Έφτασα στο γραφείο με βαριά καρδιά... η χθεσινή μέρα ήταν σκέτη αποτυχία... την είχα απογοητεύσει... την είχα διώξει... το μυαλό μου πιο θολό από ότι ήταν πριν... και η καταραμένη η άλλη να με τριβελίζει με περισσότερο πείσμα... πως σκατά θα βάλω όλα τα πράγματα σε μια σειρά... έχω ελπίδα να την κερδίσω... ή την έχασα πια για πάντα???
Αυτά και άλλα τόσα τρώγανε την σκέψη μου μέχρι που η πόρτα χτύπησε...
«περάστε»
«αγόρι μου καλημέρα... έχεις λίγο χρόνο?»
«φυσικά θείε... πέρασε... τι κάνεις?»
«μια χαρά είμαι εγώ... εσένα δεν βλέπω καλά» αναστέναξα και πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου.
«με ήθελες κάτι?»
«ναι... είπε μέσα από την αναπνοή του απογοητευμένος και συνέχισε... η Μπέλα πέρασε από το γραφείο μου πριν λίγο»
«η Μπέλα?... είναι εδώ η Μπέλα?»
«ναι εδώ είναι... αλλά δώσε μου 5 λεπτά να σου πω τον λόγο που ήρθα και μετά κάνε ότι θες»
«εντάξει σε ακούω»
«μου εξήγησε ότι δεν θα ήταν και πολύ εύκολο να σου μιλήσω όταν θα σε ενημέρωνα ότι είναι εδώ... αλλά δώσε μου σε παρακαλώ 5 λεπτά να σου πω τον λόγο που είμαι εδώ... και μετά θα φύγω να το σκεφτείς πιο καθαρά... εντάξει»
«θείε... άσε τον πρόλογο και μπες στην ουσία»
«η Μπέλα μου ζήτησε το 1% του ποσοστού μου»
«τι πράγμα?»
«μην βιάζεσαι... μου τόνισε ότι η εταιρία έχει να δώσει πολλά περισσότερα από όσα δίνει... αλλά τα τελευταία δύο χρόνια έχει μείνει στάσιμη... όχι ότι δεν το ήξερα» με κοίταξε με νόημα
«ναι... πες μου τώρα ότι είναι μόνο δικό μου λάθος»
«αφήνεις κανέναν άλλον Έντουαρντ να επέμβει στα διαδικαστικά... έχω καταντήσει να νιώθω... μαριονέτα στην ίδια μου την εταιρία... ότι σου προτείνω για να ανεβάσουμε την εταιρία... το απορρίπτεις... δεν λέω ότι είναι μόνο δικός σου λάθος... αλλά βρε αγόρι μου... γιατί δεν μας αφήνεις να σε βοηθήσουμε?... τι ρόλο βαράμε εμείς εδώ μέσα?»
«με λες ανίκανο?»
«εκεί το μυαλό σου... έλεος βρε αγόρι μου... κανείς δεν αμφισβητεί τις ικανότητες σου... αν δεν πιστεύαμε σε σένα... δεν θα σε αφήναμε να διοικείς σχεδόν εξολοκλήρου την εταιρία... ή εμ πάση περιπτώσει δεν θα βγάζαμε ένα τόσο ικανοποιητικό ποσοστό όλα αυτά τα χρόνια... αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι αν συνεχιστεί αυτό... τότε θα αρχίσει να πέφτει»
«που θες να καταλήξεις Καρλάηλ?»
«η Μπέλα... έχει γνωστούς που μπορούν να μας βοηθήσουν να αναπτυχθούμε»
«η Μπέλα... και ήρθε πρώτα σε σένα και όχι σε μένα... ξέρεις τι μου λέει αυτό εμένα Καρλάηλ?»
«δεν ξέρω τι έχετε μεταξύ σας... Έντουαρντ... και ούτε με ενδιαφέρει τι κάνετε στην προσωπική σας ζωή... εγώ σου μιλάω για την εταιρία... και έχω εμπιστοσύνη στην Μπέλα»
«και όχι σε μένα?» τον έκοψα και τον κοίταξα μοχθηρά
«δεν είπα αυτό... μην βάζεις λόγια στο στόμα μου που δεν είναι δικά μου»
«τότε τι είναι αυτό που θες να πεις Καρλάηλ?»
«αυτό που θέλω να πω... είναι ότι την εμπιστεύομαι... και αν εκείνη λέει ότι για το καλό της εταιρία πρέπει να της δώσουμε το 1% από το ποσοστό μας... τότε εγώ προσωπικά θα το κάνω με κλειστά τα μάτια... εσύ κάνε ότι νομίζεις... δεν μπορώ πια να συνεννοηθώ μαζί σου... μια λέξη σου λέω... δέκα μου γυρίζεις»
«τι δουλειά έχει η Μπέλα να πάρει έστω και 1% από τα ποσοστά μας... τι δουλειά έχει να μπει στην εταιρία?... αυτό το σκέφτηκες καθόλου?... μήπως τελικά δεν είναι αυτή που νομίζεις?... και εθελοτυφλείς?»
«δεν είναι αυτή που νομίζουμε Έντουαρντ... είναι πολύ καλύτερη από αυτό που δείχνει... και για το καλό σου... άνοιξε τα μάτια σου... γιατί εσύ είσαι αυτός που εθελοτυφλεί» μου επιτέθηκε αλλά δεν πρόλαβα αν του απαντήσω καταλλήλως γιατί εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε εκείνη μέσα με επιβλητικό ύφος.
Βρες καλός το πουλάκι μου... σε απογοήτευσα και τώρα ήρθες να μου πιείς το αίμα... σίγα... σιγά... ξεκινώντας από το 1% της εταιρία μου... για να την κάνεις δική σου?... ώστε έτσι κάνεις περιουσία εσύ???
Μπέλα
Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω... ο Καρλάηλ και ο Έντουαρντ αυτόματα σταμάτησαν την κουβέντα τους και με κοίταξαν... το ύφος του Έντουαρντ σοβαρό... προσπαθούσε να κρύψει τα συναισθήματα του.
«καλημέρα... είπα μελιστάλαχτα και τον πλησίασα... σου έλειψα μωρό μου?» τον ρώτησα και όταν έκατσα στην άκρη του γραφείου του μου χάρισε ένα ψυχρό χαμόγελο.
«δεν φαντάζεσαι πόσο» απάντησε χωρίς να αλλάζει ύφος
«Καρλάηλ... βλέπω ότι έχεις ενημερώσει ήδη τον Έντουαρντ για την κουβέντα που κάναμε»
«ναι αυτό συζητούσαμε μόλις τώρα»
«μμχχμμ... θα μπορούσα να σου ζητήσω να μας αφήσεις για λίγο μόνους μας για να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες???... φυσικά αν έχετε να συζητήσετε κάτι άλλο μπορεί να περιμένει... και να έρθω αργότερα»
«όχι δεν νομίζω ότι επείγει κάτι άλλο... θα σας αφήσω να τα πείτε» είπε ευγενικά ο Καρλάηλ και σηκώθηκε
«σε ευχαριστώ πάρα πολύ Καρλάηλ» τον ευχαρίστησα με ένα ευγενικό χαμόγελο και αφού μου χαμογέλασε και εκείνος άρχισε να προχωράει προς την πόρτα... μόλις την έκλεισε πίσω του γύρισα το βλέμμα μου προς τον Έντουαρντ και τον κοίταξα επιβλητικά... δεν ανταποκρίθηκε αμέσως και χρειάστηκε να γίνω πιο επίμονη μέχρι που αναστέναξε, κατέβασε το κεφάλι του κλείνοντας τα μάτια και έμεινε ακίνητος και σιωπηλός... σηκώθηκα από το γραφείο του και αφού έδωσα εντολή στην Άντζελα να μην μας ενοχλήσει κανείς... κλείδωσα την πόρτα και γύρισα πάλι κοντά του.
«άνοιξε τα μάτια σου και συνέχισε να κοιτάς χαμηλά... το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη... σήκω από την καρέκλα σου και κάνει δύο βήματα μπροστά... υπάκουσε αμέσως, τον προσπέρασα και μόλις έκατσα στην καρέκλα του, γύρισα προς την μεριά του... ακούμπησα την τσάντα μου πάνω στο γραφείο του και έβαλα το ένα μου πόδι πάνω στο άλλο... ακούμπησα τα χέρια μου πάνω στο γόνατο μου έχοντας το δεξί μου χέρι πάνω από το αριστερό και άρχισα να παίζω με το δαχτυλίδι μου
«γύρνα... κράτα τα μάτια σου καρφωμένα στο πάτωμα... υπάκουσε... γονάτισε μπροστά μου και συνέχισε να κρατάς το βλέμμα σου καρφωμένο στο πάτωμα... υπάκουσε αναστενάζοντας δυσαρεστημένα... τα χέρια σου πάνω στα γόνατα σου, οι παλάμες προς τα πάνω... υπάκουσε... ξέρεις τι σημαίνει αυτή η στάση κύριε Κάλεν?... απάντησε με νεύμα... απαίτησα και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του... αυτή η στάση κύριε Κάλεν σημαίνει ότι από εδώ και πέρα θα είμαι η κυρίαρχος σου και εσύ ο ενδοτικός μου... έκανα μια παύση... σημαίνει ότι θα δεις πως είναι να είσαι πραγματικά ενδοτικός και όχι γιαλαντζί... έκανα άλλη μια παύση... ποιος πιστεύεις ότι φταίει γι αυτό κύριε Κάλεν?... έκανα άλλη μια παύση για να το σκεφτεί... απάντησε μου τώρα» απαίτησα αυστηρά
«δεν ξέρω»
«δεν ξέρεις... άρα θεωρείς ότι φταίω εγώ... αλλά φοβάσαι να το παραδεχτείς... μια μέρα σε άφησα λάσκα... και όλη η πρώτη εκπαίδευση πήγε στράφι... μια γαμημένη μέρα σε άφησα λάσκα και έφτασε για να με αμφισβητήσεις... μια γαμημένη μέρα έφτασε να σε κάνει να αλλάξεις γνώμη... επίπεδο 2» έκανα άλλη μια παύση και άρχισα να του κοπανάω τις ερωτήσεις μου γρήγορα και απανωτά χωρίς να τον αφήνω να πάρει αναπνοή
«με πιστεύεις?»
«όχι»
«αμφιβάλεις για μένα?»
«ναι»
«μου έχεις εμπιστοσύνη?»
«όχι»
«με φοβάσαι»
«όχι»
«4 στα 4... τουλάχιστον είσαι ειλικρινής... κάτι είναι και αυτό... δήλωσα και ξεφύσησε... γιατί?»
«με ρωτάς γιατί?» είπε νευριασμένος και έγειρα προς το μέρος του
«κοίταμε στα μάτια... διέταξα και το έκανε αμέσως... ποιος είναι ο κανόνας του δεύτερου επιπέδου?»
«Το μόνο που μπορώ να κάνω χωρίς την άδεια σου είναι να αναπνέω... ότι και να μου λες... εγώ θα παραμένω ακίνητος... σιωπηλός και με κλειστά τα μάτια... μέχρι να μου κάνεις μια ερώτηση... θα απαντάω αυτόματα στην ερώτηση σου χωρίς δεύτερη σκέψη... οι απαντήσεις μου θα είναι ξεκάθαρες... και ποτέ δεν θα απαντάω μια ερώτηση με ερώτηση»
«το εφάρμοσες?»
«όχι»
«έχω το δικαίωμα να σε τιμωρήσω γι αυτό?»
«ναι»
«πιστεύεις ότι θα το κάνω?»
«ναι»
«τότε γιατί δεν το σκέφτεσαι πριν ενεργοποιήσεις τα χέρια μου... σε παρακάλεσα να μην ενεργοποιήσεις τα χέρια μου Έντουαρντ... γιατί πάντα με κάνεις να με τρώει η παλάμη μου?»
«γιατί δεν το σκέφτομαι»
«ακριβώς... ξανά... γιατί?»
«είπες ότι θα γυρίσεις για εκείνην... είπες ότι θα το πληρώσουν όσοι σε κορόιδεψαν» είπε ψιθυριστά
«νιώθεις ότι με έχεις κοροϊδέψει κύριε Κάλεν?... με κοίταζε χωρίς να απαντάει... γύρισα το δαχτυλίδι προς τα κάτω και τον χαστούκισα με την ανάστροφη του δεξιού μου χεριού στο δεξί του μάγουλο... κοίταμε... νιώθεις ότι με κορόιδεψες κύριε Κάλεν?» πήρε μια βαθιά αναπνοή και με κοίταξε
«ναι»
«τότε καλά θα κάνεις να με φοβάσαι... του δήλωσα και σταμάτησε να αναπνέει για μια στιγμή... ποιος είναι ο στόχος μου κύριε Κάλεν?»
«να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου» τον χαστούκισα δεύτερη φορά πιο δυνατά και όπως γύρισε το πρόσωπο του έσφιξε τα δόντια του για να πνίξει το μουγκρητό του
«ξανά... ποιος είναι ο στόχος μου κύριε Κάλεν?»
«να γίνουμε ίσοι»
«και πρέπει να σε τιμωρήσω για να βάλεις το χοντροκέφαλο σου να δουλέψει?»
«μάλλον ναι»
«σεβασμός κύριε Κάλεν... όσο δεν το τηρείτε εσείς δεν θα το τηρώ ούτε και εγώ... και ξέρετε τι σημαίνει αυτό κύριε Κάλεν?»
«ότι παραβαίνεις τις αρχές σου»
«ακριβώς... ξέρεις ποια είναι η ποινή όταν κάνεις τον κυρίαρχο σου να παραβεί τις αρχές του?»
«όχι»
«σεβασμός... από εδώ και πέρα όταν οι δικοί σας δεν είναι παρόν θα μου μιλάτε στον πληθυντικό... κατανοητό?»
«μάλιστα» είπε μηδίζοντας και του έδωσα άλλη μια δυνατή σφαλιάρα με την αναστροφή του δεξιού μου χεριού
«μην ενεργοποιείς τα χέρια μου κύριε Κάλεν... δεν θέλεις να ξέρεις τι μπορούν να κάνουν και τι όχι... ξανά... σεβασμός... από εδώ και πέρα όταν οι δικοί σας δεν είναι παρόν θα μου μιλάτε στον πληθυντικό... κατανοητό?»
«μάλιστα κυρία»
«πολύ καλύτερα τώρα... πόσα βγάζει η εταιρία σας την ώρα, για σας κύριε Κάλεν?»
«πάνω κάτω 50.000$»
«καθαρά ή μεικτά?»
«μεικτά»
«μεικτά... η εταιρία σας βγάζει για σας... 50.000 μεικτά... το οποίο σημαίνει ότι σε σας αναλογούν τα 25.000 και αυτά μεικτά... πόσα βγάζουν οι εταιρίες μου... για μένα... την ώρα κύριε Κάλεν?» με κοίταξε στα μάτια με το βλέμμα... οι εταιρίες σου?
«δεν ξέρω»
«οι εταιρίες μου κύριε Κάλεν... βγάζουν για μένα... 100.000$ την ώρα καθαρά στην τσέπη μου και στην διάθεση μου σε ρευστό για όποτε τα χρειαστώ... κα-θα-ρά κύριε Κάλεν... όχι μεικτά... δεν σας μιλάω για τα πόσα βγάζουν για μένα για επενδύσεις και για λειτουργικά έξοδα... κα-θα-ρά... εσείς που είσαστε διάνυα στα οικονομικά κύριε Κάλεν... μπορείτε να μου υπολογίσετε στο περίπου πόσο βγάζουν οι εταιρίες μου... για μένα?»
«γύρω στις 300.000$»
«350.000$ κύριε Κάλεν... οι εταιρίες μου για μένα βγάζουν την ώρα 350.000$ και πιστέψατε ότι ο λόγος που έκανα αυτήν την προσφορά ήταν για να σας πάρω τις 25 μικτές σας ψωροχιλιάδες?»
«δεν το ήξερα»
«αν ακούγατε όσα σας είπα το Σάββατο δεν θα χρειαζόταν να το ξέρετε αυτό για να δείτε το πραγματικό μου κίνητρο... αν ήσασταν συγκεντρωμένος σε όσα σας έλεγα το Σάββατο κύριε Κάλεν... αυτή η πληροφορία θα ήταν αδιάφορη για σας... αυτή η πληροφορία θα σήμαινε μόνο ένα πράγμα... ποιος είναι ο στόχος μου κύριε Κάλεν?»
«να γίνουμε ίσοι» ψιθύρισε
«ποιος είναι ο στόχος μου κύριε Κάλεν?» απαίτησα πιο δυνατά
«να γίνουμε ίσοι» είπε με κανονική φωνή.
«για ποιο λόγο σας είναι χρήσιμη η πληροφορία που μόλις σας έδωσα?»
«για να βάλω στόχο να φτάσω την εταιρία σε τέτοιο επίπεδο ώστε να βγάζω καθαρά 100.000$ την ώρα»
«βλέπω ότι στα οικονομικά θέματα είσαστε ατσίδα κύριε Κάλεν... για να δούμε και στα υπόλοιπα θέματα τώρα τι μάθατε... 5 ώρες κύριε Κάλεν... μείνατε 5 ώρες ακίνητος και δεμένος πάνω σε ένα κρεβάτι να με ακούτε να σας ανοίγω την καρδιά μου... να σας λέω τα εσώψυχα μου για να σας δώσω να καταλάβετε ότι αν δεν δώσεις πρώτα στην ζωή μην περιμένεις να πάρεις... και εσείς τι καταλάβατε?... επίπεδο 1... να απαντήσω εγώ?... με κοίταζε υπομονετικά... τίποτα... δεν καταλάβατε τίποτα κύριε Κάλεν... γιατί αν καταλαβαίνατε... τώρα θα ήσασταν σε θέση να ξέρετε ότι η προσφορά μου είναι για να σας δώσει την ευκαιρία να αυξήσετε τα κέρδη σας... θα ήσασταν σε θέση να ξέρετε ότι δεν θα άγγιζα ποτέ το μοναδικό πράγμα που σας κάνει να έχετε μια ισορροπία στην ζωή σας... γιατί αν δεν είχατε την εταιρία κύριε Κάλεν... τώρα θα ήσασταν... ένα τί-πο-τα... ένα τίποτα κύριε Κάλεν... γιατί αν δεν είχατε αυτήν την γαμημένη θέση κύριε Κάλεν... δεν θα μπορούσατε ποτέ να καλύψετε το πρόβλημα σας ώστε να φαίνεστε φυσιολογικός... και αν είχατε καταλάβει έστω και τα μισά απ’ όσα σας είπα το Σάββατο κύριε Κάλεν... τώρα θα ήσασταν σε θέση να ξέρετε ότι... πο-τέ... ποτέ δεν θα άγγιζα κάτι που θα σας κάνει χειρότερα από ότι είσαστε... θα ήσασταν σε θέση να ξέρετε ότι είμαι εδώ για να σας βοηθήσω... και όχι για να σας καταστρέψω... επίπεδο 2... τι καταλάβατε κύριε Κάλεν από το μάθημα που πήρατε το Σάββατο?»
«ότι εγώ φταίω που βρίσκομαι τώρα σε αυτήν την θέση»
«ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα για σας?»
«να με κάνετε ενδοτικό σας»
«ποιος φταίει που τώρα είσαστε ενδοτικός μου»
«εγώ» ψιθύρισε
«ποιος κύριε Κάλεν?»
«εγώ» είπε πιο δυνατά
«και γιατί αυτό?»
«γιατί σας έκανα να παραβείτε τις αρχές σας»
«και ποια είναι η τιμωρία κάθε φορά που ένας ενδοτικός κάνει τον κυρίαρχο του να παραβεί τις αρχές του?»
«δεν ξέρω»
«με πιστεύεστε?»
«ναι»
«αμφιβάλετε για μένα?»
«όχι»
«μου έχετε εμπιστοσύνη?»
«ναι»
«με φοβάστε»
«ναι»
«και πολύ καλά κάνετε... κύριε Κάλεν... μην ενεργοποιείτε τα χέρια μου κύριε Κάλεν... τώρα που πήρατε το μάθημα σας... πείτε μου γιατί... γιατί κύριε Κάλεν με κάνατε να ξεπεράσω τα όρια μου?... γιατί με κάνατε να κάνω το μοναδικό πράγμα που δεν ήθελα για σας?... γιατί κύριε Κάλεν?... γιατί?» τα μάτια του άρχισαν να δακρύζουν
«γιατί την άφησα πάλι να με επηρεάσει» ψιθύρισε και έγειρα προς το μέρος του χωρίς να τον ακουμπάω και άρχισα να ψιθυρίζω στο αριστερό του αυτί.
«ξέρετε κύριε Κάλεν ποια είναι η τιμωρία... όταν ένας ενδοτικός κάνει τον κυρίαρχο του να παραβεί τις αρχές του?»
«όχι»
«κάθε φορά που ένας ενδοτικός κύριε Κάλεν κάνει τον κυρίαρχο του να παραβεί τις αρχές του... τότε ο κυρίαρχος κάνει τις τιμωρίες του πιο αυστηρές... ξέρετε ποια είναι η έσχατη τιμωρία κύριε Κάλεν?»
«όχι»
«η έσχατη τιμωρία είναι ο αργός θάνατος... τι σημαίνει για σας κύριε Κάλεν αργός θάνατος?»
«το ψυχιατρείο»
«τότε την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε να με κάνετε να παραβώ τις αρχές μου... να το θυμόσαστε αυτό... γιατί αν νομίζετε ότι θα κωλώσω να σας κλείσω σε ψυχιατρείο προκειμένου να βάλετε μυαλό... είσαστε πολύ γελασμένος... φυσικά πάντα να θυμόσαστε την ασφαλή σας λέξη... ποια είναι η ασφαλή σας λέξει κύριε Κάλεν?»
«αρκετά»
«μην την ξεχάσετε ποτέ... η επιλογή είναι πάντα δική σας... του είπα και ανασηκώνοντας το σώμα μου τον κοίταξα βαθιά στα μάτια... Μην. Την. Ξεχάσετε. Ποτέ.» του τόνισα και σηκώθηκα... έβγαλα το μεικάπ από την τσάντα μου και το πέταξα πάνω στο γραφείο του
«πηγαίνετε να μαζέψετε τώρα τον εαυτό σας... γιατί το ραντεβού σας έχει έρθει... θα πάω να τον καθυστερήσω εγώ... αν δω να φαίνεστε ατημέλητος και με σημάδια φθοράς... θα τιμωρηθείτε... μην ενεργοποιήσετε τα χέρια μου κύριε Κάλεν... να το θυμόσαστε καλά αυτό... την επόμενη φορά που θα τολμήσετε να με αμφισβητήσετε» του είπα αυστηρά και εκείνη την στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο... το σήκωσα και το ξανάκλεισα απευθείας.
«τι σας είπα κύριε Κάλεν το Σάββατο για τον εργοδότη και τον υφιστάμενο?»
«αν ο εργοδότης δεν είναι σωστός, δεν είναι και ο υφιστάμενος του»
«αυτό να το θυμόσαστε καλά κύριε Κάλεν... δεν το ανέφερα τυχαία... του είπα και προσπερνώντας τον πήγα προς την πόρτα... παύση κύριε Κάλεν» του είπα και βγήκα έξω από το γραφείο του για να καθυστερήσω το ραντεβού του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου