Μέσα στην ζεστή του αγκαλιά απολάμβανα τα τρυφερά του χάδια... τα μαγικά του χέρια πάνω στο κορμί μου έκαναν υπερορίες ξυπνώντας κάθε κοιμισμένο μου κύτταρο ενώ τα χείλια του σκόρπιζαν απαλά διάσπαρτα φιλιά από την άκρη του ώμου μέχρι τον λοβό του αυτιού μου και πλαγιάζοντας το κεφάλι μου του έδωσα καλύτερη πρόσβαση για να συνεχίσει ενώ ανασηκώνοντας αισθησιακά τους γλουτούς μου άρχισα να τρίβω τον ήδη έτοιμο και σκληρό του ερεθισμό.
Μόλις ένιωσε την κίνηση βόγκηξε μέσα στο αυτί μου και δαγκώνοντας τον λοβό μου παιχνιδιάρικα... έστειλε ένα δυνατό κύμα ηλεκτρισμού σε όλο μου το κορμί και δεν ήθελα τίποτα άλλο... Ανασηκώνοντας τους γλουτούς μου έβαλα το χέρι μου πάνω στον ερεθισμό του και βάζοντας το πάνω στην είσοδο μου έκατσα απάνω του και εκείνος αμέσως τέντωσε το κορμί του και βόγκηξε ενώ τύλιξε τα χέρια του γύρω από το σώμα μου ασυναίσθητα πιο δυνατά και με άφησε να πάρω το πάνω χέρι.
Βάζοντας το ένα μου χέρι πάνω στον αυχένα του άρχισα να κινούμε κυκλικά αποφεύγοντας να μπαινοβγαίνω μην πάθουμε και κανένα ατύχημα... Εκείνος αγκομαχούσε και βάζοντας τα χέρια του πάνω στα στήθια μου άρχισε να τα ζουλάει και να τσιμπάει τις ρόγες μου τόσο αισθησιακά που με έστελνε στον έβδομο ουρανό... και από την έξαψη που μου προκαλούσε με έκανε να θέλω περισσότερα.
Άρχισα να τρίβω τον ερεθισμό του πάνω στο τέρμα μου πιο δυνατά και τεντώνοντας το κορμί μου βόγκηξα και αμέσως έκανε τις κινήσεις του πιο έντονες για να με διεγείρει περισσότερο και βάζοντας τα χείλια του και πάλι πάνω στον λαιμό μου συνέχισε να πιπιλίζει και να ρουφάει το δέρμα μου με τέτοιο πάθος που έκανε όλο μου το κορμί να τρανταχτεί από τα ηδονικά κύματα που έστελνε σε όλο μου το σώμα... Η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει και το αίμα στις φλέβες μου άρχισε να πάλετε με τόσο ένταση που έκανε όλο το κορμί μου να καίγετε.
Μόλις ένιωσε την παλλόμενη φλέβα μου στην βάση του λαιμού μου έβαλε το μέτωπο του να ακουμπήσει πάνω στην κορυφή του κεφαλιού μου και τρίζοντας τα δόντια του κατέπνιξε το βογκητό του προσπαθώντας να συγκρατήσει τον εαυτό του για να μπορέσει να το κρατήσει περισσότερο... και μειώνοντας τον ρυθμό μου άρχισα πάλι να κάνω κυκλικές τις κινήσεις μου για να τον βοηθήσω και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα... είπε μέσα από την αναπνοή του.
«Δεν έχεις ιδέα τι μου κάνεις» με παράπονο... και ακουμπώντας το κεφάλι μου πάνω στον ώμο του... τον ρώτησα μέσα από το βογκητό μου.
«Πες μου»... τα χείλια του περνούσαν απάνω από κάθε σπιθαμή της μια πλευράς του προσώπου μου και σε κάθε φιλί που άφηνε πάνω σε αυτό έλεγε αυτά που τον έπνιγαν.
«Τέτοιο πάθος...» «Δεν μου έχει ξυπνήσει...» «Καμία άλλη...» «Κάθε φορά που βρίσκομαι μέσα σου...» «Νιώθω ότι θα εκραγώ...» «Όταν όμως είμαι μακριά σου...» μούγκρισε και πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα για να μπορέσει να ελέγξει το κορμί του και συνέχισε με το ίδιο τρόπο με πριν να μου λέει ότι ένιωθε και εγώ άρχισα πάλι να τρίβω το τέρμα μου πάνω στον ερεθισμό του με έναν αργό και βασανιστικό τρόπο που τον τρέλανε περισσότερο.
«Όταν είσαι μακριά μου;» τον παρότρυνα.
«Όταν είμαι μακριά σου...» «Είναι τόσο βασανιστικό...» «Υπάρχουν στιγμές...» ούρλιαξε.
«Ναι;» τον παρότρηνα και πάλι βογκόντας.
«Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να ξεκαυλώσω με τίποτα...» είπε και βάζοντας το χέρι του πάνω στην φλόγα μου με παρότρυνε να κάνω πιο έντονες τις τριβές μου... Ήταν πολύ κοντά αλλά το κράταγε με νύχια και με δόντια.
«Είσαι τόσο καυτή...» είπε με παράπονο... αλλά δεν τα παρατούσε... «Είσαι σαν ναρκωτικό... Όσο περισσότερο σε παίρνω τόσο περισσότερο σε θέλω... και όταν είμαι μακριά σου υποφέρω... πονάω από την έλλειψη της επαφής μας... και με κάνει να ουρλιάζω» είπε ενώ ταυτόχρονα ούρλιαξε την στιγμή που έκανα μια απότομη κίνηση κατακτώντας τον περισσότερο και βάζοντας το χέρι του πάνω στην κλειτορίδα μου... άρχισε να την τρίβει με τέτοιο τρόπο που με απογείωσε.
Το ελεύθερο του χέρι συνέχισε να τρίβει και να ζουλάει το στήθος μου και βάζοντας το χέρι μου πάνω στην άκρη της μπανιέρας άλλαξα την στάση του σώματος μου ώστε να μπορέσω να κάνω της τριβές μου πιο γρήγορες και πιο βαθιές για να μας φτάσω στην κορύφωση μας και η ανάσες μας αμέσως άλλαξαν... γίνανε πιο γρήγορες και πιο κοφτές από την έξαψη ενώ από τα χείλια μας συγχρονισμένα έβγαιναν ηδονικά αγκομαχητά.
«Και εγώ μωρό μου...» φώναξα και τρίφτηκα απάνω του με περισσότερο πάθος... «Δεν θυμάμαι ποτέ ξανά στην ζωή μου να έχω αλλάξει τόσα νοτισμένα στριγγάκια μέσα σε μια μέρα... από την αναστάτωση που μου προκαλείς και μόνο με μια σκέψη» παραδέχτηκα και αυτό με κάποιον τρόπο τον έκανε να ξεπεράσει τα όρια του.
«Μπέλα...» σίριξε μέσα από τα δόντια του προειδοποιώντας με ότι έφτανε στην κορύφωση του αλλά εγώ δεν τα παρατούσα... Όσο πιο γρήγορα εκείνος με κατακτούσε με το χέρι του τόσο πιο γρήγορες και έντονες έκανα εγώ τις κινήσεις μου.
«Με έχεις μαγέψει...» ούρλιαξα... «Σε θέλω απελπισμένα... και δεν θέλω να τελειώσει... Χριστέ μου δεν θέλω να τελειώσει» φώναξα ενώ έφτανα στην κορύφωση μου και τα καυτά μου υγρά τον αποτελειώσαν.
«Μπέλα...» ούρλιαξε απελπισμένος μην μπορώντας άλλο να το κρατήσει και ανασηκώνοντας το κορμί μου.... έβγαλα από μέσα μου τον ερεθισμό του και ακουμπώντας το πάνω στα χείλια της καυτής μου σάρκας έβαλα το χέρι μου μπροστά από τον ερεθισμό του για να το συγκρατώ πάνω μου και συνέχισα να κινούμε τρίβοντας την κεφαλή του ερεθισμού του πάνω στην κλειτορίδα μου για να έρθουμε ταυτόχρονα στην κορύφωση μας και εκείνος πιάνοντας τα χερούλια της μπανιέρας άρχισε να κουνάει τους γοφούς του γρήγορα για να με βοηθήσει ακολουθώντας τον ρυθμό μου και τότε ένιωσα τα καυτά του υγρά να καίνε την παλάμη μου και με έφτασε στην δική μου κορύφωση για δεύτερη φορά... Ακουμπώντας απόλυτα την πλάτη μου πάνω στο στερνό του έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω και κλείνοντας τα μάτια σφιχτά άφησα τον εαυτό μου να εκφραστεί με ένα ένα σπαρακτικό ουρλιαχτό και τα κορμιά μας άρχισαν να τραντάζονται από τον οργασμό που νιώσαμε ταυτόχρονα.
