Άλλη μια ανιαρή νύχτα στο «Paradise Spirit» πέρναγε τόσο απελπιστικά αργά...
Ήταν η τελευταία βραδιά πριν το ξεκίνημα της νέας μας ζωής σαν φοιτητές και όπως το απαιτεί η παράδοση έπρεπε να το γιορτάσουμε αλλά εγώ μόνο έτσι δεν ένιωθα...
Όλοι μου οι φίλοι παρέα με της κοπελιές τους πίνανε και γλεντούσαν κάτω απο τους ξέφρενους ρυθμούς της εκκωφαντικής μουσικής και εγώ ένιωθα τόσο μόνος... τόσο κενός... η σχέσεις μου, συναισθηματικά... με το αντίθετο φύλο δεν θα έλεγα ότι ήταν και το καλύτερο.
Μια πεταχτή της μια βραδιάς ή κάτι περισσότερο απο μια βδομάδα ήταν αρκετή για να με κάνει να ξελαφρώσω το εγώ μου αλλά ποτέ δεν ήταν αρκετή για να με κάνει να νιώσω ολοκληρωμένος... ίσως να έφταιγαν οι επιλογές μου ή ακόμα και εγώ ο ίδιος που ποτέ δεν επιδίωξα κάτι περισσότερο αλλά αυτό ποτέ δεν με εμπόδιζε για να πάω για τον επόμενο μου στόχο ή την επόμενη μου κατάκτηση.
Σήμερα όμως απο επιλογή δεν ήθελα να έχω καμία δίπλα μου... ήθελα όσο τίποτε άλλο να περάσω μια ανέμελη βραδιά με τα φιλαράκια μου, για να αποχαιρετήσω την παιδικότητα μου και να καλωσορίσω την ωριμότητα και την υπευθυνότητα που τόσο ένιωθα να φωλιάζει στην καρδιά μου και να κατακτήσω όσα πόθησα ποτέ στην ζωή μου.
Ο τομέας που είχα επιλέξει για να κατακτήσω ήταν το μαύρο αγκάθι για τους δικούς μου αλλά εγώ ήμουν καλός... είμαι ο καλύτερος και οι βαθμοί μου φτάνουν και περισσεύουν για να το αποδείξουν αυτό και δεν θα άφηνα κανέναν και τίποτα να με εμποδίσει να σπουδάσω αυτό που ονειρευόμουν απο μικρό παιδί.
Οι μυρωδιές απο τα τσιγάρα και τα χνώτα της γεμάτης αίθουσας κάποια στιγμή με έκαναν να αηδιάσω τόσο πολύ που τελικά αποφάσισα να βγω για λίγο έξω να πάρω καθαρό αέρα...
«παιδιά πάω λίγο έξω» τους δήλωσα και με κοίταξαν με αγωνία
«τι σου συμβαίνει εσένα? Απο την ώρα που έχουμε έρθει εδώ είσαι μέσα στην μαυρίλα και την μουτζουφλιά... σε παράτησε καμία?» είπε πειραχτικά ο Έμετ και του έριξα μια μπουνιά στον ώμο
«μην λες χαζά ρε Έμετ... υπάρχει καμία που να παρατήσει εμένα?»
«ναι σίγουρα» ανταπάντησε αποδοκιμαστικά αλλά δεν έκατσα να το σχολιάσω και σηκώθηκα να φύγω
Βγαίνοντας έξω έβγαλα ένα τσιγάρο απο το πακέτο μου και άρχισα να το καπνίζω ήρεμα αφήνοντας τον φθινοπωρινό αέρα να πλημμυρίσει τα πνευμόνια μου παγώνοντας την ψυχή μου περισσότερο... η πόρτα άνοιξε απότομα και ένα κορίτσι έπεσε με φόρα απάνω μου που με έκανε να παραπατήσω αλλά πριν προλάβει να προσγειωθεί στο πεζοδρόμιο πρόλαβα και την έπιασα στον αέρα πετώντας πρώτα το τσιγάρο μου για να μην την κάψει και εκείνη παίρνοντας γρήγορες ανάσες έπιασε το κεφάλι της.
«συ... συ... συγνώμη» άρχισε να απολογείται τραυλίζοντας και με κοίταξε στα μάτια
Όταν η ματιά της αιχμαλώτισε την δική μου για μια στιγμή σάστισα απο την ομορφιά της και ξέχασα πως αναπνέουν... όταν όμως κατάλαβα ότι εκείνη περίμενε να την αφήσω απο το κράτημα μου, έκλεισα τα μάτια για να βάλω και πάλι τις σκέψεις μου σε μια τάξη και αμέσως τα ξανά άνοιξα και της χαμογέλασα ήρεμα
«δεν πειράζει... χτύπησες?» την ρώτησα με αγωνία ενώ ταυτόχρονα την κοίταζα απο πάνω ως κάτω για να το διαπιστώσω και μόνος μου αλλά αμέσως κατάλαβα ότι αυτό ήταν και το χειρότερο μου λάθος.
Το σώμα της ήταν τόσο λεπτό, τόσο καλλίγραμμο που οποιοδήποτε μοντέλο θα το ζήλευε και θα έκανε τα πάντα για να το αποκτήσει... η καρδιά μου άρχισε να καλπάζει και η αναπνοή μου άρχισε να γίνετε πιο γρήγορη... να πάρει που ήταν κριμένη τόσο καιρό??? Την θέλω σαν τρελός... άκουγα την σκέψη μου και ανίκανος να συγκρατήσω το εγώ μου άρχισα να την φιλάω με πάθος... τέτοιο πάθος δεν είχε ξυπνήσει ποτέ μόνο με μια ματιά και αυτό έκανε το μυαλό μου να θολώσει και το τέρας μέσα μου να ουρλιάζει απο προσμονή για να ευχαριστηθεί...
«εεεε τι κάνεις εκεί??» είπε εκείνη σοκαρισμένη καθώς με ξεκόλλαγε απο πάνω της αλλά στο ύφος της είδα μια σπίθα να γεννιέται και η φωνή της με έκανε να νιώθω ότι για μια στιγμή το είχε νιώσει και εκείνη αλλά ήταν σίγουρα πολύ υπερήφανη για να το παραδεχθεί.
«συγνώμη... απολογήθηκα χωρίς να την αφήνω απο το κράτημα μου... δεν ξέρω τι με έπιασε αλλά αυτή η ματιά με τρέλανε» τελείωσα την φράση μου και έσβησα την απόσταση που είχε βάλει ανάμεσα μας.
«εεε δεν ξέρω τι να πω... ξεκίνησε δειλά... δεν είναι ότι δεν το ένιωσα και εγώ αλλά έτσι χωρίς να ξέρουμε ο ένας τον άλλον» είπε γελώντας με μια περίεργη γκριμάτσα.
Δεν χρειαζόμουν τίποτα περισσότερο... θα άρπαζα οποιαδήποτε ευκαιρία για να νιώσω απάνω μου αυτό το ντελικάτο κορμί και ας με έστελνε και στην κόλαση... για άλλη μια φορά σφράγισα τα χείλια της και εκείνη αμέσως ανταποκρίθηκε με τόσο πάθος που με έκανε να τρελαθώ περισσότερο.
Τα απαλά της χείλια συνέθλιβαν τα δικά μου απαιτητικά τα χέρια της στα μαλλιά μου με έστελναν στο έβδομο ουρανό... ξύπναγε μέσα απο αυτό το φιλί όλο μου το πάθος και με έκανε να την θέλω εκείνη την στιγμή όμως μέσα στην παραζάλη θυμήθηκα ότι τα παιδιά με περιμένανε μέσα και με κάποιο τρόπο έπρεπε να την πείσω να γίνει δική μου και απο την άλλη να ειδοποιήσω και εκείνους.
«μένω μόνη μου... με επανέφερε στο παρόν ενώ ταυτόχρονα με έστειλε στον παράδεισο δίνοντας μου την πρώτη μου λύση... θες να....» συνέχισε με νόημα και δεν ήθελα τίποτα περισσότερο.
«έχεις αμάξι ή θες να πάμε με το δικό μου?» την ρώτησα χωρίς να χάνω χρόνο
«έχω αλλά δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να το οδηγήσω» είπε και μου χαμογέλασε περνώντας το χέρι της απο το στερνό μου προς την κοιλιά μου και δεν έχω ιδέα πως μπόρεσα να καταφέρω να σκεφτώ κάτι άλλο εκείνη την στιγμή.
«μπορείς να μου δώσεις ένα λεπτό να δώσω τα κλειδιά του δικού μου αμαξιού στους φίλους μου και να τους ειδοποιήσω ότι θα φύγω?»
«το αυτοκίνητο μου είναι εκείνο» μου έδειξε με το χέρι της και όταν το αντίκρισα έμεινα με το στόμα ανοιχτό
«εννοείς την Πόρσε???» είπα και γέλασε με το ύφος μου
«έχεις κάποιο πρόβλημα με αυτό?» με ρώτησε κοροϊδευτικά και γέλασα και εγώ
«όχι, όχι... απάντησα με ενθουσιασμό που θα οδηγούσα μια τέτοια ομορφιά... αλλά πως ξέρω ότι δεν θα εξαφανιστείς?» είπα κοιτώντας την στα μάτια με αγωνία
«πάρε τα κλειδιά μου για να είσαι σίγουρος ότι δεν θα το κάνω» είπε απαλά και αφού το ξεκλείδωσε για να μπει εκείνη μέσα για να με περιμένει, τα κράτησε στον αέρα και περίμενε να τα πάρω
Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω άλλο καιρό να πάει χαμένος... αφού τα πήρα απο το χέρι της, της έδωσα άλλο ένα πεταχτό φιλί στα χείλια και φεύγοντας της φώναξα
«σε ένα λεπτό θα είμαι πίσω»
Φτάνοντας κοντά στην παρέα μου....
«εεε παιδιά εγώ την κάνω»
«τι έγινε ρε μεγάλε... είπε ο Έμετ ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια του με την αλλαγή που έβλεπε απάνω μου... βρήκες τίποτα καλό και μας εγκαταλείπεις???»
«ακριβός... του είπα εγώ με νόημα... γι αυτό πάρε τα κλειδιά μου και φέρε το αμάξι αύριο στην σχολή και μην δω γρατζουνιά» είπα αυστηρά στον Έμετ κουνόντας τον δείκτη μου παιχνιδιάρικα
«θα σε πάει εκείνη?»
«δεν έχω χρόνο γι αυτά με περιμένει» του απάντησα κλείνοντας του το μάτι με ένα τεράστιο χαμόγελο
«ουυυυυ πρέπει να είναι πολύ καυτό το μωρό για να κάνεις εσύ έτσι.... άντε άντε πήγαινε και μας λες τα πάντα αύριο» είπε και χωρίς να του απαντήσω άρχισα να πετάω προς την πόρτα για να βρεθώ και πάλι κοντά της.
Σε όλην την διαδρομή είχα μείνει εκστασιασμένος... απο την μια η εμπειρία της οδήγησης με ένα τέτοιο αμάξι.... δεν νομίζω ότι έχω λόγια να το περιγράψω... απο την άλλη αυτή η καλλονή που σε όλην την διαδρομή με έτρωγε με τα μάτια της απο πάνω ως κάτω, περνώντας αισθησιακά την γλώσσα της πάνω απο τα χείλια της ενώ τα δάγκωνε που και που... κάτι με έκανε να πιστεύω ότι εκείνη είχε ξεκινήσει ήδη το όνειρο που σε λίγο θα ζούσαμε, με το μυαλό της και αυτό έκανε όλες μου της αισθήσεις να καίγονται ως τα βάθη του κορμιού μου...
Όταν φτάσαμε στο σπίτι της έμεινα να το κοιτώ με κομμένη την ανάσα... ήταν απο τα πιο επιβλητικά και τα πιο ακριβά σπίτια της περιοχής... τι σπίτι? Βίλα να το πω καλύτερα και λίγα έλεγα... ήταν όλο πλαισιωμένο με τζαμαρίες και ξύλο... το εξωτερικό του θύμιζε βασιλικό κήπο, ενώ η πισίνα που ήταν στην μια μεριά ήταν σε ολυμπιακές διαστάσεις, τόσο μεγάλη που θα έλεγες ότι σίγουρα η κοπέλα ή οι γονείς της θα είχαν σχέση με αυτό το άθλημα...
Άνοιξε την πόρτα της και βγήκε απο το αυτοκίνητο περιμένοντας να κάνω και εγώ το ίδιο... όταν βγήκα απο αυτό έκανα το γύρω και πήγα κοντά της προσπαθώντας να κρύψω πάρα πολύ βαθιά τον πόθο που με είχε κάψει ελπίζοντας να μην με περάσει για κανέναν λιγούρη που σίγουρα δεν ήμουν... αλλά όταν διάβασε τον δισταγμό μου άρχισε να σοβαρεύει και για να μην δώσω λάθος μηνύματα την άρπαξα απο την μέση και άρχισα να την φιλώ με το ίδιο πάθος όπως και πριν και τότε εκείνη πήρε φωτιά και με κάρφωσε πάνω στο αμάξι.
Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα φανταστεί κάπως έτσι αλλά η αποφασιστικότητα και το πάθος που την κυριαρχούσε με εξίταρε τόσο πολύ που δεν θα με χάλαγε καθόλου να την κάνω δική μου ακόμα και εδώ... και έτσι άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να γευτώ όλη αυτήν την απίθανη εμπειρία που μόνο στην φαντασία μου θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί...
Τα χέρια της αχόρταγα όπως και τα φιλία της άρχισαν να εξερευνούν το κορμί μου και η καρδιά μου άρχισε να καλπάζει σαν τρελή... οι αναστεναγμοί μου είχαν αρχίσει να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνιση τους προδίδοντας με και προσπάθησα με κόπο να τους περιορίσω... ένιωθα σαν πρωτάρης στα χέρια της... και δεν είχα ιδέα πως να το διαχειριστώ όλο αυτό... ήμουν τόσο καμένος που το μυαλό μου ήταν αδύνατον να αντιδράσει...
Την γύρισα προς το αμάξι και άρχισα αχόρταγα και απαιτητικά να την φιλάω σε ότι υπήρχε εκτεθειμένο και οι αναστεναγμοί της με έστελνα και έκαναν το εγώ μου να ικανοποιεί όλην την λαχτάρα που ένιωθα για εκείνην... έβαλα τα χέρια μου πάνω στα πόδια της και την σήκωσα στην μέση μου για να μπορώ να την έχω στο ίδιο ύψος με μένα και την στιγμή που άρχισα να της ξεκουμπώνω το πουκάμισο της εκείνη με σταμάτησε και την κοίταξα με απορία στα μάτια...
«όχι εδώ» είπε μόνο και καθώς κατέβηκε απο την μέση μου με πήρε απο το χέρι και άρχισε με γρήγορα βήματα να προχωράει προς το εσωτερικό του σπιτιού της.
Μπαίνοντας μέσα σάστισα απο την πολυτέλεια και την απλότητα που ήταν τόσο αρμονικά συνδυασμένα αλλά ο πόθος που σιγόκαιγε γι αυτήν την γυναίκα με έκαναν ανίκανο να δω τίποτα άλλο και σαν μαγεμένος ακολουθούσα κάθε της βήμα μέχρι που με οδήγησε στον πάνω όροφο και την στιγμή που άνοιξε μια απο τις πολλές πόρτες που υπήρχαν στον διάδρομο με έβαλε ξαφνικά μέσα και με έριξε πάνω στο κρεβάτι.
Γέλασα για μια στιγμή απο την ανυπομονησία της και εκείνη με κοίταξε ειρωνικά και πήγε στο στερεοφωνικό της και έβαλε μια τόσο αισθησιακή μουσική που με το που την άκουσα σε συνδυασμό με το θεσπέσιο κορμί της που άρχισε να το λικνίζει με τόσο χάρη με έκανε να νιώσω ότι δεν το ζω όλο αυτό πραγματικά... ας με τσιμπήσει κάποιος να δω αν ονειρεύομαι... σκέφτηκα καθώς ανασηκώθηκα στο κρεβάτι κοιτώντας την να βγάζει τα ρούχα της τόσο αισθησιακά, μπροστά στα μάτια μου ακουμπώντας με ελάχιστα για να με κάνει να τρελαθώ περισσότερο.
Όταν έμεινε μόνο με τα εσώρουχα ήρθε και έκατσε στα πόδια μου αφήνοντας να ακουμπήσει η καυτή της σάρκα πάνω στο ευαίσθητο μου σημείο τρίβοντας το τόσο αισθησιακά που εκείνο αμέσως αντέδρασε και άρχισε να ηδονίζεται... τα χείλια της για άλλη μια φορά πάνω στα δικά μου έκανε την ανάσα μου να βγαίνει πιο γρήγορα και το μυαλό μου δεν είχε άλλη λογική για να συγκρατήσει όλο τον πόθο και την ηδονή που ένιωθα για εκείνη και τελικά τα παράτησε και άρχισα να μπαίνω και εγώ στο παιχνίδι για να την κάνω επιτέλους δική μου.
Τα χέρια μου αχόρταγα εξερευνούσαν το κορμί της και τα χείλια της άνοιξαν για να παραδοθεί σε αυτήν την απόλαυση που της χάριζα... όλο της το κορμί άρχισε να τρέμει και το εγώ μου για άλλη μια φορά άρχισε να αναπτερώνετε και να ξυπνάει όλο και πιο πολύ... άγγιξα την γλώσσα της για να την γευτώ και αμέσως άρχισε έναν τρελό χορό με την δική της γλώσσα που ήταν τόσο απαιτητική που μου έκοβε την ανάσα...
Να πάρει αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει... σκέφτηκα την στιγμή που άφησα ένα βογκητό να μου ξεφύγει... πως θα συγκρατηθώ με αυτήν την λάβα πάνω στην αγκαλιά μου... το ορκίζομαι ότι με έχει τρελάνει τόσο πολύ που φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω ούτε το παντελόνι μου να βγάλω... θεέ μου δώσε μου δύναμη... σήμερα δεν νομίζω ότι θα βγω απο δω μέσα ζωντανός...
Τα χέρια της με γρήγορες κινήσεις άρχισαν να με απελευθερώνουν απο όλα τα εμπόδια που είχαμε ανάμεσα μας... τόσο παθιασμένα...
Με ξάπλωσε πάνω στο κρεβάτι και άφησε τα πόδια μου ακόμα να ακουμπούν το πάτωμα και την στιγμή που έβγαλε το εσώρουχο μου άρχισε να μου προσφέρει τέτοια ηδονή που δεν ξέρω πως συγκρατήθηκα να μην κάνω με τα χέρι μου κομμάτια τα σεντόνια... τα χείλη της πάνω στον ερεθισμό μου με έκαναν να ουρλιάζω και με κόπο συγκρατούσα το ξέσπασμα για να μην ελευθερωθεί και τελειώσει αυτό το όνειρο πριν καν αρχίσει...
Έβαλα τα χέρι μου πάνω στο πρόσωπο της και την ανάγκασα να έρθει κοντά μου... δεν άντεχα άλλο να με ακουμπά με αυτόν τον τρόπο και έπρεπε οπωσδήποτε να πάρω για λίγο την κατάσταση στα χέρια μου πριν γίνουν τα πράγματα πιο ανεξέλεγκτα... την ξάπλωσα πάνω στα μαξιλάρια και άρχισα να γεύομαι τα υπέροχα της στήθη που ήταν τόσο σφιχτά και τόσο απαλά σαν μετάξι... η γλώσσα μου άρχισε να περνάει απο της πεταχτές απο την ηδονή ρόγες της και η ανάσα της είχε γίνει τόσο βαθιά που μου έδινε μεγαλύτερη ικανοποίηση...
Ταξίδεψα σε όλο της το κορμί και εκείνη ευχαριστιόταν και ανταποκρινόταν σε κάθε μου άγγιγμα, σε κάθε μου φιλί και ήξερα ότι ήταν σίγουρα έτοιμη... όμως αυτό που δεν είχα καταλάβει ήταν το πόσο έτοιμη ήταν... που όταν έφτασα στην φλόγα της τα έχασα τελείως...
Ήταν τόσο καυτή και υγρή που μόλις τα χείλια μου ακούμπησαν απάνω της άρχισαν να καίγονται τόσο πολύ που με έκαναν να θέλω να την γευτώ περισσότερο... το χέρι μου εξερευνούσε τον εσωτερικό της κόσμο και εκείνη τέντωνε το κορμί της με τέτοια ένταση που δεν μπορούσα να καταλάβω πότε απλώς το απολάμβανε και πότε ήταν ο οργασμός της αυτός που την έκανε να ξεσπάει έτσι...
Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προσποιείται... η καυτή της λάβα αγκάλιαζε τα δάχτυλα μου και εγώ σαν διψασμένος άρχισα να την γεύομαι με τόση μανία μέχρι που δεν άντεξε άλλο και τραβώντας μου τα μαλλιά με ανάγκασε να σταματήσω για να πάρει μια ανάσα...
«έχεις βαλθεί να με πεθάνεις???» είπε προσπαθώντας να βρει και πάλι έναν φυσιολογικό ρυθμό και γέλασα πλησιάζοντας την
«ακριβός το ίδιο σκεφτόμουν και εγώ πριν για σένα» της είπα και βάζοντας το χέρι της μέσα στα μαλλιά μου με τράβηξε κοντά της αρχίζοντας πάλι να με φιλάει με πάθος...
«άνοιξε το συρτάρι και πάρε ένα προφυλακτικό» είπε πάνω στα χείλια μου χωρίς να σταματάει το φιλί μας και εγώ υπάκουσα ανυπόμονα...
Την ώρα που πήγα να ανοίξω το συρτάρι όμως εκείνο μάγκωσε και βάζοντας περισσότερη δύναμη τελικά έφυγε τελείως και έπεσε στο πάτωμα με έναν τεράστιο γδούπο παρασέρνοντας και το χέρι μου μαζί του κάνοντας με να φύγω βίαια απο την αγκαλιά της και για μια στιγμή αρχίσαμε να γελάμε τόσο δυνατά με όλην αυτήν την σκηνή που μας χαλάρωσε τελείως.
Μόλις ηρεμήσαμε για λίγο έσκυψα και πήρα ένα προφυλακτικό και την στιγμή που γύρισα κοντά της το πήρε στα χέρια της και βάζοντας το στα δόντια της ανασήκωσε παιχνιδιάρικα τα φρύδια της και με μια κίνηση το άνοιξε και φέρνοντας τα χέρια της ακριβός στο σημείο που ήταν έτοιμο να εκραγεί κοιτώντας με βαθιά στα μάτια άρχισε να το βάζει ενώ ταυτόχρονα με έκαιγε περισσότερο...
Κάθε της κίνηση, κάθε της βλέμμα, με έφερναν όλο και πιο κοντά στο να τρελαθώ... μόλις τα κορμιά μας επιτέλους ενώθηκα και άρχισαν να ψάχνουν για την λύτρωση τους εκείνη άλλαξε τελείως... μεταμορφώθηκε... απο πύρινη λάβα που ήταν μέχρι τώρα έτοιμη να κάψει όλες μου τις αισθήσεις... είχε μεταμορφωθεί σε έναν ερωτικό άγγελο που κάθε της άγγιγμα κάθε της κίνηση λύτρωνε την καρδιά μου και την έκανε να την θέλει όλο και πιο πολύ.
Τα πόδια της τυλιγμένα γύρω απο την μέση μου με έφερνα πιο κοντά της και η ένωση μας ήταν τόσο ταιριαστή λες και ήμασταν πλασμένοι γι αυτήν την επαφή... οι ωθήσεις μου ήταν αργές... δεν ήθελα ακόμα να φτάσω στα όρια μου, ήθελα να ζήσω αυτό το όνειρο όσο περισσότερο μπορούσα όμως τα βογκητά της και οι γρήγορες ανάσες της με παρέσερναν και με έκαναν να θέλω να γευτώ και έγω όλη αυτήν την ηδονή που ένιωθε και εκείνη χωρίς να συγκρατώ άλλο τα συναισθήματα μου...
Βγήκα απο μέσα της και γυρίζοντας την στο πλάι ξάπλωσα απο πίσω της και φέρνοντας το πόδι της πάνω στα δικά μου μπήκα και πάλι μέσα της κλείνοντας την στην αγκαλιά μου και άφησα τον εαυτό μου να εκφράσει όλον το πόθο που τόση ώρα σιγόκαιγε όλο μου το κορμί...
Με το ένα μου χέρι έσφιγγα και έπαιζα με την ρώγα της, ενώ με το άλλο μου χέρι την συγκρατούσα να είναι απόλυτα πάνω μου και ταυτόχρονα της χάριζα περισσότερη απόλαυση παίζοντας με την γλυκιά της ήβη που ήταν τόσο καυτή και τόσο τρυφερή...
Εκείνη ούρλιαζε και με παρακαλούσε να κάνω τον ρυθμό μου πιο γρήγορο και εγώ την υπάκουσα αφήνοντας πίσω κάθε ανασφάλεια, αφήνοντας επιτέλους τον εαυτό μου να εκφραστεί όπως εκείνος ήθελε απο το πρώτο μας φιλί χωρίς να με νοιάζει πλέον τίποτα...
Άρχισα να κάνω τον ρυθμό μου πιο γρήγορο χωρίς να σταματώ να παίζω με τα ευαίσθητα της σημεία και η λάβα της ξεχείλιζε με τόσο ορμή που συγκλόνιζε κάθε κύτταρο του κορμιού μου... τα βογκητά και τα ουρλιαχτά μας αντηχούσαν σε όλο το σπίτι και το χέρι της πάνω στο σώμα μου, έσφιγγε και το έκανε να πονάει αλλά ήμουν τόσο συνεπαρμένος σε όλη αυτήν την απόλαυση που ακόμα και αυτό, με έκανε να το νιώθω χάδι ερωτικό που με εξίταρε τόσο πολύ που δεν άργησα να έρθω και εγώ στην δική μου κορύφωση.
Επιταχύνοντας τον ρυθμό μου με άρπαξε με το χέρι της απο το μαλλί και άρχισα να της φιλάω αχόρταγα τον λαιμό μέχρι που ένιωσα την έκρηξη να μου πλημμυρίζει όλο μου το είναι και με μια κραυγή άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να εκφράσει όλον του τον εκστασιασμό... εκείνη άρχισε να τρέμει και είμαι σίγουρος ότι για άλλη μια φορά... και μάλιστα ταυτόχρονα με μένα... έφτασε στην δική της κορύφωση... κάνοντας με να νιώσω ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Τα κορμιά μας ενωμένα έψαχναν να βρουν και πάλι τις ισορροπίες τους όμως καθώς οι ρυθμοί μας άρχισαν και πάλι να γίνονται πιο φυσιολογικοί... απο την ανάσα της και την στάση του κορμιού της κατάλαβα ότι την είχε πάρει ο ύπνος και εγώ έμεινα για λίγο αναποφάσιστος για το τι θα έπρεπε να κάνω τώρα... να πάρει ούτε το όνομα της δεν ξέρω... σκέφτηκα και προσπάθησα να πάρω το χέρι μου κάτω απο το σώμα της αλλά ο ύπνος της ήταν τόσο βαθύς που ούτε με το σκούντημα αλλά ούτε με τα ψιθυρίσματα μου δεν ξύπναγε... αν δεν ένιωθα το στήθος της στο χέρι μου να ανεβοκατεβαίνει σίγουρα θα πίστευα ότι είχε πεθάνει... πότε πρόλαβε να κοιμηθεί??? Απόρησα και χωρίς να έχω επιλογή, τράβηξα το σεντόνι που υπήρχε στο κάτω μέρος του κρεβατιού με το πόδι μου και φέρνοντας το κοντά μου μας σκέπασα και παραδόθηκα στα όνειρα μου.
Το κορμί μου άρχισε να κρυώνει και μέσα στον ύπνο μου άρχισα να ακούω κάποιον να πνίγετε και να κάνει εμετό... άνοιξα τα μάτια μου και εκείνη δεν ήταν δίπλα μου ανασηκώθηκα για να ξυπνήσω περισσότερο και την άκουσα που τραβώντας το καζανάκι άρχισε να παραμιλάει.
«γαμώτο πόσο ήπια πάλι???» μολογούσε και παίρνοντας το εσώρουχο μου απο το πάτωμα το φόρεσα γρήγορα και πήγα προς το μέρος που άκουγα την φωνή της για να δω αν είναι καλά.
Την στιγμή που έφτασα στην πόρτα της τουαλέτας την είδα με τρεμάμενα χέρια να βάζει δύο παυσίπονα στην χούφτα της και βάζοντας τα στο στόμα της έσκυψε και ήπιε λίγο νερό απο την βρύση και σηκώνοντας απότομα το κεφάλι της προσπάθησε να τα καταπιεί.
«είσαι καλά?... την ρώτησα με αγωνιά και εκείνη γυρίζοντας έντρομη προς το μέρος μου πιάστηκε την τελευταία στιγμή απο τον νιπτήρα για να στηριχτεί πριν πέσει και αρπάζοντας μια πετσέτα κάλυψε το γυμνό της κορμί... συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω αλλά νόμιζα ότι σε άκουσα να κάνεις εμετό και ήρθα να δω αν είσαι καλά» είπα απολογητικά και συνέχισε να με κοιτάει σοκαρισμένη κουνόντας τα μάτια της πέρα δώθε προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει κάτι να πει.
Έπιασε το κεφάλι της, που σίγουρα θα ήταν έτοιμο να εκραγεί απο όσο κατάλαβα απο την έκφραση της και παίρνοντας μια ανάσα μίλησε ήρεμα...
«εεε, μπορείς να με αφήσεις λίγο μόνη μου να κάνω ένα ντουζ να συνέλθω?» με ρώτησε αποφεύγοντας την ματιά μου
«ναι σίγουρα» είπα αμήχανα και έφυγα για να της δώσω τον χρόνο της για να ηρεμήσει
Γυρίζοντας στο δωμάτιο ντύθηκα γρήγορα και κατέβηκα στο κάτω χώρο για να την περιμένω... κάτι μου έλεγε ότι η εξέλιξη των πραγμάτων δεν θα μου άρεσε καθόλου και αυτό με έφερνε σε μεγαλύτερη αμηχανία και μια επιθυμία για έναν σκέτο καφέ για να με χαλαρώσει με έκανε να γίνω λίγο αδιάκριτος... μόλις βρήκα ότι χρειαζόμουν ετοίμασα την καφετιέρα και περίμενα για λίγο μέχρι να ετοιμαστεί ο καφές προσπαθώντας πάρα πολύ σκληρά να βρω κάτι που θα μπορούσε να με κάνει να πιστέψω ότι αυτό δεν θα καταλήξει και τόσο άσχημα τελικά.
Την στιγμή που κατέβηκε με κοίταξε για μια στιγμή που καθόμουν στον πάγκο με τον καφέ στο χέρι μου και αμέσως άρχισα να δικαιολογούμε
«συγνώμη δεν ήθελα να γίνω αδιάκριτος αλλά κατάλαβα ότι εσύ θα το είχες περισσότερο ανάγκη απο μένα» είπα χωρίς να την κοιτάω
«καλά έκανες, πράγματι το έχω ανάγκη... ποιος ξέρει τι με πότισα πάλι εχθές» είπε ξεφυσώντας και αφού πήρε την κούπα με τον καφέ της πήγε και έκατσε στο πιο απόμακρο σημείο του πάγκου δημιουργώντας απόσταση μεταξύ μας και αυτό μου επιβεβαίωσε το προαίσθημα που είχα πριν.
«δεν θέλω να φανώ αγενής αλλά πραγματικά πρέπει να φύγω γιατί θα αργήσω στην δουλειά μου» είπε μετά απο μια στιγμή σιωπής απρόσωπα και ένιωσα έναν πόνο να διαπερνάει το στήθος μου
«κανένα πρόβλημα... απάντησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα κρύβοντας βαθιά το συναίσθημα που με έκανε να νιώσω τα λόγια της... άλλωστε και εγώ πρέπει να γυρίσω στην εστία για να ετοιμαστώ»
«μμμ... είπε το ίδιο απρόσωπα χωρίς να με κοιτάει και σηκώθηκε απο την θέση της... θες να σε πετάξω κάπου ή έχεις αυτοκίνητο?» είπε και την κοίταξα στα μάτια σαστισμένος
«δεν θυμάσαι τίποτα σωστά?» διαπίστωσα κοιτώντας την ψυχρή της ματιά και εκείνη χαμογέλασε
«συγνώμη αλλά όχι... είπε χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής... και θα σου ήμουν ευγνώμον αν δεν αναφέρεις σε κανέναν γι αυτό.... καταλαβαίνεις»
«ναι πως» είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου
«τελικά πως ήρθαμε εδώ?»
«με το δικό σου αμάξι»
«οπότε θες να σε πετάξω κάπου?»
«θα πάρω ταξί δεν θέλω να σε καθυστερώ» είπα ψυχρά προσπαθώντας πολύ σκληρά να κρύψω την δυσαρέσκιά μου για όλα αυτά... για μένα ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου αλλά για εκείνην δεν ήταν τίποτα... να πάρει, να πάρει... ούρλιαζα μέσα μου
«δεν περνάνε ταξί απο εδώ, αν θες μπορώ...»
«εντάξει τότε... μπορείς να με πας σε κάποιο σημείο που περνάνε ταξί? Πραγματικά φαντάζομαι ότι θα είσαι πολυάσχολη... είπα πικρόχολα δείχνοντας της με την ματιά μου το σπίτι τονίζοντας το... και δεν θέλω να σε καθυστερώ άλλο» άφησε έναν αναστεναγμό και παίρνοντας την τσάντα της και το σακάκι της απο τον πάγκο που τα είχε αφήσει πριν γύρισε την ματιά της σε μένα.
«πως με λένε?» με ρώτησε με αυστηρή ματιά
«τι?»
«πες μου το όνομα μου»
«εεε» είπα περνώντας το χέρι μου μέσα απο τα μαλλιά μου αμήχανα
«τότε μην με κρίνεις πριν κρίνεις τον εαυτό σου, γιατί ότι ισχύει για μια γυναίκα ισχύει και για έναν άντρα... γιατί πιστεύεις ότι επειδή εσύ θυμάσαι όλες τις λεπτομέρειες σε κάνει καλύτερο απο μένα ή σε απενοχοποιεί απο την πράξη που έκανες???»
«με κατηγορείς για κάτι?» της είπα ειρωνικά
«όχι σου αποδεικνύω ότι και οι δύο βράζουμε στο ίδιο καζάνι... οκ απο ότι κατάλαβα περάσαμε καλά όμως η μέρα έφυγε και μια καινούργια αρχίζει μπροστά μας... ας μην την χαλάμε λοιπόν πριν ξεκινήσει οκ?»
«εντάξει» είπα ηττημένος γιατί είχε 100% δίκιο σε ότι έλεγε, ποιος είμαι εγώ που θα την κρίνω σάμπως και εγώ το ίδιο δεν κάνω και μάλιστα επανειλημμένα???
«θα σε πετάξω τελικά κάπου ή όχι? Γιατί πραγματικά θα αργήσω»
«πρέπει να πάω στην εστία στο πανεπιστήμιο στην Καλών Τεχνών και δεν ξέρω αν θα προλάβω να είμαι έγκαιρα στο πρώτο μου μάθημα» απολογήθηκα χωρίς να ξέρω τον λόγο
«μμμμ λίγο δύσκολο για μένα... να σε αφήσω σε ένα σημείο κοντά εκεί για να πάρεις ταξί και να είσαι στην ώρα σου πίσω?»
«αν σου είναι εύκολο» είπα αδιάφορα ανασηκώνοντας για άλλη μια φορά τους ώμους μου
«οκ τότε» είπε και άρχισε να πηγαίνει προς την πόρτα που οδηγούσε στο γκαράζ της και την ακολούθησα και εγώ
Σε όλην την διαδρομή δεν είπε τίποτα... παρόλο τον πονοκέφαλο που ήξερα πολύ καλά ότι είχε απο το χθεσινοβραδινό μεθύσι της... οδηγούσε πάρα πολύ γρήγορα και πάρα πολύ σταθερά λες και είναι χρόνια ραλίστρια που ασυναίσθητα με έκανε νευρικό.
«αν πάρεις απο εδώ ταξί θα είσαι σε λίγα λεπτά στην σχολή σου και σίγουρα στην ώρα σου» μου δήλωσε και είδα ένα χαμόγελο να σχηματίζετε στο πρόσωπο της... ήθελα να την ρωτήσω το γιατί αλλά ξέροντας ότι σίγουρα χάνω τον χρόνο μου τελικά αποφάσισα να τα παρατήσω και ας με πόναγε η γνώση ότι δεν θα μπορέσω να ξανά έχω ποτέ την ευκαιρία να ζήσω μαζί της κάτι παρόμοιο
«σε ευχαριστώ» είπα μόνο και άνοιξα την πόρτα για να βγω...
Περπατούσα στο διάδρομο του πανεπιστημίου με το πρόγραμμα των μαθημάτων μου στα χέρια και για κάποιον λόγο με είχε πιάσει τόση αγωνία... όλα όσα ονειρευόμουν όλα αυτά τα χρόνια τώρα θα γινόντουσαν πραγματικότητα και αντί αυτό να με κάνει πιο χαρούμενο για κάποιο λόγο με έκανε πιο δειλό... αρκετά Έντουρατ, πάλεψες πολύ σκληρά για να φτάσεις εδώ δεν θα λυγίσεις τώρα... άκουσα την φωνή μέσα μου και γέλασα... δεν υπάρχει περίπτωση να παρατήσω το όνειρο της ζωής μου για τίποτε και για κανέναν... του απάντησα και πήγα προς το πρώτο μου μάθημα και έξω απο την πόρτα βρήκα τον Έμετ να με περιμένει.
«τι έγινε βρε μεγάλε... άνοιξε η γη και σε κατάπιε???»
«άστα ρε φίλε μην τα ρωτάς» του είπα αναστενάζοντας
«τι μην μου πεις ότι η γκόμενα σου βγήκε σκάρτη»
«το αντίθετο... και γι αυτό και πάω να σκάσω»
«δεν σε καταλαβαίνω... τότε γιατί έχεις τέτοια μούτρα?»
«γιατί δεν θα την ξαναδώ, γι αυτό»
«σε παράτησε γκόμενα!!!.... είπε σοκαρισμένος και αμέσως άρχισε να γελάει δυνατά κάνοντας με ρεζίλη και του έδωσα μια στο μπράτσο δυνατά... αυτό δεν έχει ξαναγίνει πρέπει να το γιορτάσουμε οπωσδήποτε»
«σκάσε ρε $%^&* με έχεις κάνει ρεζίλι» του είπα έξαλλος και μπήκα στην τάξη για να κάτσω μπροστά απο ένα καβαλέτο για να περιμένω να ξεκινήσει το μάθημα της ζωής μου, που τόσα χρόνια περίμενα με τόση αγωνία και ο Έμετ διάλεξε να κάτσει στο ακριβός απέναντι μου για να συνεχίσει την γκαζούρα του αλλά πολύ σύντομα όλα τα αγόρια της τάξης γύρισαν και κοίταξαν προς την νεοφερμένη κοπέλα που έμπαινε εκείνη την στιγμή στην τάξη φορώντας μόνο ένα μπουρνούζι.
Όταν την αντίκρισα να μπαίνει μέσα στην τάξη η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο... όταν όμως κατάλαβα ότι θα ήταν το μοντέλο που θα ζωγραφίζαμε, άρχισε να καλπάζει τρελά... όλο μου το κορμί και μόνο με την χθεσινή ανάμνηση άρχισε να τρέμει και τα μάτια μου γούρλωσαν κοιτάζοντας την προσπαθώντας πολύ σκληρά να σκεφτώ το πως θα το χειριζόμουν όλο αυτό.
«τι έπαθες βρες $%^&*... άκουσα τον Έμετ να μου ψιθυρίζει και γύρισα στην πραγματικότητα... ξέχασες κι όλας την χθεσινή σου περιπέτεια?» είπε κοροϊδευτικά
Αυτή είναι η χθεσινή μου περιπέτεια... πήγα να του πετάξω στα μούτρα για να του το βουλώσω αλλά της είχα υποσχεθεί ότι δεν θα έλεγα τίποτα γι αυτό, οπότε κράτησα το στόμα μου κλειστώ και αγνοώντας τον γύρισα μπροστά και άρχισα να παίρνω ήρεμες ανάσες για να ελέγξω με κάποιον τρόπο τα συναισθήματα μου.
Απο την στιγμή που την είδα να μπαίνει φορώντας μόνο ένα μπουρνούζι , πάγωσα ολόκληρος... οι αναμνήσεις όλης της χθεσινής βραδιάς ήρθαν στην επιφάνεια και με έκαψαν ως τα βάθη της ψυχής μου κάνοντας τον ερεθισμό μου να πάρει φωτιά και να ζωντανέψει κάνοντας με ρεζίλι με το στενό παντελόνι που διάλεξα να φορέσω για το πρώτο μου μάθημα....
Με ήρεμες και σταθερές αναπνοές προσπάθησα μάταια να συγκρατήσω τον πόθο μου γι αυτό το ηφαιστειακό πλάσμα που είχε μπει στην ζωή μου για να την κάνει άνω κάτω... μόνο οι αναμνήσεις έφταναν και περίσσευαν για να με κάνουν να φουντώσω ολόκληρος... πως θα διαχειριζόμουν την στιγμή που η ματιά της θα αιχμαλώτιζε την δική μου???
Μόλις έφτασε στον πίνακα άρχισε να γράφει «Δεσποινίς Ιζαμπέλα Σουαν» και αμέσως μετά άρχισε να τα υπογραμμίζει τις λέξεις και όλοι κοιταχτήκαμε μεταξύ μας με απορία... «Δεσποινίς Ιζαμπέλα Σουαν» και μόλις τελείωσε γύρισε την ματιά της σε εμάς...
«καλημέρα παιδιά... με την λέξη παιδιά όλοι ξεσπάσαμε σε μικρά γελάκια λόγο το νεαρό της ηλικίας της, την έκανες σίγουρα συνομήλικη μας... πολύ χαίρομαι που το βλέπετε έτσι... συνέχισε με ήρεμο και χαμογελαστό τόνο αλλά αμέσως σοβάρεψε... αλλά εφόσον για τα επόμενα τρία χρόνια φοίτησης σας εδώ, θα είμαι η καθηγήτρια σας, αυτομάτως και εσείς είσαστε τα παιδιά που διδάσκω... έκανε μια παύση και όλοι κοιταχτήκαμε για μια στιγμή μεταξύ μας χωρίς καμία άλλη αντίδραση. Εγώ είχα αρχίσει να παθαίνω το πρώτο σοκ της ζωής μου και σιγά σιγά το ένιωθα ότι το εγκεφαλικό δεν θα αργούσε να έρθει για να με αποτελειώσει... και όπως φαντάζομαι η επόμενη σας ερώτηση είναι, εφόσον εγώ θα είμαι η καθηγήτρια σας πως γίνετε να έχω αυτήν την εμφάνιση... ήθελα στο πρώτο μας μάθημα να δω τις ικανότητες σας πάνω στην έκφραση συναισθημάτων και τι καλύτερο γι αυτό απο το θέμα του γυμνού σώματος... αλλά βλέπετε η καλή μου Έλενα που για χρόνια είναι το μοντέλο γι αυτήν την άσκηση σήμερα δεν μπόρεσε να είναι κοντά μας οπότε θα πάρω εγώ την θέση της»
«συγνώμη αλλά τι εννοείτε χρόνια??» πετάχτηκε ο Τζεηκ ανίκανος να χαλιναγωγήσει την περιέργεια του
«είμαι καθηγήτρια τα τελευταία πέντε χρόνια» είπε χαμογελώντας και όλοι σοκαριστήκαμε απο αυτήν την δήλωση
«συγνώμη και πάλι και χωρίς να γίνομαι αδιάκριτος, αλλά πόσο χρονών είσαστε?» είπε πιο σοκαρισμένος απο όλους μας ο Τζεηκ
«σε δύο μήνες θα γίνω 20, τώρα μπορώ να συνεχίσω???» του είπε ήρεμα άλλα στην ματιά της είδα έναν εκνευρισμό να σβήνει την στιγμή που του μίλαγε
«ναι ναι... είπε σαστισμένα ο Τζεηκ αλλά πριν προλάβει να συνεχίσει εκείνη η επόμενη του σκέψη βγήκε αυθόρμητα... πως είναι δυνατόν αυτό???» και εκείνη γέλασε σιγανά
«η κατάρα ενός παιδί θαύμα, όπως μας χαρακτηρίζουν, είναι πάντα να δίνει πολλές εξηγήσεις μέχρι να πείσει τους άλλους ότι είναι ικανό να είναι σε αυτήν την θέση» είπε εκείνη με θλιμμένο ύφος
«συγνώμη δεν ήθελα...»
«δεν έχει σημασία...» τον κοίταξε με νόημα στα μάτια
«Τζεηκ... το όνομα μου είναι Τζεηκ» της απάντησε αυτομάτως
«δεν έχει σημασία Τζεηκ... η ηλικία ή το χάρισμα που έχει ο καθένας μας αλλά πως μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα και γι αυτό είμαι εγώ εδώ, είμαι σίγουρη ότι για να είσαστε εδώ άρα είσαστε πολύ καλοί σε αυτό που κάνετε... όμως ο λόγος που βρίσκεστε εδώ δεν είναι για να το αποδείξετε σε μένα άλλα στον ίδιου σας τον εαυτό... και εγώ θα σας βοηθήσω να το αποδείξετε με τον καλύτερο τρόπο αν φυσικά με αφήσετε να το κάνω.... μας κοίταξε στα μάτια έναν έναν ξεχωριστά και αφού δεν είδε καμία αντίδραση απο εμάς τότε συνέχισε... όπως θα δείτε και στον πίνακα το όνομα μου είναι «Δεσποινίς Ιζαμπέλα Σουαν» αλλά εσείς θέλω να με φωνάζετε μόνο με αυτό που δεν είναι διαγραμμένο... όμως επειδή δεν θα υπάρχουν τύποι μεταξύ μας μην νομίζετε ότι δεν θα είμαι όπως πρέπει να είμαι για να σας κάνω να δείτε το μάθημα όπως πρέπει... και τώρα που τελειώσαμε με τα τυπικά θέλω πριν ξεκινήσω το μάθημα να κάνουμε μια άσκηση για να δω τις δυνατότητες σας... το αποτέλεσμα θα με κάνει να μάθω κάποια πράγματα για σας και τίποτα παραπάνω και για όλην την επόμενη εβδομάδα θα έχετε να δουλέψετε το γραπτό που θα σας βαθμολογήσω»
«δηλαδή η σημερινή άσκηση δεν μετράει στο εξάμηνο?» ρώτησε μια κοπέλα πίσω μου δειλά και της χαμογέλασε
«αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι και πρόχειρο γιατί μπορεί να μην μετρήσει στο εξάμηνο αλλά θα μετρήσει σε μένα πάρα πολύ γιατί μέσα απο αυτήν την άσκηση θα μου αποδείξετε ότι αξίζετε να είσαστε στο μάθημα μου»
«και αν δεν καταφέρουμε να το αποδείξουμε αυτό??»
«απλά μετά θα πρέπει να παλέψετε περισσότερο για να αποκτήσετε έναν καλύτερο βαθμό... απάντησε σοβαρά και έκανε ένα βήμα μπροστά... προσέξτε καλά αυτό που θα δείτε γιατί σε αυτήν την άσκηση θέλω να δουλέψει περισσότερο η φαντασία σας και όχι το μάτι σας».... άνοιξε το μπουρνούζι της και το άφησε να πέσει κάτω, η ομορφιά της με το φως της ημέρας ήταν ακόμα πιο απίστευτη που έκανε αμέσως το σώμα μου να ξυπνήσει και να με φέρει σε ακόμα πιο δύσκολη θέση...
Η ματιά της πέρναγε απο το πρόσωπο μου όπως ακριβός πέρναγε και σε κάθε άλλο φοιτητή που υπήρχε μέσα στην τάξη, δεν την άφηνε ποτέ να σταματήσει περισσότερο απο όσο το απαιτούσε ο ρόλος της και αυτό με έκανε για έναν περίεργο λόγο να πονάω... ένιωθα ότι για εκείνην... αν και μου είχε πει ότι δεν θυμόταν τίποτα απο όσα είχαν γίνει απο την χθεσινή βραδιά... δεν πέρασα ποτέ απο την ζωή της και αυτό με έκανε να νιώθω πιο απαίσια.
Αν και είχα βαρεθεί τις επίμονες ματιές των κοριτσιών που είχαν περάσει μια νύχτα μαζί μου γεμάτη πάθος και ηδονή... ποτέ δεν θα πίστευα ότι μια τέτοια ματιά σαν και την δική της θα με πείραζε τόσο πολύ... ήθελα να δω και πάλι την ίδια φλόγα στην ματιά της να σιγοκαίει την δική μου γεμάτη πάθος όπως και εχθές... τα αγγίγματα της, τα βογκητά της ακόμα αντηχούσαν μέσα στο μυαλό μου που κάθε λεπτό που πέρναγε με έκανε να θέλω να σηκωθώ και να την αρπάξω μέσα στην μέση της αίθουσας και να την κάνω δική μου αγνοώντας τις ματιές των υπόλοιπων συν φοιτητών μου.
Την ήθελα σαν τρελός... για μένα η χθεσινή βραδιά ήταν μόνο η αρχή... για εκείνην όμως από ότι φαίνεται όχι μόνο ήταν το τέλος άλλα δεν υπήρξε ποτέ... και κάθε της κίνηση και κάθε της βλέμμα προς το μέρος μου το επιβεβαίωνε όλο και πιο πολύ και έκανε την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια...
