Η αγάπη σου με σκοτώνει "30. Η Προσπάθεια"

Τα λόγια της τραγουδήστριας αντηπροσωπεύουν τα συναισθήματα της Μπέλας... του τραγουδηστή του Έντουαρτ.

«στάδιο 2... υπάρχει τίποτα μέσα στον χώρο αυτόν που φοβάσαι ότι είναι επικίνδυνο για την ζωή σου?»

«ναι»

«μόλις σου δώσω την άδεια... σήκω άνοιξε το φως... άνοιξε το παράθυρο και πέτα έξω ότι νιώθεις ότι σε απειλεί... μόλις τελειώσεις... κλείσε το παράθυρο... κλείσε το φως... ξανά κάτσε στην αρχική σου θέση και ειδοποίησε με ότι είσαι έτοιμος για να συνεχίσεις... ξέρεις με ποιον τρόπο... μπορείς να εκτελέσεις την εντολή μου» είπε και σηκώθηκα

Άνοιξα το φως και όταν πέρασα από δίπλα της, είδα να έχει τα μάτια της κλειστά... άνοιξα το παράθυρο και πέταξα έξω από αυτό... τα όπλα και όλα τα αιχμηρά αντικείμενα που είχα μέσα στο δωμάτιο... αφού βεβαιώθηκα ότι δεν είχα ξεχάσει τίποτα... έκλεισα το παράθυρο και αφού έσβησα το φως... γύρισα στην θέση μου και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα την κράτησα για λίγο και την άφησα να βγει ήρεμα από μέσα μου.

«είσαι σίγουρος ότι δεν έχεις ξεχάσει τίποτα?»

«ναι»

«όπως νομίζεις... υπάρχει κάτι απάνω μου που να σου θυμίζει εκείνη και θες να το αφαιρέσεις?»

«ναι»

«όταν σου δώσω την άδεια να το κάνεις... μπορείς να σηκωθείς και να το αφαιρέσεις... αλλά ότι αφαιρέσεις από απάνω μου να ξέρεις ότι θα το χρησιμοποιήσω εναντίων σου... η επιλογή είναι δική σου... ότι αφαιρέσεις από πάνω μου θα το αφήσεις στο πάτωμα... ότι αγγίξεις θα πρέπει να το αφαιρέσεις τελείως... αλλιώς θα τιμωρηθείς αν δεν το κάνεις... σκέψου το καλά και όταν είσαι έτοιμος εκτέλεσε τις αποφάσεις σου... όταν τελειώσεις γύρισε στην θέση σου και ενημέρωσε με όταν θα είσαι έτοιμος να συνεχίσεις... ξέρεις με ποιον τρόπο»

Το σκέφτηκα για λίγο... τις γόβες τις αποκλείω... σίγουρα θα μου ανοίξει το κεφάλι... αλλά το κραγιόν και το εσώρουχο της?... τι μπορεί να μου κάνει με αυτά?... πήρα μια βαθιά ανάσα και σηκώθηκα.

Πήγα κοντά της και την γύρισα προς το μέρος μου... τα μάτια της ήταν και πάλι κλειστά... έμεινε ακίνητη και περίμενε υπομονετικά... άπλωσα το χέρι μου και προσπάθησα να βγάλω το κραγιόν της... γαμώτο έπρεπε να το φανταστώ ότι θα ήταν ανεξίτηλο... την τελευταία φορά που το φόραγε... όλο το βράδυ την φίλαγα... και μέχρι το πρωί δεν είχε φύγει τελείως... τώρα την πάτησα... αλλά δεν έχω τίποτα να χάσω αν δοκιμάσω να της το βγάλω με τα δόντια.

Έγειρα προς το μέρος της και αφού την κράτησα σταθερή με τα χέρια μου άρχισα να την φιλάω... όπως το περίμενα δεν μου ανταποκρίθηκε... αλλά δεν πτοήθηκα... άρχισα να την φιλάω με περισσότερο πάθος... η γλώσσα μου πέρναγε πάνω από τα σαρκώδη χείλη της αλλά εκείνη και πάλι δεν ανταποκρινότανε... αναστέναξα... γαμώτο την ήθελα τόσο πολύ... και το ότι μένει έτσι ψυχρή με κάνει να την θέλω περισσότερο... πως διάολο θα την πίσω να μου κάτσει... τώρα σίγουρα το πρώτο που θα μου στερήσει είναι αυτό... πόσο καιρό πάλι θα κάνει να έρθει στο κρεβάτι μου... σκέφτηκα και αναστέναξα απελπισμένος.

Αυτές οι σκέψεις με κάνανε να τρελαθώ... και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να απαιτώ το φιλί της περισσότερο... τα χείλια μου πάνω στα χείλια της την λεηλατούσαν... και όσο μου αντιστεκόταν τόσο πιο επίμονος γινόμουν εγώ... μέχρι που δεν άντεξα άλλο και πήρα στα δόντια μου το κάτω τις χείλος και άρχισα να το πιπιλίζω με μανία... χωρίς να καταλάβω το πως ξαφνικά άρπαξε το πάνω μου χείλος και το δάγκωσε με τόση δύναμη που ούρλιαξα... αλλά δεν το άφησε.

Άρπαξα ξανά το κάτω χείλος της και το δάγκωσα και εγώ με την ίδια δύναμη που ασκούσαν τα δόντια της πάνω μου μέχρι που ένιωσα την γεύση του αίματος μας να σμίγει... εκείνη άφησε το χείλος μου και έκανα και εγώ το ίδιο πισωπατώντας... και την κοίταξα... εκείνη ανέκφραστη στεκόταν σαν άγαλμα στην θέση της με κλειστά τα μάτια και σιωπηλή... έγλυψα το αίμα από το στόμα μου και έμεινα να την κοιτάω.

Το αίμα από τα χείλια της άρχισε να κατηφορίζει προς τον λαιμό της... και εκείνη έγειρε το κεφάλι της και έμεινε έτσι.

«τι θες να το γλείψω μήπως?» ρώτησα και το πρόσωπο της συννέφιασε... αναστέναξα

Πήγα κοντά της και με την γλώσσα μου άρχισα να καθαρίζω τον λαιμό της από το αίμα της... αν θεωρώ την μητέρα μου τέρας... αυτή είναι βρικόλακας... δεν υπάρχει περίπτωση... με έσωσε για να με αποτελειώσει.

Όταν έφτασα στο στώμα της... και η γλώσσα μου άγγιξε τα χείλια της... όλο μου το κορμί συγκλονίστηκε... τι ανωμαλία είναι αυτή... αν ένιωθα έξαψη πριν... τώρα την ήθελε περισσότερο... άρχισα πάλι να την φιλάω με περισσότερο πάθος και τα χέρια μου αιχμαλώτισαν το κορμί της... πήγα πιο κοντά της... και βάζοντας το ένα μου χέρι πίσω στον αυχένα της ευχήθηκα να μου ανταποκρινόταν έστω και για λίγο... την ήθελα τόσο πολύ.

Τα χείλια μου άρχισα να πιπιλίζουν τα δικά της χίλια και το αίμα σταδιακά άρχισε να μειώνετε αλλά εκείνη παρέμενε άγαλμα... γαμώτο... την θέλω τόσο πολύ... κόλλησα το σώμα μου πάνω στο δικό της και μόλις ένιωσε τον ερεθισμό μου... το άγαλμα ζωντάνεψε... και ανοίγοντας το στόμα της... άρχισε να με διεκδικεί με τέτοιο πάθος που τρελάθηκα... η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει και τα χείλια μας πήρανε φωτιά... η γλώσσα της πάνω στην δική μου... μαζί με την γεύση από το αίμα το δικό της και το δικό μου... κάνανε την εμπειρία ανεπανάληπτη... την κόλλησα πάνω στην πόρτα και έχασα κάθε λογική... το ελεύθερο μου χέρι βούτηξε το στήθος της και τα δάχτυλα μου άρχισα να παίζουν ένα βασανιστικό παιχνίδι με την ρόγα της... εκείνη τσιτώθηκε και άνοιξε τα μάτια και κλείνοντας απότομα το στόμα της, μου δαγκώσε την γλώσσα... βόγκηξα δυνατά και μόλις με απελευθέρωσε έκανα λίγο πίσω και την κοίταξα... με κοίταξε προειδοποιητικά... και αμέσως μετά έκλεισε τα μάτια της... τα παράτησα... δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαγεί από αυτό το κραγιόν οπότε πάμε για το εσώρουχο.

Χριστέ μου πως θα αντέξω να το βγάλω χωρίς να την γαμήσω... μήπως να το αφήσω τελικά?... δεν έκατσα να το σκεφτώ περισσότερο... γονάτισα και ακούμπησα τα δάχτυλα μου πάνω στο κορδόνι του εσώρουχου της και βόγκηξα... το δέρμα της είναι πάντα τόσο απαλό... τόσο ευωδιαστό... άρχισα αργά και βασανιστικά να το κατεβάζω και όπως μισάνοιξε τα πόδια της για να μου δώσει καλύτερη πρόσβαση... η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο... καθώς το κατέβαζα προς τα πόδια της... πέρασα ξυστά την μύτη μου από το εσωτερικό των ποδιών της και πήρα μια βαθιά ανάσα που με έστειλε στον παράδεισο... δεν έχω ιδέα πως κρατήθηκα να μην βγάλω την γλώσσα μου για να την γευτώ... αλλά αν για ένα φιλί έκανε το χείλος μου να ματώσει... τότε αν τολμήσω να την γευτώ χωρίς την άδεια της... θα το μετανιώσω πάρα πολύ ακριβά.

Με το ένα μου χέρι της σήκωσα το ένα πόδι και με το άλλο της αφαίρεσα το εσώρουχο της... και ακολούθησα την ίδια διαδικασία και στο άλλο της πόδι... και όταν το πήρα στα χέρια μου σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα... εκείνη εξακολουθούσε να είναι άγαλμα... γαμώτο πως το κάνει αυτό.. ένιωσα το πάθος της πριν... πως μπορεί να παραμένει τόσο ψύχραιμη?

Πήρα άλλη μια βαθιά ανάσα... μυρίζοντας το εσώρουχο της που ήταν μούσκεμα και το άφησα δίπλα της... πήγα στην θέση μου και πήρα μια βαθιά αναπνοή... την κράτησα και την άφησα ήρεμα.

«είσαι σίγουρος ότι δεν ξέχασες τίποτα?»

«όχι»

«τότε γιατί γύρισες στην θέση σου?»

«γιατί το κραγιόν σου δεν θα βγει όσο και να το παιδέψω»

«τότε γιατί το άγγιξες?»

«γιατί δεν το αντέχω απάνω σου... είχα την ελπίδα ότι δεν θα ήταν ανεξίτηλο»

«άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα με» το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη

«τότε γιατί το έκανες?»

«γιατί δεν το θέλω απάνω σου»

«γιατί σου θυμίζει εκείνη?»

«ναι»

«και σε κάνει να νιώθεις ότι είμαι ίδια σαν και εκείνη?»

«όχι... είσαι πολύ χειρότερη από εκείνη... αλλά μου δείχνει τις προθέσεις σου»

«και ποιες είναι αυτές?»

«να με κάνεις να καταλάβω όσα μου έλεγες με λόγια τόσο καιρό... αλλά με τον δικό της τρόπο»

«όταν μου ζήτησες να περάσεις την δοκιμασία αυτή... αυτό γιατί το αγνόησες?»

«δεν το αγνόησα» αναστέναξα

«τότε γιατί το ζήτησες?»

«γιατί θέλω να σε καταλάβω»

«εμένα?»

«ναι»

«είσαι σίγουρος ότι θες να καταλάβεις εμένα?»

«ναι»

«για να καταλάβεις και εκείνη?... δεν απάντησα και χαμήλωσα την ματιά μου... αμέσως μου άστραψε ένα χαστούκι... εμένα ή εκείνη?»

«και τις δύο»

«γιατί ήμαστε ίδιες?»

«όχι... εσύ είσαι χειρότερη... αλλά αν καταφέρω να καταλάβω εσένα... τότε ίσως να καταλάβω και εκείνη»

«ίσως... είπε και άρχισε με αργά βήματα να περπατάει γύρω από μένα... τα χέρια της παρέμεναν στην πλάτη της αλλά το δαχτυλίδι της είχε μετατοπιστεί... το είχε γυρίσει στο πλάι... γαμώτο... το εννοεί

«ποιες είναι οι ασφαλές σας λέξεις κύριε Κάλεν?»

«κίτρινο και κόκκινο»

«γιατί όχι αρκετά?»

«για έχεις φύγει από την θεωρία και έχεις πάει στην πράξη» στάθηκε μπροστά μου και μου άστραψε άλλο ένα χαστούκι

«ξανά... γιατί όχι αρκετά?»

«γιατί έχετε φύγει από την θεωρία και έχετε πάει στην πράξη»

«στάδιο 3... κύριε Κάλεν» είπε και άρχισε να περπατάει γύρω από το σώμα μου για άλλη μια φορά... το δαχτυλίδι της είχε μετατοπιστεί κι άλλο

«τι θέλετε από εμένα κύριε Κάλεν?»

«ξέρετε τι θέλω»

«να με καταλάβετε?»

«και αυτό»

«τι άλλο θέλετε κύριε Κάλεν?»

«ξέρετε τι θέλω»

«να με γαμήσετε?»

«ναι»

«τι θεωρείτε ότι είναι πιο σημαντικό για σας... σκεφτείτε το καλά και κάντε το πράξη» είπε και σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου με το μουνάκι της σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο μου.

Θόλωσα... πως να σκεφτώ λογικά όταν την έχω έτσι μπροστά μου?... πήρα μια βαθιά αναπνοή κλείνοντας τα μάτια και έτριξα τα δόντια μου για να ηρεμήσω το πάθος μου για εκείνην... η ανάσα δεν με βοήθησε καθόλου να συγκεντρωθώ... θέλω να την καταλάβω... αλλά γαμώτο περισσότερο θέλω να την πάρω εδώ και τώρα.

Άνοιξα τα μάτια μου και την κοίταξα.

«βλέπω πήρατε την απόφαση σας... μπορείτε να την κάνετε πράξη τώρα... αλλά... σας προειδοποιώ... αν με ακούσετε να αναφέρω το όνομα σας... και δεν σταματήσετε... τότε το δαχτυλίδι μου θα πάει στην πάνω μεριά... αν δεν σταματήσετε κύριε Κάλεν... τότε θα γευτείτε τον αργό θάνατο... τι σημαίνει αργός θάνατος για σας κύριε Κάλεν?»

«το ψυχιατρείο» απάντησα μέσα από τον αναστεναγμό μου

«είσαστε έτοιμος να κάνετε πράξη την απόφαση σας?»

«ναι»

«τότε κάντε την» είπε και αφού ακούμπησε την πλάτη της στην πόρτα περίμενε υπομονετικά την κίνηση μου.

Άπλωσα το χέρι μου και το έσυρα αργά πάνω στο τέλειο της δέρμα... πήγα πιο κοντά της και συνεχίζοντας να περνώ το χέρι μου πάνω από το πόδι της το έφερνα προς το μέρος μου... σήκωσα το κεφάλι μου να συναντήσω την ματιά της αλλά εκείνη είχε τα μάτια της κλειστά... και ήταν τελείως ανέκφραστη.

Έβαλα το πόδι της να ακουμπήσει πάνω στον ώμο μου και πέρασα τα χείλια μου σε όλη την επιφάνεια του ποδιού της μέχρι να φτάσω στο τρυφερό της μουνάκι που με καλούσε για να το γευτώ... η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει... πόσο το ήθελα... ο Χριστέ μου... ήταν ο παράδεισος και η κόλαση μαζί.

Μόλις έφτασα στο γλυκό της μουνάκι... πέρασα την μύτη μου γύρω από το τριχωτό της και αναστέναξα... ο ερεθισμός μου αμέσως αναστατώθηκε και ένιωσα την κοιλιά της να συσπάτε... έτσι μωρό μου... τα θέλω όλα από σένα.

Τα χείλια μου φιλούσαν κάθε σπιθαμή από το γλυκό της μουνάκι μέχρι την πρώτης της είσοδο... πέρασα την γλώσσα μου από την είσοδο της μέχρι την κλειτορίδα της και την ένιωσα να τρέμει ανεπαίσθητα... ήταν έτοιμη για μένα... και όσο και να το έκρυβε... πάντα το σώμα της την πρόδιδε.

Επανέλαβα την ίδια διαδικασία ξανά και ξανά... μέχρι που η υγρασία της είχε αυξηθεί αρκετά... και περνώντας το χέρι μου γύρω από το πόδι της κράτησα τα μουνόχειλα της ανοιχτά και με το ελεύθερο μου χέρι... την βασάνισα περισσότερο... περνώντας το τρυφερά σε όλη την επιφάνεια του... μόλις έφτανα στην είσοδο της... έβαζα ένα δάχτυλο μέσα της και μόλις ένιωθα την σύσπαση της... το έβγαζα και επαναλάμβανα την διαδικασία ξανά και ξανά και ξανά... μέχρι που πήρε μια βαθιά ανάσα για να πνίξει το βογκητό της... ήταν τόσο κοντά που με το που θα άρχιζα να την γλύφω εκείνη θα τελείωνε μέσα στο στόμα μου... αλλά ήθελα να την βασανίσω περισσότερο... ήθελα να το απολαύσω περισσότερο... φοβόμουν μετά από όλο αυτό το απωθημένο μου πάθος για εκείνην... ότι με το που θα έβαζα το στόμα μου πάνω στα καυτά της υγρά να την γευτώ... θα τα έχανα αμέσως... και εγώ την ήθελα τόσο πολύ.

Η υγρασία της είχε αυξηθεί επικίνδυνα και δεν κρατήθηκα άλλο... πήρα μια βαθιά ανάσα... και η μυρωδιά της μου κατέκλυσε τον νου... με έκανε να θολώσω... με έκανε να μην μπορώ άλλο να της αντισταθώ... η γλώσσα μου πριν ακόμα το καταλάβω ακούμπησε πάνω στην κλειτορίδα της και την φυλάκισα με τα χείλια μου βασανίζοντας την αλύπητα... ένιωσα την σύσπαση στην κοιλιά της και άρχισα να πιπιλίζω την κλειτορίδα της με περισσότερο πάθος ενώ η γλώσσα μου δεν σταμάταγε να την βασανίζει... αναστέναξε βαθιά.

Το χέρι μου αμέσως βρέθηκε μέσα της... η υγρασία της θόλωσε το μυαλό μου και τότε το χέρι μου άρχισε να την διεκδικεί γρηγορότερα... με περισσότερο πάθος... έχωσα και δεύτερο δάχτυλο μέσα της για να την νιώσω περισσότερο... και η σύσπασεις της καθώς και τα υγρά της που τυλίχτηκαν γύρω από το δάχτυλα μου με έστειλαν στον παράδεισο.

«παράδεισος» αναστέναξα και αφήνοντας την κλειτορίδα της την κράτησα από τον κώλο της και με τα δύο μου χέρια και άφησα την γλώσσα μου να γευτεί τα καυτά της υγρά.

Την ρούφαγα με μανία... δεν υπήρχε καμία λογική σκέψη στο μυαλό μου... πήρα μια βαθιά αναπνοή και μόλις το καυτό της μουνάκι μου χάρισε το υπέροχο και πιο εύγευστο άρωμα της... τρελάθηκα... δεν ήξερα που βρισκόμουν... ξέχασα γιατί είμαι εδώ... ξέχασα ποιος είμαι.

Η γλώσσα μου μέσα στην είσοδο της βασάνιζε τα τοιχώματα της... και εκείνη ανασήκωσε το σώμα της για να μου δώσει καλύτερη πρόσβαση... βόγκηξα και έχωσα την γλώσσα μου πιο βαθιά... ο ανδρισμός μου είχε ξεπεράσει τα όρια του... και από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν στο αποκορύφωμα του... δεν τα παρατούσα.

Τα υγρά της μου πλημύρισαν τις αισθήσεις μου και τα συναισθήματα μου για εκείνην ξεχείλισαν.

«δώστα μου όλα μωρό μου... σε έχω τόσο ανάγκη» παρακάλεσα και τότε την άκουσα να βογκάει.

«είσαι η όαση μου... η πιο γλυκιά όαση που έχω γευτεί ποτέ στην ζωή μου... μην σταματάς τώρα... τελείωσε για μένα μωρό μου... δώσε μου το νέκταρ σου» ικέτεψα χωρίς να σταματάω να την βασανίζω με την γλώσσα μου... και η δεύτερη της έκρηξη ήρθε να αγκαλιάσει την γλώσσα μου

Συνέχισα να την ρουφάω με μανία μέχρι που ο οργασμός της... με έκανε να χάσω τα πάντα.

«μην σταματάς» ούρλιαξα... και φέρνοντας το ένα μου χέρι μπροστά έτριψα την κλειτορίδα της βασανιστικά και ούρλιαξε από το πάθος και την ηδονή... και τότε όλα μαύρισαν... και άρχισα να ζω την κόλαση μου.

«μην σταματάς» ούρλιαξε και σήκωσα το κεφάλι μου να την κοιτάξω με περιέργεια.

«αν σταματήσεις τώρα κωλόπαιδο θα σε σαπίσω στο ξύλο με τα ίδια μου τα χέρια... και δεν θα σταματήσω αν δεν δω μέχρι και την τελευταία σου ανάσα να σβήνει το κατάλαβες?» σταμάτησα να αναπνέω... είναι δυνατόν να το εννοεί?

«μην σταματάς» ούρλιαξε και πιάνοντας με από τα μαλλιά ακούμπησε το πρόσωπο μου πάνω στο μουνί της και με ανάγκασε να συνεχίσω... τα ξινά απαίσια υγρά της τρίφτηκαν στην μούρη μου και κόντεψα να κάνω εμετό... αλλά δεν τόλμησα να πω κουβέντα.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα να γλύφω τα απαίσια υγρά της... κάποιος έπιασε το χέρι μου και το έβαλε να ακουμπήσει πάνω στην τρύπα της... πήγα να σηκώσω το κεφάλι μου αλλά εκείνη δεν με άφηνε... με κράταγε από το μακρύ μου μαλλί... και συνέχιζε να με βασανίζει αλύπητα.

Το χέρι μου μπήκε μέσα της και εκείνη βόγκηξε...

«έτσι κωλόπαιδο... δες πως με κατέστρεψες... δες πως το κατάντησες... και με άφησες αγάμητη τόσα χρόνια... δες το... αισθάνσου το... εσύ το δημιούργησες αυτό... εσύ κωλόπαιδο... εσύ» συνέχιζε με την άγρια και ανατριχιαστική της φωνή και η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπάει.

«όχι» αντέδρασα και προσπάθησα να ξεφύγω από το κράτημα τους

«ναι... εσύ... δες το κωλόπαιδο... δες τι κάνει η αγάπη σου στην μητέρα σου... μόνο την καταστρέφει... μόνο την πονάει και μετά την αφήνει στο έλεος της... αισθάνσου το κωλόπαιδο» διέταξε και όποιος μου κρατούσε το χέρι το ανάγκασε να μπει πιο βαθιά και ούρλιαξε.

«έτσι κωλόπαιδο... αισθάνσου το... δες»

«όχιιιι... ούρλιαξα... όχιιιι... όχιιι»

«Έντουαρντ» άκουσα το όνομα μου να με φωνάζουν από μακριά αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος με φωνάζει

Συνέχιζα να αντιστέκομαι με περισσότερη δύναμη... και όσο αντιστεκόμουν τόσο αυτός που κράταγε το χέρι μου το έβαζε πιο βαθιά... εγώ το τράβαγα να βγει έξω και εκείνος... συνέχιζε να με πιέζει να το βάλω ξανά μέσα.

«ΟΧΙΙΙΙ» ούρλιαξα και ένιωσα κάποιον να με τραβάει από τα μαλλιά προς τα πίσω και να με λυτρώνει από τον εφιάλτη.

Με κλειστά τα μάτια πάλευα να βρω την αναπνοή μου... δεν ήξερα που βρισκόμουν... δεν ήξερα ποιος με έσωσε... δεν ήξερα πως να αντιδράσω... φοβόμουν να αντιμετωπίσω την αλήθεια... όποιος και να με κρατούσε από τα μαλλιά χωρίς να με αφήνει από το σφιχτό του κράτημα... ανάγκασε το κεφάλι μου να πάει προς τα πίσω.

«άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα με» διέταξε και με δάκρυα να κυλάνε στα μάτια μου κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά... δεν με ένοιαζε τι θα μου κάνουνε... το χειρότερο βασανιστήριο πέρασε... τώρα μπορώ να αντισταθώ.

«άνοιξε τα είπα» άκουσα την ίδια φωνή και ένιωσα το χέρι της σε κίνηση και αντανακλαστικά το έπιασα και το σταμάτησα.

«όχι» φώναξα και ανοίγωντας τα μάτια μου τα κάρφωσα στην ματιά της... μόλις είδα την Μπέλα τα έχασα... που είμαι?

«Μπέλα?» ρώτησα και κοίταξα γύρω μου... το βλέμμα μου σταμάτησε στο χέρι μου... όλη μου η παλάμη ήταν υγρή... άφησα το χέρι της και το έφερα κοντά στο πρόσωπο μου... γιατί το χέρι μου είναι όλο μούσκεμα?

Το έφερα κοντά στην μύτη μου και το μύρισα... είχε την μυρωδιά της Μπέλας... ΟΧΙ... τι έκανα... Χριστέ μου τι της έκανα πάλι?... την κοίταξα στα μάτια και νέα δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα μου.

Εκείνη δεν μίλαγε... περίμενε υπομονετικά τις αντιδράσεις μου... και τότε όλα ξεκαθάρισαν... στο μυαλό μου αυτόματα ήρθε εκείνο το βράδυ που την είχα βιάσει... δεν της έσπασα την παρθενιά όταν μπήκα μέσα της... της την είχα σπάσει με το χέρι μου... οι κόγχες τον ματιών μου από την συνειδητοποίηση άρχισαν να πηγαίνουν αριστερά δεξιά πολύ γρήγορα... η αναπνοή μου έγινε πιο γρήγορη και αυτή και τότε ούρλιαξα.

«όχιιιιι... όχιιι... πως μπόρεσα» είπα κρατώντας τα μαλλιά μου με τα χέρια μου τραβώντας τα με μανία... εκείνη με αποδέσμευσε... και με άφησε να ξεσπάσω... ακούμπησε στην πόρτα σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος και εγώ ακούμπησα το κεφάλι μου... στο πάτωμα απελπισμένος.

«εγώ είμαι πολύ χειρότερος... πολύ χειρότερος» είπα και κοπάνησα το χέρι μου με δύναμη στο πάτωμα και αμέσως μετά από μένα κοπάνησε και η Μπέλα το δικό της και σηκώνοντας την ματιά μου σε εκείνην κλειδώσαμε τα βλέμματα μας και μείναμε για λίγο σιωπηλοί.