Την στιγμή που ήμουν έτοιμη να ανοίξω το ψυγείο με το χέρι μου στο πόμολο,ένιωσα τον Φλικ να τρέχει καταπάνω μου και από περιέργεια γύρισα την ματιά μου προς το μέρος του ακριβώς την στιγμή που εκείνος με σώριασε στο πάτωμα.
«Τι είναι αγόρι μου;» ρώτησα ξαφνιασμένη και εκείνος γυμνώνοντας τα δόντια του άρχισε να με κοιτάει απειλητικά και τα έχασα... «Φλικ;» ρώτησα παραξενευμένη ενώ άρχισα να τρέμω... Είχα να τον δω έτσι από τότε που τον είχα πρωτογνωρίσει και δεν ήξερα τι να σκεφτώ.
Με την πιο αργή κίνηση άρχισα να σέρνω το σώμα μου προς τα πίσω για να απομακρύνω το σώμα μου από κοντά του και βλέποντας ότι εκείνος παρέμενε σταθερός αλλά χωρίς να αλλάζει διάθεση,πήρα μια βαθιά ανάσα και χωρίς να το σκεφτώ πολύ, σηκώθηκα όρθια και άρχισα να τρέχω.
«Έντουαρντ» φώναξα τρομοκρατημένη καθώς έφτανα στο δωμάτιο του και μόλις με άκουσε ήρθε κατευθείαν κοντά μου με αγωνία.
«Μπέλα τι συμβαίνει;» ρώτησε κοιτώντας με εξεταστικά πιάνοντας με από τα μπράτσα για να με σταματήσει και παίρνοντας γρήγορες ανάσες προσπάθησα να βρω την ψυχραιμία να μιλήσω.
«Ο Φλικ, κάτι έπαθε ο Φλικ» του είπα γρήγορα ενώ τα μάτια μου είχαν ήδη αρχίσει να τρέχουν ακατάπαυστα.
«Τι έκανε;» ρώτησε αμέσως και χωρίς να σκεφτώ η χαζή τις συνέπειες, απάντησα αμέσως.
«Μου επιτέθηκε» κλαψούρισα και αφήνοντας με πήγε κοντά στο κρεβάτι του πήρε το όπλο του και άρχισε να τρέχει καθώς έλεγε.
«Μην το κουνήσεις από εδώ» επιτακτικά.
Στην αρχή έμεινα παγωμένη στην θέση μου αλλά μόλις οι σκέψεις μου συντονίστηκαν και κατάλαβα ότι αυτό θα μπορούσε να στοιχίσει την ζωή του Φλικ άρχισα να τρέχω πίσω του ελπίζοντας να προλάβω τα χειρότερα, όμως όταν έφτασα στην κουζίνα τα έχασα.
«Που βρήκες ίχνη;» τον ρώτησε και ο Φλικ αμέσως του υπέδειξε το ψυγείο και συνέχισα να τους κοιτάω σαν χαζή χωρίς να καταλαβαίνω τι γίνεται... «Μόνο εδώ;» τον ρώτησε ξανά για να σιγουρευτεί αλλόφρων και ο Φλικ του το επιβεβαίωσε με ένα γάβγισμα... Συγκεντρώνοντας τις σκέψεις του καθώς άφηνε το όπλο του πάνω στον μπάγκο, πέρναγε τα χέρια του πάνω από το ψυγείο ενώ κοίταζε το χώρισμα ανάμεσα από τον καταψύκτη και την συντήρηση και μόλις βρήκε προφανώς αυτό που έψαχνε γύρισε την ματιά του προς το μέρος μας.
«Είναι παγιδευμένο το ψυγείο... Φλικ πάρε την Μπέλα απο εδώ... Πηγαίνετε μέσα στο γυμναστήριο, εκεί θα είσαστε ασφαλείς... Μην γυρίσετε αν δεν έρθω να σας βρω» διέταξε χωρίς να δέχεται αντίρρηση γι αυτό και μόλις ο Φλικ άρχισε να με τραβάει προσπάθησα για μια στιγμή να τον σταματήσω χωρίς αποτέλεσμα.
«Εσύ;» πρόλαβα να ρωτήσω πριν με βγάλει από την κουζίνα και ο Έντουαρντ με κοίταξε εκνευρισμένα.
«Μπέλα... για μια φορά στην ζωή σου, κάνε αυτό που σου λέω» είπε αφρίζοντας και χωρίς να έχω επιλογή άρχισα να τρέχω με τον Φλικ να προπορεύεται προς την καταπακτή με την καρδιά μου να είναι έτοιμη να διαλύσει το στήθος μου.
Φτάνοντας στην καταπακτή ο Φλικ την άνοιξε και περίμενε να περάσω πρώτη... Μπαίνοντας μέσα όμως ο άτιμος αντί να με ακολουθήσει την έκλεισε και την ασφάλισε με αποτέλεσμα να με αφήσει μόνη μου στο σκοτάδι.
«Φλικ... άνοιξε μου τώρα» φώναζα αλλά από όσο μπορούσα να καταλάβω εκείνος είχε ήδη φύγει και πριν προλάβω να πάρω μια ανάσα μια φωνή, όχι και πολύ μακριά μου, έφτασε στα αυτιά μου και με έκανε να παγώσω.
«Τς Τς Τς... Ένα τόσο έξυπνο σκυλί είναι κρίμα να αποδεικνύεται τόσο χαζό... Πραγματικά με απογοήτευσε» έλεγε αυτός που ήταν παγιδευμένος μαζί μου μέσα στο γυμναστήριο και άρχισα να τρέμω από απελπισία αφού δεν χρειαζόταν και πολύ μυαλό για να καταλάβω το ποιος θα μπορούσε να είναι.
«Τι θες από μένα;» τόλμησα να ρωτήσω χωρίς να είμαι ικανή να κρύψω το τρέμουλο στην φωνή μου μένοντας παγωμένη στο ίδιο σημείο …Μόλις όμως ένιωσα τα χέρια του να περνάνε πάνω από το σώμα μου έπνιξα την κραυγή μου κλείνοντας το στόμα μου σφιχτά.
«Μην το παίρνεις προσωπικά κούκλα... Με τον Κιούπιτ σου, έχουμε χρόνια μια προσωπική διαμάχη... Εκείνος μου έκλεψε το μοναδικό πράγμα που ήθελα στην ζωή μου, εγώ του το ανταποδίδω, κλέβοντας του πίσω ότι εκείνος με τόσο κόπο εκπαιδεύει... Έτσι πάνε τα πράγματα... Αλλά εσύ!... Τι το διαφορετικό έχεις εσύ;...» εξωτερίκευε τις σκέψεις του ενώ ξεκούμπωνε την καπαρντίνα μου και ήμουν ανίκανη να κάνω οποιαδήποτε κίνηση για να τον σταματήσω... Ο τόνος της χροιάς της φωνής του μου δήλωνε ότι θα ήταν μια άχρηστη προσπάθεια και αυτό έκανε την απελπισία μου ακόμα πιο ισχυρή.
«Πίστεψες ότι θα μπορούσε ποτέ να με ξεγελάσει με τις αηδίες που έλεγε για σένα, ενώ ξέρω πολύ καλά ότι ο ίδιος ποτέ δεν διαλέγει τυχαία τα θύματα του;... Πίστεψες ότι θα σε άφηνα έτσι απλά ενώ ξέρω ότι δεν τις αφήνει ποτέ να φύγουν χωρίς πρώτα να εισπράξει πίσω, όσα έχει ξοδέψει για σας;... Αλλά αυτό είναι το καλό με το φιλαράκι μου... Πάντα σας αφήνει τόσο εκτεθειμένες, τόσο απροστάτευτες που για μένα είναι παιχνιδάκι να σας κλέψω από την αγκαλιά του...» συνέχισε με ένα σατανικό γεμάτο ικανοποίηση τόνο στην φωνή του, καθώς πέταγε στο πάτωμα την καπαρντίνα μου και πήρα μια κοφτή ανάσα για να καταφέρω να βάλω λίγο αέρα στα πνευμόνια μου που είχα αρχίσει να διαμαρτύρονται.
« Ξόδεψε μια ολόκληρη περιουσία για χάρη σου... Άφησε όλο αυτό το φρούριο ξέφραγο αμπέλι βασισμένος στο ένστικτο του ηλίθιου του σκυλιού του, γιατί δεν είχε άλλα λεφτά να βάλει έστω κι ένα απλό μηχανισμό παρακολούθησης και σε έδιωξε έτσι απλά;... Όχι δεν με ξεγελάτε, κάτι το ιδιαίτερο έχεις, και αυτό θα το ανακαλύψω αργά η γρήγορα...» δήλωσε απειλητικό και το τρέμουλο μου άρχισε να γίνεται πιο αισθητό... «Φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσω να σε ευχαριστήσω που μου υπέδειξες όλα του τα αδύναμα σημεία...»
«Με παρακολουθούσες!» είπα δυνατά σοκαρισμένη την διαπίστωση μου διακόπτοντας τον και εκείνος βογκώντας κοντά στο αυτί μου κόλλησε το κορμί του απόλυτα απάνω μου κάνοντας με να νιώσω το πόσο ερεθισμένος ήταν, με το ένα του χέρι να με κρατά σταθερή ζουλώντας το στήθος μου ενώ με το άλλο του χέρι ανάμεσα στα πόδια μου χωρίς προειδοποίηση απομάκρυνε το ύφασμα που χώριζε το χέρι του από την ευαίσθητη περιοχή μου και τα μάτια μου άρχισαν αμέσως να δακρύζουν ενώ αυτόματα με τα χέρια μου προσπάθησα να τον σταματήσω μάταια... Κολλώντας το σώμα μου πάνω στον τοίχο απτόητος έχωσε το ένα του δάχτυλο βαθιά μέσα μου και βόγκηξε από ικανοποίηση, ενώ εγώ έπνιγα τον λυγμό μου.
«Το να σε βλέπω να προπονείσαι μπροστά στα ηλεκτρονικά, δεν φαντάζεσαι πόσο καυλωτικό ήταν, αλλά αυτό!...» συνέχισε ενώ έχωνε και δεύτερο δάχτυλο βαθιά μέσα μου με έναν τρόπο που με έκανε να φωνάξω από τον πόνο που ένιωσα... «Μμμμ...» μούγκρισε ενώ έτριψε με έναν χυδαίο τρόπο το σιχαμένο πράμα του απάνω μου και άρχισα να κλαψουρίζω χωρίς να είμαι ικανή να το σταματήσω... «Αυτό είναι το κάτι άλλο, πως άφησε ένα τέτοιο μωρό να φύγει;...» αναρωτήθηκε για άλλη μια φορά δυνατά και γυρίζοντας με απότομα προς το μέρος του πριν προλάβει ακόμα να με ακινητοποιήσει ξανά χωρίς να σκεφτώ τις πράξεις μου ανέβασα το πόδι μου πάνω στο στήθος μου και ακουμπώντας την πλάτη μου στον τοίχο βάζοντας όλη την δύναμη της ψυχής μου ακουμπώντας το πέλμα μου πάνω στο στερνό του, τον έσπρωξα ουρλιάζοντας όλη την αγανάκτηση μου.
Άκουσα το σώμα του να πέφτει βαριά στο έδαφος μακριά μου και σκύβοντας άρπαξα την καπαρντίνα μου από το πάτωμα ακριβώς την στιγμή που άκουσα τον πυροβολισμό... Ένιωσα την μέση μου να φλέγεται, το μυαλό μου να σαστίζει από τον πόνο... Μόλις άκουσα την καταπακτή να ανοίγει όλα αυτά παραμερίστηκαν και με την σκέψη ότι ο Φλικ ή ο Έντουαρτ θα μπορούσαν να μπουν μέσα και εκείνος να τους σκοτώσει πριν προλάβουν να μπουν για να τον αντιμετωπίσουν μιας και που εκείνος είχε το πλεονέκτημα από το σημείο που ήταν και σε θέση ετοιμότητας, κρατώντας στο χέρι μου σφιχτά την καπαρντίνα πιάστηκα από το πλαίσιο της καταπακτής και όρμισα έξω ενώ βάζοντας τα χέρια μου πάνω στην πόρτα την έκλεισα απότομα και την κλείδωσα ακριβώς την στιγμή που η έκρηξη έσπασε την σιωπή.
Αντανακλαστικά έγινα ένα με το πάτωμα καλύπτοντας τα αυτιά μου ουρλιάζοντας... Ο Φλικ πιο ψύχραιμος από μένα αμέσως κάλυψε το σώμα μου με το δικό του και γρυλίζοντας προσπάθησε να με συνεφέρει... Βγάζοντας τα χέρια μου από τα αυτιά μου γύρισα την ματιά μου προς το μέρος του.
«Ο Έντουαρτ...» του είπα ξεψυχισμένα με μια σοκαρισμένη ματιά... «Πρέπει να τον βρούμε» συνέχισα και εκείνος αμέσως με ένα σάλτο άρχισε να τρέχει ενώ γύριζε που και που να κοιτάζει αν τον ακολουθώ.
Φορώντας την καπαρντίνα, άρχισα να τρέχω πίσω του αγκομαχώντας αλλά δεν τα παρατούσα... Φτάνοντας στην δεξιά πτέρυγα του σπιτιού, μόλις είδα την άλλοτε εντυπωσιακή πισίνα...
http://homedesignmild.com/luxury-house-with-a-model-palace/luxury-house-with-a-model-palace-12/
ολυμπιακών διαστάσεων με τις περίτεχνες κολώνες και με μια αψίδα που χώριζε τον διάδρομο προς το σπίτι με το νερό και τον χώρο γύρω της να έχουν γίνει συντρίμμια , έβαλα το χέρι μου μπροστά στο στόμα μου για να πνίξω την κραυγή μου αλλά και πάλι αυτό δεν ήταν ικανό να την σταματήσει και ο Φλικ γυρίζοντας ξανά προς το μέρος μου άρχισε να με τραβά.
«Βρες τον» είπα πνιγμένα με τα μάτια μου να τρέχουν ανεξέλεγκτα και πατώντας πάνω στα σπασμένα γυαλιά και μάρμαρα που είχαν γίνει σχεδόν σκόνη άρχισα να τρέχω με περισσότερη δύναμη με την καρδιά μου να κοντεύει να διαλύσει το στήθος μου... Κάνε θεέ μου να μην έχει πάθει τίποτα... Παρακάλαγα και μόλις καταφέραμε με τα πολλά να φτάσουμε στο εσωτερικό του σπιτιού και τον είδα αναίσθητο στο πάτωμα φορώντας μόνο το τζιν του και σε όλο του το σώμα να υπάρχουν γδαρσίματα και αίματα, τρελάθηκα τελείως.
«Έντουαρντ» ούρλιαξα καθώς τρέχοντας έπεσα στο πάτωμα με τέτοια δύναμη που αν δεν ήταν οι δερμάτινες μπότες να καλύπτουν τα γόνατα μου τώρα θα είχαν γίνει σίγουρα κομμάτια από τα γυαλιά που υπήρχαν στο πάτωμα.
Βάζοντας τα χέρια μου πάνω στο πρόσωπο του έφερα το πρόσωπο μου κοντά στο δικό του... Μόλις βεβαιώθηκα ότι ανέπνεε κανονικά πήρα μια ανακουφιστική ανάσα και σηκώνοντας το κεφάλι μου προσπάθησα να τον συνεφέρω με όση δύναμη είχε απομείνει μέσα μου.
«Έντουαρντ σε παρακαλώ άνοιξε τα μάτια σου, σε παρακαλώ» έλεγα ικετευτικά με την φωνή μου να σπάει και ο Φλικ ερχόμενος από την αντίθετη μεριά που ήμουν εγώ προσπάθησε και εκείνος με λυγμούς να το επαναφέρει σκουντώντας τον με την μουσούδα του και με τα πολλά τελικά άρχισε να ανοίγει τα μάτια του αλλά από την θολή του ματιά καταλάβαινα ότι δεν μπορούσε να εστιάσει πουθενά.
«Έντουαρντ, η Μπέλα είμαι... σε παρακαλώ άνοιξε τα μάτια σου... σε παρακαλώ... πρέπει να φύγουμε» έκανα άλλη μια απελπισμένη προσπάθεια και καθώς άρχισε να επανέρχεται κοιτώντας γύρω του πήρε μια κοφτή ανάσα την στιγμή που προσπάθησε να μετακινήσει το σώμα του ενώ σφράγιζε και πάλι τα μάτια του και αυτό με έκανε ακόμα πιο νευρική... Γυρίζοντας απαλά το σώμα του στο πλάι, μόλις είδα το γυαλί που ήταν καρφωμένο πάνω στην πλάτη του, ανάμεσα στην κουτάλα του και την σπονδυλική του στήλη με το αίμα του να τρέχει ακατάπαυστα... Τα έχασα τελείως.
«Φλικ... πήγαινε φέρε τα παπούτσια του... πρέπει να τον πάρουμε από εδώ» φώναξα χωρίς να ελέγχω την φωνή μου και ο Έντουαρτ αμέσως άρχισε να επανέρχεται και να συντονίζεται με το περιβάλλον συνειδητοποιώντας σταδιακά το τι μόλις είχε συμβεί.
«Φλικ ξέχνα τα παπούτσια... τρέχα να φέρεις τον φάκελο της» είπε αμέσως ενώ βάζοντας το ένα του χέρι πάνω στον ώμο μου και το άλλο στο πάτωμα ανασήκωνε με κόπο το κορμί του και τον κοίταξα σοκαρισμένη.
«Έντουαρντ έχει παντού γυαλιά...» ξεκίνησα αλλά εκείνος με έκοψε με το βλέμμα του.
« Προτιμάς να βρεθεί σε λάθος χέρια και να μπεις στα πιο βρώμικα μονοπάτια που η φαντασία σου δεν είναι ικανή να τα φανταστεί;» ρώτησε σκληρά και τα παράτησα.
«Μείνε όπως είσαι» απαίτησα με τον ίδιο τόνο και τρέχοντας πίσω από τον Φλικ άρχισα να πηγαίνω προς το δωμάτιο του αλλά μόλις πήρα στα χέρια μου τον φάκελο και τα παπούτσια του, γυρίζοντας προς τα πίσω τον σταμάτησα... «Φλικ...» φώναξα και εκείνος αμέσως γύρισε προς το μέρος μου... «Το όπλο του» του είπα και ενώ εγώ τρέχοντας συνέχισα την πορεία μου ενώ ο Φλικ έφυγε για να το βρει.
Φτάνοντας δίπλα του, του πέταξα τον φάκελο μου νευριασμένα πάνω του και γονατίζοντας άρχισα να του καθαρίζω τα πόδια από τα γυαλιά που είχαν κολλήσει απάνω του ενώ του φόραγα τα παπούτσια χωρίς να τον κοιτώ.
«Σταμάτα να με κοιτάς, με εκνευρίζεις περισσότερο» του είπα και εκείνος άφησε ένα γελάκι να του ξεφύγει... Που διάολο βρίσκει την όρεξη μέσα σε όλα αυτά να ευθυμήσει κιόλας... δεν μπορώ να καταλάβω.
Μέχρι να του φορέσω τα παπούτσια ο Φλικ είχε γυρίσει και παίρνοντας το όπλο του στα χέρια έκανε την κίνηση να το βάλει πίσω στην πλάτη του αλλά βογκώντας έκοψε την κίνηση στην μέση.
«Τι διάολο έχω στην πλάτη μου;» σίριξε μέσα από τα δόντια του κλείνοντας τα μάτια και αναστέναξα.
«Ένα γυαλί έχει μείνει ανάμεσα στην δεξιά σου κουτάλα και την σπονδυλική σου στήλη» τον ενημέρωσα και πήρε μια κοφτή ανάσα.
«Βγάλτο» απαίτησε αμέσως και τον κοίταξα σοκαρισμένη.
«Πας καλά άνθρωπε μου;... Ήδη αιμορραγείς πάρα πολύ και ας είναι το γυαλί μέσα στην πληγή... Συνειδητοποιείς τι έχει να γίνει αν το βγάλω;»
«Και πως ακριβώς θα οδηγήσω;» ρώτησε με μια δόση ειρωνείας κοιτώντας με τελείως εκνευρισμένος, σαν να με κατηγορούσε που δεν ήμουν ικανή να κάνω ούτε το πιο απλό.
«Θα οδηγήσω εγώ... Πάμε τώρα να φύγουμε πριν γίνει τίποτα άλλο;» του γύρισα πίσω και κρατώντας την οργή του ξεφύσησε βεβιασμένα και με άφησε να τον βοηθήσω να σηκωθεί.
Φτάνοντας αγκομαχώντας στο γκαράζ, εκείνος από τον πόνο που ένιωθε καθώς πάνω στον βηματισμό του το γυαλί μετακινιόταν και εγώ από το πόνο που μου προκαλούσε το κάψιμο που δεν έλεγε να φύγει με τίποτα σε συνδυασμό το απίστευτο βάρος του που το υποβάσταζε απάνω μου , εκείνος πήγε να μπει από την μεριά του οδηγού και τον σταμάτησα.
«Θες να μας σκοτώσεις... άνθρωπε μου;;;... Σου είπα θα οδηγήσω εγώ» του είπα εκνευρισμένα και τσίμπησε με τον δείκτη του και τον αντίχειρα του την μύτη του για να καταπνίξει την πρώτη του αντίδραση.
«Πως σκατά θα οδηγήσεις ρε Μπέλα με δουλεύεις;» μου πέταξε πίσω με την φωνή του να ανεβαίνει μια οκτάβα πάνω στην αγανάκτηση του.
«Μου έκανε μαθήματα ο Τεό, θα τα καταφέρω» του είπα με αυτοπεποίθηση και εκείνος κρατώντας για λίγο την ανάσα του τελικά την άφησε να βγει βεβιασμένα από μέσα του καθώς δεν είχε άλλη επιλογή... Από τον πόνο και την εξάντληση, τελικά το δέχτηκε και πιάνοντας το αυτοκίνητο του έκανε τον γύρω του και άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να μπει μέσα... «Ο Φλικ;» ρώτησα πριν μπει και γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου.
«Βάλτον στο πορτμπαγκάζ, μην ανησυχείς ,είναι συνηθισμένος» με πληροφόρησε πριν αρχίσω τις ερωτήσεις προλαβαίνοντας με και ανοίγοντας το άφησα τον Φλικ να μπει και του χάιδεψα το κεφάλι απαλά πριν κλείσω το καπό για να πάω από την μεριά του οδηγού.
Χωρίς να με περιμένει εκείνος είχε ανοίξει ήδη το γκαράζ και βάζοντας μπρος την μηχανή είχε ρυθμίσει τον κλιματισμό γιατί σίγουρα την είχε δαγκώσει από το κρύο.
Μπαίνοντας μέσα έβαλα την ζώνη μου και μόλις ακούμπησε η πλάτη μου στο κάθισμα δεν έχω ιδέα πως κρατήθηκα για να μην ουρλιάξω... Κλείνοντας τα μάτια μου, με τα χέρια πάνω στο τιμόνι προσπάθησα να πάρω μια σωστή ανάσα αλλά τα λόγια του με έκαναν να εκραγώ.
«Θα φύγουμε σήμερα;... Πως το βλέπεις;» ρώτησε ειρωνικά και κρατώντας ακόμα κλειστά τα μάτια μου σίριξα μέσα από τα δόντια μου.
«Θα με αφήσεις να συγκεντρωθώ επιτέλους... Δεν είμαι ρομπότ σαν και σένα» έλεγα αγανακτισμένα και εκείνος ξεφύσησε απηυδισμένα αλλά τελικά παρέμεινε στην σιωπή δίνοντας μου τον χρόνο μου να κατευνάσω τον πανικό που με είχε καταβάλει.
Φυσικά εκείνος λόγω του ότι η καπαρντίνα ήταν δερμάτινη, δεν μπορούσε να δει το αίμα που είχε ποτίσει τα ρούχα μου, ούτε γνώριζε ότι ο Χάντερ ήταν μέσα στην καταπακτή ώστε να καταλάβει τον πανικό μου και γι αυτό και χλεύαζε αυτήν μου την συμπεριφορά... Το μυαλό μου στην σκέψη ότι ο Χάντερ θα μπορούσε να ξεφύγει από την καταπακτή, αμέσως πήρε φωτιά και χωρίς να τον κοιτάξω, βάζοντας πρώτη, κατέβασα το χειρόφρενο και προσπάθησα να δω τι μπορώ να καταφέρω με αυτήν την σκοτώστρα... Αλλά όπως ήταν φυσικό μόλις χάιδεψα το γκάζι το ηλίθιο το αυτοκίνητο πήρε παραπάνω στροφές και αφού δεν στουκάραμε πάνω στον τοίχο πάλι καλά να λέω.
«Εεε... με το μαλακό... αυτό δεν είναι σαν την σαβούρα της φιλενάδας σου» με κορόιδεψε και ρίχνοντας του ένα δολοφονικό βλέμμα το άφησα ασχολίαστο, τρίζοντας με μανία τα δόντια μου.
Γυρνώντας το βλέμμα μου ξανά μπροστά πήρα μια ανάσα, και βάζοντας ξανά μπροστά την μηχανή που είχε σβήσει, προσπάθησα ξανά... Γαμώτο γιατί πρέπει να είναι τόσο νευρικό;... αναρωτιόμουν με παράπονο καθώς το ένιωθα σε κάθε άγγιγμα του ποδιού μου να μουγκρίζει, αλλά απαγορεύοντας τον εαυτό μου να τα χάσει προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμη... Αλλά αν δεν σε θέλει μωρό μου μην παλεύεις να καταφέρεις τίποτα.
Στρίβοντας το τιμόνι για να βγω από το γκαράζ και μόνο που είδα την φιγούρα του τα έχασα τελείως... Με τον Έντουαρντ να βγάζει τον όπλο του από το παντελόνι του και εκείνον να μπαίνει μέσα σε ένα αμάξι που ήταν από την μεριά του Έντουαρντ, από τον φόβο μου ότι θα ήταν ικανός να ανοίξει την πόρτα του και να πεταχτεί έξω για να τον κυνηγήσει, χωρίς πραγματικά να συντονίζω τις κινήσεις μου στρίβοντας το τιμόνι προς τα δεξιά και πατώντας ταυτόχρονα το γκάζι περισσότερο έριξα το αυτοκίνητο απάνω στο δικό του ακριβώς την στιγμή που εκείνος πήγε να κλείσει την πόρτα... Παίρνοντας το αυτοκίνητο ξυστά από το δικό του ενώ έπαιρνα την πόρτα του μαζί μου ο Έντουαρντ έπεσε απάνω μου και βάζοντας το χέρι του πάνω στο τιμόνι προσπάθησε να μας ξεκολλήσει από πάνω του πριν παγιδευτούμε και πνίγοντας την κραυγή μου τόλμησα να τον κοιτάξω την στιγμή που εκείνος μου έδινε ξανά τον έλεγχο του τιμονιού.
«Καλό αλλά λίγο» σχολίασε μόνο και αφήνοντας την ανάσα μου να βγει από μέσα μου χωρίς να πω τίποτα... Φτάνοντας στην διασταύρωση σταμάτησα και πριν ρωτήσω εκείνος άρχισε να με καθοδηγεί.
Απο το Hollywood Hills που έμενε εκείνος μου υπέδειξε, παίρνοντας τον κεντρικό δρόμο, να πάω προς το San Francisco και χωρίς να βγάζουμε άχνα σε ολόκληρη την διαδρομή, αφήσαμε τους εαυτούς μας να χαθούν μέσα στις δικές μας σκέψεις.
«Δεν σου πήρε πολύ να το συνηθίσεις» σχολίασε και άφησα την ανάσα μου να βγει από μέσα μου εξουθενωμένα.
«Η γιαγιά μου έλεγε πάντα...Όταν δεις την απειλή, βάλε τα πόδια στην πλάτη και ξεχνώντας οτιδήποτε σε απασχολεί τρέχα μακριά της» του απάντησα μόνο και εκείνος άφησε ένα γελάκι να σπάσει την σιωπή... «Που διάολο βρίσκεις την όρεξη να γελάς μετά από όλα αυτά;» ρώτησα απελπισμένη καθώς σταμάταγα απαλά στο φανάρι που είχε ανάψει κόκκινο και εκείνος με το χέρι του πάνω στο πρόσωπο μου με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
«Αδρεναλίνη μωρό μου, το καλύτερο διεγερτικό» σχολίασε με ένα τελείως πονηρό βλέμμα και στριφογύρισα τα μάτια μου ανάποδα για να μην του απαντήσω καταλλήλως χωρίς να πω τίποτα άλλο πάνω σε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου