Μια συνομιλία από μακριά άρχισε να με συνεφέρει αλλά όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να αντιδράσω με τίποτα. Πάλευα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά εκείνα παρέμεναν ερμητικά κλειστά.
«Είσαστε ο κύριος Κάλεν;» ρώτησε μια αντρική φωνή και η φωνή του Έντουαρντ ήρθε στα αυτιά μου και με έκανε να πάρω μια ανάσα. Ήμουν ασφαλής, εκείνος ήταν εδώ και το απαλό του άγγιγμα μου έδινε περισσότερη δύναμη για να συνεχίζω να παλεύω να βγω ξανά στην επιφάνεια, αλλά ήταν τόσο δύσκολο.
«Μάλιστα» απάντησε με φωνή που έτρεμε.
«Με ενημέρωσαν ότι η σύζυγός σας έχει ακατάπαυστη αιμορραγία. Μήπως γνωρίζετε για πιθανή εγκυμοσύνη;» ρώτησε ο άγνωστος άντρας τον Έντουαρντ και ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου και να τους καθησυχάσω, αλλά μου ήταν αδύνατον.
«Δεν ξέρω να σας πω... Την Κυριακή που ήταν η τελευταία μέρα που την είδα, της ήρθε περίοδος. Από την άλλη όμως είπε ότι κρατάει μόνο τρεις μέρες... Είναι λογικό να έχει τόσο πολύ αίμα;» ρώταγε με αγωνία και ο γιατρός δεν απάντησε αμέσως.
«Μμμμμ... καλύτερα να κάνουμε έναν υπέρηχο να σιγουρευτούμε» είπε εκείνος και μετά από λίγο συνέχισε σκεπτικός... «Κύριε Κάλεν... μήπως κάνατε θεραπεία για να κάνετε παιδί;» τον ρώτησε και ένιωσα το χέρι του Έντουαρντ να σφίγγει το δικό μου.
«Όχι» είπε αυτόματα.
«Ούτε προσπαθούσατε να κάνετε παιδί;» συνέχισε ο γιατρός και ο Έντουαρντ άρχισε να τα χάνει.
«Τι προσπαθείτε να μου πείτε;» ρώτησε εκνευρισμένος αλλά προσπαθούσε πολύ σκληρά να συγκρατήσει τον εαυτό του για να μην κάνει τα πράγματα χειρότερα.
«Η γυναίκα σας κύριε Κάλεν είναι έγκυος» του απάντησε εκείνος και ούρλιαξα μέσα μου. “Όχιιιιιι... όχιιιιι δεν είναι δυνατόννννν.”
«Και η αιμορραγία;» ρώτησε ξέπνοα.
«Είχε δίδυμη κύηση. Δυστυχώς χάσατε το ένα αλλά το άλλο είναι σε πάρα πολύ καλή θέση αν και βλέπω μια μικρή αποκόλληση... Είναι πάρα πολύ γερό και μεγαλούτσικο μωρό, θα τα καταφέρει μην ανησυχείτε. Μου κάνει εντύπωση όμως... πώς και δεν το είχε καταλάβει η γυναίκα σας... πρέπει να είχε πάνω από δεκαπέντε μέρες καθυστέρηση»
«Δεν μου είπε τίποτα» είπε ξεψυχισμένα.
«Δεν παρατηρήσατε τίποτα συμπτώματα;» ρώτησε ο γιατρός και τότε ο Έντουαρντ του εξήγησε για το ατύχημα που είχαμε με το προφυλακτικό και όλα τα συμπτώματα που είχα από πριν φύγουμε από τις Μαλβίδες και στην διάρκεια της πτήσης μας.
«Μμμμμ... σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να κανονίσετε για μια γερή μέθοδο αντισύλληψης μετά τη γέννα... γιατί την βλέπω την σύζυγο σας να καταντάει κουνέλα στο τέλος» τον πείραξε ο γιατρός και ο Έντουαρντ άρχισε να χαλαρώνει.
«Δηλαδή θα πάνε όλα καλά;» ρώτησε λίγο πιο χαλαρά αλλά η αγωνία του δεν είχε περάσει ακόμα.
«Θα πάνε όλα καλά....» τον διαβεβαίωσε και ο Έντουαρντ πήρε μια ανακουφιστική ανάσα. «Το αίμα είναι από το μωρό που χάθηκε. Σε δύο μέρες το πολύ θα σταματήσει μόνο του. Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι δεν επηρεάζει το γερό μωρό. Δίδυμη κύηση με ένα μόνο ατύχημα...» συνέχισε γελώντας ο γιατρός... «δεν φαντάζεσαι πόσοι θα σας ζήλευαν αυτήν την στιγμή... έτσι όπως έχουν γίνει οι εποχές... πιστέψτε με είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο» ένιωσα τον Έντουαρντ δίπλα μου να χαμογελά σιγανά και χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου απαλά απάντησε πιο εύθυμα.
«Όλα τα απίθανα σε μας συμβαίνουν»
«Και πάλι συγχαρητήρια» είπε ο γιατρός και ένιωσα τον Έντουανρτ να απομακρύνεται για λίγο από κοντά μου και αυτό για κάποιον λόγο μου προκάλεσε πανικό και έχασα την αναπνοή μου.
«Έντουαρνττττ» τσίριξα και η φωνή μου έφτασε στα αυτιά μου τρομοκρατημένη.
«Σσσς... μωράκι μου εδώ είμαι» άκουγα την φωνή του δίπλα μου καθώς τα χάδια του προσπάθησαν να με καθησυχάσουν αλλά εγώ πια τα είχα τελείως χαμένα. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω και άρχισα να σπαρταράω σαν το ψάρι από τον φόβο μου. Ήταν καθυστερημένη αντίδραση σε αυτά που είχα περάσει; Ήταν το σοκ από τα νέα που μόλις είχα ακούσει; Δεν μπορούσα να καταλάβω εκείνη την στιγμή. Όποιος και να ήταν ο λόγος πάντως, εγώ δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα.
«Είναι μετατραυματικό σοκ...» άκουσα μια φωνή πιο μακριά... «Ναρκώστε την για να μην γίνει η κατάστασή της χειρότερη» άκουσα την ίδια φωνή να λέει και μετά από λίγο ένιωσα μια γλυκιά γαλήνη να απλώνεται σε όλο μου το σώμα και η αναισθησία ήρθε για άλλη μια φορά να με πάρει μακριά από ό,τι με έπνιγε.
~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~
«Συνήλθε καθόλου;» άκουσα την αγχωμένη φωνή του πατέρα μου ξαφνικά και άλλος ένας πανικός ήρθε να με κάνει να ταραχτώ, αλλά για άλλη μια φορά δεν κατάφερνα να βγω στην επιφάνεια.
«Όχι» άκουσα την ξεψυχισμένη φωνή του Έντουαρντ και αυτό με έκανε να ξεσπάσω. Το σώμα μου άρχισε να τρέμει και η ανάσα μου άρχισε να με δυσκολεύει σε σημείο να μην μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα.
«Φώναξε την νοσοκόμα» άκουσα την τρομοκρατημένη φωνή του Έντουαρντ και τα χάδια του πάνω στο πρόσωπό μου προσπαθούσαν να με καθησυχάσουν.
«Ηρέμησε μωρό μου... είσαι καλά... είσαι ασφαλής... κανείς δεν θα σε πειράξει... άνοιξε τα ματάκια σου σε παρακαλώ» έλεγε με φωνή που έτρεμε από την απελπισία του, αλλά εγώ για άλλη μια φορά δεν μπόρεσα να βρω το δρόμο να ξανά βγω στην επιφάνεια.
«Έντουαρνττττ» τσίριξα και εκείνος προσπάθησε μάταια να με καθησυχάσει για άλλη μια φορά.
«Εδώ είμαι μωρό μου άνοιξε τα μάτια σου σε παρακαλώ» έλεγε μέσα από τους λυγμούς του και περισσότερες φωνές με έκαναν να πανικοβληθώ περισσότερο.
«Κύριε Κάλεν σας παρακαλώ αφήστε μας να κάνουμε την δουλειά μας» έλεγε μια αγριεμένη φωνή και μόλις τα χέρια του σταμάτησαν να με ακουμπούν έγινα χειρότερα και παλεύοντας με τον εαυτό μου άρχισα και πάλι να φωνάζω.
«Έντουαρντττττ»
«Σσσς... μωρό μου... εδώ είμαι δεν σε αφήνω... προσπάθησε να ηρεμήσεις» με παρακαλούσε και λίγο πριν βρω τη δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου, για άλλη μια φορά η αναισθησία ήρθε να με καθηλώσει και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο για να με οδηγήσει στην αδράνεια.
~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~
Η μυρωδιά της αποστείρωσης ήρθε να μου γαργαλήσει την μύτη και κάνοντας μια αηδιαστική γκριμάτσα προσπάθησα να καταπιώ το σάλιο μου αλλά το στόμα μου ήταν τόσο ξερό που ήταν σχεδόν αδύνατον. Άνοιξα τα μάτια μου έντρομη και κοιτώντας γύρω μου είδα το απαίσιο λευκό του νοσοκομείου και ανακατεύτηκα, αλλά πριν με πιάσει ο πανικός ένα βάρος πάνω στο χέρι μου, μου απέσπασε την προσοχή και κοιτώντας προς τα κάτω είδα τον Έντουαρντ να έχει το κεφάλι του πάνω στο χέρι μου και να κοιμάται. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα ένιωσα αμέσως ασφάλεια και σιγουριά.
Γύρισα λίγο το κορμί μου προς το μέρος του και με το ελεύθερο χέρι μου άρχισα να του χαϊδεύω ήρεμα τα μαλλιά του. Εκείνος άνοιξε έντρομος τα μάτια του από το ξάφνιασμα και μόλις με αντίκρισε του χαμογέλασα ζεστά και πήρε μια βαθιά ανακουφιστική ανάσα και αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί πάνω στην παλάμη μου ανασήκωσε το κεφάλι του και έτριψε τα μάτια του.
«Με πήρε ο ύπνος» σιγομουρμούρισε στον εαυτό του και μόλις άνοιξε και πάλι τα μάτια του πήρε το χέρι μου μέσα στα δύο δικά του και με κοίταξε βαθιά στα μάτια... «Πώς είσαι καρδιά μου;» ρώτησε με αγωνία και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου.
«Εγώ μια χαρά είμαι... εσύ πώς είσαι έτσι;» τον πείραξα και ένα δειλό χαμόγελο έκανε την εμφάνισή του στα κουρασμένα από την αϋπνία χαρακτηριστικά του.
«Δεν ήθελα να ξυπνήσεις και να μην είμαι εδώ» δικαιολογήθηκε και τεντώνοντας το χέρι μου του χάιδεψα παιχνιδιάρικα το μούσι του.
«Πόσες μέρες κοιμάμαι;» ρώτησα με περιέργεια.
«Τρεις» απάντησε αυτόματα.
«Γιατί;»
«Σε κρατούσαν σε καταστολή γιατί κάθε φορά που ξυπνούσες σε έπιανε πανικός και δεν μπορούσαμε να σε ηρεμήσουμε με τίποτα» είπε απαλά και απλώνοντας το χέρι του μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο.
«Α» είπα μόνο και κοίταξα για λίγο γύρω μου.
«Θες να σου φέρω τίποτα;» με ρώτησε και τον κοίταξα στα μάτια.
«Διψάω» είπα και αμέσως σηκώθηκε και βάζοντας λίγο νερό από την κανάτα που ήταν δίπλα μου στο ποτήρι, ήρθε και έκατσε άκρη άκρη στο κρεβάτι και τον κοίταξα με περιέργεια.
«Δεν είμαι από ζάχαρη ξέρεις... κάτσε πιο μέσα!» του είπα και αναστέναξε αλλά δεν είπε τίποτα άλλο... και αφού του έκανα χώρο έκατσε πιο καλά πάνω στο κρεβάτι και με την πιο απαλή κίνηση με ανασήκωσε για να πιο λίγο νερό. Γέλασα για λίγο αλλά διψούσα τόσο πολύ που το άφησα ασχολίαστο και μόλις ήπια αρκετά του το έδωσα πίσω. Άφησε το ποτήρι πάνω στο κομοδίνο και μόλις γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου τον κοίταξα με περιέργεια.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησα με αγωνία και εκείνος μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο λες και ήμουν από πορσελάνη κουνώντας το κεφάλι του αρνητικά χωρίς να με κοιτάει.
