Ήμουν ήδη στο γκαραζ και τον περίμενα όταν τον είδα να κατεβαίνει, του αναβόσβησα τα φώτα, μπήκε στο αμάξι και ξεκινήσαμε. Ήταν πολύ μαγκωμένος και νευρικός και πραγματικά είχα αρχίσει να τον λυπάμαι, τον στρέσαρα πάρα πολύ άλλα είναι ο μόνο τρόπος να τον κάνω να απαλλαχτεί από τις φοβίες του. Σήμερα θα τρέξεις σε ένα ήρεμο αγώνα αλλά αυτό που τον περιμένει δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα.
«πως νιώθεις?»
«δεν θα έλεγα καλά»
«που πήγε η αυτοπεποίθηση σου?»
«Μπελα εσύ τόσο έμπειρη και εχθές είχες άγχος, εγώ γιατί να μην έχω?»
«αν δεν είχες θα ανησυχούσα, δεν εννοώ αυτό»
«τότε τι εννοείς?»
«άστο σε θέλω ήρεμο για στον πρώτο σου αγώνα»
«όχι θέλω να μου πεις»
«Έντουαρτ δεν σου κάνει καλό όλο αυτό, απόλαυσε την διαδρομή και προετοιμάσου»
«ότι πεις» είπε και γύρισε από την άλλη για να μπορέσει να κοντρολάρει τα νεύρα του
Όταν φτάσαμε στο γκαραζ η έκπληξη που τον περίμενε τον έκανε να ξεχάσει όλα τα άλλα. Είχα βάλει τον Τζες να του ετοιμάσει μια Corvette C6 και μόλις την είδε άστραψε το μάτι του.
«ουαααουυυ αυτό θα οδηγήσω?»
«ναι σου αρέσει?»
«είχα προετοιμαστεί για την κόμπρα, αλλά αυτό είναι το κάτι άλλο»
«αν σε άφηνα να διαλέξεις ποιο θα διάλεγες?»
«να σου πω είναι πολύ δύσκολη απόφαση αλλά και παγίδα»
«παγίδα γιατί?»
«γιατί εφόσον αυτό που προτιμάς εσύ είναι η κόμπρα θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι είναι το καλύτερο σου αμάξι άρα κάποιος που θα είχε την επιλογή θα διάλεγε αυτό,αλλά εγώ όχι»
«και γιατί?»
«γιατί η Corvette είναι πιο μικρόσωμη από την κόμπρα και για μένα θα είναι πιο εύκολο να ελέγχω όλες τις πλευρές της»
«μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι»
«αν διάλεγα την κόμπρα θα με άφηνες να την οδηγήσω?»
«φυσικά»
«πως και έτσι»
«γιατί Έντουαρτ δεν έχει σημασία ποιο αμάξι οδηγείς άλλα πώς το οδηγείς, δεν είναι τυχαία τα αμάξια που έχω και όλα έχουν την ίδια δυναμήκη οπότε όποιο και να μου δώσεις εγώ θα το οδηγήσω το ίδιο, απλά η κόμπρα τυχαίνει να είναι η αγαπημένη μου, αυτό όμως δεν συμαίνει ότι είναι η μόνη που οδηγώ»
«μάλιστα»
«έλα άστα αυτά έχουμε δοκιμαστική διαδρομή να κάνουμε πριν τον αγώνα»
«δοκιμαστική?» με ρώτησε καθώς άρχισα να πηγαίνω στην Corvette, μπήκα στην θέση του συνοδηγού και περίμενα να μπει και εκείνος για να αρχίσω να του εξηγώ
«πριν πάμε στο σημείο συνάντησης θα πρέπει πρώτα να νιώσεις την δύναμη του αμαξιού και όσα χρειάζεσαι για να σε βοηθήσουν στον αγώνα, έχεις τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους και αυτό σημαίνει ότι θα βλέπεις ότι και αυτοί, μην περιμένεις να έχεις ιδιαίτερη μεταχείριση και αν δω κάποιο παράπτωμα απο σένα, να ξέρεις ότι δεν θα διστάσω να σε στείλω σε μπλόκο»
«το εννοείς?»
«φυσικά και μετά τρεχάτε ποδαράκια μου» είπα και άρχισα να γελάω με όλη μου την ψυχή
«δεν είχα σκοπό να κάνω παράπτωμα άλλα αν με πιάσουν τι γίνετε τότε?»
«πας φυλακή κανονικά όπως και οι υπόλοιποι, το ότι είσαι αστυνομικός δεν σημαίνει ότι θα γλυτώνεις απο τέτοιες ατασθαλίες, η ταυτότητα σου στου αγώνες δεν ισχύει και θα φας την ίδια ποινή που τρώνε και οι υπόλοιποι»
«αυτό ισχύει και για σένα»
«αν με πιάσουν ναι, αλλά πρέπει να με πιάσουν πρώτα» του είπα και του έκλεισα το μάτι
«σωστά»
«τις υπόλοιπες οδηγίες θα της πάρεις μόλις ξεκινήσει ο αγώνας, τώρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να με ακολουθείς, πάρε αυτό....... του έδωσα ένα μπουτουθ........ και έχε τω συνέχια στο αυτί σου θα σου μιλάω μέσα απο αυτό, το κουμπί σύνδεσης και αποσύνδεσης της συσκευείς είναι αύτο, θα ακούς μόνο εμένα δεν επιτρέπετε να έχετε επαφή μεταξύ σας»
«και να ήθελα με ποιον θα μπορούσα να έχω?»
«απλός σου λέω τι ισχύει»
«και αν σε χάσω στον δρόμο που θα ξέρω που να πάω?»
«απλός προσπάθησε να μην με χάσεις»
«στην περίπτωση που γίνει?»
«απλός να μην γίνει» είπα και έκανα να φύγω άλλα με σταμάτησε
«Μπέλα?»
«τι είναι?» τον ρώτησα και πριν προλάβω να κάνω τίποτα με άρπαξε και με φίλησε, ενθουσιάστηκα με την τόλμη του και δεν τον αποθάρρυνα, έβαλα το χέρι μου στα μαλλιά του και τον τράβηξα πιο κοντά μου και ανταποκρίθηκα, πήρα μια ανάσα και άρχισα να βαθαίνω το φιλί δίνοντας περισσότερο πάθος.
«ήθελα να πάρω δύναμη» μου είπε και μου έκλεισε το μάτι. Γέλασα και έφυγα να πάω στο αμάξι μου.
Έντουαρτ
Ξεκινήσαμε την πορεία μας χωρίς να μου δίνει πρόσβαση στον χάρτη
«με ακούς?» άκουσα την γλυκιά φωνή της στο αυτί μου
«ναι»
«στο επόμενο φανάρι θα στρίψω αριστερά και θα ανοίξω την ταχύτητα προσπάθησε να μην με χάσεις γιατί θα χάσεις και τον αγώνα»
«θα κάνω ότι μπορώ» της είπα και γέλασα
Πράγματι μόλις έστριψε αριστερά άρχισε να επιταχύνει και την ακολούθησα και εγώ, ήμουν τόσο τρομοκρατημένος γι αυτό που με περίμενε ήξερα ότι σίγουρα κάτι τρελό ετοίμαζε και αυτό μου έκοβε τα πόδια, όμως μόλις θυμήθηκα τα χθεσινά σκέφτηκα καλύτερα να μάθω για να προετοιμαστώ.
«Μπέλα?»
«έλα»
«δεν πιστεύω να έχεις σκοπό να με περάσεις απο την χθεσινή γέφυρα»
«ποια απο τις δύο την πρωινή ή την βραδινή?»
«ελπίζω καμία απο τις δύο»
«οοοο μην με απογοητεύεις τώρα»
«Μπελα τι έχεις στο μυαλό σου?»
«θα δεις»
«Μπελα θέλω να ξέρω»
«αν σου πω θα δειλιάσεις»
«προτιμώ να ξέρω»
«οκ τότε απο την πρωινή»
«είσαι τρελήηηηη»
«ναι»
«και τι θα γίνει αν δεν καταφέρω να περάσω»
«εκτός του ότι θα με απογοητεύσεις θα χάσεις και τον αγώνα»
«δηλαδή η περίπτωση του να πεθάνω σε αφήνει αδιάφορη?»
«χαχαχα αν είσαι έξυπνος θα το αποφύγεις»
«πως αυτό?»
«σου έχω πει ήδη τι κάνω στην περίπτωση που δεν τα καταφέρνω, άρα αν είσαι έξυπνος θα κάνεις το ίδιο»
«και αν δεν τα καταφέρω?»
«Έντουαρτ που πήγε η χθεσινή σου αυτοπεποίθηση»
«την κοπάνισε μόλις σε αντίκρισε»
«χαχαχα εγώ νόμιζα ότι εμφανίστηκε μόλις με αντίκρισε και όχι το αντίθετο»
«τέλος πάντων δεν μπορώ να σου πάω κόντρα σήμερα»
«και γιατί όχι?»
«γιατί σε θέλω ήρεμη για να μην μου πάθεις κάτι»
«ανησυχείς για μένα?»
«ναι κακό είναι?»
«είναι ο πρώτος σου αγώνας και εσύ ανησυχείς για μένα?» άκουγα το γέλιο της που δεν μπορούσε πια να το κρατήσει
«τι πρέπει να κάνω για να περάσω απέναντι»
«τώρα έκανες την σωστή ερώτηση»
«λοιπόν?»
«απλά προσπάθησε να πιάσει την ταχύτητα μου και όταν σου πω πάτα το νίτρο άλλα μην το παρακάνεις γιατί μετά δεν θα έχεις για τον αγώνα»
«πόσο να πατήσω?»
«αυτό δεν μπορώ να σου το πω εγώ πρέπει να το νιώσεις»
«και πως θα καταλάβω αν το κάνω σωστά»
«αν το κάνεις λάθος θα πέσεις απάνω μου»
«ωραία τώρα νιώθω καλύτερα»
«εσύ ήθελες να μάθεις»
«δεν έχεις άδικο»
«μπαίνουμε στην τελική ευθεία είσαι έτοιμος?»
«δεν είμαι σίγουρος»
«τότε πάντα φρένο τώρα και γύρνα σπίτι»
«αυτό δεν θα γίνει»
«τότε είσαι έτοιμος?»
«απο την ημέρα που γεννήθηκα»
«έτσι σε θέλω»
Προχωράγαμε προς το τέλος του δρόμου και η καρδιά μου ένιωθα ότι θα φύγει απο το στήθος μου, σαν να άκουσε τους παλμούς μου η Μπέλα άνοιξε την σύνδεση άλλα δεν μίλησε με άφησε μόνο να ακούω το αγαπημένο της κομμάτι που έπαιζε στο cd player της για να νιώσω την ατμόσφαιρα. Ούτε εγώ μίλησα, άφησα τον τραγούδι να με παρασύρει.
«ετοιμάσου να πατήσεις το νίτρο μόλις σου πω» άκουσα την απαλή φωνή της
«τώρα» και υπάκουσα αυτόματα «άστο» και πάλι υπάκουσα «κλείσε τα μάτια σου και άφησε την δύναμη του αμαξιού να σε παρασύρει» τα έκλεισα και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο, μόλις το αμάξι βρέθηκε στο κενό έβαλα νεκρά και απόλαυσα την μαγεία. Μονομιάς ένιωσα το σώμα μου να ανεβαίνει, το αίμα μου να πάλαιτε μέσα στις φλέβες μου και την καρδιά μου να καλπάζει όπως καλπάζει μετά απο έναν τέλιο οργασμό, ο ερεθησμός μου ένιωθα να φουντώνει. Ήταν όντως μαγεία, τώρα καταλαβαίνω γιατί είναι ερωτευμένη με αυτήν την αίσθηση.
«άνοιξε τα μάτια και ετοιμάσου να βάλεις 4η» την υπάκουσα και το θέαμα που αντίκρισα μου έκοψε το αίμα, το αμάξι της Μπέλας μόλις είχε ακουμπήσει στον δρόμο και έχανε τον έλεγχο άλλα η Μπέλα το επανέφερε αμέσως και τώρα ήταν η σειρά μου, χριστέ μουυυυ.
Μόλις τα λάστιχα ακούμπησαν στον δρόμο έβαλα 4η και το αμάξι έχανε το έλεγχό του, προσπάθησα να το επαναφέρω άλλα δεν γινόταν τίποτα
«δεξί τιμόνι και κράτα το μέχρι να νιώσεις ότι αντιδράει.......... το έκανα και αμέσως ένιωσα την διαφορά....... μην πατάς φρένο.......... το άφησα και το αμάξι πήγε να γυρίσει........ αριστερό τιμόνι τώρα.......... υπάκουσα και άρχισε να επανέρχεται............... ίσιωσε το........... το ίσιωσα άλλα πάλι πήγαινε προς την μπάρα......... βρες τον παλμό μην τα χάνεις» προσπαθώ πήγα να της πω άλλα δεν είχα φωνή, άλλα δεν τα έχασα, λίγο πριν το αμάξι βρει στην μπάρα κατάφερα να το ισιώσω και είδα την Μπέλα να φρενάρει, βρήκα τον έλεγχο του και σταμάτησα και εγώ λίγο πριν την τρακάρω. Βγήκε τρέχοντας έξω και ήρθε στην μεριά μου και άνοιξε την πόρτα και έσκυψε στο πρόσωπο μου.
«είσαι καλά?» με ρώτησε με αγωνία
«δεν έχω νιώσει καλύτερα» είπα και γέλασα, έσκυψε το κεφάλι και γέλασε και εκείνη κουνώντας το κεφάλι της
«βγάλε την ζώνη και βγες έξω» έβγαλα την ζώνη και την στιγμή που βγήκα απο το αμάξι με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει.
Δεν έχασα χρόνο και την άρπαξα και εγώ απο την μέση και την έφερα πιο κοντά μου, ενώ το άλλο μου χέρι το έβαλα μέσα στα μαλλιά της και ακολούθησα τον ρυθμό της. Με άφησε μόνο για μια στιγμή και με κοίταξε στα μάτια και άρχισε πάλι να με φιλάει πιο παθιασμένα και εγώ ανταποκρίθηκα. Την γύρισα απότομα, την ακούμπησα πάνω στο αμάξι και κόλλησα απάνω της για να νιώσει τον ερεθισμό μου, σήκωσε τα πόδια της και με μία κίνηση ανέβηκε στην μέση μου και έδεσε τα πόδια της γύρο μου χωρίς να σταματάει να με φιλάει.
Έγειρε πίσω το κεφάλι της για να πάρει μια αναπνοή και άρχισα να την φιλάω στον λαιμό, αναρίγησε και με έσφιξε περισσότερο κοντά της, όταν έφτασα στο στήθος της, μου τράβηξε τα μαλλιά μου και κόλλησε το στόμα της στο δικό μου, άνοιξε τα απαλά της χείλι και βύθισε την γλώσσα της μέσα στην δική μου και αμέσως έκανα και εγώ το ίδιο, οι γλώσσες μας τότε άρχισαν ένα τρελό χορό και οι αναπνοές μας επιτάχυναν επικίνδυνα.
Την ήθελα σαν τρελός όμως ήξερα ότι δεν είχε έρθει η ώρα, σίγουρα θα το σταμάταγε πολύ σύντομα γιατί είχαμε και έναν αγώνα να τρέξουμε. Προκειμένου να μην χάσω ούτε μια στιγμή βάθυνα περισσότερο το φιλί μου και άρχισα να της χαϊδεύω το πόδι της. Ένα βογκητό έφυγε από τα χείλι της και έβαλε το κεφάλι της στον ώμο μου για να μπορέσει να βρει και πάλι την αναπνοή της που ήταν ακανόνιστη, το ίδιο έκανα και εγώ, τράβηξα τα μαλλιά της προς τα πίσω και της άφησα ένα φιλί στον λαιμό της και ένιωσα να σφύγκετε και έπνιξε ένα βογκητο.
«θα χάσουμε τον αγώνα» μου είπε με βαθιά φωνή και ένιωσα δυσαρέσκιά στην φωνή της, θα ορκιζόμουν ότι θα προτιμούσε να συνεχίζαμε παρά να τρέχαμε στον αγώνα.
«πάμε τότε έχω και έναν Μπάρο να βγάλω απο την μέση» την πείραξα και άρχισε να γελάει και να κουνάει το κεφάλι της
Την άφησα να κατέβει απο την αγκαλιά μου και με κοίταξε στα μάτια, με άρπαξε απο τον σβέρκο και μου έδωσε ένα δυνατό φιλί και με άφησε για να πάει στο αμάξι της. Δεν μπορεί αν δεν έχει την τελευταία λέξη.
Μπήκα και εγώ με ένα μεγάλο χαμόγελο που δεν μπορούσε να ξεκολλήσει απο στόμα μου
«Μπέλα?»
«έλα μου»
«ο Τζέηκ έχει καταφέρει ποτέ να περάσει απέναντι»
Γέλασε «η αλήθεια είναι ότι κανείς απο όσους έχω αναλάβει να εκπαιδεύσω δεν έχει περάσει με την πρώτη και όταν τα καταφέρνουν καταλίγουν στην μπάρα και καταστρέφουν το αμάξι, ο Τζέηκ δεν το έχει καταφέρει ποτέ, γι αυτό και τον τρομοκρατεί η ιδέα να περάσει απο πάνω, παρόλο που ξέρει ότι εγώ δεν πρόκειτε να χάσω τον έλεγχω, όμως ξέρει και ότι είμαι ικανή να κάνω την πρόσκρουση μόνο και μόνο για να πέσω στο νερό για να του υπενθημίσω την βλακεία του»
«δηλαδή περίμενες ότι δεν θα τα καταφέρω»
«είχα την ελπίδα να τα καταφέρεις, αλλά δεν περίμενα ότι θα βρεις τόσο γρήγορα την ψυχραιμία να το επαναφέρει»
«με δουλεύεις?»
«καθόλου»
«και μετά πως θα έτρεχα στον αγώνα»
«λες να μην το είχα φροντίσει?»
«είμαι σίγουρος, αλλά δεν υπολόγισες ότι αυτό μπορεί να με έκανε να τα παρατήσω ή να μην θέλω να ξανατρέξω?»
«τότε δεν θα ήσουν ικανός για την δουλειά και θα σε έδιωχνα»
«θα με έδιωχνες?»
«φυσικά»
Δεν της απάντησα γιατί έπρεπε να ακολουθώ την τρελή της πορεία και παρόλο που για χάρη μου δεν έτρεχε όπως εχθές και πάλι μου ήταν τρομερά δύσκολο να την ακολουθώ άλλα όχι ακατόρθωτο και αν άφηνα τον εαυτό μου να εκνευριστεί τότε σίγουρα θα στούκερνα σε καμία γωνία. Μα καλά πως καταφέρνει και στρίβει χωρίς φρένο ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, παρόλο που έκανα ακριβός τις κινήσεις της , με φρένο και πάλι παρατρίχα γλίτωνα το αμάξι απο τα εμπόδια.
«φτάνουμε, θα σε οδηγήσω κατευθείαν στην έναρξη του αγώνα και μόλις σταματήσω μπες μπροστά μου και βάλε χειρόφρενο»
«αφού είσαι η άλφα γιατί ξεκινάς πάντα τελευταία?»
«πως αλλιώς θα αποδείξω ότι μου αξίζει η θέση»
«δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει»
«οοοοοο κομπλιμέντο?? Θα το πάρω απάνω μου»
«και πολύ καλά θα κάνεις και δεν είναι κομπλιμέντο είναι η αλήθεια»
«δεν μου αρέσουν οι κολακείες και τα γλυψείματα, γι αυτό πρόσεχε, εκτός αν θες να πάρεις την θέση του Τζεηκ»
«ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι του βρήκες»
«δεν είναι ώρα για τέτοιες συζητήσεις, έλα δίπλα μου και μόλις σταματήσω το αμάξι μπες μπροστά»
«οκ»
Μόλις παρκάραμε μου ζήτησε να μείνω μέσα στο αμάξι γιατί ο αγώνα θα ξεκίναγε αμέσως. Μας έστειλε τον χάρτη της διαδρομής και μας επανέλαβε αυτά που μου είχε πει και πριν ξεκινήσουμε. Βάλαμε μπρος και μαρσάραμε.
«Εντ προσπάθησε να μείνει όσο μπορείς στην διαδρομή που σου έχω στείλει, αν για κάποιο λόγο βγεις απο αυτήν αμέσως προσπάθησε να ξαναμπεις για να μην αποκλειστείς, το κόκκινο που βρίσκετε στην Τρίτη θέση είναι του Μπαρο, προσπάθησε να τον έχεις απο κοντά και όταν έρθει η ώρα θα σου πω τι θα κάνεις, ο στόχος σου είναι να βγεις στην χειρότερη περίπτωση 4ος αλλιώς θα αποκλειστείς και θα πρέπει να επαναλάβεις τον αγώνα»
«εντάξει, θα βάλω τα δυνατά μου» δεν απάντησε
Μια κοπέλα μπροστά με μια σημαία μας έδινε το σήμα να ετοιμαστούμε και μόλις την κατέβασε ξεκινήσαμε όλοι μαζί. Μπροστά μας ακριβός ήταν μια δεξιά στροφή, όλοι μας κατευθείαν πήραμε την αριστερή μεριά παραταγμένοι ο ένας πίσω απο τον άλλο, η Μπέλα έμεινε στην μέση και με μια άνεση πατώντας νίτρο μας προσπέρασε και πήρε την στροφή κλειστή, δεν πήρα το ρίσκο να την ακολουθήσω, ακολούθησα την οδήγηση των άλλων αμαξιών και προσπάθησα να βρω τον παλμό του αμαξιού. Την στιγμή που βρεθήκαμε σε μια ευθεία ενώ ήμασταν όλοι στην αριστερή μεριά του δρόμου γύρισα το τιμόνι δεξιά και άρχισα να ξεκολλάω απο τους υπόλοιπους, άλλα δεν κατάφερνα με τίποτα να φτάσω το κόκκινο αυτοκίνητο που είχα στόχο, πως θα τα καταφέρω, σκέφτηκα, αυτοπεποίθηση Έντουαρτ το έχεις, βρες τον παλμό και δώστου να καταλάβει.
Έφερα στο μυαλό μου το φιλί μας και πήρα φωτιά, το ίδιο και το αμάξι άλλα σε μια στροφή το έχασα και μπήκα σε άλλον δρόμο για να αποφύγω την πρόσκρουση.
«στο πρώτο δεξιά και πάλι δεξιά» άκουσα την φωνή της, δεν της ξεφεύγει τίποτα.
Έκανα αυτό που μου είπε και βγήκα πάλι στον προκαθορισμένο δρόμο του αγώνα, πάλεψα με κάποιον που με είχε σφηνώσει και άφησα για λίγο την ταχύτητα για να με προσπεράσει και του την βγήκα απο τα δεξιά, δεν το περίμενε και έχασε τον έλεγχο του άλλα αμέσως το μάζεψε και συνέχισε. Όλα τα αμάξια είχαν φιμε τζάμια και έτσι δεν μπορούσα να δω τον οδηγό. Μόλις πήρα τον αέρα του αμαξιού άρχισα να τους φτάνω με πιο άνεση, άλλα και πάλι έπαιζα μεταξύ της 6ης και 7ης θέσεις δηλαδή των δύο τελευταίων θέσεων. Πρέπει να βάλω φτερά, σκέφτηκα, χαμήλωσα την ταχύτητα και δυνάμωσα το αμάξι για να βρω και πάλι τον ρυθμό μου
«ξεκόλλα απο πάνω τους πάρε κλειστή την στροφή και κράτα το στην ευθεία μην ακολουθήσεις τον δρόμο»
μόλις έβαλα 5η πήρα μια κλειστή στροφή και κατάφερα να πάρω την 5η θέση εκεί που οι άλλοι προσπαθούσαν να αποκλείσουν ο ένας τον άλλο πατώντας λίγο νίτρο, στο τσακ την γλίτωσα και δεν πέσανε απάνω μου, με το που το αυτοκίνητο πήρε την δεξιά στροφή, μετά απο μια μικρή ευθεία έπρεπε να στρίψω πάλι δεξιά άλλα το κράτησα στην ευθεία όπως μου είπε η Μπέλα και αυτό που αντίκρισα δεν το περίμενα καθόλου. Βρέθηκα να περνάω ανάμεσα σε κτίρια που σε κάθε τέλος του δρόμου το αμάξι έπεφτε σε χαμηλότερο επίπεδο, αφού πέρασα τρία τέτοια επίπεδα βρέθηκα πάλι στον δρόμο και συγχρονίστηκα με τον χάρτη.
«αυτό δεν είναι παράπτωμα?»
«αν ήταν θα σου έλεγα να το κάνεις? Ο Μπαρο είναι δύο αυτοκίνητα μπροστά σου»
«οκ»
Πάτησα περισσότερο το γκάζι και εκεί που άρχισα να τον φτάνω είδα δύο άσχετα αυτοκίνητα μπροστά μου και στην προσπάθεια μου να τους προσπεράσω έχασα και πάλι τον Μπάρο, εχθές με την Μπέλα δεν ένιωσα τόσο την δυσκολία τον άλλων αυτοκινήτων που δεν ήταν στον αγώνα, άλλα τώρα που τα αντιμετώπιζα μου φαινόταν ότι ήταν λες και τα είχαν βάλει επίτηδες για να μου δυσκολέψουν την ζωή. Ο αγώνας γινόταν σε κανονικό δρόμο και φυσικά με κανονική κυκλοφορία.
«μην κόβεις την ταχύτητα δεν θα τον προλάβεις ποτέ έτσι»
Μα απο που με βλέπει δεν μπορώ να καταλάβω
«προσπαθώ»
«προσπάθησε παραπάνω» μου απάντησε νευριασμένα
Δεν της απάντησα και προσπάθησα πάλι να τον φτάσω, μπροστά μας τώρα είχαμε μια αρκετά μεγάλη ευθεία όπου στο τέλος της είχε μια πολύ κλειστή δεξιά στροφή
«πάτα το γκάζι τέρμα, τον έχεις»
Ακολούθησα την οδηγία της και πράγματι άρχισα να τον φτάνω
«μπες απο δίπλα του και μην τον χάσεις απο εκεί, μόλις σου πω πέσε πάνω του»
«τι?»
«δεν έχω ώρα για εξηγήσεις θέλω να τον σφηνώσεις αριστερά στην μπάρα»
«Μπέλα τι λες?»
«αν νομίζεις ότι δεν μπορείς κάνε επιτόπου στροφή και φύγε»
«ότι πεις» και άρχισα να τον πλευρίζω χωρίς να τον ακουμπώ ακόμα, είμαι σίγουρος όμως ότι αυτός κατάλαβε τι προσπαθώ να κάνω και πήγε να με σφηνώσει δεξιά, τον απέφυγα με την μια και ξανά άρχισα να πηγαίνω δίπλα του. Λίγο πριν τελειώση η ευθεία
«πέσε απάνω του τώρα»
Έστριψα το τιμόνι μου αριστερά και έπεσα πάνω του, κράτησα το τιμόνι και με τα δύο χέρια για να μην μου φύγει και συνέχισα να τον κολλάω στην μπάρα άλλα είδα μπροστά μου ένα τοίχο που έτσι όπως συνεχίζαμε θα πέφταμε σίγουρα και οι δύο
«Μπέλα ο τοίχος» της είπα πανικόβλητος
«λίγο πριν φτάσεις στον τοίχο ξεκόλλα απο πάνω του και ετοιμάσου για την στροφή»
Έτσι και έκανα, λίγο πριν χτυπήσω πάνω στον τοίχο έστριψα το τιμόνι δεξιά και ξεκόλλησα απο πάνω του και με την άκρη του ματιού μου είδα τον Μπάρο να πέφτει πάνω σε αυτόν. Η στροφή ήταν πολύ επικίνδυνη και χρειάστηκε πολύ φρένο για να μην καταλήξω στην μπάρα, αφού κατάφερα και πάλι να βρω τον έλεγχο
«τώρα μπες στην ευθεία και πάτα όσο νίτρο έχεις για να μπορέσεις να προλάβεις τον 4ο»
«δεν έχω πολύ»
«τι εννοείς δεν έχεις πολύ»
«χρησιμοποίησα το περισσότερο πριν για να ξεκολλήσω απο τους άλλους»
«είσαι τρελός??? Ποιος σου είπε να πάρεις τέτοια πρωτοβουλία, πάτα τώρα όσο έχεις και ευχή σου ο μπροστινός σου να κάνει καμιά βλακεία»
Δεν απάντησα γιατί δεν ήθελα να κάνω τα πράγματα χειρότερα, πάτησα όσο νίτρο είχα, που δεν ήταν και πολύ και προσπάθησα όσο μπορούσα να τον προσπεράσω άλλα τελικά δεν τα κατάφερα και τερμάτισα 5ος. Μόλις φτάσαμε στο τέρμα σταμάτησα το αμάξι λίγο πιο πίσω απο την κόμπρα της Μπέλας και πριν προλάβω να βγω
«μην τολμήσεις να κουνηθείς απο εκεί αν δεν σου το πω εγώ»
Έμεινα μέσα και περίμενα να τερματίσουν και οι άλλοι, μόλις τελείωσε ο αγώνας η Μπέλα πήγε πάλι στο αμάξι που είχε πάει και εχθές και παρέδωσε το cd, την ώρα που γύρισε στο αμάξι της, γύρισε με κοίταξε με δολοφονική ματιά και μπήκε μέσα και ξεκίνησε, ξεκίνησα και εγώ, έτρεχε με την κανονική της ταχύτητα και μου ήταν αδύνατων να την φτάσω, πριν ξεκινήσει όμως μου είχε στείλει την διαδρομή στο GPS και έτσι ήξερα που να πάω.
«Μπέλα?» δεν απαντούσε
«Μπέλα μίλα μου» τίποτα, πήρα και εγώ το ακουστικό και το πέταξα μέσα στο αμάξι με δύναμη και έπεσε κάτω.
Αφού έφτασα στο γκαραζ, έβαλα μέσα το αυτοκίνητο που ήταν σε άθλια κατάσταση απο τα χτυπήματα και βγήκα έξω και κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο της τρομερά νευριασμένος απο όλα αυτά. Αφού μπήκα μέσα εκείνη ξεκίνησε πριν προλάβω ακόμα να κλείσω την πόρτα και άρχισε να τρέχει προς το σπίτι.
«Μπέλα μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις τι περιμένεις απο μένα? Πως ήθελες να ξέρω τι έπρεπε να κάνω απο την πρώτη μέρα» της πέταξα τρομερά εκνευρισμένος. Γύρισε με κοίταξε βλοσυρά και γύρισε τα μάτια της στον δρόμο χωρίς να μιλήσει
«θα μου μιλήσεις ή θα το πας έτσι τώρα?» και πάλι δεν μίλησε.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι βγήκε απο το αμάξι και άρχισε να πηγαίνει προς τα πάνω, πραγματικά είχα φτάσει στα όρια μου.
Λίγο πριν μπει στο γραφείο της την άρπαξα απο τον αγγόνα της και την ανάγκασα να με κοιτάξει
«Μπέλα σε παρακαλώ θα μου πεις τι περιμένεις απο μένα?»
«καταλαβαίνεις ότι απο την βλακεία που έκανες έχασες τον αγώνα και θα πρέπει να τον επαναλάβεις?»
«και που είναι το κακό, την δουλειά που ήθελες την έκανα και σε χάλασε που θα πρέπει να επαναλάβω τον αγώνα?»
«μπα μπα τα πιτσουνάκια μου έχουν ερωτικό καυγαδάκι?» πετάχτηκε η Τάνια μες την ειρωνία απο την πόρτα του σαλονιού, με ένα αυτάρεσκο ύφος
«Έντουαρτ μάζεψε την χαμηλών ηθών τσουλίτσα σου και κάντην να το βουλώσει τώρα πριν της βουλώσω εγώ το στόμα μόνιμα» είπε η Μπέλα προσπαθώντας με μεγάλο κόπο απο τα νεύρα της να συγκρατήσει τον εαυτό της
«πως τολμάς να μου μιλάς έτσι» της πέταξε η Τάνια?
«έχεις συνέλθει απο τον οργασμό που σου πρόσφερε το Ντάνος ή ακόμα?....... χαμήλωσε την ματιά της και δάγκωσε τα χείλια της........... μμμμ όχι ακόμα»
«τι?» είπα εγώ και με κοίταξε η Μπέλα φρικαρισμένη
«έλεος βρε Έντουρατ ότι άφορα της γυναίκες έχεις μαύρα μεσάνυχτα. Κοίτα την γυαλάδα στα μάτια της και τα πρισμένα της χείλια και πες μου τι καταλαβαίνεις απο αυτό?» πριν προλάβω να αντιδράσω όμως εγώ η Τάνια είχε βρει τον έλεγχο της και της αντιγύρισε
«βλέπω ότι ξέρεις καλά το τι μπορεί να προσφέρει σε μια γυναίκα ο Ντανος»
«όχι αγάπη μου εγώ σέβομαι τον εαυτό μου και ξέρω να στέκομαι στο ύψος μου και αν έχω ανάγκη να ικανοποιήσω το πάθος μου απο ανία τον ικανοποιώ μόνη μου, γιατί κανένα σκυλάκι που είναι πρόθυμο να μου το προσφέρει δεν ξέρει καλύτερα απο μένα πως να με ικανοποιήσει»
«όποτε Έντουαρτ μην έχεις την αυταπάτη ότι την κατάκτησες»
«και ποιος σου είπε ότι εγώ είμαι σκυλάκι της?» της αντιγύρισα
«δεν φαίνεται και πολύ»
«αρκετά, σκασμός και οι δύο, με έχετε φέρει στα όρια μου και δεν θα το ανεχτώ άλλο αυτό, μέχρι το πρωί να έχετε έναν καλό λόγο για να με πείσετε και οι δύο ότι αξίζει να σας δώσω άλλη μια ευκαιρία για να μείνετε εδώ, αλλιώς να ξεκουμπιστήτε και να φύγετε. Και σας προηδοποιώ αν δεν με οικανοποιήσει έστω και ένας απο τους δύο λόγους θα φύγετε και οι δύο»
«Μπέλα σε παρακαλώ ηρέμησε» προσπάθησα να την λογικεύσω
«αδειάστε μου τώρα την γωνιά και μην σας ξαναδώ μπροστά μου πριν το πρωινό, αλλιώς δεν θα διστάσω να σας πετάξω έξω ακόμα και τώρα»
«εγώ δεν κάθομαι εδώ να ανέχομαι άλλο τις προσβολές σου φεύγω» είπε η Τάνια τρομερά εκνευρισμένη
«εκεί είναι η πόρτα σήκω φύγε δεν σε κρατάει κανείς εδώ με το ζόρι, άλλα φεύγοντας πάρε και τον κύριο απο εδώ ή θα μείνετε και οι δύο ή θα φύγετε και οι δύο, δική σας η απόφαση, α και μόλις βγείτε απο εδώ κάντε τον σταυρό σας και ευχηθείτε να είναι γρήγορος ο θάνατος σας»
«μας απειλείς?»
«όχι αγάπη μου»
«Τάνια σκάσε και ηρέμησε δεν παίζουμε εδώ και αυτό που λέει η Μπέλα είναι η αλήθεια, αν φύγουμε απο εδώ θα μας σκοτώσουν και τους δύο»
«δηλαδή ή θα κάτσω εδώ να γίνω το σκυλάκι της ή θα πεθάνω?»
«πεθάνετε πληθυντικός και το λέω για τελευταία φορά ή βάλτε μυαλό και οι δύο ή φύγετε τώρα»
«Τάνια πήγαινε στο δωμάτιο σου και σκέψου καλά τις επιλογές σου και θα τα πούμε πάλι το πρωί»
«μπα τώρα θα μου δίνεις εντολές και εσύ?»
«βγάλτε τον σκασμό τώρα και αδειάστε μου την γωνιά πριν τα πάρω παραπάνω»
Την κοίταξα στα μάτια και κατάλαβα ότι είχε ξεπεράσει τα όρια της, οπότε πήρα απο το χέρι την Τάνια και την έκανα να προχωρήσει
«Έντουαρτ»πήγε να διαμαρτυρηθεί άλλα δεν τις άφησα περιθώρια
«βούλοστο και προχώρα......... της είπα απότομα και την πήγα μέχρι το δωμάτιο της και αφού την άφησα στην πόρτα......... μην βγεις απο εδώ πριν το πρωινό και σκέψου καλά τις επιλογές σου και πάρε την σωστή απόφαση αν θες να γλυτώσεις το τομάρι σου»
«για το δικό μου τομάρι ανησυχείς ή μην χάσεις εκείνη?»
«δεν σε αφορά, τώρα μπες μέσα και μην ξαναβγάλεις άχνα» την άφησα εκεί και πήγα στο δωμάτιο μου χωρίς να ρίξω άλλη ματιά πίσω μου.
Μπέλα
Μπήκα στο γραφείο μου και έκλεισα την πόρτα με δύναμη για να ακουστεί στο σπίτι. Μόλις έκατσα στο γραφείο μου όμως δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το γέλιο μου που κρατούσα καλά τόση ώρα.
Το σχέδιο μου δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα και φυσικά οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά του Έντουαρτ σε όλο τον αγώνα αλλά και πριν με είχαν αφήσει τελείως ικανοποιημένη. Ήμουν σίγουρη ότι θα τα πάει καλά άλλα τόσο καλά δεν το περίμενα. Τώρα περισσότερο από ποτέ είχα πίστη σε εκείνον.
Όταν είπα το σχέδιο μου στον Μπάρο το μεσημέρι μετά απο το υποτιθέμενο κυνηγητό, ήταν περισσότερο απο πρόθυμος να το ακολουθήσει και έτσι δεν άργησα να πάρω την απόφαση να τον βάλω σε αγώνα για να δω τις αντιδράσεις του.
Το ψεύτικο κυνηγητό το μεσημέρι είχε πετύχει πάρα πολλά, ήταν έμπειρος και εκπαιδευμένος αστυνομικός άλλα σύμφωνα με τον φάκελο του δεν είχε βρεθεί σε καταδίωξη οπότε του έλειπε η εμπειρία της γρήγορης αντίδρασης και εγώ απλός του την πρόσφερα, άλλα παράλληλα μου πρόσφερε και την ευκαιρία που ζητούσα για να φέρω την Τάνια εδώ.
Είναι το κλασικό τσουλάκι που δεν θα διστάσει σε τίποτα να αποκαλύψει ότι θέλουν οι άλλοι προκειμένου να γλυτώσει το τομάρι της, οπότε έπρεπε οπωσδήποτε να την έχω απο κοντά μου για να μην αποκαλύψει την ταυτότητα του Έντουαρτ. Είναι αυτό ακριβός αυτό που θέλω για να βάλω δίπλα στον Τζέηκ για να τον παγιδεύσω ώστε να μου χρωστάει μέχρι και την ίδια του την ζωή. Άλλα για να το πετύχω αυτό πρέπει να υποταχθεί πρώτα σε μένα ώστε να μην βρει την ευκαιρία να μου την φέρει. Είναι απο τις γυναίκες που θα λατρέψει αυτήν την ζωή και θα θελήσει να την ζήσει μέχρι το μεδούλι της. Έπρεπε οπωσδήποτε να την παγιδεύσω ώστε να μπορώ να την ελέγχω και να κάνει ότι της πω και ο σταυρός ήταν το τέλειο κίνητρο.
Κανένας άντρας δεν έχει πάντα μαζί του έναν σταυρό αν δεν σημαίνει πολλά για εκείνον. Μόλις τον είδα στο πάτωμα του δωματίου του δεν έχασα καιρό και τον πήρα μαζί μου, έτσι όταν είδα ότι τον έψαχνε περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο ήμουν σίγουρη ότι ήταν ότι πιο πολύτιμο είχε. Ψάχνοντας στοιχεία για εκείνον ανακάλυψα ότι είναι οικογενειακό κειμήλιο και ήταν ότι του έχει απομείνει απο εκείνους τώρα που εκείνοι δεν ζουν πια. Φυσικά ξέρω ότι κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί η αλήθεια και θέλω πολύ να δω πως θα αντιδράσει σε αυτό.
Με αυτές τις σκέψεις τελικά ανέβηκα στο δωμάτιο μου προσέχοντας πάντα να έχω το προσωπείο μου ώστε αν τον δω στο διάδρομο να του δείξω ότι είμαι ακόμα εκνευρισμένη. Μόλις μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα μπήκα κατευθείαν στο μπάνιο για να χαλαρώσω και να μπορέσω να ξεκουραστώ, αλλά η αίσθηση του νερού και των αλάτων με έκαναν να επαναφέρω στην μνήμη μου πάλι τις αναμνήσεις απο το φιλί που είχαμε δώσει στην γέφυρα. Χωρίς να καθυστερώ βγήκα απο το νερό, σκουπίστηκα και πήγα στο κρεβάτι μου για να αφήσω τον εαυτό μου να απολαύσει την στιγμή.
σχόλια για το Fanfiction μπορείτε να αφήνετε εδώ
Κεφάλαιο 5< > Κεφάλαιο 7
