I'm in Love With An Angel "30. Πρωινό στο κρεβάτι"

Όταν ένιωσα να μου δίνει διάσπαρτα φιλία πάνω στο πρόσωπο μου μούγκρισα και γύρισα πλευρό.

«Ξύπνα υπναρά» την άκουσα να μου λέει μέσα στο αυτί μου ανυπόμονα ενώ περνώντας πάνω από το σώμα μου ήρθε από την άλλη μεριά και συνέχισε να με φιλάει εδώ και εκεί.

«Λίγο ακόμα» γκρίνιαξα σαν παραπονιάρικο παιδί και εκείνη νομίζοντας ότι εννοούσα να με φιλήσει λίγο ακόμα μου γύρισε το κεφάλι στην ευθεία και συνέχισε να με φιλάει σε όλη την επιφάνεια του προσώπου μου.

«Άσε με λίγο ακόμα να κοιμηθώ» διευκρίνισα αγανακτισμένα χωρίς να ανοίγω τα μάτια μου και εκείνη σταμάτησε αυτόματα να με φιλά.

«Κι άλλο;» αναφώνησε σοκαρισμένη. «Βραδιάσαμε» συμπλήρωσε και μισανοίγοντας το ένα μου μάτι κοίταξα το ρολόι.

«Μμμμμ» μούγκρισα νευριασμένα και γύρισα πάλι πλευρό. «Σου είπα ότι πριν της δώδεκα δεν θα σηκωθούμε» της έκανα ρητό και την άκουσα να ξεφυσά.

«Βαρέθηκα να σε περιμένω» γκρίνιαξε σαν μικρό παιδί και έπεσε πάλι επάνω μου. «Έλαααα σήκωωωω» με παρακάλεσε παραπονιάρικα με τόσο νάζι που λίγο ήθελε να με πείσει. «Θα χάσουμε όλη την μέρα μας» συνέχισε ενώ τύλιγε τα χέρια της γύρω από το σώμα μου.

Καθώς πήρα μια βαθιά ανάσα, πριν προλάβω να παραπονεθώ και πάλι, το κινητό της χτύπησε και με γλύτωσε.

«Μην νομίζεις ότι την γλύτωσες» με απείλησε. «Μόλις το κλείσω θα γυρίσω» συνέχισε το ίδιο απειλητικά και μούγκρισα.

«Βάσανο» της πέταξα σαν βρισιά ενώ έχωνα το κεφάλι μου κάτω από το μαξιλάρι και εκείνη άρχισε να γελά ενώ ξεμάκραινε.

Είχα σκοπό να κοιμηθώ λίγο ακόμα αλλά που να την πάρει με είχε ξυπνήσει πια για τα καλά. Όμως δεν θα της έκανα την χάρη. Κρατώντας τα μάτια μου κλειστά έβγαλα το κεφάλι μου κάτω από το μαξιλάρι πριν σκάσω και αφού το βόλεψα πάνω στο χέρι μου έκανα πως κοιμόμουν μέχρι που εκείνη ζητωκραυγάζοντας γύρισε πάλι στο δωμάτιο.

«Yes, yes, yes…» έλεγε ξανά και ξανά ενώ ανεβαίνοντας πάνω στο κρεβάτι με τα γόνατα άρχισε να χορεύει με τα χέρια της ψηλά.

«Μπορώ να μάθω προς τη όλη αυτή η χαρά;» την ρώτησα μέσα από τα δόντια αλλά δεν της χάλασα το κέφι.

«Ο Έλιοτ πήρε την Σέλπι τηλέφωνο και της ζήτησε να βγούνε» έλεγε ενώ ακόμα πανηγύριζε.

«Και το καλό νέο ποιο είναι;» ρώτησα και με κοίταξε σοκαρισμένη. 

«Θα σταματήσεις πια να είσαι τόσο κακός;» με ρώτησε πληγωμένη. «Στην τελική νόμιζα ότι θα χαιρόσουν τώρα που θα έχει τα μάτια του στραμμένα πάνω στην Σέλπι αντί να τα έχει στραμμένα σε μένα» είπε και την κοίταξα απελπισμένα.

«Και για να τον ξεφορτωθείς εσύ δηλαδή πρέπει να τον φορτωθεί η κακομοίρα η Σέλπι; Δεν την λυπάσαι καθόλου;» τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξη.

«Ο Έλιοτ…» πήγε να τον υπερασπιστεί και δεν άντεξα άλλο.

«Είναι το χειρότερο είδος που υπάρχει σε άντρα… Κάνει τον ιππότη για να θαμπώσει μια κοπέλα αλλά αν τον γνωρίσεις καλύτερα θα καταλάβεις ότι για το μόνο που νοιάζεται είναι για το καυλί του. Ελπίζω τουλάχιστον η Σέλπι να το πάρει πρέφα πριν χάσει την παρθενιά της άδικα με αυτό το γομάρι» της είπα αυτό που πίστευα πραγματικά και η Κλερ έχασε τα λόγια της. 

«Δεν μπορεί να το πιστεύεις αυτό» πραγματικά δεν πίστευε στα αυτιά της.

«Τι στοίχημα πας; Τώρα επιτόπου» της είπα και μάσησε τα χείλια της νευρικά. «Κλερ εμπιστεύσου με, δεν έχω λόγο να σου πω ψέματα, ούτε το κάνω γιατί φοβάμαι ότι θα πέσεις στα δίχτυα του, απλά αυτή είναι η αλήθεια και καλό είναι να προειδοποιήσεις και την Σέλπι πριν να είναι αργά».

«Είναι αργά» είπε κάτω από την ανάσα της ενώ χαμήλωνε την ματιά της. «Είναι άγρια τσιμπημένη μαζί του, γι’ αυτό κανόνισα το ραντεβού, για να τους φέρω πιο κοντά, εκείνη με παρακάλεσε να την βοηθήσω» εξήγησε και τώρα όλα είχαν μια λογική.

«Τότε σου προτείνω να μην ανακατευτείς άλλο. Μείνε κοντά της και απλά έχε την ελπίδα να κάνω εγώ λάθος αλλιώς να είσαι σίγουρη ότι θα χρειαστεί τον ώμο σου πολύ σύντομα» της είπα με έμφαση και ξεφύσησε ξύνοντας το κεφάλι της νευρικά.

«Πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος για εκείνον;» δεν τα παρατούσε αλλά ούτε και εγώ.

«Σκέψου το λίγο Κλερ, από την μια υποτίθεται ότι είναι ερωτευμένος μαζί σου και κάνει τα αδύνατα δυνατά να σε ρίξει και από την άλλη μόλις του λέω εγώ ότι είμαστε μαζί πάει και κολλάει στην Σέλπι και όλο αυτό μόνο από ένα τατουάζ; Κάνε μου την χάρη» είπα με αηδιασμένος και εκείνη ζάρωσε καθώς το σκεφτόταν. Ήξερε ότι είχα δίκιο. «Όχι δεν αξίζει κάτι τέτοιο στην Σέλπι, της αξίζουν περισσότερα» το συνέχισα και αναστέναξε. 

«Τώρα αγχώθηκα» παραδέχτηκε χωρίς να μπορεί ακόμα να με κοιτάξει. «Αν την πληγώσει…» μούγκρισε και καθώς ανασήκωσα το κορμί μου τύλιξα τα χέρια μου γύρω της και την έφερα κοντά μου.

«Ένα του λάθος και θα μας βρει μπροστά του» την διαβεβαίωσα αλλά δεν τις έφτασε.

«Ναι αλλά μέχρι τότε η Σέλπι θα έχει πληγωθεί» μουρμούρισε με πόνο.

«Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις, άλλωστε δεν θα είναι μόνη, θα είμαστε εμείς δίπλα της να την στηρίξουμε με κάθε τρόπο» της είπα απαλά και σήκωσε την ματιά της να με κοιτάξει.

«Την συμπαθείς την Σέλπι» διαπίστωσε ενώ κρυφογέλαγε.

«Την σέβομαι. Είναι από τα κορίτσια που σε κάνουν να πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα, ότι δεν είναι όλες οι γκόμενες το ίδιο τσούλες» της είπα απόλυτα σοβαρός. «Δεν υπονοώ ότι δεν σέβομαι και εσένα το ίδιο αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ» συνέχισα με νόημα και κατένευσε με κατανόηση.  

«Αλλά δεν θα έκανες κάτι μαζί της» διαπίστωσε όχι με ζήλια αλλά γιατί πραγματικά το έβλεπε στο βλέμμα μου.

«Όχι» της επιβεβαίωσα και έσμιξε τα φρύδια της με περιέργεια.

«Γιατί;» με ρώτησε και υπέθεσα ότι η ερώτηση ήταν περισσότερο για να καταλάβει γιατί τα αγόρια αποφεύγουν την φίλη της. 

«Γιατί δεν θα πήγαινα εγώ συγκεκριμένα μαζί της ΑΝ δεν ήμασταν μαζί ή γιατί δεν της την πέφτει κανείς;» την έβαλα να μου διευκρινίσει και ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα.

«Και τα δύο» είπε με περιέργεια και κρεμάστηκε από τα χείλια μου περιμένοντας την απάντηση με αγωνία.

«Και για τις δύο περιπτώσεις ισχύει περισσότερο επειδή είναι κοπέλα για σοβαρή σχέση και όχι για μια ξεπέτα» της είπα ενώ της έκλεινα το μάτι.

«Και στην δική σου περίπτωση» πίεσε περισσότερο.

«Κλερ απλά δεν θα μπορούσα να είμαι μαζί της ακόμα και αν ήμουν υπέρ της σχέσης… Εννοείτε πάντα αν δεν ήμουν μαζί σου» διευκρίνισα μην αρχίσουμε πάλι τα ίδια και τα ίδια όσο αφορούσε την δική μας σχέση.

«Επειδή σου θυμίζει την κοπέλα που ήσασταν τέσσερα χρόνια μαζί;» ρώτησε πονηρεμένη και το σκέφτηκα για λίγο.

«Για να είμαι ειλικρινής δεν μου είχε περάσει ποτέ αυτό από το μυαλό αλλά τώρα που το λες… ναι μάλλον αυτός είναι περισσότερο ο λόγος. Όχι ότι έχουν καμία σχέση εξωτερικά, αλλά ο τρόπος που μιλάει, το πώς σκύβει το κεφάλι της ντροπαλά όταν πει κάτι αυθόρμητα, ακόμα και πως παίζει νευρικά τα μαλλιά της, σίγουρα μου την θυμίζει» παραδέχτηκα. «Όμως περισσότερο δεν θα μπορούσα να είμαι μαζί της γιατί με την Σέλπι ποτέ δεν χτύπησε η καρδιά μου με τον ίδιο τρόπο που χτυπάει όταν είσαι εσύ δίπλα μου» διευκρίνισα και το σκέφτηκα ακόμα λίγο. «Πώς να το πω σωστά χωρίς να το παρεξηγήσεις…» σκέφτηκα φωναχτά. «Περισσότερο θα μπορούσα να την δω σαν αδελφή μου αλλά για γκόμενα μου όχι, ποτέ δεν θα μπορούσα να την κοιτάξω έτσι» εξήγησα και άνοιξε τα μάτια της διάπλατα λες και είχε μόλις ανακαλύψει κάτι.  

«Οπότεεεεε» είπε κατά ενθουσιασμένη και την κοίταξα παραξενευμένος περιμένοντας να συνεχίσει. «Θα μπορούσατε να είσαστε φίλοι» είπε τελικά και άφησα ένα γελάκι να μου ξεφύγει.

«Ναι, γιατί όχι, πραγματικά είναι πολύ ευχάριστη παρέα αλλά και πάλι δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε και κολλητοί» εξήγησα και ακόμα και αυτό της αρκούσε.

«Οπότε θεωρείς ότι την αποφεύγουν γιατί πιστεύουν ότι μόνο κάτι σοβαρό μπορούν να κάνουν μαζί της;» συνέχισε τις απορίες της.

«Δεν πιστεύουν κάτι τέτοιο…» της είπα και ένιωσα ότι την μπέρδεψα περισσότερο. «Πιστεύουν ότι μόνο κάτι τέτοιο της αξίζει»
την διόρθωσα και ένευσε καθώς κατάλαβε τι εννοούσα. «Και πραγματικά της αξίζει μόνο αυτό» συνέχισα και με κοίταξε με ενδιαφέρον καθώς περίμενε να συνεχίσω. «Αλλά δυστυχώς αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βρεθεί και κάποιος που να την κοιτάξει όμως και για μια ξεπέτα αν δει ότι τον παίρνει… Κάποιος σαν τον Έλιοτ ας πούμε» της επανέφερα το θέμα και άρχισε να βγάζει αφρούς μέχρι και από τα αυτιά. «Αλλά δεν είναι κάτι που μπορούμε να το κρίνουμε εμείς, πρέπει η ίδια να διαλέξει τι θέλει. Αν δεν το νιώσει τότε δεν θα του κάτσει που να χτυπάει ο άλλος τον κώλο του κάτω, αν όμως το νιώσει τότε δεν μπορείς να την σταματήσει κανείς» συμπλήρωσα και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα κατένευσε με κατανόηση τελείως παραδομένη πια.

«Οπότε τώρα ξύπνησες;» είπε πιο ζωηρά με μια ανέλπιστη χαρά αλλάζοντας τελείως το θέμα και στριφογύρισα τα μάτια μου απελπισμένος.

«Ναι, ξύπνησα» μούγκρισα και εκείνη άρχισε να γελάει δαγκώνοντας το κάτω της χείλος.

«Δηλαδή τώρα μπορώ να σου φέρω το πρωινό σου;» ρώτησε ξανά ενώ με ένα παραπονιάρικο μουτράκι με παρακαλούσε να πω ναι.

«Το πρωινό μου;» ρώτησα. «Στο κρεβάτι!» συμπλήρωσα και χωρίς να περιμένει άλλο πετάχτηκε επάνω σαν ελατήριο.

«Μην το κουνήσεις από εκεί αλλιώς θα φέρω τις χειροπέδες» φώναξε ενώ έτρεχε προς την κουζίνα και άρχισα να γελάω χωρίς να μπορώ να το πιστέψω ότι το είχε κάνει αυτό για μένα.

Μόλις εξαφανίστηκε πίσω από την πόρτα, χαμογελώντας ακόμα δύσπιστα, ανασήκωσα το κορμί μου και καθώς έστρωσα τα μαξιλάρια μας στο κεφαλάρι, έκανα πιο πίσω, ακούμπησα την πλάτη μου πάνω στο μαξιλάρι και έστρωσα το σεντόνι πάνω στους γοφούς μου. Η αναμονή με έκανε πραγματικά να καρδιοχτυπώ αλλά μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα και πάλι δεν κατάφερα να συγκρατηθώ. Όταν είδα εκείνη με έναν δίσκο στο χέρι να παλεύει τόσο νευρικά να τον περάσει από την πόρτα προσέχοντας να μην της πέσει τίποτα κάτω δεν κατάφερα να το κρατήσω άλλο. Βάζοντας το ένα μου χέρι μπροστά στο στήθος μου, κάλυψα το στόμα μου με το άλλο μου χέρι και προσπάθησα πολύ σκληρά να σταματήσω το γέλιο μου αλλά ήταν τόσο ακατόρθωτο.

«Πρέπει να πάρεις από τους άλλους τους δίσκους εκείνους με τα ποδαράκια, αυτός δεν βολεύει καθόλου» μουρμούρισε ενώ πέρναγε τον δίσκο από το πλαίσιο της πόρτας και μάσησα τα χείλια μου για να κόψω το γέλιο μου.

«Δεν είχα ιδέα ότι είχα και δίσκο στο σπίτι» παραδέχτηκα και με κοίταξε με μάτια πελώρια από αγανάκτηση.

«Ξέρεις πόση ώρα έψαχνα μέσα στα ντουλάπια για να το βρω;» με ρώτησε ενώ κάνοντας μου νόημα να ισιώσω τα πόδια άφηνε τον δίσκο επάνω τους και εγώ αμέσως τον έπιασα για να την βοηθήσω πριν χυθούν το γάλα μου και ο χυμός της.

«Έκανε και κάτι καλό» μουρμούρισα και με κοίταξε ερωτηματικά, την στιγμή που έπιασε στα χέρια της τα δύο ποτήρια. «Τώρα ξέρεις τι περιέχουν τα ντουλάπια» το συνέχισα εγώ πειράζοντας την και με κοίταξε άγρια.

«Πρόσεχε, κρατάω γεμάτα ποτήρια» με προειδοποίησε και γέλασα.

Ήταν ακόμα ντυμένη με το μποξεράκι και το μπλουζάκι που της είχα φορέσει εχθές το βράδυ αλλά καθώς παρατήρησα τι περιείχε μέσα ο δίσκος τότε κατάλαβα ότι πρέπει να είχε βγει για να τα αγοράσει όλα αυτά. Κοιτώντας τον ξανά πιο παρατηρητικά πρόσεξα ένα μικρό λευκό ανθοδοχείο από αυτά που χωράνε μέσα μόνο ένα μικρό λουλούδι και έσμιξα τα φρύδια μου με περιέργεια.

«Αυτό τι είναι;» ρώτησα παραξενευμένος ενώ το έπιανα στο χέρι και το σήκωνα να το κοιτάξω καλύτερα.

«Σαν τι σου φαίνεται;» με ρώτησε καθώς άφηνε το ποτήρι μου με το γάλα στο κομοδίνο μου και κρατώντας τον χυμό της στο χέρι έκανε τον γύρω του κρεβατιού για να έρθει δίπλα μου.

«Βαζάκι για λουλούδια;» μάντεψα την στιγμή που εκείνη έπινε μια μικρή γουλιά από τον χυμό της χωρίς να σταματά να περπατά.

«Μμμχχχμμμ» επιβεβαίωσε ενώ άφησε το ποτήρι της πάνω στο δικό της κομοδίνο για να έρθει να καθίσει δίπλα μου.

«Και είχα εγώ τέτοιο πράγμα στο σπίτι;» συνέχισα τις απορίες μου και αμέσως κούνησε το κεφάλι της καθώς, μαζεύοντας τα πόδια της κοντά στο σώμα της, γύριζε να με κοιτάξει.

«Όχι τώρα το πήρα. Το είδα σε ένα ανθοπωλείο καθώς γύριζα από τον φούρνο που πήγα να πάρω τα κρουασάν. Προσπάθησα να μπω μέσα αλλά μόλις άνοιξα την πόρτα και μου ήρθε εκείνη η μυρωδιά αηδίασα και έφυγα όμως μετά, καθώς το σκέφτηκα καλύτερα, γύρισα και το πήρα. Υποτίθεται είχε και λουλούδι μέσα αλλά δεν άντεξα στον δρόμο και το πέταξα. Σκέφτηκα ότι η κίνηση μετράει» είπε ενώ ανασήκωνε τους ώμους και δεν άντεξα άλλο.

Πιάνοντας τον δίσκο, τον άφησα πάνω στο στρώμα κάτω από τα πόδια της και γυρίζοντας τον κορμό μου προς τον μέρος της έπιασα το πρόσωπο της μέσα στα δύο μου χέρια. Εκείνη σάστισε για λίγο από αυτήν μου την αντίδραση αλλά δεν είπε τίποτα, δεν με σταμάτησε καν, απλά έμεινε να περιμένει να δει τι θα έκανα.

«Θα το πω μια φορά και μετά θα το βουλώσω» της είπα απόλυτα σοβαρά και εκείνη με κοίταξε μπερδεμένη. Κάπου μέσα μου πίστευα ότι μπορεί από αυτήν μου την δήλωση να πίστευε ότι είχε κάνει κάτι λάθος.

«Σ’ αγαπώ» της είπα αργά, καθαρά και σταθερά ενώ την κοίταζα βαθιά μέσα στα μάτια.

«Σ’ αγαπώ γιατί είσαι πράγματι η ηλιαχτίδα μου, γιατί πριν σε γνωρίσω δεν είχα ιδέα ότι ζούσα στο σκοτάδι, γιατί από την μέρα που σε γνώρισα κατάλαβα ότι πριν δεν ζούσα πραγματικά, ότι απλά υπήρχα, τώρα όμως ξέρω… Ξέρω τι θέλω, θέλω εσένα, εδώ, δίπλα μου, γύρω μου, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό της ημέρας γιατί χωρίς εσένα η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα πια» κατέληξα και με κομμένη την ανάσα έμεινα να κοιτώ τις αντιδράσεις της.

Δεν ήξερε τι να πει, τελείως παγωμένη έμεινε να με κοιτά με το σώμα της να τρέμει ανεπαίσθητα με αγωνία. Στα μάτια της έβλεπα ότι ήθελε να πει τόσα πολλά και όμως τα χείλια της παρέμεναν πεισματικά σφραγισμένα μέχρι που χτύπησε το κωλο-κινητό της και μας χάλασε την στιγμή. Εκείνη σαν να ξύπνησε ξαφνικά από όνειρο πετάχτηκε επάνω και πηγαίνοντας προς το γραφείο όπου το είχε αφήσει, το άρπαξε στα χέρια της και απάντησε αμέσως στην κλήση.

«Έλα… πως και τόσο πρωινός;» ρώτησε και αφήνοντας την ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου απλά έκανα υπομονή μέχρι να τελειώσει το τηλεφώνημα της.

«Όχι δεν διακόπτεις κάτι, ένα ρημαδοπρωινό προσπαθούμε να φάμε…»

«…»

«Να φάμε είπα» μούγκρισε και ενώ ήθελα να γελάσω από τον τρόπο που το είπε ωστόσο δεν το έκανα. Ήμουν ακόμα πολύ αναστατωμένος από την ελλιπή της αντίδραση στα λόγια μου.  

«Πως και με πήρες τόσο πρωί έγινε κάτι;» ρώτησε ξανά με πραγματική περιέργεια, ενώ προσπάθησε να κρύψει την αγωνία της στον τόνο της φωνής της.

«Τι; Που; Πότε;» άρχισε να ρωτάει απανωτά με μάτια πελώρια από την έκπληξη.

Μόλις άκουσε την απάντηση που της είπε ο συνομιλητής της εκείνη, απομακρύνοντας το κινητό από το αυτί της, έκλεισε τα μάτια και άρχισε να πανηγυρίζει κατενθουσιασμένη ενώ επαναλάμβανε άηχα την λέξη ‘Yes, Yes, Yes…’. Πριν προλάβω να αναρωτηθώ τι είχε συμβεί εκείνη τελείως ανέλπιστα, γύρισε κοντά μου και γονατίζοντας στο στρώμα άρχισε να μου δίνει πεταχτά φιλάκια πάνω στα χείλια μου. Αυτό και αν με εξέπληξε. Με το τελευταίο φιλί να το κρατάει λίγο παραπάνω από όσο τα υπόλοιπα σηκώθηκε ξανά και έβαλε το κινητό στο αυτί της.

«Ναι, τώρα σε ακούω» είπε στον συνομιλητή της και αυτόματα απομάκρυνε την συσκευή πιο μακριά.

«Σε ακούω είπα, δεν είμαι κουφή» του φώναξε κρατώντας ακόμα το τηλέφωνο μακριά και αφού το έβαλε ξανά στο αυτί της συνέχισε να ακούει αυτά που της έλεγε.

«Περίμενε, περίμενε, ένα, ένα, πρέπει πάρω την ατζέντα μου για να σου πω» συνέχισε και χοροπηδώντας ακόμα άρχισε να τρέχει προς το δωμάτιο της.

Μόλις πέρασε από την πόρτα ξαφνικά πάγωσε και γύρισε πάλι προς το μέρος μου.

«Μην ξεκινήσεις πριν έρθω» μου είπε προειδοποιητικά και για απάντηση σήκωσα τα χέρια μου ψηλά σαν να παραδίνομαι. 

Δεν άργησε να γυρίσει. Με το κινητό της ακόμα στο χέρι, συνέχισε να χορεύει καθώς ερχόταν κοντά μου ενώ τραγούδαγε.

«Έρχεται ο Λούκας, έρχεται ο Λούκας…» εντάξει, εκεί δεν κρατήθηκα και κρυφογέλασα.

Πως μπορούσα να της κρατήσω μούτρα αυτής της κοπέλας, όταν πραγματικά, κάθε τι που έκανε μου έφτιαχνε το κέφι.

«Πότε;» ρώτησα με ενδιαφέρον και εκείνη καθώς άφησε το κινητό της ξανά πάνω στο γραφείο ήρθε αμέσως κοντά μου.

«Όχι το Σάββατο που μας έρχεται, το επόμενο. Σκέφτηκα ότι λογικά θα έρθει η μητέρα σου με την Σάρα εκείνο το Σάββατο οπότε έπεισα τον Τότο να το μεταφέρουμε για την Κυριακή ώστε να μην χάσετε την έξοδο σας. Θα πάω και εγώ από εκεί να κάνω το σπίτι του Τότο πάλι σπίτι, να ψωνίσουμε και τα απαραίτητα για να μαγειρέψω την Κυριακή…» έλεγε το πώς τα είχε όλα σχεδιάσει με την ματιά της να κοιτάει μακριά σαν να έφτιαχνε από τώρα μια λίστα μέσα στο μυαλό της μέχρι που αφήνοντας έναν αναστεναγμό έγειρε το κεφάλι της στον ώμο μου.

«Θα είναι όλα τέλεια… Οι τέσσερις μας μαζί» είπε με τέτοιον ενθουσιασμό με την ματιά της να κοιτάει ακόμα το κενό καθώς οραματιζόταν το πόσο όμορφα θα είναι, που ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει και πάλι πιο ανάλαφρα.

Μάλλον η προηγούμενη καταιγίδα είχε πια ξεχαστεί. Δεν ήθελα να την περάσει έτσι στο ντούκου αλλά από το να καταλήξουμε πάλι να τσακωνόμαστε απλά το άφησα να περάσει. Άξαφνα σήκωσε το κεφάλι ξανά και με κοίταξε στα μάτια με αγωνία.

«Εννοώ…» είπε γρήγορα σαν να προσπαθούσε να διορθώσει κάτι. «Αν φυσικά θες να έρθεις και εσύ μαζί μας» συμπλήρωσε με κομμένη την ανάσα νιώθοντας τύψεις που είχε κανονίσει τα πάντα πριν καν με ρωτήσει.

«Γιατί να μην θέλω;» ρώτησα παραξενευμένος και πήρε μια ανακουφιστική ανάσα.

«Σου υπόσχομαι ότι θα είναι όλα τέλεια και ο Τότο μου υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να μην είναι ο Τότο» μου είπε με νόημα και καθώς γέλασα με τον τρόπο που το είπε εκείνη χαλάρωσε και πάλι και μου χάρισε το πιο ευτυχισμένο της χαμόγελο.

«Όταν σε βλέπω έτσι…» εξέφρασα κάτω από την ανάσα μου ενώ άγγιζα το μάγουλο της απαλά χωρίς να καταφέρω να σταματήσω τον εαυτό μου. «Έχεις ιδέα πόσο όμορφη είσαι όταν αφήνεσαι και γελάς;» την ρώτησα και την έπιασε πάλι νευρικότητα.

«Με βρίσκεις όμορφη;» με ρώτησε δύσπιστα.

«Είσαι όμορφη και το ξέρεις» την κατηγόρησα αλλά εκείνη δεν τα παράταγε.

«Ακόμα και μελαχρινή;» το συνέχισε και στριφογύρισα τα μάτια μου απελπισμένος.

«Κλερ, δεν είναι ανάγκη να έχεις ξανθά μαλλιά για να μοιάζεις με άγγελο» της είπα μια και έξω σαν να έβγαζα απότομα ένα τσιρότο από μια πληγή που ακόμα πονούσε και εκείνη αυτόματα ζάρωσε τα φρύδια της νευριασμένα.

«Γιατί είσαι ένας άγγελος» το συνέχισα και την στιγμή που άνοιξε το στόμα της να μου τα σούρει, άρπαξα αυτόματα ένα κρουασάν από τον δίσκο και της τον έχωσα στο στόμα. 

«Μμμμμ» μούγκρισε σαν λυσσασμένο ζώο αλλά δεν της έδωσα σημασία.

«Με την μόνη διαφορά ότι οι άγγελοι μπροστά σου δεν πιάνουν μια» συνέχισα και καθώς έσφιξε τα δόντια της τράβηξα το κρουασάν που εξείχε από το στόμα της.

Πριν αρχίσει να αντιδρά, έγλυψα την σοκολάτα που είχε πασαλειφθεί πάνω στα χείλια της και αφήνοντας της ένα πεταχτό φιλί την κοίταξα πιο αποφασιστικά.

«Τώρα τρώγε» σχεδόν την διέταξα αυστηρά και εκείνη ξεφυσώντας από την μύτη, με το στόμα της ακόμα κλειστό άρχισε να μασουλάει γρήγορα για να τελειώσει με την μπουκιά της ώστε να ξεσπάσει.   

Εγώ τελείως ατάραχος, έβαλα στο στόμα μου το υπόλοιπο κρουασάν που κρατούσα ακόμα στο χέρι και άρχισα να το τρώω χωρίς να αποχωρίζομαι την ματιά της. Καθώς εκείνη είχε μασήσει το δικό της κομμάτι αρκετά καλά, το κατάπιε με δύναμη και χωρίς να σταματάει να με κοιτάει αδίστακτα προσπάθησε πάλι να μου επιτεθεί. Πάντα λεκτικά.

«Ώστε πήρες καινούργιο κινητό…» είπα γρήγορα πριν προλάβει να μιλήσει και έσμιξε τα χείλια της με πείσμα.

«Πραγματικά πιστεύεις ότι μπορείς να λες ή να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα και απλά να την γλυτώσεις τόσο εύκολα;» με ρώτησε ανασαίνοντας γρήγορα ενώ τα μάτια της με κοίταζαν τελείως δολοφονικά.

«Έχεις σκοπό να μου το δήξεις ναι ή όχι;» ρώτησα αδιαφορώντας τελείως για τον επιθετικό της τόνο και ξεφύσησε σαν μανιασμένος ταύρος.

Καθώς γύρισε από την άλλη σηκώθηκε όρθια και πιάνοντας το στο χέρι γύρισε ξανά κοντά μου.

«Ορίστε» είπε ακόμα νευριασμένα ενώ το κάρφωνε πάνω στην χούφτα μου και κρατήθηκα να μην αρχίσω πάλι να γελάω. 

Καθώς κοίταζα το νέο της κινητό, που ήταν τύπου android με οθόνη αφής, εκείνη σταύρωσε τα χέρια στο στήθος και βράζοντας από θυμό περίμενε μέχρι να τελειώσω χτυπώντας το πόδι της νευρικά.

«Μμμμ» μουρμούρισα σκεπτικός ενώ το επεξεργαζόμουν. «Θα μπορούσες να πάρεις κάτι καλύτερο» της είπα ενώ το κοίταζα ακόμα και εκείνη έγινε χειρότερη.

«Εμένα αυτό μου άρεσε» μου χτύπησε στην μούρη. «Είναι απλό, έχει εύκολο μενού, μπαίνει στο ιντερνέτ, βγάζει φωτογραφίες…» μόλις πέταξε την λέξη φωτογραφίες, αυτόματα μου ήρθε μια ιδέα στο μυαλό και δεν άργησα να την κάνω πράξη.

«Αλήθεια;…» είπα με ενδιαφέρον ενώ ταυτόχρονα έμπαινα στο μενού για να ενεργοποιήσω την κάμερα. «Για να δούμε λοιπόν» συμπλήρωσα και απομακρύνοντας το κινητό πάτησα αυτόματα το κουμπί και τράβηξα την πρώτη φωτογραφία την στιγμή που εκείνη προσπάθησε να με σταματήσει.

«Μη» τσίριξε ενώ άπλωσε τα χέρια της για να το πάρει μέσα από το δικό μου αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.

Μόλις άκουσε το κλικ που έκανε το κινητό δεν άντεξε άλλο.

«Φέρ’ το εδώ» απαίτησε αλλά εγώ περιμένοντας την αντίδραση της αυτή ήδη άρχισα να απομακρύνω το κινητό από κοντά της.

Μόλις έπεσε πάνω στο σώμα μου για να το φτάσει, την άρπαξα από την μέση της για να μην πέσει κάτω από το κρεβάτι και καθώς έφερα το χέρι που κράταγα ακόμα το κινητό της γύρω από το σώμα της, το άλλαξα χέρι και το απομάκρυνα ξανά από τα σώματα μας για να συνεχίσω να μας φωτογραφίζω ενώ την συγκρατούσα απόλυτα επάνω μου για να μην μπορεί να κουνηθεί.

«Δώσ’ το μου» τσίριζε ενώ πάλευε να μου ξεφύγει αλλά δεν την άφησα.

Αρπάζοντας τα χείλια της με τα δικά μου άρχισα να την φιλάω αλλά όπως και το περίμενα εκείνη προσπάθησε να με σταματήσει. Για να μην το κάνει, έφερα και το άλλο μου χέρι κοντά της και καθώς κράτησα το κεφάλι της σταθερό, συνέχισα να την φιλώ μέχρι που εκείνη παραδόθηκε και τελικά αφέθηκε.

«Τώρα κάτσε ακίνητη» της είπα με αυστηρό βλέμμα μόλις άφησα τα χείλια της και καθώς εκείνη έκανε ένα πεισματάρικο μουτράκι δάγκωσα το κάτω μου χείλος και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

«Να ήξερες μόνο πόσο σ’ αγαπώ» της είπα με πάθος αλλά εκείνη δεν τα παράταγε.

«Είσαι… είσαι…» έλεγε με αγανάκτηση.

«Εγώ σε προειδοποίησα ότι θα σου κάνω την ζωή σου κόλαση, εσύ επιμένεις να μην ακούς λέξη από όσα σου λέω» της χτύπησα σκληρά και εκείνη ανασαίνοντας γρήγορα πείσμωσε παραπάνω.

«Θες φωτογραφίες; Τώρα θα δεις» είπε αυτόματα για να ξεγλιστρήσει ώστε να μην αναγκαστεί να το σχολιάσει και καθώς έφυγε από την αγκαλιά μου άρπαξε το κινητό από τα χέρια μου και άρχισε να με φωτογραφίζει.

Με είχε φτάσει στα όρια μου αλλά αν νόμιζε ότι με όλα αυτά εγώ απλά θα τα παρατούσα ήταν πολύ γελασμένη.