I'm in Love With An Angel "21. Έκρηξη ζήλιας"

Όταν έφτασα έξω από την βιβλιοθήκη είχε πάει 5:15 και δεν είχα ιδέα αν η Κλερ ήταν ακόμα μέσα ή είχε πάρει την απόφαση να φύγει. Ο Τέιλορ σήμερα, λες και το έκανε επίτηδες, μας κράτησε περισσότερο και ενώ προσπάθησα να την πάρω τηλέφωνο για να την ειδοποιήσω ότι θα αργήσω την στιγμή που μπήκαμε στα αποδυτήρια αλλά το κωλοτηλέφωνο της ήταν κλειστό. Έπρεπε σίγουρα να το αλλάξει το ρημάδι, δεν γίνεται να μένει συνέχεια από πατάρια.

Την στιγμή που ετοιμάστηκα να ανοίξω την πόρτα για να βγω από το αυτοκίνητο εκείνη πρόβαλε στο κατώφλι της πόρτα με εκείνον τον ξανθό τύπο που την είχα δει πριν το μεσημεριανό, να την ακολουθεί κρατώντας μια στοίβα βιβλία. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα επάνω του, στα χείλια της τρεμόπαιζε ένα χαμόγελο ενώ από την στάση του σώματος της καταλάβαινα ότι ήταν πολύ άνετη μαζί του. Παραήταν άνετη μαζί του. Όταν τον είδα να την σκουντά με τον ώμο του και εκείνη να χαχανίζει δεν άντεξα άλλο. Όσο έβλεπα εκείνο το αγγελικό του πρόσωπο τόσο ήθελα να του σπάσω τα μούτρα ενώ φόραγε τα γυαλιά του για να είμαι σίγουρος ότι θα τον αφήσω μόνιμα τυφλό.

Εντάξει φίλε το πιάσαμε το υπονοούμενο. Παραείσαι καλός για να είσαι αληθινός αλλά σε λάθος γκόμενα προσπαθείς να το αποδείξεις. Αυτή η γκόμενα είναι μόνο δικιά μου και δεν την αγγίζει κανένας άλλος… είπα από μέσα μου με πείσμα και βγαίνοντας βολίδα από το αμάξι πήγα με γρήγορα βήματα προς το μέρος τους και στάθηκα μπροστά τους.

«Αναλαμβάνω εγώ από εδώ» δήλωσα με σθένος ενώ έπαιρνα τα βιβλία από τα χέρια του.

Εκείνοι ξαφνιασμένοι από την απότομη εισβολή μου γύρισαν και με κοίταξαν σοκαρισμένοι.

«Κρις, νόμιζα ότι το ξέχασες» είπε η Κλερ χωρίς να έχει ξεπεράσει ακόμα το πρώτο της ξάφνιασμα.

«Και σκέφτηκες αμέσως να με αντικαταστήσεις με τον πρώτο τυχόντα;» ειρωνεύτηκα και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξη. 

«Ο Έλιοτ δεν είναι ο πρώτος τυχόντας» ξέσπασε και με έστειλε απευθείας στην κόλαση. Ώστε ήταν πιο σοβαρό από ότι φαινόταν; Ήδη είχε πέσει στα δίχτυα του;

«Το βλέπω» είπα με χολή και ο τύπος δεν άντεξε άλλο να μείνει στην απέξω.

«Ποιο είναι το πρόβλημα σου επιτέλους ρε φίλε;» με ρώτησε αγανακτισμένος ενώ πλησίασε το σώμα του προς την Κλερ σαν να προσπαθούσε να την προστατέψει από το ξέσπασμα μου.

«Εσύ είσαι το πρόβλημα μου και το καλό που σου θέλω να βγάλεις την Κλερ από το μυαλό σου γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα» του δήλωσα και η Κλερ έγινε ξέφρενων.

«Αυτό ήταν. Κόφτε το τώρα και οι δύο» φώναξε ενώ μπαίνοντας ανάμεσα μας γύρισε προς το μέρος μου και με έσπρωξε προς τα πίσω.

«Κουνήσου» απαίτησε και έσμιξα τα φρύδια μου πεισματικά.

«Μην με κάνεις να το επαναλάβω» είπε νευριασμένα και συνέχισε να με σπρώχνει προς τα πίσω.

«Αν έχεις πρόβλημα με τον τύπο πάρε με τηλέφωνο» είπε αμέσως ο άλλος και έφριξα.

Πριν προλάβω να του πω καμία χοντράδα, η Κλερ με γύρισε από την άλλη και πιάνοντας με από το μπράτσο άρχισε να με σέρνει προς το αυτοκίνητο.

«Κουνήσου είπα» επανέλαβε με τόνο που με έκανε να καταλάβω ότι αν το συνέχιζα σίγουρα θα έτρωγα καμία για να συνέλθω.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν το είχα ανάγκη. Είχα πραγματικά ξεφύγει αλλά και εκείνη δεν το έκανε πιο εύκολο. Άκου εκεί δεν είναι ο πρώτος τυχόντας. Και τι ήταν δηλαδή ο επόμενος υποψήφιος;

Φτάνοντας μπροστά στο αμάξι άνοιξα την πόρτα του συνοδηγού και την έσπρωξα προς το κάθισμα.

«Μπες μέσα» απαίτησα και ξεφυσώντας έσμιξε τα μάτια της και τα χείλια της.

«Μπορώ να γυρίσω και μόνη μου» είπε ενώ σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της.

«Μην με κάνεις να το επαναλάβω» την απείλησα και καθώς ανασήκωσε το ένα της φρύδι ειρωνικά τελικά μπήκε και έκατσε στο κάθισμα γυρνώντας το κεφάλι της στην ευθεία για να μην με κοιτά.

Κλείνοντας την πόρτα της με δύναμη, πέταξα τα βιβλία στο πίσω κάθισμα από το ανοιχτό παράθυρο και κάνοντας τον γύρω του αυτοκινήτου πήγα και έκατσα στην θέση του οδηγού. Το πόδι της κόντευε να τρυπήσει το πάτωμα, τα χέρια της ήταν τόσο σφιχτά τυλιγμένα γύρω από το σώμα της που πίστευα ότι αν τα άφηνε ελεύθερα τότε σίγουρα δεν θα μπορούσε να αντισταθεί να μου ρίξει μια μπουνιά στο πρόσωπο.

«Μπορείς να μου πεις τι διάολο ήταν όλο αυτό;» φώναξε πριν προλάβω ακόμα να βάλω την μηχανή μπροστά.

«Σε βλέπω να χασκογελάς και να φαίνεσαι τόσο ανοιχτή και διαθέσιμη με τον τύπο και με ρωτάς τι ήταν όλο αυτό;» αναφώνησα δύσπιστα.

«Γιατί συμβαίνει κάτι μεταξύ μας που μου έχει διαφύγει;» μου χτύπησε εκείνη και με έβγαλε από τα ρούχα μου.

«Ζούμε στο ίδιο σπίτι, κάνουμε σεξ μαζί, κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι… αυτό είναι τίποτα για σένα;» πραγματικά δεν μπορούσα να το πιστέψω.

«Δεν θυμάμαι να συζητήσαμε για αποκλειστικότητα» μου χτύπησε στην μούρη και άρχισα να ανασαίνω πιο γρήγορα. Σίγουρα είχε σκοπό να με κάνει να ξεπεράσω τα όρια μου, δεν εξηγείτε αλλιώς.

«Όταν κοιμάσαι με κάποιον και μάλιστα επανειλημμένα υποτίθεται ότι αυτό εννοείτε» της γύρισα το σχόλιο και βάζοντας μπρος την μηχανή πάτησα το γκάζι και το αυτοκίνητο μούγκρισε.

«Εγώ πάλι θα ορκιζόμουνα ότι χθες με έβαλες να ορκιστώ να προχωρήσω την ζωή μου. Τώρα που βλέπεις να το κάνω σε ενοχλεί και από πάνω;» το συνέχισε εκείνη και κράτησα την ανάσα μου για να συγκρατηθώ.

Φυσικά και ήθελα να προχωρήσει την ζωή της αλλά με μένα γαμώτο όχι με κάποιον άλλο.

«Δηλαδή έχετε προχωρήσει;» αναφώνησα χωρίς πράγματι να πιστεύω αυτό που άκουγα.

«Δεν νομίζω ότι σε αφορά» είπε πεισματικά και γύρισε το κεφάλι της από την άλλη για να μην με κοιτάει ενώ το πόδι της στο πάτωμα συνέχιζε να χτυπιέται με μεγαλύτερο νεύρο.

«Δεν με αφορά; Ακούς τι λες;» η σιωπή της με έκανε να ξεπεράσω τα όρια μου. «Μην μου πεις ότι το έχετε κάνει κιόλας» και μόνο στην ιδέα ένιωσα τέτοια οργή μέσα μου που δεν είχα ιδέα πώς να το διαχειριστώ.

«Δεν πρόκειται να το συζητήσω μαζί σου» με απέκλισε κατευθείαν και μόλις πάρκαρα το αυτοκίνητο στο παρκινγκ του σπιτιού μου εκείνη άνοιξε την πόρτα της, βγαίνοντας την κοπάνησε με δύναμη πίσω της ενώ με γρήγορα και νευριασμένα βήματα πήγε προς την εξώπορτα.

Ξεκλειδώνοντας την, μπήκε μέσα και αφού της έκλεισε πίσω της εξαφανίστηκε χωρίς καν να με κοιτάξει. Από τα νεύρα μου άρχισα να χτυπάω το τιμόνι.

Τέλεια, τέλεια, τέλεια… χειρότερα δεν θα μπορούσα να τα είχα κάνει. Ήμουν μεγάλος κόπανος, πολύ μεγάλος κόπανος αλλά και η άλλη… τι σήμαινε η σιωπή της; Μήπως πράγματι το είχανε κάνει; Και γιατί διάολε δεν το έλεγε; Γιατί με άφηνε να έχω ελπίδες;

Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο πήρα τα πράγματα μου στον ώμο, φορτώθηκα και τα κωλοβιβλία της στο χέρι και πήγα να μπω στο σπίτι. Δεν χρειάστηκε να την ψάξω, ήμουν σίγουρος ότι ήδη είχε κρυφτεί στο δωμάτιο της. Αφήνοντας τις τσάντες μου έξω από το δωμάτιο μου, κράτησα τα βιβλία στο χέρι και πήγα να μπω στο δωμάτιο της. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη.

«Κλερ άνοιξε την πόρτα» απαίτησα. Η απόλυτη σιωπή.

«Κλερ…» μούγκρισα. «Τουλάχιστον άνοιξε να πάρεις τα κωλοβιβλία σου».

«Τα βιβλία είναι για σένα όχι για μένα» την άκουσα να λέει από μέσα. «Έχεις δύο μέρες στην διάθεση σου να τελειώσεις την εργασία σου. Μετά θα πρέπει να τα επιστρέψω» συνέχισε και καθώς αναστέναξα τα παράτησα.

Τα είχα γαμίσει όλα. Τα είχα πραγματικά γαμίσει όλα.

Καθώς η ώρα πέρναγε εγώ γινόμουνα χειρότερα. Όπως και να το δεις είχε απόλυτο δίκιο. Με ποιο δικαίωμα της έκανα σκηνές ζηλοτυπίας όταν ο ηλίθιος δεν είχα καν ξεκαθαρίσει την κατάσταση μεταξύ μας. Όταν ο ηλίθιος, πριν λίγες μέρες ούρλιαζα ότι δεν μπορώ να είμαι μαζί της. Όταν ο ηλίθιος δεν έπαιρνα την απόφαση να της πω μια και έξω τις σκέψεις μου, τους φόβους μου, αυτό που πραγματικά αισθάνομαι και ήθελα από εκείνη.

Έπρεπε να αλλάξει αυτό και έπρεπε να γίνει τώρα.

Παρατώντας τα σχεδόν ανέγγιχτα βιβλία πάνω στο γραφείο, σηκώθηκα επάνω και παίρνοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου και του σπιτιού βγήκα έξω. Ήθελα να τα κάνω όλα σωστά, να ετοιμάσω πρώτα ένα ρομαντικό δείπνο, να της πάρω λουλούδια ίσως και μια κάρτα, να γεμίσω το σπίτι και το μπαλκόνι που έβλεπε στην θάλασσα με κεριά και γονατιστός αρχικά να της ζητήσω συγνώμη. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Μετά σίγουρα θα προσπαθούσα να της μιλήσω ανοιχτά. Τουλάχιστον θα το προσπαθούσα.

Δεν ήμουν σίγουρος για το τι της άρεσε αλλά επέλεξα να κάνω κάτι που δεν είχε πολλά λιπαρά. Πίστευα ότι αυτό τουλάχιστον θα το εκτιμούσε. 

Βάζοντας στον ατμομάγειρα διάφορα λαχανικά και δύο φιλέτα κοτόπουλο, το άφησα να κάνει την δουλειά του. Φτιάχνοντας το ντρέσινκ που θα συνόδευα το κοτόπουλο με τα λαχανικά, έφτιαξα και μια φρέσκια σαλάτα με μπόλικη πρασινάδα και πήγα να ετοιμαστώ. Στρώνοντας πρώτα το τραπέζι έβαλα διάφορα φαναράκια γύρω του και πάνω στο κάγκελο, πήρα τα ροδοπέταλα που είχα ζητήσει από το ανθοπωλείο και μπήκα ξανά μέσα. Στρώνοντας τα από την πόρτα της μέχρι την μπαλκονόπορτα, άρπαξα το σακουλάκι με τα ρεσό και άρχισα να τα βάζω πάνω στα ροδοπέταλα δημιουργώντας έναν διάδρομο που οδηγούσε έξω στο μπαλκόνι. Φτάνοντας στα σκαλιά συνέχισα να βάζω ρεσό ένα σε κάθε σκαλί και μόλις πάτησα στην άμμο άρχισα να φτιάχνω με τα ρεσό τα γράμματα που ήθελα.

Πιάνοντας τον μακρύ αναπτήρα που είχα για τα κεριά άρχισα να τα ανάβω μέχρι που έφτασα στην πόρτα της. Βγάζοντας το διπλωμένο χαρτί που είχα στην τσέπη μου χτύπησα την πόρτα της, πέρασα κάτω από την πόρτα το χαρτί και έφυγα με γρήγορα βήματα. Το χαρτί έγραφε: ‘Ακολούθα το φως’. Ήθελε όσο τίποτα να δω την έκφραση της όταν θα άνοιγε την πόρτα και θα αντίκριζε τον διάδρομο που είχα φτιάξει με τα ροδοπέταλα και τα ρεσό αλλά έπρεπε να μείνω πιστός στο σχέδιο μου. Αν εκείνη αποφάσιζε να μην έρθει κοντά μου θα έβλεπα τι θα έκανα αλλά προς το παρών ήθελα να κάνω μόνο θετικές σκέψεις.

Έπρεπε να το κάνω να δουλέψει, δεν μπορούσα να την χάσω τώρα.

Όταν πήγα πίσω από την μπαλκονόπορτα πήρα το τριαντάφυλλο που της είχα πάρει στα χέρια και περίμενα. Ευτυχώς όχι για πολύ. Μόλις εκείνη εμφανίστηκε και έφτασε κοντά στην σκάλα κοιτώντας τα ρεσό που τα είχε σβήσει το διαολεμένο αεράκι που είχε σήμερα πήγα πίσω από την πλάτη της. Φέρνοντας το χέρι μου μπροστά για να της προσφέρω το τριαντάφυλλο ψιθύρισα στο αυτί της.

«Έγραφε: ‘Συγνώμη’… αλλά ο αέρας το έσβησε» της είπα και χωρίς να αγγίζει το τριαντάφυλλο γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε ανέκφραστη. Με τσάκισε τελείως.

«Τι είναι όλα αυτά;» ρώτησε και άφησα την ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου.

«Ήθελα απλά να ζητήσω συγνώμη» της είπα μετανιωμένος και εκείνη αναστέναξε. «Το ξέρω ότι η συμπεριφορά μου ήταν απαράδεκτη αλλά έχω σκοπό να επανορθώσω… Αν μου δώσεις την ευκαιρία να το κάνω» της είπα ειλικρινά και για μια στιγμή έμεινε να με κοιτά αναποφάσιστη.

Μόλις η ματιά της χαμήλωσε προς το τριαντάφυλλο που κρατούσα ακόμα και το έτεινα προς το μέρος της αγκομάχησε και με έκανε να πονηρευτώ.

«Είχα σκοπό να σου πάρω ολόκληρη ανθοδέσμη αλλά μου φάνηκε ότι ήταν too much. Άσε που πίστευα ότι αν την έβλεπες θα μου την έφερνες και στο κεφάλι» την πείραξα και καθώς κρυφογέλασε με κοίταξε στα μάτια.

«Σίγουρα θα σου την έφερνα στο κεφάλι» είπε με έμφαση και γέλασα και εγώ. «Αλλά μόνο επειδή είμαι αλλεργική στα λουλούδια» συμπλήρωσε απολογητικά και αναστέναξα.

«Κατάλοιπα του παρελθόντος» συμπέρανα και κοίταξα το τριαντάφυλλο. «Δεν πειράζει» είπα εννοώντας το και πήγα να το πετάξω αλλά εκείνη με σταμάτησε.

Βάζοντας το χέρι της πάνω στο μπράτσο μου κατέβασε ξανά το χέρι μου και παίρνοντας το τριαντάφυλλο στο χέρι της έπιασε τον φάκελο που ήταν καρφιτσωμένος πάνω στην κορδέλα που το στόλιζε και το άνοιξε. Μόλις έβγαλε την κάρτα που είχε μέσα είδε το αρκουδάκι με την καρδούλα και την λέξη ‘Συγνώμη’ γραμμένη απάνω και μου έριξε μια ματιά. Εγώ έκανα τον αδιάφορο. Ανοίγοντας το διάβασε αυτό που είχα γράψει. ‘Που είμαι τόσο κόπανος’. Και γέλασε ξανά.

«Τουλάχιστον το παραδέχεσαι. Αυτό είναι μια αρχή» μουρμούρισε και πήρα μια ανάσα.

«Αυτό σημαίνει ότι με συγχωρείς;» ρώτησα με αγωνία και με κοίταξε σοβαρή στα μάτια.

«Αν υποσχεθείς ότι δεν θα το ξανακάνεις» έβαλε τους όρους της και προσπάθησα πολύ σκληρά να μην είμαι εγωιστής απέναντι της.

«Υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να είμαι λογικός» υποσχέθηκα και ένευσε θετικά. Τουλάχιστον της έφτανε. Προς το παρόν.

«Έλα να κάτσεις γιατί αν κρυώσει το φαί δεν θα αξίζει μετά» την προέτρεψα ενώ βάζοντας το χέρι μου πίσω από την πλάτη της την παρέσυρα προς την καρέκλα.

«Μήπως να βάλω κάτι πιο κατάλληλο για την περίσταση;» ρώτησε και γυρίζοντας την προς το μέρος μου την κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω.

Με την μακριά υφασμάτινη ριγέ κρεμ πιτζάμα που έπλεε επάνω της, το λευκό φανελάκι που επίσης έμοιαζε να είναι ένα νούμερο μεγαλύτερο, με μερικά τουφάκια να έχουν ξεφύγει από την αλογοουρά που είχε πιάσει ψηλά έμοιαζε τόσο ατημέλητη αλλά τόσο όμορφη που μου έπαιρνε την ανάσα μακριά.

«Όχι…» έκπνευσα. «Είσαι τέλεια ακριβώς όπως είσαι» είπα ειλικρινά και σηκώνοντας το μπαταρισμένο της χέρι το φίλησα απαλά χωρίς να αποχωρίζομαι την ματιά της.

Εκείνη δεν το σχολίασε και δεν ήξερα πώς να νιώσω γι’ αυτό. Το είχα παρακάνει; Η νεκροψία θα δείξει.

Βοηθώντας την να κάτσει στην καρέκλα της, πήγα γρήγορα στην κουζίνα και άρχισα να ετοιμάζω τα πιάτα μας. Πριν σερβίρω, έτρεξα στο δωμάτιο της, έβγαλα το κλειδί από την πόρτα της, το έχωσα στην τσέπη μου και γύρισα στην κουζίνα. Σερβίροντας πρώτα την σαλάτα, γύρισα να πάρω τα πιάτα που είχα ήδη ετοιμάσει και αφού έφερα μια κανάτα με νερό έκατσα απέναντι της.

«Δεν θα το επέλεγα για πρώτο δείπνο αλλά δεν έχω ιδέα τι τρως και πίστευα ότι τουλάχιστον αυτό θα ήταν μέσα στο διατροφολόγιο σου» της είπα και χαμογέλασε.

«Είναι μια χαρά» με διαβεβαίωσε και μόλις γέμισα τα ποτήρια μας με νερό έτεινα το δικό μου προς το μέρος της.

«Σε τι θες να πιούμε;» την ρώτησα και το σκέφτηκε.

«Όχι άλλες σκηνές ζηλοτυπίας» είπε και αναστέναξα.

«Αυτό είναι χτύπημα κάτω από την ζώνη» μουρμούρισα. «Αλλά το δέχομαι» συνέχισα και τσούγκρισα το ποτήρι μου με το δικό της.

Όταν αρχίσαμε να τρώμε ένιωσα τελείως άβολα. Δεν ήξερα πώς να ξεκινήσω ή τι να πω και εκείνη από την άλλη δεν έλεγε να ξεκινήσει καμία κουβέντα.

«Ώστε σκάλισες τα πράγματα μου πάλι;» την πείραξα και κάρφωσε την ματιά της στην δική μου.

«Δεν πειράζω τα πράγματα των άλλων χωρίς την άδεια τους» μου χτύπησε και έσμιξα τα φρύδια μου με απορία.

«Τότε πως ήξερες για την εργασία που είχα να κάνω;» την ρώτησα με πραγματική περιέργεια χωρίς να την κατηγορώ για κάτι.

«Δεν το ήξερα. Ο Έλιοτ μου το είπε» είπε αδιάφορα ενώ τσίμπαγε λίγο καρότο από το πιάτο της.

Πάλι αυτός ο παπάρας; Και που διάολο ήξερε εκείνος για τις δικές μου εργασίες;

«Του είπα ότι είσαι τιμωρημένος και ότι έπρεπε να σε απασχολήσω με κάτι και εκείνος μου πρότεινε να σε βάλω να ασχοληθείς με την εργασία που σας βάλανε στην ιστορία. Αυτό μου είπε θα πάρει πολύ χρόνο» συνέχισε και την κοίταξα ξαφνιασμένος.

«Του έχεις πει για μας;» εξέφρασα την απορία που με έκαιγε περισσότερο.

«Δεν είναι κάτι κρυφό Κρις. Όλοι λίγο πολύ στον κύκλο σου ξέρουν ότι πηδιόμαστε» μου απάντησε εκείνη με άνεση και έξυσα το κεφάλι μου νευρικά. 

«Στον κύκλο μου;» επανέλαβα.

«Με τον Έλιοτ έχετε πέντε κοινά μαθήματα. Δεν είναι δύσκολο να ακούσει τα κοτσομπολιά που λέγονται πίσω από την πλάτη σου» εξήγησε και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα από την διαπίστωση.

«Γι’ αυτό έλεγα ότι κάτι μου θύμιζε» εξέφρασα και με κοίταξε.

«Φυσικά… δεν είναι γκόμενα για να τον παρατηρήσεις» με πείραξε και γέλασα ανασηκώνοντας τους ώμους μου.

«Ένοχος το παραδέχομαι» είπα σηκώνοντας τα χέρια μου ψηλά και γέλασε και εκείνη χαλαρώνοντας περισσότερο.

«Γνωρίζεστε καιρό;» την ρώτησα χωρίς να την κοιτώ ενώ πάλεψα πολύ σκληρά να κρατήσω την φωνή αδιάφορη. Σιγά μην την ξεγέλασα.

Μόλις την κοίταξα ξανά εκείνη είχε το ύφος που έλεγε ‘σοβαρά τώρα;’

«Είπα θα είμαι λογικός» της υπενθύμισα και ξεφυσώντας έπιασε το πιρούνι της και πήρε λίγο από την σαλάτα πριν απαντήσει.

«Από την αρχή της χρονιάς. Προσφέρει εθελοντική εργασία στην βιβλιοθήκη και εγώ τυχαίνει να περνάω τα περισσότερα μεσημέρια μου εκεί» είπε και προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Και εθελοντική εργασία το καθίκι; 

«Επειδή είναι εκείνος εκεί;» ρώτησα παλεύοντας να κρατήσω ένα επίπεδο.

«Επειδή δεν έχω λάπτοπ για να κάνω τις έρευνες που χρειάζομαι για τα μαθήματα μου» διόρθωσε έντονα ενώ πάλευε και η ίδια πολύ σκληρά να μην παρασυρθεί.

«Ξέρεις ότι μπορείς να χρησιμοποιείς το λάπτοπ μου όποτε θες» της πρότεινα και αφήνοντας ένα ειρωνικό γελάκι κούνησε το κεφάλι της αρνητικά απηυδισμένα αλλά δεν το σχολίασε.

«Περίμενε…» είπα ξαφνικά όταν θυμήθηκα τι είχε πει. «Αν είναι στο δεύτερο έτος σαν και εμένα τότε τι ήθελε το μεσημέρι στην δική σου πτέρυγα;» την ρώτησα πονηρεμένος.

«Είχε έρθει να με βρει» είπε σαν να ήταν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου θετικά. Ήταν τρομερά ύπουλος.

«Και φαντάζομαι ότι το κάνει συχνά» μάντεψα και μου έριξε μια προειδοποιητική ματιά.

«Απλά νοιάζεται για μένα» μου χτύπησε λίγο σκληρά αλλά δεν μάσησα.

«Φυσικά και το κάνει. Είναι τόσο εμφανές» της γύρισα εγώ πικρόχολα.

«Υποτίθεται ότι θα ήσουν λογικός» μου χτύπησε το πρώτο καμπανάκι αλλά δεν τα παράτησα.

«Πίστεψε με είμαι πολύ λογικός αυτήν την στιγμή» της δήλωσα και παρατώντας το πιρούνι της έσπρωξε το πιάτο της νευριασμένα

«Τελείωσε. Αρνούμαι να συνεχίσω άλλο αυτό το θέατρο του παραλόγου» δήλωσε και άρχισα να ανασαίνω γρήγορα. 

«Επειδή δεν θες να παραδεχτείς ότι παίζεις και με τους δύο μας;» της χτύπησα σκληρά και εκείνη έφριξε.

«Ειλικρινά αυτό πιστεύεις για μένα;» με ρώτησε χωρίς να είναι ικανή να το πιστέψει τελείως σοκαρισμένη.

«Τότε τι διάολο παίζει μεταξύ σας;» δεν άντεξα και την ρώτησα εξαγριωμένος.

«Τίποτα δεν παίζει μεταξύ μας Κρις. Είμαστε μόνο φίλοι» μου είπε με πείσμα και την κοίταξα δύσπιστα.

«Φίλοι» επανέλαβα. «Νόμιζα ότι είχαμε συμφωνήσει ότι δεν υπάρχει φιλία μεταξύ μιας γυναίκας και ενός άντρα» της υπενθύμισα εγώ και με κοίταξε σταθερά στα μάτια.

«Όταν ξεκαθαρίζεις τα πράγματα από την αρχή μπορείς να το προσπαθήσεις» ήταν απόλυτα σίγουρη γι’ αυτό. «Και στην τελική ο Έλιοτ δεν είναι σαν τους άλλους» το συνέχισε και ένιωσα να ανεβαίνει το αίμα μου στο κεφάλι.

«Είναι ακριβώς σαν όλους τους άλλους» ξέσπασα εγώ αλλά εκείνη δεν άκουγε κουβέντα.

«Είναι ευγενικός, ξέρει να κρατάει αποστάσεις, δεν ξεπερνάει ποτέ τα όρια…» συνέχισε σαν να μην την είχα διακόψει ποτέ.

«Επειδή απλά ξέρει να παίζει το παιχνίδι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ» της τόνισα εγώ και ξεφύσησε απηυδισμένη.

«Δεν σου επιτρέπω να μιλάς για εκείνον σαν να τον ξέρεις» είπε πεισματικά ενώ σταυρώνοντας τα χέρια της μπροστά στο στήθος της γύρισε το κεφάλι της στο πλάι κρατώντας μου μούτρα.

«Έχω μάτια και βλέπω Κλερ, δεν είμαι χαζός».

«Ναι σωστά, είσαι μόνο παράλογος» με ειρωνεύτηκε και ξεφύσησα. Είχα χάσει το παιχνίδι πριν καν προσπαθήσω να το κερδίσω. Αυτό ήταν που θα συγκρατούσα τον εαυτό μου;

«Εντάξει τα παρατάω. Θες να το παίζεται φιλαράκια; Παίξτε το αλλά όταν αρχίσει να σου την πέφτει μην μου πεις μετά ότι δεν σε προειδοποίησα» της είπα και έπιασα το ποτήρι μου για να πιω μια γουλιά από το νερό μου ώστε να καλμάρω.

«Τόσα ξέρεις τόσα λες» μου έδωσε το τελευταίο χτύπημα και ανασήκωσα τα φρύδια μου επιδεικτικά προκαλώντας την.

«Εντάξει; Τελείωσε η ανάκριση; Μπορώ να γυρίσω στο δωμάτιο μου τώρα;» με ρώτησε με ειρωνεία.

«Δεν πρόκειται να γυρίσεις στο δωμάτιο σου» της δήλωσα και έσμιξε τα φρύδια της πονηρεμένη.

«Και γιατί παρακαλώ;» ρώτησε.

«Αν θες να τελειώσω την έρευνα μέσα σε δύο μέρες για να επιστρέψεις τα βιβλία τότε θα έρθεις να βοηθήσεις» της απάντησα εγώ και βάζοντας ένα καρότο στο στόμα άρχισα να το μασουλάω κοιτώντας τις αντιδράσεις της.

«Και γιατί να το κάνω αυτό;» με προκάλεσε περισσότερο.

«Ήθελες να με κρατάς απασχολημένο. Τώρα είναι χρέος σου να τελειώσεις αυτό που άρχισες» της απάντησα απόλυτα σοβαρός. 

«Αλλιώς τι;» το συνέχισε και της ανταπέδωσα το βλέμμα με ένα σατανικό χαμόγελο.

«Αλλιώς θα σπάσω την δίαιτα και ότι θέλει ας γίνει».

«Μετά από όλα αυτά περιμένεις να σου κάτσω κιόλας;» πραγματικά δεν το πίστευε ότι το εννοούσα.

«Θα ήθελα πάρα πολύ να σε δω να προσπαθείς να μου πεις όχι» την προκάλεσα περισσότερο με τον τόνο της φωνής μου να είναι απειλητικός.

«Έχεις ξεφύγει τελείως» είπε και καθώς σηκώθηκε για να φύγει κρυφογέλασα.

Χωρίς να βιάζομαι, άρχισα να μαζεύω τα πιάτα και την στιγμή που πήγα στην κουζίνα για να πετάξω τα αποφάγια στον σκουπιδοφάγο εκείνη γύρισε.

«Που έβαλες το κλειδί;» ρώτησε εκνευρισμένη και καθώς γύρισα να την κοιτάξω ανασήκωσα τα φρύδια μου προκλητικά.

«Πες μου που το έβαλες» απαίτησε να μάθει ενώ ήρθε κοντά μου με την πρόθεση να βάλει τα χέρια της μέσα στις τσέπες του τζιν για να το ψάξει.

Χωρίς να χάνω χρόνο, έπιασα τα χέρια της και βάζοντας τα πίσω από την πλάτη της, την γύρισα προς τον πάγκο. Καθώς έβαλα τα πόδια μου ανάμεσα από τα δικά της για να μην μπει στον πειρασμό να με σακατέψει άρχισα να την φιλάω πεινασμένα και εκείνη όπως το περίμενα προσπάθησε να με σταματήσει. Μπορεί να ήταν πεισματάρα αλλά δεν είχε ιδέα πόσο πεισματάρης ήμουν και εγώ.  

«Σταμάτα επιτέλους» φώναξε ενώ έκανε το πρόσωπο της στο πλάι για να με αποφύγει.

«Υποσχέθηκες ότι δεν θα κάνεις πίσω» της υπενθύμισα ενώ δεν σταμάταγα να της δίνω υγρά φιλιά πάνω στο μάγουλο και τον λαιμό της.

«Υποσχέθηκες να είσαι λογικός και το μόνο που κάνεις είναι να επιμένεις να είσαι παράλογος» μου γύρισε εκείνη ξεφυσώντας εκνευρισμένα.

«Είμαι παράλογος επειδή δεν θέλω να αγγίζει κανείς άλλος το κορμί σου εκτός από μένα;» την ρώτησα και γύρισε το πρόσωπο της για να με κοιτάξει.

«Τι διάολο θέλεις επιτέλους από μένα;» δεν άντεξε και με ρώτησε.

«Θα έλεγα τα πάντα αλλά τότε σίγουρα θα ήμουν παράλογος οπότε αρκούμε σε ότι μπορείς εσύ να μου δώσεις» της είπα με ειλικρίνεια και έμεινε να με κοιτά ανέκφραστα.

Όταν μου έκρυβε τις σκέψεις της πραγματικά με έκανε να βγαίνω από τα ρούχα μου.

«Δεν μπορεί να υπονοείς ότι θες πραγματικά να κάνουμε σχέση» είπε χωρίς να μπορεί να το πιστέψει.

«Σχέση» αγκομάχησα αποφεύγοντας την ματιά της. «Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είμαι πολύ καλός σε αυτό το άθλημα».

«Τότε τι θες Κρις;» με ρώτησε κάτω από τον αναστεναγμό της και την κοίταξα στα μάτια.

«Απλά να είμαστε μαζί όπως τώρα αλλά χωρίς να μπαίνουν τρίτοι ανάμεσα μας» της ξεκαθάρισα.

«Το ίδιο θα ισχύει και για σένα;» με ρώτησε και την κοίταξα σοβαρός στα μάτια.

«Όταν είμαι μαζί σου δεν έχω ανάγκη καμία άλλη» παραδέχτηκα και έμεινε πάλι να με κοιτάει προσπαθώντας να πάρει τις αποφάσεις της.

«Τι πήγε στραβά;» με ρώτησε άξαφνα και έμεινα να την κοιτώ χωρίς να καταλαβαίνω που αναφέρεται. «Γιατί δεν προχώρησες με την Σάντι;» εξήγησε και μου κόπηκε η ανάσα. «Μην προσπαθήσεις να το αρνηθείς πάλι. Το προφυλακτικό σου ήταν άδειο» μου χτύπησε και προσπάθησα να σκεφτώ γρήγορα. Τι να της έλεγα τώρα.

«Απλά μου την έδωσε στα νεύρα» είπα ενώ αφήνοντας τα χέρια της έκανα πιο πίσω.

«Απλά σου την έδωσε στα νεύρα» επανέλαβε με έμφαση και έτριψα την ράχη της μύτης μου νευρικά.

«Μπήκε στο σπίτι και άρχισε να περιφέρετε μέσα στους χώρους μου σαν να ήταν ήδη δικό της…» ξέσπασα. «Εσύ μια βδομάδα μένεις εδώ και δεν έχεις πειράξει τίποτα. Αμφιβάλω κιόλας αν ξέρεις τι έχουν μέσα τα ντουλάπια. Εκείνη την είχα ικανή να αλλάξει μέχρι και την διακόσμηση αν είχε το χρόνο να το κάνει. Κάναμε μπάνιο στην θάλασσα και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με κάνει να της τον χώσω…» συνέχισα εκνευρισμένα και ανασήκωσε τα φρύδια της ξαφνιασμένη.

«Δεν σε είχα για τόσο πουριτανό» είπε εννοώντας το.

«Δεν είπα ότι είμαι πουριτανός αλλά έξω από το σπίτι μου δεν δίνω δικαιώματα. Για τον θεό, στην άμμο έπαιζαν τα παιδιά των γειτόνων μου…» της είπα αηδιασμένος και καθώς κατένευσε σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της περιμένοντας να συνεχίσω.

«Όταν μπήκα στο μπάνιο ήθελε σόνι και ντε να μπει μέσα μαζί μου… ακόμα και την ανάγκη μου δεν μπορούσα να κάνω χωρίς να κλειδώσω την πόρτα μην και μπει εκείνη μέσα. Όταν τελικά το πήρα απόφαση και την άφησα να προχωρήσει… ε τότε δεν άντεξα άλλο» συνέχισα και με κοίταξε ερωτηματικά. 

«Για να με προκαλέσει χρησιμοποίησε το μπουκάλι της μπύρας της…» είπα με έμφαση και μάσησε τα χείλια της για να μην γελάσει. «Και όταν άρχισα να την φιλώ πάνω στον λαιμό της κατάλαβα ότι είχε χρησιμοποιήσει το δικό μου αφρόλουτρο» ακούγοντας το δεν άντεξε άλλο και άρχισε να γελάει.

«Δεν είναι αστείο» παραπονέθηκα και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

«Οπότε δεν ανέχεσαι να σου επιβάλλονται…» συμπέρανε και αναστέναξα περνώντας το χέρι μου μέσα στα μαλλιά μου. «Δεν αντέχεις να σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι κτήμα τους» συνέχισε και την κοίταξα στα μάτια.

«Όχι δεν το αντέχω» παραδέχτηκα. «Έχω την ανάγκη να νιώθω ελεύθερος να κάνω ότι γουστάρω την στιγμή που το γουστάρω».

«Ακόμα και το να πας με μια άλλη» διαπίστωσε και την κοίταξα μέσα στα μάτια χωρίς να ξέρω πώς να απαντήσω σε αυτό. Είχε καταλάβει τα πάντα χωρίς να χρειαστεί να πω τίποτα.

«Και πως θα μπορέσει να λειτουργήσει όλο αυτό Κρις;» συνέχισε και πλησιάζοντας την την πήρα στην αγκαλιά μου.

«Δεν θέλω να σε πληγώσω αλλά όσο παλεύω να μείνω μακριά σου τόσο περισσότερο θέλω να προσπαθήσω να το κάνω να λειτουργήσει όλο αυτό. Απλά δώσε μου μια ευκαιρία…» παρακάλεσα. «Αν νιώσω ότι είναι υπερβολικό για μένα υπόσχομαι να το σταματήσω πριν αφήσω τα πράγματα να ξεφύγουν» πόσο πιο εγωιστής θα μπορούσα να ήμουν. Ήξερα ότι ζήταγα πολλά αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου τώρα.

Όταν τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου ένιωσα την καρδιά μου να σταματά. Πραγματικά δεν είχα ιδέα πως αναπνέουν.

«Το ότι μπορεί να σε πληγώσω εγώ δεν σου περνάει από το μυαλό;» καθώς άρχισα να κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά συνέχισε. «Είμαι απρόβλεπτη Κρις. Ακόμα και εγώ η ίδια καμία φορά δεν καταφέρνω να ελέγξω τον εαυτό μου. Σίγουρα κάποια στιγμή θα σε φτάσω στα όρια σου και τότε θα σε κάνω να το μετανιώσεις» μου είπε απόλυτα σοβαρή πιστεύοντας κάθε λέξη που έλεγε.

«Τι σε φοβίζει περισσότερο;» την ρώτησα και αναστέναξε.

«Ότι δεν ελέγχω πάντα τα χέρια μου» μου απάντησε και την φίλησα με τόσο πάθος που εκείνη βόγκηξε μέσα στο στόμα μου.

«Σε εμπιστεύομαι» μουρμούρισα πάνω στα χείλια της και εκείνη ανατριχιάζοντας ολόκληρη αμέσως με έσφιξε πιο κοντά της.