άλλα ήθελα να το νιώσει όσο γινόταν πιο όμορφα.
Μόλις σφίχτηκε απάνω μου παίρνοντας γρήγορες ανάσες τότε άρχισα να την τρίβω απαλά και άρχισε να βογκάει ρίχνοντας το κεφάλι της πίσω. Έκανα τον ρυθμό μου πιο γρήγορο και την ένιωσα να πάλετε στην αγκαλιά μου από ηδονή. Συνέχισα να την φιλάω στο λαιμό της, διεγείροντας την περισσότερο, καθώς επιτάχυνα τον ρυθμό μου και αμέσως ένιωσα την καυτή της λάβα να απλώνετε στα δάχτυλα μου. Η ικανοποίηση μου ήταν τόσο μεγάλη που τώρα περισσότερο από πριν ήθελα να την νιώσω σαν τρελός αλλά ξέροντας ότι δεν είχα αυτό το δικαίωμα, δεν της είπα τίποτα.
«κάνε με δική σου» την άκουσα ξαφνικά να λέει και έχασα το μυαλό μου.
«Μπέλα δεν θέλω να σου το κάνω αυτό» της είπα ψιθυριστά και πάγωσε
«δεν με θες?» ρώτησε με αγωνία παρερμηνεύοντας την απόρριψη μου.
«δεν ξέρω πως κρατιέμαι για να μην σε κάνω δικιά μου, αλλά ξέρω ότι δεν το αξίζω αυτό»
«δεν καταλαβαίνω»
«Μπέλα μου θέλω η πρώτη σου φορά να είναι με κάποιον μοναδικό, να το νιώσεις με όλο σου το είναι»
Δεν είπε τίποτα άλλο, πέρασε τα χέρια της γύρο από τον λαιμό μου και άρχισε να με φιλάει και να έρχεται πιο κοντά μου. Μέσα μου γινόταν ένας χαμός, από την μια η τρελή μου επιθυμία να την κάνω δικιά μου και από την άλλη η γνώση ότι αυτή είναι η πρώτη της φορά, ήταν σε μια διαρκή διαμάχη, όμως εκείνη με έκανε να ρίξω όλες μου τις άμυνες και να ακολουθήσω το κάλεσμα της.
Μόλις χαλάρωσε το φιλί της γύρισα και την κοίταξα βαθιά στα μάτια
«είσαι σίγουρη?...........την ρώτησα γεμάτος αγωνία, κούνησε το κεφάλι της με θλιμμένο ύφος έτοιμη να δακρύσει. Της χάιδεψα απαλά το μάγουλο της και την φίλησα τρυφερά .......... αν νιώσεις ότι κάτι σε ενοχλεί θέλω να μου το πεις αμέσως για να σταματήσω, εντάξει?» κούνησε άλλη μια φορά το κεφάλι της και αφέθηκε στα χέρια μου.
Άρχισα να την φιλάω σε όλο της το πρόσωπο και όταν έφτασα στον λαιμό της γεύτηκα με την γλώσσα μου το γλυκό της άρωμα που ξύπναγε όλες μου τις αισθήσεις, με τα χέρια μου άρχισα να της ξεκουμπώνω τα κουμπιά της πιτζάμας της και την ένιωσα να κοκαλώνει. Σήκωσα το κεφάλι μου να την αντικρίσω και μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου.
«συνέχισε» είπε σταθερά και πήγα κοντά της.
Άρχισα πάλι να την φιλάω τρυφερά στο στόμα χωρίς να σταματάω να της ανοίγω τα κουμπιά, μόλις άνοιξα την πιτζάμα της, έβαλα το χέρι μου απάνω στο κορμί της και άρχισα να την εξερευνώ.
Συνέχισα τα φιλιά μου στον λαιμό της κατευθυνόμενος προς το στήθος της, σήκωσε το κορμί της και πέρασα τα χέρια μου στην πλάτη της για να ξεκουμπώσω το σουτιέν της, μόλις το ελευθέρωσα την ανασήκωσα για να της αφαιρέσω τα ρούχα από το σώμα της σκορπίζοντας της φιλιά στα σημεία που πέρναγε το χέρι μου και εκείνη έκλεισε τα μάτια της σφιχτά παίρνοντας γρήγορες και κοφτές ανάσες.
Μόλις την ξάπλωσα και πάλι στο κρεβάτι, άρχισα να παίρνω στο στόμα μου την μια της ρόγα και απαλά να την γλύφω και να την δαγκώνω, σε κάθε μου άγγιγμα και φιλί εκείνη τρανταζόταν ολόκληρη, δεν ήθελα να την βασανίσω, αλλά ήθελα να είναι σίγουρη 100% για την στιγμή που θα με ένιωθε μέσα της και ήθελα όσο τίποτα να νιώσει όμορφα.
Όταν έφτασα στην φλόγα της και έβαλα τα χέρια μου πάνω στο παντελόνι της πιτζάμας της, πήρε μια κοφτή ανάσα και την κοίταξα στα μάτια, δεν είπε τίποτα, κούνησε το κεφάλι και μου έδωσε την άδεια να το κάνω. Με αργές κινήσεις το έβγαλα μαζί με το εσώρουχο της και άρχισα τρυφερά να της φιλάω τα πόδια ανεβαίνοντας να συναντήσω την τρυφερότητα της.
Της άνοιξα τα πόδια απαλά και την ένιωσα να σφίγγετε και πάλι, την κοίταξα στα μάτια και μου χάιδεψε απαλά το χέρι μου που ήταν ακουμπισμένο πάνω στην μέση της, έσκυψα αργά το κεφάλι μου χωρίς να αφήνω την ματιά της, και μόλις τα χείλια μου ακούμπησαν πάνω στην φλόγα της έκλεισε τα μάτια και άφησε έναν αναστεναγμό.
Άρχισα τότε να την γεύομαι και να της χαρίζω μεγαλύτερη απόλαυση μέχρι να την κάνω να φτάσει στα όρια της, επειδή ήξερα πόσο επώδυνη θα ήταν για εκείνη η συνέχεια και ήθελα να της χαρίσω για άλλη μια φορά ηδονή πριν τον πόνο που θα ακολουθούσε.
Μόλις την ένιωσα να σπαρταράει στα χέρια μου, έβαλα αργά ένα μου δάχτυλο στην είσοδο της και ένιωσα την λάβα της να με αγκαλιάζει αλλά δεν σταμάτησα, συνέχισα να την γεύομαι και να βάζω και να βγάζω το δάχτυλο μου μέσα της για να την κάνω να φτάσει στον οργασμό. Όταν άρχισε να φωνάζει και να σπαρταράει την άφησα απαλά και συνεχίζοντας τα φιλιά μου προς τα πάνω εκείνη με άρπαξε και με τράβηξε κοντά της.
Άρχισε να με φιλάει και να μου ζητάει απελπισμένα να την κάνω δικιά μου, έβγαλα το παντελόνι της φόρμας μου και την έφερα στο πλάι, την κράτησα κοντά μου χωρίς να σταματάω να την φιλάω και βάζοντας το πόδι της πάνω στην μέση μου άφησα τον ερεθισμό μου να ακουμπήσει απάνω της. Αμέσως τινάχτηκε και έγειρε προς τα πίσω.
Της άφησα τον χρόνο να το συνειδητοποιήσει χωρίς να μπαίνω μέσα της, το έτριβα απαλά πάνω στην υγρή της σάρκα και εκείνη έπαιρνε γρήγορες ανάσες.
«μην με βασανίζεις άλλο..............είπε με παράπονο και το άφησα να μπει για λίγο μέσα της. Μόλις το ένιωσε τινάχτηκε από έκπληξη και σταμάτησα αυτόματα κοιτώντας την στα μάτια, με κοίταξε και εκείνη συγκρατημένα, αλλά είχε πάρει την απόφαση της και δεν έκανε πίσω ........ μην σταματάς...........είπε αποφασιστικά και ακολούθησα το θέλημα της . Μόλις έφτασα στο τέρμα της απαλά, εκείνη σφίχτηκε απάνω μου και άφησε να εκδηλωθεί ο πόνος που ένιωσε με ένα παράπονο ............ πονάει πολύ» είπε δακρυσμένη
«το ξέρω καρδιά μου αλλά αν σταματήσω τώρα δεν θα καταφέρεις να απολαύσεις ποτέ τον έρωτα έχοντας αυτήν την ανάμνηση. Πάρε το χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη πες μου να συνεχίσω..........της είπα κοιτώντας την τρυφερά στα μάτια χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά της. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες και κούνησε το κεφάλι της δίνοντας μου να καταλάβω ότι ήθελε να συνεχίσω. Άρχισα σιγά σιγά να μπαινοβγαίνω μέσα της κρατώντας την πάντα στην αγκαλιά μου, εκείνη τραντάζονταν από τον πόνο και σφιγκώταν όλο και πιο πολύ .............. άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και μόλις χαλαρώσεις θα περάσει ο πόνος» την καθοδήγησα για να ηρεμήσει και αμέσως την ένιωσα διστακτικά να χαλαρώνει.
Ήμουν στα όρια μου άλλα δεν ήθελα να σταματήσω αν πρώτα δεν ένιωθα ότι ο πόνος είχε περάσει. Μόλις χαλάρωσε τελείως και αφέθηκε στην αίσθηση της τριβής να την παρασύρει, αύξησα τον ρυθμό μου και της χάρισα μεγαλύτερη απόλαυση, εκείνη χαλαρή πια άφηνε τον εαυτό της να εκφραστεί παίρνοντας γρήγορες ανάσες, είχα ήδη ξεπεράσει τα όρια μου και το μυαλό μου είχε τρελαθεί, από όλη αυτήν την απόλαυση. Πολύ γρήγορα ήρθε και ο δικός μου οργασμός να με παρασύρει και τελείωσα μέσα της με μια ανακούφιση, αφήνοντας να βγει από μέσα μου όλο το πάθος που είχα για εκείνη με ένα ουρλιαχτό.
Η Μπέλα συνέχισε να με σφίγγει κοντά της αφήνοντας τα δάκρυα που κρατούσε με κόπο τόση ώρα να ξεχειλίσουν από τα μάτια της. Έκλαιγε με λυγμούς και εγώ προσπαθούσα να την παρηγορήσω χωρίς να καταλαβαίνω ποιος ήταν ο λόγος γι αυτό της το ξέσπασμα.
Όταν ηρέμησε λίγο την ρώτησα διστακτικά
«είσαι καλά?.......... κούνησε το κεφάλι της άλλα δεν με άφηνε να την κοιτάξω στα μάτια .......... καρδιά μου όμορφη τι συμβαίνει?»
«είμαι ευτυχισμένη» είπε μόνο με κόπο μέσα από τους λυγμούς της που την πνίγανε.
«και εγώ καρδιά μου, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευτυχισμένο με κάνεις............της απάντησα σφίγγοντας την απάνω μου χαϊδεύοντας την απαλά στην πλάτη και τα μαλλιά της ............. δεν έχεις ιδέα πόσο σε αγαπάω» τελείωσα την φράση μου φιλώντας την απαλά στα μαλλιά και την άφησα να ηρεμήσει στην αγκαλιά μου.
Εκεί που είχε ηρεμήσει ξαφνικά πετάχτηκε και παίρνοντας το σεντόνι μαζί της πήγε να σηκωθεί, την κράτησα τελευταία στιγμή από το χέρι και την σταμάτησα.
«τι έπαθες?» την ρώτησα γεμάτος αγωνία
«ξεχάσαμε την κυρία Τάνια αν μας βρει έτσι» είπε τρομοκρατημένη.
Πήγα κοντά της απαλά για να την ηρεμήσω
«έχει φύγει από το απόγευμα για ψώνια στο Παρίσι και θα κάτσει παραπάνω από μήνα εκεί, μην ανησυχείς γι αυτήν, έλα κοντά μου» της είπα τρυφερά ελπίζοντας να μην φύγει, δεν ήθελα να την αποχωριστώ ακόμα.
«είσαι σίγουρος?» είπε με κομμένη την ανάσα ακόμα τρομοκρατημένη.
«ναι γιατί να σου πω ψέματα?» άφησε την ανάσα της να βγει βίαια από το στόμα της και ξάπλωσε και πάλι στην αγκαλιά μου
«πως την αντέχεις? ............. είπε ξαφνικά και αμέσως κατάλαβα ότι το μετάνιωσε γιατί έγινε κατακόκκινη και γύρισε το κεφάλι της να το κρύψει απάνω στο στήθος μου ......... συγνώμη μου ξέφυγε δεν ήθελα να»
«σσσς μην ζητάς συγνώμη δεν θέλω να νιώθεις άσχημα για τίποτα και θέλω πάντα να μου λες αυτό που σκέφτεσαι χωρίς ντροπή. Άλλωστε ο καθένας στην θέση σου το ίδιο θα σκεφτόταν αλλά βλέπεις κάποια πράγματα στην ζωή μας δεν έρχονται όπως τα θέλουμε και τώρα αυτή με κρατάει γερά με τα δεσμά της και εγώ είμαι αναγκασμένος να το δέχομαι»
«δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω»
«δεν θέλω να χαλάσουμε αυτήν την τόσο όμορφη στιγμή, κάποια στιγμή σου υπόσχομαι να σου πω τα πάντα άλλα όχι τώρα, σε παρακαλώ»
«εντάξει δεν σε πιέζω»
«δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφα νιώθω που σε ακούω να μου μιλάς στον ενικό επιτέλους» είπα και γελάσαμε μαζί
«όχι για πολύ»
«ναι αυτό το ξέρω τουλάχιστον θα παρηγορούμαι ότι θα είναι επειδή θα είναι οι άλλοι μπροστά»
«Έντουαρτ?» είπε διστακτικά
«ναι» της είπα κοιτώντας την στα μάτια
«πως .... εννοώ»
«πως θα συνεχίσουμε?» ολοκλήρωσα την φράση της
«καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν είναι σωστό άσχετα με το πως είναι η σχέση σου με την Τάνια»
«το ξέρω και γι αυτό δεν ήθελα να σου το κάνω αυτό, δεν θέλω να σε πληγώνω για τα λάθη του παρελθόντος μου.......είπα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα ............... αλλά όταν δεν είσαι κοντά μου νιώθω ότι δεν έχω ζωή, νιώθω ότι η ανάσα μου είναι τόσο λίγη που πνίγομαι και πονάω πάρα πολύ» Χαμήλωσε την ματιά της και έπεσε πάλι στην αγκαλιά μου
«και εγώ δεν θέλω να σε χάσω» επιτέλους παραδέχτηκε, το ήξερα ότι είχε συναισθήματα για μένα αλλά η επιβεβαίωση της με έκανε επιτέλους να μπορέσω να ανασάνω με ανακούφιση
«θα τα καταφέρουμε» είπα αβέβαιος γι αυτό αλλά δεν ήθελα να χάσω τις ελπίδες μου τώρα που την είχα επιτέλους κερδίσει.
Είχαμε μείνει ακίνητη για αρκετή ώρα μέσα στην σιωπή και την ένιωσα να ανατριχιάζει
«κρυώνεις?»
«λίγο» παραδέχτηκε
«έλα να πάμε να κάνουμε ένα ντουζάκι και μετά να ντυθείς για να κοιμηθούμε, θα πρέπει να είσαι εξαντλημένη»
«εεε νομίζω ότι το καλύτερο είναι να πάω στο δωμάτιο μου»
«μόνο για να αλλάξεις και να ξανά έρθεις» της είπα απαιτητικά κοιτώντας την στα μάτια, είχα καταλάβει ότι τώρα ένιωθε πιο άβολα από πριν αλλά δεν θα την άφηνα να φύγει πριν μου υποσχεθεί ότι θα γυρίσει
«εντάξει θα ξανά ρθω» είπε παραδίνοντας τα όπλα τελικά
Τύλιξε το σεντόνι γύρο από το σόμα της πήρε τα ρούχα της και έφυγε, την στιγμή που έφτασε στην πόρτα όμως την σταμάτησα
«Μπέλα?»
«ναι?»
«αν δεν έρθεις σε λιγότερο από 15 λεπτά θα έρθω να σε βρω εγώ στο δωμάτιο σου» της είπα απειλητικά, γέλασε και κούνησε το κεφάλι της
«σε 20 λεπτά το πολύ θα είμαι πίσω» είπε και γύρισε να σφραγίσει την υπόσχεση της με ένα πεταχτό φιλί στα χείλια
Σηκώθηκα αμέσως και πήγαν να κάνω ένα ντουζ, όταν γύρισα στο δωμάτιο άλλαξα τα σεντόνια και έβγαλα μια κουβέρτα για την περίπτωση που θα κρύωνε, ξάπλωσα στο κρεβάτι και περίμενα νευρικός. Όταν την είδα να μπαίνει πάλι μέσα, μου κόπηκε η ανάσα, ήταν τόσο νευρική και αναποφάσιστη. Πριν προλάβει να αλλάξει γνώμη σηκώθηκα και την τράβηξα κοντά μου.
«μου υποσχέθηκες ............ της είπα στο αυτί και κούνησε το κεφάλι της αφήνοντας με να την παρασύρω στο κρεβάτι ............. γιατί είσαι τόσο νευρική ? έγινε τίποτα όσο ήσουν μέσα?» είπα μην μπορώντας να κρύψω την ανησυχία μου γι αυτήν την αλλαγή.
«σε παρακαλώ μην το κάνεις πιο δύσκολο, ήδη νιώθω τόσο άσχημα που άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί, νιώθω τόσο φτηνή»
«Μπέλα μου σε παρακαλώ μην το ξαναπείς αυτό, είσαι 22 χρονών είναι λογικό το σώμα σου να ζητάει να εκφραστεί, δεν μπορώ να καταλάβω πως μπόρεσες να το φυλακίσεις τόσα χρόνια»
«γιατί δεν ξέρεις γι αυτό το λες»
«πες μου τότε τι σε κάνει να νιώθεις τόσο ντροπή για κάτι τόσο φυσικό......... γύρισε την ματιά της γεμάτη πόνο και με κοίταξε στα μάτια βουρκωμένη. Τότε συνδύασα τα λόγια της που μου είχε πει εκείνη την ημέρα στο γραφείο μου για τον πατέρα της ........... ο πατέρας σου το δημιούργησε αυτό, έτσι δεν είναι?» κρύφτηκε πάλι στην αγκαλιά μου και άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν
«η οικογένεια μου είναι παλαιών αρχών, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ξύλο έχω φάει μόνο και μόνο γιατί κοίταξα κάποιον περισσότερο από ότι θα έπρεπε. Ο λόγος που το έσκασα από το σπίτι ήταν γιατί θέλανε να με παντρέψουν με το ζόρι με κάποιον συγχωριανό μου γιατί βλέπανε ότι είχα αρχίσει να ενδιαφέρομαι για το άλλο φύλο»
«Μπέλα μου τι λες? ............ είπα σοκαρισμένος ......... είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στην σημερινή εποχή?»
«Έντουαρτ στο είπα και την άλλη φορά, είμαι μεγαλωμένη αλλιώς και κατάγομαι από ένα χωριό από την Ελλάδα, εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και τα ήθη και τα έθιμα μας είναι αρκετά πίσω ακόμα και από τα ήθη και τα έθιμα τις πρωτεύουσας μας. Ξέρω ότι στα μάτια σου αυτό φαίνεται υπερβολικό άλλα για μας αυτή είναι η πραγματικότητα»
«δεν θέλω να νιώθεις άσχημα γι αυτό, δεν ήταν σωστό να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από τα συναισθήματα τα μου για σένα, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα σκεφτόμουν κάτι τέτοιο. Είσαι και θα είσαι πάντα αγνή»
«το ξέρω ότι ποτέ δεν θα το έβλεπες έτσι αλλά και πάλι είναι λάθος»
«το ξέρω αυτό είναι που με πληγώνει περισσότερο, δεν θέλω να πληρώσεις εσύ τα δικά μου λάθη» με έσφιξε στην αγκαλιά της και με το μάγουλο της με χάιδευε απαλά
«και εγώ σ’ αγαπώ» είπε και ένιωσα την καρδιά μου να παλεύει να βγει από το στήθος μου
«δεν θέλω να σε χάσω» της είπα πνίγοντας ένα λυγμό που προσπαθούσε να βγει από τον λαιμό μου
«δεν μπορώ όμως να μείνω για πάντα» είπε και εκείνη με σπασμένη φωνή
«είσαι δικιά μου το ακούς μόνο δικιά μου» έλεγα άγρια παλεύοντας με τον ίδιο μου τον εαυτό
«κύριε Κάλεν ξυπνήστε όνειρο είναι ξυπνήστε σας παρακαλώ» άκουγα την γλυκιά φωνή της να λέει κρατώντας με από τα μπράτσα ενώ με ταρακουνούσε για να ξυπνήσω.
Άνοιξα τα μάτια μου απότομα και μόλις την αντίκρισα την έσφιξα στην αγκαλιά μου
«γιατί με άφησες?» της έλεγα απελπισμένος αφήνοντας τα δάκρυα μου να κυλήσουν.
Εκείνη είχε παγώσει στην αγκαλιά μου χωρίς να με αγγίζει, όταν όμως ένιωσε τα δάκρυα μου, τύλιξε γύρο μου τα ζεστά της χέρια και με απαλές κινήσεις μου χάιδευε τα μαλλιά μου και την πλάτη μου παρηγορώντας με.
«ένα όνειρο ήταν» είπε τρυφερά
«γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις το πόσο σε αγαπώ? ............ έλεγα απελπισμένα ............ γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις ότι χωρίς την αγκαλιά σου και την τρυφερότητα σου είμαι χαμένος μέσα στα όνειρα μου?»
«κύριε Κάλεν» έλεγε προσπαθώντας να φύγει από την αγκαλιά μου
«σε παρακαλώ μόνο για ένα βράδυ μείνε μαζί μου, σε παρακαλώ» ανασηκώθηκα να αντικρίσω την ματιά της
«κύριε Κάλεν σας παρακαλώ αφήστε με να φύγω»
«όχι που να πάρει δεν θα σε αφήσω να φύγεις, σε έχω ανάγκη γιατί δεν το καταλαβαίνεις?»
«κύριε Κάλεν σας παρακαλώ» είπε πιο αυστηρά και την άφησα γυρίζοντας από την άλλη κοιτώντας το κενό
«φύγε τότε, αφού αυτό θες σήκω φύγε και εσύ» είπα πιο σκληρά
Για μια στιγμή κοντοστάθηκε αλλά τελικά πήγε στην πόρτα την άνοιξε, με κοίταξε άλλη μια φορά και έφυγε. Καθόμουν ακίνητος στην ίδια θέση για πολύ ώρα χαμένος μέσα στις σκέψης μου και αναρωτιόμουν τι λάθος έκανα και όλες οι γυναίκες τις ζωής μου, πάντα μου φερόντουσαν με τέτοιο τρόπο. Είναι διαφορετική και την αγαπάω τρελά, ξέρω ότι είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν αλλά γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι αν με αφήσει και αυτή τότε δεν θα μπορέσω να συνέλθω ποτέ.
Κάποια στιγμή είδα την πόρτα να ανοίγει, ήταν εκείνη φορώντας τις πιτζάμες της, ακόμα και αυτές ήταν τόσο παιδικές, ανάλαφρες και με κάποιο τρόπο τρυφερές όπως και εκείνη. Κοντοστάθηκε και με κοίταξε στα μάτια με τρομερή αμηχανία.
«τουλάχιστον μπορείτε να βάλετε κάτι απάνω σας? ......... είπε κοκκινίζοντας ολόκληρη και χαμογέλασα κουνώντας το κεφάλι μου, γύρισε από την άλλη μεριά και σηκώθηκα και έβαλα το παντελόνι της φόρμας μου, πηγαίνοντας κοντά της. Την πήρα από το χέρι και την τράβηξα απαλά στο κρεβάτι ........... είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που το κάνω αυτό και σας παρακαλώ να θυμηθείτε την υπόσχεση που μου έχετε δώσει»
«θέλω μόνο να νιώσω την ζεστή σου αγκαλιά, δεν ζητάω τίποτα άλλο απο εσένα» της είπα σοβαρά κοιτώντας την στα μάτια
Ξάπλωσε και ξάπλωσα μαζί της και εγώ. Την φώλιασα μέσα στην αγκαλιά μου και πήρα μια μεγάλη ανακουφιστική ανάσα.
«σε ευχαριστώ» είπα μόνο και της έδωσα ένα παρατεταμένο φιλί στην κορυφή του κεφαλιού της αναπνέοντας το γλυκό άρωμα που ανέδυαν τα φρεσκολουσμένα της μαλλιά.
Τύλιξε το ελεύθερο χέρι της γύρο απο το σώμα μου και έκλεισα τα μάτια αφήνοντας ελεύθερο το σώμα μου να δείξει τον ηλεκτρισμό που μου προκάλεσε το άγγιγμα της. Σήκωσε το κεφάλι της να αντικρίσει την ματιά μου με απορία και χωρίς να χάνω καιρό της έδωσα άλλο ένα φιλί στο μέτωπο της, αμέσως τσιτώθηκε και προσπάθησε να απομακρυνθεί από κοντά μου.
«σσσς δεν ξεχνάω την υπόσχεση μου» της είπα ψιθυριστά απομακρύνοντας με το χέρι μου τα μαλλιά που είχαν πέσει στο πρόσωπο της για να την δω καλύτερα.
Πήρε μια ανακουφιστική ανάσα και έκλεισε τα μάτια της ακουμπώντας το κεφάλι της πάνω στο στερνό μου.
«μήπως πρέπει να δείτε κάποιον ιδικό?» ρώτησε απαλά, γέλασα θλιμμένα
«και οι τρεις που έχω πάει το ίδιο πόρισμα βγάλανε» σήκωσε αυτόματα την ματιά της σε μένα με πόνο
«τι σας το προκαλεί αυτό?»
«είναι μεγάλη ιστορία»
«δεν θέλετε να μου πείτε?»
«δεν θέλω να χαλάσω αυτήν την στιγμή, κάποια μέρα όμως υπόσχομαι ότι θα σου πω»
«όπως θέλετε» είπε απογοητευμένη και άφησε πάλι το κεφάλι της να ακουμπήσει μαλακά στο στερνό μου, χαϊδεύοντας την πλάτη μου παρηγορώντας με.
«το θετικό είναι ότι από την ημέρα που άρχισες να με ξυπνάς εσύ, τα όνειρα έχουν αλλάξει, είναι το ίδιο βασανιστικά άλλα πλέων έχω αγωνία μόνο για σένα» της είπα ειλικρινά
«ανησυχείτε για μένα?»
«ανησυχώ να μην σε χάσω»
«κύριε Κάλεν δεν θα είμαι για πάντα δίπλα σας, κάποια στιγμή η Νες θα μεγαλώσει ή εγώ θα τελειώσω τις σπουδές μου και θα πρέπει να φύγω» στο άκουσμα των λέξεων της πάγωσα και ασυναίσθητα την έσφιξα πιο κοντά μου, λες και αυτή η κίνηση θα ήταν αρκετή να την κάνει να μην φύγει ποτέ.
«δεν θέλω να φύγεις ποτέ από κοντά μου»
«το ξέρετε ότι αυτό δεν είναι εφικτό»
«το ξέρω αυτό είναι που με τρομοκρατεί»
«πρέπει να αφήσετε τον εαυτό σας να το ξεπεράσει»
«δεν μπορώ Μπέλα, πραγματικά προσπάθησα άλλα δεν μπορώ, σε έχω τόσο ανάγκη και ας ξέρω ότι δεν είναι δίκαιο για σένα. Τις δύο αυτές μέρες που έφυγες ήταν σκέτη κόλαση για μένα και μόνο που ήξερα ότι θα είσαι στην αγκαλιά αυτού του....»
