Όλα ήταν έτοιμα για την μεγάλη βραδιά... και καθώς δεν ήθελα η Μπέλλα να βαλαντώσει με την μοναξιά της, ιδίως εφόσον θα έπρεπε να την αφήσω μόνη πρωτοχρονιάτικα... σκέφτηκα να φύγουμε δύο μέρες πιο νωρίς ώστε να μπορέσω να εκπληρώσω την επιθυμία της και να την πάω και στο χωριό του Άι Βασίλη που τόσο ήθελε... Η χαρά της δεν περιγράφετε... έκανε σαν πεντάχρονο που του χάριζες όλον τον κόσμο... τόσο μαγεμένη, πραγματικά, δεν την είχα ξαναδεί ποτέ ξανά... όσο για την ανταμοιβή μου, αυτή και αν ήταν έκπληξη... πραγματικά εκείνο το βράδυ τα έδωσε όλα... το πόσο το ευχαριστήθηκα δεν λέγετε.
Όμως είχα έρθει για μια αποστολή και το μυαλό μου έπρεπε να το έχω καθαρό... Δεν θα ήταν τίποτα για μένα μιας και είχα κάνει ήδη την προετοιμασία από πριν φύγουμε... αλλά όσο να το πεις, ποτέ δεν ξέρεις και όπως πάντα ήθελα όλα να είναι άψογα.
Η αποστολή ήταν τόσο απλή... Θα την έπεφτα στην προσωπική μασέρ του μεγαλοκαρχαρία που ήταν η συνεργάτιδα του Ζωρζ που επίσης έκανε τον μασέρ για να την πέσει στην Όρκα για να την ξελογιάσει... Θα του την έκλεβα με συνοπτικές διαδικασίες και αφού θα ήταν ελεύθερο το πεδίο από εκεί... θα έριχνα την Μπέλλα δίπλα στον μεγαλοκαρχαρία και η Όρκα προκειμένου να μην τον χάσει, θα τους γινόταν κολλιτσίδα και έτσι εγώ θα μπορούσα άνετα να τρυπώσω στο δωμάτιο τους και να αλλάξω τους πίνακες, την επόμενη της πρωτοχρονιάς, στην επέτειο τους που θα κάνανε την μεγάλη γιορτή για να δείξουν σε όλον τον κύκλο τους, το πόσο ευτυχισμένοι ήταν... Μην ξεράσω τώρα... Τόσο εύκολα και τόσο απλά... τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Μπαίνοντας στο ραντεβού που είχα με την συνεργάτιδα του Ζωρζ, κοίταξα την κοπελίτσα που ετοίμαζε τα διάφορα έλαια πάνω στο τραπέζι που είχε δίπλα από τον κρεβάτι για μασάζ και πήρα μια βαθιά ανάσα.
Εντάξει δεν μπορείς να την πεις και αδιάφορη... ήταν σίγουρα πιο ψιλή από την Μπέλλα αλλά στο σώμα δεν απείχαν και πολύ... με τουρλωτό γυμνασμένο κωλαράκι, λεπτά ντελικάτα πόδια με ίχνος κυτταρίτιδας... λεπτούλα μέση και πλούσιο στήθος να χώσεις το κεφάλι σου στο ενδιάμεσο και να χαθείς μέσα τους να το ευχαριστηθείς... με ένα τελείως baby face πρόσωπο με σαρκώδη χειλάκια που τα τόνιζε με ένα κατακόκκινο λιπ γκλος... με καστανά αμυγδαλωτά ματάκια και καστανά μαλλιά στο ύψος του ντελικάτου της λαιμού... να το βλέπεις και να λες αυτό είναι μωρό για να περάσεις την ώρα σου ευχάριστα... αλλά έχοντας στο μυαλό μου το κορμάκι και το πρόσωπο της Μπέλλας μου... μπροστά της αυτή δεν έπιανε μια... τουλάχιστον θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια και να σκέφτομαι την Μπέλλα μου για να καυλώσω όσο εκείνη θα έκανε τα δικά της... σκέφτηκα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση άρχισα να την πλησιάζω.
«Καλημέρα» είπα και εκείνη αναπήδησε μιας και δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία μου και μόλις γύρισε προς το μέρος μου για μια στιγμή κόλλησε και με κοίταξε καλά, καλά από πάνω μέχρι κάτω δαγκώνοντας το κάτω της χείλος... Καλό αυτό δεν άργησε να τσιμπήσει... είχαν δίκιο οι πληροφορίες που είχα πάρει για εκείνην... τρομερά επιρρεπής... τέλεια για μένα.
«Καλημέρα σας» είπε καθώς ήρθε πιο κοντά μου τείνοντας μου το χέρι της... και κοίταξα γύρω μου.
«Είμαστε πολλοί;» ρώτησα με ένα πειραχτικό ύφος και χαμογέλασε πιο πλατιά.
«Πληθυντικός ευγενείας» απάντησε θερμά και χαμογέλασα με το πιο δελεαστικό μου χαμόγελο και εκείνη πήρε μια κοφτή ανάσα... Γαμώτο τρομερά εύκολη.
«Με κάνεις να νιώθω γέρος» της γύρισα καθώς δέχτηκα την χειραψία της και μου ανταπέδωσε και εκείνη το χαμόγελο.
«Τότε ας τον κόψουμε, τι λες;» ρώτησε και δεν ήθελα τίποτα άλλο.
«Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...» ανταποκρίθηκα καθώς της φιλούσα απαλά το χέρι της χωρίς να αποχωρίζομαι την ματιά της, με την πιο αισθησιακή μου φωνή και εκείνη πετάρισε τα μάτια της... «Έντουαρτ... γοητευμένος» συνέχισα την παράσταση και τα μάγουλα της πήραν ένα ροδαλό χρώμα από την έξαψη που ένιωσε.
«Δήμητρα» ανταπέδωσε και κάνοντας τον γύρω του κορμιού μου, πήγε να με βοηθήσει να βγάλω το μπουρνούζι μου.
«Πριν το κάνεις αυτό, οφείλω να σε προειδοποιήσω» της είπα και πάγωσε για μια στιγμή... «Ότι και να δεις απλά μην δώσεις σημασία» συνέχισα καθώς την άφηνα να βγάλει το μπουρνούζι και μόλις είδε τα σημάδια στο σώμα μου ένιωσα την ξαφνική της παγωμάρα... «Πες ότι δεν υπάρχουν... για μένα ούτως η αλλιώς δεν υπάρχουν» της είπα καθώς της τσιμπούσα ήρεμα το σαγόνι για να την ξεπαγώσω και μόλις κατένευσε πετάρισε για λίγο τα μάτια της για να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις της ενώ πηγαίνοντας ξανά στον μπάγκο της περίμενε να ξαπλώσω για να ξεκινήσει την δουλειά της.
Ξαπλώνοντας, φορώντας μόνο το στενό μου Calvin Klein... εκείνη έβαλε μια πετσέτα πάνω από το εσώρουχο μου και βάζοντας διάφορα έλαια στα χέρια της άρχισε να μου κάνει μασάζ τόσο επαγγελματικά που ξενέρωσα τελείως και κάτι έπρεπε να κάνω γι αυτό... Κλείνοντας για λίγο τα μάτια μου, φέρνοντας στην μνήμη μου το μωράκι μου και τα χθεσινοβραδινά της κόλπα... αμέσως ο μεγάλος άρχισε να αντιδρά και ένιωσα την ανάσα της να επιταχύνεται... άνοιξα τα μάτια μου και όπως την είδα να είναι πάνω από το κεφάλι μου με τα πόδια της ανοιχτά δεν άργησα να μπω στο παιχνίδι... Απλώνοντας τα χέρια μου προς τα πίσω τα έβαλα πάνω στα πόδια της και καλά για να τα υποβαστάξω, κοιτώντας πάντα τις αντιδράσεις της και μόλις είδα ότι εκείνη δεν με απορρίπτει συνέχισα πιο δυναμικά.
Περνώντας τα χέρια μου απαλά πάνω από την επιφάνεια των μοιρών της... εκείνη ανατρίχιασε ολόκληρη και φέρνοντας την πιο κοντά μου με τα μαλλιά μου όπως ήταν ανάμεσα από τα πόδια της, άρχισα να γαργαλάω το εσωτερικό των μοιρών της και τα χέρια της πάνω στο κορμί μου άρχισαν να γίνονται πιο αισθησιακά και αυτό μου έδινε το έναυσμα που χρειαζόμουν για να συνεχίσω... Γυρίζοντας το κεφάλι μου προς το πλάι δάγκωσα το εσωτερικό μηρό του αριστερού της ποδιού και εκείνη άφησε ένα βογκητό την στιγμή που το μουνάκι της άρχισε να πάλετε μέσα από το στενό καυτό σορτσάκι που φορούσε... Γαμώτο αυτό και αν είναι εύκολο.
«Μμμμ... ωραία θέα» είπα με παθιασμένη φωνή και εκείνη βογκώντας περισσότερο έφερε το σώμα της πιο κοντά μου βάζοντας το μουνάκι της να είναι ακριβός πάνω από το πρόσωπο μου... ενώ λύγιζε το κορμί της πιο μπροστά για να περιποιηθεί και το υπόλοιπο σώμα μου καθώς τα χέρια της κατηφορίζανε προς τον μεγάλο.
«Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο σε αυτό» ανταπέδωσε εκείνη ενώ το ένα της χέρι γλίστραγε κάτω από το εσώρουχο μου και τέντωσα το κορμί μου για απάντηση αφήνοντας ένα αγκομαχητό καθώς σηκώνοντας το κεφάλι μου, συνάντησα το μουνάκι της που ήταν έτοιμο να εκραγεί και χωρίς να χάνω χρόνο το δάγκωσα τρυφερά και εκείνη αμέσως τρελάθηκε τόσο πολύ που η υγρασία της νότισε το ύφασμα και θέλοντας να την αποτελειώσω βάζοντας τα χέρια μου πάνω στα κωλομέρια της, την κράτησα σταθερή απάνω στο πρόσωπο μου ενώ περιποιόμουν το μουνάκι της καταλλήλως καθώς την χούφτωνα άγρια... και εκεί που εκείνη ήταν έτοιμη να μου το ανταποδώσει, με τον μεγάλο σε απόσταση αναπνοής από το στόμα της... η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και ταυτόχρονα γυρίσαμε στην προηγούμενη μας θέση.
Γυρίζοντας το πρόσωπο μου προς την πόρτα... η έκπληξη που με περίμενε εκεί με έκανε να σαστίσω... Φτου γαμώτο... έπρεπε να γίνει και αυτό;... Τι δουλειά έχει εδώ;... Σκεφτόμουν και εκείνη άρχισε να απολογείται ενώ έκρυβε το πρόσωπο της τρομερά ντροπιασμένη.
«Συγνώμη... συγνώμη... δεν ήθελα... εννοώ δεν ήξερα... Μάλλον μπέρδεψα τις πόρτες» έλεγε η Μπέλλα ακατάπαυστα και κρατώντας την ψυχραιμία μου έκανα τον παγερά αδιάφορο για να μην καρφωθώ στην Δήμητρα και τα διαλύσω όλα.
«Δεν πειράζει... ποιο νούμερο σας έχουν δώσει» είπε αμέσως η Δήμητρα με απίστευτη ηρεμία καθώς ίσιωνε το κορμί της και απομακρυνόταν από κοντά μου, σαν να μην συνέβη τίποτα και εκείνη το σκέφτηκε για λίγο αλλά συνέχιζε να κοιτάει από την άλλη μεριά αποφεύγοντας να κοιτάξει προς το μέρος μου... Είναι δυνατών να την γλύτωσα και να μην έχει καταλάβει ότι είμαι εγώ αυτός που ήταν έτοιμη η Δήμητρα να περιποιηθεί;
«Το τρία μου είπαν»
«Αυτό είναι το τρία... γνωρίζεται με ποιον συνάδελφο;»
«Την Κωστάντζα» ανταποκρίθηκε εκείνη και η Δήμητρα πλησιάζοντας την συνέχισε να την εξυπηρετεί όπως θα έκανε φαντάζομαι και σε κάθε άλλη περίπτωση.
«Η Κωστάντζα είναι στον διάδρομο δύο... στην τρίτη πόρτα» την ενημέρωσε και η Μπέλλα καρφώνοντας την ματιά της αποκλειστικά πάνω στην Δήμητρα, την κοίταξε απολογητικά.
«Χίλια συγνώμη... μπέρδεψα τους διαδρόμους... αλλά επειδή βρήκα κλειδωμένη την προηγούμενη πόρτα, θεώρησα ότι είχα κάνει λάθος»
«Κανένα πρόβλημα... Χτυπήστε το κουδούνι και θα σας ανοίξουν» της είπε η Δήμητρα μπαίνοντας μπροστά της, κόβοντας μου την οπτική επαφή με την Μπέλλα, μιας και ήταν πιο ψιλή από εκείνην, της έδωσε οδηγίες και την έδιωξε με συνοπτικές διαδικασίες ενώ κλείνοντας την πόρτα πίσω της άφησε την ανάσα της να βγει από μέσα της εξουθενωμένα.
«Θα με κάνεις να χάσω την δουλειά μου» με κατηγόρησε και της χαμογέλασα με το πιο πονηρό μου χαμόγελο.
«Δεν πρόκειται να το πω πουθενά... Μήπως να τελείωνες αυτό που άφησες στην μέση;» την προκάλεσα περισσότερο και με κοίταξε με ένα πρόστυχο βλέμμα.
«Καλύτερα να κλειδώσω για να έχουμε το μυαλό μας ήσυχο... Τι λες;» ρώτησε και αναστέναξα... Δεν μπορούσες να το έκανες πιο πριν;... σκέφτηκα αλλά οι ομιλίες που ερχόταν από έξω από την πόρτα, μου κίνησα το ενδιαφέρον και για μια στιγμή παραμέρισα κάθε άλλη σκέψη.
Μπέλλα
Το καθίκι πως τολμά να μου το κάνει αυτό;... Εμένα για ποιον ακριβός λόγο με τραβολογά, για γλάστρα;... Με κλείνει όλη μέρα μέσα σε ένα δωμάτιο απαγορεύοντας μου να πάω οπουδήποτε, μην τυχών και με δει κανείς ή τολμήσει κανείς να αγγίξει το πολυτιμότερο του και εκείνος εξαφανίζεται και πάει και την πέφτει σε άλλες κάνοντας τι;... Τον τζόβενο... τον γόη... τον καζανόβα;... Χριστέ μου τα είχα πάρει τόσο άγρια με την υποκρισία του που δεν είχα ιδέα τι να κάνω... Καθόμουν ακόμα έξω από την πόρτα τους και περίμενα τι;... Να βγει για να τον αρπάξω από το μαλλί και να τον κάνω ρεζίλι μπροστά σε όλους;... Να σπάσω την πόρτα και να τους πιάσω στα πράσα και να του σπάσω τα μούτρα;... Τι;
«Ματμαζέλ... είσαστε καλά;» άκουσα μια φωνή δίπλα μου και γύρισα το κεφάλι μου ξαφνιασμένη και είδα έναν δίμετρο μελανούρι που σου έκοβε την ανάσα, να με κοιτά με ένα χαμόγελο που οπωσδήποτε σε άλλη περίπτωση θα με έκανε να πεταρίσω τώρα τα μάτια μου από το πόσο σαγηνευτικό ήταν.
«Μπερδεύτηκα» είπα αυτόματα και το χαμόγελο του έγινε πιο πλατύ.
«Είχατε γαντεβού με την Δήμητγά» απάντησε με ένα γαλλικό τόνο και έσμιξα τα φρύδια μου με απορία.
«Είσαστε Γάλλος;» ρώτησα αυθόρμητα, χωρίς να είμαι ικανή να το χαλιναγωγήσω.
«Με ουι... ματμαζέλ... συγνώμη για την παγαληψής... Είμαι ο Ζωρζ Ντελαβουιζιέν» μου συστήθηκε και δίνοντας του το χέρι μου αμέσως εκείνος το έκλεισε μέσα στα δύο δικά του και φέρνοντας το κοντά στα χείλια του, χωρίς να αποχωρίζεται την ματιά μου, το φίλησε τόσο τρυφερά που σε άλλη περίπτωση αν δεν ήμουν τόσο εκνευρισμένη με το θέαμα που είχα αντικρίσει πιο πριν, θα μπορούσε τώρα να με συγκινούσε αλλά τίποτα τέτοιο δεν συνέβη αυτήν την στιγμή.
«Χάρηκα πολύ Ζωρζ... εγώ είμαι η...» για λίγο κόμπιασα αλλά αμέσως το μάζεψα και συνέχισα πιο δυναμικά... «Ροζέ Κρόνεμπουρκ» είπα το ψεύτικο όνομα που μου είχε δώσει ο Έντουαρτ για το ταξίδι και εκείνος μου χαμογέλασε ζεστά.
«Γοητευμένος...» είπε και για λίγο μέσα μου για κάποιον λόγο με έκανε να αναστατωθώ... πραγματικά αν συνέχιζε λίγο ακόμα σίγουρα θα ξέρναγα απάνω του... όλη αυτή η διαχυτικότητα του ήταν τόσο γλοιώδες που πραγματικά με έκανε να θέλω να τρέξω μακριά του αλλά για κάποιον λόγο δεν το έκανα... «Τελικά δεν μου είπατε... έχετε γαντεβου με την Δήμητγά;»
«Όχι έγινε ένα μπέρδεμα... εγώ έπρεπε να πάω στον διάδρομο δύο στην Τρίτη πόρτα και εφόσον την βρήκα κλειδωμένη... μπήκα σε αυτόν τον διάδρομο και έγινε ένα μπάχαλο» διευκρίνισα και εκείνος γέλασε πιο πονηρά με την ματιά του να αστράφτει με ένα περίεργο τρόπο.
«Ετοιμαζόμουν να κάνω το διάλειμμα μου... έχω κενό για την επόμενη ώγα... τι θα λέγατε να σας αναλάβω εγώ» είπε και για μια στιγμή το σκέφτηκα αλλά μόλις στην μνήμη μου επανήλθε το προηγούμενο σκηνικό μια ακατανίκητη δύναμη με έκανε να θέλω όσο τίποτα να κάνω το οτιδήποτε ώστε να εκνευρίσω τον άλλον και χωρίς πραγματικά να το πιστεύω και εγώ η ίδια, τελικά δέχτηκα και μάλιστα με περίσσια χαρά.
«Με μια συμφωνία» του είπα αυστηρά μπαίνοντας στο παιχνίδι, υψώνοντας επίτηδες την φωνή μου μια οκτάβα πιο πάνω για να με ακούει και ο άλλος.
«Τι συμφωνία» τσίμπησε αμέσως ο άλλος και του χαμογέλασα πλατιά.
«Κομμένος ο πληθυντικός» του δήλωσα και χαμογελώντας μου πιο ζεστά πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου και άρχισε να με παρασέρνει προς το δικό του δωματιάκι... Και ο θεός βοηθός.
Έντουαρτ
Ήμουν εκτός εαυτού... τα είχα πάρει τόσο πολύ που όταν ένιωσα να τελειώνω απόρησα πραγματικά και εγώ ο ίδιος με τον εαυτό μου πως τα είχα καταφέρει... Προφανώς η κοπελίτσα ήταν πραγματικά πολύ καλή σε αυτό που έκανε αλλά εγώ την δεδομένη στιγμή, ήμουν πολύ μακριά για να το αντιληφθώ.
«Μμμμ... έχεις απίστευτη γεύση» μουρμούρισε ναζιάρικα καθώς σκούπιζε το στόμα της και την τράβηξα κοντά μου.
«Τι λες το βράδυ να δοκιμάσεις και τα υπόλοιπα προσόντα μου;» της είπα δελεαστικά καθώς δεν σταμάταγα να την χουφτώνω άγρια για να την παραπλανήσω και εκείνη για λίγο το σκέφτηκε.
«Το βράδυ;» ρώτησε διστακτικά και πιάνοντας το πρόσωπο της, την έκανα να με κοιτάξει.
«Έχεις κανονίσει κάτι άλλο;» την ρώτησα και αναστέναξε.
«Ναι» είπε με απογοητευμένο ύφος και άρχισα να πιπιλίζω το κάτω χείλος της.
«Και δεν μπορείς να το ξεκανονίσεις;... Θα περάσουμε καλά» της είπα πιο δελεαστικά με βαθιά φωνή ενώ φέρνοντας την πιο κοντά μου άρχισα να την φιλώ πιο πειστικά στο στόμα.
«Γαμώτο είσαι τόσο καυτός» αναφώνησε και μην αντέχοντας άλλο άρχισε να ανταποκρίνεται στα φιλιά μου με τέτοια λύσσα που λίγο ήθελε να με πάρει επιτόπου.
«Σκέψου το...» συνέχισα με περισσότερη πειθώ καθώς το χέρι μου περνούσε μέσα από την μπλούζα της για να συναντήσει το σφιχτό στηθάκι της... «Θα αλλάξουμε τον χρόνο μαζί... και μετά...» άφησα την φράση μου στην μέση καθώς της ζούλαγα το στήθος ενώ της τσίμπαγα την ρώγα της και εκείνη βόγκηξε μέσα στο στόμα μου ενώ το σωματάκι της άρχισε να τρέμει από προσμονή.
«Γαμώτο είσαι διάβολος» είπε χωρίς να έχεις άλλες αντοχές και καθώς έγινε πιο επιθετική άρχισε να με χουφτώνει στο επίμαχο σημείο ελπίζοντας να έχουμε μια επανάληψη από τα προηγούμενα και αμέσως την έκοψα και με κοίταξε με απορία.
«Το βράδυ» είπα απαιτητικά και ενώ σηκώθηκα από το κρεβάτι του μασάζ, πήρα το μπουρνούζι μου και άρχισα να το φοράω κοιτάζοντας την στα μάτια.
«Το βράδυ» τελικά υποχώρησε μέσα από τον αναστεναγμό της και μόλις έδεσα την ζώνη μου, την πλησίασα και βάζοντας το χέρι μου πίσω από τον αυχένα της, την έφερα κοντά μου.
«Θα σε περιμένω στην είσοδο του ξενοδοχείου» της είπα πιο παθιάρικα και δαγκώνοντας το σαγόνι της, την άφησα αναμμένο κεράκι για να της κάνω την ανυπομονησία της πιο μεγάλη και βγήκα από το δωματιάκι.
Εκείνην την στιγμή η Μπέλλα έβγαινε από το δωματιάκι που ήταν με τον Ζωρζ και μέσα μου ένιωσα μια απερίγραπτη έκρηξη... Πως τόλμαγε να μου το κάνει αυτό;... σκέφτηκα αλλά για το καλό όλων μας, με νύχια και με δόντια κράτησα την ψυχραιμία μου πριν τα διαλύσω όλα... ο Ζωρζ δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να καταλάβει ότι είναι δική μου γιατί αλλιώς τα πράγματα θα γινόντουσαν χειρότερα.
«nous les dirons le soir»
«Θα τα πούμε το βράδυ» της είπε ο γλοιώδης τύπος και εκείνη πετάρισε τα μάτια της καθώς εκείνος της φίλαγε το χέρι.
«pour sois sûr»
«Να είσαι σίγουρος» του απάντησε η δικιά μου και δεν είχα ιδέα πως κρατήθηκα και δεν γύρισα να την αρπάξω από το μαλλί για να την κάνω σβούρες που μου κανόνιζε και ραντεβουδάκια μπροστά στην μούρη μου... και για να μην προδοθώ περισσότερο, άρχισα να προχωρώ προς τον διάδρομο για να πάω προς τα αποδυτήρια με σκοπό να την ξεμοναχιάσω μόλις ο άλλος έμπαινε ξανά μέσα στο δωμάτιο του.
Μόλις είδα ότι το πεδίο είναι ελεύθερο και ότι δεν υπήρχε κανείς να μας δει... ελέγχοντας μια πόρτα, βλέποντας ότι το δωμάτιο ήταν άδειο, μπήκα μέσα πριν με δει εκείνη και μόλις πέρασε μπροστά από την πόρτα, την άνοιξα πιο πολύ και βάζοντας το χέρι μου πάνω στο στόμα της για να της κόψω το πρώτο ξάφνιασμα, την τράβηξα βίαια προς το δωμάτιο και κλείνοντας την πόρτα την κάρφωσα απάνω της και την κοίταξα επιβλητικά.
«Τι νομίζεις ότι κάνεις;» απαίτησα με σιγανή φωνή αλλά τραχιά και με κοίταξε δύσπιστα.
«Εσύ τι νομίζεις ότι κάνεις;» μου γύρισε τελείως νευριασμένη και την κοίταξα προειδοποιητικά.
«Δεν θα σου δώσω αναφορά τι κάνω και τι δεν κάνω στην δουλειά μου» της είπα αφρίζοντας και εκείνη άρχισε να γελάει ειρωνικά.
«Μωρέ τι μας λες;... Εγώ τόσο καιρό ήξερα ότι ήσουν ένα άξεστος κλέφτης... και τώρα μου λες κατάμουτρα ότι είσαι ένα άθλιος ζιγκολό;... Μπράβο βρε πήρες προαγωγή και δεν μας το είπες;... Θύμισε μου το βράδυ να παραγγείλω σαμπάνια να το γιορτάσουμε» ειρωνεύτηκε και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.
«Μπέλλα μην τραβάς το σκοινί...» την προειδοποίησα κουνώντας το δάχτυλο μου μπροστά στην μούρη της.
«Αλλιώς τι;... Τι θα μου κάνεις ρε περισσότερο από όσα μου έχεις κάνει ήδη;... Με ξευτέλισες με τον χειρότερο τρόπο... με έκανες σκουπίδι... έφτασες σε σημείο να με σκοτώσεις... Τι παραπάνω μπορείς να κάνεις από αυτά;... Τι; Άθλιο υποκείμενο;... Τι;» σχεδόν φώναξε και έτριξα τα δόντια μου για να μπορέσω να κρατήσω την ψυχραιμία μου.
«Τι δουλειά έχεις εσύ με αυτό το... το...» είχα χάσει την μπάλα, δεν είχα τίποτα να της γυρίσω πίσω και γαμώτο μου αυτό δεν μπορούσα να ανεχτώ.
«Ότι δουλειά έχεις και εσύ με αυτήν την... την...» ειρωνεύτηκε πίσω και με έβγαλε τελείως από τα ρούχα μου.
«Ο Ζωρζ...» προσπάθησα αλλά δεν με άφησε.
«Ξέρω πολύ καλά τι είναι ο Ζωρζ και τι δεν είναι, δεν είμαι καμιά ηλίθια και αν θες να ξέρεις ο Ζωρζ είναι πολύ πιο έξυπνος από σένα και ελπίζω να σου πάρει την δουλειά να το ευχαριστηθώ» μου γύρισε πίσω και την κοίταξα δύσπιστα.
«Τι εννοείς ότι ξέρεις» ρώτησα ενώ την κοίταζα καλά, καλά... μπορεί ο άλλος να είναι τόσο μαλάκας ώστε να της είπε τα πάντα;
«Τράβα κάνε την δουλίτσα σου, να κάνω και εγώ την δική μου και παράτα με... παλιό μαλάκα που έχεις τα μούτρα και μιλάς» μου χτύπησε καθώς προσπάθησε να αποτραβηχτεί από πάνω μου.
«Είσαι δική μου... μόνο δική μου... και αν τολμήσεις...»
«Μπα τώρα θυμήθηκες ότι είμαι δική σου;... Όταν έχωνες την μούρη σου στο ζεστό της μουνάκι, το είχες ξεχάσει τελείως;... Τράβα κουρέψου ρε Cupid του κώλου που τολμάς να μου την πεις και από πάνω» είπε με περισσότερο πείσμα και σπρώχνοντας με προς τα πίσω γύρισε να ανοίξει την πόρτα αλλά πριν προλάβει να βγει έπεσα πάνω της και κλείνοντας ξανά την πόρτα την κάρφωσα πάνω της.
«Δεν τελειώσαμε ακόμα...» την προειδοποίησα και εκείνη άρχισε να γελάει ψυχρά.
«Αυτό είναι το μόνο σίγουρο... ακόμα δεν είπα την τελευταία μου λέξη» με απείλησε και βάζοντας όλη της την δύναμη με έσπρωξε για άλλη μια φορά προς τα πίσω για να με ξεκολλήσει από πάνω της και πριν προλάβω να την σταματήσω πάλι, βγήκε από το δωμάτιο γρήγορα κοπανώντας την πόρτα στην μούρη μου και κοπάνησα το χέρι μου πάνω στην πόρτα εκφράζοντας όλα μου τα νεύρα καθώς δεν είχα ιδέα τι σχέδια είχε κάνει με το μυαλό της... Δεν με έπαιρνε να χάσω και την δουλειά μου εξαιτίας της... Γαμώτο τι δουλειά είχε να έρθει;... Ήταν ικανή να μου τα καταστρέψει όλα για ένα πείσμα;... Ποτέ δεν ξέρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου