«Αυτό σημαίνει ότι θα μου δώσεις μια ευκαιρία;» ρώτησε μέσα από το φιλί μας και ανασηκώνοντας το κεφάλι μου για να τον κοιτώ στα μάτια, του απάντησα με πείσμα.
«Δεν θα την γλιτώσεις τόσο εύκολα ξέρεις! Επειδή φιλάς καλά δεν σημαίνει ότι ξέχασα τι έκανες!» γέλασε κουνώντας το κεφάλι του.
«Είσαι τόσο πεισματάρα.» μουρμούρισε περισσότερο στον εαυτό του και βάζοντας τα χέρια του αριστερά και δεξιά πάνω στο πρόσωπό μου, συνέχισε σοβαρός... «Μην το απορρίπτεις πριν το δοκιμάσεις...»
«Άντε πάλι αυτή η φράση! Καραμέλα των Κάλεν είναι και την μασάτε συνέχεια;» ρώτησα απηυδισμένα κοιτώντας το ταβάνι και χαμογέλασε ενώ άφησε ένα τρυφερό και τόσο ηλεκτροφόρο φιλί πάνω στα χείλια μου.
«Δώσε μας μια ευκαιρία.» παρακάλεσε και περνώντας την γλώσσα μου πάνω από τα χείλια μου δάγκωσα το κάτω χείλος μου και αναστέναξα.
«Δεν σου υπόσχομαι τίποτα.» είπα και κατένευσε.
«Αυτό μου αρκεί... Για αρχή!» τόνισε και φέρνοντάς με πιο κοντά του συνέχισε το φιλί μας από εκεί που το είχαμε σταματήσει, αλλά σιγά η μοίρα μας ή να πω καλύτερα ο Καρλάηλ, μη μας έκανε τη χάρη να απολαύσουμε τη στιγμή.
Το δυνατό χτύπημα στην πόρτα έκανε αυτόματα και τους δύο μας να παγώσουμε και να καταλάβουμε και χωρίς την φωνή του, ποιος ήταν πίσω από την πόρτα. Με κοίταξε έντονα στα μάτια και ψιθύρισε όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούσε ώστε να μην μας ακούσει.
«Μην πεις κουβέντα για την διαθήκη!» απαίτησε και τον κοίταξα με απορία. «Δεν το ξέρει.» εξήγησε και αφήνοντας έναν αναστεναγμό, κατένευσα δίνοντάς του τον λόγο μου και εκείνος δίνοντάς μου ένα δυνατό φιλί στα χείλια με υποχρέωσε να φύγω από πάνω του για να πάει να ανοίξει την πόρτα.
Έκατσα ευπρεπώς στον καναπέ και ο Έντουαρντ παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να πάρει δύναμη άνοιξε την πόρτα.
«Πατέρα... προς τι αυτή η τιμή;» τον ειρωνεύτηκε και του έκανε χώρο για να περάσει.
«Ήξερα ότι θα σε βρω εδώ...» τόνισε μηδίαζοντας κοιτώντας με απαξιωτικά και γυρίζοντας πάλι προς την μεριά του συνέχισε... «Και σκέφτηκα μιας και που έχουμε χρόνο, να λύσουμε κάποια θεματάκια.»
«Εγώ να σας αφήσω...» είπα καθώς σηκώθηκα για να τους αποδεσμεύσω από την παρουσία μου και εκείνος κάρφωσε την ματιά του προς το μέρος μου.
«Οι τρεις μας!» συμπλήρωσε χωρίς να δέχεται αντίρρηση και πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου... Ωραία, τώρα άρχισα να αντιγράφω και τις κινήσεις του;... σχολίασα μέσα μου... Έκατσα ξανά αναπαυτικά στον καναπέ και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος την στιγμή που εκείνος έκατσε απέναντι μου... Ο Έντουαρντ ήρθε και κάθισε δίπλα μου, αλλά άφησε και ένα κενό ασφαλείας μεταξύ μας για να μην προδώσει στα μάτια του πατέρα του την προηγούμενή μας κουβέντα και το εκτίμησα πάρα πολύ... Αυτό μου έλειπε τώρα, να καταλάβει ο Καρλάηλ ότι κάτι πιο σοβαρό παίζει μεταξύ μας.
«Λοιπόν;» ξεκίνησε ο Έντουαρντ και ο Καρλάηλ μπήκε κατευθείαν στο θέμα χωρίς περιστροφές.
«Δε με ξεγελάτε εμένα... Ξέρω ότι κάτι παίζει μεταξύ σας και αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψω ποτέ...»
«Δεν νομίζω ότι σε αφορά!» τον έκοψε αμέσως ο Έντουαρντ και εκείνος σκλήρυνε την έκφρασή του και συνέχισε ειρωνικά.
«Νόμιζα ότι είχαμε κάνει μια συμφωνία!» τόνισε και γυρίζοντας τη ματιά μου προς το μέρος του Έντουαρντ, τον κοίταξα έντονα ανασηκώνοντας το φρύδι μου προκαλώντας τον.
«Η οποία είναι;» απαίτησα από εκείνον και εκείνος αναστέναξε περνώντας και πάλι νευρικά το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του... Ήμουν σίγουρη ότι υπήρχαν κι άλλα... Ο Έντουαρντ στο κέντρο του κυκλώνα είχε μείνει εκτεθειμένος ανάμεσα σε μένα και τον πατέρα του και δεν μπορούσε να κάνει πίσω... Θα έπρεπε να τον λυπηθώ... Δεν ήξερα από πού θα μπορούσε να φύγει, αλλά τα είχε κάνει σκατά και τώρα ήταν ώρα να τα ξεκαθαρίσει όλα.
«Εντάξει... τα έκανα σκατά.» παραδέχτηκε και κοίταξε προς τον πατέρα του... «Αλλά αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα... δεν πρόκειται να την παντρευτώ που να χτυπάς τον κώλο σου κάτω! Αν σώνει και καλά πρέπει να κάνω οικογένεια για να διαολίσω το είδος μου...» σαρκάστηκε... «...Τότε με τη μόνη που θέλω να το κάνω αυτό, είναι με την Μπέλα.»
«Συγνώμη, εμένα με ρώτησες αν θέλω να διαολίσω το είδος σου;» τον ρώτησα περιπαιχτικά γιατί καταλάβαινα ακριβώς πώς ένιωθε αυτή τη στιγμή.
«Εσύ βγάλε τον σκασμό και όταν έρθει η σειρά σου, έννοια σου και θα τα πούμε...» απαίτησε ο Καρλάηλ αλλά δεν του έδωσα σημασία και γύρισα πάλι τη ματιά μου προς τον Έντουαρντ
«Πού είπες ότι είναι το διαβατήριο και η ταυτότητά μου;» ρώτησα τον Έντουαρντ και καλά σαν να μην θυμόμουν για να του περάσω το μήνυμα ότι εγώ δεν πρόκειται να κάτσω άλλο να φάω τις παπαριές του πατέρα του.
«Μπέλα κάνε λίγη υπομονή...» παρακάλεσε ο Έντουαρντ βάζοντας το χέρι του πάνω στο δικό μου και ενώ τώρα θα έπρεπε να είχα πεταχτεί επάνω και να τσιρίζω, εγώ κατένευσα δαγκώνοντας τα χείλια μου με μανία για να μην ξεσπάσω σε γέλια... Ήταν τόσο κωμικοτραγικά όλα αυτά... «Κι εσύ σταμάτα να την προσβάλλεις με αυτόν τον τρόπο... δεν ξέρεις τίποτα για εκείνην!» απαίτησε και ο Καρλάηλ έγινε έξαλλος.
«Σε έβαλε κιόλας στο βρακί της;;;...» τσίριξε έντρομος και συνέχισε πιο σκληρά... «Τόσο άβουλος είσαι πια;»
«Εεε... το τραβάς!» τον προειδοποίησα καρφώνοντας την ματιά μου σε εκείνον με αυθάδεια και εκείνος ζάρωσε τα φρύδια του.
«Για να τελειώνουμε... Απαιτώ να ακυρώσεις το προγαμιαίο συμβόλαιο και να τελειώνεις γρήγορα με όλη αυτήν την κατάσταση και να την ξεφορτωθείς.» απαίτησε και δεν άντεξα άλλο και ξέσπασα σε τρανταχτά γέλια βάζοντας το ένα χέρι μου στην κοιλιά μου και το άλλο στο μέτωπό μου... «Μπορώ να μάθω το αστείο;» απαίτησε αφρίζοντας και αυτό με έκανε χειρότερα.
«Αυτό είναι όλο σου το πρόβλημα;» ρώτησα παίρνοντας γρήγορες ανάσες για να καλμάρω τα γέλια μου και με κοίταξε με δυσπιστία... «Ο Ένταν ήδη το κανονίζει αυτό... Κάτι άλλο;» συνέχισα εγώ ατάραχη και τότε ο Καρλάηλ γύρισε τη ματιά του προς τον Έντουαρντ.
«Εχθές... απαίτησε να την απαλλάξω από οτιδήποτε έχει σχέση με την περιουσία μου.» διευκρίνισε ο Έντουαρντ και τότε για πρώτη φορά είδα τον Καρλάηλ να σοκάρεται και να μένει άφωνος... Α Χριστέ μου, δεν αντέχω άλλο! Πόσα να αντέξω πια σε μία μέρα;... Γελούσα μέσα μου ενώ προσπαθούσα να σταματήσω το ξέσπασμά μου και εκείνη τη στιγμή χτύπησε η πόρτα.
«Ποιος είναι;» ρώτησε ο Έντουαρντ και ο Ένταν σαν από μηχανής θεός, ήρθε πάνω στην ώρα.
«Είμαι ο Ένταν κύριε Κάλεν... Σας έφερα το συμφωνητικό.» απάντησε και κοίταξα αυτάρεσκα τον Καρλάηλ περιμένοντας την αντίδρασή του την στιγμή που ο Έντουαρντ άνοιγε την πόρτα.
«Πάνω στην ώρα.» σχολίασε και του έκανε χώρο να περάσει.
«Κύριε Κάλεν...» χαιρέτησε τον Καρλάηλ και γύρισε προς το μέρος μου... «Μπέλα είναι όλα έτοιμα, θες να το διαβάσεις πριν το υπογράψεις;» με ρώτησε τείνοντας τον φάκελο προς το μέρος μου.
«Δώσ’ το στον κύριο Κάλεν να το διαβάσει...» είπα αυτόματα αλλά έπνιξα ό,τι άλλο ήθελα να συμπληρώσω, γιατί δεν ήθελα να το τραβήξω περισσότερο και ο Ένταν γύρισε προς τον Έντουαρντ.
«Τον πατέρα μου εννοεί.» διευκρίνισε και ο Ένταν γυρίζοντας προς το μέρος του Καρλάηλ, του έδωσε το φάκελο και μόλις ο Καρλάηλ το πήρε στα χέρια του το διάβασε εξεταστικά... Αφού ικανοποιήθηκε με όσα έγραφε μέσα το έτεινε προς το μέρος μου... Το έβαλα πάνω στο τραπεζάκι και αφού πήρα τον στυλό από το χέρι του Ένταν το υπέγραψα χωρίς να το διαβάσω.
«Δεν θα το διαβάσεις;» ρώτησε δύσπιστα ο Καρλάηλ και σήκωσα τη ματιά μου προς το μέρος του χωρίς να κουνηθώ από την θέση μου.
«Εφόσον εσάς σας ικανοποιεί, σημαίνει ότι γράφει ό,τι ακριβώς απαίτησα...» του απάντησα με μια δόση ειρωνείας στην φωνή μου και αφού υπέγραψα στα σημεία που είδα το όνομά μου, το έκλεισα και το έδωσα πίσω στον Ένταν και έκατσα πιο αναπαυτικά στον καναπέ σταυρώνοντας τα χέρια μου στο στήθος ενώ έκανα σταυροπόδι.
«Αν δεν με χρειάζεστε κάτι άλλο...» είπε ο Ένταν κοιτώντας έναν-έναν μας μπερδεμένος για να αποδεσμεύσει τον εαυτό του.
«Πήγαινε Ένταν... θα τα πούμε αύριο.» του έδωσε την άδεια ο Έντουαρντ και τη στιγμή που μας χαιρέτησε και έφυγε, ο Έντουαρντ έκατσε και πάλι δίπλα μου αλλά δεν χαλάρωνε καθόλου.
«Τι σόι παιχνίδι παίζεις;» ρώτησε σκληρά ο Καρλάηλ και γέλασα ειρωνικά.
«Παιχνίδι; Όχι Καρλάηλ, εγώ δε γνωρίζω την γλώσσα σας... Μου ζήτησε δύο μήνες για να μπορέσει να σου αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας και του έκανα την χάρη... Αν ήξερα για το προγαμιαίο συμβόλαιο δεν θα το υπέγραφα ποτέ, αλλά ήμουν τόσο μπερδεμένη που δεν είδα τι υπέγραφα εκείνη την ώρα και την πάτησα!» είπα με ειλικρίνεια ανασηκώνοντας τους ώμους μου και βάζοντας το χέρι του πάνω στο στόμα του κοίταξε το πάτωμα σκεπτικός.
«Και ισχύει ακόμα ότι όταν τελειώσει με την δουλειά του θα του δώσεις διαζύγιο;» ρώτησε πιο ήρεμα καρφώνοντας τη ματιά του σε μένα σκληρά.
«Φυσικά και ισχύει...» επιβεβαίωσα σοβαρά... «Το ότι κάνει καλό κρεβάτι δεν σημαίνει ότι αυτό φτάνει για να σας φορτωθώ και για πάντα...» συνέχισα και ζάρωσε τα φρύδια του δύσπιστα... «Δεν είμαι από τις γυναίκες που συμβιβάζονται Καρλάηλ, αυτό θα έπρεπε να το είχες ήδη καταλάβει... Και όχι, δεν είμαι μαζί του γιατί έχω απώτερο σκοπό όπως βάζεις με το νου σου... Δε με ενδιαφέρουν ούτε τα λεφτά σας ούτε τα καλά σας... Χίλιες φορές να είμαι μια ζωή αεροσυνοδός και να ζω την ζωή μου όπως γουστάρω ελεύθερη και ευτυχισμένη, παρά να μπω στο λούκι σας και να με κάνετε σαν τα μούτρα σας και να ζω για πάντα φυλακισμένη μέσα σε ένα χρυσό κλουβί μίζερη και δυστυχισμένη όπως είσαστε εσείς... Όσο ψεύτικο και να σου ακούγεται αυτό, αυτή είναι η δική μου αλήθεια... Δεν συμβιβάζομαι!» είπα σκληρά και ο Καρλάηλ κοίταξε τον Έντουαρντ για μια στιγμή αναποφάσιστος...
Ο Έντουαρντ αν και πληγωμένος δεν μίλησε... Μας άφησε να το λύσουμε μόνοι μας... άλλωστε ποτέ δεν του έκρυψα την αλήθεια... και όταν συναίνεσα πριν να του δώσω μια ευκαιρία, φυσικά και θα έπρεπε να είχε καταλάβει ότι δεν εννοούσα τον γάμο, αλλά εμάς... Εντάξει, δεν απορρίπτω το να αφήσω τον εαυτό μου να γευτεί αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία, άλλα να συμβιβαστώ για περισσότερα;... Όχι, αυτό πάει πολύ.
«Από την αντίδρασή σου καταλαβαίνω ότι τα ήξερες ήδη όλα αυτά...» σχολίασε ο Καρλάηλ προς το Έντουαρντ και εκείνος κατένευσε σοβαρός χωρίς να μιλήσει... Ο Καρλάηλ αναστέναξε και το σκέφτηκε πιο ήρεμα.
«Και τι έχεις σκοπό να κάνεις τώρα που θα γυρίσει πίσω;» ρώτησε και έμεινα να τον κοιτώ με δυσπιστία.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να δώσω αναφορά;... Μην ανησυχείς και δεν θα σας εκθέσω... Σίγουρα δεν μπορώ να βρω δουλειά με το όνομα που έχω τώρα και όσο θα κρατάει αυτό το πανηγύρι, θα αρπάξω την ευκαιρία και θα κάνω διακοπές... Αλλά μην έχεις την αυταπάτη ότι θα σου δίνω και αναφορά για το πού θα πηγαίνω και το τι θα κάνω... Πάρ’ το απόφαση... δεν σου ανήκω και δεν πρόκειται να σε αφήσω να επηρεάσεις την ζωή μου.»
«Πόσα της έδωσες για να τα πει όλα αυτά;» ρώτησε απροκάλυπτα τον Έντουαρντ και εκείνος γέλασε θλιμμένα κουνώντας το κεφάλι του απηυδισμένα.
«Γιατί δεν ρωτάς την ίδια;» του απάντησε με το ίδιο σκληρό ύφος που είχε και ο Καρλάηλ ανασηκώνοντας το φρύδι του προκλητικά... «Ή ακόμα καλύτερα γιατί δεν κοιτάς τους λογαριασμούς της να πάρεις την απάντηση μόνος σου... Η Μπέλα δεν είναι από τις γυναίκες που εξαγοράζονται πατέρα πάρ’ το απόφαση... και σταμάτα επιτέλους να την προσβάλλεις με αυτόν τον τρόπο...» απαίτησε και ο Καρλάηλ μάσησε το κάτω του χείλος για να κατευνάσει λίγο τον εκνευρισμό του μην τα κάνει χειρότερα... Εντάξει, τώρα έμεινα μαλάκας... Ο Καρλάηλ να κατευνάσει τον εκνευρισμό του;! Τι άλλο θα δουν τα μάτια μου θεέ μου;
«Και πώς θα τα βγάλεις πέρα οικονομικά αυτό το διάστημα;» ρώτησε τώρα με πραγματική περιέργεια.
«Μην αγχώνεσαι δεν πρόκειται να πεινάσω!» τον ειρωνεύτηκα και αναστέναξε απηυδισμένος.
«Εσύ σίγουρα χρειάζεσαι μια δουλειά... και εμείς μια αεροσυνοδό.» τότε πέταξε με νόημα και τον κοίταξα με ανοιχτό το στόμα.
«Με δουλεύεις; Μετά από όλα αυτά πιστεύεις ότι θα κάτσω να σας αφήσω να με προσβάλλετε με αυτόν τον τρόπο; Όχι Καρλάηλ... δεν έχω την ανάγκη σας... τελειώνετε με αυτήν την γελοία υπόθεση και απαλλάξτε με από όλο αυτό για να γυρίσει ο καθένας στην ζωούλα του.» απαίτησα και ο Έντουαρντ τότε γύρισε προς το μέρος μου.
«Μπέλα σκέψου το λίγο πιο λογικά... σε αυτό το θέμα δεν έχει άδικο ο πατέρας μου.»
«Έντουαρντ...» προειδοποίησα αλλά εκείνος δε μάσησε.
«Δεν θα αλλάξουμε τα στοιχεία στην καρτέλα σου και δεν θα καταλάβει κανείς τίποτα... Εσύ θα παίρνεις κανονικά το μισθό σου και με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουμε και τα παρατράγουδα όσον αφορά τον τύπο.» χτύπησε πάνω εκεί που με πόναγε και έγινα έξαλλη.
«Είσαι απίστευτος... αλλά τι άλλο να περίμενα από σένα;» του χτύπησα πίσω και σταυρώνοντας τα χέρια μου στο στήθος κοίταξα από την άλλη για να μην βλέπω τα μούτρα τους.
«Μην ξεχνάς ότι μόνη σου έφερες τον εαυτό σου σε αυτήν την θέση... Μην κατηγορείς τώρα εμάς που κοιτάμε να καλυφθούμε από παντού.» πέταξε ο Καρλάηλ με δηλητήριο στην φωνή του.
«Μπαμπά κόφ’ το...» προειδοποίησε ο Έντουαρντ.
«Ναι σωστά, μας τελείωσαν τα επιχειρήματα και αρχίσαμε τις απειλές!» σχολίασα εγώ και τρίβοντας το πρόσωπό μου σπασμωδικά για να χαλαρώσω γύρισα προς το μέρος του Καρλάηλ.
«Εντάξει θα το δεχτώ, αλλά μόλις τελειώσει όλο αυτό να με ξεγράψεις για πάντα από τις λίστες σου... γιατί αν με ενοχλήσεις ξανά από την ημέρα που θα πάρω το όνομά μου πίσω, τότε δε σου υπόσχομαι ότι θα μπορέσω να συγκρατήσω τον εαυτό μου... Το κατάλαβες;» του είπα σκληρά χωρίς να δέχομαι αντίρρηση γι αυτό και χωρίς να περιμένω απάντηση, σηκώθηκα και άρχισα να ξεμακραίνω για να μην βλέπω άλλο τα μούτρα τους.
«Μην ανησυχείς και ανυπομονώ όσο και εσύ να έρθει αυτή η μέρα!» μου γύρισε πίσω και φτάνοντας στην κρεβατοκάμαρα χτύπησα την πόρτα με δύναμη και την κλείδωσα πίσω μου.
Τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο... Πώς στο διάολο φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Καταραμένε Κάρλαηλ... καταραμένε Κάρλαηλ...! Πώς σκατά καταφέρνεις πάντα να τα καταστρέφεις όλα στο πέρασμά σου;... βλαστήμησα μέσα μου και πέφτοντας στο κρεβάτι πήρα το μαξιλάρι του αγκαλιά και έβαλα το κεφάλι μου πάνω σε αυτό αφήνοντας το άρωμά του να με τυλίξει... Γιατί να είσαι ένας Κάλεν; έλεγα ξανά και ξανά μέσα μου με παράπονο... Γιατί;
Δεν πέρασε πολλή ώρα και ο Έντουαρντ ήρθε και χτύπησε την πόρτα...
«Μπέλα, σε παρακαλώ άνοιξε μου.» παρακάλεσε αλλά εγώ δεν ήθελα να πληρώσει εκείνος όλον τον εκνευρισμό και την ένταση που ένιωθα μέσα μου και έτσι δεν απάντησα.
«Πρέπει να φύγω...» είπε μέσα από τον αναστεναγμό του και πάλι δεν απάντησα... «Μπέλα σε παρακαλώ, άνοιξε μου!» έκανε άλλη μια απελπισμένη προσπάθεια αλλά και πάλι δεν είπα τίποτα... Άφησα τα δάκρυά μου να ξεχειλίσουν και βάζοντας το κεφάλι μου μέσα στο μαξιλάρι του, έπνιξα τους λυγμούς μου για να μη με ακούσει. Εκείνος δεν είπε τίποτα άλλο και μόλις άκουσα την εξώπορτα να κλείνει, άφησα τον εαυτό μου να ξεσπάσει ό,τι με έπνιγε μέσα μου.
Η ζεστή του αγκαλιά και τα τρυφερά του χάδια άρχισαν να με ξυπνούν και ναζιάρικα τρίφτηκα επάνω του και βολεύτηκα καλύτερα μέσα στην αγκαλιά του τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από το κορμί του... Πήρα μια βαθιά ανάσα για να εισπνεύσω το απαλό άρωμα από το αφρόλουτρό του και εκείνος χαμογελώντας με ικανοποίηση από την αντίδρασή μου, άφησε ένα απαλό φιλί πάνω στην κορυφή του κεφαλιού μου.
«Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι θυμωμένη πια μαζί μου;» ρώτησε πειραχτικά αλλά μέσα από την φωνή του αναγνώρισα την αγωνία που έκρυβε με τόσο κόπο.
«Δεν είχα θυμώσει μαζί σου Έντουαρντ... με τον εαυτό μου τα είχα βάλει... γι αυτό και δεν άνοιξα την πόρτα... δεν ήθελα να ξεσπάσω άδικα επάνω σου.» είπα ειλικρινά με βαθιά φωνή από τον ύπνο και έτριψε παρηγορητικά την πλάτη μου.
«Δηλαδή υπάρχει ακόμα ελπίδα να μου δώσεις μια ευκαιρία;» ρώτησε και ανασηκώνοντας το κεφάλι μου τον κοίταξα βαθιά στα μάτια και εκείνος βάζοντας το χέρι του πάνω στο μάγουλό μου άρχισε να το χαϊδεύει με απαλές κινήσεις.
Δεν είπα τίποτα. Δεν άφησα τα λόγια να μπουν μπροστά στην μοναδική αίσθηση που μας χάριζε αυτή η επαφή και πλησιάζοντάς τον, άφησα τον φιλί μου να του δώσει όλες τις απαντήσεις που αναζητούσε... Παίρνοντας μια βαθιά τρεμάμενη ανακουφιστική ανάσα, έβαλε το χέρι του μέσα στα μαλλιά μου και με έφερε πιο κοντά του για να βαθύνει το φιλί μας.
Έσυρα το κορμί μου πιο κοντά του και ακουμπώντας το επάνω του, τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και άφησα τον εαυτό μου να χαθεί μέσα στα απαλά του χάδια και η μοναδική αίσθηση που μου χάριζαν με έκαναν να ξεχάσω οτιδήποτε με βασάνιζε... Έβαλα απαλά το πόδι μου ανάμεσα στα δικά του και μόλις άρχισα να τρίβω το έργο τέχνης του με αισθησιασμό, εκείνος λύγισε και γέρνοντας το κεφάλι του προς τα πίσω δάγκωσε τα χείλια του και βόγκηξε αφήνοντας την ανάσα του να βγει βίαια από μέσα του.
Δεν έχασα χρόνο... ήθελα να τον γευτώ... να τον εξερευνήσω... να λατρέψω το κορμί του όπως είχε κάνει και εκείνος εχθές σε μένα... να τον κατακτήσω και να τον κάνω δικό μου... να τον κάνω να παραδοθεί σε μένα.
Τα χείλια μου πάνω στον λαιμό του άφηναν τρυφερά, αισθησιακά και υγρά φιλιά και εκείνος άρχισε να βαριανασάνει αγκομαχώντας και αυτό μου έδινε το έναυσμα να συνεχίσω... Γευόμουν και λάτρευα κάθε σημείο του κορμιού του και εκείνος βγάζοντας τα χέρια του από τα μαλλιά μου, τα έβαλα στο πλάι του κορμιού του και έσφιξε δυνατά τα σεντόνια προσπαθώντας να συγκρατήσει τον εαυτό του για να με αφήσει να συνεχίσω... Δε σταμάτησα.
Κατεβαίνοντας χαμηλότερα με το σώμα μου άρχισα να περνάω την γλώσσα μου από τις γραμμές των κοιλιακών του και τεντώνοντας το κορμί του, άφησε την ανάσα του να βγει βαριά από μέσα του πνίγοντας ένα βογκητό του και άρχισε να τρέμει από την προσμονή και την αναστάτωση που ένιωθε μέσα του.
«Μην καταπιέζεις τον εαυτό σου... άσ’ τον ελεύθερο να εκφραστεί...» είπα ήρεμα με βαθιά φωνή που έτρεμε από την δική μου αναστάτωση και αμέσως χαλάρωσε και παραδόθηκε στα χάδια μου χωρίς δισταγμό.
Η γλώσσα μου συνέχισε να τον βασανίζει και βάζοντας τα χέρια μου πάνω στο παντελόνι της φόρμας του, εκείνος πήρε το μήνυμα και ανασηκώνοντας τους γοφούς του με άφησε να τον απαλλάξω από τα ρούχα του.
Κατέβασα το κορμί μου πιο χαμηλά και αφού έβγαλα το παντελόνι της φόρμας μαζί με το εσώρουχό του, τα πέταξα στο πάτωμα και ανοίγοντας τα πόδια του έκατσα ανάμεσά τους χωρίς να σταματώ να τον χαϊδεύω από το πέλμα του μέχρι και τον γοφό του... Αφού βολεύτηκα ακουμπώντας την πλάτη μου στο ένα του πόδι, συνέχισα την βασανιστική πορεία ξανά προς τα πάνω.
Δεν ήθελα να τον βασανίσω άλλο... έβλεπα ότι το έργο τέχνης του ήταν στα όριά του αλλά εγώ ήθελα τόσο πολύ να τον νιώσω... να τον κοιτάξω για πρώτη φορά και να εξερευνήσω αυτό το σμιλεμένο και θεσπέσιο κορμί... ήθελα να χαθώ μέσα στην ομορφιά του και να κατακτήσω κάθε σπιθαμή του κορμιού του με την αφή μου.
Η ανάσα του ακανόνιστη... τα μάτια του ερμητικά κλειστά μου δήλωναν το πόσο κοντά ήταν ο ίδιος να εκραγεί αλλά το κρατούσε με νύχια και με δόντια... Μόλις τα ακροδάχτυλά μου έφτασαν στο λαιμό του, τέντωσα το κορμί μου και βάζοντας την παλάμη μου πάνω στο μάγουλό του τον ανάγκασα να με κοιτάξει... Άνοιξε τα μάτια του και μια έκφραση πόνου κάλυψε τα υπέροχα χαρακτηριστικά του... πόνος προσμονής... πόνος ανάγκης... κραυγή ελπίδας ώστε αυτήν η στιγμή να μην τελειώσει ποτέ.
Κλειδώνοντας τη ματιά του στην δική μου... μου έδωσε να διαβάσω τις σκέψεις του... με έκανε να δω βαθιά στην ψυχή του και αυτό που είδα μέσα σε αυτήν με στοίχειωσε... με έκανε να δακρύσω... με έκανε να θέλω να τον κλείσω μέσα στην αγκαλιά μου και να τον διαβεβαιώσω ότι θα είμαι εδώ για πάντα... ότι αυτό το όνειρο δεν θα τελειώσει ποτέ... Αλλά...δεν μπορούσα να το κάνω... Δεν μπορούσα να τον διαβεβαιώσω για τίποτα... και εκείνος το κατάλαβε... Την στιγμή που ένιωσε ξανά το χέρι μου πάνω στο στήθος του, το κλείδωσε με το δικό του ενώ πάλευε να βρει ξανά την ανάσα που είχε χάσει.
Το ελεύθερό μου χέρι συνέχιζε να κάνει την βασανιστική πύρινη πορεία του πάνω στο κορμί του και ο κάθε του μυς κάτω από το άγγιγμά μου παλλόταν και ανταποκρινόταν μοναδικά... Η ανάσα του άρχισε πάλι να γίνεται ακανόνιστη και βαριά... Δεν άντεχε άλλο και κλείνοντας τα μάτια έσφιξε τα δόντια και προσπάθησε για άλλη μια φορά να παλέψει σκληρά για να το κρατήσει όσο περισσότερο μπορούσε... Δεν ήθελε να τελειώσει... αλλά είχε ξεπεράσει κάθε του όριο.
Χαμηλώνοντας το κορμί μου άφησα ένα απαλό φιλί πάνω στην κορυφή του ερεθισμού του και σύριξε τεντώνοντας το σώμα του... Έπνιξε έναν λυγμό που ήρθε απειλητικά να τον πνίξει ενώ έλεγε πνιχτά το όνομά μου.
«Σσσς...» τον καθησύχασα... «Παραδώσου σε μένα...» συνέχισα ενώ σκόρπιζα απαλά και τρυφερά φιλιά σε όλη την επιφάνεια του ερεθισμού του λατρεύοντας τον, ακριβώς όπως είχα κάνει και στο υπόλοιπο κορμί του... Ανοίγοντας το στόμα του έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω και άφησε την ανάσα του να βγει βίαια από μέσα του και ασυναίσθητα έσφιξε το χέρι μου για να πάρει δύναμη.
Αφού λάτρεψα και φίλησα κάθε σπιθαμή από αυτό το έργο τέχνης, ξεκινώντας από το χαμηλότερο σημείο πέρασα την γλώσσα μου αργά μέχρι το κεφάλι και τραντάχτηκε ολόκληρος ενώ από τα χείλια του έβγαιναν ηδονικοί λυγμοί... Δεν άντεχε άλλο... είχε ανάγκη την λύτρωση και εγώ του την χάρισα με όλο το πάθος που με είχε καταβάλλει...
Παίρνοντας στο χέρι μου τον ερεθισμό του τον έβαλα στο στόμα μου και με αργές και αισθησιακές κινήσεις άρχισα να τον προετοιμάζω και εκείνος τσιτώθηκε περισσότερο... Το τέλος ήταν πολύ κοντά αλλά εγώ ήθελα να νιώσει στο έπακρο... Δεν τον βασάνισα περισσότερο... με γρήγορες κινήσεις χτυπώντας τον στο λαρύγγι μου τον άφησα να ξεσπάσει όλο το βάρος που του πλάκωνε την καρδιά και μόλις τα καυτά του υγρά άρχισαν να ξεσπούν μέσα στο στόμα μου με μανία, εκείνος άρχισε να ουρλιάζει το όνομά μου ενώ το σώμα του σπαρταρούσε σαν το ψάρι πάνω στο στρώμα.
«Μπέλαααα!» ούρλιαξε σπαρακτικά και κατάλαβα ότι είχε ξεπεράσει κάθε του όριο και τότε τον άφησα για να χαλαρώσει.
Με το ελεύθερο χέρι του να καλύπτει τα μάτια του, πάλευε ξανά να βρει την ανάσα του ενώ με κόπο έπνιγε τους λυγμούς που τον έκαναν να ξεσπάει... Δεν ήθελε να τον βλέπω... ντρεπόταν τόσο πολύ γι αυτό αλλά δεν έκανε και καμία κίνηση για να φύγει από κοντά μου... Πέρασα πάνω από το πόδι του και ξαπλώνοντας δίπλα του με το ελεύθερο χέρι μου απομάκρυνα το χέρι που σφράγιζε τα μάτια του... και βάζοντάς το απαλά πάνω στο στήθος του, εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα και γύρισε το κεφάλι του από την άλλη... Έβαλα απαλά το χέρι μου πάνω στο μάγουλό του και τον ανάγκασα να με κοιτάξει, αλλά εκείνος έκλεισε τα μάτια.
«Το ήξερα από τότε... γι αυτό έτρεξα μακριά σου...» είπε μέσα από την ανάσα του και άνοιξε τα μάτια του για να δει τις αντιδράσεις μου... Κατένευσα ήρεμα δηλώνοντάς του ότι το είχα καταλάβει και γέρνοντας κοντά του άρχισα να απομακρύνω τα δάκρυα από τα μάγουλά του με τα χείλια μου.
«Δεν θέλω να τελειώσει.» είπε με πνιχτή φωνή και βάζοντας το κεφάλι μου να ακουμπήσει πάνω στο στήθος του, αναστέναξα και δεν είπα τίποτα και εκείνος σφίγγοντάς με επάνω του, επανέλαβε:
«Δεν θέλω να τελειώσει ποτέ».
