Έντουαρντ
Μπαίνοντας στο σπίτι από τα νεύρα μου ήθελα να πάρω σβάρνα ότι έβρισκα μπροστά μου και να το κάνω κομμάτια... Τι σκατά έχει μέσα στο κεφάλι της αυτό το κορίτσι, μπορεί κάποιος να μου πει;
Είχαν περάσει 10 ώρες από την στιγμή που την άφησα και ακόμα δεν είχε χρησιμοποιήσει καμία ταυτότητα, ούτε καν την δική της κάνοντας με να καταλάβω ότι... τι πρωτότυπο... για άλλη μια φορά, δεν άκουσε λέξη από ότι της είχα πει και κάνοντας του κεφαλιού της, δεν έφυγε.
Γύρισα όλη την πόλη που έμενε και δεν βρήκα ούτε ένα τόσο δα στοιχείο που θα μπορούσε να με οδηγήσει σε εκείνην... Το μόνο ενθαρρυντικό από όλα ήταν ότι δεν γύρισε ποτέ στο διαμέρισμα της και αυτό μου δίνει μια ανάσα μέσα σε όλην αυτή την απελπισία... Πως σκατά τα κατάφερες πάλι βρε Μπέλλα;... Αν είναι δυνατόν έλεος πια, να νιώσω και απελπισμένος;... Ε αυτό ξεπερνά κάθε προηγούμενο!!
Πάνω στο παραλογισμό μου συνειδητοποίησα ότι τόση ώρα είμαι μόνος και κοιτώντας γύρω μου άρχισα να καρδιοχτυπώ... Όχι, πες μου ότι δεν έκανε καμία χαζομάρα να πάει να την βρει... Αυτό μου έλειπε τώρα, δεν φτάνει που έχασα την μια, αν χάσω και εκείνον την έχω πολύ άσχημα... πάρα πολύ άσχημα.
«Άρε Μπέλλα... Άρε Μπέλλα» μουρμούραγα μέσα από τα δόντια μου κάτω από την αναπνοή μου τρέχοντας προς τα πάνω και μόλις άκουσα την κλάψα του να έρχεται από το δωμάτιο του, πήρα μια ανακουφιστική ανάσα και άνοιξα απότομα την πόρτα του.
Ισοπεδωμένος στο πάτωμα με την μουσούδα του να ακουμπάει πάνω στα χέρια του έκλεγε απαρηγόρητα... Τι σκατά θα κάνω πια μαζί του, αν δεν συνέλθει σύντομα πάνε όλα χαμένα... Γαμώτο σου Μπέλλα, δεν άφησες τίποτα όρθιο πια.
«Τι άλλο θες να από εμένα;...» φώναξα απηυδισμένα και με κοίταξε μιξοκλαίγοντας... «Έφαγα όλη μου την ημέρα για χάρη σας, έχω μείνει πίσω για να σας κανακεύω και αυτό είναι το ευχαριστώ σου;» συνέχισα και βάζοντας ξανά την μουσούδα του πάνω στα χέρια του απέφυγε το βλέμμα μου αγνοώντας με, κάνοντας με να ξεπεράσω τα όρια μου.
«Τι άλλο ήθελες να κάνω ρε Φλικ;... Γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι έπρεπε να την κάνω να φύγει... Ήταν δυστυχισμένη, έχανε τον εαυτό της... Αυτό ήθελες από εκείνην;» άλλο ένα παραπονιάρικο γρύλισμα του σαν κατηγορία ήρθε να με χτυπήσει κατακέφαλα και ακουμπώντας την πλάτη μου πάνω στον τοίχο άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί προς το πάτωμα αφήνοντας ταυτόχρονα την ανάσα μου να βγει από μέσα μου αργά.
«Εντάξει τα έκανα σκατά, αλλά μην μου πεις ότι φταίω μόνο εγώ, εντάξει;... Την είδες τι πεισματάρα ήταν και πόσο αγύριστο κεφάλι» του είπα πιο νευριασμένα και εκείνος αμέσως ήρθε και έκατσε δίπλα μου, βάζοντας το κεφάλι του πάνω στην κοιλιά μου για να τον παρηγορήσω... «Έπρεπε να την αφήσω να φύγει Φλικ, γιατί δεν το καταλαβαίνεις;» τον ρώτησα άλλη μια φορά και σηκώνοντας το κεφάλι του προς το μέρος μου με κοίταξε με παράπονο.
«Αχ βρε Φλικ...» αναστέναξα και τον χάιδεψα πίσω από το αυτί του που ήξερα ότι τον ηρεμούσε αλλά που να τον πάρει αυτό τον έκανε πιο μουρμούρη από πριν... «Έλεος βρε Φλικ δεν σε πιάνω πουθενά... Δεν προσπάθησα να την γυρίσω πίσω;... Εγώ φταίω που της ήρθε να έρθει μέχρι εδώ για να φέρει πίσω την φόρμα της;... ή μήπως πιστεύεις ότι θα με πίστευε ποτέ ότι δεν ήταν δικό μου λάθος άλλα δικό της που τώρα ο Χάντερ την έχει πάρει στο κατόπι;... Έφαγα μισή μέρα για να τον παραπλανήσω ώστε να μην την ανακαλύψει και εκείνη τα χάλασε όλα... Της έδωσα ότι είχα και δεν είχα σε μετρητό για να φύγει από εδώ, ώστε να του ξεφύγει πριν μαζέψει στοιχεία για εκείνην και καταλάβει ότι τον παραπλάνησα για να της δώσω χρόνο να ξεφύγει και εκείνη ακόμα είναι εδώ... και όχι μόνο αυτό, δεν έχει δώσει και κανένα σημείο ζωής... Έφαγα όλο το Palmdale για να την βρω... Αναγκάζομαι να ζητήσω δανικά από την Ρόουζ για να βγάλουμε τον μήνα, έχω παρατήσει την δουλειά μου... Τι άλλο να κάνω;... Θες να μου πάρουν το κεφάλι;... Γιατί με τον ρυθμό που πηγαίνουμε είναι το μόνο σίγουρο πια» είπα ενώ ακούμπησα απελπισμένα το κεφάλι μου πάνω στον τοίχο κοιτώντας το ταβάνι και εκείνος μένοντας σιωπηλός άφησε το κεφάλι του πάλι να ακουμπήσει πάνω στην κοιλιά μου.
«Θα προσπαθήσω να την εντοπίσω, αλλά αν δεν χρησιμοποιήσει καμία από τις ταυτότητες Φλικ, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο» του δήλωσα και εκείνος τρίβοντας την μουσούδα του πάνω στο στερνό μου άρχισε να με παρηγορεί και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου αρνητικά... «Τουλάχιστον προσπάθησε να βοηθήσεις και εσύ λίγο την κατάσταση εντάξει;...» του είπα και με κοίταξε με περιέργεια... «Τέρμα τα μιξοκλάματα» συνέχισα κατηγορηματικά και ξεφυσώντας άφησε πάλι το κεφάλι του πάνω στην κοιλιά μου και έμεινε σαν άγαλμα υπακούοντας.
Το κινητό μου χτύπησε και σηκώνοντας το έτριψα τα μάτια μου....
«Ναι;»
«Έλα βρε έρωτα που είσαι και έχεις τα φώτα κλειστά;» ρώτησε η Ρόουζ.
«Σπίτι... έρχομαι να σου ανοίξω» της απάντησα και κλείνοντας το κινητό κοίταξα άλλη μια φορά τον Φλικ στα μάτια κρατώντας τον από την μουσούδα του.
«Όχι άλλο χάσιμο χρόνου... Κάτσε εδώ και μην κάνεις πάλι καμία βλακεία να την προκαλέσεις... Αν δεν μας δώσει κανένα ψιλό, τις επόμενες μέρες θα τρώμε τα πόδια μας» του είπα αυστηρά και έκατσε στα δύο του πόδια σούζα δηλώνοντας μου ότι υπάκουσε και αφού του χάιδεψα παιχνιδιάρικα το κεφάλι, σηκώθηκα και πήγα να φύγω.
«Ααα... και τώρα που το θυμάμαι... Πως σκατά πήγαινες στο δωμάτιο της, όταν κλείδωνα την πόρτα της;» τον ρώτησα και με ένα σάλτο πήγε κοντά στο έπιπλο της τηλεόρασης του, το τράβηξε και μου έδειξε την τρύπα που είχε κάνει στον τοίχο.
«Καλά βρε θηρίο, δεν λυπάσαι καθόλου τον κόπο μου;... Έκανα 6 μήνες να το κάνω από αποκαΐδια σπίτι και εσύ το διάλυσες μέσα σε ένα βράδυ;» τον ρώτησα γελώντας αλλά χωρίς να περιμένω απάντηση πήγα να ανοίξω στην Ρόουζ πριν το μετανιώσει και φύγει.
Μπέλλα
Δεν μπορούσα να πιστέψω με τίποτα όσα άκουσα... Όλα αυτά τα έκανε για να με κάνει να φύγω;... Είναι με τα καλά του πια;... Το να μου το πει δεν θα ήταν αρκετό;... Τι σκατά έχει πια μέσα στο μυαλό του;... Τι είναι αυτός ο άνθρωπος, θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω;... Και το κορυφαίο;... Τώρα τι κάνουμε;
Αναρωτιόμουν ενώ ακόμα ήμουν μέσα στον αεραγωγό που με είχε αφήσει ο Φλικ με το μυαλό μου να τρέχει με την ταχύτητα του φωτός αλλά φωνές από μακριά μου απέσπασαν την προσοχή και σταματώντας να ανασαίνω έμεινα να ακούω.
Ο αεραγωγός σαν ένα μεγάλο ηχείο μετέφερε τις φωνές τους από όποιο σημείο του σπιτιού και να βρισκόντουσαν... Εκείνοι όμως βρίσκονταν στο πρώτο όροφο και εγώ στον δεύτερο και εφόσον δεν μπορούσα να τους ακούσω καθαρά αποφάσισα να αφήσω την σακούλα που κράταγα ακόμα στην αγκαλιά μου και έρποντας πολύ ήσυχα και προσεχτικά έφτασα στο κάτω επίπεδο… Μόλις τους βρήκα στην βιβλιοθήκη του Έντουαρντ έμεινα λίγο πιο πίσω να τους ακούω χωρίς να τους κοιτάω από φόβο μην παρατηρήσουν την κίνηση μου και τους κινήσω υποψίες.
«Λοιπόν τι έγινε έρωτα;... Την ξεφορτώθηκες την μικρή;...» ο Έντουαρντ δεν απάντησε και εκείνη συνέχισε πιο αυτάρεσκα... «Καιρός ήταν πια να συνειδητοποιήσεις ότι δεν κάνει για την δουλειά μας... Το θέμα όμως είναι τώρα τι σκοπό έχεις να κάνεις;» τον ρώτησε αλλά ο Έντουαρντ δεν απάντησε αμέσως.
«Θα προχωρήσω μόνος σε αυτήν την αποστολή αλλά δεν θα σταματήσω να την ψάχνω» τελικά παραδέχτηκε και η Ρόουζ για λίγο έμεινε αμίλητη.
«Πας καλά αγόρι μου;... Πόσα θες πια για να μας τρελάνεις;» ρώτησε έξαλλη και από μέσα μου συμπλήρωσα και εγώ... “Έλα μου ντε;”... «Τουλάχιστον υπάρχει κανένας καλός λόγος;»
«Ο Χάντερ την ανακάλυψε και προσπάθησε να κάνει το πρώτο βήμα» της είπε εκείνος και ήμουν σίγουρη ότι εννοούσε τον τύπο που μίλαγε μαζί του στην πολυκατοικία μου.
«Ε και;... Άστον να την πάρει μπας και την ισιώσει λίγο» απάντησε η Ρόουζ κυνικά και έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνιές από τον θυμό που άρχισε να βράζει μέσα μου.
«Πας καλά Ρόουζ;... Η Μπέλλα δεν είναι σαν και εμάς, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει σαν και εμάς... Αν πέσει στα χέρια του θα την αποτελειώσει»
«Και τι σε νοιάζει εσένα;» επέμενε εκείνη και τον άκουσα να ξεφυσάει... «Έρωτα σαν να μην μας τα λες καλά... Σίγουρα δεν παίζει τίποτα;» ρώτησε πιο αυστηρά η Ρόουζ αλλά προφανώς εκείνος της απάντησε χρησιμοποιώντας κάποιο βλέμμα ή κάποια γκριμάτσα και εκείνη συμπλήρωσε... «Ξέρεις οι αντιδράσεις σου δεν με πείθουν και τόσο»
«Κόφτο Ρόουζ... Ξέρεις ότι δεν παίζει τίποτα και ούτε πρόκειται να παίξει, γι αυτό και πήρα την απόφαση να την διώξω»
«Πραγματικά σε χάνω»
«Είναι απλό Ρόουζ... Σαν την Μπέλλα δεν έχω δει τίποτα παρόμοιο σε όλη μου την ζωή... Έχει απίστευτη πυγμή, δύναμη ψυχής, πείσμα που σπάει κόκαλα αλλά το πιο αξιοσημείωτο απάνω της είναι ότι και να της συμβαίνει δεν τα παρατάει ποτέ, δεν το βάζει κάτω όσο απελπισμένη και να είναι... Πάντα παλεύει να βρει το καλό σε κάθε κατάσταση που περνάει, πάντα προσπαθεί να κατανοήσει...» γέλασε ρουθουνίζοντας κάνοντας μια παύση και αφού πήρε μια ανάσα συνέχισε... «Το φαντάζεσαι;... Είναι η πρώτη που αντί να μου ευχηθεί να καώ στην κόλαση όπως μου αξίζει, μου είπε ότι ξέρει ότι είμαι ήδη εκεί και ότι μάλιστα το απολαμβάνω κιόλας» κάνοντας μια παύση μείνανε και οι δύο σιωπηλοί αλλά σαν να τον έβλεπα μπροστά μου ήμουν σίγουρη ότι κοίταζε το ταβάνι κουνώντας το κεφάλι του δύσπιστα.
«Τι προσπαθείς να μου πεις Έντουαρντ;» ρώτησε πιο σοβαρά η Ρόουζ χαμηλώνοντας την φωνή του απάντησε σοβαρός.
«Ότι είναι η πλέον κατάλληλη»
«Και εγώ τώρα πως πρέπει να το πάρω αυτό;» τον ρώτησε με έναν ειρωνικό τόνο.
«Με ξέρεις καλύτερα από όλους, με έχεις ικανό να ξεθάψω τα συναισθήματα μου Ρόουζ;... Για τελευταία φορά, δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο να υποβόσκει από κάτω... Την θέλω δική μου... Αν καταφέρει να ξεκολλήσει το μυαλό της θα είναι η τέλεια συνεργάτης... σε όλα...» τόνισε κάνοντας μια παύση αλλά πριν μιλήσει και πάλι η Ρόουζ, συνέχισε... «Είμαι σίγουρος ότι μαζί θα κάνουμε πολλά θαύματα... και σίγουρα και εσύ θα βγεις κερδισμένη από αυτό και το ξέρεις... γι αυτό μην μου κάνεις την δύσκολη τώρα... Όμως δεν είναι μόνο αυτό...»
«Γιατί δεν μου κάνει εντύπωση» τον διέκοψε η Ρόουζ
«Γιατί το μυαλό σου τρέχει...» της απάντησε αυτόματα... «Ρόουζ η Μπέλλα δεν μοιάζει με καμία και είμαι σίγουρος ότι μόλις την δεις και εσύ όπως την βλέπω εγώ θα χάσεις πάσα ιδέα»
«Μάλιστα και από μένα τι θέλεις;» ρώτησε κάπως βαριεστημένα από όλη την τροπή που είχε πάρει η συζήτηση.
«Για αρχή θέλω να μου δώσεις μπροστά κανένα ψιλό... Φυσικά θα σου τα επιστρέψω και με τόκο»
«Πες μου ότι αστειεύεσαι» αναφώνησε σοκαρισμένη.
«Καθόλου» απάντησε απόλυτα σοβαρά και η Ρόουζ άφησε την ανάσα της να βγει βαριά από μέσα της.
«Θες να μου πεις ότι χάλασες 4.000.000$ μέσα σε 20 μέρες; Τι της πήρες πάλι κανένα χρυσωρυχείο;» ειρωνεύτηκε
«Όχι ακριβώς... Τα 2.500.000 τα χάλασα ξέρεις που, άλλα 500.000 έχουν φύγει από εδώ και από εκεί και τα υπόλοιπα της τα έδωσα για να φύγει από εδώ ώστε να ξεφύγει από τον Χάντερ αλλά αυτή ακόμα είναι εδώ και δεν έχω ιδέα που στο διάολο να την βρω»
«Πλάκα μου κάνεις. Πες μου ότι με δουλεύεις...» παρακάλεσε εκείνη αλλά ο Έντουαρτ της απάντησε με κάποιο νεύμα που εγώ δεν μπορούσα να δω... «Πας καλά αγόρι μου;... Τι σκατά έχεις μέσα στο μυαλό σου;... Θες να φας το κεφάλι σου;»
«Της το χρωστούσα Ρόουζ... Την έφερα εδώ χωρίς την θέληση της, της έκανα την ζωή κόλαση... Εξαιτίας μου τώρα την κυνηγάει ο χειρότερος μου εχθρός και αν την βρει, αυτό που πέρασε μαζί μου θα είναι ο παράδεισος μπροστά σε αυτά που εκείνος θα της κάνει, μέχρι να καταλάβει ότι η Μπέλλα είναι διαφορετική και ξέρεις πολύ καλά πια θα είναι η κατάληξη της μόλις γίνει αυτό» τόνισε
«Θα την σκοτώσει» συμπλήρωσε η Ρόουζ για εκείνον χωρίς ίχνος συναισθήματος.
«Δεν της αξίζει αυτό Ρόουζ... Από την αρχή ήταν μεγάλη μαλακία που άφησα να παρασυρθώ από το πάθος μου για εκείνην, αλλά δεν της αξίζει αυτό»
«Τότε γιατί θες να την γυρίσεις πίσω;» ρώτησε εύλογα και εκείνος άφησε την ανάσα του να βγει από μέσα του βαριά.
«Γιατί αν την πείσω να με αφήσει να την μάθω να προστατεύει τον εαυτό της, ίσως τότε να έχει μια ευκαιρία, να τα απαρνηθεί όλα αυτά»
«Ξέρεις τι σημαίνει αυτό» τόνισε αλλά εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς μπορούσε να εννοεί με αυτό.
«Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα Ρόουζ... Τουλάχιστον θα έχει μια ευκαιρία να διαλέξει... Τώρα το μόνο που την περιμένει είναι ο θάνατος» είπε και η ανάσα μου κόπηκε στην μέση.
«Εσύ ξέρεις...» τελικά κατέθεσε τα όπλα... «Με το ζωντόβολο την φίλη της, τι να κάνω;»
«Έχε την από κοντά... Κάποια στιγμή θα επικοινωνήσει μαζί της, οποιοδήποτε στοιχείο είναι κάτι»
«Η Ειρένε την έχει από κοντά, την έχει τρελάνει στην φλυαρία... Σίγουρα θα καταφέρει να τραβήξει κάτι...» έγινε μια παύση και η Ρόουζ συνέχισε... «Και για πόσα ψιλά μιλάμε;»
«500.000;» ρώτησε αλλά η Ρόουζ δεν απάντησε φωναχτά.
«Να υποθέσω ότι αυτά ήταν όλα» είπε ρητορικά και ένιωσα να μετακινείται στο χώρο... «Τώρα μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε αυτό για το οποίο υποτίθεται είχαμε έρθει εξαρχής;» ρώτησε με έναν ναζιάρικο τόνο που έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει άρρυθμα... Τι θέλει να πει με αυτό;
Πήρα το θάρρος με πολύ αργό ρυθμό να πλησιάσω το πρόσωπο μου προς τις περσίδες και ευτυχώς ήταν στο ψηλότερο σημείο και αυτοί είχαν επικεντρωθεί ο ένας στον άλλον και δεν τους φάνηκε περίεργη η κίνηση μου... Μόλις την είδα όμως στην αγκαλιά του να του κώλοτριβεται αμέσως τράβηξα το πρόσωπο μου και δεν είχα ιδέα πως να νιώσω γι αυτό.
«Ρόουζ... πραγματικά τα έχω παίξει... Από το πρωί είμαι στους δρόμους... Το νευρικό μου σύστημα έχει χτυπήσει κόκκινο... Δεν ξέρω...»
«Ωωω έλα τώραααα... μην μου το χαλάς... Ξέρεις πόση ώρα μου πήρε να την πείσω να έρθει μαζί μου;»
«Πήγαινε απάνω και καλή διασκέδαση» την άδειασε με την μια αλλά εκείνη δεν τα παράταγε.
«Ξέρεις κάτι;... Πραγματικά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι η μικρή σε έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό αλλά δεν θες να το παραδεχθείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό»
«Κόψε της μαλακίες εντάξει;... Και μιας και που μου το θύμησες, της οφείλεις ένα μεγάλο ευχαριστώ»
«Μπααα... τι μας λες;» ειρωνεύτηκε
«Εγώ την προειδοποίησα... Τεσπα... Άντε τραβάτε απάνω, ξεκινήστε και θα έρθω κι εγώ σε λίγο, αλλά προειδοποίησε την... Αν με ξενερώσει δεν σου εγγυώμαι ότι θα συγκρατηθώ»
«Μην ανησυχείς και την έχω τσεκάρει, τις γουστάρει τις σφαλιάρες της» του είπε η άλλη και άρχισε να φεύγει από το δωμάτιο σχεδόν χοροπηδώντας από την χαρά της.
Για λίγο το δωμάτιο έμεινε στην απόλυτη σιωπή και από περιέργεια πλησίασα διστακτικά πάλι προς τις περσίδες για να τον δω τι κάνει.
Είχε παραμείνει στην ίδια θέση σαν άγαλμα κοιτώντας μια οθόνη που έμοιαζε κινητού αλλά ήμουν σίγουρη ότι δεν ήταν... Αφού πάτησε διάφορα κουμπιά, αναστενάζοντας, κοίταξε για λίγο το κενό και το πέταξε πάνω στο γραφείο του, χτυπώντας την γροθιά του πάνω στο γραφείο, ενώ εξωτερίκευσε.
«Γαμώ το κέρατο μου γαμώ ρε Μπέλλα... που διάολο είσαι;»
Δεν είχα ιδέα πως να νιώσω γι αυτό... Φαινόταν ότι πραγματικά τον νοιάζει η ασφάλεια μου αλλά εγώ δεν ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσα να γυρίσω σε όλα αυτά... Μετά τα όσα έγιναν, δεν ήξερα καν για ποιο πράγμα μιλούσαν... Τι σχέδια είχε ο ίδιος για μένα και σίγουρα πριν πάρω τις αποφάσεις μου έπρεπε να σκεφτώ πολύ καλά τις επιλογές μου.
Από την στιγμή που έφυγε από το δωμάτιο και άκουσα να κλειδώνει την πόρτα, έμεινα για λίγο ακόμα στην ίδια θέση αναμασώντας ξανά και ξανά τις σκέψεις μου... Όμως ακούγοντας τα αγκομαχητά τους να δυναμώνουν, ιδίως με συνδυασμό την δική του φωνή ήθελα να φύγω από εκεί το συντομότερο δυνατόν... Και μόνο στην ιδέα ότι είναι με άλλες δύο γυναίκες και κάνει αχαλίνωτο σεξ μαζί τους, μου ερχόταν να ξεράσω από αηδία... ή από απόλυτη ζήλια;
Δεν διακινδύνευα να πάω έξω μόνη με την ιδέα και μόνο ότι αυτός ο Χάντερ προσπαθεί να με εντοπίσει, όμως σίγουρα δεν θα έμενα λεπτό εδώ μέσα πριν αυτό το όργιο τελειώσει.
Χωρίς να έχω επιλογή πήρα πάλι τον δρόμο προς το δωμάτιο του Φλικ και την στιγμή που έφτασα στις περσίδες του δωματίου του έμεινα για λίγο ακίνητη για να σιγουρευτώ ότι εκείνοι είναι αρκετά απασχολημένοι ώστε να μην κοιτάξουν προς το μέρος μου... Για καλή μου τύχη οι περσίδες του δεύτερου ορόφου ήταν στο κατώτερο σημείο του δωματίου, αντίθετα με του πρώτου που ήταν στο υψηλότερο και σίγουρα θα πρέπει να ήμουν πολύ γκαντέμο να κοιτάξουν προς τα κάτω ενώ επιδιδόντουσαν με τόση ένταση στο πάθος τους.
Εκεί που κοίταξα για λίγο προς το μέρος τους... Το θέαμα με σόκαρε τόσο πολύ που αμέσως τραβήχτηκα προς τα πίσω αλλά την στιγμή που πήγα να ξεκινήσω να περάσω γρήγορα από εκείνο το σημείο η φωνή της κοπέλας που είχε φέρει μαζί της η Ρόουζ μου απόσπασε την προσοχή και έμεινα ακίνητη.
«Χριστέ μου αυτό κοντεύει να βγει από τα αυτιά μου» την άκουσα να χρησιμοποιεί ότι του είχα πει και εγώ την τελευταία φορά και έκλεισα το στόμα μου με το χέρι μου για να μην αρχίσω να γελάω δυνατά.
«Αν δεν θες πράγματι να βγει από τα αυτιά σου, βούλωστο πριν σου το βουλώσω εγώ» άκουσα την αυτόματη απάντηση του τόσο νευριασμένη και τόσο σκληρή που ανατρίχιασα και αμέσως μετά άκουσα το κοριτσάκι να βογκάει όχι με τόση ικανοποίηση και αυτό με έκανε να ανατριχιάσω περισσότερο.
Είχε πει ότι δεν του άρεσε η βία στην ερωτική πράξη... αυτό τώρα τι ήταν;... αναρωτήθηκα αλλά πριν ακούσω περισσότερα έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα προς το δωμάτιο του Φλικ και κάνοντας νόημα του ζήτησα να με ακολουθήσει... Παίρνοντας μαζί μου μερικά λεφτά από την σακούλα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα και το πιστόλι που μου είχε δώσει, μαζί με τον Φλικ πήραμε τον δρόμο προς την έξοδο.
Βγαίνοντας έξω πήρα μια ανακουφιστική ανάσα, εισπνέοντας άπληστα όσο περισσότερο καθαρό αέρα μπορούσα με κλειστά τα μάτια και αφού ένιωσα καλύτερα γύρισα προς τον Φλικ που περίμενε υπομονετικά δίπλα μου κοιτώντας με εξεταστικά.
«Οκ... Πρέπει να κοιτάξουμε τις επιλογές μας... Ξέρεις κάποιο μέρος που μπορούμε να πάρουμε φαΐ εδώ κοντά;» τον ρώτησα και αμέσως εκείνος άρχισε να μου υποδεικνύει τον δρόμο... Αφού με πέρασε μέσα από το δασάκι που είχα έρθει, μόλις με πήγε σε ένα μέρος που είχε όλο μαγαζιά, διάλεξα ένα 24ώρο σαν φασφουντάδικο μαγαζάκι που εξωτερικά ήταν σαν τροχόσπιτο... Παράγγειλα κάτι και για τους δύο μας, τα πήρα πακέτο και αφού πήραμε τον δρόμο για τον γυρισμό την στιγμή που φτάσαμε στην μέση της διαδρομής, τον σταμάτησα και βολεύτηκα σε ένα γέρικο κορμό και μοιράζοντας το φαγητό στην μέση μέχρι να φάμε, μείναμε σιωπηλοί.
«Θες να γυρίσω κοντά σας» διαπίστωσα και ο Φλικ κοιτάζοντας με παραπονιάρικα ήρθε κοντά μου και μόλις ξάπλωσε κάτω έβαλε το κεφάλι του πάνω στην κοιλιά μου και αναστέναξα.
«Δεν μπορώ να τα περάσω όλα αυτά από την αρχή Φλικ και εκείνος ήδη έχει ξεπεράσει τα όρια του... Δεν νομίζω ότι θα έχει την ψυχραιμία να με εκπαιδεύσει χωρίς να αρχίσει να ωρύεται και όσο ωρύεται τόσο τα χάνω περισσότερο και δεν ξέρω τι να κάνω» με κοίταξε παραπονιάρικα και αναστέναξα.
«Δεν μπορώ όμως να γίνω και φυγάς... Άλλωστε θα είναι άχρηστη προσπάθεια... Αν μπορεί να με βρει εκείνος, ποιος μου εγγυάται ότι δεν μπορεί να με βρει και ο άλλος... Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι τον λένε Χάντερ» στο άκουσμα του ονόματος του ο Φλικ άρχισε να γρυλίζει απειλητικά και χαϊδεύοντας την μουσούδα του τον έφερα κοντά μου και άρχισα να τον ηρεμώ.
«Δεν θα τον αφήσουμε να μας χωρίσει, αλλά πρέπει να βρούμε ένα σχέδιο... Δεν μπορώ να γυρίσω απροετοίμαστη αλλά δεν μπορώ να μείνω μακριά... Δεν έχω ιδέα πως είναι, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε» αναστέναξα και ο Φλικ κοίταξε προς το σπίτι που αχνοφαινόταν από το σημείο που ήμασταν.
«Πώς μπορώ να μείνω κάτω από την ίδια στέγη με εκείνον χωρίς να το καταλάβει, είναι πολύ επικίνδυνο» είπα αλλά ο Φλικ αντέδρασε διαφωνώντας.
«Θα καλύπτεις τα ίχνη μου» διαπίστωσα και εκείνος γάβγισε για επιβεβαίωση... Έτριψα το μέτωπο μου σκεπτική... «Οκ... ας το κάνουμε και ο θεός βοηθός, αλλά πρέπει να μου δείξεις ότι ξέρεις... Πρέπει να με προετοιμάσεις με όσα εκείνος θέλει να μάθω... Μπορείς να το κάνεις αυτό;» τον ρώτησα με ελπίδα και η χαρά του δεν περιγράφεται... Χοροπηδώντας σαν τρελό πάνω κάτω, έκανε σβούρες γύρω από τον εαυτό του και μόλις άρχισα να γελάω ήρθε αμέσως κοντά μου και άρχισε να με γλύφει από την χαρά του.
«Ελπίζω να τα καταφέρουμε, αλλιώς αυτήν την φορά δεν πρόκειται να μας το συγχωρέσει και ξέρεις πάρα πολύ καλά τι σημαίνει αυτό» ξεφύσησε με μια γκριμάτσα αηδίας δύσπιστος και γέλασα με την αυτοπεποίθηση του ενώ τον έκλεινα στην αγκαλιά μου.
«Και ο θεός βοηθός» είπα και κοιτώντας το φεγγάρι έμεινα ακίνητη με τον Φλικ στην αγκαλιά μου να σκέφτομαι για άλλη μια φορά όλα όσα είχαν διαδραματιστεί από την μέρα που τον γνώρισα μέχρι και σήμερα προσπαθώντας πολύ σκληρά να βάλω σε μια σειρά όλες τις σκέψεις μου, ελπίζοντας αυτό να φτάσει για να αποκωδικοποιήσω επιτέλους αυτό το περίπλοκο μυαλό που πραγματικά με είχε μπερδέψει τόσο πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου