«Άκου να σου πω, έρωτα του κώλου, μπορεί να καταφέρνεις με τα κόλπα σου να θολώνεις την κρίση του κακόμοιρου του κοριτσιού, αλλά εμένα δεν μπορείς να με ξεγελάσεις...» ξεκίνησε ο Τεό μόλις έφτασε μπροστά μου και σταυρώνοντας τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου τον κοίταξα με ένα κοροϊδευτικό χαμόγελο καθώς ανασήκωνα το ένα μου φρύδι και αυτό τον έκανε να βγει από τα ρούχα του... «Δεν ξέρω ποιος στο διάολο είσαι, τι κάνεις ή που μένεις... αλλά αν ξαναδώ το κορίτσι μου να έρχεται εδώ κλαίγοντας, ζητώντας μου καταφύγιο, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα μου πάρει πολύ για να τα μάθω και να σε κάνω να μην ξέρεις από που σου ήρθε... Συνεννοηθήκαμε;» ρώτησε και χωρίς να μπορώ να το χαλιναγωγήσω άφησα ένα γελάκι ενώ αναστέναξα από ανακούφιση που η Μπέλα πράγματι δεν με είχε προδώσει...
«Κοίτα, Τεό;...» ρώτησα για να επιβεβαιώσω το όνομα του και εκείνος κατένευσε... «Μάλλον έχει γίνει μια μεγάλη παρεξήγηση και αν και δεν είμαι από τα άτομα που δίνουν λόγο το τι κάνουν και το γιατί, ωστόσο θα είμαι ξεκάθαρος μαζί σου γιατί βλέπω ότι ενδιαφέρεσαι για εκείνην και σε έχω ικανό να την παραμυθιάσεις για να την πάρεις από μένα και αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψω ποτέ...» δήλωσα χωρίς να δέχομαι αντίρρηση γι αυτό και εκείνος ζάρωσε τα μάτια του αλλά χωρίς να πει κάτι άλλο πάνω σε αυτό, μου έδωσε την άδεια να συνεχίσω... «Σου εγγυώμαι ότι είμαστε και οι δύο στο ίδιο στρατόπεδο... Το μόνο που θέλω είναι να την προστατέψω και όχι το αντίθετο... Από όσο μπορώ να καταλάβω δεν σου μίλησε για το τι συνέβη και βρεθήκαμε εδώ που βρεθήκαμε...» έριξα άδεια και εκείνος το επιβεβαίωσε.
«Είναι στρείδι το άτιμο... Χρυσή την έκανα, κουβέντα δεν λέει και το χειρότερο σε δικαιολογεί και από πάνω, αλλά δεν με ξεγελάς... Ξέρω ότι την έχεις σαπίσει και ας μην το παραδέχεται η ίδια» είπε και δάγκωσα το εσωτερικό των χειλιών μου για να μην αντιδράσω.
«Όπως προείπα έγινε μια μεγάλη παρεξήγηση, η οποία έχει πλέων λυθεί, αλλιώς πίστεψε με δεν θα ήμουν τώρα εδώ...» τόνισα και εκείνος με κοίταξε δύσπιστα... «Και όσο και να μην το πιστεύεις, δεν είμαι εγώ αυτός που την απειλεί, αλλά ένα ρεμάλι που δεν λέει να το βάλει κάτω... Πέρα από αυτό δεν το κάνω από ψυχικό, πραγματικά την θέλω και δεν πρόκειται να την αφήσω από τα μάτια μου... Συνεννοηθήκαμε;» του γύρισα σκληρά και εκείνος το σκέφτηκε για λίγο.
«Δεν την αγαπάς...» δήλωσε και έμεινα ανέκφραστος για να δω που το πάει... «Και εκείνη έχει μεγάλη ανάγκη από αγάπη... Αν την πληγώσεις...»
«Δεν την κορόιδεψα ποτέ, αυτό μπορεί να σου το επιβεβαιώσει και η ίδια... Ξέρει ποια είναι τα όρια μου και τα δέχεται... Εσύ τι ζόρι τραβάς;» τον ρώτησα και έβαλε τα χέρια του στην μέση, ενώ πήρε ένα εχθρικό ύφος.
«Δεν ξέρει τι της γίνεται... Σίγουρα δεν σε αγαπάει, αλλά ποιος μου εγγυάται ότι δεν θα το κάνει τόσο χαζή που είναι... Την έχω ικανή για όλα και δεν της αξίζει αυτό»
«Συμφωνώ απόλυτα, αλλά εγώ ήμουν ξεκαθαρισμένος από την αρχή και δεν σου κρύβω ότι έχω ακριβώς τον ίδιο προβληματισμό... Ωστόσο πλέον ξέρει και η ίδια ότι το καλύτερο για εκείνην, στην παρούσα φάση, είναι να μείνει μαζί μου... Αν κάποια στιγμή θελήσει να φύγει, από μένα έχει το ελεύθερο να το κάνει» του είπα απόλυτα ειλικρινά και αναστέναξε.
«Δεν βγάζω άκρη μαζί σας... Είσαστε το πιο περίεργο ζευγάρι που έχω γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου, αλλά από την στιγμή που είναι επιλογή της μικρής, θα πάω πάσο και δεν θα ρωτήσω τίποτα άλλο παραπάνω... Όμως σε προειδοποιώ ότι θα την έχω από δίπλα, γιατί ούτε εγώ είμαι διατεθειμένη να την αφήσω από τα μάτια μου»
«Την αγαπάς» δήλωσα και ανασήκωσε το φρύδι του.
«Πίστεψε με... Αν μου σηκωνόταν μαζί της, θα την παντρευόμουν σήμερα κιόλας και ας πήγαινε να κουρευόταν και ο λουλούκος και όλοι τους... Τέτοια ρουμπίνια σπανίζουν» είπε χτυπώντας το δάχτυλο του πάνω στο στήθος μου.
«Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο σε αυτό» του επιβεβαίωσα σοβαρός και μόλις κατένευσε γύρισε την πλάτη του και άρχισε να πηγαίνει προς την πόρτα.
«Μιας που είσαι εδώ, δεν πας να δεις μήπως θέλουν καμιά βοήθεια τα παιδιά;» είπε με ένα πιο ανάλαφρο τόνο, σαν να με είχε βάλει ήδη μέσα στην παρέα τους χωρίς την άδεια μου και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου καταφατικά.
«Μιας που είμαι εδώ» του είπα και γυρίζοντας προς την άλλη μεριά, πήγα πάλι προς την μπροστινή είσοδο και κοίταξα για μια στιγμή από μακριά τους άλλους δύο που μετακινούσαν τα αυτοκίνητα τους βάζοντας τα σε μια περίεργη διάταξη μπροστά από το μαγαζί... «Θέλετε να μετακινήσω το αυτοκίνητο;» τους ρώτησα μιας και ήταν πολύ κοντά στα δικά τους.
«Χρειαζόμαστε άλλον έναν οδηγό για την δικιά σου, μπορείς να πας πίσω το δικό σου και να φέρεις το αυτοκίνητο της μπουμπους;... Είναι το ροζ στο πίσω γκαράζ» Τι άλλο θα κάνω για σένα... Πες μου τι;
«Γιατί όχι» είπα κρύβοντας τα συναισθήματα μου και αφού τα στήσαμε δημιουργώντας ένα ημικύκλιο σε ακτίνες, εκείνοι βγήκαν από το αμάξι και αφού τοποθετήσανε μπροστά από κάθε αμάξι και από ένα σκαμπό, πήγαν να καλωσορίζουν τον κόσμο που είχε αρχίσει να έρχεται… Εγώ με τον Φλικ μείναμε μέσα στο αμάξι της μπουμπους, δηλαδή του Τεό και βάζοντας το καπέλο του μπέιζμπολ, ώστε να κρύψω το πρόσωπο μου ανοίγοντας τα παράθυρα που ήταν από την δεξιά μεριά, περιμέναμε να τελειώσει όλος αυτός ο εξευτελισμό για να την πάρω επιτέλους σπίτι και να την περιποιηθώ δεόντως.
Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου έπιασα την κίνηση τους και γυρίζοντας προς τα δεξιά είδα την Ντάλια που ο πούστης ήταν ίδιος με την Mya... Πραγματικά αν δεν τον είχα γνωρίσει πριν δεν θα το πίστευα ότι ήταν άντρας με τίποτα και την Μπέλα από πίσω του που μόλις την είδα έβαλα το χέρι μου μπροστά από το στόμα μου για να κρύψω το γέλιο μου... Την είχαν κάνει ίδια με την Aguilera, με μια τεράστια περούκα αφάνα που έκανε το κεφάλι της να μοιάζει μεγαλύτερο από το μικροσκοπικό καυτό της σωματάκι με ένα μακιγιάζ που κάλυπτε και παραμόρφωνε τα χαρακτηριστικά της με γκρίζους φακούς επαφής... Φορώντας την ίδια καπαρντίνα που φόραγε και όταν είχε έρθει στο σπίτι, που έφτανε κάτω από τα γόνατα της, να καλύπτει το τελείωμα από τις κόκκινες στο χρώμα της φωτιάς δίπατες 15ποντες μπότες της με κατακόκκινα γάντια… Αμέσως μόλις η φαντασία μου άρχισε να καλπάζει για το τι θα μπορούσε από μέσα να φοράει, κάποιος εκεί χαμηλά άρχισε να κελαηδάει και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου... Ήρεμα αγόρι μου, στάσου στο ύψος σουτ και μην επηρεάζεσαι, γιατί θα με κάνεις χειρότερα... Μου αρέσει που δεν θα την αναγνώριζα κιόλας... Αχ πόσα ξέρετε...
Αφού μείνανε για λίγο στην γωνία του μαγαζιού, ξαφνικά με ένα σύνθημα ξεκίνησαν να περπατάνε σαν να κάνουν πασαρέλα με το ένα χέρι στην μέση, με ένα λίκνισμα που κόλαζε και άγιο... Φτάνοντας η κάθε μια μπροστά από το σκαμπό τους, βάζοντας το δεξί τους πόδι ταυτόχρονα πάνω του, κρατώντας το αριστερό ίσιο, ταυτόχρονα απόλυτα συγχρονισμένες έσκυψαν μπροστά το κεφάλι τους με το ένα χέρι πάνω στο γόνατο και το άλλο δίπλα στο σώμα τους... Μια, μάλλον ένας, κατάμαυρο ντερέκι, ξαφνικά άνοιξε την μπροστινή πόρτα και μόλις πέρασε ανάμεσα από την Ντάλλια και έναν άλλον που υποδυόταν την Pink, στην απόλυτα φτηνή απομίμηση της, μπήκε μπροστά και έδωσε το σύνθημα...
«Ladies And Gentlemen..welcome to The Moulin Rouge» προσφώνησε και κάνοντας στην άκρη ο Τεό ξεκίνησε κάνοντας την Lil' Kim... Μα τον πούστη ίδιος ήταν.
«Where’s all mah soul sistas...Lemme hear ya’ll flow sistas» ενώ ταυτόχρονα όλες μαζί πέρασαν το δεξί χέρι που είχαν πάνω στο γόνατο τους πριν, από χαμηλά προς τα πάνω κάνοντας την καπαρντίνα τους να ανοίγει αφήνοντας έτσι να αποκαλυφθεί το πόδι τους που ήταν πάνω στο σκαμπό κουνούσαν συγχρονισμένα τους κώλους τους στον ρυθμό της μουσικής, ενώ ενώνοντας τα δύο τους δάχτυλα τα χτυπάγανε όπως ακριβώς ήταν και στο βίντεο κλιπ, τραγουδώντας ταυτόχρονα όλες μαζί... Αλλά μόλις η Mya πέταξε την καπαρντίνα της αποκαλύπτοντας τα ρούχα της ενώ ξεκίνησε να τραγουδά και όλες παρέμειναν σαν άγαλμα στην τελευταία τους κίνηση, εκεί μου ήρθε το πρώτο εγκεφαλικό... Άντε να δω τι φοράει η δικιά μου.
Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν η αντίδραση του Φλικ... Σε κάθε χτύπημα των δαχτύλων της Μπέλας εκείνος ήταν σε ετοιμότητα να βγει από το παράθυρο και αυτό μου απέσπασε όλη μου την προσοχή... Αυτό όμως που με έκανε να παραξενευτώ περισσότερο ήταν το δεξί της χέρι που ήταν πάνω στο πόδι της, ενώ όλες το είχαν ακουμπισμένο απάνω με ανοιχτή την παλάμη εκείνη το κράταγε σε μπουνιά και ο Φλικ είχε την ματιά του καρφωμένη εκεί ακριβώς.
«Το πουτανάκι, σε εκπαίδευσε καλά ε;;;» του είπα και εκείνος γυρίζοντας προς την μεριά μου ξεφύσησε ενώ γύρισε πίσω στο κάθισμα κατεβάζοντας τα πόδια του από το ταμπλό που τα είχε πριν και έμεινε ακίνητος να την κοιτά.
Γυρίζοντας την ματιά μου προς το μέρος της, την είδα να του κλείνει το μάτι και εκείνος ξερογλειφόταν ενώ την κοίταζε γυρνώντας το κεφάλι του μια δεξιά και μια αριστερά... Μόνο σε εκείνον έχει ματάκια ε;;;... Θα σε φτιάξω εγώ, δεν θα τελειώσει αυτή η κωμωδία;... Θα τελειώσει και τότε θα τα πούμε τσουτσουρδίτσα... που μου θες και μαγκιές.
Τα αγάλματα ξεπάγωσαν και όλες μαζί άρχισαν πάλι να τραγουδάνε ενώ συγχρονισμένες απόλυτα βάζοντας ένα ένα χέρι την φορά πάνω στο στήθος της ταυτόχρονα με τις άλλες… Μόλις τα ζούλιξε με δύναμη τραγουδώντας “Getchi getchi ya ya dada dada dada” άρχισε να τα κουνάει κυκλικά και πνίγοντας το βογκητό μου ξεροβήχοντας έτριξα τα δόντια... Μαλάκα, μου ήθελες και στενό τζιν πάρτα τώρα... Με τον ίδιο ρυθμό με πριν βγάζοντας ένα ένα χέρι την φορά από το στήθος χτυπώντας το κωλαράκι της άρχισε να το κουνά κυκλικά στον ρυθμό της μουσικής πάνω στα λόγια “Mocha choca lata ya ya ya - Creole lady marmalade” και χωρίς να καταφέρω να το χαλιναγωγήσω, άφησα το επόμενο βογκητό να μου ξεφύγει και αμέσως ο Φλικ γρύλισε παραπονιάρικα και απρόθυμα παίρνοντας το βλέμμα μου από πάνω της, τον κοίταξα προειδοποιητικά και εκείνος ξεφύσησε...
Ακούγοντας όμως τα λόγια... “ Voulez-vous coucher avec moi, ce soir (ce soir) - Voulez-vous coucher avec moi (ooh)” γύρισα ξανά αυτόματα την ματιά μου απάνω της και ανασήκωσα το ένα μου φρύδι αυτάρεσκα, καθώς έλεγα από μέσα μου... Μωρέ τα μάτια έξω θα σου πετάξω, όχι απλά θα κοιμηθώ μαζί σου απόψε... Έννοια σου και θα αναστενάξει το σύμπαν που τολμάς να μην μου ρίχνεις ούτε ένα βλέμμα... Voulez-vous coucher avec moi μου θες;... Voulez-vous coucher avec moi θα πάρεις... αυτό σου το υπογράφω.
Συνεχίζοντας την παράσταση καθώς η Pink και η Mya έφτασαν στο σημείο που έμπαινε η Μπέλα σαν Agulaira καθώς άφηνε τα αισθησιακά της επιφωνήματα, άνοιγε την καπαρντίνα της κουνώντας τους γοφούς της πάνω κάτω και βγάζοντας την τελείως αποκαλύπτοντας το κόκκινο κορσέ της, με το μαύρο εσώρουχο της με τις καλτσοδέτες που φορούσε, τότε τα είδα όλα, έπρεπε να φοράει το κοκκινό;... Έτριξα τα δόντια μου ενώ κράταγα την αναπνοή μου...
Πατώντας πάνω στο σκαμπό με το ένα της πόδι, με μια ευκολία ανέβηκε πάνω στο καπό του αυτοκινήτου και κρατώντας σταθερό το ένα της πόδι πάνω στο καπό, έβαλε το άλλο πάνω στην οροφή... Το πανοραμικό θέαμα με το μουνάκι της να λικνίζετε πιάτο μπροστά στην μούρη μου με άφησε ξέπνοο... Γαμώτο σου Μπέλα θα με πεθάνεις...
Κατεβάζοντας το πόδι της, λύγισε τα γόνατα της και ακουμπώντας τα πάνω στο καπό τραγουδώντας “More, more, more” καθώς είχε το ένα της χέρι πάνω στο καυτό της μουνάκι και τον δείκτη του άλλου της χεριού πάνω στα δόντια της με κλειστά μάτια ενώ έχοντας τα πέλματα της ενωμένα, άνοιγε και έκλεινε τα γόνατα της, ανεβοκατεβάζοντας το κορμάκι της ενώ κούναγε το κωλαράκι της και ένα βογκητό μου, έσπασε ξανά την σιωπή.
«More, Baby, Moreee» έλεγα με πνιγμένη φωνή ενώ η ανάσα μου είχε επιταχυνθεί τόσο πολύ που έκανε την καρδιά μου και τον πούτσο μου να εκραγούν και αυτόματα βάζοντας το χέρι μου πάνω στο τιμόνι, το έπιασα και το έσφιξα τόσο πολύ που λίγο ήθελα να το σπάσω από την έξαψη που μου είχε προκαλέσει, ενώ με το άλλο μου χέρι τον έσφιγγα και τον έτριβα για να καταφέρω να κατευνάσω τον πόνο που έκανε τα μάτια μου να γυρίσουν ανάποδα και δεν ήθελα πολύ για να βγω από το αυτοκίνητο και να την αρπάξω να την στριμώξω σε καμία γωνία για να ξεσπάσω όλο το πάθος που μου είχε ξυπνήσει αυτό το διαβολεμένο θηλυκό που δεν έχω ιδέα πως άντεξα τόσο καιρό μακριά της.
Μόλις σηκώθηκε όρθια, με μια ανάποδη ρόδα χωρίς χέρια, κατέβηκε από το αυτοκίνητο με μια ευκολία που μόλις στάθηκε στα πόδια της με έκανε να κολλήσω την πλάτη μου πάνω στο κάθισμα και να κλείσω τα μάτια μου για να καλμάρω την ένταση μου αγκομαχώντας, το παραπονιάρικο γρύλισμα του Φλικ με έκανε να εκραγώ.
«Θα με αφήσεις επιτέλους να το απολαύσω χωρίς να με ξενερώνεις κάθε τρεις και λίγο;» τον ρώτησα κοιτάζοντας τον άγρια και εκείνος αφού γρύλισε παραπονιάρικα γύρισε την ματιά του προς το παράθυρο και εγώ εστιάζοντας ξανά την ματιά μου απάνω της, άφησα τον εαυτό μου να απολαύσει το κλείσιμο της παράστασης τους.
Τα χειροκροτήματα δίνανε και παίρνανε μαζί με τα σφυρίγματα από τα λιγούρια και τρίζοντας τα δόντια μου προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμος, μέχρι που το ντερέκι βγήκε ξανά μπροστά και κρατώντας το μικρόφωνο προσφώνησε.
«Το απολαύσατε;....» ρώτησε και για άλλη μια φορά άρχισαν να ζητωκραυγάζουν τόσο χυδαία που έπιασα το κεφάλι μου πριν εκραγώ, μέχρι που είδα την Μπέλα που κοίταζε πως να κρυφτεί από την ντροπή που ένιωθε και τότε άρχισα να γελάω ξανά και να το ευχαριστιέμαι... Ξεκόλλα μου ήθελες να σε δω τώρα, είπα από μέσα μου ενώ άρχισα να γελάω με το πονηρό μου χαμόγελο, μέχρι που γύρισε στιγμιαία την ματιά της προς το μέρος μου και της ανασήκωσα το ένα μου φρύδι και εκείνη αμέσως πήρε την ματιά της από μένα ενώ εγώ πρόλαβα να δω το κοκκίνισμα των μάγουλων της που είχε ξεπεράσει και αυτό του ρουζ που της είχαν φορέσει.
«Τότε ξηλωθείτε... Όπως ξέρετε ήδη θα συνεχίσει μια δημοπρασία με τα κορίτσια μας... Δεν θέλω τσιγκουνιές, τώρα που είδατε τι παίρνετε δεν θα σας τις χαρίσω τσάμπα...» τον άκουσα να λέει και η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά αυτόματα... Τι είπε;... Ποια δημοπρασία και τι ακριβώς θα πάρουνε;;;... είπα και εκεί που πήγα να ανοίξω την πόρτα, εκείνος συνέχισε και έμεινα αναποφάσιστος.
«4 κορίτσια... 4 αμάξια... οι υπόλοιποι λυπάμαι αλλά θα περιμένετε το επόμενο χάπενινγκ για να τις διεκδικήσετε...» τον άκουσα να λέει και θυμήθηκα ότι η Μπέλα είχε πει ότι θα πλύνουν και αυτοκίνητα... Αφήνοντας την ανάσα μου να βγει από μέσα μου βίαια, τελικά αποφάσισα να παραμείνω στο αυτοκίνητο και να περιμένω μέχρι την τελευταία της προσφορά ώστε να την κάνω να νιώσει έστω και λίγο, ότι δεν την δουλεύω όταν λέω ότι όποιος την κοιτάει δεν αντέχει να μην την διεκδικήσει, μπας και ξεκολλήσει το μυαλό της επιτέλους... Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω κανέναν λιγούρη να χαρεί αυτό το κορμάκι, έστω και σε απόσταση ασφαλείας.
Όπως και το περίμενα έγινε χαμός... Τα χτυπήματα έπεφταν βροχή και εκείνη φορώντας ξανά την καπαρντίνα της άρχισε να παίζει με την ζώνη της χωρίς να ξέρει τι να κάνει ενώ την έβλεπα που, ποιυ και που έριχνε καμία ματιά προς το μέρος μου παραξενευμένη... Όπως το περίμενα για άλλη μια φορά δεν έπαιρνε χαμπάρι το τι γινόταν γύρω της και εκεί που η αμηχανία της είχε φτάσει στο αποκόρυφο άκουσα κάποιον να φωνάζει...
«1.000 δολάρια» και μόλις τον κοίταξε το σώμα της κατευθείαν πάγωσε ενώ ο Φλικ άρχισε να ξεγυμνώνει τα δόντια του τρέμοντας ολόκληρος και χωρίς να γυρίσω να κοιτάξω ποιος είχε κάνει την προσφορά αμέσως κατάλαβα αυτό που περίμενα...
«Τράβα δίπλα της αλλά μην κάνεις καμία χαζομάρα, δεν έχουμε περιθώρια για λάθη» του είπα αυστηρά και πηδώντας από το παράθυρο αμέσως έτρεξε κοντά της ενώ οι άλλοι έκαναν λίγο πίσω από την τρομάρα τους… Πριν τα πράγματα ξεφύγουν τελείως, άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και μένοντας πίσω από την πόρτα, κάρφωσα την ματιά μου απάνω του ειρωνικά, καθώς έκανα την δική μου προσφορά.
«500.000 δολάρια»
Για λίγο το μόνο που ακουγόταν ήταν οι μηχανές των αυτοκινήτων που περνάγανε καθώς όλοι είχαν παγώσει στην θέση τους, ενώ ο Χάντερ ζαρώνοντας τα μάτια του, με κοίταζε επιβλητικά και μόλις έριξε άλλο ένα βλέμμα προς το μέρος της, τελικά γύρισε την πλάτη του και έφυγε όπως ακριβώς περίμενα ότι θα κάνει.
Λαμόγιο και θες να μου την κλέψεις και δεν θες να δώσεις μια;... Αμ όλα εδώ πληρώνονται φίλε, όλα εδώ πληρώνονται είπα από μέσα μου αυτάρεσκα... Μόλις όμως γύρισα την ματιά μου προς την Μπέλα και είδα ότι ο Τεό την έβαζε μέσα στο μαγαζί από την μπροστινή πόρτα, κλείνοντας την πόρτα του αυτοκινήτου, έτρεξα πίσω τους ακριβώς την στιγμή που ο Τεό μου έκλεινε την πόρτα στην μούρη και σπρώχνοντας την πόρτα απότομα μόλις μπήκα μέσα, η Μπέλα με τα χέρια ψηλά άρχισε να απολογείται με δάκρυα στα μάτια της.
«Λυπάμαι... λυπάμαι πάρα πολύ...» ξεκίνησε και αφήνοντας την ανάσα μου να βγει από μέσα μου βίαια την σταμάτησα πριν εξοστρακιστεί τελείως.
«Εγώ όχι...» δήλωσα και αυτό την πάγωσε στην θέση της χωρίς να είναι ικανή να κάνει μια λογική σκέψη και την πρόλαβα πριν βγάλει πάλι λάθος συμπεράσματα... «Μπέλα δεν καταλαβαίνεις ότι είναι καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα;... Τώρα που ξέρει ότι είσαι και πάλι μαζί μου, δεν πρόκειται να σε πλησιάσει» της είπα με την φωνή μου να ανεβαίνει μια οκτάβα για να καταλάβει ότι το εννοώ και κοίταξε για λίγο τον Τεό και μετά ξανά εμένα με μια σοκαρισμένη ματιά.
«Δεν θα...» ξεκίνησε την φράση της και σοβαρός κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
«Δεν τον είδες πως την έκανε μόλις με είδε;...» την ρώτησα και πήρε μια ανάσα... «Φυσικά καταλαβαίνεις τις συνέπειες» συμπλήρωσα και με κοίταξε με ένα πληγωμένο ύφος.
«Μα δεν γύρισα εξαιτίας του» είπε με παράπονο και άφησα ένα ειρωνικό γελάκι καθώς πλησιάζοντας την ακούμπησα πάνω σε ένα τραπέζι και την κοίταξα βαθιά στα μάτια.
«Ούτε για μένα γύρισες...» την κατηγόρησα και σμίγοντας τα χείλια της σε μια ίσια γραμμή γύρισε το κεφάλι της πληγωμένα από την άλλη για να αποφύγει την ματιά μου και αναστέναξα... «Έλα εδώ βρε κουτό» της είπα και πιάνοντας το χέρι της την τράβηξα κοντά μου και μόλις την βόλεψα πάνω στο ένα μου πόδι την ανάγκασα να με κοιτάξει.
«Νόμιζα ότι δεν με ήθελες πια» είπε κάτω από την αναπνοή της και γύρισα το βλέμμα μου προς τον Τεό.
«Τώρα με πιστεύεις;» τον ρώτησα ρητορικά και εκείνος με ένα εξουθενωμένο αναστεναγμό, έκατσε σε ένα από τα τραπέζια που ήταν δίπλα του, παραμένοντας σιωπηλός... «Αυτό κατάλαβες εχθές;» την ρώτησα και άφησε έναν αναστεναγμό.
«Αφού δεν είμαι ο τύπος σου» συνέχισε εκείνη και άρχισε πάλι να με βγάζει από τα ρούχα μου.
«Πως διάολο πάντα βγάζεις τα λάθος συμπεράσματα, ποτέ μου δεν θα το καταλάβω... Βρε χαζούλα, αν δεν ήσουν ο τύπος μου, αν δεν σε ήθελα πιστεύεις ότι θα έκανα τόσες μέρες υπομονή, χωρίς να σε ακουμπάω;... Έχεις ιδέα τι τράβηξα εκείνες τις 20 μέρες να σε βλέπω να μου κουνιέσαι και εγώ να πρέπει να τρέχω κάθε τρεις και λίγο στην τουαλέτα να ξεσπάω για να μπορέσω να σε σεβαστώ;... Και για να έχουμε καλό ερώτημα από που και ως που εσύ συμπέρανες ότι εγώ δεν σε ήθελα;»
«Νόμιζα ότι με κορόιδευες» είπε ενώ κοκκίνιζε ολόκληρη και πήρα μια βαθιά ανάσα κοιτώντας για λίγο μακριά ώστε να καταφέρω να συγκρατήσω τα νεύρα μου.
«Σε κορόιδευα... Για ποιον λόγο να το κάνω αυτό ρε Μπέλα;»
«Δεν ξέρω» αμύνθηκε χαμηλώνοντας το κεφάλι της κλαψουρίζοντας και κρατώντας το πρόσωπο της μέσα στο χέρι μου την ανάγκασα να με κοιτάξει.
«Σου είπα ποτέ ψέματα;...» ρώτησα και αμέσως κούνησε το κεφάλι της αρνητικά... «Τότε γιατί ποτέ δεν πιστεύεις λέξη από όσα σου λέω;» συνέχισα και με κοίταξε πάλι πληγωμένη.
«Δεν ξέρω πότε με πειράζεις ή πότε εννοείς αυτό που λες» είπε και της χάιδεψα ήρεμα το πρόσωπο της για να την παρηγορήσω.
«Όταν ένας άντρας κάνει την κίνηση του Μπέλα, πάντα το εννοεί» της είπα κατηγορηματικά και αναστέναξε.
«Και τότε γιατί σταμάταγες και μετά εξαφανιζόσουν;» ρώτησε με παράπονο.
«Γιατί με τον τρόπο σου με έδιωχνες Μπέλα και εγώ απλά το σεβόμουν» της είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και εκείνη αυθόρμητα έκρυψε το πρόσωπο της πάνω στον λαιμό μου.
«Είμαι τόσο χαζή» είπε δυνατά την σκέψη της και κοιτώντας τον Τεό κρυφογελάσαμε ταυτόχρονα ενώ της χάιδευα παρηγορητικά το χέρι της για να την ηρεμήσω και εκείνη συνέχισε... «Συγγνώμη» είπε και ξεφύσησα απηυδισμένα.
«Για πιο πράγμα;» την ρώτησα ενώ την ανάγκασα να με κοιτάξει.
«Για όλα αυτά» είπε αμέσως εκείνη και δεν είχα ιδέα τι να κάνω για να της αλλάξω τα μυαλά.
«Μπέλα σταμάτα να απολογείσαι... Είσαι τελείως έξω από τα νερά σου, είναι λογικό να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τα πράγματα, αλλά πρέπει να καταλάβεις και εσύ ότι όσο καλή διάθεση και να έχω να τα καταπιώ όλα αυτά... Ωστόσο δεν μπορώ κιόλας να ζω με κάποια που δεν με θέλει» της είπα με νόημα και τα μάτια της αμέσως πήραν ένα κουταβίσιο ύφος που με έκαναν να μην έχω ιδέα πως να καταφέρω να συγκρατηθώ ψύχραιμος... Όταν το κάνει αυτό με στέλνει αδιάβαστο.
«Αυτό κατάλαβες εχθές;» ρώτησε πάλι πληγωμένα και αναστέναξα.
«Δεν ήσουν και πολύ ξεκάθαρη ξέρεις» της δήλωσα και έξυσε το κεφάλι της μηχανικά.
«Δεν ξέρω πως να το κάνω αυτό» είπε αποφεύγοντας την ματιά μου και την ανάγκασα να με κοιτάξει ξανά.
«Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα Μπέλα... Δεν χρειάζεται να γίνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι για να μου αρέσεις... Σου το έχω πει και θα το πω για τελευταία φορά και ελπίζω αυτήν την φορά να με πιστέψεις... Η φυσική σου ομορφιά, ξεπερνάει κάθε φαντασία, είσαι ότι ζητάει κάθε άντρας και σε καμία περίπτωση δεν εξαιρώ εμένα... Τι άλλο πρέπει να κάνω για να με πιστέψεις... Με έχεις μαγέψει γι αυτό που είσαι, γιατί είσαι μοναδική και όποιον ρωτήσεις θα σου πει ακριβώς το ίδιο» της είπα σοβαρός και εκείνη γύρισε την ματιά της προς τον Τεό.
«Και λίγα λέει» της το επιβεβαίωσε και γύρισε πάλι την ματιά της προς το μέρος μου.
«Σε θέλω δίπλα μου Μπέλα αλλά για να βρούμε την χρυσή τομή, πρέπει να το θες και εσύ» της είπα πιο απαλά και με τα μάτια της να δακρύζουν αναστέναξε.
«Μα το θέλω» απάντησε πνιγμένα λες και δήλωνε κάτι που έπρεπε να το ήξερα ήδη.
«Αφού το θες...» της είπα βγάζοντας το μαντήλι μου από την εσωτερική τσέπη του δερμάτινου μπουφάν μου, άρχισα να της μαζεύω τα δάκρυα καθαρίζοντας της το πρόσωπο... «Να μην τα ξαναδώ αυτά εδώ... Είμαστε σύμφωνοι;» την ρώτησα αυστηρά και με ένα θλιμμένο χαμόγελο κατένευσε και αναστέναξε ανακουφισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου