«ποιος είναι ο αργός θάνατος για σας κύριε Κάλεν? Απαντήστε»
«να μου κοπούν τα χέρια»
«αργός θάνατος για σας κύριε Κάλεν... είναι να σας στερήσουν τα χέρια σας... γιατί τα χέρια σας είναι η ίδια σας η ζωή... αν σας κλείσουν στο ψυχιατρείο... αργά η γρήγορα θα βρείτε τρόπο να το σκάσετε από εκεί... αν σας στερήσουν όμως τα χέρια σας κύριε Κάλεν... και να το σκάσετε από το ψυχιατρείο δεν θα έχετε ζωή... προστατέψτε τα χέρια σας κύριε Κάλεν... είναι ότι πιο πολύτιμο έχετε στην ζωή... έχετε μια ερώτηση για μένα... μπορείτε να την κάνετε»
«πως ξέρατε ότι τα χέρια μου είναι η ζωή μου?»
«είπατε πρώτα ότι δεν μπορούσατε να κρατήσετε τον δίσκο με το φαγητό... και μετά την ανικανότητα... η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά... κύριε Κάλεν» τόνισα και ξεφύσησε.
Άρχισα να τον πλησιάζω με φιδίσια κίνηση ανεβαίνοντας πάνω στο γραφείο του για να είμαστε ο ένας απέναντι από τον άλλον... μόλις ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο τον κοίταξα επιβλητικά και ξεροκατάπιε.
Χαμήλωσα το πρόσωπο μου και μόλις έφτασα στο σημείο της καρδιά του... τον δάγκωσα μέχρι να ματώσει... εκείνος έσφιξε τα δόντια του και προσπάθησε να μην επιταχύνει τις αναπνοές του χωρίς επιτυχία..
>*θα σε ποτίσω με το δηλητήριο μου*<
Η πληγή που του έκανα ήταν μεγάλη... και το αίμα του άρχισε να τρέχει στο σώμα του.
>*θα σε απαλλάξω από το μίσος σου*<
Το απελευθέρωσα από τα δόντια μου και με την ίδια φιδίσια κίνηση ξανά πλησίασα το πρόσωπο του... μόλις είχα την προσοχή του... έφτυσα το αίμα που είχα μέσα στο στόμα μου από την δεξιά του πλευρά.
>*δεν θα σε αφήσω να με ποτίσεις με το μίσος σου*<
Με την αναστροφή του χεριού μου σκούπισα το αίμα που ήταν γύρω από το στόμα μου και άρχισα να γλύφω το χέρι μου επιδεικτικά μπροστά του.
>*ξέρω να γεύομαι το μίσος*<
Και ξανά έφτυσα το αίμα που είχα μέσα στο στόμα μου... πάλι από την δεξιά του πλευρά.
>*αλλά δεν το αφήνω να με επηρεάζει*<
Έμεινα για λίγο ακίνητη κοιτώντας τον πάντα επιβλητικά στα μάτια... πήρε μια βαθιά ανάσα... την κράτησε και την άφησε ήρεμα να βγει από μέσα του.
>*είμαι έτοιμος γι αυτό*<
«ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα για σένα?... τα χέρια σου... γιατί χωρίς αυτά δεν θα μπορείς να δουλέψεις... χωρίς αυτά δεν θα μπορείς να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου... χωρίς αυτά... δεν θα μπορείς να τον τιμωρήσεις... Το ψυχιατρείο Έντουαρντ φαντάζει παράδεισος σε σχέση να χάσεις τα χέρια σου... οπότε ποιος είναι ο αργός θάνατος για σένα... να χάσεις τα χέρια σου... να χάσεις την ίδια σου την ζωή» έκανα μια παύση
«το πολυτιμότερο πράγμα στην ζωή σου... δεν είναι η δουλειά σου... δεν είναι η ικανοποίηση σου... δεν είμαι εγώ... είναι τα χέρια σου Έντουαρντ... γι αυτό προστάτεψε τα... γιατί χωρίς αυτά θα είσαι ένα τίποτα... έχεις μια ερώτηση για μένα... μπορείς να την κάνεις»
«είπες ότι είμαι ότι πιο πολύτιμο έχεις στην ζωή σου... είπες ψέματα?»
«εσύ είπες ψέματα?... μπορείς να απαντήσεις» το σκέφτηκε για λίγο
«όχι δεν είπα»
«τότε γιατί θεωρείς ότι είπα εγώ?... ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στην ζωή μου?... μπορείς να απαντήσεις»
«η ίδια σου η ζωή»
«τι είναι η ζωή μου?... η ζωή μου Έντουαρντ... είσαι εσύ... είναι ο Τζέικ... είναι ο πατέρας μου... είναι η δουλειά μου... χωρίς όλα αυτά δεν θα είχα ζωή... το πρώτο είναι η ζωή μου... το δεύτερο εσύ... το τρίτο ο Τζέικ... το τέταρτο ο πατέρα μου... και το πέμπτο η δουλειά μου... δεν βάζω κανένα πάνω από όλα αυτά... όλα αυτά ανήκουν στην πρώτη προτεραιότητα μου... είναι πρώτα όλα αυτά και μετά όλα τα άλλα... έχεις μια ερώτηση... μπορείς να την κάνεις»
«και η Άλις?»
«την Άλις την αγαπάω όσο αγαπάω και τον Τζέικ... όσο αγαπάω και εσένα... αλλά δεν ανήκει στην ίδια βαθμίδα... έχεις μια διαπίστωση... μπορείς να την εκφράσεις»
«δεν ασπάζεται την ζωή που κάνεις»
«ο καθένας κάνει τις επιλογές του... το ότι δεν ασπάζεται τον δικό μου τρόπο ζωής που έχω επιλέξει για μένα... δεν σημαίνει ότι την αποκλείω από την ζωή μου κιόλας... δικαίωμα του καθενός είναι πως θα ζήσεις την ζωή του... από την στιγμή που κατανοεί και σέβεται τον τρόπο ζωής μου και δεν επεμβαίνει σε αυτόν... τότε και εγώ σέβομαι τον δικό της τρόπο ζωής και δεν επεμβαίνω σε αυτόν... έχεις μια ερώτηση για μένα... μπορείς να την κάνεις»
«και ο πατέρας σου που κολλάει σε αυτόν τον τρόπο ζωής?»
«θες να μιλήσουμε για τον πατέρα μου ή θες να συνεχίσουμε αυτό που αρχίσαμε?... μπορείς να απαντήσεις»
«είμαι στο στάδιο 3»
«είσαι στο στάδιο 3... μάθε πρώτα για μένα... και μετά θα μάθεις και ότι άλλο περιβάλλεται γύρω από την ζωή μου... τι αποφασίζεις?... μπορείς να απαντήσεις»
«να συνεχίσουμε... αλλά δεν ξέρω πόσο θα κρατήσουν τα χέρια μου έτσι»
«όσο πιο συγκεντρωμένος είσαι τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσει το βασανιστήριο σου... μπορείς να πεις ελεύθερα αυτό που σκέφτεσαι»
«εκείνη έλεγε πάντα το αντίθετο»
«τότε και εσύ κάνε αυτό που θεωρείς πιο σωστό» είπα αδιάφορα και άρχισα το βασανιστήριο του.
Κατέβηκα από το γραφείο με την ίδια κίνηση που είχα ανέβει... περνώντας ξυστά την μύτη μου από το σώμα του... όπως ακριβώς μου έκανε και εκείνος όταν με ερέθιζε στον ύπνο μου... και αναστέναξε.
Ο ερεθισμός του ήταν ήδη σε στύση... αλλά δεν τον ακούμπησα... συνέχιζα να τον βασανίζω όπως ακριβώς με βασάνιζε και εκείνος... ανατρίχιασε ολόκληρος και ο ερεθισμός του συσπάστηκε.
Συνέχισα με την γλώσσα μου... αποφεύγοντας το σημείο που ήταν η πληγή του... την πέρναγα αργά και βασανιστικά σε κάθε σπιθαμή του σώματος του... εκείνος άρχισε να αναπνέει γρήγορα... αλλά από την μύτη... είχε καταλάβει πως μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του... και τότε άρχισα δράση.
Έβαλα το δεξί μου χέρι πάνω στο δέρμα του και τον έγδερνα ερεθιστικά... σίριξε συγκλονισμένος... όλο του το κορμί άρχισε να τρέμει ανεπαίσθητα... τα νύχια μου όσο κατέβαιναν προς την κοιλιά του μπήγανε την σάρκα περισσότερο... και αυτό τον τάραξε... μόλις όμως έφτασα στο τριχωτό του σταμάτησα... πήρε μια βαθιά ανάσα και την κράτησε... σκέφτηκε ότι θα το ξεριζώσω... πόσο λίγο με ξέρεις.
Χαμήλωσα το πρόσωπο μου και με την μύτη μου άρχισα να τον ερεθίζω περισσότερο... παίζοντας παιχνιδιάρικα με τις τρίχες του... άφησε την αναπνοή του να βγει από μέσα του με ανακούφιση.
>*δεν είμαι εγώ η τιμωρός σου*<
Τα χείλια μου για άλλη μια φορά αντικατέστησαν τα χέρια μου... και άφηναν διάσπαρτα φιλιά γύρω από τον ερεθισμό του χωρίς να τον ακουμπούν... συνέχισα να τον φιλάω πάνω στα πόδια του... μέχρι που έφτασα στο παντελόνι του... τον απάλλαξα από τα παπούτσια του και τα ρούχα του και συνέχισα.
Έκατσα στο πάτωμα και παίρνοντας το αριστερό του πέλμα στα χέρι μου άρχισα να το γλύφω και να περνώ την γλώσσα μου ανάμεσα από τα δάχτυλά του... σίριξε για άλλη μια φορά... και κράτησε την αναπνοή του τεντώνοντας το κορμί του.
Συνέχισα να τον ερεθίζω με τον ίδιο τρόπο μέχρι να λυγίσει... βόγκηξε δυνατά και έχασε την αναπνοή του... άφησα τα δάχτυλα του και συνέχισα να γλύφω την πατούσα του... και πήρε μια βαθιά ανάσα από την μύτη του και την άφησε να βγει από μέσα του απότομα.
Άφησα το αριστερό του πέλμα και πήρα στα χέρια μου το δεξί του πέλμα... πήρε μια βαθιά ανάσα... ξέρει τι τον περιμένει.
Συνέχισα να τον φιλώ από το σημείο που ήταν τα ρούχα του... εκείνος αναστέναξε... νομίζει ότι άλλαξα γνώμη... και την στιγμή που έφτασα στα δάχτυλα του... δάγκωσα δυνατά το μεγάλο του δάχτυλο... ούρλιαξε και αμέσως προσπάθησε να ξαναβρεί την αναπνοή του... ανασαίνοντας μόνο από την μύτη... δεν θέλει να αυτοκαταστραφεί... δεν τα παρατάει.
Το έβγαλα από το στόμα μου και άρχισα να ανηφορίζω... περνώντας την γλώσσα που από το αριστερό του πόδι... μέχρι που έφτασα στον ερεθισμό του... αναστέναξε.
Πέρασα την γλώσσα μου από τα μπαλάκια του μέχρι το κεφάλι του ερεθισμού του και βόγκηξε... το πήρα μέσα στο στόμα μου και μούγκρισε... το έφτασα μέχρι το τέρμα μου παίρνοντας τον όλον μέσα μου... και βόγκηξε άλλη μια φορά μόλις ένοιωσε το λαρύγγι μου... τον έβγαλα αργά από το στόμα μου και αναστέναξε.
Τον κράτησα στο χέρι μου και κράτησε την αναπνοή του... ξέρει τι τον περιμένει... ακούμπησα τα χείλια μου πάνω στον ερεθισμό του και ένας λυγμός του ξέφυγε από τα χείλια του... με παρακαλάει να μην το κάνω... λύγισε.
Άνοιξα το στόμα μου και την στιγμή που κατέβασα το στόμα μου για να τον πάρω γρήγορα και βίαια μέσα μου όλον... αφαίρεσα το χέρι μου και τον κάρφωσα στο λαρύγγι μου... κούνησε το κεφάλι του... θέλει να τα παρατήσει... αλλά κάτι τον σταματάει... γυρίζει στην προηγούμενη του θέση ήρεμα και παλεύει να βρει και πάλι την αναπνοή του... παίρνοντας σταθερές ανάσες από την μύτη του... κίτρινο.
Τον έβγαλα από το στόμα μου και τον κράτησα πάλι στο χέρι μου... αλλά δεν τον πίεσα περισσότερο τον άφησα να βρει τις ισορροπίες του... και μόλις τις βρήκε το επανέλαβα... άλλος ένα λυγμός ξέφυγε από τα χείλια του αλλά δεν κουνήθηκε αυτήν την φορά... όμως πάλι λύγισε.
Άρχισα να το επαναλαμβάνω... μέχρι να ξεσπάσει... αλλά έσφιξε τα δόντια και κρατήθηκε... το κάνει για μένα... όχι για εκείνον... τον έβγαλα από το στόμα μου και κρατώντας τον στο χέρι μου κατέβασα το κεφάλι προς τα μπαλάκια του... και άρχισα να περνάω την γλώσσα μου από πάνω του... απαλά και αισθησιακά... αναστέναξε... αλλά ήταν νευρικός... ξέρει τι τον περιμένει.
Τα δόντια μου άρχισα να παίζουν με την ευαίσθητη περιοχή του... συνεχίζει να είναι νευρικός αλλά δεν πανικοβάλετε... ξέρει ότι δεν θα του κάνω τίποτα που θα τον κάνει χειρότερα... τελευταία ευκαιρία... αν πεις τώρα κόκκινο Έντουαρντ τελείωσαν όλα.
Άρχισα πάλι να ανηφορίζω αλλά δεν άφηνα τον ερεθισμό του από το χέρι μου... αναστέναξε με ανακούφιση... ήξερε ότι δεν θα τον κατέστρεφα... αλλά με έχει ικανή για όλα... δεν με εμπιστεύεται ακόμα αρκετά... όμως ότι και να του κάνω τώρα δεν τον νοιάζει... είναι δυνατός να το αντιμετωπίσει.
Έβαλα τον ερεθισμό του πάλι μέσα στο στόμα μου και άρχισα να ανεβοκατεβάζω το κεφάλι μου γδέρνοντας τον με τα δόντια μου ενώ ταυτόχρονα με το χέρι μου τον έπαιζα για να τον φτάσω στα όρια του... βόγκηξε από ευχαρίστηση... δεν τον νοιάζει που πονάει εκείνος... του φτάνει που δεν πονάω εγώ.
Συνέχισα να το ερεθίζω με τον ίδιο τρόπο μέχρι που η αναπνοή του άρχισε να γίνεται πιο γρήγορη... έφτανε στα όρια του... περίμενα μέχρι να νιώσω την σύσπαση στον ερεθισμό του και μόλις την ένιωσα... έβγαλα το χέρι μου και τον πήρα όλον απότομα και βίαια μέσα στο στόμα μου... μόλις ένιωσε το λαρύγγι μου ξέσπασε... και έσφιξε τα δόντια απελευθερώνοντας την λάβα του πάνω στο λαρύγγι μου... αλλά δεν λύγισε... το πάλεψε και βγήκε νικητής... παρέμεινε ακίνητος και συνέχισε να αναπνέει από την μύτη για να μην χάσει την αναπνοή του.
Τον πήρα στο χέρι μου και συνέχισα να τον παίρνω στο στόμα μου γρήγορα ενώ παράλληλα τον έπαιζα ταυτόχρονα με το χέρι μου μέχρι να ξεθυμάνει όλο το πάθος τους ρουφώντας άπληστα τα καυτά του υγρά... είχε κερδίσει... τώρα μπορεί να νιώσει την διαφορά... αν το θέλει... αρκεί να ψάξει μέσα του βαθιά.
Τον άφησα και άρχισα να βηματίζω γύρω από το γραφείο έχοντας τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου... με αργά και συρτά βήματα... για να του δώσω τον χρόνο να ανασυγκροτηθεί... αν λυγίσει και τώρα... θα χάσουμε και οι δύο... πήρε μια βαθιά ανάσα... την κράτησε και την άφησε να βγει ήρεμα από μέσα του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου