Ξαφνικά μια πόρτα άνοιξε και κάποιος προσπάθησε να με ξεκολλήσει από την αγκαλιά του Τάηλερ και αυτό με έκανε χειρότερα.
«Άφησε με μην με ακουμπάς...» τσίριξα χωρίς να ξέρω ποιος προσπαθούσε να με πάρει από την ασφάλεια της αγκαλιάς του Τάηλερ και η φωνή του Έντουαρντ με έκανε να παγώσω στην θέση μου.
«Μπέλα μου σε παρακαλώ... έλα να σε πάρω μέσα να ηρεμήσεις» είπε όσο πιο απαλά μπορούσε και γυρίζοντας προς το μέρος του τον κοίταξα στα μάτια... Δεν έχω ιδέα τι πρόδιδε το ύφος μου εκείνην την στιγμή αλλά ότι είδε μέσα σε αυτό τον άφησε χωρίς αναπνοή να με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.
«Σε σιχαίνομαι... Είσαι το χειρότερο είδος ανθρώπου που έχω γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου... Δεν θέλω να σε ξαναδώ πότε ξανά στα μάτια μου... Φύγε... φύγε...» ούρλιαζα και τον κοπάναγα με τα πόδια μου ενώ ο Τάηλερ προσπαθούσε να με συγκρατήσει... «Φυγεεεεε... σε μισώ... Σε μισώωωωω... Σε μισώωωωωωωωωωω»
Ούρλιαζα και τότε ο Τάηλερ πήρε τα ηνία στα χέρια του και ανοίγοντας την πόρτα έβαλε το χέρι του κάτω από τις μασχάλες μου και άρχισε να με τραβάει προς τα έξω... Ο Έντουαρντ είχε παγώσει στην θέση του χωρίς να ξέρει πως να αντιδράσει... ενώ εγώ συνέχιζα να τον κοπανάω ουρλιάζοντας χωρίς να σταματώ.
Μόλις το σώμα μου βγήκε από το αυτοκίνητο ο Τάηλερ με πήρε στα χέρια του και άρχισε να τρέχει προς το εσωτερικό του σπιτιού... Εγώ προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να του ξεφύγω αλλά το σφιχτό του κράτημα δεν μου έδινε το δικαίωμα να κουνηθώ σπιθαμή... όμως δεν τα παρατούσα... Εκεί που πάλευα να ξεφύγω ουρλιάζοντας... κάτι υγρό δρόσισε το μπράτσο μου και πριν προλάβω να αντιληφτώ τι συμβαίνει μια βελόνα καρφώθηκε στο μπράτσο μου και εκεί που πάλευα και πάλι να ξεφύγω άκουσα από μακριά μια φωνή να λέει.
«Νευρικός κλονισμός» και μετά όλα μαύρισαν.
Μια μελαγχολική μελωδία από πιάνο ερχόταν από μακριά και αυτόματα τα μάτια μου πετάρισαν και κοίταξα για λίγο γύρω μου παραξενευμένη... Πως βρέθηκα από το νοσοκομείο εδώ;... αναρωτήθηκα ενώ πάλευα σκληρά να θυμηθώ τι είχε συμβεί... Η μελαγχολική μελωδία από το πιάνο μου απέσπασε την προσοχή και απομακρύνοντας τα σκεπάσματα από πάνω μου στις μύτες τον ποδιών βγήκα από το δωμάτιο μου και άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες.
Ο Έντουαρντ ήταν μπροστά από το πιάνο αφοσιωμένος στις νότες μου συνέχιζε να παίζει με μανία χωρίς να έχει καταλάβει ότι τον παρακολουθώ... και μόλις η συνείδηση μου σταδιακά άρχισε να επανέρχεται κοκάλωσα και άρχισαν τα μάτια μου να δακρύζουν.
Τα χέρια του ξαφνικά κοπάνησαν με δύναμη πάνω στα πλήκτρα κάνοντας τα να βγάλουν έναν εκκωφαντικό ήχο και εκείνος βάζοντας το χέρι του πάνω στο πλαίσιο του πιάνουν ακούμπησε το κεφάλι του πάνω στο χέρι του και άρχισε να κλαίει τραντάζοντας όλο του κορμί.
Δεν άντεξα άλλο να τον κοιτώ και τρέχοντας κοντά του έκατσα δίπλα του και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το κορμί του κλαίγοντας μαζί του και εκείνος από το ξάφνιασμα απότομα σταμάτησε και γύρισε προς την μεριά μου.
Το κοίταξα με πληγωμένο ύφος και παίρνοντας μια ανάσα τον ρώτησα όσο πιο καθαρά μπορούσα να μιλήσω μέσα από τα αναφιλητά μου.
«Θα με συγχωρέσεις;» ο Έντουαρντ σοκαρισμένος με το στόμα του να χάσκει διάπλατα ανοιχτό με κοίταγε ασθμαίνοντας.
«Μπέλα» προσπάθησε αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει.
«Ξέρω ότι είμαι άδικη μαζί σου... Ξεπέρασα κάθε προηγούμενο αλλά σου το ορκίζομαι δεν ήξερα τι έκανα... δεν ήξερα τι έλεγα... δεν το εννοούσα σε παρακαλώ συγχώρεσε με...» παρακάλαγα ενώ δεν σταμάταγα στιγμή να κλαίω.
«Γιατί μου το κάνεις αυτό;» με ρώτησε απελπισμένος και έμεινα ξέπνοη να τον κοιτώ... «Μπέλα εγώ είμαι αυτός που πρέπει να σου ζητήσει συγνώμη που πάνω στον πανικό μου δεν σκέφτηκα τι σημαίνουν όλα αυτά για σένα και όχι εσύ... Είχες δίκιο σε ότι είπες» συνέχισε με έναν αναστεναγμό αποφεύγοντας την ματιά μου... «Είμαι το χειρότερο είδος ανθρώπου που υπάρχει...» αναστέναξα και αναγκάζοντας τον να με κοιτάξει άρχισα να κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά προσπαθώντας πολύ σκληρά να βρω την φωνή μου αλλά εκείνη πνιγόταν μέσα στου λυγμούς μου.
«Συγχώρεσε με καρδιά μου αν σε χάσω...» έλεγε ενώ νέα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους πάνω στο πρόσωπο του και τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του άρχισα να τον φιλώ απαιτητικά μην μπορώντας να κάνω τίποτα άλλο για να τον κάνω να το βουλώσει εκείνος το δέχτηκε αμέσως και τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από το σώμα μου παραδόθηκε στο φιλί μας.
«Σ’ αγαπώ Μπέλα... Είσαι όλη μου η ζωή... Όλη μου η ζωή» έλεγε ξανά και ξανά πάνω στα χείλια μου και με φίλαγε απελπισμένα με τέτοιο πάθος που ξέχασα όλα τα άλλα.
«Κάνε με δική σου» παρακάλαγα ελπίζοντας να νιώσει την ανάγκη μου να γίνουμε για άλλη μια φορά ένα και με αυτόν τον τρόπο να σβήσουμε ότι μας στοίχειωνε... και εκεί που δεν το περίμενα έβαλε το ένα του χέρι κάτω από τα γόνατα μου και με μια απαλή κίνηση με έφερε πιο κοντά του και συγκρατώντας με κοντά του με ανέβασε πάνω στην κρεβατοκάμαρα του... χωρίς να αποχωρίζεται τα χείλια μου.
Με άφησε πάνω στο στρώμα απαλά και έμεινε για λίγο να με κοιτά σαν να μην πίστευε ότι είμαι πραγματικά μπροστά του... απομακρύνοντας τα μαλλιά μου από το πρόσωπο μου με την ανάστροφη του χεριού του.
«Σ’ αγαπώ... είσαι όλη μου η ζωή» επανέλαβε με βαθιά φωνή εννοώντας την κάθε λέξη ξεχωριστά και η φωνή μου για άλλη μια φορά έσβησε από τους λυγμούς μου και δεν με άφησε να του το ανταποδώσω.
“Σ’ αγαπώ που να σε πάρει... Σ’ αγαπώ” ούρλιαζα μέσα μου και σφραγίζοντας τα χείλια του με τα δικά μου χείλια προσπάθησα να του το περάσω μέσα από αυτό το φιλί ελπίζοντας να ακούσει την σκέψη μου.
«Ωωω Χριστέ μου... Σ’ αγαπάω τόσο πολύ» φώναξε τα λόγια που φώναζε η ψυχή μου και καλύπτοντας για άλλη μια φορά τα χείλια μου άρχισε να με στέλνει στα ουράνια λατρεύοντας το κορμί μου και την ψυχή μου ολοκληρωτικά.
Τα χέρια του απαλά σαν πούπουλα χάιδευαν κάθε κύτταρο το κορμιού μου και μόλις ένιωσε το τελείωμα της μπλούζας μου πέρασε το χέρι του κάτω από αυτήν και μόλις ένιωσα το καυτό του χέρι να ακουμπά στο δέρμα μου τέντωσα το κορμί μου και η αναπνοή μου κόπηκε στην μέση από την έξαψη, βογκώντας μέσα στο στόμα του και αφήνοντας τα χείλια μου άρχισε να αφήνει διάσπαρτα υγρά φιλιά πάνω στον λαιμό μου τόσο απαλά και τόσο τρυφερά που με έκανε να τρέμω από τα κύματα φωτιάς που έστελνε σε όλο μου το κορμί.
«Έντουαρντ» είπα πνιχτά... αγκομαχώντας και κοιτώντας με βαθιά στα μάτια έβγαλε το χέρι του μέσα από την μπλούζα μου και χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπο μου άρχισε να απομακρύνει τα δάκρυα μου που δεν λέγανε να σταματήσουν με τίποτα.
«Άσε με να λατρέψω το κορμί σου... το έχω τόσο ανάγκη» παρακάλεσε με την βελούδινη φωνή του κοιτώντας με με τόση αγάπη που η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει... Προσπάθησα να μιλήσω αλλά μου ήταν αδύνατον και έτσι αρκέστηκα μόνο να νεύσω θετικά το κεφάλι μου... και εκείνος παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή κάλυψε για άλλη μια φορά τα χείλια μου και με ανασήκωσε απαλά για να με βοηθήσει να απαλλαγώ από ότι χώριζε τα κορμιά μας να γίνουν ένα.
Χωρίς να αποχωρίζεται τα χείλια μου έσυρε τα ακροδάχτυλα του πάνω στην επιδερμίδα μου κάνοντας με να ανατριχιάσω ολόκληρη και μόλις έφτασε λίγο πριν τα χέρια μου τα σήκωσα ψηλά για να τον βοηθήσω να την βγάλει... Αποχωρίστηκε τα χείλια μου μόνο για μια στιγμή και μόλις η μπλούζα πέρασε από το κεφάλι μου ένωσε ξανά τα χείλια μας και τα χέρια μου αμέσως βρέθηκαν πάνω στα κουμπιά του πουκαμίσου του και μιμούμενη τις κινήσεις του... τα ξεκούμπωνα ένα ένα... αργά ακουμπώντας την επιδερμίδα του με τα ακροδάχτυλα μου αλλά όταν ακούμπησαν την ζώνη του παντελονιού του δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα περισσότερο και αποχωρίζοντας τα χείλια του έμεινα για μια στιγμή να τον κοιτώ βαθιά μέσα στα μάτια του.
Δεν κουνήθηκε... δεν είπε λέξη... με άφησε να κάνω αυτό που είχα εγώ ανάγκη και απλώνοντας το χέρι μου όπως και στο δωμάτιο του στο Λας Βέγκας έτσι και τώρα άρχισα να λατρεύω και να χαϊδεύω απαλά όλες τις γωνίες του προσώπου του... Έκλεισε τα μάτια και με άφησε να συνεχίσω... Το σώμα του έτρεμε από την προσμονή και την ανάγκη του να με νιώσει... αλλά ήθελε αυτή η στιγμή να είναι δική μου και έτσι με άφησε να κάνω αυτό που εγώ ήθελα χωρίς να με σταματάει.
Η ανάσα του κοφτή έβγαινε με δυσκολία από μέσα του... και τα χέρια μου χωρίς να σταματούν διέγραφαν πάνω στα υπέροχα χαρακτηριστικά του όλες τις λέξεις που ούρλιαζε η ψυχή μου και λαχταρούσε να του εκφράσει αλλά δεν μπορούσε να πει δυνατά... Αφήνοντας σταθερό το χέρι μου πάνω στο μάγουλο του πέρασα τον αντίχειρα μου πάνω στο περίγραμμα των χειλιών του και ανοίγοντας τα χείλια του ανεπαίσθητα η ανάσα του καυτή έκαψε τα ακροδάχτυλα μου και με έκανε να ξεπεράσω τα όρια μου.
Τον πλησίασα και άφησα τα χείλια μου απαλά να χαϊδέψουν κάθε σπιθαμή αυτού του υπέροχου προσώπου... και μόλις ένιωσε τα χείλια μου για άλλη μια φορά να ακουμπούν απαλά πάνω στα δικά του αναστέναξε και βάθυνε το φιλί μας δείχνοντας μου όλη την ανάγκη που είχε να νιώσει λίγη από την αγάπη που έκρυβα τόσο βαθιά η ψυχή μου.
Δεν του το αρνήθηκα... και μέσα από το φιλί μου προσπάθησα για άλλη μια φορά να του δώσω όλο μου το είναι... να του δώσω όλη μου την ψυχή... να του δείξω με χίλιους τρόπους πόσο εγώ τον αγαπώ... αλλά για άλλη μια φορά τα χείλια μου σιωπούσαν... και δεν εξέφραζαν αυτές τις μοναδικές λέξεις που τόσο λαχταρούσα να του πω και αυτό με έκανε να θέλω να ουρλιάξω.
“Σ’ αγαπώ”... φώναζε η ψυχή μου αλλά όσο και να το προσπαθούσα καμία λέξη δεν έβγαινε από τα χείλια μου και αυτό με πείσμωνε περισσότερο... με έκανε να θέλω να του περάσω μέσα από την σκέψη μου... να τον κάνει να δει... να νιώσει... να καταλάβει... ότι είμαι όλη δική του.
Ξεκουμπώνοντας το σουτιέν μου... άφησε τα χείλια μου και συνέχισε μια βασανιστική πορεία πάνω στον λαιμό μου και όπου τα χέρια του ακουμπούσαν πάνω στον ώμο μου απομακρύνοντας τις τιράντες ακολουθούσαν και τα χείλια του... Ήταν σαν να με ακουμπούσε ένα φτερό τόσο απαλό... τόσο τρυφερό που έκανε κάθε κύτταρο του κορμιού μου να ξυπνάει και τυλίγοντας το ένα μου χέρι γύρω από το σώμα του και το άλλο μου μέσα στις τούφες των μαλλιών του... έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι για να του δώσω καλύτερη πρόσβαση και τεντώνοντας το σώμα μου το κόλλησα απόλυτα απάνω του για να νιώσω την καυτή του σάρκα και ταυτόχρονα βογκήξαμε δυνατά και γέρνοντας το κορμί του με παρέσυρε ώστε να ακουμπήσω πάνω στο στρώμα.
Τα χείλια του δεν σταμάταγαν να με εξερευνούν και απαλλάσσοντας με από το σουτιέν μου... κατηφόρισαν προς το στήθος μου... Ανασήκωσε για λίγο το σώμα του και βάζοντας το ένα του χέρι πάνω στο ένα μου στήθος με κυκλικές κινήσεις το χάιδευε απαλά ενώ η γλώσσα του ύγραινε και σκλήραινε ακόμα περισσότερο τις ήδη ερεθισμένες μου θηλές... Αγκομαχούσα και κρατώντας τον από το κεφάλι τον έφερνα πιο κοντά μου... Είχα ξεπεράσει τα όρια μου προ πολλού αλλά αυτή η μοναδική αίσθηση που μου χάριζαν τα χάδια του με έκαναν να θέλω περισσότερα.
«Έντουαρντ» κλαψούρισα ενώ το σώμα μου άρχισε να τραντάζεται.
«Παραδώσου σε μένα μωρό μου... Θέλω να γίνεις δική μου» παρακάλαγε χωρίς να σταματά να με φιλάει κατηφορίζοντας προς την κοιλιά μου.
“Είμαι δική σου”... ούρλιαζα μέσα μου αλλά οι ηδονικοί μου λυγμοί δεν με άφηναν να το εκφράσω δυνατά.
Τα χείλια του σταμάτησαν πάνω στον αφαλό μου και το χέρι του απαλό σαν πούπουλο χάιδευε κάθε σπιθαμή του μικρού εξογκώματος που είχε σχηματιστεί... και αυτό με έκανε να νιώσω τόσο όμορφα... Το ήθελε αυτό το μικρό μας θαύμα... το λάτρευε πριν καν το γνωρίσει... ήθελε να μας φέρει κοντά και να μας κάνει ένα... να μας κάνει μια γροθιά και οι τρεις μαζί να σπάσουμε όλες τις αλυσίδες που περικλείονται γύρω μας απειλητικά και με κάθε τρόπο θέλουν να πνίξουν αυτήν την μοναδική αγάπη που μοιραζόμαστε... Αλλά δεν θα τους κάνουμε την χάρη... όχι δεν θα το επιτρέψω ποτέ... όσο περνάει από το χέρι μου... ο Έντουαρντ θα είναι για πάντα δικός μου και εγώ θα είμαι για πάντα δική του... και μαζί θα νικήσουμε τα πάντα.
Απαλλάσσοντας με από τα υπόλοιπα ρούχα μου... συνέχισε με τον ίδιο βασανιστικό τρόπο να φιλά... να γεύεται και να λατρεύει κάθε σπιθαμή τον ποδιών μου... και μόλις έφτασε στην φλόγα μου αναστέναξε.
Με το χέρι του απαλά την χάιδεψε με έναν τρόπο που με έκανε να τσιρίξω και κλαψουρίζοντας έτριξα τα δόντια μου κλείνοντας σφιχτά τα μάτια για να συγκρατήσω τον εαυτό μου ώστε να τον αφήσω να κάνει αυτό που ήθελε... αλλά όταν ένιωσα την γλώσσα του να περνά από όλη την επιφάνεια της καυτής μου σάρκας δεν μπόρεσα άλλο να κρατηθώ και αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο να εκφραστεί ξέσπασα απάνω στην γλώσσα του όλο το καταπιεσμένο πάθος που με είχε θολώσει και χωρίς να σταματά... γεύτηκε και ρούφηξε όλους μου τους χυμούς αγκομαχώντας και βογκώντας από ικανοποίηση.
«Έντουαρντ» τσίριξα ανασηκώνοντας το κορμί μου... και με άφησε μόνο για μια στιγμή να χαλαρώσω, μέχρι να βγάλει από πάνω του ότι άλλο ήταν εμπόδιο στο να γίνουμε ένα.
Ξεκινώντας από το πόδι μου και ανεβαίνοντας με γύρισε στο πλάι και χωρίς να σταματάει να με φιλά ξάπλωσε πίσω μου και με συγκράτησε στην αγκαλιά του... Το κεφάλι μου γύρισε αυτόματα προς το μέρος του ψάχνοντας και μόλις ένιωσα τα χείλια του πάνω στα δικά μου... τύλιξα το χέρι μου γύρω από τον λαιμό του και άρχισα λαίμαργα να τον φιλώ χωρίς ανάσα.
Δεν άντεχα άλλο... το ήθελα μέσα μου τώρα... τον είχα τόσο ανάγκη... και σαν να άκουσε τις σκέψεις μου με συγκράτησε από την μέση και με την πιο αργή... την πιο βασανιστική... την πιο αισθησιακή κίνηση ένιωσα το έργο τέχνης του να με γεμίζει... και αφήνοντας τα χείλια του σύριξα σύγκορμη χώνοντας τα νύχια μου μέσα στην σάρκα του και ένιωσα την κορύφωση μου να με ξεπερνά.
Τα καυτά μου υγρά ξεχύθηκαν με ορμή και εκείνος βαρυγκομαχώντας έβαλε το κεφάλι του να ακουμπήσει πάνω στο δικό μου και ασθμαίνοντας ένιωσα να κλαψουρίζει από την ηδονή και την έξαψη που είχε διαπεράσει όλο του το κορμί.
«Μπέλα σε ικετεύω μην κουνηθείς» σύριξε μέσα από τα δόντια του... η ανάγκη του να με νιώσει ήταν τόσο μεγάλη που δεν ήθελε πολύ για να φτάσει στην δική του κορύφωση... αλλά ήθελε να το κρατήσει όσο περισσότερο μπορούσε... και ας ήταν πάνω από τις δυνάμεις του.
Κρατώντας την αναπνοή του προσπάθησε να ελέγξει όλο του το πάθος... και ψάχνοντας τα χείλια μου προσπάθησε να κινηθεί μέσα μου... αλλά είχε ξεπεράσει τα όρια του και σταματώντας βόγκηξε δυνατά τρίζοντας τα δόντια του.
«Ωωω Χριστέ μου είναι τόσο δύσκολο να το κρατήσω» φώναξε με απελπισία και τον καθησύχασα χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπο του.
«Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο καρδιά μου» είπα με βαθιά φωνή ενώ φίλαγα όποιο σημείο ήταν κοντά μου για να τον διεγείρω περισσότερο και αφήνοντας την ανάσα του καυτή να βγει ήρεμα μέσα από το σώμα του... με υπάκουσε και ξεκινώντας με αργές κινήσεις με έκανε δική του.
Η κορύφωση του δεν άργησε να έρθει και μόλις ένιωσα το πάθος του να ξεσπά μέσα στα βάθη της ύπαρξης μου... με έκαψε και με έκανε να φτάσω στον δικό μου οργασμό για άλλη μια φορά.
Ξέπνοοι και με τις καρδιές μας να σφυροκοπούν μέσα στο στήθος μας μείναμε ακίνητοι να απολαύσουμε αυτήν την μοναδική στιγμή ενώ τα χέρια μας με απαλές κινήσεις χαρίζανε απλόχερα απαλά χάδια πάνω στο καυτό και ιδρωμένο μας δέρμα... Ανατρίχιασα ολόκληρη και μόλις το ένιωσε τράβηξε τα σκεπάσματα κοντά μας και τυλίγοντας τα γύρω μας συνέχισε να με χαϊδεύει απαλά ενώ άφηνε διάσπαρτα φιλιά πάνω στον ώμο μου... προσπαθώντας και πάλι να βρει τους φυσιολογικούς του ρυθμούς.
«Σ’ αγαπώ» είπε με πάθος στην φωνή του και κλείνοντας τα μάτια έσφιξα τα χέρια μου πάνω στα δικά του και τον συγκράτησα κοντά μου... ενώ τα δάκρυα μου έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους... Άτιμες ορμόνες... τσίριξα μέσα μου... πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η βρύση.
Χαλαρώνοντας στην αγκαλιά του γύρισα το κορμί μου προς το μέρος του και τυλίγοντας γύρω από το κορμί του τα χέρια μου άφησα το κεφάλι να μου να ακουμπήσει στο γυμνό του στήθος... Αμέσως η μυρωδιά του αρώματος του αναμιγμένος με τον ιδρώτα της ηδονής πλημύρισαν όλες μου της αισθήσεις και με έκαναν να νιώσω ότι ήμουν ακριβώς εκεί που ανήκα... και αναστέναξα βαθιά.
«Πως υπέκυψες τόσο εύκολα;» μουρμούρισα με απορία και ένα σιγανό γελάκι ξέφυγε από τα χείλια του και παραξενευμένη έγειρα το κεφάλι προς τα πίσω για να μπορέσω να τον κοιτάξω.
«Ο Νέλσον μου εξήγησε κάποια πράγματα» δήλωσε διστακτικά και άνοιξα τα μάτια και το στόμα μου διάπλατα από την έκπληξη.
«Δηλαδή έχουμε την άδεια του γιατρού;...» ρώτησα σοκαρισμένη και κατένευσε σοβαρός... «Τώρα την γάμησες» του δήλωσα αυστηρά και ρουθούνισε χαμογελώντας.
«Ήμουν σίγουρος γι’ αυτό» είπε αναστενάζοντας και με το χέρι του με έβαλε απαλά ξανά να ακουμπήσω το κεφάλι μου πάνω στο στερνό του.
«Γιατί νιώθω ότι εσένα δεν σου πολυαρέσει αυτό;»
«Φάνηκε σαν να το έκανα εξαναγκαστικά;» ρώτησε πίσω και γέρνοντας το κεφάλι μου και πάλι προς τα πίσω τον κοίταξα στα μάτια και εκείνος χαϊδεύοντας το πρόσωπο μου αναστέναξε.
«Θεωρείς υπεύθυνο τον εαυτό σου που χάθηκε το μωρό» δήλωσα και χωρίς να απάντηση μου έδωσε ένα παρατεταμένο φιλί πάνω στο μέτωπο μου για να αποφύγει την ματιά μου... ενώ ένιωσα την αναπνοή του να σταματάει.
«Έντουαρντ μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου... δεν μπορούσες να το ξέρεις... εδώ καλά καλά δεν το είχα καταλάβει εγώ... Εξάλλου ο γιατρός στο νοσοκομείο με διαβεβαίωσε ότι και να μην έπεφτα και πάλι θα το χάναμε... Τα υπολείμματα από το σάκο έδειχναν ξεκάθαρα ότι δεν ήταν πιασμένο σε σωστή θέση... και όλα αυτά να μην συνέβαιναν και πάλι δεν πίστευε ότι θα άντεχε να κρατηθεί για πολύ» του είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα τα λόγια που μου είχε πει ο γιατρός για να με καθησυχάσει από τις τύψεις που μου είχαν δημιουργηθεί λόγο του ότι ένιωθα ότι εγώ προκάλεσα τον χαμό του.
«Ότι έγινε έγινε... δεν χρειάζεται να το αναμασάμε» είπε μέσα από τον αναστεναγμό του δηλώνοντας μου ανοιχτά ότι εκείνος ότι και να έλεγα δεν θα μπορούσε ποτέ να απενοχοποιείσει τον εαυτό του γι αυτό.
Τύλιξα το χέρι μου γύρω από τον λαιμό του και ακουμπώντας το σώμα μου απόλυτα απάνω του άφησα το κεφάλι μου να ακουμπήσει πάνω στον ώμο του φιλώντας τον τρυφερά... Δεν τον πίεσα περισσότερο.
«Πες μου πως κατάφερε ο Νέλσον να σε μεταπείσει» παρακάλεσα και σφίγγοντας με απάνω του μου ανταπέδωσε το φιλί και είπε ήρεμα.
«Μου είπε ότι η στέρηση και η καταπίεση φέρνει αντίθετα αποτελέσματα»
«Μόνο αυτό;» ρώτησα δύσπιστα και για λίγο το σκέφτηκε αλλά μετά μου είπε την αλήθεια.
«Μου εξήγησε την κατάσταση σου και μου είπε ότι λόγο τον καταπιεσμένων ορμονών που έχεις από την αποχή όλων αυτών τον χρόνων με συνδυασμό με τις ορμόνες της εγκυμοσύνης σε στρεσάρουν και σε κάνουν να ξεπερνάς τα όρια σου με συνέπια να σου θολώνουν την κρίση... Όσο περισσότερο καταπιέζεσαι τόσο περισσότερο αυτό θα σε κάνει να στρεσάρεσαι και μπορεί να αποβεί μοιραίο για το παιδί... Συγκεκριμένα είπε ότι αν συνεχίσεις να στρεσάρεις τον οργανισμό σου τόσο πολύ... οι συσπάσεις δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνιση τους... και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση καλό» τον κοίταξα για μια στιγμή και έμεινα ξέπνοη να τον κοιτώ.
«Τι εννοείς όταν λες ότι σου εξήγησε την κατάσταση μου;» προσπάθησε να με καθησυχάσει χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπο μου αλλά αυτό με άγχωσε περισσότερο... Καταλαβαίνοντας το αμέσως έσπευσε να το σώσει.
«Με ενημέρωσε για τα χειρουργεία που έχεις κάνει για να αποκαταστήσεις την βλάβη που υπέστη η μήτρα σου όταν έχασες από το πέσιμο το πρώτο σου παιδί... και όλα τα ψυχικά τραύματα που σου δημιουργήθηκαν μετά... από ότι έγινε τέλος πάντων...» είπε τρίζοντας τα δόντια του κοιτώντας για λίγο μακριά.
Η έλλειψη ανταπόκρισης μου τον έκανε να ξανακοιτάξει προς το μέρος μου και όταν είδε το σοκαρισμένο ύφος μου, μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί πάνω στο μέτωπο μου και συνέχισε πιο ήρεμα.
«Μου είπε για την αγοραφοβία σου... και ότι όταν ένιωθες να σε πλησιάζει κάποιος από αντίδραση τον απωθούσες για να αποφύγεις οποιαδήποτε επαφή με το αντίθετο φύλο... Μου εξήγησε ότι ακόμα και η κίνηση σου να κάνεις έστω και αυτήν την σχέση με τον πιλότο ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια εξαναγκασμού του εαυτού σου για να τον πείσεις ότι δεν τελειώνει η ζωή... και ότι τελικά έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα... γιατί όταν ανακάλυψες ότι εκείνος παντρεύτηκε και σε χρησιμοποιούσε με αυτόν τον τρόπο... σε έκανε να σιχαθείς τελείως το αντίθετο φύλο και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σε κάνει να κλειστείς στον εαυτό σου περισσότερο...» πήρε μια βαθιά ανάσα και μου χάιδεψε ήρεμα το μάγουλο... Εγώ δεν μπορούσα να ανταποκριθώ... είχα μείνει σοκαρισμένη να τον κοιτώ ξέπνοα.
«Δεν το πιστεύω ότι σου τα είπε όλα αυτά» είπα με φωνή που ίσα έβγαινε από μέσα μου και πήρε ένα απολογητικό ύφος.
«Μην θυμώνεις αγάπη μου... το έκανε μόνο για να με προετοιμάσει... Ήξερε ότι δεν θα έβρισκες ποτέ το κουράγιο και το θάρρος να μου τα πεις και επειδή έβλεπε ότι η κρίση πανικού δεν θα αργούσε να σε κάνει να χάσεις την λογική σου - συγκεκριμένα του έκανε τρομερή εντύπωση πως δεν σε είχε πιάσει ήδη - και βλέποντας την απελπισία μου... ήθελε να με καθησυχάσει και με διαβεβαιώσει ότι όλα σου τα ξεσπάσματα δεν έχουν καμία σχέση με μένα αλλά με όσα σου έχουν συμβεί στο παρελθόν»
Τα μάτια μου άρχισαν να τρέχουν για άλλη μια φορά και το σαγόνι μου άρχισε να τρέμει... δεν ήξερα τι να πω... Μπορεί όλα αυτά να δικαιολογούν τις πράξεις μου αλλά όσα του είπα... Χριστέ μου όσα είπα... δεν νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να συγχωρέσω τον εαυτό μου για όσα έχει υποφέρει εξαιτίας μου.
«Όσα είπα...» προσπάθησα μέσα από τα αναφιλητά μου και εκείνος έσπευσε να με καθησυχάσει... κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του αλλά εγώ ήθελα να το βγάλω από μέσα μου... «... δεν τα εννοούσα» προσπάθησα ξανά και φιλώντας με τρυφερά στο στόμα με ανάγκασε να σταματήσω.
«Το ξέρω αγάπη μου... δεν χρειάζεται να πεις τίποτα... Το ξέρω καρδιά μου... μην βασανίζεις άδικα την ψυχούλα σου με αυτά... Πάνω στον πανικό σου το μυαλό σου μπέρδεψε τις καταστάσεις και σε έκανε να διχαστείς... δεν μπορούσες να διακρίνεις την αλήθεια... Μπέλα σου το ορκίζομαι ποτέ δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις ότι το ζεις όλο αυτό από την αρχή... ποτέ δεν είχα σκοπό να σε κλείσω σε κανένα χρυσό κλουβί... Πανικοβλήθηκα... ακόμα είμαι πανικοβλημένος αλλά μόνο γιατί εκείνη είναι ελεύθερη... Δεν θέλω να σου συμβεί τίποτα κακό... και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να ξαναβρεθείς στα χέρια της... Χριστέ μου τρελαίνομαι» είπε ανατριχιάζοντας ολόκληρος αποφεύγοντας την ματιά μου και βάζοντας το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο του τον ανάγκασα να με κοιτάξει.
«Το ξέρω» επιβεβαίωσα... και έμεινα να τον κοιτώ με όλη την ειλικρίνεια να αντικατοπτρίζεται στα χαρακτηριστικά μου και παίρνοντας μια ανακουφιστική ανάσα με τράβηξε κοντά του και με έκλεισε μέσα στην ζεστή του αγκαλιά τόσο τρυφερά που έλιωσα.
«Είσαι όλη μου η ζωή... αν μου πάθεις κάτι θα τρελαθώ Μπέλα... σου το ορκίζομαι θα τρελαθώ» έλεγε απελπισμένος και αφήνοντας διάσπαρτα φιλιά πάνω στον ώμο του ενώ τον χάιδευα παρηγορητικά προσπάθησα να τον καθησυχάσω.
«Και εσύ καρδιά μου... και εσύ» του είπα και τα χέρια του σαν ασπίδα σφράγισαν το σώμα μου και για αρκετή ώρα μείναμε στην ίδια θέση να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον χωρίς να αφήσουμε άλλα λόγια να μπουν μέσα σε αυτήν την μοναδική αίσθηση που νιώθουμε μέσα σε αυτήν την αγκαλιά.
