Μπέλα
Κάποια στιγμή ξύπνησα μέσα στην νύχτα και μόλις είδα τον Φλικ φωλιασμένο μέσα στην αγκαλιά μου τον ζούλιξα περισσότερο κοντά μου με ανακούφιση.
«Γεια σου φιλαράκο» του είπα τρυφερά και εκείνος γυρίζοντας την μουσούδα του προς το μέρος μου, γρύλισε παραπονιάρικα... «Καλά είμαι μωράκι μου... Σίγουρα θα χρειαστεί λίγο να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, αλλά είμαι καλά» του είπα και εκείνος ξεφύσησε... Δεν τον ξεγέλασα καθόλου.
Δίνοντας του ένα φιλί πάνω στην κορυφή του κεφαλιού του, σηκώθηκα και έκατσα στην άκρη του κρεβατιού με το βλέμμα μου να κοιτάει το κενό... Όλα όσα συνέβησαν κατέκλυσαν τον νου μου, κάνοντας με να ανατριχιάσω ολόκληρη και μην θέλοντας άλλο να τα θυμάμαι... σηκώθηκα αποφασιστικά και άρχισα να βγαίνω από το δωμάτιο αλλά δεν ήξερα που ήθελα πραγματικά να πάω... Αποφάσισα τελικά να κατέβω προς την κουζίνα και μόλις είδα τον φως αναμμένο σταμάτησα.
«Φλικ μείνε εδώ, δεν θέλω να ταράξουμε περισσότερο την Ρόουζ αν είναι μέσα... Εντάξει;» εκείνος διαφώνησε κάθετα αλλά κοιτώντας τον πιο επίμονα τελικά ξεφυσώντας έγινε ένα με το πάτωμα και υπάκουσε.
Μπαίνοντας στην κουζίνα η Ρόουζ έπινε νερό μπροστά από τον νεροχύτη και μόλις αντιλήφτηκε την παρουσία μου γύρισε προς την μεριά μου.
«Συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω» απολογήθηκα και αδειάζοντας το υπόλοιπο νερό μέσα στον νεροχύτη άκουσα το σιγανό της γέλιο.
«Δεν με τρόμαξες... και εγώ μόλις μπήκα...» είπε και γύρισε προς το μέρος μου ξανά... «Ήθελες κάτι;» ρώτησε και ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα.
«Δεν είχα άλλο ύπνο και σκέφτηκα να κατέβω κάτω» απάντησα απλά και εκείνη με παρότρυνε με το βλέμμα της να κάτσω.
«Δεν πεινάς;» ρώτησε γεμάτη περιέργεια και κούνησα το κεφάλι μου μόλις έκατσα στην καρέκλα.
«Το στομάχι μου είναι κόμπος... Δεν είμαι σίγουρη ότι θα αντέξω να φάω κάτι αυτήν την στιγμή» είπα και εκείνη γεμίζοντας ένα ποτήρι γάλα μου το πρόσφερε και έκατσε δίπλα μου... Πραγματικά με εξέπληξε, δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από εκείνην... Ελπίζω τουλάχιστον να μην έχει πάλι τίποτα περίεργες σκέψεις στο μυαλό της γιατί δεν θα το άντεχα.
«Πως κοιμήθηκες;» ρώτησε με πραγματικό ενδιαφέρον και έμεινα για λίγο να την κοιτώ πριν απαντήσω... Τι στο καλό την έπιασε;;;
«Όταν κοιμάμαι με τον Φλικ, πάντα κοιμάμαι καλά» παραδέχτηκα και εκείνη με κοίταξε προβληματισμένη.
«Πάλι καλά που σκέφτηκε ο άλλος να γυρίσει για να τον φέρει» είπε και αυτό με έβαλε σε σκέψεις.
«Ο Έντουαρτ γύρισε για να φέρει τον Φλικ;» την ρώτησα και ήταν σειρά της να προβληματιστεί.
«Δεν το θυμάσαι;» ρώτησε και γέλασα στιγμιαία καταλαβαίνοντας το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί.
«Συγνώμη αν σε τρόμαξα» απολογήθηκα καθώς κατέβαζα το κεφάλι μου ντροπαλά.
«Αν με τρόμαξες;...» αναφώνησε και με έκανε να την κοιτάξω... «Δεν έχεις ιδέα τι τραβήξαμε να σε συνεφέρουμε... Πραγματικά κάτι παρόμοιο δεν έχω ζήσει ποτέ στην ζωή μου... Μα καλά κοπέλα μου, πόσες ώρες μπορείς πια να κρατήσεις την ανάσα σου;... Για μια στιγμή νόμιζα ότι ήσουν ικανή να αυτοκτονήσεις με αυτόν τον τρόπο... Είχες μελανιάσει ολόκληρη και όσο σου έλεγε ο άλλος να πάρεις ανάσα, τόσο εσύ την κρατούσες περισσότερο... Μα πραγματικά δεν θυμάσαι τίποτα από όλα αυτά;...» με ρώτησε δύσπιστα και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά... «Τι να πω...» συμπλήρωσε εξουθενωμένα και αφήνοντας την ανάσα της τελικά άλλαξε κουβέντα... «Τουλάχιστον είσαι καλύτερα τώρα;» ρώτησε και ανασήκωσα τους ώμους μου.
«Είμαι ζωντανή» απάντησα απλά και με κοίταξε σοκαρισμένη.
«Απίστευτο!» αναφώνησε και την κοίταξα με περιέργεια.
«Τι είναι απίστευτο;» ρώτησα και εκείνη γέρνοντας το κορμί της προς το μέρος μου με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια.
«Δεν του κρατάς κακία» δήλωσε την διαπίστωση της και χαμογέλασα βεβιασμένα.
«Δεν φταίει εκείνος Ρόουζ και το ξέρεις πολύ καλά αυτό... Εγώ τον προκάλεσα»
«Και αυτό φτάνει;» ρώτησε δύσπιστα και κατένευσα απόλυτα ειλικρινής.
«Έλα λίγο στην θέση του Ρόουζ, αν το έκανα σε σένα...»
«Δεν υπήρχε περίπτωση να ζούσες» δήλωσε συμπληρώνοντας την φράση μου και κατένευσα.
«Και όμως ζω» της είπα και αυτό την προβλημάτισε περισσότερο.
«Δεν το λες και χαίρεσαι πάντως» συνέχισε και αναστέναξα.
«Νιώθω παγιδευμένη Ρόουζ και δεν έχω ιδέα τι να κάνω τώρα» της είπα ειλικρινά και είδα μέσα στην ματιά της συμπόνια.
«Και είναι λόγος αυτός να παραιτηθείς από την ζωή;» με ρώτησε και αναστέναξα.
«Όπου και να πάω δημιουργώ συνέχεια προβλήματα... Ότι και να κάνω καταφέρνω το ακριβώς αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα... Δεν μπορώ να στεριώσω πουθενά... Παντού βιώνω την ψευτιά, την κοροϊδία, την αδικία... Οι μόνοι άνθρωποι που θέλησαν να με κάνουν να δω την αλήθεια, έχουν μια ζωή που δεν μπορώ εγώ να εμπλακώ μέσα σε αυτήν... Τι μπορώ να κάνω μόνη μου Ρόουζ;... Eδώ καλά, καλά δεν μπορώ ούτε να κοιμηθώ χωρίς να είναι κάποιος δίπλα μου» είπα με την φωνή μου να σβήνει ενώ χαμήλωνα την ματιά μου προς τα κάτω και εκείνη ξαφνιάζοντας με, μου έπιασε το χέρι για να με παρηγορήσει, κάνοντας με να την κοιτάξω ξανά.
«Η ζωή είναι πολύ πολύτιμη για να την αφήνουμε να μας ξεγλιστρά έτσι απλά... Ο άλλος όσο μαλάκας και να είναι μπορεί να σε προστατέψει... Μπορεί να σου δώσει μια ευκαιρία να πατήσεις στα πόδια σου για να μπορέσεις κάποια στιγμή να ζήσεις την ζωή σου και χωρίς εκείνον... Δωστου μια ευκαιρία» είπε και με άφησε άφωνη.
«Ρόουζ...» ξεκίνησα αλλά εκείνη αμέσως με διέκοψε.
«Ξέρεις πόσο σκίζομαι να φύγεις από την μέση για να τον έχω πάλι πίσω, αλλά δεν σου αξίζει αυτό Μπέλα, μην παραιτήσαι... Δεν τους αξίζει να σου ρουφήξουν την ζωή γιατί είναι μαλάκες και δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν πέρα από το να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και την ματαιοδοξία τους... Αλλά από το να πέσεις στα χέρια του Χάντερ, πίστεψε με είναι καλύτερα να μείνεις μαζί με τον Έντουαρτ...» τόνισε και αναστέναξα... «Δεν γύρισες για εκείνον...» διαπίστωσε και της το επιβεβαίωσα με την κίνηση του κεφαλιού μου... «Τότε γιατί;» ρώτησε και γύρισα την ματιά μου προς τον Φλικ και ακολουθώντας την ματιά μου έμεινε για λίγο σοκαρισμένη.
«Τον αγαπάς...» είπε και της χαμογέλασα καθώς την κοίταξα ξανά... «Μα πως είναι δυνατόν να αγαπάς αυτόν τον σκατόψυχο;» ρώτησε χωρίς να το πιστεύει.
«Μάλλον έχεις γνωρίσει μόνο την κακή του πλευρά» είπα την διαπίστωση μου και γούρλωσε τα μάτια της.
«Ο Φλικ, Μπέλα δεν έχει καλή πλευρά... Κοίτα μην σε πιάσει κακομοίρα μου στον ύπνο γιατί μετά θα βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο» είπε απόλυτα σοβαρά και γέλασα χωρίς να το θέλω.
«Ο Φλικ έχει χρυσή καρδιά Ρόουζ,απλά είναι σαν τον Έντουαρτ ξέρει πολύ καλά να το κρύβει»
«Το ίδιο πιστεύεις και για εκείνον;» ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.
«Δεν ξέρω τι να πιστέψω πια για εκείνον... Την μια είναι έτσι την άλλη αλλιώς, δεν τον πιάνεις πουθενά» είπα ειλικρινά και πήρε μια ανακουφιστική ανάσα.
«Μην κάνεις το λάθος Μπέλα και κολλήσεις μαζί του... Ο Έντουαρτ δεν πρόκειται ποτέ να σου ανταποδώσει τίποτα περισσότερο από άχρηστα υλικά αγαθά, που όταν θα έρθει η ώρα να φύγεις πίστεψε με θα θες να του τα πετάξεις στο κεφάλι από την αγανάκτηση που θα νιώθεις μέσα σου» δήλωσε και την κοίταξα για μια στιγμή.
«Εσύ τότε γιατί είσαι κολλημένη μαζί του;» ρώτησα με περιέργεια και γέλασε με ένα πονηρό χαμόγελο καθώς καθόταν στην καρέκλα της πιο καλά.
«Δεν θέλει πολύ μυαλό για να το καταλάβεις...» είπε κλείνοντας το μάτι της... «Είναι ο μοναδικός άντρας που έχω πάει ποτέ μου και που δεν χάνω ευκαιρία να πάω ξανά και ξανά... Είναι μοναδικός στο είδος του δεν λέω, αλλά ειλικρινά είναι μόνο αυτό... Μην παρασυρθείς»
«Γιατί είσαστε όλοι σας πεπεισμένοι ότι θα το κάνω;» δεν άντεξα και την ρώτησα.
«Τι είναι αυτό που σε κάνει να μην τον έχεις μισήσει ως τώρα;» με ρώτησε πίσω και το σκέφτηκα για λίγο.
«Πιστεύεις ότι έχω αισθήματα, αλλά σε διαβεβαιώνω ότι δεν έχω Ρόουζ» της είπα κατηγορηματικά και εκείνη πήρε μια απελπισμένη ανάσα.
«Τότε τι Μπέλα;... Πριν λίγες ώρες, ήθελε μόνο μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω για να σου αφαιρέσει την ζωή και αντί να είσαι θυμωμένη μαζί του, είσαι θυμωμένη με τον ίδιο σου τον εαυτό που του το έκανες αυτό... Τι άλλο μπορεί να είναι;» ρώτησε ξανά και την κοίταξα σοβαρά στα μάτια.
«Ο Έντουαρτ Ρόουζ είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει, εκτός της γιαγιάς μου και του Τεό, στην ζωή μου που πιστεύουν τόσο πολύ σε μένα... Που με κάνουν να νιώθω ότι κάτι κάνω σωστά, ότι μπορώ να ταιριάξω κάπου ότι δεν είμαι κανένας εξωγήινος που έχω κατέβει από άλλον πλανήτη... Δεν ζήτησε ποτέ να γίνω κάτι που δεν είμαι, δεν απαίτησε να αλλάξω τίποτα από τα πιστεύω μου, έχει κατανόηση...» με κοίταξε δύσπιστα και συνέχισα με περισσότερο πείσμα... «Και όμως με κατανοεί Ρόουζ όσο απίστευτο και να σου φαίνεται αυτό... πολλές φορές... μην πω όλες... δεν σέβεται τα συναισθήματα μου...»
