Η ατμόσφαιρα αμέσως άλλαξε... και η σιωπή άρχισε να γίνεται τρομερά ενοχλητική... ένιωθα ότι κάτι έπρεπε να κάνω για να το αλλάξω όλο αυτό.. και εκεί που πάλευα να βρω κάτι για να του φτιάξω το κέφι ήρθε ξαφνικά η λέξη που πέταξε όταν αναφέρθηκε στον θέμα του γάμο.
«Τι εννοούσες πριν με την κουνελοποίηση;» τον ρώτησα και μόνο που δεν πνίγηκε μόλις άκουσε την λέξη.
«Μην τα πετάς αυτά όταν τρώω» παρακάλεσε και μόλις ήπιε μια γουλιά από την κόκα κόλα του πήρε μια ανάσα και γύρισε προς το μέρος μου εκδηλώνοντας στο πρόσωπο του όλη την απελπισία του.
«Κάποια στιγμή στην ζωή μου... εύχομαι σε πολλά πολλά πολλά χρόνια από τώρα...» πήρε μια βαθιά ανάσα για να καλμάρει την ένταση του και συνέχισε... «Πρέπει να παντρευτώ για να κάνω παιδιά» εντάξει εδώ τον λυπήθηκα... στην λέξη παιδιά ένιωσα όλη την φρίκη που ένιωθε μέσα του... «Για να συνεχίσω την δυναστεία» σαρκάστηκε ειρωνικά και τον κοίταξα με απορία.
«Και έχει και συγκεκριμένο αριθμό παιδιών που σου επιβάλουν να κάνεις;» ρώτησα χωρίς να καταλαβαίνω.
«Όχι... ευτυχώς... αλλά βλέπεις πρέπει να κάνω τον διάδοχο... αν είμαι τυχερός και έρθει με την πρώτη... τότε θα την γλυτώσω την κουνελοποίηση... αλλιώς κλάψτα Χαράλαμπε... Από τώρα τα λυπάμαι τα κακόμοιρα τα παιδάκια...» σχολίασε στο τέλος και έμεινα με ανοιχτό το στόμα να τον κοιτώ σοκαρισμένη.
«Συγνώμη... γιατί πραγματικά εσύ θα με τρελάνεις καμία μέρα... το όλο θέμα του γάμου για σένα είναι γιατί δεν θέλεις να κάνεις παιδιά;» ρώτησα διαπιστώνοντας μόλις τώρα πιο ήταν το πραγματικό του πρόβλημα με το θεσμό του γάμου.
«Γιατί εσύ τι άλλο νόμιζες ότι ήταν;»
«Δεν ξέρω... συνήθως κάποιος το απομυθοποιεί γιατί έχει πληγωθεί βαθιά... αλλά να μην θες το γάμο για τα παιδιά... δεν μπορώ να το καταλάβω»
«Για να πληγωθείς βαθιά... πρέπει πρώτα να ερωτευτείς και να αγαπήσεις...» είπε κοιτώντας με με νόημα στα μάτια... «Και από όσο ξέρεις αυτό μέχρι πρότινος δεν μου είχε συμβεί...» είπε αλλά έκοψε την φράση του στην μέση... «Τώρα όσο αφορά τα παιδιά τι δεν καταλαβαίνεις;» ρώτησε.
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λες ότι τα λυπάσαι από τώρα» απάντησα αυτόματα αλλά το μυαλό μου ήταν ακόμα στην προηγούμενη του φράση και προσπαθούσα πολύ σκληρά να την απωθήσω για να μην με επηρεάσει.
«Ειλικρινά Μπέλα... με μένα πατέρα και με το όνομα Κάλεν και ότι συνεπάγετε αυτό στην πλάτη τους... πες μου τι μέλλον θα μπορούν να έχουν αυτά τα παιδιά; Πραγματικά σου μιλάω δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι τι έχουν να τραβήξουν... αφού να φανταστείς μέχρι και στείρωση έχω σκεφτεί να κάνω μπας και γλυτώσω από αυτό»
«Για το όνομα και ότι συνεπάγετε αυτό, δεν θα το σχολιάσω γιατί δεν θέλω να σε στενοχωρήσω... Αλλά με εσένα πατέρα;» επανέλαβα την φράση του και άρχισα να γελάω κλείνοντας το στόμα μου με το χέρι μου.
«Δεν καταλαβαίνω που είναι το αστείο» μου πέταξε θιγμένος.
«Σε ικετεύω πες μου τώρα ότι αλήθεια πιστεύεις ότι όταν θα κάνεις εσύ παιδί... θα έχεις την αυταπάτη ότι θα καταφέρεις ποτέ να του επιβληθείς... Ο Χριστέ μου... από τώρα το βλέπω στην μαύρη λίστα του πιο κακομαθημένου παιδιού όχι της Νέας Υόρκης αλλά όλου του κόσμου... Ναι αν το θέτεις έτσι τότε και εγώ το λυπάμαι από τώρα το κακόμοιρο» συνέχισα γελώντας και όλο του το ύφος άλλαξε και δάγκωσε τα χείλια του σκεπτικός κοιτώντας για λίγο μακριά.
«Δηλαδή πιστεύεις ότι εγώ είμαι ικανός να γίνω καλός πατέρας;» ρώτησε με φρίκη δύσπιστος.
«Με ρωτάς;» του απάντησα ακόμα γελώντας αλλά η έλλειψη ανταπόκρισης από μέρους του με έκανε απότομα να σοβαρέψω και με έναν αναστεναγμό συνέχισα... «Γιατί βρε αγόρι μου γλυκό τον αφήνεις να σε ποτίζει με όλα τα λάθος μηνύματα που θέλει να σου περάσει... Πως σκατά άφησες τον εαυτό σου να πιστέψει ότι εσύ θα μπορούσες ποτέ να φερθείς σε ένα παιδί όπως σου φέρεται ο πατέρας σου;»
«Καλός ή κακός... θα πρέπει του επιβάλω όσα μου επιβάλει εκείνος γιατί αυτό θα πρέπει να γίνει... για να συνεχίσει η αυτοκρατορία των Κάλεν» είπε με ένα αναστεναγμό αλλά μέσα από την φωνή του κατάλαβα ότι άρχισε να το βλέπει διαφορετικά.
«Εντάξει αυτό το καταλαβαίνω... Ότι και να θέλει ο ίδιος να ακολουθήσει θα πρέπει να το παρακάμψει για να κάνει τις αντίστοιχες σπουδές για να μπει στην εταιρία και να την συνεχίσει... Αλλά και πάλι αυτό δεν νομίζω ότι είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα πια... Κάνε δύο τρεις γιους εκεί να υπάρχουν και κάνε τον σταυρό σου ένας από τους τρεις να του αρέσει η δουλειά σου... αλλιώς προετοίμασε τους... άστους να κάνουν την ζωή τους και αυτό που γουστάρουν και όταν έρθει η ώρα να παραδώσεις την σκυτάλη οι ίδιοι θα σου το ζητήσουν γι’ αυτό να είσαι σίγουρος... Να σου πω και την αλήθεια μου;» ρώτησα και εκείνος κατένευσε σοβαρός περιμένοντας με ανυπομονησία να συνεχίσω.
«Αν πραγματικά κάνεις την εταιρία όπως την οραματίζεσαι... και δουν και εκείνοι τι μπορεί να τους αποφέρει και τι θα κερδίσουν μέσα από αυτό... να δεις ότι μόνοι τους θα το ζητήσουν να σε ακολουθήσουν... Από την άλλη είμαι σίγουρη ότι όταν θα κάνεις παιδί θα γίνεις τόσο καλός πατέρας που μόνο και μόνο επειδή θα σε έχουν πρότυπο θα σε ακολουθήσουν με κλειστά τα μάτια» είπα με σιγουριά και αυτό τον παραξένεψε περισσότερο.
«Πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη γι’ αυτό;» ρώτησε ξέπνοα.
«Για ποιο;... Για το ότι θα είσαι καλός πατέρας;» τον ρώτησα και κατένευσε και τότε γέλασα κουνώντας το κεφάλι... «Βρε Έντουαρντ... αυτό κάνει μπαμ από μακριά... Έχεις τόσο ανάγκη από λίγη αγάπη και κατανόηση που μόλις νιώσεις έστω και λίγη από την αγάπη που θα σου προσφέρουν τα παιδιά σου εσύ θα γίνεις χαλί να σε πατήσουν... Την κακόμοιρα την μάνα σκέφτομαι που θα τρέχει από πίσω να τα μαζεύει για να ισορροπήσει τις καταστάσεις» εντάξει τώρα έμεινε μαλάκας... Είχε ανοίξει διάπλατα το στόμα και τα μάτια και με κοίταζε σαν χάνος... Έβαλα το χέρι μου μπροστά από τα μάτια του και το κούνησα πέρα δώθε για να ξυπνήσει.
«Κουκουυυυ... είναι κανείς εδώ;» τον πείραξα και κλείνοντας τα μάτια κούνησε το κεφάλι του σπασμωδικά για να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του και όταν τα άνοιξε ξανά με κοίταξε με ένα βλέμμα που μου έκοψε την ανάσα... Όχι... όχι... πες μου ότι δεν σκέφτηκε τίποτα κουλό... Χριστέ μου τι θέλω και το ανοίγω το ρημάδι.
«Ξέχνα το» είπα αυστηρά πισωπατώντας για να ξεφύγω από τον καναπέ... «Μην με κοιτάς εμένα έτσι γιατί θα σου φέρω την κατσαρόλα στο κεφάλι... Εγώ ήθελα να σε βοηθήσω για να μπορέσεις να ξεπεράσεις το φόβο σου... όχι για να βάλεις τέτοιες σκέψεις στο μυαλό σου» έλεγα ενώ ταυτόχρονα σηκώθηκα από τον καναπές και έτρεξα προς τον πάγκο που υπήρχε στην μέση της κουζίνας για να τον αποφύγω... Εκείνος δεν έλεγε τίποτα... η ματιά του τα έλεγε όλα.
«Έντουαρντ ξεκόλλα» τσίριξα και όταν άρχισε να με πλησιάζει προσπάθησα να ξεφύγω κάνοντας τον γύρω του πάγκου.
«Δεν θα μου ξεφύγεις» είπε σατανικά και με δύο δρασκελιές προσπάθησε να με πιάσει αλλά εγώ του ξέφυγα από την άλλη μεριά και έκανα ξανά τον γύρω του πάγκου.
«Έντουαρντ... δεν πρόκειται να σε αφήσω να με πιάσεις αν δεν κάνεις πρώτα στείρωση»
«Τώρα πάει αυτό» είπε με ένα δαιμόνιο χαμόγελο και έκανε την κίνηση και πάλι για να με πιάσει αλλά για άλλη μια φορά έτρεξα το γύρω του πάγκου και του ξέφυγα.
«Δεν υπάρχεις περίπτωση να σου ξανακάτσω... αν δεν πάρω πρώτα μέτρα αντισύλληψης» τσίριξα και γέλασε δυνατά.
«Μην τρέχεις μακριά μου» απείλησε και άρχισε πάλι να τρέχει προς το μέρος μου και μόλις βρήκα το άνοιγμα άρχισα να τρέχω με όλη την δύναμη που είχα για να φτάσω στην πόρτα και να βγω έξω... αλλά λίγο πριν την φτάσω τύλιξε το χέρι του γύρω από το σώμα μου και σηκώνοντας με στο αέρα... με άρπαξε και με έσυρε προς το καναπέ.
«Άφησε με κάτωωωω» ούρλιαζα ενώ χτύπαγα τα χέρια μου και τα πόδια μου για να του ξεφύγω αλλά εκείνος δεν μάσησε.
Αφού με έβαλε πάνω στον καναπέ φαρδιά πλατιά με πλάκωσε με το σώμα του και βάζοντας τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου άρχισε να με φιλάει με μανία... Προσπάθησα να του ξεφύγω αλλά δεν τα κατάφερνα... ήταν τόσο δυνατός... και εκεί που πάλευε για λίγη ανταπόκριση του δάγκωσα το κάτω χείλος του και ουρλιάζοντας τραβήχτηκε προς τα πίσω.
«Σήκω από πάνω μου τώρα» ούρλιαξα και άρχισα πάλι να παλεύω να ξεφύγω από τα χέρια του.
«Σταμάτα βρε θηρίο... σταμάτα πια... ούτε ένα αστείο δεν μπορούμε να σου κάνουμε... Ορίστε φύγε... να δω τι θα καταλάβεις» είπε και απελευθερώνοντάς με έκατσε πιο δίπλα στον καναπέ και έλεγχε με το χέρι του να δει αν είχε ματώσει.
«Ούτε για αστείο μην ξανασκεφτείς να μου κάνεις κάτι τέτοιο» του είπα σκληρά εκφράζοντας όλον τον θύμο που είχα μέσα μου.
«Να υποθέσω ότι ο λόγος που σε κάνει να μην το θες είναι γιατί κάποιος σε πλήγωσε βαθιά;» ρώτησε πίσω σκληρά με μια δόση ειρωνείας στην φωνή του... και τότε πάγωσα... η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο και γουρλώνοντας τα μάτια μου άρχισα να ανασάνω πιο γρήγορα σοκαρισμένη από την συνειδητοποίηση.
«Ξέρεις...» είπα ξέπνοα... «Έβαλες να ψάξουν για το παρελθόν μου;» τον κατηγόρησα σκληρά και αυτό τον έκανε να μαλακώσει λίγο.
«Όχι... δεν έβαλα κανέναν...» είπε και σκύβοντας το κεφάλι μπροστά πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.
«Ο Καρλάιλ...» διαπίστωσα και κούνησε το κεφάλι καταφατικά... «Φυσικά... και τώρα που κατάλαβες ότι είμαι ένα εύκολο τσουλάκι σαν όλες τις άλλες σκέφτηκες να το εκμεταλλευτείς» του πέταξα και εκείνος έγινε έξαλλος.
«Ούτε για μια στιγμή δεν σκέφτηκα κάτι τέτοιο για σένα...» είπε σκληρά κοιτώντας με απειλητικά στα μάτια πιάνοντας με από τα μπράτσα μου για να μην του ξεφύγω... «Δεν πίστεψα λέξη από όσα μου είπε»
«Κακός... γιατί ότι σου είπε είναι αλήθεια» του είπα χωρίς να αλλάζω ύφος και τότε μου πέταξε όλα μου τα λάθη στα μούτρα... γαμώ την ειλικρίνεια μου γαμώ.
«Αλήθεια;... Όλα όσα μου είπε είναι αλήθεια;... Γι’ αυτό το έσκασες την ημέρα του γάμου σου και έτρεξες στην άλλη άκρη του πλανήτη για να του ξεφύγεις... γιατί είναι αλήθεια;... Γι’ αυτό παράτησες μια λαμπρή καριέρα;... γιατί είναι αλήθεια;... Γι’ αυτό κατέστρεψες το μέλλον σου και απαρνήθηκες όλους του άντρες;... γιατί είναι αλήθεια;... Γι’ αυτό τρέχεις μακριά μου μόλις καταλάβεις ότι εγώ σε θέλω;... γιατί είναι αλήθεια;...» είπε αφρίζοντας χωρίς να μου δίνει το δικαίωμα να ξεφύγω από την αγκαλιά του... και γυρίζοντας το κεφάλι από την άλλη μεριά απέφυγα την ματιά του και εκείνος παίρνοντας μια βαθιά ανάσα... κάλμαρε την ένταση του και με ανασήκωσε για να με κλειδώσει στην αγκαλιά του για να με παρηγορήσει.
«Ξέρω πάρα πολύ καλά τον Τζέικομπ Μπλακ... Μπέλα... και δεν με γελάς... Μπορείς να ξεγελάσεις όποιον άλλον θες όχι όμως και μένα»
«Αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα Έντουαρντ... Είμαι σίγουρη ότι έχουν παραποιήσει την αλήθεια... αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συνέβη κιόλας»
«Θα μου πεις τι πραγματικά έγινε;»
«Έχει σημασία;»
«Για μένα ναι»
«Γιατί;»
«Γιατί μόνο αν ξέρω την αλήθεια μπορώ να σε προστατέψω από τις ψευτιές τους Μπέλα»
«Και ποιος θα σε πιστέψει ρε Έντουαρντ... ο πατέρας σου;... ή ο κύκλος σου που με το που με αναγνωρίσουν θα σε κάνουν να μην ξέρεις από που να φύγεις από την ντροπή που θα νιώσεις για μένα;» του είπα και έτριξε τα δόντια του με μανία.
«Να φανταστώ ότι σε βίασε κιόλας;» σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα σοκαρισμένη... αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσε να το ξέρει από τις φήμες... Εδώ έγινε ότι έγινε για να το καλύψουν όχι για να το βγάλουν προς τα έξω... «Ξέρω τα βίτσια του Μπέλα... δεν είμαι χαζός... Προσπάθησαν να σου κλείσουν το στόμα;» υπέθεσε να και συναίνεσα αποφεύγοντας την ματιά του και βάζοντας το χέρι του πάνω στο μάγουλο μου με ανάγκασε να ακουμπήσω στο στήθος του παρηγορώντας με... «Πες μου τι πραγματικά συνέβη» παρακάλεσε και αναστέναξα.
«Υποτίθεται ότι δεν πρέπει να το πω πουθενά... Αυτή την συμφωνία κάναμε για να με αφήσουν στην ησυχία μου» του είπα και με τον αντίχειρα του μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο.
«Μπέλα δεν έχεις ιδέα τι βρόμες έχουν βγάλει για σένα»
«Και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω... Έχω την ζωή μου και την ησυχία μου... δεν με νοιάζει τίποτα άλλο»
«Ούτε καν εγώ;» ρώτησε δύσπιστα.
«Νόμιζα ότι το είχαμε ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα» του υπενθύμισα και αναστέναξε.
«Πως ξεκίνησαν όλα αυτά;» ρώτησε και πάλι.
«Δεν τα παρατάς» είπα και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του
«Δεν φεύγω από εδώ αν δεν μου πεις» συνέχισε με πείσμα και τα παράτησα... τι σημασία έχει τώρα πια... έτσι κι αλλιώς και να τα πει σε κάποιον δεν πρόκειται να τον πιστέψουν.
«Με μια συμφωνία»
«Δεν πρόκειται να το πω πουθενά... Απλά θέλω να καταλάβω Μπέλα» επιβεβαίωσε εκείνος.
«Να καταλάβεις τι;»
«Με ποιαν λογική θέλησαν να σε παντρέψουν μαζί του;... Αυτό όσο και να προσπάθησα δεν μπόρεσα να το καταλάβω»
«Δηλαδή δεν ξέρεις τίποτα για το παιδί;» τον ρώτησα με απορία και με κοίταξε ξαφνιασμένος.
«Ποιο παιδί;» ρώτησε και αναστέναξα.
«Ας το πάρουμε από την αρχή...» είπα και συναίνεσε περιμένοντας ξέπνοος να ακούσει την ιστορία μου.
«Μέχρι να πάω στο πανεπιστήμιο δεν είχα κάνει ποτέ σχέση... γενικότερα ήμουν λίγο πολύ φυτό... πάνω από ένα βιβλίο και όλα τα σχετικά... Όταν πήρα την υποτροφία ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μου... θα έφευγα επιτέλους από το Φόρκς... θα σπούδαζα αυτό που είχα ονειρευτεί... Τέλος πάντων λίγο πολύ ήταν όλα μαγικά για μένα εκείνην την περίοδο... αλλά όταν άρχισε το πρώτο εξάμηνο τα βρήκα λίγο σκούρα... Η συγκάτοικος μου με δούλευε κανονικότατα... και μέσα στην παρέα της ήταν και ο Τζέικ τελειόφοιτος τότε και με μεγάλη φήμη... Έτσι στήσανε μια καλοστημένη μηχανή για να με μειώσουν και τα κατάφεραν... Ο Τζέικ άρχισε να μου κολλάει και όσο εγώ τον απέφευγα τόσο εκείνος γινόταν πιο επίμονος»
«Είχες καταλάβει ότι προσπαθούσε να σε δουλέψει;» ρώτησε περίεργος και κούνησα το κεφάλι μου θετικά.
«Δεν ήμουν χαζή Έντουαρντ... Τι δουλειά είχε να με κοιτάξει ένας πλούσιος σαν τον Τζέικ εμένα;... Τέλος πάντων... ο καιρός πέρναγε και σιγά σιγά άρχισαν διάφορες φήμες να γυρίζουν γύρω από το όνομα μου και εγώ τα πήρα»
«Τι φήμες;»
«Ξαφνικά από το πουθενά... άρχισαν να με παίρνουν διάφοροι ηλίθιοι και να μου λένε διάφορα... και αυτό άρχισε να με πονηρεύει... μέχρι που μια μέρα μου την κάρφωσε και μπήκα μέσα στις αντρικές τουαλέτες και τότε κατάλαβα τον λόγο... Στα πλακάκια απάνω είχαν γράψει το κινητό μου και δίπλα... “αν είσαι καυλωμένος πάρε με”... και άλλα τέτοια» ο Έντουαρντ είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό.
«Τα πήρα άγρια και πήγα να βρω τον Τζέικ για να του ζητήσω εξηγήσεις... γιατί ήμουν σίγουρη ότι εκείνος ήταν πίσω από όλα αυτά... και μόλις τον βρήκα τον κόλλησα στον τοίχο και χωρίς να του πω τίποτα... του ξεκούμπωσα το παντελόνι και τον έκανα να τελειώσει σε χρόνο ντε τε... “αυτό για να δεις ότι οι φήμες σου αληθεύουν μαλάκα”... του είπα και τον άφησα με τα παντελόνια ξεκούμπωτα και έφυγα περνώντας ανάμεσα από τον κόσμο που είχε μαζευτεί γύρω μας από τις φωνές του»
«Είσαι απίστευτη» είπε σοκαρισμένος και συνέχισα.
«Αυτό ήταν η αρχή του πολέμου μας... δεν άντεξε βλέπεις τον εξευτελισμό και προσπαθούσε πάση θυσία να πάρει το αίμα του πίσω αλλά ένα βήμα έκανε μπροστά... δύο βήματα τον έστελνα πίσω... μέχρι που ένα βράδυ ήρθε στο δωμάτιο μου με την παρέα του... και τέλος πάντων καταλαβαίνεις»
«Πες μου τουλάχιστον ότι δεν ήταν η πρώτη σου φορά» τον κοίταξα με νόημα στα μάτια και έκλεισε τα μάτια του τρίζοντας τα δόντια του για να ελέγξει τον θυμό του και βάζοντας το χέρι μου στο μάγουλο του τον ανάγκασα να με κοιτάξει... Άφησε την ανάσα του να βγει βίαια από μέσα του και αφού άφησα ένα πεταχτό φιλί στο στόμα του συνέχισα.
«Την επόμενη μέρα κιόλας... έφυγα για το Φόρκς... Φυσικά είπα τα πάντα στον πατέρα μου και εκείνος προσπάθησε να κάνει τα πάντα για να το πληρώσουν... αλλά τα λεφτά βλέπεις έχουν την δύναμη να βουλώνουν πολλές τρύπες και στόματα»
«Όλα εκτός από ένα» τόνισε και ανασήκωσα του ώμους μου.
«Και τι να το κάνεις... σάμπως βρήκα το δίκιο μου τελικά... το μόνο που κατάφερα είναι να με απαγάγουν και να με κλείσουν μέσα στο χρυσό τους κλουβί εκβιάζοντας τον πατέρα μου με την ζωή μου για να σταματήσει την υπόθεση»
«Μέχρι και στην τουαλέτα μέσα είχες κάποιον να σε προσέχει;» ρώτησε για να επιβεβαιώσει τα λόγια μου από την προηγούμενη φορά που με είχε ακούσει με τον Τάηλερ και κατένευσα.
«Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο εξευτελιστικό είναι αυτό...» κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.
«Και το παιδί;»
«Το παιδί...» επανέλαβα και κοιτώντας μακριά συγκέντρωσα τις σκέψεις μου... «Από την στιγμή που με έκλεισαν στο σπίτι του εκείνος βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την κατάσταση... μια δυο τρεις... με άφησε έγκυο και μόλις ο πατέρας του το έμαθε έγινε έξαλλος... Στην αρχή με κατηγόρησε ότι το έκανα με άλλον αλλά τα γεγονότα και οι ημερομηνίες τον διέψευσαν γρήγορα... Ούρλιαζα και φώναζα να με αφήσουν να πάω να το ρίξω αλλά αν το μάθαινε ο πατέρας μου τότε ήταν που θα τους έκοβε τον κώλο... οπότε ο Μπίλι - δεν ξέρω με ποια λογική - αποφάσισε να μας παντρέψει... Τότε τα είδα όλα μαύρα... δεν ήξερα τι να κάνω και πάνω στην απελπισία μου προσπάθησα να του ξεφύγω και την στιγμή που έτρεχα στις σκάλες τα πόδια μου μπουρδουκλώθηκα και βούτηξα στο κενό... αλλά για κακή μου τύχη είχαν διαδώσει το γάμο και δεν μπορούσαν να τον ακυρώσουν... και έτσι όταν συνήλθα με ενημέρωσαν ψυχρά ότι δεν αλλάζει τίποτα»
«Ο πατέρας σου δεν τα έμαθε όλα αυτά;»
«Όλα τα τηλεφωνήματα με τους δικούς μου γινόταν πάντα με την παρουσία του Μπίλι... δεν μπορούσα να τους πω τίποτα από το τηλέφωνο»
«Και πως κατάφερες να το σκάσεις;» χαμογέλασα με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο και εκείνος με κοίταξε με απορία.
«Ο πατέρας μου όπως ξέρεις είναι αρχηγός της αστυνομίας στο Φόρκς...» ξεκίνησα και συναίνεσε... «Όταν ήρθε να για να με πάρει από το δωμάτιο που με ετοιμάσανε... μου είπε ορθά κοφτά ότι εκείνος δεν πιστεύει λέξη από ότι του έλεγα στο τηλέφωνο»
«Να φανταστώ ότι σε έβαζαν να του λες ότι τον αγαπάς και άλλες τέτοιες αηδίες» διαπίστωσε και κατένευσα.
«Και τότε του είπα με μια ανάσα όλα όσα είχαν συμβεί... Έτρεμα σαν το φύλλο... φοβόμουν περισσότερο για τον ίδιο.. γιατί με είχαν απειλήσει ότι αν μαθευτεί τίποτα παραέξω τότε το λιγότερο που θα πάθαινε εκείνος ήταν να χάσει την δουλειά του»
«Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο... Πάτησαν πάνω στην αδυναμία που έχετε ο ένας για τον άλλον» κούνησα το κεφάλι μου και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα συνέχισα.
«Μου έδωσε μια ψεύτικη ταυτότητα και ένα ψεύτικο διαβατήριο που μου είχε βγάλει και την στιγμή που βγήκαμε από το δωμάτιο και φτάσαμε στον κάτω όροφο... με πέρασε από την κεντρική πόρτα και ανοίγοντας την αρχίσαμε να τρέχουμε όπως μπορούσαμε... Με έβαλε σε ένα αυτοκίνητο που είχε μέσα δύο φίλους του αστυνομικούς και εκείνοι με φυγάδεψαν για λίγες μέρες μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα... στο εξωτερικό»
«Δεν προλάβανε να σας σταματήσουν όταν βγήκατε έξω;»
«Δεν προλάβανε να κάνουν πολλά... γιατί όλοι οι καλεσμένοι από την μεριά της νύφης ήταν στο κόλπο» του είπα και του έκλεισα το μάτι μου και τότε χαλαρώνοντας άρχισε να γελάει.
«Μπράβο ο μπαμπάς Σουαν!» είπε με θαυμασμό.
«Τι μας πέρασες εμάς άντε άντε;» τον πείραξα και γέλασε πιο δυνατά.
«Χριστέ μου... πραγματικά απορώ πως κατάφερες να το ξεπεράσεις όλο αυτό»
«Με τα ταξίδια» του απάντησα και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.
«Ελεύθερο πουλί» επανέλαβε τα λόγια που είχα πει στο δωμάτιο του.
«Τώρα καταλαβαίνεις... γιατί πρέπει να φύγεις μακριά μου Έντουαρντ... δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστώ»
«Αν τολμήσεις ποτέ να συμβιβαστείς τότε θα σου κόψω τον κώλο» είπε βάζοντας το χέρι του πάνω στο μάγουλο μου κοιτώντας με, με ένταση στα μάτια... «Όσο για το ότι πρέπει να φύγω μακριά σου... αυτό να το ξεχάσεις... δεν πρόκειται να πάω που-θε-να» δήλωσε αυστηρά.
«Έντουαρντ... από την αρχή ήταν λάθος... γιατί δεν το καταλαβαίνεις... Κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνεις οικογένεια και τότε θα είναι χειρότερα και για τους δύο μας... Ήδη είναι αβάσταχτο... μπορείς να φανταστείς πως θα είναι αν το αφήσουμε όλο αυτό να προχωρήσει περισσότερο;»
«Δεν πάω πουθενά... πάρτο απόφαση... Αν σε πέντε, δέκα χρόνια τέλος πάντων έρθει η ώρα να γίνει και αυτό... τότε θα δούμε τι θα κάνουμε»
«Σε παρακαλώ... μην είσαι τόσο πεισματάρης... Δεν υπάρχει μέλλον για μας»
«Δεν πάω που-θε-νά... το κατάλαβες;» είπε και σφραγίζοντας το στόμα μου με το δικό του δεν με άφησε να πω τίποτα άλλο.
