Haunted Love "45. Welcome to the Moulin Rouge"

Σκατά... δεν νομίζω ότι θα με αφήσει να πάω, ιδίως αν μάθει γιατί πρόκειται... Γαμώτο τι θα κάνω τώρα;... σκέφτηκα απελπισμένη και πέφτοντας με δύναμη πάνω στο στρώμα ένιωσα ένα σώμα από κάτω μου και ούρλιαξα από το ξάφνιασμα καθώς άκουγα την φωνή του.

«Ω ρε πούστη μου, έχεις βάλει σκοπό της ζωής σου να με αφήσεις άχρηστο;» ρώτησε με δηλητήριο στην φωνή του καθώς ανασήκωνα και πάλι το σώμα μου ενώ γύριζα σοκαρισμένη προς το μέρος του και τον κοίταξα χωρίς να καταλαβαίνω τι εννοεί... «Το χέρι μου» μούγκρισε και κοιτώντας προς τα κάτω είδα ότι κράταγα το χέρι του μέσα στο δικό μου.

Γουρλώνοντας τα μάτια μου σοκαρισμένη ξέμπλεξα τα δάχτυλα μου από τα δικά του και ισιώνοντας το, άρχισα να του κάνω μαλάξεις για να δω μήπως είχε πάθει καμία κράμπα.

«Συγνώμη... συγνώμη δεν ήθελα να σε πονέσω, δεν κατάλαβα ότι το κράταγα» έλεγα ακατάπαυστα καθώς το ζούλαγα και εκείνος έτριξε τα δόντια του καθώς προσπαθούσε να καταπνίξει τον πόνο που ένιωθε.

«Γαμώ το κέρατο μου γαμώ... Μπορείς να το αφήσεις επιτέλους;» ούρλιαξε αφρίζοντας μέσα από τα δόντια του και αμέσως τράβηξα τα χέρια μου από τα δικά του φέρνοντας τα χέρια μου κοντά στο σώμα μου αμυντικά κοιτώντας τον απολογητικά... «Διάολε έχει μουδιάσει τελείως» συνέχισε να μουγκρίζει και τον κοίταξα με πόνο στα μάτια ενώ μου ήταν αδύνατον να σταματήσω τον εαυτό μου ώστε να πω την σκέψη μου.

«Βοηθάει αν ανασηκώσεις το σώμα σου και το τινάξεις» είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και εκείνος αυτόματα με κοίταξε με μια δολοφονική ματιά σταματώντας την ανάσα του… Μόλις το σκέφτηκε καλύτερα, ανασηκώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του, άρχισε να το τινάζει ενώ έκανε μαλάξεις με το άλλο του χέρι κλείνοντας τα μάτια του για να συγκεντρωθεί ώστε να μην αρχίσει να ουρλιάζει από τον πόνο.

«Άσε με να σε βοηθήσω» παρακάλεσα κοιτώντας τον πληγωμένη και αφήνοντας την ανάσα του να βγει βαριά από μέσα του με κοίταξε για μια παρατεταμένη στιγμή με τα μηλίγγια του να πάλλονται σαν τρελά… Τελικά  όμως χωρίς να πει τίποτα το δέχτηκε και όπως θυμόμουν από τα μαθήματα που είχα παρακολουθήσει βάζοντας τον αντίχειρα μου ανάμεσα στον δικό του αντίχειρα και τον δείκτη του, έσφιξα τα δάχτυλα μου γύρω από το χέρι του και μόλις έκανε και εκείνος το ίδιο το έφερα προς το στήθος μου ενώ με το ελεύθερο μου χέρι πίεζα τα κατάλληλα σημεία για να το ξεμπλοκάρω... Ανεβάζοντας το και κατεβάζοντας το μερικές φορές, άρχισαν τα νεύρα να ηρεμούν και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα άρχισα να ηρεμώ και εγώ από την τρομάρα που είχα πάρει.

Ανασήκωσα την ματιά μου προς το μέρος του δειλά και τον κοίταξα με πόνο στα μάτια.

«Καλύτερα;» ρώτησα με αγωνία και εκείνος κατένευσε... «Συγνώμη δεν ήθελα να σε πονέσω...» ξεκίνησα αλλά αμέσως μετά παθαίνοντας αναλαμπή τον κοίταξα με απορία... «Αλήθεια τι κάνεις εδώ;»

«Τον αιχμάλωτο του Αζκαμπάν» απάντησε αυτόματα και ζάρωσα τα μάτια μου με απορία χωρίς να είμαι ικανή να αντιληφθώ αν αυτό έπρεπε να το πάρω για αστείο ή όχι... και εκείνος αναστέναξε απηυδισμένα... «Κράτησες το χέρι μου αιχμάλωτο και δεν μπορούσα να το πάρω πίσω χωρίς να σε ξυπνήσω ή να σε πετάξω κάτω από το κρεβάτι» είπε με μια δόση ειρωνείας στην φωνή του και έξυσα το κεφάλι μου μηχανικά χωρίς να καταλαβαίνω.

«Φώναζα πάλι;» ρώτησα και χαμογέλασε παίρνοντας το χέρι του από το δικό μου... έκανα λίγο πίσω για να του κάνω λίγο χώρο για να το κινήσει.

«Όχι δεν μπορώ να πω, κάθε φορά το πρόγραμμα γίνεται και πιο ενδιαφέρον... Τουλάχιστον έχεις ποικιλία» είπε κοροϊδευτικά και έπιασα το κεφάλι μου απηυδισμένα.

«Δεν μπορείς μια φορά να απαντήσεις χωρίς υπεκφυγές ή αινίγματα;» ρώτησα απελπισμένα και με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι δήλωναν τα χαρακτηριστικά του.

«Σε έπιασα να υπνοβατείς και ο Φλικ με τράβηξε στο κρεβάτι για να με αναγκάσει να δω τι κάνεις... Λες και δεν μπορούσα να το δω με διαφορετικό τρόπο» τον κατηγόρησε κοιτώντας με ένα αυστηρό βλέμμα και ο Φλικ γρυλίζοντας παραπονιάρικα έβαλε το κεφάλι του πάνω στα πόδια του και ξεφύσησε.

«Υπνοβατώ;» ρώτησα σοκαρισμένη και γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου και κατένευσε σοβαρός... «Τι άλλο κάνω πια όταν κοιμάμαι;» ρώτησα πιο πολύ τον εαυτό μου παρά εκείνον και την στιγμή που γέλασε ευδιάθετα, τον κοίταξα με απορία.

«Την ίδια απορία είχα και εγώ εχθές» διευκρίνισε τον λόγο που γελούσε και αναστέναξα.

«Έλεγα τίποτα;» ρώτησα από περιέργεια και κατένευσε και πάλι.

«Νόμιζες ότι ήμουν η γιαγιά σου» είπε και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα από την έκπληξη... «Ήταν άρρωστη πριν πεθάνει;» ρώτησε με απορία και χαμηλώνοντας την ματιά μου κατένευσα ενώ σούφρωσα τα χείλια μου με παράπονο προσπαθώντας πολύ σκληρά να μην αφήσω τα δάκρυα μου να κυλήσουν αλλά εκείνος με το δάχτυλο του κάτω από το σαγόνι μου με ανάγκασε να τον κοιτάξω.

«Τον τελευταίο χρόνο πριν πεθάνει το Αλτσχαιμερ την είχε διαλύσει τελείως... Δεν θυμόταν τίποτα και κάθε φορά που με έβλεπε νόμιζε ότι ήμουν ληστής και ούρλιαζε σαν τρελή, ενώ κάθε φορά που την πλησίαζα πάλευε μαζί μου γιατί δεν ήθελε να την ακουμπάω... Αναγκαζόμουν να της βάζω υπνωτικό στο γάλα της για να την κοιμίζω ώστε να μπορώ να την φροντίζω, αλλά κάποιες φορές ξύπναγε το βράδυ και καταλαβαίνεις» του είπα και εκείνος ανέκφραστος το σκέφτηκε για λίγο.

«Έλεγες κάτι για λεφτά» είπε και κατένευσα.

«Έπρεπε να μαζέψω 1.000 δολάρια για να της κάνουν μια θεραπεία γιατί τα φάρμακα δεν κάνανε τίποτα, αλλά δεν πρόλαβα να μαζέψω όλο το ποσόν... πριν...» δεν άντεξα να πω την λέξη καθώς η φωνή μου έσβηνε.

«Μπέλα δεν υπάρχει θεραπεία, το πιθανότερο είναι να σε δουλέψανε» είπε σοβαρός και τον κοίταξα με απορία, αλλά δεν είπα τίποτα άλλο πάνω σε αυτό... «Από το νοσοκομείο σου το είπαν αυτό;» ρώτησε με απορία και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

«Δεν μπορούσα να την πάω στο νοσοκομείο... Έφερνα στο σπίτι έναν γιατρό που μου τον είχε συστήσει ένας συμφοιτητής μου» του είπα και πέρασε το χέρι του μέσα στα μαλλιά του αποφεύγοντας την ματιά μου.

«Τέλος πάντων τελείωσε, δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι και να στεναχωριέσαι... Άλλωστε δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα γι αυτό πια...» είπε απαλά αλλά αμέσως γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου και ξαφνιάζοντας με από την απότομη αλλαγή της διάθεσης του, έκανα αμυντικά το σώμα μου προς τα πίσω... «Μήπως ήθελες να μου πεις κάτι;» ρώτησε κάπως σκληρά και τον κοίταξα αποπροσανατολισμένη.

«Για ποιο πράγμα;» ρώτησα ξέπνοα.

«Έχεις κανονίσει να πας κάπου;» ρώτησε χωρίς να αλλάζει ύφος και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα.

«Όχι γαμώτο ο Τεό... θα με γαμήσει αν αργήσω κι άλλο» είπα καθώς προσπάθησα να σηκωθώ αλλά το σφιχτό του κράτημα με καθήλωσε στο κρεβάτι και γυρίζοντας το κεφάλι μου προς τα πίσω τον κοίταξα ασθμαίνοντας.

«Ο μόνος που θα σε γαμάει από εδώ και πέρα είμαι εγώ και κανένας άλλος... Το κατάλαβες;» ρώτησε σκληρά μέσα από τα δόντια του και ένιωσα την κοιλιά μου να σφίγγετε καθώς κατένευσα μηχανικά, αλλά αμέσως σκεπτόμενη ότι δεν μπορούσα να αργήσω άλλο προσπάθησα να του εξηγήσω την κατάσταση όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

«Δεν το εννοούσα έτσι... Θέλω να πω, ότι ο Τεό είναι φίλος δεν έχει σχέση με αυτό που είπα...» άφησα την ανάσα μου να βγει βίαια από μέσα μου και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα το πήρα από την αρχή... «Κοίτα ξέρω ότι είναι τελευταία στιγμή, αλλά πρέπει να με αφήσεις να πάω... Σου το ορκίζομαι είναι για καλό σκοπό»

«Τι λες;» ρώτησε κουνώντας το κεφάλι του προσπαθώντας να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του.

«Ο Τεό με φιλοξενούσε όλον αυτόν τον καιρό  και του έχω μεγάλη υποχρέωση... Θα του πάρουν το μαγαζί, αν δεν τον βοηθήσω... Σε παρακαλώ Έντουαρτ πρέπει να με αφήσεις να πάω, μπορείς να έρθεις και εσύ αν θες»

«Να έρθω που;... Και πως ακριβώς θα τον βοηθήσεις;» ρώτησε εύλογα και πήρα μια ανάσα.

«Στο εστιατόριο που είναι πίσω από τον λόφο, που με πέτυχες εκείνην την ημέρα θυμάσαι;» ρώτησα και εκείνος ζαρώνοντας τα φρύδια του κατένευσε... «Ε ο Τεό είναι αυτός που το έχει, αυτός που ήταν στην κουζίνα!...» διευκρίνισα και με κοίταξε δύσπιστα... «Και έχουμε διοργανώσει με κάτι φίλους του ένα χάπενινγκ για να μαζέψουμε όσα περισσότερα μπορούμε για να κάνει διακανονισμό με την εφορία ώστε να μην του το κλείσουν» του είπα παρακαλώντας τον με το βλέμμα μου να με καταλάβει.

«Τι χάπενινγκ;» ρώτησε λίγο πιο λογικά αλλά ακόμα νευριασμένα.

«Έχουμε κάνει ένα χορευτικό και μετά θα πλύνουμε και αυτοκίνητα... Αυτό τίποτα άλλο, σου το ορκίζομαι» του είπα παρακαλώντας τον σιωπηλά και εκείνος το σκέφτηκε για λίγο... «Σε παρακαλώ είναι μεγάλη ανάγκη... Εκείνος έκανε τα πάντα για μένα δεν μπορώ να του γυρίσω την πλάτη τώρα που με έχει ανάγκη... Άλλωστε μπορείς να έρθεις και εσύ αν θες» του είπα άλλη μια φορά και άφησε την ανάσα του να βγει από μέσα του βίαια.

«Μπέλα συνειδητοποιείς πόσο επικίνδυνο είναι να γυρίζεις στους δρόμους... πόσο μάλλον να παίρνεις μέρος σε τέτοια χάπενινγκ;»

«Σε παρακαλώ... σε παρακαλώ...» έλεγα καθώς είχα μπλέξει τα δάχτυλα μου μεταξύ τους βάζοντας τα ενωμένα κάτω από το σαγόνι μου ενώ του έκανα ένα παραπονιάρικο μουτράκι... «Ο Τεό μου υποσχέθηκε και ότι έτσι όπως θα με κάνουν ούτε εσύ δεν θα με αναγνωρίσεις και αν είσαι και εσύ εκεί, τι μπορεί να γίνει;... Σε παρακαλώ  είναι για καλό σκοπό, σε παρακαλώωωωω» του έλεγα απελπισμένα με κομμένη την ανάσα και κοίταξε μακριά για να αποφύγει την ματιά μου και περίμενα με κομμένη την ανάσα μου.

«Πόσα είναι;» ρώτησε και ζάρωσα τα φρύδια μου με απορία.

«Ποια;» ρώτησα και γύρισε προς το μέρος μου.

«Πόσα χρωστάει;»

«Τι; Εννοείς ναααα...» με κοίταξε με νόημα στα μάτια... «Ωωωω όχι με τίποτα, δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό, εξάλλου εκτός από τα λεφτά δεν μπορώ να τους πουλήσω τώρα... Ξέρεις τι ξενύχτια κάναμε για να το ετοιμάσουμε;... Έλα βρε Έντουαρτ, σε παρακαλώ, θα δεις θα περάσουμε καλά, θα έχει πολύ πλάκα... Έλα και εσύ μαζί μας... Βγες πια από αυτήν την μούχλα που σε έχει φάει... Δεν χάθηκε ο κόσμος να διασκεδάσουμε μια μέρα... Σε παρακαλώ» συνέχιζα με πείσμα ενώ όπως ήμουν καθισμένη πάνω στα πόδια μου κουνιόμουν πάνω κάτω ενώ τον κοίταζα με ένα κουταβίσιο, πληγωμένο μουτράκι και έτρωγε τα χείλια του για να μην γελάσει δυνατά.

«Κακομοίρα μου...» ξεκίνησε αλλά από την χαρά μου δεν τον άφησα να συνεχίσει...

«Σε ευχαριστώωωωω» τσίριξα πέφτοντας απάνω του και εκείνος χάνοντας την ισορροπία του έπεσε πίσω και μην αντέχοντας άλλο άρχισε να γελάει με την ψυχή του... «Θα σου το χρωστάω» του είπα δίνοντας του ένα μεγάλο φιλί στο μάγουλο και σηκώθηκα σαν ελατήριο ενώ χοροπηδώντας έτρεξα στην τουαλέτα για να πάω να αλλάξω.

Έντουαρτ

Ω ρε πούστη μου... τι τρελοκομείο είναι αυτό;... Δεν υπάρχει περίπτωση θα με πεθάνει τελείως... Κοιτάζοντας τον Φλικ άπλωσα το χέρι μου προς το αυτί του και μόλις τον χάιδεψα πίσω από αυτό, του έκλεισα τα μάτια και εκείνος γρύλισε παραξενευμένος.

«Σε ευχαριστώ» του είπα χαμογελώντας του και μόλις ανασήκωσα το κορμί μου η πόρτα άνοιξε και εκείνη φορώντας τις μαύρες μπότες που φόραγε και εχθές και την καπαρντίνα της βγήκε έξω ενώ έδενε την ζώνη της τρέχοντας... «Εεε που πας;» την ρώτησα και φρενάροντας με κοίταξε με απορία.

«Τώρα δεν είπες;» ρώτησε σοκαρισμένη και αναστέναξα.

«Έτσι θα έρθω;» την ρώτησα κοροϊδευτικά και πήρε μπρος.

«Ααα, δεν πειράζει θα βρεθούμε εκεί... Πραγματικά πρέπει να φύγω» παρακάλεσε πάλι με το μουτράκι της να παίρνει το ίδιο παραπονιάρικο ύφος και δεν έχω ιδέα πως κρατήθηκα για να μην γελάσω πάλι.

«Είτε φύγεις με τα πόδια, είτε φύγουμε με το αυτοκίνητο, την ίδια ώρα θα κάνεις να φτάσεις» της είπα και αναστέναξε.

«Εντάξει» τελικά το δέχτηκε και μόλις ετοιμάστηκα και εγώ, κατεβήκαμε στο γκαράζ και πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο την άκουσα να μουρμουρίζει πίσω μου.

«Γιατί δεν πήγα με τα πόδια;» γύρισα και την κοίταξα επιβλητικά την στιγμή που άνοιγα την πόρτα μου και έκανε ένα βήμα πίσω αμυντικά... «Αναρωτήθηκα γιατί δεν πήγα με τα πόδια» είπε αμέσως και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου αρνητικά απηυδισμένα αλλά πριν μπει μέσα, ξαφνικά σταμάτησε και με κοίταξε... «Δεν μπορούμε να πάρουμε και τον Φλικ, είναι κρίμα να μείνει μέσα μόνος του» είπε παρακλητικά και αναστέναξα.

«Δεν μπορούμε να τον πάρουμε με αυτό το αυτοκίνητο»

«Ας πάρουμε το άλλο» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της και άρχισα να γελάω δυνατά χωρίς να αντέχω άλλο.

«Άντε τράβα φώναξε τον» της είπα και κλείνοντας την πόρτα πήγα προς το χάμερ χωρίς να πιστεύω αυτό που ζω... Θα με τρελάνει τελείως δεν υπάρχει περίπτωση, σκέφτηκα για πολλοστή φορά και αναστέναξα.

Φτάνοντας στο μαγαζί του Τεό... Το γκαράζ μπροστά ήταν τελείως άδειο και δύο περίεργοι τύποι, που ο ένας ήταν σαν ένας από τους ντάλτον με μουστάκι και ο άλλος κραγμένη μέχρι το κόκαλο, φτιάχνανε κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες μπροστά από το μαγαζί που μια τεράστια επιγραφή κάλυπτε την επιγραφή του μαγαζιού... γράφοντας “ Welcome to the Moulin Rouge ”.

«Welcome to the Moulin Rouge;» ρώτησα και μόλις γύρισα την ματιά μου προς το μέρος της κράτησε την ανάσα της, ενώ κοκκίνισε ολόκληρη από την ντροπή της και ανασήκωσα το φρύδι μου.

«Είναι παράσταση, πες ότι είμαι ηθοποιός και παίζω σε ένα έργο» είπε αμέσως φαντάζομαι ότι την πότισαν για να την πείσουνε να το κάνει και κατάπια με δυσκολία... «Είναι για καλό σκοπό» είπε πάλι με πείσμα ενώ σούφρωνε τα χειλάκια της σαν ένα πεισματάρικο παιδί ενώ τα ματάκια της με κοίταζαν με παράπονο και δεν έχω ιδέα πως δεν την βούτηξα εκείνην την στιγμή να της ρουφήξω αυτά τα χειλάκια που από την ημέρα που τα φίλησα έγιναν η προσωπική μου κόλαση... Λες και χρειαζόμουν άλλον έναν λόγο να βρεθώ στην κόλαση και χωρίς αυτά και αναστέναξα.

«Για καλό σκοπό» επανέλαβα κουνώντας το κεφάλι μου ενώ άνοιγα την πόρτα μου και εκείνη παίρνοντας μια ανάσα έβγαλε την ζώνη ασφάλειας της και γύρισε προς τον Φλικ.

«Εσύ φρόνιμα εντάξει;» του είπε με εκνευρισμένο ύφος και την κοίταξα έντονα στα μάτια... «Κόντεψε να ορμίσει στον Τεό» υπερασπίστηκε τον εαυτό της και έκλεισα το μάτι μου στον Φλικ περνώντας του το μήνυμα... "Εύγε αγόρι μου έτσι σε θέλω, είναι μόνο δική μας δεν την μοιραζόμαστε"... και εκείνος έγλειψε την μουσούδα του χαμογελώντας και τα μουστάκια του.

«Μείνε εδώ» του είπα και η Μπέλα βγαίνοντας έκλεισε την πόρτα της και άρχισε να χαιρετάει προς τους δύο αντιπαθητικούς τύπους... Πήγα δίπλα της μόλις το καρτούν την πήρε στην αγκαλιά του και τον αγριοκοίταξα.

«Μας έλειψες κούκλα εχθές, πως τα πέρασες;» την ρώτησε καθώς της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και έτριξα τα δόντια μου... Σεμνααααα.

«Τέλεια... Η μπουμπού που είναι;»

«Μέσα είναι... πήγαινε γιατί την βλέπω να εκρήγνυται από στιγμή σε στιγμή» της είπε με νόημα και ξερόβηξα.

«Συγνώμη... ξέχασα να σας συστήσω... Αντρέ... από εδώ είναι ο Cupid» είπε η Μπέλα και την κοίταξα με την άκρη του ματιού μου ενώ ο Αντρέ έδινε το χέρι του.

«Καλωσόρισες στην παρέα... Η τσουτσουρδίτσα από εδώ μας έχει τρελάνει τόσο πολύ που είναι σαν να σε γνωρίζουμε χρόνια»

«Αντρεεεεε» είπε η Μπέλα σκουντώντας τον αλλά πριν αντιδράσω, η κραγμένη μας πλησίασε και έπνιξα τα πάντα μέσα μου... Θα τα πούμε τσουτσουρδίτσα, δεν θα γυρίσουμε σπίτι;... Θα γυρίσουμε... της υποσχέθηκα από μέσα μου και εκείνη αμέσως άρχισε να γίνεται πιο νευρική.

«Γεια σου τσουτσουρδίτσα... άργησες και η άλλη κοντεύει να βγάλει αφρούς» της είπε εκείνος και η Μπέλα αναστέναξε.

«Συγνώμη με πήρε ο ύπνος» απολογήθηκε εκείνη ενώ τον αγκάλιασε και τον φίλησε σταυρωτά και έβρισα από μέσα μου... Τι σκατά ήθελα και συμφώνησα;

«Μπολέτ να σου γνωρίσω τον Cupid» της είπε και εκείνος έτεινε το χέρι του και του ανταπέδωσα την χειραψία.

«Καιρός ήταν να σε γνωρίσουμε» είπε κλείνοντας μου το μάτι, σκανάροντας με καλά, καλά.

«Μικρή πήγαινε μέσα να ησυχάσει λίγο η μπουμπου, γιατί δεν μας βλέπω καλά και τα λέμε αργότερα... Οκ;» της είπε ο Αντρέ και εκείνη κατένευσε και παίρνοντας με από το χέρι άρχισε να με σέρνει.

«Τα λέμε μετά» τους φώναξε και μόλις πήγαμε στο πλάι του μαγαζιού και χαθήκαμε από το οπτικό τους πεδίο, την τράβηξα κοντά μου και καρφώνοντας την πάνω στον τοίχο, την κοίταξα ανασηκώνοντας τα φρύδια μου.

«Cupid;... Και τι ακριβώς ξέρουν για μένα;» της είπα και εκείνη άρχισε να ανασαίνει γρήγορα.

«Δεν είπα τίποτα από αυτά που υπονοείς, σου το ορκίζομαι, ρώτα τους ότι θες, αλήθεια σου λέω... Όσο για το Cupid ήταν το πρώτο που μου ήρθε, συνηθίζουν να μιλάνε με τέτοια ονόματα μεταξύ τους και σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερο από το να πω το όνομα σου» είπε γρήγορα με χαμηλή φωνή και το σκέφτηκα για λίγο.

«Πάμε να τελειώνουμε με αυτήν την κωμωδία και θα τα πούμε σπίτι» της είπα και εκείνη κατένευσε παραπονεμένα ενώ με οδήγησε προς την πίσω πόρτα… Μόλις φτάσαμε στο πίσω γκαράζ, μια αλόγα μίλαγε στο τηλέφωνο έχοντας σκύψει μπροστά φτιάχνοντας το καλσόν της, αλλά μόλις άκουσα την φωνή του κόντεψα να πεθάνω στα γέλια.

«Γιατί μωρό μου;... Έλα σε παρακαλώ... θα είναι και ο Έντουαρτ εδώ» είπε εκείνη και κοίταξα την Μπέλα και εκείνη κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

«Είναι ο αδελφός της» ψιθύρισε και την τράβηξα πιο πίσω.

«Και αυτός ο Αντρέ να υποθέσω ότι είναι ο γνωστός;» την ρώτησα χωρίς να αντέχω άλλο να κρύψω την απορία μου.

«Ναι είναι ο άντρας της μπουμπους...» ψιθύρισε γρήγορα... «Εννοώ του Τεό» διευκρίνισε και έσμιξα τα φρύδια μου αρχίζοντας να ξεπερνώ τα όρια μου.

«Και γιατί σε είχε πιάσει εσένα τόση κάψα που θα έχανες το θέαμα;» ρώτησα και άρχισε να γελάει βάζοντας το χέρι της μπροστά από το στόμα της ενώ τρανταζόταν ολόκληρη και κάνοντας νόημα μου ζήτησε να σκύψω για να μου πει στο αυτί.

«Όχι ειλικρινά πες μου, φαντάζεσαι τον Αντρέ να χορεύει σαν τον Patrick Swayze στο Dirty Dancing;» με ρώτησε και απομακρύνοντας το κεφάλι της, περίμενε με απορία να δει τις αντιδράσεις μου.

«Όλα αυτά γίνανε για μια βραδιά “Dirty Dancing”;» ρώτησα δύσπιστα και γελώντας, ενώ δάγκωνε τα χείλια της, κατένευσε και κούνησα το κεφάλι μου κοιτώντας τον ουρανό απηυδισμένα... «Και το πικάντικο αγόρι;» την ρώτησα και τώρα ήταν που έδωσε τα ρέστα της αλλά πριν προλάβω να αλλάξω βλέμμα, εκείνη με πήρε από το χέρι και άρχισε να με τραβάει αλλά δεν την άφησα να κάνει δεύτερο βήμα και γύρισε προς το μέρος μου ξανά.

«Έλα, θα δεις ότι όλοι τους είναι πολύ καλά παιδιά... Εντάξει παραδέχομαι ότι είχα χεστεί απάνω μου με τον Αντρέ στην αρχή, αλλά μόλις γνωριστήκαμε καλύτερα κάναμε πολύ καλή παρέα... Είναι όλοι τους ένας και ένας, ειλικρινά θα πάθεις πλάκα μαζί τους» είπε ακόμα ψιθυρίζοντας για να μην μας ακούσει η πουστάρα που μίλαγε ακόμα στο τηλέφωνο.

«Και να φανταστώ ότι όλοι τους είναι πούστηδες;» της είπα εκδηλώνοντας όλη την αηδία στο πρόσωπο μου.

«Έτσι λες και την φίλη σου την Ρόουζ όταν την πηδάς;... Αλήθεια έχω μια απορία πάνω σε αυτό, όταν ένας στρέιτ πάει με έναν γκέι και ας είναι του αντίθετου φύλου πως ακριβώς λέγετε;» με ρώτησε με δηλητήριο στην φωνή της ενώ με κοίταζε με μια δολοφονική ματιά εκδηλώνοντας πόσο την είχα προσβάλει με αυτό που μόλις είχα πει.

«Μπέλα» πήγα να την συνετίσω αλλά εκείνη έγινε χειρότερη.

«Αν δεν σου αρέσει τον ξέρεις τον δρόμο... Όλοι αυτοί είναι φίλοι μου και όλες αυτές τις ημέρες όχι μόνο με προστατεύανε... όχι μόνο με φιλοξενούσαν... όχι μόνο με τάιζαν και με ντύνανε, αλλά μου δίνανε και την καρδιά τους για να νιώσω σαν στο σπίτι μου...  και δεν ανέχομαι κανέναν να τους προσβάλει με τέτοιους χυδαίους χαρακτηρισμούς επειδή έτυχε να είναι στρέιτ» είπε με πείσμα ενώ είχε κοκκινίσει ολόκληρη στραβώνοντας τα χέρια της στο στήθος και αναστέναξα.

«Θες να καταλήξεις κάπου;» την ρώτησα με ειρωνεία.

«Ναι θέλω να τους ευχαριστήσεις που κάνανε ότι έπρεπε να κάνεις εσύ από την αρχή, γιατί στο κάτω κάτω όλα αυτά θα ήταν περιττά αν δεν ήσουν εσύ... Αλλά να σου πω κάτι; Ήταν το μόνο καλό που έκανες, γιατί με αυτόν τον τρόπο γνώρισα την καλύτερη παρέα με άτομα που είναι πραγματικά διαμάντια, άσχετα με την επιλογή της σεξουαλικότητας τους» μου πέταξε στα μούτρα αλλά πριν αντιδράσω, αυτός που μίλαγε στο τηλέφωνο, μας άκουσε και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μας.

«Μπέλα;» ρώτησε και εκείνη αγνοώντας με, έτρεξε αμέσως κοντά του και εκείνη – εκείνος;... Πως σκατά τους λένε;... Αμέσως την πήρε στην αγκαλιά του και άρχισε να την γυρίζει γύρω από τον εαυτό του... «Που είσαι μωρή τσουτσουρδίτσα και τρελαθήκαμε στα τηλέφωνα»

«Ωχ το ξέχασα στο σπίτι...» του είπε απολογητικά και τον φίλησε στο στόμα;;;... Πάει καλά;;;... Τι άλλο θα δω;;;... Μήπως το κάνανε κιόλας;;; Και γουστάρει τέτοιες αηδίες;;;... Διάολε θα με τρελάνει!!!

«Δεν πειράζει αρκεί που είσαι εδώ... Το παλικάρι;» ρώτησε και γύρισε προς την μεριά μου και με κοίταξε για μια στιγμή και παρατώντας τα, πήγα προς το μέρος της.

«Ντάλια μου... αυτός είναι ο Cupid... Cupid... να σου γνωρίσω το πικάντικο αγόρι» είπε με νόημα και κρατήθηκα, γιατί πραγματικά, λίγο ήθελα να την βουτήξω και να την φέρω σβούρες για όλη αυτήν την κοροϊδία...  Αλλά αυτοί εδώ δεν αστειεύονται, όταν ενώνονται γίνονται μια γροθιά και μόνο προβλήματα θα είχαμε στο τέλος αν έχανα τον έλεγχο τώρα και θα χάναμε και οι δύο.

«Μμμμμ... ώστε για σένα έγινε όλο αυτός ο χαμός;....» ρώτησε αναστενάζοντας ενώ με σκάναρε από πάνω μέχρι κάτω και φτάνοντας στο επίμαχο σημείο ανασήκωσε το φρύδι του με ικανοποίηση και δεν είχα ιδέα πως να αντιδράσω... Τι σκατά κάνω εδώ;... «Μωρ’ συ αυτός πράγματι είναι Cupid... Μμμμμ και τι Cupid... με όλα τα προσόντα» συνέχισε απτόητος ενώ δεν ξεκόλλαγε την ματιά του από πάνω μου και λίγο έλειψε να βάλω τα χέρια μου μπροστά για να το κρύψω από το επίμονο βλέμμα του από αηδία, αλλά η Μπέλα άρχισε να τον τραβολογάει.

«Ντάλιαααα» μούγκρισε μέσα από τα δόντια της.

«Αι μωρή... Εσύ το τρως, εγώ γιατί να μην το χαζέψω λίγο;» της είπε και γύρισα το κεφάλι μου για να συγκρατηθώ ώστε να μην αρχίσω να γελάω δυνατά.

«Ντάλιαααααα» επέμενε η Μπέλα με πείσμα σαν μικρό παιδί, χτυπώντας το πόδι της και εκείνος αναστενάζοντας απρόθυμα σήκωσε την ματιά του προς το μέρος μου και σήκωσε το χέρι του... Ανταπέδωσα χωρίς επιλογή.

«Χάρηκα... Πάαααρααα πολυ» είπε καρφώνοντας την ματιά του μέσα στην δικιά μου με ένα πρόστυχο βλέμμα και απάντησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα δεδομένου της κατάστασης.

«Και εγώ» ανταπέδωσα και η Μπέλα του τράβηξε το χέρι γιατί έβλεπε ότι εκείνος δεν ξεκόλλαγε... Ζηλεύει;;;... Μπορεί να ζηλεύει;;;... Θα σε φτιάξω εγώ... τσουτσουρδίτσα.

«Ντάλιααα;;;... Ντάλιαααα» συνέχισε μέσα από τα δόντια της και του απέσπασε την προσοχή... «Θα με βάψεις ή όχι;» τον ρώτησε και εκείνος αναστέναξε.

«Άντε προχώρα τσουτσουρδίτσα που μου θες και Cupid...»

«Ντάλιαααα» συνέχιζε η Μπέλα έχοντας τα τελείως χαμένα, χωρίς να ξέρει πως να αντιδράσει με όλα αυτά και μόλις εκείνος της έδωσε μια στα κωλομέρια της, δεν έχω ιδέα πως κατάφερα να μην του σπάσω το χέρι που τόλμησε να την αγγίξει και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο αλλά η Μπέλα περιμένοντας την αντίδραση μου μπήκε ανάμεσα μας και άρχισε να τον σέρνει προς την πόρτα.

«Τεοοοοο» άρχισε να φωνάζει τα μεγάλα μέσα και μόλις ο Τεό άνοιξε την πόρτα τον κοίταξε με ένα παραπονιάρικο βλέμμα... «Δεν ξεκολλάει» είπε ζητώντας βοήθεια με το βλέμμα της και ο Τεό κοιτάζοντας πρώτα εμένα, αμέσως κοίταξε την Ντάλια έντονα και της έκανε σήμα να πάνε μέσα.

«Ντάλια άσε τις αηδίες και φτιάξε το κορίτσι μας» του είπε αυστηρά και η Ντάλια τελικά τα παράτησε και πριν μπει μέσα γύρισε και με κοίταξε με ένα αυστηρό βλέμμα.

«Που είσαι Cupid;... Το καλύτερο κορίτσι μας παίρνεις, αυτό να μην το ξεχάσεις, γιατί εμείς εδώ δεν το ξεχνάμε» είπε σοβαρά κοιτώντας με, με νόημα μέσα στα μάτια με την κανονική του φωνή, για να καταλάβω ότι είχα διαπιστώσει και  μόνος μου και η Μπέλα τον τράβηξε με το ζόρι μέσα και εξαφανίστηκε αφήνοντας με μόνο με τον Τεό που κλείνοντας την πόρτα ήρθε προς το μέρος μου κοιτώντας με, με ένα βλέμμα που τα έλεγε όλα... “Και τώρα οι δυο μας”.