Η σημερινή μέρα ήταν τόσο σημαντική και για τους δύο μας που με έκανε απο την αγωνία να μην μπορώ να κλείσω μάτι.
Καθόμουν στην αγκαλιά του περιμένοντας να χτυπήσει το ξυπνητήρι για να ξυπνήσει, αναπολώντας όλες τις υπέροχες στιγμές που είχαμε περάσει όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή με τον Έντουαρτ ήταν ένα όνειρο που ποτέ δεν τόλμαγα να ονειρευθώ.
Απο την πρώτη μέρα που τον γνώρισα μέχρι και σήμερα δεν έχουν αλλάξει τα συναισθήματα μας ούτε στο ελάχιστο, αντί η καθημερινότητα να μας κάνει να απομακρυνόμαστε ο ένας απο τον άλλο αντιθέτως δυναμώνει την αγάπη μας περισσότερο.
Η μετάβαση στην νέα μας ζωή ήταν αρκετά δύσκολη και για τους δύο μας, ιδικά για μένα. Όταν έχεις συνηθίσει να ζήσεις μέσα στην ένταση και στον κίνδυνο, η απόλυτη ηρεμία σου σπάει εύκολα τα νεύρα και σε κάνει να είσαι έξω απο τα νερά σου αλλά με πολύ υπομονή ιδίως απο την μεριά του Έντουαρτ όλα σιγά σιγά βρήκαν τον δρόμο τους για μια καλύτερη ζωή.
Ο Έντουαρτ με πολύ βοήθεια απο τον 16 γύρισε στην παλιά του δουλειά, όλη η εμπειρία που είχε αποκτήσει απο την εκπαίδευση που του είχα κάνει, τον έκανε τόσο καλό που πολύ σύντομα πήρε προαγωγή και τώρα ήταν αρχηγός σε πολύ σημαντικές αποστολές που πάντα τις έβγαζε εις πέρας με μεγάλη επιτυχία και αυτό τον έκανε τόσο ευτυχισμένο και εμένα τόσο υπερήφανη για εκείνον.
Όσο για μένα, το να βρω κάτι που θα μου έδινε νόημα στην καινούργια μου ζωή ήταν πραγματικά κάτι πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Μετά απο πολύ καιρό μια ιδέα του Έντουαρτ ήρθε σωτήρια την πιο κατάλληλη στιγμή. Βρήκαμε μαζί έναν τεράστιο χώρο και μετά απο πολύ κόπο και προσπάθεια χαλώντας τα ¾ της περιουσίας μου φτιάξαμε μια τεράστια και επικίνδυνη πίστα αγώνων που όμοια της δεν υπήρχε και πολύ σύντομα έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο της ταχύτητας που ερχόντουσαν απο όλα τα μέρη του κόσμου μόνο και μόνο για βιώσουν αυτήν την μοναδική εμπειρία και έτσι ανέβηκε γρήγορα στην κατάταξη των αγωνιστικών πίστεων και αυτό με έκανε πολύ ευτυχισμένη όμως ακόμα και αυτό δεν ήταν αρκετό ούτε για μένα αλλά ούτε και για τον Έντουαρτ που είχαμε συνηθίσει διαφορετικό είδος αγώνων. Πολλά βράδια όταν βαριόμασταν παίρναμε τα αγωνιστικά μας αυτοκίνητα και τρέχαμε στους δρόμους κάνοντας αγώνα μεταξύ μας για να ξεδώσουμε και έτσι καταφέρναμε να ισορροπούμε τις ανάγκες μας.
Όσο για τους υπόλοιπους ο κάθε ένας κέρδισε ότι ακριβός του άξιζε. Στην αρχή είχα σχεδιάσει πρώτα να φυγαδεύσω τον Έντουαρτ και μετά να ξεκινήσω την εκδίκηση μου αλλά το πείσμα του Έντουαρτ να μείνει κοντά μου μέχρι το τέλος αποδείχτικε τελικά πολύ καλή λύσει και για τους δύο μας.
Απο την μια ο Έντουαρτ μου έδειξε τι πραγματικά είχε καταφέρει μέχρι τώρα και όταν τον είδα να μπαίνει στον κύκλο με τόσο δυναμισμό και αποφασιστικότητα με έκανε να τον ερωτευτώ περισσότερο, αν ήταν ποτέ αυτό δυνατόν και απο την άλλη ο ίδιος ένιωσε τέτοια ικανοποίηση που του ανέβασε το ηθικό και μπόρεσε να δει την ζωή με άλλο μάτι.
Ξεκινήσαμε πρώτα απο τον Ρεηζερ προκαλώντας τον όπως ήταν το αρχικό του σχέδιο, βάζοντας μαζί τους ένα βαρβάτο στοίχημα δέκα εκατομμυρίων δολαρίων και ξεκινήσαμε μαζί για να φτάσουμε στο τοπ 15 της μαύρης λίστας.
Μπήκε στο τέλος την μαύρης λίστας και άρχισε να βγάζει απο την μέση έναν έναν τους στόχους του για να φτάσει στην πρώτη κατάταξη ώστε να αντιμετωπίσει τον ίδιο και τα κατάφερε με μεγάλη ευκολία προσπαθώντας να γίνει ο Most Wanted όμως πριν καλά καλά αρχίσει ο Ρέηζορ του έστησε παγίδα και του πήρε το αμάξι μέσα απο τα χέρια για να τον εκνευρίσει, όμως ούτε αυτό ήταν αρκετό για εκείνον και έτσι συνεχίσαμε μαζί πιο δυναμικά σαν μια γροθιά και τους βάλαμε τα γυαλιά και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε τα καταφέραμε.
Αφού ξεκλήρισε ολόκληρη την λίστα έφτασε στον τελευταίο του αγώνα με τον Ρεηζερ και άφησε τον εαυτό του να δείξει σε όλους μας όλο το εύρος της αγωνιστικής του ικανότητας και κανείς μας δεν πίστευε τελικά το πόσο ικανός είχε γίνει μέσα σε τόσο μικρό διάστημα, όμως ακόμα και αυτό δεν θα ήταν ποτέ αρκετό ώστε να τον αφήσω να μπει σε μια τόσο βρόμικη ζωή που θα του έκαιγε την ψυχή όπως ακριβός είχε κάψει την δική μου.
Μόλις ο αγώνας τελείωσε με νικητή τον Έντουαρτ, ο Ρέηζερ τα πήρε πολύ άσχημα και πήγε να τον κοντράρει για να μην του δώσει το αντίτιμο, εκείνη την στιγμή μπήκα στην μέση και ακινητοποίησα όλη του την ομάδα δείχνοντας τους το σήμα μου, ενώ οι σειρήνες της αστυνομίας έκαναν εκείνη την στιγμή την εμφάνηση τους, φυσικά ο Κρος που ήταν επικεφαλής αυτής της αποστολής ήταν πολύ κοντά μας περιμένοντας το σύνθημα μου και όταν άκουσα τις σειρήνες και τα ελικόπτερα της αστυνομίας, πήγα κοντά στον Ρεηζερ και απαίτησα να δώσει στον Έντουαρτ τα λεφτά και τα κλειδιά του αμαξιού του σαν έπαθλο για την νίκη του. Φυσικά εκείνος στην αρχή πήγε να το σκάσει αλλά πολύ σύντομα τον ακινητοποίησα και παίρνοντας τα κλειδιά απο το χέρι του τα πέταξα στον Έντουαρτ λέγοντας του να φύγει.
Στην αρχή δεν με άφηνε μόνη μου με όλους αυτούς και έτσι γύρισα την ματιά μου και κοιτάζοντας τον πολύ άγρια του υπενθύμισα το τρίτο του μάθημα.
«φύγε τώρα» φώναξα δυνατά και μόλις είδε τα περιπολικά να μας πλησιάζουν τελικά υποχώρησε και έφυγε.
Όταν πλησίασε ο Κρος με την Σάνια κοντά μου για να παραλάβουν τον Ρέηζορ προσπάθησε να να καταλάβει ποιος ήταν πίσω απο όλα αυτά αλλά ποτέ δεν του αποκάλυψα ποιος ήταν ο Most Wanted και αυτό τον εκνεύρισε περισσότερο.
«Μπέλα πρέπει να μου πεις ποιος κρύβετε πίσω απο όλα αυτά»
«τελείωσε Κρος δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε εδώ, ξέχνα τον Most Wanted και ετοιμάσου να παγιδεύσουμε τον Βενσετο για να τελειώνουμε με όλα αυτά»
«ξέρεις ότι δεν θα το αφήσω έτσι αυτό και πολύ φοβάμαι ότι πίσω απο όλα αυτά κρύβεις τον Έντουαρτ»
«όταν βρεις ποιος κρύβετε πίσω απο όλα αυτά δώσε τα χαιρετίσματα μου» του είπα γελώντας και πήγα στο αυτοκίνητο φεύγοντας χωρίς άλλες εξηγήσεις.
Ο Κρος όμως δεν τα παρατούσε και έστειλε όλες τις μονάδες να κυνηγήσουν τον Έντουαρτ και εκείνος κατάφερε με μεγάλη ευκολία να τους ξεπεράσει και να κρατήσει την ταυτότητα του Most Wanted κρυφή για πάντα.
Όταν όλα ξεκαθάρισαν με τον Ρέηζορ ήρθε η σειρά του Βενσέτο εκεί όμως δεν τον άφησα να ανακατευτεί γιατί ήξερα ότι ο Βενσέτο μαθαίνοντας τα νέα του Ρεηζορ αργά η γρήγορα θα έκανε την κίνηση του να βγάλει τον Έντουαρτ απο την μέση και αυτό δεν θα το άφηνα στην τύχη του. Αφού εξασφάλισα την φυγή του κανόνισα την μεγάλη μέρα με τον Βενσέτο και ταυτόχρονα έκανα μια δελεαστική πρόταση στον Τζεηκ για να ξεμπερδεύω και με αυτόν.
Όταν του δήλωσα ότι έχω σκοπό να ρευστοποιήσω όλη μου την περιουσία ο Τζέηκ άρχισε να τρίβει τα χέρια του απο χαρά γιατί αμέσως κατάλαβε ότι είχα σκοπό να βγω απο το παιχνίδι μια και καλή και έτσι δέχτηκε με μεγάλη προθυμία να του πουλήσω ότι είχα και να μην πει σε κανέναν τίποτα γι αυτό και επιπλέον να μου δώσει το διαζύγιο που ουσιαστικά δεν θα του ήταν σε τίποτα πλέον χρήσιμο.
Όλα είχαν γίνει όπως τα σχεδιάσαμε και η μεγάλη μέρα δεν άργησε να έρθει, ο Βενσέτο δεν ήταν όμως χαζός και έτσι αυτό μου έδινε μεγαλύτερο αβαντάζ για να σχεδιάσω τον ίδιο μου τον ‘θάνατο’ με ευκολία.
Τις επόμενες μέρες φυγάδευσα τον Έντουαρτ για να μην διακινδυνεύσει την ζωή του μέχρι να καταφέρουμε να παγιδεύσουμε τον Βενσετο και ταυτόχρονα άρχισα να οργανώνω και την δική μου διαφυγή για να είμαι έτοιμη να φύγω ακριβός την στιγμή που όλα θα ήταν έτοιμα.
Όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο μου και φυσικά με πολύ υποστήριξη απο τον 16 βρέθηκα πολύ γρήγορα για μια ακόμα φορά στην ζεστή αγκαλιά του Έντουαρτ ζώντας απο την αρχή το όνειρο μας.
Μέσα σε έναν μήνα μου έκανε πρόταση γάμου όπως μόνο εκείνος θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί και παντρευτήκαμε την ίδια μέρα κάτω απο το μαγικό φως του ηλιοβασιλέματος με μοναδικό φίλο και κουμπάρο μας ποιον άλλον τον 16 που ήταν απο την αρχή μέχρι και το τέλος δίπλα μας υποστηρίζοντας μας με όλη του την ψυχή.
«Μπέλα?»
«μμμμ» είπα χουζουρεύοντας στην αγκαλιά του
«θέλω το απόγευμα να πάμε κάπου»
«που?» τον ρώτησα περίεργη γυρίζοντας να τον αντικρίσω
«έχω βρει ένα υπέροχο μέρος για να κάνουμε αγώνα και σκέφτηκα ότι θα ήθελες να σου το δείξω»
«βρήκες μέρος εσύ για αγώνα που δεν έχω βρει ακόμα εγώ?»
«μμχχμμ και είμαι σίγουρος ότι θα ξετρελαθείς»
«τι ώρα λες να το σκάσουμε?»
«νωρίς»
«γιατί?»
«θα δεις μην είσαι τόσο ανυπόμονη» γύρισα όλο μου το κορμί προς το μέρος του και τον κοίταξα περίεργα
«κάτι μαγειρεύεις εσύ»
«και να μαγειρεύω δεν θα το μάθεις ποτέ»
«νομίζεις» του είπα απειλητικά και έφερα το κορμί μου κοντά του
«δεν περνάνε σε μένα αυτά ζουζουνα» είπε και άρπαξε τα χέρια μου πριν κάνω οτιδήποτε
«και ποιος το λέει αυτό?»
«εγώ» είπε και μου σφράγισε το στόμα με ένα μοναδικό φιλί και με έκαψε ολόκληρη
«μμμμμ μάλλον βλέπω να πηγαίνουμε κατευθείαν στον αγώνα»
«μμμμ δεν νομίζω» είπε και έκανε να σηκωθεί απο το κρεβάτι
«εεεε που πας δεν νομίζω να τολμήσεις να με αφήσεις έτσι» του είπα και τον τράβηξα πάλι στο κρεβάτι ανεβαίνοντας απάνω του κρατώντας τα χέρια του πάνω απο το κεφάλι του και άρχισε να γελάει
«σήκω γιατί δεν θα προλάβουμε και πρέπει να είμαι σε μια ώρα στο σημείο συνάντησης αλλιώς τα παιδιά θα με τρελάνουν με την γκαζούρα τους πάλι»
«ας πρόσεχες να μην με προκαλούσες» του είπα ανασηκώνοντας τα φρύδια μου
«Μπέλα έτσι όπως το πας θα χάσω την δουλειά μου»
«εγώ ελπίζω να χάσεις τα μυαλά σου» του είπα καθώς τον φίλαγα και εκείνος ξέσπασε στα γέλια
«αυτά τα έχω χάσει προ πολλού» είπε πιο παθιασμένα κόβοντας το γέλιο του και άρχισε να ανταποκρίνεται στο φιλί μου με περισσότερο πάθος και αφήνοντας τα χέρια του με έπιασε απο την μέση και με γύρισε για να είμαι απο κάτω.
«νόμιζα ότι θα αργούσες στην δουλειά σου» τον πείραξα και γύρισε και με κοίταξε μέσα στα μάτια
«είσαι εσύ μια» είπε και άρχισε πάλι να με φιλάει απαιτητικά
Τα χέρια του άρχισαν να εξερευνούν το κορμί μου και τα βογκητά μου τον έκαναν τα τρελαθεί τόσο πολύ που δεν άντεχε να μείνει άλλο χωρίς να με νιώθει. Μόλις ένιωσε την υγρασία μου τρελάθηκε περισσότερο και με έναν αναστεναγμό μπήκε μέσα μου με μια απότομη κίνηση που με έστειλε στον έβδομο ουρανό.
«πως γίνετε κάθε πρωί να είσαι τόσο υγρή?» με ρώτησε παρασυρμένος απο το πάθος τους χωρίς να σταματάει να με φιλάει
«σε βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου» είπα με κόπο μέσα απο τα βογκητά μου και τον ένιωσα να τρέμει απο την έξαψη καθώς επιτάχυνε τον ρυθμό του.
Πέρασα τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά του και τον έφερα πιο κοντά μου και εκείνος αμέσως άρχισε να παίζει και να δαγκώνει της ρώγες μου που ήταν τόσο σκληρές που ακόμα και η παραμικρή του επαφή μου θόλωνε το μυαλό μου και ξύπναγε τις αισθήσεις μου σε βαθμό να μου είναι αδύνατον να τον αφήσω να φύγει απο την αγκαλιά μου, τον ήθελα κάθε μέρα κοντά μου δίπλα μου να νιώθω την ανάσα του στο πρόσωπο μου να με μαγεύει με τον τρόπο που μόνο εκείνος ήξερε.
Πολύ γρήγορα έφτασα στα όρια μου και εκείνος καταλαβαίνοντας το άρχισε να μου χαρίζει μεγαλύτερη απόλαυση κάνοντας της κινήσεις του πιο γρήγορες και πιο βαθιές για να με ευχαριστήσει. Ήξερε την κάθε σπιθαμή του κορμιού, διάβαζε την κάθε μου ανάγκη μόνο με ένα βλέμμα ή έναν αναστεναγμό και πάντα με έβαζε πάνω απο εκείνον.
Τα συναισθήματα που μοιραζόμασταν ήταν μοναδικά και κάθε μέρα με έκαναν να νιώθω ότι πραγματικά όλα αυτά ήταν ένα όνειρο που μια μέρα θα ξύπναγα και θα τα σκόρπιζε ο άνεμος αφήνοντας πίσω του μόνο το κενό διαλύοντας με.
Καταλαβαίνοντας ότι εγώ βρισκόμουν αλλού άρχισε να ανησυχεί και προσπάθησε να με επαναφέρει στην πραγματικότητα αλλά δεν τον άφησα να σταματήσει γιατί δεν ήθελα να χάσω αυτήν την στιγμή και γυρίζοντας τον άρχισα να επιταχύνω τον ρυθμό μου για να τελειώσουμε μαζί.
Την στιγμή που τον ένιωσα να φτάνει στα όρια του έσκυψα και πάνω στα χείλια του ψιθύρισα την λέξη σ’ αγαπώ σφραγίζοντας την με το φιλί που έφερε την κορύφωση μας.
Φέρνοντας με στο πλάι παλεύοντας να βρει την αναπνοή του με κοίταξε στα μάτια εξερευνώντας τις σκέψεις μου.
«Μπέλα μου τι συμβαίνει?» με ρώτησε με αγωνία και εγώ κρύφτηκα στην αγκαλιά του χαϊδεύοντας απαλά το στερνό του
«συγνώμη με παρέσυραν οι σκέψεις μου»
«θέλεις να το συζητήσουμε?» κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου προσπαθώντας με κόπο να διώξω τα δάκρυα που είχα έρθει απειλητικά για να χαλάσουν αυτό το υπέροχο πρωινό.
«μπορείς να μείνεις σήμερα εδώ?» τον ρώτησα παραπονιάρικα
«ξέρεις ότι πρέπει να πάω στην δουλειά αλλά αν θες μπορώ να γυρίσω νωρίτερα»
«εντάξει» είπα μόνο και γύρισα για να σηκωθώ απο το κρεβάτι αλλά δεν με άφησε να φύγω
«Μπέλα τι συμβαίνει?» με ρώτησε πιο μαλακά φυλακίζοντας με στην αγκαλιά του
«απλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι όλα αυτά είναι απλά ένα όνειρο και φοβάμαι μην ξυπνήσω»
«ποτέ δεν θα σε αφήσω» είπε κοιτώντας με σοβαρά μέσα στα μάτια
«φοβάμαι μην σε αφήσω όμως εγώ»
«γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο?»
«δεν ξέρω Έντουαρτ είναι τόσο εξωπραγματικά όλα αυτά για μένα»
«είναι όμως δικιά σου επιλογή»
«ναι και ελπίζω να έκανα την σωστή»
«και γνώμη να αλλάξεις το ξέρεις ότι εγώ θα σε ακολουθήσω όπου και να πας»
«το ξέρεις ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να σου επιβάλω μια τέτοια ζωή»
«Μπέλα πότε θα καταλάβεις ότι η ζωή μου είναι μαζί σου και ότι δεν μου επιβάλεις τίποτα?»
«Έντουαρτ» είπα κλείνοντας τα μάτια γέρνοντας στην αγκαλιά του
«σσσσς δεν θέλω να πεις τίποτα άλλο, πήγαινε να ετοιμαστείς και μην μείνεις πάλι μέσα η ζωή είναι εκεί έξω και σε περιμένει, εντάξει?»
«εντάξει» είπα και αφήνοντας ένα απαλό φιλί πάνω στο στήθος του σηκώθηκα να κάνω ένα ντουζ για να ανασυγκροτηθώ.
Την στιγμή όμως που άκουσα την πόρτα να κλείνει ένιωσα σαν να έσπασε κάτι μέσα μου και τα δάκρυα κύλισαν καυτά στα μάγουλα μου. Δεν είχα ιδέα πόσο ώρα καθόμουν εκεί κλαίγοντας για όλα όσα είχα κάνει και ακόμα χειρότερα για όσα αρνιόμουν να κάνω για εκείνον.
Το απόγευμα γυρίζοντας στο σπίτι βρήκα ένα μεγάλο πακέτο να με περιμένει έχοντας απάνω μια κάρτα.
«θέλω να σε δω να το φοράς» ήταν οι μόνες λέξεις που έγραφε και όλο περιέργεια άνοιξα το πακέτο και βρήκα μέσα ένα αέρινο άσπρο φόρεμα και χαμογέλασα.
Το φόρεσα και καθώς τον περίμενα με είχε πιάσει μια περίεργη αγωνία για το τι είχε σκαρώσει όμως το τηλεφώνημα του μου έκοψε την σκέψη και έτρεξα να το σηκώσω με κομμένη την ανάσα.
«είσαι έτοιμη?»
«απο την μέρα που γεννήθηκα» του απάντησα και γέλασε
«τότε πάρε το αμάξι και ακολούθησε την πορεία που θα σου στείλω»
«εσύ που είσαι?»
«είμαι ήδη στο σημείο συνάντησης και σε περιμένω»
«τότε ξεκινάω» του είπα και καθώς έκλεισα το τηλέφωνο έτρεξα να πάω στο γκαραζ και εκεί με περίμενε μια μεγαλύτερη έκπληξη.
Όταν αντίκρισα το παλιό μου αμάξι δάκρυα κύλισαν στα μάτια μου και ασυναίσθητα άρχισα να το χαϊδεύω με τα δάχτυλα μου σαν να ήταν το πιο πολύτιμο μαργαριτάρι που ήταν διαλεγμένο μόνο για μένα.
Μπαίνοντας μέσα βρήκα άλλο ένα σημείωμα που έλεγε
«θέλω να σε δω και πάλι να πετάς» και βάζοντας μπρος την μηχανή άρχισα να πατάω με μανία το γκάζι για να βρεθώ κοντά του.
Όταν έφτασα στο σημείο συνάντησης έπαθα μεγαλύτερη πλάκα βλέποντας την BMW που είχε προκαλέσει τον Ρεηζορ και την στιγμή που πήγα να σταματήσω πάτησε το γκάζι και ξεκίνησε την νέα του πορεία ανοίγοντας την σύνδεση.
«θα τα πούμε στο τερματισμό πάρε θέση» είπε και άκουγα το χαμόγελο του.
Πήρα θέση και πηγαίνοντας δίπλα του γύρισα και τον κοίταξα κατεβάζοντας το τζάμι και έκανε και εκείνος το ίδιο.
«πότε θα μου πεις τι σκαρώνεις?»
«στον τερματισμό» είπε και ξεκίνησε αφήνοντας με πίσω με ένα γελάκι και πάτησα το γκάζι για να τον φτάσω πριν προλάβει να πάρει κεφάλι.
Η πορεία που είχε σχεδιάσει ήταν απο τις πιο αγαπημένες μου και πριν τον τερματισμό είχε κομμένη γραμμή που ήμουν σίγουρη ότι είχε βρει τον χαλασμένο δρόμο που του έκρυβα τόσο καιρό και αυτό με έκανε να γελάσω. Την στιγμή που φτάναμε στον τερματισμό πριν το άλμα άνοιξε την σύνδεση και άκουσα να παίζει το αγαπημένο μου κομμάτι και τρελάθηκα.
«νόμιζες ότι δεν θα το ανακάλυπτα?» είπε γελώντας
«δεν μου έχεις θυμώσει?»
«κάποιος το βράδυ θα τιμωρηθεί γι αυτό άλλα προς το παρόν θέλω να σε δω να το περνάς ταυτόχρονα μαζί μου»
«τότε προσπάθησε να με φτάσεις» του είπα και ετοιμάστηκα για το νίτρο παίρνοντας την αριστερή μεριά που ήταν πιο επικίνδυνη για να περάσει εκείνος με περισσότερη ασφάλεια
«δεν παίζεις τίμια»
«γιατί?»
«με βάζεις να περάσω απο την πιο κοντινή απόσταση»
«απο πότε ξέρεις για αυτό το άλμα»
«έχει σημασία?»
«δεν ξέρω απλά σε βλέπω πολύ σίγουρο» για μια στιγμή δεν μίλησε και την στιγμή που πατήσαμε το νίτρο για να προετοιμαστούμε να περάσουμε απέναντι το άλμα, μου είπε
«Μπέλα θέλω να κλείσεις τα μάτια σου»
«τα έχω κλειστά»
«και με το χέρι στην καρδιά» συνέχισε
«ναι?» και συνέχισε ακριβός με τους στοίχους του τραγουδιού να μου λέει
«θέλω να μου κάνεις την τιμή να με επαναφέρεις στην ζωή» σάστισα για μια στιγμή και άνοιξα τα μάτια μου για να προετοιμαστώ για την πρόσκρουση.
Την στιγμή που κατάφερα να ισορροπήσω το αυτοκίνητο το ακινητοποίησα και βγήκα έξω πηγαίνοντας κοντά του.
«τι είναι ολα αυτά?» του είπα με τρομερή περιέργεια και εκείνος γονάτισε μπροστά μου και βγάζοντας ένα μικρό κουτάκι απο την τσέπη του το άνοιξε και με κοίταξε στα μάτια
«Ιζαμπέλα Σουαν είσαι το μοναδικό πλάσμα στον κόσμο που με κάνει να νιώθω ζωντανός, που με κάνει να νιώθω ότι υπάρχω, είσαι το μοναδικό πλάσμα στον κόσμο που με έμαθε τι θα πει αγάπη και σ’ αγαπώ με όλη την δύναμη της καρδιά μου. Ιζαμπέλα Σουάν, υπόσχομαι να σε αγαπώ κάθε στιγμή του για πάντα.Θα μου κάνεις την εξαιρετική τιμή να με παντρευτείς?»
«Έντουαρτ» είπα με ανοιχτό το στόμα χωρίς να ξέρω τι να απαντήσω. Ο Έντουαρτ περίμενε με αγωνία την απάντηση μου και διαβάζοντας τον δισταγμό άρχισε να απογοητεύετε και να χαμηλώνει τα μάτια.
Αμέσως ένιωσα άσχημα γι αυτό και γονάτισα μπροστά του παίρνοντας το πρόσωπο τους στα δύο μου χέρια.
«σ’ αγαπώ με όλη την δύναμη της καρδιά μου και αυτό δεν μπορεί κανένας και τίποτα, ποτέ να καταφέρει να το αλλάξει. Για μένα πάντα ήσουν και θα είσαι το πιο ανεξίτηλο κομμάτι της ζωής μου που δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ απο την καρδιά μου..... με κοίταξε με απορία μέσα στα μάτια χωρίς να καταλαβαίνει τον λόγο που του τα έλεγα όλα αυτά και έγειρα το πρόσωπο μου πιο κοντά του κοιτώντας τον βαθιά μέσα στα μάτια .... ήσουν είσαι και θα είσαι πάντα ο βασιλιά της καρδιάς μου και εφόσον πλέον έχουμε το σωστό παλάτι που πάντα αναζητούσαμε για να φωλιάσουμε τον έρωτα μας τότε ναι δέχομαι για πάντα να γίνω η βασίλισσα της δικής σου καρδιάς» του ολοκλήρωσα την πρόταση μου και με άρπαξε στην αγκαλιά του αφήνοντας έναν αναστεναγμό.
«ξέρεις ότι με τρόμαξες για μία στιγμή» με κατηγόρησε και εγώ του χαμογέλασα
«πως μπορώ να σου αρνηθώ? .... του είπα ειλικρινά ... αφού το μόνο θέλω είναι να είμαι πάντα μαζί σου»
«σ’ αγαπάω Μπέλα θέλω πάντα να το θυμάσαι. Αν σε χάσω σίγουρα θα τρελαθώ»
«και εγώ σ’ αγαπάω Έντουαρτ μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό» με κοίταξε στα μάτια για άλλη μια φορά προσπαθώντας να βρει κάτι στα μάτια μου που θα του δήλωνε κάποιον δισταγμό και δεν τον αδικώ ιδίως μετά την πρωινής μας κουβέντα αλλά δεν βρήκε τίποτα εκεί γιατί ότι του είπα το ένιωθα πραγματικά
«είσαι σίγουρη γι αυτό?»
«ποτέ δεν ήμουν πιο σίγουρη στην ζωή μου» του είπα και τότε μου πέρασε το μονόπετρο που είχε μέσα στο κουτάκι στο δάκτυλο μου και χαμογελώντας αφού πρώτα το φίλησε γύρισε την ματιά του σε μένα και μου είπε με σιγουριά
«τότε πάμε»
«που?»
«θα δεις» είπε και γελώντας με έβαλε ξανά στο αυτοκίνητο μου
«Έντουαρτττττ» παραπονέθηκα εγώ
«άλλη μια στάση και μετά θα πάμε σπίτι να σε τιμωρήσω που μου έκρυψες αυτό το φοβερό σημείο» είπε και γέλασα με την καρδιά μου
Όταν φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής δεν πίστευα στα μάτια μου, είχε σχηματίσει μπροστά απο το κύμα με κόκκινα τριαντάφυλλα μια καρδιά και δίπλα ακριβός καθόταν ένας παπάς και ο μοναδικός μας φίλος ο 16 και μας περίμεναν για να τελέσουμε την τελετή.
Όταν ήρθε και μου άνοιξε την πόρτα τον κοίταξα με λατρεία στα μάτια και μου άπλωσε το χέρι του για να με βοηθήσει να βγω απο το αυτοκίνητο μου, εγώ το δέχτηκα ακόμα σοκαρισμένη απο όλη αυτήν την μαγεία και όταν βγήκα τον αγκάλιασα με δάκρυα στα μάτια.
«σήμερα ξεκινάμε την νέα μας ζωή και θέλω μόνο να μου χαμογελάς» είπε γλυκά κοντά στο αφτί μου και το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να του νεύσω την στιγμή που μου άφηνε ένα απαλό φιλί στο στόμα.
Με έχωσε στην αγκαλιά του και με τράβηξε προς το μέρος της καρδιάς και όταν με έβαλε να σταθώ στο κέντρο της γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας μου και ο παπάς ξεκίνησε την τελετή, εγώ είχα μάτια μόνο για εκείνον και την στιγμή που με ρώτησε ο παπάς αν δέχομαι δεν το κατάλαβα και ο Έντουαρτ γέλασε απαλά κάνοντας μου νόημα και με κόπο είπα «ναι» χωρίς να αποχωριστώ την ματιά του, μόλις ήρθε η σειρά του και εκείνος κοιτώντας με στα μάτια είπε με βαθιά φωνή το δικό του «ναι» απο συγκίνηση.
Οι όρκοι μας ήταν απλή και όταν ο παπάς μας ανακοίνωσε και επίσημα ανδρόγυνο εκείνος έβαλε απαλά το χέρι του πάνω στο μάγουλο μου και με φίλησε τόσο τρυφερά που η καρδιά μου έχασε τους χτύπους της και αμέσως μετά άρχισε να καλπάζει σαν τρελή. Σε όλη την τελετή βρισκόμουν σε έναν άλλο κόσμο πλασμένο μόνο για εμένα και εκείνον και ένιωθα ότι όλα απο εδώ και πέρα θα πάνε καλά και θα ζήσουμε αυτό το όνειρο που ήταν πλασμένο μονό απο εμάς τους δύο για μας τους δύο.
Εκείνο το βράδυ ο έρωτας μας ήταν μοναδικός και με έκανε να νιώσω ότι εκείνη την ημέρα γινόμουν για πρώτη φορά στην ζωή μου γυναίκα, η δική του γυναίκα.
Η ζωή μας απο εκείνη την ημέρα έγινε πιο φυσιολογική και ομαλή και αφού φτιάξαμε και την πίστα αγώνων είχα και εγώ να ασχολούμαι με κάτι ώστε να νιώθω ότι βρίσκομαι κάπου στην μέση της διαδρομής, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα νεύρα μου να ηρεμήσουν και μήνα με τον μήνα ο γιατρός μου μείωνε τις δώσεις των φαρμάκων μέχρι που τελικά τα έκοψα τελείως κάνοντας μόνο συνεδρίες μαζί του.
Μετά απο έναν χρόνο και αφού η κατάσταση μου παρέμενε σταθερή ο γιατρός μας έδωσε το ελεύθερο για να κάνουμε παιδί και αμέσως πήραμε την απόφαση να προσπαθήσουμε. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περιμέναμε και η απογοήτευση που ένιωθα γρήγορα άρχισε πάλι να με κάνει να πέφτω σε κατάθλιψη αλλά δεν τόλμαγα να το ομολογήσω γιατί ήθελα πάρα πολύ να του χαρίσω ένα παιδί και ήξερα ότι ο μόνος τρόπος για να το πετύχω θα ήταν να μείνω καθαρή απο τα φάρμακα.
Μετά απο 3 αποβολές και μεγάλη συμπαράσταση απο τον Έντουαρτ κατάφερα να ηρεμήσω και να μείνω για τέταρτη φορά έγκυος άλλα δεν τόλμησα να πω τίποτα σε εκείνον πριν σιγουρευτώ ότι αυτήν την φορά όλα θα πάνε καλά.
Εκείνος πάντα μου έλεγε ότι το μόνο που τον ένοιαζε ήταν εγώ και ότι ακόμα και αν δεν κάναμε πότε παιδί δεν θα άλλαζε για εκείνον τίποτα αλλά εγώ το ήθελα τόσο πολύ που δεν τον άφηνα με πείσει.
Μόλις άκουσα το ξυπνητήρι έκλεισα τα μάτια και πήρα μια βαθιά αναπνοή περιμένοντας να ξυπνήσει και ότι γύρισε να κλείσει το ξυπνητήρι με κράτησε πιο σφιχτά στην αγκαλιά του δίνοντας μου ένα γλυκό φιλί στον ώμο μου για να με ξυπνήσει και εγώ γύρισα και χουζούρεψα στην αγκαλιά του νευρική χωρίς να ξέρω πως να ξεκινήσω, ήθελα τόσο να του το πω.
«Μπέλα καρδιά μου τι συμβαίνει?» με ρώτησε με αγωνία νιώθοντας την αγωνία μου
«καλημέρα» του είπα γλυκά χαμογελώντας του
«καλημέρα βασίλισσα μου... που αποκρίθηκε χαμογελώντας μου και με έχωσε μέσα στην αγκαλιά του .... φαίνεσαι ξενυχτισμένη είσαι καλά?» κούνησα το κεφάλι δαγκώνοντας τα χείλια μου και με ανάγκασε για άλλη μια φορά να τον κοιτάξω
«θέλω να σου πω κάτι αλλά δεν ξέρω πως» είπα τελικά και εκείνος ανησύχησε περισσότερο
«Μπέλα μην με σκας σε παρακαλώ αφού το βλέπω ότι κάτι συμβαίνει γιατί δεν μου το λες?»
«θα σου το πω αλλά σε παρακαλώ να μείνεις ψύχραιμος εντάξει?»
«τώρα με ανησυχείς περισσότερο, Μπέλα τι συμβαίνει?» είπε πιο αυστηρά
«εχθές πήγα στον γιατρό και μου έδωσε αυτά» του είπα και γυρίζοντας προς το κομοδίνο μου έβγαλα τον φάκελο απο το ντουλάπι και του τον έδωσα για να το δει. Εκείνος αμέσως ανασηκώθηκε και παίρνοντας τον φάκελο στα χέρια του γύρισε με κοίταξε και τον άνοιξε, όταν όμως είδε τις φωτογραφίες δεν κατάλαβε τι ακριβός έβλεπε και γύρισε την ματιά του πάλι σε μένα
«θα μου πεις τι συμβαίνει η θες να με τρελάνεις πρωινιάτικα?.... είπε άγρια και δεν είχε άδικο. Του χαμογέλασα ντροπαλά και παίρνοντας το χέρι του το έβαλα πάνω στην κοιλιά μου και τον κοίταξα με νόημα και όταν το κατάλαβε γούρλωσε τα μάτια μου και ψιθύρισε σαστισμένος ... εννοείς??»
«ναι» του είπα με ένα τεράστιο χαμόγελο και αμέσως με πήρε απαλά στην αγκαλιά του
«καρδιά μου» είπε αλλά ένιωσα την ανησυχία στην φωνή του
«ο γιατρός είπε ότι αυτήν την φορά θα πάνε όλα καλά..... με κράταγε στην αγκαλιά του αλλά δεν μίλαγε και αυτό με έφερε σε μεγαλύτερη ανησυχία ... Έντουαρτ?»
«τι είναι καρδιά μου» είπε προσπαθώντας να κρύψει τα δάκρυα του
«γιατί δεν λες τίποτα?»
«συγνώμη αλλά τα έχω λίγο χαμένα αυτό είναι όλο»
«θα τα καταφέρουμε αυτήν την φορά θα το δεις»
«θα τα καταφέρουμε» είπε και εκείνος και γέρνοντας πίσω με τράβηξε και με κράτησε στην αγκαλιά του και άκουγα την καρδιά του να καλπάζει
«φοβάσαι?»
«δεν θέλω να σε δω να πληγώνεσαι ξανά αυτό είναι όλο»
«δεν πιστεύεις ότι?»
«σσσς όλα θα πάνε καλά απλός μου ήρθε απότομα αυτό είναι όλο .... είπε και με το χέρι του με ανάγκασε να τον κοιτάξω ... αν είμαστε μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα» είπε πιο απαλά και κουνόντας το κεφάλι μου έπεσα στην αγκαλιά του και έμεινα εκεί για να πάρω δύναμη απο τα λόγια του.
Edward’ s turn
Οι δυσκολίες με την Μπέλα επιφανειακά είχαν περάσει και διανύαμε την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μας όμως η τελευταία της αποβολή ήταν και η πιο μοιραία και έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή μας.
Εκείνη άρχισε να γίνετε όλο και πιο απόμακρη και στο τέλος χάσαμε τελείως την επαφή μέχρι που μια μέρα βρήκα ένα σημείωμα στο μαξιλάρι της που μου έγραφε ότι με αγαπάει πολύ για να με τρελάνει περισσότερο και αυτό με έκανε να βγω εκτός εαυτού
Τι στο καλό? Όλα αυτά για το τίποτα? Πως τολμάει?
Ούρλιαζα ξανά και ξανά. Είχαμε περάσει τόσα πολλά για να τα παρατήσει έτσι? Δεν ξέρει με ποιον έχει μπλέξει και σίγουρα ήξερα πολύ καλά τι έπρεπε να κάνω για να την βρω και να την ξανακερδίσω πίσω. Αφού τακτοποίησα πρώτα το θέμα της δουλειάς μου και ξεκαθάρισα τα συνεσθήματα μου πήρα την απόφαση να προσπαθήσω να την βρω.
«16?»
«έλα ρε φίλε χρόνια και ζαμάνια πως και έτσι με θυμήθηκες?»
«έμαθες τι έγινε?»
«εννοείς για σένα και την Μπέλα?»
«ναι»
«ναι και λυπάμαι πάρα πολύ αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα ότι θα κράταγε για πολύ καιρό μακριά απο την παλιά της ζωή»
«αρά ξέρεις που είναι?»
«για να είμαι ειλικρινής όχι αλλά άκουσα ότι είδαν κάποια με την δικής οδήγηση στο Palmont City»
«μπορείς να με βάλεις στα κόλπα?»
«Έντουαρτ εκεί δεν ισχύουν όσα ξέρεις είναι πολύ πιο ζόρικα τα πράγματα και η αστυνομία έχει πάρει τα δικά της μέτρα για τους αγώνες τους και μην ξεχνάς ότι ο Κρος δεν έχει σταματήσει να ψάχνει ποιος έχει φάει τον Ρεηζορ»
«δεν με νοιάζει ο Κρος και κανένας άλλος θέλω να με βάλεις μέσα»
«είσαι σίγουρος Έντουαρτ αφού σε παράτησε γιατί το παλεύεις?»
«μπορείς να με βάλεις μέσα?»
«μπορώ αλλά να ξέρεις ότι μόνο αυτό μπορώ να κάνω γιατί είναι έξω απο τα δικά μου δικαιώματα και στην ουσία θα είσαι μόνος σου»
«τότε κάντο και ενημέρωσε με, ξεκινάω να μαζεύω τα πράγματα μου πάρε με στο κινητό για νεότερα»
«όπως νομίζεις εγώ πάντως σε προειδοποίησα»
«τα λέμε»
«γεια σου Έντουαρτ και να προσέχεις»
Δεν πέρασαν πολλές μέρες και ο 16 με ενημέρωσε ότι με είχε βάλει σε μια υπόθεση που είχε σχέσει με τους αγώνες που γινόντουσαν στο Carbon Canyon που ήταν κοντά στην πόλη που είχαν εντοπίσει την Μπέλα.
Όταν μπήκα στον αγώνα την είδα μπροστά μου τελείως αλλαγμένη και εκείνη βλέποντας το αυτοκίνητο κατάλαβε αμέσως ποιος ήμουν αλλά δεν με αποκάλυψε. Σήκωσε ψιλά την τσάντα με τα λεφτά για να μας δείξει το έπαθλο και έδωσε την εκκίνηση για να ξεκινήσουμε, όλοι ήταν στο ίδιο επίπεδο με μένα οπότε δεν με έπαιρνε να κάνω παιχνιδάκια και πάλεψα πολύ σκληρά να κερδίσω αυτόν τον αγώνα για να με βάλει στο σύστημα αλλά η κλίση του 16 άλλαξε τα σχέδια μου και τώρα θα έπρεπε να όχι μόνο να καταφέρω να κερδίσω τον αγώνα αλλά και να καταφέρω να ξεφύγω απο τα ιδικά όπλα που είχαν εδώ οι μπάτσοι για να ακινητοποιούν τα αμάξια και να συλλαμβάνουν αυτούς που συμμετέχων σε αυτούς τους αγώνες.
«Έντουαρτ αλλάξαν τα σχέδια»
«τι εννοείς?»
«στον τερματισμό σας περιμένουν τα περιπολικά για έφοδο, η τσάντα που κρατάει η Νίκη δεν έχει μόνο λεφτά άλλα και τα χαρτιά σας»
«ποια είναι η Νίκη και για ποια χαρτιά μιλάς?»
«ξέχασα να σου πω ότι το όνομα της της Μπέλας εδώ είναι Νίκη και τα χαρτιά που έχει στην τσάντα είναι όλα τα στοιχεία αυτών που συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα, όταν τερματίσεις άστην να σου την δώσει και φύγε χωρίς να την πάρεις μαζί σου»
«16 τι λες? Θες να την αφήσω στους μπάτσους?»
«ακριβός και αύριο θα δώσω εντολή να την βγάλουν»
«νόμιζα ότι δεν έχεις δικαιώματα εδώ»
«θες να μπεις στα κόλπα ή όχι»
«εντάξει τότε θα το κάνω αλλά»
«χωρίς αλλά πρέπει να τους εκνευρίσουμε για να σε δεχτούν στα κόλπα και Έντουαρτ?»
«πες το»
«η Μπέλα είναι με τον Νταριους»
«άρα κάτι ετοιμάζει»
«ακριβός γι αυτό πρέπει να την αφήσεις να την πιάσουν οι μπάτσοι και γι αυτό πρέπει να προσέχεις περισσότερο τώρα γιατί ο Κρος είναι στα γύρο μέρη και πιστεύω ότι έχει κάνει κόμμα με τον Ντάριους, έμαθε ότι η Μπέλα είναι εκεί και αργά ή γρήγορα περίμενε ότι θα εμφανιστείς και εσύ»
«θα έχω το νου μου, τώρα άσε με να να συγκεντρωθώ για να κερδίσω τον αγώνα»
«οκ σε αφήνω αλλά θυμήσου η Μπέλα εδώ έχει το όνομα Νική και η τσάντα που κρατάει είναι πολύ σημαντική, μόλις την πάρεις πάρε τα χαρτιά σου, τα δικά της και τα λεφτά και παρέδωσε τα χαρτιά των άλλων στην αστυνομία και όλα μετά θα έρθουν μόνα τους»
«οκ φίλε τα λέμε» είπα και έκλεισα την γραμμή τρέχοντας σαν τρελός για τον τερματισμό
Την στιγμή του τερματισμού έγινε ακριβός όπως τα είχε πει ο 16 και την στιγμή που η Μπέλα άφησε την τσάντα στο αυτοκίνητο ένας αστυνομικός την ακινητοποίησε και εγώ κλείνοντας το παράθυρο έφυγα πριν προλάβουν να με σταματήσουν.
Για αρκετές ημέρες γύριζα τα βράδια στους δρόμους περιμένοντας την ευκαιρία να τους πετύχω και πάλι για να ξεκινήσουμε το παιχνίδι και εκεί που οδηγούσα στο Carbon Canyon είδα ένα αυτοκίνητο απο πίσω μου να προσπαθεί να με προκαλέσει και απο τον καθρέφτη μου είδα ότι ήταν ο Κρος που γέλαγε αυτάρεσκα και άρχισα να τον προκαλώ για να με ακολουθήσει.
Άρχισε να παλεύει να με προσπεράσει και εγώ γέλαγα γιατί ήξερα πολύ καλά ότι δεν θα τα καταφέρει αλλά αυτό που με περίμενε πιο κάτω δεν το περίμενα και ξαφνικά βρέθηκα να έχω μπροστά μου ένα φορτηγό γεμάτο με σωλήνες και πριν προλάβω να σταματήσω έπεσα απάνω του αλλά με ελιγμό κατάφερα να ξεφύγω απο τους σωλήνες που άρχισαν να πέφτουν πάνω στο αμάξι.
Τότε ο Κρος άρπαξε την ευκαιρία και με ακινητοποίησε βγαίνοντας απο το αμάξι του απειλητικά.
«για που νομίζεις ότι το έβαλες τόσο γρήγορα?.....είπε κλείνοντας μου την πόρτα για να μην βγω απο το αμάξι .... νόμιζες ότι δεν είχα καταλάβει ότι ήσουν εσύ?»
«τι μας λες και αφού το είχες καταλάβει γιατί έκανες όλη αυτήν την φασαρία? Γιατί δεν με συνέλαβες όταν ήμασταν ακόμα στο Rockport?»
«για να σου πω εξυπνάκια» ξεκίνησε να πει αλλά εκείνη την στιγμή ο ήχος απο τις μηχανές των αμαξιών που μας πλησίαζαν του έκοψαν την φόρα και γύρισε προς αυτούς για να δει τι συμβαίνει
«δεν θυμάμαι να ζήτησα την δική σου βοήθεια Κροκ. Πως τολμάς να επεμβαίνεις στην δική μου περιοχή χωρίς την άδια μου?» του είπε ο Νταριους βγαίνοντας απο το αμάξι απειλητικά στον Κρος
«είναι Κρος και αυτός ο τύπος είναι απο άλλη πόλη»
«πέρασε πολύ καιρό μικρέ»
«όντως» του είπα αδιάφορα και γύρισε πάλι την ματιά του προς τον Κρος
«τι ποσό τον βαραίνει?»
«μου χρωστάει 150 χιλιάδες»
«Ντέηβητ κανόνισε με τον τύπο ..... είπε σε αυτόν που ήταν πίσω του και ο Κρος πήγε κοντά του για να εισπράξει το ποσό που του χρωστούσα εγώ απο τις ζημιές που είχα προκαλέσει στα περιπολικά απο την τελευταία μου καταδίωξη στο Rockport και ο Νταριους γύρισε πάλι σε μένα ... οπότε αυτό σκαρώνεις εσύ? ....... είπε αλλά πριν προλάβει να πει τίποτα άλλο το αυτοκίνητο της Μπέλας μας πλησίασε αρκετά και γύρισε την ματιά του σε εκείνη .... η Νίκη? μμμ αυτό και αν είναι ενδιαφέρον» είπε αυτάρεσκα με ένα χαμόγελο καθώς την έβλεπε να έρχεται νευριασμένα κοντά μας
«πως τολμάς να εμφανίζεσαι μπροστά μου?» είπε άγρια ερχόμενη καταπάνω μου έξαλλη αλλά ο Νταριους την έπιασε απο την μέση και την σταμάτησε
«οου οου οου»
«άφησε με» είπε πιο άγρια
«Νίκη προσπάθησε να κοντρολάρεις τον εαυτό σου» της είπε και έφερε το πρόσωπο του κοντά στον λαιμό της κοιτώντας τις αντιδράσεις μου.
Εκείνη την στιγμή άρχισα να βράζω μέσα μου αλλά δεν τους έκανα την χάρη να τους δείξω τίποτα.
«ακόμα δεν ξέρω τι έγινε εκείνο το βράδυ αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι μου χρωστάς ένα σοβαρό ποσό μετρητών. Εδώ γύρο άρχισε να γίνετε μεγάλη μάχη για την διεκδίκηση νέων περιοχών και πιστεύω ότι οι ικανότητες σου θα μου φανούν πολύ χρήσιμες και έτσι όπως βλέπω εγώ τα πράγματα μέχρι στιγμής σε έχω γλυτώσει δύο φορές απο μεγάλους μπελάδες και είναι ώρα να μου επιστρέψεις την χάρη. Νίκη τι λες να δείξεις στον παλιό σου φίλο τους δρόμους?» η Μπέλα που όλη αυτήν την ώρα άκουγε τον Νταριους με γυρισμένη την πλάτη προσπαθώντας να κοντρολάρει τον εαυτό της για να μην καρφωθεί εκείνη την στιγμή γύρισε προς τα εκείνον έξαλλη
«πρέπει να αστειεύεσαι έτσι?» είπε χάνοντας τα για μια στιγμή και πήγε κοντά του
«έχεις καλύτερη ιδέα? ... εκείνη κοίταξε μια φορά εμένα και μια εκείνον αλλά δεν μπόρεσε να πει τίποτα άλλο και τότε κατάλαβα τι εννοούσε ο 16 στο τελευταίο του τηλεφώνημα, αν τώρα αντιδρούσε μπροστά στον Νταριους θα προβοδωνόταν και αυτό δεν την σύμφερε και ο Ντάριους βλέποντας την σιωπή της συνέχισε .... τότε ας αρχίσουμε αμέσως τώρα .... είπε και γυρίζοντας προς τα εκείνη της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο και γύρισε πάλι την ματιά του σε μένα ... μην με απογοητεύσεις ξανά» είπε και γύρισε να πάρει το αμάξι του για να φύγει.
Εκείνη την στιγμή ήρθε ο συνοδηγός του και μου ζήτησε τα κλειδιά του αμαξιού μου και η Μπέλα ένευσε να του τα δώσω. Μόλις έφυγε και εκείνος και μείναμε μόνοι γύρισε και πήγε να μπει στο αμάξι της και πριν προλάβει να μπει την σταμάτησα και την ανάγκασα να γυρίσει προς τα μένα
«τι θες εδώ και γιατί προσπαθείς πάλι να καταστρέψεις την ζωή σου για το τίποτα?» είπε εκνευρισμένα και βουτώντας την απο τον σβέρκο άρχισα να την φιλώ χωρίς να της δίνω το περιθώριο να αντιδράσει.
Αμέσως ανταποκρίθηκε και έβαλε τα χέρια της μέσα στα μαλλιά μου φέρνοντας με πιο κοντά της και ανοίγοντας τα χίλια της άρπαξα την ευκαιρία και βάθυνα το φιλί μου για να της δείξω πόσο την θέλω δίπλα μου ότι και να γίνει.
Οι γλώσσες μπλέχτηκαν και άρχισαν τον πιο γλυκό και τον πιο τρελό χορό της ζωής μας κάνοντας τα κορμιά μας να ανταποκρίνονται στην πρόκληση αυτή. Χωρίς να χάνω χρόνο κατέβασα τα χέρια μου στην φούστα της και εκείνη στο φύλλο μου, της ανέβασα την φούστα και αφού της τράβηξα βίαια το σλιπάκι της κάνοντας το κομμάτια εκείνη εξτασιάστηκε και μου ξεκούμπωσε το παντελόνι και το κατέβασε με γρήγορες κινήσεις και εγώ αρπάζοντας την απο την μέση την τράβηξα κοντά μου σηκώνοντας την για να περάσει τα πόδια της γύρο απο την μέση μου.
Την ακούμπησα πάνω στο αμάξι και με βιασύνη μπήκα μέσα της να την νιώσω αναπληρώνοντας όλο αυτόν τον χαμένο χρόνο και εκείνη άφησε μια κραυγή να βγει απο τα χείλι της και άρχισε να με φιλάει απαιτητικά. Κάνοντας της κινήσεις μου πιο γρήγορες και πιο βίαιες άρχισα να την κάνω δική μου για άλλη μια φορά.
«πως τόλμησες να πάρεις για άλλη μια φορά την πρωτοβουλία να αποφασίσεις για την ζωή μου χωρίς να με ρωτήσεις?» της είπα άγρια καθώς επιτάχυνα τον ρυθμό μου και εκείνη σφιχτηκε περισσότερο απάνω μου συγκλονίζοντας όλος της το κορμί απο την ηδονή που ένιωθε απο το πάθος μου για εκείνη
«σ’ αγαπάω αλλά είχες δίκιο ... είπε με κόπο μέσα απο της βαθιές ανάσες που έπαιρνε παρασυρμένη απο το πάθος της .... δεν μπορώ να ζήσω μακριά απο αυτήν την ζωή» συνέχισε και έριξε το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου αφήνοντας άλλη μια κραυγή ευχαρίστησης
«και εγώ δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου» της είπα με κόπο προσπαθώντας να βρω την αναπνοή μου κάνοντας τον ρυθμό μου πιο γρήγορο
«δεν θέλω να σε καταστρέψω»
«δεν έχεις επιλογή» της είπα πιο άγρια και την ένιωσα να τρέμει στα χέρια μου και κατάλαβα ότι ήταν στα όρια της και εκείνη την στιγμή άρχισα να αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να εκφράσει όλο μου το πάθος μου για εκείνη φτάνοντας στα δικά μου όρια και την ένιωσα να συγκλονίζεται.
Άρχισα πάλι να την φιλάω απαιτητικά και με τράβηξε απο τα μαλλιά για να μπορέσει να πάρει μια αναπνοή και τότε και οι δύο φτάσαμε στο τέρμα του πάθους μας απελευθερώνοντας τα κορμιά μας και αφήνοντας την αισθήσεις μας να απολαύσουν όλο αυτό τον υπέροχο ταίριασμα του εσωτερικού μας κόσμου τελειώνοντας ταυτόχρονα χωρίς ανάσα.
Χωρίς να την αφήνω να ακουμπήσει τα πόδια της στο έδαφος την κράτησα στην αγκαλιά μου και έριξα το κεφάλι μου πάνω στον ώμος της και άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά φιλώντας με απαλά στον λαιμό.
«δεν πρόκειται να σε αφήσω να ορίσεις την ζωή μου όπως εσύ νομίζεις ότι είναι καλύτερη»
«Έντουαρτ δεν ξέρεις σε τι προσπαθείς να μπλέξεις»
«και εσύ δεν ξέρεις πως είναι η ζωή μου χωρίς εσένα» της είπα και απομακρύνθηκα απο κοντά της ξανακουμπώνοντας το παντελόνι μου γυρίζοντας της την πλάτη μου για να μπορέσω να ανασυγκροτηθώ και τότε ήρθε κοντά μου και με το χέρι της με γύρισε για να αντικρίσω την ματιά της
«και είσαι σίγουρος ότι θέλεις να ακολουθήσεις αυτόν τον τρόπο ζωής?» μου είπε με πόνο στα μάτια
«Μπέλα σου έχω αποδείξει ότι είμαι ικανός να ακολουθήσω αυτόν τον τρόπο ζωής και δεν υπολογίζω τίποτα μπροστά στο να σε χάσω πάλι» έβαλε το χέρι της απαλά πάνω στο μάγουλο μου και σβήνοντας την απόσταση που υπήρχε μεταξύ μας με αγκάλιασε και έβαλε το κεφάλι της να ακουμπήσει πάνω στο στερνό μου.
«μου έχει λείψει αυτός ο Έντουαρτ» είπε με ένα χαμόγελο
«και που καταλήγουμε?» απαίτησα να μάθω και γύρισε και με κοίταξε χωρίς να σβήνει το χαμόγελο της απο το πρόσωπο της
«πάμε έχεις πολλά να μάθεις» μου έκλεισε το μάτι και με πήρε απο το χέρι οδηγώντας με πάλι πίσω στο αμάξι αλλά εγώ την σταμάτησα γυρίζοντας την προς τα μένα
«για πάντα μαζί»
«μια γροθιά» τελείωσε την φράση μου και σφράγισε την υπόσχεση της με ένα φιλί.
