The Destiny "12b. Επικίνδυνη αποστολή"

Απαλλαγμένος πια από όλα του τα ρούχα, πλησίασε κοντά της και την κοίταζε μέσα στα μάτια με ένα πονηρό χαμόγελο. Γονατίζοντας με το ένα του πόδι πάνω στο στρώμα έβαλε τα χέρια του στο μεσοφόρι της.

«Λοιπόν… ανακεφαλαιώνουμε» της είπε ενώ βάζοντας τα δάχτυλα του μέσα από το ύφασμα άρχισε να το κατεβάζει αργά.

Η Μάριαν ανατριχιάζοντας ολόκληρη από το άγγιγμα του, ανασήκωσε του γοφούς της για να τον βοηθήσει και εκείνος γέρνοντας κοντά της άφησε ένα απαλό φιλί πάνω στον αφαλό της.

«Για να πετύχω την αποστολή μου…» συνέχιζε ενώ έβγαζε το μεσοφόρι τελείως από πάνω της. «Πρέπει να χαλαρώσω, σωστά;» την ρώτησε αφήνοντας το ύφασμα να πέσει στο πάτωμα και καθώς εκείνη ένευσε θετικά τελείως αναψοκοκκινισμένη με την ανάσα της να γίνετε όλο και πιο γρήγορη, εκείνος έπιασε το ένα της πόδι και άρχισε να βγάζει το παπούτσι της χωρίς να την κοιτά.

«Και να το διασκεδάσω;» την ρώτησε ενώ πετώντας το πρώτο παπούτσι στο πάτωμα άφηνε και πάλι το πόδι της πάνω στο στρώμα.

«Ναι» έκπνευσε με δυσκολία η Μάριαν καθώς εκείνος έπιανε το άλλο της πόδι από τον αστράγαλο για να το σηκώσει πιο ψηλά ώστε να βγάλει και το άλλο της παπούτσι.

«Και να βρω τρόπο να φροντίσω η φωλίτσα να γίνει πολύ…» τόνισε αργά. «Πολύ υγρή».

«Μην μασάς τίποτα τίγρη μου, το ‘χεις, το ‘χεις» του επιβεβαίωσε εκείνη και σηκώνοντας το κεφάλι του την κοίταξε προβληματισμένος.

«Τι να μασήσω; Δεν έφερα φαγητό μαζί μου» της είπε μπερδεμένος.

Η Μάριαν χτυπώντας με δύναμη το μέτωπο της με την παλάμη της άρχισε να γελά κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά χωρίς να μπορεί να το πιστέψει.

«Α! Μην με μπερδεύεις τώρα» διαμαρτυρήθηκε εκείνος. «Δεν είπες τίποτα για φαγητό. Δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτό;» την ρώτησε σοβαρός και η Μάριαν καθώς έκοψε το γέλιο της ζάρωσε τα μάτια της ενώ μασώντας τα χείλια της κοίταξε για λίγο το ταβάνι.

«Μμμμ φαγητό ε;» μουρμούρισε σκεπτική. «Τελικά δεν κακή ιδέα. Τι λες θα καταφέρεις να πας μέχρι την κουζίνα χωρίς να σε καταλάβει κανείς και να φέρεις καμία φράουλα; Ίσως και λίγη σαντιγί ή αν δεν βρεις μέλι…;» πριν συνεχίσει, ο Φράνσις χωρίς να αντέχει άλλο έπιασε τα χέρια της από τους καρπούς και τα επέβαλε να πάνε πάνω από το κεφάλι της ενώ έπεφτε με ορμή πάνω στο σώμα της.

«Α! Εσύ δεν τρώγεσαι με τίποτα» την κατηγόρησε σκληρά που είχε καταφέρει ξανά να γυρίσει το δικό του αστείο μπούμερανκ και η Μάριαν άρχισε να χαχανίζει.

«Μπουμπουνοκέφαλε» του γύρισε κοροϊδευτικά χαχανίζοντας ακόμα και για να την σταματήσει άρχισε να την φιλά με τόσο πάθος που η Μάριαν έπνιξε μια κραυγούλα από την έκπληξη αλλά δεν τον σταμάτησε.

Προσέχοντας ο Φράνσις να κρατάει το σώμα του σε απόσταση από το δικό της για μην την ακουμπήσει και χάσει την αυτοσυγκέντρωση του, βαθαίνοντας το φιλί τους συνέχισε να την φιλά μέχρι να σιγουρευτεί ότι εκείνη θα ήταν απόλυτα παραδομένη σε εκείνον.

«Φράνσις;» μουρμούρισε πάνω στα χείλια του ναζιάρικα.

«Μμμμ;» την ρώτησε πίσω ενώ αφήνοντας τα χείλια της άρχισε να σκορπά υγρά και ανατριχιαστικά φιλιά πάνω στον λαιμό της απελπιστικά αργά κάνοντας το σώμα της να σφίγγετε όλο και περισσότερο.

«Μπορώ να έχω τώρα έστω και το ένα μου χέρι πίσω;» παρακάλεσε εκείνη ενώ τεντώνοντας το σώμα της προσπάθησε με μεγάλο κόπο να καταφέρει να το ακουμπήσει πάνω στο ανατριχιασμένο του δέρμα.

«Όχι» της είπε κατηγορηματικά και εκεί που περίμενε ότι εκείνη θα άρχιζε πάλι να απαιτεί αυτό που ήθελε η Μάριαν μόλις ένιωσε το καυτό του κορμί πάνω στο δικό της βόγκηξε και τύλιξε τα δάχτυλα της γύρω από τα δικά του.

Ο Φράνσις από το ξάφνιασμα σήκωσε το κεφάλι του για να την κοιτάξει. Πραγματικά αυτό δεν το περίμενε με τίποτα από εκείνη.

«Μην σταματάς» τον παρακάλεσε με τα μάτια κλειστά ενώ έσφιξε με περισσότερη δύναμη τα δάχτυλα της γύρω από τα δικά του.

«Συγνώμη αλλά δεν μπορώ άλλο» είπε απολογητικά και την στιγμή που η Μάριαν σήκωσε το κεφάλι για να τον κοιτάξει ξαφνιασμένη εκείνος φέρνοντας το σώμα του πιο κοντά της άφησε τον ανδρισμό του να ακουμπήσει πάνω στην τρυφερή της σάρκα.

«Φράνσις» αναφώνησε η Μάριαν ενώ γέρνοντας το κεφάλι της προς τα πίσω έσφιξε τα δόντια και προσπάθησε να πνίξει την κραυγή της.

«Σς, σς, σς, δεν θα μπω ακόμα» την διαβεβαίωσε και καθώς άνοιξε τα μάτια της ξέπνοη για να τον κοιτάξει εκείνος άρχισε να την φιλάει στο στόμα παθιασμένα. «Πρέπει να τον χαλαρώσω λίγο πριν χάσω το μυαλό μου» εξήγησε πάνω στα χείλια της και η Μάριαν καταλαβαίνοντας ακριβώς τι εννοούσε, ανασηκώνοντας τους γοφούς της, άρχισε να τρίβετε με ένταση επάνω του.

«Είπα πριν χάσω το μυαλό μου» διαμαρτυρήθηκε ο Φράνσις απηυδισμένος.

«Θες να σταματήσω;» τον ρώτησε αγκομαχώντας και ο Φράνσις παρατώντας τα άρχισε πάλι να την φιλά.

«Ναι» της είπε και μόλις εκείνη το έκανε, ελευθερώνοντας τα χέρια της το πήρε επάνω του.

Κρατώντας την σταθερή με το ένα του χέρι από την μέση και με το άλλο του από τον αυχένα, όρμισε στα χείλια της βογκώντας και άρχισε να κινεί ξανά το σώμα του προσέχοντας να μην κάνει καμία λάθος κίνηση και μπει μέσα της. Την στιγμή που ένιωσε την υγρασία της πάνω στον ερεθισμό του καθώς τον έτριβε με ένταση επάνω της, έχασε τελείως το μυαλό του. Την ήθελε σαν τρελός αλλά ακόμα δεν είχε τελειώσει μαζί της και έπρεπε να κάνει λίγο υπομονή.

«Μάριαν;» μουρμούρισε πάνω στα πρησμένα της, από τα φιλιά του. χείλη.

«Το ξέρω μωρό μου…» του επιβεβαίωσε ότι είχε καταλάβει τι ήθελε και βογκώντας καθώς τέντωσε το σώμα της ανασήκωσε τους γοφούς της παροτρύνοντας τον να κάνει αυτό που θέλει.  «Μην το σκέφτεσαι, κάντο» του είπε αγκομαχώντας και ο Φράνσις έκανε αυτόματα προς τα πίσω. 

«Τι…;» ‘κάνεις;’… πήγε να τον ρωτήσει αλλά εκείνος βάζοντας τα χείλια του πάνω στον λαιμό της την σταμάτησε.

«Δεν μπορώ να το κάνω ακόμα…» εξήγησε. «Όχι πριν βεβαιωθώ ότι έχω πετύχει την αποστολή μου».

«Πίστεψε με… αποστολή εξετελέσθη» τόνισε εκείνη με έμφαση προσπαθώντας να τον τραβήξει ξανά κοντά της αλλά ο Φράνσις δεν άκουσε κουβέντα.

«Όχι πριν βεβαιωθώ ότι τα έχω κάνει όλα σωστά» της είπε κατηγορηματικά ενώ φτάνοντας στο στήθος της, περνώντας την παλάμη του πάνω από την σκληρή της ρογίτσα έγειρε για την γευτεί.

«Φράνσιςςς» αναφώνησε η Μάριαν απελπισμένα.

«Σσσς, μωρό μου, δεν θες να μας ακούσουν απ’ έξω έτσι δεν είναι;» την ρώτησε ενώ κρατώντας το στήθος της μέσα στην χούφτα του σήκωσε την ματιά του προς το πρόσωπο της για να την κοιτάξει καθώς άρπαζε την ρόγα της τρυφερά μέσα στα δόντια του.

«Όχι» είπε ξέπνοα ενώ πάλευε πολύ σκληρά να πάρει μια ανάσα. «Δεν θέλω».

Ο Φράνσις χαρίζοντας της ένα νικητήριο χαμόγελο, ζούλιξε λίγο παραπάνω το στήθος της και ανοίγοντας περισσότερο το στόμα του ρούφηξε όση περισσότερη επιδερμίδα του στήθους της μπορούσε. Η Μάριαν πνίγοντας μια κραυγή έβαλε το χέρι της αυτόματα μέσα στα μαλλιά του και πιέζοντας το κεφάλι του πάνω της τον παρότρυνε να συνεχίσει.

«Άλλωστε εσύ δεν είπες ότι δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε;» συνέχισε εκείνος ενώ αφήνοντας διάσπαρτα φιλιά πάνω στο στερνό της γύριζε το κεφάλι του έτσι ώστε να γευτεί και την άλλη της ρογίτσα.

«Γιατί κάτι μου λέει ότι θα με κάνεις να μετανιώσω την ώρα και την στιγμή που άνοιξα το στόμα μου;» ρώτησε με παράπονο ρητορικά εκείνη.

Δεν έχεις ιδέα πόσο… της επιβεβαίωσε εκείνος μέσα του με άλλο ένα νικητήριο χαμόγελό. 

«Δεν είπες ότι πρέπει να χαλαρώσουμε;» την ρώτησε αθώα χωρίς να δίνει σημασία στα λόγια της καθώς τώρα κατηφόριζε προς τον αφαλό της ενώ δεν σταματούσε να σκορπά διάσπαρτα υγρά φιλιά πάνω στην επιδερμίδα της.

«Να το διασκεδάσουμε…» συνέχισε με υπονοούμενο σαν να την προειδοποιούσε και φτάνοντας ακριβώς εκεί που τον είχε περισσότερο ανάγκη, έκανε το κεφάλι του λίγο πίσω και έμεινε για λίγο σκεπτικός να το κοιτάει χωρίς να το ακουμπάει.

«Περίεργο» είπε παραξενευμένος.

«Τι είναι πάλι;» ρώτησε απηυδισμένη πια η Μάριαν.

«Είχα την εντύπωση ότι εδώ…» είπε σκεπτικός ενώ με τον δίκτυ του άγγιζε ανεπαίσθητα την τρυφερή της σάρκα δίπλα από τα υγρά της χειλάκια. «Είσαστε πιο τριχωτές».

«Εγώ κοντεύω να πεθάνω εδώ πέρα και εσύ θες να μιλήσουμε για τριχιές;» των ρώτησε χωρίς να μπορεί να πιστέψει αυτό που άκουγε αλλά περισσότερο αυτό που της έκανε.

«Δεν είναι;» συνέχισε τις απορίες του χωρίς να σταματά να την αγγίζει στα σημεία όπου ήταν ξυρισμένη.

«Ναι είναι…» του είπε εξαγριωμένη απότομα. «…τόσο τριχωτές που είναι το πιο αηδιαστικό θέαμα που μπορείς να δεις ποτέ στην ζωή σου» συμπλήρωσε εκνευρισμένα σφίγγοντας το σεντόνι μέσα στις χούφτες της για να καταφέρει να σταματήσει τον εαυτό της πριν σηκωθεί επάνω και τον καβαλήσει ώστε να τον κάνει να το βουλώσει.

«Και εσύ για τι δεν είσαι» συνέχιζε εκείνος ακάθεκτος να την βασανίζει.

«Γιατί ξυρίζομαι. Εντάξει τώρα; Ικανοποιήθηκες;»

«Αλήθεια; Ξυρίζεσαι; Δεν είναι επικίνδυνο;» της έλεγε σοκαρισμένος ενώ πάλευε πολύ σκληρά να μην γελάσει.

«Φράνσιςςςς» μούγκρισε και πριν προλάβει να ανασηκωθεί και αρχίσει να τον τραβάει από τα μαλλιά για να τον φέρει ξανά κοντά της εκείνος έγειρε κοντά της και άρχισε να περνάει την γλώσσα του πάνω στην τρυφερή της ξυρισμένη επιδερμίδα.

«Μμμμ… πολύ τρυφερό» μουρμούρισε και η Μάριαν βάζοντας το χέρι της πάνω στο μέτωπο της άρχισε να κουνάει το κεφάλι της πέρα δώθε.

«Δεν αντέχω άλλοοο…» κλαψούρισε και ο Φράνσις την λυπήθηκε για λίγο.  

«Σωστά η αποστολή» είπε σαν να θυμήθηκε ξαφνικά. «Για να δούμε πως μπορώ να διαπιστώσω ότι την έχω ολοκληρώσει με επιτυχία» συνέχιζε να μουρμουρίζει στον εαυτό του και η Μάριαν άρχισε να μουγκρίζει.

«Απλά βάλε…»

«Όχι, όχι, μην μου πεις. Πρέπει να το βρω μόνος μου» της θύμισε και καθώς εκείνη ανασήκωσε το κορμί της απότομα αυτόματα εκείνος εισχώρησε γρήγορα ένα του δάχτυλο μέσα της.

«Θα σε σκοτώσωωω…» σύριξε πέφτοντας πάλι απότομα πάνω στο στρώμα. «Μα τον θεό θα σε σκοτώσω» επανέλαβε καθώς εκείνος συνέχισε να εξερευνεί τον εσωτερικό της κόσμο εκστασιασμένος.

«Πριν ή μετά;» την ρώτησε αδιάφορα ενώ βάζοντας την γλώσσα του πάνω στην κλειτορίδα της άρχισε να την πιπιλίζει.

«Σίγουρα μετά…» τον διαβεβαίωσε απειλητικά.

«Οπότε έχω χρόνο ακόμα» της είπε με άνεση εκείνος και κάνοντας πιο πίσω έβγαλε το δάχτυλο του από μέσα της φέρνοντας το κοντά στο πρόσωπο του.

«Φράνσιςςς…» τον απείλησε και πάλι αλλά εκείνος δεν της έδωσε σημασία.

«Υγρό…» μουρμούρισε. «Ευωδιαστό…» συνέχισε ενώ το μύριζε με περιέργεια. «Λες να είναι και εύγεστο;» αναρωτήθηκε και κοιτώντας την μέσα στα μάτια έβαλε το δάχτυλο του μέσα στο στόμα για να το δοκιμάσει.

«Είσαι νεκρός… είσαι τελείως νεκρός» του δήλωσε κοιτώντας τον δολοφονικά.

«Αν είμαι νεκρός μπορώ να κάνω αυτό;» την ρώτησε ενώ έβαζε το δάχτυλο του ξανά μέσα στην είσοδο της και αυτόματα έκοψε την ανάσα της στην μέση. «Ή αυτό;» συνέχισε να την ρωτά ενώ αρπάζοντας την κλειτορίδα της με τα χείλια του άρχισε και πάλι να την πιπιλίζει. «Ή αυτό;» κατέληξε με πάθος ενώ άρχισε να κουνάει το δάχτυλο του μέσα της.

«Φράνσις» τσίριξε ξέπνοη.

«Το ξέρω μωρό μου» επανέλαβε τα λόγια της κάτω από τον αναστεναγμό του καταλαβαίνοντας ακριβώς πως νιώθει και πήρε την απόφαση να πάει ξανά κοντά της.

«Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ… μην με βασανίζεις άλλο» τον ικέτεψε τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του για να τον τραβήξει κοντά της ώστε να τον νιώσει απόλυτα επάνω της.

«Τελικά είχαν δίκιο όταν τους άκουγα να λένε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από τον να έχεις μια γυναίκα στο έλεος σου να σε παρακαλάει να την κάνεις δική σου» μουρμούρισε και η Μάριαν παίρνοντας τα πια στο κρανίο άρχισε να τον χτυπάει στο στήθος.

«Τώρα είσαι νεκρός» μούγκριζε και ο Φράνσις γελώντας με το ύφος της, έπιασε τα χέρια της από τους καρπούς της και βάζοντας πάνω από το κεφάλι της την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια.

«Πόσο χρόνο έχω;» μουρμούρισε πειραχτικά ενώ καθώς εισχώρησε μέσα της βόγκηξε κλείνοντας τα μάτια του για να απόλαυση αυτή την μοναδική στιγμή.

«Σκάσε επιτέλους και γάμαμε» του είπε εκείνη εκτός εαυτού πια.

«Γάμαμε; Τι είναι πάλι αυτό;» την ρώτησε παραξενευμένος ενώ άνοιγε τα μάτια για να την κοιτάξει παραξενευμένος.

«Έλεος πια…» ξεφώνησε αγανακτισμένα. «Γύρνα από την άλλη» απαίτησε και εκείνος την κοίταξε καλά, καλά για να δει αν το εννοεί.    

«Θες να μάθεις τι είναι το γάμαμε ή όχι;» του επιτέθηκε εκείνη με μοχθηρό ύφος.

«Εντάξει, εντάξει, δεν είναι ανάγκη να βαράς κιόλας» αμύνθηκε ενώ αφήνοντας τα χέρια της έκανε πιο πίσω για να βγει από μέσα της.

«Αν συνεχίσεις έτσι πίστεψε με θα το κάνω και σου το ορκίζομαι ότι δεν θα το ευχαριστηθείς καθόλου. Τώρα γύρνα ανάσκελα και βγάλε τον σκασμό» του είπε απειλητικά και ο Φράνσις καταλαβαίνοντας ότι πια είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της, ξεκόλλησε από πάνω της για να ξαπλώσει δίπλα της.

«Χριστέ μου γυναίκα, αν μου φέρεσαι έτσι τώρα τι άλλο μπορεί να κάνεις όταν πάρεις το στέμμα;» την ρώτησε και η Μάριαν ακούγοντας τα λόγια του τον κοίταξε δολοφονικά την στιγμή που  πέρναγε το πόδι της πάνω από το σώμα του.   

«Θες να μάθεις τι είναι το γάμαμε;» τον ρώτησε απειλητικά ενώ ταυτόχρονα κρατώντας τον ερεθισμό του με το ένα της χέρι, με μία γρήγορη κίνηση τον κάρφωσε πάνω στο τέρμα της.

Ο Φράνσις κόβοντας την ανάσα του στην μέση, έσφιξε τα δόντια και άρπαξε το σεντόνι μέσα στις γροθιές του για να προσπαθήσει να μείνει ακίνητος.

«Δεεεεν είμαι σίγουρος ότι η σωστή απάντηση είναι ναι» παραδέχτηκε σχεδόν τρομοκρατημένος.

«Αυτό σημαίνει γάμαμε» του απάντησε εκείνη ενώ τυλίγοντας το χέρι της γύρω από τον αυχένα του άρχισε να κουνιέται τόσο ξέφρενα και τόσο δυνατά που του έκοψε την ανάσα.

«Όσο αφόρα τι άλλο μπορεί να κάνω αν πάρω το στέμμα…» είπε με υπονοούμενο χωρίς να σταματά να κουνιέται.

«Σίγουρα την γάμισα» συμπλήρωσε τα λόγια της απόλυτα συνειδητοποιημένος πια.

«Μέσα είσαι» του επιβεβαίωσε και ο Φράνσις βάζοντας τα χέρια του πάνω στους γοφούς της προσπάθησε πολύ σκληρά να ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό της.

«Αυτό είναι κάτι που μπορώ να σου το επιβεβαιώσω με απόλυτη σιγουριά» της επιβεβαίωσε με έμφαση.

Μπορεί στην αρχή να ένιωθε κάπως περίεργα με τον ξέφρενο ρυθμό της αλλά όσο συνέχιζε τόσο ο Φράνσις άρχισε πραγματικά να χαλαρώνει και να το απολαμβάνει όσο δεν πήγαινε.

«Ε Μάριαν;» της είπε αγκομαχώντας.

«Ναι;» τον ρώτησε γλυκά με βαθιά παθιασμένη φωνή ενώ πιάνοντας το κάτω του χείλος μέσα στα δόντια της το τράβηξε απαλά.    

«Μην το πάρεις στραβά… δεν είναι ότι παραπονιέμαι» συνέχισε εκείνος βογκώντας. «Αλλά πραγματικά είναι λίγο περίεργο να είσαι από πάνω μου» παραδέχτηκε αυτό που ένιωθε.

«Και τι περιμένεις;» τον ρώτησε εκείνη και ανοίγοντας τα μάτια του την κοίταξε ξαφνιασμένος. «Γιατί δεν κάνεις κάτι γι’ αυτό;» συνέχισε κοιτώντας τον με νόημα στα μάτια.

Ο Φράνσις χωρίς να περιμένει κάτι άλλο, τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από την πλάτη της, την γύρισε τόσο απότομα από την άλλη που η Μάριαν έβγαλε μια κραυγούλα έκπληξης πριν αρχίσει να γελά.

«Μπουμπουνοκέφαλε» τον κορόιδεψε γελώντας ακόμα.

«Θα μου το πληρώσεις αυτό» την απείλησε.

«Πριν ή μετά;» τον ρώτησε αγκομαχώντας.

«Τώρα» μούγκρισε και πριν εκείνη αντιδράσει βάζοντας τα χείλια του πάνω στον λαιμό της άρχισε να τον ρουφάει τόσο δυνατά που η Μάριαν δεν κατάφερε να πνίξει την επόμενη κραυγή της.

«Συγνώμη σε πόνεσα;» την ρώτησε μετανιωμένος καθώς πάγωσε.

«Αχ μην μου το χαλάς τώρα» τον παρακάλεσε και μόλις ο Φράνσις κατάλαβε ότι το ήθελε και εκείνη συνέχισε πιο δυναμικά.

Πιάνοντας ξανά τον δικό της ξέφρενο ρυθμό άρχισε να την φιλά τόσο παθιασμένα και λαίμαργα πάνω  στα χείλια και τον λαιμό της που η Μάριαν τελείως εκστασιασμένη πια, άφηνε ασυγκράτητα ηδονικά βογκητά και αναστεναγμούς επαναλαμβάνοντας συνέχισε το όνομα του. Τυλίγοντας τα πόδια της γύρω από την μέση του, τέντωσε το σώμα της και χώνοντας το χέρι της μέσα στα μαλλιά του τον παρότρυνε να συνεχίσει.    

«Μάριαν δεν νομίζω…» προσπάθησε με κόπο να την προειδοποιήσει ότι δεν μπορούσε άλλο να το κρατήσει αλλά εκείνη δεν το άφησε.

«Όχι, όχι, όχι, μην σταματάς, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ μην σταματάς» τον ικέτεψε ενώ τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του ακούμπησε το μέτωπο της πάνω στο στερνό του.

«Δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο» παραπονέθηκε εκείνος βογκώντας με αγωνία.

«Δεν με νοιάζει, μην σταματάς, σε ικετεύω, μην σταματάς τώρα» τον ικέτεψε και πάλι και ο Φράνσις δεν μπόρεσε να κρατηθεί άλλο.

Βάζοντας το ένα του χέρι πάνω στον αυχένα της, πλάγιασε ελαφρά το σώμα του και περνώντας το άλλο του χέρι κάτω από το δικό της το ακούμπησε πάνω στην πλάτης της για να την κολλήσει απόλυτα επάνω του.

«Αχ Φράνσις» κλαψούρισε δακρυσμένη η Μάριαν ενώ παίρνοντας μια ανάσα άρχισε να τον φιλάει.

Καθώς σιγουρεύτηκε ότι η Μάριαν θα έμεινε κολλημένη επάνω του, κατέβασε το χέρι του μέχρι τον γοφό της και κρατώντας τον σφιχτά άρχισε πια να τα δίνει όλα.

«Μην σταματάς» φώναξε εκείνη ενώ σφίχτηκε επάνω του γέρνοντας το κεφάλι της προς τα πίσω καθώς κράταγε τα μάτια της ερμητικά κλειστά. «Μην σταματάς, μην σταματάς, μην σταματάς» επαναλάμβανε γρήγορα και την στιγμή που ο Φράνσις ένιωσε να γίνεται μια περίεργη έκρηξη μέσα του, εκείνη με το σώμα της να τραντάζεται ολόκληρο άρχισε να ουρλιάζει.

Με την ανάσα του να έχει πια χαθεί, το σώμα του να τρέμει σύγκορμο και την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά που θα μπορούσε μέχρι και να ξεπηδήσει από το στήθος του, ο Φράνσις τελείως κατάκοπος, αφήνοντας την από την αγκαλιά του γύρισε ανάσκελα και ακουμπώντας το χέρι του στο μέτωπο του προσπάθησε να πάρει μια ανάσα.

«Αυτό ήταν…» είπε ξέπνοος.

«Α-ΠΙ-στευτό» συμπλήρωσε εκείνη σοκαρισμένη ακόμα.

«Νιώθω σαν να έσπασα σε εκατομμύρια μικρά κομμάτια και να ενώθηκα ξανά από την αρχή» μουρμούρισε χωρίς να είναι ικανός ακόμα να το πιστέψει.

«Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα» την άκουσε να του λέει και βγάζοντας το χέρι του πάνω από το πρόσωπο του γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος της.

«Αυτό σημαίνει ότι η αποστολή εξετελέσθη;» την ρώτησε μισό αστεία μισό σοβαρά περιμένοντας όμως με πραγματική αγωνία την επιβεβαίωση της.

«Με άριστα το δέκα;» τον ρώτησε σκεπτική. «Σίγουρα άγγιξε τα χίλια» είπε με έμφαση εννοώντας το και μόλις γύρισε να τον κοιτάξει ταυτόχρονα και οι δύο άρχισαν να γελάνε με την καρδιά τους.

«Έλα εδώ βρε ξεροκέφαλο, ανάγωγο, μυξιάρικο σκατό που μου κλέβεις και τις ατάκες μου τώρα» την πείραξε απλώνοντας τα χέρια για να την τραβήξει κοντά του.

«Αντί να χαίρεσαι που τις θυμάμαι μετά από δέκα χρόνια, γκρινιάζεις και από πάνω;» τον ρώτησε δύσπιστα ενώ αγκαλιάζοντας τον άφηνε το κεφάλι της απαλά πάνω στο στερνό του.

«Πως θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό;» μουρμούρισε κάτω από τον αναστεναγμό του φιλώντας την απαλά πάνω στα μαλλιά της.

«Τελικά είχα δίκιο έτσι δεν είναι;» την ρώτησε μετά από μια σύντομη σιωπή μόλις οι χτύποι τις καρδιά τους άρχισαν να γίνονται και πάλι λίγο πιο φυσιολογικοί.

«Για πιο πράγμα;» μουρμούρισε νυσταγμένα με περιέργεια.

«Στο κρεβάτι προτιμάς τα άγρια ένστικτα μου παρά την ρομαντική μου πλευρά» της είπε πειραχτικά. 

«Σταμάτα επιτέλους να το κάνεις αυτό» παραπονέθηκε ενώ σφίχτηκε επάνω του. «Με φρικάρει τελείως».

«Ποιο;» ρώτησε με πραγματική περιέργεια.

«Το να μου μιλάς σαν να με γνωρίζεις απ’ έξω και ανακατωτά» εξήγησε.

«Δεν φταίω εγώ που είσαι ανοιχτό βιβλίο» απολογήθηκε.

«Και εξακολουθεί να μου την μου την δίνει που όσο και να προσπάθησα ακόμα δεν κατάφερα να το κλείσω» μούγκρισε με αγανάκτηση και ο Φράνσις άρχισε να γελά.

«Είχα όμως δίκιο» την πίεσε περισσότερο.

«Όχι Φράνσις δεν είχες» του απάντησε εκείνη κάτω από τον αναστεναγμό της και έμεινε παγωμένος να την κοιτά καθώς ανασήκωνε το κεφάλι της για να του ανταποδώσει το βλέμμα.

«Μα νόμιζα ότι αυτό ήθελες» είπε αυτό που πραγματικά πίστευε αγωνιώντας μήπως είχε κάνει κάτι λάθος. 

«Στο τέλος ναι…» του επιβεβαίωσε απαλά. «Αλλά αν το είχες κάνει από την αρχή τότε σίγουρα περισσότερο θα κατέληγε σε βιασμό παρά οτιδήποτε άλλο» του εξήγησε και ο Φράνσις ένιωσε να μπερδεύετε.

«Η γυναίκα δεν είναι σαν τον άντρα Φράνσις…» του είπε πιο μαλακά ενώ έπαιζε με μια τούφα από τα μαλλιά του για να τον χαλαρώσει λίγο. «Χρειάζεται χρόνο να προετοιμαστεί, να υγρανθεί» του είπε με νόημα. «Και ακόμα όταν το κάνει δεν είναι σίγουρο ότι θα έχει ανάγκη τα άγρια ένστικτα» κατέληξε με υπονοούμενο κλείνοντας το μάτι.

«Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω να σας καταλάβω ποτέ» παραδέχτηκε ηττημένος.

«Είναι απλό Φράνσις, όλες οι στιγμές δεν είναι ίδιες. Παράδειγμα, αν σε άφηνα να συνεχίσεις εκείνη την στιγμή ξέρεις τι θα μπορούσε να συμβεί; Ιδίως αν ήμουν και παρθένα!» τον ρώτησε και την κοίταξε τρομοκρατημένος ερωτηματικά. «Αν ήμουν παρθένα και έμπαινες μέσα μου απότομα σαν να ήσουν κανένα κτήνος το πιθανότερο θα ήταν τώρα να τρέχω σε κανένα νοσοκομείο για κολπορραφή» του είπε απόλυτα σοβαρά.

«Κόλπο τι;» ρώτησε μπερδεμένος.

«Για να μου κάνουν ράμματα μέσα στον κόλπο… μέσα στην φωλίτσα…» διευκρίνισε με νόημα για να καταλάβει τι εννοεί. «Ώστε να σταματήσουν την αιμορραγία και πίστεψε με δεν είναι καθόλου αστείο. Ιδίως γι’ αυτήν την εποχή που δεν υπάρχουν νοσοκομεία και ο χασάπης που έχετε για γιατρό το μόνο που ξέρει να κάνει στον κόλπο είναι να χώνει το χοντρό-δάχτυλο του μέσα για να επιβεβαιώσει ότι υπάρχει παρθενικός υμένας και τίποτα παραπάνω».

«Μα πόσο ηλίθιοι είναι πια;» διαμαρτυρήθηκε απηυδισμένος κλείνοντας το πρόσωπο του μέσα στο χέρι του τελείως σοκαρισμένος από αυτά που άκουγε.

«Άσε να μαντέψω…» του είπε και την κοίταξε διστακτικά καθώς εκείνη συμπλήρωνε. «Οι πολύτιμες συμβουλές που σου έδωσαν ήταν, να μπεις μέσα μια και έξω και να κοιτάξεις να το ευχαριστηθείς όσο περισσότερο μπορείς;» τον ρώτησε γελώντας με το ξαφνιασμένο του ύφος.

«Πάνω κάτω» παραδέχτηκε απολογητικά.

«Ελπίζω όμως τώρα να κατάλαβες ότι στον έρωτα χρειάζονται δύο και όχι ένας» του τόνισε και εκείνος κατένευσε με κατανόηση καταλαβαίνοντας ακριβώς τι εννοούσε με αυτό. «Αλλά περισσότερο πάντα πρέπει να θυμάσαι ότι η κάθε φορά είναι διαφορετική. Άλλες φορές μπορεί να φτάσεις να σπας κρεβάτια…» τον πείραξε και ο Φράνσις χαλαρώνοντας άρχισε να γελάει πιο ανάλαφρος πια. «Άλλες πάλι να υπάρχει τόσο ρομαντισμός γύρω σου…»

«Που σίγουρα θα σε κάνει να στριφογυρίζεις τα μάτια σου με αηδία λέγοντας την ατάκα ‘Ω! Κάνε μου την χάρη’» την πείραξε και του έδωσε μια μπουνιά στο μπράτσο.

«Κόφ’ το εντάξει; Είναι τελείως ανατριχιαστικό αυτό» παραπονέθηκε.

«Πιο;» ρώτησε γελώντας ενώ έτριβε τον μπράτσο του.

«Να ξέρεις τα πάντα για μένα» είπε αγανακτισμένη.

«Εντάξει, θα προσπαθήσω να μην το κάνω» της υποσχέθηκε. «Έχεις καμία άλλη συμβουλή να μου δώσεις;» την ρώτησε σοβαρός για να την κάνει να ξεχαστεί.

«Δεν ξέρω, τώρα ξέχασα τι έλεγα» είπε εννοώντας το πραγματικά.

«Έλεγες ότι όλες οι στιγμές δεν είναι ίδιες» της θύμισε.

«Α! Ναι… Ε τέλος πάντων, πάνω κάτω αυτά είναι όλα» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της.  

«Οπότε το μυστικό είναι απλά να το πηγαίνω σιγά, σιγά και να δοκιμάζω τα όρια και τις αντοχές» ανακεφαλαίωσε εκείνος.

«Εντάξει δεν χρειάζεται πάντα να ξεκινάς και από το μηδέν» τον διόρθωσε εκείνη.

«Α μην με μπερδεύεις πάλι. Τώρα δεν είπες…;»

«Απλά λέω…» τον πρόλαβε πριν αρχίσει να διαμαρτύρεται. «Ότι πρώτα βλέπεις την διάθεση που υπάρχει εκείνη την στιγμή στην ατμόσφαιρα και μετά ανάλογα πράττεις» του εξήγησε τι εννοούσε πριν και ο Φράνσις κατένευσε και πάλι με κατανόηση. 

«Οκ, νομίζω ότι τώρα το ‘χω» της είπε πειραχτικά. «Ευχαριστώ για τις συμβουλές, σίγουρα θα μου χρειαστούν… Ιδίως με την επόμενη που θα είναι και σίγουρα παρθένα» τόνισε με υπονοούμενο και η Μάριαν κόβοντας την ανάσα της στην μέση έμεινε τελείως παγωμένη να τον κοιτά.