άκουσα έναν άγγελο να παίζει στο πιάνο και να τραγουδά
Μπορούσε μια νεκρή, παγωμένη καρδιά να σπάσει;
Ένιωθα πως η δικιά μου μπορούσε
Μπορούσε μια νεκρή, παγωμένη καρδιά να ξαναχτυπήσει;
Ένιωθα πως η δικά μου μπορούσε
Η βροχή και τα μπουμπουνητά έκαναν την γλυκιά της μελωδία να γίνετε ένα με την φύση.
Η φωνή της ήταν μια φωνή αγγέλου που με τράβαγε κοντά της σαν μαγνήτης. Χωρίς να χάνω καιρό πλησίασα το θέατρο και μπήκα μέσα κρυφά. Έφτασα έξω απο την πόρτα της αίθουσας που έπαιζε αυτός ο άγγελος και το χέρι μου έτρεμε. Ήθελα να την δω, ήθελα να νιώσω την ζεστασιά της που έκανε την παγωμένη μου καρδιά να χτυπά χωρίς παλμό.
Άνοιξα την πόρτα, έκατσα μέσα στο σκοτάδι και την είδα. Ένας άγγελος μέσα σε ένα λευκό φόρεμα με χρυσά κεντήματα, που είχε κατέβει στην γη για να ζεστάνει την άψυχη καρδιά μου.
Έπαιζε πιάνο με κλειστά τα μάτια και τραγουδούσε μέσα απο την ψυχή της. Τα μαλλιά της, το πρόσωπο της μέχρι και τα ρούχα της εξέπεμπαν μια λάμψη, μια αύρα που με τύφλωσε.
Η βροχή και τα μπουμπουνητά ακουγόντουσαν, αρμονικά με την μουσική της που με έκαναν να νιώθω ότι βρισκόμουν στον παράδεισο. Ήθελα να την πλησιάσω, να την αγγίξω, να νιώσω την υπέροχη ζεστασιά της, να με κάνει να νιώσω ότι είμαι και πάλι ζωντανός, να με κάνει να νιώσω ότι ζω μόνο για εκείνη.
Η μουσική σιγά σιγά έσβησε. Ακόμα με κλειστά τα μάτια, άκουσα να λέει τις τελευταίες της λέξεις «you know that i'm in love with you». Η ανάσα μου έγινε ακόμα πιο γρήγορη και άκουσα να λέει μια φωνή μέσα μου «I’ m in love with you».
Μόλις σηκώθηκε για να υποκλιθεί, αντίκρισα το πρόσωπο της. Τόσο μικροσκοπικό και εύθραυστο. Τα μάτια μου θάμπωσαν και για πρώτη φορά η τέλεια μου όραση, θόλωσε.
Σήκωσε την ματιά της προς το πλήθος που χωρίς ανάσα την χειροκροτούσε και γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου χαμογελώντας. Ένιωσα να κοίταζει μέσα στην ψυχή μου. Η ματιά της έμεινε για αρκετή ώρα στο σημείο που ήμουν. Είναι δυνατών να με βλέπει? σκέφτηκα, μα πως?
Ξαφνικά έφυγε απο την σκηνή και ένα πόνος μου τρύπησε το στήθος, ένιωσα πιο νεκρός και απο νεκρός. Χωρίς την ματιά της, χωρίς την παρουσία της μετά απο 100 χρόνια, ένιωσα ότι δεν υπάρχω.
Η φωνή της ήταν μια φωνή αγγέλου που με τράβαγε κοντά της σαν μαγνήτης. Χωρίς να χάνω καιρό πλησίασα το θέατρο και μπήκα μέσα κρυφά. Έφτασα έξω απο την πόρτα της αίθουσας που έπαιζε αυτός ο άγγελος και το χέρι μου έτρεμε. Ήθελα να την δω, ήθελα να νιώσω την ζεστασιά της που έκανε την παγωμένη μου καρδιά να χτυπά χωρίς παλμό.
Άνοιξα την πόρτα, έκατσα μέσα στο σκοτάδι και την είδα. Ένας άγγελος μέσα σε ένα λευκό φόρεμα με χρυσά κεντήματα, που είχε κατέβει στην γη για να ζεστάνει την άψυχη καρδιά μου.
Έπαιζε πιάνο με κλειστά τα μάτια και τραγουδούσε μέσα απο την ψυχή της. Τα μαλλιά της, το πρόσωπο της μέχρι και τα ρούχα της εξέπεμπαν μια λάμψη, μια αύρα που με τύφλωσε.
Η βροχή και τα μπουμπουνητά ακουγόντουσαν, αρμονικά με την μουσική της που με έκαναν να νιώθω ότι βρισκόμουν στον παράδεισο. Ήθελα να την πλησιάσω, να την αγγίξω, να νιώσω την υπέροχη ζεστασιά της, να με κάνει να νιώσω ότι είμαι και πάλι ζωντανός, να με κάνει να νιώσω ότι ζω μόνο για εκείνη.
Η μουσική σιγά σιγά έσβησε. Ακόμα με κλειστά τα μάτια, άκουσα να λέει τις τελευταίες της λέξεις «you know that i'm in love with you». Η ανάσα μου έγινε ακόμα πιο γρήγορη και άκουσα να λέει μια φωνή μέσα μου «I’ m in love with you».
Μόλις σηκώθηκε για να υποκλιθεί, αντίκρισα το πρόσωπο της. Τόσο μικροσκοπικό και εύθραυστο. Τα μάτια μου θάμπωσαν και για πρώτη φορά η τέλεια μου όραση, θόλωσε.
Σήκωσε την ματιά της προς το πλήθος που χωρίς ανάσα την χειροκροτούσε και γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου χαμογελώντας. Ένιωσα να κοίταζει μέσα στην ψυχή μου. Η ματιά της έμεινε για αρκετή ώρα στο σημείο που ήμουν. Είναι δυνατών να με βλέπει? σκέφτηκα, μα πως?
Ξαφνικά έφυγε απο την σκηνή και ένα πόνος μου τρύπησε το στήθος, ένιωσα πιο νεκρός και απο νεκρός. Χωρίς την ματιά της, χωρίς την παρουσία της μετά απο 100 χρόνια, ένιωσα ότι δεν υπάρχω.
