«τι θα κάνουμε τώρα» είπε η Τάνια μετά απο λίγο αφού δεν άντεξε άλλο την σιωπή μου, γύρισα την κοίταξα στα μάτια και της αποκάλυψα όλη την αηδία που ένιωθα μέσα μου.
«κάνουμε? Γιατί πιστεύεις ότι μετά απο όλα αυτά θα σε πάρω μαζί μου?»
«Έντουαρτ θα με πάρεις θες δεν θες και καλά θα κάνεις να μας ξεμπλέξεις το συντομότερο απο αυτήν την κατάσταση γιατί αλλιώς» ναι είχε βρει και πάλι την κυριαρχία της και όπως το περίμενα πάλι άρχισε να ψάχνει τρόπους να βγει απο πάνω.
«αλλιώς τι?........... είπα και ξέσπασα σε γέλια.............. καταλαβαίνεις ότι πλέων η ζωή σου εξαρτάτε απο τις δικές μου αποφάσεις?»
«εσύ καταλαβαίνεις ότι έσυ είσαι φταις για όλα αυτά? Οπότε τώρα ξεκίνα να κάνεις σχέδια για το πως θα μας ξεμπλέξεις»
Ναι η Τάνια είχε δίκιο, εγώ έφταιγα για όλα αυτά, γιατί αν δεν με τύφλωνε ο εγωισμός μου, θα είχα καταλάβει απο την αρχή ότι η Μπέλα είχε πει τα πάντα στον Μπάρο μόνο και μόνο για να μην έχω την απειλή της Τάνιας και φυσικά δεν του το είπε χωρίς να εξασφαλίσει οτι ο Μπάρο μόνο θετικά θα έβλεπε το γεγονός ότι είμαι αστυνομικός και αυτό θα είναι υπέρ του, όπως ακριβός αποκάλυψε την σχέση της με την αστυνομία για να τον έχει στο χέρι για τον ίδιο λόγο. Πόσο τυφλός είμαι, πόσο δρόμο έχω μπροστά μου για να την φτάσω και να την κατακτήσω, αλλά θα το κάνω, τις αξίζουν πολλά και εγώ θα κάνω τα πάντα για να της τα δώσω και για να γίνει αυτό πρέπει αμέσως να πιάσω δουλειά.
«μμμμμ βλέπω ότι σε είχα υποτιμήσει, κόβει τελικά το μυαλό σου περισσότερο απο όσο θα ήθελα»
«θα ήθελες?» μου πέταξε ειρωνικά
«ναι αγάπη μου θα ήθελα, γιατί δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά απο την στιγμή που θα πάρω την απόφαση να σου σώσω την ζωή τότε και εσύ θα πρέπει να πάρεις την απόφαση να βάλεις μυαλό και να κάνεις ακριβός οτι σου πω εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν για οποιοδήποτε λόγο σκεφτείς να μου την φέρεις τότε δεν θα διστάσω να σε παραδώσω εγώ ο ίδιος στα χέρια τους»
«αυτό ταυτόχρονα θα σημαίνει ότι θα καταδικάσεις και τον ίδιο σου τον εαυτό»
«λάθος αυτό θα σημαίνει ότι θα εξασφαλίσω το δικό μου τομάρι»
«μπα πως και αυτό?»
«Τάνια δεν έχουν να πάρουν κάτι άλλο απο εμάς εκτός την σιωπή μας για όσα ξέρουμε μέχρι στιγμής, την δική μου σιωπή την έχουν ήδη εξασφαλίση, ενώ την δική σου όχι, οπότε εγώ μπορώ εύκολα να τους το αποδείξω ότι μπορώ να τους ακολουθήσω και να μπω στην προστασία τους ενώ εσύ θες πολύ δρόμο για να το καταφέρεις. Βλέπεις οι πράξεις μας είναι αυτές που καθορίζουν το μέλλον.»
«Έντουαρτ κατέβα απο το σύννεφο και ξύπνα»
«οοο μα εγώ έχω ξυπνήσει, εσύ είσαι αυτή που αρνήσε να ανοίξεις τα μάτια σου.......... με κοίταζε σοκαρισμένη μην μπορόντας να καταλάβει την αλλαγή που έβλεπε σε μένα.......... τώρα κατέβα στο γκαραζ και πήγενε στο αυτοκίνητο και περίμενε με εκεί, αν κάνεις καμία βλακία θα σε αδειάσω στο πρώτο τσιράκι που θα συναντήσουμε στον δρόμο, έχεις 5 λεπτά μέχρι να έρθω για να σκεφτείς καλά όλα όσα σου είπα και να πάρεις την σωστή απόφαση»
«και ποια είναι αυτή?»
«αρκετά με τα παιχνίδια σου, κάνε αυτό που σου είπα και μην περιμένεις να σου δώσω τίποτα στο πιάτο, για να σε προστατέψω θα πρέπει να μου αποδείξεις ότι το αξίζεις, το κατάλαβες?»
«ότι πεις»
«μμμμ μάλλον δεν κάνουμε καλή αρχή αλλά έχω μια δουλειά ακόμα να κάνω πριν φύγω οπότε σε αφήνω για να την τελειώσω και όταν έρθω στο αυτοκίνητο το καλό που σου θέλω να έχεις πάρει την σωστή απόφαση» της είπα και έφυγα απο την τραπεζαρία κατευθυνόμενος προς το δωμάτιο μου για να πάρω τα πράγματα μου.
Μόλις τα πήρα κατέβηκα γρήγορα και πήγα να την βρω στο γραφείο της, χτύπησα την πόρτα και μόλις μου έδωσε εντολή να μπω, την βρήκα να είναι όρθια στο παράθυρο να κοιτάζει έξω με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και με ένα πολύ σκληρό βλέμμα.
«η μισή ώρα που σας έδωσα τελειώνει σε ένα λεπτό, αν αυτά που έχεις να πεις ξεπερνούν αυτό το λεπτό φύγε πριν πεις τίποτα γιατί μόλις τελειώσει θα σε πετάξω έξω εγώ η ίδια και ξέρεις ότι αν το κάνω όχι μόνο δεν θα μπορείς να οδηγήσεις άλλα θα βγεις με φορείο και τότε θα πάρεις στο λαιμό σου και του τραυματιοφορείς του ασθενοφόρου»
Δεν της απάντησα γύρισα έκλεισα την πόρτα και την κλείδωσα
«δεν νομίζω ότι έχεις το δικαίωμα να κάνεις κάτι τέτοιο, ξεκλείδωσε την τώρα πριν χάσω περισσότερο την υπομονή μου»
«λάθος, αυτό ακριβός περίμενες από μένα, γιατί αν δεν ήθελές να το κάνω θα καθόσουν στο γραφείο σου και όχι όρθια απέναντι μου για να μου μιλήσεις»
«ξύπνα Έντουαρτ δεν με ξέρεις τόσο καλά όσο νομίζεις γι αυτό σου το λεω για τελευταία φορά άνοιξε την πόρτα τώρα πριν να είναι αργά»
«όχι δεν την ξεκλειδώνω πριν ακούσει η πραγματική Μπέλα αυτά που έχω να της πω και μετά θα φύγω γιατί πραγματικά δεν μου αξίζει ακόμα να βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο με σένα με κλειδωμένη την πόρτα»
«έξω τώρα» είπε έξαλλη
«όχι ακόμα» της είπα εγώ και έβγαλα τον σταυρό μου απο την τσέπη μου και πηγαίνοντας κοντά της πήρα το χέρι της και τον έβαλα μέσα στην χούφτα της και της την έκλεισα
«τώρα αυτό τι είναι?» ρώτησε με ειρωνεία
«είναι το μοναδικό πράγμα που έχει αξία για μένα σε αυτήν την ζωή και είσαι η μοναδική που το εμπιστεύομαι να το έχει, το θέλω πίσω μόνο όταν θα το αξίζω. Πρόδωσα τον μοναδικό άνθρωπο που με αγάπησε και πίστεψε σε μένα, με τον εγωισμό μου και δεν μου αξίζει να το έχω, άλλα θα κάνω τα πάντα για να το ξανακερδίσω»
«όπως θες...........συνέχισε με απάθεια.............. μπορείς τώρα να μου αδειάσεις την γωνιά γιατί μόλις τελείωσε το λεπτό που σου είχε απομείνει»
«το λεπτό θα τελειώσει όταν το πω εγώ.......... της είπα και την άρπαξα και την φίλησα, όπως το περίμενα όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε άλλα προσπάθησε να με διώξει μακριά, την έπιασα και την ακινητοποίησα............. σ’ αγαπώ πεισματάρικο πλάσμα και ξέρω πολύ καλά ότι το ξέρεις και γι αυτό τα κάνεις όλα αυτά, σε ευχαριστώ που τελευταία στιγμή πήρες την απόφαση να με πάρεις κοντά σου και δεν μου χάρισες την ελευθερία μου όπως αρχικά ήθελες να κάνεις όταν ήρθες στο ξενοδοχείο και ναι ξέρω ότι εσύ είχες τον σταυρό απο την αρχή γιατί ήξερες πολύ καλά ότι χωρίς αυτόν δεν θα σε ακολουθούσα ποτέ....... με κοίταξε μέσα στα μάτια και σταμάτησε να αντιστέκεται αλλά δεν λύγισε................. είσαι η βασίλισσα της καρδιά μου και θα κάνω τα πάντα για να γίνω ο βασιλιάς της δική σου, άλλα επειδή έχω πολύ δρόμο μπροστά μου πρέπει να πιάσω αμέσως δουλειά, οπότε θα σε αφήσω για να την τελειώσω γρήγορα και να έρθω πάλι κοντά σου» την άφησα και παίρνοντας την τσάντα με τα πράγματα μου πήγα στην πόρτα και πήγα να την ξεκλειδώσω για να φύγω.
«δεν νομίζω ότι σου έδωσα εντολή να την ξεκλειδώσεις» την άκουσα απο πίσω μου και χαμογέλασα και γύρισα να την κοιτάξω, πέταξα την τσάντα μου κάτω και ταυτόχρονα τρέξαμε ο ένας κοντά στον άλλο και αγκαλιαστήκαμε.
«θα μου το πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό που έκανες σήμερα» μου είπε ενώ με έσφιγγε περισσότερο στην αγκαλιά της, βάζωντας το κεφάλι της πάνω στο στήθος μου.
«συγνώμη καρδιά μου......... της είπα και έβαλα το πρόσωπο μου μέσα στα μαλλιά της και μείναμε για μια στιγμή έτσι χωρίς να πούμε τίποτα άλλο........ πρέπει φύγω τώρα......... της είπα και σήκωσε το κεφάλι της για να αντικρίσει την ματιά μου, το βλέμμα της ήταν πολύ πληγωμένο, σήκωσα το χέρι μου και της χάιδεψα το μάγουλο της.............. σ΄αγαπώ περισσότερο και απο την ίδια μου την ζωή» της είπα και έσκυψα να την φιλήσω και δεν αντιστάθηκε
«τότε καλά θα κάνεις να τελειώσεις γρήγορα την δουλειά σου για να γυρίσεις και πάλι σε μένα» είπε πάνω στο στόμα μου και συνέχισε το φιλί μας, την στιγμή που μείναμε χωρίς ανάσα μου χάιδεψε το μάγουλο και μου έδωσε ακόμα ένα πεταχτό φιλί και απομακρύνθηκε απο την αγκαλιά μου. Την κοίταξα στα μάτια και γύρισα προς την πόρτα παίρνοντας την τσάντα απο το πάτωμα και βάζοντας το χέρι μου στο κλειδί γύρισα την κοίταξα μέσα στα μάτια για άλλη μια φορά, ξεκλείδωσα την πόρτα και έφυγα.
Most Wanted
Μπέλα
Εκείνη την ημέρα όπως ακριβός περίμενα να κάνει, έχασε τον αγώνα επίτηδες για να χάσει την δουλειά του και να γίνει ανεξάρτητος, παρέδωσε την Τάνια στον 16 για να της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία και έφυγε να πάει να βρει τον Μπαρο και να του κερδίσει την εμπιστοσύνη, ο Μπάρο δεν είναι χαζός παρόλο που δεν τον θέλει στα πόδια του γιατί ξέρει ότι εγώ θα τον διεκδικήσω πίσω, παρόλα αυτά τον πήρε κοντά του για να μπορέσει να έχει καλύτερη συνεργασία με μένα. Όσο και να ήθελε να τον σκοτώσει για να του βουλώσει το στόμα, ήξερε ότι αν το έκανε θα έχανε τα πάντα απο μένα και αυτό δεν τον σύμφερε.
Ένα μήνα μετά είχε καταφέρει να ανέβει στην κατάταξη και σήμερα επιτέλους θα τον έβλεπα, γιατί ήταν σε αγώνα επιπέδου μου και επέλεξα να κάνω εγώ τον άλφα τους.
Είχα πάει πιο νωρίς και είχα δώσει εντολή να μαζέψει άλλος τα φυλλάδια τους, ώστε να μην με δει, είχα πάρει και το cd και καθόμουν στο αμάξι μου στην θέση μου περιμένοντας να έρθουν όλοι για να τους στείλω την διαδρομή και να ξεκινήσουμε τον αγώνα.
Όταν ήρθε μπήκε μπροστά μου, είχε καταφέρει να κερδίσει την πρώτη θέση και γι αυτό ξεκίναγε τελευταίως, άνοιξα το κανάλι της κάμερας του και τον κοίταζα που είχε ένα στραβό χαμόγελο, είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε ότι ήμουν εγώ.
Αφού έστειλα την διαδρομή του αγώνα χωρίς να στείλω εντολές, έβαλα μπρος την μηχανή και μάρσαρα, τότε ο Έντουαρτ πάτησε το κουμπί της σύνδεσης του, δέχτηκα την κλήση του άλλα και πάλι δεν του μίλησα.
«τελικά είχες άδικο ήταν τρία τα τσιράκια και όχι τέσσερα» μου είπε και χαμογέλασα
«και πάλι λάθος τέσσερα ήταν»
«το τέταρτο αμάξι που με ακολουθούσε Μπέλα ήταν το δικό σου και εσύ με ρώτησες πόσα τσιράκια με κυνήγησαν και όχι πόσα αμάξια με ακολουθούσαν»
«τότε θα δεχτώ την απάντηση σου ως σωστή» του είπα και γέλασα δυνατά για να με ακούσει
«μου έλειψες πεισματάρικο πλάσμα»
«έχεις δουλειά μπροστά σου, γι αυτό καλό είναι να συγκεντρωθείς»
«στις διαταγές σας κυρία μου, άλλα μήπως ξεχάσατε να μου δώσετε εντολές?»
«δεν ήξερα ότι μετά απο τόση εμπειρία στους αγώνες είχες ακόμα ανάγκη για εντολές για να ξέρεις τι να κάνεις»
«δεν έχω ανάγκη τις εντολές άλλα να ακούσω την φωνή σου»
«τότε η εντολή μου είναι να τελειώσεις γρήγορα με αυτό τον αγώνα για να μπορέσω να σε πάρω και πάλι στην ομάδα μου»
«δεν θα σε απογοητεύσω»
«αυτό ακριβός περιμένω απο σένα» του είπα και έκλεισα την σύνδεση και βάλαμε πρώτη και ξεκινήσαμε.
Ο αγώνας ήταν αρκετά σκληρός και τον σφήνωναν απο όλες τις μεριές τα τσιράκια του του Τζεηκ γιατί ξέρανε ότι αν καταφέρεις να κερδίσει αυτόν τον αγώνα θα τον διεκδικούσα και αυτό δεν σύμφερε τον Τζεήκ προτιμούσε να τον έχει ο Μπάλο απο κοντά, παρόλα αυτά όμως με έξυπνο τρόπο τους κατατρόπωνε και τους την έβγαινε με έξυπνο τρόπο. Είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία άλλα ακόμα είχε αρκετή δουλειά, δεν τα έχεσε ούτε μια φορά και κάθε φορά που κατάφερνε να αποφύγει κάποιο στρίμωγμα πάντα έβαζε στο πρόσωπο του το στραβό χαμόγελο που αγαπούσα τόσο πολύ, για πρώτη φορά στην ιστορία αντί να κοιτάω εξονυχιστικά τον χάρτη κοίταζα περισσότερο εκείνον μέσα απο την κάμερα του αυτοκινήτου του. Μου είχε λείψει τόσο πολύ, φυσικά αυτή η κούρσα με κούρασε πάρα πολύ και όταν τελείωσε, είχα μια μάχη να δώσω και τώρα έπρεπε πάλι να βάλω το προσωπείο μου και να ξεκινήσω.
Πάρκαρα το αμάξι και περίμενα να τελειώσουν και οι άλλοι, το έβλεπα απο τον καθρέφτη που με ύφος νικητή άλλα πολύ σοβαρός και αυτό μου άρεσε, όσο σκληρός και να ήταν ο αγώνας εκείνος δεν το πήρε απάνω του. Αφού τερμάτισαν όλοι έκανα αντιγραφή του cd και πήγα να το παραδώσω. Την ώρα που πέρασα απο μπροστά του με κοίταξε με την άκρη του ματιού του χωρίς να καρφωθεί και δεν άλλαξε το ύφος του. Αυτό είναι το αγόρι μου, σκέφτηκα, ήξερε καλά πως να φέρεται, είχε μάθει πια το παιχνίδι.
Όταν παρέδωσα το cd γύρισα και πλησίασα τον κύκλο που ήταν όλοι μαζεμένοι.
«λοιπόν Μπάρο βλέπω έχεις νέο νικητή»
«Ιζαμπελαααα, κούκλα μου τι κάνεις?.............. είπε ο Μπάλο και ήρθε κοντά μου να με αγκαλιάσει, τον αγκάλιασα και εγώ και του έδωσα ένα φιλί στο στόμα........... ναι είδες ποιος θα το περίμενε ότι μέσα σε έναν μήνα θα έφτανε τόσο ψηλά»
«εγώ, για ποιον άλλο λόγο λες να τον επέλεξα?»
«μμμμμ και τώρα φαντάζομαι ότι ήρθες να τον διεκδικήσεις» μου είπε ειρωνικά
«μμμμ πολύ φαντασία έχεις» του είπα και εγώ με το ίδιο ύφος
«δεν θα τον διεκδικήσεις?» με ρώτησε με απορία στα μάτια
«δεν είχα σκοπό, βλέπω ότι έχεις κάνει καλή δουλειά μαζί του, άρα του κάνει καλό να είναι μαζί σου»
Φυσικά αυτό δεν σύμφερε τον Μπάλο, ο Εντουαρτ είχε γίνει πολύ ισχυρός μέσα στην συμμορία και αυτό μόνο μπελάδες του έφερνε και ήθελε όσο τίποτα να τον ξεφορτωθεί και γι αυτό τον εκπαίδευσε με τον καλύτερο τρόπο ώστε να πάρει γρήγορα την πρωτιά για να τον διεκδικήσω. χαχαχαχα δεν ξέρει με ποια έχει να κάνει
«μμμμμ κάτι μου βρωμάει εδώ» συνέχισε με δυσπιστία στα μάτια
«δεν σε καταλαβαίνω τι εννοείς και επειδή είμαι πολύ κουρασμένη, λέω να πηγαίνω και να σας αφήσω να χαρήτε την νίκη σας» είπα και αφού τους χαιρέτησα με ένα νεύμα άρχησα να πηγαίνω προς το αμάξι μου
«Μπέλα μια στιγμή» είπε τότε ο Μπάρο, ο Εντουαρτ δε, ήταν τελείως σοκαρισμένος με όλα αυτά άλλα το έκριβε καλά για να μην προδωθεί.
«συμβαίνει κάτι?»
«κάτι πας να κάνεις εσύ άλλα δεν το πιάνω, τι κρύβετε πίσω απο αυτήν την προσποίηση Μπέλα?»
«ποια προσποίηση Μπάλο, τον είχα μια φορά στην ομάδα μου, με απογοήτευσε και τώρα δεν τον θέλω πίσω, εσύ τι ζόρι τραβάς και πραγματικά τώρα αρχίσω να πιστεύω ότι γίνετε το αντίθετο»
«δηλαδή τι εννοείς»
«κάθε φορά που σου διεκδικώ κάποιον απο τους καλύτερους εσύ πάντα σκυλιάζεις, τώρα που αποφάσισα να σου αφήσω τον καλύτερο σου, γιατί αντί να χαίρεσαι προσπαθείς να μου τον πασάρεις? Τρέχει κάτι με τον μικρό που δεν έχω μάθει ακόμα?» με πήρε από το χέρι και με ξεκόλλησε απο τον κύκλο για να τα πούμε οι δύο μας
«για άκου να σου πω, μου τον φόρτωσες με το ζόρι μέχρι να τον κάνω ικανό τώρα που έγινε δεν τον θέλεις πίσω και μου λες ότι δεν βρομάει κάτι εδώ?»
«φυσικά και όχι, δεν σου κάνει πέτα τον, που κολλάς»
«είσαιιιιιι»
«σκύλα, ναι μου το είπαν και άλλοι, τώρα θες κάτι άλλο?»
«Μπέλα αν τον πετάξω έξω τότε θα είναι μόνος του»
«και εμένα γιατί θα πρέπει αυτό να με νοιάζει?»
«Μπέλα θα τον πετάξω απο την συμμορία δεν τον θέλω στα πόδια μου»
«κάντο............ του είπα και γύρισα προς τους υπόλοιπους που μας κοίταζαν χωρίς να καταλαβαίνουν τι γίνετε............ καληνύχτα αγόρια, πολύ καλό αγώνας και σήμερα, Έντουαρτ συγχαρητήρια για την νίκη πραγματικά σου άξιζε» είπα και πήγα στο αμάξι έβαλα μπρος και έφυγα αφήνοντας τους σύξυλους.
Πήγα στο γκαραζ του Τζες και περίμενα. Είχα δώσει εντολή στους δικούς μου να πάνε να τον μαζέψουν την στιγμή που θα τον πέταγε ο Μπάλο, με κουκούλες για να μην τους αναγνωρίσει κανείς. Μόλις μου τον φέρανε τον πετάξανε μέσα στο γκαραζ δεμένο και με κουκούλα στο πρόσωπο για να μην βλέπει ούτε την διαδρομή, άλλα ούτε και ποιοι ήταν αυτοί που τον είχαν απαγάγει. Παρόλο αυτά ήταν τρομερά ψύχραιμος. Έκανα νεύμα στα αγόρια και τότε τον αφήσανε στο πάτωμα και φύγανε, αφήνοντας μας μόνους.
«θα μου βγάλεις την κουκούλα ή προτιμάς να με έχεις έτσι για το υπόλοιπο της ζωής μου» είπε γελώντας, τον λατρεύω αυτόν τον άνθρωπο, ήταν τόσο έξυπνος.
«τι θα μου δώσεις για αντάλλαγμα» του είπα εγώ με τον ίδιο τόνο
«τα πάντα»
«τα πάντα? Άρα δεν μου κάνεις συγνώμη για την ταλαιπωρία, τώρα μπορείς να φύγεις»
«Μπέλα κόψε την πλάκα και λύσε με»
«αλλιώς τι?» είπα και άρχισε να γελάει
«έλα ματάκια μου γλυκά, περίμενα ένα μήνα γι αυτήν την στιγμή γιατί με βασανίζεις κι άλλο»
«προφανώς γιατί ακόμα δεν έχεις πάρει το μάθημα σου»
«οκ λοιπόν αν με λύσεις τότε θα σου δείξω πόσο σε αγαπάω και πόσο μου έλειψες»
«μμμμμ τώρα το πας καλύτερα» του είπα και τον έλυσα
Κατευθείαν έβγαλε την κουκούλα από το πρόσωπο του και με βούτηξε το πάτωμα και άρχισε να με φιλάει, τότε και εγώ τον άρπαξα απο τον λαιμό και άρχισα να βαθαίνω το φιλί μας.
«μου έλειψες πεισματάρικο πλάσμα» μου είπε με βαθιά φωνή πάνω στο στόμα μου και συνέχισε να με φιλάει με περισσότερο πάθος.
Αφού μείναμε χωρις αναπνοή με αγκάλιασε και εγώ τον έσφιξα πιο κοντά μου.
«και εσύ» του είπα μόνο και ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στον ώμο του και άρχισα να χαϊδεύω τα μαλλιά του.
«δηλαδή τώρα είμαι στην ομάδα σου?» είπε μετά απο μια στιγμή
«μην βιάζεσαι τόσο, για να καταφέρεις να μπεις στην ομάδα μου πρέπει πρώτα να προκαλέσεις τον Ρεηζερ»
«ποιος είναι πάλι αυτός?»
«αυτός είναι ο πιο ισχυρώς και το αφεντικό όλων αυτών των ηλιθίων που νομίζουν ότι είναι κάποιοι»
«τον σέβεσαι»
«φυσικά και τον σέβομαι, είναι ο μοναδικός που δεν έχω καταφέρει ακόμα να βάλω στο χέρι»
«και εγώ είμαι εδώ για να καταφέρω να τον κάνω να υποταχθεί σε σένα»
«λάθος είσαι εδώ για να μου βρεις το δικό του παραθυράκι ώστε να μπορέσουμε να τον κάνουμε να υποταχθεί»
«και πως θα το κάνω αυτό»
«αυτό πρέπει να το βρεις μόνο σου. Σήμερα ξεκουράσου εδώ και αύριο το πρωί θα σου στείλω συντεταγμένες για να ξέρεις απο που να ξεκινήσεις. Απο εδώ και πέρα είσαι μόνος σου και ανεξάρτητος, δεν ανήκεις σε κανέναν μας και έχεις μόνο αυτό το αυτοκίνητο στην διάθεση σου, γι αυτό πρόσεχε να μην σου το κερδίσει γιατί δεν θα μπορέσεις να το ξαναπάρεις πίσω ότι και να κάνεις» του είπα δύχνοντας του μια BMW, που όμοια της δεν είχε ξαναδεί
«εντάξει θα προσέχω»
«Έντουαρτ είναι ο πιο σκληρός και ο πιο ανελέητος απο όλους τους γι αυτό σου το τονίζω μην ξεκινήσεις με ελαφριά καρδιά γιατί θα χάσεις πριν καν φτάσεις σε αυτόν»
«ανησυχείς για μένα!»
«ναι βρε μπουμπουνα φυσικά και ανησυχώ, αυτό το αυτοκίνητο είναι η μόνη σου ευκαιρία για να κερδίσεις μια καινούργια ζωή, μην την χάσεις απο βλακεία»
«δεν θα την χάσω»
«το ελπίζω»
«θα φύγεις?»
«ναι είμαι πολύ κουρασμένη»
«και πότε θα σε ξαναδώ?»
«την ξέρεις την απάντηση, καληνύχτα» πριν προλάβω να σηκωθώ με έπιασε από την μέση και με σταμάτησε
«μου έλειψες πάρα πολύ»
«και εσύ» του είπα με ειλικρίνεια στα μάτια
Με πήρε στην αγκαλιά του και πήρε μια βαθιά ανάσα
«καληνύχτα» μου είπε και με άφησε, του χάιδεψα το μάγουλο και έφυγα.
Την άλλη μέρα το πρωί αυτό που του είχα ετοιμάσει δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα.
Του έστειλα μια διαδρομή όπου έπεσε κατευθείαν πάνω σε μπλόκο. Αμέσως τα μπατσικά άρχισαν να τον κυνηγούν και ένα σκληρό και ανελέητο πάρτι άρχισε με τον Έντουαρτ να είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Κατάφερνε να του ξεπερνά πολύ εύκολα άλλα δεν μπορούσε να τους ξεφύγει και έτσι σκέφτηκα να τον βοηθήσω λίγο.
«προσπάθησε να τους μαζέψεις όλους μαζί»
«Μπέλα τι πήγες και έκανες πάλι»
«σσσσς μετά αυτά, τώρα τα μάτια σου στον δρόμο, στον χάρτη θα βρεις σημεία που μπορείς να περάσεις απο εμπόδια που θα τους παγιδέψουν και θα τους κάνεις μεγάλη ζημιά»
«τα τρίγωνα?»
«ναι, τα στρογγυλά είναι σημεία που μπορείς να κρυφτείς, για να σε χάσουν άλλα μην τα χρησιμοποιήσεις αν δεν είσαι σίγουρος ότι κανείς δεν σε ακολουθεί, γιατί αλλιώς την έχεις άσχημα»
«οκ θα προσέχω»
«τώρα βρες γρήγορα έναν τρόπο να τους ξεφύγεις και μετά έλα στον Τζες, ο στόχος σου είναι να τους κάνεις μεγάλη ζημιά και τα μάτια σου 4 στα καρφιά, αν τα πατήσεις δε θα μπορείς να ξεφύγεις»
«οκ boss»
«κόψε τις βλακείες και πρόσεχε»
Άρχισε να μπαίνει στο παιχνίδι και κατάφερε να τους κάνει μεγάλη ζημιά.
«πρέπει να καταστρέψεις τουλάχιστον 4 περιπολικά»
«δεν περίμενα κάτι άλλο» είπε γελώντας και συνέχισε την τρελή του πορεία.
Αφού κατάφερε να καταστρέψει 5 περιπολικά άλλαξε πορεία και πήγαινε προς την γέφυρα που τον είχα πάει την πρώτη μέρα με τον Τζέηκ. Αυτό είναι το αγόρι μου, σκέφτηκα. Αφού την πέρασε με άνεση κατάφερε να ισορροπήσει το αμάξι και το ακινητοποίησε για να τους δει που πέφταν στον γκρεμό, γελώντας.
«μην γελάς και βάλε φτερά στα πόδια σου, τα τσιράκια του Ρεηζερ έχουν πάρει σήμα και έρχονται να δουν ποιος προκάλεσε την ζημιά, έλα εδώ όσο πιο γρήγορα μπορείς και πρόσεχε μην σε παρακολουθήσει κανένας. Δεν πρέπει να μάθουν ακόμα ποιος το προκάλεσε αυτό και φυσικά ότι είμαι εγώ απο πίσω. Οκ?»
«οκ έρχομαι»
μόλις μπήκε στο γκαραζ και είδα το αμάξι κόντεψα να λυθώ στα γέλια άλλα κρατήθηκα. Εκείνος βγήκε με ένα τεράστιο χαμόγελο και έτοιμος να έρθει να με πάρει αγκαλιά
«χρηστέ μουυυ πως το κατάντησες έτσι το αμάξι??» είπα με φρικαρισμένο ύφος
«ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου, αυτό ήταν κλάσης ανώτερο απο όλους τους αγώνες που έχω τρέξει μέχρι στιγμής, γιατί δεν με βάλατε να το κάνω πιο πριν?» είπε χωρίς να χάνει το γέλιο του άλλα απο την θέση που ήταν, κατάλαβε ότι δεν ήθελα να έρθει ακόμα κοντά μου.
«αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το πάρεις απάνω σου και προετοιμάσου, δεν θα το ξαναπώ, αυτό το αμάξι θα σου φτιάξει το καινούργιο σου μέλλον μην το ξαναδώ σε τέτοια χάλια και το πόσο που θα μου χρωστάς για να την επισκευή δεν ξεπληρώνετε με της υπηρεσίες σου έχε υπόψιν σου ότι απο εδώ και πέρα οτι επισκευή θα σου κάνει ο Τζες θα μου το χρωστάς»
«εδώ σου χρωστάω ολόκληρη την ζωή μου στα λεφτά θα κολλήσω?» συνέχισε ακόμα γελώντας
«πρόσεχε γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι συχαίνομαι τα γλυψήματα και τις κολακείες, αν θες να γίνεις το σκυλάκι μου απλά πες το και σταμάτα να κάνεις σαν χαζός»
«δεν πρόκειται να σε αφήσω να μου το χαλάσεις, νιώθω τόσο τέλεια που ότι και να πεις δεν με αγγίζει καρδιά μου»
«τα τσιράκια του Ρέηζερ ήδη είναι στον δρόμο και σε ψάχνουν, πάμε να φύγουμε απο εδώ πριν καταλάβουν σε ποιο γκαραζ το πάρκαρες και τα υπόλοιπα θα τα πούμε μετά..........του πέταξα με ύφος άλλα δεν πτοήθηκε το χαμόγελο και η γυαλάδα απο τα μάτια του ήταν πλέων μόνιμα στο πρόσωπο του, ιδίως τώρα που κατάλαβε ότι θα πάμε σπίτι και θα έχουμε επιτέλους την ευκαιρία να βρεθούμε και πάλι μόνοι μας..............Τζες σε δύο μέρες το θέλω έτοιμο»
«θα είναι έτοιμο» είπε ο Τζες και πήγα να μπω στο αμάξι, φυσικά δεν άργησε να μπει και ο Έντουαρτ αμέσως μετά απο μένα.
Στην διαδρομή δεν μίλαγα για να δω πως εκείνος θα ξεκίναγε την κουβέντα
«τελικά είχες δίκιο»
«πάντα έχω δίκιο...... τον έκοψα απότομα........ άλλα σε τι αναφέρεσαι συγκεκριμένα?» γέλασε και συνέχισε
«η εκπαίδευση που μας κάνουν στην σχολή είναι να μην πω καλύτερα» σήκωσα το ένα φρύδι ειρωνικά και τον κοίταξα στα μάτια
«για ποιο λόγο πιστεύεις ότι βάζουν εμάς να κάνουμε την δουλειά τους»
«τελικά δεν θα μου πεις ποια ακριβός είναι η δουλειά σου σωστά?»
«πολύ σωστά»
«γιατί? δεν μου έχεις εμπιστοσύνη?»
«δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό, άλλα όχι γι αυτό»
«γιατί τότε?»
«γιατί θα πρέπει να το ανακαλύψεις μόνος σου και τότε μόνο θα μου αποδείξεις ότι δεν έκανα λάθος απο την αρχή που σε διάλεξα»
«αλήθεια ποτέ δεν μου είπες»
«τι πράγμα?»
«τον Τζέηκ γιατί τον διάλεξες?»
«την ξέρεις ήδη αυτήν την απάντηση»
«επειδή είναι ο πιο καλά δικτυωμένος στα πράγματα?»
«Έντουαρτ δεν ξεκινάς καλά»
«Μπέλα και εσύ δεν βοηθάς»
«αν βοηθήσω πως θα μάθεις να χρησιμοποιείς το μυαλό σου»
«τότε γιατί είναι ο πιο επιρρεπείς απο όλους τους»
«τώρα το πας καλύτερα, ο πιο ισχυρός ήταν ο Μπαλο άλλα ο Μπάλο ξέρει να ξεχωρίζει τα προσωπικά απο τα επαγγελματικά και αυτό εμένα δεν με σύμφερε, ο αμέσως επόμενος ήταν ο Τζέηκ οποτε διάλεξα εκείνον γνωρίζοντας απο την αρχή ότι με τον Τζέηκ θα έχω στο χέρι και τον Μπαλο ταυτόχρονα και θα μπορούσα έτσι να παίξω το παιχνίδι μου σε διπλό ταμπλο. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια» του είπα και του έκλεισα το μάτι
«δηλαδή τους είχες ταυτόχρονα?»
«φυσικά»
«μμμμμ» απάντησε μόνο, ενώ ξέρει πια είμαι και τι μπορώ να κάνω, η ζήλια του για μένα τον τρώει
«δυστυχώς ή ευτυχώς για να πας μπροστά σε αυτήν την δουλειά πρέπει να περάσεις απο πολλά κρεβάτια για να αποδείξεις το πόσο ανελέητη είσαι, για σας είναι ευκολότερα τα πράγματα, γιατί δεν χρειάζεται να πάτε εσείς, έρχονται σε σας τα γκομενάκια που έχουν τέτοιες βλέψεις και θα πρέπει να έχεις το νου σου γιατί αν συνεχίσεις να τις απορρίπτεις θα καταλάβουν ότι κάτι πάει στραβά»
«δηλαδή μου λες να λέω ναι στις προκλήσεις?»
«φυσικά πως αλλιώς θα αποδείξεις ότι είσαι αδίστακτος και οτι δεν υπολογίζεις τίποτα προκειμένου να φτάσεις τον στόχο σου»
«και αυτό εσένα δεν σε ενοχλεί?» γέλασα με το σοκαρισμένο του ύφος
«Έντουαρτ ένα κρεβάτι δεν σημαίνει τίποτα μπροστά στον στόχο σου»
«δεν ρώτησα αυτό»
«τότε τι ρώτησες αν ζηλεύω?»
«ναι»
«όχι αγάπη μου εμένα δεν με ακουμπάνε αυτά»
«αγάπη μου?? Νόμιζα ότι είχα απαιτήσει να μην με αποκαλείς έτσι»
«και το έχασες το δικαίωμα όταν αποφάσισες να με προδώσεις»
«και νόμιζα ότι το ξανακέρδισα όταν αποφάσισες να με πας και πάλι στο σπίτι»
«αυτό νομίζεις??»
«κάνω λάθος?»
«φυσικά και κάνεις»
Εκείνη την στιγμή φτάσαμε στο σπίτι και δεν το συνέχισε
«ελπίζω να θυμάσαι που είναι το δωμάτιο σου, αν πεινάς κάλεσε την Μάργκαρετ να σου φέρει κάτι στο δωμάτιο σου, έχω πάρα πολύ δουλειά και δεν θέλω να σε έχω στα πόδια μου. Αν βαρεθείς επέλεξε το σαλόνι για να περάσεις την ώρα σου» του είπα και έφυγα για να κλειστώ στο γραφείο μου πριν προλάβει να αντιδράσει. Μέχρι το βράδυ δεν τον ξαναείδα.
Είχα κανονίσει να μην με ενοχλήσει κανείς, ήθελα να δω πόσο καλά είχε βάλει στο μυαλό του όλα όσα είπαμε στην διαδρομή και όπως το περίμενα τα είχε εμπεδώσει όλα.
Αφού έκανα ένα μπάνιο να χαλαρώσω ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και περίμενα την κίνηση του, η οποία δεν άργησε να γίνει. Έκλεισα τα μάτια και ξάπλωσα στο απόλυτο σκοτάδι έχοντας την πλάτη μου γυρισμένη προς την πόρτα ώστε να μην βλέπει το πρόσωπο μου. Σε λίγο μπήκε και κλείδωσε την πόρτα και ήρθε κοντά μου, εγώ έκανα ότι κοιμόμουν και έκρυψα καλά τις αντιδράσεις μου για να το πιστέψει και όντως το πίστεψε ή απλά σεβάστηκε την επιθυμία μου. Σήκωσε το σεντόνι ξάπλωσε δίπλα μου, μας σκέπασε και με πήρε αγκαλιά, μου έδωσε ένα φιλί στον ώμο και εγώ συνεχίζοντας να κάνω ότι κοιμάμαι πήρα μια βαθιά τρεμάμενη αναπνοή, δείχνοντας του την ανατριχίλα που μου προκάλεσε ακούμπησα το πίσω μέρος του κεφαλιού μου πάνω στο στήθος του και άφησα τον εαυτό μου να αποκοιμηθεί. Μου έδωσε άλλο ένα φιλί στα μαλλιά μου, μου είπε
«καληνύχτα πεισματάρα μου» με έσφιξε πιο κοντά του για να νιώσω το γυμνό του κορμί και άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να κοιμηθεί.