«Αλέξανδρου?» είπε το όνομα του και γέλασε δυνατά
«μπορεί να είναι αστείο για σένα αλλά για μένα ήταν σκέτο μαρτύριο»
«κύριε Κάλεν ο Αλέξανδρος είναι ο γαμπρός μου»
«τι?» είπα απότομα και την ανάγκασα να με κοιτάξει στα μάτια
«είχαν έρθει με την αδελφή μου για διακοπές και για να με δούνε» είπε με ειλικρίνεια στα μάτια
«δεν μου κάνεις πλάκα»
«όχι ............ είπε σοβαρά τώρα ........ σας λέω την αλήθεια» πήρα μια βαθιά ανάσα και την έχωσα και πάλι στην αγκαλιά μου αναπνέοντας το άρωμα της για να ηρεμήσω
«μπορείς να μου κάνεις μια χάρη? Τουλάχιστον μόνο για σήμερα?»
«τι χάρη?» είπε κοκαλώνοντας
«μπορείς να μην μου μιλάς στον πληθυντικό, δεν το αντέχω»
«ξέρετε ότι είναι απαραίτητο ιδίως αυτήν την στιγμή»
«το ξέρω και το σέβομαι, αλλά σε παρακαλώ μόνο για σήμερα»
«θα προσπαθήσω άλλα δεν σας υπόσχομαι τίποτα» γέλασα απαλά αλλά δεν το συνέχισα
Για αρκετή ώρα μείναμε σιωπηλοί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ο καθένας μας ταξιδεύοντας στον δικό του κόσμο. Δεν ήθελα να κλείσω τα μάτια μου, ήθελα να μείνω έτσι όλο το βράδυ για να την νιώσω όσο περισσότερο μπορούσα. Έβλεπα ότι έκανε και εκείνη το ίδιο και άρχισα να ανησυχώ.
«μήπως σε ενοχλεί το φως?» την ρώτησα τρυφερά
«όχι είμαι καλά, μην ανησυχείτε για μένα ......... γέλασα πάλι με τον πληθυντικό και το κατάλαβε ....... μην ανησυχείς για μένα» είπε και γέλασε και εκείνη
«αυτό είναι φύσιν αδύνατων»
«ποιο?»
«το να μην ανησυχώ για σένα»
«δεν χρειάζεται να ανησυχείς, είμαι μια χαρά, αν νιώσω άβολα θα φύγω»
«σε παρακαλώ μην την λες αυτήν την λέξη με τρελαίνει»
«εντάξει δεν θα την ξαναπώ» είπε και έτριψε τρυφερά το μάγουλο της πάνω στο γυμνό μου στήθος και ανατρίχιασα, η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο και μετά ξεκίνησε να καλπάζει τρελά. Εκείνη το κατάλαβε και κοκάλωσε, αμέσως ένιωσα τα μαγουλά της να ζεσταίνονται και έχασα το μυαλό μου.
Την ήθελα σαν τρελός αλλά ήξερα πολύ καλά ότι δεν της άξιζα, όλο μου το παρελθόν και η κατάσταση που επικρατούσε ιδίως με την Τάνια ήταν όλα πολύ άδικα για εκείνη, πως μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου αυτό το υπέροχο πλάσμα να πληγωθεί με τα δικά μου λάθη?
«γιατί δεν κοιμάσαι?»
«δεν ξέρω, δεν νιώθω ότι νυστάζω»
«ούτε και εγώ»
«μήπως είναι καλύτερα......»
«μην το πεις σε παρακαλώ και μόνο που νιώθω ότι θα πεις αυτήν την λέξη η καρδιά μου γίνεται χίλια κομμάτια» κούνησε το κεφάλι της και με κοίταξε στα μάτια.
«πρέπει όμως να καταλάβεις ότι δεν γίνεται»
«το ξέρω .............. της είπα καθώς τις χάιδευα απαλά το μάγουλο της .............. είναι τόσο άδικο για σένα, δεν θέλω να σε πληγώσω, όμως σ’ αγαπάω Μπέλα, ποτέ δεν έχω αγαπήσει τόσο πολύ σε όλη μου την ζωή...............έκλεισε τα μάτια της και άφησε έναν αναστεναγμό, στο άκουσμα αυτού του αναστεναγμού η καρδιά μου πετάρισε και μια ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου, όμως δεν είπε τίποτα άλλο ............... Μπέλα?............ άνοιξε πάλι τα μάτια της και έσμιξε τα φρύδια της ............... τι αισθάνεσαι για μένα?» γύρισε την ματιά της αλλού και ένιωσα την ξαφνική της νευρικότητα.
«κύριε Κάλεν νομίζω ότι καλό είναι να πάω στο δωμάτιο μου»
«πες μου......................γύρισε και με κοίταξε απότομα και έκανε να σηκωθεί, την κράτησα φυλακίζοντας την με το σώμα μου ............... πες μου Μπέλα»
«σας παρακαλώ, μου το υποσχεθήκατε, αφήστε με να φύγω» είπε πιο νευρικά
«όχι δεν θα σε αφήσω μέχρι να μου πεις, το βλέπω στα μάτια σου στις αντιδράσεις του κορμιού σου, με θες και εσύ όσο και εγώ, δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από το δάχτυλο σου»
«σας παρακαλώ αφήστε με να φύγω τώρα πριν βάλω τις φωνές»
Πριν προλάβει να κάνει αυτό που είπε άρχισα να την φιλάω απελπισμένα, εκείνη πάλευε στην αγκαλιά μου αλλά εγώ δεν την άφηνα να φύγει. Με το χέρι μου εξερευνούσα το κορμί της και αυτό την έκανε να αντιδράσει περισσότερο. Όταν έφτασα στο φύλο της τρελάθηκα, ακόμα και η πιτζάμα της ήταν νοτισμένη, είχε τόσο απωθημένο πάθος που και το παραμικρό μου άγγιγμα την διέγειρε, τώρα όμως που κατάλαβε ότι μπορεί αυτό να οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια πανικοβλήθηκε. Άρχισα να την χαϊδεύω απαλά πάνω απο την πιτζάμα της και αμέσως τέντωσε το κορμί της και άφησε έναν αναστεναγμό κλείνοντας τα μάτια. Πριν προλάβει να σκεφτεί την πράξη της συνέχισα να την φιλάω στο λαιμό για να παραδοθεί στα χέρια μου.
«άσε με να σου δείξω τι στερείσαι όλο αυτόν τον καιρό» της είπα θολωμένος απο το πάθος μου για εκείνη
«μου το υποσχέθηκες» είπε και πάλι τρομοκρατημένη
«δεν θα σε κάνω δική μου αν δεν το θες, αλλά άσε με να κάνω το κορμί σου να εκφραστεί» της είπα απελπισμένα και άρχισα πάλι να την φιλάω στο στόμα.
Στην αρχή συνέχισε να αντιστέκεται αλλά σιγά σιγά άρχισε να παραδίνεται, το ήθελε και εκείνη άλλα για κάποιο λόγο είχε ακόμα αντιστάσεις. Άνοιξε το στόμα της να πάρει μια αναπνοή και βύθισα την γλώσσα μου απαλά πάνω στην δική της, μόλις την ένιωσε πήρε μια κοφτή ανάσα και έβαλε το χέρι της πάνω στα μαλλιά μου τραβώντας με πιο κοντά.
Χωρίς να κόβω το φιλί μας σήκωσα το χέρι μου και το πέρασα κάτω από τα ρούχα της βάζοντας το πάνω στην φλόγα της. Όταν ένιωσα πόσο καυτή και υγρή ήταν ανατρίχιασα ολόκληρος, παίρνοντας μια ανάσα μέσα από τα δόντια μου κλείνοντας τα μάτια μου σφιχτά.
Όταν τα άνοιξα εκείνη με κοίταζε με απορία, έσκυψα κοντά της και άρχισα να την φιλάω με περισσότερο πάθος για να την κάνω να καταλάβει πόσο με τρελαίνει. Το χέρι μου έκανε βόλτες πάνω στο φύλο της για να την προετοιμάσω για την συνέχεια. Ήταν τόσο έτοιμη που ήξερα ότι από την στιγμή που θα άρχιζα να την τρίβω δεν θα αργούσε να έρθει στον πρώτο της οργασμό, άλλα ήθελα να το νιώσει όσο γινόταν πιο όμορφα.
Μόλις σφίχτηκε απάνω μου παίρνοντας γρήγορες ανάσες τότε άρχισα να την τρίβω απαλά και άρχισε να βογκάει ρίχνοντας το κεφάλι της πίσω. Έκανα τον ρυθμό μου πιο γρήγορο και την ένιωσα να πάλετε στην αγκαλιά μου από ηδονή. Συνέχισα να την φιλάω στο λαιμό της, διεγείροντας την περισσότερο, καθώς επιτάχυνα τον ρυθμό μου και αμέσως ένιωσα την καυτή της λάβα να απλώνετε στα δάχτυλα μου. Η ικανοποίηση μου ήταν τόσο μεγάλη που τώρα περισσότερο από πριν ήθελα να την νιώσω σαν τρελός αλλά ξέροντας ότι δεν είχα αυτό το δικαίωμα, δεν της είπα τίποτα.
«κάνε με δική σου» την άκουσα ξαφνικά να λέει και έχασα το μυαλό μου.
«Μπέλα δεν θέλω να σου το κάνω αυτό» της είπα ψιθυριστά και πάγωσε
«δεν με θες?» ρώτησε με αγωνία παρερμηνεύοντας την απόρριψη μου.
«δεν ξέρω πως κρατιέμαι για να μην σε κάνω δικιά μου, αλλά ξέρω ότι δεν το αξίζω αυτό»
«δεν καταλαβαίνω»
«Μπέλα μου θέλω η πρώτη σου φορά να είναι με κάποιον μοναδικό, να το νιώσεις με όλο σου το είναι»
Δεν είπε τίποτα άλλο, πέρασε τα χέρια της γύρο από τον λαιμό μου και άρχισε να με φιλάει και να έρχεται πιο κοντά μου. Μέσα μου γινόταν ένας χαμός, από την μια η τρελή μου επιθυμία να την κάνω δικιά μου και από την άλλη η γνώση ότι αυτή είναι η πρώτη της φορά, ήταν σε μια διαρκή διαμάχη, όμως εκείνη με έκανε να ρίξω όλες μου τις άμυνες και να ακολουθήσω το κάλεσμα της.
Μόλις χαλάρωσε το φιλί της γύρισα και την κοίταξα βαθιά στα μάτια
«είσαι σίγουρη?...........την ρώτησα γεμάτος αγωνία, κούνησε το κεφάλι της με θλιμμένο ύφος έτοιμη να δακρύσει. Της χάιδεψα απαλά το μάγουλο της και την φίλησα τρυφερά .......... αν νιώσεις ότι κάτι σε ενοχλεί θέλω να μου το πεις αμέσως για να σταματήσω, εντάξει?» κούνησε άλλη μια φορά το κεφάλι της και αφέθηκε στα χέρια μου.
Άρχισα να την φιλάω σε όλο της το πρόσωπο και όταν έφτασα στον λαιμό της γεύτηκα με την γλώσσα μου το γλυκό της άρωμα που ξύπναγε όλες μου τις αισθήσεις, με τα χέρια μου άρχισα να της ξεκουμπώνω τα κουμπιά της πιτζάμας της και την ένιωσα να κοκαλώνει. Σήκωσα το κεφάλι μου να την αντικρίσω και μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου.
«συνέχισε» είπε σταθερά και πήγα κοντά της.
Άρχισα πάλι να την φιλάω τρυφερά στο στόμα χωρίς να σταματάω να της ανοίγω τα κουμπιά, μόλις άνοιξα την πιτζάμα της, έβαλα το χέρι μου απάνω στο κορμί της και άρχισα να την εξερευνώ.
Συνέχισα τα φιλιά μου στον λαιμό της κατευθυνόμενος προς το στήθος της, σήκωσε το κορμί της και πέρασα τα χέρια μου στην πλάτη της για να ξεκουμπώσω το σουτιέν της, μόλις το ελευθέρωσα την ανασήκωσα για να της αφαιρέσω τα ρούχα από το σώμα της σκορπίζοντας της φιλιά στα σημεία που πέρναγε το χέρι μου και εκείνη έκλεισε τα μάτια της σφιχτά παίρνοντας γρήγορες και κοφτές ανάσες.
Μόλις την ξάπλωσα και πάλι στο κρεβάτι, άρχισα να παίρνω στο στόμα μου την μια της ρόγα και απαλά να την γλύφω και να την δαγκώνω, σε κάθε μου άγγιγμα και φιλί εκείνη τρανταζόταν ολόκληρη, δεν ήθελα να την βασανίσω, αλλά ήθελα να είναι σίγουρη 100% για την στιγμή που θα με ένιωθε μέσα της και ήθελα όσο τίποτα να νιώσει όμορφα.
Όταν έφτασα στην φλόγα της και έβαλα τα χέρια μου πάνω στο παντελόνι της πιτζάμας της, πήρε μια κοφτή ανάσα και την κοίταξα στα μάτια, δεν είπε τίποτα, κούνησε το κεφάλι και μου έδωσε την άδεια να το κάνω. Με αργές κινήσεις το έβγαλα μαζί με το εσώρουχο της και άρχισα τρυφερά να της φιλάω τα πόδια ανεβαίνοντας να συναντήσω την τρυφερότητα της.
Της άνοιξα τα πόδια απαλά και την ένιωσα να σφίγγετε και πάλι, την κοίταξα στα μάτια και μου χάιδεψε απαλά το χέρι μου που ήταν ακουμπισμένο πάνω στην μέση της, έσκυψα αργά το κεφάλι μου χωρίς να αφήνω την ματιά της, και μόλις τα χείλια μου ακούμπησαν πάνω στην φλόγα της έκλεισε τα μάτια και άφησε έναν αναστεναγμό.
Άρχισα τότε να την γεύομαι και να της χαρίζω μεγαλύτερη απόλαυση μέχρι να την κάνω να φτάσει στα όρια της, επειδή ήξερα πόσο επώδυνη θα ήταν για εκείνη η συνέχεια και ήθελα να της χαρίσω για άλλη μια φορά ηδονή πριν τον πόνο που θα ακολουθούσε.
Μόλις την ένιωσα να σπαρταράει στα χέρια μου, έβαλα αργά ένα μου δάχτυλο στην είσοδο της και ένιωσα την λάβα της να με αγκαλιάζει αλλά δεν σταμάτησα, συνέχισα να την γεύομαι και να βάζω και να βγάζω το δάχτυλο μου μέσα της για να την κάνω να φτάσει στον οργασμό. Όταν άρχισε να φωνάζει και να σπαρταράει την άφησα απαλά και συνεχίζοντας τα φιλιά μου προς τα πάνω εκείνη με άρπαξε και με τράβηξε κοντά της.
Άρχισε να με φιλάει και να μου ζητάει απελπισμένα να την κάνω δικιά μου, έβγαλα το παντελόνι της φόρμας μου και την έφερα στο πλάι, την κράτησα κοντά μου χωρίς να σταματάω να την φιλάω και βάζοντας το πόδι της πάνω στην μέση μου άφησα τον ερεθισμό μου να ακουμπήσει απάνω της. Αμέσως τινάχτηκε και έγειρε προς τα πίσω.
Της άφησα τον χρόνο να το συνειδητοποιήσει χωρίς να μπαίνω μέσα της, το έτριβα απαλά πάνω στην υγρή της σάρκα και εκείνη έπαιρνε γρήγορες ανάσες.
«μην με βασανίζεις άλλο..............είπε με παράπονο και το άφησα να μπει για λίγο μέσα της. Μόλις το ένιωσε τινάχτηκε από έκπληξη και σταμάτησα αυτόματα κοιτώντας την στα μάτια, με κοίταξε και εκείνη συγκρατημένα, αλλά είχε πάρει την απόφαση της και δεν έκανε πίσω ........ μην σταματάς...........είπε αποφασιστικά και ακολούθησα το θέλημα της . Μόλις έφτασα στο τέρμα της απαλά, εκείνη σφίχτηκε απάνω μου και άφησε να εκδηλωθεί ο πόνος που ένιωσε με ένα παράπονο ............ πονάει πολύ» είπε δακρυσμένη
«το ξέρω καρδιά μου αλλά αν σταματήσω τώρα δεν θα καταφέρεις να απολαύσεις ποτέ τον έρωτα έχοντας αυτήν την ανάμνηση. Πάρε το χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη πες μου να συνεχίσω..........της είπα κοιτώντας την τρυφερά στα μάτια χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά της. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες και κούνησε το κεφάλι της δίνοντας μου να καταλάβω ότι ήθελε να συνεχίσω. Άρχισα σιγά σιγά να μπαινοβγαίνω μέσα της κρατώντας την πάντα στην αγκαλιά μου, εκείνη τραντάζονταν από τον πόνο και σφιγκώταν όλο και πιο πολύ .............. άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και μόλις χαλαρώσεις θα περάσει ο πόνος» την καθοδήγησα για να ηρεμήσει και αμέσως την ένιωσα διστακτικά να χαλαρώνει.
Ήμουν στα όρια μου άλλα δεν ήθελα να σταματήσω αν πρώτα δεν ένιωθα ότι ο πόνος είχε περάσει. Μόλις χαλάρωσε τελείως και αφέθηκε στην αίσθηση της τριβής να την παρασύρει, αύξησα τον ρυθμό μου και της χάρισα μεγαλύτερη απόλαυση, εκείνη χαλαρή πια άφηνε τον εαυτό της να εκφραστεί παίρνοντας γρήγορες ανάσες, είχα ήδη ξεπεράσει τα όρια μου και το μυαλό μου είχε τρελαθεί, από όλη αυτήν την απόλαυση. Πολύ γρήγορα ήρθε και ο δικός μου οργασμός να με παρασύρει και τελείωσα μέσα της με μια ανακούφιση, αφήνοντας να βγει από μέσα μου όλο το πάθος που είχα για εκείνη με ένα ουρλιαχτό.
Η Μπέλα συνέχισε να με σφίγγει κοντά της αφήνοντας τα δάκρυα που κρατούσε με κόπο τόση ώρα να ξεχειλίσουν από τα μάτια της. Έκλαιγε με λυγμούς και εγώ προσπαθούσα να την παρηγορήσω χωρίς να καταλαβαίνω ποιος ήταν ο λόγος γι αυτό της το ξέσπασμα.
Όταν ηρέμησε λίγο την ρώτησα διστακτικά
«είσαι καλά?.......... κούνησε το κεφάλι της άλλα δεν με άφηνε να την κοιτάξω στα μάτια .......... καρδιά μου όμορφη τι συμβαίνει?»
«είμαι ευτυχισμένη» είπε μόνο με κόπο μέσα από τους λυγμούς της που την πνίγανε.
«και εγώ καρδιά μου, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευτυχισμένο με κάνεις............της απάντησα σφίγγοντας την απάνω μου χαϊδεύοντας την απαλά στην πλάτη και τα μαλλιά της ............. δεν έχεις ιδέα πόσο σε αγαπάω» τελείωσα την φράση μου φιλώντας την απαλά στα μαλλιά και την άφησα να ηρεμήσει στην αγκαλιά μου.
Εκεί που είχε ηρεμήσει ξαφνικά πετάχτηκε και παίρνοντας το σεντόνι μαζί της πήγε να σηκωθεί, την κράτησα τελευταία στιγμή από το χέρι και την σταμάτησα.
«τι έπαθες?» την ρώτησα γεμάτος αγωνία
«ξεχάσαμε την κυρία Τάνια αν μας βρει έτσι» είπε τρομοκρατημένη.
Πήγα κοντά της απαλά για να την ηρεμήσω
«έχει φύγει από το απόγευμα για ψώνια στο Παρίσι και θα κάτσει παραπάνω από μήνα εκεί, μην ανησυχείς γι αυτήν, έλα κοντά μου» της είπα τρυφερά ελπίζοντας να μην φύγει, δεν ήθελα να την αποχωριστώ ακόμα.
«είσαι σίγουρος?» είπε με κομμένη την ανάσα ακόμα τρομοκρατημένη.
«ναι γιατί να σου πω ψέματα?» άφησε την ανάσα της να βγει βίαια από το στόμα της και ξάπλωσε και πάλι στην αγκαλιά μου
«πως την αντέχεις? ............. είπε ξαφνικά και αμέσως κατάλαβα ότι το μετάνιωσε γιατί έγινε κατακόκκινη και γύρισε το κεφάλι της να το κρύψει απάνω στο στήθος μου ......... συγνώμη μου ξέφυγε δεν ήθελα να»
«σσσς μην ζητάς συγνώμη δεν θέλω να νιώθεις άσχημα για τίποτα και θέλω πάντα να μου λες αυτό που σκέφτεσαι χωρίς ντροπή. Άλλωστε ο καθένας στην θέση σου το ίδιο θα σκεφτόταν αλλά βλέπεις κάποια πράγματα στην ζωή μας δεν έρχονται όπως τα θέλουμε και τώρα αυτή με κρατάει γερά με τα δεσμά της και εγώ είμαι αναγκασμένος να το δέχομαι»
«δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω»
«δεν θέλω να χαλάσουμε αυτήν την τόσο όμορφη στιγμή, κάποια στιγμή σου υπόσχομαι να σου πω τα πάντα άλλα όχι τώρα, σε παρακαλώ»
«εντάξει δεν σε πιέζω»
«δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφα νιώθω που σε ακούω να μου μιλάς στον ενικό επιτέλους» είπα και γελάσαμε μαζί
«όχι για πολύ»
«ναι αυτό το ξέρω τουλάχιστον θα παρηγορούμαι ότι θα είναι επειδή θα είναι οι άλλοι μπροστά»
«Έντουαρτ?» είπε διστακτικά
«ναι» της είπα κοιτώντας την στα μάτια
«πως .... εννοώ»
«πως θα συνεχίσουμε?» ολοκλήρωσα την φράση της
«καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν είναι σωστό άσχετα με το πως είναι η σχέση σου με την Τάνια»
«το ξέρω και γι αυτό δεν ήθελα να σου το κάνω αυτό, δεν θέλω να σε πληγώνω για τα λάθη του παρελθόντος μου.......είπα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα ............... αλλά όταν δεν είσαι κοντά μου νιώθω ότι δεν έχω ζωή, νιώθω ότι η ανάσα μου είναι τόσο λίγη που πνίγομαι και πονάω πάρα πολύ» Χαμήλωσε την ματιά της και έπεσε πάλι στην αγκαλιά μου
«και εγώ δεν θέλω να σε χάσω» επιτέλους παραδέχτηκε, το ήξερα ότι είχε συναισθήματα για μένα αλλά η επιβεβαίωση της με έκανε επιτέλους να μπορέσω να ανασάνω με ανακούφιση
«θα τα καταφέρουμε» είπα αβέβαιος γι αυτό αλλά δεν ήθελα να χάσω τις ελπίδες μου τώρα που την είχα επιτέλους κερδίσει.
Είχαμε μείνει ακίνητη για αρκετή ώρα μέσα στην σιωπή και την ένιωσα να ανατριχιάζει
«κρυώνεις?»
«λίγο» παραδέχτηκε
«έλα να πάμε να κάνουμε ένα ντουζάκι και μετά να ντυθείς για να κοιμηθούμε, θα πρέπει να είσαι εξαντλημένη»
«εεε νομίζω ότι το καλύτερο είναι να πάω στο δωμάτιο μου»
«μόνο για να αλλάξεις και να ξανά έρθεις» της είπα απαιτητικά κοιτώντας την στα μάτια, είχα καταλάβει ότι τώρα ένιωθε πιο άβολα από πριν αλλά δεν θα την άφηνα να φύγει πριν μου υποσχεθεί ότι θα γυρίσει
«εντάξει θα ξανά ρθω» είπε παραδίνοντας τα όπλα τελικά
Τύλιξε το σεντόνι γύρο από το σόμα της πήρε τα ρούχα της και έφυγε, την στιγμή που έφτασε στην πόρτα όμως την σταμάτησα
«Μπέλα?»
«ναι?»
«αν δεν έρθεις σε λιγότερο από 15 λεπτά θα έρθω να σε βρω εγώ στο δωμάτιο σου» της είπα απειλητικά, γέλασε και κούνησε το κεφάλι της
«σε 20 λεπτά το πολύ θα είμαι πίσω» είπε και γύρισε να σφραγίσει την υπόσχεση της με ένα πεταχτό φιλί στα χείλια
Σηκώθηκα αμέσως και πήγαν να κάνω ένα ντουζ, όταν γύρισα στο δωμάτιο άλλαξα τα σεντόνια και έβγαλα μια κουβέρτα για την περίπτωση που θα κρύωνε, ξάπλωσα στο κρεβάτι και περίμενα νευρικός. Όταν την είδα να μπαίνει πάλι μέσα, μου κόπηκε η ανάσα, ήταν τόσο νευρική και αναποφάσιστη. Πριν προλάβει να αλλάξει γνώμη σηκώθηκα και την τράβηξα κοντά μου.
«μου υποσχέθηκες ............ της είπα στο αυτί και κούνησε το κεφάλι της αφήνοντας με να την παρασύρω στο κρεβάτι ............. γιατί είσαι τόσο νευρική ? έγινε τίποτα όσο ήσουν μέσα?» είπα μην μπορώντας να κρύψω την ανησυχία μου γι αυτήν την αλλαγή.
«σε παρακαλώ μην το κάνεις πιο δύσκολο, ήδη νιώθω τόσο άσχημα που άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί, νιώθω τόσο φτηνή»
«Μπέλα μου σε παρακαλώ μην το ξαναπείς αυτό, είσαι 22 χρονών είναι λογικό το σώμα σου να ζητάει να εκφραστεί, δεν μπορώ να καταλάβω πως μπόρεσες να το φυλακίσεις τόσα χρόνια»
«γιατί δεν ξέρεις γι αυτό το λες»
«πες μου τότε τι σε κάνει να νιώθεις τόσο ντροπή για κάτι τόσο φυσικό......... γύρισε την ματιά της γεμάτη πόνο και με κοίταξε στα μάτια βουρκωμένη. Τότε συνδύασα τα λόγια της που μου είχε πει εκείνη την ημέρα στο γραφείο μου για τον πατέρα της ........... ο πατέρας σου το δημιούργησε αυτό, έτσι δεν είναι?» κρύφτηκε πάλι στην αγκαλιά μου και άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν
«η οικογένεια μου είναι παλαιών αρχών, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ξύλο έχω φάει μόνο και μόνο γιατί κοίταξα κάποιον περισσότερο από ότι θα έπρεπε. Ο λόγος που το έσκασα από το σπίτι ήταν γιατί θέλανε να με παντρέψουν με το ζόρι με κάποιον συγχωριανό μου γιατί βλέπανε ότι είχα αρχίσει να ενδιαφέρομαι για το άλλο φύλο»
«Μπέλα μου τι λες? ............ είπα σοκαρισμένος ......... είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στην σημερινή εποχή?»
«Έντουαρτ στο είπα και την άλλη φορά, είμαι μεγαλωμένη αλλιώς και κατάγομαι από ένα χωριό από την Ελλάδα, εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και τα ήθη και τα έθιμα μας είναι αρκετά πίσω ακόμα και από τα ήθη και τα έθιμα τις πρωτεύουσας μας. Ξέρω ότι στα μάτια σου αυτό φαίνεται υπερβολικό άλλα για μας αυτή είναι η πραγματικότητα»
«δεν θέλω να νιώθεις άσχημα γι αυτό, δεν ήταν σωστό να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από τα συναισθήματα τα μου για σένα, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα σκεφτόμουν κάτι τέτοιο. Είσαι και θα είσαι πάντα αγνή»
«το ξέρω ότι ποτέ δεν θα το έβλεπες έτσι αλλά και πάλι είναι λάθος»
«το ξέρω αυτό είναι που με πληγώνει περισσότερο, δεν θέλω να πληρώσεις εσύ τα δικά μου λάθη» με έσφιξε στην αγκαλιά της και με το μάγουλο της με χάιδευε απαλά
«και εγώ σ’ αγαπώ» είπε και ένιωσα την καρδιά μου να παλεύει να βγει από το στήθος μου
«δεν θέλω να σε χάσω» της είπα πνίγοντας ένα λυγμό που προσπαθούσε να βγει από τον λαιμό μου
«δεν μπορώ όμως να μείνω για πάντα» είπε και εκείνη με σπασμένη φωνή
