Πριν προλάβει η ανάσα μου να επανέλθει στο φυσιολογικό της ρυθμό, με τα χέρια του με τράβηξε προς τα πίσω αναγκάζοντας με να ακουμπήσω την πλάτη μου στην πλάτη της καρέκλας και σπρώχνοντας την προς τα πίσω, με κοίταξε με ένα ψυχρό βλέμμα καθώς έβαζε τα πέλματα μου να ακουμπήσουν πάνω στις άκρες του τραπεζιού και του ανταπέδωσα το βλέμμα το ίδιο ψυχρά ασθμαίνοντας.
«Τελείωσες;» τον ρώτησα και εκείνος χαμογελώντας ειρωνικά περνώντας τα χέρια του πάνω από το εσωτερικό των μοιρών μου και προχωρώντας προς τα πάνω συνέχισε να με κοιτά σταθερά στα μάτια καθώς το προδοτικό μου σώμα άρχισε να τρέμει κάτω από το άγγιγμα του.
«Ούτε καταδιάνια» απάντησε και φέρνοντας το πρόσωπο του με μια φιδίσια κίνηση κοντά στο δικό μου, βάζοντας το καυτό του χέρι πάνω στην μέση μου, έπιασε με το δεύτερο του χέρι το πρόσωπο μου κρατώντας το σταθερό και καρφώνοντας την ματιά του σκληρή μέσα στην δική μου, συνέχισε... «Γιατί γύρισες;» ρώτησε σκληρά και γυρίζοντας την ματιά μου στο πλάι αφήνοντας την ανάσα μου να βγει από μέσα μου βαριά έμεινα στην σιωπή... «Γιατί;» απαίτησε ξανά τραντάζοντας με κάνοντας με να τον κοιτάξω.
«Ξέρεις το γιατί» του απάντησα ψυχρά.
«Για να σε κοιτώ στα μάτια όταν θα σε αποτελειώνω» είπε τα λόγια μου με μια δόση ειρωνείας στην φωνή του.
«Ναι» του απάντησα σταθερά.
Γυρίζοντας το κεφάλι μου στο πλάι, άφησε τα χείλια του να ταξιδέψουν πάνω στην εκτεθειμένη επιδερμίδα του λαιμού μου και έκλεισα τα μάτια για να συγκεντρωθώ... Μόλις το χέρι του όμως που ήταν πάνω στην μέση μου άρχισε να ανεβαίνει αγγίζοντας με ανεπαίσθητα τόσο ερωτικά, έκανε ξανά όλο μου το κορμί να ανατριχιάσει.
«Γιατί γύρισες Μπέλα;» ρώτησε ξανά την στιγμή που το χέρι του παραμέριζε το ύφασμα του φορέματος και τα χείλια του συνέχιζαν την βασανιστική τους υγρή και καυτή πορεία προς το στήθος μου.
«Γιατί με επέλεξες;» του γύρισα την ερώτηση και γέλασε με ένα πονηρό βλέμμα.
«Ξέρεις το γιατί» απάντησε χρησιμοποιώντας την απάντηση μου και έτριξα τα δόντια μου.
«Για ένα γαμήσι» του είπα ειρωνικά.
«Σου πέφτει λίγο;» μου γύρισε την ειρωνεία μου για να με κάνει να νευριάσω περισσότερο, ενώ πιάνοντας την θηλή μου με τα δόντια του την δάγκωσε τόσο τρυφερά τραβώντας την απαλά και σφίγγοντας τα χέρια μου πάνω στην καρέκλα σφράγισα το στόμα μου για να καταπνίξω το βογκητό μου πριν αυτό βγει προς την επιφάνεια... «Γιατί Μπέλα;» απαίτησε ξανά ενώ με το χέρι του που το είχε ακόμα στο πρόσωπο μου με ανάγκαζε να τον κοιτάξω και για λίγο έμεινα ανέκφραστη να τον κοιτώ χωρίς να απαντάω... «Γιατί;» επανέλαβε με την πιο απαλή βαθιά φωνή του κοιτώντας με σταθερά στα μάτια και αφήνοντας την ανάσα μου να βγει από μέσα μου βίαια χαμήλωσα την ματιά μου ηττημένα.
«Ξέρεις το γιατί» του απάντησα ξανά.
«Γιατί δεν τον άφησες να σε υπερασπιστεί;... Ήξερες ότι θα διάλεγε εσένα» είπε με δηλητήριο στην φωνή του και άφησα ένα γελάκι να μου ξεφύγει.
«Γιατί ανάμεσα σε μένα και σε εκείνον θα διάλεγες εμένα, μόνο και μόνο γιατί εκείνος είναι σκύλος και αυτό δεν θα το άντεχα με τίποτα»
«Γιατί γύρισες Μπέλα;» είπε πιο επίμονα και τον κοίταξα με θάρρος στα μάτια.
«Γιατί ήθελα να σου ανοίξω τα μάτια... Ήθελα να σε κάνω να δεις πόσο τυφλός είσαι... Εκείνος δίνει και την ζωή του για σένα και εσύ αντί να τον νιώσεις έστω και λίγο, τον λες αχάριστο;... Αν αυτός είναι αχάριστος, εσύ τι ακριβώς είσαι Έντουαρτ;» τον ρώτησα νευριασμένα, ανασαίνοντας γρήγορα από αγανάκτηση.
«Και προτίμησες να μου δώσεις την ζωή σου για να γλυτώσεις την δική του;» ρώτησε με ένα ύφος που δεν μπορούσα να αποκωδικοποιήσω.
«Χάρη σε εσένα δεν έχω πια ζωή... το ξέχασες;... Οπότε τι είχα να χάσω;» τον ρώτησα και άφησε ένα στραβό χαμόγελο να του ξεφύγει ενώ περνώντας την γλώσσα του από τα χείλια του, αναστέναξε.
«Πάλεψες τόσο σκληρά να βρεις τρόπο να μάθεις όσα προσπαθούσα τόσο καιρό να σου μάθω για να έρθεις εδώ να με προκαλέσεις να σε σκοτώσω για να μην σκοτώσω εκείνον;» ρώτησε ξανά με το ίδιο ανεξιχνίαστο βλέμμα που είχε και πριν.
«Ήξερα ότι θα ήταν ο μόνος τρόπος να σε κάνω να κάνεις λίγο πίσω για να με ακούσεις» του είπα και βάζοντας το χέρι του πάνω στο πρόσωπο του κούνησε το κεφάλι του απελπισμένα.
«Ειλικρινά Μπέλα... Ξεπερνάς κάθε λογική...» εξέφρασε δυνατά και μόλις με κοίταξε όλα του τα χαρακτηριστικά είχαν μαλακώσει... «Και αν σου πω ότι του χαρίζω την ζωή, εσύ τι ακριβώς θα κάνεις;» ρώτησε με περιέργεια και ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα.
«Θα υποστώ τις συνέπειες» απάντησα απλά και ζάρωσε τα φρύδια του με απορία.
«Όποιες και να είναι αυτές;»
«Δεν ήρθα για να σε δουλέψω Έντουαρτ... Ήρθα να βεβαιωθώ ότι δεν θα την πληρώσει εκείνος γιατί εγώ τα διέλυσα όλα» του είπα απόλυτα σοβαρά και άρχισε να γελάει κουνώντας το κεφάλι του αρνητικά.
«Πες μου ειλικρινά, ακούς τι λες;» με ρώτησε απηυδισμένος και αναστέναξα γυρίζοντας την ματιά μου στο πλάι και εκείνος βάζοντας το χέρι του πάνω στο πρόσωπο μου με ανάγκασε να τον κοιτάξω ξανά στα μάτια... «Πες μου, ακούς τι λες;» απαίτησε αλλά κοιτώντας τον ανέκφραστα δεν του έδωσα καμία απάντηση... «Από όσο φαίνεται όχι...» απάντησε εκείνος για μένα και έτριξα τα δόντια μου απελπισμένα... «Κοίτα ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μπορώ να καταπνίξω έτσι εύκολα τα όσα έγιναν, αλλά μπορώ να σου δώσω μια ευκαιρία για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου... Τι λες;» με ρώτησε και έσμιξα τα φρύδια μου με απορία... «Ξέρεις ότι μπορώ να σε προστατέψω, οπότε αν μείνεις με την θέληση σου και επιτέλους αρχίσεις να με ακούς, ίσως να καταφέρουμε κάτι» συνέχισε σοβαρός και δεν ήξερα τι να σκεφτώ γι αυτό... «Μπέλα επιτέλους ξεκόλλα» είπε απηυδισμένος και αναστέναξα.
«Δεν μπορώ να τα περάσω ξανά, όλα αυτά» είπα και ξεφύσησε.
«Γιατί ποτέ δεν ακούς λέξη από όσα λέω;...» ρώτησε περισσότερο τον εαυτό του παρά εμένα και αφήνοντας την ανάσα του να βγει βίαια από μέσα του συνέχισε... «Θες να κερδίσεις την ζωή σου πίσω ή όχι;» ρώτησε και κατένευσα... «Θα μπορέσεις να κάνεις λίγο πίσω και να με ακούσεις;» συνέχισε και τον κοίταξα αναποφάσιστη... «Θα κρατήσω τον λόγο που σου έδωσα στα γενέθλια σου, αλλά πρέπει να μου υποσχεθείς και εσύ, ότι θα αρχίσεις να με ακούς» είπε και τελικά κατένευσα και κατένευσε και αυτός... «Άντε να δούμε...» σχολίασε και μόλις πήρε μια ανάσα, με κοίταξε ξανά βαθιά στα μάτια... «Τώρα μπορώ να φάω το επιδόρπιο μου ή όχι;» ρώτησε και τον κοίταξα πάλι αναποφάσιστη... «Όρε πούστη μου, εσύ σκας γάιδαρο» είπε και γυρίζοντας προς τα πίσω πιάνοντας το παγωτό μου, το έβαλε πάνω στο στήθος αναγκάζοντας με να το κρατήσω... «Μην σου πέσει» προειδοποίησε και τον κοίταξα σαν χαζή προσπαθώντας να καταλάβω τι κάνει...
Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να ελέγξει τον εαυτό του, με κοίταξε βαθιά στα μάτια και συνέχισε πιο ήρεμα...
«Θα μοιραστείς το παγωτό σου μαζί μου ή όχι;» ρώτησε και κοίταξα μέσα στο μπολ του παγωτού και μόλις γύρισα την ματιά μου προς το μέρος του, τον κοίταξα απολογητικά.
«Έχει λιώσει» είπα και προσπαθώντας να συγκρατήσει το χαμόγελο του, δάγκωσε τα χείλια του και καθώς πέρασε την γλώσσα του από τα χείλια του σοβάρεψε πριν συνεχίσει το παιχνίδι του.
«Τότε πιες το» είπε και ζάρωσα τα φρύδια μου με απορία... «Τι περιμένεις;» ρώτησε και αφήνοντας τον αναστεναγμό μου σήκωσα το μπολ και προσπάθησα να πιω το λιωμένο παγωτό, χωρίς να μου χυθεί.
Μόλις ένιωσα τα χέρια του πίσω από τον λαιμό μου αυτόματα πάγωσα και το λιωμένο παγωτό άρχισε να ξεχειλίζει από τα χείλια μου...
«Μην σταματάς» μου είπε καθώς ξεκουμπώνοντας το ζιβάγκο, κατέβασε το πάνω μέρος του φορέματος μου ενώ πρόσεχε να μην με ακουμπάει και άρχισα να νιώθω το λιωμένο παγωτό που είχε ξεχειλίσει από τα χείλια μου να κατρακυλάει και στο υπόλοιπο κορμί μου κάνοντας με να ανατριχιάσω.
Συνεχίζοντας να πίνω από το μπολ μπαίνοντας στο παιχνίδι, άφηνα που και που να ξεχειλίζει περισσότερο παγωτό αλλά ενώ ήθελα πάση θυσία να δω εκείνος τι κάνει μιας και που τον ένιωθα σε απόσταση αναπνοής από το κορμί μου... Ωστόσο δεν μπορούσα να τον δω και αυτό με εκνεύριζε περισσότερο.
Μόλις το κομμάτι που είχε μείνει ακόμα παγωμένο, έφτασε πάνω στα χείλια και την μύτη μου κάνοντας με χάλια, κατέβασα το μπολ πιο κάτω και τον κοίταξα για μια στιγμή κάνοντας αυθόρμητα την κίνηση να σηκώσω το χέρι μου για να καθαρίσω το πρόσωπο μου... Εκείνος πιο γρήγορος, συγκράτησε το χέρι μου και βάζοντας το ξανά πάνω στην καρέκλα εκεί που το είχα πριν δίπλα από το σώμα μου, με κοίταξε με μια ματιά που έκαψε κάθε μου λογική και παίρνοντας το μπολ από τα χέρια μου, βάζοντας το πίσω στο τραπέζι, παίρνοντας το χέρι μου που κράταγε πριν το μπολ, το έβαλε και αυτό δίπλα από το σώμα μου πάνω στην καρέκλα όπως και το άλλο και συγκρατώντας τα και τα δύο από τους καρπούς μου, χαμήλωσε το κεφάλι προς το χαμηλότερο σημείο της κοιλιάς μου... Χωρίς να πει λέξη, έβγαλε έξω την γλώσσα του και άρχισε να γεύεται το παγωτό που είχε τρέξει πάνω στο κορμί μου με έναν τρόπο που με έκανε να βογκήξω πριν καν το σκεφτώ και το αγκομαχητό του που έφτασε στα αυτιά μου, με έκανε να εκραγώ και γέρνοντας το κεφάλι μου προς τα πίσω τεντώνοντας το κορμί μου άφησα τον εαυτό μου να το απολαύσει...
Όλο μου το κορμί έτρεμε από την έξαψη ενώ η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει άρρυθμα... Όλο μου το κορμί ξαφνικά άρχισε να καίγεται με ένα περίεργο τρόπο που έκανε όλες μου τις φλέβες να πάλλονται τόσο γρήγορα που η ροή του αίματος μέσα τους άρχισε να με πονάει σε σημείο να με τσιτώνει περισσότερο... Μέχρι τα χείλια του να φτάσουν στον λαιμό μου, είχα γίνει ζυμάρι στα χέρια του και ήμουν σίγουρη ότι αυτήν την στιγμή ότι και να μου ζητούσε ήμουν ικανή να το κάνω και είμαι σίγουρη ότι ακριβώς αυτό ήθελε και εκείνος και για λίγο αυτό με έκανε να κάνω λίγο πίσω... Ποιες είναι οι προθέσεις του;... σκέφτηκα για μια στιγμή αλλά μόλις ένιωσα τα χείλια του να ακουμπούν πάνω στον λαιμό μου ξέχασα ποια ήταν η ερώτηση.
Η καυτή του γλώσσα πέρναγε από κάθε νεύρο και κάθε φλέβα του λαιμού μου και αγκομαχώντας ξέπνοη προσπάθησα να ελευθερώσω τα χέρια μου θέλοντας να τα βάλω μέσα στα μαλλιά του για να τον φέρω πιο κοντά μου αλλά το σφιχτό του κράτημα δεν με άφηνε και αυτό έκανε την επιθυμία μου πιο ισχυρή... Από την έκρηξη που ένιωσα μέσα μου, ένιωσα το ευαίσθητο μου σημείο να αρχίζει να πάλετε σφίγγοντας και ξεσφίγγοντας τα χείλια μου χωρίς να μπορώ να το ελέγξω ενώ το μυαλό μου άρχισε να θολώνει τόσο πολύ που άρχισα να μην έχω καμία επαφή με το περιβάλλον.
Τα χείλια του τρυφερά χωρίς να σταματούν την βασανιστική πορεία τους προς το πρόσωπο μου βρέθηκαν ακριβώς στην άκρη τον χειλιών μου και αυτόματα η ανάσα μου σταμάτησε και τα μάτια μου άνοιξαν με έκπληξη... Εκεί όμως που περίμενα ότι θα με φίλαγε, εκείνος με κοίταξε σοβαρός ανασηκώνοντας τα δύο του φρύδια και κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια απάντησε στην ερώτηση που έπαιζε μέσα στο μυαλό μου αμέσως.
«Οι όροι είναι απαράβατοι» δήλωσε και χωρίς να περιμένει να απαντήσω κάτι, συνέχισε να καθαρίζει το πρόσωπο μου γύρω από τα χείλια μου χωρίς να τα ακουμπάει ούτε στο ελάχιστο και με άφησε σύξυλη από τον ηλεκτρισμό που διαπέρασε εκείνη την στιγμή όλο μου το κορμί.
«Λοιπόν τι λες θα μοιραστείς τώρα το παγωτό σου μαζί μου ή όχι;» ρώτησε μόλις γύρισε στην αρχική του θέση απομακρύνοντας το σώμα του από το δικό μου ελευθερώνοντας τα χέρια μου και κοιτώντας το παγωτό μου για μια στιγμή δάγκωσα τα χείλια μου και κοιτώντας τον σταθερά στα μάτια με την δική μου ματιά να γελάει πονηρά κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου ενώ σκύβοντας το προς το τραπέζι το πήρα ξανά στην αγκαλιά μου, αφήνοντας τον σύξυλο να προσπαθεί να ελέγξει τον εαυτό του... Ήμουν σίγουρη ότι δεν ήξερε αν ήθελε να γελάσει ή να νευριάσει περισσότερο και έτσι συμπλήρωσα.
«Είναι δικό μου και δεν το μοιράζομαι με κανέναν» δήλωσα και με κοίταξε στα μάτια ανασηκώνοντας το ένα του φρύδι... «Αν ωστόσο θες να το μοιραστώ μαζί σου...» συνέχισα παίρνοντας τα πάνω μου ενώ πιάνοντας το κουτάλι πήρα λίγο από το παγωτό και επιδεικτικά το έβαλα μέσα στο στόμα μου και όπως τρώμε ένα γλειφιτζούρι άρχισα να το στριφογυρίζω μέσα στο στόμα μου χωρίς να παραλείπω να βγάζω επιφωνήματα ευχαρίστησης... «Τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις» τελείωσα την πρόταση μου και εκείνος με κοίταξε εκνευρισμένα.
«Δεν παρακαλάω για να αποκτήσω αυτό που θέλω»
«Συγνώμη αλλά δεν μοιράζομαι έτσι απλά κάτι που μου ανήκει» του απάντησα και εκείνος το γύρισε σε αυτό που τον έκαιγε περισσότερο.
«Και εγώ δεν μοιράζομαι ότι μου ανήκει με κανέναν άλλον» τόνισε κοιτώντας με, με νόημα στα μάτια κάνοντας μου ρητό ότι δεν είναι διατεθειμένος να με μοιραστεί.
«Για να σου ανήκει κάτι, πρέπει πρώτα να το διεκδικήσεις... Συγνώμη αλλά έτσι πάει» του απάντησα εγώ στην δήλωση του και ξεφύσησε.
«Δεν πρόκειται να σε παρακαλέσω κιόλας για να σε γαμήσω» είπε με δηλητήριο στην φωνή του και έμεινα για λίγο καθώς αυτόματα κατάλαβα ότι τα όρια του είναι μέχρι εκεί... Μπορεί να με φέρνει στα όρια μου για να του κάτσω αλλά δεν συνεχίζει αν δεν πάρει την άδεια μου;... Ωωωω κύριε Κάλλεν μόλις την πατήσατε, είπα από μέσα μου με πείσμα και παίρνοντας άλλο λίγο από το παγωτό μου συνέχισα πιο δυναμικά.
«Ναι φυσικά... γιατί να παρακαλέσεις για κάτι που έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα το έχεις στο πιάτο... Αλήθεια σαν να άργησε λίγο σήμερα η ξανθούλα σου δεν νομίζεις;» τον ρώτησα με ειρωνεία καθώς έβαζα επιδεικτικά το κουτάλι στο στόμα μου προκαλώντας τον περισσότερο.
«Της είπα να μην έρθει» απάντησε με την ίδια ειρωνεία στην φωνή του και τον κοίταξα με ψεύτικο πόνο στα χαρακτηριστικά μου.
«Τι κρίμα» πεταρίζοντας τα μάτια μου παιχνιδιάρικα και εκείνος ζάρωσε τα μάτια του νευριασμένα και συνέχισα να παίζω περισσότερο... «Μμμμ... το καλύτερο της αγοράς» είπα γλείφοντας το κουτάλι για να βεβαιωθώ ότι δεν μου ξέφυγε ούτε μια σταγόνα από το παγωτό που είχε πάνω του.
«Το απολαμβάνεις;» ρώτησε με δηλητήριο στην φωνή του και χαμογέλασα με ένα χαμόγελο νικητή.
«Όσο δεν φαντάζεσαι» ανταποκρίθηκα με απόλυτη ικανοποίηση και εκείνος άρχισε να κοκκινίζει από τον θυμό του.
«Οκ τι θες για αντάλλαγμα;» ρώτησε τελικά και βάζοντας το κουτάλι πάλι μέσα στο παγωτό μου τον κοίταξα σοβαρά.
«Θέλω να σταματήσεις να με εκφοβίζεις... Μπορείς να το κάνεις αυτό;» τον ρώτησα και ξεφύσησε σκεπτικός... «Θες κάτι, απλά ζήτα το... Ευγενικά» του τόνισα και το σώμα του αμέσως χαλάρωσε και το γύρισε πάλι στο παιχνίδι του.
«Να το ζητήσω ευγενικά» ρώτησε δύσπιστα.
«Μμμχχχμμμ»
«Οκ λοιπόν... Θα μπορούσα σας παρακαλώ να έχω λίγο από το παγωτό σας;» ρώτησε με την πιο ευγενική του έκφραση και γέλασα για λίγο αλλά απάντησα πριν αρχίσει να τα παίρνει πάλι.
«Πως θα μπορούσα ποτέ, να πω όχι, σε μια τόσο ευγενική παράκληση» του είπα και βουτώντας το κουτάλι μέσα στο μπολ, έβαλα αρκετή ποσότητα πάνω στο κουτάλι και μόλις το έτεινα προς το μέρος του εκείνος με κοίταξε προειδοποιητικά.
«Πρόσεξε μην σου πέσει το παγωτό» είπε αυστηρά την στιγμή που άνοιγε το στόμα του για να δεχτεί το κουτάλι και τον κοίταξα χωρίς να καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο ποιητής αλλά η συνέχεια με έπιασε απροετοίμαστη και το άφησα αμέσως στην άκρη.
Βάζοντας τα χέρια του γρήγορα πάνω στους γλουτούς μου, άνοιξε διάπλατα τα κάτω χείλια μου και πριν προλάβω να αναρωτηθώ τι στο καλό κάνει, ένιωσα το παγωτό που ήταν πάνω στην γλώσσα του, να περνάει από όλη την επιφάνεια της καυτής μου σάρκας και αυτόματα το σώμα μου αντέδρασε από την απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας... Βάζοντας δύναμη στα πόδια μου που ήταν ακόμα πάνω στο τραπέζι, προσπάθησα να πάω την καρέκλα πιο πίσω ώστε να ξεκολλήσω από πάνω του αλλά εκείνος προβλέποντας το αυτό με το ένα του χέρι κρατώντας την καρέκλα σταθερή συνέχισε αυτό το γλυκό βασανιστήριο κάνοντας με να τιναχτώ ολόκληρη από την έξαψη.
Αφήνοντας την ανάσα μου να βγει από μέσα μου βίαια, ένα αγκομαχητό ξεπήδησε από τα χείλια μου και την στιγμή που ένιωσα το μπολ του παγωτού να γλιστράει από τα χέρια μου, συνειδητοποίησα τι εννοούσε και σφηνώνοντας το απάνω μου με πάγωσε περισσότερο και αυτό με έκανε να τρελαθώ περισσότερο και ασθμαίνοντας πριν συνειδητοποιήσω την κίνηση μου, έβαλα το ελεύθερο μου χέρι μέσα στις τούφες των μαλλιών του αναγκάζοντας τον να κολλήσει απόλυτα απάνω μου και εκείνος αφήνοντας ένα βογκητό έχωσε την γλώσσα του βαθιά μέσα στην είσοδο μου και άρχισε να ρουφάει την επιδερμίδα μου με τέτοιο τρόπο που δεν είχα ιδέα πως να αντιδράσω.
Η ανάσα μου άρχισε να χάνετε, η καρδιά μου σπάζοντας κάθε ρεκόρ ήταν έτοιμη να ξεπηδήσει από το στήθος μου και το κορμί μου σύγκορμο τρέμοντας άρχισε να στέλνει κύματα θερμότητας ξυπνώντας κάθε κοιμισμένο κύτταρο...Εκεί που ένιωθα ότι ήμουν έτοιμη να εκραγώ με την γλώσσα του να εξερευνεί τον εσωτερικό μου κόσμο, φώναξα το όνομα του χωρίς να καταλάβω το γιατί είχα την ανάγκη να το κάτω και εκείνος ξαφνικά με άφησε τραβώντας το χέρι μου από τα μαλλιά του και ανοίγοντας τα μάτια μου τον κοίταξα ξαφνιασμένη ασθμαίνοντας.
«Θα μπορούσα να έχω λίγο παγωτό ακόμα;» ρώτησε με μια αθώα φατσούλα και έμεινα σοκαρισμένη να τον κοιτώ.
«Πας καλά;...» αναφώνησα απηυδισμένη χωρίς να μπορώ να το χαλιναγωγήσω... «Πως μπορείς να μου το κάνεις αυτό;»
«Εσύ πως μπορείς να μου το κάνεις;...» ρώτησε πίσω ψυχρά... «Από την στιγμή που πάτησες το γαμημένο το πόδι σου σε αυτό το σπίτι, κάθε τρις και λίγο με φτάνεις στα όρια μου και με αφήνεις με την ψωλή στο χέρι και έχεις την εντύπωση ότι θα σε αφήσω να την γλυτώσεις έτσι εύκολα χωρίς να την πληρώσεις ακριβά γι αυτό;» ρώτησε με δηλητήριο στην φωνή του και το μυαλό μου σταμάτησε να δουλεύει... Έλα μου;... Τι ακριβώς κάνω;
«Με δουλεύεις;» δεν άντεξα και τον ρώτησα και πλησιάζοντας το κορμί του απειλητικά προς το δικό μου με καθήλωσε στην πλάτη της καρέκλας με τα μηλίγγια του να πάλλονται σαν τρελά από τα νεύρα του.
«Δεν με πιστεύεις...» είπε και παίρνοντας αυτόματα το ελεύθερο μου χέρι το πέρασε μέσα από την φόρμα του αναγκάζοντας με να τον νιώσω... Μόλις το χέρι μου ήρθε σε επαφή με τον ερεθισμό του αμυντικά προσπάθησα να το τραβήξω και εκείνος ασκώντας περισσότερη πίεση πάνω στο χέρι μου με ανάγκασε να τον ακουμπήσω... «Πιάστο...» απαίτησε και παίρνοντας μια τρεμάμενη ανάσα, χωρίς να έχω επιλογή, τύλιξα τα δάχτυλα μου γύρω του και έμεινα ξέπνοη... Ήταν τόσο καυτό, τόσο σκληρό αλλά και ταυτόχρονα τόσο μεταξένιο που έκανε όλες μου τις αισθήσεις να τρανταχτούν και η επιθυμία μου να το εξερευνήσω με έκανε να τρελαίνομαι τόσο πολύ, που το χέρι μου με την δική του πρωτοβουλία άρχισε να κινείτε πάνω σε αυτό το καυτό παλλόμενο κομμάτι του σώματος του αλλά εκείνος κρατώντας την ανάσα του τύλιξε τα δάχτυλα του γύρω από τα δικά μου σταματώντας με αυτόματα καθώς συνέχιζε πιο σκληρά... «Τώρα με πιστεύεις;» ρώτησε ζαρώνοντας τα φρύδια του παλεύοντας πολύ σκληρά να καλύψει όλα όσα αισθάνθηκε με αυτήν την επαφή... Το μυαλό μου κενό δεν μπορούσε να βρει κάτι να απαντήσει σε αυτό.
«Δεν ξέρω τι να πω» είπα κάτω από την ανάσα μου ενώ ένιωθα τα μάγουλα μου να φλέγονται από την ξαφνική πυρκαγιά που ένιωσα μέσα μου να αναζωπυρώνεται κάνοντας το κορμί μου να καεί περισσότερο από όσο ήταν ήδη καμένο.
«Θες να σε γαμήσω ή όχι;» με ρώτησε με ένα τρόπο που σε άλλη φάση θα είχα νευριάσει τόσο πολύ που θα με έκανε μέχρι και να τον κλωτσήσω για απάντηση αλλά με το χέρι μου ακόμα να καίγεται από αυτήν την επαφή δεν είχα την δύναμη να σκεφτώ λογικά.
«Το θέλω...» ξεκίνησα ηττημένα αποφεύγοντας την ματιά του κάτω από τον αναστεναγμό μου.
«Αλλά;» ρώτησε εκείνος διακόπτοντας με αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω γυρίζοντας το πρόσωπο μου προς την μεριά του για να τον κοιτώ.
«Με μπερδεύεις γαμώτο...» ξέσπασα ξεπερνώντας τα όρια μου... «Δεν ξέρω ποτέ, αν με κοροϊδεύεις ή αν μιλάς σοβαρά» συνέχισα ασθμαίνοντας με παράπονο και βγάζοντας το χέρι μου από το παντελόνι του, γύρισε ξανά στην προηγούμενη του θέση και με κοίταξε σοβαρός.
«Υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε ποτέ;» ρώτησε πειραχτικά και τον κοίταξα πληγωμένη.
«Θες πραγματικά να σου απαντήσω σε αυτό;» του γύρισα την ερώτηση και γέλασε κουνώντας το κεφάλι του απηυδισμένος.
«Οκ... θα προσπαθήσω να είμαι πιο ξεκάθαρος... αλλά... το ίδιο πρέπει να κάνεις και εσύ...» είπε σοβαρός χωρίς να δέχεται αντίρρηση γι αυτό και κατένευσα σοβαρή... «Τι σε κάνει πάντα να κάνεις πίσω;» ρώτησε προβληματισμένος.
«Με φοβίζεις» είπα ειλικρινά και αναστέναξε περνώντας το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του ενώ το σκεφτόταν.
«Μπορείς πάντα να δηλώνεις τα όρια σου Μπέλα, δεν είναι τόσο δύσκολο» μου είπε και αναστέναξα... «Πόσες φορές πρέπει να πω ότι μπορείς να μου λες ότι σε προβληματίζει;» με ρώτησε και έσκυψα το κεφάλι μου καθώς έπαιρνα μια βαθιά ανάσα αποφεύγοντας την ματιά του.
«Δεν ξέρω ποτέ πως θα αντιδράσεις... Πως μπορώ να το κάνω αυτό;» ρώτησα αμυντικά και πλησιάζοντας με, μου ανασήκωσε το πρόσωπο για να τον κοιτάξω.
«Είμαι λογικός άνθρωπος Μπέλα... Αν θες να μην με κάνεις να ξεπερνάω τα όρια μου, άρχισε να μιλάς» είπε κατηγορηματικά και αναστέναξα.
«Εντάξει» τελικά υποχώρησα και εκείνος κοιτώντας στιγμιαία προς το παγωτό και αμέσως μετά προς το μέρος μου συνέχισε.
«Τώρα θα μοιραστείς μαζί μου το επιδόρπιο σου;» ρώτησε παιχνιδιάρικα και πήρα μια ανάσα.
«Γιατί όχι» του απάντησα ανασηκώνοντας τους ώμους μου και μόλις έκανα την κίνηση να πιάσω το κουτάλι από το μπολ εκείνος γύρισε στην προηγούμενη του θέση και με κοίταξε πονηρά ενώ περίμενε υπομονετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου