«όχι δεν μπορώ» είπα κατεβάζοντας το όπλο και πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου... και εκείνη παίρνοντας το όπλο ξεκόλλησε το σώμα της από το δικό μου και έκατσε στο πάτωμα... γύρισα προς το μέρος της και την βρήκα να παίζει με το όπλο.
«αυτή ήταν η πιο γρήγορη απόφαση που έχεις πάρει από τότε που σε γνώρισα... είσαι σίγουρος 100% γι αυτό?» ρώτησε και με κοίταξε σοβαρά
«γιατί το πιάνο?» απέφυγα την απάντηση της.
«γιατί το σκότωσες την στιγμή που πάτησες την σκανδάλη»
«είναι η καρδιά μου»
«ήταν... τόνισε κοιτώντας με στα μάτια... από πότε έχεις να παίξεις?»
«από την ημέρα που πέθανε»
«αλλά κοίτα το... είναι εδώ... δίπλα σου... δεν το παράτησες ποτέ»
«δεν έχω καρδιά Μπέλα... μόνη σου το είπες... ότι και αν υπήρχε εκεί μόλις την σκότωσα»
«αν αυτό θες να πιστεύεις... τότε αυτό ισχύει» ανασήκωσε τους ώμους της και βγάζοντας τον γεμιστήρα μου τον πέταξε... τον κράτησα στα χέρια μου και τον κοίταξα... ήταν άδειος
«και πάλι θα με έσωζες... γέλασα απρόθυμα... γιατί το κάνεις αυτό?... γιατί συνεχίζεις να επιμένεις?» άφησε το όπλο δίπλα της και κρατώντας τα γόνατα της με κοίταξε
«τι σου ζήτησα πριν φύγω από το τραπέζι?»
«να σκεφτώ 2 και 3 φορές τι εύχομαι... γιατί η επιθυμία μου είναι για σένα διαταγή»
«τότε γιατί ήρθα εξαρχής?... γιατί είμαι ακόμα εδώ?»
«γιατί σου ζήτησα να συζητήσουμε... να μου εξηγήσεις... είσαι εδώ μόνο και μόνο γιατί σου το ζήτησα»
«κάθε φορά που φεύγω με γυρίζεις πίσω... κάθε φορά που προσπαθώ να σου μιλήσω με διώχνεις... πες μου εσύ... πως θέλεις να επικοινωνούμε και θα το κάνω... δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο Έντουαρντ... έχω δοκιμάσει τα πάντα... είδες εσύ κάτι από όλα αυτά να είχε αποτέλεσμα?... χαμήλωσα το κεφάλι... τι θες από μένα Έντουαρντ?... σήκωσα το κεφάλι και την κοίταξα... τι πραγματικά θες... από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις» αναστέναξα
«δεν θέλω να σε χάσω»
«και πως ακριβώς με κερδίζεις?... αναγκάζοντας με να γίνω κυρίαρχος σου?»
«δεν το θέλω αυτό»
«τότε γιατί δεν με βοηθάς?... γιατί κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα μπροστά... εσύ κάνει 10 βήματα πίσω?»
«δεν μπορώ να σε καταλάβω Μπέλα... με φοβίζεις?»
«το ξέρω... και αυτό απαντάει την προηγούμενη σου ερώτηση»
«γιατί δεν μπορούμε να είμαστε σαν όλα τα άλλα φυσιολογικά ζευγάρια»
«πως μπορούμε να είμαστε φυσιολογικό ζευγάρι από την στιγμή που η σχέση μας βασίζεται στον φόβο Έντουαρντ?»
«αυτόματη απάντηση... αφού δεν το θες γιατί το κάνεις... μην απαντήσεις ξέρω τι θα μου πεις και έχεις δίκιο... αναστέναξα... μόνος μου τα δημιουργώ όλα»
«αν αυτό πιστεύεις... αυτό ισχύει» είπε πάλι αδιάφορα και ανασήκωσε τους ώμους της κοιτώντας μακριά
«θες να με πείσεις ότι φταίει εκείνη?»
«αν αυτό πιστεύεις... αυτό ισχύει» είπε πάλι αδιάφορα και ανασήκωσε και παλι τους ώμους της
«δεν μπορείς να μείνεις για πολύ μακριά από αυτό που είσαι έτσι δεν είναι?» την ρώτησα και γύρισε προς το μέρος μου σοβαρή... χαμήλωσε λίγο το κεφάλι της και σήκωσε τα μάτια της και τα φρύδια της κοιτώντας με σταθερά μέσα στα μάτια
«έχω πάρει ήδη όλες αυτές τις απαντήσεις... διαπίστωσα... όταν δεν απαντάς μια ερώτηση κανονικά... σημαίνει ότι μου την έχεις ήδη απαντήσει»
«όλες οι απαντήσεις που ψάχνεις Έντουαρντ... είπε και σήκωσε το χέρι της... είναι εδώ... χτύπησε απαλά τον κρόταφο μου και αναστέναξα... μου τις έχεις ήδη ρωτήσει... σου τις έχω ήδη απαντήσει... όταν επαναλαμβάνεις τις ίδιες ερωτήσεις... τι θες να καταλάβω?» με ρώτησε και άφησε το χέρι της απαλά πάνω στο μάγουλο μου κοιτώντας με ζεστά στα μάτια.
«ότι δεν ακούω λέξη από όσα λες»
«δεν ακούς λέξη Έντουαρντ... πόσα πράγματα ξέρεις για μένα... πες μου ειλικρινά»
«όχι αρκετά» παραδέχτηκα και απέφυγα το βλέμμα της
«δεν σε ρωτάω το γιατί... γιατί εγώ ξέρω ήδη τον λόγο... αυτό όμως που με ενδιαφέρει να μάθω... είναι αν και εσύ ξέρεις τον λόγο που το κάνεις... την κοίταξα και ξεφύσησα... σκέψου τι θες πρώτα Έντουαρντ... βάλε στόχο... και μετά κάντο πράξη... μόνο αυτό θέλω από εσένα... τίποτα άλλο» είπε ήρεμα και τραβώντας με κοντά της άφησε ένα φιλί στο μέτωπο μου και με άφησε... την κοίταζα αμήχανα... τι σημαίνει τώρα αυτό?
Σηκώθηκε αφήνοντας το όπλο στο πάτωμα και πήγε προς την πόρτα... την κοίταζα μηχανικά χωρίς να αντιδράω... αλλά την στιγμή που σήκωσε το χέρι της να χτυπήσει την πόρτα... ένιωσα μέσα μου κάτι να σπάει.
«μια στιγμή» την σταμάτησα και έτρεξα κοντά της... γύρισε προς το μέρος μου αναστενάζοντας
«σε παρακαλώ μην με αφήνεις μόνο μου»
«δεν μπορώ να πάρω εγώ την απόφαση για σένα Έντουαρντ... πρέπει να το κάνεις μόνος σου»
«νόμιζα ότι την είχες ήδη πάρει για μένα» είπα με απορία και πήρε στα χέρια της το χέρι μου και το έκλεισε σε γροθιά.... έβαλε από πάνω του το δικό της χέρι με το δαχτυλίδι και χωρίς να παίρνει την ματιά της από το χέρι της... ακολούθησα και εγώ την ματιά της.
«εγώ είμαι ήδη δοσμένη σε σένα... έβγαλε το χέρι της από το δικό μου... εσύ όχι» συνέχισε και με κοίταξε στα μάτια
«είχα δίκιο για το δαχτυλίδι... είπα αυτόματα και έκανα πιο πίσω... βέβαια το τριαντάφυλλο... ο Τάησον... ο Τάησον είναι ενδοτικός σου» συνέχισα και έβαλα το χέρι μου μέσα στα μαλλιά μου
«αν ήταν ενδοτικός μου... δεν θα ήμουν τώρα εδώ... ο κάθε κυρίαρχος Έντουαρντ έχει... έναν... μονάχα ενδοτικό» είπε με αυστηρό ύφος
«τότε τι στο διάολο σημαίνουν όλα αυτά... και γιατί τόνισες το δαχτυλίδι... στον Άλαν?»
«θες να σου απαντήσω?»
«πες μου επιτέλους... τι μυστήριο κρύβεται γύρω από σένα... τι δουλειά κάνεις επιτέλους?»
«είμαι νομική σύμβουλος στην Κάλεν Α.Ε.... ούτε το προσωπικό σας δεν γνωρίζετε κύριε Κάλεν?»
«κόψε αυτό το κύριε Κάλεν... ξέρεις πόσο με εκνευρίζει... και πούλα αλλού ότι είσαι νομική σύμβουλος στην εταιρία μου γιατί σε εμένα δεν περνάνε άλλο αυτά»
«ούτε και σε μένα... καλό σας βράδυ κύριε Κάλεν... βλέπω ότι πήρατε την απόφαση σας... οπότε οι υπηρεσίες μου εδώ τελείωσαν... μην ανησυχείτε θα σας αδειάσω την γωνιά και από την... εταιρία σας» είπε και γυρίζοντας μου την πλάτη της σήκωσε το χέρι της να χτυπήσει την πόρτα... μαλάκα πάλι θάλασσα τα έκανες
«μισό λεπτό... την σταμάτησα αλλά δεν γύρισε προς το μέρος μου... συγνώμη... ότι και να πεις έχεις δίκιο... μια ζωή σκατά τα κάνω... σε παρακαλώ... μην φεύγεις... όχι έτσι»
«πως έτσι... κύριε Κάλεν?»
«σε παρακαλώ... μην φεύγεις θυμωμένη... αυτό με τρελαίνει... με κάνει να νιώθω ανησυχία... όταν φεύγεις έτσι δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ»
«τι θέλετε από μένα κύριε Κάλεν... τι στο διάολο μου ζητάτε να κάνω?» συνέχισε έχοντας μου γυρισμένη την πλάτη
«σε παρακαλώ κοίτα με... γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε... μην φύγεις έτσι... θέλω να καταλάβω... αλλά δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω... βοήθησε με να βρω την άκρη του νήματος»
«τι μου ζητάς να κάνω Έντουαρντ?»
«θέλω να με βοηθήσεις να καταλάβω»
«πως?»
«μίλησε μου... εξήγησε μου... σε παρακαλώ... δεν θέλω να σε χάσω»
«πόσες φορές σου μίλησα... πόσες σου εξήγησα... τι άκουσες από όλα αυτά?»
«τίποτα» είπα απελπισμένος... μέσα από τον αναστεναγμό μου
«τότε τι θες από μένα Έντουαρντ?... τι θες άλλο να κάνω... σου το είπα από την αρχή... μην με φτάνεις στα όρια μου... δεν θες να ξέρεις πως είναι η σκοτεινή μου πλευρά... έχω φτάσει στα όρια μου και εσύ επιμένεις να κάνεις τις ίδιες ερωτήσεις... γιατί δεν σου τις απαντώ Έντουαρντ... το έχεις καταλάβει αυτό?»
«όχι και αυτό είναι που με τρελαίνει... τι διάολο κρύβεις?»
«πόσα πράγματα ξέρεις για μένα Έντουαρντ?... πόσα?»
«όχι αρκετά» παραδέχτηκα χαμηλώνοντας το κεφάλι
«τότε μάθε πρώτα για μένα... και μετά έλα να μιλήσουμε για δουλειές... μέχρι τότε καλό σου βράδυ Έντουαρντ» είπε και γύρισε προς την πόρτα
«περίμενε»
«τι άλλο θέλεις Έντουαρντ... σταμάτα να με πισωγυρίζεις... πάρε τις αποφάσεις σου και μετά... πες μου τι θες» ξέσπασε γυρίζοντας προς το μέρος μου έξαλλη
«πως θα μάθω για σένα αν φύγεις?»
«και αν μείνω... μου λες ότι αυτήν την φορά θα με ακούσεις?»
«θέλω να σε μάθω»
«τότε σε ακούω... τι θες να μάθεις?» είπε και ακουμπώντας την πλάτη της στην πόρτα σταύρωσε μπροστά τα χέρια της.
«γιατί δεν τα παρατάς... γιατί επιμένεις να μένεις δίπλα μου από την στιγμή που σε πληγώνω... πως γίνεται να μην με μισείς μετά από όλα αυτά που σου έχω κάνει?»
«ποια είναι πιο σημαντική ερώτηση για σένα?»
«πως γίνεται να μην με μισείς Μπέλα?»
«επειδή έχω αποβάλει το αίσθημα του μίσους»
«πως μπορεί να γίνει αυτό»
«όλα είναι μέσα στο μυαλό μας Έντουαρντ... όταν αγαπώ... δίνω ευκαιρίες... όταν νιώθω ότι θέλω να μισήσω κάποιον... απλώς τον αγνοώ... τον βγάζω από την ζωή μου... δεν τον μισώ... γιατί αν τον μισήσω τότε θα μισήσω τον εαυτό μου»
«έτσι απλά?»
«έτσι απλά»
«αφού σε πληγώνω τότε γιατί δεν με αγνοείς?... γιατί δεν με διαγράφεις από την ζωή σου?... με κοίταζε στα μάτια χωρίς να απαντά... γιατί σου το ζητώ εγώ να μην το κάνεις... απάντησα στην ερώτηση μου... αλλά δεν έχει λογική Μπέλα... πως μπορείς να με ανέχεσαι... ενώ σε πληγώνω?»
«έχω μεγάλη υπομονή... και ελπίζω»
«ελπίζεις σε τι?»
«ότι κάποια στιγμή θα με δεις... ότι όταν λες ότι θες να γυρίσω... πως το εννοείς»
«το εννοώ Μπέλα... δεν θέλω να σε χάσω»
«τότε γιατί με διώχνεις?»
«γιατί δεν ξέρω πως να σε αντιμετωπίσω... δεν ξέρω τι άλλο να κάνω με σένα... με φοβίζεις Μπέλα»
«τότε γιατί εξαναγκάζεις τον εαυτό σου... να κρατήσει μια σχέση που δεν σε ικανοποιεί?»
«αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα... με ικανοποιεί εν μέρη»
«φυσικά... το σεξ»
«δεν σε θέλω όμως μόνο γι αυτό»
«τότε για ποιον άλλο λόγο με θες Έντουαρντ... εξήγησε μου το και μένα να το καταλάβω... γιατί το μόνο που μου δίνεις είναι αυτό... δεν φοβάσαι μην χάσεις εμένα... φοβάσαι μην χάσεις το σεξ... Έντουαρντ... το σεξ»
«όχι δεν είναι αλήθεια αυτό»
«τότε διαφώτισε με και μένα... για ποιον άλλο λόγο με θες δίπλα σου Έντουαρντ?»
«γιατί με αγαπάς»
«και η Έσμε σε αγαπάει... και ο Καρλήλ... και τα ξαδέλφια σου... ακόμα και ο Τάηλερ και η κυρία Κόουπ... γιατί δεν τους ζητάς να είναι δίπλα σου εκείνοι?... γιατί το ζητάς μόνο από μένα»
«δεν είναι το ίδιο»
«ποια είναι η διαφορά Έντουαρντ?»
«με σένα είναι αλλιώς» αναστέναξε
«άρα πάλι καταλήγουμε στο σεξ... ξέρεις τι μου λες τώρα?»
«ότι σε κοροϊδεύω... αλλά δεν είναι αλήθεια Μπέλα... δεν σε θέλω μόνο γι αυτό»
«πόσο καιρό έχεις να πας μαζί μου?»
«αυτό το ξέρεις ήδη»
«πόσο?»
«μια βδομάδα»
«κάτσε ένα μήνα αγάμητος... και τότε έλα να με βρεις... αν δεν πέσεις στα πόδια μου να μου ζητάς γονατιστός να σε αφήσω να με γαμήσεις να μην με λένε Μπέλα... για το σεξ με θες Έντουαρντ... για κανέναν άλλον λόγο... και πες μου τώρα εσύ... εγώ για ποιον λόγο να κάτσω να με γαμήσεις?»
«γιατί το θες και εσύ»
«έτσι λες?... γιατί δεν προσπαθείς να το αποδείξεις»
«με προκαλείς?»
«το βλέπεις?... αντί να το αρνηθείς... αρπάζεις την ευκαιρία... αντί να με πείσεις ότι δεν ισχύει... είσαι έτοιμος να το κάνεις παρόλο που ξέρεις ότι αν εγώ δεν θέλω να το κάνω δεν θα το κάνω, που να χτυπάς τον κώλο σου κάτω... για το σεξ με θέλεις Έντουαρντ για κανέναν άλλον λόγο... και εγώ δεν σε θέλω μόνο για το σεξ... γι αυτό για να το ξανακερδίσεις... θα πρέπει πρώτα να μάθεις γιατί άλλο σε θέλω... μέχρι τότε... καλό σου βράδυ... Έντουαρντ» είπε και μου γύρισε την πλάτη της για άλλη μια φορά... χτύπησε την πόρτα και ακούστηκαν κλειδιά... ο Τάηλερ ξεκλείδωσε την πόρτα και μόλις έβαλε το χέρι της πάνω στο χερούλι... λύγισα... δεν μπορώ να την αφήσω να φύγει... τι άλλο να κάνω?
«Μπέλα... είπα ξέπνοα και έβαλε το κεφάλι της πάνω στην πόρτα αποκαμωμένη... σε παρακαλώ... δεν ξέρω πως να το κάνω... όχι ότι δεν θέλω να το κάνω»
«να κάνεις τι?... βρε αγοράκι μου γλυκό» αναστέναξε
«δεν ξέρω πως να σε φτάσω... σε παρακαλώ καθοδήγησε με»
«ξέρεις τι μου ζητάς να κάνω?»
«όχι και αυτό είναι που με τρομοκρατεί... γι αυτό κάνω πάντα πίσω... αλλά δεν θέλω να σε χάσω... δεν μπορώ να σε χάσω Μπέλα... είμαι μισός χωρίς εσένα κατάλαβε με σε παρακαλώ»
«Έντουαρντ... σε ικετεύω... κάτσε σκέψου ήρεμα και ανεπηρέαστα τι θες και τι δεν θες... σε παρακαλώ»
«ξέρω τι θέλω... θέλω να σε κερδίσω... και θα κάνω τα πάντα γι αυτό»
«δεν το θες αυτό Έντουαρντ... και είναι το μόνο που λειτουργεί απάνω σου... σε παρακαλώ... μην μου το ζητάς αυτό... σε παρακαλώ»
Δεν το σκέφτηκα... γονάτισα μπροστά της και έμεινα στην θέση που μου είχε δείξει το πρωί... πήρα μια βαθιά αναπνοή την κράτησα και την άφησα να βγει από μέσα μου ήρεμα... εκείνη άρχισε να κοπανάει το κεφάλι της στην πόρτα
«γιατί???... γιατί μου το ζητάς αυτό???... γιατί???... είπε με πόνο στην φωνή της και μόλις έμεινε ακίνητη αναστέναξε, εγώ περίμενα να μου δώσει την άδεια να απαντήσω... μπορείς να απαντήσεις» είπε πιο ήρεμα και σκούπισε τα δάκρια της
«γιατί σ’ αγαπάω... Μπέλα... και θέλω να κάνω τα πάντα για σένα... και αν είναι ο μόνος τρόπος για να σε καταλάβω τότε θα το κάνω και αυτό... θα κάνω ότι χρειαστεί... αρκεί να μην με αφήσεις και εσύ μόνο με ένα γιατί... σου το ζητάω σαν τελευταία χάρη» αυτό την ακινητοποίησε... πάνω στον πανικό μου ξεφούρνισα την αλήθεια... έπαιρνε ήρεμες αναπνοές αλλά δεν με ξεγελούσε... την είχα πληγώσει βαθιά.
«Τάηλερ κλείδωσε την πόρτα... και πήγαινε να απενεργοποιήσεις τις κάμερες... δεν θέλω αποδεικτικά στοιχεία... αν σε 1:30 ώρα δεν έχουμε βγει... έλα να ελέγξεις αν συνομιλούμε... αν δεν ακούσεις τίποτα... κάλεσε το ασθενοφόρο και βάλε την τσάντα μου δίπλα από το πτώμα μου... αν ανοίξεις αυτήν την πόρτα χωρίς την άδεια μου... τότε θα δεις την οργή μου... το κατάλαβες?»
«Μπέλα»
«το κατάλαβες?»
«μάλιστα κυρία... θα πάω να απενεργοποιήσω αμέσως τις κάμερες»
«την πόρτα πρώτα» τον διέταξε και ο Τάηλερ κλείδωσε αμέσως την πόρτα και ακούσαμε τα βήματα του να απομακρύνονται
«είναι η τελευταία σου λέξη? Απάντησε»
«ναι»
«και είσαι σίγουρος ότι θέλεις να περάσεις την δοκιμασία για να γίνεις ενδοτικός μου? Απάντησε»
«ναι»
«με οποιοδήποτε κόστος? Απάντησε»
«ναι»
«αν φύγεις πρώτος... θα σε ακολουθήσω... αν φύγω πρώτη... δεν μου έχεις υποχρέωση... δεν είσαι ενδοτικός μου... αλλά αν γίνεις... Απάντησε»
«μια φορά ενδοτικός... για πάντα ενδοτικός»
«και το θέλεις ακόμα? Απάντησε»
«ναι»
Έβαλε τα χέρια της πίσω από την πλάτη της και ίσιωσε το κορμί της
«μια και μοναδική συμβουλή... μην ενεργοποιήσεις τα χέρια μου... δεν θες να ξέρεις τι είναι ικανά να κάνουν και τι όχι... όσο τα βλέπεις δεμένα πίσω από την πλάτη μου μην τα φοβάσαι... αν τα αναγκάσεις όμως να λυθούν τότε κάνε τον σταυρό σου και ευχήσου η τιμωρία σου να είναι γρήγορη... αν δεις το δαχτυλίδι μου να είναι από την πάνω μεριά... τότε να ξέρεις ότι έχεις φτάσει στην υπέρτατη τιμωρία σου... ποια είναι η υπέρτατη τιμωρία κύριε Κάλεν?... απάντησε»
«ο αργός θάνατος»
«ποιος είναι ο αργός θάνατος για σένα... κύριε Κάλεν? Απάντησε»
«το ψυχιατρείο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου