Όταν έφτασαν κοντά μας ο Σαμ κούνησε το κεφάλι του προς τα μένα και έκανα και εγώ το ίδιο σε εκείνον
«δεν υπάρχει πρόβλημα Σαμ μπορείτε να παρακολουθείτε και απο εκεί,σήμερα μόνο θα κοιτάμε, τις επόμενες μέρες θα προσαρμόσουμε όσο μάθουμε πάνω στις δικές μας τακτικές εντάξει?» εντάξει άκουσα στην σκέψη του και το ίδιο είπε και Έντουαρντ για να μην καταλάβει ο Σαμ ότι εγώ τον είχα ακούσει.
«Θα μεταφράσεις;» είπε ο Καρλάηλ στον Έντουαρντ και εκείνος ένευσε και ο Καρλάηλ πήγε λίγο πιο κοντά τους και στάθηκε ακριβώς μπροστά στον Σαμ.
«Καλωσορίσατε... ο Σαμ κούνησε το κεφάλι του προς τον Καρλάηλ και εκείνος συνέχισε... ο γιός μου ο Τζάσπερ έχει πείρα με νεογέννητους και θα μας διδάξει πώς να τους νικήσουμε»
«Καρλάηλ θα μας εξηγήσεις σε τι διαφέρουν οι νεογέννητοι απο εσάς» τον ρώτησα εγώ γιατί ενώ ήξερα ότι όλοι ήταν νέοι στην ουσία δεν καταλάβαινα γιατί διάλεξε συγκεκριμένα αυτού του είδους στρατό να μαζέψει αντί για πιο έμπειρους πολεμιστές
«'Έχουν πολύ μεγαλύτερη σωματική δύναμη από εμάς... επειδή υπάρχει ακόμη το ανθρώπινό αίμα μέσα στους ιστούς τους... είπε κοιτάζοντας με και μετά γύρισε την ματιά του πάλι προς την αγέλη και συνέχισε... Το είδος μας, δεν είναι ποτέ δυνατότερο σωματικά... απ' όσο στους πρώτους μήνες αυτής της ζωής.»
«ο Καρλάιλ έχει δίκιο... συνέχισε ο Τζάσπερ και ο Καρλάηλ του έδωσε τον λόγο για να συνεχίσει και εκείνος ήρθες πιο μπροστά αφήνοντας πάντα αρκετή απόσταση απο τους λύκους... Γι' αυτό τους δημιουργούν. Ο στρατός νεογέννητων, δε χρειάζεται χιλιάδες όπως ένας στρατός θνητών. Αλλά κανένας στρατός θνητών δε θα μπορούσε να τους αντιμετωπίσει... είπε με έναν τόνο θαυμασμού στην φωνή του και μετά συνέχισε πιο σοβαρά... Τα δυο πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να θυμάστε είναι... πρώτο, ποτέ μην τους αφήσετε να τυλίξουν τα χέρια τους γύρω σας, θα σας συνθλίψουν ακαριαία και δεύτερο... ποτέ μην πάτε για το προφανές χτύπημα, θα το περιμένουν αυτό κι εσείς, θα χάσετε. 'Εμετ!... τον φώναξε και πήγε στην μέση του ξέφωτου για να πάρει θέση να ξεκινήσει να παλεύει μαζί του... ο Έμετ είναι το καλύτερο παράδειγμα του πως επιτίθεται ένας νεογέννητος»
Τα μάτια του Έμετ ζάρωσαν και με θιγμένη και δυνατή φωνή του αντιγύρισε σχεδόν γρυλίζοντας.
«θα προσπαθήσω να μη σπάσω τίποτα»
«αυτό που εννοώ... συνέχισε χωρίς να χάνει καθόλου την σοβαρότητα απο το ύφος του... είναι ότι ο Έμετ βασίζεται στην δύναμη του. είναι πολύ ευθύς ως προς την επίθεση. Ούτε και οι νεογέννητοι θα δοκιμάσουν τίποτα δεξιοτεχνικό. Απλώς πήγαινε με τον εύκολο τρόπο, Έμετ» του είπε και υποχώρησε μερικά βήματα, ενώ το σώμα του τσιτώθηκε.
Ο Έμετ άρχισε να τρέχει καταπάνω του και Τζάσπερ έγειρε το κορμί του μπροστά σε θέση εφόρμησης και τον περίμενε. Όταν ο Έμετ έφτασε σε εκείνον έπεσε απάνω του και άρχισαν να παλεύουν μεταξύ τους. Πάλευαν σαν θηρία και ενώ το στιλ του Έμετ θύμιζε αρκούδα που πέφτει απάνω στο θήραμα του με λύσσα ο Τζαζ ήταν πάντα τόσο ευθύς και δεξιοτεχνικός στις κινήσεις του που πολύ σύντομα κατάφερε να γυρίσει τον Έμετ με μια κίνηση και τυλίγοντας σφιχτά τα χέρια του γύρω απο το σώμα του Έμετ σταμάτησε τα δόντια του σε απόσταση αναπνοής απο τον λαιμό του και γέλασε ενώ ο Έμετ γρύλισε ηττημένος.
«ξανά» είπε
«εεε είναι η δική μου σειρά τώρα» είπε ο Έντουαρντ χαμογελώντας και μόλις του έσφιξα το χέρι, μου χαμογέλασε γλυκά
«μισώ λεπτό Εντουαρντ, θέλω πρώτα να δείξω κάτι στην Μπέλα... Άλις... την φώναξε να έρθει κοντά του και γύρισε πάλι την ματιά του σε μένα... ξέρω πως ανησυχείς για εκείνη και θέλω να σου δείξω τον λόγο που δεν χρειάζεται» είπε και αφού έκαναν ένα νεύμα με μια κίνηση του κεφαλιού τους ο Τζάσπερ άρχισε να τρέχει καταπάνω της.
Είχα παγώσει στην θέση μου να τους κοιτώ με αγωνία και ο Έντουαρντ μου έτριψε τον ώμο για να με παρηγορήσει αλλά εγώ δεν έπαιρνα τα μάτια μου απο εκείνους.
Όταν έφτασε κοντά της ξαφνικά πέρασε απο την άλλη πλευρά χωρίς να την ακουμπήσει και συνέχισε πάλι με τον ίδιο τρόπο να της επιτήθετε αλλά η Άλις φαινομενικά ήταν ακίνητη μέχρι που έπιασα τις κινήσεις της και τότε κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε ο Τζάσπερ πριν.
Η Άλις φαινόταν να μην κινήτε αλλά στην ουσία τον άφηνε να έρθει κοντά της και την στιγμή που εκείνος προσπαθούσε να την πιάσει εκείνη τον απέφευγε την τελευταία στιγμή και έτσι ο Τζαζ πέρναγε απο δίπλα της χωρίς να καταφέρει τίποτα.
Η επίθεση του Τζάσπερ έγινε πιο απειλητική και τότε η Άλις άρχισε να κινήτε πιο ενεργά και ένιωθες λες και χόρευαν, ο ένας στροφιλιζόταν δίπλα στον άλλο αλλά κανένας δεν ακουμπούσε τον άλλον όσο και να προσπαθούσαν. Κάποια στιγμή η Άλις με ένα σάλτο πριν προλάβει ο Τζαζ να την δει ανέβηκε στο δέντρο και εκείνος άρχισε να την ψάχνει με την ματιά του μέχρι που έπεσε πάνω στην πλάτη του και του έδωσε ένα φιλί στον λαιμό γελώντας.
«σε τσάκωσα» του είπε και όλοι αρχίσαμε να γελάμε ενώ οι λύκοι άφηναν επιδοκιμαστικά επιφωνήματα
«πραγματικά είσαι ένα τρομακτικό κερατάκι» της είπε εκείνος γλυκά και τον αγκάλιασε τρυφερά καθώς κατέβαινε απο πάνω του
«σειρά μου τώρα» είπε ο Έντουαρντ πιο δυνατά και δίνοντας μου ένα φιλί στο μέτωπο πήγε κοντά του.
«καλό ε???» είπε η Άλις την στιγμή που ήρθε δίπλα μου
«πάρα πολύ» της είπα χαμογελώντας της και πέρασα το χέρι μου απο την μέση της και περιμέναμε να δούμε την αναμέτρηση του Τζαζ με τον Έντουαρντ
«τι σου συμβαίνει εσένα?» την ρώτησα με αγωνία καθώς την έβλεπα προβληματισμένη
«δεν μπορώ να δω τίποτα από όσα θα συμβούν λόγο των λύκων και με έχει εκνευρίσει πάρα πολύ αυτό. Νιώθω τόσο ανίκανη» της χαμογέλασα παρηγορητικά
«όλα θα πάνε καλά» της είπα με αυτοπεποίθηση και με κοίταξε με απορία στα μάτια
«τι άλλαξε με εσένα»
«πολλά» της είπα κλείνοντας το μάτι μου και συγκεντρωθήκαμε για να παρακολουθήσουμε τον Τζαζ και τον Έντουαρντ που εκείνη την στιγμή άρχιζαν να παλεύουν μεταξύ τους.
Η μάχη αυτή ήταν πιο αμφίρροπη απο οποιαδήποτε προηγούμενη. Ο Τζασπερ είχε αιώνες εμπειρίας για να τον καθοδηγεί, αλλά οι σκέψεις του πάντα τον πρόδιδαν και ενώ για τον Έντουαρντ οι κινήσεις του ήταν άγνωστες ωστόσο λόγο του ότι ήξερε την κίνηση του Τζαζ πριν την κάνει κατάφερνε να τον αντικρούει και να είναι και πάλι ένα βήμα πιο μπροστά του. Αφού αυτή η μάχη δεν έβγαζε πουθενά κάποια στιγμή ο Καρλάηλ καθάρισε τον λαιμό του και τότε σταμάτησαν γελώντας και τον κοίταξαν.
«ας πούμε ότι ήρθαμε ισοπαλία» είπε ο Τζασπερ και τότε ο Έντουαρντ ήρθε πιο κοντά μας και άρχισαν και οι υπόλοιποι Καλεν να παίρνουν σειρά. Πρώτα ο Καρλάηλ, μετά η Ρόζαλι, η Έσμι και πάλι ο Έμετ.
Ο Τζασπερ τους καθοδηγούσε άψογα και σε κάθε κίνηση του τόνιζε τι ακριβώς έκανε για να καταλαβαίνουν και εκείνοι τα λάθη τους,για να μάθουν απο αυτά. Όλοι ήμασταν προσηλωμένοι σε όλες τις μάχες που ακολούθησαν και κανείς μας δεν μίλαγε.
Οι λύκοι ήταν τόσο προσηλωμένοι στις κινήσεις του Τζαζ λες και ήταν μαγεμένοι και τους καμάρωνα τόσο πολύ για την αφοσίωση και την ωριμότητα που δείξανε σήμερα που άθελα μου χαμογέλασα προς τα εκείνους και ο Τζέικ με κοίταξε με θλυμένο ύφος.
Με ήξερε τόσο καλά όπως και εγώ εκείνον που δεν χρειαζόντουσαν τα λόγια μεταξύ μας για να ξέρουμε τι υπήρχε μέσα στο μυαλό του άλλου. Άφησα το χέρι του Έντουαρντ και τους πλησίασα, ο Τζέικ έκανε ένα σχόλιο για την μυρωδιά μου και ο Έντουαρντ έπνιξε το δικό του για να μην το ακούσω εγώ και γέλασα κουνόντας το κεφάλι μου.
«όταν τελειώσουν θα τους πω να κάτσουν σε έναν κύκλο ακίνητοι για να περάσετε να τους μυρίσετε.... μπλιαχχχχ ακούστηκε στην σκέψη όλων και με κόπο έπνιξα το γέλιο μου και συνέχισα... είναι καλό να γνωρίζετε την μυρωδιά τους για να μην γίνουν λάθη στην μάχη... τόνισα και ο Σαμ ένευσε... είμαι πολύ υπερήφανη για όλους σας, σήμερα αποδείξτε πόσο ώριμοι είσαστε παρά το νεαρό της λυκιακής σας ηλικίας» ο Τζέικ ήρθε κοντά μου και έτριψε την μουσούδα του στο χέρι μου και βάζοντας το ελεύθερο μου χέρι ανάμεσα στα αυτιά του τον πείραξα παιχνιδιάρικα και απομακρύνθηκα πάλι προς τους Κάλεν για να του πω να κάνουν έναν κύκλο για να τους μυρίσουν οι λύκοι και ο Καρλάηλ το δέχτηκε και τους μάζεψε όλους μαζί.
Την στιγμή που ο Σαμ ξεκίνησε για να πάει κοντά τους ώμος ο Τζέικ δεν άντεξε άλλο και ήρθε δίπλα μου για να με παρηγορήσει και εγώ ακούμπησα απάνω του και του ψυθίρσα στο αυτί του.
«κάποιοι από εσάς θα τραυματιστούν... είπα με πόνο στην φωνή μου... αν σκοτωθεί κανείς δεν θα το αντέξω ποτέ που δεν θα μπορώ να είμαι εκεί για να το αποτρέψω... ένας λυγμός ξέφυγε απο τα χείλια του Τζέικ και του έτριψα το κεφάλι παρηγορητικά... είναι πολύ άσχημο να ξέρεις ότι έχεις την ικανότητα να βοηθήσεις και να μην μπορείς... θα είναι εκατό φορές χειρότερα από αυτό που βλέπεις Τζέικ... με κοίταξε στα μάτια με ενθουσιασμό και εγώ εκνευρίστηκα... νομίζεις ότι είναι αστείο???... του πέταξα και του έδωσα ένα μπάτσο στον ώμο και εκείνος άρχισε αμέσως να με πειράζει προκαλώντας με όπως έκανε πάντα όταν ήθελε να με κάνω να νιώσω καλύτερα... έτσι το θες??... του είπα εγώ συνεχίζοντας το πείραγμα του... μικρό τερατάκι... του είπα για να τον εκνευρίσω. Έτσι τον έλεγα απο μικρό και πάντα τον εκνεύριζε αυτό «μη με λες έτσιιι» άκουγα στην σκέψη του και ο Έντουαρντ γέλασε κοροϊδευτικά και ο Τζέικ τα πήρε πιο άσχημα και άρχισε να με προκαλεί πιο έντονα για να κάνει τον Έντουαρντ να εκνευριστεί... ααα δεν παίζεσαι... είπα τότε γελώντας και δίνοντας του μια σπρωξιά άρχισα να τρέχω... πιάσε με αν μπορείς» του φώναξα και αμέσως έλαμψε το πρόσωπο του και άρχισε να με κινηγάει.
Ο Σαμ κούνησε το κεφάλι του απελπισμένος και μέσα απο την σκέψη του άκουσα να λέει «δεν θα αλλάξουν ποτέ» και συνέχισε να οδηγεί την αγέλη γύρω απο τους Καλεν
Εγώ με τον Τζέικ αρχίσαμε να οργώνουμε το ξέφωτο γελώντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλο σαν ανέμελα παιδιά χωρίς να τους δίνουμε σημασία και την στιγμή που με έφτασε πέρασα πάνω απο την αγέλη με ένα σάλτο γιατί ήξερα ότι σίγουρα δεν θα δοκίμαζε κάτι τέτοιο εκείνος και μόλις είδα ότι πάει να κάνει τον γύρω για να με βρει απο την άλλη ξανά πέρασα πάνω απο την αγέλη και του βγήκα απο πίσω.
Μόλις έφτασα πίσω του τον γαργάλησα στα πλευρά κοροϊδευτικά και εκείνος γύρισε απότομα και με έριξε κάτω και εγώ άρχισα να γελάω γιατί δεν με άφηνε να σηκωθώ αν δεν παραδεχόμουν ότι με κέρδισε. Ο Έντουαρντ όμως βλέποντας την σκηνή εκνευρίστηκε και έκανε να σπάσει τον κύκλο που είχαν δημιουργήσει για να έρθει να τον πάρει απο πάνω μου αλλά ευτυχώς ο Καρλαηλ τον συγκράτησε και εκείνος παρέμεινε στην θέση του για να μην προκαλέσει τους λύκους.
«εντάξει εντάξει, κέρδισες» είπα στον Τζέικ και έβγαλε την γλώσσα του έξω γελώντας με το λυκήσιο του χαμόγελο και αυτό με έκανε να ξεσπάσω σε περισσότερα γέλια και εκείνος άρχισε να με γλύφει στο πρόσωπο για να προκαλέσει περισσότερο τον Έντουαρντ και βάζοντας τα χέρια μου μπροστά άρχισα να τον σπρώχνω προς τα πίσω.
«γιαχ Τζέικ σου έχω πει να μην το κάνεις αυτό είναι σκέτη αηδία... του είπα πειραχτικά ανασηκώνοντας το κορμί μου, την στιγμή που άκουσα το γρύλισμα του Έντουαρντ... η ζήλια και τον δύο τους είχε κάνει να παίζουν ένα πολύ άσχημο παιχνίδι με μένα στην μέση και αυτό είχε αρχίσει να με εκνευρίζει... είσαστε αδιόρθωτοι» είπα και έφερα σταυρωτά τα πόδια μου μπροστά και χαμήλωσα το κεφάλι μου αφήνοντας έναν αναστεναγμό.
Ο Τζέικ έκατσε και εκείνος δίπλα μου βάζοντας το τεράστιο κεφάλι του να ακουμπήσει πάνω στα πόδια μου και εγώ έγειρα το κεφάλι μου πάνω στον ώμο του και κοίταξα μακριά.
«συγνώμη» άκουσα στην σκέψη του και χαμογέλασα
«όσο και να μην το καταλαβαίνετε, είσαστε τόσο ίδιοι»
«εγώ με αυτόν?» είπα και οι δύο ταυτόχρονα και γέλασα δυνατά και ο Τζέικ γύρισε την ματιά του σε μένα. Ήξερε ότι τον ακούω γιατί ήταν ο μόνος που ήξερε τα πάντα για όλα όσα είχαν συμβεί μεταξύ εμένα και του Έντουαρντ και όμως ήξερα ότι τώρα ακούει και η αγέλη και θα το καταλάβαιναν αν δεν το έδειχνα τόσο έντονα, όμως αυτήν την στιγμή δεν με ένοιαζε πια τίποτα.
«ξέρεις τι αντίδραση είχε όταν έμαθε ποια είναι η μοίρα μου?»
«τι?» είπε με απορία
«την ίδια ακριβώς με την δική σου» του είπα σοβαρά κοιτώντας τον στα μάτια
«δηλαδή μου λες ότι προτιμάει να θυσιάσει όλη του την οικογένεια και τον ίδιο μαζί για να μην πάθεις τίποτα εσύ???» με ρώτησε δύσπιστα και όλη η αγέλη γύρισε την ματιά της προς τα εμάς
«ακριβώς Τζέικ... επιβεβαίωσα τα λόγια του... ελπίζω αυτό να αρκεί για να καταλάβεις περισσότερα πράγματα για εκείνον»
Ο Τζέικ με τον Έντουαρντ ανταλλάξανε βλέμματα και ο Τζέικ μέσα απο την ματιά του είδε όλον τον πόνο που τον διαπέρασε και τότε άρχισε να τον εκτιμάει περισσότερο, όσο μπορούσε να είναι δυνατόν αυτό λόγο του εγωισμού του, γιατί εκείνος με έκλεψε απο την αγκαλιά του.
«τελικά θα πας να μείνεις μαζί τους μετά την μάχη???»
«απο την ημέρα που καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε ο ένας χωρίς τον άλλο, δεν έχουμε περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να έχει συμβεί κάτι να μας χαλάσει τις ισορροπίες, δεν πιστεύεις ότι μας αξίζει να έχουμε μερικές στιγμές ηρεμίας πριν η μοίρα να μας συναντήσει?» του είπα απαλά αλλά και οι δύο με το άκουσμα των τελευταίων λέξεων μαγκώθηκαν
«εντάξει, εντάξει, έχεις δίκιο αλλά Μπέλα... θα μας λείψεις» είπε κλαψουρίζοντας
«δεν θα είμαι και τόσο μακριά Τζέικ και όποτε θα με χρειάζεστε ξέρεις ότι θα είμαι εδώ για σας... αλλά αρκετά με αυτά, για πες μου τώρα εσύ, πότε μεταμορφώθηκαν τα παιδιά?»
«το απόγευμα, δεν το έχεις ξαναδεί αυτό, μεταμορφώνονταν ο ένας μετά τον άλλο... κούνησε το κεφάλι του με απόγνωση... ήταν το κάτι άλλο»
«και γιατί αποφασίσατε να τους φέρετε μαζί σας?»
«εγώ πρότεινα στον Σαμ να το κάνουμε για να του έχουμε απο κοντά ώστε να τους ελέγχουμε για να μην κάνουνε καμιά ανοησία.... τον κοίταξα στα μάτια και κούνησα το κεφάλι μου... τι?» είπε με απορία
«πότε θα καταλάβεις ότι δεν έχεις μόνο το γονίδιο των παππούδων σου αλλά έχεις πολλά περισσότερα μέσα σου?» είπα με θαυμασμό και ξεφύσησε
«Μπέλα ποτέ δεν τα ζήτησα όλα αυτά και ξέρεις ότι ο Σαμ είναι πολύ καλύτερος απο μένα»
«σίγουρα είναι πιο σοβαρός και πιο υπεύθυνος απο ένα μικρό τερατάκι σαν και εσένα... γρύλισε αποδοκιμαστικά... αλλά πάντα πίστευα απο την ημέρα που γεννήθηκες ότι η μοίρα σου σου επιφυλάσσει κάτι καλύτερο απο αυτό και σίγουρα θα είναι κάτι πολύ μεγάλο»
«εγώ πάλι προτιμώ να μην αλλάξει τίποτα» είπε με πείσμα και κατάλαβα ακριβώς που αναφερόταν
«Τζέικ... του είπα γλυκά... ποτέ δεν ήταν σωστό να έχω εγώ αυτήν την θέση και τώρα είναι καιρός να την πάρει κάποιος άλλος που είναι πιο ικανός απο μένα»
«Μπέλα είσαι η καλύτερη αρχηγός που θα μπορούσαμε να έχουμε»
«οοοο κομπλιμέντο απο τον Τζέικ???.... είπα πειράζοντας τον και μου σκούντησε το χέρι με την μουσούδα του και γέλασα για μια στιγμή... όμως ξέρουμε και οι δύο ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν είχα ποτέ μου εμπειρία απο μάχη ή στρατηγική πως μπορείς να πιστεύεις ότι χωρίς τον Εφραίμ θα ήμουν και πάλι ικανή?»
«Μπέλα είμαι σίγουρος ότι και χωρίς εκείνον θα ήσουν και πάλι το ίδιο ικανή»
«σε ευχαριστώ Τζέικ αλλά εγώ δεν το πιστεύω αυτό και ο μόνος λόγος που δέχτηκα το θέλημα του Έφραιμ ήταν μόνο και μόνο για να καταφέρω να σας βοηθήσω με τον σωστό τρόπο, μιας και ήμουν η μόνη που θα μπορούσε να το κάνει αυτό»
«και το έκανες, πίστεψε με, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μας έχεις βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια και ας ήμαστε πολύ ξεροκέφαλοι για να το παραδεχτούμε»
«αχ βρε Τζέικ... είπα και έτριψα το μάγουλο μου πάνω στην γούνα του... και πάλι θα το κάνω το ξέρεις αυτό»
«το ξέρω αλλά και πάλι με πονάει»
«θα δεις ότι όλα κάποια στιγμή θα πάρουν τον δρόμο τους και τότε να είσαι σίγουρος ότι θα μπορέσεις να το δεις διαφορετικά»
«μπορεί... είπε ξεφυσώντας... πάντως είναι απαίσιο να χάσεις όλη την διασκέδαση» είπε αλλάζοντας κουβέντα γιατί ένιωθε πολύ άβολα με το άγρυπνο βλέμμα του Έντουαρντ και όσο και να ήθελε να τον πικάρει δεν ήθελε να εκτεθεί μπροστά του
«διασκέδαση?... πως μπορείς να το λες όλο αυτό διασκέδαση» του είπα με πόνο στα μάτια
«έχεις σκεφτεί που θα κρυφτείς εκείνην την μέρα???» γύρισα και κοίταξα τον Έντουαρντ και του έκανα νόημα με τα μάτια προς τον καταρράκτη και εκείνος ένευσε ανεπαίσθητα
«ναι νομίζω ότι έχω μια καλή ιδέα γι αυτό»
«που?»
«θέλω να δοκιμάσω όμως πρώτα κάτι»
«δεν καταλαβαίνω» είπε απηυδισμένος και του χάιδεψα παιχνιδιάρικα το κεφάλι και το κράτησα στα χέρια μου αναγκάζοντας τον να με κοιτάξει
«ξέρεις ότι σ’ αγαπάω... μικρό μου τερατάκι... του είπα χαμογελώντας του και του έδωσα ένα απαλό φιλί στην κορυφή του κεφαλιού του και αφήνοντας τον σηκώθηκα όρθια... πήγαινε με τους υπόλοιπους να πάρεις την μυρωδιά των Καλεν και θα τα πούμε αύριο»
«μπλιαχχχ... είπε και ξέσπασα στα γέλια... πρέπει???»
«πήγαινε και κοιτάξτε να ξεκουραστείτε αύριο δεν θα σε αφήσω να με κερδίσεις»
«τι εννοείς με αυτό?»
«θα δεις» του είπα και άρχισα να τρέχω προς τον γκρεμό και ο Τζέικ χωρίς να ξέρει τι είχα σκοπό να κάνω, άρχισε να με ακολουθεί για να με σταματήσει αλλά σαν πιο γρήγορη εγώ πρόλαβα και πήδηξα απο τον γκρεμό και μέσα απο την σκέψη του είδα ότι με ακολουθεί με την ματιά του.
Μπήκα στο νερό και ξαναβγήκα απο αυτό μόνο όταν είχα περάσει κάτω απο τον καταρράκτη. Ανέβηκα μέχρι το άνοιγμα και συνειδητοποίησα ότι είχα δίκιο. Τα νερά του καταρράκτη ήταν τόσο ορμητικά που όταν σκαρφάλωνα πάνω στον βράχο για να φτάσω στο άνοιγμα του, δεν φαινόμουν απο την άλλη μεριά και αυτό μας έδινε πλεονέκτημα.
«όλα θα πάνε καλά» είπα με αυτοπεποίθηση και έμεινα για λίγο εκεί να τους κοιτάω πίσω απο τον καταρράκτη έχοντας μια καινούργια ελπίδα να φωλιάζει στην καρδιά μου που με έκανε να γελάσω ήρεμα μετά απο αρκετό καιρό.
Αργότερα στο σπίτι των Καλεν......
«Άλις τι μανία είναι αυτή να με ντύνεις κάθε φορά που έρχομαι εδώ???»
«δεν επιτρέπετε μια Καλεν να γυρνάει εδώ και εκεί με τα ίδια ρούχα»
«μια Κάλεν?... της είπα κοροϊδευτικά... Άλις μήπως μου ξεφεύγει κάτι?» την ρώτησα και δάγκωσε τα χείλια της
«εσύ δεν είπες ότι θα μείνεις εδώ, πριν λίγο στο κουτάβι σου?» είπε για να θολώσει τα νερά αλλά η νευρικότητα και ο απότομος ενθουσιασμός του Έντουαρντ με έκανε να καταλάβω πολλά περισσότερα απο όσα ήθελε η Άλις να πει
«καταρχήν μην λες τον Τζέικ κουτάβι και δεύτερον δεν με πείθεις κάτι έχεις δει και το κρύβεις και απο τους δύο μας για να μην το ακούσω μέσα απο τις σκέψεις του Έντουαρντ σωστά?»
«μμμμ όλα τα ξέρεις εσύ» μου είπε κοροϊδευτικά και μου γύρισε την πλάτη
«καλά με έπεισες τώρα....» της είπα και γύρισε απότομα και με κοίταξε
«τράβα να κάνεις κανένα μπάνιο να στρώσει επιτέλους αυτό το άχυρο και θα σου έχω έτοιμα ρούχα στο κρεβάτι»
«τι δεν θα με ντύσεις εσύ?» την κορόιδεψα βγάζοντας της την γλώσσα μου έξω και γέλασε
«όχι ο Καρλάηλ μας έφερε πίσω άρον τον άρον για την εκπαίδευση και δεν προλάβαμε να κυνηγήσουμε με την ησυχία μας και έτσι κανονίσαμε να φύγουμε σε λίγο»
«οκ... είπα αδιάφορα και με κοίταξε δύσπιστα... τι?» την ρώτησα και γέλασε συνωμοτικά
«εντάξει τα παρατάω μαζί σου, είσαι το κάτι άλλο»
«όλοι μαζί δεν είπες?» ξεφύσησε απηυδισμένα και έφυγε
Έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο και όταν βγήκα και είδα τι μου είχε αφήσει πάνω στο κρεβάτι άρχισα να γελάω... είναι αδιόρθωτο τελικά αυτό το κορίτσι.
«είσαι έτοιμη?» άκουσα την φωνή του Έντουαρντ και γύρισα σηκώνοντας τα χέρια μου ψηλά
«πως σου φαίνομαι?» του είπα γελώντας και έπνιξε ένα βογκητό
«μμμ να σου πω... είπε προσποιητά τρίβοντας το πιγούνι του και του έδωσα μια σπρωξιά και γελάσαμε μαζί... έλα πάμε κάτω γιατί θα κρυώσει και το φαΐ»
«μου αρέσει που με περιποιείσαι... του είπα τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του και αμέσως με άρπαξε απο την μέση και άρχισε να με φιλάει με πάθος... μήπως να αφήναμε το φαΐ για αργότερα?» του είπα ανάμεσα στο φιλί μας με βαθιά φωνή και εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα για να ελέγξει τα συναισθήματα του
«πρώτα θα φας» είπε αυστηρά και τα παράτησα
«καλά» είπα παραπονιάρικα και έκανα την θλιμμένη αλλά δεν τα παράτησε και κρατώντας με απο την μέση προχωρίσαμε προς την σκάλα για να κατέβουμε κάτω.
Τα είχε φτιάξει όλα με τόσο αγάπη, είχε ετοιμάσει το μεγάλο τραπέζι με κεριά κρυστάλλινα ποτήρια, πορσελάνες απο τις πιο ακριβές που υπάρχουν και είχε σκορπίσει σε όλο το τραπέζι μέχρι και ροδοπέταλα.
Του χαμογέλασα ζεστά και ανοίγοντας την καρέκλα με έβαλε να κάτσω. Αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί πάνω στον λαιμό μου έφυγε και πήγε στην κουζίνα για να μου φέρει αυτό που ετοίμασε και όταν γύρισε τον είδα να κρατάει δύο πιάτα γεμάτα με φαγητό.
«θα φας και εσύ?» τον ρώτησα δύσπιστα και μου χαμογέλασε
«δεν θέλω να σε αηδιάσω αλλά σκέφτηκα να σου κάνω παρέα... είπε και μου έκλεισε το μάτι... τι θες να πιεις??»
«έχεις κρασί?»
«θα σου φέρω αμέσως, δοκίμασε να μου πεις αν βγήκε καλό» είπε και εξαφανίστηκε στην κουζίνα για άλλη μια φορά
Πήρα το πιρούνι μου και τσίμπησα λίγο απο το υπέροχο πιάτο που είχα μπροστά μου και άνοιξα τα μάτια διάπλατα... είχε φτιάξει αστακομακαρονάδα και η γεύση αλλά και η μυρωδιά του ήταν εκπληκτική.
«αν και δεν έχω ξαναφάει άλλη φορά για να έχω σύγκριση, η γεύση του είναι εκπληκτική» του είπα πολύ σοβαρά την στιγμή που μου γέμιζε το ποτήρι μου
«αλήθεια το πέτυχα?»
«μμμχχχμμμ» του είπα χαμογελώντας του
«σε τι θες να πιούμε» με ρώτησε καθώς σήκωνε το ποτήρι του
«να έχει πιο συχνά τέτοια ησυχία» του είπα εγώ και γελάσαμε μαζί
«δεν μπορώ να μην συμφωνήσω σε αυτό» είπε και τσούγκρισε το ποτήρι του στο δικό μου και το άφησε δίπλα του και άρχισα να τρώω
Μέχρι να τελειώσω το φαΐ μιλήσαμε για αρκετά πράγματα αλλά περισσότερο εκείνος με ρώταγε για τα ενδιαφέροντα μου και γενικότερα για την ζωή μου. Είχαμε περάσει τόσα πολλά που τελικά δεν είχαμε καταφέρει να μάθουμε πράγματα ο ένας για τον άλλο με ηρεμία και αυτή ήταν η πρώτη φορά που απολαμβάναμε μια ήρεμη και αρκετά ενδιαφέρων συζήτηση.
«τελείωσες?» με ρώτησε ανυπόμονα την ώρα που είχα σταματήσει να τρώω και τον κοίταξα με απορία στα ματιά
«ναι» είπα διστακτικά αλλά κράταγε πολύ καλά τις σκέψεις του ώστε να μην μου φανερώσει το γιατί.
Είναι λίγο άβολο να ξέρει κάποιος τις σκέψεις σου και είναι πολύ δύσκολο να κάνεις μια έκπληξη σε κάποιον όταν αυτός μπορεί να το ξέρει απο πριν, γι αυτό και εκείνος πιο πονηρός είχε σκεφτεί ότι ήθελε να μου κάνει μια έκπληξη για την στιγμή που θα βρίσκαμε την ευκαιρία να μείνουμε μόνοι μας και άφησε στα χέρια της Άλις να κανονίσει όλες τις λεπτομέρειες βάση του οράματος που θα την έκανε να δει και έτσι δεν ήξερα ούτε εγώ αλλά ούτε και εκείνος τι ακριβώς μας περίμενε και η αγωνία του ήταν φανερή στα μάτια του για την συνέχεια.
Μάζεψε όλο το τραπέζι σε μηδέν χρόνο και ήρθε κοντά μου για να με σηκώσει απο την καρέκλα
«τι θα έλεγες να χαλαρώσουμε λίγο ακούγοντας μουσική?» με ρώτησε την στιγμή που με πήρε στην αγκαλιά του και σκύβοντας άφησε ένα φιλί στον εκτεθειμένο μου ώμο.
«δεν μου ακούγετε άσχημο» του είπα πνίγοντας τον αναστεναγμό μου
σημείωση: πατήστε το play απο την μπάρα και όχι απο την οθόνη για να ακούσετε όλα τα τραγούδια, αν σταματήσει στο πρώτο τραγούδι πατήστε το δεξί βελάκι και τα τραγούδια θα συνεχίσουν κανονικά
Music Playlist at MixPod.com
"Forgiven"
Couldn't save you from the start
Love you so it hurts my soul
Can you forgive me for trying again
Your silence makes me hold my breath
Oh, time has passed you by
Ooh, for so long I've tried to shield you from the world
Ooh, you couldn't face the freedom on your own
Here I am left in silence
You gave up the fight
You left me behind
All that's done's forgiven
You'll always be mine
I know deep inside
All that's done's forgiven
I watched the clouds drifting away
Still the sun can't warm my face
I know it was destined to go wrong
You were looking for the great escape
To chase your demons away
Ooh, for so long I've tried to shield you from the world
Ooh, you couldn't face the freedom on your own
And here I am left in silence
You gave up the fight
You left me behind
All that's done's forgiven
You'll always be mine
I know deep inside
All that's done's forgiven
I've been so lost since you've gone
Why not me before you
Why did fate deceive me
Everything turned out so wrong
Why did you leave me in silence
You gave up the fight
You left me behind
All that's done's forgiven
You'll always be mine
I know deep inside
All that's done's forgiven
Ένιωθα όλο του το κορμί να συγκλωνίζεται και αν μπορούσε να δακρύσει τώρα δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει τον χείμαρο που θα έτρεχε απο τα μάτια του εκφράζοντας το πόσο τον είχαν αγγίξει τα λόγια που κάποτε ήταν για εκείνον μια πνοή και ένα γιατί που έπνιγε όλην του την ύπαρξη...
Δεν είπε τίποτα με κοίταξε βαθιά στα μάτια και με σήκωσε απαλά απο το πιάνο φωλιάζοντας με στην αγκαλιά του. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του και άφησα όλη την ζεστασιά του κορμιού μου να τον τυλίξει και να του ζεστάνει την ψυχή που βασανιζόταν όλον αυτόν τον καιρό.
«υποσχέσου μου ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ ξανα»είπε με πνιγμένη φωνή και ένας πόνος διαπέρασε το στήθος μου κόβοντας μου την ανάσα αλλά η σιωπή μου τον έκανε να λυγίσει και με κοίταξε στα μάτια με πόνο, τον ίδιο πόνο που ένιωθα και εγώ... είναι τα πάντα για μένα, χωρίς εκείνον δεν ξέρω αν ποτέ θα έβρισκα τον δρόμο να βρω την λογική.
Ήταν το πεπρωμένο μου το άλλο μου μισό που ήρθε να ολοκληρώσει την δική μου ύπαρξη και να την κάνει να νιώσει για λίγο ζωντανή, ασφαλή και ευτυχισμένη μόνο με ένα βλέμμα, μόνο με ένα άγκιγμα του.
«σ’ αγαπάω» του είπα και ένωσα τα χείλια μας και ένας λυγμός βγήκε απο μέσα απο την καρδιά του και με έκανε να δακρύσω.
«δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την αναπνοή σου» μου είπε ανάμεσα στα φιλιά μας και τον έσφηξα πιο κοντά μου
«κάνε με δική σου» τον παρακάλεσα και με πήρε στα χέρια του, χωρίς να αφήνει τα χείλια μου και με ανέβασε στην δική του κρεβατοκάμαρα
Όταν μπήκαμε μέσα με έβαλε απαλά πάνω στα σεντόνια που ήταν καλλιμένα με ροδοπέταλα και με κοίταξε βαθιά στα μάτια, του χάιδεψα απαλά το πρόσωπο και κλείνοντας τα μάτια του άφησε απαλά το μέτωπο του πάνω στο δικό μου και αναστέναξε βαθιά.
«γίνε δική μου για πάντα» είπε απαλά
«είμαι δική σου, πάντα θα είμαι μόνο δική σου» άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε παρακλητικά
«σ’ αγαπάω, είσαι τα πάντα για μένα»
«είσαι όλη μου η ζωή» του είπα τρυφερά και με το χέρι μου τον έφερα πιο κοντά μου και ανταποκρίθηκε αμέσως στο κάλεσμα μου και άρχισε πάλι να με φιλάει τόσο τρυφερά που όλο μου το κορμί συγκλονήστικε και άρχισε να παίρνει φωτιά.
Η ψυχρή του επιδερμίδα πάνω στην δική μου ήταν μια όαση που ξεδιψούσε την καρδιά μου, απο τον χείμαρο συναισθημάτων που μου περνούσε μέσα απο την ίδια του την σκέψη, με κάθε του συναίσθημα που συγκλώνιζε το δικό του κορμί.
Το να ακούς την σκέψη κάποιου ήταν σίγουρα το πιο περίεργο συναίσθημα που θα μπορούσες να μοιραστείς αλλά το να νιώθεις ότι ακριβώς νιώθει εκείνος που αγαπάς με όλο σου το είναι, την στιγμή που σου κάνει έρωτα, την στιγμή που ανοίγει την καρδιά του και σε αφήνει να δεις πόσο βαθιά είναι τα συναισθήματα του για σένα, είναι το πιο υπέροχο το πιο απερίγραπτο συναίσθημα που διαπερνάει όλο σου το είναι.
Έτσι είναι με τον Έντουαρντ. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που να έχει αγαπήσει τόσο βαθιά και έχει δώσει όλην του την καρδιά σε αυτήν που αγαπά, με τόσο πάθος, τόσο ένταση και ταυτόχρονα να έχει γευτεί τόσο πόνο που η καρδιά του να τσακίζετε σε κάθε άγγιγμα, σε κάθε ανάσα, μόνο και μόνο γιατί ξέρει ότι η απώλια θα έρθει πολύ σύντομα και εκείνος θα μείνει πίσω να την αντιμετωπίσει μόνος του, για άλλη μια φορά, μόνο που αυτήν την φορά θα είναι για πάντα.
Έβαλα όλην μου την ψυχή σε αυτό το φιλί για να νιώσει ότι νιώθω και εγώ, δεν ήταν εύκολο σε μένα να του μεταδίδω ότι ένιωθα εγώ για εκείνον, όμως σήμερα ήθελα να νιώσει με τις πράξεις μου πόσο βαθιά και ατελείωτη ήταν η αγάπη μου για εκείνον χαρίζοντας του έναν έρωτα σαν αυτή να ήταν η τελευταία νύχτα που μοιραζόμασταν μαζί.
Το χέρι του κατέβηκε προς τα κάτω αγκίζοντας κάθε κύτταρο του κορμιού μου, το στόμα του με γευόταν τόσο αχόρταγα όπως ένα διψασμένος έψαχνε την δική του όαση για να ξεδιψάσει τα στεγνα του χείλη.
Τέντωσα το κορμί μου και άφησα έναν αναστεναγμό και το πάθος του έγινε πιο βαθύ και με το χέρι του άρχισε να με εξερυνεί ανασηκώνοντας το φόρεμα προς τα πάνω, η φλόγα μου είχε ξεπεράσει τα δικά της όρια και όταν την ένιωσε, όλο του το κορμί συγκλονήστικέ και άρχισε να τρέμει.
Ανασήκωσα το σώμα μου αναγκάζοντας να κάνει το ίδιο και άρχισα να τον φιλάω στον λαιμό του ενώ με τα χέρια μου άρχισα να του αφαιρώ το πουκάμισο αργά και βασανιστικά αφίνοντας να περάσει η γλώσσα μου στα σημεία που ήταν εκτέθημενα, όταν έφτασα στο παντελόνι του άνοιξα την ζώνη και ξεκουμπώνοντας το αφαίρεσα το πουκάμισο και άρχισα να εξερυνώ το κορμί του με τα χέρια μου.
Έριξε το κεφάλι του πίσω και τα σιγανά του γρυλίσματα με έκαναν να νιωθω τόσο ικανοποίηση που άρχισα να τον γεύομαι με περισσότερο πάθος μέχρι που δεν άντεξε και με άρπαξε απο τους γλουτούς μου και με έβαλε να κάτσω πάνω στα ποδια του για να νιώσω τον ερεθισμό του.
Τύλιξα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του και άρχισε να με φιλάει με τόσο πάθος που η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά που λίγο ήθελε για να διαλίσει το στήθος μου και να το γίνει πυροτέχνιμα μέσα στην αγκαλιά του.
Με τα χέρια του να περνάνε βασανιστικά απο τα πόδια μου προς τους γλουτούς μου τράβαγε το ύφασμα που μας χώριζε και όταν κατάλαβε ότι έπρεπε να ανασηκωθώ για να το αφαιρέσει το έκανε κομάτια για να μην με μετακινήσει απο την αγκαλιά του και χάσουμε την επαφή.
Με έριξε μαλακά πίσω στα μαξιλάρια και με μια κίνηση μας απελευθέρωσε απο όσα μας χωρίζαν για να είναι ελεύθερα τα κορμια μας να σμίξουν χωρίς εμπόδια. Ένιωσα το δροσερό του δέρμα να με αγκαλιάζει και να με κάνει δική του για άλλη μια φορά.
Ολο μου το κορμί σύγκλονίστικε και το ανασήκωσα για να σμίξει με το δικό του και να ταιριάξει απόλυτα και αμέσως πέρασε το χέρι του πίσω απο την μέση μου για να με συγκρατήσει εκεί και να γίνουμε ένα.
Έγειρε κοντά μου χωρίς να σταματά να συγκλονίζει το κορμί μου που έιχε πάρει φωτιά και σφράγισε τα χείλια μου με τα δικά του, άνοιξα απαλά τα χείλια μου για να τον δεχτώ και η γλώσσα του αναζήτησε την δική μου και άρχισε έναν χορό γεμάτο πάθος, γεμάτο απο αγάπη και λατρεία για μένα και ένιωσα την καυτή μου λάβα να ξεχειλίζει και όλο του το κορμί έτρεμε μέσα στην αγκαλιά μου, οι αναπνοές μας είχαν γίνει ένα και ένιωθα την καρδιά του να είναι έτοιμη να σπάσει απο την αγαπή που τον πλυμμίριζε απο τον δικό μου πάθος.
Με γύρισε ώστε να είμαι απο πάνω του και άρχισα να του χάριζω πύρινα φιλιά στον λαίμο του, ενώ με την γλώσα μου γευόμουν την υπέροχη επιδερμίδα του χωρίς να σταματώ να τον κάνω δικό μου ξανά και ξανά, ένιωθα τον ερεθισμό του να είναι στα όρια του αλλά εγώ τον ήθελα περισσότερο, ήθελα να μην τελειώσει ποτέ αυτή η βραδιά και ανασηκώνοντας το κορμί μου άρχισα να τον φιλάω σε όλο του το κορμί για να απομνημονεύσω κάθε κυτταρο του να το έχω για πάντα μαζί μου, να είναι για πάντα δικό μου.
Τα χέρια του έκανε κομάτια τα σεντόνια απο την έξαψη που ένιωθε και εγώ τον βασάνιζα περίσσοτερο προσφέροντας του μεγαλύτερη απόλαυση και όταν έφτασα στον ερεθισμό του και τον γεύτικα όλες του οι μύες σφίχτικαν και ένα βογκητό βγήκε απο τα χείλια του σπάζοντας την σιωπή, τον γευόμουν με όλο το πάθος που με είχε συνεπάρει και τότε δεν άντεξε άλλο και ανασηκώθηκε το κρεβάτι αρπάζοντας με ξανά στην άγκαλια του και φέρνοντας με κοντά του για άλλη μια φορά με έκανε δική του.
Τα κορμιά μας σμίξαν απόλυτα και τότε άφησε όλον του τον εαυτό ελεύθερο να φτάσει στα όρια του και κάνοντας και εγώ το ίδιο πολύ σύντομα φτάσαμε μαζί στην κορύφωση που ξεχίλισε όλο μας τον πόθο χαρίζοντας μας την απόλυτη ηδονή.
Γυρίζοντας με προς τα μαξυλάρια με φώλιασε μέσα στην αγκαλιά του και άφησα το κεφάλι μου πάνω στο στήθος του και μαζί αρχίσαμε να παλεύουμε να βρούμε ξανά τους κανόνικους μας ρυθμούς.
«σ’ αγαπάω» είπε με βαθιά φωνή και σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα βαθιά στα μάτια
«σ’ αγαπώ» του απαντησα και με τον αντίχειρα του μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου και μου άφησε ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο και έκλεισα τα μάτια παραδωμένη στην γλυκιά του αγκαλιά...