«Έντουαρντ... κοίτα με σε παρακαλώ» του είπα και μόλις με κοίταξε στα μάτια έβαλα την παλάμη μου πάνω στον μάγουλό του και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια... «Τι συμβαίνει;» ρώτησα ξανά πιο απαλά και αναστέναξε.
«Τρόμαξα τόσο πολύ... δεν νομίζω να έχω φοβηθεί περισσότερο στην ζωή μου» είπε μέσα από την αναπνοή του και τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του τον έκλεισα στην αγκαλιά μου, αλλά αντί εκείνος να με σφίξει επάνω του, άφησε μια απόσταση μεταξύ μας και αυτό με παραξένεψε περισσότερο.
«Έντουαρντ τι μου κρύβεις;» ρώτησα πιο αυστηρά και ανασηκώνοντας το κεφάλι τον κοίταξα νευριασμένα.
«Τι εννοείς ακριβώς;» ρώτησε προσπαθώντας να απαντήσει διπλωματικά.
«Κάθεσαι στην άκρη του κρεβατιού... με ανασηκώνεις σιγά σιγά σαν να έχω σπασμένα κόκαλα... δεν με αγκαλιάζεις...» του είπα όσα είχα παρατηρήσει και περνώντας την γλώσσα του πάνω από τα χείλια του δάγκωσε το κάτω χείλος του και κοίταξε για λίγο μακριά αλλά δεν τον άφησα να το σκεφτεί πολύ. Με το χέρι μου πάνω στο μάγουλό του τον ανάγκασα να με κοιτάξει και συνέχισα... «Το μετάνιωσες;... αν δεν με θες πια δεν είναι πρόβλημα ξέρεις» του είπα αυτό που με έκανε να νιώσω και τότε με κοίταξε σοκαρισμένος.
«Είσαι με τα καλά σου;» σχεδόν ούρλιαξε... «Ποτέ... το ακούς; Ποτέ δεν πρόκειται να μετανιώσω για τίποτα... Είσαι ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει στην ζωή μου... είσαι τα πάντα για μένα Μπέλα... πώς μπορείς να το λες αυτό;» ξέσπασε και πήρε μια βαθιά ανάσα για να καλμάρει τον εαυτό του και τον κοίταξα μπερδεμένη.
«Τότε τι συμβαίνει;» προσπάθησα άλλη μια φορά και γυρίζοντας προς το μέρος μου προσπάθησε να βρει έναν τρόπο να εξωτερικεύσει αυτό που προσπαθούσε να μου πει αλλά τα λόγια του δεν έβγαιναν από τα χείλια του... «Έντουαρντ... θα μου πεις ή θα με γκαστρώσεις;» ξέσπασα και τότε δάγκωσε τα χείλια του και προσπάθησε να καταπνίξει το γελάκι που τρεμόπαιζε στα χείλια του και τον κοίταξα με περιέργεια... «Τι;» είπα πάλι και τότε το ξεφούρνισε.
«Δεν χρειάζεται να σε γκαστρώσω» είπε και βάζοντας απαλά το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου με κοίταζε μέσα στα μάτια για να διαβάσει τις αντιδράσεις μου. Κοίταξα μια το χέρι του και ξαναγυρίζοντας την ματιά μου πάλι προς την μεριά του έσμιξα τα φρύδια μου και έμεινα ξέπνοη να τον κοιτώ... «Το έχω ήδη κάνει» συνέχισε ήρεμα και ανοίγοντας τα μάτια και το στόμα διάπλατα έμεινα άφωνη.
«Όχι...» είπα κουνώντας με πείσμα αρνητικά το κεφάλι μου... «Όχι... όχι... όχι... δεν είναι αλήθεια... όχι... πες μου ότι μου κάνεις πλάκα» τον παρακάλεσα και χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπό μου προσπάθησε να με καθησυχάσει.
«Είναι αλήθεια μωρό μου» είπε και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Ήθελα να φωνάξω να τσιρίξω αλλά το σώμα μου και το μυαλό μου αδυνατούσαν να αντιδράσουν... τα μάτια μου άρχισα να δακρύζουν και εγώ παρέμενα σοκαρισμένη ακόμα να τον κοιτώ.
«Και το αίμα;» ρώτησα ξέπνοα.
«Ήταν δίδυμα... Χάσαμε το ένα» είπε μαλακά αλλά ακόμα ήταν σε επιφυλακή περιμένοντας τις αντιδράσεις μου.
«Πανάθεμα σε... δεν φτάνει που είσαι καρπερός... πρέπει να είσαι τόσο καρπερόςςςς» ούρλιαξα και άρχισα να τον κοπανάω πάνω στο στήθος και εκείνος με συγκράτησε.... «Δεν πρόκειται να με ακουμπήσεις ξανά αν δεν κάνεις στείρωση... το ακούς;;;» ούρλιαζα και εκείνος πάλευε με νύχια και με δόντια για να μην γελάσει.
«Μην γελάςςς...» ούρλιαζα... «Δεν είναι αστείοοο... θα σε σκοτώσωωω»
«Μπέλα είσαι καλά;» η φωνή του πατέρα μου έφτασε στα αυτιά μου και γύρισα προς την μεριά της πόρτας έντρομη και από το σοκ άρχισα να κοιτώ μια εκείνον και μια τον Έντουαρντ προσπαθώντας να καταλάβω αν αυτό που έβλεπα ήταν πραγματικότητα ή όχι. Όχι Χριστέ μου πες μου ότι ονειρεύομαι... πες μου ότι θα ξυπνήσω και όλα θα είναι όπως πριν... τι σου έκανα και με βασανίζεις τόσο;;;;
«Κοριτσάκι μου είσαι καλά;» ρώτησε πάλι ο πατέρας μου με απαλή φωνή και μόλις ήρθε δίπλα μου, μου χάιδεψε τα μαλλιά απαλά και αντανακλαστικά έκλεισα τα μάτια. Όνειρο είναι Μπέλα ξύπνα... όνειρο είναι... έλεγα ξανά και ξανά αλλά η φωνή του πατέρα μου ήρθε και πάλι να μου αποδείξει ότι μόνο όνειρο δεν ήταν αυτό που ζούσα.
«Μπέλα μου άνοιξε τα ματάκια σου... όλα θα πάνε καλά... κανείς μας δεν θα αφήσει ξανά κανέναν να σε πειράξει» έλεγε εκείνος καθώς καθόταν στην άκρη του κρεβατιού και ανοίγοντας τα μάτια μου τον κοίταξα απολογητικά και εκείνος άρχισε να απομακρύνει τα δάκρυα από το πρόσωπό μου... «Ηρέμησε καρδιά μου... όλα θα πάνε καλά» είπε και πάλι και πέφτοντας στην αγκαλιά του άρχισα να κλαίω απαρηγόρητη.
«Αγόρι μου μπορείς να μας αφήσεις για λίγο μόνους μας;» ρώτησε ο πατέρας μου τον Έντουαρντ και για λίγο έμεινα αλλά το ξέσπασμά μου δεν έλεγε να σταματήσει και δεν το σχολίασα προς στιγμήν.
«Θα πάω να κάνω λίγη παρέα στην Ρενέ» είπε εκείνος και την στιγμή που πήγε να μου χαϊδέψει τα μαλλιά γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη μεριά για να τον αποφύγω και χώθηκα μέσα στην αγκαλιά του πατέρα μου για να μην τον βλέπω και άκουσα την ανάσα του βαριά αλλά δεν είπε τίποτα άλλο και με βαριά βήματα βγήκε από το δωμάτιο και μας άφησε μόνους μας.
«Ξέρεις, είσαι άδικη μαζί του» με επέπληξε ο πατέρας μου και σήκωσα το κεφάλι μου για να αντικρίσω την ματιά του.
«Αγόρι μου;» ρώτησα ειρωνικά και ξεφύσησε.
«Μπέλα δεν έχει καμία σχέση με τον Μπλακ» είπε αμέσως κοιτώντας με, με νόημα στα μάτια.
«Και αυτό αλλάζει το ότι είναι ένας Κάλεν;» τον ρώτησα δύσπιστα.
«Μπέλα...»
«Πες μου αλλάζει;» επέμενα εγώ πιο νευριασμένα.
«Αυτό είναι όλο σου το πρόβλημα;»
«Τι σου έκανε, μάγια;» ρώτησα δύσπιστα.
«Το μόνο που με νοιάζει εμένα είναι να είσαι εσύ ευτυχισμένη... δίπλα σε έναν άντρα που να σε αγαπάει με όλη του την ψυχή... να σε προστατεύει και να σε έχει πάνω από όλα... και όλα αυτά είναι ο Έντουαρντ... καρδιά μου γιατί δεν το βλέπεις;» με ρώτησε απαλά χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου και έγινα έξαλλη.
«Τι σου είπε και σε έριξε;» τον ρώτησα και αναστέναξε.
«Όλη την αλήθεια»
«Και μπορώ να μάθω ποια είναι αυτή;»
«Μου είπε ότι βρέθηκε σε αδιέξοδο... ότι σου ζήτησε να τον βοηθήσεις και το έκανες μέσα από την καρδιά σου... χωρίς να ζητήσεις ανταλλάγματα. Ότι αντιμετώπισες τον πατέρα του... μου είπε και για το περιδέραιο. Αλήθεια δώρισες ένα περιδέραιο αξίας 14 εκατομμυρίων δολαρίων, για φιλανθρωπικό σκοπό;» με ρώτησε και δαγκώνοντας τα χείλια μου κατένευσα... «Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο υπερήφανο τον έκανες με αυτήν σου την κίνηση...» μου χαμογέλασε... «Όσο υπερήφανο έκανες και εμένα με όσα μου είπε για σένα... δεν θέλει να αλλάξεις ούτε σπιθαμή Μπέλα... σε αγαπάει γι αυτό που είσαι... και δεν θέλει να συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο... μπορεί να δώσει την ζωή του για σένα... αν δεν το δεις και τώρα τότε τι να πω... είσαι πολύ τυφλή»
«Να δώσει την ζωή του;»
«Ο Καρλάιλ ήρθε εδώ και τον απειλούσε... και εκείνος τον παρακαλούσε να τον αφήσει στην ησυχία του...»
«Ο Καρλάιλ ήταν εδώ;... Τι είπε;»
«Μόλις είχαμε έρθει και εγώ του χίμηξα και του ζητούσα εξηγήσεις και πριν προλάβει ο κακομοίρης να πει οτιδήποτε, άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο πατέρας του και τον έπιασε από τα μούτρα»
«Μπαμπά τι κάνεις εσύ εδώ;» τον ρώτησε σοκαρισμένος.
«Τι κάνω εγώ εδώ;... Τα κανάλια βουίζουν ότι ο γιος μου έχει παντρευτεί κρυφά και ότι η γυναίκα του περιμένει και παιδί! Και μου λες τι κάνω εγώ εδώ; Αλήθεια, είναι έγκυος αυτή;» ρώτησε σκληρά και έμεινα να τον κοιτώ έτοιμος να του χιμήξω αλλά ο Εντουαρντ με πρόλαβε με την αντίδρασή του.
«Δεν σε αφορά, βγες έξω τώρα!» ούρλιαζε αλλά ο Καρλάιλ δεν έκανε πίσω.
«Απαιτώ αμέσως να βγεις έξω και να διαψεύσεις όλες αυτές τις ψευτιές και να ξεκαθαρίσεις επιτέλους την κατάσταση και να αφήσεις την Τάνια να κανονίσει όλα τα άλλα!» του είπε χωρίς να δέχεται αντίρρηση και τότε ο Εντουαρντ τα πήρε στο κρανίο.
«Την Τάνια; Να αφήσω την Τάνια να κανονίσει όλα τα άλλα; Όχι δεν θα κάνω τίποτα από όλα αυτά... την Μπέλα την αγαπώ... είναι η γυναίκα της ζωής μου και δεν πρόκειται να την αφήσω που να χτυπάς τον κώλο σου κάτω... Όσο για την αγαπημένη σου Τάνια... μάθε και αυτό... αυτή κρύβεται πίσω από όλα αυτά... και πολύ σύντομα θα την δεις πίσω από τα κάγκελα όπως της αξίζει!»
«Αυτό το τσουλάκι στα λέει αυτά για να την βγάλει από την μέση και να σε έχει όλο δικό της;»
«Εεεε πρόσεχε πως μιλάς για την κόρη μου γιατί...» επενέβηκα εγώ αλλά εκείνος με έκοψε.
«Εσένα ποιος σου μίλησε;» γύρισε πίσω με μια δολοφονική ματιά προς το μέρος μου και μπαίνοντας στην μέση ο Έντουαρντ με σταμάτησε για να μην κάνω την κατάσταση χειρότερα.
«Αρκετά... Μπαμπά σήκω και φύγε από εδώ τώρα...»
«Αλλιώς τι;» του γύρισε ειρωνικά.
«Αλλιώς όχι μόνο θα βγω αυτήν την στιγμή έξω και θα επιβεβαιώσω στα κανάλια ότι η Μπέλα είναι η γυναίκα της ζωής μου και περιμένουμε παιδί, αλλά και κάτι πιο πικάντικο που σίγουρα ο εισαγγελέας θα ενδιαφερθεί να σου κάνει μια επίσκεψη για να το ξεκαθαρίσει!» τον απείλησε και ο Καρλάιλ έγινε έξω φρενών.
«Με απειλείς; Τολμάς να απειλήσεις τον ίδιο σου τον πατέρα, ενώ ξέρεις ότι αν το κάνεις ο μόνος ζημιωμένος θα είσαι εσύ; Αν κάνεις κάτι τέτοιο να δω πώς θα το πάρει το τσουλάκι σου που θα μείνεις χωρίς πεντάρα!»
«Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει και μακάρι να υπήρχε τρόπος να μείνω απένταρος... μακάρι να με αποκλήρωνες αυτήν την στιγμή... μακάρι να μου έλεγες αυτήν την στιγμή ότι δεν είμαι ένας Κάλεν. Εξαιτίας αυτού του ονόματος εκείνη με αρνείται... εξαιτίας σου διακινδυνεύω αυτήν την στιγμή να την χάσω για πάντα... εξαιτίας αυτής της ηλίθιας αυτοκρατορίας θα μείνω για πάντα δυστυχισμένος... γιατί αυτό το τσουλάκι όπως το αποκαλείς... είναι τόσο υπερήφανο που δεν θέλει ούτε να τα φτύσει όλα αυτά! Χίλιες φορές να μου έλεγες αυτήν την στιγμή πως με αποκληρώνεις για να μπορέσω να ζήσω μαζί της ευτυχισμένος σε ένα απομακρυσμένο μέρος μόνο εκείνη και εγώ με αξιοπρέπεια, παρά να συνεχίσω να λέω ότι είμαι γιος σου και το μόνο που θα έχω είναι η ντροπή που με κάνεις να νιώθω... Σε σιχαίνομαι... το ακούς; Σε σιχαίνομαι... δεν αξίζεις ούτε να σε φτύσουν... γι αυτό ξεκουμπίσου από εδώ... γιατί η γυναίκα μου και το παιδί μου χρειάζονται καθαρό αέρα για να αναπνεύσουν και εσύ τους μολύνεις την ατμόσφαιρα!» του είπε και ο Καρλάιλ έμεινε σοκαρισμένος να τον κοιτάει... Ωωω Μπέλα έπρεπε να το δεις αυτό...» γέλασε ο πατέρα μου κουνώντας το κεφάλι του πέρα δώθε.
«Και έφυγε;» ρώτησα σοκαρισμένη από όλα αυτά.
«Στην αρχή όχι, αλλά μετά αφού του είπε ότι θα του το πληρώσει ακριβά αυτό, ο Έντουαρντ του είπε “Ναι θα μου κλάσεις τα αρχίδια” και τον πέταξε έξω από το δωμάτιο με τις κλωτσιές!»
«Δεν το πιστεύω ότι έκανε κάτι τέτοιο!» είπα χωρίς ανάσα και ο πατέρας μου πήρε μια βαθιά ανάσα και μου χάιδεψε ήρεμα τα μαλλιά κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια.
«Σε αγαπάει καρδιά μου... Σε αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του... Τι άλλες αποδείξεις θες για να το καταλάβεις αυτό;»
«Το ξέρω» είπα με παράπονο και τα δάκρυά μου άρχισαν να μου καίνε τα μάτια... «Το ξέρω» επανέλαβα και κλείνοντάς με ο πατέρας μου στην αγκαλιά του, με άφησε για λίγο να συνειδητοποιήσω όσα μου είπε χωρίς να μου πει τίποτα άλλο.
Γύρισα λίγο το κορμί μου προς το μέρος του και με το ελεύθερο χέρι μου άρχισα να του χαϊδεύω ήρεμα τα μαλλιά του. Εκείνος άνοιξε έντρομος τα μάτια του από το ξάφνιασμα και μόλις με αντίκρισε του χαμογέλασα ζεστά και πήρε μια βαθιά ανακουφιστική ανάσα και αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί πάνω στην παλάμη μου ανασήκωσε το κεφάλι του και έτριψε τα μάτια του.
«Με πήρε ο ύπνος» σιγομουρμούρισε στον εαυτό του και μόλις άνοιξε και πάλι τα μάτια του πήρε το χέρι μου μέσα στα δύο δικά του και με κοίταξε βαθιά στα μάτια... «Πώς είσαι καρδιά μου;» ρώτησε με αγωνία και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου.
«Εγώ μια χαρά είμαι... εσύ πώς είσαι έτσι;» τον πείραξα και ένα δειλό χαμόγελο έκανε την εμφάνισή του στα κουρασμένα από την αϋπνία χαρακτηριστικά του.
«Δεν ήθελα να ξυπνήσεις και να μην είμαι εδώ» δικαιολογήθηκε και τεντώνοντας το χέρι μου του χάιδεψα παιχνιδιάρικα το μούσι του.
«Πόσες μέρες κοιμάμαι;» ρώτησα με περιέργεια.
«Τρεις» απάντησε αυτόματα.
«Γιατί;»
«Σε κρατούσαν σε καταστολή γιατί κάθε φορά που ξυπνούσες σε έπιανε πανικός και δεν μπορούσαμε να σε ηρεμήσουμε με τίποτα» είπε απαλά και απλώνοντας το χέρι του μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο.
«Α» είπα μόνο και κοίταξα για λίγο γύρω μου.
«Θες να σου φέρω τίποτα;» με ρώτησε και τον κοίταξα στα μάτια.
«Διψάω» είπα και αμέσως σηκώθηκε και βάζοντας λίγο νερό από την κανάτα που ήταν δίπλα μου στο ποτήρι, ήρθε και έκατσε άκρη άκρη στο κρεβάτι και τον κοίταξα με περιέργεια.
«Δεν είμαι από ζάχαρη ξέρεις... κάτσε πιο μέσα!» του είπα και αναστέναξε αλλά δεν είπε τίποτα άλλο... και αφού του έκανα χώρο έκατσε πιο καλά πάνω στο κρεβάτι και με την πιο απαλή κίνηση με ανασήκωσε για να πιο λίγο νερό. Γέλασα για λίγο αλλά διψούσα τόσο πολύ που το άφησα ασχολίαστο και μόλις ήπια αρκετά του το έδωσα πίσω. Άφησε το ποτήρι πάνω στο κομοδίνο και μόλις γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου τον κοίταξα με περιέργεια.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησα με αγωνία και εκείνος μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο λες και ήμουν από πορσελάνη κουνώντας το κεφάλι του αρνητικά χωρίς να με κοιτάει.
«Έντουαρντ... κοίτα με σε παρακαλώ» του είπα και μόλις με κοίταξε στα μάτια έβαλα την παλάμη μου πάνω στον μάγουλό του και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια... «Τι συμβαίνει;» ρώτησα ξανά πιο απαλά και αναστέναξε.
«Τρόμαξα τόσο πολύ... δεν νομίζω να έχω φοβηθεί περισσότερο στην ζωή μου» είπε μέσα από την αναπνοή του και τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του τον έκλεισα στην αγκαλιά μου, αλλά αντί εκείνος να με σφίξει επάνω του, άφησε μια απόσταση μεταξύ μας και αυτό με παραξένεψε περισσότερο.
«Έντουαρντ τι μου κρύβεις;» ρώτησα πιο αυστηρά και ανασηκώνοντας το κεφάλι τον κοίταξα νευριασμένα.
«Τι εννοείς ακριβώς;» ρώτησε προσπαθώντας να απαντήσει διπλωματικά.
«Κάθεσαι στην άκρη του κρεβατιού... με ανασηκώνεις σιγά σιγά σαν να έχω σπασμένα κόκαλα... δεν με αγκαλιάζεις...» του είπα όσα είχα παρατηρήσει και περνώντας την γλώσσα του πάνω από τα χείλια του δάγκωσε το κάτω χείλος του και κοίταξε για λίγο μακριά αλλά δεν τον άφησα να το σκεφτεί πολύ. Με το χέρι μου πάνω στο μάγουλό του τον ανάγκασα να με κοιτάξει και συνέχισα... «Το μετάνιωσες;... αν δεν με θες πια δεν είναι πρόβλημα ξέρεις» του είπα αυτό που με έκανε να νιώσω και τότε με κοίταξε σοκαρισμένος.
«Είσαι με τα καλά σου;» σχεδόν ούρλιαξε... «Ποτέ... το ακούς; Ποτέ δεν πρόκειται να μετανιώσω για τίποτα... Είσαι ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει στην ζωή μου... είσαι τα πάντα για μένα Μπέλα... πώς μπορείς να το λες αυτό;» ξέσπασε και πήρε μια βαθιά ανάσα για να καλμάρει τον εαυτό του και τον κοίταξα μπερδεμένη.
«Τότε τι συμβαίνει;» προσπάθησα άλλη μια φορά και γυρίζοντας προς το μέρος μου προσπάθησε να βρει έναν τρόπο να εξωτερικεύσει αυτό που προσπαθούσε να μου πει αλλά τα λόγια του δεν έβγαιναν από τα χείλια του... «Έντουαρντ... θα μου πεις ή θα με γκαστρώσεις;» ξέσπασα και τότε δάγκωσε τα χείλια του και προσπάθησε να καταπνίξει το γελάκι που τρεμόπαιζε στα χείλια του και τον κοίταξα με περιέργεια... «Τι;» είπα πάλι και τότε το ξεφούρνισε.
«Δεν χρειάζεται να σε γκαστρώσω» είπε και βάζοντας απαλά το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου με κοίταζε μέσα στα μάτια για να διαβάσει τις αντιδράσεις μου. Κοίταξα μια το χέρι του και ξαναγυρίζοντας την ματιά μου πάλι προς την μεριά του έσμιξα τα φρύδια μου και έμεινα ξέπνοη να τον κοιτώ... «Το έχω ήδη κάνει» συνέχισε ήρεμα και ανοίγοντας τα μάτια και το στόμα διάπλατα έμεινα άφωνη.
«Όχι...» είπα κουνώντας με πείσμα αρνητικά το κεφάλι μου... «Όχι... όχι... όχι... δεν είναι αλήθεια... όχι... πες μου ότι μου κάνεις πλάκα» τον παρακάλεσα και χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπό μου προσπάθησε να με καθησυχάσει.
«Είναι αλήθεια μωρό μου» είπε και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Ήθελα να φωνάξω να τσιρίξω αλλά το σώμα μου και το μυαλό μου αδυνατούσαν να αντιδράσουν... τα μάτια μου άρχισα να δακρύζουν και εγώ παρέμενα σοκαρισμένη ακόμα να τον κοιτώ.
«Και το αίμα;» ρώτησα ξέπνοα.
«Ήταν δίδυμα... Χάσαμε το ένα» είπε μαλακά αλλά ακόμα ήταν σε επιφυλακή περιμένοντας τις αντιδράσεις μου.
«Πανάθεμα σε... δεν φτάνει που είσαι καρπερός... πρέπει να είσαι τόσο καρπερόςςςς» ούρλιαξα και άρχισα να τον κοπανάω πάνω στο στήθος και εκείνος με συγκράτησε.... «Δεν πρόκειται να με ακουμπήσεις ξανά αν δεν κάνεις στείρωση... το ακούς;;;» ούρλιαζα και εκείνος πάλευε με νύχια και με δόντια για να μην γελάσει.
«Μην γελάςςς...» ούρλιαζα... «Δεν είναι αστείοοο... θα σε σκοτώσωωω»
«Μπέλα είσαι καλά;» η φωνή του πατέρα μου έφτασε στα αυτιά μου και γύρισα προς την μεριά της πόρτας έντρομη και από το σοκ άρχισα να κοιτώ μια εκείνον και μια τον Έντουαρντ προσπαθώντας να καταλάβω αν αυτό που έβλεπα ήταν πραγματικότητα ή όχι. Όχι Χριστέ μου πες μου ότι ονειρεύομαι... πες μου ότι θα ξυπνήσω και όλα θα είναι όπως πριν... τι σου έκανα και με βασανίζεις τόσο;;;;
«Κοριτσάκι μου είσαι καλά;» ρώτησε πάλι ο πατέρας μου με απαλή φωνή και μόλις ήρθε δίπλα μου, μου χάιδεψε τα μαλλιά απαλά και αντανακλαστικά έκλεισα τα μάτια. Όνειρο είναι Μπέλα ξύπνα... όνειρο είναι... έλεγα ξανά και ξανά αλλά η φωνή του πατέρα μου ήρθε και πάλι να μου αποδείξει ότι μόνο όνειρο δεν ήταν αυτό που ζούσα.
«Μπέλα μου άνοιξε τα ματάκια σου... όλα θα πάνε καλά... κανείς μας δεν θα αφήσει ξανά κανέναν να σε πειράξει» έλεγε εκείνος καθώς καθόταν στην άκρη του κρεβατιού και ανοίγοντας τα μάτια μου τον κοίταξα απολογητικά και εκείνος άρχισε να απομακρύνει τα δάκρυα από το πρόσωπό μου... «Ηρέμησε καρδιά μου... όλα θα πάνε καλά» είπε και πάλι και πέφτοντας στην αγκαλιά του άρχισα να κλαίω απαρηγόρητη.
«Αγόρι μου μπορείς να μας αφήσεις για λίγο μόνους μας;» ρώτησε ο πατέρας μου τον Έντουαρντ και για λίγο έμεινα αλλά το ξέσπασμά μου δεν έλεγε να σταματήσει και δεν το σχολίασα προς στιγμήν.
«Θα πάω να κάνω λίγη παρέα στην Ρενέ» είπε εκείνος και την στιγμή που πήγε να μου χαϊδέψει τα μαλλιά γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη μεριά για να τον αποφύγω και χώθηκα μέσα στην αγκαλιά του πατέρα μου για να μην τον βλέπω και άκουσα την ανάσα του βαριά αλλά δεν είπε τίποτα άλλο και με βαριά βήματα βγήκε από το δωμάτιο και μας άφησε μόνους μας.
«Ξέρεις, είσαι άδικη μαζί του» με επέπληξε ο πατέρας μου και σήκωσα το κεφάλι μου για να αντικρίσω την ματιά του.
«Αγόρι μου;» ρώτησα ειρωνικά και ξεφύσησε.
«Μπέλα δεν έχει καμία σχέση με τον Μπλακ» είπε αμέσως κοιτώντας με, με νόημα στα μάτια.
«Και αυτό αλλάζει το ότι είναι ένας Κάλεν;» τον ρώτησα δύσπιστα.
«Μπέλα...»
«Πες μου αλλάζει;» επέμενα εγώ πιο νευριασμένα.
«Αυτό είναι όλο σου το πρόβλημα;»
«Τι σου έκανε, μάγια;» ρώτησα δύσπιστα.
«Το μόνο που με νοιάζει εμένα είναι να είσαι εσύ ευτυχισμένη... δίπλα σε έναν άντρα που να σε αγαπάει με όλη του την ψυχή... να σε προστατεύει και να σε έχει πάνω από όλα... και όλα αυτά είναι ο Έντουαρντ... καρδιά μου γιατί δεν το βλέπεις;» με ρώτησε απαλά χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου και έγινα έξαλλη.
«Τι σου είπε και σε έριξε;» τον ρώτησα και αναστέναξε.
«Όλη την αλήθεια»
«Και μπορώ να μάθω ποια είναι αυτή;»
«Μου είπε ότι βρέθηκε σε αδιέξοδο... ότι σου ζήτησε να τον βοηθήσεις και το έκανες μέσα από την καρδιά σου... χωρίς να ζητήσεις ανταλλάγματα. Ότι αντιμετώπισες τον πατέρα του... μου είπε και για το περιδέραιο. Αλήθεια δώρισες ένα περιδέραιο αξίας 14 εκατομμυρίων δολαρίων, για φιλανθρωπικό σκοπό;» με ρώτησε και δαγκώνοντας τα χείλια μου κατένευσα... «Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο υπερήφανο τον έκανες με αυτήν σου την κίνηση...» μου χαμογέλασε... «Όσο υπερήφανο έκανες και εμένα με όσα μου είπε για σένα... δεν θέλει να αλλάξεις ούτε σπιθαμή Μπέλα... σε αγαπάει γι αυτό που είσαι... και δεν θέλει να συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο... μπορεί να δώσει την ζωή του για σένα... αν δεν το δεις και τώρα τότε τι να πω... είσαι πολύ τυφλή»
«Να δώσει την ζωή του;»
«Ο Καρλάιλ ήρθε εδώ και τον απειλούσε... και εκείνος τον παρακαλούσε να τον αφήσει στην ησυχία του...»
«Ο Καρλάιλ ήταν εδώ;... Τι είπε;»
«Μόλις είχαμε έρθει και εγώ του χίμηξα και του ζητούσα εξηγήσεις και πριν προλάβει ο κακομοίρης να πει οτιδήποτε, άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο πατέρας του και τον έπιασε από τα μούτρα»
«Μπαμπά τι κάνεις εσύ εδώ;» τον ρώτησε σοκαρισμένος.
«Τι κάνω εγώ εδώ;... Τα κανάλια βουίζουν ότι ο γιος μου έχει παντρευτεί κρυφά και ότι η γυναίκα του περιμένει και παιδί! Και μου λες τι κάνω εγώ εδώ; Αλήθεια, είναι έγκυος αυτή;» ρώτησε σκληρά και έμεινα να τον κοιτώ έτοιμος να του χιμήξω αλλά ο Εντουαρντ με πρόλαβε με την αντίδρασή του.
«Δεν σε αφορά, βγες έξω τώρα!» ούρλιαζε αλλά ο Καρλάιλ δεν έκανε πίσω.
«Απαιτώ αμέσως να βγεις έξω και να διαψεύσεις όλες αυτές τις ψευτιές και να ξεκαθαρίσεις επιτέλους την κατάσταση και να αφήσεις την Τάνια να κανονίσει όλα τα άλλα!» του είπε χωρίς να δέχεται αντίρρηση και τότε ο Εντουαρντ τα πήρε στο κρανίο.
«Την Τάνια; Να αφήσω την Τάνια να κανονίσει όλα τα άλλα; Όχι δεν θα κάνω τίποτα από όλα αυτά... την Μπέλα την αγαπώ... είναι η γυναίκα της ζωής μου και δεν πρόκειται να την αφήσω που να χτυπάς τον κώλο σου κάτω... Όσο για την αγαπημένη σου Τάνια... μάθε και αυτό... αυτή κρύβεται πίσω από όλα αυτά... και πολύ σύντομα θα την δεις πίσω από τα κάγκελα όπως της αξίζει!»
«Αυτό το τσουλάκι στα λέει αυτά για να την βγάλει από την μέση και να σε έχει όλο δικό της;»
«Εεεε πρόσεχε πως μιλάς για την κόρη μου γιατί...» επενέβηκα εγώ αλλά εκείνος με έκοψε.
«Εσένα ποιος σου μίλησε;» γύρισε πίσω με μια δολοφονική ματιά προς το μέρος μου και μπαίνοντας στην μέση ο Έντουαρντ με σταμάτησε για να μην κάνω την κατάσταση χειρότερα.
«Αρκετά... Μπαμπά σήκω και φύγε από εδώ τώρα...»
«Αλλιώς τι;» του γύρισε ειρωνικά.
«Αλλιώς όχι μόνο θα βγω αυτήν την στιγμή έξω και θα επιβεβαιώσω στα κανάλια ότι η Μπέλα είναι η γυναίκα της ζωής μου και περιμένουμε παιδί, αλλά και κάτι πιο πικάντικο που σίγουρα ο εισαγγελέας θα ενδιαφερθεί να σου κάνει μια επίσκεψη για να το ξεκαθαρίσει!» τον απείλησε και ο Καρλάιλ έγινε έξω φρενών.
«Με απειλείς; Τολμάς να απειλήσεις τον ίδιο σου τον πατέρα, ενώ ξέρεις ότι αν το κάνεις ο μόνος ζημιωμένος θα είσαι εσύ; Αν κάνεις κάτι τέτοιο να δω πώς θα το πάρει το τσουλάκι σου που θα μείνεις χωρίς πεντάρα!»
«Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει και μακάρι να υπήρχε τρόπος να μείνω απένταρος... μακάρι να με αποκλήρωνες αυτήν την στιγμή... μακάρι να μου έλεγες αυτήν την στιγμή ότι δεν είμαι ένας Κάλεν. Εξαιτίας αυτού του ονόματος εκείνη με αρνείται... εξαιτίας σου διακινδυνεύω αυτήν την στιγμή να την χάσω για πάντα... εξαιτίας αυτής της ηλίθιας αυτοκρατορίας θα μείνω για πάντα δυστυχισμένος... γιατί αυτό το τσουλάκι όπως το αποκαλείς... είναι τόσο υπερήφανο που δεν θέλει ούτε να τα φτύσει όλα αυτά! Χίλιες φορές να μου έλεγες αυτήν την στιγμή πως με αποκληρώνεις για να μπορέσω να ζήσω μαζί της ευτυχισμένος σε ένα απομακρυσμένο μέρος μόνο εκείνη και εγώ με αξιοπρέπεια, παρά να συνεχίσω να λέω ότι είμαι γιος σου και το μόνο που θα έχω είναι η ντροπή που με κάνεις να νιώθω... Σε σιχαίνομαι... το ακούς; Σε σιχαίνομαι... δεν αξίζεις ούτε να σε φτύσουν... γι αυτό ξεκουμπίσου από εδώ... γιατί η γυναίκα μου και το παιδί μου χρειάζονται καθαρό αέρα για να αναπνεύσουν και εσύ τους μολύνεις την ατμόσφαιρα!» του είπε και ο Καρλάιλ έμεινε σοκαρισμένος να τον κοιτάει... Ωωω Μπέλα έπρεπε να το δεις αυτό...» γέλασε ο πατέρα μου κουνώντας το κεφάλι του πέρα δώθε.
«Και έφυγε;» ρώτησα σοκαρισμένη από όλα αυτά.
«Στην αρχή όχι, αλλά μετά αφού του είπε ότι θα του το πληρώσει ακριβά αυτό, ο Έντουαρντ του είπε “Ναι θα μου κλάσεις τα αρχίδια” και τον πέταξε έξω από το δωμάτιο με τις κλωτσιές!»
«Δεν το πιστεύω ότι έκανε κάτι τέτοιο!» είπα χωρίς ανάσα και ο πατέρας μου πήρε μια βαθιά ανάσα και μου χάιδεψε ήρεμα τα μαλλιά κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια.
«Σε αγαπάει καρδιά μου... Σε αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του... Τι άλλες αποδείξεις θες για να το καταλάβεις αυτό;»
«Το ξέρω» είπα με παράπονο και τα δάκρυά μου άρχισαν να μου καίνε τα μάτια... «Το ξέρω» επανέλαβα και κλείνοντάς με ο πατέρας μου στην αγκαλιά του, με άφησε για λίγο να συνειδητοποιήσω όσα μου είπε χωρίς να μου πει τίποτα άλλο.
