Στεκόμουν στο σαλόνι μέχρι να με οδηγήσουν στον πατέρα της και κοίταζα τον χώρο. Ήταν ζεστός, αρμονικός λες και ήταν βγαλμένος μέσα απο πίνακα. Ασυναίσθητα πλησίασα το πιάνο και άφησα τα δάχτυλα μου να περάσουν πάνω απο τα πλήκτρα που ακουμπούσε εκείνη.
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? Φώναξε η φωνή μέσα μου. ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Της απάντησα.
«κύριε Κάλεν ο κύριος Σουαν σας περιμένει»
Ακολούθησα την Μπρέντα που με οδήγησε στο γραφείο του πατέρα της και για πρώτη φορά στην ζωή μου ήμουν τόσο αναποφάσιστος. Πως θα της χάριζα την ευτυχία χωρίς να την πληγώσω?
«κύριε Κάλεν με ενημέρωσαν ότι ζητήσατε να με δείτε?»ρώτησε ο πατέρας της μόλις μπήκα στο γραφείο του γεμάτος υποψίες.
«μάλιστα κύριε Σουαν» απάντησα δίνοντας το χέρι μου, αλλά εκείνος δεν έδωσε το δικό του και το κατέβασα κρύβοντας το γέλιο μου.
«αν και δεν έχω πολύ χρόνο στην διάθεση μου, σας ακούω»
«είμαι εδώ για να εξασφαλίσω την ευτυχία της κόρης σας»
«της κόρης μου? ............. είπε και ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια............. τι σε κάνει να πιστεύεις νεαρέ μου οτι θα μπορούσε η κόρη μου να πάρει ποτέ κάποιον σαν και εσένα? Η κόρη μου θα παντρευτεί μόνο κάποιον αντάξιο της» είπε με σκληρό ύφος προσπαθώντας να με μειώσει
«συμφωνώ απόλυτα μαζί σας» του αντιγύρισα
«δεν καταλαβαίνω, τώρα δεν είπατε»
«ότι είμαι εδώ για να εξασφαλίσω την ευτυχία της. Κύριε Σουαν είμαι εδώ για να κάνω τα πάντα προκειμένου να σας ανοίξω τα μάτια και να δείτε την αλήθεια»
«και ποια νομίζετε ότι είναι αυτή» με διέκοψε αγενέστατα με ειρωνεία
«η αλήθεια είναι ότι κάνετε την κόρη σας δυστυχισμένη με τις αποφάσεις σας και είμαι εδώ για να σας κάνω να δείτε το πόσο υπέροχο και ιδιαίτερο πλάσμα είναι, ώστε να καταλάβετε ότι το μόνο που καταφέρνετε είναι να την κάνετε να πεθαίνει σιγά σιγά»
«και ποιος είσαι εσύ που» τον κοίταξα βαθιά στα μάτια αρχίζοντας να τον σαγηνεύω
«με συγχωρείτε άλλα δεν μου δίνετε άλλη επιλογή. Τώρα, το μόνο που θα σε νοιάζει απο εδώ και πέρα θα είναι η ευτυχία της κόρης σου»
«το μόνο που με νοιάζει είναι η ευτυχία της κόρης μου»
«πολύ σωστά, εκείνη και μόνο θα έχει την επιλογή για τον ποιον θα βάλει στην ζωή της»
«μόνο εκείνη θα έχει την επιλογή ποίον θα βάλει στην ζωή της»
«και μόνο εκείνη θα αποφασίζει το τι είναι καλό για εκείνη και κανένας άλλος»
«μόνο εκείνη θα αποφασίζει το τι είναι καλό για εκείνη και κανένας άλλος»
Άφησα την ματιά μου να χαμηλώσει και πετάρισε τα μάτια του
«συγνώμη κάτι μου λέγατε?»
«συζητάγαμε για την ευτυχία της κόρης σας»
«μα ναι φυσικά. Κοιτάξτε κύριε Κάλεν καταλαβαίνω τα αισθήματα σας άλλα μόνο εκείνη μπορεί να επιλέξει ποίον θα αγαπήσει και ποιον όχι, εγώ δεν μπορώ να επέμβω σε αυτό»
«το καταλαβαίνω απόλυτα, ήταν το μόνο που ήθελα να ακούσω απο εσάς. Τώρα μπορώ να φύγω ήσυχος ξέροντας ότι θα είναι ευτυχισμένη»
«δεν καταλαβαίνω δεν είσαστε εδώ να μου ζητήσετε το χέρι της?»
«όχι σας το είπα απο την αρχή. Είμαι εδώ για να σιγουρευτώ ότι θα είναι πάντα ευτυχισμένη»
«δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω»
«δεν χρειάζεται να καταλάβετε, αυτό που ήθελα να ακούσω απο εσάς το άκουσα , τώρα μπορώ να φύγω ήσυχος»
«όπως καταλαβαίνετε. Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας»
«η χαρά ήταν όλη δική μου κύριε Σουαν» του είπα και μόλις σηκώθηκα του έδωσα ξανά το χέρι μου και αυτήν την φορά μου το έδωσε και εκείνος, με σαστισμένο ύφος.
Βγήκα απο το γραφείο του και με την άκρη του ματιού μου είδα την Μπέλα που είχε κοκαλώσει στην σκάλα με την Μπρεντα δίπλα της να την βοηθάει. Αμέσως κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και μετά γύρισαν την ματιά τους σε εμένα. Εγώ όμως δεν στάθηκα, πήγα προς την πόρτα, η πληγή στο στήθος μου είχε αρχίσει να ανοίγει.
Μόλις έπιασα το πόμολο της πόρτας όμως δεν άντεξα και γύρισα να την κοιτάξω. Ήταν ακόμα εκεί στην ίδια θέση να με κοιτάει με απορία και πόνο. Η πληγή στο στήθος μου, μου έκοψε την ανάσα. Υποκλίθηκα προς εκείνη αποφεύγοντας το βλέμμα της και έφυγα με γρήγορα βήματα, αν μπορούσα να τρέξω θα το είχα κάνει, αλλά ήξερα ότι τα βήματα μου θα οδηγούσαν πάλι πίσω σε εκείνη και έτσι συνέχισα με τον ίδιο ρυθμό να προχωρώ, μέχρι που άκουσα την πόρτα να ανοίγει και κάποιον να τρέχει κοντά μου. Γύρισα και είδα την Μπρεντα. Η πληγή μου για άλλη μια φορά μου διέλυσε το στήθος.
«κύριε, κύριε» έλεγε η Μπρεντα με κομμένη την ανάσα. Την έπιασα απο τα χέρια για να μην πέσει και την κοίταξα στα μάτια
«Μπρεντα ηρέμησε, κοίτα με στα μάτια και πάρε αναπνοές. Όλα είναι εντάξει, όπως σου υποσχέθηκα, όλα είναι καλά»
«δεν δεν καταλαβαίνω»
«πες στην δεσποινίδα Μπέλα ότι όλα είναι καλά. Εκπλήρωσα την επιθυμία της, κανείς δεν θα την πιέσει για τίποτα. Από εδώ και πέρα εκείνη θα έχει την επιλογή για το τι είναι καλό για εκείνη»
«δεν δεν καταλαβαίνω»
«καλή μου Μπρεντα το μόνο που χρειάζεται να καταλάβεις είναι ότι η κυρία σου απο εδώ και πέρα θα είναι πάντα ευτυχισμένη δεν σου φτάνει αυτό?»
«ναι αλλά» της χάρισα ένα ζεστό χαμόγελο
«έχε μου εμπιστοσύνη Μπρέντα όλα θα πάνε καλά» κούνησε το κεφάλι και χαλάρωσε
«σας έχω» είπε μόνο και με άφησε απο το κράτημα της
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? Φώναξε η φωνή μέσα μου. ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Της απάντησα.
«κύριε Κάλεν ο κύριος Σουαν σας περιμένει»
Ακολούθησα την Μπρέντα που με οδήγησε στο γραφείο του πατέρα της και για πρώτη φορά στην ζωή μου ήμουν τόσο αναποφάσιστος. Πως θα της χάριζα την ευτυχία χωρίς να την πληγώσω?
«κύριε Κάλεν με ενημέρωσαν ότι ζητήσατε να με δείτε?»ρώτησε ο πατέρας της μόλις μπήκα στο γραφείο του γεμάτος υποψίες.
«μάλιστα κύριε Σουαν» απάντησα δίνοντας το χέρι μου, αλλά εκείνος δεν έδωσε το δικό του και το κατέβασα κρύβοντας το γέλιο μου.
«αν και δεν έχω πολύ χρόνο στην διάθεση μου, σας ακούω»
«είμαι εδώ για να εξασφαλίσω την ευτυχία της κόρης σας»
«της κόρης μου? ............. είπε και ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια............. τι σε κάνει να πιστεύεις νεαρέ μου οτι θα μπορούσε η κόρη μου να πάρει ποτέ κάποιον σαν και εσένα? Η κόρη μου θα παντρευτεί μόνο κάποιον αντάξιο της» είπε με σκληρό ύφος προσπαθώντας να με μειώσει
«συμφωνώ απόλυτα μαζί σας» του αντιγύρισα
«δεν καταλαβαίνω, τώρα δεν είπατε»
«ότι είμαι εδώ για να εξασφαλίσω την ευτυχία της. Κύριε Σουαν είμαι εδώ για να κάνω τα πάντα προκειμένου να σας ανοίξω τα μάτια και να δείτε την αλήθεια»
«και ποια νομίζετε ότι είναι αυτή» με διέκοψε αγενέστατα με ειρωνεία
«η αλήθεια είναι ότι κάνετε την κόρη σας δυστυχισμένη με τις αποφάσεις σας και είμαι εδώ για να σας κάνω να δείτε το πόσο υπέροχο και ιδιαίτερο πλάσμα είναι, ώστε να καταλάβετε ότι το μόνο που καταφέρνετε είναι να την κάνετε να πεθαίνει σιγά σιγά»
«και ποιος είσαι εσύ που» τον κοίταξα βαθιά στα μάτια αρχίζοντας να τον σαγηνεύω
«με συγχωρείτε άλλα δεν μου δίνετε άλλη επιλογή. Τώρα, το μόνο που θα σε νοιάζει απο εδώ και πέρα θα είναι η ευτυχία της κόρης σου»
«το μόνο που με νοιάζει είναι η ευτυχία της κόρης μου»
«πολύ σωστά, εκείνη και μόνο θα έχει την επιλογή για τον ποιον θα βάλει στην ζωή της»
«μόνο εκείνη θα έχει την επιλογή ποίον θα βάλει στην ζωή της»
«και μόνο εκείνη θα αποφασίζει το τι είναι καλό για εκείνη και κανένας άλλος»
«μόνο εκείνη θα αποφασίζει το τι είναι καλό για εκείνη και κανένας άλλος»
Άφησα την ματιά μου να χαμηλώσει και πετάρισε τα μάτια του
«συγνώμη κάτι μου λέγατε?»
«συζητάγαμε για την ευτυχία της κόρης σας»
«μα ναι φυσικά. Κοιτάξτε κύριε Κάλεν καταλαβαίνω τα αισθήματα σας άλλα μόνο εκείνη μπορεί να επιλέξει ποίον θα αγαπήσει και ποιον όχι, εγώ δεν μπορώ να επέμβω σε αυτό»
«το καταλαβαίνω απόλυτα, ήταν το μόνο που ήθελα να ακούσω απο εσάς. Τώρα μπορώ να φύγω ήσυχος ξέροντας ότι θα είναι ευτυχισμένη»
«δεν καταλαβαίνω δεν είσαστε εδώ να μου ζητήσετε το χέρι της?»
«όχι σας το είπα απο την αρχή. Είμαι εδώ για να σιγουρευτώ ότι θα είναι πάντα ευτυχισμένη»
«δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω»
«δεν χρειάζεται να καταλάβετε, αυτό που ήθελα να ακούσω απο εσάς το άκουσα , τώρα μπορώ να φύγω ήσυχος»
«όπως καταλαβαίνετε. Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας»
«η χαρά ήταν όλη δική μου κύριε Σουαν» του είπα και μόλις σηκώθηκα του έδωσα ξανά το χέρι μου και αυτήν την φορά μου το έδωσε και εκείνος, με σαστισμένο ύφος.
Βγήκα απο το γραφείο του και με την άκρη του ματιού μου είδα την Μπέλα που είχε κοκαλώσει στην σκάλα με την Μπρεντα δίπλα της να την βοηθάει. Αμέσως κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και μετά γύρισαν την ματιά τους σε εμένα. Εγώ όμως δεν στάθηκα, πήγα προς την πόρτα, η πληγή στο στήθος μου είχε αρχίσει να ανοίγει.
Μόλις έπιασα το πόμολο της πόρτας όμως δεν άντεξα και γύρισα να την κοιτάξω. Ήταν ακόμα εκεί στην ίδια θέση να με κοιτάει με απορία και πόνο. Η πληγή στο στήθος μου, μου έκοψε την ανάσα. Υποκλίθηκα προς εκείνη αποφεύγοντας το βλέμμα της και έφυγα με γρήγορα βήματα, αν μπορούσα να τρέξω θα το είχα κάνει, αλλά ήξερα ότι τα βήματα μου θα οδηγούσαν πάλι πίσω σε εκείνη και έτσι συνέχισα με τον ίδιο ρυθμό να προχωρώ, μέχρι που άκουσα την πόρτα να ανοίγει και κάποιον να τρέχει κοντά μου. Γύρισα και είδα την Μπρεντα. Η πληγή μου για άλλη μια φορά μου διέλυσε το στήθος.
«κύριε, κύριε» έλεγε η Μπρεντα με κομμένη την ανάσα. Την έπιασα απο τα χέρια για να μην πέσει και την κοίταξα στα μάτια
«Μπρεντα ηρέμησε, κοίτα με στα μάτια και πάρε αναπνοές. Όλα είναι εντάξει, όπως σου υποσχέθηκα, όλα είναι καλά»
«δεν δεν καταλαβαίνω»
«πες στην δεσποινίδα Μπέλα ότι όλα είναι καλά. Εκπλήρωσα την επιθυμία της, κανείς δεν θα την πιέσει για τίποτα. Από εδώ και πέρα εκείνη θα έχει την επιλογή για το τι είναι καλό για εκείνη»
«δεν δεν καταλαβαίνω»
«καλή μου Μπρεντα το μόνο που χρειάζεται να καταλάβεις είναι ότι η κυρία σου απο εδώ και πέρα θα είναι πάντα ευτυχισμένη δεν σου φτάνει αυτό?»
«ναι αλλά» της χάρισα ένα ζεστό χαμόγελο
«έχε μου εμπιστοσύνη Μπρέντα όλα θα πάνε καλά» κούνησε το κεφάλι και χαλάρωσε
«σας έχω» είπε μόνο και με άφησε απο το κράτημα της
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Είχε περάσει ένας μήνας απο εκείνη την ημέρα. Την έβλεπα κάθε μέρα απο μακριά και ένιωθα ικανοποιημένος που κατάφερα έστω και με αυτόν τον τρόπο να εκπληρώσω την υπόσχεση μου.
Μέρα με την ημέρα ο πόνος στο στήθος μου μεγάλωνε, άλλα δεν του έδινα σημασία ή τουλάχιστον έτσι έλεγα για να πίσω τον εαυτό μου. Αυτό ήταν το καλύτερο για εκείνη και αυτό μου ήταν αρκετό.
Σήμερα θα πήγαινα στην τράπεζα να ρευστοποιήσω τις μετοχές που δεν με είχε αφήσει να εξαργυρώσω, είχαν εκτοξευθεί στα ύψη και είχα βγάλει αρκετά λεφτά χάρης εκείνη.
Πλησίασα τον υπεύθυνο, του ζήτησα την αίτηση, έκατσα στην ίδια θέση και άρχισα να την συμπληρώνω.
Μόλις η ματιά μου στάθηκε στο όνομα συζύγου έκλεισα τα μάτια μου και ευχήθηκα απο μέσα μου να ακούσω την φωνή της για άλλη μια φορά όπως και τότε.
«τώρα καταλαβαίνετε το λόγο που δεν σας άφησα να την εξαργυρώσετε εκείνη την ημέρα» άκουσα την φωνή της και άνοιξα τα μάτια για να δω αν ονειρεύομαι. Ήταν εκείνη δίπλα μου με την ζεστή της ματιά να κοιτά μέσα στην ψυχή μου.
Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το χαμόγελο μου και σηκώθηκα να την χαιρετήσω.
«δεσποινίς μου» είπα και μου έτεινε το χέρι της που είχε ήδη ελευθερώσει απο το γάντι της.
Αμέσως το κράτησα απαλά και το έφερα στα χείλι μου πάντα κοιτώντας την μέσα στα μάτια.
Της άφησα ένα απαλό φιλί και ένιωσα την καρδιά της να μου τραγουδά για άλλη μια φορά, εκείνη την μελωδία που ήταν γραμμένη μόνο για μένα. Έκανε μια υπόκλιση και μου χαμογέλασε πιο πλατιά.
«μπορώ?» είπε δείχνοντας την καρέκλα
«είσαστε σίγουρη ότι θα σας αφήσουν αυτήν την φορά?» είπα και με την ματιά μου έδειξε προς τα πάνω, χωρίς να την αφήνω απο τα μάτια μου.
«μπορούμε να δοκιμάσουμε για να το διαπιστώσουμε» απάντησε με ένα ήσυχο γέλιο
Άνοιξα την καρέκλα και περίμενα να καθίσει. Εκείνη με μια ρευστή όλο χάρη κίνηση έκατσε και εγώ έσπρωξα μαλακά την καρέκλα για να είναι πιο άνετα και έκατσα δίπλα της.
«ποτέ δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να σας ευχαριστήσω προσωπικά για όσα κάνατε για μένα»
«Δεν έκανα τίποτα παραπάνω απο αυτό που σας είχα υποσχεθεί»
«ακριβός.... είπε με μια υποψία πόνου στην φωνή της....... είχα την ελπίδα να σας δω σήμερα»
«και γιατί αυτό?» την ρώτησα γεμάτος απορία. Έβγαλε έναν φάκελο απο το τσαντάκι της και μου το πρόσφερε
«γι αυτό»
«μπορώ να ρωτήσω τι είναι?»
«γιατί δεν το ανοίγετε........το άνοιξα και ήταν μια πρόσκληση για το θέατρο............. δεν ξέρω τι είπατε στον πατέρα μου και τον κάνατε να αλλάξει γνώμη, άλλα ήθελα να ξέρετε ότι δεν με σώσατε μόνο απο μια αιώνια φυλακή άλλα μου σώσατε όλη μου την ζωή. Αυτό που είπατε στον πατέρα μου, δεν τον έκανε να αλλάξει γνώμη μόνο για τον παρολίγον σύζυγο μου, άλλαξε όλη του την στάση απέναντι μου. Τώρα περισσότερο απο ποτέ νοιάζεται πραγματικά για μένα και ενδιαφέρετε για την ευτυχία μου. Όταν κατάλαβε ότι για μένα η μεγαλύτερη μου ευτυχία είναι να βρίσκομαι στην σκηνή και να τραγουδάω και να παίζω πιάνο, τότε οργάνωσε μια παράσταση μόνο για μένα για να με ευχαριστήσει και να με κάνει ευτυχισμένη. Εγώ για να σας ευχαριστήσω έχω ένα αφιέρωμα για σας σε αυτήν την παράσταση και θα ήταν μεγάλη μου τιμή αν καταφέρνατε να έρθετε να την ακούσετε απο κοντά»
«δεν θα το έχανα με τίποτα»
«ελπίζω αυτήν την φορά όχι κριμένος στην σκια» γέλασα και κούνησα το κεφάλι μου
«όχι, όχι στην σκια»
«η θέση που έχει το εισιτήριο είναι αυτή που είναι πάνω απο την σκηνή. Θα ήθελα πολύ να σας δω εκεί πριν ξεκινήσω να τραγουδώ για να μου δώσετε δύναμη»
«θα είμαι εκεί το υπόσχομαι»
«τότε θα σας δω το βράδυ» είπε και σηκώθηκε απο την θέση της και μου έτεινε πάλι το χέρι της. Ένιωσα στην καρδιά μου ένα σφίξιμο άλλα δεν την άφησα να το δει. Τώρα περισσότερο απο πριν, η γνώση ότι θα φύγει απο κοντά μου, με έκανε να πονάω περισσότερο. Πήρα μαλακά το χέρι της στο δικό μου, το φίλησα για άλλη μια φορά ακούγοντας το τραγούδι της καρδιάς της και έμεινα εκεί να την βλέπω να απομακρύνετε απο κοντά μου.
Τα πόδια μου ήταν σε ετοιμότητα να μηδενίσουν την απόσταση άλλα έμεινα εκεί, ακίνητος. Τουλάχιστον ήξερα ότι θα την ξαναδώ το βράδυ και αυτό με παρηγορούσε.
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Έκατσα στην θέση που μου υπέδειξαν και περίμενα να την ξαναδώ.
Είχε βάλει το πιάνο να κοιτάει προς τα μένα, η παράσταση ήταν προς τιμή μου, για να με ευχαριστήσει, είχε πει και η καρδιά μου ζεστάθηκε απο ευτυχία.
Μπήκε στην σκηνή με αργά βήματα, υποκλίθηκε και έκατσε στο πιάνο. Κοίταξε προς το μέρος μου, μου χάρισε το πιο γλυκό της χαμόγελο και ξεκίνησε να παίζει.
Κάθε νότα που έβγαινε απο το πιάνο ήταν ένας χτύπος στην καρδιά μου. Κάθε λέξη που έβγαινε απο τα ζεστά της χείλια ήταν ένα ξύπνημα των αισθήσεων μου.
Ήμουν μαγεμένος. Έκλεισα τα μάτια μόνο για μια στιγμή και όταν τα άνοιξα το σκηνικό είχε αλλάξει, γύρο μας υπήρχε το μπλε του ουρανού και το πιάνο ήταν πάνω σε ένα σύννεφο. Εκείνη έπαιζε σε αυτό και τραγουδούσε μόνο για μένα και εγώ ακουμπώντας απαλά πάνω στο πιάνο την κοίταγα μέσα στα μάτια νιώθοντας ότι βρισκόμουν στον 7 ουρανό.
Σιγά σιγά το τελευταίο της τραγούδι έφτασε στο τέλος. Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε μέσα στα δικά μου, μου χαμογέλασε και σηκώθηκε να υποκλιθεί στο πλήθος που την χειροκροτούσε χωρίς ανάσα. Τότε παρατήρησα ότι κάποιος άλλος πήρε την θέση της στο πιάνο και την περίμενε να τελειώσει τις ευχαριστίες της. Η καρδιά μου πετάρισε.
«σας ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου που μου κάνατε την τιμή να βρίσκεστε εδώ απόψε, καθώς και για το ζεστό σας χειροκρότημα........ είπε με την βελούδινη φωνή της.......... πριν κλήση η βραδιά θα ήθελα χαρίσω ένα τραγούδι που έγραψα για ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο για μένα και με αυτόν τον τρόπο να τον ευχαριστήσω για όλα αυτά που έκανε για μένα» γύρισε την ματιά της σε μένα, χαμήλωσε το κεφάλι της αποκλίνοντας και τότε άρχισε να μου τραγουδά.
(ξεκινήστε το βίντεο και διαβάστε την μετάφραση. Τα λόγια της Μπέλας είναι μεταφρασμένα ακριβός με τους στοίχους του τραγουδιού, του Έντουαρτ όχι)
Think of me, think of me fondly, > Σκεφτείτε με, σκεφτείτε με στοργικά
when we've said goodbye.> Οταν μου πείτε αντίο
Remember me once in a while -> Θυμηθείτε με πότε-πότε
please promise me you'll try. > Παρακαλώ, υποσχεθείτε μου ότι θα προσπαθήσετε
When you find that, once again, you long > Όταν βρείτε αυτό, για άλλη μια φορά, που ζητάτε
to take your heart back and be free - > Για να πάρετε πίσω την καρδιά σας και ελευθεροθείτε
if you ever find a moment, > Εάν βρείτε ποτέ μια στιγμή
spare a thought for me > Διαθέστε μια σκέψη για μενα
We never said our love was evergreen, > Δεν είπαμε ποτέ η αγάπη ότι μας ήταν αειθαλής
or as unchanging as the sea - > ή τόσο αμετάβλητη όσο η θάλασσα
but if you can still remember > αλλά εάν μπορείτε ακόμα να θυμηθείτε
stop and think of me . . . > - κάντε μια στάση και σκέφτεται με….
Think of all the things > Σκεφτείτε όλα τα πράγματα
we've shared and seen - > Που μυραστίκαμε και είδαμε
don't think about the way things > Μην σκεφτήτε, για το πως τα πράγματα θα
might have been . . . > Μπορούσαν να είναι….
Think of me, think of me waking, > Σκεφτείτε με, σκεφτείτε με να ξυπνώ
silent and resigned. > Σιωπηλή και παραιτημένη
Imagine me, trying too hard > φανταστείτε με, να προσπαθώ πάρα πολύ σκληρά
to put you from my mind. > Για να σας βγάλω από το μυαλό μου
Recall those days > ανασήρετε εκείνες τις ημέρες
look back on all those times, > Ξανακοιτάξτε σε όλες εκείνες τις στιγμές
think of the things we'll never do - > Σκεφτείτε τα πράγματα που ποτέ δεν κάναμε
there will never be a day, > και τότε δεν θα υπάρξει ποτέ η ημέρα
when I won't think of you . . . > που να μην σας σκεφτώ
Εντουαρτ:
Can it be? Can it be Christine? > Δεν μπορώ, δεν μπορώ Μπέλα
Bravo! > ο Έντουαρτ σηκώνετε να φύγει, αλλά τα πόδια του δεν τον υπακούνε
Long ago, it seems so long ago > μετά απο καιρό, μετά απο πολύ καιρό
How young and innocent we were... > θα βρει την ευτυχία που ζητά
She may not remember me, > εκείνη μπορεί να με ξεχάσει
but I remember her... > εγώ όμως πάντα θα την θυμάμαι και θα την αγαπώ.
Μπέλα
Flowers fades, > Τα λουλούδια εξασθενίζουν
The fruits of summer fade, > Οι καρποί του καλοκαιριού εξασθενίζουν
They have their seasons, so do we > , Έχουν τις εποχές τους, έτσι και εμείς
but please promise me, that sometimes > αλλά σας παρακαλώ υποσχεθείτε μου, ότι μερικές φορές
you will think of me! > θα με σκέφτεστε!
Τον κοίταζα να φεύγει και είχα παγώσει. Γύρισα την ματιά μου στο πλήθος, έκανα άλλη μια υπόκλιση και έτρεξα στο καμαρίνι μου, ελπίζοντας να τον βρω εκεί.
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Έκλαιγα απαρηγόρητη μέσα στην αγκαλιά της Μπρεντας, μέχρι που άκουσα τον πατέρα μου να φωνάζει.
«τι θες εσύ εδώ? Φύγε τώρα και μην ξανά ενοχλήσεις την κόρη μου»
«σας παρακαλώ, στον λόγο της τιμής μου, θέλω μόνο να της εξηγήσω τον λόγο που πρέπει να με ξεχάσει και μετά σας υπόσχομαι ότι θα εξαφανιστώ απο την ζωή της για πάντα»
Ήταν εκείνος, ήταν η φωνή του. Κοίταξα για μια στιγμή την Μπρέτα και μετά άρχισα να τρέχω. Στάθηκα στην σκάλα και τον είδα εκεί. Αμέσως γύρισε την ματιά του προς τα μένα και είδα τόσο πόνο μέσα τους που μου έκοψε την ανάσα μου.
«πατέρα σε παρακαλώ» είπα απελπισμένα.
Ο πατέρας μου κοίταξε μια φορά εμένα και μια φορά εκείνον, αλλά υποχώρησε και έφυγε να πάει στο γραφείο του. Εκείνος άπλωσε το χέρι του και εγώ αμέσως έτρεξα κοντά του δίνοντας του το δικό μου.
Με πήρε απο το σπίτι και με πήγε στο κιόσκι που τον είχα συναντήσει εκείνη την φορά, που ήρθε να με σώσει.
Γύρο μου είχε απόλυτο σκοτάδι, δεν έβλεπα τίποτα άλλο εκτός απο εκείνον. Με άφησε απαλά να κάτσω στο ίδιο παγκάκι και γονάτισε μπροστά μου, κρατώντας μου τα χέρια.
«Ιζαμπέλα........ άκουσα την γλυκιά φωνή του να μου λέει.......... είσαι το πιο υπέροχο και το πιο ξεχωριστό πλάσμα που έχω συναντήσει ποτέ στην ζωή μου. Σ’ αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν άλλον, για μένα πάντα θα είσαι όλη μου η ζωή, ο λόγος της ύπαρξης μου, αλλά δεν αξίζω να είμαι δίπλα σου, δεν αξίζω ούτε ένα δάκρυ σου........ είπε και απομάκρυνε τα δάκρυα μου που είχαν μουσκέψει τα μάγουλα μου, τον κοίταγα μέσα στα μάτια χωρίς να μπορώ να πω κάτι. Άφησε τα χέρια μου και άνοιξε το πανωφόρι του, πήρε στα χέρια του το ένα μου χέρι και το ακούμπησε πάνω στο μέρος της καρδιά του. Το άγγιγμα του ήταν απαλό, έκανε την καρδιά μου να φτερουγίσει, αλλά αμέσως κατάλαβα ότι κάτι δεν ήταν σωστό και έσμιξα τα φρύδια μου κοιτώντας μια φορά το χέρι μου πάνω στην καρδιά του και αμέσως γύρισα την ματιά μου σε εκείνον............. η καρδιά μου έχει να χτυπήσει 100 χρόνια....... πήρα μια κοφτή ανάσα........... άλλα μόλις άκουσα το τραγούδι σου ένιωσα να χτυπάει ξανά χωρίς παλμό. Δεν θέλω να με φοβάσαι, έχω όμως ανάγκη να καταλάβεις γιατί θέλω να με ξεχάσεις............... δεν υπήρχαν λόγια γι αυτό που ένιωθα εκείνη την στιγμή. Τα δάκρυα άρχισαν να ξεχειλίζουν πάλι απο τα μάτια μου και η καρδιά μου καλπάζει σαν τρελή, όχι απο φόβο άλλα απο πόνο, η καρδιά μου σφίχτηκε τόσο πολύ που αν είχα φωνή θα ούρλιαζα. Βλέποντας ότι δεν έβγαζα μιλιά, χαμήλωσε την ματιά του, άφησε το χέρι μου απαλά πάνω στα πόδια μου και σηκώθηκε αργά............. θα αρχίσει να βρέχει, δεν θέλω να μου κρυώσεις, θα σε πάω στο σπίτι σου αμέσως» με σήκωσε απο την θέση μου και έβαλε το χέρι του γύρο απο την μέση μου και με αργό ρυθμό με οδήγησε στην πόρτα του σπιτιού μου. Κοίταζα μόνο τα μάτια του και προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί μόλις τώρα.
Μόλις με άφησε στην πόρτα, έσκυψε αργά, άφησε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο μου και έφυγε.
Χωρίς να ξέρω αν θα μπορούσα να τον προλάβω, πήρα στα χέρια μου την φούστα μου και άρχισα να τρέχω προς την πύλη, απο τα δάκρυα και το σκοτάδι δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου.
Ξαφνικά ένιωσα τα χέρια του να τυλίγονται γύρο απο την μέση μου και να με σηκώνει ψηλά. Τύλιξα τα χέρια μου στον λαιμό του και άρχισα να του μιλάω γρήγορα και ξέπνοα στον φόβο μου ότι δεν είχα χρόνο για να του πω αυτό που ένιωθα για εκείνον.
«πάντα θα σας θυμάμαι, πάντα θα τραγουδώ μόνο για σας και πάντα θα σας περιμένω»
Τον έσφιξα με όση δύναμη είχα και ένιωσα την βροχή να πέφτει απάνω μας. Ανατρίχιασα.
Η αγκαλιά του ήταν κρύα άλλα όλο μου το κορμί κρύωνε απο την απώλεια που ένιωθα ότι πολύ σύντομα θα ερχόταν.
Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά και άφησα τα δάκρυα μου για άλλη μια φορά να ξεχειλίσουν.
Μόλις τα άνοιξα ήμουν και πάλι στην πόρτα του σπιτιού μου, με άφησε απαλά να πατήσω στο κατώφλι και με κοίταξε στα μάτια.
Έσκυψε και με τα φιλιά του φυλάκισε κάθε σταγόνα που υπήρχε στο πρόσωπο μου. Αφού απομάκρυνε μέχρι και το τελευταίο δάκρυ γύρισε την ματιά του σε μένα
«θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα αφήσεις τον εαυτό σου να βρει την ευτυχία που τόσο αξίζεις. Αυτά τα δάκρυα που θα έχω πάντα μαζί μου, ότι θα είναι τα τελευταία»
Ένευσα και τον άφησα να δει όλο τον πόνο που υπήρχε μέσα μου. Πλησίασα κοντά του και έβαλα τα χείλια μου πάνω στα δικά του, χωρίς να απαιτώ το φιλί του άλλα μόνο παρακαλώντας τον γι αυτό.
Με έσφιξε στην αγκαλιά του και άρχισε να μου χαρίζει ένα φιλί που μέσα του έκρυβε όλη την αγάπη που νιώθαμε ο ένας για τον άλλον και πριν προλάβω να ανοίξω τα μάτια μου είχε εξαφανιστεί.
Αυτό είναι το σύντομο τέλος της ιστορίας μιας αγάπης που τελείωσε πριν καν αρχίσει............
σχόλια για το Fanfiction μπορείτε να αφήνετε εδώ
