I'm in Love With An Angel "24. Αντιμέτωπος με τους φόβους μου"

«Έλα να φάμε» μουρμούρισα πάνω στα χείλια της ενώ της έδινα άλλο ένα απαλό φιλί. «Τόσο κόπο έκανες να τα φτιάξεις, είναι κρίμα να πάνε χαμένα» συνέχισα και καθώς κατένευσε σηκώθηκα όρθιος για να γυρίσω στην καρέκλα μου.

Μόλις έκατσα, γέμισα ξανά το ποτήρι μου και το έτεινα προς το μέρος της.

«Σε τι θες να πιούμε;» με ρώτησε και δεν το σκέφτηκα καθόλου.

«Σε μας» είπα αυτόματα και μου χαμογέλασε.

«Σε μας λοιπόν» συμφώνησε και καθώς τσούγκρισε το ποτήρι της με το δικό μου συνέχισε. «Στο πιο ασυνήθιστο ζευγάρι που πρέπει να έχει υπάρξει ποτέ» είπε και γέλασα.

«Θα την βρούμε την άκρη…» ήμουν σίγουρος γι’ αυτό. «Σιγά σιγά» της υποσχέθηκα και καθώς μου χαμογέλασε άρχισε να τρώει.

«Για να δούμε λοιπόν» μουρμούρισα και καθώς έκοψα ένα κομμάτι από την μπριζόλα μου, έβαλα μια μπουκιά στο στόμα μου και γούρλωσα τα μάτια.

«Οκ τώρα εντυπωσιάστηκα» είπα την αλήθεια μόλις γεύτηκα την σάλτσα σκόρδου που είχε περιχύσει πάνω από την μπριζόλα και εκείνη μου έδειξε προς τον πουρέ.

«Και πουρέ» είπε και ξεφύσησα.

«Δεν μου αρέσει ο πουρές» παραδέχτηκα αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη.

«Απλά δοκίμασε τον, δεν θα σε σκοτώσει» με μάλωσε μαλακά και για να μην της χαλάσω το χατίρι το έκανα.

«Εντάξει το παραδέχομαι, είναι γευστικός» είπα εννοώντας το. «Τι έβαλες μέσα;» ρώτησα παραξενευμένος και αμέσως άρχισε να κουνάει το κεφάλι της αρνητικά.

«Α, α, α… δεν αποκαλύπτω τα μυστικά μου» δήλωσε και την κοίταξα και καλά σοκαρισμένος.

«Ούτε καν σε μένα;» ρώτησα δύσπιστα.

«Αν θες να φας ξανά απλά πες το μου και θα σου φτιάξω» με προκάλεσε ενώ έβαζε μια μπουκιά στο στόμα της.  

«Μόνο αν με αφήσεις να λιώσω εγώ τις πατάτες» δέχτηκα την πρόκληση και γέλασε.

«Εντάξει, σύμφωνοι» δέχτηκε και αναστέναξα. Πραγματικά ήμασταν το κάτι άλλο.

Καθώς τρώγαμε για λίγο αμίλητοι θυμήθηκα ότι έπρεπε να βρω ένα σχέδιο για να την διώξω το Σάββατο και την κοίταξα σκεπτικός.

«Έχεις κανονίσει τίποτα για το Σάββατο;» την ψάρεψα και με κοίταξε πονηρεμένη.

«Έχεις σκοπό να πας για τένις;» με ρώτησε πειραχτικά.

«Έχω έναν αγώνα που έχω σκοπό να παίξω το βράδυ του Σαββάτου…» της υπενθύμισα. «Και πρέπει να είμαι χαλαρός και ξεκούραστος».

«Τι προτείνεις να κάνουμε;» ρώτησε κατευθείαν σοβαρή και μάσησα τα χείλια μου.

«Θα έρθει η Σάρα για να κάνει γενική στο σπίτι και εγώ θα λείπω όλη μέρα με την μητέρα μου για καφέ, ψώνια και μεσημεριανό…» της είπα απευθείας το πρόγραμμα μας και εκείνη πάγωσε. «Μπορείς να έρθεις μαζί μας αν θες» της πρότεινα και κατάπιε με δυσκολία.

«Κρις» προσπάθησε να παραπονεθεί και έσπευσα να το σώσω.

«Δεν θα σε πιέσω να το κάνεις, απλά σου λέω ότι μπορείς να μας κάνεις παρέα αν το θες και εσύ» διευκρίνισα και πήρε μια ανακουφιστική ανάσα.

«Η μαμά σου το ξέρει;» με ρώτησε ντροπαλά.

«Φυσικά και το ξέρει. Μίλησα μαζί της εχθές και μου είπε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα» την διαβεβαίωσα και κατεβάζοντας το κεφάλι της προς το πιάτο της απέφυγε την ματιά μου.

«Δεν νομίζω…» ξεκίνησε και την διέκοψα αμέσως.

«Κλερ δεν πειράζει, δεν θα παρεξηγηθεί αν δεν θες να έρθεις» της είπα αμέσως για να την ηρεμίσω πριν αρχίσουν να την πιάνουν τύψεις και με κοίταξε στα μάτια για να δει αν το εννοώ.

«Σου το ορκίζομαι» συνέχισα και καθώς κατένευσε έπιασε ξανά το πιρούνι της και άρχισε να τρώει.

  «Αφού δεν θες να έρθεις μαζί μας γιατί δεν πας μια βόλτα από τον αδελφό σου;» πρότεινα αμέσως και με κοίταξε διεξοδικά.

«Γιατί, φοβάσαι ότι όσο θα είμαι μόνη θα το σκάσω και θα πάω να βρω τον Έλιοτ;» είπε μισό αστεία μισό σοβαρά.

«Μην μου βάζεις ιδέες» μούγκρισα μέσα από τα δόντια μου ενώ έφριξα και μόνο στην ιδέα.

Καθώς κατάλαβα τι είχα κάνει, πάλι, προσπάθησα να το σώσω.

«Όχι, δεν το είχα σκεφτεί έτσι» είπα γρήγορα αποφεύγοντας την ματιά της.

«Και πως το είχες σκεφτεί;» με προέτρεψε μαλακά να συνεχίσω χωρίς να με κατηγορεί για κάτι.

«Απλά σκεφτόμουν ότι θα ήταν άδικο να κλειστείς μέσα ενώ εγώ θα ήμουν έξω και θα πέρναγα καλά» είπα την αλήθεια ενώ πάλευα να κόψω ένα κομμάτι από την μπριζόλα μου.

«Δεν με πειράζει να κλειστώ μέσα…» είπε αμέσως και σήκωσα αυτόματα την ματιά μου να την κοιτάξω. «Έχω πολλά μαθήματα να κάνω για την επόμενη εβδομάδα έτσι κι αλλιώς» συνέχισε ανασηκώνοντας τους ώμους της.

«Και νομίζεις ότι η Σάρα θα σε αφήσει να συγκεντρωθείς;» την ρώτησα δύσπιστα.

«Την προηγούμενη φορά μια χαρά με άφησε» μου το γύρισε.

«Γιατί την προηγούμενη φορά δεν είχε να κάνει γενική. Πίστεψε με μόλις αρχίσει να γυρίζει πάνω από το κεφάλι σου σαν σίφουνας και να σε πηγαίνει από δωμάτιο σε δωμάτιο για να της κάνεις χώρο ώστε να κάνει την δουλειά της τότε θα μετανιώσεις που αποφάσισες να μείνεις» την διαβεβαίωσα και ακουμπώντας το πιρούνι της πάνω στα χείλια της με κοίταξε σκεπτική.

«Τι ετοιμάζετε κύριε Τρέβορ;» με ρώτησε ενώ τα μάτια της γινόντουσαν δύο σχισμές.

«Μια έκπληξη αλλά εσύ επιμένεις να μου το χαλάς» είπα την αλήθεια αλλά με τον τόνο που τον είπα εκείνη άρχισε να γελά δύσπιστα. Δεν το είχε πιστέψει.

«Έλα τώρα Κλερ, πραγματικά προτιμάς να κάτσεις και να μουχλιάσεις εδώ μέσα με μια ηλεκτρική σκούπα πάνω από το κεφάλι σου να σου παίρνει το μυαλό από το να πας μια βόλτα να δεις τον αδελφό σου, τους φίλους σου, ίσως να κάνεις και κανένα τατού για να θυμηθείς τα παλιά;» την πίεσα περισσότερο και άρχισε να τσιμπά.

«Τατού…» μουρμούρισε σκεπτική με ένα δαιμόνιο χαμόγελο.

«Ωχ…» είπα παγωμένα. «Τι έχεις πάλι στο μυαλό σου;» ρώτησα αμέσως με αγωνία.

«Είσαι σίγουρος ότι δεν θα έκανες ποτέ ούτε ένα τόσο δα μικρό και διακριτικό τατουαζάκι;» με ρώτησε με τόσο νάζι που θα μπορούσε να με πείσει αλλά δεν τα κατάφερνε.

«Γιατί κάτι μου λέει ότι έχεις σκεφτεί ήδη και το που αλλά και το τι θα μου κάνεις ΑΝ πω ποτέ ναι» αμέσως τα μάτια της άστραψα ενώ μάσησε τα χείλια της πονηρά. «Οκ, πως το έχεις σκεφτεί;» ήμουν πραγματικά πολύ περίεργος τώρα.

«Σίγουρα ένα τραιμπαλ…» είπε αμέσως και ζάρωσα τα φρύδια μου με απορία. «Πίσω στην πλάτη σου…» συνέχισε και περίμενα να ολοκληρώσει την σκέψη της. «Να ξεκινάει από τον αυχένα σου, να απλώνεται στις ωμοπλάτες και ψηλά στα μπράτσα σου, να κατεβαίνει προς την σπονδυλική σου στήλη και να καταλήγει λίγη πολύ χαμηλά στην μέση σου» ο τρόπος που το έλεγε με έκανε να πιστεύω ότι και μόνο στην σκέψη να έχω ένα τέτοιο τατουάζ πάνω μου την άναβε σε πολύ επικίνδυνο σημείο.

«Αυτό είναι το μικρό, διακριτικό τατουαζάκι;» την ρώτησα με φρίκη.

«Έχεις ιδέα πόσο σέξι θα είσαι με αυτό;» πραγματικά το πίστευε.  

«Το ξεχνάς επιτόπου» της δήλωσα και με κοίταξε με τέτοιο παράπονο που θα μπορούσα άνετα να λυγίσω αλλά όχι σε αυτό.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να σημαδέψω μόνιμα το κορμί μου για κανέναν λόγο. Μόνο στην ιδέα ότι δεν θα μπορώ να το βγάλω από πάνω μου θα με κάνει να θέλω να γδάρω το δέρμα μου. Οπότε όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω με τίποτα» δήλωσα κατηγορηματικά και αναστέναξε.

«Έχεις πραγματικά πρόβλημα με οτιδήποτε είναι μόνιμο» παρατήρησε όχι όμως κατηγορώντας με γι’ αυτό.

«Να είχα πρόβλημα μόνο με οτιδήποτε είναι μόνιμο καλά θα ήταν» μουρμούρισα πίσω αποφεύγοντας την ματιά της αλλά εκείνη δεν το σχολίασε. Το άφησε απλά να περάσει έτσι.

«Τελικά θα πας;» ρώτησα γρήγορα για να αλλάξουμε θέμα αλλά και να επιβεβαιώσω ότι δεν θα είναι εδώ όταν θα φέρουν τον σάκο του μποξ.

«Αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα» είπε αδιάφορα και την κοίταξα κουρασμένα στα μάτια.

«Δεν θέλω να το κάνεις για μένα Κλερ» παραπονέθηκα και εκείνη με κοίταξε απολογητικά.

«Εντάξει θα κανονίσω να πάω» υποσχέθηκε τελικά και πήρα μια ανάσα.

«Εγώ τελείωσα» δήλωσε μετά από λίγο και κοιτώντας το πιάτο της κράτησα την ανάσα μου.

Τι μπορούσα να πω τώρα που δεν θα κατέληγε πάλι σε καυγά; Όχι, το σιχαινόμουν να μαλώνουμε οπότε προτίμησα να το καταπιώ.

«Τι λέει το πρόγραμμα για μετά;» ρώτησα ενώ έτρωγα λίγο ακόμα.

«Σίγουρα να βγάλω από πάνω μου αυτά που φοράω και να πάμε να συνεχίσουμε με την έρευνα» είπε σοβαρά και την κοίταξα παρακλητικά.

«Δεν μπορώ να τα κρατήσω παραπάνω Κρις» είπε απολογητικά.

«Και το ίντερνετ μια χαρά δουλειά κάνει. Μην μου το χαλάς τώρα» παρακάλεσα και ξεφύσησε απηυδισμένα.

«Εντάξει, τι προτείνεις να κάνουμε» κατέθεσα τα όπλα και ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα.

«Τι θα έλεγες για καμία ταινία» πρότεινα και με κοίταξε σκεπτική.

«Τι ταινία θες να δούμε;» με ρώτησε ενώ ακόμα το σκεφτόταν.

«Δεν ξέρω» είπα ειλικρινά. «Τόσες ταινίες έχω μέσα, διάλεξε όποια θες εσύ» της είπα αδιάφορα και συνέχισε να με κοιτάει σκεπτική. «Έχουμε μπόλικη κοκακόλα στο ψυγείο, θα φτιάξω και ποπκορν» συνέχισα προσπαθώντας να το κάνω πιο δελεαστικό.

«Εγώ όμως σίγουρα θα αλλάξω» είπε με έμφαση και γέλασα.

«Εντάξει» το δέχτηκα αδιαμαρτύρητα. «Αλλά σίγουρα θα το βάλεις ξανά κάποια μέρα που θα μπορώ να το βγάλω» απαίτησα και μάσησε τα χείλια της.

«Εντάξει» το δέχτηκε και εκείνη και σηκώθηκα.

«Πήγαινε να αλλάξεις και να διαλέξεις μια ταινία μέχρι να μαζέψω» της είπα και αυτόματα σηκώθηκε όρθια.

«Θα σε βοηθήσω και εγώ» είπε χωρίς να δέχεται αντίρρηση και δεν την σταμάτησα αυτήν την φορά. Πραγματικά λάτρευα να κάνουμε τα πάντα μαζί.

Όταν πήγε να αλλάξει, πήγα στο δωμάτιο μου για να αλλάξω και εγώ. Βάζοντας μια φόρμα και ένα τιραντένιο φανελάκι για να είμαι πιο άνετα, όπως ήμουν ξυπόλυτος γύρισα στην κουζίνα. Έφτιαξα μια γαβάθα ποπκορν μέχρι εκείνη να διαλέξει μια ταινία και πιάνοντας την κοκακόλα από το ψυγείο, πήρα στην αγκαλιά μου δύο ποτήρια και τα άφησα πάνω στο τραπεζάκι μπροστά από τον καναπέ. Γυρίζοντας στην κουζίνα, πήρα την γαβάθα με το ποπκορν και κλείνοντας τα φώτα, άφησα την γαβάθα και αυτήν πάνω στο τραπεζάκι καθώς καθόμουν για να την περιμένω. Μόλις έβαλε το DVD πήρε το τηλεκοντρόλ στο χέρι και ήρθε κοντά μου. Φόραγε ότι και εχθές και τα μαλλιά της ήταν πάλι πιασμένα ψηλά σε μια αλογοουρά αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου. Ακόμα και με αυτά τα ρούχα και καθόλου μακιγιάζ ήταν τόσο όμορφη που με αναστάτωνε τόσο που ώρες ώρες γινόταν πραγματικά αφόρητο. Γαμώ την δίαιτα μου γαμώ.

 Την στιγμή που έκατσε δίπλα μου αφήνοντας μια απόσταση ανάμεσα μας κόντεψα να ουρλιάξω αλλά δεν μίλησα. Πιάνοντας τα πόδια της τα πέρασα πάνω από τα δικά μου και τυλίγοντας το χέρι μου γύρω από την μέση της, την ανάγκασα να έρθει πιο κοντά μου ώστε να ακουμπήσει το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου. Εκείνη δεν αντέδρασε. Χαμογελώντας μου χαλάρωσε στην αγκαλιά μου και μου έδωσε το τηλεκοντρόλ.

«Τι θα δούμε;» ρώτησα ενώ άνοιξα την τηλεόραση και την ρύθμισα στο DVD.

«Τα ανεμοδαρμένα ύψη» είπε και ένευσα θετικά σοβαρός.

«Πολύ καλή επιλογή» είπα εννοώντας το.

«Το έχεις δει;» με ρώτησε με περιέργεια.

«Είναι η αγαπημένη ταινία της μητέρας μου. Την λατρεύει την Juliette Binoche, δεν χάνει ταινία της» την πληροφόρησα καθώς ρύθμιζα την ταινία ώστε να την βάλω να ξεκινήσει.

«Εμένα πάλι μου αρέσει γιατί παίζει ο Ralph Fiennes» μου μαρτύρησε λίγο ντροπαλά και γελώντας την κοίταξα στα μάτια.

«Δηλαδή κάνεις συχνά νύχτες ταινιών;» την ρώτησα ελπίζοντας να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για εκείνη.

«Ναι αλλά θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνω με παρέα. Ο Τότο τις βαριόταν αφόρητα» μου εξήγησε και της έδωσα ένα φιλί πάνω στα χείλια της ενθουσιασμένος που θα έπαιρνα από εκείνη άλλη μια της πρωτιά.

«Έλα να το απολαύσουμε» την προέτρεψα και καθώς πάτησα το start άφησα το τηλεκοντρόλ πάνω στο τραπεζάκι και έπιασα το ποπκορν.

Αφήνοντας το πάνω στην αγκαλιά της, τσίμπησα ένα και της το έβαλα πάνω στα χείλια της. Εκείνη αναστέναξε και με κοίταξε παρακλητικά χωρίς να ανοίγει τα χείλια της.

«Μην μου πεις ότι δεν τρως ποπκορν» αναφώνησα και με κοίταξε απολογητικά.

«Έχουν βούτυρο» παραπονέθηκε και ξεφύσησα χωρίς να μπορώ να το σταματήσω.

«Τι διάολο έχεις πάθεις πια με την διατροφή;» την ρώτησα αγανακτισμένα. «Δεν είναι ότι μοιάζεις να το έχεις ανάγκη» είπα σοβαρά. Πραγματικά ήταν μια μπουκίτσα.

Δεν απάντησε αμέσως. Συνεχίζοντας να με κοιτάει παρακλητικά ήταν σαν να με ικέτευε να μην ρωτήσω τίποτα παραπάνω αλλά δεν τα παρατούσα.

«Κλερ» παρακάλεσα και αναστέναξε.

«Η απάντηση είναι στο πρώτο συρτάρι του γραφείου μου» είπε τελικά ενώ βάζοντας το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου απέφυγε την ματιά μου.

«Παίρνεις φάρμακα» συμπέρανα.

«Τα πιο βαριά του είδους» επιβεβαίωσε και αυθόρμητα της έτριψα απαλά την μέση για να την διαβεβαιώσω ότι δεν με είχε τρομάξει.

«Τα έχεις ανάγκη;» ρώτησα με πραγματική περιέργεια.

«Έτσι πιστεύουν εκείνοι αλλά η μόνη διαφορά που βλέπω εγώ είναι στα κυλά μου» παραπονέθηκε εκείνη.

«Βλέπεις ακόμα ψυχαναλυτή;» συνέχισα ελπίζοντας να μην το είχα παρακάνει.

«Ψυχίατρο» διόρθωσε. «Ήταν ο όρος του δικαστή για να δώσει την πλήρη κηδεμονία στον Τότο» εξήγησε και της έδωσα ένα φιλί πάνω στα μαλλιά της. 

«Εσύ το κάνεις συχνά;» ρώτησε προσπαθώντας να αλλάξει κουβέντα και για λίγο μαγκώθηκα. Δεν ήξερα αν ήθελα να ανοίξω μια τέτοια κουβέντα. 

«Αν εννοείς με γκόμενες, παλιότερα ναι. Ήταν πραγματικά η καλύτερη μου. Δεν έχανα ποτέ την ευκαιρία για μια καλή ταινία, ποπκορν και φάσωμα» παραδέχτηκα γελώντας με τον εαυτό μου ενώ τσίμπαγα ένα ποπκορν και το έβαζα στο στόμα.

Εκείνη δεν γέλασε μαζί μου. Σηκώνοντας το κεφάλι με κοίταξε ξαφνιασμένη.

«Τι;» ρώτησα παραξενευμένος.

«Τίποτα» είπε προσπαθώντας να αποφύγει να μου απαντήσει. Προσπάθησα να διαμαρτυρηθώ αλλά τελικά δεν χρειάστηκε. Εκείνη μου είπε αμέσως την σκέψη της. «Απλά δεν μπορώ να σε φανταστώ να είσαι μέσα σε μια σχέση» παραδέχτηκε και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

«Κάνεις λάθος. Παλιά ήμουν πολύ καλός σε αυτό» της είπα ανοιχτά και στην ματιά της είδα ότι ζητούσε να της πω περισσότερα αλλά δεν με πίεσε.

«Με την πρώτη γκόμενα που κατάφερα να ρίξω ήμουν μαζί της τέσσερα χρόνια. Ξέρεις πόσες ταινίες είδαμε μαζί μέχρι να καταφέρω να αγγίξω έστω το στήθος της; Μην πω για τα υπόλοιπα» της είπα με νόημα και κρυφογέλασε.

«Αλλά ήταν πραγματικά πολύ καλά…» αναστέναξα παραδομένος. «Παίζει να ήταν και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Οκ είχαμε τα σκαμπανεβάσματα μας αλλά ήταν σε λογικά πλαίσια. Δεν ήταν από τις γκόμενες που σου πρήζουν τα αρχίδια με τις γκρίνιες και τις ζήλιες τους. Ήταν ακριβώς αυτό που είχα ανάγκη».

«Την αγαπούσες;» με ρώτησε σοβαρή θέλοντας να μάθεις περισσότερα.

«Ήμουν γοητευμένος» είπα ειλικρινά. «Πρώτος έρωτας βλέπεις αλλά δεν νομίζω ότι κατάφερα να την αγαπήσω απόλυτα. Τότε πίστευα ότι την αγαπούσα αλλά τώρα δεν είμαι τόσο σίγουρος γι’ αυτό. Πιο πολύ νομίζω ότι απλά ένιωθα ασφάλεια κοντά της. Ήξερα ότι δεν θα με προδώσει ποτέ».

«Τότε τι πήγε στραβά;» δεν άντεξε και με ρώτησε.

Κρατώντας την ανάσα μου απέφυγα την ματιά της.

«Τρομοκρατήθηκα» παραδέχτηκα κάτω από τον αναστεναγμό μου. «Όταν μάθαμε ότι μας δέχτηκαν και τους δύο στο Χάβαρντ ήρθε η αρχή του τέλους».

«Στο Χάβαρντ» είπε έκπληκτη και την κοίταξα.

«Τότε ήμουν και λίγο φιτουλάκι» της είπα με έμφαση και μου χαμογέλασε.

«Τι ήταν αυτό που σε τρομοκράτησε» ρώτησε με ενδιαφέρον και απλά δεν μπορούσα να μην της απαντήσω. Άξαφνα είχα την ανάγκη να της τα πω όλα.

«Δεν ξέρω, πιστεύω πως όλα. Όταν την είδα πόσο ευτυχισμένη ήταν που επιτέλους θα μέναμε μαζί, όταν άρχισε να κάνει σχέδια για το σπίτι που θα πιάναμε...» κούνησα το κεφάλι αρνητικά και έκοψα την φράση μου στην μέση. «Απλά ένιωθα να πνίγομαι…» είπα τόσο πνιγμένα σαν να είχε σταθεί κάτι στον λαιμό μου και δεν μπορούσα άξαφνα να πάρω ανάσα.

«Είχαμε κάνει τα πάντα μαζί. Πρώτο ραντεβού, πρώτο φιλί, πρώτο γαμίσι και όλα αυτά άξαφνα μου φαινόντουσαν τόσο λίγο. Δεν είχα καν τελειώσει το λύκειο και εγώ είχα πάει μόνο με μια αλλά αυτό δεν ήταν καν το χειρότερο. Όταν έπεσε στο τραπέζι το θέμα της συγκατοίκησης εκεί έχασα τελείως το μυαλό μου. Εκείνη μίλαγε για το πτυχίο που ήθελε να πάρει και εγώ την κοίταζα και την έβλεπα έγκυο και παντρεμένη πριν καταφέρει να τελειώσει το κολέγιο» το χέρι της πάνω στα μαλλιά μου που τα χάιδευαν παρηγορητικά με έκαναν να πάρω μια ανάσα.

«Τότε ήταν που πραγματικά τα γάμισα όλα» συνέχισα τρίβοντας το πρόσωπο μου σπασμωδικά λες και αυτό θα κατάφερνε να πάρει από πάνω μου τις τύψεις που ακόμα ένιωθα.

«Άρχισα να πηγαίνω με όποιο διαθέσιμο τσουλάκι βρισκόταν στον δρόμο μου και το χειρότερο ήταν ότι δεν έκανα καν τον κόπο να το κρύψω. Την διέλυσα τελείως και όταν μου ζήτησε τον λόγο δεν κρατήθηκα και πάνω σε μια χοντράδα που είπε την χαστούκισα» αυτό ήταν το μεγαλύτερο αγκάθι από όλα. «Όταν κατάλαβα τι είχα κάνει έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν έπρεπε ποτέ να σηκώσω το χέρι μου απάνω της. Εκείνη μου είχε δώσει τα πάντα και εγώ… εγώ απλά έκανα τα πάντα για να τα καταστρέψω όλα. Όταν για την υπόλοιπη βδομάδα έβλεπα την παλάμη μου χαραγμένη πάνω στο μάγουλο της ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Ήξερα ότι το λιγότερο που της χρωστούσα ήταν ένα συγνώμη αλλά εγώ δεν μπορούσα να κάνω ούτε καν αυτό γιατί ήξερα ότι εκείνη θα με συγχωρούσε και θα με δεχόταν πίσω αλλά εγώ δεν ήθελα να γυρίσω πίσω, ήθελα να φύγω όσο γινόταν πιο μακριά της».

«Τι σου είπε;» με ρώτησε με τόση σιγανή φωνή που αν δεν ήταν τόσο κοντά μου δεν θα κατάφερνα ποτέ μου να την ακούσω.

«Μου είπε ότι ήμουν ίδιος με τον πατέρα μου» εξέφρασα βράζοντας από οργή. «Φυσικά ήξερε τα πάντα και ήξερε ότι αυτό ήταν η χειρότερη βρισιά που θα μπορούσε να μου πει αλλά δεν μπορώ να πω ότι είχε άδικο».

«Γιατί πιστεύεις ότι είσαι ίδιος με τον πατέρα σου;» με ρώτησε με περιέργεια.

«Γιατί διάολε είμαι ακριβώς ίδιος. Όταν τα γαμάω όλα δεν μπορώ να καν να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη γιατί αν το κάνω τότε νιώθω σαν να με κοιτάει εκείνος και μου χαμογελάει ειρωνικά» είπα με αγανάκτηση.

«Μοιάζετε» μάντεψε.

«Τόσο που δεν το αντέχω» επιβεβαίωσα και για κάποιον λόγο αυτό την έκανε να ανασάνει πιο γρήγορα.

Καθώς γύρισα να την κοιτάξω εκείνη μου ανταπέδωσε το βλέμμα ψύχραιμα. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν την είχα τρομάξει ή όχι.

«Θες να το συζητήσεις;» με ρώτησε εννοώντας το θέμα του πατέρα μου, δίνοντας μου την επιλογή και ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα.

«Δεν έχω να πω πολλά εκτός του ότι δεν νομίζω ότι θα καταφέρω να μισήσω άλλον άνθρωπο τόσο πολύ όσο μισώ εκείνον» αυτό την τάραξε περισσότερο.

«Σε χτύπαγε;» προσπάθησε να καταλάβει και κούνησα το κεφάλι μου αμέσως αρνητικά.

«Δεν πιστεύω καν να παρατηρούσε ότι ήμουν εκεί» της είπα και μπερδεύτηκε περισσότερο.

«Γενικά ήμουν πολύ ήσυχο και καλόβολο παιδί. Όταν μου έλεγες να κάτσω σε μια γωνιά, κράταγα τα παιχνίδια μου στο χέρι και δεν κουνιόμουν αν δεν μου έλεγες να το κάνω. Φυσικά εκείνον τον βόλευε αυτό και έτσι δεν είχε πολλά πολλά μαζί μου. Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ ήθελα. Τον σιχαίνομαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου».    

«Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί» παραδέχτηκε διστακτικά ελπίζοντας να μην με ζορίσει περισσότερο.

«Μόνο που κατέστρεφε την μητέρα μου μού έφτανε να έχω έναν λόγο να τον μισώ. Όταν τον έβλεπα να ξεσπά αδικαιολόγητα την ζήλια του επάνω της γιατί πχ, άργησε να γυρίσει από το κομμωτήριο ή γιατί βγήκε για ένα καφέ με τις φίλες της μου ερχόταν να μπω μπροστά του και να του ουρλιάξω ότι δεν ήταν μόνη, ότι ήμουν και εγώ μαζί της. Όταν τον άκουγα να γυρίζει αργά το βράδυ από τις βόλτες του και την μητέρα μου να τον παρακαλάει να σταματήσει μα τον θεό ήθελα να μπω στην κρεβατοκάμαρα τους και να τον γδάρω. Όταν έβλεπα την άλλη μέρα την μητέρα μου να πασαλείβεται με ένα κιλό μεικαπ και να φοράει μακρυμάνικες μπλούζες και φούστες για να καλύψει τα σημάδια που της άφηνε εκείνος…» σμίγοντας τα χείλια μου κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και κράτησα την ανάσα μου προκειμένου να μην μουγκρίσω.

«Όταν ένα απόγευμα τον άκουσα να της λέει ότι θέλει να χωρίσουν γιατί η γκόμενα του ήταν έγκυος δεν το σκέφτηκα καθόλου. Παρατώντας τα παιχνίδια μου πάνω στην σκάλα, έτρεξα κοντά της και πιάνοντας την από το χέρι την έσυρα με το ζόρι έξω. Δεν ήθελα τίποτα, ούτε τα ρούχα, ούτε τα παιχνίδια που είχε πληρώσει εκείνος. Ήθελα μόνο να φύγουμε όσο το δυνατόν γινόταν πιο μακριά του».

 «Ήταν πάντα έτσι;» αναστέναξα και έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω. Κοιτώντας το ταβάνι έψαχνα και ο ίδιος την απάντηση.

«Η μητέρα μου δεν μιλάει ποτέ για εκείνα τα χρόνια αλλά ξέρω ότι όταν ήταν στο κολέγιο ήταν το τέλειο ζευγάρι. Θυμάμαι μια φορά που η μητέρα μου μού είχε πει ότι όταν γεννήθηκα ήταν πολύ ευτυχισμένος, αλλά δεν έχω ιδέα τι πήγε στραβά. Τι τον έκανε να γίνει τόσο τέρας» η σιωπή της με έκανε να γυρίσω το κεφάλι για να την κοιτάξω.

«Προσπάθησες να κάνεις άλλη σχέση μετά τον χωρισμό σας;» με ρώτησε διστακτικά και άρχισα να νιώθω πιο άβολα.

«Πολλές φορές αλλά είχε πάντα την ίδια κατάληξη. Μόλις η κοπέλα που τα είχα άρχισε να κοιμάται περισσότερα βράδια στο σπίτι μου παρά στο δικό της μαύριζε το μάτι μου… ήταν λες και πάταγα ένα κουμπί και γινόμουν ξαφνικά κάποιος άλλος. Δεν μπορούσα με τίποτα να μείνω πιστός και επιπλέον αναπτύχθηκε μέσα μου και ένα χειρότερο κουσούρι. Επειδή ήξερα πόσο σκατιάρης ήμουν εγώ άρχισα να γίνομαι παθολογικά ζηλιάρης. Έβλεπα παντού μου απειλές, κάποιος τύχαινε να τις κοιτάξει και εγώ με το μυαλό μου πίστευα ότι την επόμενη μέρα θα κατάφερνε να τις ρίξει στο κρεβάτι γιατί απλά εκείνος τύχαινε να είναι καλύτερος από μένα. Δεν είμαι υπερήφανος για τον εαυτό μου, δεν ήθελα να της πληγώνω αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι ένιωθα ανακούφιση όταν της έβλεπα να φεύγουν έτσι κάποια στιγμή το πήρα απόφαση και εγκατέλειψα την ιδέα της σχέσης. Περισσότερο με έφθειρε παρά μου έδινε ικανοποίηση».

Η ειλικρίνεια μου πίστευα ότι θα την τρόμαζε αλλά εκείνη αντί να νιώσει άβολα ή να αλλάζει γνώμη για μένα αντίθετα ένιωθα ότι ήταν ακόμα πιο προβληματισμένη από πριν.

«Συγνώμη αλλά ειλικρινά ακόμα δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι ίδιος με τον πατέρα σου» παραδέχτηκε κοιτώντας με απολογητικά και αναστέναξα.

Η αλήθεια ήταν ότι ούτε εγώ ήξερα την απάντηση. Απλά με τον καιρό πειθόμουν όλο και περισσότερο ότι αυτό ίσχυε.

 «Δεν είμαι ειδικός αλλά πραγματικά πιστεύω ότι η ιδέα και μόνο μην γίνεις σαν και εκείνον είναι αυτό που σε τρομοκρατεί περισσότερο παρά η ίδια η σχέση σαν σχέση» συμπλήρωσε και καταπνίγοντας το αγκομαχητό μου έγειρα κουρασμένα στον ώμο της και την κράτησα επάνω μου.

«Μακάρι να είχες δίκιο αλλά μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ» είπα ενώ με σκότωνε που το παραδεχόμουν.

«Εγώ πάλι νομίζω ότι μπορείς να το μάθεις» είπε πιστεύοντας το ακράδαντα. 

«Πως;» μουρμούρισα και πήρε μια ανάσα.

«Δεν μου αρέσει να μπαίνω σε ξένα χωράφια αλλά πραγματικά πιστεύω ότι αν πείσεις την μητέρα σου να σου πει τι εκείνη πιστεύει ότι τον άλλαξε τότε ίσως καταφέρεις να δεις τις ομοιότητες και τις διαφορές σας. Αν μάθεις περισσότερο εκείνον ίσως τότε καταφέρεις να καθησυχάσεις τον εαυτό σου και να σταματήσεις να αγχώνεσαι χωρίς λόγο. Αν πάλι καταλάβεις ότι πράγματι είσαι σαν εκείνον και εξακολουθεί να μην σου αρέσει αυτό τότε θα βρεις και τον τρόπο πώς να το αλλάξεις» μου είπε απόλυτα σοβαρή και έμεινα για λίγο να το σκέφτομαι.

Βλέποντας ότι παρέμενα στην σιωπή, τύλιξε το χέρι της γύρω μου και αφήνοντας ένα απαλό φιλί πάνω στο μέτωπο μου, ακούμπησε το μάγουλο της πάνω στα μαλλιά μου.

«Δεν είσαι σαν και εκείνον…» συνέχισε και αναστέναξα. Πόσο θα ήθελα να είχε δίκιο. «Απλά όταν τα χάνεις τον μιμείσαι» συμπλήρωσε… «Πίστεψε με, ξέρω ακριβώς πως είναι» μου είπε και σήκωσα το κεφάλι μου για να την κοιτάξω στα μάτια.

«Το έκανες και εσύ» συμπέρανα.

«Ο Τότο» διόρθωσε και κατένευσα με κατανόηση.

«Σίγουρα θα είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα αλλά δεν χάνω τίποτα να δοκιμάσω» είπα τελικά και μου χαμογέλασε ενθαρρυντικά.

«Αν της εξηγήσεις τους λόγους που θες να μάθεις δεν θα σου το αρνηθεί» ήταν σίγουρη γι’ αυτό και είχε δίκιο.

«Θα φας καθόλου από αυτό;» ρώτησα κοιτώντας το ποπκορν και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

Πιάνοντας το μπολ το έβαλα πάνω στο τραπέζι και καθώς την έβαλα να καθίσει πάνω στα πόδια μου την έσφιξα στην αγκαλιά μου. Μόλις εκείνη απόλυτα χαλαρωμένα ακούμπησε το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου ακούμπησα το μάγουλο μου πάνω στα μαλλιά της και πήρα μια ανακουφιστική ανάσα.

«Το μετάνιωσες που μου τα είπες;» με ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου αμέσως αρνητικά.

«Όχι. Ήθελα να τα ξέρεις» της είπα με ειλικρίνεια και καθώς σήκωσε το χέρι της το πέρασε γύρω από τον αυχένα μου και άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά μου τρυφερά.

«Δεν πάω πουθενά» με διαβεβαίωσε και πνίγοντας το αγκομαχητό μου την έσφιξα περισσότερο επάνω μου.

«Οι σχέσεις βγάζουν τον χειρότερο μου εαυτό αλλά δεν θα κάνω τα ίδια λάθη μαζί σου. Αν πραγματικά νιώσω ότι δεν μπορώ…» είπα πνιγμένα.

«Θα σε αφήσω στην ησυχία σου» μου είπε απαλά δίνοντας μου ένα φιλί πάνω στον λαιμό μου για να με καθησυχάσει.

«Διάολε δεν θέλω να με αφήσεις στην ησυχία μου» είπα με τόση αγανάκτηση που σήκωσε το κεφάλι για να με κοιτάξει.

«Απλά θέλω να πετύχει» συνέχισα πιο ήρεμα. «Νιώθω τόσο όμορφα μαζί σου» είπα με τέτοιο παράπονο που εκείνη με κοίταξε θλιμμένα.

«Μην φρικάρεις αλλά για μένα πραγματικά είσαι ένας άγγελος» καθώς έκοψε την ανάσα της στην μέση έβαλα την παλάμη μου πάνω στο μάγουλο της και συνέχισα πριν αρχίσει να διαμαρτύρεται. «Όταν είσαι δίπλα μου νιώθω τόσο δυνατός που με κάνεις να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Θέλω να τα καταφέρω γιατί το αξίζεις» συμπλήρωσα και αφήνοντας της ανάσα της να βγει αργά από μέσα της έγειρε ξανά στον ώμο μου και παρέμεινε στην σιωπή.

Δεν είχα ιδέα τι πέρναγε από το περίπλοκο μυαλουδάκι της αλλά μου έφτανε ότι ήταν ακόμα εδώ. Μου έφτανε ότι το ήθελε και εκείνη και δεν μπορούσα με τίποτα να ζητήσω τίποτα παραπάνω.