«φυσικά... αναστέναξε μετά από λίγο... ήταν ικανοποιημένος γιατί ήξερε ήδη πόσο χαλβάς είμαι» είπε και γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου για επιβεβαίωση
«συ είπας» ανασήκωσα τους ώμους μου
«έλεος... δεν βοηθάς καθόλου» ξέσπασε και άρχισα να γελάω
«Μπέλα... μην με προκαλείς... θα σε φάω» γέλασα πιο δυνατά και τραντάχτηκα ολόκληρη από τα γέλια
«αν καταφέρεις να με αγγίξεις» συνέχισα γελώντας
«οκ τα παρατάω... δεν αντέχεσαι άλλο... από που να ξεκινήσω?»
«εγώ θα ξεκίναγα από τα παραπτώματα μου» τον βοήθησα σοβαρά
«οκ τότε... αναστέναξε... που αποσκοπούσε η ειλικρίνεια του... δάγκωσε το κάτω χείλος του σκεπτικός... ήθελε να με κάνει να τον εμπιστευτώ... ήξερε ότι δεν τον εμπιστεύομαι... και δεν νομίζω ότι είχε την ελπίδα να αλλάξει αυτό»
«ποια ήταν η τελευταία του συμβουλή?»
«να τα παρατήσω πριν να είναι πολύ αργά»
«γιατί?»
«προσπάθησε να με φοβίσει... και φυσικά αν δεν σε ήξερα όντως θα το είχε πετύχει... δεν με θέλει στην αγέλη του... γιατί με φοβάται?» ρώτησε δύσπιστα
«με ρωτάς?»
«αφού με θεωρεί χαλβά... γιατί να με φοβάται?»
«με ρωτάς?»
«έλα γαμώτο... τι δεν βλέπω?» ρώτησε περισσότερο τον εαυτό του απελπισμένος
«σωστή διαπίστωση»
«δεν βλέπω την δύναμη μου»
«δεν την βλέπεις» επιβεβαίωσα
«γι αυτό ήταν ικανοποιημένος... γιατί εκείνος το κατάλαβε»
«ακριβώς... δεν έχεις ιδέα πως επηρεάζεις τους άλλους... δεν το κάνεις συνειδητά»
«δηλαδή μου λες... ότι αν το κάνω συνειδητά... θα μπορώ να κάνω τι?»
«καλή απορία»
«ναι σωστά... γιατί να μου απαντήσεις» έβαλε το κεφάλι του πάλι να ακουμπήσει στα γόνατα του και πήρε ήρεμες αναπνοές για να συγκεντρωθεί.
«εξέθεσα τον εαυτό μου... προχώρησε στο επόμενο αφήνοντας προς το παρόν το πρώτο του άλυτο ερώτημα... τι επίπτωση θα έχει αυτό σε μένα?»
«άστο για το τέλος... προχώρα στο επόμενο» αναστέναξε
«οκ... πίστεψα σε σένα μετά από αυτά που μου είπε ο Άαρον»
«τι το ιδιαίτερο είχε ο Άαρον που σε έκανε να πιστέψεις όσα σου λέγαμε εγώ και ο Τάηλερ όλον αυτόν τον καιρό»
«είναι ίδιος με εκείνην... μου ήταν πιο εύκολο να μιλήσω μαζί του... γιατί ήξερα το παιχνίδι του»
«εμπιστεύεσαι τον Τάηλερ?»
«ναι... πάντα είναι δίπλα μου και δίνει και την ψυχή του για μένα... αλλά εσένα σε ακούει με κλειστά τα μάτια»
«άρα δεν εμπιστεύεσαι εμένα»
«δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης Μπέλα... είναι» αναστέναξε
«ότι είναι άντρας... και επειδή δεν ξέρεις πως εκπαιδεύω... η μεγαλύτερη σου φοβία ήταν ότι αν γινόσουν ενδοτικός μου θα σε εκπαίδευα όπως σε εκπαίδευε εκείνη» γύρισε και με κοίταξε
«ο Άαρον είπε ότι θα έπρεπε να με εκπαιδεύσει ο μίσ... εε.. ο Breaveman... τέλος πάντων... πως θα γινότανε αυτό?»
«πως εγώ εκπαιδεύω τις γυναίκες?»
«η ανταμοιβή και η τιμωρία καθορίζετε ανάλογα με το αντάλλαγμα που ζητάς... εσύ δεν με ρώτησες τι αντάλλαγμα θέλω»
«τότε γιατί είσαι ακόμα εδώ?» γέλασε
«γιατί θέλω να μάθω για μένα»
«αυτή είναι η ανταμοιβή σου... και η τιμωρία σου ταυτόχρονα όταν παρακούς»
«και αν κάποιος σου ζητήσει σεξ... του κάθεσαι?»
«μαζέψου Έντουαρντ... δεν αντέχω να με αγγίζουν... δεν τους αγγίζω και εγώ... αυτό δεν σου λέει τίποτα?»
«γι αυτό είπε ότι είχε την ατυχία να τον εκπαιδεύσεις... διαπίστωσε και γέλασε... και πάλι δεν καταλαβαίνω... πως τους ανταμείβεις?»
«ανάλογα τα βίτσια τους... εσένα πως σε τιμώρησα?»
«γι αυτό άφησες το πουκάμισο?»
«ναι... για να μην ακουμπήσω πάνω στο γυμνό σου δέρμα»
«αλλά δεν είναι αυτή η τιμωρία μου»
«και ποια είναι?»
«όταν δεν μου απαντάς όταν κάνω ερωτήσεις για μένα»
«πολύ σωστά... το κάνω εκδικητικά?»
«όχι... όταν δεν μου απαντάς μου δηλώνεις ότι την ξέρω ήδη την απάντηση... άρα αν το πάρεις αλλιώς δεν είναι και τόσο τιμωρία... περισσότερο με πόνεσε... που δέχτηκες εσύ της βουρδουλιές αντί για μένα»
«για ποιον λόγο το έκανα?»
«γιατί ήθελες να τιμωρήσεις τον εαυτό σου»
«και γιατί δεν τον μαστίγωσα μόνη μου?»
«γιατί ήθελες να το κάνω εγώ... και ήξερες ότι δεν θα δεχόμουν να σου το κάνω»
«επειδή?»
«ήξερες τι θα επακολουθήσει και όμως με άφησες να εκτεθώ»
«τι συνέπειες έχουν οι πράξεις σου?»
«δεν έχω ιδέα»
«τότε άστο για το τέλος... μην παρασέρνεις την κουβέντα στο μοναδικό πράγμα που θες να μάθεις πριν καταλάβεις πως οδήγησες τον εαυτό σου σε αυτό το σημείο»
«εντάξει»
«σου μένει άλλο ένα... ποιο είναι αυτό»
«γιατί το τέταρτο ποιο ήταν?» ρώτησε με απορία και γέλασα
«το έχουμε ήδη συζητήσει»
«ήταν το πρώτο που ανέφερα όταν με έβαλες στην μπανιέρα... πως καταφέρνεις να τα θυμάσαι όλα?»
«δεν... ξεχνάω... τίποτα» τόνισα τις λέξεις μια μια
«προσκυνώ» είπε με χιούμορ άλλα όχι ειρωνικά
«άρα το τελευταίο που άφησα είναι και αυτό που σε πονάει εσένα περισσότερο... αλλά εμένα όχι»
«τουλάχιστον είσαι ειλικρινής» ανασήκωσα τους ώμους μου
«μην το βλέπεις έτσι Μπέλα»
«και πως θες να το δω Έντουαρντ?»
«το ξέρεις ότι δεν το εννοώ έτσι»
«αλήθεια?... πόσες φορές σε ρώτησα... τι θες από την ζωή μου Έντουαρντ?... τι μου απάντησες?»
«ναι είναι το βασικότερο... αλλά όχι το μόνο»
«Έντουαρντ... σε παρακαλώ... για μια φορά στην ζωή σου... μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου... ξέρεις ότι δεν με νοιάζει... γιατί επιμένεις να προσπαθείς να με πείσεις ότι δεν με θες μόνο γι αυτό»
«γιατί δεν σε θέλω μόνο γι αυτό»
«μμμ... με προκαλείς δηλαδή να σου το αποδείξω»
«όχι... δεν θέλω να μου το αποδείξεις... εγώ θέλω να σου αποδείξω ότι δεν σε θέλω μόνο γι αυτό» επέμενε μαζεύοντας πάλι τα πόδια μου προς το σώμα μου τύλιξα τα χέρια μου γύρω από αυτά και έβαλα το μέτωπο μου να ακουμπήσει πάνω στο μενταγιόν μου.
«δώσε μου δύναμη Χριστέ μου» εξωτερίκευσε εκείνος την σκέψη μου και κούνησα το κεφάλι μου πέρα δώθε.
«εντάξει τα παρατάω... γιατί άλλο με θες?» τον ρώτησα και κάρφωσα την ματιά μου μέσα στην δική του.
«γιατί είσαι η μόνη που μπορεί να καταλάβει τι θέλω»
«και τι είναι αυτό που θες Έντουαρντ?»
«την κατανόηση... την αγάπη... και την τρυφερότητα σου»
«όλα όσα στερήθηκες από εκείνη»
«όλα όσα στερήθηκα από την ζωή... εκείνη ήταν το λιγότερο»
«πάντα είχες ανθρώπους δίπλα σου... πρόθυμους να σου το προσφέρουν... γιατί τα θες από μένα συγκεκριμένα?»
«γιατί εσύ μπορείς να μου τα προσφέρεις όλα αυτά μαζί... από τους υπόλοιπους έλειπε η κατανόηση... ξέρω ότι δεν με κρίνεις... και ξέρω ότι, ότι κάνεις το κάνεις μόνο και μόνο για να με βοηθήσεις... αλλά σε ένα πράγμα είχε δίκιο ο Άαρον»
«γιατί ελπίζω τόσο πολύ»
«ναι» αναστέναξα και έβαλα τα χείλια μου πάνω στο μενταγιόν νιώθοντας το στήθος μου να γίνετε χίλια κομμάτια... δεν τον κοίταζα παρέμεινα στην ίδια θέση μέχρι που τον ένιωσα να με πλησιάζει... έκανα αυτόματα το σώμα μου προς τα πίσω και τον κοίταξα προειδοποιητικά.
«Μπέλα... παρακάλεσε... γι αυτό θέλω να καταλάβω»
«να καταλάβεις τι?»
«αν μπορώ και εγώ μια μέρα να σου τα προσφέρω όλα αυτά» με αποτελείωσε... γύρισα το κεφάλι μου προς την άλλη μεριά και ακούμπησα το μάγουλο μου πάνω στο μενταγιόν μου... έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να αυτοσυγκεντρωθώ.
«γιατί δεν ήθελες να έρθω?»
«δεν είσαι έτοιμος Έντουαρντ... μέχρι την Δευτέρα όλα αυτά θα τα έχεις ξεχάσει... όλα αυτά... είπα με πόνο και αναστέναξα... θα είναι σαν να μην τα έχεις πει ποτέ... δεν ήσουν έτοιμος να κάνεις αυτήν την κίνηση... και δεν έχεις ιδέα τι επίπτωση θα έχουν σε σένα αλλά περισσότερο στην ίδια σου την ζωή» είπα και γύρισα την ματιά μου προς το μέρος του.
«όταν λες ζωή... εννοείς τη δουλειά μου έτσι δεν είναι?»
«ναι»
«πόσο άσχημα την έχω?»
«δεν φαντάζεσαι πόσο»
«δηλαδή μπορεί να μου πάρει μέχρι και την εταιρία?»
«Έντουαρντ» προειδοποίησα
«τι?»
«το πας πάλι ανάποδα»
«δεν καταλαβαίνω»
«τι σου ζήτησα να κάνεις?»
«να το αφήσω για το τέλος για να καταλάβω πως έφτασα στο σημείο αυτό»
«πόσες φορές με χτύπησες?»
«3»
«πόσα παραπτώματα έκανες?»
«5»
«πόσα αναπάντητα ερωτήματα έχεις?»
«2»
«σε ποιο στάδιο είσαι?»
«στο 3ο... κούνησε το κεφάλι του... δεν μπορώ να τα καταλάβω γιατί το ένα έχει να κάνει με τον πατέρα σου και το άλλο με την δουλειά σου» συνέχισε και αναστέναξα
«το ένα έχει να κάνει με μένα και το άλλο με ότι περιβάλετε γύρω από μένα» του επιβεβαίωσα
«αλλά δεν είμαι έτοιμος να τα μάθω ακόμα... και πως θα τα καταλάβω?» ρώτησε με έναν αναστεναγμό.
«ήδη ένιωσες να πνίγεσαι με πράγματα που ήδη ήξερες... πως μπορώ να σου τα εξηγήσω με δύο λόγια Έντουαρντ?»
«γι αυτό δεν ήθελες να έρθω»
«γι αυτό»
«γιατί δεν μου το είπες?» ανασήκωσα το ένα μου φρύδι
«τι σου είπα όταν με ρώτησες αν θα πάρω τον Τάηλερ μαζί μου?»
«ότι θα έρθει να σε βρει... δεν μπορείς να μας περιμένεις»
«μέχρι και την τελευταία στιγμή σε ικέτευα να μην το κάνεις... με είδες να χτυπάω το κεφάλι μου στην πόρτα και εσύ συνέχιζες... σου ξεκαθάρισα ότι αν κάνεις και τώρα την λάθος κίνηση... θα είναι η τελευταία σου... έφτασες στο σημείο να τα παρατήσεις... και άλλαξες γνώμη... δεν είσαι έτοιμος Έντουαρντ... πόσα στοιχεία πρέπει να σου δώσω για να το καταλάβεις?»
«και γιατί δεν το είπες ξεκάθαρα?» ξέσπασε και τον κοίταξα επιβλητικά στα μάτια
«αν σου το έλεγα ξεκάθαρα?» τον ρώτησα άγρια
«θα ερχόμουν από πείσμα... παραδέχτηκε και πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του... θα με έφερνες μόνο αν θα τελείωνα όλα τα στάδια» συνέχισε και με κοίταξε
«τι σε ρώτησε ο Άαρον για τα στάδια?»
«σε ποιο επίπεδο με σταμάτησες»
«επίπεδο Έντουαρντ... όχι στάδια»
«θα με έφερνες μόνο όταν θα ολοκλήρωνα όλα τα επίπεδα όπως έκανε ο Τάηλερ»
«ο Τάηλερ ξέρει τα πάντα για μένα... και εσύ ακόμα δεν ξέρεις τίποτα Έντουαρντ... τίποτα» ξέσπασα και ακούμπησα πάλι το μέτωπο μου πάνω στο μενταγιόν μου.
«είπες ότι ήταν ο μεγαλύτερος καυγάς σας... είπε και σήκωσα την ματιά μου προς το μέρος του... πως σε έπεισε να γυρίσεις εδώ?»
«του δήλωσα ότι εγώ σε αυτό το μπουρδέλο δεν ξαναπατάω το πόδι μου... και αν με ήθελε ακόμα στην ζωή του να επιλέξει ή εμένα ή αυτό»
«και τι έκανε?»
«επέλεξε αυτό» είπα και έβαλα τα χείλια μου να ακουμπήσουν πάνω στο μενταγιόν μου
«σε πλήγωσε βαθιά»
«ήταν όλη του η ζωή... δεν μπορούσε να την αφήσει από την μια μέρα στην άλλην... μην ξεχνάς ότι ήταν Βαρόνος... δεν άφηνε κανέναν να τον επηρεάσει»
«και πως άλλαξε γνώμη... τον κοίταξα στα μάτια... πόσο καιρό έκανες να του ξαναμιλήσεις?»
«μια βδομάδα»
«και πολύ κράτησε» γέλασα
«για τον Πάολο μιλάμε... η μια βδομάδα ήταν λίγη για τον εγωισμό του»
«και σου έφτιαξε αυτό το μενταγιόν για να σε καλοπιάσει?» γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη μεριά και ακούμπησα το μάγουλο μου πάνω στο μενταγιόν μου
«νόμιζε ότι αυτό που με ενοχλούσε ήταν το άγγιγμα τους»
«σε αποτελείωσε... δεν κατάλαβε τι ήταν αυτό που σε ενόχλησε πραγματικά»
«με αποτελείωσε» επιβεβαίωσα και βαριαναστέναξα.
«αλλά δεν έκανε και τίποτα να το αλλάξει... εσύ γιατί γύρισες?» γύρισα και τον κοίταξα
«για να του δείξω το λάθος του»
«πόσα έχεις υπομείνει για χάρη του?»
«πόσα υπέμενε εκείνος για χάρη μου?»
«δεν ξέρω»
«δεν αντέχω να με αγγίζουν Έντουαρντ... δεν με ξανά ακούμπησε από την στιγμή που κατάλαβε πως με αγαπάει... τι σου λέει αυτό?» γούρλωσε τα μάτια του
«για πόσο καιρό»
«η εκπαίδευση μου μαζί με την τιμωρία μου κράτησε 3 μήνες... και ήμασταν μαζί λιγότερο από χρόνο... εσύ που είσαι ατσίδα στους αριθμούς να μου πεις»
«πάνω κάτω 7 μήνες»
«7,5 μήνες... στερήθηκε το σεξ για να μην με πληγώσει άλλο... γιατί δεν άντεχε ούτε νυστέρι να βάλει απάνω μου για να διορθώσει όλες μου τις πληγές... ο Πάολο... γέλασα θλιμμένα... ο Πάολο που όλη του η ζωή ήταν το σεξ... και μετά όλα τα άλλα... 7,5 μήνες με κρατούσε στην αγκαλιά του... και ένιωθε ο ποιο ευτυχισμένος άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη... μόνο με μια αγκαλιά... μόνο ακούγοντας την καρδιά μου... το μόνο χάδι που άντεχε ήταν να του χαϊδεύω τα μαλλιά... γιατί όπου αλλού τον ακουμπούσα τον πόναγα... όχι γιατί είχε ανοιχτές πληγές... αλλά γιατί όλες του οι πληγές πάντα αιμορραγούσαν... η καρδιά του πάντα αιμορραγούσε... και δεν άντεχε να την πληγώνει άλλο» πήρα μια βαθιά αναπνοή και κοίταξα το ταβάνι... ακολούθησε την ματιά μου.
«σε αυτό το δωμάτιο είσαι ο πρώτος που μπαίνει... ούτε εκείνος άντεξε να μπει... η απάντηση βρίσκετε εκεί ακριβώς που κοιτάς» του είπα και άφησα την αναπνοή μου να βγει βίαιη από το σώμα μου... δεν μπορούσε να μιλήσει... χαμήλωσα την ματιά μου και έκανε και εκείνος το ίδιο
«κρεμάστηκες»
«ναι»
«και πως κατάφερες να γλυτώσεις?»
«ο Τζέικ έκοψε το σκοινί λίγο πριν αφήσω την τελευταία μου πνοή»
«Μπέλα»
«μη... μην το πεις... αν θες να φύγεις φύγε... δεν σε κρατάει κανείς εδώ... η πόρτα ασφαλίζει γι αυτούς που προσπαθούν να μπουν απρόσκλητοι και όχι γι αυτούς που είναι ήδη μέσα» είπα και έβαλα πάλι το μέτωπο μου πάνω στο κόσμημα μου.
Μείναμε για λίγο σιωπηλοί... εκείνος δεν ήξερε τι να κάνει... ένιωθε ότι η θέση του δεν είναι εδώ... αλλά μαζί μου... αλλά αν έφευγε τώρα... το πιθανότερο είναι ότι θα τα χάσει και τα δύο... γιατί δεν ήταν έτοιμος γι αυτό... και τώρα έχει εκτεθεί πάρα πολύ για να κάνει πίσω.
Συνεχίζεται..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου