Όταν τελείωσα μαζί τους πέρασα απο το ποτάμι για να μπορέσω να ηρεμήσω με την δροσιά του νερού και μετά έτρεξα προς το σπίτι των Κάλεν για να τους φέρω σε επαφή με τον Έφραιμ.
«Μπέλα?» ρώτησε ο Έντουαρnτ όταν άκουσε τα βήματα μου
«ναι» είπα και πήγα κοντά του
Με κράτησε απο την μέση και με έφερε κοντά του φυλακίζοντας με στην αγκαλιά του
«γιατί είπες για τους Βολτούροι» είπε κατευθείαν μην μπορώντας να κρατήσει την περιέργια του και την ανησυχία του
«η Τζέην μαζί με τον Φέλιξ τον Ντιμίτρι και τον Άλεκ, ξεκινάνε αύριο για να δούν την κατάσταση στο Σιάτλ» γύρισε και με κοίταξε στα μάτια
«γιατί δεν μου το είπες εκείνη την στιγμή?»
«Έντουαρντ οι λύκοι δεν ξέρουν ότι μπορώ να ακούσω τις σκέψεις σου και θα σου ήμουν ευγνώμων αν δεν μου κάνεις ερωτήσεις μπροστά τους»
«πως να το ξέρω αυτό?»
«δεν σου λέω ότι έχεις άδικο απλά σου λέω γιατί δεν σου απαντάω»
«γιατί δεν τους το έχεις πει?»
«έχω τους λόγους μου»
«και δεν θα μου τους πεις?»
«πιστεύεις ότι είναι η κατάλληλη ώρα?»
«ναι σωστά» είπε και έφυγα απο την αγκαλιά του για να πάρω τα ρούχα που ήταν πάνω στο κλαδί και αμέσως άρχισα να ντύνομαι.
«Άλιςς ..... είπα κουνώντας το κεφάλι μου ... είναι αδιόρθωτο αυτό το κορίτσι»
«σε ακούωωω» φώναξε εκείνη απο μακριά
«γι αυτό και το λέωωω» της απάντησα στο ίδιο τόνο και ο Έντουαρντ γέλασε για μια στιγμή
«έλα πάμε» είπε και πιάνοντας με απο την μέση με οδήγησε προς το σπίτι
«φώναξε τους να έρθουν έξω και εγώ θα ανάψω την φωτιά»
«εντάξει»
«θα πάω εγώ» είπε η Άλις που καθόταν στα σκαλιά και έφυγε να τους φωνάξει
«τι την θες την φωτιά???»
«για να προκαλέσω μεγαλύτερη θερμότητα για να μπορέσω να τον μεταφέρω έξω απο το σώμα μου» του είπα ενώ ταυτόχρονα στοίβαζα τα ξύλα σε ορθή γωνία για να κάνω την φωτιά μεγάλη και όταν τελείωσα μαζί τους άρχισα να κάνω έναν κύκλο γύρω απο τα ξύλα με τις πέτρες
«και οι πέτρες?»
«θα δεις» του απάντησα και άκουσα να έρχεται η οικογένεια του προς το μέρος μας
«Μπέλα συγνώμη για πριν» άρχισε να λέει ο Έμετ και γύρισα την ματιά μου σε εκείνον γελώντας και έκοψε την κουβέντα του στην μέση
«γιατί νομίζεις ότι διάλεξα εσένα?» του είπα και γύρισε και κοίταξε τον Έντουαρντ με απορία
«δική της ιδέα ήταν» του είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του
«δηλαδή είμαστε εντάξει?»
«ξεκόλλα Έμετ έκανες ακριβώς αυτό που ήθελα να κάνεις»
«δεν καταλαβαίνω»
«αν πριν σε φοβόταν μια τώρα σε φοβάται εκατό» του είπα και άφησα κάτω το κλαδί που κράταγα τόση ώρα και βάζοντας ξερά χόρτα απο δίπλα μου άρχισα να το φυσάω για να αρπάξουν και να ανάψει η φωτιά
«ωραία με την Μπέλα δίπλα μας δεν θα χρειαστούμε ποτέ ξανά σπίρτα» δεν μπόρεσα να μην γελάσω με αυτό
«Ρόουζ» της είπε ο Καρλάηλ αλλά εκείνη δεν πτοήθηκε
«ωραία και τώρα που μαζευτήκαμε γύρω απο την φωτιά τι θα κάνουμε σήματα καπνού προς τους νεκρούς?» ακούγοντας το άρχισα να ξεσπάω σε γέλια κρατώντας την κοιλιά μου και αυτό την εκνεύρισε περισσότερο και μου έριξε ένα ειρωνικό βλέμμα.
«μέχρι να ανάψει η φωτιά καλά και να ζεσταθούν οι πέτρες έχουμε λίγο χρόνο για να συζητήσουμε και απόσο ξέρω και καταλαβαίνω έχετε πολλές απορίες για μένα οπότε νομίζω ότι είναι η καλύτερη ώρα για να λύσουμε μερικά αναπάντητα ερωτήματα»
«δεν είναι άσχημη ιδέα» είπε ο Καρλάηλ και ήρθε πιο κοντά στην φωτιά και οι υπόλοιποι των ακολούθησαν
«κάτσε και σταύρωσε τα πόδια σου μπροστά» είπα στον Έντουαρντ και την στιγμή που το έκανε ακούσαμε ταυτόχρονα την σκέψη του Έμετ που για άλλη μια φορά είχε ξεχάσει ότι τον ακούω και εγώ «πω πω αδελφάκι μου η γκόμενα σε κάνει ότι θέλει» και γέλασα την στιγμή που έκατσα πάνω στα πόδια του Έντουαρντ γέρνοντας το κορμί μου απάνω του και ο Έμετ γέλασε μαζί μου καταλαβαίνοντας τον λόγο που με έκανε να γελάσω.
«πτώμα είσαι» διαπίστωσε ο Έντουαρντ τυλίγοντας τα χέρια του γύρω μου αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί στον λαιμό μου
«δεν φαντάζεσαι πόσο» του είπα αφήνοντας έναν αναστεναγμό
«δεν είναι καλύτερα να το αφήσουμε για μια άλλη στιγμή αυτό?» ρώτησε ο Καρλάηλ πριν τον Έντουαντ με πραγματικό ενδιαφέρον για μένα
«θα το έκανα αν είχα τα περιθώρια αλλά δεν πιστεύω ότι θα έχουμε άλλη ευκαιρία»
«γιατί ξέρεις κάτι που δεν ξέρουμε εμείς?» είπε ειρωνικά η Ρόζαλι
«μόνο λίγα περισσότερα απο όσα ξέρετε εσείς αλλά δεν αναφερόμουν σε αυτό»
«αλλά σε τι?» ρώτησε τώρα ο Έντουαρντ με απορία
«τις επόμενες μέρες θα πρέπει να προετοιμάσω την αγέλη μαζί με την κηδεία και τις περιπόλους δεν νομίζω να βρω τον χρόνο να ξανά έχω τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο»
«ούτε για μένα» είπε παραπονιάρικα με την σκέψη του ο Έντουαρντ και γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια χαϊδεύοντας το πρόσωπο του απαλά χωρίς να του απαντήσω δείχνοντας την ματιά μου το πόσο λυπάμαι γι αυτό και άφησε ένα φιλί στο μέτωπο μου για να μου δείξει πως καταλαβαίνει
«όλοι πρέπει να προετοιμαστούμε και θα χρειαστούμε τις πολύτιμες γνώσεις του Τζάσπερ... πήρε τον λόγο ο Καρλάηλ και κοίταξε γύρω του κοιτώντας έναν έναν ξεχωριστά .... και φυσικά είσαστε και εσείς ευπρόσδεκτοι αν το δεχτούν και οι Κουίλαγιουτ»
«σε ευχαριστώ Καρλάηλ σίγουρα θα χρειαστούμε την βοήθεια σας γιατί οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες»
«Μπέλα να σε ρωτήσω κάτι πριν ξεκινήσουν οι άλλοι?»
«φυσικά Έμετ»
«αφού περίμενες ότι θα έκανα κάτι τέτοιο γιατί είπες στον Έντουαρντ να πάω μπροστά?»
«πολύ απλά γιατί περίμενα ότι ο Πολ δεν θα κρατιόταν να σε αφήσει να περάσεις τα σύνορα»
«καλά περίμενες ότι το σκυλί θα επιτεθεί στον Έμετ και άφησες να γίνει κάτι τέτοιο?» είπε σοκαρισμένα η Ρόζαλι και μπορούσα να καταλάβω την ανησυχία της γι αυτό και της απάντησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα
«είχαν εντολή να μην σας πειράξουν και ήξερα ότι δεν θα του έκανε κακό»
«και το διακινδύνευσες επειδή απλά τους είχες δώσει εντολή?»
«όταν ο Άλφα δίνει μια εντολή κανένας απο την αγέλη δεν μπορεί να την παρακούσει»
«και πως ήσουν τόσο σίγουρη ότι δεν θα την παράκουγε» συνέχισε νευριασμένα η Ρόζαλι έξαλλη απο θυμό πια
«γιατί απλά δεν μπορούν Ρόζαλι» της απάντησα ήρεμα και ο Έντουαρντ είχε αρχίσει να σαστίζει με την ηρεμία μου καθώς περίμενε ότι αυτή η επίθεση της Ρόζαλι θα με εκνεύριζε
«ναι αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί ήθελες να συμβεί κάτι τέτοιο»
«πολύ απλά Έμετ για να μην καταλάβει η Βικτώρια ότι συνεργαζόμαστε»
«συνεργαζόμαστε» είπε πάλι η Ρόζαλι αηδιασμένη
«ή τουλάχιστον ότι θα συνεργαστούμε ώστε όταν αποφασίσει να μας επιτεθεί να την πιάσουμε απροετοίμαστη»
«έξυπνοοοοο» είπε ο Τζάσπερ κουνόντας το κεφάλι με θαυμασμό
«σε ευχαριστώ Τζασπερ»
«τι ήταν αυτό που είπες πριν για τους Βολτούροι?» πήρε τον λόγο ο Καρλάηλ
«αποφάσισαν να στείλουν την βασική φρουρά για να ερευνήσουν το θέμα στο Σιατλ, αύριο θα ξεκινήσουν να έρθουν οπότε φαντάζομαι ότι μεθαύριο θα είναι εδώ»
«πως μπορείς να το ξέρεις εσύ αυτό?» με ρώτησε η Άλις ενοχλημένη γιατί εκείνη δεν μπόρεσε να το δει αυτό στα οράματα της
«για ποιο λόγο λες να δάγκωσα την Τζένα?»
«την έκανες κατάσκοπο σου?» είπε η Άλις με σαστισμένα
«και το σπουδαιότερο εκείνη δεν το ξέρει καν» είπα και γέλασα
«αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί τις έσπασες τον σβέρκο» είπε ο Έντουαρντ δυνατά και όλοι γυρίσανε και με κοιτάξανε με αποδοκιμασία
«για να επιταχύνω την διαδικασία και να μην ακούσουν οι άλλοι τα ουρλιαχτά της»
«πονάει το δηλητήριο σου?» ρώτησε τώρα ο Καρλάηλ με περιέργια
«αν πονάει λέει?» είπε ο Έντουαρντ κουνόντας το κεφάλι του ξαναθυμόντας τον δικό του πόνο και γυρίζοντας την ματιά μου αλλού αναστενάζοντας μου ζήτησε συγνώμη με την σκέψη του δίνοντας μου ένα φιλί στον κρόταφο
«είναι δηλαδή ο ίδιος πόνος με τον πόνο της μεταμόρφωσης σου?»
«ναι αν και η διαφορά είναι ότι ενώ ένιωθα το ίδιο κάψιμο αυτήν την φορά ένιωθα και σαν να λιώνω εσωτερικά»
«όχι σαν» τον διόρθωσα εγώ
«απίστευτο δηλαδή είναι σαν να τους μεταμορφώνεις σε αυτό που είσαι εσύ»
«όχι δεν θα το έλεγα γιατί δεν αλλάζει κάτι σε εκείνους πέρα του ότι έχουν μακροβιότητα αλλά και πάλι γερνάνε κανονικά δεν παραμένουν στην ηλικία που τους δάγκωσα»
«αυτό πρέπει να το ερευνήσουμε» είπε ο Καρλάηλ απορροφημένος στις σκέψεις του χωρίς να καταλάβει ότι το είπε δυνατά
«Μπέλα τελικά τι έγινε με τον Τζέημς. Μου είπες ψέματα ή όχι εκείνη την ημέρα?»
«όχι δεν είπα ψέματα αλλά ούτε και την αλήθεια»
«δηλαδή»
«όπως είπα και το πρωί όταν πεθαίνει κάποιος απο το δηλητήριο μου τότε η αύρα του περνάει στο σώμα μου, η διαφορά με τον Τζέημς είναι ότι απο την στιγμή που δεν ήπια απο το αίμα του δεν μπορεί να επέμβει στην δική μου αύρα»
«άρα αν σκοτώσεις χωρίς να πιεις το αίμα τους τότε .....»
«δεν έχει και τόση διαφορά Καρλάηλ και πάλι είναι το ίδιο απλά δεν μπορώ να πάρω την μορφή τους γιατί δεν έχω το αίμα τους στους ιστούς μου αλλά και πάλι όλες οι σκέψεις .... είπα και ανατρίχιασα στην θύμηση των σκέψεων του Τζέημς ... περνάνε σε μένα και μου αλλάζουν τον χαρακτήρα μου απλά δεν επεμβαίνουν σε αυτόν όπως γίνετε με τους άλλους και έτσι έχω την επιλογή να κρατήσω ότι στοιχεία χρειάζομαι απο αυτόν»
«φαντάζομαι πως θα ένιωσες όταν πήρες τις σκέψεις του» είπε παρηγορητικά ο Έντουαρντ
«πραγματικά δεν έχεις ιδέα .... είπα ανατριχιάζοντας πάλι στην θύμηση τους .... αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν κέρδισα απο αυτές, αν εξαιρέσεις τον χαρακτήρα του ήταν απο τους καλύτερους ανιχνευτές που έχω σηναντήσει ποτέ»
«και σε βοηθάει αυτό?»
«πάρα πολύ αλλά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το χάρισμα του αν δεν τον ανασύρω στο σώμα μου οπότε προτιμώ να χρησιμοποιώ μόνο τις γνώσεις του»
«Μπέλα πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνετε να μεταμορφώνεσαι» είπε ο Τζάσπερ που είχε αρχίσει να δουλεύει ήδη ένα σχέδιο στο μυαλό του για την επίθεση που θα δεχτούμε
«σε αντίθεση με εσάς το αίμα που πίνω δεν εξατμίζεται απο το σώμα μου, οπότε όταν θέλω να μεταμορφωθώ ή μάλλον να το πω πιο σωστά, όταν θέλω να υπερισχύσει κάποιο άλλο πνεύμα στο σώμα μου τότε ενισχύω το αίμα του και αυτομάτως γίνεται η μεταμόρφωση»
«εκπληκτικό .... είπε με θαυμασμό ο Καρλάηλ .... πραγματικά το χάρισμα σου είναι μοναδικό»
«πίστεψε με θα προτιμούσα να μην το έχω καθόλου»
«γιατί το λες αυτό?»
«γιατί αν μαθευτεί παραέξω τότε θα θελήσουν πολύ να το εκμεταλλευθούν»
«δεν έχεις άδικο σε αυτό, αλλά θα είμαστε πάντα δίπλα σου για να σε προστατέψουμε»
«το ξέρω Καρλάηλ και το εκτιμώ πάρα πολύ αυτό αλλά ακριβώς αυτό είναι που με φοβίζει»
«δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω»
«μάλλον ήρθε η στιγμή για να σας πω για το όραμα» είπα κοιτώντας την Άλις
«εννοείς για την ημέρα που έδιωξε τον Έντουαρντ» διαπίστωσε εκείνη και τώρα άρχισε να ολοκληρώνει το παζλ που της δημιουργούσε τα αναπάντητα ερωτηματικά της
«ναι Άλις ... εκείνη την ημέρα στα αποδυτήρια όταν σε έβαλα να δεις κάτι για το μέλλον μας τότε είδα ένα περίεργο όραμα που στην αρχή νόμιζα ότι είχε σχέση με την Βικτώρια αλλά όταν πήγαμε στην Ιταλία τότε κατάλαβα το πόσο λάθος είχα»
«τι όραμα ήταν αυτό?» είπε με περιέργεια ο Καρλάηλ και ο Έντουαρντ κατευθείαν τσιτώθηκε και του έτριψα απαλά τον ώμο του κοιτώντας τον στα μάτια για λίγο και μετά γύρισα πάλι την ματιά μου στον Καρλάηλ
«ο Άρο και όλη η βασιλική φρουρά θα έρθουν μια μέρα για μας ... άρχισα και όλων η αναπνοή κόπηκε στην μέση και γύρισαν για να κοιτάξουν την αντίδραση του Καρλάηλ αλλά εκείνος έμεινε ψύχραιμος να περιμένει την συνέχεια .... το όραμα ήταν πολύ γρήγορο και δεν ξέρω να σας πω ούτε το πότε αλλά ούτε και το γιατί μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο όμως ... είπα πιο μαλακά και ο Έντουαρντ με έσφιξε ασυναίσθητα περισσότερο στην αγκαλιά του ... το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο»
«τι εννοείς πάντα?» ρώτησε ο Έντουαρντ κοιτώντας με ένταση στα μάτια μου
«σου είχα πει κάποια στιγμή ότι βλέπω περίεργα όνειρα που κατά μία έννοια είναι σαν οράματα αλλά δεν λειτουργούν όπως τα οράματα της Άλις, είναι περισσότερο πως να το πω, προειδοποιήσεις για μένα»
«και στα όνειρα σου βλέπεις το ίδιο όραμα?» ρώτησε τώρα με μεγαλύτερη περιέργεια η Άλις
«ναι και πάντα έχει την ίδια κατάληξη»
«δηλαδή?» ρώτησε η Άλις πιο έντονα και πήρα μια βαθιά ανάσα και ο Έντουαρντ μου έτριψε άλλη μια φορά το μπράτσο για να μου δώσει δύναμη
«είμαστε στο άνοιγμα που παίζετε μπέηζμπολ και έχει παντού χιόνι, εγώ τρέχω με αγωνία να σας φτάσω περνώντας ανάμεσα απο τους Βολτόροι αλλά είναι ήδη αργά .... πήρα άλλη μια βαθιά αναπνοή και συνέχισα ... σας βλέπω να είσαστε στιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο κομματιασμένοι και υπάρχει παντού φωτιά ...»
«και γιατί είσαι η μόνη που μένεις απο έξω?» είπε με δηλητήριο στην φωνή της η Ρόζαλι
«γιατί εγώ Ρόζαλι δεν καίγομαι»
«τι?» είπαν όλοι σαστισμένοι
Έφυγα απο την αγκαλιά του Έντουαρντ και πλησίασα στο σημείο που είχα αφήσει χώρο για τις δύο τελευταίες πέτρες για να ολοκληρώνουν τον κύκλο. Μάζεψα πίσω τα μαλλιά μου με ένα κοκαλάκι που είχα στο χέρι μου για να μην καούν και φέρνοντας μπροστά το δεξί μου χέρι το έβαλα μέσα στις στάχτες και έπιασα την πρώτη πέτρα.
«όση ώρα θα ακουμπάω τις πέτρες μην με ακουμπήσετε γιατί θα καίτε ... είπα και έφερα το χέρι μου έξω με την πύρινη πέτρα και όλοι με κοιτάξανε με ανοιχτό το στόμα ... η φωτιά δεν με καίει αλλά με ενισχύει ... Έντουαρντ αν λιποθυμήσω μου υπόσχεσαι ότι θα με ξυπνήσεις στις 2:30?»
«γιατί συγκεκριμένα στις 2:30?» ρώτησε με απορία
«για να προλάβω να δω τον Χάρη πριν πεθάνει» του απάντησα και με κοίταξαν όλοι με απορία
«πως το ξέρεις εσύ αυτό?» ρώτησε ο Καρλάηλ με πραγματική περιέργεια
«το απόγευμα που πήγα απο το νοσοκομείο διάβασα την αύρα του και είδα πόσο χρόνος του απομένει»
«θα ήσουν πολύ καλή βοηθός μου» είπε και γέλασα βάζοντας και το αριστερό μου χέρι μέσα στις στάχτες για να πιάσω και την δεύτερη πύρινη πέτρα και την έσυρα και εκείνη κοντά στον κύκλο.
Πριν πλησιάσω τον κύκλο τις ένωσα μεταξύ τους και εκείνες βγάλανε μια σπίθα που έφτασε μέχρι το τέλος του ύψους της φωτιά που έκαιγε μπροστά μου και μπήκε πάλι στο κέντρο της φωτιάς. Έσυρα τότε τις πέτρες κοντά μου και τις ένωσα με τις υπόλοιπες κλείνοντας τον κύκλο.
«ωραία έχουμε και μάγο στην οικογένεια μας» είπε πάλι ειρωνικά η Ρόζαλι και ο Έμετ την σκούντηξε
«αυτό που κάνω απαιτεί πολύ ενέργεια, γι αυτό θα σας ήμουν ευγνώμων αν προσπαθήσετε να το σεβαστείτε αυτό και να μην με αποπροσανατολίζετε»
«μην ανησυχείς Μπέλα δεν θα ξαναμιλήσει κανείς μας» είπε ο Καρλάηλ και πήρα μια βαθιά ανάσα
Έκλεισα τα μάτια και συγκεντρώθηκα στην ενέργεια του Έφραιμ που είχα ήδη στείλει μέσα στην φωτιά την στιγμή που ένωσα της πέτρες και τότε το πνεύμα του άρχισε να παίρνει ζωντάνια απο την θερμότητα της φωτιά και του σώματος μου.
Χωρίς να αφήνω απο τα χέρια μου τις πέτρες άρχισα να μεταφέρω την ενέργεια και στις υπόλοιπες φτιάχνοντας έναν νοητό τοίχο γύρω απο την φωτιά για να κρατήσω την ενέργεια σταθερή ώστε να μπορέσει να τους μιλήσει και η αύρα του Έφραιμ άρχισε να εμφανίζετε σαν είδωλο πάνω στην φωτιά.
«Μπέλα?» ρώτησε ο Έντουαρnτ όταν άκουσε τα βήματα μου
«ναι» είπα και πήγα κοντά του
Με κράτησε απο την μέση και με έφερε κοντά του φυλακίζοντας με στην αγκαλιά του
«γιατί είπες για τους Βολτούροι» είπε κατευθείαν μην μπορώντας να κρατήσει την περιέργια του και την ανησυχία του
«η Τζέην μαζί με τον Φέλιξ τον Ντιμίτρι και τον Άλεκ, ξεκινάνε αύριο για να δούν την κατάσταση στο Σιάτλ» γύρισε και με κοίταξε στα μάτια
«γιατί δεν μου το είπες εκείνη την στιγμή?»
«Έντουαρντ οι λύκοι δεν ξέρουν ότι μπορώ να ακούσω τις σκέψεις σου και θα σου ήμουν ευγνώμων αν δεν μου κάνεις ερωτήσεις μπροστά τους»
«πως να το ξέρω αυτό?»
«δεν σου λέω ότι έχεις άδικο απλά σου λέω γιατί δεν σου απαντάω»
«γιατί δεν τους το έχεις πει?»
«έχω τους λόγους μου»
«και δεν θα μου τους πεις?»
«πιστεύεις ότι είναι η κατάλληλη ώρα?»
«ναι σωστά» είπε και έφυγα απο την αγκαλιά του για να πάρω τα ρούχα που ήταν πάνω στο κλαδί και αμέσως άρχισα να ντύνομαι.
«Άλιςς ..... είπα κουνώντας το κεφάλι μου ... είναι αδιόρθωτο αυτό το κορίτσι»
«σε ακούωωω» φώναξε εκείνη απο μακριά
«γι αυτό και το λέωωω» της απάντησα στο ίδιο τόνο και ο Έντουαρντ γέλασε για μια στιγμή
«έλα πάμε» είπε και πιάνοντας με απο την μέση με οδήγησε προς το σπίτι
«φώναξε τους να έρθουν έξω και εγώ θα ανάψω την φωτιά»
«εντάξει»
«θα πάω εγώ» είπε η Άλις που καθόταν στα σκαλιά και έφυγε να τους φωνάξει
«τι την θες την φωτιά???»
«για να προκαλέσω μεγαλύτερη θερμότητα για να μπορέσω να τον μεταφέρω έξω απο το σώμα μου» του είπα ενώ ταυτόχρονα στοίβαζα τα ξύλα σε ορθή γωνία για να κάνω την φωτιά μεγάλη και όταν τελείωσα μαζί τους άρχισα να κάνω έναν κύκλο γύρω απο τα ξύλα με τις πέτρες
«και οι πέτρες?»
«θα δεις» του απάντησα και άκουσα να έρχεται η οικογένεια του προς το μέρος μας
«Μπέλα συγνώμη για πριν» άρχισε να λέει ο Έμετ και γύρισα την ματιά μου σε εκείνον γελώντας και έκοψε την κουβέντα του στην μέση
«γιατί νομίζεις ότι διάλεξα εσένα?» του είπα και γύρισε και κοίταξε τον Έντουαρντ με απορία
«δική της ιδέα ήταν» του είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του
«δηλαδή είμαστε εντάξει?»
«ξεκόλλα Έμετ έκανες ακριβώς αυτό που ήθελα να κάνεις»
«δεν καταλαβαίνω»
«αν πριν σε φοβόταν μια τώρα σε φοβάται εκατό» του είπα και άφησα κάτω το κλαδί που κράταγα τόση ώρα και βάζοντας ξερά χόρτα απο δίπλα μου άρχισα να το φυσάω για να αρπάξουν και να ανάψει η φωτιά
«ωραία με την Μπέλα δίπλα μας δεν θα χρειαστούμε ποτέ ξανά σπίρτα» δεν μπόρεσα να μην γελάσω με αυτό
«Ρόουζ» της είπε ο Καρλάηλ αλλά εκείνη δεν πτοήθηκε
«ωραία και τώρα που μαζευτήκαμε γύρω απο την φωτιά τι θα κάνουμε σήματα καπνού προς τους νεκρούς?» ακούγοντας το άρχισα να ξεσπάω σε γέλια κρατώντας την κοιλιά μου και αυτό την εκνεύρισε περισσότερο και μου έριξε ένα ειρωνικό βλέμμα.
«μέχρι να ανάψει η φωτιά καλά και να ζεσταθούν οι πέτρες έχουμε λίγο χρόνο για να συζητήσουμε και απόσο ξέρω και καταλαβαίνω έχετε πολλές απορίες για μένα οπότε νομίζω ότι είναι η καλύτερη ώρα για να λύσουμε μερικά αναπάντητα ερωτήματα»
«δεν είναι άσχημη ιδέα» είπε ο Καρλάηλ και ήρθε πιο κοντά στην φωτιά και οι υπόλοιποι των ακολούθησαν
«κάτσε και σταύρωσε τα πόδια σου μπροστά» είπα στον Έντουαρντ και την στιγμή που το έκανε ακούσαμε ταυτόχρονα την σκέψη του Έμετ που για άλλη μια φορά είχε ξεχάσει ότι τον ακούω και εγώ «πω πω αδελφάκι μου η γκόμενα σε κάνει ότι θέλει» και γέλασα την στιγμή που έκατσα πάνω στα πόδια του Έντουαρντ γέρνοντας το κορμί μου απάνω του και ο Έμετ γέλασε μαζί μου καταλαβαίνοντας τον λόγο που με έκανε να γελάσω.
«πτώμα είσαι» διαπίστωσε ο Έντουαρντ τυλίγοντας τα χέρια του γύρω μου αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί στον λαιμό μου
«δεν φαντάζεσαι πόσο» του είπα αφήνοντας έναν αναστεναγμό
«δεν είναι καλύτερα να το αφήσουμε για μια άλλη στιγμή αυτό?» ρώτησε ο Καρλάηλ πριν τον Έντουαντ με πραγματικό ενδιαφέρον για μένα
«θα το έκανα αν είχα τα περιθώρια αλλά δεν πιστεύω ότι θα έχουμε άλλη ευκαιρία»
«γιατί ξέρεις κάτι που δεν ξέρουμε εμείς?» είπε ειρωνικά η Ρόζαλι
«μόνο λίγα περισσότερα απο όσα ξέρετε εσείς αλλά δεν αναφερόμουν σε αυτό»
«αλλά σε τι?» ρώτησε τώρα ο Έντουαρντ με απορία
«τις επόμενες μέρες θα πρέπει να προετοιμάσω την αγέλη μαζί με την κηδεία και τις περιπόλους δεν νομίζω να βρω τον χρόνο να ξανά έχω τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο»
«ούτε για μένα» είπε παραπονιάρικα με την σκέψη του ο Έντουαρντ και γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια χαϊδεύοντας το πρόσωπο του απαλά χωρίς να του απαντήσω δείχνοντας την ματιά μου το πόσο λυπάμαι γι αυτό και άφησε ένα φιλί στο μέτωπο μου για να μου δείξει πως καταλαβαίνει
«όλοι πρέπει να προετοιμαστούμε και θα χρειαστούμε τις πολύτιμες γνώσεις του Τζάσπερ... πήρε τον λόγο ο Καρλάηλ και κοίταξε γύρω του κοιτώντας έναν έναν ξεχωριστά .... και φυσικά είσαστε και εσείς ευπρόσδεκτοι αν το δεχτούν και οι Κουίλαγιουτ»
«σε ευχαριστώ Καρλάηλ σίγουρα θα χρειαστούμε την βοήθεια σας γιατί οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες»
«Μπέλα να σε ρωτήσω κάτι πριν ξεκινήσουν οι άλλοι?»
«φυσικά Έμετ»
«αφού περίμενες ότι θα έκανα κάτι τέτοιο γιατί είπες στον Έντουαρντ να πάω μπροστά?»
«πολύ απλά γιατί περίμενα ότι ο Πολ δεν θα κρατιόταν να σε αφήσει να περάσεις τα σύνορα»
«καλά περίμενες ότι το σκυλί θα επιτεθεί στον Έμετ και άφησες να γίνει κάτι τέτοιο?» είπε σοκαρισμένα η Ρόζαλι και μπορούσα να καταλάβω την ανησυχία της γι αυτό και της απάντησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα
«είχαν εντολή να μην σας πειράξουν και ήξερα ότι δεν θα του έκανε κακό»
«και το διακινδύνευσες επειδή απλά τους είχες δώσει εντολή?»
«όταν ο Άλφα δίνει μια εντολή κανένας απο την αγέλη δεν μπορεί να την παρακούσει»
«και πως ήσουν τόσο σίγουρη ότι δεν θα την παράκουγε» συνέχισε νευριασμένα η Ρόζαλι έξαλλη απο θυμό πια
«γιατί απλά δεν μπορούν Ρόζαλι» της απάντησα ήρεμα και ο Έντουαρντ είχε αρχίσει να σαστίζει με την ηρεμία μου καθώς περίμενε ότι αυτή η επίθεση της Ρόζαλι θα με εκνεύριζε
«ναι αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί ήθελες να συμβεί κάτι τέτοιο»
«πολύ απλά Έμετ για να μην καταλάβει η Βικτώρια ότι συνεργαζόμαστε»
«συνεργαζόμαστε» είπε πάλι η Ρόζαλι αηδιασμένη
«ή τουλάχιστον ότι θα συνεργαστούμε ώστε όταν αποφασίσει να μας επιτεθεί να την πιάσουμε απροετοίμαστη»
«έξυπνοοοοο» είπε ο Τζάσπερ κουνόντας το κεφάλι με θαυμασμό
«σε ευχαριστώ Τζασπερ»
«τι ήταν αυτό που είπες πριν για τους Βολτούροι?» πήρε τον λόγο ο Καρλάηλ
«αποφάσισαν να στείλουν την βασική φρουρά για να ερευνήσουν το θέμα στο Σιατλ, αύριο θα ξεκινήσουν να έρθουν οπότε φαντάζομαι ότι μεθαύριο θα είναι εδώ»
«πως μπορείς να το ξέρεις εσύ αυτό?» με ρώτησε η Άλις ενοχλημένη γιατί εκείνη δεν μπόρεσε να το δει αυτό στα οράματα της
«για ποιο λόγο λες να δάγκωσα την Τζένα?»
«την έκανες κατάσκοπο σου?» είπε η Άλις με σαστισμένα
«και το σπουδαιότερο εκείνη δεν το ξέρει καν» είπα και γέλασα
«αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί τις έσπασες τον σβέρκο» είπε ο Έντουαρντ δυνατά και όλοι γυρίσανε και με κοιτάξανε με αποδοκιμασία
«για να επιταχύνω την διαδικασία και να μην ακούσουν οι άλλοι τα ουρλιαχτά της»
«πονάει το δηλητήριο σου?» ρώτησε τώρα ο Καρλάηλ με περιέργια
«αν πονάει λέει?» είπε ο Έντουαρντ κουνόντας το κεφάλι του ξαναθυμόντας τον δικό του πόνο και γυρίζοντας την ματιά μου αλλού αναστενάζοντας μου ζήτησε συγνώμη με την σκέψη του δίνοντας μου ένα φιλί στον κρόταφο
«είναι δηλαδή ο ίδιος πόνος με τον πόνο της μεταμόρφωσης σου?»
«ναι αν και η διαφορά είναι ότι ενώ ένιωθα το ίδιο κάψιμο αυτήν την φορά ένιωθα και σαν να λιώνω εσωτερικά»
«όχι σαν» τον διόρθωσα εγώ
«απίστευτο δηλαδή είναι σαν να τους μεταμορφώνεις σε αυτό που είσαι εσύ»
«όχι δεν θα το έλεγα γιατί δεν αλλάζει κάτι σε εκείνους πέρα του ότι έχουν μακροβιότητα αλλά και πάλι γερνάνε κανονικά δεν παραμένουν στην ηλικία που τους δάγκωσα»
«αυτό πρέπει να το ερευνήσουμε» είπε ο Καρλάηλ απορροφημένος στις σκέψεις του χωρίς να καταλάβει ότι το είπε δυνατά
«Μπέλα τελικά τι έγινε με τον Τζέημς. Μου είπες ψέματα ή όχι εκείνη την ημέρα?»
«όχι δεν είπα ψέματα αλλά ούτε και την αλήθεια»
«δηλαδή»
«όπως είπα και το πρωί όταν πεθαίνει κάποιος απο το δηλητήριο μου τότε η αύρα του περνάει στο σώμα μου, η διαφορά με τον Τζέημς είναι ότι απο την στιγμή που δεν ήπια απο το αίμα του δεν μπορεί να επέμβει στην δική μου αύρα»
«άρα αν σκοτώσεις χωρίς να πιεις το αίμα τους τότε .....»
«δεν έχει και τόση διαφορά Καρλάηλ και πάλι είναι το ίδιο απλά δεν μπορώ να πάρω την μορφή τους γιατί δεν έχω το αίμα τους στους ιστούς μου αλλά και πάλι όλες οι σκέψεις .... είπα και ανατρίχιασα στην θύμηση των σκέψεων του Τζέημς ... περνάνε σε μένα και μου αλλάζουν τον χαρακτήρα μου απλά δεν επεμβαίνουν σε αυτόν όπως γίνετε με τους άλλους και έτσι έχω την επιλογή να κρατήσω ότι στοιχεία χρειάζομαι απο αυτόν»
«φαντάζομαι πως θα ένιωσες όταν πήρες τις σκέψεις του» είπε παρηγορητικά ο Έντουαρντ
«πραγματικά δεν έχεις ιδέα .... είπα ανατριχιάζοντας πάλι στην θύμηση τους .... αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν κέρδισα απο αυτές, αν εξαιρέσεις τον χαρακτήρα του ήταν απο τους καλύτερους ανιχνευτές που έχω σηναντήσει ποτέ»
«και σε βοηθάει αυτό?»
«πάρα πολύ αλλά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το χάρισμα του αν δεν τον ανασύρω στο σώμα μου οπότε προτιμώ να χρησιμοποιώ μόνο τις γνώσεις του»
«Μπέλα πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνετε να μεταμορφώνεσαι» είπε ο Τζάσπερ που είχε αρχίσει να δουλεύει ήδη ένα σχέδιο στο μυαλό του για την επίθεση που θα δεχτούμε
«σε αντίθεση με εσάς το αίμα που πίνω δεν εξατμίζεται απο το σώμα μου, οπότε όταν θέλω να μεταμορφωθώ ή μάλλον να το πω πιο σωστά, όταν θέλω να υπερισχύσει κάποιο άλλο πνεύμα στο σώμα μου τότε ενισχύω το αίμα του και αυτομάτως γίνεται η μεταμόρφωση»
«εκπληκτικό .... είπε με θαυμασμό ο Καρλάηλ .... πραγματικά το χάρισμα σου είναι μοναδικό»
«πίστεψε με θα προτιμούσα να μην το έχω καθόλου»
«γιατί το λες αυτό?»
«γιατί αν μαθευτεί παραέξω τότε θα θελήσουν πολύ να το εκμεταλλευθούν»
«δεν έχεις άδικο σε αυτό, αλλά θα είμαστε πάντα δίπλα σου για να σε προστατέψουμε»
«το ξέρω Καρλάηλ και το εκτιμώ πάρα πολύ αυτό αλλά ακριβώς αυτό είναι που με φοβίζει»
«δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω»
«μάλλον ήρθε η στιγμή για να σας πω για το όραμα» είπα κοιτώντας την Άλις
«εννοείς για την ημέρα που έδιωξε τον Έντουαρντ» διαπίστωσε εκείνη και τώρα άρχισε να ολοκληρώνει το παζλ που της δημιουργούσε τα αναπάντητα ερωτηματικά της
«ναι Άλις ... εκείνη την ημέρα στα αποδυτήρια όταν σε έβαλα να δεις κάτι για το μέλλον μας τότε είδα ένα περίεργο όραμα που στην αρχή νόμιζα ότι είχε σχέση με την Βικτώρια αλλά όταν πήγαμε στην Ιταλία τότε κατάλαβα το πόσο λάθος είχα»
«τι όραμα ήταν αυτό?» είπε με περιέργεια ο Καρλάηλ και ο Έντουαρντ κατευθείαν τσιτώθηκε και του έτριψα απαλά τον ώμο του κοιτώντας τον στα μάτια για λίγο και μετά γύρισα πάλι την ματιά μου στον Καρλάηλ
«ο Άρο και όλη η βασιλική φρουρά θα έρθουν μια μέρα για μας ... άρχισα και όλων η αναπνοή κόπηκε στην μέση και γύρισαν για να κοιτάξουν την αντίδραση του Καρλάηλ αλλά εκείνος έμεινε ψύχραιμος να περιμένει την συνέχεια .... το όραμα ήταν πολύ γρήγορο και δεν ξέρω να σας πω ούτε το πότε αλλά ούτε και το γιατί μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο όμως ... είπα πιο μαλακά και ο Έντουαρντ με έσφιξε ασυναίσθητα περισσότερο στην αγκαλιά του ... το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο»
«τι εννοείς πάντα?» ρώτησε ο Έντουαρντ κοιτώντας με ένταση στα μάτια μου
«σου είχα πει κάποια στιγμή ότι βλέπω περίεργα όνειρα που κατά μία έννοια είναι σαν οράματα αλλά δεν λειτουργούν όπως τα οράματα της Άλις, είναι περισσότερο πως να το πω, προειδοποιήσεις για μένα»
«και στα όνειρα σου βλέπεις το ίδιο όραμα?» ρώτησε τώρα με μεγαλύτερη περιέργεια η Άλις
«ναι και πάντα έχει την ίδια κατάληξη»
«δηλαδή?» ρώτησε η Άλις πιο έντονα και πήρα μια βαθιά ανάσα και ο Έντουαρντ μου έτριψε άλλη μια φορά το μπράτσο για να μου δώσει δύναμη
«είμαστε στο άνοιγμα που παίζετε μπέηζμπολ και έχει παντού χιόνι, εγώ τρέχω με αγωνία να σας φτάσω περνώντας ανάμεσα απο τους Βολτόροι αλλά είναι ήδη αργά .... πήρα άλλη μια βαθιά αναπνοή και συνέχισα ... σας βλέπω να είσαστε στιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο κομματιασμένοι και υπάρχει παντού φωτιά ...»
«και γιατί είσαι η μόνη που μένεις απο έξω?» είπε με δηλητήριο στην φωνή της η Ρόζαλι
«γιατί εγώ Ρόζαλι δεν καίγομαι»
«τι?» είπαν όλοι σαστισμένοι
Έφυγα απο την αγκαλιά του Έντουαρντ και πλησίασα στο σημείο που είχα αφήσει χώρο για τις δύο τελευταίες πέτρες για να ολοκληρώνουν τον κύκλο. Μάζεψα πίσω τα μαλλιά μου με ένα κοκαλάκι που είχα στο χέρι μου για να μην καούν και φέρνοντας μπροστά το δεξί μου χέρι το έβαλα μέσα στις στάχτες και έπιασα την πρώτη πέτρα.
«όση ώρα θα ακουμπάω τις πέτρες μην με ακουμπήσετε γιατί θα καίτε ... είπα και έφερα το χέρι μου έξω με την πύρινη πέτρα και όλοι με κοιτάξανε με ανοιχτό το στόμα ... η φωτιά δεν με καίει αλλά με ενισχύει ... Έντουαρντ αν λιποθυμήσω μου υπόσχεσαι ότι θα με ξυπνήσεις στις 2:30?»
«γιατί συγκεκριμένα στις 2:30?» ρώτησε με απορία
«για να προλάβω να δω τον Χάρη πριν πεθάνει» του απάντησα και με κοίταξαν όλοι με απορία
«πως το ξέρεις εσύ αυτό?» ρώτησε ο Καρλάηλ με πραγματική περιέργεια
«το απόγευμα που πήγα απο το νοσοκομείο διάβασα την αύρα του και είδα πόσο χρόνος του απομένει»
«θα ήσουν πολύ καλή βοηθός μου» είπε και γέλασα βάζοντας και το αριστερό μου χέρι μέσα στις στάχτες για να πιάσω και την δεύτερη πύρινη πέτρα και την έσυρα και εκείνη κοντά στον κύκλο.
Πριν πλησιάσω τον κύκλο τις ένωσα μεταξύ τους και εκείνες βγάλανε μια σπίθα που έφτασε μέχρι το τέλος του ύψους της φωτιά που έκαιγε μπροστά μου και μπήκε πάλι στο κέντρο της φωτιάς. Έσυρα τότε τις πέτρες κοντά μου και τις ένωσα με τις υπόλοιπες κλείνοντας τον κύκλο.
«ωραία έχουμε και μάγο στην οικογένεια μας» είπε πάλι ειρωνικά η Ρόζαλι και ο Έμετ την σκούντηξε
«αυτό που κάνω απαιτεί πολύ ενέργεια, γι αυτό θα σας ήμουν ευγνώμων αν προσπαθήσετε να το σεβαστείτε αυτό και να μην με αποπροσανατολίζετε»
«μην ανησυχείς Μπέλα δεν θα ξαναμιλήσει κανείς μας» είπε ο Καρλάηλ και πήρα μια βαθιά ανάσα
Έκλεισα τα μάτια και συγκεντρώθηκα στην ενέργεια του Έφραιμ που είχα ήδη στείλει μέσα στην φωτιά την στιγμή που ένωσα της πέτρες και τότε το πνεύμα του άρχισε να παίρνει ζωντάνια απο την θερμότητα της φωτιά και του σώματος μου.
Χωρίς να αφήνω απο τα χέρια μου τις πέτρες άρχισα να μεταφέρω την ενέργεια και στις υπόλοιπες φτιάχνοντας έναν νοητό τοίχο γύρω απο την φωτιά για να κρατήσω την ενέργεια σταθερή ώστε να μπορέσει να τους μιλήσει και η αύρα του Έφραιμ άρχισε να εμφανίζετε σαν είδωλο πάνω στην φωτιά.
Έντουαρτ
Την έβλεπα να χώνει τα χέρια της μέσα στην φωτιά και με έπιασε μια νευρικότητα, ήξερα βέβαια ότι ήξερε καλά τι έκανε αλλά δεν μπορούσα να μην νιώσω ανησυχία για εκείνη αλλά προσπάθησα με πολύ κόπο να της το κρύψω και την είδα να χαμογελά και χαλάρωσα.
Την στιγμή που ένωσε τις δύο πέτρες μια εκτυφλωτική λάμψη ξεπήδησε μέσα απο τους δύο αυτούς βράχους σαν πυροτέχνημα και μπήκε μέσα στο κέντρο της φωτιάς κάνοντας την πιο φωτεινή.
Μόλις ένωσε αυτές τις δύο πέτρες με τις υπόλοιπες η ατμόσφαιρά άλλαξε, μια αύρα άρχισε να απλώνετε γύρω απο την φωτιά και ήταν σαν να έβλεπες μέσα στο νερό και τότε το είδωλο του Έφραιμ άρχισε να εμφανίζεται μπροστά μας.
«Καρλάηλ πόσο χαίρομαι που σε βλέπω πάλι και εσένα αλλά και την οικογένεια σου που βλέπω ότι μεγάλωσε»
«Έφραιμ είναι τιμή μου που σε βλέπω και πάλι» είπε ο Καρλάηλ με θαυμασμό στο πρόσωπο του και οι περισσότεροι γύρισαν και τον κοίταξαν με απορία
«δεν έχουμε πολύ χρόνο γιατί γρήγορα η Μπέλα μας θα εξαντληθεί οπότε θα ήθελα αν ήταν εύκολο να μην με διακόψετε όσο θα σας λέω όσα θέλω να σας πω και μετά η Μπέλα θα μπορέσει να σας λύσει όποια απορία έχετε»
«φυσικά Έφραιμ» είπε ο Καρλάηλ δίνοντας του τον λόγο
«όλοι έχετε απορία για τον μύθο μας και ποιος είναι ο λόγος που ζήτησα να σας δω»
«έχει σχέση ο μύθος με εμάς?» ρώτησε ο Καρλάηλ με απορία συνδυάζοντας όλα τα γεγονότα στο μυαλό του
«ναι και γι αυτό και χαίρομαι που ήρθατε πρίν να είναι αργά»
«αργά για πιο πράγμα?» ρώτησα εγώ με ανησυχία απο φόβο για την Μπέλα
«ο μύθος μας λέει
Το κορίτσι που θα φέρει την βροχή, στο κορμί της θα έχει το σημάδι της ζωής.
Το σημάδι είναι αυτό που έχει η Μπέλα στην μέση της»
«το μισοφέγγαρο» είπα και κούνησε το κεφάλι του
«Ο θάνατος θα την ακολουθεί, μέχρι κάθε ελπίδα να χαθεί.
Για κανέναν λόγο δεν πρέπει ποτέ να την αναγκάσετε να συμμετέχει σε καμία μάχη γιατί αυτό θα είναι το τέλος της.»
«εννοείς....» είπα σοκαρισμένος
«κάθε φορά που σώζει ή παίρνει μια ζωή αφαιρεί και λίγο απο την δική της.
Όταν όλα θα έχουν γκρεμιστεί, αυτή θα ξαναφέρει την ζωή.
Όταν η ψυχή της θα φτάσει να αδυνατίσει τόσο ώστε να εξανεμιστεί τότε μια άλλη ζωή θα έρθει να πάρει την θέση της»
«δηλαδή...»
«είναι η μόνη που μπορεί να σας σώσει ανταλλάζοντας την δική της ψυχή με την δική σας»
«όχι ποτέ δεν θα το επιτρέψω αυτό» είπα και σηκώθηκα απότομα απάνω
«Έντουαρντ ηρέμησε και άστον να μας πει αυτό που θέλει να μας πει» είπε ήρεμα ο Καρλάηλ αλλά ταυτόχρονα στις σκέψεις του ένιωθα όλη την συμπόνια που ένιωθε για τον πόνο που με είχε καταβάλει
«αγαπητό μου παιδί, είναι ο προορισμός της αλλά και η δική της επιλογή επίσης, πιστεύεις ότι θα σε άφηνε ποτέ να πάθεις κάτι?»
«δεν είναι δίκαιο» επέμενα εγώ
«είναι όμως το μόνο σωστό γιατί έτσι μόνο θα φέρει τις ισορροπίες, Καρλάηλ .... γύρισε την ματιά του σε εκείνον ... πιστεύω σε σένα, πάντα πίστευα και έβλεπα μέσα στα μάτια σου τον ίδιο μου τον εαυτό... γι αυτό και ξέρω ότι δεν θα με απογοητεύσεις»
«δεν θα σε απογοητεύσω» είπε ο Καρλάηλ καταλαβαίνοντας το νόημα τον λέξεων του
«σας ευχαριστώ που με ακούσατε.... δυστυχώς δεν έχω άλλο χρόνο αν και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τόσα πολλά»
«καταλαβαίνουμε απόλυτα» είπε ο Καλάηλ και έσκυψε το κεφάλι του μπροστά απο σεβασμό και έκανε και το ίδιο και ο Έφραιμ και σιγά σιγά η αύρα του άρχισε να αδυνατίζει.
Τότε η Μπέλα πήρε μια αναπνοή και άρχισε να κουνάει το κεφάλι της δεξιά και αριστερά με πόνο στην έκφραση της αλλά σταματώντας την αναπνοή της σήκωσε το κεφάλι της ψηλά με τα μάτια της ακόμα κλειστά και μια νέα λάμψη ξεπήδησε μέσα απο τις πέτρες και μπήκε μέσα στην φωτιά φωτίζοντας την και πάλι.
«Έντουαρντ» ακούσαμε μια φωνή και ένα νέο είδωλο γυναικείο εμφανίστηκε στην θέση του Εφραίμ
«ναι?» είπα απορημένος
«Μην την αφήσεις ποτέ απο κοντά σου γιατί μόνο εσύ .....»
«τι θέλετε να μου πείτε δεν σας καταλαβαίνω» είπα με αγωνία καθώς έβλεπα την αύρα της να τρεμοσβήνει και την φωνή της να χάνετε και να έρχεται σταδιακά
«δεν έχει πολύ ακόμα ....» ακούσαμε τις τελευταίες της λέξεις και η Μπέλα αφήνοντας τα χέρια της απο τις πέτρες έριξε το κορμί της προς τα πλάγια και πριν προλάβει να ακουμπήσει στο έδαφος πρόλαβα και την κράτησα στην αγκαλιά μου.