«Μπέλα...» ούρλιαξε άλλη μια φορά και σταματώντας τις κινήσεις μου άρχισα να του χαϊδεύω απαλά όλη την επιφάνεια του ερεθισμού του μέχρι το κατώτερο σημείο και πάλι πίσω απαλά για να τον κατευνάσω και εκείνος τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από το κορμί μου άφησε το κεφάλι του πάνω στον ώμο μου και προσπάθησε να βρει ξανά την ανάσα του... αφήνοντας διάσπαρτα φιλιά στον λαιμό μου.
«Δεν έχεις ιδέα τι μου κάνεις» επανέλαβε μέσα από τις κοφτές ανάσες που έπαιρνε για να βρει ξανά τις ισορροπίες του... και γυρίζοντας το κορμί μου έτσι ώστε να είμαι αντικριστά του κράτησα το πρόσωπο του μέσα στα χέρια μου και κοιτώντας τον μέσα στα μάτια του είπα με βαθιά φωνή.
«Ούτε κι εσύ» και κάλυψα τα χείλια του με τα δικά μου και του έδωσα ένα φιλί τόσο βαθύ που τον έκανε να τρελαθεί.
«Δεν έχεις ιδέα τι μου κάνεις... δεν έχεις ιδέα» επαναλάμβανε με μια απελπισία στην φωνή του ανάμεσα στο φιλί μας και αναστενάζοντας τον απελευθέρωσα ακουμπώντας το κεφάλι μου πάνω στην βάση του λαιμού του... Τύλιξα το χέρι μου γύρω από τον λαιμό του και άρχισα να παίζω με της υγρές τούφες του μαλλιού του για να τον χαλαρώσω... ενώ εκείνος τύλιξε τα χέρια του γύρω από το σώμα μου και με απαλές κινήσεις με χάιδευε απαλά δίνοντας διάσπαρτα φιλιά πάνω στα υγρά μου μαλλιά.
«Νιώθω ότι υπάρχουν στιγμές που πραγματικά με ξεπερνάς» είπε ξαφνικά και αυτό με έβγαλε από τα ρούχα μου.
«Έλεος βρε Εντουάρντ μην το κάνεις αυτό» είπα απελπισμένα.
«Ποιο;» ρώτησε με απορία και με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
«Αυτό...» επανέλαβα νευριασμένα... «Από που και ως που σε ξεπερνάω δηλαδή;...» ρώτησα αλλά πριν απαντήσει συνέχισα... «Εντάξει μπορεί να είσαι αθεράπευτα ρομαντικός για την εποχή μας και σίγουρα αυτό δεν είναι και τόσο υπέρ σου ιδίως για τις προσδοκίες του Καρλάιλ... αλλά πέρα από αυτό... σίγουρα έχεις - υπολογίζω - παραπάνω από ένα πτυχία»
«Τρία» επιβεβαίωσε και τον κοίταξα για λίγο σοκαρισμένα αλλά συνέχισα
«Έχεις καταφέρει να πάρεις τρία πτυχία ενώ είσαι μόλις;...»
«32» συνέχισε σοβαρός ενώ περίμενε με ανυπομονησία να συνεχίσω χωρίς να με διακόπτει.
«Και μου λες ότι σε ξεπερνάω;... Από που και ως που βρε Έντουαρντ εγώ να σε ξεπερνάω;... Εκτός από τον τσαμπουκά μου και την αποφασιστικότητα μου τι παραπάνω έχω εγώ από εσένα;...» είπα απελπισμένα αλλά και πάλι δεν μίλησε ενώ περίμενε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον να συνεχίσω.
«Μπορεί να είσαι αθεράπευτα ρομαντικός.. αλλά αυτό δεν μειώνει ούτε τον δυναμισμό σου... ούτε την αποφασιστικότητα σου...» συνέχισα πιο ήρεμα και βάζοντας το χέρι μου πάνω στο μάγουλο του αναστέναξα... «Είσαι τόσο έξυπνος... τόσο δημιουργικός... τόσο όμορφος...» είπα με βαθιά φωνή περνώντας τον αντίχειρα μου πάνω από την σακούλα που είχε δημιουργηθεί κάτω από τα μάτια του από την ταλαιπωρία που είχε περάσει τις τελευταίες μέρες και αφού κάρφωσα την ματιά μου μέσα στην δική του συνέχισα σοβαρά... «Δεν συγκρίνεσαι με τίποτα άλλο... Είσαι όσα θα ήθελαν οι άλλοι να είναι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν... Τόσο υπέροχος... τόσο καλός... που δεν έχεις να ζηλέψεις τίποτα από μένα... Εγώ είμαι απλά μια αεροσυνοδός Έντουαρντ.. τίποτα παραπάνω... απλά σε αντίθεση με σένα έχω γονείς που υποστηρίζουν και στηρίζουν κάθε μου βήμα... Αν ήταν τα πράγματα και για σένα διαφορετικά τότε θα μπορούσες να δεις την διαφορά»
Ένα χαμόγελο τρεμόπαιξε στα χείλια του και αυτό με έκανε να τον κοιτάξω με απορία...
«Τι;» ρώτησα και τότε μου χαμογέλασε.
«Δεν εννοούσα αυτό» είπε με βαθιά φωνή εκδηλώνοντας την συγκίνηση του από τα λόγια μου και έμεινα σοκαρισμένη να τον κοιτώ.
«Τι εννοούσες;» ρώτησα ξέπνοα αρχίζοντας να κοκκινίζω από την ντροπή που ένιωσα... Επιτέλους γιατί δεν ξέρω να το βουλώνω;;;
«Εννοούσα... ότι ώρες ώρες νιώθω ότι με ξεπερνάς πάνω στο σεξ» είπε και τότε έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου και κοιτώντας γύρω μου άρχισα να ψάχνω έναν τρόπο να ξεφύγω από κοντά του ώστε να κρύψω την ντροπή μου.
«Α» απάντησα μόνο και εκείνος καταλαβαίνοντας ότι ένιωθα πολύ άβολα, την στιγμή που γύρισα το κεφάλι μου προς την άλλη μεριά βάζοντας το χέρι του πάνω στο μάγουλο μου με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
«Σε ευχαριστώ για τον ψήφο εμπιστοσύνης... Πραγματικά δεν έχεις ιδέα πόσο όμορφα με κάνει να νιώθω... η γνώση ότι έχεις αυτήν την άποψη για μένα... Αν και διαφωνώ κάθετα σε ένα σημείο»
«Σε ποιο;»
«Μόνο μια απλή αεροσυνοδός δεν είσαι...» είπε με έμφαση έντονα χωρίς να δέχεται αντίρρηση γι αυτό... «Πραγματικά δεν μοιάζεις με τίποτα άλλο από ότι έχω δει σε ολόκληρη την ζωή μου... ή μάλλον μοιάζεις με τον μοναδικό άνθρωπο που με έχει στηρίξει σε ολόκληρη την ζωή μου»
«Με ποιον;»
«Με ποιαν...» διόρθωσε... «Την γιαγιά μου... Είσαστε τόσο ίδιες... τόσο ελεύθερα πνεύματα που απλά δεν υπάρχετε... Μόνο αν την γνωρίσεις θα καταλάβεις τι εννοώ... Για να είμαι ειλικρινείς αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που με τράβηξε απάνω σου, γιατί κάθε φορά που μιλάς... μου θύμησες τόσο πολύ εκείνην»
«Σου θυμίζω την γιαγιά σου;» ρώτησα δύσπιστα και κατένευσε... «Να υποθέσω ότι είναι η μητέρα της Εσμέ;» κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
«Είναι η μητέρα του πατέρα μου» είπε και έμεινα μαλάκας... Άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα ενώ το στόμα μου έπεσε στο πάτωμα και εκείνος χαμογέλασε απαλά... «Και όμως συμβαίνει...» επιβεβαίωσε... «Η μέρα και η νύχτα τους λέω εγώ... αλλά αν το αναλογιστείς καλύτερα δεν έχουν και τόσες πολλές διαφορές... απλά ο ένας εκφράζει αυτό που αισθάνεται ο άλλος όχι» είπε και ανασήκωσε τους ώμους του.
«Θες να μου πεις τώρα ότι εγώ μοιάζω στον Καρλάιλ;» του γύρισα πίσω και ανασήκωσε τα φρύδια του... «Το ακούσαμε και αυτό» συνέχισα με αηδία.
«Μπέλα... μην το αρνίσε... έχετε ακριβός τον ίδιο δυναμισμό... επιβάλλεστε και οι δύο με τον ίδιο τρόπο»
«Τότε τι θες εδώ;» τον έκοψα θιγμένη.
«Μην αρπάζεσαι με το πρώτο σπίρτο μου...» παρακάλεσε και φέρνοντας με πιο κοντά του άφησε ένα πεταχτό φιλί στα χείλια μου και συνέχισε... «Η διαφορά σας είναι ότι εκείνος είναι εθισμένος και διεφθαρμένος από τα λεφτά και την εξουσία... ενώ εσύ όση εξουσία και λεφτά και να σου δώσουν πάντα θα είσαι αθεράπευτα ρομαντική και δεν πρόκειται ποτέ να σε αγγίξουν όλα αυτά... Και αυτό σε κάνει μοναδική»
«Και τώρα το έσωσες;» ρώτησα δύσπιστα και γέλασε κοιτώντας για λίγο προς την άλλη μεριά για να καλμάρει και δαγκώνοντας τα χείλια του πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε.
«Δεν είναι απαραίτητα κακό να είσαστε ίδιοι ξέρεις» τόνισε και στραβομουτσούνιασα με αηδία εκφράζοντας ανοιχτά την γνώμη που είχα για τον πατέρα του... «Μην μου θυμώνεις» παρακάλεσε και με ανάγκασε ξανά να τον κοιτάξω.
«Θα κάνω ότι δεν το άκουσα» είπα θυμωμένα και ακουμπώντας το κεφάλι μου πάνω στην βάση του λαιμού του πήρα μια βαθιά ανάσα και άφησα την αναπνοή μου να βγει βίαια από μέσα μου... για να καλμάρω την ένταση μου.
Ήξερα ότι είχε δίκιο... όμως δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου να τον δω μια μέρα σαν και εκείνον... Τον σιχαίνομαι... είναι το χειρότερο είδος ανθρώπου που έχω γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου... ιδίως ο τρόπος που φέρετε στον Έντουαρντ με κάνει να θέλω να του χιμήξω και να του βγάλω τα μάτια έξω... μπας και ξεστραβωθεί επιτέλους και δει τι μάλαμα παιδί έχει και πόσες θυσίες κάνει για εκείνον.
Ασυναίσθητα ανατρίχιασα και εκείνος αμέσως μου έτριψε τα χέρια...
«Κρυώνεις;» ρώτησε και με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
«Μάλλον είναι καλό να βγούμε πριν κρυώσουμε»
«Όχι... όχι ακόμα» παρακάλεσε και σηκώνοντας το χέρι του άνοιξε το καπάκι που είχε εκατό κουμπιά που δεν τόλμαγα να τα αγγίξω γιατί δεν είχα ιδέα σε τι χρησιμεύανε και τον κοίταξα με απορία... «Τι;... μην μου πεις ότι δεν ξέρεις ότι είναι τζακούζι» ρώτησε και μόλις ρύθμισε την θερμοκρασία του νερού και το νερό άρχισε να στροβιλίζεται γύρω μας έκλεισε το καπάκι και με κοίταξε με απορία.
«Σου είπα ότι είμαι μπουμπούνας... να η απόδειξη... Ποτέ δεν τα πήγα καλά με την τεχνολογία... από την άλλη οι ιδιοκτήτες...» είπα και του έδωσα μια παιχνιδιάρικη μπουνιά πάνω στον ώμο του... «Μαζί με το διαμέρισμα... ξέχασαν να δώσουν και οδηγίες χρήσης» τον πείραξα και γέλασε δυνατά... «Από την άλλη όμως...» συνέχισα σκεπτική... «Εσύ φαίνεσαι πολύ εξοικειωμένος με τον χώρο... να φανταστώ ότι δεν είναι η πρώτη φορά που περνάς μερικές από τις ελεύθερες ώρες σου εδώ μέσα;» τον ρώτησα σκληρά και εκείνος αμέσως πήρε ένα παιχνιδιάρικο ύφος και απάντησε τόσο φυσιολογικά.
«Τι να κάνουμε έχουμε και εμείς τις κατακτήσεις μας»
«Να φανταστώ ότι δεν άφησες αεροσυνοδό για αεροσυνοδό που πέρασε από το Τζετ που να μην την έχεις δοκιμάσει!» είπα με αηδία... εκφράζοντας ανοιχτά πόσο με πείραξε αυτό.
«Αφού μου καθόντουσαν εγώ έφταιγα;» ρώτησε με ικανοποίηση στην φωνή του... λες και έλεγε κανένα κατόρθωμα.
Το ύφος μου όλο άλλαξε και η έκφραση μου τον έκανε να παγώσει και να χάσει το χρώμα του από το πρόσωπο του.
«Μπέλαααα... πλάκα κάνω...» προσπάθησε να το σώσει και αυτό με έκανε χειρότερα και προσπάθησα να φύγω από την αγκαλιά του αλλά εκείνος κλειδώνοντας το ένα του χέρι γύρω από την μέση μου και κρατώντας το σαγόνι μου με το άλλο με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
«Μπέλα... σου λέω την αλήθεια... δεν συνηθίζω να πηγαίνω με το προσωπικό»
«Ναι σωστά... συνήθως απαξιείς να του πεις έστω και μια καλή καλημέρα»
«Έλεος Μπέλα δεν σε πιάνω πουθενά... Που θες να σου ορκιστώ... Και δεν συνηθίζω να μην πηγαίνω μαζί τους όχι γιατί απαξιώ να της κοιτάξω... αλλά γιατί σέβομαι την δουλειά τους και ας μην το δείχνω... Και ο λόγος που ξέρω τόσο καλά το σπίτι δεν είναι γιατί έχω έρθει ξανά εδώ με άλλη συνάδελφο σου... αλλά γιατί το επέβλεπα όταν το ανακαίνιζαν... μαζί με τον διακοσμητή και ένα παραπάνω γιατί έχω και εγώ το ίδιο σύστημα στο μπάνιο μου... αυτά σε καλύπτουν;» ρώτησε νευριασμένα από την δυσπιστία μου και αναστέναξα.
«Δεν φαντάζεσαι πως με κάνεις να νιώθω όταν σε βλέπω να ζηλεύεις... αλλά να με αμφισβητείς κι όλας;... όχι αυτό πάει πολύ»
«Έχω άδικο;» τον ρώτησα πίσω με ειρωνεία και ξεφύσησε.
«Μάλλον όχι... αλλά Μπέλα νόμιζα ότι είχες ήδη καταλάβει ότι όλο αυτό που έβλεπες δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ψεύτικη εικόνα που είχα δημιουργήσει για να ικανοποιώ τις ορέξεις του πατέρα μου ώστε να με αφήνει στην ησυχία μου»
«Και όλες αυτές που κουβάλαγες στα ταξίδια σου θες να μου πεις ότι ήταν ψεύτικες;» τον ρώτησα δύσπιστα.
«Έχεις δίκιο να το βλέπεις έτσι... όμως δεν ξέρεις»
«Να ξέρω τι;» αναστέναξε και μαζεύοντας για λίγο τις σκέψεις του συνέχισε.
«Γενικά είμαι μοναχικό άτομο... και επειδή κάποια στιγμή στην ζωή μου άρχισαν να βγαίνουν διάφορες αβάσιμες διαδώσεις ότι και καλά είμαι γκέι ή ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα... ο Καρλάιλ τα πήρε και μου επέβαλε αυτήν την ζωή για να τους βουλώσουμε τα στόματα... Όχι όμως ότι το χαιρόμουν κιόλας...» αναστέναξε... «Κοίτα δεν θα το παίξω καλό παιδί γιατί δεν είμαι... Εντάξει έχω γλεντήσει την ζωή μου με διάφορες γκόμενες και;...» είπε προσπαθώντας να υπερασπιστεί τον εαυτό του... «Αλλά ποτέ δεν έπαιξα με καμία.. αντιθέτως εκείνες μου έβγαζαν μια ζωή το λάδι με εκατό χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους για να με διπλαρώσουν... μέχρι που ήρθα και έσκασα... Από ένα σημείο και ύστερα απελπίστηκα... ήταν όλες τους τόσο ίδιες...» είπε με μια αηδία και συνέχισε...
«Και εκεί που ήμουν απελπισμένος ο Τάηλερ μου πέταξε την ιδέα... ήξερε από συναδέλφους του τι έκαναν λίγο πολύ στον κύκλο μου όλα τα καλόπαιδα σαν και του λόγου μου... και έτσι μου πρότεινε από το να έχω την κάθε μια μπάρμπι να μου πρήζει κάθε τρις και λίγο τα αρχίδια να πάρω κανένα από τα ακριβοπληρωμένα μοντέλα που πηγαίνουν με τους πλούσιους και να γλεντώ όποτε γουστάρω και να με παρατάνε στην ησυχία μου όταν δεν τις αντέχω άλλο... και αυτό έκανα... Όποτε γούσταρα της έπαιρνα... και στο υπόλοιπο ταξίδι της έστελνα στον Τάηλερ για να ξεδίνει και εκείνος... και εγώ καθόμουν και απολάμβανα το ταξίδι μου ξένοιαστος κλεισμένος στην ησυχία της μοναξιάς μου είτε κάνοντας την δουλειά μου... ή διαβάζοντας κανένα βιβλίο ή ότι άλλο μου ερχόταν τέλος πάντων»
«Δεν θυμάμαι ποτέ να σε είδα μονό σου» τόνισα και αναστέναξε.
«Αυτό ήταν άλλο» είπε αποφεύγοντας την ματιά μου.
«Δεν καταλαβαίνω που διαφέρει»
«Φοβόμουν να μείνω μόνος μαζί σου» παραδέχτηκε και με κοίταξε με νόημα στα μάτια... «Με καύλωνες τόσο πολύ... ιδίως όταν σκύβεις...» είπε και δάγκωσε τα χείλια του πονηρά αλλά εγώ παρέμεινα σοβαρή και αφήνοντας την ανάσα του να βγει βίαια από μέσα του συνέχισε και εκείνος πιο σοβαρός... «Νομίζω ότι αυτό το θέμα το έχουμε ήδη καλύψει...» είπε με νόημα
«Μάλλον ναι» συναίνεσα και εγώ... «Και όταν δεν πας ταξίδια τι κάνεις;»
«Όταν δεν έχω να κάνω ταξίδια είναι η καλύτερη μου... Γυρίζω στο σπίτι μου... κάνω την γυμναστική μου στο γυμναστήριο που έχω φτιάξει... και μετά κάθομαι στην ησυχία του σπιτιού μου και απολαμβάνω την μοναξιά μου... Εντάξει για τα μάτια του κόσμου... μην πω του Καρλάιλ κάνω και μια με δύο επισκέψεις στο “For’s Seasons” με καμία σαν την Νατάσα... και αφού σιγουρεύομαι ότι έχουν βγάλει αποκλειστικές φωτογραφίες... την ανεβάζω στο δωμάτιο... και αν έχω όρεξη εκμεταλλεύομαι την κατάσταση... αν όχι με φυγαδεύει ο Τάηλερ από την πίσω πόρτα... και κάνω αυτό που γουστάρω... και γυρίζω το πρωί για να τους χαρίσω τις αποκλειστικές φωτογραφίες που ζητάνε να μας δουν να φεύγουμε μαζί»
«Είσαι απίστευτος»
«Είμαι απηυδισμένος και αηδιασμένος από το είδος που περιτριγυρίζει τον κύκλο μας Μπέλα... Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχουν δει τα μάτια μου και προκειμένου να με αφήνουν στην ησυχία μου τους δουλεύω για να νομίζουν ότι κάνω αυτό ακριβός που θέλουν»
«Λυπάμαι» είπα με έναν αναστεναγμό και κοίταξα χαμηλά για να αποφύγω την ματιά του αλλά εκείνος για άλλη μια φορά με ανάγκασε να τον κοιτάξω στα μάτια.
«Μην λυπάσαι» είπε με βαθιά φωνή... «Απλά έτσι είναι η ζωή για μένα... Δεν περνάω και άσχημα... αλλά δεν με ικανοποιεί κιόλας» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του και συναίνεσα με ένα κούνημα του κεφαλιού μου χωρίς να ξέρω τι άλλο να πω.
«Τι λες πάμε προς τα μέσα να φάμε και τίποτα;... Πεινάω σαν λύκος» είπε πιο ανάλαφρα για να αλλάξουμε κουβέντα και του χαμογέλασα.
«Και δεν πάμε» είπα και σηκωθήκαμε ταυτόχρονα για να ξεβγάλουμε τους αφρούς από πάνω μας γιατί πραγματικά είχαμε μουλιάσει.