«Και ούτε πρόκειται να τα σεβαστεί ποτέ» με διέκοψε και πήρα μια ανάσα.
«Αλλά τα κατανοεί Ρόουζ... Δεν με δούλεψε ποτέ... Δεν μου έδωσε ποτέ φρούδες ελπίδες για να πιαστώ από κάπου... Κάθε τρις και λίγο τονίζει ξανά και ξανά... Τρέχα μακριά μου Μπέλα θα πληγωθείς... Γιατί εγώ να μην τον ακούσω;... Δεν είμαι τόσο ηλίθια όσο φαίνομαι Ρόουζ... Μπορεί να μην ξέρω πως να προστατεύω τον εαυτό μου, αλλά όλα αυτά τα χρόνια έχω μάθει καλά πως να προστατεύω την καρδιά μου και από την στιγμή που το ένστικτο μου μου λέει ότι αν τον ερωτευτώ θα είναι η καταστροφή μου, απλά δεν το κάνω... Είτε με πιστεύεις, είτε όχι» της είπα και έμεινε για λίγο να με κοιτά.
«Τότε γιατί είσαι προβληματισμένη;» ρώτησε εύλογα και κοιτώντας το ποτήρι με το γάλα που ήταν μπροστά μου, κρατώντας το για λίγο στα χέρι μου απάντησα με την φωνή μου να πνίγεται μέσα μου.
«Γιατί δεν μπορώ να τα περάσω ξανά όλα αυτά και εκείνος δεν πρόκειται να αλλάξει» της είπα και αυθόρμητα με παρηγόρησε τρίβοντας την πλάτη μου και την κοίταξα για μία στιγμή... Το βλέμμα της απλά μου το επιβεβαίωσε και έκανε την καρδιά μου να γίνει χίλια κομμάτια.
Η κίνηση του Έντουαρτ καθώς έμπαινε μέσα στην κουζίνα μας απέσπασε την προσοχή και ταυτόχρονα γυρίσαμε προς το μέρος του.
«Τι έγινες εσύ;» ρώτησε η Ρόουζ κατευθείαν καθώς καθόταν και πάλι στην καρέκλα της πιο καλά και εκείνος κοιτώντας την με άγριο βλέμμα, έκατσε βαριά στην καρέκλα του.
«Είσαι καλά;» ρώτησα αυθόρμητα καθώς κατάλαβα ότι κάτι κακό είχε συμβεί και καθώς με κοίταξε χωρίς να αλλάζει ύφος, κατάλαβα ότι ήταν η ώρα να την κάνω πριν προκαλέσω το μένος του πρόωρα για άλλη μια φορά... «Μάλλον θα έχετε να πείτε τα δικά σας» σχολίασα καθώς σηκωνόμουν και παίρνοντας το ποτήρι με το γάλα έφυγα χωρίς να τους κοιτάξω ξανά.
Έντουαρτ
«Πήρες τις απαντήσεις σου;» την ρώτησα πικρόχολα την στιγμή που άκουσα την πόρτα του δωματίου της Μπέλας να κλείνει και εκείνη ζάρωσε τα φρύδια της κατηγορηματικά.
«Το ήξερες ότι δεν θα θυμόταν τίποτα από όλα αυτά...» με κατηγόρησε και ανασήκωσα τους ώμους αδιάφορα επιβεβαιώνοντας της το... «Και επειδή το ξέρεις το εκμεταλλεύεσαι...» συνέχισε χωρίς να αλλάζει ύφος.
«Πως κάνεις έτσι Ρόουζ... Της δίνω λίγο χαρά στον ύπνο της για να το ξεπερνά, δεν την γαμάω κιόλας» της απάντησα σκληρά και βγήκε από τα ρούχα της.
«Αυτό σου έλειπε... Μα καλά... πόσο διεστραμμένος είσαι πια;... Βλέπεις ότι το κοριτσάκι έχει πρόβλημα και αντί να την βοηθήσεις ή να την αφήσεις στην ησυχία της, την εκμεταλλεύεσαι και από πάνω;... Ποιος διάολο νομίζεις πια ότι είσαι;» συνέχισε με περισσότερο πείσμα και την κοίταξα αδιάφορα... «Εύχομαι κακομοίρη μου να σου τα ξεπληρώσει όλα, να σε κάνει να υποφέρεις όπως υποφέραμε όλες μας και μην μου πεις ότι δεν το έχει κάνει ήδη γιατί δεν θα σε πιστέψω... Το είδα εγώ το υφάκι σου όταν προτίμησε τον Φλικ από σένα και δεν με ξεγελάς... Σε πονάει που θέλει εκείνον και όχι εσένα» μου γύρισε πίσω και γέλασα κοροϊδευτικά με τα λόγια της αυτά... «Ναι καλά γέλα... Νομίζεις ότι μπορείς να με κοροϊδέψεις με όλα αυτά;... Μην ξεχνάς ότι σε είδα πως την φίλησες Έντουαρτ... Έχεις αισθήματα για εκείνην, απλά είσαι πολύ εγωιστής να το παραδεχτείς ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό»
«Ρόουζ αρκετά... Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο... Για πόσο ηλίθιο με περνάς;... Έχω δώσει όλη μου την ζωή στο να καταφέρω να είμαι αυτό που είμαι τώρα και πιστεύεις ότι μια γυναίκα θα μπορέσει να το αλλάξει αυτό;... Πιστεύεις ότι θα επιτρέψω στον ίδιο μου τον εαυτό να συμβεί κάτι τέτοιο;» την ρώτησα εκνευρισμένος και εκείνη κατένευσε παγωμένα.
«Τώρα είναι που την λυπάμαι περισσότερο...» δήλωσε καθώς με ήξερε αρκετά καλά ώστε να ξέρει τις αντιδράσεις μου... «Ευτυχώς... αν και δεν σου κρύβω ότι δεν το περίμενα... Εκείνη τουλάχιστον είναι λογική και ξέρει τι είναι καλό για εκείνην και τι όχι, προς το παρόν τουλάχιστον... Αλλά αν την δω να αλλάζει γνώμη, αν δω έστω και ένα δείγμα ότι πάει να σε ερωτευτεί σε προειδοποιώ από τώρα ότι θα κάνω τα πάντα για να της αλλάξω γνώμη... Δεν πρόκειται να σε αφήσω να την καταστρέψεις... Έγινα κατανοητή;»
«Μπα, μπα, μπα... Τι έγινε η σκληροτράχηλη Ρόουζ που έτριβε τα χεράκια της πριν λίγο καθώς έβλεπε το νιάνιαρο να βγαίνει από την μέση;... Που πήγαν όλες εκείνες οι μαλακίες που μου αράδιαζες ώστε να με κάνεις να την ξεφορτωθώ για να με διεκδικήσεις πίσω;» την ειρωνεύτηκα και αμέσως το ύφος της σκλήρυνε περισσότερο.
«Καλό κρεβάτι μπορείς να βρεις παντού, αν ξέρεις που να ψάξεις... Ψυχές σαν την δική της όμως σπανίζουν και εγώ δεν πρόκειται να σε αφήσω να την κάνεις σαν τα μούτρα σου» μου πέταξε πίσω και ανασήκωσα το φρύδι μου προκαλώντας την περισσότερο... «Πάντως δεν την είδα και χαρούμενη με όλα αυτά» συμπλήρωσε και γέλασα αυτάρεσκα.
«Περίμενε μέχρι το πρωί και μετά έλα και πες το μου ξανά αυτό» της γύρισα πίσω και καθώς αναστέναξε απηυδισμένα άλλαξε κουβέντα.
«Που ήσουν εσύ τόσες ώρες;» ρώτησε και την κοίταξα με νόημα στα μάτια... «Δεν πιστεύω να έκανες καμία μαλακιά να πας να τον βρεις» αναφώνησε και στριφογύρισα τα μάτια μου.
«Για τόσο ηλίθιο με έχεις;» την ρώτησα και ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα.
«Ειλικρινά;... Ναι» απάντησε ευθέως και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου δύσπιστα.
«Στο σπίτι πήγα για να δω τι ζημιά έχει πάθει» απάντησα τελικά και εκείνη με κοίταξε ανυπόμονα για να συνεχίσω... «Χειρότερα δεν γίνετε... Τουλάχιστον ο άλλος δεν έκανε καμία κίνηση να μπει στο γραφείο μου... Μόνο τα δικά της στοιχεία έψαχνε»
«Είσαι σίγουρος;... Ξέρεις πόσο έξαλλος θα γίνει ο άλλος αν...»
«Χαλάρωσε Ρόουζ, δεν τον συμφέρει να τον προκαλέσει... Δεν θα χαλάσει το όνομα του για μια γκόμενα»
«Σε ένα πράγμα που μοιάζετε εσείς οι δύο είναι ακριβώς αυτό και επειδή το πείσμα σας σπάει κόκαλα δεν είμαι σίγουρη πια... Κοιτάξτε μόνο μην με μπλέξετε και εμένα και κακομοίρη μου μην κάνεις καμία μαλακία να τον σκοτώσεις τώρα, την έκατσες... Ο άλλος δεν αστειεύεται και ξέρεις πολύ καλά ότι δεν πρόκειται ποτέ να τον πείσεις ότι δεν ήταν δικό σου κατόρθωμα αυτό»
«Μπλα... μπλα... μπλα...» είπα βαριεστημένα κουνώντας το χέρι μου με την χαρακτηριστική κίνηση και εκείνη ξεφύσησε... «Κάτι καινούργιο έχεις να μου πεις;» είπα ενώ σχεδόν χασμουρήθηκα και τα παράτησε.
«Τι θα κάνετε τώρα;... Να μείνετε εδώ και να σας έχω να μου χαμουρεύεστε μπροστά στην μούρη μου ξέχνα το» δήλωσε και γέλασα.
«Μην στεναχωριέσαι και δεν το είχα σκοπό... Θα μείνουμε σε ξενοδοχείο μέχρι να επιδιορθώσω τις ζημιές, αλλά χρειάζομαι και ρευστό» της είπα και άνοιξε τα μάτια της διάπλατα.
«Πάλι εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;» με ρώτησε σοκαρισμένη καθώς δεν ήταν συνηθισμένη να δίνει κάτι χωρίς να παίρνει πρώτα και εκείνη... Αυτό είναι πάντα το πρώτο μάθημα που τους δίνω και πως σκατά το καταφέρνουν είναι το μοναδικό μάθημα που ακολουθούν κατά γράμμα.
«Μάζεψα ότι μπόρεσα από όσα μείνανε όρθια από τα πράγματα της Μπέλας... Τα ρούχα έχουν καταστραφεί αλλά παπούτσια, αξεσουάρ και χρυσαφικά είναι ακέραια» της είπα και με κοίταξε για μια στιγμή.
«Θα καταδεχθείς να τα γυρίσεις πίσω;» ρώτησε δύσπιστα.
«Δεν έχω άλλη επιλογή... Σκέφτηκα να πουλήσω το αμάξι της, αλλά μέχρι να δω τι θα κάνω με το δικό μου πρέπει να το έχω καβάτζα»
«Οκ θα δούμε τι θα κάνουμε»
«Και θα χρειαστώ και ρούχα για εκείνην» τόνισα και αναστέναξε.
«Θα τα κρατήσω από την επόμενη αποστολή»
«Είμαι σίγουρος ότι θα με γδάρεις πάλι» της απάντησα πίσω κυνικά και εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα.
«Έτσι πάει αγοράκι μου... Όταν θες χάρες, πρέπει να υποστείς και τις συνέπειες τους... Φυσικά υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο στο να αλλάξεις γνώμη» είπε γεμάτο υπονοούμενα και τα πήρα τελείως.
«Ξέχνα το... δεν σου την χαλαλίζω... Άσε που είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να δεχτεί ποτέ» της γύρισα πίσω με δηλητήριο στην φωνή μου και εκείνη με κοίταξε ανασηκώνοντας το φρύδι της επιδεκτικά.
«Θα το φας το κεφάλι σου, ποια μέρα θα είναι δεν ξέρω... Αλλά εγώ από τώρα ετοιμάζω τα βεγγαλικά» μου είπε χαιρέκακα και εφόσον σηκώθηκε έφυγε από την κουζίνα και με άφησε μόνο.
Αν θα το φάω λέει;... Το ψάρι στα χείλια θα μου ψήσει η άλλη... την βλέπω την δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου