Όταν έφυγε, πήρα απο την ντουλάπα μου ένα σέξι σετάκι που κάλυπτε μόνο τα απαραίτητα έβαλα τα παπούτσια μου έτριψα τα σγουρά μαλλιά μου με την πετσέτα, τα άφησα να πέσουν πάνω στους ώμους μου ελεύθερα, τα έστρωσα με τα χέρια μου , κατέβηκα στην κουζίνα και αμέσως έπιασα δουλειά.
Όταν εμφανίστηκε στην κουζίνα, έκατσε στην πόρτα με σταυρωμένα τα χέρια του στο στήθος και με χάζευε με ένα στραβό χαμόγελο που μου έκοψε την ανάσα.
«το ότι θα σε έβλεπα σε μια κουζίνα να μαγειρεύεις» είπε και κούνησε το κεφάλι του γελώντας.
«όταν αναγκάζεσαι 15 χρονών να μείνεις μόνος σου με έναν αδελφό που υποτίθεται ότι πρέπει να σε προσέχει, ενώ εκείνος ήδη είναι μπλεγμένος βαθιά σε συμμορίες και σε ναρκωτικά, τότε όσο καλομαθημένος και να είσαι πολύ γρήγορα παίρνεις τον ρόλο του ενήλικα και κάνεις τα πάντα για να επιβιώσεις»
«λυπάμαι γι αυτό»
«μην λυπάσαι μπορεί να πόνεσε πολύ άλλα μου έφτιαξε μια ζωή που δεν περίμενα ότι θα την λατρέψω τόσο»
«και οι γονείς σου?» πάγωσα στην θέση μου και κοίταξα τον απέναντι τοίχο προσπαθώντας να ελέγξω τα δάκρυα μου, αμέσως ένιωσε την διαφορά και ήρθε και με πήρε στην αγκαλιά του και έβαλε το κεφάλι του πάνω στο δικό μου αφήνοντας ένα φιλί στα υγρά μου μαλλιά.
«τους γονείς μου καθώς και την μεγαλύτερη αδελφή μου, τους χάσαμε σε ένα τροχαίο. Εγώ ήμουν μέσα στο αμάξι και ήμουν η μόνη που γλίτωσε από το ατύχημα» του είπα και γύρισα να τον αντικρίσω στα μάτια, αφήνοντας τον να δει τον πόνο μου. Με έσφιξε στην αγκαλιά του, αλλά δεν μίλησε, ήξερε ακριβός το συναίσθημα και ήξερε ότι τα λόγια ήταν περιττά και για τους δυο μας.
Γύρισα να συνεχίσω το ανακάτεμα και συνέχισα
«ελπίζω να σου αρέσουν τα καυτερά» του είπα γυρίζοντας με σηκωμένο το φρύδι να δω την αντίδραση του
«νομίζω ότι αυτό το έχω αποδείξει ήδη» είπε και γελάσαμε μαζί
Μόλις το φαγητό ήταν έτοιμο έβαλα στα πιάτα και τα ακούμπησα στο τραπέζι της κουζίνας, άνοιξα και ένα μπουκάλι κρασί και έκατσα απέναντι του.
«στην υγειά μας» μου είπε και μου έτεινε το ποτήρι του για να το τσουγκρίσει με το δικό μου
«στην ευτυχία μας» του είπα και το τσούγκρισα μαζί του και εκείνος μου χαμογέλασε
Τότε αρχίσαμε να τρώμε σιωπηλά κοιτώντας ο ένας τον άλλο στα μάτια. Μόλις τελειώσαμε το φαγητό σηκωθήκαμε και πήγαμε τα πιάτα στον νεροχύτη και εγώ άρχισα να τα πλένω, με τον Έντουαρτ δίπλα μου να με βοηθάει.
«πως μπλέχτηκες εσύ σε όλα αυτά?» με ρώτησε με πραγματική περιέργεια, αφού είχε καταλάβει ότι όλα αυτά όχι μόνο με αηδιάζανε όταν έμεινα μόνη μου, άλλα μου στερούσαν και το ίδιο μου το μέλλον εξαιτίας τους.
«δεν είχα άλλη επιλογή, ο Τζες ήταν ήδη ενήλικος ενώ εγώ όχι και αν δεν έκανα κάτι γρήγορα να τον ξεμπλέξω απο όλα αυτά, θα με έστελναν σε ίδρυμα και εγώ δεν θα το άντεχα αυτό»
«και ξέμπλεξες τον Τζες και βρέθηκες εσύ μπλεγμένη?»
«όπως εσύ, έτσι και εγώ, μόλις γνώρισα την μαγεία του δρόμου δεν μπορούσα να την βγάλω πια απο την ζωή μου»
«ενώ ο Τζες?»
«η οδήγηση για τον Τζες είναι ένα μέσων γι αυτό που του αρέσει πραγματικά να κάνει, στην συμμορία τον κρατάγανε για το πάθος του να φτιάχνει τα αυτοκίνητα και όχι για να τρέχει με αυτά, οι αγώνες τον αφήνουν παγερά αδιάφορο»
«γι αυτό και έγινε ο καλύτερος στον τομέα αυτό»
«πολύ σωστά και γι αυτό και τον έχω μόνο εγώ» του είπα και του έκλεισα το μάτι. Τώρα είχαμε τελειώσει με τα πιάτα και τον πήρα απο το χέρι και τον οδήγησα στο σαλόνι, άναψα το τζάκι και αφού έβαλα απαλή μουσική έκατσα στην αγκαλιά του να απολαύσουμε την ατμόσφαιρα, έκλεισα τα μάτια και με πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του.
Μόλις άνοιξα τα μάτια τέντωσα το πονεμένο μου κορμί και γύρισα να τον κοιτάξω στα μάτια. Μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο, μου χαμογέλασε και του χάρισα και εγώ το πιο ζεστό χαμόγελο μου.
«τι ώρα είναι?»
«έχει πάει 10»
«πλάκα μου κάνεις, ήμαστε επιτέλους μόνοι και εγώ κοιμάμαι τόσες ώρες? Γιατί δεν με ξύπνησες?»
«δεν πειράζει καρδιά μου, φαίνεται ότι το είχες μεγάλη ανάγκη»
«να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιμήθηκα τόσο ήρεμα»
«αυτό κατάλαβα και εγώ και δεν πήγε η καρδιά μου να σε ξυπνήσω» είπε και μου χάρισε πάλι εκείνο το στραβό και ζεστό χαμόγελο του που έκανε την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.
Έβαλα το χέρι μου πάνω στο μάγουλο του και τον έφερα πιο κοντά. Άρχισε να με φιλάει με τον τρόπο που μόνο εκείνος ήξερε και ανατρίχιασα, κατέβασα το χέρι μου στο πουκάμισο του και άρχισα σιγά σιγά να το ξεκουμπώνω και εκείνος αμέσως άρχισε να με χαϊδεύει στον ώμο μου και σιγά σιγά να κατεβαίνει προς το στήθος μου, όταν έλυσε τον κόμπο απο τον λαιμό μου και άφησε το στήθος μου εκτεθειμένο, άρχισε με το χέρι του να το αγγίζει αισθησιακά θαυμάζοντας το.
Όταν εμφανίστηκε στην κουζίνα, έκατσε στην πόρτα με σταυρωμένα τα χέρια του στο στήθος και με χάζευε με ένα στραβό χαμόγελο που μου έκοψε την ανάσα.
«το ότι θα σε έβλεπα σε μια κουζίνα να μαγειρεύεις» είπε και κούνησε το κεφάλι του γελώντας.
«όταν αναγκάζεσαι 15 χρονών να μείνεις μόνος σου με έναν αδελφό που υποτίθεται ότι πρέπει να σε προσέχει, ενώ εκείνος ήδη είναι μπλεγμένος βαθιά σε συμμορίες και σε ναρκωτικά, τότε όσο καλομαθημένος και να είσαι πολύ γρήγορα παίρνεις τον ρόλο του ενήλικα και κάνεις τα πάντα για να επιβιώσεις»
«λυπάμαι γι αυτό»
«μην λυπάσαι μπορεί να πόνεσε πολύ άλλα μου έφτιαξε μια ζωή που δεν περίμενα ότι θα την λατρέψω τόσο»
«και οι γονείς σου?» πάγωσα στην θέση μου και κοίταξα τον απέναντι τοίχο προσπαθώντας να ελέγξω τα δάκρυα μου, αμέσως ένιωσε την διαφορά και ήρθε και με πήρε στην αγκαλιά του και έβαλε το κεφάλι του πάνω στο δικό μου αφήνοντας ένα φιλί στα υγρά μου μαλλιά.
«τους γονείς μου καθώς και την μεγαλύτερη αδελφή μου, τους χάσαμε σε ένα τροχαίο. Εγώ ήμουν μέσα στο αμάξι και ήμουν η μόνη που γλίτωσε από το ατύχημα» του είπα και γύρισα να τον αντικρίσω στα μάτια, αφήνοντας τον να δει τον πόνο μου. Με έσφιξε στην αγκαλιά του, αλλά δεν μίλησε, ήξερε ακριβός το συναίσθημα και ήξερε ότι τα λόγια ήταν περιττά και για τους δυο μας.
Γύρισα να συνεχίσω το ανακάτεμα και συνέχισα
«ελπίζω να σου αρέσουν τα καυτερά» του είπα γυρίζοντας με σηκωμένο το φρύδι να δω την αντίδραση του
«νομίζω ότι αυτό το έχω αποδείξει ήδη» είπε και γελάσαμε μαζί
Μόλις το φαγητό ήταν έτοιμο έβαλα στα πιάτα και τα ακούμπησα στο τραπέζι της κουζίνας, άνοιξα και ένα μπουκάλι κρασί και έκατσα απέναντι του.
«στην υγειά μας» μου είπε και μου έτεινε το ποτήρι του για να το τσουγκρίσει με το δικό μου
«στην ευτυχία μας» του είπα και το τσούγκρισα μαζί του και εκείνος μου χαμογέλασε
Τότε αρχίσαμε να τρώμε σιωπηλά κοιτώντας ο ένας τον άλλο στα μάτια. Μόλις τελειώσαμε το φαγητό σηκωθήκαμε και πήγαμε τα πιάτα στον νεροχύτη και εγώ άρχισα να τα πλένω, με τον Έντουαρτ δίπλα μου να με βοηθάει.
«πως μπλέχτηκες εσύ σε όλα αυτά?» με ρώτησε με πραγματική περιέργεια, αφού είχε καταλάβει ότι όλα αυτά όχι μόνο με αηδιάζανε όταν έμεινα μόνη μου, άλλα μου στερούσαν και το ίδιο μου το μέλλον εξαιτίας τους.
«δεν είχα άλλη επιλογή, ο Τζες ήταν ήδη ενήλικος ενώ εγώ όχι και αν δεν έκανα κάτι γρήγορα να τον ξεμπλέξω απο όλα αυτά, θα με έστελναν σε ίδρυμα και εγώ δεν θα το άντεχα αυτό»
«και ξέμπλεξες τον Τζες και βρέθηκες εσύ μπλεγμένη?»
«όπως εσύ, έτσι και εγώ, μόλις γνώρισα την μαγεία του δρόμου δεν μπορούσα να την βγάλω πια απο την ζωή μου»
«ενώ ο Τζες?»
«η οδήγηση για τον Τζες είναι ένα μέσων γι αυτό που του αρέσει πραγματικά να κάνει, στην συμμορία τον κρατάγανε για το πάθος του να φτιάχνει τα αυτοκίνητα και όχι για να τρέχει με αυτά, οι αγώνες τον αφήνουν παγερά αδιάφορο»
«γι αυτό και έγινε ο καλύτερος στον τομέα αυτό»
«πολύ σωστά και γι αυτό και τον έχω μόνο εγώ» του είπα και του έκλεισα το μάτι. Τώρα είχαμε τελειώσει με τα πιάτα και τον πήρα απο το χέρι και τον οδήγησα στο σαλόνι, άναψα το τζάκι και αφού έβαλα απαλή μουσική έκατσα στην αγκαλιά του να απολαύσουμε την ατμόσφαιρα, έκλεισα τα μάτια και με πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του.
Μόλις άνοιξα τα μάτια τέντωσα το πονεμένο μου κορμί και γύρισα να τον κοιτάξω στα μάτια. Μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο, μου χαμογέλασε και του χάρισα και εγώ το πιο ζεστό χαμόγελο μου.
«τι ώρα είναι?»
«έχει πάει 10»
«πλάκα μου κάνεις, ήμαστε επιτέλους μόνοι και εγώ κοιμάμαι τόσες ώρες? Γιατί δεν με ξύπνησες?»
«δεν πειράζει καρδιά μου, φαίνεται ότι το είχες μεγάλη ανάγκη»
«να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιμήθηκα τόσο ήρεμα»
«αυτό κατάλαβα και εγώ και δεν πήγε η καρδιά μου να σε ξυπνήσω» είπε και μου χάρισε πάλι εκείνο το στραβό και ζεστό χαμόγελο του που έκανε την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.
Έβαλα το χέρι μου πάνω στο μάγουλο του και τον έφερα πιο κοντά. Άρχισε να με φιλάει με τον τρόπο που μόνο εκείνος ήξερε και ανατρίχιασα, κατέβασα το χέρι μου στο πουκάμισο του και άρχισα σιγά σιγά να το ξεκουμπώνω και εκείνος αμέσως άρχισε να με χαϊδεύει στον ώμο μου και σιγά σιγά να κατεβαίνει προς το στήθος μου, όταν έλυσε τον κόμπο απο τον λαιμό μου και άφησε το στήθος μου εκτεθειμένο, άρχισε με το χέρι του να το αγγίζει αισθησιακά θαυμάζοντας το.
«το λατρεύω αυτό το στήθος»
«και γιατί αυτό?» του είπα ανασηκώνοντας τα φρύδια
«γιατί όποτε το αγγίζω σου λυγίζει της αντιστάσεις σου και σε κάνει να λιώνεις στα χέρια μου»
«έτσι πιστεύεις?» του είπα γελώντας και αμέσως έβαλα το προσωπείο μου για να κρύψω όλα μου τα συναισθήματα ώστε να τον κάνω να προσπαθήσει να μου το αποδείξει.
«μμχμμμ» είπε και άρχισε να το φιλάει και να το γλύφει, χωρίς να παίρνει ανταπόκριση απο μένα. Σήκωσε το κεφάλι του και αντίκρισε την ματιά μου
«δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε ζηλεύω»
«με ζηλεύεις γιατί?»
«γιατί μπορείς και κρύβεις τόσο εύκολα όλα σου τα συναισθήματα»
«δεν τα κρύβω»
«εγώ λέω ότι τα κρύβεις και πολύ καλά μάλιστα» είπε και έβαλε το χέρι του ακριβός κάτω απο το λάστιχο του εσωρούχου μου, και ακολουθώντας αισθησιακά την διαδρομή του έφτασε στην φλόγα μου και ανατρίχιασε μόλις ένιωσε το πόσο υγρή και καυτή ήταν.
«βλέπεις, μπορείς να κρύβεσαι καλά πίσω απο το πρόσωπο σου άλλα το σώμα σου πάντα σε προδίδει»
«ναι αλλά ακόμα δεν έχεις ανακαλύψει ποιος είναι ακριβός ο λόγος που συμβαίνει αυτό»
«έτσι νομίζεις»
«δεν μου έχεις αποδείξει ακόμα ότι τον έχεις βρει»
«μμμμμ, για να δω λοιπόν πόσο καλά σε ξέρω............... είπε και έβαλε το δάχτυλο του βαθιά μέσα μου ακουμπώντας το τέρμα μου και παίζοντας με αυτό.......... πρώτον, ο λόγος που σε κάνει να ανάβεις τόσο πολύ είναι η ματιά μου............ σταμάτησε να δει τις αντιδράσεις μου άλλα εγώ το έπαιζα ακόμα άνετη και αδιάφορη, γέλασε και συνέχισε.............. γιατί μέσα σε αυτήν βλέπεις όλη μου την αγάπη για σένα και είμαι ο μόνος που σου την έχει δείξει γιατί είμαι ο μόνος που σε έχει αγαπήσει τόσο πολύ............ εγώ μπορεί να μην αντέδρασα άλλα η καυτή μου λάβα με πρόδωσε και του έδωσε την απάντηση που ζητούσε............... δεύτερον, είναι ο τρόπος που σε φιλάω, κανείς άλλος δεν σε έχει φιλήσει με τόσο πάθος βάζοντας εσένα πάνω απο τον ίδιο του τον εαυτό, γιατί όλοι αυτοί που περάσαν απο το κορμί σου, το μόνο που ζητάγανε απο αυτό ήταν να πάρουν και όχι να του δώσουν απόλαυση.................. και πάλι δεν αντέδρασα, αλλά η υγρασία μου που είχε γίνει περισσότερη και πάλι του έδωσε την απάντηση που ζητούσε και συνέχισε ......... και τρίτον, γιατί είμαι ο μόνος που έχει κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή σου, γιατί την κοιτάω απο ενδιαφέρον και αγάπη και όχι απο συμφέρων όπως κάνανε όλοι αυτοί..............είπε και τότε τον άρπαξα και τον πήρα στην αγκαλιά μου να του δείξω ότι όχι μόνο είχε 100% δίκιο σε όσα είπε άλλα και ότι τον αγαπώ και εγώ τόσο βαθιά όσο και αυτός............ και εγώ σε αγαπώ βασίλισσα μου και θα κάνω τα πάντα για να σου το δείχνω με κάθε τρόπο»
Τότε λύγισαν όλες μου οι αντιστάσεις και άρχισα να κλαίω στην αγκαλιά του χωρίς ντροπή. Αφού ηρέμησα σήκωσα την ματιά μου και τον αντίκρισα, μου σκούπισε τα μάγουλα μου και μου έδωσε ένα απαλό φιλί στα χείλια.
«θα πάω στο δωμάτιο μου για λίγο μην με ακολουθήσεις εντάξει?» του είπα κλείνοντας τα μάτια
«θα πάω να φτιάξω κάτι να φάμε, όταν είσαι έτοιμη έλα να με βρεις» μου είπε και μου έδωσε ακόμα ένα φιλί, αφήνοντας μου χρόνο για να μπορέσω να ανασυγκροτηθώ.
Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και κλείστηκα προσπαθώντας να βρω και πάλι τον εαυτό μου, πως κατάφερνε αυτός ο άνθρωπος να με κάνει να χάνω την γη κάτω απο τα πόδια μου. Ακόμα και τώρα που είμαστε μόνοι μας, θέλω να του δείξω ποια είμαι εγώ πραγματικά άλλα μου είναι πολύ δύσκολο να αφήνομαι τελείως, έχω να το κάνω απο 14 χρονών και τώρα όσο και να ξέρω ότι είναι αληθινός, μετά απο όσα έχουν δει τα μάτια μου και όσα έχω ζήσει, δεν μπορώ να το κάνω και πάλι. Όμως με ξέρει καλύτερα και απο όσο ξέρω εγώ τον εαυτό μου και μου δίνει τον χρόνο μου για να μπορέσω να κρατήσω τις ισορροπίες μου.
Δεν έχασα άλλο καιρό και πήγα να κάνω ένα ντουζάκι να χαλαρώσω, ίσιωσα τα μαλλιά μου και φόρεσα ένα σέξι φόρεμα για να τον γοητεύσω.
Όταν έφτασα στην κουζίνα ήταν χωμένος μέσα στο ντουλάπι και έψαχνε μανιωδώς. Συγκράτησα το γέλιο μου και αφού παρατήρησα τι του έλειπε, το πήρα στα χέρια μου και όπως ήταν με την πλάτη γυρισμένη το έβαλα μπροστά του. Τα έχασε και κοκάλωσε
«μήπως ψάχνεις αυτό?»
«πως το ήξερες?» είπε και γύρισε να με κοιτάξει
«αν δεν ήμουν παρατηρητική δεν θα ήμουν ζωντανή τώρα........είπα και γέλασα, γέλασε και εκείνος άλλα με την ματιά του με σάρωνε απο πάνω ως κάτω με κομμένη την ανάσα........ πάνω στο κρεβάτι σου, σου έχω αφήσει ρούχα, πήγαινε να ντυθείς και θα συνεχίσω εγώ εδώ»
«δεν πάει έτσι, είπα ότι το βραδινό είναι δικό μου»
«δεν πειράζει άλλη φορά, άλλωστε είναι έτοιμο, εγώ μόνο το σερβίρισμα θα κάνω» του άφησα ένα φιλί στην μύτη και γύρισα προς την κουζίνα για να τελειώσω το μαγείρεμα του.
Έφυγε για να πάει να ετοιμαστεί και εγώ ετοίμασα την τραπεζαρία, άναψα όλα τα κεριά και τον περίμενα να κατέβει. Μόλις έφτασε στην πόρτα, στάθηκε για μια στιγμή και κοίταξε γύρο του, εμένα μου κόπηκε η ανάσα, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει πιο όμορφος άπο όσο ήταν.
Παρατήρησε την ματιά μου και γέλασε με το στραβό του χαμόγελο που τόσο λατρεύω. Έκατσε απέναντι μου με σηκωμένο το φρύδι του
«πως και δεν κάθεσαι στην κεφαλή σήμερα»
«θα ήθελες να είμαι απο πάνω ή ίσοι για μια φορά?»
«όχι εντάξει το παραδέχομαι μου αρέσει που σκέφτηκες να κάτσεις αντίκρυ μου με αυτήν την σκέψη άλλα θα σε προτιμούσα δίπλα μου»
«τότε να μην σου χαλάσω το χατήρι» είπα και άλλαξα θέση, μου κράτησε το χέρι και σκύβοντας κοντά μου, μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί. Κάνει ζέστη ή εγώ ζεσταίνομαι πολύ σήμερα. Σκέφτηκα και γέλασα
«που είναι το αστείο?»
«τίποτα κάτι σκεφτόμουν, σε τι θα πιούμε σήμερα?»
«δεν θα μου πεις το αστείο?»
«καλά αφού το θες τόσο πολύ, σκεφτόμουν ότι κάνει πολύ ζέστη σήμερα» είπα με ένα πονηρό χαμόγελο
«μμμμ και εγώ το ίδιο σκεφτόμουν» απάντησε και γέλασε και εκείνος
«σε τι θες να πιούμε?»
«τι λες στην αγάπη μας?»
«και γιατί αυτό?» του είπα ανασηκώνοντας τα φρύδια
«γιατί όποτε το αγγίζω σου λυγίζει της αντιστάσεις σου και σε κάνει να λιώνεις στα χέρια μου»
«έτσι πιστεύεις?» του είπα γελώντας και αμέσως έβαλα το προσωπείο μου για να κρύψω όλα μου τα συναισθήματα ώστε να τον κάνω να προσπαθήσει να μου το αποδείξει.
«μμχμμμ» είπε και άρχισε να το φιλάει και να το γλύφει, χωρίς να παίρνει ανταπόκριση απο μένα. Σήκωσε το κεφάλι του και αντίκρισε την ματιά μου
«δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε ζηλεύω»
«με ζηλεύεις γιατί?»
«γιατί μπορείς και κρύβεις τόσο εύκολα όλα σου τα συναισθήματα»
«δεν τα κρύβω»
«εγώ λέω ότι τα κρύβεις και πολύ καλά μάλιστα» είπε και έβαλε το χέρι του ακριβός κάτω απο το λάστιχο του εσωρούχου μου, και ακολουθώντας αισθησιακά την διαδρομή του έφτασε στην φλόγα μου και ανατρίχιασε μόλις ένιωσε το πόσο υγρή και καυτή ήταν.
«βλέπεις, μπορείς να κρύβεσαι καλά πίσω απο το πρόσωπο σου άλλα το σώμα σου πάντα σε προδίδει»
«ναι αλλά ακόμα δεν έχεις ανακαλύψει ποιος είναι ακριβός ο λόγος που συμβαίνει αυτό»
«έτσι νομίζεις»
«δεν μου έχεις αποδείξει ακόμα ότι τον έχεις βρει»
«μμμμμ, για να δω λοιπόν πόσο καλά σε ξέρω............... είπε και έβαλε το δάχτυλο του βαθιά μέσα μου ακουμπώντας το τέρμα μου και παίζοντας με αυτό.......... πρώτον, ο λόγος που σε κάνει να ανάβεις τόσο πολύ είναι η ματιά μου............ σταμάτησε να δει τις αντιδράσεις μου άλλα εγώ το έπαιζα ακόμα άνετη και αδιάφορη, γέλασε και συνέχισε.............. γιατί μέσα σε αυτήν βλέπεις όλη μου την αγάπη για σένα και είμαι ο μόνος που σου την έχει δείξει γιατί είμαι ο μόνος που σε έχει αγαπήσει τόσο πολύ............ εγώ μπορεί να μην αντέδρασα άλλα η καυτή μου λάβα με πρόδωσε και του έδωσε την απάντηση που ζητούσε............... δεύτερον, είναι ο τρόπος που σε φιλάω, κανείς άλλος δεν σε έχει φιλήσει με τόσο πάθος βάζοντας εσένα πάνω απο τον ίδιο του τον εαυτό, γιατί όλοι αυτοί που περάσαν απο το κορμί σου, το μόνο που ζητάγανε απο αυτό ήταν να πάρουν και όχι να του δώσουν απόλαυση.................. και πάλι δεν αντέδρασα, αλλά η υγρασία μου που είχε γίνει περισσότερη και πάλι του έδωσε την απάντηση που ζητούσε και συνέχισε ......... και τρίτον, γιατί είμαι ο μόνος που έχει κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή σου, γιατί την κοιτάω απο ενδιαφέρον και αγάπη και όχι απο συμφέρων όπως κάνανε όλοι αυτοί..............είπε και τότε τον άρπαξα και τον πήρα στην αγκαλιά μου να του δείξω ότι όχι μόνο είχε 100% δίκιο σε όσα είπε άλλα και ότι τον αγαπώ και εγώ τόσο βαθιά όσο και αυτός............ και εγώ σε αγαπώ βασίλισσα μου και θα κάνω τα πάντα για να σου το δείχνω με κάθε τρόπο»
Τότε λύγισαν όλες μου οι αντιστάσεις και άρχισα να κλαίω στην αγκαλιά του χωρίς ντροπή. Αφού ηρέμησα σήκωσα την ματιά μου και τον αντίκρισα, μου σκούπισε τα μάγουλα μου και μου έδωσε ένα απαλό φιλί στα χείλια.
«θα πάω στο δωμάτιο μου για λίγο μην με ακολουθήσεις εντάξει?» του είπα κλείνοντας τα μάτια
«θα πάω να φτιάξω κάτι να φάμε, όταν είσαι έτοιμη έλα να με βρεις» μου είπε και μου έδωσε ακόμα ένα φιλί, αφήνοντας μου χρόνο για να μπορέσω να ανασυγκροτηθώ.
Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και κλείστηκα προσπαθώντας να βρω και πάλι τον εαυτό μου, πως κατάφερνε αυτός ο άνθρωπος να με κάνει να χάνω την γη κάτω απο τα πόδια μου. Ακόμα και τώρα που είμαστε μόνοι μας, θέλω να του δείξω ποια είμαι εγώ πραγματικά άλλα μου είναι πολύ δύσκολο να αφήνομαι τελείως, έχω να το κάνω απο 14 χρονών και τώρα όσο και να ξέρω ότι είναι αληθινός, μετά απο όσα έχουν δει τα μάτια μου και όσα έχω ζήσει, δεν μπορώ να το κάνω και πάλι. Όμως με ξέρει καλύτερα και απο όσο ξέρω εγώ τον εαυτό μου και μου δίνει τον χρόνο μου για να μπορέσω να κρατήσω τις ισορροπίες μου.
Δεν έχασα άλλο καιρό και πήγα να κάνω ένα ντουζάκι να χαλαρώσω, ίσιωσα τα μαλλιά μου και φόρεσα ένα σέξι φόρεμα για να τον γοητεύσω.
Όταν έφτασα στην κουζίνα ήταν χωμένος μέσα στο ντουλάπι και έψαχνε μανιωδώς. Συγκράτησα το γέλιο μου και αφού παρατήρησα τι του έλειπε, το πήρα στα χέρια μου και όπως ήταν με την πλάτη γυρισμένη το έβαλα μπροστά του. Τα έχασε και κοκάλωσε
«μήπως ψάχνεις αυτό?»
«πως το ήξερες?» είπε και γύρισε να με κοιτάξει
«αν δεν ήμουν παρατηρητική δεν θα ήμουν ζωντανή τώρα........είπα και γέλασα, γέλασε και εκείνος άλλα με την ματιά του με σάρωνε απο πάνω ως κάτω με κομμένη την ανάσα........ πάνω στο κρεβάτι σου, σου έχω αφήσει ρούχα, πήγαινε να ντυθείς και θα συνεχίσω εγώ εδώ»
«δεν πάει έτσι, είπα ότι το βραδινό είναι δικό μου»
«δεν πειράζει άλλη φορά, άλλωστε είναι έτοιμο, εγώ μόνο το σερβίρισμα θα κάνω» του άφησα ένα φιλί στην μύτη και γύρισα προς την κουζίνα για να τελειώσω το μαγείρεμα του.
Έφυγε για να πάει να ετοιμαστεί και εγώ ετοίμασα την τραπεζαρία, άναψα όλα τα κεριά και τον περίμενα να κατέβει. Μόλις έφτασε στην πόρτα, στάθηκε για μια στιγμή και κοίταξε γύρο του, εμένα μου κόπηκε η ανάσα, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει πιο όμορφος άπο όσο ήταν.
Παρατήρησε την ματιά μου και γέλασε με το στραβό του χαμόγελο που τόσο λατρεύω. Έκατσε απέναντι μου με σηκωμένο το φρύδι του
«πως και δεν κάθεσαι στην κεφαλή σήμερα»
«θα ήθελες να είμαι απο πάνω ή ίσοι για μια φορά?»
«όχι εντάξει το παραδέχομαι μου αρέσει που σκέφτηκες να κάτσεις αντίκρυ μου με αυτήν την σκέψη άλλα θα σε προτιμούσα δίπλα μου»
«τότε να μην σου χαλάσω το χατήρι» είπα και άλλαξα θέση, μου κράτησε το χέρι και σκύβοντας κοντά μου, μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί. Κάνει ζέστη ή εγώ ζεσταίνομαι πολύ σήμερα. Σκέφτηκα και γέλασα
«που είναι το αστείο?»
«τίποτα κάτι σκεφτόμουν, σε τι θα πιούμε σήμερα?»
«δεν θα μου πεις το αστείο?»
«καλά αφού το θες τόσο πολύ, σκεφτόμουν ότι κάνει πολύ ζέστη σήμερα» είπα με ένα πονηρό χαμόγελο
«μμμμ και εγώ το ίδιο σκεφτόμουν» απάντησε και γέλασε και εκείνος
«σε τι θες να πιούμε?»
«τι λες στην αγάπη μας?»
«στην αγάπη μας τότε»
Για λίγη ώρα δεν μιλούσαμε, τρώγαμε ανταλλάσσοντας πονηρά χαμόγελα, ώσπου δεν άντεξε την σιωπή.
«Μπέλα θα σε ρωτήσω κάτι άλλα θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά και χωρίς πειράγματα»
«για πες»
«τι θα έκανες στην περίπτωση που θα αποφάσιζα ότι αυτή η ζωή δεν μου ταιριάζει?»
«βλέπω έχουμε δεύτερες σκέψεις ε?» του είπα πειραχτικά
«Μπέλααα το ξέρει ότι δεν σε ρωτάω γι αυτόν τον λόγο»
«τότε γιατί δεν μου κάνεις την σωστή ερώτηση?»
«και ποια είναι αυτή κατά την γνώμη σου?»
«τι έκανα τον Ντάνο εκείνη την ημέρα»
«και γιατί να με ενδιαφέρει τι τον έκανες?»
«δεν σε ενδιαφέρει η τύχη του Ντάνο άλλα ο τρόπος που λειτουργώ εγώ. Το τι θα έκανα στην περίπτωση που θα άλλαζες γνώμη το ξέρεις ήδη» του είπα και τον κοίταξα μέσα στα μάτια
«εντάξει οκ παραδίνομαι»
«έκανα ακριβός αυτό που είπα»
«τον έδωσες πίσω στον Μπάρο?»
«φυσικά»
«μμμμμ μάλιστα» είπε μόνο χαμένος στις σκέψεις του και γέλασα
«πάλι λάθος απάντηση»
«και ποια είναι η σωστή απάντηση»
«εγώ στην θέση σου θα ρώταγα πως τον παρέδωσα»
«εντάξει τότε πως τον παρέδωσες?» χαχαχα
«όχι δεν θα το πάρεις έτσι, έχασες την ευκαιρία» είπα και δάγκωσα το κάτω χείλος πονηρά
«έτσι εεε» είπε μπαίνοντας αμέσως στο κλήμα.
Σηκώθηκε αμέσως απο την θέση του και με πήρε στην αγκαλιά του, κολλώντας τα χείλι του στα δικά μου. Εγώ έβαλα το ένα μου πόδι στην μέση του και με μία κίνηση μου ανέβασε και το άλλο για να κρατηθώ απο πάνω του. Όπως και την πρώτη μέρα, τράβηξε το τραπεζομάντιλο ρίχνοντας κάτω όλα τα πιάτα. Ευτυχώς που δεν είχα βάλει κεριά στο τραπέζι.
Η κίνηση αυτή με ενθουσίασε και σφίχτηκα περισσότερο απάνω του, γύρισε προς το τραπέζι και μας ξάπλωσε χωρίς να αφήνει το στόμα μου. έβαλα το πόδι μου πάνω στα πόδια του και τον έφερα πιο κοντά ώστε να ακουμπήσει ο ερεθισμός του στην φλόγα μου. Μόλις ένιωσα το πόσο ερεθισμένος ήταν μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός και ελευθερώθηκα απο το φιλί του. Τότε άρχισε να με φιλάει στον λαιμό και απελευθέρωσε το στήθος μου απο το πάνω μέρος του φορέματος, ενώ με τα χέρια του, εξερευνούσε τους γλουτούς μου με μανία.
Μόλις έφτασε στο στήθος μου σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια με πάθος
«τώρα αν θες να συνεχίσω και να σε κάνω να ανατριχιάσει πρέπει να μου απαντήσεις, με ποιον τρόπο τον παρέδωσες?» με το χέρι του στην φλόγα μου πέρναγε το δάχτυλο του γύρο απο το λάστιχο του στρινκ κάνοντας συνεχόμενα την πορεία χωρίς να ακουμπάει τίποτα άλλο. Το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει και τα αγκομαχητά καθώς και η αναπνοή μου γίνανε πιο γρήγορα.
«δεν σου λέω» του είπα ξέπνοα για να συνεχίσει
«μμμ έχουμε δύσκολη μάρτυρα εδώ, για να σκεφτώ τι να κάνω για να τα ομολογήσει όλα.........Έπαιζε το μπατσάκι και δεν μπόρεσα να μην γελάσω........δεν νομίζω ότι σου έδωσα την άδεια να γελάσεις, εδώ μέσα θα γίνετε μόνο ότι λέω εγώ, το κατάλαβες?............. άρχισα να γελάω περισσότερο και τότε μου δάγκωσε την θηλή, ήξερε ακριβός τι με τρελαίνει και έπαιζε με τα δικά του όπλα, εγώ αμέσως ούρλιαξα και τέντωσα το κορμί μου απο την ανατριχίλα που ένιωσα............ μμμμ βλέπω ότι η μάρτυς άρχισε να συνεργάζεται, για να δούμε τώρα, με ποιον τρόπο τον παρέδωσες??»
«δεν σου λέω» συνέχισα εγώ για να τον κάνω να προσπαθήσει περισσότερο
«δεν μου λες??? .............. έβγαλε το χέρι του απο την φλόγα μου και έβαλε να ακουμπήσει απάνω μου ο ερεθισμός του, έφερε και τα δύο χέρια του πάνω στο στήθος μου και το έσφιξε, ενώ με την γλώσσα του άρχισε να μου βασανίζει μία την μία και μια την άλλη ρόγα, ενώ που και που της δάγκωνε. Κάθε φορά που άλλαζε ρόγα εγώ κουνιόμουν απο την ανυπομονησία μου και τριβόμουν απάνω του. Αυτό τον εξίταρε περισσότερο και συνέχιζε να με βασανίζει μέχρι που η αναπνοή μου είχε γίνει επικίνδυνα γρήγορη.................. τώρα μήπως μπορείς να μου πεις?»
«όχι» συνέχισα εγώ παίζοντας ακόμα το παιχνίδι του
Έφυγε απο πάνω μου και άρχισε να με γδύνει αφήνοντας με μόνο με το στρινγκ. Έπεσε πάλι απάνω μου και με άρπαξε απο τα μαλλιά φιλώντας με απαιτητικά στο στόμα. Άνοιξα το στόμα μου να το υποδεχθώ και αμέσως έχωσε την γλώσσα του βαθιά στην δική μου, κάνοντας έναν τρελό χορό.
Προσπάθησε να βάλει τα χέρια μου πάνω απο το κεφάλι για να τα αφήσω εκεί άλλα εγώ πάντα τα γύριζα πίσω στα μαλλιά του, κάποια στιγμή δεν άντεξε και με κοίταξε στα μάτια.
«πόσο μου λείπουν οι χειροπέδες μου, και τι δεν θα έδινα να σε δω δεμένη με αυτές»
«είναι στο γραφείο μου»
«γιατί?»
«θες να το συζητήσουμε τώρα αυτό?»
«όχι αλλά της θέλω τώρα»
«όοοχι δεν πρόκειται να τις πάρεις ακόμα»
«είπα τις θέλω τώρα» είπε και με κοίταξε με αγριεμένο τρόπο και γέλασα με την φατσούλα του που γινόταν τόσο γλυκιά όταν έπαιρνε αυτό το ύφος
«δεν θα σου τις δώσω ποτέ, εκτός»
«εκτός τι?»
«εκτός και αν αποφασίσεις ότι θες να με παρατήσεις» με κοίταξε με απορία
«ουφφφ εντάξει, οι χειροπέδες σου μαζί και μετά υπόλοιπα πράγματα σου είναι στο γραφείο μου, με ρώτησες πριν τι θα κάνω στην περίπτωση που θα αλλάξεις γνώμη σωστά»
«ναι?» είπε ακόμα με απορία
«θα σου δώσω πίσω όλα τα πράγματα σου μαζί με την παλιά σου ζωή, αλλά όπως καταλαβαίνεις θα ξεκινήσεις πάλι απο την αρχή σε άλλη πόλη μακριά απο εδώ» με κοίταζε μέσα στα μάτια σαστισμένος και με άφησε απο το κράτημα του.
«γιατί να το κάνεις αυτό?»
«γιατί όχι?»
«εγώ θα περίμενα να μου πεις ότι θα προσπαθήσεις να με διεκδικήσεις»
«Έντουαρτ γιατί να το κάνω αυτό? Αν εσύ αποφασίσεις ότι δεν σου ταιριάζει αυτή η ζωή τότε πιο το νόημα να σε κρατήσω?»
«δεν σε καταλαβαίνω καθόλου, ή κάνω αυτό που θες και μένω ή αλλιώς με διώχνεις μακριά?»
Σηκώθηκα απο την θέση μου και έκατσα πάνω στο τραπέζι για να είμαι αντίκρυ του, έβαλα το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο του και του μίλησα σοβαρά.
«για να μπορέσεις να είσαι κοντά μου θέλω να είσαι ίσως με μένα και όχι κατώτερος όπως ήταν ο Τζεηκ. Νόμιζα ότι αυτό το είχες καταλάβει. Και στο κάτω, κάτω ήμουν ξεκάθαρη απο την αρχή ότι δεν θέλω άλλο ένα σκυλάκι δίπλα μου, αν νομίζεις ότι αυτό δεν είναι για σένα τότε μπορείς να φύγεις όποτε το θελήσεις εσύ...........με κοίταζε με σαστισμένο ύφος άλλα δεν είπε τίποτα, τον πλησίασα περισσότερο και τον ρώτησα........ τι σκέφτεσαι?»
«απλά δεν μπορώ να σε πιστέψω, πως μπορείς να έχεις τόσα πρόσωπα?»
«τι ακριβός περίμενες να σου πω?»
«δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής, απλός θα πίστευα ότι θα προσπαθούσες να με διεκδικήσεις ή τουλάχιστον να με εκδικηθείς» άφησα το χέρι μου να πέσει και γύρισα την ματιά μου, αυτό με πόνεσε τόσο πολύ, τελικά είχα κάνει λάθος που πίστευα ότι με ξέρει, όχι ότι είχε άδικο βέβαια
«όταν έστειλα τον Ντάνο στον Μπάλο εξασφάλισα πρώτα ότι θα του δώσει δεύτερη ευκαιρία και μετά τον παρέδωσα σε αυτόν. Ο Ντανος βέβαια είναι πολύ επιρρεπείς και δεν έχασε ευκαιρία να κάνει πάλι την λαδιά του και έτσι ο Μπάλος τον σκότωσε πολύ γρήγορα γι αυτό και δεν το είδες εσύ. Όμως όταν τον σκότωσε δεν ήταν απο δικιά μου ευθύνη αλλά απο το ξερό του το κεφάλι» είπα και τον κοίταξα στα μάτια ενώ τον έσπρωξα μακριά μου και σηκώθηκα απο το τραπέζι αρπάζοντας το φόρεμα μου.
Έντουαρτ
Σκατά..... πως το κατάφερα αυτό πάλι...... σκέφτηκα και πέρασα το χέρι μου απο τα μαλλιά μου. Έπρεπε να το καταλάβω ότι κάτι τέτοιο θα μου λεγε.
Βγήκα γρήγορα στον διάδρομο και άρχισα να την ψάχνω, ήταν και πάλι ντυμένη και μπροστά στο τζάκι να πίνει ένα ποτήρι ουίσκι, αλλά με το σώμα της χαλαρό. Είχε βάλει πάλι το προσωπείο της, δεν ήθελε να την δω και πάλι να λυγίζει.
«Μπέλα?............. την ρώτησα και σήκωσε την ματιά της σε μένα......... συγνώμη έπρεπε να το ήξερα ότι αυτή θα ήταν η απάντηση σου.......... την πλησίασα και την αγκάλιασα απο την μέση άλλα ήταν ακόμα ψυχρή............. συγνώμη καρδιά μου»
«ότι έγινε έγινε, δεν είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις τίποτα για μένα, άλλωστε μέχρι τώρα έχεις δει την σκληρή μου πλευρά, αλλά πίστευα μετά τα σημερινά ότι θα είχες καταλάβει ότι δεν είμαι η σκύλα που όλοι νομίζουν»
«έχεις δίκιο, αλλά και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείς να μου έχεις τόση εμπιστοσύνη» γύρισε με όλο της το κορμί και με κοίταξε στα μάτια με πόνο
«πως μπορείς να με ρωτάς κάτι τέτοιο?»
«Μπέλα όπως είπες και εσύ έχω δει μόνο τον σκληρό σου εαυτό, ποτέ δεν κάνεις αυτό που περιμένω να κάνεις και πάντα με εκκλήσεις, πως να μην μπορώ να απορώ»
Κούνησε το κεφάλι της, άφησε το ποτό της πάνω στο τζάκι και έφυγε απο δίπλα μου. Της άφησα λίγο χώρο για να τα βρει με τον εαυτό της, χωρίς να ξέρω τι να κάνω, αλλά δεν άντεξα για πολύ και πήγα πάλι να την ψάξω. Είχε γυρίσει στην τραπεζαρία και μάζευε τα πιάτα που είχαν πέσει στο πάτωμα, αμέσως έτρεξα κοντά της και άρχισα να την βοηθάω
«άστα πήγαινε στο δωμάτιο σου και κάνε ότι σου γουστάρει άλλα φύγε απο εδώ» είπε σκληρά, προσπαθώντας πολύ σκληρά να κρατήσει το προσωπείο της άλλα δεν είχε πολλές αντιστάσεις.
«Μπέλα σε παρακαλώ μίλα μου»
«άφησε με φύγε απο εδώ» φώναζε τώρα
«όχι δεν φεύγω σε παρακαλώ μίλα μου» της είπα καθώς της κράτησα τα χέρια για να σταματήσει αυτό που έκανε.
Γύρισε την ματιά της σε μένα και αμέσως αγρίεψε αλλά δεν είπε τίποτα, σηκώθηκε απότομα και άρχισε να ξεσπά, πέταγε τα πιάτα και ότι άλλο βρισκόταν μπροστά της και ούρλιαζε απο θυμό, μέσα της έβραζε και ήθελε να το βγάλει, πάση θυσία.
Πήγα κοντά της και την φυλάκισα στην αγκαλιά μου, πάλευε να απελευθερωθεί άλλα δεν την άφηνα ώσπου μου έδωσε μια δυνατή στο καλάμι και ασυναίσθητα άφησα τα χέρι μου και άρχισε να τρέχει. Έτρεξα απο πίσω της γιατί ήξερα ότι το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να κλειστεί στο δωμάτιο της, αλλά αυτό που έκανε δεν θα το περίμενα ποτέ.
Πήγε στο γραφείο της και άνοιγε ένα περίεργο ντουλάπι, έβγαλε απο μέσα ένα σωρό χαρτιά και μαζί είδα τις χειροπέδες μου και τον σταυρό μου και έμεινα κόκαλο.
«τι κάνεις?» την ρώτησα καταλαβαίνοντας αμέσως τι θα επακολουθούσε
«πάρτα και εξαφανίσου, δεν σε θέλω εδώ, σήκω και φύγε τώρα»
«Μπέλα σε παρακαλώ μην μου το κάνεις αυτό, ξέρεις πόσο σε αγαπώ και πόσα έκανα για να είμαι εδώ μόνο και μόνο για να σε πίσω ότι σε θέλω, ότι είσαι η ζωή μου και ότι δεν υπολογίζω τίποτα προκειμένου να είμαστε μαζί, τώρα γιατί τα καταστρέφεις όλα αυτά μόνο για μια βλακεία. Εντάξει νόμιζα ότι είσαι αδίστακτη και ότι δεν λογαριάζεις κανέναν προκειμένου να κάνεις την δουλειά σου άλλα έλα και στην δική μου θέση, αυτό μου έδειξες απο την πρώτη μέρα, τι περίμενες εγώ να πιστέψω?»
«και αν σου έλεγα ότι τον σκότωσα εγώ η ίδια με τα χέρια μου δηλαδή τι θα έλεγες?»
«θα σε πίστευα, με τα όσα έχω δει από εσένα μέχρι και αυτό θα πίστευα»
«και θα το δεχόσουν έτσι απλά, ξέροντας ότι είμαι μια δολοφόνος?»
«όχι αυτό δεν νομίζω ότι θα το δεχόμουν έτσι απλά, αλλά πάντα πίστευα ότι δεν έχεις αυτήν την πλευρά και απλός προσπαθούσα να το επιβεβαιώσω»
«και πάλι λάθος, είμαι δολοφόνος Έντουαρτ, έχω αφαιρέσει ζωή και αυτός ήταν ο λόγος που με ταρακούνησε και παραδώθηκα στην αστυνομία. Αλήθεια πίστεψες ποτέ ότι τα μπατσάκια θα μπορούσαν ποτέ να με πιάσουν?»
«μόνη σου το λες ότι δεν είναι αυτό που πιστεύεις και ότι το μετάνιωσες, τώρα γιατί πας να μειώσεις τον εαυτό σου»
«γιατί το έκανα εν ψυχρό, το έκανα σε ένα κακόμοιρο που ήθελε απλά να φτάσει ψιλά και εμάς δεν μας σύμφερε το καταλαβαίνεις???»
Την πλησίασα και προσπάθησε πάλι να με αποφύγει αλλά δεν την άφησα
«δεν το συνέχισες όμως και αυτό λέει πολλά» της είπα στο αυτί της και με πήρε αγκαλιά
«έχεις δίκιο ήταν λάθος μου να σε φέρω εδώ, ήταν λάθος μου να προσπαθήσω να σε κάνω σαν και εμένα, μπορεί να είναι αργά για μένα άλλα εσύ έχεις ακόμα την επιλογή, γι αυτό φύγε Έντουρτ, φύγε μακριά απο αυτήν την βρομιά, δεν σου αξίζει»
«τώρα είναι αργά Μπέλα, δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου, άρα θα πρέπει να γίνω αντάξιος σου» της είπα και την κοίταξα βαθιά στα μάτια για να δει ότι το εννοώ.
Όταν κατάλαβε ότι το εννοώ και κατάθεσε τα όπλα της, πήγαμε και κάτσαμε όπως και το μεσημέρι στον καναπέ μπροστά στο τζάκι και τότε άρχισε να μου λέει απο την αρχή όσα τις είχανε συμβεί.
Είχα μείνει με κομμένη την ανάσα, δεν θα περίμενα ποτέ ότι όλα όσα είχε βιώσει τελικά αφήσανε ανέγγιχτη την καρδιά της. Αν τα ήξερα απο την αρχή θα καταλάβαινα ότι όλο το προσωπείο της είναι φτιαχτό μόνο και μόνο για να μην αφήσει κανέναν να αγγίξει και να διαφθείρει την ψυχή της, που παρά τα χρόνια και την φθορά ήταν ακόμα ανέγγιχτη.
Κάποια στιγμή έκανα πάλι την λάθος απάντηση, αλλά αυτήν την φορά μου απάντησε πολύ ειλικρινά και με έκανε να τα χάσω.
«τι ήταν αυτό που είδες απάνω μου που σε έπεισε να με κρατήσεις?»
«την ημέρα του ατυχήματος είδα στα μάτια σου τον εαυτό μου και αυτό με έκανε να πιστεύω ότι εσύ μόνο θα μπορούσες να με πιστέψεις και να με δεις όπως πραγματικά είμαι»
«και δεν φοβήθηκες πως μόλις μπω στον κόσμο σου μπορεί και να γινόμουν ένας απο αυτούς?»
«όχι, όταν αντίκρισα την ματιά σου το ήξερα ότι ήσουν σαν και εμένα. Όσο και να σε διαφθείρουν οι καταστάσεις, η καρδιά σου πάντα θα παραμείνει αγνή, γιατί αυτό είσαι»
«και πως είσαι τόσο σίγουρη γι αυτό»
«ποτέ δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ούτε για τον ίδιο μου τον εαυτό πόσο μάλλον για οποιονδήποτε άλλο, απλός θέλω να πιστέψω ότι αυτό θα ισχύσει σε σένα. Μέχρι τώρα δεν έχω πέσει έξω με κανέναν τους, τώρα αν είσαι ο πρώτος που θα μου την φέρει τι να πω θα σου βγάλω το καπέλο»
«και αν είμαι ο πρώτος τι θα συμβεί?»
«τότε θα φάω το κεφάλι μου, αλλά η ψυχή μου θα παραμείνει αγνή και δεν θα αφήσω κανέναν και τίποτα να το αλλάξει αυτό»
Την κοίταζα στα μάτια με το στόμα ανοιχτό, με είχε αφήσει άναυδο με όλα αυτά. Πως μπορεί αυτο το κορίτσι να είναι όλα αυτά μαζί και όμως να έχει τόση αγνή ψυχή.
«πριν μπλέξεις σε όλα αυτά τι ονειρευόσουν να γίνεις?»
«εσύ τι θα πίστευες ότι θα μπορούσα να ονειρευτό»
«δεν ξέρω πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να μπορούσε να σου κέντριζε τότε το ενδιαφέρον»
«μην γελάσεις»
«γιατί να γελάσω»
«έλα υποσχέσου μου»
«καλά στο υπόσχομαι»
«αστυνομικός»
«τι???» είπα και έσκασα στα γέλια
«έλαααα το υποσχέθηκες»
«ένα λεπτό πως είπες ότι πέθαναν οι δικοί σου??»
«ξέρεις πως πέθαναν» είπε ξερά και έφυγε απο την αγκαλιά μου και στάθηκε μπροστά στο τζάκι κοιτώντας την φωτιά
«ναι άλλα δεν μου είπες πως έγινε το ατύχημα»
«απο καταδίωξη» είπε και συνέχισε να κοιτάει την φωτιά
«άρα ο πατέρας σου ήταν σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και εσύ ήθελες να γίνεις αστυνομικός για να τον προστατέψεις......... είπα δυνατά τις σκέψεις μου......... άρα εσύ είσαι στην ομάδα προστασίας δηλαδή εγώ είμαι σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και εσύ η επικεφαλής της ομάδας που με προστατεύει, γι αυτό και έχεις τα χαρτιά μου για να με φυγαδεύσεις σε περίπτωση που πάει κάτι στραβά...............την κοίταξα άλλα δεν απαντούσε......... Μπέλα γιατί δεν μου είπες τίποτα??? ............ καμία αντίδραση.............Τώρα καταλαβαίνω τα πάντα, στην ουσία αυτό που εννοούσες πριν ότι θα φας το κεφάλι σου δεν είναι απο αυτούς άλλα απο την υπηρεσία, γιατί έχεις συγκαλύψει τον φόνο που έχεις κάνει και αν το μάθουν θα σε πετάξουν απο το σώμα, σωστά?............. και πάλι δεν απαντούσε............ άρα δεν φοβάσαι τον Τζέηκ και τον Μπάλο γιατί στην ουσία όπως σε έχουν στο χέρι αυτοί, έτσι τους έχεις και εσύ άρα δεν είναι απειλή, η μόνη σου απειλή είναι ο Ρεηζερ που είναι ο μόνος που δεν κατάφερες να βάλεις στο χέρι ακόμα και ουσιαστικά αν δεν πας με τα νερά του τότε θα σε αποκαλύψει και πάλι όμως κάτι δεν μου κολλάει. Γιατί θέλεις να τον βάλω εγώ στο χέρι?» γύρισε και με κοίταξε με πόνο στα μάτια
«γιατί είναι αυτός που με έβαλε να τον δολοφονήσω, γιατί αυτός είναι που μου έδωσε το όπλο και το κράταγε, μέχρι να πατήσω την σκανδάλη» Έτρεξα κατευθείαν κοντά της και την πήρα αγκαλιά
«τότε δεν γλυτώνει απο τα χέρια μου» της είπα στο αυτί και με έσφιξε κοντά της.
