Ακούγοντας το κινητό μου να χτυπάει... άπλωσα το χέρι μου για να το πιάσω και καθώς το σώμα μου πλάγιασε... η Μπέλλα ξεβολεύτηκε από την αγκαλιά μου πέφτοντας πάνω στο στρώμα... Για λίγο ξαφνιάστηκα αλλά καθώς ήμουν περίεργος να δω ποιος με καλεί πρωί, πρωί δεν έδωσα και τόσο σημασία και απατώντας στην κλίση χωρίς να κοιτάξω το καντράν έμεινα στο πλάι βάζοντας το κινητό στο αυτί μου.
«Ναι;» ρώτησα με βαθιά φωνή από τον ύπνο, τρίβοντας το πρόσωπο μου σπασμωδικά και η φωνή της Ρόουζ με επανέφερε στην πραγματικότητα.
«Που είσαι ρε άχρηστε;... Δεν πιστεύω να σας πήρε ο ύπνος γιατί θα εξοστρακιστώ τελείως»
«Εεε... σιγά, σιγά... τι έπαθες πρωί, πρωί... πήρε φωτιά ο κώλος σου;» την ρώτησα εριστικά καθώς δεν είχα καμία όρεξη για τις μαλακίες της... Παραδόξως ένιωθα τόσο ξεκούραστος και ευδιάθετος.
«Ρε μαλάκα... σήμερα βρήκατε να κάνετε τρελίτσες μέχρι το πρωί;... Η άλλη τουλάχιστον το ξέρει ή την έπιασες στον ύπνο πάλι;»
«Ρόουζ... κόψε τα κουλά και λέγε τι θες επιτέλους» απαίτησα εκνευρισμένος πια, που μου είχε καταστρέψει όλη την καλή διάθεση που ένιωθα πριν μερικά δευτερόλεπτα και εκείνη ξεφύσησε απηυδισμένα.
«Ξέρεις τι ώρα είναι;»
«Δεν πρόλαβα να κοιτάξω την ώρα... Μπορείς να με διαφωτίσεις;» της γύρισα πίσω την ειρωνεία της και τότε άρχισε να γελάει... «Ρόουζ κόφτο» απαίτησα ξανά και χωρίς να σοβαρεύει συνέχισε.
«Κοντεύει δέκα το πρωί...» είπε με κελαηδιστή φωνή, σχεδόν τραγουδώντας και αυτό με έκανε να ξαφνιαστώ τελείως.
«Τι ώρα είναι;» ρώτησα πιο δυνατά και η Μπέλλα από δίπλα μου άρχισε να αντιδρά από τον τόνο της φωνής μου... Έβρισα από μέσα μου που δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ για να μην την τρομάξω... αλλά η αντίδραση της δεν ήταν η αναμενόμενη και χωρίς πραγματικά να ακούω τι λέει η Ρόουζ γυρίζοντας το σώμα μου προς το μέρος της, την κοίταζα παραξενευμένος καθώς εκείνη άρχισε να ψάχνει... Εμένα;;;
Με μια έκφραση πόνου στο πρόσωπο της... με χέρια και με πόδια, άρχισε να έρπετε προς το μέρος μου ξανά... ενώ η ανάσα της έμοιαζε να δυσκολεύεται και μόλις ένιωσε το κορμί μου... άρχισε να σκαρφαλώνει απάνω μου... τόσο ατσούμπαλα που την έβλεπα την δουλειά... αν δεν έκανα κάτι γρήγορα... σίγουρα θα θρηνούσαμε πάλι θύματα.
Με το χέρι που κράταγα το κινητό ακόμα... έπιασα το πόδι της πριν μου διαλύσει τον μεγάλο... ενώ με το ελεύθερο μου χέρι το τύλιξα γύρω από τον κορμό της... και καθηλώνοντας την απάνω στο στερνό μου... περίμενα λίγο μέχρι εκείνη να σταματήσει να παλεύει και μόλις το έκανε έφερα ξανά το κινητό κοντά στο αυτί μου για να δω τι διάολο θέλει επιτέλους η άλλη, ώστε να μπορέσω να την ξυπνήσω πιο ήρεμα πριν αρχίσει να εξοστρακίζεται τελείως.
«Ρόουζ... λέγε γρήγορα τι θες» απαίτησα και μόλις άκουσε η Μπέλλα την φωνή μου... άφησε ένα ηδονικό αναστεναγμό και με το πόδι της που ήταν ήδη πάνω στον μεγάλο, άρχισε να παίρνει φωτιά. Έπνιξα με νύχια και με δόντια το βογκητό μου πριν η άλλη πάρει πρέφα τι γίνεται και αρχίσει πάλι το δούλεμα.
«Σε μια ώρα έχουμε ραντεβού με την γιατρό το ξέχασες;» ρώτησε η Ρόουζ και την στιγμή που πήγα να απαντήσω, το πόδι της Μπέλλας τρίφτηκε τόσο απότομα πάνω στον πούτσο μου που δεν κατάφερα να χαλιναγωγήσω την επόμενη μου αντίδραση.
«Όχι...» αναφώνησα μέσα από το αγκομαχητό μου καθώς η αναπνοή μου άρχισε να επιταχύνεται... «Δεν το ξέχασα...» συνέχισα σαν να μην συμβαίνει τίποτα άλλα η άλλη ήδη είχε πιάσει το σκηνικό και τώρα άρχιζε το δούλεμα για να με εκνευρίσει περισσότερο.
«Πες το μας και αυτό... ο μεγάλος και πρωινός;... Τι άλλο θα δω πια!» πέταξε αμέσως και δεν άντεξα άλλο.
«Σε μισή ώρα να είσαι εδώ να την πάρεις» της έδωσα εντολή και κλείνοντας της το κινητό στην μούρη πέταξα το τηλέφωνο στο πάτωμα και προσπάθησα να σκεφτώ γρήγορα για το πως να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση... Αν την ξυπνήσω τώρα σίγουρα δεν θα έχει καμία σχέση με τα χθεσινοβραδινή μας περιπέτεια... Αν δεν την ξυπνήσω πάλι... δεν είμαι σίγουρος το καταπόσο θα καταφέρω να συγκρατηθώ έτσι όπως τον έχει κάνει... Γαμώτο... γιατί με αυτό το κορίτσι πάντα πρέπει να βρίσκομαι συνεχεία σε ένα δίλλημα;
Το πόδι της πιο απαιτητικό... τρίφτηκε για άλλη μια φορά πάνω στο πούτσο μου και μην αντέχοντας άλλο εξωτερίκευσα όλη μου την αγανάκτηση...
«Έλεος βρε Μπέλλα... θα τον ξεπαστρέψεις» σχεδόν σύριξα και εκείνη τρομάζοντας πετάχτηκε από την αγκαλιά μου και μόλις έκατσε πάνω στο στρώμα άρχισε να κοιτάει γύρω της σοκαρισμένη... «Σς... Σς... Σς...» προσπάθησα να την καθησυχάσω... βάζοντας τα χέρια μου γύρω από το σώμα της καθώς άφηνα ένα απαλό φιλί πάνω στον ώμο της και εκείνη γύρισε την ματιά της ξαφνιασμένη προς το μέρος μου.
«Έντουαρτ;» ρώτησε κοιτώντας με ερευνητικά.
«Ηρέμησε μωρό μου... δεν έγινε τίποτα... Δεν μιλούσα σε σένα» την καθησύχασα και άφησε την ανάσα της να βγει από μέσα της βίαια με ανακούφιση καθώς το κορμάκι της αμέσως άρχισε να χαλαρώνει... και κοιτώντας ξανά γύρω της άρχισε το μυαλό της να στρωφάρει.
«Δεν είσαι νευριασμένος» έκανε την πρώτη της διαπίστωση ενώ γύριζε δειλά προς το μέρος μου για να είμαστε αντικριστά και της χαμογέλασα με το πιο σαγηνευτικό μου χαμόγελο επιβεβαιώνοντας το καθώς κούναγα το κεφάλι μου αρνητικά και αυτό την πονήρεψε περισσότερο... «Γιατί;» δεν μπόρεσε να μην ρωτήσει με την περιέργεια της έκδηλη σε όλα της τα χαρακτηριστικά και δάγκωσα τα χείλια μου κοιτώντας πεινασμένα το απίστευτο κορμάκι της που ήταν ημίγυμνο μπροστά μου.
«Γιατί είχες δίκιο τελικά...» της είπα καθώς άφηνα τα ακροδάχτυλα μου να ακουμπήσουν πάνω στο μεταξένιο της δέρμα... κάνοντας μια πορεία από τον λαιμό της μέχρι την πεταχτή ρογίτσα της που είχε σκληρύνει από την απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας... Εκείνη δεν φαινόταν να είχε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ήταν γυμνή και ήθελα τόσο να δω τις αντιδράσεις της μόλις θα το καταλάβαινε.
«Είχα δίκιο για πιο πράγμα;» ρώτησε ενώ τελείως υποσυνείδητα, ακολουθούσε την φορά του χεριού μου και μόλις της τσίμπησα παιχνιδιάρικα την ρογίτσα της με τα δάχτυλά μου, τινάχτηκε και με κοίταξε με έκπληξη ξεχνώντας τελείως τι με είχε ρωτήσει μόλις... «Γιατί είμαι γυμνή;» ρώτησε σοκαρισμένη και δαγκώθηκα για να μην γελάσω δυνατά ενώ πριν αρχίσει από ντροπή να απομακρύνεται και πάλι από κοντά μου, όπως κάνει πάντα όταν βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση... έφερα το σώμα μου πιο κοντά της και άρχισε να την φιλάω στον λαιμό της καθώς συνέχιζα με πιο παθιασμένη φωνή όπως ήξερα ότι την ξετρελαίνει.
«Δεν είσαι τελείως γυμνή... αλλά αν θες μπορώ το κανονίσω να γίνει και αυτό» της είπα τελείως δελεαστικά καθώς τα χέρια μου αυτόματα προσπαθούσαν να πάρουν όσα περισσότερα μπορούσαν προκαλώντας την και η αντίδραση της ήταν η αναμενόμενη.
«Είμαι σίγουρη ότι μπορείς...» είπε αμυντικά ενώ με την ματιά της έψαχνε γύρω της... «Αλλά αυτό δεν μου απαντά στο αρχικό μου ερώτημα» συνέχισε ενώ ξεφεύγοντας από τα δεσμά μου, έγειρε το κορμάκι της μπροστά και πιάνοντας το νυχτικό της από το πάτωμα προσπάθησε να το φέρει κοντά της για να το φορέσει... Όχι, όχι... όχι τώρα... γκρίνιαξα μέσα μου και τραβώντας την άκρη, κοιτώντας την πονηρά... το πήρα ξανά από τα χέρια της... «Έντουαρτττττ...» γκρίνιαξε και πέφτοντας απάνω μου προσπάθησε πάλι να το πάρει πίσω... «Δωστο μου» απαίτησε αλλά εγώ κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά ενώ χαμογέλαγα σατανικά... «Έλα ρε Έντουαρτ... δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες... το ξέρεις ότι δεν νιώθω άνετα να στέκομαι μπροστά σου έτσι» παραπονέθηκε και ακινητοποιώντας την με το χέρι μου κολλώντας την απάνω στο στερνό μου το πέταξα στην άλλη μεριά του δωματίου για να μην προσπαθήσει να το πιάσει.
«Ξέρεις... δεν μπορώ να πω ότι δεν με εξιτάρει αυτή η ντροπαλότητα σου... αλλά ώρες, ώρες πραγματικά δεν μπορώ να σε καταλάβω... Δεν είναι η πρώτη φορά που σε βλέπω γυμνή... για να είμαι ειλικρινής... δεν θα έλεγα όχι να σε έβλεπα όλη μέρα όπως είσαι αυτήν την στιγμή... Γιατί ακόμα με ντρέπεσαι;» δεν άντεξα και εξέφρασα την απορία μου.
«Γιατί δεν είναι το ίδιο...» αμύνθηκε ενώ τράβαγε το σεντόνι για να καλύψει το κορμί της καθώς κοκκίνιζε περισσότερο και αυτό με έκανε να εκραγώ περισσότερο.
Πραγματικά δεν μπορούσα να αποφασίσω τι με εξίταρε περισσότερο απάνω της... όταν ήταν το αθώο κοριτσάκι που ντρεπόταν και την σκιά της ή όταν γινόταν η απελευθερωμένη γυναίκα που μεταμορφωνόταν το βράδυ και απαιτούσε ότι της άνηκε;... Σύμφωνα με τον μεγάλο;... ήταν ακριβός το ίδιο.
«Που διαφέρει;» συνέχισα εγώ και εκείνη αναστέναξε κάνοντας μια απελπισμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τα δεσμά μου μάταια.
«Στο ότι αυτή την στιγμή συζητάμε;» ρώτησε χωρίς να είναι σίγουρη και η ίδια.
«Προσπαθούμε πάντως δεν μπορείς να πεις» την πείραξα εγώ και αναστέναξε εξουθενωμένα.
«Τι άλλαξε;» απαίτησε να μάθεις τελικά και τα παράτησα.
«Εσύ τι πιστεύεις ότι άλλαξε;» την ρώτησα καθώς χωρίς να είμαι ικανός να το χαλιναγωγήσω... απομάκρυνα τα μαλλιά που είχαν πέσει πάνω στο πρόσωπο της, κοιτώντας την με μεγάλη περιέργεια για να δω τα συμπεράσματα της.
«Κοιμήθηκες...» ήταν δήλωση όχι ερώτηση και της το επιβεβαίωσα ανασηκώνοντας τους ώμους μου... «Τι έκανα πάλι;...» ρώτησε απηυδισμένα και άρχισα να γελάω ενώ τρανταζόμουν ολόκληρος και αυτό την έκανε πιο νευρική... «Θα σταματήσει να με κοροϊδεύεις και να πεις μια φορά τα πράγματα με το όνομα τους;» αναφώνησε ενώ με σκούντηξε στον ώμο χωρίς να αντέχει να περιμένει άλλο να σταματήσω και μαλακώνοντας λίγο πήρα μια βαθιά ανάσα και την άφησα ήρεμα να βγει από μέσα μου... αναποφάσιστος για το τι θα έπρεπε τώρα να πω.
«Ας πούμε ότι δεν με άφησε με την ψωλή στο χέρι» απάντησα διπλωματικά για να δω τις αντιδράσεις της και εκείνη το σκέφτηκε για λίγο.
«Δηλαδή... προχωρήσαμε και σε τίποτα άλλο;» ρώτησε τελικά και κοίταξα προς το εσώρουχο της και μόλις ακολούθησε την ματιά μου το κατάλαβε και η ίδια ενώ ταυτόχρονα, τραβώντας το σεντόνι πιο κοντά της, προσπάθησε να το καλύψει και αυτό από την αδιάκριτη ματιά μου... «Όχι τόσο πολύ... αλλά...» συνέχισε η ίδια αλλά δεν μπορούσε να εκφράσει περισσότερα από αυτό που είχε η ίδια διαπιστώσει... και δαγκώνοντας τα χείλια της απέφυγε την ματιά μου και αυτό με έκανε έξωφρενον δεν μπορούσα να μην ξέρω τι σκέφτεται... ίδιος γι αυτό.
«Πες μου τι σκέφτεσαι;» απαίτησα και μόλις η ματιά της συνάντησε την δική μου, ένιωσα ότι ήταν διστακτική.
«Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι να σκεφτώ... Δηλαδή θέλω να πω...» είπε ενώ κοκκίνιζε πάλι καθώς απέφευγε την ματιά μου και άφησα την ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου.
«Μπέλλα... τι ακριβός περιμένεις από μένα;» ρώτησα χωρίς να αντέχω άλλο όλο αυτό το κρυφτούλι και εκείνη ξεφυσώντας κοίταξε για λίγο μακριά μαζεύοντας τις σκέψεις της πριν απαντήσει.
«Δεν είναι ότι περιμένω κάτι από σένα...» ξεκίνησε ντροπαλά καθώς γύριζε την ματιά της προς το μέρος μου... «Αν θυμόμουν... αν μπορούσα να το ελέγξω...» δυσκολευόταν να πει τι ακριβός είχε μέσα στην σκέψη της και την κοίταξα πιο ήρεμα για να της δώσω το θάρρος να το κάνει αλλά και πάλι για εκείνην ήταν τόσο δύσκολο που την έκανε να θέλει και πάλι να κρυφτεί σε καμία γωνιά για να μην την κοιτάω... «Δεν μου αρέσει να ξέρω ότι οι πράξεις μου σε βασανίζουν» είπε τελικά καθώς έκρυβε το πρόσωπο της μέσα στο χέρι της με μια εξουθενωμένη ανάσα και αυθόρμητα γέλασα και την έκανα να με κοιτάξει ξανά.
«Μπέλλα σου μοιάζω να υποφέρω αυτήν την στιγμή;» την ρώτησα κοιτώντας την καλά, καλά και εκείνη αμέσως κούνησε το κεφάλι της αρνητικά κοιτώντας με, με ένα παραπονεμένο ύφος.
«Αυτήν την στιγμή όχι, αλλά της προηγούμενες μέρες... Δεν ξέρω όλο αυτό με κάνει να νιώθω τόσο περίεργα» απολογήθηκε και για λίγο άρχισε να με κάνει να αναστατώνομαι... και μόνο στην ιδέα ότι θα μου το στερούσε με τρέλαινε.
«Νιώθεις ότι κάνω κάτι που δεν θες;» ρώτησα κρύβοντας επιμελώς την αγωνία στην φωνή μου για να μην προδοθώ.
«Όχι είμαι σίγουρη ότι δεν κάνεις κάτι που δεν θέλω εγώ... άλλωστε αν το έκανες, κάθε μέρα θα είχαμε πάρτι όπως και σήμερα...» με πείραξε και δεν μπόρεσα να μην γελάσω με αυτό της το σχόλιο... «Αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου φέρνει ανησυχία» είπε ενώ με κοίταξε πάλι απολογητικά, προσπαθώντας να εξωτερικεύσει αυτό που πραγματικά ήθελε να πει αλλά δεν τολμούσε.
«Φοβάσαι...» ήταν δήλωση όχι ερώτηση... και εκείνη αναστενάζοντας κατεύνασε σαν απάντηση... «Γιατί δεν λες ανοιχτά αυτό που πραγματικά θες να μου πεις... Τι σε φοβίζει;» την ρώτησα καθώς της έτριβα το μπράτσο της για να της δώσω κουράγιο και ξεφυσώντας κοίταξε για λίγο γύρω της με την ματιά της για να πιαστεί από κάπου ώστε να βρει το κουράγιο να το κάνει.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως να το πω αυτό...» είπε ενώ το υπέροχο ροδαλό της χρώμα επανερχόταν στα μαγουλάκια της και δεν είχα ιδέα πως μπορούσα να συγκρατηθώ ώστε να μην τα φιλήσω... «Οκ...» είπε τελικά και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα γύρισε πιο αποφασιστικά προς το μέρος μου... μιλώντας με περισσότερο θάρρος... «Αφού δεν μπορώ να ελέγξω ότι κάνω... και αφού είναι καθαρά δική μου ευθύνη αυτό...» πήγα να την διακόψω αλλά δεν με άφησε... «Αφού είναι δική μου ευθύνη όλο αυτό...» επανέλαβε πιο επιτακτικά... «Θα κάνουμε μια συμφωνία...» δήλωσε και κατένευσα χωρίς να συμπληρώσω κάτι πάνω σε αυτό για να μην της κόψω την φόρα παρόλο που η καρδιά μου είχε φτάσει στα πόδια μου από τον φόβο μην πει κάτι που δεν θα μου άρεσε καθόλου... «Από μένα έχεις το ελεύθερο να κάνεις ότι καταλαβαίνεις... αλλά...» τόνισε αυστηρά και την κοίταξα σμίγοντας τα φρύδια μου με απορία... «Αλλά οι όροι που έχω θέσει, θέλω να είμαι σίγουρη ότι θα ισχύουν ακόμα και τότε... Μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα;» ρώτησε με αγωνία και ένα γελάκι ικανοποίησης μου ξέφυγε και εκείνη με κοίταξε πιο προβληματισμένη.
«Ακόμα και αν το ζητήσεις η ίδια;» δεν άντεξα και την ρώτησα και αυτό την προβλημάτισε και την ίδια.
«Θα μπορούσα να είμαι ικανή να ζητήσω κάτι τέτοιο;» ρώτησε περισσότερο τον εαυτό της και χωρίς να απαντώ περίμενα την πραγματική της απάντηση... «Το μόνο που θέλω είναι να είμαι σίγουρη ότι ισχύουν οι ίδιοι κανόνες» είπε τελικά και με κοίταξε πιο αποφασιστικά και κατένευσα.
«Από μένα θα ισχύουν... από σένα όμως;» την ρώτησα ξανά.
«Είμαι σίγουρη ότι θα ισχύουν και από μένα» είπε πιο σίγουρη και θέλοντας να επισφραγίσω τον λόγο της, θα δεχόμουν οτιδήποτε αυτήν την στιγμή, οπότε τι είχα να χάσω.
«Τότε και από μένα έχεις τον λόγο μου» της απάντησα σοβαρός και αναστέναξε με ανακούφιση... «Αυτό ήταν όλο;» την ρώτησα και το σκέφτηκε για λίγο.
«Αφού δεν μπορώ να το ελέγξω...» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της... «Τότε υποθέτω πως ναι» είπε τελικά και ζαρώνοντας τα φρύδια μου την κοίταξα υποψιασμένος.
«Τι είναι αυτό που σε έχει πειράξει περισσότερο;»
«Βασικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνω αυτό... και φυσικά το ότι περισσότερο επηρεάζει εσένα» είπε αυτόματα και αναστέναξα χωρίς να είμαι ικανός να κάνω μια λογική σκέψη γι αυτό... Ενώ θα μπορούσε να την είχαν πειράξει ένα σορό άλλα πράγματα εκείνην την πείραζε αυτό;
«Δεν νομίζω ότι μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό... Πραγματικά και εγώ ο ίδιος, ακόμα παλεύω να καταλάβω πως λειτουργεί το υποσυνείδητο σου και δεν έχω βγάλει ακόμα άκρη... Αλλά όσο αφορά εμένα... αν δεν με αφήσεις πάλι με την ψωλή στο χέρι...»
«Αυτό πάλι δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα... Δηλαδή πως ακριβός το κάνω αυτό;» ρώτησε διακόπτοντας με και την κοίταξα προειδοποιητικά.
«Ξέρεις... είναι τρομερά κακή συνήθεια να κόβεις την φράση του άλλου στην μέση...» την επέπληξα και δαγκώνοντας τα χειλάκια της κοκκινίζοντας, χαμήλωσε το κεφάλι της πετώντας ένα συγνώμη μουρμουρίζοντας και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα βάζοντας τον δείκτη μου κάτω από το σαγόνι της, της ανασήκωσα το κεφάλι για να με κοιτάξει ξανά... «Θες όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες;» την πείραξα για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα και τα μάγουλα της αν είναι δυνατών έγιναν πιο κόκκινα από ποτέ αλλά εκείνη δεν έλεγε τίποτα... «Οκ θα το πω απλά... Όταν παίρνεις αυτό που θες γυρίζεις πλευρό και κοιμάσαι λες και είσαι μόνη σου στο κρεβάτι... και αυτό μπορώ να πω ότι με εξοργίζει εκείνη την στιγμή γιατί είναι σαν να με κοροϊδεύεις κατάμουτρα... αλλά φυσικά δεν είμαι χαζός... ξέρω ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο... απλά σου λέω πως φαίνεται εκείνην την στιγμή σε μένα... Από την άλλη για το καλό και τον δύο μας... προσπάθησα στην αρχή να την παίξω μπας και ηρεμήσουν τα νεύρα μου αλλά τελικά αποδείχτηκε μια μάταια προσπάθεια... με σένα δίπλα απλά ήταν αδύνατον...» γέλασα στην θύμηση εκείνης της πρώτης μέρας και η περιέργεια της Μπέλλας έγινε πιο έκδηλη στα χαρακτηριστικά της... «Πως να το πω απλά για να μην το πάρεις στραβά;...» αναρωτήθηκα και άφησα την ανάσα μου βαριά αλλά χωρίς να είμαι ικανός να το ελέγξω άρχισα πάλι να χαχανίζω και η Μπέλλα με κοίταξε πιο έντονα... «Αν δεν ήταν το χέρι μου ήδη πάνω στον μεγάλο, τώρα θα είχε μείνει το απομεινάρι του» είπα τελικά και άνοιξε τα μάτια της διάπλατα από το σοκ.
«Σε χτύπησα;» ρώτησε ξέπνοη.
«Όχι εσκεμμένα... αλλά ναι... και γενικά το κάνεις μόνιμος μόλις καταλάβεις ότι είναι καυλωμένος... λες και τον μυρίζεσαι... Μέχρι που έχω σκεφτεί να σε ρωτήσω μήπως έχεις μαντικές ικανότητες» την πείραξα και δεν είχε ιδέα τι να πει... «Έλα εδώ βρε χαζούλα...» της είπα μόλις κατάλαβα ότι κατάπιε την γλώσσα της από την ντροπή της και την έκλεισα στην αγκαλιά μου όπως την κρατούσα το βράδυ με το κεφάλι της να ακουμπάει πάνω στο στερνό μου και εκείνη το δέχτηκε με ανακούφιση... «Πες μου ειλικρινά... έτσι όπως είσαι αυτήν την στιγμή... υποσυνείδητα πια κίνηση σου έρχεται να κάνεις;» την ρώτησα και γέρνοντας το κεφάλι της προς τα πίσω με κοίταξε με απορία αλλά μόλις το σκέφτηκε για λίγο, τότε το κατάλαβε και κατένευσε συνειδητοποιώντας τι ήθελα να της περάσω και εγώ της έκλεισα το μάτι για επιβεβαίωση.
«Γιατί έχω την αίσθηση ότι είσαι για παραπάνω από έναν λόγο σήμερα χαρούμενος;»
«Μμμμμ... το πόσο θαυμάζω αυτό το απίστευτα έξυπνο μυαλούδακι δεν λέγετε... Αλλά επειδή σε ένα τέταρτο θα είναι εδώ η Ρόουζ ίσως θα πρέπει να περιμένεις λίγο για να μάθεις το δεύτερο λόγο» της είπα και σηκώθηκε απάνω σαν ελατήριο.
«Ωχ τι ώρα πήγε;» είπε αυτόματα και πιάνοντας το κινητό μου από το πάτωμα, κοίταξα την ώρα και της απάντησα.
«10:15... τι λες προλαβαίνεις να ετοιμαστείς... ή να πάρω την άλλη πριν έρθει να σε περιμένει... για να μην σκυλιάσει;»
«Όχι θα είμαι έτοιμη» υποσχέθηκε και αμέσως κίνησε προς την τουαλέτα;
«Μπέλλα;» την σταμάτησα και γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου... «Ξέρω ότι δεν το έχουμε συζητήσει... αλλά πως σου φαίνεται το θέμα της αντισύλληψης;»
«Πως να μου φανεί δηλαδή;» ρώτησε πίσω προβληματισμένη.
«Είσαι ανοιχτεί σε αυτό το θέμα ή όχι;» την ρώτησα πίσω και πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Θα το συζητήσω με την γιατρό» υποσχέθηκε και κατένευσα για απάντηση καθώς εκείνη συνέχισε την πορεία της και πριν βγει έφυγα και εγώ για να πάω στο δωμάτιο μου να ετοιμαστώ ώστε να γυρίσω στο σπίτι για να ετοιμάσω την έκπληξη που είχα ούτως ή αλλιώς σκεφτεί να της κάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου