Μπαίνοντας στην Μερσεντές που είχε αγοράσει για μένα και από όσο καταλαβαίνω τώρα, την χρησιμοποιεί εκείνος γιατί το δικό του μάλλον το έχει πάει για φτιάξιμο... άρχισε να οδηγεί σαν δαιμονισμένος χωρίς να βγάζει άχνα, μέχρι που σταμάτησε μπροστά από το ξενοδοχείο και με συνοπτικές διαδικασίες προσπάθησε να με ξεφορτωθεί αλλά εγώ είχα ξεφύγει τόσο πολύ που δεν του έκανα την χάρη.
«Τράβα απάνω και μην το κουνήσεις από εκεί» είπε επιτακτικά την στιγμή που έβγαζα την ζώνη μου και σηκώνοντας την ματιά μου προς το μέρος του, τον κοίταξα χωρίς να πιστεύω τα λόγια του.
«Αλλιώς τι;» τον προκάλεσα ειρωνικά και γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου αλλά κοιτώντας με βλοσυρά δεν έβγαλε μιλιά... «Αλλιώς τι Έντουαρτ;... Τι θα μου κάνεις;... Θα βγεις έξω από το αυτοκίνητο και θα αρχίσεις να με σέρνεις μπροστά σε όλων αυτών των κόσμο που μας κοιτάει, με κίνδυνο να μας δουν μαζί και μάλιστα έτσι... καταστρέφοντας την κάλυψη σου και κατά συνέπεια και την δουλειά σου;» τον ειρωνεύτηκα ενώ δίπλωνα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου και παρέμενα ακίνητη στο κάθισμα μου να περιμένω τις αντιδράσεις του.
«Μην με προκαλείς» είπε με τραχιά φωνή και ζάρωσα τα μάτια μου.
«Κάντο ρε... αν είσαι άντρας κάντο... δείξε σε όλους τι εγωιστικό καθίκι είσαι... δείξτους τι μαλάκας είσαι που πιστεύεις ότι επειδή με πληρώνεις για να είμαι κοντά σου, αυτόματα νομίζεις ότι μπορείς να ελέγχεις και όλη την υπόλοιπη μου ζωή» τον προκάλεσα περισσότερο και τα μάτια του άρχισαν να πετάνε σπίθες... «Φυσικά... δεν περίμενε κάτι καλύτερο από εσένα... Ακόμα και ο Τεό, τιμά τα παντελόνια που φορά... εσύ όμως είσαι ανίκανος να το κάνεις... γιατί πάνω από όλα είναι η κωλοδουλιά σου και κανείς άλλος»
«Πήγαινε επάνω πριν μου γυρίσει το μάτι» προειδοποίησε... μέσα από τα δόντια του.
«Πως τολμάς ρε παλιοτόμαρο να με απειλείς;... Που είναι οι φλούδες υποσχέσεις που έδωσες ξανά και ξανά;... Πότε ακριβός περιμένεις για να αρχίσεις να τις εκπληρώνεις;»
«Μπέλλα...»
«Ποιο είναι επιτέλους το πρόβλημά σου;» ξέσπασα υψώνοντας την φωνή μου μια οκτάβα πιο πάνω διακόπτοντας τον και καθώς γύρισε το πρόσωπο του στην ευθεία, έσφιξε το τιμόνι τόσο δυνατά που πίστευα ότι ήταν ικανός να το κάνει κομμάτια στα χέρια του και άρχισε να τρίζει τα δόντια του με μανία παλεύοντας σκληρά να συγκρατηθεί ώστε να μην ανοίξει την πόρτα και έρθει να εκπληρώσει ότι του είπα πριν.
«Δεν θέλω να την ξανά δεις» απαίτησε και αυτό με έκανε ακόμα χειρότερα.
«Και ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις με ποιον θα κάνω παρέα και με ποιον όχι... Η Βι είναι φίλη μου και θα την βλέπω όποτε μου γουστάρει και δεν θα σου δώσω λογαριασμό γι αυτό» του δήλωσα και γύρισε ξανά την ματιά του προς το μέρος μου και με κοίταξε βλοσυρά.
«Έχεις ακούσει αυτό που λένε, δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι;» ειρωνεύτηκε και γέλασα νευριασμένα.
«Ξέρεις τι καταλαβαίνω εγώ;...» τον ρώτησα πίσω αλλά πριν απαντήσει συνέχισα... «Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι δεν σε ενοχλεί η Βι ή ο Τεό ή ακόμα και ο Φλικ... Αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο είναι ότι τους αγαπάω και αυτό σε εξοργίζει... και μην πας να το αρνηθείς γιατί θα πέσεις περισσότερο στα μάτια μου και σίγουρα δεν το θες αυτό... γιατί πιο κάτω πιάνεις πάτο...» του γύρισα με δηλητήριο και εκείνος αποφεύγοντας την ματιά μου για άλλη μια φορά έμεινε στην σιωπή... «Επιτέλους μίλα... Ποιο είναι το πρόβλημα σου;... Τι διάολο σου έχω κάνει πια για να αξίζω τέτοια συμπεριφορά;... Μίλα γαμώτο, σταμάτα να είσαι τόσο δειλός» του είπα ενώ πήγα να τον σκουντήσω και πιάνοντας το χέρι μου στον αέρα, έχοντας το πρόσωπο του τόσο κοντά στο δικό μου, με κοίταζε αφρίζοντας.
«Πήγαινε απάνω τώρα... και μην τολμήσεις να το κουνήσεις από εκεί» επανέλαβε μέσα από τα δόντια του καθώς τα μάτια του πετάγανε σπίθες, ενώ τα μηλίγγια του πάλλονταν σαν τρελά και παίρνοντας το χέρι μου από το δικό του βίαια, άνοιξα την πόρτα αλλά δεν έφυγα πριν πω την τελευταία μου λέξη.
«Τόλμα να γυρίσεις με τα ίδια μούτρα και τα λέμε... Παλιομαλάκα» είπα μέσα από τα δόντια μου και του κοπάνησα την πόρτα στην μούρη ενώ σχεδόν τρέχοντας, άρχισα να πηγαίνω προς την είσοδο του ξενοδοχείου χωρίς να κοιτάξω πίσω μου.
Μπαίνοντας από την μπαλκονόπορτα δεν μου έριξε ούτε μια ματιά... Πηγαίνοντας στο μπαράκι, έβαλε το ουισκάκι του σε ένα ποτήρι και αφήνοντας το στο κομοδίνο του, ξεντύθηκε και ξάπλωσε δίπλα μου ενώ παίρνοντας στα χέρια του το βιβλίο του... το άφησε στα πόδια του και μόλις βρήκε την σελίδα που είχε σταματήσει... βόλεψε καλύτερα τα μαξιλάρια του πάνω στο κεφαλάρι και μόλις κράτησε το ποτήρι του στο ένα του χέρι για άλλη μια φορά χάθηκε στον κόσμο του όπως και κάθε άλλο βράδυ... σαν να μην είχε ειπωθεί τίποτα πριν λίγες ώρες... σαν να μην υπήρξε καν αυτή η μέρα... σαν να ήταν ένα φάντασμα που απλά δήλωνε την παρουσία του και αυτό με εξόργισε περισσότερο.
Φέρνοντας τα πόδια μου προς το στήθος μου, ανασήκωσα τον πάνω μέρος του σώματος μου και αγκαλιάζοντας τα πόδια μου, ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στα γόνατα μου για να απομακρυνθώ από κοντά του και συνέχισα να παίζω με τα κανάλια για να εκτονώσω τα νεύρα μου που πραγματικά αν με έκανε τώρα να μιλήσω, θα τον έκανα να μην ξέρει από που να φύγει.
«Μπορείς να κατασταλάξεις σε κάποιο κανάλι;» είπε εκνευρισμένος και τον αγνόησα... «Μπέλλα κόφτο... μου φτάνει η κούραση μου, δεν θα έχω και σένα τώρα» συνέχισε και έτριξα τα δόντια μου συνεχίζοντας να κάνω ότι και πριν χωρίς να του δίνω καμία σημασία και παίρνοντας τα στο κρανίο... άφησε το βιβλίο του και το ουίσκι του στην άκρη και τυλίγοντας το ένα του χέρι γύρω από το σώμα μου, με το άλλο του χέρι, μου πήρε το τηλεκοντρόλ και αφήνοντας με... πήγε πάλι να ξαπλώσει αλλά εγώ δεν τον άφησα.
«Δώστο μου πίσω... δικό μου είναι το δωμάτιο... θα κάνω ότι γουστάρω και αν δεν σου αρέσει να ξεκουμπιστείς και να φύγεις από εδώ μέσα» φώναξα πέφτοντας απάνω του ενώ πάλευα να πάρω το τηλεκοντρόλ από τα χέρια του αλλά εκείνος πιο γρήγορος με γύρισε από την άλλη και με καθήλωσε πάνω στο κρεβάτι.
«Είσαι σίγουρη ότι θες να φύγω;» ρώτησε σκληρά.
«Γιατί έχει καμία διαφορά; Και που είσαι εδώ μήπως υπάρχεις;» του γύρισα πίσω το ίδιο σκληρά με εκείνον, ανασαίνοντας γρήγορα από τον εκνευρισμό μου.
Αιφνιδιάζοντας με... ανασήκωσε το σώμα του και μόλις μου πέταξε το τηλεκοντρόλ, γύρισε στην θέση του και παίρνοντας ξανά στα χέρια του το βιβλίο και το ποτό του, συνέχισε απτόητος να μένει στην προσωπική του απομόνωση και κόντεψα να ουρλιάξω.
Κάνοντας ότι και πριν, ενώ πρώτα γύρισα στην προηγούμενη μου θέση... άρχισα να κοπανώ το πόδι μου με μανία πάνω στο στρώμα, κάνοντας το να κουνιέται και εκείνος ξεφύσησε.
«Θα πάει μακριά η βαλίτσα;...» ρώτησε... Δεν του απάντησα... «Μπέλλα...» πήγε να με συνετίσει ενώ έβαζε τα χέρια του πάνω στους ώμους μου και με όση δύναμη είχα, προσπάθησα να ξεκολλήσω από πάνω του.
«Μην με ακουμπάς... σε σιχαίνομαι... Είσαι το πιο γλοιώδες τέρας που έχω γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου» του πέταξα στην μούρη ενώ απομάκρυνα το σώμα μου όσο πιο μακριά μπορούσα από το δικό του, εκφράζοντας στο πρόσωπο μου όλη την αηδία που ένιωθα μέσα μου για εκείνον και αυτό για λίγο τον ακινητοποίησε αλλά αμέσως παίρνοντας τα πάνω του, μου γύρισε πίσω όλο το δηλητήριο που έσταζε μέσα του.
«Μπα τώρα σε αηδιάζω;... Ενώ κάθε βράδυ που ξυπνάς τα άγρια χαράματα και κωλοτρύβεσαι απάνω μου, ικετεύοντας με να σε κάνω να τελειώσεις και όταν παίρνεις αυτό που θες αλλάζεις πλευρό και κοιμάσαι σαν κυρία αφήνοντας με να χτυπιέμαι με την ψωλή στο χέρι, όχι;» μου είπε και το στόμα μου έπεσε στο πάτωμα από το ξάφνιασμα καθώς τον κοίταζα χωρίς πραγματικά να είμαι ικανή να πιστέψω τα λόγια του και εκείνος βρίζοντας σιγανά σηκώθηκε όρθιος και με δύο δρασκελιές έφτασε στην μπαλκονόπορτα και καθώς την άνοιξε βγήκε έξω κλείνοντας την πίσω του.
Δεν ήξερα τι να σκεφτώ... από την στάση του καταλάβαινα ότι όχι μόνο ήταν αυτό όλο του το πρόβλημα, αλλά επιπλέον δεν είχε ποτέ σκοπό να μου το εξομολογηθεί και ακόμα χειρότερα ήμουν πλέον σίγουρη ότι το ήξερε και η Ρόουζ.
Σηκώθηκα με αργά βήματα και φτάνοντας στην μπαλκονόπορτα, μόλις τον είδα να είναι ακόμα στο μπαλκόνι, την άνοιξα και άρχισα να τον πλησιάζω.
«Μπέλλα πήγαινε μέσα πριν κρυώσεις» είπε αυτόματα αλλά τον αγνόησα.
«Γιατί δεν είπες τίποτα;» ρώτησα και εκείνος γυρίζοντας προς την μεριά μου, ακούμπησε το σώμα του στο κάγκελο και διπλώνοντας τα χέρια του μπροστά στο στήθος του με κοίταξε σκληρά.
«Και τώρα που το έμαθες τι θα αλλάξει;» ρώτησε πίσω.
«Είχα δικαίωμα να το ξέρω» αμύνθηκα και ξεφύσησε από την μύτη αφήνοντας ένα ειρωνικό γελάκι καθώς γύρισε το κεφάλι του στο πλάι.
«Πήγαινε μέσα Μπέλλα» είπε για άλλη μια φορά αλλά εγώ δεν τα παρατούσα.
«Σε αφήνω ξάγρυπνο και δεν λες τίποτα;... Σε βασανίζω, δεν ξέρω και εγώ με ποιον τρόπο και σε παρατάω στο έλεος σου και αντί να πεις κάτι... ή να κάνεις κάτι γι αυτό, το τρως και παλεύεις να με κάνεις πιστέψω τι;... Τι Έντουαρτ;... Ότι όλα είναι καλά;... Πως μπορείς να το κάνεις αυτό;» αφήνοντας άλλο ένα γελάκι γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου κοιτώντας με ανασηκώνοντας τα φρύδια του.
«Το κάνεις συνειδητά;... Το κάνεις επίτηδες;... Το κάνεις εσκεμμένα για να με τρελάνεις περισσότερο;... Τι Μπέλλα;» μου γύρισε πίσω και άφησα την ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου... καθώς άθελα μου ανατρίχιασα από το κρύο αεράκι που διαπέρασε όλο μου το σώμα και έσφιξα τις γροθιές μου για να ελέγξω το τρέμουλο του κορμιού μου.
«Φυσικά και όχι... αλλά...»
«Αλλά τι Μπέλλα;... Μπορείς να το αλλάξεις;» με διέκοψε κατευθείαν και γύρισα την ματιά μου στο πλάι χωρίς να ξέρω τι να πω.
«Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω και τι όχι» παραδέχτηκα ενώ έβαζα το χέρι μου πάνω στο μέτωπο μου απελπισμένα.
«Πήγαινε μέσα Μπέλλα πριν κρυώσει και ξέχνα το... Πες πως δεν το είπα ποτέ» απαίτησε εκείνος και γύρισα την ματιά μου απότομα προς το μέρος του.
«Πως μπορείς να μου ζητάς κάτι τέτοιο;... Πως μπορείς να απαιτείς να το ξεχάσω... από την στιγμή που εσύ εξαιτίας μου υποφέρεις;»
«Μπέλλα... ξέχνα το... Δεν το κάνεις συνειδητά... εδώ καλά, καλά δεν το θυμάσαι... πως μπορώ να σε κατηγορήσω γι αυτό... Δεν μπορώ να ρίξω την ευθύνη απάνω σου δεν το καταλαβαίνεις;... Γι αυτό και δεν είπα τίποτα» συμπλήρωσε εκείνος και έμεινα για λίγο να τον κοιτώ... «Πήγαινε μέσα Μπέλλα και απλά ξέχνα το» επανέλαβε εκείνος και γυρίζοντας μου την πλάτη του έμεινε και πάλι σαν άγαλμα στην θέση του να κοιτάει το κενό.
Τα είχα κάνει σκατά... παρασυρμένη από τα νεύρα μου, του είπα ότι μαλακία μου κατέβαινε στο μυαλό χωρίς πραγματικά να το σκεφτώ... Δεν μπορώ να πω πως δεν τα εννοούσα αλλά τα ένιωθα μόνο γιατί αυτό μου έδινε να καταλάβω... Και τώρα τι;... Τώρα τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω την κατάσταση;... Εκείνος άραγε θα με συγχωρέσει;
Έντουαρτ
Τα είχα κάνει σκατά... παρασυρμένος από την ένταση και τα νεύρα που μου προκαλούσε, δεν σκέφτηκα και αντί να εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι είμαστε απόλυτα μόνοι και να την πλησιάσω περισσότερο, την έκανα να με σιχαθεί... Πως μπορώ να την αδικήσω... όταν όλα όσα μου είπε ήταν αλήθεια;... Πως μπορώ να την κατηγορήσω... όταν όσα της έκανα, την έκαναν να απομακρυνθεί περισσότερο από κοντά μου;... Πως μπορώ να της κρατήσω κακία... από την στιγμή που όλα τα προκάλεσα εγώ;... Και τώρα τι;... Τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω την κατάσταση;... Εκείνη άραγε θα με συγχωρέσει;
Σκεφτόμουν και μόλις ένιωσα τα χέρια της να με αγκαλιάζουν, γύρισα προς την μεριά της και την κοίταξα με απορία...
«Έλα μέσα» είπε μόνο με την πιο τρυφερή, βαθιά της φωνή που με έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρος και σαν μαγεμένος αφήνοντας την να με παρασύρει στην προσωπική μου κόλαση, την άφησα να με καθοδηγήσει μέχρι το κρεβάτι... Ξαπλώνοντας και οι δύο απάνω του, εκείνη γυρίζοντας μου την πλάτη της... χωρίς να αποχωρίζεται το χέρι μου από το δικό της... βολεύτηκε πάνω στα μαξιλάρια της και τυλίγοντας το χέρι που κρατούσε γύρω από το κορμί της έκλεισε τα μάτια και δεν είπε τίποτα άλλο.
Κολλώντας το σώμα μου απόλυτα πάνω στο δικό της... εκείνη ανατρίχιασε από την κρύα επιδερμίδα μου αλλά την καλωσόρισε και βολεύοντας το κεφάλι της πάνω στο χέρι μου, που είχα περάσει κάτω από τον λαιμό της... άφησε την ανάσα της να βγει ήρεμα από μέσα της και βάζοντας το κεφάλι μου πάνω από το δικό της για λίγο έμεινα να κοιτώ μακριά χαμένος μέσα στις σκέψεις μου.
Με είχε κιόλας συγχωρέσει.
Εκεί που ένιωθα να με παίρνει επιτέλους ο ύπνος ένιωσα το κορμί της να αναδύεται μέσα στην αγκαλιά μου και κράτησα την ανάσα μου καθώς άνοιγα τα μάτια μου για να την κοιτάξω... Έχοντας γυρίσει προς την μεριά μου, είχε τα μάτια της ανοιχτά και με κοίταζε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να αποκωδικοποιήσω και η περιέργεια μου έφτασε στα ύψη.
Δεν είπε τίποτα.
Το χέρι της απαλά... πέρασε από όλη την επιφάνεια του προσώπου μου κοιτώντας την κίνηση της αυτή... και μόλις έφτασε πάνω στο περίγραμμα των χειλιών μου αναστέναξε.
«Είσαι τόσο όμορφος!» είπε με βαθιά φωνή και χαμογέλασα απρόθυμα.
«Ναι... το τέλειο πρόσωπο για να ξελογιάσει τον οποιονδήποτε» σαρκάστηκα και εκείνη σοβαρή έσμιξε τα χείλια της με πείσμα και άρχισε να κουνάει το κεφάλι της αρνητικά.
«Δεν εννοούσα την εξωτερική σου εμφάνιση» είπε και ζαρώνοντας τα μάτια μου την κοίταξα χωρίς πραγματικά να πιστεύω τα λόγια της αλλά πριν με αφήσει να φέρω αντίρρηση σε αυτό που μόλις είχε πει, εκείνη φέρνοντας το πρόσωπο της σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου... με τον πιο απαλό τρόπο, άφησε ένα τρυφερό φιλί πάνω στα χείλια μου και αμέσως όλο μου το κορμί συγκλονίστηκε.
«Η ψυχή σου είναι αυτή που είναι όμορφη» συμπλήρωσε με βαθιά φωνή και βάζοντας το χέρι της μέσα στα μαλλιά μου, με τράβηξε πιο κοντά της καθώς το πόδι της ανηφόριζε προς τον γοφό μου και σφραγίζοντας τα χείλια μου παραδόθηκε σε ένα τόσο ερωτικό φιλί που συγκλόνισε όλο μου το είναι.
Ξέχασα τα πάντα... ξέχασα τι είχε μόλις πει... και με τα χέρια μου που ήταν ακόμα πάνω στο κορμί της... την κόλλησα απόλυτα απάνω μου για να την νιώσω ολοκληρωτικά... Δεν με ένοιαζε που θα με άφηνε για άλλη μια νύχτα ξάγρυπνο... δεν με ένοιαζε που το πρωί θα ήμουν πιο κουρασμένος από όσο ήμουν την προηγούμενη μέρα... αυτήν την επαφή δεν την έχανα με τίποτα... Φυσικά αυτός ήταν και ο λόγος που δεν τολμούσα να της πω τίποτα πιο πριν... Στην σκέψη ότι θα μου το στερούσε τρελαινόμουν... αλλά που να με πάρει αν συνεχίσουμε έτσι σε λίγο θα γίνω ρετάλι... Τι διάολο θα κάνω δεν έχω ιδέα.
Με το σώμα της, με γύρισε ώστε να είμαι ανάσκελα και καθώς το καυτό της μουνάκι κόλλησε απόλυτα απάνω στον πούτσο μου... άφησα για λίγο τα χείλια της για να πάρω μια βαθιά αναπνοή, εκφράζοντας δυνατά όλο το πάθος μου για εκείνην μέσα από το βογκητό μου, κλείνοντας σφιχτά τα μάτια μου καθώς τα χέρια μου πάνω στους γοφούς της την πιέζανε περισσότερο απάνω μου, παροτρύνοντας την να κουνηθεί για να με κάνει να σταματήσω να πονάω.
Ανασηκώνοντας το κορμάκι της... έβγαλε το νυχτικάκι της και την κοίταξα εκστασιασμένος... Μπορεί να κάνει αυτό που νομίζω;... Μπορεί να με λυτρώσει;... για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου σκέφτηκα αλλά χωρίς να χάνω χρόνο ανασήκωσα το κορμί μου και το κόλλησα απόλυτα απάνω της ενώ αρπάζοντας την ευκαιρία άρχισα να γεύομαι την επιδερμίδα της χωρίς ανάσα... Σωστό, λάθος... δεν με ένοιαζε... την ήθελα σαν κολασμένος και το σώμα μου καιγόταν και ούρλιαζε για λίγη ανταπόκριση και όσα μπορούσε να μου δώσει, τελείως εγωιστικά τα δεχόμουν χωρίς καμία αναστολή.
«Ω Έντουαρτ...» είπε μέσα από το αγκομαχητό της καθώς τέντωνε το κορμάκι της χωρίς να σταματά να το τρίβετε πάνω στον πούτσο μου με ένταση και βόγκηξα δυνατά.
«Τι είναι μωράκι μου;» ρώτησα με βαθιά φωνή από το πάθος και άλλο ένα αγκομαχητό της, ξέφυγε από τα καυτά της χείλια καθώς με τα χέρια της μέσα στα μαλλιά μου με τράβαγε αν είναι δυνατόν πιο κοντά της... δίνοντας μου το ελεύθερο να συνεχίσω να ρουφάω και αν γεύομαι την καυτή, αναψοκοκκινισμένη επιδερμίδα του λαιμού της.
«Είναι τόσο σκληρός!... Τόσο καυτός!!» βόγκηξε και ταυτόχρονα άφησα και το δικό μου βογκητό να απελευθερωθεί.
«Μόνο για σένα μωρό μου» είπα και εκείνη με ανάγκασε να την κοιτάξω.
«Πες το μου πάλι» παρακάλεσε με παράπονο καθώς η ματιά της γεμάτη πάθος έκαιγε την λογική μου... Πως γίνεται να το θυμάται;... αναρωτήθηκα αλλά δεν έδωσα περεταίρω σημασία σε αυτό.
«Σ’ αγαπώ μωρό μου... σ’ αγαπώ τόσο πολύ που υποφέρω» της είπα και αγκομαχώντας έπεσε απάνω μου με τέτοια ορμή κατακτώντας τα χείλια μου με τέτοιο πάθος που τρελάθηκα τελείως ενώ έπεφτα ξανά στο στρώμα αδυνατώντας να μείνω άλλο μισοκαθησμένος... «Ω γαμώτο... σ’ αγαπώ τόσο πολύ» σύριξα ανάμεσα από τα φιλιά της και εκείνη αν είναι δυνατών έγινε πιο καυτή... πιο επιθετική... και αγκομαχώντας μου χάριζε όλο της το είναι μέσα από αυτό το φιλί, καθώς το ζεστό της μουνάκι κατακτούσε τον πούτσο μου με μανία και δεν είχα ιδέα τι να κάνω.
Την ήθελα τόσο πολύ που τρελαινόμουν... ήταν ο παράδεισος και η κόλαση μαζί... ο διάβολος και ο άγγελος μου ταυτόχρονα... Το μυαλό μου θόλωνε... τα χέρια μου με δική τους πρωτοβουλία πάλευαν να απομνημονεύσουν την βελούδινη επιδερμίδα της... ενώ η γλώσσα μου διψασμένη προσπαθούσε να ξεδιψάσει μέσα από το στοματάκι της που ήταν τόσο καυτό όσο και το μουνάκι της που έκαιγε κάθε μου αίσθηση.
«Γαμώτο σε θέλω τόσο πολύ» εξωτερίκευσα βογκώντας καθώς πάλευα να βάλω λίγο αέρα μέσα στα πνευμόνια μου και εκείνη αφήνοντας τα χείλια μου άρχισε να σκορπίζει φιλιά σε όλο μου το κορμί κάνοντας το να τρέμει σύγκορμο... «Μην σταματάς μωρό μου» παρακάλαγα και μόλις την ένιωσα να παραμερίζει το εσώρουχο μου τέντωσα το κορμί μου καθώς κράταγα την ανάσα μου... Είχα τέτοιο απωθημένο πάθος που με είχα ικανό να τελειώσω πριν καν τον αγγίξει.
Τα δάχτυλά της τυλίγοντας τον... τον αποτελείωσαν και κάνοντας με να λιώσω κάτω από αυτό της το άγγιγμα, σύριξα ενώ πάλευα με νύχια και με δόντια να κρατήσω τα χέρια μου μακριά από το κεφάλι της πριν εξοστρακιστώ τελείως.
Αφήνοντας διάσπαρτα φιλιά καταμήκος του πούτσου μου, το λάτρευε με τέτοιον τρόπο που με έκανε να νιώθω ότι η ζωή μου άρχισε να σβήνει... Κάθε φιλί έστελνε και ένα ηλεκτροφόρο κύμα σε όλο μου το κορμί που έκανε την καρδιά μου να αυξάνει τους παλμούς της επικίνδυνα... τόσο πολύ που ένιωθα ότι ξεπέρναγα κάθε προηγούμενο και σφίγγοντας τα δόντια μου ένιωσα να χάνω την ανάσα μου σε σημείο που ένιωσα τέτοια πίεση στο κεφάλι μου που δεν ήθελε πολύ για να μου έρθει το εγκεφαλικό.
«Μπέλλα...» κατάφερα να πω με όση αναπνοή μου είχε απομείνει πνιχτά και καθώς εκείνη κατάλαβε ότι δεν άντεχα άλλο... κρατώντας τον στο ένα της χέρι, άφησε τα καυτά της χείλι να τον κυκλώσουν και χάνοντας και την τελευταία φυσαλίδα αναπνοής που μου είχε απομείνει, πάλεψα σκληρά να βρω ξανά την ανάσα μου καθώς τέντωνα το κορμί μου κλείνοντας τα μάτια μου για να μπορέσω να συγκεντρωθώ αλλά μου ήταν αδύνατον.
Όλο το βάρος που πλάκωνε την καρδιά μου... ζήταγε να απελευθερωθεί... Με τα ηδονικά της αγκομαχητά... τα καυτά υγρά της φιλιά και τα βελούδινα της χέρια ένιωθα να εκτινάσσομαι στα ύψη και καθώς τα χέρια μου σφίγγανε τα σεντόνια, με όση δύναμη είχε απομείνει μέσα μου άφησα μια ηδονική κραυγή να μου ξεφύγει. Χάνοντας τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου... μπαίνοντας στον κόσμο της φαντασίας... άφησα τον εαυτό μου να εκφραστεί... ενώ βογκούσα το όνομα της και εκείνη παθιασμένη μου έδινε όλο της το είναι.
«Μπέλλα μην με βασανίζεις άλλο» ικέτεψα και υπακούοντας στην παράκληση μου... τα έδωσε όλα και με απογείωσε.
«Σ’ αγαπώ γαμώτο μου... σ’ αγαπώ» ούρλιαζα παραληρώντας και αυτό έφτασε για να την κάνει να τρελαθεί τελείως καθώς τον κατακτούσε με τέτοια μανία που χωρίς να έχει άλλες αντοχές, της παρέδωσε ότι πολυτιμότερο είχε... και εκείνη καλωσορίζοντας το, άρχισε να το ρουφάει χωρίς αναστολές ενώ το κορμάκι της έτρεμε σύγκορμο, κάνοντας τον οργασμό μου να με ξεπεράσει.
Ξέπνοη μόλις κατάλαβε ότι δεν έχω τίποτα άλλο να δώσω... τον άφησε από τα γλυκά δεσμά της... και αφήνοντας άλλο ένα απαλό φιλί στην κορυφή του κεφαλιού του... σκαρφάλωσε ξεψυχισμένα μέχρι την κοιλιά μου και καθώς άφησε το κεφάλι της να ξεκουραστεί πάνω στου κοιλιακούς μου... έκλεισε τα μάτια της και έμεινε τελείως ακίνητη μέχρι που το πρώτο της ροχαλητό ήρθε πριν ακόμα προλάβουν οι ανάσες μας να βρουν τον φυσιολογικό τους ρυθμό και αναστέναξα τελείως μπερδεμένος.
Τώρα αυτό τι ήταν;... Πως μπορεί πάντα να θυμάται, ότι της λέω ότι την αγαπώ όταν ξυπνάει το βράδυ αλλά ποτέ να μην το θυμάται όταν ξυπνάει το πρωί;... Γαμώτο θα με τρελάνει... πραγματικά θα με τρελάνει.
«Τράβα απάνω και μην το κουνήσεις από εκεί» είπε επιτακτικά την στιγμή που έβγαζα την ζώνη μου και σηκώνοντας την ματιά μου προς το μέρος του, τον κοίταξα χωρίς να πιστεύω τα λόγια του.
«Αλλιώς τι;» τον προκάλεσα ειρωνικά και γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου αλλά κοιτώντας με βλοσυρά δεν έβγαλε μιλιά... «Αλλιώς τι Έντουαρτ;... Τι θα μου κάνεις;... Θα βγεις έξω από το αυτοκίνητο και θα αρχίσεις να με σέρνεις μπροστά σε όλων αυτών των κόσμο που μας κοιτάει, με κίνδυνο να μας δουν μαζί και μάλιστα έτσι... καταστρέφοντας την κάλυψη σου και κατά συνέπεια και την δουλειά σου;» τον ειρωνεύτηκα ενώ δίπλωνα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου και παρέμενα ακίνητη στο κάθισμα μου να περιμένω τις αντιδράσεις του.
«Μην με προκαλείς» είπε με τραχιά φωνή και ζάρωσα τα μάτια μου.
«Κάντο ρε... αν είσαι άντρας κάντο... δείξε σε όλους τι εγωιστικό καθίκι είσαι... δείξτους τι μαλάκας είσαι που πιστεύεις ότι επειδή με πληρώνεις για να είμαι κοντά σου, αυτόματα νομίζεις ότι μπορείς να ελέγχεις και όλη την υπόλοιπη μου ζωή» τον προκάλεσα περισσότερο και τα μάτια του άρχισαν να πετάνε σπίθες... «Φυσικά... δεν περίμενε κάτι καλύτερο από εσένα... Ακόμα και ο Τεό, τιμά τα παντελόνια που φορά... εσύ όμως είσαι ανίκανος να το κάνεις... γιατί πάνω από όλα είναι η κωλοδουλιά σου και κανείς άλλος»
«Πήγαινε επάνω πριν μου γυρίσει το μάτι» προειδοποίησε... μέσα από τα δόντια του.
«Πως τολμάς ρε παλιοτόμαρο να με απειλείς;... Που είναι οι φλούδες υποσχέσεις που έδωσες ξανά και ξανά;... Πότε ακριβός περιμένεις για να αρχίσεις να τις εκπληρώνεις;»
«Μπέλλα...»
«Ποιο είναι επιτέλους το πρόβλημά σου;» ξέσπασα υψώνοντας την φωνή μου μια οκτάβα πιο πάνω διακόπτοντας τον και καθώς γύρισε το πρόσωπο του στην ευθεία, έσφιξε το τιμόνι τόσο δυνατά που πίστευα ότι ήταν ικανός να το κάνει κομμάτια στα χέρια του και άρχισε να τρίζει τα δόντια του με μανία παλεύοντας σκληρά να συγκρατηθεί ώστε να μην ανοίξει την πόρτα και έρθει να εκπληρώσει ότι του είπα πριν.
«Δεν θέλω να την ξανά δεις» απαίτησε και αυτό με έκανε ακόμα χειρότερα.
«Και ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις με ποιον θα κάνω παρέα και με ποιον όχι... Η Βι είναι φίλη μου και θα την βλέπω όποτε μου γουστάρει και δεν θα σου δώσω λογαριασμό γι αυτό» του δήλωσα και γύρισε ξανά την ματιά του προς το μέρος μου και με κοίταξε βλοσυρά.
«Έχεις ακούσει αυτό που λένε, δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι;» ειρωνεύτηκε και γέλασα νευριασμένα.
«Ξέρεις τι καταλαβαίνω εγώ;...» τον ρώτησα πίσω αλλά πριν απαντήσει συνέχισα... «Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι δεν σε ενοχλεί η Βι ή ο Τεό ή ακόμα και ο Φλικ... Αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο είναι ότι τους αγαπάω και αυτό σε εξοργίζει... και μην πας να το αρνηθείς γιατί θα πέσεις περισσότερο στα μάτια μου και σίγουρα δεν το θες αυτό... γιατί πιο κάτω πιάνεις πάτο...» του γύρισα με δηλητήριο και εκείνος αποφεύγοντας την ματιά μου για άλλη μια φορά έμεινε στην σιωπή... «Επιτέλους μίλα... Ποιο είναι το πρόβλημα σου;... Τι διάολο σου έχω κάνει πια για να αξίζω τέτοια συμπεριφορά;... Μίλα γαμώτο, σταμάτα να είσαι τόσο δειλός» του είπα ενώ πήγα να τον σκουντήσω και πιάνοντας το χέρι μου στον αέρα, έχοντας το πρόσωπο του τόσο κοντά στο δικό μου, με κοίταζε αφρίζοντας.
«Πήγαινε απάνω τώρα... και μην τολμήσεις να το κουνήσεις από εκεί» επανέλαβε μέσα από τα δόντια του καθώς τα μάτια του πετάγανε σπίθες, ενώ τα μηλίγγια του πάλλονταν σαν τρελά και παίρνοντας το χέρι μου από το δικό του βίαια, άνοιξα την πόρτα αλλά δεν έφυγα πριν πω την τελευταία μου λέξη.
«Τόλμα να γυρίσεις με τα ίδια μούτρα και τα λέμε... Παλιομαλάκα» είπα μέσα από τα δόντια μου και του κοπάνησα την πόρτα στην μούρη ενώ σχεδόν τρέχοντας, άρχισα να πηγαίνω προς την είσοδο του ξενοδοχείου χωρίς να κοιτάξω πίσω μου.
*~*~*~*~*~*~*~*
Είχε πάει εντεκάμιση η ώρα και ακόμα δεν είχε γυρίσει... Τα νεύρα μου είχαν γίνει κουρέλια και εφόσον δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω, άρχισα να αλλάζω τα κανάλια της τηλεόρασης γρήγορα χωρίς πραγματικά να κοιτώ το πρόγραμμα τους μιας και που δεν είχα καμία όρεξη να δω οτιδήποτε.Μπαίνοντας από την μπαλκονόπορτα δεν μου έριξε ούτε μια ματιά... Πηγαίνοντας στο μπαράκι, έβαλε το ουισκάκι του σε ένα ποτήρι και αφήνοντας το στο κομοδίνο του, ξεντύθηκε και ξάπλωσε δίπλα μου ενώ παίρνοντας στα χέρια του το βιβλίο του... το άφησε στα πόδια του και μόλις βρήκε την σελίδα που είχε σταματήσει... βόλεψε καλύτερα τα μαξιλάρια του πάνω στο κεφαλάρι και μόλις κράτησε το ποτήρι του στο ένα του χέρι για άλλη μια φορά χάθηκε στον κόσμο του όπως και κάθε άλλο βράδυ... σαν να μην είχε ειπωθεί τίποτα πριν λίγες ώρες... σαν να μην υπήρξε καν αυτή η μέρα... σαν να ήταν ένα φάντασμα που απλά δήλωνε την παρουσία του και αυτό με εξόργισε περισσότερο.
Φέρνοντας τα πόδια μου προς το στήθος μου, ανασήκωσα τον πάνω μέρος του σώματος μου και αγκαλιάζοντας τα πόδια μου, ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στα γόνατα μου για να απομακρυνθώ από κοντά του και συνέχισα να παίζω με τα κανάλια για να εκτονώσω τα νεύρα μου που πραγματικά αν με έκανε τώρα να μιλήσω, θα τον έκανα να μην ξέρει από που να φύγει.
«Μπορείς να κατασταλάξεις σε κάποιο κανάλι;» είπε εκνευρισμένος και τον αγνόησα... «Μπέλλα κόφτο... μου φτάνει η κούραση μου, δεν θα έχω και σένα τώρα» συνέχισε και έτριξα τα δόντια μου συνεχίζοντας να κάνω ότι και πριν χωρίς να του δίνω καμία σημασία και παίρνοντας τα στο κρανίο... άφησε το βιβλίο του και το ουίσκι του στην άκρη και τυλίγοντας το ένα του χέρι γύρω από το σώμα μου, με το άλλο του χέρι, μου πήρε το τηλεκοντρόλ και αφήνοντας με... πήγε πάλι να ξαπλώσει αλλά εγώ δεν τον άφησα.
«Δώστο μου πίσω... δικό μου είναι το δωμάτιο... θα κάνω ότι γουστάρω και αν δεν σου αρέσει να ξεκουμπιστείς και να φύγεις από εδώ μέσα» φώναξα πέφτοντας απάνω του ενώ πάλευα να πάρω το τηλεκοντρόλ από τα χέρια του αλλά εκείνος πιο γρήγορος με γύρισε από την άλλη και με καθήλωσε πάνω στο κρεβάτι.
«Είσαι σίγουρη ότι θες να φύγω;» ρώτησε σκληρά.
«Γιατί έχει καμία διαφορά; Και που είσαι εδώ μήπως υπάρχεις;» του γύρισα πίσω το ίδιο σκληρά με εκείνον, ανασαίνοντας γρήγορα από τον εκνευρισμό μου.
Αιφνιδιάζοντας με... ανασήκωσε το σώμα του και μόλις μου πέταξε το τηλεκοντρόλ, γύρισε στην θέση του και παίρνοντας ξανά στα χέρια του το βιβλίο και το ποτό του, συνέχισε απτόητος να μένει στην προσωπική του απομόνωση και κόντεψα να ουρλιάξω.
Κάνοντας ότι και πριν, ενώ πρώτα γύρισα στην προηγούμενη μου θέση... άρχισα να κοπανώ το πόδι μου με μανία πάνω στο στρώμα, κάνοντας το να κουνιέται και εκείνος ξεφύσησε.
«Θα πάει μακριά η βαλίτσα;...» ρώτησε... Δεν του απάντησα... «Μπέλλα...» πήγε να με συνετίσει ενώ έβαζε τα χέρια του πάνω στους ώμους μου και με όση δύναμη είχα, προσπάθησα να ξεκολλήσω από πάνω του.
«Μην με ακουμπάς... σε σιχαίνομαι... Είσαι το πιο γλοιώδες τέρας που έχω γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου» του πέταξα στην μούρη ενώ απομάκρυνα το σώμα μου όσο πιο μακριά μπορούσα από το δικό του, εκφράζοντας στο πρόσωπο μου όλη την αηδία που ένιωθα μέσα μου για εκείνον και αυτό για λίγο τον ακινητοποίησε αλλά αμέσως παίρνοντας τα πάνω του, μου γύρισε πίσω όλο το δηλητήριο που έσταζε μέσα του.
«Μπα τώρα σε αηδιάζω;... Ενώ κάθε βράδυ που ξυπνάς τα άγρια χαράματα και κωλοτρύβεσαι απάνω μου, ικετεύοντας με να σε κάνω να τελειώσεις και όταν παίρνεις αυτό που θες αλλάζεις πλευρό και κοιμάσαι σαν κυρία αφήνοντας με να χτυπιέμαι με την ψωλή στο χέρι, όχι;» μου είπε και το στόμα μου έπεσε στο πάτωμα από το ξάφνιασμα καθώς τον κοίταζα χωρίς πραγματικά να είμαι ικανή να πιστέψω τα λόγια του και εκείνος βρίζοντας σιγανά σηκώθηκε όρθιος και με δύο δρασκελιές έφτασε στην μπαλκονόπορτα και καθώς την άνοιξε βγήκε έξω κλείνοντας την πίσω του.
Δεν ήξερα τι να σκεφτώ... από την στάση του καταλάβαινα ότι όχι μόνο ήταν αυτό όλο του το πρόβλημα, αλλά επιπλέον δεν είχε ποτέ σκοπό να μου το εξομολογηθεί και ακόμα χειρότερα ήμουν πλέον σίγουρη ότι το ήξερε και η Ρόουζ.
Σηκώθηκα με αργά βήματα και φτάνοντας στην μπαλκονόπορτα, μόλις τον είδα να είναι ακόμα στο μπαλκόνι, την άνοιξα και άρχισα να τον πλησιάζω.
«Μπέλλα πήγαινε μέσα πριν κρυώσεις» είπε αυτόματα αλλά τον αγνόησα.
«Γιατί δεν είπες τίποτα;» ρώτησα και εκείνος γυρίζοντας προς την μεριά μου, ακούμπησε το σώμα του στο κάγκελο και διπλώνοντας τα χέρια του μπροστά στο στήθος του με κοίταξε σκληρά.
«Και τώρα που το έμαθες τι θα αλλάξει;» ρώτησε πίσω.
«Είχα δικαίωμα να το ξέρω» αμύνθηκα και ξεφύσησε από την μύτη αφήνοντας ένα ειρωνικό γελάκι καθώς γύρισε το κεφάλι του στο πλάι.
«Πήγαινε μέσα Μπέλλα» είπε για άλλη μια φορά αλλά εγώ δεν τα παρατούσα.
«Σε αφήνω ξάγρυπνο και δεν λες τίποτα;... Σε βασανίζω, δεν ξέρω και εγώ με ποιον τρόπο και σε παρατάω στο έλεος σου και αντί να πεις κάτι... ή να κάνεις κάτι γι αυτό, το τρως και παλεύεις να με κάνεις πιστέψω τι;... Τι Έντουαρτ;... Ότι όλα είναι καλά;... Πως μπορείς να το κάνεις αυτό;» αφήνοντας άλλο ένα γελάκι γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου κοιτώντας με ανασηκώνοντας τα φρύδια του.
«Το κάνεις συνειδητά;... Το κάνεις επίτηδες;... Το κάνεις εσκεμμένα για να με τρελάνεις περισσότερο;... Τι Μπέλλα;» μου γύρισε πίσω και άφησα την ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου... καθώς άθελα μου ανατρίχιασα από το κρύο αεράκι που διαπέρασε όλο μου το σώμα και έσφιξα τις γροθιές μου για να ελέγξω το τρέμουλο του κορμιού μου.
«Φυσικά και όχι... αλλά...»
«Αλλά τι Μπέλλα;... Μπορείς να το αλλάξεις;» με διέκοψε κατευθείαν και γύρισα την ματιά μου στο πλάι χωρίς να ξέρω τι να πω.
«Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω και τι όχι» παραδέχτηκα ενώ έβαζα το χέρι μου πάνω στο μέτωπο μου απελπισμένα.
«Πήγαινε μέσα Μπέλλα πριν κρυώσει και ξέχνα το... Πες πως δεν το είπα ποτέ» απαίτησε εκείνος και γύρισα την ματιά μου απότομα προς το μέρος του.
«Πως μπορείς να μου ζητάς κάτι τέτοιο;... Πως μπορείς να απαιτείς να το ξεχάσω... από την στιγμή που εσύ εξαιτίας μου υποφέρεις;»
«Μπέλλα... ξέχνα το... Δεν το κάνεις συνειδητά... εδώ καλά, καλά δεν το θυμάσαι... πως μπορώ να σε κατηγορήσω γι αυτό... Δεν μπορώ να ρίξω την ευθύνη απάνω σου δεν το καταλαβαίνεις;... Γι αυτό και δεν είπα τίποτα» συμπλήρωσε εκείνος και έμεινα για λίγο να τον κοιτώ... «Πήγαινε μέσα Μπέλλα και απλά ξέχνα το» επανέλαβε εκείνος και γυρίζοντας μου την πλάτη του έμεινε και πάλι σαν άγαλμα στην θέση του να κοιτάει το κενό.
Τα είχα κάνει σκατά... παρασυρμένη από τα νεύρα μου, του είπα ότι μαλακία μου κατέβαινε στο μυαλό χωρίς πραγματικά να το σκεφτώ... Δεν μπορώ να πω πως δεν τα εννοούσα αλλά τα ένιωθα μόνο γιατί αυτό μου έδινε να καταλάβω... Και τώρα τι;... Τώρα τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω την κατάσταση;... Εκείνος άραγε θα με συγχωρέσει;
Έντουαρτ
Τα είχα κάνει σκατά... παρασυρμένος από την ένταση και τα νεύρα που μου προκαλούσε, δεν σκέφτηκα και αντί να εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι είμαστε απόλυτα μόνοι και να την πλησιάσω περισσότερο, την έκανα να με σιχαθεί... Πως μπορώ να την αδικήσω... όταν όλα όσα μου είπε ήταν αλήθεια;... Πως μπορώ να την κατηγορήσω... όταν όσα της έκανα, την έκαναν να απομακρυνθεί περισσότερο από κοντά μου;... Πως μπορώ να της κρατήσω κακία... από την στιγμή που όλα τα προκάλεσα εγώ;... Και τώρα τι;... Τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω την κατάσταση;... Εκείνη άραγε θα με συγχωρέσει;
Σκεφτόμουν και μόλις ένιωσα τα χέρια της να με αγκαλιάζουν, γύρισα προς την μεριά της και την κοίταξα με απορία...
«Έλα μέσα» είπε μόνο με την πιο τρυφερή, βαθιά της φωνή που με έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρος και σαν μαγεμένος αφήνοντας την να με παρασύρει στην προσωπική μου κόλαση, την άφησα να με καθοδηγήσει μέχρι το κρεβάτι... Ξαπλώνοντας και οι δύο απάνω του, εκείνη γυρίζοντας μου την πλάτη της... χωρίς να αποχωρίζεται το χέρι μου από το δικό της... βολεύτηκε πάνω στα μαξιλάρια της και τυλίγοντας το χέρι που κρατούσε γύρω από το κορμί της έκλεισε τα μάτια και δεν είπε τίποτα άλλο.
Κολλώντας το σώμα μου απόλυτα πάνω στο δικό της... εκείνη ανατρίχιασε από την κρύα επιδερμίδα μου αλλά την καλωσόρισε και βολεύοντας το κεφάλι της πάνω στο χέρι μου, που είχα περάσει κάτω από τον λαιμό της... άφησε την ανάσα της να βγει ήρεμα από μέσα της και βάζοντας το κεφάλι μου πάνω από το δικό της για λίγο έμεινα να κοιτώ μακριά χαμένος μέσα στις σκέψεις μου.
Με είχε κιόλας συγχωρέσει.
Εκεί που ένιωθα να με παίρνει επιτέλους ο ύπνος ένιωσα το κορμί της να αναδύεται μέσα στην αγκαλιά μου και κράτησα την ανάσα μου καθώς άνοιγα τα μάτια μου για να την κοιτάξω... Έχοντας γυρίσει προς την μεριά μου, είχε τα μάτια της ανοιχτά και με κοίταζε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να αποκωδικοποιήσω και η περιέργεια μου έφτασε στα ύψη.
Δεν είπε τίποτα.
Το χέρι της απαλά... πέρασε από όλη την επιφάνεια του προσώπου μου κοιτώντας την κίνηση της αυτή... και μόλις έφτασε πάνω στο περίγραμμα των χειλιών μου αναστέναξε.
«Είσαι τόσο όμορφος!» είπε με βαθιά φωνή και χαμογέλασα απρόθυμα.
«Ναι... το τέλειο πρόσωπο για να ξελογιάσει τον οποιονδήποτε» σαρκάστηκα και εκείνη σοβαρή έσμιξε τα χείλια της με πείσμα και άρχισε να κουνάει το κεφάλι της αρνητικά.
«Δεν εννοούσα την εξωτερική σου εμφάνιση» είπε και ζαρώνοντας τα μάτια μου την κοίταξα χωρίς πραγματικά να πιστεύω τα λόγια της αλλά πριν με αφήσει να φέρω αντίρρηση σε αυτό που μόλις είχε πει, εκείνη φέρνοντας το πρόσωπο της σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου... με τον πιο απαλό τρόπο, άφησε ένα τρυφερό φιλί πάνω στα χείλια μου και αμέσως όλο μου το κορμί συγκλονίστηκε.
«Η ψυχή σου είναι αυτή που είναι όμορφη» συμπλήρωσε με βαθιά φωνή και βάζοντας το χέρι της μέσα στα μαλλιά μου, με τράβηξε πιο κοντά της καθώς το πόδι της ανηφόριζε προς τον γοφό μου και σφραγίζοντας τα χείλια μου παραδόθηκε σε ένα τόσο ερωτικό φιλί που συγκλόνισε όλο μου το είναι.
Ξέχασα τα πάντα... ξέχασα τι είχε μόλις πει... και με τα χέρια μου που ήταν ακόμα πάνω στο κορμί της... την κόλλησα απόλυτα απάνω μου για να την νιώσω ολοκληρωτικά... Δεν με ένοιαζε που θα με άφηνε για άλλη μια νύχτα ξάγρυπνο... δεν με ένοιαζε που το πρωί θα ήμουν πιο κουρασμένος από όσο ήμουν την προηγούμενη μέρα... αυτήν την επαφή δεν την έχανα με τίποτα... Φυσικά αυτός ήταν και ο λόγος που δεν τολμούσα να της πω τίποτα πιο πριν... Στην σκέψη ότι θα μου το στερούσε τρελαινόμουν... αλλά που να με πάρει αν συνεχίσουμε έτσι σε λίγο θα γίνω ρετάλι... Τι διάολο θα κάνω δεν έχω ιδέα.
Με το σώμα της, με γύρισε ώστε να είμαι ανάσκελα και καθώς το καυτό της μουνάκι κόλλησε απόλυτα απάνω στον πούτσο μου... άφησα για λίγο τα χείλια της για να πάρω μια βαθιά αναπνοή, εκφράζοντας δυνατά όλο το πάθος μου για εκείνην μέσα από το βογκητό μου, κλείνοντας σφιχτά τα μάτια μου καθώς τα χέρια μου πάνω στους γοφούς της την πιέζανε περισσότερο απάνω μου, παροτρύνοντας την να κουνηθεί για να με κάνει να σταματήσω να πονάω.
Ανασηκώνοντας το κορμάκι της... έβγαλε το νυχτικάκι της και την κοίταξα εκστασιασμένος... Μπορεί να κάνει αυτό που νομίζω;... Μπορεί να με λυτρώσει;... για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου σκέφτηκα αλλά χωρίς να χάνω χρόνο ανασήκωσα το κορμί μου και το κόλλησα απόλυτα απάνω της ενώ αρπάζοντας την ευκαιρία άρχισα να γεύομαι την επιδερμίδα της χωρίς ανάσα... Σωστό, λάθος... δεν με ένοιαζε... την ήθελα σαν κολασμένος και το σώμα μου καιγόταν και ούρλιαζε για λίγη ανταπόκριση και όσα μπορούσε να μου δώσει, τελείως εγωιστικά τα δεχόμουν χωρίς καμία αναστολή.
«Ω Έντουαρτ...» είπε μέσα από το αγκομαχητό της καθώς τέντωνε το κορμάκι της χωρίς να σταματά να το τρίβετε πάνω στον πούτσο μου με ένταση και βόγκηξα δυνατά.
«Τι είναι μωράκι μου;» ρώτησα με βαθιά φωνή από το πάθος και άλλο ένα αγκομαχητό της, ξέφυγε από τα καυτά της χείλια καθώς με τα χέρια της μέσα στα μαλλιά μου με τράβαγε αν είναι δυνατόν πιο κοντά της... δίνοντας μου το ελεύθερο να συνεχίσω να ρουφάω και αν γεύομαι την καυτή, αναψοκοκκινισμένη επιδερμίδα του λαιμού της.
«Είναι τόσο σκληρός!... Τόσο καυτός!!» βόγκηξε και ταυτόχρονα άφησα και το δικό μου βογκητό να απελευθερωθεί.
«Μόνο για σένα μωρό μου» είπα και εκείνη με ανάγκασε να την κοιτάξω.
«Πες το μου πάλι» παρακάλεσε με παράπονο καθώς η ματιά της γεμάτη πάθος έκαιγε την λογική μου... Πως γίνεται να το θυμάται;... αναρωτήθηκα αλλά δεν έδωσα περεταίρω σημασία σε αυτό.
«Σ’ αγαπώ μωρό μου... σ’ αγαπώ τόσο πολύ που υποφέρω» της είπα και αγκομαχώντας έπεσε απάνω μου με τέτοια ορμή κατακτώντας τα χείλια μου με τέτοιο πάθος που τρελάθηκα τελείως ενώ έπεφτα ξανά στο στρώμα αδυνατώντας να μείνω άλλο μισοκαθησμένος... «Ω γαμώτο... σ’ αγαπώ τόσο πολύ» σύριξα ανάμεσα από τα φιλιά της και εκείνη αν είναι δυνατών έγινε πιο καυτή... πιο επιθετική... και αγκομαχώντας μου χάριζε όλο της το είναι μέσα από αυτό το φιλί, καθώς το ζεστό της μουνάκι κατακτούσε τον πούτσο μου με μανία και δεν είχα ιδέα τι να κάνω.
Την ήθελα τόσο πολύ που τρελαινόμουν... ήταν ο παράδεισος και η κόλαση μαζί... ο διάβολος και ο άγγελος μου ταυτόχρονα... Το μυαλό μου θόλωνε... τα χέρια μου με δική τους πρωτοβουλία πάλευαν να απομνημονεύσουν την βελούδινη επιδερμίδα της... ενώ η γλώσσα μου διψασμένη προσπαθούσε να ξεδιψάσει μέσα από το στοματάκι της που ήταν τόσο καυτό όσο και το μουνάκι της που έκαιγε κάθε μου αίσθηση.
«Γαμώτο σε θέλω τόσο πολύ» εξωτερίκευσα βογκώντας καθώς πάλευα να βάλω λίγο αέρα μέσα στα πνευμόνια μου και εκείνη αφήνοντας τα χείλια μου άρχισε να σκορπίζει φιλιά σε όλο μου το κορμί κάνοντας το να τρέμει σύγκορμο... «Μην σταματάς μωρό μου» παρακάλαγα και μόλις την ένιωσα να παραμερίζει το εσώρουχο μου τέντωσα το κορμί μου καθώς κράταγα την ανάσα μου... Είχα τέτοιο απωθημένο πάθος που με είχα ικανό να τελειώσω πριν καν τον αγγίξει.
Τα δάχτυλά της τυλίγοντας τον... τον αποτελείωσαν και κάνοντας με να λιώσω κάτω από αυτό της το άγγιγμα, σύριξα ενώ πάλευα με νύχια και με δόντια να κρατήσω τα χέρια μου μακριά από το κεφάλι της πριν εξοστρακιστώ τελείως.
Αφήνοντας διάσπαρτα φιλιά καταμήκος του πούτσου μου, το λάτρευε με τέτοιον τρόπο που με έκανε να νιώθω ότι η ζωή μου άρχισε να σβήνει... Κάθε φιλί έστελνε και ένα ηλεκτροφόρο κύμα σε όλο μου το κορμί που έκανε την καρδιά μου να αυξάνει τους παλμούς της επικίνδυνα... τόσο πολύ που ένιωθα ότι ξεπέρναγα κάθε προηγούμενο και σφίγγοντας τα δόντια μου ένιωσα να χάνω την ανάσα μου σε σημείο που ένιωσα τέτοια πίεση στο κεφάλι μου που δεν ήθελε πολύ για να μου έρθει το εγκεφαλικό.
«Μπέλλα...» κατάφερα να πω με όση αναπνοή μου είχε απομείνει πνιχτά και καθώς εκείνη κατάλαβε ότι δεν άντεχα άλλο... κρατώντας τον στο ένα της χέρι, άφησε τα καυτά της χείλι να τον κυκλώσουν και χάνοντας και την τελευταία φυσαλίδα αναπνοής που μου είχε απομείνει, πάλεψα σκληρά να βρω ξανά την ανάσα μου καθώς τέντωνα το κορμί μου κλείνοντας τα μάτια μου για να μπορέσω να συγκεντρωθώ αλλά μου ήταν αδύνατον.
Όλο το βάρος που πλάκωνε την καρδιά μου... ζήταγε να απελευθερωθεί... Με τα ηδονικά της αγκομαχητά... τα καυτά υγρά της φιλιά και τα βελούδινα της χέρια ένιωθα να εκτινάσσομαι στα ύψη και καθώς τα χέρια μου σφίγγανε τα σεντόνια, με όση δύναμη είχε απομείνει μέσα μου άφησα μια ηδονική κραυγή να μου ξεφύγει. Χάνοντας τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου... μπαίνοντας στον κόσμο της φαντασίας... άφησα τον εαυτό μου να εκφραστεί... ενώ βογκούσα το όνομα της και εκείνη παθιασμένη μου έδινε όλο της το είναι.
«Μπέλλα μην με βασανίζεις άλλο» ικέτεψα και υπακούοντας στην παράκληση μου... τα έδωσε όλα και με απογείωσε.
«Σ’ αγαπώ γαμώτο μου... σ’ αγαπώ» ούρλιαζα παραληρώντας και αυτό έφτασε για να την κάνει να τρελαθεί τελείως καθώς τον κατακτούσε με τέτοια μανία που χωρίς να έχει άλλες αντοχές, της παρέδωσε ότι πολυτιμότερο είχε... και εκείνη καλωσορίζοντας το, άρχισε να το ρουφάει χωρίς αναστολές ενώ το κορμάκι της έτρεμε σύγκορμο, κάνοντας τον οργασμό μου να με ξεπεράσει.
Ξέπνοη μόλις κατάλαβε ότι δεν έχω τίποτα άλλο να δώσω... τον άφησε από τα γλυκά δεσμά της... και αφήνοντας άλλο ένα απαλό φιλί στην κορυφή του κεφαλιού του... σκαρφάλωσε ξεψυχισμένα μέχρι την κοιλιά μου και καθώς άφησε το κεφάλι της να ξεκουραστεί πάνω στου κοιλιακούς μου... έκλεισε τα μάτια της και έμεινε τελείως ακίνητη μέχρι που το πρώτο της ροχαλητό ήρθε πριν ακόμα προλάβουν οι ανάσες μας να βρουν τον φυσιολογικό τους ρυθμό και αναστέναξα τελείως μπερδεμένος.
Τώρα αυτό τι ήταν;... Πως μπορεί πάντα να θυμάται, ότι της λέω ότι την αγαπώ όταν ξυπνάει το βράδυ αλλά ποτέ να μην το θυμάται όταν ξυπνάει το πρωί;... Γαμώτο θα με τρελάνει... πραγματικά θα με τρελάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου