Μια φορά σε ένα ξέσπασμά μου, μου είπε μια συνάδελφος
«μα γιατί δεν με βλέπει κανείς?»
«γιατί είσαι ένα μυρμήγκι - ένας μικρός και ασήμαντος άνθρωπος - όπως λέει μεταφορικά ο λαός μας. Πάντα δουλεύεις εργατικά, αφοσιωμένα, πάντα με σκυμμένο το κεφάλι και ποτέ κανείς τελικά δεν βλέπει πόσο καλή, ικανή και εργατική είσαι, γιατί ποτέ δεν βγάζεις προς τα έξω αυτό που κάνεις» Είμαι η Ιζαμπέλα Τσέλσεν και αυτή είναι η ιστορία της πρώτης και μοναδικής ταινίας που τελικά έδειξα σε όλους τι αξίζω και κέρδισα τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου.
Κεφάλαιο 1.
Η αναγνώριση
Έντουαρτ
«τι θα γίνει Κέιτ θα ξεκινήσουμε καμία φορά?»
«τι να σου πω Έντουαρτ μέσα γίνετε ένας χαμός, η Κέλη δεν έχει έρθει ακόμα»
«πάλι?? Και εχθές τα ίδια έκανε και χάσαμε τσάμπα την μέρα μας περιμένοντας την» η Κέιτ ανασήκωσε τους ώμους της απιβδισμένα και έφυγε απο δίπλα μου.
Τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο έτσι όπως το πήγαινε η Κέλη δεν θα τελειώναμε ποτέ αυτά τα γυρίσματα και οι υποχρεώσεις μου ήταν τόσες πολλές που δεν έπαιρνε καμία καθυστέρηση.
«Έντουαρτ έρχεσαι λίγο?» με φώναξε ο Κάρλος – ο σκηνοθέτης - και πετώντας το τσιγάρο μου πήγα κοντά του με βαριεστημένα βήματα.
«τι συμβαίνει Κάρλος?»
«η Κέλη έσπασε το συμβόλαιο της» είπε ξεφυσώντας και πέρασε το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά του για να χαλιναγωγήσει τα συναισθήματα του πριν εκραγεί.
«καταλαβαίνεις τι λες Κάρλος? Αυτό είναι εξωφρενικό. Πως μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο?»
«τι να σου πω Έντουαρτ, το θέμα είναι ότι το έκανε και τώρα πρέπει να βρούμε άλλη για να την αντικαταστήσει και καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό»
«εγώ δεν έχω καιρό για καθυστερήσεις, ξέρεις τις υποχρεώσεις μου και δεν μπορώ να τις αλλάξω γιατί η Κέλη έτσι ξαφνικά αποφάσισε να χαλάσει μια τόσο καλή δουλειά»
«και τι προτείνεις να κάνω? Και εγώ χάνω πολλά λεφτά εξαιτίας της και ιδίως με αυτό το νησί που μου στοιχίζει καθημερινά ο κούκος αηδόνι, πόσο μάλλον να το παρατείνουνε κι άλλο μέχρι να βρούμε κάποια άλλη που να της μοιάζει να έχει φυσικά ταλέντο και τα λοιπά και τα λοιπά»
«γιατί δεν βάζουμε να παίξει αυτή?» είπα δείχνοντας του την βοηθό του και με κοίταξε με δυσπιστία
«την Μπέλα?»
«Μπέλα την λένε?»
«ναι αλλά πως σου ήρθε να πεις γι αυτήν»
«την ώρα των γυρισμάτων την έχω πετύχει να λέει τις ατάκες καλύτερα απο εμάς και το ύφος που παίρνει καμία φορά είναι λες και παίζει εκείνη και όχι εμείς εκείνη την στιγμή»
«τώρα που το λες είχα δει στο βιογραφικό της ότι πρώτα τελείωσε δραματική σχόλη και μετά πήγε για βοηθός σκηνοθέτη»
«τότε τι έχεις να χάσεις με το μακιγιάζ και με μια περούκα θα είναι μια χαρά και εμείς δεν θα χάσουμε τσάμπα τον καιρό μας περιμένοντας πότε θα βρούμε καινούργια και πότε αυτή η καινούργια θα μάθει τον ρόλο της»
«Μπέλα??... την φώναξε αλλά εκείνη δεν γύρισε. Έφτιαχνε τις τελευταίες λεπτομέρειες στο κρεβάτι για το γύρισμα και ήταν τόσο αφοσιωμένη σε αυτό που έκανε που δεν κατάλαβε καν ότι μιλάγαμε για εκείνη τόση ώρα αλλά ακόμα και τώρα που την φώναζε ο Κάρλος δεν το κατάλαβε και αυτό με έκανε άθελα μου να γελάσω και ο Κάρλος με σκούντηξε για να σοβαρέψω και τον κοίταξα στα μάτια απολογητικά γελώντας ακόμα.
«Μπέλα» είπε πιο δυνατά και πετάχτηκε τόσο απότομα που παραλίγο να πέσει κάτω και αυτό με έκανε να ξεσπάσω σε περισσότερα γέλια και ο Κάρλος με κοίταξε άγρια στα μάτια
«με ζητήσατε?» είπε δειλά κοκκινίζοντας και προσπάθησα πολύ σκληρά για να μην γελάσω ξανά.
Πάντα την παρατηρούσα απο την πρώτη στιγμή που είχε έρθει και πάντα με εξέπληττε αλλά και με βοηθούσε με τον τρόπο που έπαιρνε τις εκφράσεις της καθως έλεγε ψιθυριστά το σενάριο όταν κανείς δεν την πρόσεχε.
Εδώ που τα λέμε ποτέ κανείς δεν την πρόσεχε άλλα ήταν τόσο καλή και αφοσιωμένη στην δουλειά της που είμαι σίγουρος ότι ο Κάρλος χωρίς εκείνη δεν νομίζω ότι θα είχε τόσο καλό αποτέλεσμα σε καμία απο τις τρεις ταινίες που είχαμε γυρίσει μέχρι στιγμής.
«ναι Μπέλα έλα λίγο σε παρακαλώ» της είπε και εκείνη ήρθε κοντά μας δειλά με απορία
«συμβαίνει κάτι??»
«ναι η Κέλη ακύρωσε το συμβόλαιο της και πρέπει να βρούμε αμέσως αντικαταστάτρια»
«δεν μιλάτε σοβαρά» είπε σοκαρισμένη και αμέσως άρχισε να σκέφτεται τις επιπτώσεις
«δυστυχώς Μπέλα μου μιλάω πολύ σοβαρά και εσύ τουλάχιστον περισσότερο απο όλους καταλαβαίνεις πάρα πολύ καλά τι σημαίνει αυτό»
«θέλετε να σας κάνω μια λίστα με της πιο κατάλληλες για την αντικατάσταση της? Θα πάω..»
«όχι όχι Μπέλα έχουμε βρει, νομίζω, αντικαταστάτρια της»
«έχετε βρει? Ωραία πείτε μου ποιαν έχετε υπόψιν σας για να κάνω την επαφή και την προετοιμασία της» ο Κάρλος κοίταξε για λίγο προς το μέρος μου και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα της το ξεφούρνισε πολύ σοβαρά
«Μπέλα σκεφτήκαμε εσένα» σοκ διαπέρασε τα μάτια της και κάνοντας ένα βήμα πίσω άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες
«δεν μιλάτε σοβαρά» είπε κουνόντας το κεφάλι της
«το ξέρεις ότι δεν έχουμε χρονικά περιθώρια και εσύ είσαι η μόνη που μπορείς να το κάνεις»
«και πως το ξέρετε αυτό?»
«ο τρόπος που μας προετοιμάζεις και ο τρόπος που λες της ατάκες και παίρνεις τις εκφράσεις την ώρα των γυρισμάτων νομίζω ότι είναι ο πιο πειστικός λόγος για μας» της είπα εγώ και με κοίταξε στα μάτια με δυσπιστία
«Μπέλα ξέρεις πολύ καλά ότι ο χρόνος είναι χρήμα και όσο είμαστε σε αυτό το νησί δεν γίνετε να χρονοτριβούμε αλλά ούτε και έχουμε το περιθώριο για παραπάνω μέρες απο ότι έχουμε κλείσει οπότε πρέπει να μας βοηθήσεις σε παρακαλώ»
«άλλωστε τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνουμε να πάνε χαμένες, πρέπει να νιώθεις πολύ ευγνώμων που σου κάνουμε αυτήν την προσφορά» συνέχισα την πρόταση του Κάρλους και με κοίταξε πολύ άγρια στα μάτια αλλά για μια στιγμή άρχισε να το σκέφτεται
«οοο έλα τώρα μην το σκέφτεσαι τόσο» της είπε ο Κάρλος παρακλητικά
«θα δεχτώ υπό έναν όρο»
«τι όρο?»
«να γυρίσουμε πρώτα τις πιο δυνατές σκηνές και να αφήσουμε στο τέλος τις σκηνές της εγκυμοσύνης»
«γιατί?»
«μπορείς να το δεχτείς αυτό?»
«δεν νομίζω ότι θα είναι πρόβλημα αλλά δεν μπορώ να μην ρωτήσω τον λόγο»
«θα είμαι πιο πιστευτή αν την αφήσουμε για το τέλος»
«και πάλι δεν καταλαβαίνω»
«δεν χρειάζεται να καταλάβεις κάτι δέχεσαι ή όχι?» ο Κάρλος γύρισε και με κοίταξε και του ανασήκωσα τους ώμους μου
«εντάξει τότε σύμφωνοι... είπε και της έδωσε το χέρι του... πηγαίνετε τώρα να ετοιμαστείτε και οι δύο, χάσαμε που χάσαμε την χθεσινή μέρα ας μην χάσουμε και την σημερινή»
«μισό λεπτό εννοείς ότι θα κάνουμε αυτήν την σκηνή τώρα?» είπε σοκαρισμένη και περνώντας απο δίπλα της για να πάω να ετοιμαστώ την σκούντηξα απαλά στον ώμο
«μην φοβάσαι δεν θα σε πονέσω» της είπα και έφυγα γιατί δεν μπορούσα να συγκρατήσω το γέλιο μου απο την στιγμή που είδα το ύφος της
Μπέλα
Ήμουν έτοιμη για την πρώτο πραγματικό μου γύρισμα και είχα τόσο αμηχανία και τόσο τρακ που έτρεμα ολόκληρη. Φυσικά για τον ρόλο που είχα να παίξω είχα ακριβώς το συναίσθημα που χρειαζόταν, η Μπέλα η ηρωίδα του βιβλίου που αγαπούσα περισσότερο απο όλα τα βιβλία που είχα διαβάσει στην ζωή μου, είχε ακριβώς τα ίδια συναισθήματα που είχα και εγώ ακριβώς τώρα οπότε αυτό θα βοηθούσε περισσότερο να αποδώσω το συναίσθημα αλλά θα ήταν πολύ πιο δύσκολο.
Είναι η πρώτη της επαφή με τον άνθρωπο που είχε αγαπήσει αφόρητα απο την πρώτη μέρα που τον είχε δει και σήμερα επιτέλους μετά απο τόσο καιρό θα γινόταν για πρώτη φορά δικός της. Ήξερα φυσικά ότι το γύρισμα θα ήταν φτιαχτό δηλαδή χωρίς πραγματική σωματική επαφή και θα υπήρχε σεντόνι που θα μας κάλυπτε μέχρι την μέση αλλά όσο και να το κάνεις το να βρεθώ για πρώτη φορά γυμνή σώμα με σώμα με έναν άντρα και να κάνω ότι υποκρίνομαι ότι έχω συναισθήματα γι αυτόν ενώ στην πραγματικότητα η καρδιά μου κάθε φόρα που τύχαινε να με κοιτάξει κάλπαζε σαν τρελή δεν θα ήταν και το πιο εύκολο πράγμα στην ζωή μου.
Όμως ήμουν πολύ καλή σε αυτό που έκανα και η αναγνώριση δεν είχε έρθει ποτέ και αυτό πάντα με πόναγε. Ο λόγος που πήρα την απόφαση να δεχτώ ήταν όμως περισσότερο γιατί έστω και με αυτόν τον τρόπο, έστω και προσποιητά θα ήταν εκείνος που θα ήταν ο μοναδικός που θα με ακουμπούσε ποτέ και αυτό με έκανε να πάρω το θάρρος που χρειαζόμουν για να ξεπεράσω όλα τα άλλα εμπόδια και να αφήσω την μοίρα μου να γελάσει για λίγο.
«είσαι έτοιμη?» τον άκουσα απο πίσω μου και πετάχτηκα τόσο απότομα που κόντεψα να πέσω στο πάτωμα και κρατώντας με απο την μέση προσπάθησε να κρύψει με πολύ κόπο το γέλιο του.
«ναι ευχαριστώ» του είπα και απομακρύνθηκα αμέσως απο κοντά του τελείως ντροπιασμένη παίρνοντας μια ανάσα.
«Μπέλα?? θα αρχίσουμε απο την στιγμή που μπαίνετε στο σπίτι εντάξει?» είπε ο Κάρλος που κοίταζε τις τελευταίες λεπτομέρειες που του είχα δώσει.
Εκτός του ότι θα έπαιζα στην ταινία της ζωής μου τον έπεισα να κρατήσω και την παλιά μου θέση. Ήξερα ότι αυτό απαιτούσε περισσότερη κούραση αλλά είχα κάνει τόσο κόπο και τόσες προετοιμασίες γι αυτήν την δουλειά που δεν ήθελα ξαφνικά να έρθει κάποιος άλλος στην θέση μου και να το χαλάσει όλο αυτό.
«ναι... του είπα και γύρισα προς τον Έντουαρτ... ξέρεις τι πρέπει να κάνεις ή θες προετοιμασία??... τον ρώτησα και με κοίταξε ειρωνικά... τότε πάμε προς την πόρτα» του απάντησα στο βλέμμα του και ήρθε κοντά μου την στιγμή που έφτασα στο άνοιγμα της πόρτας.
«μισό λεπτό να ρυθμιστούν οι κάμερες και ξεκινάμε. Έντουαρτ πάρτην στα χέρια σου και όταν σου πω άρχισε να πηγαίνεις προς το κρεβάτι» μας έδωσε τις οδηγίες του ο Κάρλος και ο Έντουαρντ με πήρε στα χέρια του και εγώ κοίταξα προς την άλλη μεριά αποφεύγοντας την ματιά του που ήταν καθαρά κοροϊδευτική.
«καλέ εσύ τρέμεις ολόκληρη, τόσο πολύ φοβάσαι??»
«εσύ την πρώτη φορά που βρέθηκες μπροστά στις κάμερες και έκανες το πρώτο σου γύρισμα θες να μου πεις ότι ήσουν σε καλύτερη κατάσταση?» του αντιγύρισα και δεν είπε τίποτα άλλο
Το γύρισμα ξεκίνησε και εγώ λόγο της νευρικότητας για την επόμενη σκηνή ήμουν τρομερά πειστική και ο Κάρλος αμέσως ενθουσιάστηκε και κράτησε την σκηνή μόνο με τρία γυρίσματα.
«πραγματικά Μπέλα απορώ πως μπόρεσες να αφήσεις την ηθοποιία για να γίνεις βοηθός σκηνοθέτη»
«όλοι κάνουμε τις επιλογές μας»
«και εσύ έκανες την χειρότερη... με πείραξε και με φώναξε κοντά του για να αναλύσουμε την σκηνή που μόλις είχαμε γυρίσει για να κρατήσω σημειώσεις για το μοντάζ... πάμε τώρα γρήγορα στην επόμενη... με το που το είπε κατευθείαν το στομάχι μου έγινε ένας κόμπος και με κόπο κατάφερα να ακούσω τα υπόλοιπα λόγια του... γιατί θα χάσουμε τον φωτισμό. Μπέλα ξέρω ότι θα σου είναι δύσκολο μιας και που είναι η πρώτη σου επαφή με τις κάμερες αλλά σε παρακαλώ προσπάθησε να είσαι όσο πιο πειστική μπορείς γιατί αλλιώς θα πρέπει να την γυρίσουμε αύριο πάλι εντάξει?»
«θες μήπως προετοιμασία?» είπε ειρωνικά ο Έντουαρτ για να με πικάρει για την προηγούμενη μας συζήτηση και τώρα ήταν σειρά μου να τον κοιτάξω ειρωνικά και καθώς του γύρισα την πλάτη για να προετοιμαστούμε για την επόμενη σκηνή και αντίκρισα το κρεβάτι ένιωσα να μου κόβονται τα πόδια και η ανάσα μου έβγαινε με δυσκολία αλλά όπως πάντα δεν άφησα κανέναν να το καταλάβει και παίρνοντας μια ανάσα άρχισαν το γύρισμα.
Έβαλε απαλά το χέρι του πάνω στον ώμο μου και με γύρισε αργά προς το μέρος του έχοντας πάρει τον ρόλο του και μόλις αντίκρισα τα μάτια του ένιωσα την καρδιά μου να καλπάζει τρελά και κρύος ιδρώτας διαπέρασε την ραχοκοκαλιά μου.
«φοβάσαι?» με ρώτησε και άρχισα να γελάω
«στοπ στοπ στοπ» ούρλιαξε ο Κάρλος και εγώ κράτησα την κοιλιά μου με το χέρι μου και προσπάθησα να ηρεμήσω με πολύ κόπο
«μπορείς να μας πεις και μας το αστείο για να γελάσουμε?» είπε τελείως εκνευρισμένος και γελώντας ακόμα του έκανα νόημα με το χέρι μου να περιμένει για ένα λεπτό να ηρεμήσω και αφού πήρα βαθιές ανάσες για να καλμάρω τα γέλια μου
«πως φαίνεται ότι δεν είχες αγαπήσει ποτέ στην ζωή σου αληθινά» του είπα και έγινε πιο έξαλλος
«και πως μπορείς να το ξέρεις εσύ αυτό?»
«μα ρωτάς τον άνθρωπο που αγαπάς περισσότερο και απο την ίδια σου την ζωή αν φοβάται με αυτό το ύφος και θες να πιστέψω ότι δεν είναι αλήθεια?»
«αν αυτό ισχύει τότε γιατί δεν μας δείχνεις εσύ ποιο είναι το πιο σωστό ύφος?»
«θα κάνεις την Μπέλα?» του είπα ειρωνικά και πήρε την θέση μου.
Έβαλα απαλά το χέρι μου στον ώμο του και τον γύρισα προς το μέρος μου αργά αφήνοντας την ματιά μου να τον αιχμαλωτίσει βγάζοντας όλη την αγωνιά και την πραγματική μου αγάπη για εκείνον και τον ρώτησα απαλά «φοβάσαι?» και εκείνος για μια στιγμή σάστισε μέχρι που η φωνή του Καρλος μας επανέφερε στην πραγματικότητα.
Ανοιγόκλεισε τα μάτια του και αφού πέρασε νευρικά το χέρι του απο τα μαλλιά του πήρε πάλι την θέση του για να ξεκινήσουμε το γύρισμα χωρίς να πει τίποτα.
Αρχίσαμε πάλι απο το ίδιο σημείο και όταν με ρώτησε αν φοβάμαι με τον ίδιο τρόπο που τον είχα ρωτήσει εγώ πριν τώρα ήταν η σειρά μου να σαστίσω.
«εσύ?»
«πάρα πολύ» είπε χωρίς να χάνει το συναίσθημα που του είχα περάσει πριν και πηγαίνοντας κοντά του έβαλα το χέρι μου απαλά πάνω στο μάγουλο του και κοιτάζοντας βαθιά στα μάτια
«μην φοβάσαι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο» του είπα τα λόγια μου αλλά εννοούσα κάθε λέξη ξεχωριστά και εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα και άφησε το μέτωπο του να ακουμπήσει τρυφερά πάνω στο δικό του και ταυτόχρονα κλείσαμε και οι δύο τα μάτια μας μέχρι που ακούσαμε το χαρακτηριστικό στοπ.
«απίστευτο.... αναφώνησε ο Κάρλος και γελάσαμε και οι δύο ταυτόχρονα... πάμε άλλη μια φορά για να το έχουμε σίγουρα και μετά προχωράμε»
Αφού το επαναλάβαμε άλλες τρεις φορές πάντα κρατώντας το ίδιο συναίσθημα ο Κάρλος αποφάσισε να προχωρήσουμε και στην πιο δύσκολη σκηνή όσο ακόμα ο φωτισμός μας βοηθούσε.
Βρεθήκαμε πάλι ο ένας απέναντι απο τον άλλο και με κοίταζε αλλόκοτα και παραξενεύτηκα, το ύφος του ήταν τόσο παράξενο που δεν μπορούσα να το αποκωδικοποιήσω και έτσι γύρισα την ματιά μου αλλού μέχρι να ετοιμαστούν οι κάμερες στο πάμε του Κάρλος εκείνος έγειρε κοντά μου για να με φιλήσει και η καρδιά μου άρχισε να καλπάζει τόσο γρήγορα που ένιωθα ότι θα βγει απο το στήθος μου και ο αέρας μου άρχισε να λιγοστεύει.
Την στιγμή όμως που τα χείλια του ενώθηκαν με τα δικά μου ξέχασα τα πάντα και παραδόθηκαν σε αυτό το φιλί με όλο το πάθος που έτρεφα όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν μαζί αλλά ποτέ δεν τόλμησα να του εξομολογηθώ γιατί ποτέ δεν πίστευα ότι ένας τέτοιος άντρας θα γύριζε ποτέ να με κοιτάξει.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε στα μάτια και ένιωσα για μια στιγμή ότι ίσως το ίδιο συναίσθημα που είχε συγκλονίσει όλο μου το κορμί είχε συγκλονίσει και το δικό του, όμως την στιγμή που ένιωσα πάνω στο κορμί μου τα χέρια του θυμήθηκα που είμαστε και τι κάνουμε και τότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι δανείζετε τις εκφράσεις μου για να μπορέσει να αποδώσει καλύτερα στον ρόλο του όπως έκανε πάντα όταν νόμιζε ότι δεν τον παρατηρώ αλλά ποτέ δεν το παραδέχτηκε μπροστά μου.
Με φυλάκισε στην αγκαλιά του και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό ανοίγοντας το φόρεμα μου και τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν σε σημείο να με φέρουν σε δύσκολη θέση όμως εκείνος νιώθοντας το αντί να σταματήσει την σκηνή για να την πάμε απο την αρχή, σήκωσε το κεφάλι του για να αντικρίσει την ματιά μου και χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπο μου άρχισε να αυτοσχεδιάζει προσθέτοντας λόγια που δεν υπήρχαν στο σενάριο.
«είσαι τόσο όμορφη... είπε και άφησε άλλο ένα απαλό φιλί πάνω στα χείλια μου και παίρνοντας το πρόσωπο μου στα δύο του χέρια με κοίταξε βαθιά στα μάτια και συνέχισε... αυτή η βραδιά είναι το ξεκίνημα της ζωής μας και όχι το τέλος, δεν θα επιτρέψω ποτέ στον εαυτό μου να σου κάνει κακό» είπε και άρχισε πάλι να με φιλάει με τέτοιο πάθος που κόντεψα να λιποθυμήσω απο την έλλειψη αέρα που ένιωθα στα πνευμόνια μου και το στοπ του Κάρλος ήρθε σωτήριο ακριβώς την στιγμή που ένιωθα τα πάντα να γυρίζουν.
«μπράβο Έντουαρτ με εκπλήσσεις ευχάριστα αλλά θα προτιμούσα να πατάς περισσότερο στο κείμενο και να αποφεύγεις τους αυτοσχεδιασμούς»
«ο Κάρλος μην γίνεσαι τόσο κλασικός αφού ξέρω ότι στο τέλος θα το κρατήσεις» του είπε και γέλασε με την έκφραση του Κάρλος
«οκ διάλειμμα ολίγων λεπτών και μετά πάμε να την ξανακάνουμε απο την αρχή για να την συνδέσουμε με την συνέχεια» είπε ο Κάρλος και πήγα στο μόνιτορ για να ξαναδώ την σκηνή.
Εκεί κατάλαβα ότι τελικά δεν είχα πέσει έξω, όλο του το ύφος και ο τρόπος που κινούταν και μιλούσε άλλαζε ανάλογα με το δικό μου ύφος και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου.
«τι συμβαίνει?» με ρώτησε ο Κάρλος με απορία και γελώντας ακόμα πήρα το σημειωματάριο μου και άρχισα να σημειώνω τις λεπτομέρειες που θα χρειαζόμουν για το μοντάζ προσπερνώντας τον
«πάω να κάνω ένα τσιγάρο και έρχομαι» του είπα χωρίς να αφήνω το σημειωματάριο μου απο τα μάτια μου και προχώρησα προς την βεράντα για να χαλαρώσω λίγο πριν ξεκινήσουμε πάλι
«δεν ήξερα ότι καπνίζεις» είπε ο Έντουαρτ την στιγμή που το άναψα και αφήνοντας τον καπνό να βγει απο το στόμα μου γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια
«όταν εσείς κάνετε διάλειμμα εγώ κάνω δουλειά και όταν εσείς δουλεύετε τότε βρίσκω και εγώ την ευκαιρία να κάνω το δικό μου διάλειμμα» του είπα απλά και γυρίζοντας πάλι την ματιά μου προς την παραλία έβαλα το τσιγάρο στο στόμα και σημείωσα κάτι που θυμικά.
«είσαι εργασιομανής πάντως»
«εσύ όχι?»
«εγώ αν ήμουν στην θέση σου θα παράταγα την δεύτερη δουλειά για να αφοσιωθώ στην πρώτη»
«άρα μάλλον είναι καλύτερα να αρχίσω να σου ψάχνω καινούργια παρτενερ» του είπα χωρίς να τον κοιτάω και άκουσα το σιγανό του γέλιο
«δεν εννοούσα αυτό»
«και τότε τι εννοούσες?»
«να παρατηθείς απο βοηθός σκηνοθέτη για να μην καταρρεύσεις στο τέλος» κοίταξα το απέραντο γαλάζιο για μια στιγμή παίρνοντας άλλη μια γερή ρουφηξιά απο το τσιγάρο μου και αφού το άφησα να βγει αργά απο μέσα μου γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια
«έχω κάνει τόσο σκληρή δουλειά που αν το παρατήσω τώρα και την δω να την καταστρέφει κάποιος άλλος λόγο άγνοιας τότε σίγουρα αυτό θα με κάνει να καταρρεύσω, οπότε εσύ στην θέση μου ποια κατάρρευση θα διάλεγες?» του είπα και πετώντας το τσιγάρο έφυγα χωρίς να περιμένω απάντηση.
Αφού γυρίσαμε την ίδια σκηνή άλλες τέσσερις φορές και προχωρήσαμε στην επόμενη σκηνή όπου ήταν και η τελική,η νευρικότητα μου και το άγχος μου είχε φτάσει πια στο αποκορύφωμα και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Ήξερα ότι όλο αυτό ήταν ένα ψέμα, όλα μας τα φιλιά όλες μας οι κινήσεις, όμως ήταν η πρώτη φορά που θα ένιωθα πως νιώθει μια κοπέλα όταν κάποιος που τον αγαπάει την κάνει να νιώσει γυναίκα και αυτό με έκανε ακόμα πιο νευρική. Όταν ο Έντουαρτ ήρθε απο πάνω μου και το ένιωσε γύρισε και με κοίταξε κοροϊδευτικά.
«ηρέμησε, εσύ κάνεις λες και είναι η πρώτη σου φορά» είπε και γέλασε
«είναι η πρώτη μου φορά» του πέταξα νευριασμένη
«ναι σωστά, δεν φαντάζομαι να είσαι τόσο προχωρημένη ώστε να είχες ποτέ κοινό» είπε πάλι κοροϊδευτικά και τα λόγια του Κάρλο έκοψαν την κουβέντα μας στην μέση.
«δεν ξεκινάμε σιγά σιγά γιατί δεν βλέπω να προλαβαίνουμε αν την τελειώσουμε σήμερα ίσα που θα προλάβουμε να την τραβήξουμε μια φορά» ο Έντουαρτ ένευσε σε εκείνον και γύρισε προς το μέρος μου
«έτοιμη?» είπε και χαμογέλασε και εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα κοιτάζοντας προς την άλλη μεριά και αυτό τον έκανε να γελάσει περισσότερο.
«εεε παιδιά δεν είναι ώρα για χαζολογήματα» είπε ο Κάρλος και τότε σοβάρεψε και πήρε πάλι το επαγγελματικό του ύφος και την στιγμή που η πλακέτα έκανε το κλακ τότε άρχισε το γύρισμα που στιγμάτισε την ζωή μου για πάντα.
Άρχισε να με φιλάει για να συνδέσουμε την προηγούμενη σκηνή με αυτήν αλλά το φιλί του ήταν τόσο ψεύτικο που στην αρχή βοήθησε λίγο την κατάσταση όμως ο Κάρλος απογοητεύτηκε και μας σταμάτησε δίνοντας την εντολή να έχουμε περισσότερη ένταση σε αυτό το φιλί.
Άρχισε πάλι να με φιλάει με περισσότερη ένταση και τα χείλια μου άρχισαν να πονάνε απο την τριβή και αυτήν την φορά τον σταμάτησα εγώ και με κοίταξε νευριασμένα στα μάτια.
«τι είναι τώρα?» είπε με απορία
«προσπάθησε να μπεις λίγο στον ρόλο σου» του απάντησα με το ίδιο ύφος
«Μπέλα έτσι κι αλλιώς το μόνο που φαίνεται είναι το πίσω μέρος του κεφαλιού μου γιατί να βάλω απο τώρα το πάθος» άφησα έναν αναστεναγμό και στριφογύρισα τα μάτια μου
«έτσι όπως το πας όμως θα φάμε την ώρα μας με αυτό το φιλί οπότε καλό είναι να συγκεντρωθείς» του αντιγύρισα και ο Κάρλος έπνιξε ένα γελάκι και αυτό τον έκανε πιο έξαλλο
«αφού το θες έτσι... είπε ειρωνικά... πάμε πάλι» έδωσε την εντολή και αφού ακούστηκε πάλι το κλακ απο την πλακέτα με κοίταξε βαθιά στα μάτια έχοντας πάρει το συναίσθημα απο την προηγούμενη μας σκηνή και τότε άρχισε να με φιλάει.
Τα χείλια μας ενώθηκαν και άρχισαν τον πιο ερωτικό χορό που είχα νιώσει ποτέ και άρχισε σιγά σιγά να κατεβάζει τα χέρια του προς το κορμί μου συνεχίζοντας την σκηνή χωρίς να περιμένει την εντολή απο τον Κάρλος και χωρίς να καταφέρω να συγκρατήσω το κύμα της φωτιάς που με διαπέρασε ανασήκωσα το κορμί μου και ένιωσα το χαμόγελο της ικανοποίησης του πάνω στην επιδερμίδα μου και αυτό με επανέφερε στην πραγματικότητα αλλά ο ενθουσιασμός του Κάρλος δεν μας άφησε τα περιθώρια για να ξεφύγουμε απο την σκηνή και τότε ο Έντουαρτ συνέχισε χωρίς να σταματά.
Άφησε τα χείλια μου και άρχισε να κατηφορίζει προς τον λαιμό μου ενώ το χέρι του συνέχιζε να κάνει ένα τρελό ταξίδι πάνω στο κορμί μου. Την στιγμή που ένιωσα την γλώσσα του να περνάει ξυστά απο το δέρμα μου ανατρίχιασα και χωρίς να το καταλάβω ένα βογκητό ξέφυγε απο τα χείλια μου και τότε άκουσα έναν σιγανό αναστεναγμό να βγαίνει βίαια απο μέσα του και με έκανε για μια στιγμή να νιώσω ότι το ένιωσε και εκείνος.
Τα φιλιά του πάνω στο σώμα μου τότε έγιναν πιο βαθιά και πιο απαιτητικά και για μια στιγμή ξέχασα τελείως που είμαι μέχρι που ένιωσα το χέρι του να κατεβάζει την τιράντα του σουτιέν μου και τα χείλια του άρχισαν να ακολουθούν την πορεία που έκανε το χέρι του και τότε το τρακ του ηθοποιού ήρθε και φώλιασε ξανά μέσα μου και η νευρικότητα μου γύρισε για τα καλά.
Καταλαβαίνοντας το τρέμουλο μου γύρισε και πάλι στα χείλια μου και το φιλί του ήταν τόσο τρυφερό που με έκανε να χαλαρώσω περισσότερο. Με ανασήκωσε απαλά και αφαιρώντας το πάνω μέρος του εσωρούχου μου έμεινε για μια στιγμή να με κοιτάζει με θαυμασμό περνώντας απαλά το χέρι του πάνω απο σώμα μου τόσο απαλά που με έκανε να ανατριχιάσω μέχρι που το χέρι του έφτασε στο κάτω μέρος του εσωρούχου μου και μαγκώθηκα για μια στιγμή κοιτάζοντας τον στα μάτια.
Εκείνος έγειρε και άρχισε πάλι να με φιλάει τρυφερά όπως και πριν για να μου δώσει δύναμη και με απαλές κινήσεις άρχισε να το κατεβάζει και ταυτόχρονα να με φιλάει όλο και πιο χαμηλά περνώντας απαλά την γλώσσα του που και που απο το δέρμα μου αφήνοντας σε όλο μου το κορμί πύρινες πορείες που με έκαναν να γυρίσω πάλι στο όνειρο που ήμουν πριν και όλο μου το κορμί συγκλονίστηκε και με έκανε αφήνω συνεχιζόμενους αναστεναγμούς.
Όταν με απελευθέρωσε απο τα εσώρουχα μου ήξερα ότι θα έπρεπε να κάνω και εγώ το ίδιο με το δικό του αλλά τα χέρια μου αρνιόντουσαν να ακολουθήσουν την εντολή αυτή και νιώθοντας τον δισταγμό μου για να μην σταματήσουμε την σκηνή και αναγκαστούμε να την πάμε απο την αρχή, πήρε το χέρι μου στο δικό του και το έβαλε πάνω στο στήθος του και συνεχίζοντας το φιλί του άρχισε να το περνάει απο το κορμί του και ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι μου να με διαπερνά.
Το δέρμα του ήταν τόσο σφιχτό και τόσο μαλακό που το άγγιγμα αυτό μου έκαψε την παλάμη μου. Σταμάτησε για μια στιγμή το φιλί του και κοιτώντας με στα μάτια προσπαθούσε να δει τις αντιδράσεις μου. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αν συνέχιζα έτσι θα έπρεπε να επαναλάβουμε την σκηνή πάλι απο την αρχή αυτήν την φορά τον πλησίασα εγώ και παίρνοντας το χέρι μου απο το δικό του το έφερα στο πρόσωπο του και με αυτόν τον τρόπο τον έφερα και πάλι πιο κοντά μου για να μην σταματήσει να με φιλάει.
Όταν ένωσε για άλλη μια φορά τα χείλια του πάνω στα δικά μου άρχισα να περνάω το χέρι μου απαλά πάνω στο κορμί του και αυτό τον έκανε να ανατριχιάσει ή έτσι τουλάχιστον ήθελα να πιστεύω και την στιγμή που έβαλα το χέρι μου πάνω στο εσώρουχο του ανασηκώθηκε παρασύροντάς με μαζί του και αφήνοντας έναν αναστεναγμό έκλεισε τα μάτια του και με τα χέρια του με συγκράτησε μέσα στην αγκαλιά του.
Την στιγμή που τα χείλια μου ακούμπησαν την ζεστή του επιδερμίδα, δεν μπόρεσα άλλο να αντισταθώ και άρχισα να του μοιράζω διάφορα φιλιά πάνω στο κορμί του ενώ ταυτόχρονα τον απελευθέρωνα απο το μοναδικό πια ύφασμα που μας χώριζε και τότε συγκρατώντας με απο τον αυχένα με κοίταξε βαθιά στα μάτια και η ματιά του με έκανε να νιώσω ότι και εκείνος είχε νιώσει την φλόγα που είχε κάψει κάθε κύτταρο του κορμιού μου και η καρδιά μου άρχισε και πάλι να καλπάζει σαν τρελή.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξαπλώνοντας με απαλά πίσω στα μαξιλάρια είδα στην ματιά του μια σύγκρουση να μαίνεται και τον κοίταξα παραξενεμένη για μια στιγμή αλλά εκείνος αμέσως με την αναστροφή του χεριού του μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο μου απο τον κρόταφο μέχρι το σαγόνι μου και κλείνοντας τα μάτια άπλωσα το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο του και εκείνος με το ελεύθερο του χέρι ανασήκωσε το πόδι μου και το στερέωσε πάνω στον γοφό του.
Χωρίς να σταματάει να με αγγίζει τρυφερά χαμήλωσε για λίγο το σώμα του και ετοιμάστηκα για να ξεκινήσω την παράσταση που θα ακολουθούσε, όμως αυτό που ακολούθησε δεν θα ήμουν ποτέ έτοιμη.
Αφήνοντας ένα πεταχτό φιλί πάνω στα χείλια μου έφερε απότομα το σώμα του μπροστά και τότε ένιωσα μια φλόγα να περνάει μέσα μου και να με καίει ολόκληρη φέρνοντας μαζί και έναν οξύ πόνο που με έκανε να σαστίσω και πιάνοντας σφιχτά τα σεντόνια έτριξα τα δόντια μου για να μην φωνάξω και καταλάβει κανείς ότι πόνεσα πραγματικά.
Ο Έντουαρτ την στιγμή που μπήκε μέσα μου έκανε ακριβώς αυτό που ήταν προγραμματισμένο να κάνει και ανασηκώνοντας το κορμί του άφησε να του ξεφύγει ένα βογκητό και έριξε το κεφάλι του πάνω στα μαξιλάρια για να πεταχτούν τα πούπουλα όμως όταν συνειδητοποίησε τι ακριβώς είχε πραγματικά συμβεί σταμάτησε την παράσταση και αντικρίζοντας την ματιά μου άρχισε να μου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο απολογητικά.
«συγνώμη σε πόνεσα πολύ?» η αγωνία του και το ενδιαφέρον του καθώς και οι τύψεις που είχαν διαγραφεί στο πρόσωπο του ήταν φανερές όμως ο τρόπος που το είπε έτσι μπροστά σε όλους με έκανε να νιώσω πιο άβολα και δεν είχα άλλη επιλογή απο το να τον πίσω να συνεχίσει πριν καταλάβουν και οι υπόλοιποι τι είχε μόλις συμβεί.
Δάγκωσα τα χείλια μου και παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή πέρασα το χέρι μου απαλά απο το πρόσωπο του και με την ματιά μου του ζήτησα σιωπηλά να μην σταματήσει εκείνος ακόμα με κοίταζε με ανησυχία στα μάτια αλλά παρέμενε ακίνητος μέσα μου για να μην με πονέσει περισσότερο. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου γιατί δεν ήθελε και πολύ να αποκαλύψει τα πάντα και τότε δεν θα άντεχα με τίποτα αυτήν την ντροπή.
Πλησίασα τα χείλια του και άρχισα να τον φιλάω αλλά εκείνος δεν ανταποκρινόταν και με έφερε σε μεγαλύτερη αμηχανία. Άρχισα να τον φιλάω πάνω στον λαιμό και την στιγμή που έφτασα κοντά στο αφτί του του ψιθύρισα ελπίζοντας να μην με ακούσουν οι υπόλοιποι.
«συνέχισε πριν το καταλάβουν» γύρισα την ματιά μου σε εκείνον και αφήνοντας άλλον έναν αναστεναγμό άρχισε να κινήτε μέσα μου αργά και τότε ο πόνος άρχισε να χειροτερεύει.
Σφίχτηκα απάνω του και εκείνος με κράτησε στην αγκαλιά του και άρχισε να σκορπίζει σε όλο μου το πρόσωπο φιλιά και την στιγμή που έφτασε στο αφτί μου άρχισε να μου ψιθυρίζει.
«προσπάθησε να είσαι χαλαρή αλλιώς ο πόνος δεν θα περάσει» είπε τρυφερά με πόνο στην φωνή του και ήξερα ότι το είχε μετανιώσει αλλά ήταν αργά και για τους δύο μας να κάνουμε πίσω.
Απο εκείνη την στιγμή και μετά όλες του οι κινήσεις ήταν τόσο τρυφερές τόσο απαλές που με έκανε να νιώσω ότι το ζούσε μαζί μου και ένα παράπονο με έκανε να δακρύσω. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και με τα χείλια του μου το απομάκρυνε αφήνοντας την λέξη "σ’ αγαπώ" πάνω στα χείλια μου όπως ακριβώς απαιτούσε το σενάριο και αυτό με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άσχημα άλλα δεν είχα περιθώρια για να ξεσπάσω.
Έσφιξα τα δόντια και άρχισα να τον ακολουθώ αφήνοντας το εαυτό μου ελεύθερο να ζήσει αυτό το όνειρό και ας ήξερα ότι ήταν απλώς ένα όνειρο που ζούσα μόνο εγώ.
«μα γιατί δεν με βλέπει κανείς?»
«γιατί είσαι ένα μυρμήγκι - ένας μικρός και ασήμαντος άνθρωπος - όπως λέει μεταφορικά ο λαός μας. Πάντα δουλεύεις εργατικά, αφοσιωμένα, πάντα με σκυμμένο το κεφάλι και ποτέ κανείς τελικά δεν βλέπει πόσο καλή, ικανή και εργατική είσαι, γιατί ποτέ δεν βγάζεις προς τα έξω αυτό που κάνεις» Είμαι η Ιζαμπέλα Τσέλσεν και αυτή είναι η ιστορία της πρώτης και μοναδικής ταινίας που τελικά έδειξα σε όλους τι αξίζω και κέρδισα τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου.
Κεφάλαιο 1.
Η αναγνώριση
Έντουαρτ
«τι θα γίνει Κέιτ θα ξεκινήσουμε καμία φορά?»
«τι να σου πω Έντουαρτ μέσα γίνετε ένας χαμός, η Κέλη δεν έχει έρθει ακόμα»
«πάλι?? Και εχθές τα ίδια έκανε και χάσαμε τσάμπα την μέρα μας περιμένοντας την» η Κέιτ ανασήκωσε τους ώμους της απιβδισμένα και έφυγε απο δίπλα μου.
Τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο έτσι όπως το πήγαινε η Κέλη δεν θα τελειώναμε ποτέ αυτά τα γυρίσματα και οι υποχρεώσεις μου ήταν τόσες πολλές που δεν έπαιρνε καμία καθυστέρηση.
«Έντουαρτ έρχεσαι λίγο?» με φώναξε ο Κάρλος – ο σκηνοθέτης - και πετώντας το τσιγάρο μου πήγα κοντά του με βαριεστημένα βήματα.
«τι συμβαίνει Κάρλος?»
«η Κέλη έσπασε το συμβόλαιο της» είπε ξεφυσώντας και πέρασε το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά του για να χαλιναγωγήσει τα συναισθήματα του πριν εκραγεί.
«καταλαβαίνεις τι λες Κάρλος? Αυτό είναι εξωφρενικό. Πως μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο?»
«τι να σου πω Έντουαρτ, το θέμα είναι ότι το έκανε και τώρα πρέπει να βρούμε άλλη για να την αντικαταστήσει και καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό»
«εγώ δεν έχω καιρό για καθυστερήσεις, ξέρεις τις υποχρεώσεις μου και δεν μπορώ να τις αλλάξω γιατί η Κέλη έτσι ξαφνικά αποφάσισε να χαλάσει μια τόσο καλή δουλειά»
«και τι προτείνεις να κάνω? Και εγώ χάνω πολλά λεφτά εξαιτίας της και ιδίως με αυτό το νησί που μου στοιχίζει καθημερινά ο κούκος αηδόνι, πόσο μάλλον να το παρατείνουνε κι άλλο μέχρι να βρούμε κάποια άλλη που να της μοιάζει να έχει φυσικά ταλέντο και τα λοιπά και τα λοιπά»
«γιατί δεν βάζουμε να παίξει αυτή?» είπα δείχνοντας του την βοηθό του και με κοίταξε με δυσπιστία
«την Μπέλα?»
«Μπέλα την λένε?»
«ναι αλλά πως σου ήρθε να πεις γι αυτήν»
«την ώρα των γυρισμάτων την έχω πετύχει να λέει τις ατάκες καλύτερα απο εμάς και το ύφος που παίρνει καμία φορά είναι λες και παίζει εκείνη και όχι εμείς εκείνη την στιγμή»
«τώρα που το λες είχα δει στο βιογραφικό της ότι πρώτα τελείωσε δραματική σχόλη και μετά πήγε για βοηθός σκηνοθέτη»
«τότε τι έχεις να χάσεις με το μακιγιάζ και με μια περούκα θα είναι μια χαρά και εμείς δεν θα χάσουμε τσάμπα τον καιρό μας περιμένοντας πότε θα βρούμε καινούργια και πότε αυτή η καινούργια θα μάθει τον ρόλο της»
«Μπέλα??... την φώναξε αλλά εκείνη δεν γύρισε. Έφτιαχνε τις τελευταίες λεπτομέρειες στο κρεβάτι για το γύρισμα και ήταν τόσο αφοσιωμένη σε αυτό που έκανε που δεν κατάλαβε καν ότι μιλάγαμε για εκείνη τόση ώρα αλλά ακόμα και τώρα που την φώναζε ο Κάρλος δεν το κατάλαβε και αυτό με έκανε άθελα μου να γελάσω και ο Κάρλος με σκούντηξε για να σοβαρέψω και τον κοίταξα στα μάτια απολογητικά γελώντας ακόμα.
«Μπέλα» είπε πιο δυνατά και πετάχτηκε τόσο απότομα που παραλίγο να πέσει κάτω και αυτό με έκανε να ξεσπάσω σε περισσότερα γέλια και ο Κάρλος με κοίταξε άγρια στα μάτια
«με ζητήσατε?» είπε δειλά κοκκινίζοντας και προσπάθησα πολύ σκληρά για να μην γελάσω ξανά.
Πάντα την παρατηρούσα απο την πρώτη στιγμή που είχε έρθει και πάντα με εξέπληττε αλλά και με βοηθούσε με τον τρόπο που έπαιρνε τις εκφράσεις της καθως έλεγε ψιθυριστά το σενάριο όταν κανείς δεν την πρόσεχε.
Εδώ που τα λέμε ποτέ κανείς δεν την πρόσεχε άλλα ήταν τόσο καλή και αφοσιωμένη στην δουλειά της που είμαι σίγουρος ότι ο Κάρλος χωρίς εκείνη δεν νομίζω ότι θα είχε τόσο καλό αποτέλεσμα σε καμία απο τις τρεις ταινίες που είχαμε γυρίσει μέχρι στιγμής.
«ναι Μπέλα έλα λίγο σε παρακαλώ» της είπε και εκείνη ήρθε κοντά μας δειλά με απορία
«συμβαίνει κάτι??»
«ναι η Κέλη ακύρωσε το συμβόλαιο της και πρέπει να βρούμε αμέσως αντικαταστάτρια»
«δεν μιλάτε σοβαρά» είπε σοκαρισμένη και αμέσως άρχισε να σκέφτεται τις επιπτώσεις
«δυστυχώς Μπέλα μου μιλάω πολύ σοβαρά και εσύ τουλάχιστον περισσότερο απο όλους καταλαβαίνεις πάρα πολύ καλά τι σημαίνει αυτό»
«θέλετε να σας κάνω μια λίστα με της πιο κατάλληλες για την αντικατάσταση της? Θα πάω..»
«όχι όχι Μπέλα έχουμε βρει, νομίζω, αντικαταστάτρια της»
«έχετε βρει? Ωραία πείτε μου ποιαν έχετε υπόψιν σας για να κάνω την επαφή και την προετοιμασία της» ο Κάρλος κοίταξε για λίγο προς το μέρος μου και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα της το ξεφούρνισε πολύ σοβαρά
«Μπέλα σκεφτήκαμε εσένα» σοκ διαπέρασε τα μάτια της και κάνοντας ένα βήμα πίσω άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες
«δεν μιλάτε σοβαρά» είπε κουνόντας το κεφάλι της
«το ξέρεις ότι δεν έχουμε χρονικά περιθώρια και εσύ είσαι η μόνη που μπορείς να το κάνεις»
«και πως το ξέρετε αυτό?»
«ο τρόπος που μας προετοιμάζεις και ο τρόπος που λες της ατάκες και παίρνεις τις εκφράσεις την ώρα των γυρισμάτων νομίζω ότι είναι ο πιο πειστικός λόγος για μας» της είπα εγώ και με κοίταξε στα μάτια με δυσπιστία
«Μπέλα ξέρεις πολύ καλά ότι ο χρόνος είναι χρήμα και όσο είμαστε σε αυτό το νησί δεν γίνετε να χρονοτριβούμε αλλά ούτε και έχουμε το περιθώριο για παραπάνω μέρες απο ότι έχουμε κλείσει οπότε πρέπει να μας βοηθήσεις σε παρακαλώ»
«άλλωστε τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνουμε να πάνε χαμένες, πρέπει να νιώθεις πολύ ευγνώμων που σου κάνουμε αυτήν την προσφορά» συνέχισα την πρόταση του Κάρλους και με κοίταξε πολύ άγρια στα μάτια αλλά για μια στιγμή άρχισε να το σκέφτεται
«οοο έλα τώρα μην το σκέφτεσαι τόσο» της είπε ο Κάρλος παρακλητικά
«θα δεχτώ υπό έναν όρο»
«τι όρο?»
«να γυρίσουμε πρώτα τις πιο δυνατές σκηνές και να αφήσουμε στο τέλος τις σκηνές της εγκυμοσύνης»
«γιατί?»
«μπορείς να το δεχτείς αυτό?»
«δεν νομίζω ότι θα είναι πρόβλημα αλλά δεν μπορώ να μην ρωτήσω τον λόγο»
«θα είμαι πιο πιστευτή αν την αφήσουμε για το τέλος»
«και πάλι δεν καταλαβαίνω»
«δεν χρειάζεται να καταλάβεις κάτι δέχεσαι ή όχι?» ο Κάρλος γύρισε και με κοίταξε και του ανασήκωσα τους ώμους μου
«εντάξει τότε σύμφωνοι... είπε και της έδωσε το χέρι του... πηγαίνετε τώρα να ετοιμαστείτε και οι δύο, χάσαμε που χάσαμε την χθεσινή μέρα ας μην χάσουμε και την σημερινή»
«μισό λεπτό εννοείς ότι θα κάνουμε αυτήν την σκηνή τώρα?» είπε σοκαρισμένη και περνώντας απο δίπλα της για να πάω να ετοιμαστώ την σκούντηξα απαλά στον ώμο
«μην φοβάσαι δεν θα σε πονέσω» της είπα και έφυγα γιατί δεν μπορούσα να συγκρατήσω το γέλιο μου απο την στιγμή που είδα το ύφος της
Μπέλα
Ήμουν έτοιμη για την πρώτο πραγματικό μου γύρισμα και είχα τόσο αμηχανία και τόσο τρακ που έτρεμα ολόκληρη. Φυσικά για τον ρόλο που είχα να παίξω είχα ακριβώς το συναίσθημα που χρειαζόταν, η Μπέλα η ηρωίδα του βιβλίου που αγαπούσα περισσότερο απο όλα τα βιβλία που είχα διαβάσει στην ζωή μου, είχε ακριβώς τα ίδια συναισθήματα που είχα και εγώ ακριβώς τώρα οπότε αυτό θα βοηθούσε περισσότερο να αποδώσω το συναίσθημα αλλά θα ήταν πολύ πιο δύσκολο.
Είναι η πρώτη της επαφή με τον άνθρωπο που είχε αγαπήσει αφόρητα απο την πρώτη μέρα που τον είχε δει και σήμερα επιτέλους μετά απο τόσο καιρό θα γινόταν για πρώτη φορά δικός της. Ήξερα φυσικά ότι το γύρισμα θα ήταν φτιαχτό δηλαδή χωρίς πραγματική σωματική επαφή και θα υπήρχε σεντόνι που θα μας κάλυπτε μέχρι την μέση αλλά όσο και να το κάνεις το να βρεθώ για πρώτη φορά γυμνή σώμα με σώμα με έναν άντρα και να κάνω ότι υποκρίνομαι ότι έχω συναισθήματα γι αυτόν ενώ στην πραγματικότητα η καρδιά μου κάθε φόρα που τύχαινε να με κοιτάξει κάλπαζε σαν τρελή δεν θα ήταν και το πιο εύκολο πράγμα στην ζωή μου.
Όμως ήμουν πολύ καλή σε αυτό που έκανα και η αναγνώριση δεν είχε έρθει ποτέ και αυτό πάντα με πόναγε. Ο λόγος που πήρα την απόφαση να δεχτώ ήταν όμως περισσότερο γιατί έστω και με αυτόν τον τρόπο, έστω και προσποιητά θα ήταν εκείνος που θα ήταν ο μοναδικός που θα με ακουμπούσε ποτέ και αυτό με έκανε να πάρω το θάρρος που χρειαζόμουν για να ξεπεράσω όλα τα άλλα εμπόδια και να αφήσω την μοίρα μου να γελάσει για λίγο.
«είσαι έτοιμη?» τον άκουσα απο πίσω μου και πετάχτηκα τόσο απότομα που κόντεψα να πέσω στο πάτωμα και κρατώντας με απο την μέση προσπάθησε να κρύψει με πολύ κόπο το γέλιο του.
«ναι ευχαριστώ» του είπα και απομακρύνθηκα αμέσως απο κοντά του τελείως ντροπιασμένη παίρνοντας μια ανάσα.
«Μπέλα?? θα αρχίσουμε απο την στιγμή που μπαίνετε στο σπίτι εντάξει?» είπε ο Κάρλος που κοίταζε τις τελευταίες λεπτομέρειες που του είχα δώσει.
Εκτός του ότι θα έπαιζα στην ταινία της ζωής μου τον έπεισα να κρατήσω και την παλιά μου θέση. Ήξερα ότι αυτό απαιτούσε περισσότερη κούραση αλλά είχα κάνει τόσο κόπο και τόσες προετοιμασίες γι αυτήν την δουλειά που δεν ήθελα ξαφνικά να έρθει κάποιος άλλος στην θέση μου και να το χαλάσει όλο αυτό.
«ναι... του είπα και γύρισα προς τον Έντουαρτ... ξέρεις τι πρέπει να κάνεις ή θες προετοιμασία??... τον ρώτησα και με κοίταξε ειρωνικά... τότε πάμε προς την πόρτα» του απάντησα στο βλέμμα του και ήρθε κοντά μου την στιγμή που έφτασα στο άνοιγμα της πόρτας.
«μισό λεπτό να ρυθμιστούν οι κάμερες και ξεκινάμε. Έντουαρτ πάρτην στα χέρια σου και όταν σου πω άρχισε να πηγαίνεις προς το κρεβάτι» μας έδωσε τις οδηγίες του ο Κάρλος και ο Έντουαρντ με πήρε στα χέρια του και εγώ κοίταξα προς την άλλη μεριά αποφεύγοντας την ματιά του που ήταν καθαρά κοροϊδευτική.
«καλέ εσύ τρέμεις ολόκληρη, τόσο πολύ φοβάσαι??»
«εσύ την πρώτη φορά που βρέθηκες μπροστά στις κάμερες και έκανες το πρώτο σου γύρισμα θες να μου πεις ότι ήσουν σε καλύτερη κατάσταση?» του αντιγύρισα και δεν είπε τίποτα άλλο
Το γύρισμα ξεκίνησε και εγώ λόγο της νευρικότητας για την επόμενη σκηνή ήμουν τρομερά πειστική και ο Κάρλος αμέσως ενθουσιάστηκε και κράτησε την σκηνή μόνο με τρία γυρίσματα.
«πραγματικά Μπέλα απορώ πως μπόρεσες να αφήσεις την ηθοποιία για να γίνεις βοηθός σκηνοθέτη»
«όλοι κάνουμε τις επιλογές μας»
«και εσύ έκανες την χειρότερη... με πείραξε και με φώναξε κοντά του για να αναλύσουμε την σκηνή που μόλις είχαμε γυρίσει για να κρατήσω σημειώσεις για το μοντάζ... πάμε τώρα γρήγορα στην επόμενη... με το που το είπε κατευθείαν το στομάχι μου έγινε ένας κόμπος και με κόπο κατάφερα να ακούσω τα υπόλοιπα λόγια του... γιατί θα χάσουμε τον φωτισμό. Μπέλα ξέρω ότι θα σου είναι δύσκολο μιας και που είναι η πρώτη σου επαφή με τις κάμερες αλλά σε παρακαλώ προσπάθησε να είσαι όσο πιο πειστική μπορείς γιατί αλλιώς θα πρέπει να την γυρίσουμε αύριο πάλι εντάξει?»
«θες μήπως προετοιμασία?» είπε ειρωνικά ο Έντουαρτ για να με πικάρει για την προηγούμενη μας συζήτηση και τώρα ήταν σειρά μου να τον κοιτάξω ειρωνικά και καθώς του γύρισα την πλάτη για να προετοιμαστούμε για την επόμενη σκηνή και αντίκρισα το κρεβάτι ένιωσα να μου κόβονται τα πόδια και η ανάσα μου έβγαινε με δυσκολία αλλά όπως πάντα δεν άφησα κανέναν να το καταλάβει και παίρνοντας μια ανάσα άρχισαν το γύρισμα.
Έβαλε απαλά το χέρι του πάνω στον ώμο μου και με γύρισε αργά προς το μέρος του έχοντας πάρει τον ρόλο του και μόλις αντίκρισα τα μάτια του ένιωσα την καρδιά μου να καλπάζει τρελά και κρύος ιδρώτας διαπέρασε την ραχοκοκαλιά μου.
«φοβάσαι?» με ρώτησε και άρχισα να γελάω
«στοπ στοπ στοπ» ούρλιαξε ο Κάρλος και εγώ κράτησα την κοιλιά μου με το χέρι μου και προσπάθησα να ηρεμήσω με πολύ κόπο
«μπορείς να μας πεις και μας το αστείο για να γελάσουμε?» είπε τελείως εκνευρισμένος και γελώντας ακόμα του έκανα νόημα με το χέρι μου να περιμένει για ένα λεπτό να ηρεμήσω και αφού πήρα βαθιές ανάσες για να καλμάρω τα γέλια μου
«πως φαίνεται ότι δεν είχες αγαπήσει ποτέ στην ζωή σου αληθινά» του είπα και έγινε πιο έξαλλος
«και πως μπορείς να το ξέρεις εσύ αυτό?»
«μα ρωτάς τον άνθρωπο που αγαπάς περισσότερο και απο την ίδια σου την ζωή αν φοβάται με αυτό το ύφος και θες να πιστέψω ότι δεν είναι αλήθεια?»
«αν αυτό ισχύει τότε γιατί δεν μας δείχνεις εσύ ποιο είναι το πιο σωστό ύφος?»
«θα κάνεις την Μπέλα?» του είπα ειρωνικά και πήρε την θέση μου.
Έβαλα απαλά το χέρι μου στον ώμο του και τον γύρισα προς το μέρος μου αργά αφήνοντας την ματιά μου να τον αιχμαλωτίσει βγάζοντας όλη την αγωνιά και την πραγματική μου αγάπη για εκείνον και τον ρώτησα απαλά «φοβάσαι?» και εκείνος για μια στιγμή σάστισε μέχρι που η φωνή του Καρλος μας επανέφερε στην πραγματικότητα.
Ανοιγόκλεισε τα μάτια του και αφού πέρασε νευρικά το χέρι του απο τα μαλλιά του πήρε πάλι την θέση του για να ξεκινήσουμε το γύρισμα χωρίς να πει τίποτα.
Αρχίσαμε πάλι απο το ίδιο σημείο και όταν με ρώτησε αν φοβάμαι με τον ίδιο τρόπο που τον είχα ρωτήσει εγώ πριν τώρα ήταν η σειρά μου να σαστίσω.
«εσύ?»
«πάρα πολύ» είπε χωρίς να χάνει το συναίσθημα που του είχα περάσει πριν και πηγαίνοντας κοντά του έβαλα το χέρι μου απαλά πάνω στο μάγουλο του και κοιτάζοντας βαθιά στα μάτια
«μην φοβάσαι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο» του είπα τα λόγια μου αλλά εννοούσα κάθε λέξη ξεχωριστά και εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα και άφησε το μέτωπο του να ακουμπήσει τρυφερά πάνω στο δικό του και ταυτόχρονα κλείσαμε και οι δύο τα μάτια μας μέχρι που ακούσαμε το χαρακτηριστικό στοπ.
«απίστευτο.... αναφώνησε ο Κάρλος και γελάσαμε και οι δύο ταυτόχρονα... πάμε άλλη μια φορά για να το έχουμε σίγουρα και μετά προχωράμε»
Αφού το επαναλάβαμε άλλες τρεις φορές πάντα κρατώντας το ίδιο συναίσθημα ο Κάρλος αποφάσισε να προχωρήσουμε και στην πιο δύσκολη σκηνή όσο ακόμα ο φωτισμός μας βοηθούσε.
Βρεθήκαμε πάλι ο ένας απέναντι απο τον άλλο και με κοίταζε αλλόκοτα και παραξενεύτηκα, το ύφος του ήταν τόσο παράξενο που δεν μπορούσα να το αποκωδικοποιήσω και έτσι γύρισα την ματιά μου αλλού μέχρι να ετοιμαστούν οι κάμερες στο πάμε του Κάρλος εκείνος έγειρε κοντά μου για να με φιλήσει και η καρδιά μου άρχισε να καλπάζει τόσο γρήγορα που ένιωθα ότι θα βγει απο το στήθος μου και ο αέρας μου άρχισε να λιγοστεύει.
Την στιγμή όμως που τα χείλια του ενώθηκαν με τα δικά μου ξέχασα τα πάντα και παραδόθηκαν σε αυτό το φιλί με όλο το πάθος που έτρεφα όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν μαζί αλλά ποτέ δεν τόλμησα να του εξομολογηθώ γιατί ποτέ δεν πίστευα ότι ένας τέτοιος άντρας θα γύριζε ποτέ να με κοιτάξει.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε στα μάτια και ένιωσα για μια στιγμή ότι ίσως το ίδιο συναίσθημα που είχε συγκλονίσει όλο μου το κορμί είχε συγκλονίσει και το δικό του, όμως την στιγμή που ένιωσα πάνω στο κορμί μου τα χέρια του θυμήθηκα που είμαστε και τι κάνουμε και τότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι δανείζετε τις εκφράσεις μου για να μπορέσει να αποδώσει καλύτερα στον ρόλο του όπως έκανε πάντα όταν νόμιζε ότι δεν τον παρατηρώ αλλά ποτέ δεν το παραδέχτηκε μπροστά μου.
Με φυλάκισε στην αγκαλιά του και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό ανοίγοντας το φόρεμα μου και τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν σε σημείο να με φέρουν σε δύσκολη θέση όμως εκείνος νιώθοντας το αντί να σταματήσει την σκηνή για να την πάμε απο την αρχή, σήκωσε το κεφάλι του για να αντικρίσει την ματιά μου και χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπο μου άρχισε να αυτοσχεδιάζει προσθέτοντας λόγια που δεν υπήρχαν στο σενάριο.
«είσαι τόσο όμορφη... είπε και άφησε άλλο ένα απαλό φιλί πάνω στα χείλια μου και παίρνοντας το πρόσωπο μου στα δύο του χέρια με κοίταξε βαθιά στα μάτια και συνέχισε... αυτή η βραδιά είναι το ξεκίνημα της ζωής μας και όχι το τέλος, δεν θα επιτρέψω ποτέ στον εαυτό μου να σου κάνει κακό» είπε και άρχισε πάλι να με φιλάει με τέτοιο πάθος που κόντεψα να λιποθυμήσω απο την έλλειψη αέρα που ένιωθα στα πνευμόνια μου και το στοπ του Κάρλος ήρθε σωτήριο ακριβώς την στιγμή που ένιωθα τα πάντα να γυρίζουν.
«μπράβο Έντουαρτ με εκπλήσσεις ευχάριστα αλλά θα προτιμούσα να πατάς περισσότερο στο κείμενο και να αποφεύγεις τους αυτοσχεδιασμούς»
«ο Κάρλος μην γίνεσαι τόσο κλασικός αφού ξέρω ότι στο τέλος θα το κρατήσεις» του είπε και γέλασε με την έκφραση του Κάρλος
«οκ διάλειμμα ολίγων λεπτών και μετά πάμε να την ξανακάνουμε απο την αρχή για να την συνδέσουμε με την συνέχεια» είπε ο Κάρλος και πήγα στο μόνιτορ για να ξαναδώ την σκηνή.
Εκεί κατάλαβα ότι τελικά δεν είχα πέσει έξω, όλο του το ύφος και ο τρόπος που κινούταν και μιλούσε άλλαζε ανάλογα με το δικό μου ύφος και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου.
«τι συμβαίνει?» με ρώτησε ο Κάρλος με απορία και γελώντας ακόμα πήρα το σημειωματάριο μου και άρχισα να σημειώνω τις λεπτομέρειες που θα χρειαζόμουν για το μοντάζ προσπερνώντας τον
«πάω να κάνω ένα τσιγάρο και έρχομαι» του είπα χωρίς να αφήνω το σημειωματάριο μου απο τα μάτια μου και προχώρησα προς την βεράντα για να χαλαρώσω λίγο πριν ξεκινήσουμε πάλι
«δεν ήξερα ότι καπνίζεις» είπε ο Έντουαρτ την στιγμή που το άναψα και αφήνοντας τον καπνό να βγει απο το στόμα μου γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια
«όταν εσείς κάνετε διάλειμμα εγώ κάνω δουλειά και όταν εσείς δουλεύετε τότε βρίσκω και εγώ την ευκαιρία να κάνω το δικό μου διάλειμμα» του είπα απλά και γυρίζοντας πάλι την ματιά μου προς την παραλία έβαλα το τσιγάρο στο στόμα και σημείωσα κάτι που θυμικά.
«είσαι εργασιομανής πάντως»
«εσύ όχι?»
«εγώ αν ήμουν στην θέση σου θα παράταγα την δεύτερη δουλειά για να αφοσιωθώ στην πρώτη»
«άρα μάλλον είναι καλύτερα να αρχίσω να σου ψάχνω καινούργια παρτενερ» του είπα χωρίς να τον κοιτάω και άκουσα το σιγανό του γέλιο
«δεν εννοούσα αυτό»
«και τότε τι εννοούσες?»
«να παρατηθείς απο βοηθός σκηνοθέτη για να μην καταρρεύσεις στο τέλος» κοίταξα το απέραντο γαλάζιο για μια στιγμή παίρνοντας άλλη μια γερή ρουφηξιά απο το τσιγάρο μου και αφού το άφησα να βγει αργά απο μέσα μου γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια
«έχω κάνει τόσο σκληρή δουλειά που αν το παρατήσω τώρα και την δω να την καταστρέφει κάποιος άλλος λόγο άγνοιας τότε σίγουρα αυτό θα με κάνει να καταρρεύσω, οπότε εσύ στην θέση μου ποια κατάρρευση θα διάλεγες?» του είπα και πετώντας το τσιγάρο έφυγα χωρίς να περιμένω απάντηση.
Αφού γυρίσαμε την ίδια σκηνή άλλες τέσσερις φορές και προχωρήσαμε στην επόμενη σκηνή όπου ήταν και η τελική,η νευρικότητα μου και το άγχος μου είχε φτάσει πια στο αποκορύφωμα και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Ήξερα ότι όλο αυτό ήταν ένα ψέμα, όλα μας τα φιλιά όλες μας οι κινήσεις, όμως ήταν η πρώτη φορά που θα ένιωθα πως νιώθει μια κοπέλα όταν κάποιος που τον αγαπάει την κάνει να νιώσει γυναίκα και αυτό με έκανε ακόμα πιο νευρική. Όταν ο Έντουαρτ ήρθε απο πάνω μου και το ένιωσε γύρισε και με κοίταξε κοροϊδευτικά.
«ηρέμησε, εσύ κάνεις λες και είναι η πρώτη σου φορά» είπε και γέλασε
«είναι η πρώτη μου φορά» του πέταξα νευριασμένη
«ναι σωστά, δεν φαντάζομαι να είσαι τόσο προχωρημένη ώστε να είχες ποτέ κοινό» είπε πάλι κοροϊδευτικά και τα λόγια του Κάρλο έκοψαν την κουβέντα μας στην μέση.
«δεν ξεκινάμε σιγά σιγά γιατί δεν βλέπω να προλαβαίνουμε αν την τελειώσουμε σήμερα ίσα που θα προλάβουμε να την τραβήξουμε μια φορά» ο Έντουαρτ ένευσε σε εκείνον και γύρισε προς το μέρος μου
«έτοιμη?» είπε και χαμογέλασε και εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα κοιτάζοντας προς την άλλη μεριά και αυτό τον έκανε να γελάσει περισσότερο.
«εεε παιδιά δεν είναι ώρα για χαζολογήματα» είπε ο Κάρλος και τότε σοβάρεψε και πήρε πάλι το επαγγελματικό του ύφος και την στιγμή που η πλακέτα έκανε το κλακ τότε άρχισε το γύρισμα που στιγμάτισε την ζωή μου για πάντα.
Άρχισε να με φιλάει για να συνδέσουμε την προηγούμενη σκηνή με αυτήν αλλά το φιλί του ήταν τόσο ψεύτικο που στην αρχή βοήθησε λίγο την κατάσταση όμως ο Κάρλος απογοητεύτηκε και μας σταμάτησε δίνοντας την εντολή να έχουμε περισσότερη ένταση σε αυτό το φιλί.
Άρχισε πάλι να με φιλάει με περισσότερη ένταση και τα χείλια μου άρχισαν να πονάνε απο την τριβή και αυτήν την φορά τον σταμάτησα εγώ και με κοίταξε νευριασμένα στα μάτια.
«τι είναι τώρα?» είπε με απορία
«προσπάθησε να μπεις λίγο στον ρόλο σου» του απάντησα με το ίδιο ύφος
«Μπέλα έτσι κι αλλιώς το μόνο που φαίνεται είναι το πίσω μέρος του κεφαλιού μου γιατί να βάλω απο τώρα το πάθος» άφησα έναν αναστεναγμό και στριφογύρισα τα μάτια μου
«έτσι όπως το πας όμως θα φάμε την ώρα μας με αυτό το φιλί οπότε καλό είναι να συγκεντρωθείς» του αντιγύρισα και ο Κάρλος έπνιξε ένα γελάκι και αυτό τον έκανε πιο έξαλλο
«αφού το θες έτσι... είπε ειρωνικά... πάμε πάλι» έδωσε την εντολή και αφού ακούστηκε πάλι το κλακ απο την πλακέτα με κοίταξε βαθιά στα μάτια έχοντας πάρει το συναίσθημα απο την προηγούμενη μας σκηνή και τότε άρχισε να με φιλάει.
Τα χείλια μας ενώθηκαν και άρχισαν τον πιο ερωτικό χορό που είχα νιώσει ποτέ και άρχισε σιγά σιγά να κατεβάζει τα χέρια του προς το κορμί μου συνεχίζοντας την σκηνή χωρίς να περιμένει την εντολή απο τον Κάρλος και χωρίς να καταφέρω να συγκρατήσω το κύμα της φωτιάς που με διαπέρασε ανασήκωσα το κορμί μου και ένιωσα το χαμόγελο της ικανοποίησης του πάνω στην επιδερμίδα μου και αυτό με επανέφερε στην πραγματικότητα αλλά ο ενθουσιασμός του Κάρλος δεν μας άφησε τα περιθώρια για να ξεφύγουμε απο την σκηνή και τότε ο Έντουαρτ συνέχισε χωρίς να σταματά.
Άφησε τα χείλια μου και άρχισε να κατηφορίζει προς τον λαιμό μου ενώ το χέρι του συνέχιζε να κάνει ένα τρελό ταξίδι πάνω στο κορμί μου. Την στιγμή που ένιωσα την γλώσσα του να περνάει ξυστά απο το δέρμα μου ανατρίχιασα και χωρίς να το καταλάβω ένα βογκητό ξέφυγε απο τα χείλια μου και τότε άκουσα έναν σιγανό αναστεναγμό να βγαίνει βίαια απο μέσα του και με έκανε για μια στιγμή να νιώσω ότι το ένιωσε και εκείνος.
Τα φιλιά του πάνω στο σώμα μου τότε έγιναν πιο βαθιά και πιο απαιτητικά και για μια στιγμή ξέχασα τελείως που είμαι μέχρι που ένιωσα το χέρι του να κατεβάζει την τιράντα του σουτιέν μου και τα χείλια του άρχισαν να ακολουθούν την πορεία που έκανε το χέρι του και τότε το τρακ του ηθοποιού ήρθε και φώλιασε ξανά μέσα μου και η νευρικότητα μου γύρισε για τα καλά.
Καταλαβαίνοντας το τρέμουλο μου γύρισε και πάλι στα χείλια μου και το φιλί του ήταν τόσο τρυφερό που με έκανε να χαλαρώσω περισσότερο. Με ανασήκωσε απαλά και αφαιρώντας το πάνω μέρος του εσωρούχου μου έμεινε για μια στιγμή να με κοιτάζει με θαυμασμό περνώντας απαλά το χέρι του πάνω απο σώμα μου τόσο απαλά που με έκανε να ανατριχιάσω μέχρι που το χέρι του έφτασε στο κάτω μέρος του εσωρούχου μου και μαγκώθηκα για μια στιγμή κοιτάζοντας τον στα μάτια.
Εκείνος έγειρε και άρχισε πάλι να με φιλάει τρυφερά όπως και πριν για να μου δώσει δύναμη και με απαλές κινήσεις άρχισε να το κατεβάζει και ταυτόχρονα να με φιλάει όλο και πιο χαμηλά περνώντας απαλά την γλώσσα του που και που απο το δέρμα μου αφήνοντας σε όλο μου το κορμί πύρινες πορείες που με έκαναν να γυρίσω πάλι στο όνειρο που ήμουν πριν και όλο μου το κορμί συγκλονίστηκε και με έκανε αφήνω συνεχιζόμενους αναστεναγμούς.
Όταν με απελευθέρωσε απο τα εσώρουχα μου ήξερα ότι θα έπρεπε να κάνω και εγώ το ίδιο με το δικό του αλλά τα χέρια μου αρνιόντουσαν να ακολουθήσουν την εντολή αυτή και νιώθοντας τον δισταγμό μου για να μην σταματήσουμε την σκηνή και αναγκαστούμε να την πάμε απο την αρχή, πήρε το χέρι μου στο δικό του και το έβαλε πάνω στο στήθος του και συνεχίζοντας το φιλί του άρχισε να το περνάει απο το κορμί του και ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι μου να με διαπερνά.
Το δέρμα του ήταν τόσο σφιχτό και τόσο μαλακό που το άγγιγμα αυτό μου έκαψε την παλάμη μου. Σταμάτησε για μια στιγμή το φιλί του και κοιτώντας με στα μάτια προσπαθούσε να δει τις αντιδράσεις μου. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αν συνέχιζα έτσι θα έπρεπε να επαναλάβουμε την σκηνή πάλι απο την αρχή αυτήν την φορά τον πλησίασα εγώ και παίρνοντας το χέρι μου απο το δικό του το έφερα στο πρόσωπο του και με αυτόν τον τρόπο τον έφερα και πάλι πιο κοντά μου για να μην σταματήσει να με φιλάει.
Όταν ένωσε για άλλη μια φορά τα χείλια του πάνω στα δικά μου άρχισα να περνάω το χέρι μου απαλά πάνω στο κορμί του και αυτό τον έκανε να ανατριχιάσει ή έτσι τουλάχιστον ήθελα να πιστεύω και την στιγμή που έβαλα το χέρι μου πάνω στο εσώρουχο του ανασηκώθηκε παρασύροντάς με μαζί του και αφήνοντας έναν αναστεναγμό έκλεισε τα μάτια του και με τα χέρια του με συγκράτησε μέσα στην αγκαλιά του.
Την στιγμή που τα χείλια μου ακούμπησαν την ζεστή του επιδερμίδα, δεν μπόρεσα άλλο να αντισταθώ και άρχισα να του μοιράζω διάφορα φιλιά πάνω στο κορμί του ενώ ταυτόχρονα τον απελευθέρωνα απο το μοναδικό πια ύφασμα που μας χώριζε και τότε συγκρατώντας με απο τον αυχένα με κοίταξε βαθιά στα μάτια και η ματιά του με έκανε να νιώσω ότι και εκείνος είχε νιώσει την φλόγα που είχε κάψει κάθε κύτταρο του κορμιού μου και η καρδιά μου άρχισε και πάλι να καλπάζει σαν τρελή.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξαπλώνοντας με απαλά πίσω στα μαξιλάρια είδα στην ματιά του μια σύγκρουση να μαίνεται και τον κοίταξα παραξενεμένη για μια στιγμή αλλά εκείνος αμέσως με την αναστροφή του χεριού του μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο μου απο τον κρόταφο μέχρι το σαγόνι μου και κλείνοντας τα μάτια άπλωσα το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο του και εκείνος με το ελεύθερο του χέρι ανασήκωσε το πόδι μου και το στερέωσε πάνω στον γοφό του.
Χωρίς να σταματάει να με αγγίζει τρυφερά χαμήλωσε για λίγο το σώμα του και ετοιμάστηκα για να ξεκινήσω την παράσταση που θα ακολουθούσε, όμως αυτό που ακολούθησε δεν θα ήμουν ποτέ έτοιμη.
Αφήνοντας ένα πεταχτό φιλί πάνω στα χείλια μου έφερε απότομα το σώμα του μπροστά και τότε ένιωσα μια φλόγα να περνάει μέσα μου και να με καίει ολόκληρη φέρνοντας μαζί και έναν οξύ πόνο που με έκανε να σαστίσω και πιάνοντας σφιχτά τα σεντόνια έτριξα τα δόντια μου για να μην φωνάξω και καταλάβει κανείς ότι πόνεσα πραγματικά.
Ο Έντουαρτ την στιγμή που μπήκε μέσα μου έκανε ακριβώς αυτό που ήταν προγραμματισμένο να κάνει και ανασηκώνοντας το κορμί του άφησε να του ξεφύγει ένα βογκητό και έριξε το κεφάλι του πάνω στα μαξιλάρια για να πεταχτούν τα πούπουλα όμως όταν συνειδητοποίησε τι ακριβώς είχε πραγματικά συμβεί σταμάτησε την παράσταση και αντικρίζοντας την ματιά μου άρχισε να μου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο απολογητικά.
«συγνώμη σε πόνεσα πολύ?» η αγωνία του και το ενδιαφέρον του καθώς και οι τύψεις που είχαν διαγραφεί στο πρόσωπο του ήταν φανερές όμως ο τρόπος που το είπε έτσι μπροστά σε όλους με έκανε να νιώσω πιο άβολα και δεν είχα άλλη επιλογή απο το να τον πίσω να συνεχίσει πριν καταλάβουν και οι υπόλοιποι τι είχε μόλις συμβεί.
Δάγκωσα τα χείλια μου και παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή πέρασα το χέρι μου απαλά απο το πρόσωπο του και με την ματιά μου του ζήτησα σιωπηλά να μην σταματήσει εκείνος ακόμα με κοίταζε με ανησυχία στα μάτια αλλά παρέμενε ακίνητος μέσα μου για να μην με πονέσει περισσότερο. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου γιατί δεν ήθελε και πολύ να αποκαλύψει τα πάντα και τότε δεν θα άντεχα με τίποτα αυτήν την ντροπή.
Πλησίασα τα χείλια του και άρχισα να τον φιλάω αλλά εκείνος δεν ανταποκρινόταν και με έφερε σε μεγαλύτερη αμηχανία. Άρχισα να τον φιλάω πάνω στον λαιμό και την στιγμή που έφτασα κοντά στο αφτί του του ψιθύρισα ελπίζοντας να μην με ακούσουν οι υπόλοιποι.
«συνέχισε πριν το καταλάβουν» γύρισα την ματιά μου σε εκείνον και αφήνοντας άλλον έναν αναστεναγμό άρχισε να κινήτε μέσα μου αργά και τότε ο πόνος άρχισε να χειροτερεύει.
Σφίχτηκα απάνω του και εκείνος με κράτησε στην αγκαλιά του και άρχισε να σκορπίζει σε όλο μου το πρόσωπο φιλιά και την στιγμή που έφτασε στο αφτί μου άρχισε να μου ψιθυρίζει.
«προσπάθησε να είσαι χαλαρή αλλιώς ο πόνος δεν θα περάσει» είπε τρυφερά με πόνο στην φωνή του και ήξερα ότι το είχε μετανιώσει αλλά ήταν αργά και για τους δύο μας να κάνουμε πίσω.
Απο εκείνη την στιγμή και μετά όλες του οι κινήσεις ήταν τόσο τρυφερές τόσο απαλές που με έκανε να νιώσω ότι το ζούσε μαζί μου και ένα παράπονο με έκανε να δακρύσω. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και με τα χείλια του μου το απομάκρυνε αφήνοντας την λέξη "σ’ αγαπώ" πάνω στα χείλια μου όπως ακριβώς απαιτούσε το σενάριο και αυτό με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άσχημα άλλα δεν είχα περιθώρια για να ξεσπάσω.
Έσφιξα τα δόντια και άρχισα να τον ακολουθώ αφήνοντας το εαυτό μου ελεύθερο να ζήσει αυτό το όνειρό και ας ήξερα ότι ήταν απλώς ένα όνειρο που ζούσα μόνο εγώ.
