Haunted Love "38. Σχέδιο εξόντωσης ή λύτρωσης; Η νεκροψία θα δείξει"

Φτάνοντας στον φράκτη με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη... Εκτός του ότι ο Φλικ δεν εμφανίστηκε, η τρύπα που υπήρχε ήταν κλειστή και χτυπώντας το χέρι μου στον φράχτη ούρλιαξα από αγανάκτηση.

Τον πούστη βασίστηκε στην υψοφοβία μου και πίστεψε ότι αυτό θα φτάσει να με κάνει να σταματήσω;... Όχι κύριε Κάλλεν... δεν με ξέρεις τόσο όσο νομίζεις... Είπα με πείσμα και γυρίζοντας προς τα πίσω μετρώντας τα βήματα μου, έμεινα να συγκεντρωθώ και ξεχνώντας τελείως ότι φόραγα τακούνια, έκλεισα τα μάτια και τρέχοντας προς τον τοίχο, πριν τον φτάσω το πόδι μου γύρισε και έβρισα την τύχη μου που μου την έφερνε κάθε φόρα με τον ίδιο τρόπο.

Όχι ρε πούστη μου... δεν θα με κάνεις εσύ να νιώσω και πάλι αδύναμη και ανήμπορη... είπα από μέσα μου και καθώς σήκωσα το ανάστημα μου, έβγαλα τα παπούτσια και πετώντας τα νευριασμένα προσπάθησα ξανά και ξανά μέχρι να καταφέρω να σκαρφαλώσω στον φράχτη.

Μπορεί να ήμουν ότι ήμουν... αλλά το πείσμα μου δεν είχε όρια... και παρόλο που ένιωσα τον φόβο μου να με καταβάλει λόγο του ύψους, δεν τα παράταγα... κλείνοντας τα μάτια, πήρα μια βαθιά ανάσα και περνώντας από την άλλη μεριά του φράχτη, στάθηκα στα πόδια μου και κοίταξα γύρω μου... Τα φώτα ήταν ανοιχτά αλλά ούτε εκείνος ούτε και ο Φλικ δεν φαινόντουσαν πουθενά και σκυφτή άρχισα να πηγαίνω προς την καταπακτή.

Όπως το περίμενα... ο ίδιος δεν θα περίμενε ποτέ ότι θα πέρναγα από την άλλη πλευρά χωρίς την βοήθεια του Φλικ και γι αυτό και την είχε αφήσει ξεκλείδωτη... Μπαίνοντας μέσα στον αεραγωγό... η δεύτερη έκπληξη που με περίμενε με άφησε άφωνη.

Τα βογκητά του με συνδυασμό τα βογκητά μιας ηλίθιας χαζογκόμενας... που ακόμα και εγώ που δεν ήξερα από αυτά, καταλάβαινα το πόσο ψεύτικα ήταν... με αιφνιδίασαν και έμεινα για λίγο αναποφάσιστη να σκέφτομαι τι να κάνω... Ήθελα να το δω αυτό;... σε καμία περίπτωση... αλλά πάλι αν δεν δω τα γούστα του πως θα καταφέρω να βρω τα κουμπιά του;... σκέφτηκα και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα συμπλήρωσα... Άντε να δω τι άλλο θα κάνω για σένα.

Φτάνοντας κοντά λίγο ήθελα ακόμα να ξεράσω, αλλά δεν τα παράταγα... Έπρεπε να ξέρω τι με περιμένει... έπρεπε να δω τι του αρέσει αλλά γαμώτο μου όλο αυτό ήταν τόσο πολύ για μένα.

Ο Φλικ πιάνοντας την μυρωδιά μου, άρχισε να κλαψουρίζει και εκεί που ήμουν έτοιμη να νιώσω συμπόνια, η ανταπόκριση του Έντουαρτ με ξάφνιασε.

«Θα σκάσεις επιτέλους;» του φώναξε και έκλεισα το στόμα μου πριν αρχίσω να γελάω... Συνειδητοποιώντας ότι δεν κλαψούριζε για μένα αλλά γιατί δεν άντεχε να τους ακούει... κατάλαβα ότι πρέπει ήδη να του έχει σπάσει τα νεύρα και δεν ήθελε πολύ να τον κάνει να ξεφύγει τελείως και αυτό εκείνην την στιγμή μου φάνηκε τόσο γελοίο.

«Έλα μωρό μου σταμάτα να ασχολείσαι με το κολώσκυλο» είπε η χαζογκόμενα και άκουσα τον αναστεναγμό του.

«Έχω ξενερώσει τελείως» παραδέχτηκε και δάγκωσα τα χείλια μου πριν αρχίσω να χαχανίζω από ικανοποίηση... Γεια σου ρε Φλικ... έλεγα από μέσα μου αλλά η άλλη δεν τα παράταγε.

«Μην σε νοιάζει γι αυτό μωρό μου... Εγώ γιατί είμαι εδώ!» είπε με έναν συρτό και σαγηνευτικό τρόπο αλλά ο άλλος δεν απάντησε τίποτα φωναχτά και αναγκάστηκα να πλησιάσω περισσότερο για να καταφέρω να δω τελικά ποια ήταν η απάντηση του αλλά μόλις κρυφοκοίταξα από τις περσίδες έκλεισα τα μάτια μου τρίζοντας τα δόντια μου και έμεινα και πάλι αναποφάσιστη για το τι πρέπει να κάνω.

Γαμώτο μου... Σε ολόκληρη την ζωή μου δεν έχω δει ούτε μια τσόντα και τώρα θα δω αυτό και μάλιστα εκείνον με άλλην;... Τι σκατά κάνω;... αναρωτήθηκα αλλά το πείσμα μου για άλλη μια φορά με ξεπέρασε και η απάντηση ήρθε αυτόματη... Πως αλλιώς θα μάθεις τι θέλει;... Τι άλλο θα κάνω γαμώτο μου, τι;

Ανοίγοντας δειλά τα μάτια μου, κρυφοκοίταξα για άλλη μια φορά και είδα την ξανθιά δίμετρη καλύτερα και αυτό με έκανε αμέσως να σαστίσω... συνδυάζοντας την αγγελία που είχε βάλει, σε συνδυασμό με αυτό που έβλεπα τώρα... μου επιβεβαίωνε όσα ήξερα ήδη και αυτό αμέσως με έκανε να νιώσω χειρότερα... Τα γούστα του ήταν ξεκάθαρα... γιατί διάλεξε εμένα;... Για ένα γαμήσι όπως ο ίδιος είχε πει;... Γαμώτο σου Έντουαρτ θα με τρελάνεις... Αφού ποτέ δεν ήμουν ο τύπος σου, γιατί μου κατέστρεψες την ζωή;... είπα με παράπονο από μέσα μου και τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν... Όχι... δεν θα σου περάσει... τώρα είναι σειρά μου... και αν νομίζεις ότι μόνο εσύ είσαι εγωιστής κάνεις μεγάλο λάθος... τώρα θα σου πω και εγώ τι σημαίνει να νιώθεις προδομένος... τι σημαίνει να νιώθεις κορόιδο... τι σημαίνει να νιώθεις αποτυχημένος.

Με περισσότερο πείσμα άνοιξα ξανά τα μάτια μου και καρφώνοντας την ματιά μου απάνω τους, άρχισα να παίρνω όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσα να μαζέψω, από τις επιδώσεις του στο κρεβάτι για να μπορέσω να τα επεξεργαστώ ώστε να τα χρησιμοποιήσω εναντίον του, όταν θα έρθει η ώρα να πάρω το αίμα μου πίσω.

Βγάζοντας την γλωσσάρα της έξω, ενώ με το ένα της χέρι κράταγε το τέρας του από την πάνω μεριά και με το δεύτερο να πασπατεύει τα αυτά του... Χριστέ μου θα ξεράσω... άρχισε να την περνάει από όλην την επιφάνεια του τέρατος και εκείνος κλείνοντας τα μάτια έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω με ικανοποίηση... Μμμμ τέτοια θες τρομάρα σου... είπα μέσα μου και έκανα μια αηδιαστική γκριμάτσα.

Αφού το έκανε μερικές φορές και είδε όπως και εγώ ότι το σώμα του άρχισε να χαλαρώνει... κρατώντας το τέρας στο ένα της χέρι, άνοιξε το στόμα της ίσα, ίσα και άρχισε να τον βάζει μέσα της και το μουγκρητό ικανοποίησης από μέρος του ήρθε αυτόματα... Κλειστό στόμα – σφιχτά μουνάκια... έκανα αυτόματα την σύνδεση... Το πιασα... είπα από μέσα μου αλλά μόλις ο Φλικ άρχισε πάλι να κλαψουρίζει στο άκουσμα των μουγκρητών του και τον είδα να σφίγγει τις μπουνιές του, ενώ οι χαρακτηριστικές φλέβες πάνω στο μέτωπο του άρχισαν να κάνουν πάλι την εμφάνιση τους σε συνδυασμό με τα μηλίγγια του που πάλλονταν σαν τρελά... με έκαναν αμέσως να καταλάβω ότι δεν ήθελε πολύ για να ξεπεράσει τα όρια του και παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μου πήγα προς το δωμάτιο του Φλικ και μόλις είδα την τάβλα που είχε καρφώσει στον τοίχο για να τον εμποδίσει να βγει από το δωμάτιο του... επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου... Όχι μόνο τον είχε κλειδώσει μέσα αλλά του είχε αποκλείσει κάθε έξοδο και αναστέναξα.

Νιώθοντας με ο Φλικ ήρθε αμέσως στο άνοιγμα και άρχισε να μουρμουρίζει κλαψουρίζοντας, ζητώντας μου παρηγοριά.

«Θα το βουλώσεις επιτέλους ή θες να έρθω εκεί να σου το βουλώσω εγώ;» είπε ο Έντουαρτ, με την πιο τραχιά φωνή που είχα ακούσει ποτέ μου και κοιτώντας τον Φλικ στα μάτια έβαλα το δάχτυλο μου πάνω στα χείλια μου, ζητώντας του να σιωπήσει και εκείνο το κακόμοιρο με το πιο πληγωμένο ύφος που είχα δει ποτέ μου από εκείνον, έσκυψε το κεφάλι του στο πάτωμα και βάζοντας το κεφάλι του κάτω από τα πόδια του έμεινε ακίνητο υπακούοντας αλλά από όσο μπορούσα να καταλάβω ήταν και ο ίδιος στα όρια του και δεν το άντεχε άλλο όλο αυτό... Ακούγοντας την ησυχία ο Έντουαρτ, συνέχισε δριμύτερος και με περισσότερο πείσμα, από όσο μπορούσα να καταλάβω από το σημείο που ήμουν και ο Φλικ άρχισε να τρέμει, ενώ από το σημείο που ήμουν καταλάβαινα ότι πρέπει να έκλεγε και δεν ξέρω πως κρατήθηκα για να μην σπάσω την ηλίθια σανίδα που μας χώριζε ώστε να τον πάρω στην αγκαλιά μου, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή... όσο μπορούσε ο Φλικ να κρατηθεί σιωπηλός, έπρεπε να πάρω περισσότερα οπότε γύρισα ξανά στις περσίδες του.

Την στιγμή που κρυφοκοίταξα... η γκόμενα συνέχιζε να τον βάζει στο στόμα της ανεβοκατεβάζοντας το κεφάλι της, άλλοτε πιο γρήγορα, άλλοτε πιο αργά ή γυρίζοντας το κεφάλι της κυκλικά μια προς την μια μεριά και μια προς την άλλη... με τον Έντουαρτ και πάλι να χαλαρώνει στο άγγιγμα της και εκεί που ξαφνικά τα αγκομαχητά του άρχισαν να γίνονται πιο συχνά, εκείνος βάζοντας τα χέρια του πάνω στο κεφάλι της, άρχισε να την πιέζει με ένταση και γούρλωσα τα μάτια μου ενώ έκλεισα το στόμα μου με τα χέρια μου πριν ουρλιάξω.

«Όλον» είπε μέσα από τα δόντια του επιτακτικά και δεν έχω ιδέα πως κατάφερα να καταπιώ το οξύ, που αυτόματα ανέβλυσε στο στόμα μου, την στιγμή που την είδα αποφασιστικά να εκτελεί την εντολή του χωρίς κανένα πρόβλημα.

Ο Χριστός και η μάνα του... είναι σοβαρός;;;;... Δεν το πιστεύω... και καλά εκείνος χέστηκε... η άλλη;... Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;... Είναι δυνατόν αυτό το τέρας να χωράει μέσα στο στόμα της;... Εδώ καλά καλά δεν χωράει στοοοο αυτό μου τέλος πάντων... και εκείνη βογκώντας κιόλας με ικανοποίηση το παίρνει και μέσα στο στόμα της;... Μήπως να το ξεχάσω καλύτερα;... Δεν είμαι εγώ για τέτοια... Δεν υπάρχει περίπτωση... θα τρελαθώ τελείως... πως τα κάνουν αυτά τα πράγματα;

Μόλις πήρε τα πάνω του, της έδωσε ένα προφυλακτικό και μόλις εκείνη του το φόρεσε αμέσως τον καβάλησε και καρφώθηκε απάνω του τόσο δυνατά που αν ήμουν εγώ στην θέση της, τώρα θα ούρλιαζα από τον πόνο, αλλά αντί εκείνη να πονέσει ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αμέσως άρχισε να κωλοτρύβεται απάνω του, χωρίς ίχνος αισθήματος να εκδηλώνεται στα χαρακτηριστικά της... Ήταν λες και δεν είχε μπει καν μέσα της και η έκφραση του Έντουαρτ ήταν όλα τα λεφτά.

Κρατώντας την ανάσα του, για μια στιγμή γύρισε το κεφάλι του προς το πλάι... ευτυχώς προς την μεριά μου... και κάνοντας μια απηυδισμένη γκριμάτσα, στριφογυρίζοντας τα μάτια του με αηδία, έσφιξε τα δόντια του αλλά αυτόματα ότι και να πέρασε από το μυαλό του, το παραμέρισε και αφήνοντας τον εαυτό του ελεύθερο μπήκε στο παιχνίδι... Ανασηκώνοντας το κορμί του γρήγορα πιάνοντας την, την γύρισε ώστε να την βάλει από κάτω του και πιάνοντας τα αριστερό της πόδι υποχρεώνοντας την να λυγίσει το γόνατο της το έβαλε να ακουμπήσει πάνω στο στήθος του, ενώ πιάνοντας της το δεξί το έβαλε πάνω στον δεξί του ώμο και γέρνοντας το κορμί του προς το δικό της κορμί, την ανάγκασε με αυτόν τον τρόπο να ανασηκώσει την λεκάνη της από το στρώμα... Μπαίνοντας ξανά μέσα της με μεγάλη ευκολία, της το κάρφωσε ξανά στο τέρμα της αλλά εκείνη χαμπάρι.

Βάζοντας τα χέρια της πάνω από το κεφάλι της, έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω και τεντώνοντας το σώμα της, του έδωσε καλύτερη πρόσβαση και τον άφησε να συνεχίσει, παλεύοντας υπερβολικά πολύ σκληρά να βρει κάποιο συναίσθημα να εκφράσει... ενώ τα ψεύτικα βογκητά της είχαν γυρίσει και μόνο αηδία μπορούσα να νιώσω με αυτό.

«Κούνα τον κώλο σου» της είπε ξαφνικά και με την ίδια απορία που είχα και εγώ τον κοίταξε δύσπιστα και εξέφρασε ταυτόχρονα με μένα την ίδια απορία.

«Πας καλά;... Τι με πέρασες για ζογκλέρ;... Με έχεις κάνει σαν οχτάρι και περιμένεις να μπορέσω να λυγίσω και την μέση μου;... Είπαμε όχι και έτσι» του είπε εκείνη αυθάδικα και σταμάτησα την ανάσα μου στην μέση, περιμένοντας την αντίδραση του.

«Γι αυτό πληρώνεσαι... Τώρα κούνα τον» είπε με δηλητήριο στην φωνή του, σφίγγοντας τόσο σφιχτά τα χέρια του που ήταν πάνω στην μέση της, που η κοπέλα για πρώτη φορά έδειξε να έχει ένα αίσθημα... Απελπισία;... Απόγνωση;... θα σας γελάσω.

«Θα προσπαθήσω» είπε πιο ήρεμα και μόλις ο Έντουαρτ άρχισε να κινείτε μέσα της, το πάλεψε αλλά όπως ήταν λογικό δεν κατάφερε και πολλά με τον τρόπο που της είχε δέσει τα πόδια της και βόγκηξε πονώντας, μόλις το χέρι του αν είναι δυνατόν, έσφιξε τον γλουτό της περισσότερο.

«Κούνα τον είπα» διέταξε πιο εκνευρισμένα, αλλά όπως ήταν λογικό η κοπέλα δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα περισσότερο.

«Γαμώ την τρέλα μου μέσα...» σίριξε εκείνος και με περισσότερο νεύρο άρχισε να την ξεπατώνει και εκείνη άρχισε να τα χάνει τελείως.

Χωρίς να αντέχω άλλο να την βλέπω να υποφέρει έτσι... γυρίζοντας προς το δωμάτιο του Φλικ... έξυσα με το νύχι μου το ξύλο για να του αποσπάσω την προσοχή και μόλις εκείνος σήκωσε το κεφάλι του να με κοιτάξει, έκανα πως έκλαιγα άηχα... Πιάνοντας το ο Φλικ, με μιμήθηκε και άρχισε να κλαψουρίζει και με τον αντίχειρα μου του έκανα μπράβο, ενώ κουνώντας το κεφάλι μου καταφατικά, του πέρασα το μήνυμα να μην σταματήσει.

«Σκάσε πια... σκάσε πριν σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα» γκάριζε από μέσα ο Έντουαρτ και ο Φλικ σταματώντας για μια στιγμή με κοίταξε με απορία... Με την παλάμη μου τεντωμένη, του πέρασα το μήνυμα να σταματήσει για λίγο και μόλις γύρισα προς τα πίσω να δω τι κάνουν έμεινα.

Ο Έντουαρτ καθισμένος στην άκρη του κρεβατιού του, είχε πιάσει το κεφάλι του αλλά επειδή ήταν πλάτη σε μένα δεν μπορούσα να δω τα χαρακτηριστικά του... από την στάση όμως του σώματος του, μπορούσα εύκολα να καταλάβω ότι ήταν η σταγόνα που είχε ξεχειλίσει για εκείνον και η κακόμοιρη η κοπελίτσα, σοκαρισμένη τον κοίταζε χωρίς να ξέρει πως να ανταποκριθεί.

Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, σηκώθηκε όρθιος και πιάνοντας το παντελόνι του από το πάτωμα, έβγαλε από μέσα ένα πάκο χαρτονομίσματα και τα πέταξε απάνω της.

«Ξεκουμπίσου από εδώ» διέταξε με τα μάτια του να πετάνε σπίθες και χωρίς δεύτερη σκέψη, αμέσως το κοριτσάκι μαζεύοντας τα λεφτά που είχαν διασκορπιστεί γύρω της, άρπαξε από το πάτωμα τα ρούχα της και άρχισε να τρέχει.

Η καρδιά μου κόντεψε να διαλύσει το στήθος μου... Πάνω στην σκέψη να τον κάνω να ξενερώσει ώστε να την αφήσει ήσυχη, δεν σκέφτηκα τι επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει αυτό στον Φλικ και ξέπνοη άρχισα να τον παρακολουθώ ώστε στην περίπτωση που θα πήγαινε να του κάνει τίποτα, να βρω κάτι για να τον γλιτώσω... αλλά τι;... Δεν ήμουν ακόμα έτοιμη να τον αντιμετωπίσω, πως σκατά θα μπορούσα να τα βάλω μαζί του και μάλιστα όταν τον βλέπω να είναι εκτός ελέγχου.

Εκείνος πηγαίνοντας πίσω από την κοπελίτσα... για να της ανοίξει την πύλη... φαντάστηκα... μου έδωσε ένα λεπτό για να σκεφτώ τις επιλογές μου... Γυρίζοντας προς το δωμάτιο του Φλικ, τον κοίταξα και εκείνος αμέσως ήρθε κοντά μου.

«Εδώ είμαι εγώ αγόρι μου... προσπάθησε να είσαι ψύχραιμος και κάτι θα βρω» του ψιθύρισα και εκείνος άρχισε να ξύνει το ξύλο με τα νύχια του και τα δόντια του από απελπισία.

Την στιγμή που η πόρτα ξεκλείδωνε, πριν προλάβει εκείνος να μπει, μάζεψα το κεφάλι μου προς το πλάι για να μην με αντιληφθεί, περιμένοντας να δω τις αντιδράσεις του και αυτόματα ο Φλικ σταμάτησε να ξύνει το ξύλο, υποθέτοντας γυρνώντας προς το μέρος του, όπως θα έκανε κάθε άλλη φορά.

«Τι νομίζεις ότι κάνεις;... Τι πιστεύεις ότι θα καταφέρεις με όλες αυτές τις μαλακίες;... Πραγματικά πιστεύεις ότι όλα αυτά θα με κάνουν να αλλάξω γνώμη;... Πιστεύεις ότι όλα αυτά θα αλλάξουν τις καταστάσεις ή ότι θα με κάνουν να σε λυπηθώ;...» ούρλιαζε εκτός εαυτού... «Είσαστε ξοφλημένοι κακομοίρη μου...» συνέχισε με δηλητήριο στην φωνή του... «Δεν πρόκειται να επιβιώσει κανείς από τους δύο σας... Από την στιγμή που αποφάσισες να με παρακρούσεις για να ακολουθήσεις τις δικές της εντολές, όποιες και να είναι αυτές... αποφάσισες και την καταδίκη σου... Όσοι τα βάζουν μαζί μου, αυτή είναι η μοίρα τους και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει όσο και να χτυπιέσαι... Εγώ σας προειδοποίησα... εσείς αποφασίσατε να με αψηφήσετε... τώρα ζήστε με αυτό» συμπλήρωσε και ο Φλικ άφησε ένα πονεμένο γρύλισμα, αλλά δεν άκουσα να τον ακουμπάει και κατάλαβα ότι πρέπει να ήταν αντίδραση στο βλέμμα του... «Είτε σου αρέσει, είτε όχι, εγώ είμαι το αφεντικό σου και όχι εκείνη... Εγώ διατάζω εδώ μέσα και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις αυτό, τόσο περισσότερες μέρες θα ζήσεις... Γι αυτό τώρα βγάλε τον σκασμό και μην ακούσω άχνα από το αυθάδικο στόμα σου, γιατί την επόμενη φορά που θα σε ακούσω, θα σε στείλω να κάνεις παρέα στο κοριτσάκι που έχασε την ζωή του για να σε σώσει και πιο είναι το ευχαριστώ σου;... Η αχαριστία... Αντί να νιώσεις έστω και λίγη ευγνωμοσύνη που σου χάρισε την ζωή και να την σεβαστείς, εσύ κάνεις τα πάντα να της αποδείξεις ότι δεν σου άξιζε να σου την χαρίσει...» του είπε και αυτό για μια στιγμή με έβαλε σε σκέψεις... «Έχεις μια βδομάδα ζωής... μην την κάνεις λιγότερη» του είπε τελειώνοντας και κλείνοντας την πόρτα του με όλην του την δύναμη, κάνοντας τους μεντεσέδες να τρίξουν τόσο δυνατά που χρειάστηκε να κλείσω τα αυτιά μου για να αντέξω τον ήχο, κλείδωσε την πόρτα και έφυγε.

Τουλάχιστον πήραμε παράταση... σκέφτηκα και έμεινα για λίγο ακίνητη να επεξεργάζομαι τα όσα είχε πει, ενώ ταυτόχρονα τον άκουγα που είχε κατέβει στον κάτω όροφο... και βρίζοντας έσπαγε κάποια γυαλικά... αλλά μόλις άκουσα τον Φλικ να γδέρνει πάλι το ξύλο προσπαθώντας ο κακομοίρης να το βγάλει από τον τοίχο τρομοκρατημένος, γύρισα κοντά του και περνώντας το χέρι μου από την χαραμάδα που υπήρχε, άφησα τα δάχτυλα μου εκτεθειμένα προς το μέρος του για να μπορέσει να φέρει την μουσούδα του κοντά ώστε να τον παρηγορήσω.

«Κάνε ότι σου λέει και όλα θα πάνε καλά... Θα φροντίσω εγώ γι αυτό καρδιά μου... δεν θα τον αφήσω να σε ακουμπήσει ποτέ ξανά» ψιθύρισα και εκείνο έπνιξε ένα γρύλισμα, καθώς έτριβε την μουσούδα του με δύναμη πάνω στα δάχτυλα μου και αμέσως τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλούν στα μάγουλα μου ακατάπαυστα... «Όλα θα πάνε καλά» επανέλαβα προσπαθώντας περισσότερο να πείσω τον εαυτό μου παρά εκείνον και μόλις άκουσα το κινητό του να χτυπάει... έκανα νόημα στον Φλικ να σιωπήσει και εκείνος υπακούοντας έμεινε σιωπηλός, ενώ χωρίς να σταματά να ακουμπάει το χέρι μου... έκατσε στα δύο του πόδια και έμεινε ακίνητος να αφουγκράζεται τον γύρω χώρο.

«Εσύ μου έλειπες...» μούγκρισε και σηκώνοντας το απάντησε... «Πες το...» είπε μέσα από τα δόντια του και άρχισε να ακούει τον συνομιλητή του... «Σου είπα Ρόουζ ότι θα είναι έτοιμο αύριο... σταμάτα να μου τα πρήζεις......... Όχι αύριο...» δήλωσε κατηγορηματικά... «Να του πεις να πάει να γαμηθεί... Όχι δεν κάνω τίποτα... ξεφορτώσουμε............ Αι γαμήσου γαμιόλα και μην με ξαναπάρεις... Όταν θα είναι έτοιμο θα σε πάρω εγώ........... Σάλτα πηδήξου ξεκωλιάρα που θα μου την πεις και από πάνω» είπε τελικά και κλείνοντας το κινητό το άκουσα να μουγκρίζει με κλειστό το στόμα και μένοντας στην θέση μου δάγκωσα τα χείλια μου και δεν ήξερα τι να σκεφτώ γι αυτό... Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι με όλα αυτά, τον κάναμε να χαλάσει όλο του το πρόγραμμα και αν είναι αλήθεια τα όσα λέει... τώρα διακινδυνεύεται και η δική του ζωή.

Και τι σε νοιάζει εσένα;... με ρώτησε η φωνή της λογικής αλλά μένοντας σιωπηλή δεν της απάντησα.

Πλησιάζοντας τις περσίδες του, τον είδα να είναι ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι του, ενώ με το χέρι του είχε κλείσει τα μάτια του τρίβοντας τα μηλίγγια του, προκειμένου να ηρεμήσει την ένταση του αλλά από την στάση του σώματος του καταλάβαινα ότι δεν είχε αποτέλεσμα.

Έντουαρτ

Είχα ξεπεράσει κάθε μου όριο... όλα είχαν γίνει στάχτη και οι δείκτες του ρολογιού μετράγανε τα τελευταία μου δευτερόλεπτα... Πως μπόρεσα να το επιτρέψω αυτό;... Πως κατάφερα να διαλύσω ότι με τόσο κόπο είχα χτίσει, μόνο για ένα γαμήσι... Πόσο ηλίθιος είμαι πια;...

«Δεν θα σε πιάσω στα χέρια μου...» εξέφρασα δυνατά ενώ σαν ελατήριο σηκώθηκα όρθιος και άρχισα να βηματίζω μέσα στο δωμάτιο μου... «Ηλίθια σκρόφα... τα διέλυσες όλα... τα κατέστρεψες όλα... Μπορεί να μετρώ τις τελευταίες μου στιγμές αλλά σου το ορκίζομαι ότι πριν φύγω, εγώ θα είμαι αυτός που θα σε κάνω να σου πεταχτούν τα μάτια έξω... τα δικά μου χέρια θα σου κλέψουν την τελευταία σου ανάσα» ξέσπαγα ενώ έτρεμα ολόκληρος από τα νεύρα μου.

«Σκρόφααααααα» μούγκρισα και ενώ την στιγμή που έκατσα στο κρεβάτι έπιασα το κεφάλι μου που ήταν έτοιμο να εκραγεί.

Μπέλα

Βλέποντας τον έτσι, κάτι μέσα μου έσπασε και το μυαλό μου σταμάτησε να λειτουργεί... Όλοι μου οι φόβοι είχαν επιβεβαιωθεί και αντί αυτό να με καθησυχάσει με έκανε χειρότερα... Πως θα μπορούσα ποτέ να συγχωρήσω τον εαυτό μου αν έχανε την ζωή του εξαιτίας μου;

Ακούγοντας τον να ανοίγει την γκαρνταρόμπα του αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να φύγω... Δεν μπορούσα να το διακινδυνεύσω άλλο... Περνώντας τον φράχτη... πήγα στο συνηθισμένο δέντρο που καθόμουν και από μακριά συνέχισα να κοιτώ προς το σπίτι.

Βλέποντας τον να σκαρφαλώνει πάνω στον τοίχο του σπιτιού του η ανάσα μου κόπηκε στην μέση... Από το σημείο που τον κοιτούσα, φαινόταν τόσο εύκολο... Λες και είχαν τα χέρια του βεντούζες, ανέβαινε με τέτοια ευκολία που ήταν λες και ήταν ένα με τον τοίχο... Φτάνοντας στην σκεπή του όμως, με δύο τρεις δρασκελιές έφτασε στην καμινάδα που ήταν στα τρία τέταρτα της σκεπής και περνώντας την με ένα σάλτο, την πέρασε με μια άνεση και μια χάρη που ο καθένας θα την ζήλευε... Μόλις πέρασε από την άλλη μεριά γύρισε το σώμα του στο πλάι και αφήνοντας το κορμί του να τον παρασύρει η κατηφόρα, με το που τα πόδια του ακούμπησαν πάνω σε μια τάβλα που την είχε βάλει εκεί, άρχισε να την κατεβαίνει τόσο γρήγορα, που ένιωθα λες και τα πόδια του δεν την ακουμπούσαν καν... αλλά πριν την κατέβει τελείως πήδηξε στο κενό και κάνοντας περιστροφή γύρω από τον εαυτό του, με το καλάμι του την εκσφενδόνισε μακριά αλλά δεν σταμάτησε εκεί... Τρέχοντας προς το γκαζόν μόλις πέρασε την μέση άφησε το σώμα του να πέσει στο γκαζόν και με τα χέρια του γρήγορα, ψηλάφισε το έδαφος και βρίσκοντας την καταπακτή που με είχε πάει ο Φλικ, μπήκε μέσα και εξαφανίστηκε.

Βλέποντας τον να γυρίζει στο σπίτι... ήξερα ότι έπρεπε να φύγω... αλλά μια ακατανίκητη δύναμη με έκανε να γυρίσω άλλη μια φορά προς το σπίτι του για να βεβαιωθώ ότι όλα θα ήταν καλά, αλλά πάνω από όλα, ότι δεν θα ξέσπαγε ξανά πάνω στον Φλικ... και έτσι χωρίς να το σκεφτώ πήδηξα τον φράχτη και πήρα τον γνωστό δρόμο προς τον αεραγωγό.

Φτάνοντας στο δωμάτιο του... εκείνος είχε κιόλας ξεντυθεί, είχε κάνει ένα ντουζ και κρατώντας ένα μπουκάλι ουίσκι, το έπινε όπως πίνουμε τον νερό χωρίς ανάσα, ενώ παρατήρησα ότι στο δεύτερο χέρι του... κράταγε ένα από τα δαντελωτά ξέκωλα εσώρουχα, που είχα φορέσει όταν έμενα εδώ... και αυτό για μια στιγμή με έκανε να ξαφνιαστώ... Τι έχει σκοπό να του κάνει;... αναρωτήθηκα αλλά δεν χρειάστηκε πολύ για να μου απαντήσει.

Αφήνοντας το μπουκάλι με το ουίσκι στο πάτωμα, βολεύτηκε καλύτερα στην μέση του τεράστιου κρεβατιού του και για μια στιγμή έμεινε ακίνητος να το χαζεύει μπροστά στο πρόσωπο του, παίζοντας το μέσα στα δάχτυλά του με τις σκέψεις του μακριά.

Και τι δεν θα έδινα να ακούσω τις σκέψεις του... σκέφτηκα για μια στιγμή και προς μεγάλη μου έκπληξη, εκείνος τις εξωτερίκευσε και έμεινα σοκαρισμένη να τον κοιτώ.

«Δες πως με κατάντησες...» γέλασε δύσπιστα με τον εαυτό του, ενώ κλείνοντας τα μάτια του, έφερε το χέρι του κοντά στο πρόσωπο του και άρχισε να το μυρίζει... Ανασήκωσα τα φρύδια μου με απορία και μόλις έπεσε στην αντίληψη μου ότι το τερατάκι... Τερατάκι τρόπος του λέγειν... άρχισε να αντιδράει με αυτήν την πιο απλή πράξη, έκλεισα το στόμα μου για να εμποδίσω να βγει από μέσα μου η κραυγή έκπληξης που ένιωσα να με πνίγει.

Βρε μπας τελικά να με γουστάρει πράγματι τόσο πολύ;... αναρωτήθηκα και εκείνος απάντησε λες και είχε ακούσει την σκέψη μου.

«Γαμώτο δεν έχεις ιδέα πόσο σε θέλω... Δεν έχεις ιδέα πόσο θα ήθελα να σε είχα από μια μεριά να έβλεπες τι μου κάνεις και μόνο που κλείνω τα μάτια και σε φαντάζομαι... μόλις η μυρωδιά σου, μου κατακλύζει τον νου...» είπε και ευτυχώς που το χέρι μου ήταν ακόμα μπροστά από το στόμα μου... γιατί αυτήν την φορά δεν την γλίτωνα.

«Θα σε βρω... δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε βρω... και τότε τα λέμε... μουνάκι μου στενό... και τότε τα λέμε... Δεν γλυτώνεις τόσο εύκολα από τα χέρια μου... Θα είσαι η πρώτη γυναίκα στα χρονικά που θα πεθάνεις από οργασμό... Αυτό σου το εγγυώμαι...»

Ναι και έχεις την εντύπωση εσύ... ότι μετά από αυτό εγώ θα σου ξανακάτσω;... Πριτς δεν σφάξανε... Του απάντησα από μέσα μου με ένα κοροϊδευτικό ύφος.

Ναι και έχεις την εντύπωση εσύ... ότι θα σε ρωτήσει κιόλας... Μου απάντησε η φωνή της λογικής και της απάντησα αναστενάζοντας άηχα.

Σωστό και αυτό.

Βάζοντας λίγο λαδάκι στο χέρι του... άρχισε να το απλώνει πάνω στον ερεθισμό του τόσο αισθησιακά... που έκανε όλο μου το στόμα αμέσως να ξεραθεί... Τον άτιμο... πως μπορούσε να κάνει κάτι τόσο απλό... σε άλλη περίπτωση αηδιαστικό για μένα... και να είναι ταυτόχρονα τόσο καυτός;.

Αντανακλαστικά ένιωσα τον κόλπο μου να σφίγγεται και ξαφνιασμένη κοίταξα προς τα κάτω... χωρίς να μπορώ να κάνω μια λογική σκέψη γι αυτό... αλλά παραμερίζοντας το προς το παρόν, συνέχισα να το κοιτάζω εκστασιασμένη... καθώς εκείνος συνεχίζοντας να περνάει το χέρι του από όλην την επιφάνεια του γίγαντα, ενώ συγκρατώντας ακόμα το κιλοτάκι μου πάνω στο πρόσωπο του, το μύριζε άπληστα, με το κορμί του σε κάθε του κίνηση να χαλαρώνει... ενώ που και που άφηνε μερικούς ηδονικούς αναστεναγμούς... και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει άρρυθμα... ενώ η εικόνα του αυτή ήταν τόσο απίστευτα καυτή.

«Μόνο να σε είχα εδώ...» μουρμούρισε με μια παθιασμένη φωνή γεμάτη πόθο... και σε αντίδραση, το σώμα μου αναρίγησε κάνοντας το μυαλό μου να θολώσει.

Σαν μαγεμένη, κόλλησα το κεφάλι μου πάνω στις περσίδες ξέπνοη... και όσο ο γίγαντας μεγάλωνε... τόσο το κορμί μου άρχισε να φλέγεται περισσότερο... αλλά μόλις άρχισε πάλι παρασυρμένος από τις εικόνες που έβλεπε να μιλάει... άρχισαν και τα αναπάντητα ερωτηματικά να διπλασιάζονται σε ταχύτατο ρυθμό.

«Έτσι καυτό μου μουνάκι... κούνα το... Κούνα το μωρό μου... μμμμμ...» είπε και έσμιξα τα φρύδια μου με απορία.

Γαμώτο... δεν μπορείς για μία φορά στην ζωή σου να είσαι ξεκάθαρος;... Μωρέ εγώ να το κουνήσω, αλλά τι να κουνήσω;... ρώτησα και η απάντηση ήρθε αυτόματα από εκείνον.

«Έτσι κούνα τον κωλαράκο σου όπως μόνο εσύ ξέρεις... κούνα το Λάρα μου... ναι έτσι....» έλεγε ενώ τέντωνε το σώμα του και μπερδεύτηκα τελείως... 

1ον τι διάολο ακούει τις σκέψεις μου και απαντάει σε ότι ρωτώ; 
2ον τελικά ποιαν φαντασιώνετε εμένα ή την χαζοεικονική γκόμενα του παιχνιδιού;
και 3ον όταν λες κούνα τον κωλαράκο τι εννοείς;; Πως δηλαδή;;;

«Γαμώτο σου Μπέλα... εσύ ξεπερνάς και την Λάρα και την Σακιρα μαζί..» αναφώνησε απατώντας στο δεύτερο και τρίτο μου ερώτημα... ενώ το πρώτο ακόμα έμενε αναπάντητο ή μήπως όχι... για να δοκιμάσω άλλη μια φορά....

Όταν λες Σακιρα... εννοείς ότι κουνάω τον κώλο μου σαν την Σακίρα;... ρώτησα από μέσα μου και έμεινα ξέπνοη να δω τι θα πει.

«Γαμώτο... πως το κάνεις αυτό;...» αναφώνησε πάλι και εκεί που πήγα να απογοητευτώ που δεν μου είχε απαντήσει εκείνος συνέχισε... «Μμμμμ... ναι έτσι μωρό μου... κούνα το κωλαράκι σου...» πως γαμώτο μου... Πως;... ρώταγα με περισσότερο πείσμα... «Έτσι όπως στο La Tortura... μμμμ...» συνέχιζε εκείνος ακάθεκτος, ενώ παίζοντας με το ένα του χέρι τον γίγαντα... έτρωγε τα χειλάκια του, μασουλώντας την δαντέλα του εσωρούχου μου, με έναν τρόπο που με έκανε να εκραγώ... αλλά τα ερωτηματικά μου, με αποπροσανατόλισα και με έκαναν να γυρίσω πίσω.

Μιλάει σοβαρά;... Εγώ την ώρα που κάναμε.... Έρωτα;... Σεξ;... ότι και να ήταν... Τα έκανα όλα αυτά;... Ρε μήπως έβαλε τις κινήσεις της Σακίρα στην φαντασία του και με φαντάζεται να τα κάνω;... Έλεος βρε Έντουαρτ θα με τρελάνεις... Τουλάχιστον έμαθα άλλο ένα στοιχείο... κάτι είναι και αυτό... σκέφτηκα και με περισσότερο θάρρος συνέχισα να τον κοιτώ... χωρίς να είμαι ικανή να ελέγξω την περιέργεια μου... Όσο και να θεωρούσα ότι αυτό μόνο σωστό δεν ήταν... αλλά δεν πάει και το παλιάμπελο... εδώ που φτάσαμε όλα επιτρέπονται.

Η ανάσα του άρχισε να επιταχύνεται καθώς και οι κινήσεις του χεριού του και δεν ήθελε πολύ μυαλό να καταλάβω ότι έφτανε στην κορύφωση του... αλλά γαμώτο δεν ήθελα να τελειώσει ακόμα... ήταν σκέτη απόλαυση.

«Μμμμ... ναι... ναι...» έλεγε με παθιασμένη φωνή καθώς το σώμα του τρανταζόταν... «Διάολε αυτό το μουνάκι θα με τρελάνει... Γαμώτο Μπέλα θα με τρελάνεις... μμμμ... Σκατά... όχι... γαμώτο μου όχι... όχι τώρα... γαμώτο αααααα» είπε ξαφνικά και στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω τι πήγε στραβά αλλά μόλις είδα τα υγρά να εκτοξεύονται με δύναμη πάνω στο σώμα του, με συνδυασμό τα ηδονικά βογκητά του που εξέφραζαν τον οργασμό του, για λίγο με έκαναν να τον κοιτώ με παράπονο.

Τι αυτό ήταν όλο;... Μόνο τόσο λίγο;... Που πήγε ο επιβήτορας που κράταγε δύο και τρεις ώρες ακούραστα;... Σκατά... λάθος πληροφορίες έχει η Βι ή κάποιος την δούλεψε πολύ άσχημα... σκέφτηκα και η απάντηση του... ήρθε να με μπερδέψει περισσότερο.

«Γαμώτο όχι πάλι πάνω στο καλύτερο...» αναφώνησε απογοητευμένος... «Πως σκατά με κάνεις να τελειώνω πάνω στο καλύτερο;... Γαμώτο» έβριζε εκνευρισμένος και χαμήλωσα την ματιά μου προς τα κάτω αφήνοντας έναν άηχο αναστεναγμό... Τι λάθος κάνω;... αναρωτήθηκα παραπονιάρικα.

«Μμμμμ....» μούγκρισε νευριασμένος... «Δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσω να γίνει ξανά αυτό... Στο διάολο πια... δεν θα πέσεις στα χέρια μου;... έννοια σου και θα πέσεις... και τότε να δεις... Τρεις ώρες δεν θα φτάσουν να σε γαμώ... Την τύχη μου μέσα... θα σε ξεσκίσω θες δεν θες... δεν πρόκειται να μου την γλυτώσεις... Το ακούς;...» φώναξε και κούνησα το κεφάλι μου με έναν αναστεναγμό.

Αμ δεν το ακούω;... Δεν πρόκειται να επιβιώσω... Δεν πρόκειται να την βγάλω καθαρή... Τουλάχιστον θα πάω χορτάτη... κάτι δεν είναι και αυτό;... Σκέφτηκα και μόλις ένιωσα το κινητό μου να δονείτε, για λίγο πάγωσα αλλά αμέσως μετά άρχισα να φεύγω από εκεί.

Πάλι καλά που είπα στον Τεό να το βάλει στο αθόρυβο... αλλιώς θα την είχα πολύ άσχημα τώρα... Πάρα πολύ άσχημα.

«Ναι;» ρώτησα μόλις βγήκα έξω και η φωνή του Τεό με άγχωσε.

«Που είσαι μωρή και έχει πάει η ψυχή μου στην Κούλουρη;»

«Έρχομαι» είπα αμέσως και βάζοντας φτερά στα πόδια μου, άρχισα να τρέχω... Ενώ μέσα μου πλέον ένιωθα ότι όλα θα πάνε καλά... αρκεί να το πιστέψω και όλα θα πάνε καλά... Είπα με περισσότερο πείσμα... και ξέροντας πλέον τι θα κάνω άρχισα να καταστρώνω το σχέδιο εξόντωσης... ή λύτρωσης;... η νεκροψία θα δείξει.