Η σιωπή του με τρόμαζε... ήξερα πολύ καλά ότι ήταν έτοιμος να εκραγεί αλλά ένιωθα τόσο ικανοποίηση που τον είχα φέρει στα όρια του που με έκανε να ξεχνώ όλα τα άλλα.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι... το τρακ του ηθοποιού είχε γυρίσει και με δυσκολία πια προσπαθούσα να μην δείχνω ατάραχη... εκείνος προχώραγε μπροστά και εγώ τον ακολουθούσα απο πίσω σταθερά ελέγχοντας τις αναπνοές μου για να μην προδώσω την νευρικότητα μου... ξαφνικά σταμάτησε και γύρισε προς το μέρος μου.
«είσαι έτοιμη?» ρώτησε εντελώς ειρωνικά και με πλησίασε απειλητικά..
«εεε... θα μπορούσα να πάω στην τουαλέτα?» ρώτησα νευρικά και ένα αυτάρεσκο χαμόγελο απλώθηκε στα χείλια του.
«φυσικάαα... είπε με ήρεμη φωνή αλλά δεν με ξεγέλασε... είναι η δεύτερη πόρτα δεξιά» συνέχισε και μου έδειξε τον δρόμο με το χέρι του.
Τον προσπέρασα και κράτησα σφιχτά την τσάντα μου στο χέρι και άρχισα να περπατώ προς μέρος που μου υπέδειξε αφουγκράζοντας τα βήματα του, φοβούμενη μην με ακολουθεί.
Μόλις μπήκα στην τουαλέτα, έκλεισα την πόρτα και την κλείδωσα βάζοντας το αυτί μου πάνω στην πόρτα για να βεβαιωθώ ότι δεν κρυφακούει... αφού δεν υπήρχε τίποτα για να ακούσω έβγαλα το κινητό και κάλεσα αμέσως την Άλις για συμπαράσταση, ενώ ταυτόχρονα άνοιξα την βρύση και πήγα στο άλλο άκρο της τουαλέτας ελπίζοντας να μην με ακούσει.
«έλα... ψιθύρισα... ναι... όχι καλά είμαι... προς το παρόν τουλάχιστον... είπα με μια αναπνοή... δεν ξέρω Άλις... πρέπει να κλείσω... θα σε πάρω ξανά μόλις μπορέσω οκ?... οκ» της είπα και έκλεισα το τηλέφωνο παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
Έκλεισα την βρύση και αφού κοιτάχτηκα στον καθρέφτη... πήρα άλλη μια βαθιά ανάσα και πήγα να ανοίξω την πόρτα για να τον αντιμετωπίσω... εκείνος καθόταν ακριβώς πάνω στην πόρτα και μόλις την άνοιξα έπεσα απάνω του και αναπήδησα... το ύφος του σκληρό, τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος και η φωνή του τραχιά.
«όλα καλά δεσποινίς Σουάν???» με ειρωνεύτηκε και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου απειλητικά και εγώ άρχισα να πισωπατώ.
«εεε... ναι» είπε και άρχισα να ανασαίνω γρήγορα
«αναρωτιέμαι... τελικά διαβάσατε το συμβόλαιο που υπογράψατε ή όχι?» είπε ανασηκώνοντας το φρύδι του και η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο
«φυσικά και το διάβασα» απάντησα με τρεμάμενη φωνή και ξεροκατάπια.
«τότε μπορείτε να μου λύσετε μια απορία?»
«αν μπορώ»
«υπάρχει κάτι που δεν έχετε παραβεί μέχρι τώρα???» με ρώτησε και χαμήλωσε το πρόσωπο του απειλητικά προς το δικό μου και σταμάτησα να αναπνέω.
Ήταν τόσο κοντά μου... ήθελα τόσο πολύ να τον πιάσω απο τα μαλλιά και να αρχίσω να τον φιλάω... αλλά ήξερα ότι αυτό θα έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα απο ότι είναι τώρα και έτσι δεν τόλμησα να κουνηθώ.
«περιμένω μια απάντηση» συνέχισε σφίγγοντας το σαγόνι του
«αν θυμάμαι καλά ένα με δύο πραγματάκια ακόμα?» του είπε και τον έκανα πιο έξαλλο
«τολμάς να με ειρωνεύεσαι??? Τολμάς να παρακούς τις εντολές που σου δίνουν??? Τολμάς ακόμα να έχεις το θράσος να με κοιτάς στα μάτια μετά απο όλα αυτά???... δεν απάντησα και ξεφύσησε πάνω στο πρόσωπο μου ειρωνικά... σε ποιον μιλούσες???»
«σε μια φίλη μου» είπα κάτω απο την αναπνοή μου
«ενώ έχεις υπογράψει συμβόλαιο που απαγορεύει να μιλήσεις στον οποιοδήποτε για μας... τολμάς να παραδεχτείς ότι έχεις μιλήσει ήδη σε κάποιον???»
«δεν είπα τίποτα για σας?» του απάντησα χωρίς να τον κοιτάζω...
«απόδειξε το»
«πως?» ρώτησα με περιέργεια
«πάρτην πάλι τηλέφωνο και βάλτο σε ανοιχτή ακρόαση»
«δεν καταλαβαίνω πως αυτό θα σας αποδείξει ότι δεν μίλαγα για σας» του είπα κοιτώντας τον στα μάτια
«δώσε μου το κινητό σου... απαίτησε και βγάζοντας το απο την τσάντα μου του το έδωσα... πάτησε μερικά κουμπιά... λογικά έκανε επανάκλιση της τελευταίας κλήσης... και βάζοντας ανοιχτή ακρόαση το έβαλε πάνω στο πλαίσιο του καθρέφτη και σταύρωσε ξανά τα χέρια περιμένοντας
«Μπέλα??» άκουσα την φωνή της Άλις απο την άλλη γραμμή
«ναι Άλις εγώ είμαι» την απάντησα κοιτάζοντας τον
«τι έγινε γιατί με ξαναπήρες??? Και γιατί έχεις ανοιχτή ακρόαση???» άρχισε να με ρωτάει με κομμένη την ανάσα
«εεε... κάνω κάτι που απαιτεί και τα δύο μου χέρια... απάντησα αυτόματα και άνοιξα την βρύση για να ακούσει το νερό... συγνώμη που σε ξαναπήρα»
«αλήθεια γιατί με ξαναπήρες??? Είναι τόσο γρήγορος ο ανώμαλος??» είπε και μου κόπηκε η ανάσα
«εεε... Άλις τι λες???... για το τζάκι σε πήρα»
«το τζάκι???... ω ρε πούστη μου... το ξέχασα τελείως... θα θα θα το καθαρίσω αμέσως σου το υπόσχομαι... είπε αμέσως καταλαβαίνοντας το σύνθημα και μου συνέχισε απολογητικά... καλή νύχτα σταχτοπούτα θα τα πούμε το πρωί» μου είπε και έκλεισα τα μάτια
«καληνύχτα κολοκυθούλα μου... θα τα πούμε το πρωί» αν επιβιώσω μετά απο όλο αυτό... σκέφτηκα και άνοιξα τα μάτια μου και γύρισα προς την μεριά του.
Το ύφος του ανεξιχνίαστο... πήρε το κινητό μου το έκλεισε και το ξαναέβαλε πάλι στο ράφι και γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου... η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει.
«κάτσε στα γόνατα και πάρε μου πίπα» είπε ξαφνικά και έμεινα σοκαρισμένη να τον κοιτάω... Χριστέ μου γιατί ήρθα μέχρι εδώ... γιατί δεν του είπα την αλήθεια πιο πριν?.. πως φεύγουν τώρα???
«κοίτα εγώ... είπα τρεμάμενη σηκώνοντας τα χέρια ψηλά αμυντικά... εγώ δεν... δεν είμαι» το ύφος του μου έκοψε την μιλιά και τα λόγια του ήρθαν και με κάρφωσαν στην καρδιά.
«απο ότι καταλαβαίνω έχεις πάρει ήδη της πληροφορίες σου για μένα... δεν ξέρω πως... και αυτήν την στιγμή δεν με νοιάζει καθόλου... υπέγραψες ένα συμβόλαιο... όχι φιλιά... όχι χαδέματα... δεν θα μιλάς πολύ... δεν θα πεις τίποτα σε κανέναν για μας... και θα υπομείνεις όλες μου τις διαταγές χωρίς να φέρεις αντιρρήσεις... υπάρχει κάτι που να έχεις κάνει μέχρι τώρα απο όσα έχεις υπογράψει???» είπε και με άρπαξε απο το μαλλί... έβγαλα μια κραυγή απο τον πόνο αλλά αυτό δεν τον συγκίνησε καθόλου... έπαιξα με την φωτιά και τώρα καίγομαι... αλλά αν νομίζει ότι θα το αφήσω έτσι είναι γελασμένος.
«δεν είμαι υποχρεωμένη να υπομείνω τίποτα απο όλα αυτά» του πέταξα κοιτώντας τον στα μάτια
«είσαι μια καλοπληρωμένη πουτάνα που ήρθες με την θέληση σου... πληρώθηκες για όλα αυτά και τώρα μου λες ότι δεν είσαι υποχρεωμένη?» είπε και μου άστραψε ένα χαστούκι και έπεσα στο πάτωμα κρατώντας το μάγουλο μου
«όσο και να μην σου αρέσει δεν είμαι» του είπα και τον κοίταξα στα μάτια άγρια και με άρπαξε πάλι απο το μαλλί και έφερε το πρόσωπο του σε απόσταση αναπνοής απο το δικό μου.
«έτσι νομίζεις???» είπε μόνο και με το ελεύθερο του χέρι άρχισε να ξεκουμπώνει το παντελόνι του και όταν ελευθέρωσε τον ερεθισμό του άρχισε να το χτυπά πάνω στο πρόσωπο μου
«κάνε την δουλειά που σε πλήρωσα τώρα και όταν τελειώσω μαζί σου... βρες πόρτα να κρυφτείς... αν νομίζεις ότι θα φύγεις απο εδώ μέσα χωρίς να πληρώσεις τα όσα έκανες είσαι πολύ γελασμένη»
Κράταγα το στόμα μου κλειστό... δεν θα του έκανα την χάρη... εκείνος τράβαγε το μαλλί μου με όλην του την δύναμη για να με κάνει να ανοίξω το στόμα μου αλλά έσφιγγα περισσότερο τα δόντια μου και τον κοίταξα στα μάτια παλεύοντας ανώφελα για να του ξεφύγω... ήταν αργά για εξηγήσεις... έπρεπε να το σκεφτώ καλύτερα πριν τον αφήσω να με φέρει εδώ... τώρα δεν υπήρχε επιστροφή και το ήξερα πολύ καλά αυτό.
Έβαλα τα χέρια μου μπροστά και του έπιασα τον ερεθισμό του κοιτώντας τον πάντα στα μάτια, ελπίζοντας αυτό να τον κάνει να ηρεμήσει για λίγο μέχρι να του μιλήσω... αλλά τι να του πω... συγνώμη λάθος???... συγνώμη αλλά σου έκανα μια πλάκα???... δεν είμαι εγώ αυτή που υπέγραψε???... σίγουρα καμιά απο αυτές τις εξηγήσεις δεν θα τον έκανε να σταματήσει τον εκνευρισμό του... και σίγουρα αν αυτές οι λέξεις έβγαιναν απο το στόμα μου, ίσως θα ήταν ικανές να τον κάνουν μέχρι και να με σκοτώσει.
Δεν περίμενα τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ... του έδωσα πολλά στοιχεία να καταλάβει ποια πραγματικά είμαι... αλλά δεν περίμενα ότι κανένα απο αυτά τα στοιχεία δεν θα ήταν αρκετά για εκείνον... τώρα είναι αργά... έπαιξα ένα άσχημο παιχνίδι και έχασα... και τώρα πρέπει να πληρώσω το τίμημα για δεύτερη φορά.
Πήρα την απόφαση να κάνω αυτό που μου ζήτησε... ίσως αυτό να τον καλμάρει περισσότερο και να μου δώσει την ευκαιρία που ζητάω για να του εξηγήσω... έβαλα το ερεθισμό του στο στόμα μου και άρχισα να τον ικανοποιώ... φαινόταν να το απολαμβάνει αλλά το χέρι του στα μαλλιά μου δεν χαλάρωνε καθόλου.
Πήρα μια βαθιά αναπνοή και τα παράτησα... αφού δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να τον πείσω να ηρεμήσει τότε ας κάνω αυτό που μου ζητάει και ελπίζω αυτό να είναι αρκετό ώστε να μου χαρίσει την ζωή... ήξερα ότι είναι ικανός για όλα... είχα ερευνήσει και είχα μάθει σχεδόν τα πάντα για εκείνον... ήξερα ότι σήμερα έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου αλλά ήξερα ότι αυτό δεν ήταν το μόνο λάθος που είχα κάνει.
Κράτησα με τα δύο μου χέρια τον ερεθισμό του και άρχισα να το ρουφάω με περισσότερο πάθος... δόθηκα ολοκληρωτικά... το σώμα μου άρχισε να παίρνει φωτιά και εκείνος ακίνητος σαν κολόνα δεν δήλωνε τίποτα... μόνο η έκφραση του προσώπου του με έκανε να νιώθω ότι τουλάχιστον το ζει και το ευχαριστιέται.
Η ανάσα του άρχισε να γίνεται πιο γρήγορη και κατάλαβα ότι ήταν κοντά... δεν άλλαζε στάση... δεν μίλαγε... ούτε καν έβγαζε ένα μουγκρητό... συνέχισα με περισσότερη δύναμη να τον ικανοποιώ αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω... πως μπορεί να είναι τόσο απαθής???
Πέρασα τα δόντια μου απο το ευαίσθητο σημείο του και με την γλώσσα μου άρχισα πάλι να ανηφορίζω προς το κεφάλι... αυτό τον έκανε να ανοίξει τα μάτια του και να με κοιτάξει.
«κάντο πάλι» διέταξε και υπάκουσα
Επανέλαβα την διαδικασία ξανά και ξανά... και τότε το άγαλμα άρχισε να παίρνει ζωή... κάθε φορά που το έκανα έβαζα περισσότερο δύναμη στα δόντια... αλλά εκείνος αντί να με σταματά ζήταγε για περισσότερο... τι περίεργο... σκέφτηκα... του αρέσει ο πόνος???... συνέχισα δοκιμάζοντας τα όρια του και εκείνος άρχισε να βογκάει και να με κοιτάει στα μάτια με λαχτάρα, μέχρι που ξαφνικά με σταμάτησε.
«γδύσου» είπε και με ανάγκασε να σηκωθώ χωρίς να αφήσει το χέρι του απο τα μαλλιά μου.
«πως αν με κρατάς έτσι?» τον ρώτησα και το ύφος του πάλι αγρίεψε
«δεν με νοιάζει... βρες τον τρόπο μόνη σου» απάντησε και με προκάλεσε ανασηκώνοντας τα μάτια του
Άφησα μια ανάσα να βγει απο μέσα μου με δύναμη και προσπάθησα να φτάσω το φερμουάρ απο το φόρεμα μου αλλά έτσι όπως με κρατούσε δεν ήταν εφικτό.
«βοήθεια απο το κοινό δεν έχει?» είπα και τον έκανα πιο έξαλλο
«πουλάμε και εξυπνάδες?» είπε με τραχιά φωνή
«μια που αγοράζεις τα πάντα σκέφτηκα ότι ίσως σε ενδιαφέρει μια καινούργια προσφορά» με τράβηξε απο το μαλλί και με έφερε πρόσωπο με πρόσωπο
«σου μοιάζω να αστειεύομαι?»
«σου μοιάζω για το παιδί λάστιχο?» του γύρισα πίσω και με πέταξε πάνω στο τοίχο με δύναμη
«γύρνα» διέταξε και του γύρισα την πλάτη μου απρόθυμα
Ήρθε κοντά μου και με μια γρήγορη κίνηση μου ξεκούμπωσε το φερμουάρ... έκανε ένα βήμα πιο πίσω και την στιγμή που κατέβαζα το φόρεμα, τον άκουσα να βάζει το προφυλακτικό του και τσιτώθηκα... ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα έφταναν τα πράγματα μέχρι εδώ.
Με κράτησε απο τους ώμους και με ανάγκασε να σκύψω μπροστά.
«κρατήσου» διέταξε και έβαλα τα χέρια μου πάνω στον νιπτήρα.
Με το ένα του χέρι στην μέση μου μπήκε μέσα μου με δύναμη και αντανακλαστικά πριν προλάβει να τον καρφώσει στο τέρμα μου σήκωσα το κορμί μου και γύρισα το πρόσωπο μου προς το μέρος του.
«τι νομίζεις ότι κάνεις???» φώναξε έξαλλος και με κοίταξε άγρια στα μάτια βράζοντας απο θυμό.
«εσύ τι νομίζεις ότι πας να κάνεις?» τον ρώτησα με το ίδιο ύφος και με κράτησε απο τα μπράτσα και με έγειρε πάλι μπροστά ακουμπώντας το πρόσωπο μου πάνω στον νιπτήρα.
«άκου να σου πω παλιοτσουλάκι... αν δεν μείνεις ακίνητη... σου το ορκίζομαι ότι αυτός ο νιπτήρας θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα δεις πριν συγκρούσω το κεφάλι σου μαζί του και σου εκτοξεύσω τα μυαλά σου έξω»
«Έντουαρντ σταμάτα... δεν είμαι αυτή που νομίζεις» έκανα μια μάταιη προσπάθεια αλλά ήταν τελείως έκτος εαυτού για να ακούσει οτιδήποτε... την έχω βάψει... πήρα μια βαθιά ανάσα και την στιγμή που ξανά μπήκε μέσα μου με δύναμη έσφιξα τα δόντια και έκλεισα τα μάτια μου για να κοντρολάρω τον πόνο.
«έπαιξες με την φωτιά... και μάντεψε... μόλις κάηκες» είπε μέσα απο τα δόντια του και άρχισε να κάνει τις κινήσεις του πιο γρήγορες και πιο βίαιες κρατώντας μου το κεφάλι ακίνητο πάνω στον νιπτήρα.
Χωρίς να το περιμένω απο τον εαυτό μου... ο τρόπος που με χτυπούσε στο τέρμα μου με έκανε να το απολαμβάνω... γαμώτο αυτό είναι καλό... σκέφτηκα και άρχισα να αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να το απολαύσει... την στιγμή που άφησα ένα βογκητό να μου ξεφύγει εκείνος ξαφνιάστηκε και άρχισε να γίνετε πιο επίμονος και οι ωθήσεις του πιο δυνατές...
«ναι... φώναξα... πιο δυνατά» χωρίς να πιστεύω και εγώ η ίδια το τι ξεστόμισα μόλις τώρα και για μια στιγμή ακινητοποιήθηκε.
«σου αρέσει τσουλάκι?» με ρώτησε και περίμενε να του απαντήσω.
Η ανάσα μου είχε γίνει γρήγορη και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει...
«σε ρώτησα κάτι» φώναξε και με ανάγκασε να τον κοιτάξω
«ναι» απάντησα ξέπνοα και χαμογέλασε με ένα σατανικό γέλιο που με έκανε να χάσω την γη κάτω απο τα πόδια μου.
Ξαναγύρισε το κεφάλι μου μπροστά και έβαλε το χέρι του πάνω στο πόδι μου και με ανάγκασε να το βάλω μπροστά... ανασήκωσα το σώμα μου και ξεφύσησε άτσαλα.
«σου αρέσει ο κίνδυνος?»
«όχι απλά σκέφτηκα να σε βοηθήσω»
«αλήθεια?» ρώτησε με ειρωνικά και γύρισα και τον κοίταξα ανασηκώνοντας το ένα μου φρύδι και βάζοντας το πόδι μου πάνω στον νιπτήρα γύρισα να δω το ύφος του
«μμμ, είσαι και ευλύγιστη» είπε χαμογελώντας
«κάνω μπαλέτο απο τα 4 μου... καλύτερα έτσι?» τον ρώτησα στο ίδιο ύφος με το δικό του και βάζοντας το χέρι του πάνω στην πλάτη μου με ανάγκασε να γύρω πάλι μπροστά... έγειρα το σώμα μου πάνω στο πόδι μου και τον άφησα να συνεχίσει.
Άρχισε πάλι να με παίρνει δυνατά βάζοντας όλην του την δύναμη και η καρδιά μου άρχισε να καλπάζει... ακολουθούσα τις ωθήσεις του και για κάποιον λόγο αυτό τον νευρίασε.
«σταμάτα να κουνιέσαι... φώναξε και με ζούληξε δυνατά με τα χέρια του... ο πόνος αυτός με εξίταρε και φώναξα απο ηδονή... γαμώτο» είπε και την στιγμή που συνέχιζε να με ζουλά με περισσότερη δύναμη ένιωθα την κορύφωση μου να πλησιάζει
«ναι... μην σταματάς» φώναξα και τότε σταμάτησε... τι??? πλάκα μου κάνει???
«πάρε μου πίπα» με διέταξε και γύρισα προς το μέρος του και τον κοίταξε με απορία
«πας καλά???» τον ρώτησα αλλά το ύφος του και τα χέρια του δεν μου έδωσαν άλλη επιλογή
«είσαι εδώ να με ευχαριστήσεις όχι το αντίθετο» είπε και με ανάγκασε να γονατίσω... τα είχα πάρει τόσο πολύ που την στιγμή που τράβηξα το προφυλακτικό το άφησα επίτηδες για να τον χτυπήσει.
«Χριστέ μου... θα με τρελάνεις... φώναξε... κάντο πάλι... ααα σίγουρα δεν πάει καλά... σκέφτηκα και το ξαναέκανα αλλά είχε πάρει ήδη αέρα και δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα... ρούφα τον τώρα» φώναξε και με πίεσε προς το μέρος του
Άρχισα να τον ρουφάω και να τον παίζω γρήγορα και εκείνος άρχισε να βογκά... με τα χέρια του στα μαλλιά μου με ανάγκασε για να τον παίρνω πιο γρήγορα και πιο βαθιά... γαμώτο αυτό είναι καλό... σκέφτηκα και βάζοντας το χέρι μου πάνω στο ερεθισμό του άρχισα να το ρουφάω με περισσότερο πάθος και εκείνος ούρλιαξε απο ηδονή... έβγαλα τα χείλια μου απο τα δόντια μου και άρχισε αν τον γδέρνω και τρελάθηκε.
«πιο δυνατά» απαίτησε και συνέχισα πιο δυνατά και τότε ένιωσα την κορύφωση του να πλησιάζει.
«μην τολμήσεις να τον αφήσεις τώρα σε σκότωσα... φώναξε και έβαλε και τα δύο του χέρια πάνω στο κεφάλι μου και με ανάγκασε να μείνω σταθερή... άρχισε να κουνιέται εκείνος μέσα έξω μέχρι που η έκρηξη του ήρθε και με ανάγκασε να τα καταπιώ...
Μόλις ηρέμησε έκανε ένα βήμα πίσω και με κοίταξε αναποφάσιστος... τι στο καλό σκεφτόταν το παρανοϊκό του μυαλό?
«πλύσου και έλα στο δωμάτιο μου φορώντας μόνο μια πετσέτα» απαίτησε και με προσπέρασε παίρνοντας και το κινητό μου μαζί του.
«εεε που πας??... του φώναξα... που διάολο είναι το δωμάτιο σου??» τον ρώτησα αλλά δεν σταμάτησε.
Έβγαλα τα εσώρουχα μου και μπήκα κάτω απο το ντουζ... δεν ήταν και άσχημα σκέφτηκα... αλλά τι κόλλημα έχει και το έκοψε στην μέση... και αυτό που είπε???... ήξερα ότι είναι τρελός αλλά αυτό... παραπάει.
Βγήκα απο το μπάνιο φορώντας μόνο μια πετσέτα και κοίταξα γύρω μου... απο το πουθενά βρέθηκε μπροστά μου ο σωματοφύλακας του και πάγωσα.
«απο εδώ» μου είπε και άρχισε να προχωράει... τον ακολούθησα και μόλις φτάσαμε στο δωμάτιο του με άφησε στην πόρτα του και έφυγε αφήνοντας με μόνη μου.
Κοίταγα την πόρτα σαν χαζή... να την χτυπήσω?... σκέφτηκα αλλά μετά λέω αφού με περιμένει... ας μπω... το ύφος του με το που με είδε ήταν ανεξιχνίαστο... και τι δεν θα έδινα να μπορούσα να ακούσω τις σκέψεις του...
«νόμιζα ότι έχεις τρόπους»
«νόμιζα ότι με περίμενες» του ανταπάντησα και σηκώθηκε απο το κρεβάτι και ήρθε γρήγορα κοντά μου
«μμμμ.... για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό το αυθάδικο στοματάκι... είπε χαμογελώντας δαιμόνια και αρπάζοντας με απο το χέρι με έσυρε προς στο κρεβάτι... την βρίσκεις να με προκαλείς έτσι???»
«εσύ την βρίσκεις με τα πτώματα?» τον ειρωνεύτηκα και σήκωσε το ένα του φρύδι προκλητικά
«τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό?» ρώτησε βάζοντας το χέρι του πάνω στο πιγούνι του.
«αν με θες ακίνητη, άηχη και σου την δίνει όταν νιώθεις ότι πάω να τελειώσω... τι άλλο θες να πιστέψω?»
«είμαι περίεργος... είπε σκεπτικά... πως έμπλεξες σε αυτή την δουλειά... και αν δεν έχω πάει με κοπέλες του είδους σου αλλά εσύ αδελφάκι μου είσαι το κάτι άλλο... ενώ με έχεις φέρεις στα όρια μου δεν ξέρω γιατί αλλά έχω αρχίσει να το διασκεδάζω... και για την περίπτωση σου πίστεψε με είναι πολύ καλό»
«έχει σημασία?» τον ρώτησα
«είμαι περίεργος»
«είχα ανάγκη τα λεφτά... αυτό σου φτάνει?»
«τόσο απελπισμένη???»
«τόσο»
«και δεν σκέφτηκες να εξασκήσεις το επάγγελμα σου?»
«δεν μου το επιτρέπουν»
«ποιοι?»
«οι γονείς μου» γέλασε και έκατσε στο κρεβάτι.
«δεν σου επιτρέπουν να εξασκήσεις το επάγγελμα του δικηγόρου και σου επιτρέπουν να εξασκήσεις το επάγγελμα της πουτάνας???»
«θα σου ήμουν υπόχρεη αν δεν με καρφώσεις» του απάντησα και έκατσα δίπλα του.
«βρες μου έναν λόγο να μην το κάνω»
«γιατί καταβάθος περνάς καλά»
«τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό»
«είσαι ήρεμος... γελάς... άλλωστε δεν σε απογοήτευσα και τόσο... απλά θέλεις και το κάνεις μεγάλο θέμα για να έχεις δικαιολογία για να με μειώσεις»
«ε λοιπόν εσύ αδικήσε... πραγματικά σου ταιριάζει το επάγγελμα που διάλεξες... θα μπορούσες να αθωώσεις μέχρι και εγκληματία»
«σίγουρα θα σου ήμουν χρήσιμη αν αποφάσιζα να το εξασκήσω» τον ειρωνεύτηκα και δάγκωσε το κάτω χείλος του σκεπτικός
«πως ξέρεις για μένα?»
«δεν αποκαλύπτω τις πηγές μου... του είπα κλείνοντας το μάτι μου και τότε άλλαξε και πάλι ύφος... άλλωστε έχω υπογράψει να κρατήσω το στόμα μου κλειστό... τι σημασία έχει τι ξέρω και τι δεν ξέρω» έτρεξα να το σώσω πριν αρχίσει να τα παίρνει πάλι
«και το κράτησες???»
«ναι μην ανησυχείς... η φίλη μου ξέρει ότι είμαι με έναν ανώμαλο... αλλά δεν ξέρει ποιος είναι αυτός ο ανώμαλος» γέλασε στιγμιαία και αμέσως ξανασοβάρεψε
«και θες να σε πιστέψω?»
«γιατί όχι?»
«το ξέρεις ότι έχεις παραβεί ότι έχεις υπογράψει... γιατί να πιστέψω ότι δεν το έχεις παραβεί και αυτό?»
«γιατί δεν την παίρνεις τηλέφωνο να την ρωτήσεις?»
«γιατί δεν νομίζω ότι θα έχει τα κότσια να απαντήσει»
«για την Άλις μιλάμε... έχει κότσια και πίστεψε με ότι είναι να σου πει θα σου το πει στα ίσια»
«ε λοιπόν σε παραδέχομαι... ξέρεις πως να κοντρολάρεις κάποιον... σίγουρα πρέπει να ξεκινήσεις να εξασκείς το επάγγελμα σου... θα έχεις μπόλικη πελατεία»
«θα με προσλάβεις?» τον ρώτησα χαμογελώντας και γέλασε και εκείνος μαζί μου.
«φυσικά και όχι... δεν ανακατεύω ποτέ την διασκέδαση με την δουλειά... είναι αρχή μου αυτό»
«ααα δηλαδή έχεις αρχές... αυτό και αν δεν περίμενα να το ακούσω... τότε έχεις και ελπίδες»
«σου αρέσει να τραβάς το σκοινί έτσι?... τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα την γλυτώσεις απο όλην αυτήν την ιστορία?»
«το ότι έχω έναν άσο στο μανίκι μου» του είπα και σοβάρεψε
«με εκβιάζεις?»
«οχι... δεν συμφέρει κανέναν απο τους δύο μας να φανερωθεί η αλήθεια... μην αμφιβάλεις γι αυτό... πραγματικά δεν πρόκειται να μάθεις κανείς για το σημερινό»
«τότε?»
«αν πάθω κάτι κύριε Κάλεν... τότε οι ίδιοι σου οι συγγενείς θα γυρίσουν και θα σε κατηγορήσουν»
«όχι αν κρύψω το πτώμα σου κάπου καλά και δηλώσω την εξαφάνιση σου μετά απο δύο μέρες»
«ουυυυ ανατρίχιασα... αλλά μην ξεχνάς ότι υπάρχει και η Άλις... αν δηλώσεις εσύ την εξαφάνιση... πράγμα που θα το κάνεις για να φανεί ότι ενδιαφέρεσαι για μένα ώστε να μην υποψιαστούν οι δικοί σου τίποτα... τότε η Άλις θα καταλάβει με ποιον ήμουν και θα πει όλην την αλήθεια... ποιος θα είναι τελικά ο ζημιωμένος απο όλην αυτήν την ιστορία???»
«εσύ πάντως σίγουρα»
«γιατί? Επειδή θα είμαι νεκρή??? Μπααα δεν το νομίζω???»
«νομίζεις δηλαδή ότι όλα αυτά θα με σταματήσουν?»
«όχι απλά σαν νομικός σύμβουλος έχω την υποχρέωση να σε ενημερώσω για τα επακόλουθα τον πράξεων σου» του είπα σηκώνοντας το ένα μου φρύδι
«έχεις κότσια... πίστεψε με σπάνια να μου αρέσει κάτι τέτοιο... και όμως εσύ... δεν ξέρω ρε γαμώτο... αλλά απο την πρώτη στιγμή που σε είδα... νιώθω σαν να σε ξέρω μια ζωή... σίγουρα δεν γνωριζόμαστε απο πριν» ωχ τώρα του ήρθε??? Τώρα άρχισε να υποψιάζεται???... τώρα που ψάχνω να βρω την έξοδο???
«δεν το νομίζω» προσποιήθηκα και πέρασε την γλώσσα του πάνω απο τα χείλια του και δαγκώνοντας το κάτω χείλος του με κοίταξε εξονυχιστικά.
Τον κοίταζα να είναι ήρεμος και ήταν τόσο διαφορετικός... τόσο ίδιος όπως τότε... δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που τον είχε κάνει να μισήσει τόσο πολύ τις γυναίκες... δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που τον έκανε να θέλει να τις εκδικηθεί και να τις μειώνει με όποιον τρόπο μπορούσε... ξέρω ότι είναι ικανός για όλα... δεν του αρέσει να ικανοποιεί αλλά να τον ικανοποιούν... όμως ξέρει τι μπορεί να προκαλέσει σε μια γυναίκα?... μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς μπορεί να προκαλέσει σε μένα???
«τι?» ρώτησε και γέλασε με το βλέμμα μου
«μπορείς να μείνεις για λίγο ακίνητος?» σήκωσε το ένα του φρύδι και με κοίταξε με απορία
«δεν πρόκειται να κάνω κάτι που απαγορεύεις... του είπα σοβαρά και με κοίταξε με δυσπιστία... απλά θέλω να μείνεις λίγο ακίνητος» συνέχισα και την στιγμή που τον πλησίασα έκανε πίσω αποφεύγοντας με.
«να σου θυμίσω ότι ήδη έχεις κάνει ότι σου έχω απαγορεύσει?»
«ναι... μπροστά στους δικούς που δεν ήσουν ικανός να αντιδράσεις... δεν είμαι τόσο χαζή να το κάνω μέσα στο σπίτι σου» του απάντησα αυτόματα και χαμογέλασε
«και πως είμαι τόσο σίγουρος»
«Έντουαρντ... χαλάρωσε... δεν θέλω να σε φέρω στα όρια σου... ξανά... απλά θέλω να δοκιμάσω κάτι... αν δεν με εμπιστεύεσαι απλά κλείσε το στόμα σου με το χέρι σου... σου υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να πλησιάσω το πρόσωπο σου» του είπα σοβαρά κοιτάζοντας τον στα μάτια για να δει ότι του λέω την αλήθεια
«τι έχεις στο μυαλό σου?» με ρώτησε με νευρικότητα κάτι που δεν το συνηθίζει
«με πλήρωσες να σε ικανοποιήσω σωστά?... τον ρώτησα και σήκωσε το ένα του φρύδι... τώρα μείνε ακίνητος και άσε με να κάνω αυτό για το οποίο με έχεις πληρώσει» του είπα σοβαρά και συνέχισε με κοιτάει με απορία
«τι άλλαξε?» ρώτησε προβληματισμένος
«μου χαμογέλασες» του απάντησα αυτόματα και γέλασε δύσπιστα
«εντάξει παραδέχομαι ότι με φρικάρεις όταν με κοιτάς άγρια... αλλά όταν μου χαμογελάς... αυτό είναι μια άλλη ιστορία» του είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου
«μα στο συμβόλαιο γράφει...» ξεκίνησε να λέει και ήξερα ακριβώς που το πήγαινε
«ξέρω πολύ καλά τι γράφει το συμβόλαιο... το έχω υπογράψει θυμάσαι?... απλά μείνε για λίγο ακίνητος μπορείς?»
«δεν σε εμπιστεύομαι» ξεφύσησα άτσαλα και πέρασα το χέρι μου μέσα απο τα βρεγμένα μου μαλλιά αποφεύγοντας το βλέμμα του.
«οκ τότε τι θες να κάνουμε?»
«θέλω να μου πάρεις πίπα» είπε και περίμενε την αντίδραση μου.
Γύρισα το πρόσωπο μου πάλι προς το μέρος του και τον κοίταξα χαμογελώντας και σήκωσε το ένα του φρύδι.
«έχεις ένα θέμα με τις πίπες... του είπα και γέλασε και εκείνος ανασηκώνοντας τους ώμους του αδιάφορα... οκ θα το κάνω αλλά θα μου υποσχεθείς ότι θα μείνεις ακίνητος?»
«όχι αν δεν μου πεις τι έχεις σκοπό να κάνεις»
«έλεος Έντουαρντ... δεν έχω σκοπό να σε προκαλέσω... δεν πρόκειται να κάνω κάτι που δεν θες»
«δεν σου υπόσχομαι τίποτα» ξεφύσησα απελπισμένα και έφερα τα χέρια μου ψηλά δηλώνοντας ότι τα παρατάω... σίγουρα δεν μπορείς να τα βάλεις μαζί του.
«τουλάχιστον μπορείς να ξαπλώσεις?» ρώτησα και γέλασε δυνατά αλλά ανέβηκε πάνω στο κρεβάτι και ξάπλωσε κοιτώντας με πάντα εξονυχιστικά για να διαβάσει τις κινήσεις μου.
Έβγαλα την πετσέτα χωρίς να αποχωρίζομαι την ματιά του και είδα να αναπνέει πιο γρήγορα... καλό αυτό... τουλάχιστον του αρέσω και ας μην το παραδέχεται.
Τον πλησίασα με αργές κινήσεις κοιτώντας πάντα τις αντιδράσεις του και όταν έφτασα κοντά του έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου για να με σταματήσει... δεν με εμπιστευόταν... όχι ότι είχε άδικο... αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει ότι δεν είμαι τόσο χαζή ώστε να τον προκαλέσω μέσα στο ίδιο του το σπίτι???
«απλά απόλαυσέ το» του είπα σοβαρά και του αφαίρεσα τα χέρια του απο πάνω μου και έσκυψα προς το μέρος του για άλλη μια φορά... πέρασα την μύτη μου απο την βάση του λαιμού του προς το πιγούνι του και όταν τον κοίταξα με κοίταξε με απορία.
«έχεις υπέροχη μυρωδιά... απάντησα στην ερώτηση που έβλεπα στα μάτια του και έγειρα για άλλη μια φορά το πρόσωπο μου προς τον λαιμό του και έκανα ξανά την ίδια κίνηση περνώντας τώρα την γλώσσα μου απο την βάση του λαιμού του μέχρι το πιγούνι του και τον ένιωσα να τσιτώνετε... και υπέροχη γεύση» συνέχισα μουρμουρίζοντας περισσότερο στον εαυτό μου και τα χέρια του βρέθηκαν πάλι στα μπράτσα μου και με κράτησε δυνατά.
«δεν κάνω έρωτα» δήλωσε αυστηρά
«ούτε και εγώ... του απάντησα στον ίδιο ύφος... τώρα θα σταματήσεις να κουνιέσαι?... συνέχισα αλλά δεν άλλαζε ύφος... Έντουαρντ... θες να σε ικανοποιήσω ή όχι?... κούνησε το κεφάλι του αλλά ακόμα με δυσπιστία... τότε άσε με να το κάνω με τον τρόπο που ξέρω εγώ... δεν θα σε απογοητεύσω»
«το ξανάπες αυτό και δεν είδα να κρατάς την υπόσχεσή σου»
«και όμως την κράτησα... σε έκανα υπερήφανο για μένα... μάγεψα τους δικούς σου... είναι υπερήφανοι για σένα... με περίεργο τρόπο δεν λέω αλλά μέχρι τώρα τουλάχιστον στο σεξ δεν έχεις μείνει ανικανοποίητος... άρα που σε απογοήτευσα?»
«δεν έκανες ότι έλεγε το συμβόλαιο»
«αν το έκανα... θα ήταν άλλη μια αποτυχημένη βραδιά... αυτό ήθελες?... να νομίζουν οι δικοί σου ότι κάνεις πάντα τις λάθος επιλογές?... ή νομίζεις ότι είναι τόσο χαζοί ώστε να μην ξέρουν ότι οι προηγούμενες ήταν κοινές???» του είπα σηκώνοντας το ένα μου φρύδι
«πως μπορείς να το ξέρεις εσύ? Σου το είπε η θεία μου?» αυτό τον τάραξε για λίγο
«δεν χρειάστηκε να πει τα λόγια... ξέρει ότι σκανάρεις κάθε της λέξη... αλλά με τρόπο μου το έδωσε να το καταλάβω... ανησυχούν για σένα Έντουαρντ... αυτό είναι όλο... απλά είναι πολύ διακριτικοί για να σου το δείξουν περισσότερο απο όσο εσύ τους αφήνεις να σου το δείχνουν... αλλά μην μου αρνηθείς ότι δεν το ξέρεις ότι σε αγαπούν και ότι θέλουν μόνο την ευτυχία σου» τον προκάλεσα και πήρε μια βαθιά αναπνοή νευριασμένος
«δεν είναι δική σου δουλειά αυτό»
«σίγουρα δεν είναι... και δεν πρόκειται να ανακατευτώ... αλλά αν συνεχίσεις έτσι δεν πρόκειται να κάνω ούτε και την δουλειά που για την οποία με έχεις πληρώσει να κάνω» του πέταξα και χαμογέλασε πάλι
«είσαι πολύ περίεργη»
«και εσύ αλλά δεν το κάνω θέμα... τον πείραξα και είδα ότι προσπάθησε με μεγάλο κόπο να κρύψει το χαμόγελο του... άκου... δεν είμαι ρομπότ... για να είμαι ειλικρινής... δεν έχω ιδέα πως μπορούν να λειτουργούν χωρίς συναίσθημα... ξέρω ότι δεν είναι αυτό που θες αλλά εγώ δεν ξέρω πως αλλιώς να λειτουργήσω... ξέρω ακριβώς τι ζητάς απο μια γυναίκα και μπορώ να σου το δώσω αυτό... αλλά μπορώ να το κάνω μόνο με τον τρόπο που ξέρω εγώ... αν δεν με αφήσεις να το κάνω τότε σίγουρα θα σε απογοητεύσω... δεν σου ζητώ να κάνεις κάτι που δεν θες... τα χέρια σου και το σώμα σου είναι ελεύθερα για να αντιδράσεις όπως θες... απλά πρέπει να κάνεις για λίγο πίσω και να με εμπιστευτείς... αν νιώσεις ότι δεν είναι αυτό που ζητάς τότε έχεις το ελεύθερο να με σταματήσεις»
«δεν σε εμπιστεύομαι»
«το ξέρω... αλλά θες να ξεσπάσεις σωστά?»
«ναι»
«τότε βάλε τα χέρια σου πάνω απο το κεφάλι και κλείσε τα μάτια... με κοίταξε νευριασμένα, ήξερα ότι θέλει το πάνω χέρι... έλεος Έντουαρντ... δεν πρόκειται να σε δέσω... όχι ότι είναι άσχημη ιδέα... συνέχισα και γέλασα με το ύφος του... αλλά δεν θα το κάνω... με σταματάς όποτε θες, οκ?» πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε αναποφάσιστος
«εντάξει... συμφώνησε τελικά... αλλά ξέρεις ότι»
«ναι, ναι, ναι... τον διέκοψα ειρωνικά... θα το πληρώσω πολύ ακριβά... κάτι άλλο?»
«παίζεις με την φωτιά» με προειδοποίησε
«και μάντεψε... συνέχισα την φράση του και παίρνοντας τα χέρια του τα έβαλα πάνω απο το κεφάλι του φέρνοντας το πρόσωπο μου πολύ κοντά στο δικό του αλλά δεν έκανα καμιά κίνηση να τον προκαλέσω άλλο... μόλις κάηκα» τελείωσα την φράση μου και με το χέρι μου του έκλεισα τα μάτια και απομακρύνθηκα απο το πρόσωπο του... για να του δώσω να καταλάβει ότι εννοώ ότι λέω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου