I'm in Love With An Angel "12.Mad About You"

Όταν άνοιξα τα μάτια μου την άλλη μέρα το πρωί ένιωθα τόσο χαλαρός και γεμάτος που το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να χαμογελάω. Έπρεπε να συνέλθω γρήγορα. Αν με έβλεπαν έτσι τα ρεμάλια η φίλοι μου σίγουρα δεν θα την γλύτωνα την καζούρα. Όσο για εκείνη. Εκείνη πραγματικά δεν είχα ιδέα πως θα μπορούσε να το πάρει αυτό.

Καθώς σηκώθηκα και πήγα να πιάσω κάτι να φορέσω θυμήθηκα ότι εχθές είχα βάλει πλυντήριο. Φτου γαμώτο το είχα ξεχάσεις τελείως. Τώρα τα ρούχα θα είχαν γίνει χάλια. Βγαίνοντας από το δωμάτιο μου πήγα στο πλυσταριό. Σκύβοντας να ανοίξω το πλυντήριο το βρήκα άδειο. Γύρισα την ματιά μου στο στεγνωτήριο, το ίδιο και αυτό. Που είχαν πάει τα ρούχα; Καθώς σηκώθηκα είδα το καλάθι να είναι γεμάτο. Μόλις έπιασα το πρώτο ρούχο και το σήκωσα ψηλά διαπίστωσα ότι όχι μόνο τα είχε βγάλει από το πλυντήριο, όχι μόνο τα είχε βάλει να στεγνώσουν στο στεγνωτήριο αλλά από πάνω τα είχε σιδερώσει και τα είχε διπλώσει. Μόνο στην ντουλάπα μου δεν τα είχε βάλει.

Γαμώτο σου Κλερ, γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί πάντα με κάνεις να νιώθω σαν να σε χρησιμοποιώ;

Πιάνοντας το καλάθι, το πήγα στο δωμάτιο μου, το άφησα κάτω και αφού ντύθηκα πήγα στην κουζίνα για να βάλω κάτι στο στόμα μου. Το ότι η μπαλκονόπορτα ήταν κλειστή μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Εκείνη, όσο έκανε την πρωινή της προθέρμανση, πάντα την άφηνε ανοιχτή. Πηγαίνοντας κοντά προσπάθησα να την ανοίξω και ήταν κλειδωμένη. Οπότε δεν ήταν έξω. Να την είχε πάρει ο ύπνος;

Πηγαίνοντας στο δωμάτιο της, άνοιξα την πόρτα και βρήκα τα πάντα να είναι στην θέση τους και το κρεβάτι στρωμένο. Κάτι άρχισε να μην μου αρέσει σε όλο αυτό. Χωρίς να το σκεφτώ, πήγα και άνοιξα την ντουλάπα της. Το ότι τα ρούχα της ήταν ακόμα εδώ δεν με καθησύχασε και τόσο. Κάτι γινόταν εδώ. Κάτι προσπαθούσε να μου κρύψει αλλά τι; Μήπως πήγε και σακάτεψε το σώμα της και το κεφάλι της στον ξύλινο στύλο; Έπρεπε να το μάθω και μάλιστα τώρα.

Φτιάχνοντας τις τσάντες μου, της πήρα στο χέρι και έτρεξα στο αυτοκίνητο. Μπαίνοντας μέσα, έβαλα μπροστά και ξεκίνησα. Δεν έχασα λεπτό παραπάνω. Σε όλο τον δρόμο κοίταζα αριστερά και δεξιά μήπως και την πετύχω πουθενά. Αν και η απόσταση από το σπίτι μέχρι το κολέγιο ήταν αρκετά μεγάλη ωστόσο την είχα ικανή να την διανύει με τα πόδια.

Δεν την βρήκα πουθενά και εκεί που ήμουν έτοιμος να μπω στο παρκινγκ του κολεγίου εκεί η ματιά μου έπεσε στην τζαμαρία της καφετέριας που ήταν εκεί κοντά. Βγάζοντας γρήγορα αλάρμ, διπλόπάρκαρα και έμεινα να την κοιτώ. Εκείνη, καθισμένη σε ένα τραπέζι στην τζαμαρία, έτρωγε ένα ντόνατ και διάβαζε ένα βιβλίο. Ώστε αυτό κάνει κάθε πρωί; Γι’ αυτό φεύγει πιο νωρίς για να έρθει να φάει εδώ; Και γι’ αυτό δεν την έχω δει ποτέ να μαγειρεύει ή να φτιάχνει κάτι πρόχειρο όσο είναι στο σπίτι; Τι σκατά; Το σπίτι δεν έχει προμήθειες; 

Ήμουν έτοιμος να παρκάρω κανονικά, να μπω μέσα και να πάω να την βρω αλλά τελευταία στιγμή το μετάνιωσα. Τι να της έλεγα; Δεν φτάνει που ήταν τόσο υπερήφανη και δεν πείραζε τίποτα από τις προμήθειες του σπιτιού και ό,τι έτρωγε το έτρωγε με τα δικά της λεφτά, θα της την έλεγα και από πάνω; Όχι έπρεπε να ακολουθήσω άλλη τακτική. Έπρεπε να βρω ένα τρόπο να την πίσω ότι μπορεί να παίρνει ότι θέλει από τις προμήθειες που έχω στο σπίτι αλλά πως θα το έκανα αυτό; Δεν ήταν και από τα πιο καταδεκτικά άτομα στον κόσμο.

Καθώς πήρα την απόφαση και έφυγα πήγα στο κολέγιο. Μέχρι να έρθει η ώρα του μεσημεριανού με είχαν ζώσει τα φίδια. Και αν πάλι είχε χτυπήσει και μάλιστα αυτήν την φορά εξαιτίας μου; Σκατά… δεν θα το άντεχα με τίποτα αυτό.

Εκείνη για κάποιον λόγο άργησε τόσο να έρθει που με έκανε να πιστεύω ότι τελικά δεν θα ερχόταν καθόλου. Όταν έκατσε δίπλα μου με ένα μπουκάλι νερό στο χέρι μου ήρθε να ουρλιάξω. Καθώς θυμήθηκα ότι όλες τις ημέρες που καθόταν μαζί μας δεν έπαιρνε ποτέ κανονικό φαγητό παρά μόνο κανένα μήλο ή στην χειρότερη καφέ, με έκανε να πιστέψω ότι στερώντας το φαί προσπαθούσε να κάνει οικονομία για να καταφέρει να μαζέψει πιο γρήγορα το ποσόν που θέλει ώστε να φύγει από το σπίτι όπως της το είχα ζητήσει. Και πάλι σκατά… δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε μια άκρη σε αυτό χωρίς να καταφέρουμε να μην μαλώσουμε.

«Ε! Κρις» φώναξε ο Κλάρις πετώντας μου μια πατάτα στο κεφάλι. «Γιατί κόλλησες έτσι;» με ρώτησε ενώ με είχε πιάσει να την κοιτώ επίμονα και αναστέναξα. Μου αρέσει που δεν ήθελα να δώσω λαβές.

«Μην αγχώνεσαι αγόρι» απάντησε η Κλερ για μένα τελείως αδιάφορα. «Μου πήρε την παρθενιά εχθές και απλά ελέγχει αν είμαι καλά» συμπλήρωσε και γούρλωσα τα μάτια. Πάει καλά; Γιατί το είπε τώρα αυτό. «Τι;» ρώτησε προς το μέρος μου ανασηκώνοντας τους ώμους της. «Η αλήθεια είναι» κατέληξε και έβρισα μέσα μου τον εαυτό μου.

Φυσικά και ήταν η αλήθεια. Μπορεί να μην έσπασα κανένα παρθενικό υμένα αλλά κατά πως φαίνεται μάλλον ήμουν ο πρώτος γκόμενος που έκανε όλα τα άλλα και κυρίως την αγκάλιασα.

«Δεν το πιστεύω» αναφώνησε ο Πολ δυστυχισμένος. «Ήσουν παρθένα και πήγες με αυτόν; Δεν ξέρεις ότι ο Κρις δεν είναι τύπος που κάνει σχέσεις; Αν περιμένεις έστω και να γίνει άλλη μια φορά θα απογοητευτείς πάρα πολύ».

«Ακριβώς γι’ αυτό και εγώ τον διάλεξα» του απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια και όλη η παρέα έμεινε σοκαρισμένη να την κοιτά. «Αν ήθελα να κάνω σχέση, τότε θα διάλεγα κάποιον τύπο σαν και εσένα, αλλά εγώ δεν θέλω σχέσεις. Μόλις κατάφερα να κάνω το πρώτο βήμα και δεν θέλω να γίνω αποκλειστικότητα κανενός. Θέλω εμπειρίες και οι εμπειρίες δεν σου προσφέρονται μέσα σε μια σχέση. Τώρα κατάλαβες γιατί πρέπει να ξεκολλήσεις από πάνω μου; Κατάλαβες γιατί ποτέ δεν θα γυρίσω καν να σε κοιτάξω;» τον ρώτησε κουρασμένα σαν να τον παρακαλούσε επιτέλους να το βάλει καλά στο μυαλό του μπας και αποφύγει τα χειρότερα. Όπως για παράδειγμα ένα μπερντάκι ξύλο για να έρθει στα ίσια του. 

«Δεν σε πιστεύω» μουρμούρισε αρκετά σοκαρισμένος ακόμα από την δήλωση της.

«Πίστευε ότι θες. Λίγο μου κάνει. Αρκεί να πάρεις απόφαση ότι με μας δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Πο-τε» του ξεκαθάρισε και πριν προλάβει ο Πολ να αντιδράσει ένα χέρι έπιασε τον ώμο της και εκείνη γύρισε απότομα, το έπιασε και το γύρισε.

«Χριστέ μου Τζες, πας καλά; Παραλίγο να σου σπάσω το χέρι» αναφώνησε ενώ του άφηνε το χέρι και έκανε πιο πίσω για να τον κοιτάξει.

Ο ξανθός, ψηλολέλεκας που σίγουρα περνιόταν για τον πιο όμορφος της τάξης της, γέλασε χαλαρά και έτριψε τον καρπό του. Ναι γέλα μαλάκα. Όταν θα καταλάβεις ότι πραγματικά το εννοεί μην τρέξεις στην μαμάκα σου κλαίγοντας.

«Συγνώμη, δεν ήθελα να σε τρομάξω. Διακόπτω κάτι;» ρώτησε ενώ κοίταζε τον Πολ που ήταν έτοιμος να σηκωθεί για να του την πέσει και να τον διώξει κλοτσηδόν που τόλμησε να αγγίξει την Κλερ.

«Όχι μην δίνεις σημασία. Με ήθελες κάτι;» τον ρώτησε ευγενικά ενώ του χάρισε ένα από εκείνα τα αστραφτερά της χαμόγελα. 

Η καρδιά μου πάγωσε. Τα μάτια μου πετάρισαν και αν και δεν ήθελα να το παραδεχτώ γέμισα οργή για τον άγνωστο. Τώρα ένιωθα και εγώ την ανάγκη να σηκωθώ όπως και ο Πολ και να τον πετάξω έξω κλοτσηδόν. Γιατί σε εκείνον είναι τόσο ανοιχτή και φαίνεται διαθέσιμη; Γιατί είναι διαθέσιμη μαλάκα. Έβρισα τον εαυτό μου και χαλάρωσα. Αυτό ακριβώς δεν ήθελες και εσύ;

«Ναι, ξέχασες το βιβλίο σου στην αίθουσα» της είπε ενώ της έτεινε το βιβλίο και εκείνη του χαμογέλασε ντροπαλά.

«Αχχχ… τι γλυκό» είπε πεταρίζοντας τα μάτια της και όλοι η παρέα ταυτόχρονα έμεινε να την κοιτά χωρίς να πιστεύει στα μάτια της. Μαζί με εκείνους και εγώ. «Σε ευχαριστώ» συνέχισε ενώ τον κοίταζε με ένα χαζό χαμόγελο που έφτανε μέχρι τ’ αυτιά της.

Η Κλερ φλέρταρε; Ε αυτό και αν δεν πίστευα ότι θα ζούσα για να το δω.

«Πάντα στην διάθεση σου, Έϊντζελ» της ανταπέδωσε εκείνος και εκεί που πίστευα ότι θα τα πάρει στο κρανίο εκεί σήκωσε το χέρι της και τον χαιρέτησε κουνώντας τα δάχτυλα της ενώ κράταγε το βιβλίο που της είχε δώσει πάνω στο στήθος της σαν να ήταν κάτι ανεκτίμητο.  

«Το καθίκι. Ακόμα επιμένει να με φωνάζει με αυτό το ηλίθιο όνομα» γρύλισε μέσα από τα δόντια της ενώ κοίταζε την πλάτη του καθώς εκείνος έφευγε και πήγε η καρδιά μου στην θέση της. Είπα και εγώ.

Μόλις εκείνος γύρισε να την κοιτάξει για άλλη μια φορά εκείνη έκανε πως γύριζε το κεφάλι της απότομα από την άλλη τελείως ντροπιασμένη που μόλις την είχε πιάσει να τον κοιτάει και άρχισα να γελάω ανεξέλεγκτα χωρίς να μπορώ να το συγκρατήσω άλλο.

«Σκάσε εσύ» μου είπε και με χτύπησε με το βιβλίο πάνω στο μπράτσο μου και αυτό έκανε το γέλιο μου πιο τρανταχτό και όλα τα παιδιά άρχισαν να γελάνε και εκείνα μαζί μου.

Μόλις πήρε την τσάντα της στο χέρι και την άνοιξε για να βάλει μέσα το βιβλίο, πάγωσε.

«Αυτό δεν είναι το βιβλίο μου» είπε παραξενευμένη και καθώς πέταξε την τσάντα της ξανά κάτω, άνοιξε το εξώφυλλο, γούρλωσε τα μάτια της και μετά άρχισε να γελάει με την καρδιά της.

«Αχχχ, αν ήξερα ότι είχε τόσο πλάκα το φλερτ, μπορεί και να σε άφηνα να με κυνηγήσεις» μου είπε ενώ ακόμα γέλαγε και γύρισε το βιβλίο προς το μέρος μου για να διαβάσω τι έγραφε πάνω στο σημείωμα που είχε κολλήσει στην πρώτη σελίδα.

‘Άγγελε μου, αστέρι του ουρανού, άπιαστο όνειρο, πες μου το ναι και εγώ θα γίνω για πάντα σκλάβος στα πόδια σου’

Μόλις το διάβασα άρχισα να γελάω και πάλι και εκείνη τραβώντας το βιβλίο από τα χέρια μου, μου έδωσε άλλη μια με το βιβλίο πάνω στο κεφάλι.

«Τι λέει;» ρώτησε ο Πολ περίεργος και γύρισε την ματιά της εκνευρισμένη προς το μέρος του.

«Να μην σε ενδιαφέρει» είπε νευριασμένα και μόλις πήρε και πάλι την τσάντα της στο χέρι πέταξε μέσα το βιβλίο και σταύρωσε τα χέρια της ενώ ξεφύσησε απηυδισμένα κουνώντας νευρικά το πόδι της που ακουμπούσε πάνω στο δικό μου.

«Ε, ήρεμα» της επισήμανα κλείνοντας της το μάτι αλλά εκείνη δεν πρόλαβε να αντιδράσει.

«Μήπως είναι ακατάλληλη στιγμή;» ρώτησε η ξανθιά που μου είχε κολλήσει σε εκείνο το γελοίο welcome party που είχαμε κάνει όταν είχε έρθει η Κλερ στο σπίτι.

«Όχι καθόλου» είπε γεμάτη ενθουσιασμό ξαφνικά η Κλερ και γύρισε προς το Πολ. «Τράβα τον κώλο σου πιο εκεί να κάτσει η κοπέλα» του είπε επιτακτικά και καθώς έκανε μια θέση πιο εκεί, η Κλερ τον μιμήθηκε και χτύπησε την άδεια πλέον θέση της κοιτάζοντας προς την ξανθιά που πλέον ήταν κοκκινομάλλα.

«Έλα να μας κάνεις παρέα» την προέτρεψε και καθώς η κοκκινομάλλα με κοίταξε για μια φορά εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου και εκείνη ήρθε και έκατσε δίπλα μου.

«Το ονοματάκι σου;» την ρώτησε η Κλερ και η κοκκινομάλλα γύρισε την ματιά της προς το μέρος της ξαφνιασμένη.

«Σάντι» της απάντησε και η Κλερ της έδωσε το χέρι της.

«Χαίρω πολύ, Κλερ» της είπε η Κλερ χαρίζοντας της ένα πανευτυχής χαμόγελο. Γαμώτο τι ετοίμαζε πάλι; Προς τι όλες αυτές οι οικειότητες; Κάτι μου βρώμαγε εδώ και μάλιστα πάρα πολύ άσχημα.

«Και εγώ» είπε η Σάντι λιγάκι μπερδεμένη ενώ της ανταπέδιδε την χειραψία.

«Δεν καταφέραμε να συστηθούμε στο πάρτυ. Ήταν εκείνο το σκηνικό με τον ηλίθιο που πήγε να επιτεθεί στο κακόμοιρο το κορίτσι, σας έκανα και χαλάστρα, χίλια συγνώμη δεν το ήθελα» είπε με ειλικρίνεια και η Σάντι κατένευσε ακόμα μπερδεμένη με την συμπεριφορά της.

«Σου πάει καλύτερα αυτό το χρώμα στα μαλλιά σου. Τώρα τα άλλαξες;» συνέχισε η Κλερ ενώ έπιανε μια τούφα από τα μαλλιά της και το έφερνε κοντά στην μύτη της για να την μυρίσει.

«Ναι» είπε νευρικά η Σάντι και έκανε λίγο πιο πίσω για να την αποφύγει ενώ γύριζε προς την μεριά μου.

«Ε… αναρτιόμουνα που χάθηκες. Ακόμα περιμένω τηλεφώνημα σου. Είχες υποσχεθεί ότι θα κανόνιζες να βρεθούμε μέσα στην εβδομάδα» μπήκε κατευθείαν στο ψητό.   

«Ε ξέρεις τώρα…» με πρόλαβε η Κλερ και την κοίταξα με το ύφος που έλεγε ξεκάθαρα να το κόψει αλλά εκείνη δεν χαμπάριασε μια. «Ήταν μια πολυυ δύσκολη βδομάδα» τόνισε με έμφαση. «Είχε τις προπονήσεις, το γυμναστήριο, έλειπε σχεδόν όλη την ημέρα και από πάνω όταν γύριζε πλακωνόταν να κάνει και τις εργασίες του» είπε με καμάρι παινεύοντας με. «Δεν πήρε ανάσα» συμπλήρωσε με έμφαση. «Αλλά πιστεύω ότι το Σαββατοκύριακο θα είναι πιο χαλαρός. Α! Τώρα που το σκέφτομαι… το Σάββατο, δηλαδή αύριο, θα λείπω όλη μέρα, γιατί δεν κανονίζεται να κάνετε κάτι. Ξέρεις να μαγειρέψετε μαζί κανένα φαί…» είπε γεμάτη υπονοούμενα. «Μπορείτε να κάνετε ακόμα και μπάνιο στην παραλία. Το νερό είναι λίγο κρύο αλλά είμαι σίγουρη ότι Κρις θα καταφέρει να σε ζεστάνει» το συνέχισε ενώ της έκλεισε το μάτι με νόημα καθώς την σκούντησε με το ώμο της.

Είναι σοβαρή; Τώρα μου κανονίζει και ραντεβουδάκια και μάλιστα στο σπίτι μου;

Για έναν περίεργο λόγο όλη η παρέα γύρισε να με κοιτάξει περιμένοντας με αγωνία την απάντηση μου. Μαζί με εκείνους και η Σάντι αλλά κυρίως η Κλερ. Είχα παγιδευτεί. Αν έλεγα όχι τότε όλοι αλλά περισσότερο η Κλερ θα πίστευε ότι κάτι περίεργο έτρεχε μετά το χθεσινό αν όμως έλεγα και ναι θα το μετάνιωνα οικτρά. Η κοκκινομάλλα η Σάντι δεν είναι από τις γυναίκες που τα παρατάνε εύκολα. Μια φορά μαζί της και μετά θα την έχω να με τριγυρίζει μέχρι το τέλος της χρονιάς. Μην πω και για τις υπόλοιπες χρονιές μέχρι να τελειώσω το κολέγιο.

«Τι λες εσύ;» της έδωσα πάσα και εκείνη αμέσως ενθουσιαστικέ. Σιγά μην δεν ενθουσιαζόταν.

«Θα είναι τέλεια» μου απάντησε ενώ έγερνε το κορμί της πιο κοντά μου λες και ήθελε να με φιλήσει.

«Τότε έλα όποτε θες» είπα αδιάφορα. «Ξέρεις που είναι το σπίτι» συνέχισα και αυτό για κάποιον λόγο της έκοψε την φόρα. Μάλλον κατάλαβε ότι δεν ήμουν και τόσο ενθουσιασμένος με την ιδέα.

«Οπότε θα τα πούμε εκεί» είπε γεμάτη υπονοούμενα χωρίς να μασάει ενώ δάγκωνε το κάτω της χείλος. «Κατά της δέκα είναι καλά ή είναι πολύ πρωί για σένα;» κατά της ποτέ, θα έλεγα ακόμα καλύτερα αλλά τι να σου πω και εσένα.

«Ναι μια χαρά» της απάντησα και μόλις μου έκλεισε το μάτι σηκώθηκε και έφυγε.

Μόλις απομακρύνθηκε αρκετά, γύρισα την ματιά μου απειλητικά προς την Κλερ.

«Ουψι, πως περνάει έτσι ή ώρα» είπε γρήγορα κοιτώντας την ώρα πάνω στο κινητό της και πριν προλάβω να κάνω καμία κίνηση, έπιασε την τσάντα της και έκανε την κίνηση να φύγει.

«Τα λέμε πέδες. Καλά να περάσετε το ΣΚ» τιτίβισε σαν πουλάκι και άρχισε να φεύγει σχεδόν τρέχοντας.

Ωωω θα μου το πληρώσει πολύ ακριβά αυτό. Πάρα πολύ ακριβά.

Την τελευταία ώρα την έκανα κοπάνα, πήγα στο αυτοκίνητο, άφησα τα σακίδια μου στο προτπαγκαζ και γύρισα στην κεντρική είσοδο. Θα την περίμενα μέχρι να βγει. Όπως το περίμενα, είχε φύγει πιο νωρίς από το μάθημα της προσπαθώντας να το σκάσει και έτσι δεν θα γινόμασταν ο περίγελος του κολεγίου. Μόλις με είδε, πέταξε την τσάντα της και άρχισε να τρέχει. Την πήρα κατευθείαν από πίσω. Φτάνοντας την με ευκολία, τύλιξα το χέρι μου γύρω από την κοιλιά της και καθώς την σήκωσα πιο ψηλά από το έδαφος την πήγα παράμερα προς ένα σημείο για να μην μας δει κανείς.

«Επειδή έγινε ότι έγινε εχθές νομίζεις ότι έχεις το δικαίωμα να με ακουμπάς όποτε γουστάρεις;» φώναξε ενώ χτυπώντας τα χέρια της και τα πόδια της προσπαθούσε να με σταματήσει.

Μόλις την έχωσα σε μια γωνία την άφησα να πατήσει στα πόδια της, την έπιασα από την μπλούζα της και την κάρφωσα στον τοίχο.

«Επειδή έγινε ότι έγινε εχθές νομίζεις ότι μπορείς να μου ελέγχεις την ζωή;» της ανταπέδωσα εγώ εξαγριωμένος. «Νόμιζα ότι είχαμε συμφωνήσει ότι η Σάντι είναι ένα από τα χειρότερα είδη γυναικών και εσύ πας και μου κλείνεις ραντεβουδάκι μαζί της και μάλιστα στο σπίτι μου;» συνέχισα με τα μάτια μου να γυαλίζουν από οργή.

«Χρειαζόσουν έναν αντιπερισπασμό πριν οι φίλοι σου αρχίσουν να σου κάνουν καζούρα και εκείνη έτυχε να είναι εκεί» δικαιολογήθηκε και έφριξα όσο δεν είχα φρίξει ποτέ ξανά στην ζωή μου.

«Εγώ χρειαζόμουν αντιπερισπασμό ή εσύ είχες την ανάγκη να επιβεβαιώσεις ότι το χθεσινό δεν σήμαινε τίποτα για μένα;» της χτύπησα σκληρά και η σιωπή της μου έδωσε την απάντηση που ήδη είχα μαντέψει. 

«Τελείωσε» φώναξα και καθώς την έσπρωξα πιο πίσω άφησα τα χέρια μου να πέσουν ώστε να μην την αγγίζω άλλο. «Δεν πρόκειται να το ανεχτώ άλλο αυτό. Δεν σε θέλω άλλο στο σπίτι μου, δεν σε θέλω στην ζωή μου» συνέχισα και μόλις το εξέφρασα δυνατά αυτόματα σταμάτησα μετανιωμένος. Δεν το εννοούσα έτσι όπως ακούστηκε.

«Κανένα πρόβλημα. Θα σου αδειάσω την γωνιά και σήμερα κιόλας» μου πέταξε εκείνη και έκανε την κίνηση να φύγει.

Πιάνοντας την από το μπράτσο της επέβαλα να γυρίσει προς το μέρος μου.

«Και που διάολο θα πας;» ξεφώνησα εξαγριωμένος χωρίς να μπορώ να κατευνάσω τα νεύρα μου.

«Τι σημασία έχει» ξέσπασε εκείνη ενώ προσπάθησε να πάρει το χέρι της μέσα από το δικό μου. Δεν την άφησα.

«Γαμώτο, φυσικά και έχει» αναφώνησα και εκείνη με κοίταξε ξαφνιασμένη.

«Κρις δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις, καταλαβαίνω» είπε με απόλυτη ειλικρίνεια. «Το παράκανα. Πάντα αυτό κάνω είναι απόλυτα λογικό να ξεχείλισε το ποτήρι σου. Δεν σε αδικώ» είπε και ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου.

«Όχι που να πάρει, δεν καταλαβαίνεις. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα και αυτό με εξοργίζει περισσότερο» της φώναξα μέσα στα μούτρα της και εκείνη έκοψε την ανάσα της στην μέση και με κοίταξε σοκαρισμένη.

«Μια βδομάδα, δύο αγώνες ακόμα και σε θέλω έξω από την ζωή μου. Τόσο είναι το όριο μου. Συνεννοηθήκαμε;» την ρώτησα και με κομμένη ακόμα την ανάσα κατένευσε αλλά δεν ήμουν και σίγουρος ότι θα κράταγε τον λόγο της ή αν θα έφευγε πιο νωρίς, ίσως και σήμερα ακόμα.

«Και τέρμα τα κόλπα με τις γκόμενες» συνέχισα χωρίς να δέχομαι αντίρρηση σε αυτό. «Αν γουστάρω να πάω με μία θα το κανονίσω μόνος μου. Συνεννοηθήκαμε;» την ρώτησα ξανά πιο απαιτητικά και κατένευσε και πάλι.

Ικανοποιημένος από αυτό, της άφησα το χέρι και της γύρισα την πλάτη. Με γρήγορο βήμα πήγα προς το παρκινγκ για να πάρω το σακίδιο για την προπόνηση. Καθώς έφευγα δεν γύρισα καν να την κοιτάξω. Αν ήθελε να φύγει ας έφευγε. Δεν θα προσπαθούσα καν να ψάξω να την βρω.