Την βρήκα στην κουζίνα να είναι μπροστά απο τους υδρατμούς μιας κατσαρόλας και με μια κουτάλα ξεχώριζε ένα ένα τα φύλλα απο το λάχανο και με δυνατή την μουσική χόρευε στον ρυθμό και τραγουδούσε...
«Λάμπω απο την χαρά μου... λάμπω όταν σε βλέπω... λάμπω... λάμπω... λάμπω... λάμπω... ουυυ» και λίκνιζε τον τέλειο γοφό της στον ρυθμό της μουσικής
Να πάρει... δάγκωσα τα χείλια μου... δεν έχω ξαναδεί τέτοιο αισθησιακό κάλεσμα... σκέφτηκα και ένιωσα τον ερεθισμό μου να έχει ξεπεράσει το λάστιχο του παντελονιού της φόρμας και βλαστήμησα για άλλη μια φορά που αυτή η γυναίκα σίγουρα θα με έκανε να ξεπεράσω τα όρια μου κάποια μέρα.
Είχε τα μαλλιά της μαζεμένα ψηλά και φόραγε μόνο ένα τιραντένιο μπλουζάκι και μια απο τις στενές της φόρμες που αγκάλιαζε και τόνιζε όλες της τέλειες γωνίες της... μια σταγόνα ιδρώτα έτρεχε πάνω στον λαιμό της και μόλις την είδα πλέων μου ήταν αδύνατον να μην την πλησιάσω για να την γευτώ.
Πήγα αθόρυβα απο πίσω της και την στιγμή που έβαλε την κουτάλα κοντά στο στόμα της τραγουδώντας ακόμα το τραγούδι... έβαλα τα χέρια μου στην μέση της και σταμάτησα απότομα το λίκνισμα της και φέρνοντας τους υπέροχους γλουτούς της απάνω μου η βαθιά χωρίστρα της βρήκε ακριβώς το σημείο που με πονούσε πιο πολύ...
Εκείνη πάγωσε αλλά πριν την αφήσω να καταλάβει ποιος είμαι άρχισα να γλύφω τον ιδρώτα που έσταζε πάνω στο απαλό της δέρμα που ήταν η αιτία γι αυτήν μου την παράτολμη πράξη και εκείνη έκλεισε τα μάτια της και άρχισε να τρέμει ελαφρά, ενώ ένας υπέροχος αισθησιακός αναστεναγμός έκανε την εμφάνιση του.
«αχ Τζέικ πόσο καιρό έχεις να το κάνεις αυτό?» είπε και κοκάλωσα... νόμιζε ότι ήμουν ο Τζέικ????
«όχι, όχι, μην σταματάς» κλαψούρισε χωρίς να ανοίγει τα μάτια της περνώντας το ελεύθερο χέρι της μέσα στα μαλλιά μου και τραβώντας τα απαλά έφερε το σώμα της και το κλείδωσε απάνω μου εφαρμόζοντας τέλεια τους γλουτούς της πάνω στον ερεθισμό μου.
Θα πρέπει να είναι πολύ αναμένει... σκέφτηκα... για να μην καταλάβει την διαφορά του σώματος και αυτό και μόνο, με έκανε να τρελαθώ περισσότερο... έφερα το ένα χέρι μου μπροστά και περνώντας το μέσα απο την φόρμα της η έκπληξη που με περίμενε με έκανε σχεδόν να τελειώσω επιτόπου.
Δεν φόραγε τίποτα κάτω απο την φόρμα και το απαλό της χνούδι με προκαλούσε να κατεβάσω αυτό το απαίσιο ύφασμα που ήταν η αιτία που ήμουν μακριά της... αλλά δεν το έκανα γιατί ήδη την είχα άσχημα... όμως δεν μπορούσα να σταματήσω με τίποτα... απο την στιγμή που γεύτηκα αυτήν την μαγική σταγόνα το μυαλό μου θόλωσε και δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου.
«μην σταματάς» με παρακάλεσε παίζοντας με τα μαλλιά μου, αναστενάζοντας βαθιά.
Πως μπορούσα να της αρνηθώ κάτι τέτοιο... όσο και να ήξερα ότι αυτό που κάνω είναι το χειρότερο αμάρτημα από όλα... πως μπορούσα να σταματήσω όταν ένιωθα αυτά τα υπέροχα οπίσθια να τρίβονται τόσο αισθησιακά πάνω στο πιο ερεθισμένο, πρησμένο πέος που είχα ποτέ μου???... όχι πείτε μου, πως????
Άρχισα πάλι να γλύφω και να φιλάω ρουφώντας το δέρμα της απαλά πάνω στον λαιμό της και τα οπίσθια της άρχισαν να τρίβονται περισσότερο απάνω μου... τι μου κάνεις μωρό μου και με τρελαίνεις έτσι???... είπα απο μέσα μου για να μην προδοθώ πριν την κάνω να παραλύσει στα χέρια μου
Χωρίς να χάνω άλλο χρόνο έχωσα το χέρι μου πιο βαθιά μέσα στην φόρμα της και η δεύτερη έκπληξη που με περίμενε με έκανε να σιρίξω... Χριστέ μουυυυ δεν έχω νιώσει τόσο ζεστή και τόση καυτή σάρκα ποτέ στην ζωή μου... δεν μπόρεσα να την αφήσω απεριποίητη... έχωσα ένα δάχτυλο μέσα στην είσοδο της και αμέσως ένα βογκητό βγήκε απο τα καυτά σαρκώδη χείλια της και τέντωσε το κορμί της ακριβώς την στιγμή που οι μύες της εσωτερική της ομορφιάς άρχισαν να σφίγγονται γύρω απο το χέρι μου με μεγάλη συχνότητα.
Το ορκίζομαι ότι κάτι τέτοιο δεν έχω νιώσει ποτέ στην ζωή... απο την μια το παράτολμο να μπει ο θείος απο στιγμή σε στιγμή μέσα στην κουζίνα και να μας πιάσει στα πράσα... απο την άλλη η Χρυσάνθη να τρέμει και να αναστενάζει σε κάθε μου κίνηση και να τρίβεται απάνω στον πιο ερεθισμένο,πονεμένο πέος μου, που απο στιγμή σε στιγμή ήταν έτοιμο να εκραγεί... και το κερασάκι στην τούρτα το πως θα το έπαιρνε όταν θα καταλάβαινε ότι όλο αυτό το δημιουργώ εγώ και όχι ο Τζέικ... έφταναν την αδρεναλίνη στα ύψη και την κορύφωση μου να έρχεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Έκανα το λάθος την στιγμή που δάγκωνα το αυτί της να ρίξω μια ματιά πιο χαμηλά και τότε αντίκρισα το πιο καυτό θέμα στην ζωή μου... Τρίτη καραμπόλα... τα στήθη της ελεύθερα χωρίς σουτιέν είχαν τσιτωθεί και οι θηλές πάνω στο βαμβακερό ύφασμα έπαιζαν σκληρές και πεταχτές, έναν τρελό χορό καθώς η αναπνοή της είχε αυξηθεί επικίνδυνα... δεν άντεξα άλλο και έφερα το χέρι μου για να τις πιάσω και επιτέλους να τις νιώσω μέσα στην παλάμη μου που τόσο ήθελα να κάνω όλον αυτόν τον καιρό.
Πέρασα το χέρι μου κάτω απο το δικό της και ενώ έτριψα με το χέρι μου απαλά την πρώτη ρώγα έπιασα κατευθείαν την δεύτερη και την στιγμή που την τσίμπησα εκείνη τραντάχτηκε και τέντωσε το κορμί της άλλη μια φορά... κράτησα το στήθος της μέσα στην παλάμη μου και συνέχισα να την τσιμπάω πιο δυνατά και εκείνη έβαλε τα χέρια της πάνω στον πάγκο για να στηριχτεί, κουνώντας το κορμί της ακόμα πιο γρήγορα.
«ναι μωρό μου έτσι... την άκουσα να μου λέει με μια παθιασμένη φωνή και τρελάθηκα... αχ μωρό μου με τρελαίνεις... είπε πάλι και θόλωσα... ααααχ φώναξε καθώς οι μύες της σφιγγόταν περισσότερο πάνω στο χέρι μου... ποτέ δεν με έχεις κάνει να νιώσω πιο όμορφα» είπε στο τέλος και τότε ξέχασα τα πάντα
Με το χέρι μου μέσα στην καυτή της φλόγα την ανάγκασα να εφαρμόσει ακριβώς απάνω μου για να νιώσω καλύτερα τους σφιχτούς μύες του γλουτού της απάνω μου και αφού έβαλα και δεύτερο δάχτυλο μέσα στην είσοδο της άρχισα να της χαρίζω μεγαλύτερη ηδονή, τρίβοντας ταυτόχρονα την γλυκιά της ήβη με την χούφτα μου... το χέρι μου πάνω στο στήθος της είχε πάρει φωτιά... τα καυτά, υγρά μου φιλιά άρχισαν να χαράζουν πύρινες πορείες απο το αυτί της μέχρι τον ώμο της και πάλι πίσω... και σε κάθε μου άγγιγμα, κάθε μου κίνηση και κάθε μου φιλί, εκείνη έλιωνε μέσα στα χέρια μου όλο και πιο πολύ...
«ναι, ναι, ναιιιιιι» την άκουγα να λέει και έφτανα και εγώ
«θέλω να τελειώσουμε μαζί» κλαψούρισε ενώ ταυτόχρονα έπαιζε ένα τρελό χορό με τα δάχτυλά της μέσα στα μαλλιά μου, τραβώντας τα απαλά και εκστασιάστηκα
Επιτάχυνα τον ρυθμό μου προσαρμόζοντας τις κινήσεις μου μαζί της και τότε ένιωσα την ταυτόχρονη έκρηξη να εκτοξεύετε και απο τους δύο μας και πραγματικά το ορκίζομαι ότι κάτι τέτοιο δεν έχω ξανανιώσει ποτέ στην ζωή μου.
Η υγρασία της τύλιξε τα δάχτυλα μου το δικό μου μπλουζάκι είχε πια μουσκέψει και οι σπασμοί οι δικοί μου και οι δικοί της είχαν συντονιστεί τόσο πολύ που οι αναπνοές μας βγαίναν με μεγάλο κόπο...
Η ώρα της κρίσης σκέφτηκα και την στιγμή που άρχισε να βρίσκει τους κανονικούς της ρυθμούς, γύρισε για να με φιλήσει και μόλις αντίκρισε το στήθος μου και κατάλαβε την διαφορά του σώματος σήκωσε απότομα το κεφάλι της προς τα πάνω για να αντικρίσει την ματιά μου και το σοκ που είδα στην ματιά της με έκανε να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Ένιωθα την έκρηξη της να έρχεται με το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει με τέτοιο ρυθμό που φοβόμουν ότι θα πάθαινε τίποτα στο τέλος... την στιγμή που πήγε να ανοίξει το στόμα της όμως να μιλήσει η φωνή του θείου μου, ήρθε για να με λυτρώσει...
«Χρυσάνθη μου είσαι στην κουζίνα???» τον ακούγαμε να λέει απο το σαλόνι και τότε παγώσαμε και οι δύο.
Εκείνη γύρισε αμέσως προς την κατσαρόλα προσπαθώντας σκληρά να θυμηθεί τι έπρεπε να κάνει και εγώ γύρισα προς τον νιπτήρα και άρχισα με μανία να πίνω νερό χωρίς να γυρίζω την πλάτη.
«καρδούλα μου δεν με ακούς??» την ρώτησε μπαίνοντας μέσα στην κουζίνα αλλά εγώ δεν γύρισα να τους κοιτάξω γιατί το μπλουζάκι μου σίγουρα θα πρόδιδε τι είχε μόλις συμβεί και έπρεπε να κάνω κάτι γρήγορα για να το μπαλώσω.
«όχι ματάκια μου είχα την μουσική δυνατά και δεν σε άκουσα, συγνώμη» είπε και αμέσως γύρισε για να χαμηλώσει την ένταση της μουσικής.
«γεια σου Έντουαρντ και εσύ εδώ? Δεν έχεις μάθημα σήμερα?»
«γεια σου θείε... είπα γυρίζοντας μόνο το κεφάλι μου... τώρα μόλις μπήκα και εγώ» του είπα ανάλαφρα και ξανά έβαλα νερό στο ποτήρι μου... να πάρει θα σκάσω απο το πολύ νερό κάτι πρέπει να κάνω.
«τι καλό μας μαγειρεύει, η καλή μου γυναικούλα?»
«εεεε... λαχανοντολμάδες?» ρώτησε εκείνη και κατάλαβα ότι ακόμα δεν έχει συνέλθει απο το σοκ
Με την άκρη του ματιού μου είδα τον θείο μου να πηγαίνει απο πίσω της και να την κρατάει ακριβώς όπως την κράτησα πριν εγώ μόλις την πλησίασα και ένα σφίξιμο έκανε το στήθος μου να πονέσει τόσο πολύ που δεν άντεξα άλλο και την στιγμή που η προσοχή του ήταν στραμμένη σε εκείνην βρήκα την ευκαιρία και περνώντας πίσω απο την πλάτη του σηκώθηκα να φύγω.
«εεε μικρέ?» με φώναξε και την στιγμή που πέρασα την κάσα της πόρτας, άφησα να φαίνεται μόνο το κεφάλι μου προς το μέρος του
«ναι?»
«μην ξεχαστείς το βράδυ μου υποσχέθηκες ότι θα δούμε το ντέρμπι μαζί»
«δεν το ξεχνάω» του είπα μόνο και άρχισα σχεδόν να τρέχω προς το δωμάτιο.
Απο την ημέρα που την γνώρισα είχε γίνει η προσωπική μου κόλαση... ήταν μια καλωνή, το όνειρο κάθε άντρα... 1,72 ύψος, λεπτή με τέλειες γυμνασμένες καμπύλες... στητά πλούσια άλλα όχι υπερβολικά, φυσικά στήθη... απίθανους σφριγηλούς γλουτούς που είχαν γίνει η πρωινή μου απόλαυση κοιτώντας τους ατελείωτες ώρες καθώς εκείνη ετοίμαζε το πρωινό με τόση αφοσίωση (κάθε μέρα με κόπο έπνιγα το βογκητό μου μέσα σε προσποιητό βήχα για να μην το καταλάβει, όταν τους κοιτούσα και ένιωθα τον ερεθισμό μου να φτάνει στα όρια του)... ξανθός άγγελος, με υπέροχα κυματιστά μαλλιά που πέφταν απαλά μέχρι λίγο πιο κάτω απο τους ώμους της... με δύο γκριζογάλανανες χάντρες να σε κοιτάνε και να λιώνεις.
Είχα αρχίσει να νιώθω σαν ένα 15 χρόνο παιδάκι που κάθε μέρα προσπαθούσε να ικανοποιήσει τον πρωτόγνωρο ερωτικό του παιχνίδι... με το που κατέβαινα για πρωινό το τέρας ξύπναγε μέσα μου, βλέποντας αυτόν τον άγγελο να λικνίζετε πέρα δώθε, σε αυτήν την κουζίνα και κάθε λίγο και λιγάκι να τουρλώνει τα οπίσθια της για να πιάσει φλιτζάνια και δεν ξέρω εγώ τι άλλα αντικείμενα απο τα ντουλάπια που ήταν πάνω απο το κεφάλι της... είχε γίνει για μένα μια συνήθεια που δεν την έχανα με τίποτα... όμως μετά απο αυτό, το πρόβλημα που είχα να αντιμετωπίσω πριν φύγω για την σχολή, ήταν τόσο μεγάλο που δεν μου έδινε άλλη επιλογή απο την προσωπική μου ικανοποίηση.
Μια φορά μόνο αποπειράθηκα να φύγω χωρίς να ικανοποιήσω τον εαυτό μου και ο πόνος που ένιωθα την υπόλοιπη μέρα καθώς και η συνεχόμενη στύση που με έκανε εντελώς ρεζίλι με την στενή φόρμα που φόραγα... με έκαναν να τα παρατήσω και να συνεχίσω όπως και κάθε μέρα την πρωινή μου φαντασίωση.
Έλεγα ότι θα το ξεπεράσω... θα κάνω καινούργιες φιλίες, καινούργιες γνωριμίες και θα αφεθώ σε καινούργιες περιπέτειες... αλλά κάθε μέρα που περνούσε γινόταν όλο και πιο δύσκολο... γαμώτο... τι μου είχε κάνει αυτή η γυναίκα και με είχε κάνει κινητή βόμβα που με την παραμικρή θύμηση αυτόν τον λαχταριστών οπισθίων με έκανε να είμαι έτοιμος να εκραγώ.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν μια μέρα την έπιασα να είναι μέσα στο τζακούζι και με μια απαλή μουσική χάιδευε τον εαυτό της μέσα και έξω απο το νερό... δεν έχω ιδέα πως κρατήθηκα και δεν μπήκα μέσα να αντικαταστήσω τα δικά μου χέρια με τα δικά της, όμως φάνηκα δυνατός και πριν την φέρω σε δύσκολη θέση βγήκα ξανά απο την πόρτα αθόρυβα και ξαναγύρισα προσέχοντας να κάνω θόρυβο για να με ακούσει πριν μπω ώστε να μην την ξαφνιάσω... θα μπορούσα να φύγω αλλά ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ μαζί της δίπλα σε αυτήν την καυτή νερολουσμένη σάρκα να με κοιτάει κατάματα καθώς τα στήθη της θα παίζουν με την αναμπουμπούλα του νερού που ευχόμουν απο μέσα μου να μην φύγει και να μου επιτρέψει να το μοιραστούμε...
«ωωω συγνώμη... ξεκίνησα καθώς την είδα να με κοιτάει στην είσοδο της πόρτας και ευτυχώς είχα προλάβει να βάλω τα χέρια μου με την πετσέτα ακριβώς στο σημείο που θα πρόδιδε ότι ήξερα ακριβώς τι έκανε πριν... εκείνη με κοίταξε για μια μόνο στιγμή καλά καλά αλλά αμέσως ξαναβρήκε τον άτιμο τον έλεγχο της και ξαναγύρισε στην πραγματικότητα και όπως πάντα μου χαμογέλασε με αυτό το στοργικό χαμόγελο που με έκανε να νιώθω περισσότερο σαν παιδί της παρά σαν έναν αναμμένο σχεδόν συνομήλικο της που την ήθελε τρελά
«δεν είχα καταλάβει ότι είσαι εδώ»
«δεν πειράζει θα έφευγα τώρα» την άκουσα να λέει και χρειάστηκε όλη μου η δύναμη για να μην πέσω μέσα στο νερό να την ακινητοποιήσω με το σώμα μου για να μην εκπληρώσει αυτό που μόλις είπε
«όχι, σε παρακαλώ, κάνε μου παρέα... βαριέμαι τόσο πολύ» είπα παραπονιάρικα και ήξερα ότι αυτό πάντα την έριχνε... μου φερόταν τόσο στοργικά που αν έκανα μουτράκια σαν μικρό παιδί ήταν έτοιμη να εκπληρώσει κάθε μου επιθυμία, ή τουλάχιστον σχεδόν κάθε μου επιθυμία... τυχερό παιδί αυτό που θα αποκτήσει, θα γίνει το πιο κακομαθημένο ζουζούνι που θα υπάρξει στην ιστορία...
«αν είναι να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα» είπε ευγενικά ανασηκώνοντας τους ώμους της και δεν χρειαζόμουν κάτι άλλο.
Βέβαια το πρόβλημα ήταν αισθητό οπότε έπρεπε να κάνω κάτι ώστε να μην το δει και εξαφανιστεί πριν μπω στο τζακούζι... αν και προσπάθησα πολύ να μπω διακριτικά κάτι στο ύφος της μου έλεγε τελικά ότι δεν την ξεγέλασα αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο ήταν η πρώτη φορά που δεν απομακρύνθηκε απο κοντά μου... κάθε φορά που καταλάβαινε ότι υπέρεβενα τα όρια είτε κοιτώντας την περισσότερο απο το κανονικό, είτε κάνοντας της κάποιο εύστοχο σχόλιο ή πείραγμα, εκείνη πάντα με προσγείωνε και με έκανε να νιώθω ενοχές που τόλμησα έστω και για μια στιγμή να την σκεφτώ διαφορετικά... αχ και να ήξερε... μόνο να ήξερε.
Πόσες φαντασιώσεις, πόσα ατελιώτα υγρά βράδια την φανταζόμουν και την ονειρευόμουν να με ικανοποιεί και να την ικανοποιώ ταυτοχρόνως... όμως εκείνη πάντα σοβαρή, πάντα μετρημένη... ήταν ο πιο ζεστός, ο πιο γλυκός και ο πιο ευχάριστος άνθρωπος που είχα γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου και κάπου στο βάθος της ψυχής μου πάντα την θεωρούσα τον προσωπικό μου ήλιο... όμως εκείνη απο την πρώτη μέρα έβαλε τα όρια της και ποτέ και για κανέναν λόγο δεν τα ξεπερνούσε ούτε στο παραμικρό... θα μπορούσα να πω ότι σήμερα είναι η πρώτη μέρα που με κοίταξε λίγο περισσότερο και αυτό μου έδωσε μια ελπίδα ότι τελικά και εκείνη ίσως βαθιά μέσα της επιθυμούσε το ίδιο με μένα και δεν έχασα ευκαιρία για να μην την εκμεταλλευτώ.
Μέσα σε αυτόν τον 1,5 μήνα είχαμε καταφέρει να γίνουμε δύο πολύ καλοί φίλοι που μοιραζόμασταν πολλά μεταξύ μας... όμως εμένα δεν μου έφτανε μόνο αυτό... την έβλεπα να τον αγαπά και πάγωνε η καρδιά μου... εκείνος αδιάφορος στον δικό του κόσμο να της φέρεται όπως φερόταν ο παππούς μου στην γιαγιά μου... ο άρχοντας του σπιτιού (όταν ήταν σπίτι, γιατί τον τελευταίο καιρό το είχε παρακάνει με τα ταξίδια του) να τα περιμένει όλα στο χέρι και φυσικά τα πάντα να είναι στην εντέλεια, λες και αν υπήρχε μια τρίχα στο πάτωμα θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου... η συμπεριφορά του απέναντι της απαράδεκτη... πόσες φορές ήθελα να τον χαστουκίσω και να τον επαναφέρω στην πραγματικότητα αλλά εκείνη πάντα ένα βήμα μπροστά... πριν απο μένα επανέφερε την γαλήνη στην ατμόσφαιρα ξέροντας ακριβώς πως να χειριστεί κάθε κατάσταση για να ήμαστε όλοι μαζί σε μια αρμονία και γαλήνη.
«λοιπόν πως πέρασες την ημέρα σου?» με ρώτησε γλυκά και έχασα έναν χτύπο αλλά αμέσως συνήλθα και της απάντησα όσο πιο φυσικά μπορούσα
«τα ίδια και τα ίδια, ξέρεις τώρα»
«ωωω έλα τώρα, μην μου πεις ότι δεν παίζει κάτι καλό που να μην σε έχει συγκηνήσει ακόμα» με πείραξε και κόντεψα να ουρλιάξω... και φυσικά παίζει άλλα δεν μου δίνει σημασία, πήγα να της πω αλλά το κατάπια
«μπααα» είπα αδιάφορα και με κοίταξε με δυσπιστία
«ξέρεις, δεν σου κρύβω ότι έχω αρχίσει να ανησυχώ για σένα»
«γιατί?»
«τι γιατί βρε Έντουαρντ, είσαι τόσο καιρό εδώ και δεν έχεις φέρει ούτε μια κοπελιά και μου λες γιατί???»
«δεν το θεωρώ σωστό να φέρνω εδώ τις κατακτήσεις μου» όχι ότι υπάρχουν απο την μέρα που σε γνώρισα... συμπλήρωσα μέσα μου... και γέλιο της με τρέλανε
«δεν είχα καταλάβει ότι ήσουν τόσο σεμνότυφος» με πείραξε και της πέταξα νερό στο πρόσωπο για να την πειράξω
«σεμνότυφος ή όχι δεν το θεωρώ σωστό» συνέχισα σοβαρά
«καλά όπως νομίζεις» είπε ενώ συνέχιζε να γελάει και μου έκοψε την ανάσα μου... αμέσως παρατήρησε την αλλαγή και πήγε να το σώσει
«ουφφφ μούλιασα, καλύτερα να βγω» είπε ανάλαφρα αλλά δεν με ξεγέλασε
«περίμενε» είπα αυθόρμητα και κόλλησα το κορμί μου πάνω στο δικό της και πανικοβλήθηκε
«Έντουαρντ τι κάνεις?» είπε σοκαρισμένη αλλά δεν τα παράτησα
«Χρυσάνθη, συγχώρεσε με» της είπα με παράπονο και με σμίγοντας τα φρύδια της με κοίταξε με απορία
«για πιο πράγμα?» με ρώτησε και έβαλε τα χέρια της πάνω στο στερνό μου για να με απομακρύνει απο κοντά της... με το που τα ένιωσα έχασα όλην μου την αυτοσυγκράτηση και άρχισα να την φιλάω με μανία στο στόμα.
Εκείνη στην αρχή έμεινε κάγκελο και δεν ήξερε πως να αντιδράσει... όταν όμως κατάλαβε ότι δεν τα παρατούσα, άρχισε να με σπρώχνει με όση δύναμη είχε προς τα πίσω για να σταματήσω... εγώ όμως δεν μπορούσα να σταματήσω, την ήθελα και δεν άντεχα ούτε μια μέρα μακριά της...
«Έντουαρντ σταμάτα τώρα» είπε νευριασμένη πάνω στα χείλια μου και ακινητοποιήθηκα και την κοίταξα στα μάτια
«δεν ξέρω αν μπορώ πια» της είπα ειλικρινά και το χαστούκι που μου άστραψε έκανε τα μάτια μου να γυρίσουν ανάποδα...
«τότε ψάξε να βρεις σπίτι να φύγεις από εδώ... αν δεν θες να το μάθει ο θείος σου» είπε έξαλλη απο θυμό και σπρώχνοντας με προς τα πίσω σηκώθηκε να φύγει.
«Χρυσάνθη σε παρακαλώ» της είπα και προλαβαίνοντας την στην πόρτα την σταμάτησα και την ανάγκασα να με κοιτάξει
«συγχώρεσε με» της είπα και η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει απο το δολοφονικό βλέμμα που μου έριξε.
«δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση... φώναξε και τράβηξε το χέρι της απότομα απο το δικό μου
«θα κάνω τα πάντα... ότι μου πεις... σε παρακαλώ συγχώρεσε με» της είπα γρήγορα αλλά εκείνη γύρισε την πλάτη της και έφυγε χωρίς να πει τίποτα άλλο.
Απο εκείνη την ημέρα τα πράγματα είχαν γίνει πολύ περίεργα... τελικά το κατάπιε και δεν είπε τίποτα και έτσι συνεχίσαμε να ζούμε μαζί αλλά η ψυχρότητα της με έκανε να βρίζω θεούς και δαίμονες, γιατί μου έλειπε πάρα πολύ... την είχα ανάγκη και τώρα που έχασα την φιλία της κατάλαβα το πόσο σημαντική είναι για μένα.
Απο την άλλη... απο την στιγμή που ένιωσα τα χείλια της πάνω στα δικά μου... η γεύση της είχε χαραχτεί βαθιά μέσα μου και τα όνειρα και οι φαντασιώσεις είχαν πάρει πολύ άσχημη τροπή... την παρακολουθούσα περισσότερο απο πριν... κάθε της κίνηση, κάθε της ανάσα και αυτό την εκνεύριζε περισσότερο... να πάρει πόσο χειρότερα μπορώ να κάνω τα πράγματα, είχα σκεφτεί τότε και δεν ήξερα μέχρι σήμερα, ότι τελικά θα μπορούσα να τα κάνω χειρότερα...
Έκανα ένα γρήγορο ντουζ και βάζοντας καθαρά ρούχα, έφυγα απο το σπίτι για να σκεφτώ πριν βρω το κουράγιο για να την αντιμετωπίσω... τι να της έλεγα... αυτήν την φορά σίγουρα θα με πέταγε απο το σπίτι και θα είχε δίκιο... αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου, χωρίς εκείνην... σκατά... πως τα κατάφερα έτσι.
Χρυσάνθη
Είχα φτάσει στα όρια μου... ή να πω καλύτερα τα είχα ξεπεράσει απο εκείνη την καταραμένη μέρα που τα χείλια του άγγιξαν τα δικά μου...
Ήμουν στο κρεβάτι μου και φαντασιωνόμουν για άλλη μια φορά τον πιτσιρίκο μου να μου κάνει κόλπα και να με στέλνει στον παράδεισο, μέχρι που άκουσα το ροχαλητό του Τζέικ και απότομα προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και ούρλιαξα μέσα μου που ήταν τόσο αναίσθητος...
Ο πιτσιρίκος μου σαν να άκουσε την σκέψη μου άνοιξε την πόρτα και μπήκε με δύναμη μέσα... με άρπαξε απο τα χέρια και αφού τα έβαλε πάνω απο το κεφάλι μου άρχισε να με φιλάει με τέτοιο πάθος που θόλωσε το μυαλό μου και με έκανε να ξεχάσω το όνομα μου... να πάρει ήταν τόσο καυτός...
«θα μας καταλάβει ο Τζέικ» του είπα ψιθυριστά και εκείνος γέλασε σιγανά
«του έριξα υπνωτικό στο τελευταίο του ποτό... δεν θα ξυπνήσει ούτε αύριο» μου είπε και με κοίταξε με ένα βλέμμα όλο νόημα
«τότε δείξτου τι χάνει» του είπα εγώ σηκώνοντας το φρύδι μου παιχνιδιάρικα και ρίχνοντας το σώμα του πάνω στο δικό μου άρχισε να με κάνει δική του...
Πετάχτηκα απάνω και πιάνοντας το στήθος μου άρχισα να ψάχνω την αναπνοή μου που μου είχε κοπεί... να πάρει κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο βασανιστικά αυτά τα όνειρα σκέφτηκα και το απότομο ροχαλητό του Τζέικ δίπλα μου με έκανε για μια στιγμή να πάρω το μαξιλάρι και να του το ρίξω στην μούρη του.
Πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω την αναπνοή μου και έπεσα πάλι στο μαξιλάρι που ήταν μούσκεψα απο τον ιδρώτα μου... πως θα αντέξω άλλη μια μέρα με τόσες καταπιεσμένες ορμόνες... σκέφτηκα και βγάζωντας το μαξιλάρι απο το κεφάλι μου το έφερα στο προσωπο μου και ούρλιαξα... το απότομο ροχαλητό του Τζέικ με έκανε να θέλω να τον πνίξω επιτόπου και πριν προλάβω να αφήσω τον εαυτό μου να ξεσπάσει σηκώθηκα απότομα για να κάνω ένα κρύο ντουζ να συνέλθω.
Όταν κατέβηκα στην κουζίνα ετοίμασα το πρωινό και ο Έντουαρντ ήρθε πριν τελειώσω την διαδικασία όπως και κάθε πρωί... τι στο καλό με μυρίζετε???... σκέφτηκα... ότι ώρα και να σηκωθώ εκείνος πάντα πιστός στο ραντεβού του να κάθετε στο τραπέζι και να με κοιτάει όταν νομίζει ότι εγώ δεν τον καταλαβαίνω και να πνίγει το βογκητό του μέσα σε ψεύτικο βήχα... αυτό είχε γίνει το πρωινό μου μαρτύριο και όταν επιτέλους έφευγαν και με αφήνανε μόνη μου μέσα στην ησυχία του σπιτιού ξέσπαγα τον θυμό μου και το ανεκπλήρωτο πάθος μου στο γυμναστήριο που είχα στο υπόγειο... αλλά κάθε μέρα γινόταν και χειρότερο.
Σήμερα όσο και να έτρεχα στον διάδρομο δεν μπορούσα με τίποτα να ηρεμήσω... μετά απο δύο ώρες εξαντλητικής άσκησης και πάλι ένιωθα τόσο αναμένει που απο στιγμή σε στιγμή ήμουν σίγουρη ότι θα εκραγώ... πήρα το αμάξι για να κάνω μια βόλτα και όταν γύρισα στο σπίτι ήμουν ακόμα κουρέλι... γιατί μου το κάνει αυτό???... δεν με λυπάται καθόλου???
Απο την μια όλες οι ορμόνες που έπαιρνα... απο την άλλη ο μικρός να μην με αφήνει στην ησυχία μου... και το κερασάκι στην τούρτα ο Τζέικ να μην με αφήνει να τον πλησιάσω καθόλου... με έκανε να νιώθω κινητή βόμβα που απο στιγμή σε στιγμή σίγουρα θα εκραγεί και θα πάρει μαζί της ότι βρεθεί στο πέρασμα μου...
Τα πάντα πάνω στο Τζέικ φώναζαν απο μακριά ότι το τελευταίο εξάμηνο όχι μόνο με απατούσε αλλά ότι είχε κάποια σπιτωμένη και δεν έχανε την ευκαιρία να την επισκέπτεται και να ικανοποιεί της ορέξεις του που κάποτε ικανοποιούσε μαζί μου... πριν τον γάμο ήμασταν ένα παθιασμένο ζευγάρι που δεν έχανε ευκαιρία όπου και να βρισκόταν να εκδηλώνει όλο το πάθος και τον έρωτα του... αλλά μετά τον γάμο όλα αυτά άλλαξαν ξαφνικά και κάθε μήνας που περνούσε γινόταν όλο και πιο ξενέρωτα, μέχρι που φτάσαμε στο σημείο του ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε.
Το αποκορύφωμα όμως ήταν η χθεσινή του ατάκα που με έκανε να μην ξέρω απο που να φύγω... είχαν περάσει 3 μήνες απο την τελευταία μας επαφή και με όλην αυτήν την κατάσταση ήθελα να εκτονωθώ, ήθελα να με κάνει να ξεχάσω τον μικρό και να συνεχίσω να στηρίζω την σχέση μας... τον αγαπούσα πανάθεμα τον... τον αγαπούσα πολύ αλλά όλη του η συμπεριφορά με έκανε να νιώθω ότι ίσως τελικά ήθελε να με κάνει να πέσω στον μικρό για να με ξεφορτωθεί και αυτό μου την έδινε περισσότερο...
Έβαλα ένα καινούργιο σετ εσώρουχα τα πιο σέξι και τα πιο προκλητικά και βγαίνοντας απο την τουαλέτα στάθηκα μπροστά του κοιτώντας τον προκλητικά...
«είσαι μετά καλά σου Χρυσάνθη... μαζέψου λίγο... παντρεμένη γυναίκα είσαι... πως ντύνεσαι έτσι???» τον άκουσα να μου λέει και τον κοίταξα σοκαρισμένη
Τι είπε μόλις τώρα???... σκέφτηκα και χωρίς να του δίνω σημασία τα έβγαλα απο πάνω μου και του τα πέταξα στην μούρη... έβαλα την πιο άθλια νυχτικιά που θύμιζε τις νυχτικές της γιαγιάς μου και ξαπλώνοντας του πέταξα στην μούρη...
«μήπως αυτό σε ανάβει περισσότερο?» του είπα και γυρίζοντας του την πλάτη μου έσφιξα την κουβέρτα απάνω μου και περίμενα την αντίδραση του.
Αλλά για άλλη μια φορά αυτή δεν ήρθε ποτέ... και με έκανε να εκνευριστώ περισσότερο... μου γύρισε την πλάτη και μέσα σε 5 λεπτά άκουσα το πρώτο του ροχαλητό... Χριστέ μουυυυ θα τον σκοτώσω δεν μου την γλυτώνει... σκέφτηκα και έβαλα τα κλάματα μέχρι που με πήρε ο ύπνος.
Όταν ήρθε ο μικρός στην αρχή ένιωθα τόσο άσχημα με τα επίμονα βλέμματα του που έκανα τα πάντα για να τον αποκαρδιώσω και να τον κάνω να καταλάβει ότι δεν είμαι διαθέσιμη... αλλά περνώντας ο καιρός άρχισα να τον χρησιμοποιώ μήπως τελικά έκανα τον Τζέικ επιτέλους να ξυπνήσει και να δει πως δεν είμαι μια αδιάφορη γυναίκα που εκείνος με κάνει να νιώθω... αλλά όσο πέρναγε ο καιρός αντί εκείνος να ζηλέψει έστω και στο ελάχιστο γινόταν όλο και πιο απόμακρος και τα ξαφνικά του ταξίδια όλο και πιο συχνά...
Όταν έφτασε η ώρα να μαγειρέψω τους ηλίθιους λαχανοντολμάδες του Τζέικ που κάποτε ήταν το προσωπικό μας πικάντικο αστείο... τα νεύρα μου ήταν τόσο τσιτωμένα και η φωτιά μέσα μου τόσο μεγάλη που έπρεπε να εκτονωθώ οπωσδήποτε... έβαλα την μουσική δυνατά και μόλις άκουσα το τραγούδι της Βίσσης το άφησα να με συνεπάρει και να με κάνει να το ζήσω για να νιώσω καλά.
Όταν ένιωσα δύο χέρια να με ακινητοποιούν και να με κολλούν πάνω στο ευαίσθητο του σημείο... σαν ντεζαβου ήρθε στην μνήμη μου η παλιά μας συνήθεια... τον Τζέικ τον άναβε πολύ να με βλέπει μπροστά στους υδρατμούς της κατσαρόλας να χορεύω και να τραγουδώ ενώ μαγείρευα και πάντα καταλήγαμε να καίω το φαί για να ικανοποιήσουμε το πάθος μας ... αλλά είχε να γίνει τόσο παλιά που αυτή η ανάμνηση είχε σχεδόν ξεθωριάσει.
Για μια στιγμή σκέφτηκα να γυρίσω το κεφάλι μου να δω αν όντως ήταν ο Τζέικ αυτός που ήταν πίσω μου, γιατί κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι πρέπει να ήταν ο μικρός που πια είχε ξεπεράσει τα όρια του και έκανε την κίνηση που πολύ φοβόμουν ότι αργά ή γρήγορα θα έκανε... όταν όμως ένιωσα την αισθησιακή του γλώσσα να περνάει απο το σημείο που πάντα με ξετρέλανε και με έκανα να ξεπερνώ τα όρια μου... η υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου έγινε τόσο αισθητή και τόσο καυτή που με έκανε να κλείσω τα μάτια μου και να το απολαύσω ακόμα και αυτός που ήταν πίσω μου ήταν ένας κλέφτης που αντί να με κλέβει με κάνει να πετάξω στα ουράνια.
Όταν τελειώσαμε μαζί δεν ήξερα καν που βρισκόμουν... η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου... ο πιο δυνατός οργασμός που είχα νιώσει ποτέ και δεν είχε καν μπει μέσα μου... γύρισα αργά το κορμί μου ελπίζοντας να αντικρίσω τον Τζέικ μέχρι που το στενό μουσκεμένο μπλουζάκι με έκανε αμέσως να καταλάβω την διαφορά και τότε σάστισα.
Ήταν χίλιες φορές καλύτερο απο κάθε φαντασίωση που είχα κάνει... ήταν χίλιες φορές καλύτερο απο κάθε εμπειρία που είχα μέχρι τώρα και όλα αυτά απο τον πιτσιρίκο μου???... Χριστέ μου πως θα αντέξω να ξανά είμαι δίπλα του μετά απο αυτήν την διαπίστωση???... ούρλιαζα μέσα καθώς τον κοίταζα σοκαρισμένη και πριν προλάβω να του πω ότι δεν αντέχω άλλο μακριά του, η φωνή της συνείδησης... ή καλύτερα να πω, η φωνή του Τζέικ με έφερε απότομα στην πραγματικότητα και τότε γύρισα προς την κατσαρόλα και προσπαθούσα απεγνωσμένα να σκεφτώ τι πρέπει να κάνω για να σώσω το φαγητό που είχε αρχίσει να καίγεται.
Μου μίλαγε και εγώ απαντούσα μηχανικά, προσπαθούσα να συγκεντρωθώ και μου ήταν αδύνατον... μέχρι που ένιωσα να με ακουμπά όπως με ακούμπησε πριν ο πιτσιρίκος μου και ούρλιαξα... τώρα σου ήρθεεεεεεε???... τώρα????... φώναζα μέσα μου και προσπαθούσα σκληρά να πνίξω τα δάκρυα που ερχόντουσαν απειλητικά να με πνίξουν.
Το φιλί του πάνω στο ίδιο σημείο που με είχε φιλήσει ο Έντουαρντ θα έπρεπε να τον κάνει αμέσως να καταλάβει ότι εκείνος με είχε φιλήσει πριν αλλά εκείνος για άλλη μια φορά δεν κατάλαβε τίποτα και άνετος με διέταξε να του ετοιμάσω κάτι να φάει γιατί θα έφευγε και πάλι για να πάει σε ένα ραντεβού που είχε... μπούρδες ηλίθιε... σε αυτή θα πας... ήθελα να του ουρλιάξω αλλά δεν είπα και πάλι τίποτα και έκανα ότι μου ζήτησε και παράτησα το φαί πετώντας το μέσα στον νεροχύτη...
«γιατί το πετάς?» με ρώτησε με απορία
«αφού δεν θα το φας γιατί να κάνω όλο αυτόν τον κόπο?» του είπα ειρωνικά και κλείστηκα στο δωμάτιο μας για να μπορέσω να ανασυγκροτήσω τις σκέψεις μου.
«Λάμπω απο την χαρά μου... λάμπω όταν σε βλέπω... λάμπω... λάμπω... λάμπω... λάμπω... ουυυ» και λίκνιζε τον τέλειο γοφό της στον ρυθμό της μουσικής
Να πάρει... δάγκωσα τα χείλια μου... δεν έχω ξαναδεί τέτοιο αισθησιακό κάλεσμα... σκέφτηκα και ένιωσα τον ερεθισμό μου να έχει ξεπεράσει το λάστιχο του παντελονιού της φόρμας και βλαστήμησα για άλλη μια φορά που αυτή η γυναίκα σίγουρα θα με έκανε να ξεπεράσω τα όρια μου κάποια μέρα.
Είχε τα μαλλιά της μαζεμένα ψηλά και φόραγε μόνο ένα τιραντένιο μπλουζάκι και μια απο τις στενές της φόρμες που αγκάλιαζε και τόνιζε όλες της τέλειες γωνίες της... μια σταγόνα ιδρώτα έτρεχε πάνω στον λαιμό της και μόλις την είδα πλέων μου ήταν αδύνατον να μην την πλησιάσω για να την γευτώ.
Πήγα αθόρυβα απο πίσω της και την στιγμή που έβαλε την κουτάλα κοντά στο στόμα της τραγουδώντας ακόμα το τραγούδι... έβαλα τα χέρια μου στην μέση της και σταμάτησα απότομα το λίκνισμα της και φέρνοντας τους υπέροχους γλουτούς της απάνω μου η βαθιά χωρίστρα της βρήκε ακριβώς το σημείο που με πονούσε πιο πολύ...
Εκείνη πάγωσε αλλά πριν την αφήσω να καταλάβει ποιος είμαι άρχισα να γλύφω τον ιδρώτα που έσταζε πάνω στο απαλό της δέρμα που ήταν η αιτία γι αυτήν μου την παράτολμη πράξη και εκείνη έκλεισε τα μάτια της και άρχισε να τρέμει ελαφρά, ενώ ένας υπέροχος αισθησιακός αναστεναγμός έκανε την εμφάνιση του.
«αχ Τζέικ πόσο καιρό έχεις να το κάνεις αυτό?» είπε και κοκάλωσα... νόμιζε ότι ήμουν ο Τζέικ????
«όχι, όχι, μην σταματάς» κλαψούρισε χωρίς να ανοίγει τα μάτια της περνώντας το ελεύθερο χέρι της μέσα στα μαλλιά μου και τραβώντας τα απαλά έφερε το σώμα της και το κλείδωσε απάνω μου εφαρμόζοντας τέλεια τους γλουτούς της πάνω στον ερεθισμό μου.
Θα πρέπει να είναι πολύ αναμένει... σκέφτηκα... για να μην καταλάβει την διαφορά του σώματος και αυτό και μόνο, με έκανε να τρελαθώ περισσότερο... έφερα το ένα χέρι μου μπροστά και περνώντας το μέσα απο την φόρμα της η έκπληξη που με περίμενε με έκανε σχεδόν να τελειώσω επιτόπου.
Δεν φόραγε τίποτα κάτω απο την φόρμα και το απαλό της χνούδι με προκαλούσε να κατεβάσω αυτό το απαίσιο ύφασμα που ήταν η αιτία που ήμουν μακριά της... αλλά δεν το έκανα γιατί ήδη την είχα άσχημα... όμως δεν μπορούσα να σταματήσω με τίποτα... απο την στιγμή που γεύτηκα αυτήν την μαγική σταγόνα το μυαλό μου θόλωσε και δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου.
«μην σταματάς» με παρακάλεσε παίζοντας με τα μαλλιά μου, αναστενάζοντας βαθιά.
Πως μπορούσα να της αρνηθώ κάτι τέτοιο... όσο και να ήξερα ότι αυτό που κάνω είναι το χειρότερο αμάρτημα από όλα... πως μπορούσα να σταματήσω όταν ένιωθα αυτά τα υπέροχα οπίσθια να τρίβονται τόσο αισθησιακά πάνω στο πιο ερεθισμένο, πρησμένο πέος που είχα ποτέ μου???... όχι πείτε μου, πως????
Άρχισα πάλι να γλύφω και να φιλάω ρουφώντας το δέρμα της απαλά πάνω στον λαιμό της και τα οπίσθια της άρχισαν να τρίβονται περισσότερο απάνω μου... τι μου κάνεις μωρό μου και με τρελαίνεις έτσι???... είπα απο μέσα μου για να μην προδοθώ πριν την κάνω να παραλύσει στα χέρια μου
Χωρίς να χάνω άλλο χρόνο έχωσα το χέρι μου πιο βαθιά μέσα στην φόρμα της και η δεύτερη έκπληξη που με περίμενε με έκανε να σιρίξω... Χριστέ μουυυυ δεν έχω νιώσει τόσο ζεστή και τόση καυτή σάρκα ποτέ στην ζωή μου... δεν μπόρεσα να την αφήσω απεριποίητη... έχωσα ένα δάχτυλο μέσα στην είσοδο της και αμέσως ένα βογκητό βγήκε απο τα καυτά σαρκώδη χείλια της και τέντωσε το κορμί της ακριβώς την στιγμή που οι μύες της εσωτερική της ομορφιάς άρχισαν να σφίγγονται γύρω απο το χέρι μου με μεγάλη συχνότητα.
Το ορκίζομαι ότι κάτι τέτοιο δεν έχω νιώσει ποτέ στην ζωή... απο την μια το παράτολμο να μπει ο θείος απο στιγμή σε στιγμή μέσα στην κουζίνα και να μας πιάσει στα πράσα... απο την άλλη η Χρυσάνθη να τρέμει και να αναστενάζει σε κάθε μου κίνηση και να τρίβεται απάνω στον πιο ερεθισμένο,πονεμένο πέος μου, που απο στιγμή σε στιγμή ήταν έτοιμο να εκραγεί... και το κερασάκι στην τούρτα το πως θα το έπαιρνε όταν θα καταλάβαινε ότι όλο αυτό το δημιουργώ εγώ και όχι ο Τζέικ... έφταναν την αδρεναλίνη στα ύψη και την κορύφωση μου να έρχεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Έκανα το λάθος την στιγμή που δάγκωνα το αυτί της να ρίξω μια ματιά πιο χαμηλά και τότε αντίκρισα το πιο καυτό θέμα στην ζωή μου... Τρίτη καραμπόλα... τα στήθη της ελεύθερα χωρίς σουτιέν είχαν τσιτωθεί και οι θηλές πάνω στο βαμβακερό ύφασμα έπαιζαν σκληρές και πεταχτές, έναν τρελό χορό καθώς η αναπνοή της είχε αυξηθεί επικίνδυνα... δεν άντεξα άλλο και έφερα το χέρι μου για να τις πιάσω και επιτέλους να τις νιώσω μέσα στην παλάμη μου που τόσο ήθελα να κάνω όλον αυτόν τον καιρό.
Πέρασα το χέρι μου κάτω απο το δικό της και ενώ έτριψα με το χέρι μου απαλά την πρώτη ρώγα έπιασα κατευθείαν την δεύτερη και την στιγμή που την τσίμπησα εκείνη τραντάχτηκε και τέντωσε το κορμί της άλλη μια φορά... κράτησα το στήθος της μέσα στην παλάμη μου και συνέχισα να την τσιμπάω πιο δυνατά και εκείνη έβαλε τα χέρια της πάνω στον πάγκο για να στηριχτεί, κουνώντας το κορμί της ακόμα πιο γρήγορα.
«ναι μωρό μου έτσι... την άκουσα να μου λέει με μια παθιασμένη φωνή και τρελάθηκα... αχ μωρό μου με τρελαίνεις... είπε πάλι και θόλωσα... ααααχ φώναξε καθώς οι μύες της σφιγγόταν περισσότερο πάνω στο χέρι μου... ποτέ δεν με έχεις κάνει να νιώσω πιο όμορφα» είπε στο τέλος και τότε ξέχασα τα πάντα
Με το χέρι μου μέσα στην καυτή της φλόγα την ανάγκασα να εφαρμόσει ακριβώς απάνω μου για να νιώσω καλύτερα τους σφιχτούς μύες του γλουτού της απάνω μου και αφού έβαλα και δεύτερο δάχτυλο μέσα στην είσοδο της άρχισα να της χαρίζω μεγαλύτερη ηδονή, τρίβοντας ταυτόχρονα την γλυκιά της ήβη με την χούφτα μου... το χέρι μου πάνω στο στήθος της είχε πάρει φωτιά... τα καυτά, υγρά μου φιλιά άρχισαν να χαράζουν πύρινες πορείες απο το αυτί της μέχρι τον ώμο της και πάλι πίσω... και σε κάθε μου άγγιγμα, κάθε μου κίνηση και κάθε μου φιλί, εκείνη έλιωνε μέσα στα χέρια μου όλο και πιο πολύ...
«ναι, ναι, ναιιιιιι» την άκουγα να λέει και έφτανα και εγώ
«θέλω να τελειώσουμε μαζί» κλαψούρισε ενώ ταυτόχρονα έπαιζε ένα τρελό χορό με τα δάχτυλά της μέσα στα μαλλιά μου, τραβώντας τα απαλά και εκστασιάστηκα
Επιτάχυνα τον ρυθμό μου προσαρμόζοντας τις κινήσεις μου μαζί της και τότε ένιωσα την ταυτόχρονη έκρηξη να εκτοξεύετε και απο τους δύο μας και πραγματικά το ορκίζομαι ότι κάτι τέτοιο δεν έχω ξανανιώσει ποτέ στην ζωή μου.
Η υγρασία της τύλιξε τα δάχτυλα μου το δικό μου μπλουζάκι είχε πια μουσκέψει και οι σπασμοί οι δικοί μου και οι δικοί της είχαν συντονιστεί τόσο πολύ που οι αναπνοές μας βγαίναν με μεγάλο κόπο...
Η ώρα της κρίσης σκέφτηκα και την στιγμή που άρχισε να βρίσκει τους κανονικούς της ρυθμούς, γύρισε για να με φιλήσει και μόλις αντίκρισε το στήθος μου και κατάλαβε την διαφορά του σώματος σήκωσε απότομα το κεφάλι της προς τα πάνω για να αντικρίσει την ματιά μου και το σοκ που είδα στην ματιά της με έκανε να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Ένιωθα την έκρηξη της να έρχεται με το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει με τέτοιο ρυθμό που φοβόμουν ότι θα πάθαινε τίποτα στο τέλος... την στιγμή που πήγε να ανοίξει το στόμα της όμως να μιλήσει η φωνή του θείου μου, ήρθε για να με λυτρώσει...
«Χρυσάνθη μου είσαι στην κουζίνα???» τον ακούγαμε να λέει απο το σαλόνι και τότε παγώσαμε και οι δύο.
Εκείνη γύρισε αμέσως προς την κατσαρόλα προσπαθώντας σκληρά να θυμηθεί τι έπρεπε να κάνει και εγώ γύρισα προς τον νιπτήρα και άρχισα με μανία να πίνω νερό χωρίς να γυρίζω την πλάτη.
«καρδούλα μου δεν με ακούς??» την ρώτησε μπαίνοντας μέσα στην κουζίνα αλλά εγώ δεν γύρισα να τους κοιτάξω γιατί το μπλουζάκι μου σίγουρα θα πρόδιδε τι είχε μόλις συμβεί και έπρεπε να κάνω κάτι γρήγορα για να το μπαλώσω.
«όχι ματάκια μου είχα την μουσική δυνατά και δεν σε άκουσα, συγνώμη» είπε και αμέσως γύρισε για να χαμηλώσει την ένταση της μουσικής.
«γεια σου Έντουαρντ και εσύ εδώ? Δεν έχεις μάθημα σήμερα?»
«γεια σου θείε... είπα γυρίζοντας μόνο το κεφάλι μου... τώρα μόλις μπήκα και εγώ» του είπα ανάλαφρα και ξανά έβαλα νερό στο ποτήρι μου... να πάρει θα σκάσω απο το πολύ νερό κάτι πρέπει να κάνω.
«τι καλό μας μαγειρεύει, η καλή μου γυναικούλα?»
«εεεε... λαχανοντολμάδες?» ρώτησε εκείνη και κατάλαβα ότι ακόμα δεν έχει συνέλθει απο το σοκ
Με την άκρη του ματιού μου είδα τον θείο μου να πηγαίνει απο πίσω της και να την κρατάει ακριβώς όπως την κράτησα πριν εγώ μόλις την πλησίασα και ένα σφίξιμο έκανε το στήθος μου να πονέσει τόσο πολύ που δεν άντεξα άλλο και την στιγμή που η προσοχή του ήταν στραμμένη σε εκείνην βρήκα την ευκαιρία και περνώντας πίσω απο την πλάτη του σηκώθηκα να φύγω.
«εεε μικρέ?» με φώναξε και την στιγμή που πέρασα την κάσα της πόρτας, άφησα να φαίνεται μόνο το κεφάλι μου προς το μέρος του
«ναι?»
«μην ξεχαστείς το βράδυ μου υποσχέθηκες ότι θα δούμε το ντέρμπι μαζί»
«δεν το ξεχνάω» του είπα μόνο και άρχισα σχεδόν να τρέχω προς το δωμάτιο.
Απο την ημέρα που την γνώρισα είχε γίνει η προσωπική μου κόλαση... ήταν μια καλωνή, το όνειρο κάθε άντρα... 1,72 ύψος, λεπτή με τέλειες γυμνασμένες καμπύλες... στητά πλούσια άλλα όχι υπερβολικά, φυσικά στήθη... απίθανους σφριγηλούς γλουτούς που είχαν γίνει η πρωινή μου απόλαυση κοιτώντας τους ατελείωτες ώρες καθώς εκείνη ετοίμαζε το πρωινό με τόση αφοσίωση (κάθε μέρα με κόπο έπνιγα το βογκητό μου μέσα σε προσποιητό βήχα για να μην το καταλάβει, όταν τους κοιτούσα και ένιωθα τον ερεθισμό μου να φτάνει στα όρια του)... ξανθός άγγελος, με υπέροχα κυματιστά μαλλιά που πέφταν απαλά μέχρι λίγο πιο κάτω απο τους ώμους της... με δύο γκριζογάλανανες χάντρες να σε κοιτάνε και να λιώνεις.
Είχα αρχίσει να νιώθω σαν ένα 15 χρόνο παιδάκι που κάθε μέρα προσπαθούσε να ικανοποιήσει τον πρωτόγνωρο ερωτικό του παιχνίδι... με το που κατέβαινα για πρωινό το τέρας ξύπναγε μέσα μου, βλέποντας αυτόν τον άγγελο να λικνίζετε πέρα δώθε, σε αυτήν την κουζίνα και κάθε λίγο και λιγάκι να τουρλώνει τα οπίσθια της για να πιάσει φλιτζάνια και δεν ξέρω εγώ τι άλλα αντικείμενα απο τα ντουλάπια που ήταν πάνω απο το κεφάλι της... είχε γίνει για μένα μια συνήθεια που δεν την έχανα με τίποτα... όμως μετά απο αυτό, το πρόβλημα που είχα να αντιμετωπίσω πριν φύγω για την σχολή, ήταν τόσο μεγάλο που δεν μου έδινε άλλη επιλογή απο την προσωπική μου ικανοποίηση.
Μια φορά μόνο αποπειράθηκα να φύγω χωρίς να ικανοποιήσω τον εαυτό μου και ο πόνος που ένιωθα την υπόλοιπη μέρα καθώς και η συνεχόμενη στύση που με έκανε εντελώς ρεζίλι με την στενή φόρμα που φόραγα... με έκαναν να τα παρατήσω και να συνεχίσω όπως και κάθε μέρα την πρωινή μου φαντασίωση.
Έλεγα ότι θα το ξεπεράσω... θα κάνω καινούργιες φιλίες, καινούργιες γνωριμίες και θα αφεθώ σε καινούργιες περιπέτειες... αλλά κάθε μέρα που περνούσε γινόταν όλο και πιο δύσκολο... γαμώτο... τι μου είχε κάνει αυτή η γυναίκα και με είχε κάνει κινητή βόμβα που με την παραμικρή θύμηση αυτόν τον λαχταριστών οπισθίων με έκανε να είμαι έτοιμος να εκραγώ.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν μια μέρα την έπιασα να είναι μέσα στο τζακούζι και με μια απαλή μουσική χάιδευε τον εαυτό της μέσα και έξω απο το νερό... δεν έχω ιδέα πως κρατήθηκα και δεν μπήκα μέσα να αντικαταστήσω τα δικά μου χέρια με τα δικά της, όμως φάνηκα δυνατός και πριν την φέρω σε δύσκολη θέση βγήκα ξανά απο την πόρτα αθόρυβα και ξαναγύρισα προσέχοντας να κάνω θόρυβο για να με ακούσει πριν μπω ώστε να μην την ξαφνιάσω... θα μπορούσα να φύγω αλλά ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ μαζί της δίπλα σε αυτήν την καυτή νερολουσμένη σάρκα να με κοιτάει κατάματα καθώς τα στήθη της θα παίζουν με την αναμπουμπούλα του νερού που ευχόμουν απο μέσα μου να μην φύγει και να μου επιτρέψει να το μοιραστούμε...
«ωωω συγνώμη... ξεκίνησα καθώς την είδα να με κοιτάει στην είσοδο της πόρτας και ευτυχώς είχα προλάβει να βάλω τα χέρια μου με την πετσέτα ακριβώς στο σημείο που θα πρόδιδε ότι ήξερα ακριβώς τι έκανε πριν... εκείνη με κοίταξε για μια μόνο στιγμή καλά καλά αλλά αμέσως ξαναβρήκε τον άτιμο τον έλεγχο της και ξαναγύρισε στην πραγματικότητα και όπως πάντα μου χαμογέλασε με αυτό το στοργικό χαμόγελο που με έκανε να νιώθω περισσότερο σαν παιδί της παρά σαν έναν αναμμένο σχεδόν συνομήλικο της που την ήθελε τρελά
«δεν είχα καταλάβει ότι είσαι εδώ»
«δεν πειράζει θα έφευγα τώρα» την άκουσα να λέει και χρειάστηκε όλη μου η δύναμη για να μην πέσω μέσα στο νερό να την ακινητοποιήσω με το σώμα μου για να μην εκπληρώσει αυτό που μόλις είπε
«όχι, σε παρακαλώ, κάνε μου παρέα... βαριέμαι τόσο πολύ» είπα παραπονιάρικα και ήξερα ότι αυτό πάντα την έριχνε... μου φερόταν τόσο στοργικά που αν έκανα μουτράκια σαν μικρό παιδί ήταν έτοιμη να εκπληρώσει κάθε μου επιθυμία, ή τουλάχιστον σχεδόν κάθε μου επιθυμία... τυχερό παιδί αυτό που θα αποκτήσει, θα γίνει το πιο κακομαθημένο ζουζούνι που θα υπάρξει στην ιστορία...
«αν είναι να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα» είπε ευγενικά ανασηκώνοντας τους ώμους της και δεν χρειαζόμουν κάτι άλλο.
Βέβαια το πρόβλημα ήταν αισθητό οπότε έπρεπε να κάνω κάτι ώστε να μην το δει και εξαφανιστεί πριν μπω στο τζακούζι... αν και προσπάθησα πολύ να μπω διακριτικά κάτι στο ύφος της μου έλεγε τελικά ότι δεν την ξεγέλασα αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο ήταν η πρώτη φορά που δεν απομακρύνθηκε απο κοντά μου... κάθε φορά που καταλάβαινε ότι υπέρεβενα τα όρια είτε κοιτώντας την περισσότερο απο το κανονικό, είτε κάνοντας της κάποιο εύστοχο σχόλιο ή πείραγμα, εκείνη πάντα με προσγείωνε και με έκανε να νιώθω ενοχές που τόλμησα έστω και για μια στιγμή να την σκεφτώ διαφορετικά... αχ και να ήξερε... μόνο να ήξερε.
Πόσες φαντασιώσεις, πόσα ατελιώτα υγρά βράδια την φανταζόμουν και την ονειρευόμουν να με ικανοποιεί και να την ικανοποιώ ταυτοχρόνως... όμως εκείνη πάντα σοβαρή, πάντα μετρημένη... ήταν ο πιο ζεστός, ο πιο γλυκός και ο πιο ευχάριστος άνθρωπος που είχα γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου και κάπου στο βάθος της ψυχής μου πάντα την θεωρούσα τον προσωπικό μου ήλιο... όμως εκείνη απο την πρώτη μέρα έβαλε τα όρια της και ποτέ και για κανέναν λόγο δεν τα ξεπερνούσε ούτε στο παραμικρό... θα μπορούσα να πω ότι σήμερα είναι η πρώτη μέρα που με κοίταξε λίγο περισσότερο και αυτό μου έδωσε μια ελπίδα ότι τελικά και εκείνη ίσως βαθιά μέσα της επιθυμούσε το ίδιο με μένα και δεν έχασα ευκαιρία για να μην την εκμεταλλευτώ.
Μέσα σε αυτόν τον 1,5 μήνα είχαμε καταφέρει να γίνουμε δύο πολύ καλοί φίλοι που μοιραζόμασταν πολλά μεταξύ μας... όμως εμένα δεν μου έφτανε μόνο αυτό... την έβλεπα να τον αγαπά και πάγωνε η καρδιά μου... εκείνος αδιάφορος στον δικό του κόσμο να της φέρεται όπως φερόταν ο παππούς μου στην γιαγιά μου... ο άρχοντας του σπιτιού (όταν ήταν σπίτι, γιατί τον τελευταίο καιρό το είχε παρακάνει με τα ταξίδια του) να τα περιμένει όλα στο χέρι και φυσικά τα πάντα να είναι στην εντέλεια, λες και αν υπήρχε μια τρίχα στο πάτωμα θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου... η συμπεριφορά του απέναντι της απαράδεκτη... πόσες φορές ήθελα να τον χαστουκίσω και να τον επαναφέρω στην πραγματικότητα αλλά εκείνη πάντα ένα βήμα μπροστά... πριν απο μένα επανέφερε την γαλήνη στην ατμόσφαιρα ξέροντας ακριβώς πως να χειριστεί κάθε κατάσταση για να ήμαστε όλοι μαζί σε μια αρμονία και γαλήνη.
«λοιπόν πως πέρασες την ημέρα σου?» με ρώτησε γλυκά και έχασα έναν χτύπο αλλά αμέσως συνήλθα και της απάντησα όσο πιο φυσικά μπορούσα
«τα ίδια και τα ίδια, ξέρεις τώρα»
«ωωω έλα τώρα, μην μου πεις ότι δεν παίζει κάτι καλό που να μην σε έχει συγκηνήσει ακόμα» με πείραξε και κόντεψα να ουρλιάξω... και φυσικά παίζει άλλα δεν μου δίνει σημασία, πήγα να της πω αλλά το κατάπια
«μπααα» είπα αδιάφορα και με κοίταξε με δυσπιστία
«ξέρεις, δεν σου κρύβω ότι έχω αρχίσει να ανησυχώ για σένα»
«γιατί?»
«τι γιατί βρε Έντουαρντ, είσαι τόσο καιρό εδώ και δεν έχεις φέρει ούτε μια κοπελιά και μου λες γιατί???»
«δεν το θεωρώ σωστό να φέρνω εδώ τις κατακτήσεις μου» όχι ότι υπάρχουν απο την μέρα που σε γνώρισα... συμπλήρωσα μέσα μου... και γέλιο της με τρέλανε
«δεν είχα καταλάβει ότι ήσουν τόσο σεμνότυφος» με πείραξε και της πέταξα νερό στο πρόσωπο για να την πειράξω
«σεμνότυφος ή όχι δεν το θεωρώ σωστό» συνέχισα σοβαρά
«καλά όπως νομίζεις» είπε ενώ συνέχιζε να γελάει και μου έκοψε την ανάσα μου... αμέσως παρατήρησε την αλλαγή και πήγε να το σώσει
«ουφφφ μούλιασα, καλύτερα να βγω» είπε ανάλαφρα αλλά δεν με ξεγέλασε
«περίμενε» είπα αυθόρμητα και κόλλησα το κορμί μου πάνω στο δικό της και πανικοβλήθηκε
«Έντουαρντ τι κάνεις?» είπε σοκαρισμένη αλλά δεν τα παράτησα
«Χρυσάνθη, συγχώρεσε με» της είπα με παράπονο και με σμίγοντας τα φρύδια της με κοίταξε με απορία
«για πιο πράγμα?» με ρώτησε και έβαλε τα χέρια της πάνω στο στερνό μου για να με απομακρύνει απο κοντά της... με το που τα ένιωσα έχασα όλην μου την αυτοσυγκράτηση και άρχισα να την φιλάω με μανία στο στόμα.
Εκείνη στην αρχή έμεινε κάγκελο και δεν ήξερε πως να αντιδράσει... όταν όμως κατάλαβε ότι δεν τα παρατούσα, άρχισε να με σπρώχνει με όση δύναμη είχε προς τα πίσω για να σταματήσω... εγώ όμως δεν μπορούσα να σταματήσω, την ήθελα και δεν άντεχα ούτε μια μέρα μακριά της...
«Έντουαρντ σταμάτα τώρα» είπε νευριασμένη πάνω στα χείλια μου και ακινητοποιήθηκα και την κοίταξα στα μάτια
«δεν ξέρω αν μπορώ πια» της είπα ειλικρινά και το χαστούκι που μου άστραψε έκανε τα μάτια μου να γυρίσουν ανάποδα...
«τότε ψάξε να βρεις σπίτι να φύγεις από εδώ... αν δεν θες να το μάθει ο θείος σου» είπε έξαλλη απο θυμό και σπρώχνοντας με προς τα πίσω σηκώθηκε να φύγει.
«Χρυσάνθη σε παρακαλώ» της είπα και προλαβαίνοντας την στην πόρτα την σταμάτησα και την ανάγκασα να με κοιτάξει
«συγχώρεσε με» της είπα και η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει απο το δολοφονικό βλέμμα που μου έριξε.
«δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση... φώναξε και τράβηξε το χέρι της απότομα απο το δικό μου
«θα κάνω τα πάντα... ότι μου πεις... σε παρακαλώ συγχώρεσε με» της είπα γρήγορα αλλά εκείνη γύρισε την πλάτη της και έφυγε χωρίς να πει τίποτα άλλο.
Απο εκείνη την ημέρα τα πράγματα είχαν γίνει πολύ περίεργα... τελικά το κατάπιε και δεν είπε τίποτα και έτσι συνεχίσαμε να ζούμε μαζί αλλά η ψυχρότητα της με έκανε να βρίζω θεούς και δαίμονες, γιατί μου έλειπε πάρα πολύ... την είχα ανάγκη και τώρα που έχασα την φιλία της κατάλαβα το πόσο σημαντική είναι για μένα.
Απο την άλλη... απο την στιγμή που ένιωσα τα χείλια της πάνω στα δικά μου... η γεύση της είχε χαραχτεί βαθιά μέσα μου και τα όνειρα και οι φαντασιώσεις είχαν πάρει πολύ άσχημη τροπή... την παρακολουθούσα περισσότερο απο πριν... κάθε της κίνηση, κάθε της ανάσα και αυτό την εκνεύριζε περισσότερο... να πάρει πόσο χειρότερα μπορώ να κάνω τα πράγματα, είχα σκεφτεί τότε και δεν ήξερα μέχρι σήμερα, ότι τελικά θα μπορούσα να τα κάνω χειρότερα...
Έκανα ένα γρήγορο ντουζ και βάζοντας καθαρά ρούχα, έφυγα απο το σπίτι για να σκεφτώ πριν βρω το κουράγιο για να την αντιμετωπίσω... τι να της έλεγα... αυτήν την φορά σίγουρα θα με πέταγε απο το σπίτι και θα είχε δίκιο... αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου, χωρίς εκείνην... σκατά... πως τα κατάφερα έτσι.
Χρυσάνθη
Είχα φτάσει στα όρια μου... ή να πω καλύτερα τα είχα ξεπεράσει απο εκείνη την καταραμένη μέρα που τα χείλια του άγγιξαν τα δικά μου...
Ήμουν στο κρεβάτι μου και φαντασιωνόμουν για άλλη μια φορά τον πιτσιρίκο μου να μου κάνει κόλπα και να με στέλνει στον παράδεισο, μέχρι που άκουσα το ροχαλητό του Τζέικ και απότομα προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και ούρλιαξα μέσα μου που ήταν τόσο αναίσθητος...
Ο πιτσιρίκος μου σαν να άκουσε την σκέψη μου άνοιξε την πόρτα και μπήκε με δύναμη μέσα... με άρπαξε απο τα χέρια και αφού τα έβαλε πάνω απο το κεφάλι μου άρχισε να με φιλάει με τέτοιο πάθος που θόλωσε το μυαλό μου και με έκανε να ξεχάσω το όνομα μου... να πάρει ήταν τόσο καυτός...
«θα μας καταλάβει ο Τζέικ» του είπα ψιθυριστά και εκείνος γέλασε σιγανά
«του έριξα υπνωτικό στο τελευταίο του ποτό... δεν θα ξυπνήσει ούτε αύριο» μου είπε και με κοίταξε με ένα βλέμμα όλο νόημα
«τότε δείξτου τι χάνει» του είπα εγώ σηκώνοντας το φρύδι μου παιχνιδιάρικα και ρίχνοντας το σώμα του πάνω στο δικό μου άρχισε να με κάνει δική του...
Πετάχτηκα απάνω και πιάνοντας το στήθος μου άρχισα να ψάχνω την αναπνοή μου που μου είχε κοπεί... να πάρει κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο βασανιστικά αυτά τα όνειρα σκέφτηκα και το απότομο ροχαλητό του Τζέικ δίπλα μου με έκανε για μια στιγμή να πάρω το μαξιλάρι και να του το ρίξω στην μούρη του.
Πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω την αναπνοή μου και έπεσα πάλι στο μαξιλάρι που ήταν μούσκεψα απο τον ιδρώτα μου... πως θα αντέξω άλλη μια μέρα με τόσες καταπιεσμένες ορμόνες... σκέφτηκα και βγάζωντας το μαξιλάρι απο το κεφάλι μου το έφερα στο προσωπο μου και ούρλιαξα... το απότομο ροχαλητό του Τζέικ με έκανε να θέλω να τον πνίξω επιτόπου και πριν προλάβω να αφήσω τον εαυτό μου να ξεσπάσει σηκώθηκα απότομα για να κάνω ένα κρύο ντουζ να συνέλθω.
Όταν κατέβηκα στην κουζίνα ετοίμασα το πρωινό και ο Έντουαρντ ήρθε πριν τελειώσω την διαδικασία όπως και κάθε πρωί... τι στο καλό με μυρίζετε???... σκέφτηκα... ότι ώρα και να σηκωθώ εκείνος πάντα πιστός στο ραντεβού του να κάθετε στο τραπέζι και να με κοιτάει όταν νομίζει ότι εγώ δεν τον καταλαβαίνω και να πνίγει το βογκητό του μέσα σε ψεύτικο βήχα... αυτό είχε γίνει το πρωινό μου μαρτύριο και όταν επιτέλους έφευγαν και με αφήνανε μόνη μου μέσα στην ησυχία του σπιτιού ξέσπαγα τον θυμό μου και το ανεκπλήρωτο πάθος μου στο γυμναστήριο που είχα στο υπόγειο... αλλά κάθε μέρα γινόταν και χειρότερο.
Σήμερα όσο και να έτρεχα στον διάδρομο δεν μπορούσα με τίποτα να ηρεμήσω... μετά απο δύο ώρες εξαντλητικής άσκησης και πάλι ένιωθα τόσο αναμένει που απο στιγμή σε στιγμή ήμουν σίγουρη ότι θα εκραγώ... πήρα το αμάξι για να κάνω μια βόλτα και όταν γύρισα στο σπίτι ήμουν ακόμα κουρέλι... γιατί μου το κάνει αυτό???... δεν με λυπάται καθόλου???
Απο την μια όλες οι ορμόνες που έπαιρνα... απο την άλλη ο μικρός να μην με αφήνει στην ησυχία μου... και το κερασάκι στην τούρτα ο Τζέικ να μην με αφήνει να τον πλησιάσω καθόλου... με έκανε να νιώθω κινητή βόμβα που απο στιγμή σε στιγμή σίγουρα θα εκραγεί και θα πάρει μαζί της ότι βρεθεί στο πέρασμα μου...
Τα πάντα πάνω στο Τζέικ φώναζαν απο μακριά ότι το τελευταίο εξάμηνο όχι μόνο με απατούσε αλλά ότι είχε κάποια σπιτωμένη και δεν έχανε την ευκαιρία να την επισκέπτεται και να ικανοποιεί της ορέξεις του που κάποτε ικανοποιούσε μαζί μου... πριν τον γάμο ήμασταν ένα παθιασμένο ζευγάρι που δεν έχανε ευκαιρία όπου και να βρισκόταν να εκδηλώνει όλο το πάθος και τον έρωτα του... αλλά μετά τον γάμο όλα αυτά άλλαξαν ξαφνικά και κάθε μήνας που περνούσε γινόταν όλο και πιο ξενέρωτα, μέχρι που φτάσαμε στο σημείο του ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε.
Το αποκορύφωμα όμως ήταν η χθεσινή του ατάκα που με έκανε να μην ξέρω απο που να φύγω... είχαν περάσει 3 μήνες απο την τελευταία μας επαφή και με όλην αυτήν την κατάσταση ήθελα να εκτονωθώ, ήθελα να με κάνει να ξεχάσω τον μικρό και να συνεχίσω να στηρίζω την σχέση μας... τον αγαπούσα πανάθεμα τον... τον αγαπούσα πολύ αλλά όλη του η συμπεριφορά με έκανε να νιώθω ότι ίσως τελικά ήθελε να με κάνει να πέσω στον μικρό για να με ξεφορτωθεί και αυτό μου την έδινε περισσότερο...
Έβαλα ένα καινούργιο σετ εσώρουχα τα πιο σέξι και τα πιο προκλητικά και βγαίνοντας απο την τουαλέτα στάθηκα μπροστά του κοιτώντας τον προκλητικά...
«είσαι μετά καλά σου Χρυσάνθη... μαζέψου λίγο... παντρεμένη γυναίκα είσαι... πως ντύνεσαι έτσι???» τον άκουσα να μου λέει και τον κοίταξα σοκαρισμένη
Τι είπε μόλις τώρα???... σκέφτηκα και χωρίς να του δίνω σημασία τα έβγαλα απο πάνω μου και του τα πέταξα στην μούρη... έβαλα την πιο άθλια νυχτικιά που θύμιζε τις νυχτικές της γιαγιάς μου και ξαπλώνοντας του πέταξα στην μούρη...
«μήπως αυτό σε ανάβει περισσότερο?» του είπα και γυρίζοντας του την πλάτη μου έσφιξα την κουβέρτα απάνω μου και περίμενα την αντίδραση του.
Αλλά για άλλη μια φορά αυτή δεν ήρθε ποτέ... και με έκανε να εκνευριστώ περισσότερο... μου γύρισε την πλάτη και μέσα σε 5 λεπτά άκουσα το πρώτο του ροχαλητό... Χριστέ μουυυυ θα τον σκοτώσω δεν μου την γλυτώνει... σκέφτηκα και έβαλα τα κλάματα μέχρι που με πήρε ο ύπνος.
Όταν ήρθε ο μικρός στην αρχή ένιωθα τόσο άσχημα με τα επίμονα βλέμματα του που έκανα τα πάντα για να τον αποκαρδιώσω και να τον κάνω να καταλάβει ότι δεν είμαι διαθέσιμη... αλλά περνώντας ο καιρός άρχισα να τον χρησιμοποιώ μήπως τελικά έκανα τον Τζέικ επιτέλους να ξυπνήσει και να δει πως δεν είμαι μια αδιάφορη γυναίκα που εκείνος με κάνει να νιώθω... αλλά όσο πέρναγε ο καιρός αντί εκείνος να ζηλέψει έστω και στο ελάχιστο γινόταν όλο και πιο απόμακρος και τα ξαφνικά του ταξίδια όλο και πιο συχνά...
Όταν έφτασε η ώρα να μαγειρέψω τους ηλίθιους λαχανοντολμάδες του Τζέικ που κάποτε ήταν το προσωπικό μας πικάντικο αστείο... τα νεύρα μου ήταν τόσο τσιτωμένα και η φωτιά μέσα μου τόσο μεγάλη που έπρεπε να εκτονωθώ οπωσδήποτε... έβαλα την μουσική δυνατά και μόλις άκουσα το τραγούδι της Βίσσης το άφησα να με συνεπάρει και να με κάνει να το ζήσω για να νιώσω καλά.
Όταν ένιωσα δύο χέρια να με ακινητοποιούν και να με κολλούν πάνω στο ευαίσθητο του σημείο... σαν ντεζαβου ήρθε στην μνήμη μου η παλιά μας συνήθεια... τον Τζέικ τον άναβε πολύ να με βλέπει μπροστά στους υδρατμούς της κατσαρόλας να χορεύω και να τραγουδώ ενώ μαγείρευα και πάντα καταλήγαμε να καίω το φαί για να ικανοποιήσουμε το πάθος μας ... αλλά είχε να γίνει τόσο παλιά που αυτή η ανάμνηση είχε σχεδόν ξεθωριάσει.
Για μια στιγμή σκέφτηκα να γυρίσω το κεφάλι μου να δω αν όντως ήταν ο Τζέικ αυτός που ήταν πίσω μου, γιατί κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι πρέπει να ήταν ο μικρός που πια είχε ξεπεράσει τα όρια του και έκανε την κίνηση που πολύ φοβόμουν ότι αργά ή γρήγορα θα έκανε... όταν όμως ένιωσα την αισθησιακή του γλώσσα να περνάει απο το σημείο που πάντα με ξετρέλανε και με έκανα να ξεπερνώ τα όρια μου... η υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου έγινε τόσο αισθητή και τόσο καυτή που με έκανε να κλείσω τα μάτια μου και να το απολαύσω ακόμα και αυτός που ήταν πίσω μου ήταν ένας κλέφτης που αντί να με κλέβει με κάνει να πετάξω στα ουράνια.
Όταν τελειώσαμε μαζί δεν ήξερα καν που βρισκόμουν... η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου... ο πιο δυνατός οργασμός που είχα νιώσει ποτέ και δεν είχε καν μπει μέσα μου... γύρισα αργά το κορμί μου ελπίζοντας να αντικρίσω τον Τζέικ μέχρι που το στενό μουσκεμένο μπλουζάκι με έκανε αμέσως να καταλάβω την διαφορά και τότε σάστισα.
Ήταν χίλιες φορές καλύτερο απο κάθε φαντασίωση που είχα κάνει... ήταν χίλιες φορές καλύτερο απο κάθε εμπειρία που είχα μέχρι τώρα και όλα αυτά απο τον πιτσιρίκο μου???... Χριστέ μου πως θα αντέξω να ξανά είμαι δίπλα του μετά απο αυτήν την διαπίστωση???... ούρλιαζα μέσα καθώς τον κοίταζα σοκαρισμένη και πριν προλάβω να του πω ότι δεν αντέχω άλλο μακριά του, η φωνή της συνείδησης... ή καλύτερα να πω, η φωνή του Τζέικ με έφερε απότομα στην πραγματικότητα και τότε γύρισα προς την κατσαρόλα και προσπαθούσα απεγνωσμένα να σκεφτώ τι πρέπει να κάνω για να σώσω το φαγητό που είχε αρχίσει να καίγεται.
Μου μίλαγε και εγώ απαντούσα μηχανικά, προσπαθούσα να συγκεντρωθώ και μου ήταν αδύνατον... μέχρι που ένιωσα να με ακουμπά όπως με ακούμπησε πριν ο πιτσιρίκος μου και ούρλιαξα... τώρα σου ήρθεεεεεεε???... τώρα????... φώναζα μέσα μου και προσπαθούσα σκληρά να πνίξω τα δάκρυα που ερχόντουσαν απειλητικά να με πνίξουν.
Το φιλί του πάνω στο ίδιο σημείο που με είχε φιλήσει ο Έντουαρντ θα έπρεπε να τον κάνει αμέσως να καταλάβει ότι εκείνος με είχε φιλήσει πριν αλλά εκείνος για άλλη μια φορά δεν κατάλαβε τίποτα και άνετος με διέταξε να του ετοιμάσω κάτι να φάει γιατί θα έφευγε και πάλι για να πάει σε ένα ραντεβού που είχε... μπούρδες ηλίθιε... σε αυτή θα πας... ήθελα να του ουρλιάξω αλλά δεν είπα και πάλι τίποτα και έκανα ότι μου ζήτησε και παράτησα το φαί πετώντας το μέσα στον νεροχύτη...
«γιατί το πετάς?» με ρώτησε με απορία
«αφού δεν θα το φας γιατί να κάνω όλο αυτόν τον κόπο?» του είπα ειρωνικά και κλείστηκα στο δωμάτιο μας για να μπορέσω να ανασυγκροτήσω τις σκέψεις μου.
