«Τζέικ?»
«μμμ?»
«τι κάνει η μητέρα σου?» άφησε το κουτάλι του να πέσει με θόρυβο στο πιάτο και με κοίταξε με βλέμμα... μην αρχίζεις πάλι
«ωωω μίστερ ΜΠ μην ήσαστε τόσο αχάριστος πια... ξέρετε ότι αυτή η γυναίκα αξίζει πολλά»
«και σπάει κόκαλα» γύρισε πίσω και γέλασα δυνατά
«ναι... από υπερβολική αγάπη»
«που θες να καταλήξεις Μπέλα?»
«χαλάρωσε Τζέικ... απλά ρώτησα τι κάνει η μητέρα σου... δεν σου ζήτησα να βάλεις το κεφάλι σου στην λαιμητόμο» έπιασε αυτόματα τον λαιμό του και ξεροκατάπιε
«εντάξει τι θες?»
«τίποτα... απλώς θέλω να μάθω τι κάνει η μητέρα σου... είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου... αυτό είναι όλο... μου έλειψε πάρα πολύ... και σκέφτηκα μιας και που ήμαστε εδώ να πάμε να την δούμε πριν φύγουμε»
«μιας που είμαστε εδώ... να περάσουμε και από τον πατέρα σου» γύρισε πίσω για να με δοκιμάσει... αν όντως είναι αυτό που θέλω ή αν προσπαθώ να τον καθοδηγήσω σε κάποια συγκεκριμένη συζήτηση.
«γιατί όχι... θα χαρεί πάρα πολύ να σε δει» του απάντησα αδιάφορα και ξεφύσησε
«Μπέλα... που θες να καταλήξεις?» τα παράτησε ηττημένος
«πουθενά» επανέλαβα
«θες μόνο να μάθεις τι κάνει η μητέρα μου... γιατί σου έλειψε»
«μμμχχχμμμ» επιβεβαίωσα και συνέχισα να τρώω
«είναι μια χαρά και συνεχίζει να με πρήζει να βρω μια καλή νύφη σαν και εσένα» γέλασα δυνατά
«αν μάθει η μητέρα σου, σε τι έχω μυήσει τον γιο της»
«θα σε λατρέψει περισσότερο Μπέλα... τα παιχνίδια είναι το μέσον για κάτι καλύτερο, μην αμφιβάλεις γι αυτό... και ξέρεις ότι είμαι ικανός να τα ξεχάσω όλα αυτά μόνο για σένα»
«νόμιζα ότι αυτό το ξεκαθαρίσαμε στην προηγούμενη μας κουβέντα»
«αυτό δεν αλλάζει... τώρα καταλαβαίνω την ψύχωση που έχεις για εκείνον... αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εγώ δεν θα είμαι πάντα εδώ»
«δεν θα είμαι πάντα εδώ» τόνισα και γέλασε
«εντάξει το παραδέχομαι... αυτό είναι που με φοβίζει περισσότερο»
«σου έχω δώσει την εντύπωση ότι, ότι κάνω το κάνω από χόμπι... μίστερ ΜΠ?»
«όχι»
«τότε γιατί επιμένεις να μην καταλαβαίνεις ότι δεν ψάχνω για έναν κεχαγιά να βάλω πάνω από το κεφάλι μου... είμαι κυρίαρχος του εαυτού μου... θα αφήσω ποτέ τον οποιοδήποτε να ορίσει την ζωή μου?»
«δεν είναι ο οποιοσδήποτε Μπέλα... αυτό είναι το θέμα»
«και αυτό τι σημαίνει?»
«πολλά... σε έχω ικανή να παρατήσεις τα πάντα, προκειμένου να τον νταντέψεις»
«όπως άφησα τα πάντα για να είμαι δίπλα στον Πάολο»
«ναι»
«όταν “άφησα” τα πάντα για τον Πάολο ΜΠ... δεν είχα τίποτα γι αυτό και μπόρεσα να τα αφήσω... τώρα»
«έχεις τα πάντα και δεν θα αφήσεις κανέναν να σου τα καταστρέψει»
«ακριβώς... ναι αγαπώ τον Έντουαρντ... έτσι όπως δεν αγάπησα κανέναν άλλον στην ζωή μου... όμως αγαπώ και την ίδια μου την ζωή»
«δηλαδή ότι περιλαμβάνεται μέσα σε αυτήν»
«δεν ήταν τόσο δύσκολο» γέλασα επιβεβαιώνοντας ότι αυτό ακριβώς εννοούσα
«και αν σε εκείνον δεν αρέσει αυτή η ζωή»
«αγάπα τον πλησίον σου με τα ελαττώματα του»
«αν θέλει να τον δεχθείς όπως είναι... απαιτώντας να μην τον αλλάξεις»
«πρέπει να με δεχθεί και εκείνος έτσι όπως ακριβώς είμαι... δεν χρειάζεται να μας ακολουθήσει για να το αποδείξει αυτό»
«όπως δεν μας ακολούθησε η Άλις»
«και πάλι είναι η καλύτερη μου φίλη» επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά
«οκ τώρα είμαι πιο ήρεμος» γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου
«τελικά τι εννοούσε ο Πάολο όταν είπε... (δεν θα δει ποτέ μέσα στην ψυχή σου... δεν θα σε αγαπήσει ποτέ)»
«θεωρήσαμε ότι εννοούσε... ότι θα αγαπάει περισσότερο πάντα την μητέρα του»
«αλλά αυτό μας το απέρριψε... τον πιστεύεις?»
«ναι»
«άρα εννοούσε ότι εκείνος πάντα θα σε αγαπάει περισσότερο?... και αυτό θα σε σκοτώνει όπως σε σκότωνε ο Πάολο?»
«με τον Πάολο ήταν διαφορετικά ΜΠ... ήταν σχέση ισορροπίας και όχι ολοκληρωτική σχέση... ούτε από την μεριά του, ούτε από την μεριά μου... εδώ τα πράγματα αλλάζουν... έχουμε το ίδιο πάθος... την ίδια αγάπη... τον ίδιο δεσμό»
«άλλα εκείνος θα αγαπάει πάντα μόνο εσένα»
«και εγώ ότι περιβάλλεται γύρω από την ζωή μου»
«αυτή είναι η διαφορά?»
«μμμχχχμμμ»
«και αυτό σε κάνει να νιώθεις ότι δεν του δίνεσαι ολοκληρωτικά?»
«εκείνος πάντα θα το νομίζει αυτό... εγώ ξέρω σε ποιον ανήκω και σε ποιον όχι... επειδή όμως εκείνος θα βλέπει την διαφορά... δεν θα μπορέσει ποτέ να το καταλάβει... δεν διαφέρουμε στην αγάπη ΜΠ... απλά επειδή εκείνος δεν την έχει βιώσει με τον τρόπο που την βίωσα εγώ»
«θα σε θέλει πάντα μόνο για τον εαυτό του»
«ακριβώς...θα είναι πολύ δύσκολο να με μοιραστεί... εκεί είναι όλη η διαφορά μας»
«και τι θα κάνεις γι αυτό?»
«θα προσπαθήσω να του δώσω να καταλάβει γιατί το κάνω... γιατί είμαι αυτή που είμαι και μετά θα τον αφήσω να πάρει μόνος του τις αποφάσεις του»
«μπλιαχ... θα τον έχω στα πόδια μου?»
«ξεκόλλα... είμαστε ένα... πάρτο απόφαση και προχώρα... τι σου έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια»
«οκ... οκ... αλλά δεν μπορώ να του συγχωρέσω που σε άγγιξε με αυτόν τον τρόπο»
«δεν το κάνει συνειδητά ΜΠ... γι αυτό και τον αφήνω... για να δω μέχρι που μπορεί να το φτάσει ώστε να μπορέσω να το αντιστρέψω»
«δεν θα τον αφήσεις ξανά?»
«το θέμα είναι μην αφήσει ο ίδιος ξανά τον εαυτό του να το κάνει... όχι το αντίστροφο... αν το σταματάω κάθε φορά που κάνουμε έρωτα»
«δεν θα καταφέρετε να κάνετε έρωτα ποτέ»
«μπίνκο... επιτέλους το κατάλαβες»
«η μητέρα μου που κολλάει σε όλα αυτά?»
«ποια είναι η ομοιότητα μεταξύ... εμένα... του Έντουαρντ... και του Πάολο?»
«το κοινό στοιχείο είναι ότι έχετε χάσει την μητέρα σας ξαφνικά»
«ποια είναι η διαφορά μας?»
«ότι ο Πάολο δεν την θυμάται»
«τι μου δίδαξε?»
«να βγάλεις προς τα έξω τις αξίες σου»
«όπου τις έμαθα από εκείνον?»
«όχι από την μητέρα σου»
«τότε γιατί επικαλούμαι εκείνον στην μνήμη μου όταν έχω ανάγκη να τα βρω με τον εαυτό μου και όχι την μητέρα μου?»
«γιατί εκείνος σου τις έβγαλε στην επιφάνεια»
«τις δικές του αξίες τις διδάχθηκε από την μητέρα του?»
«εντάξει το έπιασα... ο Έντουαρντ δεν είχε ποτέ καθοδηγητή... γι αυτό και δεν έχει επιλέξει πλευρά»
«ακριβώς... και γι αυτό και πιστεύω σε εκείνον... καθοδήγηση χρειάζεται ΜΠ... και μια αγκαλιά»
«για να καταφέρει να βγάλει προς τα έξω τα στοιχεία του εαυτού του στην επιφάνεια»
«δεν έχει ιδέα τι επιρροή έχει στου άλλους... δεν γνωρίζει την δύναμη του... και αυτό στην προκείμενη περίπτωση... είναι το μόνο καλό που του συνέβη... όταν όμως ανακαλύψει τις αξίες του και τα πιστεύω του και ανακαλύψει την δύναμη του»
«τότε θα μπορέσει να βρει τον εαυτό του... χαμογέλασα για επιβεβαίωση... και εγώ έχω ανάγκη από μια αγκαλιά»
«άχουτο μωρέ... το μωράκι μου... έλα εδώ» είπα και του άνοιξα την αγκαλιά μου
«Μπέλα είσαι γυμνή»
«και τι... φοβάσαι ότι θα σε παρεξηγήσω?... με κοίταξε αποδοκιμαστικά... τώρα που το κατάλαβες δεν με πειράζει»
«δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια γι αυτό δεν με άφηνες να σε αγγίξω?»
«το έκανα για να σου δείξω ότι δεν ήταν ποτέ αυτό που ζήταγες από μένα... νόμιζες ότι εγώ αυτό ζητούσα από εσένα»
«αλλά ουσιαστικά το έκανες για να μου αποδείξεις ότι δεν ήθελες αυτό από μένα»
«δεν ταιριάζουμε σωματικά... και είσαι άνθρωπος της πράξης... αν δεν σου επέτρεπα ποτέ να κάνεις σεξ μαζί μου»
«τότε θα είχα συνέχεια το μυαλό μου εκεί» του χαμογέλασα και ήρθε στην αγκαλιά μου
«Μπέλα... μη με αφήσεις ποτέ» παρακάλεσε παραπονιάρικα
«δεν
«γιατί δεν το ζητάς από τον Τάηλερ?»
«γιατί έχει να παίξει ένα σημαντικό κομμάτι στην ιστορία μας... και δεν θέλω ακόμα να ανακαλύψει την δύναμη του»
«αυτό είναι εγωιστικό» γέλασα και τον ανάγκασα να με κοιτάξει
«είμαι εγωίστρια?»
«όχι»
«τότε γιατί πιστεύεις ότι στο θέμα του Τάηλερ το κάνω εγωιστικά?»
«τότε γιατί το κάνεις?»
«γιατί ο Τάηλερ δεν θα το δεχθεί... για να μείνει κοντά του... και για εκείνον θα είναι χειρότερα αν ξέρει την δύναμη του... όταν θα είναι έτοιμος να προχωρήσει τότε θα του την δείξω»
«όλα για τον Έντουαρντ» γκρίνιαξε παραπονιάρικα
«ζηλιάρη» του γύρισα πειραχτικά
«αυτό ποτέ δεν θα το καταλάβω» αναστέναξε
«ποιο?»
«είμαι το άκρως αντίθετο από εσένα... πως γίνεται να μου αξίζει ο τίτλος του Βαρόνου?»
«δεν προσπάθησα να σε πείσω όλα αυτά τα χρόνια να ακολουθήσεις τις δικές μου αξίες Τζέικ»
«αλλά τις δικές μου»
«εκεί κάνετε όλοι σας το λάθος... εγώ σας δείχνω πως ακολουθώ αυτό που πιστεύω... εσείς κρατάτε αυτό που αρμόζει στον χαρακτήρα σας»
«μακάρι όλοι μας να μπορούσαμε να ακολουθούσαμε τις δικές σου αξίες... δεν μπερδευόμαστε γιατί νομίζουμε ότι θες να μας κάνεις να τις ακολουθήσουμε Μπέλα... σε ζηλεύουμε που εσύ έχεις την δύναμη και καταφέρνεις να τις ακολουθείς και εμείς δεν μπορούμε»
«αχχ βρε Τζέικ... ξέρεις τι μου λες τώρα?»
«δεν έχεις αποτύχει Μπέλα... απλά σου τονίζω γιατί σε θεωρούμε πάντα πιο πάνω από εμάς... αν δεν πιστεύαμε σε αυτά που μας διδάσκεις.... δεν θα ήμασταν τώρα δίπλα σου... αυτή είναι η διαφορά» του χάιδεψα το μάγουλο και αναστέναξε
«τελείωσες απο εδώ?»
«μμμχχχμμμ»
«θες να σε πάω επάνω?»
«αν σου είναι εύκολο... νυστάζω τόσο πολύ»
«έλα» είπε και με πήρε στα χέρια του και με ανέβασε μέχρι το δωμάτιο μου... μέχρι να φτάσουμε είχα σχεδόν αποκοιμηθεί.
«Τζέικ?»
«ναι?»
«ποια είναι η ομοιότητα μας?»
«σας λείπει η αγκαλιά της μητέρα σας»
«ποια η διαφορά μας?» με έβαλε στο κρεβάτι και με σκέπασε
«εκείνος δεν την γεύτηκε ποτέ»
«δεν γεύτηκες ποτέ την αγκαλιά της Τζέικ»
«και γι αυτό αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία»
«όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία»
«εκείνος μια παραπάνω» χαμογέλασα και έκλεισα τα μάτια ήρεμη και ευτυχισμένη που επιτέλους ο Τζέικ κατάλαβε γιατί δεν μπορώ να τον αφήσω.
«Μπέλα?»
«μμμμ?» μουρμούρισα και πετάρισα τα μάτια μου
«δεν είχες σκοπό να αυτοκτονήσεις» δήλωσε και χαμογέλασα κουνώντας αρνητικά το κεφάλι μου για επιβεβαίωση
«είσαι δαίμονας»
«και εσύ πολύ προβλέψιμος» του γύρισα πίσω και κλείνοντας τα μάτια μου άφησα το πνεύμα μου να ταξιδέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου