I'm in Love With An Angel "29. Μια νέα αρχή"

Μόλις τα παιδιά κατάφεραν να μας βρουν, αυτόματα άρχισα να τους εξηγώ τι είχε γίνει και αμέσως συμφωνήσαμε ομοφώνα να πάρουμε όλη την ευθύνη επάνω μας ώστε να μην ανακατευτεί το όνομα της Κλερ. Ο Σταν δεν είχα ιδέα αν θα υποστήριζε τα λόγια μας ή όχι αλλά δεν είχε καμία σημασία. Όσο εμείς και η κοπέλα θα ισχυριζόμασταν το ίδιο θα ήταν καθαρά ο δικός μας λόγος εναντίων του δικού του. Επιπλέον εγώ είχα ήδη το πρήξιμο που σίγουρα θα άφηνε μια τεράστια μελανιά στο μάγουλο μου από την μπουνιά που μου είχε ρίξει πριν η Κλερ οπότε μπορούσαμε να το κάνουμε ακόμα πιο πιστικό. Καθώς συνεννοηθήκαμε το τι θα πούμε όλοι μαζί, τα αγόρια αυτόματα άρχισα να φωτογραφίζουν τον Σταν με το κινητό τους. Στέλνοντας την φωτογραφία του παντού, σε ότι κινητό είχαν στις επαφές τους, με την λεζάντα ‘Ο βιαστής του κολεγίου’, τα αγόρια μου ορκίστηκαν ότι θα φρόντιζαν να εκτυπώσουν και μικρά αφησάκια που από Δευτέρα θα τα μοίραζαν παντού μήπως καταφέρναμε να βρούμε καμία άλλη κοπέλα που είχε πέσει στα χέρια του ώστε να έχουμε ισχυρότερο χαρτί στο δικαστήριο.

Η Κλερ, μέχρι να τα κάνουμε όλα αυτά, με μια απίστευτη ψυχραιμία που με εξέπληξε, ανέλαβε να καλέσει τους γονείς της κοπέλας. Δεν μπορούσα να ακούσω τι τους έλεγε αλλά από τον παρηγορητικό τόνο που χρησιμοποιούσε προς την κοπέλα φαντάστηκα ότι τους είχε πάρει ήδη με το μέρους της. Φυσικά δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα τα κατάφερνε.

Όταν έφτασε η αστυνομία με τους τραυματιοφορείς, όλα έγιναν τόσο γρήγορα και απλά που δεν ταλαιπωρηθήκαμε καθόλου. Αφού οι αστυνομικοί είδαν ότι όλοι λέγαμε τα ίδια, πήραν πρώτα την κοπέλα στο ασθενοφόρο που είχε έρθει μαζί τους και περιμένανε ένα δεύτερο για τον Σταν που ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση που δεν μπορούσαν να τον μεταφέρουν με το περιπολικό.

Με απαίτηση της Κλερ, μόλις μας άφησαν να φύγουμε, ακολουθήσαμε το ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Δεν ήθελε να την αφήσει μόνη της και εγώ δεν είχα κανέναν λόγο να φέρω αντίρρηση. Φυσικά είχα ανησυχήσει το ίδιο με εκείνη για την κατάσταση της κοπέλας και ήθελα να είμαστε εκεί όταν θα έρχονταν οι γονείς της.   

Από την στιγμή που φτάσαμε στο νοσοκομείο αφού φροντίσαμε η κοπέλα να ξέρει ότι είμαστε μαζί της, καθίσαμε μαζί στην αίθουσα αναμονής. Καθίσαμε τρόπος του λέγειν. Η Κλερ ήταν τόσο ανήσυχη που όσο καθόταν, με τα χέρια της να κρατάνε με δύναμη το μπροστινό μέρος του καθίσματος, είχε γείρει μπροστά και κουνώντας τα πόδια της νευρικά κοίταζε το πάτωμα μασώντας τόσο πολύ τα χείλια της που κόντεψε να τα ματώσει.

Δεν μπορούσα να την βλέπω έτσι, με κάθε τρόπο ήθελα να την κάνω να ηρεμίσει, να της δείξω ότι είμαι δίπλα της, να της υπενθυμίσω ότι είχε έναν ώμο να ακουμπήσει αν το ήθελε, έτσι κάποια στιγμή άπλωσα το χέρι μου διστακτικά προς το μέρος της. Πριν ακόμα καταφέρω να ακουμπήσω τον ώμο της εκείνη πετάχτηκε επάνω σαν ελατήριο και άρχισε να κάνει πάνω κάτω τον διάδρομο χωρίς να ρίχνει ούτε μια ματιά προς τα εμένα.

Είχα γίνει κομμάτια, ένιωθα ότι τα είχα καταστρέψει όλα. Ήθελα να τα διορθώσω όλα αλλά δεν ήξερα το πώς. Κάτι μου έλεγε ότι αυτή η μπόρα δεν θα πέρναγε, ότι αυτό ήταν το οριστικό τέλος και εγώ απλά ήμουν ανήμπορος να το σταματήσω. Αν αυτή την φορά ήθελε να φύγει, ήξερα πως θα έπρεπε να κάνω πίσω και αυτό με σκότωνε όσο δεν πήγαινε.

Ακούγοντας ένα ζευγάρι μέσης ηλικίας να ρωτάει για την κοπέλα που είχαμε φέρει, η Κλερ αυτόματα έτρεξε κοντά τους. Φυσικά ήταν η γονείς της και μόλις η Κλερ βεβαιώθηκε ότι θα είναι καλά μαζί τους τότε πήρε την απόφαση να γυρίσουμε στο σπίτι. Ήταν κομμάτια, δεν έκλαιγε αλλά από το ύφος της και μόνο καταλάβαινα το πόσο συντετριμμένη ήταν και δεν μίλησα, δεν είπα τίποτα. Ήθελα όσο τίποτα να απλώσω το χέρι μου και να σφίξω το δικό της αλλά δεν τόλμησα να το επιχειρήσω. Χρειαζόταν χρόνο και θα της έδινα όσο ήθελε.

Την στιγμή που έβαλα το αυτοκίνητο στο παρκινγκ του σπιτιού, εκείνη πριν προλάβω να σηκώσω το χειρόφρενο και να σβήσω την μηχανή, είχε ήδη πεταχτεί έξω και έτρεχε προς την πόρτα. Αν πω ότι αυτό δεν με έκανε να τρομάξω όσο τίποτα θα ήταν ψέματα αλλά έκανα υπομονή. Έπρεπε να κάνω υπομονή, άλλωστε η μητέρα μου αυτό είχε πει ότι είχε ανάγκη.

Μπαίνοντας γρήγορα μέσα στο σπίτι, αφού βεβαιώθηκα ότι η μπαλκονόπορτα ήταν κλειστή και εκείνη δεν ήταν έξω να καταστρέφει τον εαυτό της, πήρα μια ανάσα και πήγα προς το ψυγείο. Βάζοντας σε μια πετσέτα λίγα παγάκια, έκλεισα τον καταψύκτη και τυλίγοντας την πετσέτα την ακούμπησα πάνω στο σημείο που με είχε χτυπήσει εκείνη. Ο πόνος με είχε διαλύσει όμως αυτό ήταν το λιγότερο που με απασχολούσε.

Δεν είχα το κουράγιο να πάω στο δωμάτιο μου, θα ήταν τόσο άδειο χωρίς εκείνη, όλα θα ήταν άδεια χωρίς την παρουσία της αλλά τι μπορούσα να κάνω; Πως θα μπορούσα να πιέσω τις καταστάσεις χωρίς να τα κάνω χειρότερα; Είχε τρομοκρατηθεί, το έβλεπα στο βλέμμα της, ένα σ’ αγαπώ και έφτασε να φέρει το τέλος και επιπλέον έπρεπε να γίνει και ότι έγινε. Σίγουρα τώρα όλα όσα είχε ζήσει είχανε πλέον ξυπνήσει. Άραγε αυτό θα την έκανε να σβήσει όσα βήματα είχε κάνει μπροστά; Άραγε αυτό θα την έκανε να ξεκινήσει ξανά από την αρχή, ίσως πολύ αργότερα και σίγουρα με κάποιον άλλον;

«Κρις;» άκουσα την πνιγμένη και διστακτική φωνή της Κλερ πίσω μου και από το ξάφνιασμα αναπήδησα γυρίζοντας απότομα προς το μέρος της.

Όπως καθόμουν μπροστά από την μπαλκονόπορτα κοιτώντας μακριά, ήμουν τόσο απορροφημένος στις σκέψεις μου που δεν είχα καταλάβει ότι ήταν πίσω μου.

«Με φοβάσαι» έβγαλε αμέσως το λάθος συμπέρασμα και πριν καταφέρω να της εξηγήσω συνέχισε πιο γρήγορα. «Σε παρακαλώ μην με φοβάσαι…» με ικέτεψε με το πρόσωπο της να μαραζώνει από πόνο. «Σου το ορκίζομαι δεν θα σου έκανα ποτέ κακό… ήμουν τόσο συγκεντρωμένη στο να προσπαθήσω να πίσω τον εαυτό μου να φύγει από εκεί που δεν κατάλαβα ότι ήταν κάποιος πίσω μου μέχρι που με ακούμπησες…» συνέχιζε και δεν μπορούσα άλλο να την ακούω να απολογείται αλλά περισσότερο να την βλέπω να δακρύζει για μένα.

«Κλερ, Κλερ…» είπα γρήγορα για να την φρενάρω και έκοψε την ανάσα της στην μέση. «Δεν σε φοβάμαι» την διαβεβαίωσα αλλά δεν άλλαζε στάση. Ακόμα είχε τόσες τύψεις για ότι μου είχε κάνει που δεν μπορούσε να πάρει ούτε μια ανάσα. «Απλώς ήμουν τόσο απορροφημένος στις σκέψεις μου που δεν κατάλαβα ότι ήσουν πίσω μου» εξήγησα και εκείνη παλεύοντας να μαζέψει τα δάκρυα της με τα χέρια της απέφυγε την ματιά μου ενώ ήταν πολύ νευρική.

«Με ήθελες κάτι;» την ρώτησα πιο απαλά καθώς εκείνη έμεινε και πάλι στην σιωπή, με την ελπίδα να μου εκφράσει τις σκέψεις της.

«Δεν είμαι καλά» είπε πνιγμένα ενώ εξακολουθούσε να μην με κοιτά.

«Σου ξύπνησε παλιές μνήμες» συμπέρανα και σμίγοντας τα χείλια της και τα μάτια της σφιχτά ένευσε σπασμωδικά θετικά.

«Πες μου τι μπορώ να κάνω εγώ;» την ικέτεψα με την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά μέσα στο στήθος μου που ένιωθα ότι αν συνέχιζε έτσι θα έσπαγε σε χίλια κομμάτια.

«Μπορείς να με πάρεις μια αγκαλιά;» με ρώτησε διστακτικά με την φωνή της να βγαίνει ένας ψίθυρος.

 Δεν το σκέφτηκα καν. Παρατώντας στον πάγκο την πετσέτα με τον πάγο, έσβησα την απόσταση που μας χώριζε και τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από το κορμάκι της που έτρεμε, έβαλα απαλά το χέρι μου πάνω στο κεφάλι της και την προέτρεψα να το ακουμπήσει πάνω στο ώμο μου. Εκείνη σφίγγοντας με με όλη της την δύναμη επάνω της δεν κρατήθηκε άλλο και άρχισε να ξεσπά. Το κλάμα της αλλά περισσότερο οι λυγμοί της με αποτελείωσαν. Όλη αυτήν την ώρα προσπαθούσε να κρατηθεί δυνατή αλλά ήταν τόσο εύθραυστη που τώρα με τρόμαζε ακόμα πιο πολύ. Πως θα μπορούσα να τα κάνω όλα τέλεια για εκείνη;

«Συγνώμη, συγνώμη…» άρχισε και πάλι να λέει και δεν το άντεξα. Τώρα έκλεγε για ότι είχε κάνει σε μένα ή για ότι είχε γίνει;

«Για ποιο πράγμα;» την ρώτησα και προσπάθησε να πάρει μια ανάσα αλλά μάταια.

«Που είμαι αυτή που είμαι» είπε και με έστειλε αδιάβαστο.

«Αχ Κλερ…» εξέφρασα με πόνο ενώ την έσφιγγα περισσότερο επάνω μου. «Πότε θα καταλάβεις ότι για μένα είσαι τέλεια ακριβώς όπως είσαι;» την ρώτησα με παράπονο και τα χέρια της αυτόματα τυλίχτηκαν γύρω από τον λαιμό μου πιο σφιχτά. «Δεν θέλω να αλλάξεις τίποτα επάνω σου, για τίποτα και για κανέναν» απαίτησα και προσπάθησε να πάρει μια τρεμάμενη ανάσα αλλά ο λυγμός της της έκοψε την ανάσα στην μέση.

«Με εμπιστεύεσαι;» την ρώτησα καθώς είδα ότι ακόμα ήταν πολύ συντετριμμένη για να πει το οτιδήποτε και αυτόματα κατένευσε.

Χωρίς να το σκεφτώ καθόλου, την γύρισα στο πλάι και την πήρα στα χέρια. Μόλις βόλεψε το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου, άφησα τα χείλια μου να ακουμπήσουν πάνω στα μαλλιά της ενώ κοιτώντας τον δρόμο για να μην χτυπήσουμε πουθενά την πήγα κατευθείαν μέσα στο δωμάτιο μου. Όταν την άφησα να ακουμπήσει τα πόδια της ξανά στο πάτωμα, την κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια και έβαλα τα χέρια μου στο τελείωμα της μπλούζα της.

«Μπορώ;» ρώτησα με κομμένη την ανάσα και αφού μου έδωσε την άδεια της κουνώντας το κεφάλι της θετικά άρχισα να βγάζω από πάνω της το μπλουζάκι και το τζιν που φόραγε ακόμα.

Χωρίς να πειράζω τα εσώρουχα της, αρπάζοντας από την ντουλάπα ένα φανελένιο μου μπλουζάκι και ένα μποξεράκι, άρχισα να την ντύνω ξανά. Μόλις της τα φόρεσα, την πήρα απαλά από το χέρι και την οδήγησα προς το κρεβάτι μου. Βάζοντας την να ξαπλώσει, άναψα το πορτατίφ που ήταν δίπλα της και χαϊδεύοντας τα μαλλιά της τρυφερά άφησα ένα απαλό φιλί στο μέτωπο της.

«Σε ένα λεπτό θα είμαι πίσω» της έδωσα τον λόγο μου και σχεδόν τρέχοντας γύρισα στην κουζίνα.

Πετώντας τα παγάκια από την πετσέτα στον νεροχύτη, έπιασα ένα μπουκαλάκι νερό μήπως το χρειαστεί και σβήνοντας τα φώτα από την κουζίνα, το σαλόνι και το δωμάτιο της γύρισα κοντά της. Εκείνη είχε γυρίσει ήδη στο πλάι προς την μεριά μου και προσπαθούσε να καταπνίξει τους λυγμούς της χωρίς μεγάλη επιτυχία. Αφήνοντας το μπουκαλάκι με το νερό πάνω στο κομοδίνο μου, γύρισα στην ντουλάπα και βγάζοντας γρήγορα τα ρούχα μου από πάνω μου έπιασα το κάτω μέρος της πιτζάμας μου, ένα τιραντένιο μπλουζάκι και άρχισα πάλι να ντύνομαι.   

Δεν ήθελα να πέσω δίπλα της σχεδόν γυμνός, ήθελα όσο τίποτα να νιώθει ασφάλεια κοντά μου. Θα μου πεις τα ρούχα κάνουν την διαφορά; Δεν ήμουν σίγουρος αλλά αυτήν την στιγμή ένιωθα ότι έτσι έπρεπε να πράξω.

Καθώς ξάπλωσα δίπλα της και την φώλιασα ξανά στην αγκαλιά μου, εκείνη προσπάθησε να καταπνίξει τους λυγμούς της αλλά δεν τα κατάφερνε.

«Σσσς, μωρό μου, εγώ είμαι εδώ» της είπα παρηγορητικά και οι λυγμοί της αν είναι δυνατών έγιναν περισσότεροι. «Θα είμαι πάντα εδώ για όσο με χρειάζεσαι» της ορκίστηκα και με έσφιξε με τόση δύναμη επάνω της που λίγο ήθελε να με πνίξει αλλά δεν διαμαρτυρήθηκα, πως θα μπορούσα άλλωστε, με είχε τόσο ανάγκη.

«Απλά κράτα με» με παρακάλεσε και δεν ήθελα τίποτα περισσότερο.  

Χωρίς να κλείνω το φως για να νιώθει περισσότερη ασφάλεια, έμεινα με τα μάτια ανοιχτά να της προσφέρω απλόχερα την αγκαλιά μου. Δεν είχα σκοπό να κοιμηθώ ούτε για ένα λεπτό, ήθελα να μείνω ξυπνητός για την περίπτωση που εκείνη με χρειαζόταν αλλά καθώς εκείνη χαλάρωσε και την πήρε ο ύπνος μέσα στην αγκαλιά μου, τότε δεν άντεξα άλλο και αποκοιμήθηκα.

Μόλις ένιωσα ένα απαλό άγγιγμα πάνω στο σημείο όπου ακόμα με πονούσε, άνοιξα τα μάτια μου απότομα ξαφνιασμένος και εκείνη τράβηξε το χέρι της τρομαγμένη. Πριν κάνει πίσω, πήρα απαλά το χέρι της μέσα στο δικό μου και καθώς άφησα ένα απαλό φιλί πάνω στα ακροδάχτυλα της το έβαλα πάλι πάνω στο μάγουλο μου και την άφησα να κάνει αυτό που ήθελε. Καθώς πήρε μια τρεμάμενη ανάσα, συνέχισε να μου χαϊδεύει απαλά το σημείο που με είχε χτυπήσει με τόσο πόνο στην ματιά της που δεν είχα ιδέα τι να κάνω για να την καθησυχάσω.

«Πονάει;» ψιθύρισε με βραχνή φωνή και αναστέναξα.

«Λίγο» παραδέχτηκα και εκείνη αμέσως ήρθε πιο κοντά μου.

Κρατώντας το κεφάλι μου σταθερό από τον αυχένα μου, άφησε τα χείλια της να ακουμπήσουν απαλά ακριβώς σε εκείνο το σημείο και ανατρίχιασα ολόκληρος αλλά δεν κουνήθηκα σπιθαμή. Είχα πάρει τις αποφάσεις μου, δεν θα πίεζα τις καταστάσεις για κανέναν λόγο, θα την άφηνα να πάρει ότι ήθελε και ακόμα και αν με τσάκιζε αυτό, αν της ήταν πολύ και ήθελε να φύγει απλά θα την άφηνα να το κάνει. Δεν είχα εξ αρχής το δικαίωμα να την αγγίξω, χρειαζόταν τα πάντα και αν και ήμουν έτοιμος να της τα δώσω ωστόσο δεν θα το έκανα αν δεν ήμουν σίγουρος ότι τα ήθελε πρώτα εκείνη.

Καθώς τα χείλια της άρχιζαν να κατηφορίζουν προς τα δικά μου, πήρα μια βαθιά ανάσα για να συγκρατηθώ. Ήθελα να της δώσω τα πάντα αλλά έπρεπε να κάνω υπομονή, έπρεπε να την αφήσω να εκφράσει εκείνη πρώτα τι ήταν αυτό που ήθελε από μένα.

Στην αρχή διστακτικά άρχισε να πιπιλίζει τα χείλια μου τόσο ανατριχιαστικά που δεν κατάφερα να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Ο ερεθισμός μου είχε φουντώσει τόσο πολύ που προσπάθησα με νύχια και με δόντια να κρατήσω το κορμί μου μακριά της για να μην την τρομάξω. Εκείνη όμως δεν σταμάτησε εκεί. Βαθαίνοντας το φιλί μας όλο και πιο πολύ άρχισε να σηκώνει το πόδι της προς τους γοφούς μου και με το χέρι μου αυτόματα την σταμάτησα. Καθώς εκείνη ξαφνιασμένη έγειρε το κεφάλι της πιο πίσω για να με κοιτάξει με απορία, πήρα μια βαθιά ανάσα για να καταφέρω να συγκεντρωθώ πριν της ορμήσω. Το μουτράκι της ήταν τόσο παραπονιάρικο που μου μούδιαζε την λογική μου.

«Δεν θέλω να το κάνεις για μένα» εξήγησα με σιγανή φωνή τον λόγο που την είχα σταματήσει με τον φόβο να μην είχε νιώσει ότι την απέρριπτα.

«Μα δεν το κάνω για σένα χαζούλη» μου είπε αμέσως ενώ στα χείλια της τρεμόπαιζε ένα γελάκι. «Σε θέλω…» συνέχισε με τόσο πάθος μέσα στην ματιά της που έχασα τα λογικά μου. «Σε θέλω πάρα πολύ αλλά αν εσύ…» δεν την άφησα να τελειώσει την φράση της. Καταλαβαίνοντας ακριβώς τι ήθελε να πει έβαλα το χέρι μου πάνω στον γοφό της και την τράβηξα απότομα επάνω μου.

«Αυτό σου μοιάζει να μην σε θέλω;» την ρώτησα την στιγμή που άφηνε μια κραυγή έκπληξης μόλις ο πρησμένος μου ερεθισμός ακουμπούσε επάνω της.

Δεν είπε τίποτα. Με τα χέρια της να με φέρνουν απότομα κοντά της κάλυψε τα χείλια μου και τα κατέκτησε με τόση πάθος και ορμή που σάστισα. Πριν σκεφτώ τις πράξεις μου την έγειρα προς τα πίσω και αμέσως πήρα τα ηνία. Με τα χείλια μου να ρουφάνε διψασμένα τα δικά της τα χέρια μου αυτόματα άρχισα να αγγίζουν κάθε εκατοστό του κορμού της. Μόλις το χέρι μου έφτασε στην άκρη της μπλούζας της, πέρασε από κάτω και εκείνη άξαφνα πάγωσε.

«Κρις» είπε με κομμένη την ανάσα της και νιώθοντας ότι το είχα παρακάνει έβγαλα αμέσως το χέρι μου από εκεί και το σήκωσα ψηλά στο ύψος του προσώπου της.

«Τι είναι μωρό μου;» την ικέτεψα να μου πει τι είχα κάνει λάθος χαϊδεύοντας απαλά το μάγουλο της.

«Μην αγγίξεις τα σημάδια μου» με παρακάλεσε και αναστέναξα.

Χωρίς να το σκεφτώ, συγκρατώντας την τελείως επάνω μου, γύρισα τα κορμιά μας από την άλλη και μόλις η πλάτη μου ακούμπησε πάνω στο στρώμα την άφησα ελεύθερη βάζοντας τα χέρια μου πάνω στο κεφαλάρι.

«Κάνε ότι θες μωρό μου» της έδωσα αμέσως την άδεια και εκείνη με κοίταξε με μια τελείως πονηρή ματιά.

«Ότι θέλω;» ρώτησε για να επιβεβαιώσει ότι το εννοούσα ενώ δάγκωνε το κάτω της χείλος χαμογελώντας σατανικά.

«Ωχ, μην μου πεις ότι θα φέρεις τις χειροπέδες» εξέφρασα λίγο τρομοκρατημένος και εκείνη έκανε ότι το σκεφτόταν.

«Μμμμμ, πολύ δελεαστικό αλλά όχι…» είπε αμέσως σοβαρά. «Θέλω τα χέρια σου να αγγίζουν όλο μου το κορμί».

«Δεν θα αγγίξω τα σημάδια σου» την διαβεβαίωσα και εκείνη καθώς χαμογέλασε ικανοποιημένη ανασήκωσε το ένα της φρύδι γέρνοντας προκλητικά κοντά μου.

«Ότι θέλω» επανέλαβε για να το σιγουρέψει και βόγκηξα.

«Πάρ’ το επάνω σου» της επιβεβαίωσα και πριν προλάβω να ανανεώσω την ανάσα μου άρχισε να με φιλά και πάλι.

Καθώς τα χέρια της άρχισα να τραβάνε το μπλουζάκι μου αμέσως ανασήκωσα τα σώμα μου για να την διευκολύνω και καθώς εκείνη το έβγαλε από πάνω μου, με το χέρι της πάνω στο στήθος μου με παρότρυνε να ξαπλώσω ξανά προς τα πίσω. Χαμηλώνοντας το κορμί της άρχισε να αφήνει διάσπαρτα φιλιά πάνω στο στήθος μου, την κοιλιά μου ενώ ταυτόχρονα πέρναγε την παλάμη της από όλο το κορμί μου σαν να προσπαθούσε να το απομνημονεύσει με την αφή της. Το σώμα μου είχε ήδη αρχίσει να τρέμει ανεπαίσθητα από προσμονή αλλά δεν της το χάλασα. Ήθελα να τα πάρει όλα, ότι είχε ανάγκη από μένα, όμως όταν τα χέρια της κατέβασαν την πιτζάμα μου λίγο πιο χαμηλά ώστε να απελευθερώσουν τον ερεθισμό μου έκοψα την ανάσα μου στην μέση. Χρειάστηκε να βάλω όλη την δύναμη της ψυχής μου για να συγκεντρωθώ ώστε να μην αφήσω τα χέρια μου να απλωθούν μπροστά. Έπρεπε να κάνω υπομονή… υπενθύμισα στον εαυτό μου αλλά που να με πάρει δεν είχα ιδέα το πώς.

Καθώς κάρφωσε την ματιά της στην δική μου, βγάζοντας την γλωσίτσα της έξω την πέρασε από όλη την επιφάνεια του ερεθισμού μου και αυτόματα δάγκωσα τα χείλια μου δυνατά ώστε να καταφέρω να σταματήσω τον εαυτό μου πριν αρχίσω να μουγκρίζω. Εκείνη με τα μάτια της να γελάνε έβαλε ίσα, ίσα το κεφάλι του ερεθισμού μου μέσα στο ζεστό και υγρό της στοματάκι και αφού το ύγρανε λίγο το άφησε από το στόμα της. Για να καταφέρω να μην σηκώσω τα χέρια μου και τα βάλω πάνω στο κεφάλι της για να την παροτρύνω να το ξανακάνει, έσφιξα το σεντόνι μέσα στις χούφτες μου και εκείνη συνέχισε το γλυκό της βασανιστήριο αφήνοντας απαλά φιλάκια κατά μήκος του ερεθισμού μου μέχρι που έφτασε στο σημείο όπου ήταν η πιτζάμα μου. Καθώς τα χέρια της άρχισαν να τραβάνε την πιτζάμα προς τα κάτω ανασήκωσα τους γοφούς μου πιο ψηλά για να την διευκολύνω και εκείνη αμέσως την τράβηξε σαν να ήταν ένα εμπόδιο που την εκνεύριζε. Περνώντας την από τα πόδια μου μαζί με το εσώρουχο μου, τα έβγαλε τελείως και καθώς τα πέταξε στο πάτωμα ξεφορτώθηκε γρήγορα και τα δικά της ρούχα, χωρίς να σταματάει στιγμή να με κοιτάει στα μάτια.   

«Ότι θέλω» μου τόνισε ξανά σαν να ήταν απειλή και την στιγμή που έφερε το σώμα της κοντά μου πέρασε τα πόδια της πάνω από το στήθος μου και έγειρε το κεφάλι της προς τα κάτω για να συναντήσει ξανά τον ερεθισμό μου.

Μόλις το κωλαράκι της τουρλώθηκε μπροστά στο πρόσωπο μου και είδα τα χειλάκια του κόλπου της να γυαλίζουν από την υγρασία που είχε μαζευτεί εκεί από την διέγερση της δεν άντεξα άλλο.

«Fuck, είναι η καλύτερη θέα που έχω δει ποτέ μου» εξέφρασα αγκομαχώντας τόσο εκστασιασμένος που εκείνη άφησε να της ξεφύγει ένα γελάκι.

Δεν ήθελα να κάνω κάτι που θα μπορούσε να την ξενερώσει αλλά πραγματικά ήταν αδύνατον να σταματήσω τον εαυτό μου, έτσι, σφίγγοντας με δύναμη τα κωλομέρια της, έβαλα τα δόντια μου να ακουμπήσουν πάνω στο εσωτερικό των μοιρών της και ρούφηξα την επιδερμίδα της με λίγη περισσότερη δύναμη από όσο θα έπρεπε. Εκείνη αμέσως άφησε μια κραυγούλα έκπληξης καθώς ανατρίχιασε ολόκληρη αλλά δεν με σταμάτησε και εγώ δεν είχα την δύναμη να το φρενάρω από μόνος μου. Εξακολουθώντας να κάνω μαλάξεις στα σφιχτά της κωλομέρια, συνέχισα να την βασανίζω ρουφώντας και δαγκώνοντας απαλά το εσωτερικό των μοιρών της καθώς ανέβαινα προς τους γλουτούς της και εκείνη κρατώντας πάντα τον ερεθισμό μου μέσα στο χέρι της, χωρίς να το καταλάβει τον έσφιξε μέσα στην παλάμη της και έγειρε το κεφάλι της μπροστά ενώ πάλευε να πάρει μια επαρκεί ανάσα.

Νιώθοντας το πόσο έτοιμη ήταν να τελειώσει πέρασα αυτόματα την γλώσσα μου από την κλειτορίδα της μέχρι την είσοδο της και μόλις γεύτηκα τα καυτά της υγρά, μουγκρίζοντας, με τα χέρια μου να την κρατάνε σταθερή από τους γλουτούς της, διείσδυσα την γλώσσα μου μέσα στα τοιχώματα της και εκείνη αγκομαχώντας άρχισε να κουνάει το σωματάκι της προσπαθώντας να το φέρει πιο κοντά μου. Δεν μπορούσε να το κρατήσει άλλο, ήταν τόσο ερεθισμένη που χωρίς να το προσπαθήσω πολύ αυτόματα μου χάρισε τον πρώτο της οργασμό. Εκεί που ένιωθα ότι θα χάσω το μυαλό μου εκεί εκείνη άρχισε να κατακτά τον ερεθισμό μου με τέτοια ορμή που κόντεψα να ουρλιάξω. Αν συνέχιζε έτσι πραγματικά δεν είχα ιδέα τι να κάνω για να τον σταματήσω πριν τελειώσει επιτόπου.

Εκείνη σαν να το είχε καταλάβει, αφήνοντας τον ελεύθερο, ανασήκωσε το σώμα της και εκεί που πίστευα ότι θα σηκωνόταν για να πιάσει ένα προφυλακτικό εκεί χαμήλωσε το κορμί της και καρφώθηκε πάνω στον ερεθισμό μου.

«Κλερ» σίριξα με την ανάσα μου να κόβεται στην μέση.

Γαμώτο η ένωση μας ήταν τόσο ταιριαστή που από την μια ήξερε ότι έπρεπε να την σταματήσω αλλά από την άλλη που να με πάρει δεν ήθελα να το κάνω.

«Απλά πες μου πότε να σταματήσω» είπε γρήγορα και καθώς άρχισε να κουνιέται πέταξα μια βρισιά και αυτόματα έβαλα τα χέρια μου πάνω στους γοφούς της για να κρατηθώ.

Τεντώνοντας το κορμί μου ώστε να κάνω την ένωση μας πιο απόλυτη, έγειρα το κεφάλι προς τα πίσω και έκλεισα τα μάτια. Δεν άντεχα να την κοιτώ, ήταν τόσο πολύ για μένα. Ήθελα να μείνω συγκεντρωμένος να το κρατήσω όσο περισσότερο μπορούσα αλλά γαμώτο ήταν τόσο δύσκολο. Κάθε φόρα που το τέρμα της συναντούσε το κεφάλι του ερεθισμού μου αγκομαχούσα χωρίς ανάσα και έσφιγγα τα δόντια ενώ το σώμα μου τιναζόταν.

«Γαμώτο είσαι τόσο τέλεια» σίριξα με παράπονο και εκείνη λες και το έκανε επίτηδες έγινε ακόμα πιο ορμητική.

Γέρνοντας το σωματάκι της προς τα πίσω, στήριξε το χέρι της πάνω στο στρώμα και άρχισε να κουνιέται τόσο ξέφρενα που χρειάστηκε όλη μου η αυτοσυγκέντρωση πριν αφήσω τον εαυτό μου να χύσει μέσα της. Καθώς έβαλε το ελεύθερο χέρι της πάνω στα αρχίδια μου όμως τα έχασα τελείως.

«Γαμώτο…» έβρισα ξανά και ανασηκώνοντας το σώμα μου άρπαξα μέσα στις χούφτες μου το πλούσιο στήθος της. «Είσαι τόσο τέλεια» εξέφρασα με πάθος και την στιγμή που βόγκηξε έβαλα τα χείλια μου πάνω στην βελούδινη επιδερμίδα του λαιμού της και άρχισα να την ρουφάω εκστασιασμένος ενώ κατεβάζοντας το ένα μου χέρι προς τα κάτω άρχισα τρίβω την κλειτορίδα της τόσο παθιασμένα που της κόπηκε η ανάσα.

Ακουμπώντας την πλάτη της πάνω στο στέρνο μου για να στηριχτεί καλύτερα, χωρίς να σταματά να κουνάει το σωματάκι της ξέφρενα, σήκωσε το χέρι της και μόλις το έβαλα πάνω στα μαλλιά μου κόλλησε το κεφάλι της πάνω στο δικό μου και αυτόματα σφίχτηκε ολόκληρη. Καταλαβαίνοντας ότι ήταν πάλι πολύ κοντά στο να τελειώσει βόγκηξα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το σώμα της.

«Άστο επάνω μου μωρό μου» ζήτησα και καθώς κατένευσε γύρισα τα σώματα μας έτσι ώστε να την φέρω από κάτω μου.

Μόλις το στήθος της ακούμπησε πάνω στο στρώμα, έβγαλα τα χέρια μου από κάτω της για να μην την πνίγουν και αφήνοντας το ένα της πόδι στην ευθεία, παρότρυνα με το γόνατο μου να ανοίξει το άλλο της πόδι για να μπορώ να κάνω τις ωθήσεις μου πιο βαθιές. Ήθελα σαν τρελός να συναντήσω ξανά το τέρμα της, να νιώσω όλες τους μύες του κόλπου της να με σφίγγουν και πριν την αφήσω να πάρει ανάσα μπήκα ξανά μέσα της με μια δυνατή ώθηση.

Εκείνη πνίγοντας την κραυγή της έχωσε το κεφάλι της μέσα στο μαξιλάρι και ανασηκώνοντας τους γοφούς της έμεινε χωρίς ανάσα να περιμένει να συνεχίσω. Εγώ, γέρνοντας το κορμί μου ξανά προς το μέρος της, προσέχοντας να μην ρίξω όλο το βάρος μου πάνω της, αυτόματα άρχισα και πάλι να την φιλάω παθιασμένα πάνω στον λαιμό της και τον ώμο της ενώ την κατακτούσα τόσο γρήγορα που δεν άντεξε άλλο. Τσιτώνοντας αρχικά το σώμα της έκοψε την ανάσα της στην μέση και αμέσως μετά άρχισε να τα δίνει όλα. Με το σώμα της να τραντάζεται άφηνε μικρές ηδονικές κραυγές εκφράζοντας όλη την έκσταση που ένιωθε μέσα της και ενώ ήθελα να το παρατείνω λίγο ακόμα, αυτήν την φορά δεν κατάφερα να το κρατήσω άλλο. 

Μόλις ένιωσα τον ερεθισμό μου να είναι έτοιμος να αδειάσει ότι τον βάραινε μέσα της, με την αγωνία μου να χτυπάει κόκκινο μην κάνω καμία μαλακία και χύσω πριν βγω, τράβηξα το σώμα μου προς τα πίσω απότομά αλλά πριν προλάβω ακόμα να ακουμπήσω τον ερεθισμό μου πάνω στα σφριγηλά της κωλομέρια εκείνος άρχισε να ξεσπάει με δύναμη όλους του τους χυμούς του επάνω της. Πραγματικά τα χρειάστηκα για τα καλά. Και αν δεν το είχα προλάβει; Αν έχυσα πριν βγω από μέσα της; Δεν ήθελα ούτε να το σκέφτομαι.

Τρίβοντας τον ερεθισμό μου πάνω στο καυτό της κωλαράκι τον άφησα να ξεσπάσει και μόλις ένιωσα ότι δεν είχα να δώσω τίποτα άλλο, τελείως κατάκοπος πια, στήριξα το πλαϊνό του σώματος μου πάνω στο στρώμα ακριβώς δίπλα της για να μην την πλακώσω και απαλά ακούμπησα το στήθος μου πάνω στην πλάτη της. Δεν άντεχα να την κοιτάξω ακόμα στα μάτια ένιωθα τόσο ένοχος που ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Εκείνη φώναζα να προσέχει εγώ έκανα την μια μαλακία μετά την άλλη. 

«Κρις;» ρώτησε μετά από λίγο και αφήνοντας την ανάσα μου να βγει αργά από μέσα μου άφησα ένα απαλό φιλί πάνω στην πλάτη της.

«Μμμμ;» μουρμούρισα ερωτηματικά χωρίς να έχω κουράγιο ακόμα να μιλήσω.

«Σε πήρε ο ύπνος;» με ρώτησε βλέποντας ότι ήμουν υπερβολικά ακίνητος και άφησα ένα γελάκι να μου ξεφύγει.

«Σχεδόν» παραδέχτηκα και τρίβοντας το πρόσωπο μου ώστε να καταφέρω να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου ανασήκωσα το κορμί μου αλλά πριν σηκωθώ άφησα άλλο ένα απαλό φιλί πάνω στα μαλλιά της.

«Έλα να πάμε να πλυθούμε και να την πέσουμε πάλι. Είναι…» μόλις κοίταξα αυθόρμητα το ρολόι τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα. «Έξη η ώρα το πρωί;» αναφώνησα και εκείνη άρχισε να γελάει.

«Σήκω» είπα πιο επιτακτικά. «Σήμερα είναι Κυριακή, δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθούμε πριν της δώδεκα» δήλωσα και εκείνη με κοίταξε παραπονιάρικα.

«Ω! Όχι δεν με πείθεις. Είμαι δύο μέρες άυπνος και έχω να εκπληρώσω μια υπόσχεση. Δεν μπορείς να περιμένεις να αναπληρώσω τις μέρες που χάσαμε αν πρώτα δεν πάρω δυνάμεις» συνέχισα και άρχισε να μασάει τα χείλια της για να κόψει το γέλιο της.

«Σήκω» είπα ξανά πιο επιτακτικά και δεν μου έφερε αντίρρηση αυτήν την φορά.

Την στιγμή που ξαπλώσαμε και πάλι την έκλεισα μέσα στην αγκαλιά μου και πήρα μια βαθιά ανακουφιστική ανάσα. Όλα φαίνονταν ότι είχαν έρθει στο φυσιολογικό και πάλι, τι θα μπορούσε αυτήν την φορά να πάει στραβά;

«Κλερ;» μουρμούρισα με τα χείλια μου να φιλάνε απαλά τον ώμο της και εκείνη αμέσως άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά τόσο αισθησιακά που λίγο ήθελε να με κάνει να ξεχάσω το πόσο κουρασμένος ήμουν.

«Τι είναι μωρό μου;» με ρώτησε αμέσως παροτρύνοντας με να της εκφράσω αυτό που ήθελα να της πω.

«Πότε περιμένεις περίοδο;» την ρώτησα γρήγορα πριν το μετανιώσω.

«Κάποια στιγμή στα μέσα ή προς το τέλος της επόμενης βδομάδας» είπε τόσο αδιάφορα σαν να μην την απασχολούσε καθόλου το θέμα. «Γιατί;» ρώτησε χωρίς να πονηρεύεται ούτε στο ελάχιστο για τον λόγο που εγώ ήθελα να το ξέρω.

«Τίποτα…» είπα αμέσως αλλά το μετάνιωσα. «Απλά ήθελα να ξέρω πόσο χρόνο έχω για να αναπληρώσω τις χαμένες μέρες» συμπλήρωσα γρήγορα για να το σώσω πριν εκείνη καταλάβει την ξαφνική μου ανησυχία.  

Καθώς άρχισε να γελάει με κλειστό το στόμα την έσφιξα περισσότερο επάνω μου και άρχισα να σκορπίζω διάσπαρτα φιλιά πάνω στον λαιμό της και τον ώμο της. Καθώς το γέλιο της έγινε πιο τρανταχτό δεν κατάφερα να κρατήσω τον αναστεναγμό μου.

Γαμώτο σ’ αγαπώ τόσο πολύ… έλεγα ξανά και ξανά μέσα μου αλλά δεν τολμούσα να το εκφράσω δυνατά. Μπορεί να ήταν ακόμα εδώ αλλά όσο δεν εξέφραζε το πώς την έκανε να νιώθει ότι την αγαπούσα δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, οπότε προτίμησα να το κρατήσω για τον εαυτό μου.