Προσοχή!
αυτό το κεφάλαιο είναι το κανονικό 22 κεφάλαιο και όχι το κεφάλαιο με τίτλο
"Αντιμέτωπος με τους φόβους μου" που είχα ανεβάσει. Οπότε η σειρά των
κεφαλαίων έχει πια αλλάξει πάει ως εξής.
22.
Πρώτη μέρα μαζί
23.
Αντιμέτωπος με τους φόβους μου
24. Good morning sunshine
Καλή
σας ανάγνωση.
«Κρις» την άκουσα να
λέει προειδοποιητικά ανάμεσα στα φιλιά μας και μούγκρισα.
«Μμμμμ».
«Κρις έχουμε να
κάνουμε μια εργασία» υπενθύμισε και σφίγγοντας τα χέρια μου περισσότερο γύρω
της συνέχισα να την φιλώ με πάθος πάνω στον λαιμό της.
«Μμμμ» μούγκρισα ξανά
και κολλώντας το σώμα μου τελείως επάνω της την άφησα να νιώσει το πόσο με είχε
ήδη ξεσηκώσει.
«Είσαι σε δίαιτα»
συνέχισε εκείνη και τα πήρα στο κρανίο.
«Εγώ…» είπα και
βάζοντας το χέρι μου κάτω από το μπλουζάκι της το έφερα πιο ψηλά και παίρνοντας
το κάτω από την δαντέλα του σουτιέν της τσίμπησα την ρόγα της. «Όχι εσύ»
συνέχισα και πριν διαμαρτυρηθεί πάλι άρχισα να την φιλάω στο στόμα.
Μόλις τα δάχτυλα μου
άρχισαν να ερεθίζουν την σκληρή της ρογίτσα, το σώμα της τινάχτηκε και τα
αγκομαχητά της με έστειλαν στον παράδεισο. Ήταν πάντα τόσο έτοιμη, τόσο πρόθυμη
να μου δώσει ότι ήθελα! Δεν άντεξα άλλο. Κατεβάζοντας το παντελόνι της πιτζάμας
της πιο χαμηλά, έβαλα τα χέρια μου πάνω στην μέση της και την ανασήκωσα. Καθώς
την έβαλα να καθίσει πάνω στον πάγκο της κουζίνας, πέταξα από πάνω της το
παντελόνι της πιτζάμας της μαζί με το εσώρουχο της και ανοίγοντας τα πόδια της
διάπλατα, άφησα τα πέλματα της να ακουμπήσουν πάνω στον πάγκο. Χαμηλώνοντας το
κεφάλι μου άρπαξα την κλειτορίδα της στα χείλια μου και άρχισα να ρουφάω
μανιασμένα.
«Κρις» φώναξε με
έκπληξη ενώ αυτόματα τινάχτηκε.
Δεν την άφησα να
κάνει δεύτερη σκέψη. Διεισδύοντας το δάχτυλο μου μέσα στην μπροστινή της είσοδο
μούγκρισα εκστασιασμένος μόλις ένιωσα το πόσο υγρή ήταν και συνέχισα να την
παίρνω με το στόμα μου τόσο άγρια που της κόπηκε η ανάσα.
«Αυτό το υγρό μουνάκι
μου έχει κάψει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Έχεις τόσο γλυκιά γεύση!» μούγκρισα
και εκείνη έπιασε τον πάγκο για να στηριχτεί.
«Γαμώτο Κρις, μην λες
τέτοια πράγματα. Θα με κάνεις να ξεχάσω ότι είσαι σε δίαιτα» παραπονέθηκε
αγκομαχώντας.
«Χύσε μωρό μου γιατί
αν δεν το κάνεις σύντομα θα το ξεχάσω και εγώ» την προειδοποίησα και βογκώντας
έγειρε το κεφάλι της πίσω και έκοψε την ανάσα της στην μέση.
Καθώς άνοιξα τα χείλια της με το ένα μου χέρι
έχωσα την γλώσσα μου βαθιά μέσα της και μόλις άρχισα να τρίβω την κλειτορίδα
της γρήγορα με τα δάχτυλα μου εκείνη δεν άντεξε άλλο και μου χάρισε όλους τους
χυμούς της.
«Κρις, γαμώτο» φώναξε
και άρχισε να τραντάζεται τόσο πολύ που λίγο ήθελε να γλιστρήσει από τον πάγκο
και να πέσει κάτω.
Γαμώτο δεν ήταν
αρκετό. Παλεύοντας για μια ανάσα, ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στην κοιλιά της
και προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου να σταματήσω εκεί. Ήταν τόσο δύσκολο.
Μόλις τα χέρια της βρέθηκαν πάνω στα μαλλιά μου και άρχισε να μου τα χαϊδεύει
τρυφερά, παλεύοντας για μια ανάσα σήκωσα την ματιά μου και την κοίταξα. Η ηδονή
ήταν χαραγμένη σε όλα της τα χαρακτηριστικά. Ήταν τόσο τέλεια ακριβώς όπως
ήταν.
«Θέλω να το κάνω να
λειτουργήσει…» είπα κάτω από τον αναστεναγμό μου κοιτώντας την με παράπονο.
«Αλλά γαμώτο δεν ξέρω το πώς» παραδέχτηκα και εκείνη χαμογελώντας μου γλυκά
άρχισε να καθαρίζει τα υγρά της από τις άκρες των χειλιών μου.
Δεν είπε τίποτα απλά
έμεινε να με κοιτάει και κατάλαβα ότι μάλλον και η ίδια έκανε ακριβώς την ίδια
σκέψη.
«Πήγαινε να κάνεις
ένα ντουζάκι να χαλαρώσεις» με προέτρεψε. «Έχουμε δουλειά να κάνουμε» μου
υπενθύμισε και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου απηυδισμένα.
Το τελευταίο πράγμα
που με απασχολούσε αυτήν την στιγμή είναι η εργασία μου. Δεν της έφερα
αντίρρηση, έπρεπε να ξενερώσω πριν χάσω το μυαλό μου.
Την στιγμή που ήμουν
κάτω από το νερό και προσπαθούσα να μαζέψω τα κομμάτια μου άκουσα την ηλεκτρική
σκούπα. Εκεί που πίστευα ότι δεν υπήρχε κάτι να με κάνει να ξενερώσω με τίποτα
εκεί ένιωσα να εκρήγνυμαι από οργή. Κλείνοντας το νερό, άρπαξα μια πετσέτα και
τυλίγοντας την γύρω από τους γοφούς μου βγήκα έξω. Μόλις είδα να έχει μαζέψει
όλα τα ρεσό από το πάτωμα και με την σκούπα στο χέρι να προσπαθεί να ρουφήξει
τα ροδοπέταλα έβαλα το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο μου και προσπάθησα να πάρω μια
ανάσα για να καλμάρω.
«Διάολε σταμάτα να το
κάνεις αυτό» φώναξα και εκείνη γύρισε να με κοιτάξει ξαφνιασμένη χωρίς να
κλείνει την σκούπα.
«Ποιο;» ρώτησε χωρίς
να καταλαβαίνει.
«Μου την δίνει να σε
σκέφτομαι σαν μια καλή νοικοκυρούλα» εξέφρασα με αγανάκτηση και μάσησε τα
χείλια της για να μην γελάσει δυνατά.
«Και τι προτιμάς να
πάρουμε καμία φωτιά;» με ρώτησε ενώ πάλευε πολύ σκληρά να μην αρχίσει να γελάει
δυνατά.
«Τουλάχιστον άσε με
να το κάνω εγώ» είπα και κούνησε το κεφάλι της απηυδισμένα.
«Τώρα τελείωσα.
Πήγαινε να αλλάξεις και θα έρθω να σε βοηθήσω» μου υποσχέθηκε και γυρίζοντας
την πλάτη της συνέχισε να μαζεύει τα ροδοπέταλα με την σκούπα χωρίς να κοιτά
τις αντιδράσεις μου.
Παρατώντας τα, άφησα
την ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου και πήγα στο δωμάτιο μου. Στεγνώνοντας
γρήγορα το κορμί μου με την πετσέτα, την πέταξα πάνω στην καρέκλα του γραφείου
και έπιασα ένα μποξεράκι για να το φορέσω. Όσο άκουγα την σκούπα να δουλεύει
δεν μπορούσα να ησυχάσω με τίποτα. Πραγματικά με εκνεύριζε τόσο πολύ που δεν
είχα ιδέα πώς να καταφέρω να κατευνάσω τον εαυτό μου.
Ακόμα και όταν η
σκούπα σταμάτησε να δουλεύει, καθισμένος στο γραφείο με το χέρι μου να στηρίζει
το κεφάλι μου, πάλευα να μαζέψω το μυαλό μου που πραγματικά είχε ξεφύγει
τελείως. Ήμουν τελείως ηλίθιος και το ήξερα αλλά που να με πάρει από την στιγμή
που είχα εκφράσει ότι την ήθελα κοντά μου όλα όσα προσπαθούσα να καταπνίξω
είχαν βγει στην επιφάνεια και με είχαν πνίξει τόσο πολύ που δεν μπορούσα να
πάρω ούτε μια επαρκή ανάσα.
«Θες να σε αφήσω
μόνο;» την άκουσα πίσω μου να μου λέει και γυρίζοντας απότομα προς το μέρος της
έβαλα το χέρι μου πάνω στην μέση της κουνώντας το κεφάλι μου αρνητικά.
Τραβώντας την προς το
μέρος μου την έβαλα να κάτσει πάνω στο πόδι μου και σφίγγοντας την επάνω μου
έβαλα το πρόσωπο μου στην βάση του λαιμού της. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα
ένιωσα την καρδιά μου να χαλαρώνει τους παλμούς της. Όσο και να με τρόμαζε δεν
μπορούσα να μην παραδεχτώ ότι την είχα ανάγκη. Ίσως περισσότερο από όσο με είχε
ανάγκη εκείνη.
«Υποσχέθηκες ότι θα
βοηθήσεις» της υπενθύμισα και μου χαμογέλασε.
«Για να δούμε λοιπόν»
είπε εκείνη κατευθείαν και πιάνοντας το χαρτί της εργασίας μου άρχισε να
διαβάζει σιωπηλή.
«Εντάξει παραδίνομαι.
Δεν έχω ιδέα τι θέλει να πει ο ποιητής» είπε μετά από λίγο απογοητευμένα και
γέλασα.
Πριν με ρωτήσει που
έβρισκα το αστείο, άφησα ένα απαλό φιλί πάνω στον ώμο της και άρχισα να της
εξηγώ τι ζητούσε με μια άνεση που την ξάφνιασε τελείως.
«Αφού ξέρεις ακριβώς
τι ζητάει εμένα τι με θες;» με ρώτησε με πραγματική περιέργεια.
«Απλά θέλω να είσαι
εδώ… γύρω μου» είπα κοιτώντας την παρακλητικά και μάσησε πάλι τα χείλια της
κρυφογελώντας. «Θα μου κάνεις παρέα;» της ζήτησα και εκείνη ανασήκωσε τους
ώμους της.
«Αν είσαι καλό παιδί»
μου επισήμανε με έμφαση και γέλασα και εγώ.
«Έχει πολύ δουλειά
αυτή η εργασία» παραδέχτηκα και γύρισα την ματιά μου προς τα βιβλία. «Και πολύ
έρευνα» μούγκρισα.
«Τότε μην το
καθυστερείς άλλο» είπε γρήγορα και αμέσως με έστρωσε για τα καλά.
Οργανώνοντας τα
βιβλία και βρίσκοντας μαζί τα σημεία κλειδιά αρχίσαμε να ψάχνουμε για
απαντήσεις και με μένα να κρατώ σημειώσεις, η Κλερ συνέχιζε να ψάχνει μέχρι που
προσπάθησε να κρύψει με μεγάλη δυσκολία ένα χασμουρητό.
«Τέλος για σήμερα»
είπα χωρίς να δέχομαι αντίρρηση κλείνοντας το βιβλίο που ξεφύλλιζε. «Ύπνο τώρα»
συνέχισα και καθώς έκλεισα το φως του γραφείου σηκώθηκα όρθιος παρασέρνοντας
την μαζί μου.
Πριν πει κάτι ή κάνει
την κίνηση να φύγει, έγειρα προς τα κάτω και βάζοντας το χέρι μου κάτω από τα
γόνατα της την σήκωσα στην αγκαλιά μου.
«Κρις» αναφώνησε αλλά
δεν της έδωσα σημασία.
Πηγαίνοντας την στο
κρεβάτι μου, την άφησα απαλά πάνω στο στρώμα και περνώντας από πάνω της ξάπλωσα
διπλά της.
«Κρις, δεν νομίζω ότι
είναι καλή ιδέα να κοιμόμαστε μαζί» προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί αλλά δεν την
άφησα να το κουνήσει ρούμπι.
Φέρνοντας την κοντά
μου, τύλιξα τα δάχτυλα μου γύρω από τον αυχένα της και ανασηκώνοντας το πρόσωπο
της με τον αντίχειρα μου πάνω στο μάγουλο της σφράγισα τα χείλια της με τα δικά
μου για να την κάνω να σταματήσει να μιλάει. Στην αρχή προσπάθησε να με
λογικεύσει αλλά όταν κατάλαβε ότι δεν είχα σκοπό να κάνω πίσω, τύλιξε τα χέρια
της γύρω μου και απλά παραδόθηκε. Την στιγμή που άνοιξε τα χείλια της για να
βαθύνει το φιλί μας βόγκηξα μέσα στο στόμα της και άφησα την γλώσσα μου να
αγγίξει την δική της. Η γεύση της με αποτελείωσε. Ήταν τόσο γλυκιά, τόσο
ιδιαίτερη που απλά ήθελα να την γευτώ περισσότερο.
«Κρις» παραπονέθηκε
εκείνη κουρασμένα καθώς άρχισα να τρίβω τον ερεθισμό μου που ήταν και πάλι έτοιμος
για όλα πάνω της για να τον χαλαρώσω λίγο πριν αρχίσει να με πονά.
Βογκώντας, την έκλεισα στην αγκαλιά μου και
βάζοντας το κεφάλι μου πάνω στην ένωση του λαιμού της με μου ώμου της, πήρα μια
βαθιά ανάσα.
«Θέλω όταν ξυπνήσω να
είσαι ακριβώς εδώ» απαίτησα και αναστέναξε. «Μια μέρα ακόμα να σε δω να χτυπάς
εκείνον τον ρημαδιασμένο το στύλο μα τον θεό δεν έχω ιδέα τι θα κάνω» της είπα
εννοώντας το και έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω για να με κοιτάξει στα
μάτια.
«Το πρωί ήσουν στην
κουζίνα και με κοίταζες» διαπίστωσε και αφήνοντας την ανάσα μου να βγει από
μέσα μου κατένευσα. «Είδες ότι χτύπησα» συνέχισε.
«Ναι» παραδέχτηκα
προσπαθώντας να καταπνίξω την οργή μου.
«Και δεν ήρθες καν να
δεις αν είμαι καλά;» με ρώτησε και έκλεισα τα μάτια για να αποφύγω την ματιά
της.
«Αν ερχόμουν
πραγματικά θα τσακωνόμασταν πολύ άσχημα και δεν το ήθελα. Το σιχαίνομαι να
τσακώνομαι μαζί σου» της είπα και άνοιξα τα μάτια μου ξανά για να δω τις
αντιδράσεις της. «Προσπαθώ να μπω στο μυαλό σου, να καταλάβω τις ανάγκες σου
αλλά και εσύ δεν βοηθάς καθόλου. Όσο περισσότερο σε βλέπω να κάνεις κακό στον
εαυτό σου τόσο περισσότερο με εξαγριώνεις».
«Δεν μπορώ να πάψω να
είμαι αυτό που είμαι μόνο και μόνο για να καλύψω τις δικές σου ανάγκες» μου
δήλωσε και αναστέναξα κουρασμένα.
«Δεν θέλω να αλλάξεις
τίποτα για χάρη μου. Θέλω μόνο να προστατεύεις τον εαυτό σου, είναι τόσο πολύ
αυτό που σου ζητάω;» την ρώτησα με παράπονο.
«Δεν περιμένω να
καταλάβεις αλλά αυτός είναι ένας
τρόπος να τον προστατεύω» προσπάθησε να μου εξηγήσει και παρατώντας τα την
έσφιξα ξανά επάνω μου και έβαλα το κεφάλι μου πάνω στον ώμο της.
«Απλά θέλω να
προσέχεις. Αυτό μόνο» είπα κάτω από την ανάσα μου και εκείνη χαϊδεύοντας τα
μαλλιά μου παρηγορητικά άφησε ένα απαλό φιλί πάνω στον λαιμό μου και έμεινε
στην σιωπή.
Όταν άκουσα το
ξυπνητήρι να χτυπά πήρα μια βαθιά ανάσα και πριν ανοίξω τα μάτια μου η μυρωδιά
του σαμπουάν μου ήρθε και τρύπωσε μέσα στα ρουθούνια μου. Χαμογελώντας
ευτυχισμένος άνοιξα τα μάτια μου και εκείνη την στιγμή έκανε και η Κλερ το
ίδιο.
«Έχεις σκοπό να το
κλήσεις;» μουρμούρισε τρίβοντας τα μάτια της και γελώντας δυνατά αγνοώντας
τελείως το ξυπνητήρι έσκυψα και άρχισα να την φιλάω στο στόμα.
Δεν είχε αποφύγει την
πρωινή της γυμναστική αλλά όταν είχε τελειώσει, είχε κάνει μπάνιο και είχε έρθει
ξανά να ξαπλώσει στην αγκαλιά μου για να την βρω δίπλα μου όταν ξυπνήσω,
ακριβώς όπως της το είχα ζητήσει. Πως μετά από αυτό να μην νιώθω σκλαβωμένος;
«Καλημέρα»
μουρμούρισα πάνω στα χείλια της και εκείνη άφησε ένα γελάκι να της ξεφύγει.
«Καλημέρα. Τώρα θα το
κάνεις να σκάσει επιτέλους; Μας πήρε τ’ αυτιά» παραπονέθηκε και κρατώντας την
ακόμα επάνω μου έγειρα προς τα πίσω, άπλωσα το χέρι μου και το σταμάτησα.
«Πως καταφέρνεις και
ξυπνάς χωρίς ξυπνητήρι;» την ρώτησα παραξενευμένος γιατί ήμουν σίγουρος ότι δεν
άκουσα κανένα ξυπνητήρι μέσα στον ύπνο μου.
«Βιολογικό ρολόι.
Μετά από τόσα χρόνια έχει συνηθίσει ο οργανισμός μου και ξυπνάω κάθε μέρα την
ίδια ώρα» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της.
«Ακόμα και τα
Σαββατοκύριακα;» είπα σοκαρισμένος.
«Ναι, γιατί;» με
ρώτησε και μούγκρισα.
«Αυτό θα είναι
σίγουρα πρόβλημα. Για σένα, όχι για μένα» της είπα και γέλασε καταλαβαίνοντας
ακριβώς τι εννοώ.
«Έλα να σηκωθούμε
γιατί θα χάσουμε την πρώτη ώρα έτσι όπως το πάμε» με πείραξε και δίνοντας ένα
πεταχτό φιλί στα χείλια την άφησα να σηκωθεί.
«Το πρωινό είναι δικό
μου» δήλωσα και με κοίταξε απολογητικά. «Τι;» ρώτησα.
«Το έχω ήδη έτοιμο»
είπε και κουνώντας το κεφάλι μου αρνητικά έξυσα το κεφάλι μου νευρικά για να το
καταπιώ.
«Οκ. Πήγαινε να
ετοιμαστείς» της είπα και μόλις το έκανε πήγα προς την ντουλάπα και άρχισα να
ντύνομαι.
Μόλις έπλυνα τα
δόντια μου και πήρα τα γένια που είχα αφήσει τις τελευταίες τρις μέρες με την
ξυριστική μηχανή, πήγα να την βρω στην κουζίνα. Βλέποντας τι είχε κάνει γέλασα
κουνώντας το κεφάλι μου αρνητικά. Είχε σκοπό να με τρελάνει δεν εξηγείτε
αλλιώς.
«Pancakes;»
ρώτησα και ανασήκωσε τους ώμους της ενώ κοίταζε με αγωνία τις αντιδράσεις μου.
«Θα φας και εσύ»
ήμουν απόλυτος σε αυτό.
«Μόνο μια» δήλωσε τα
όρια της.
«Μην με κάνεις να σε
ταΐσω» την απείλησα και γέλασε.
«Το πολύ δύο, μέχρι
εκεί όμως» είπε και τα παράτησα.
«Έστω» της είπα και
την τράβηξα κοντά μου για να έρθει να κάτσει δίπλα μου.
Το να τρως μαζί της
ήταν πραγματικά απελπισία. Εγώ είχα καταβροχθίσει ήδη πέντε Pancakes
και έπινα το δεύτερο ποτήρι γάλα και εκείνη ακόμα παίδευε το πρώτο Pancake
της αλλά τουλάχιστον έπινε τον χυμό της με όρεξη. Καταλάβαινα ότι απλά
προσπαθούσε να το απολαύσει οπότε δεν της το χάλασα.
«Πως θα σου
φαινόντουσαν τα μαλλιά μου ξανθά;» με ρώτησε άξαφνα και γύρισα να την κοιτάξω.
«Πως σου ήρθε αυτό;»
την ρώτησα με πραγματική περιέργεια και ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα.
«Δεν ξέρω…» είπε
ειλικρινά και μετά γέλασε. «Ίσως γιατί παίζει να είμαι η μόνη φυσική ξανθιά που
βάφει τα μαλλιά της κατάμαυρα» είπε αλλά δεν γέλασα με το αστείο της απλά
έμεινα να την κοιτάω σκεπτικός.
«Και γιατί ρωτάς την
δική μου γνώμη;» συνέχισα τις απορίες μου και σοβαρεύοντας με κοίταξε στα
μάτια.
«Και ποιον άλλον να
ρωτήσω; Εσύ θα είσαι αυτός που θα με τρώει όλη μέρα στην μάπα» είπε και
πίνοντας λίγο από το γάλα μου κατάπια την γουλιά μου και συνέχισα να τρώω.
«Αν θες να τα
αλλάξεις για μένα τότε θα σου πρότεινα να μην το κάνεις. Μου αρέσεις ακριβώς
όπως είσαι…» είπα εννοώντας το χωρίς να την κοιτάω. «Αν όμως θες να τα αλλάξεις
γιατί θες πραγματικά να κάνεις μια αλλαγή τότε κάντο, δεν θα με ενοχλήσει» η
ειλικρίνεια μου την αποστόμωσε.
«Θα το σκεφτώ»
μουρμούρισε τελικά και συνέχισε να μασουλάει ενώ κοίταζε σκεπτικά το κενό.
Όταν φτάσαμε κοντά
στο κολλέγιο γύρισε πάλι να με κοιτάξει παρακλητικά. Γελώντας έβγαλα φλας και
πάρκαρα κοντά στην είσοδο της καφετέριας.
«Τα λέμε στο
μεσημεριανό» τιτίβισε και καθώς βγήκε από το αυτοκίνητο πήγε προς την καφετέρια
χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει ξανά.
Χαμογελώντας, έβαλα
ξανά πρώτη και ξεκίνησα να πάω προς το παρκινγκ. Δεν ήξερα γιατί αλλά σήμερα
ένιωθα πιο ανάλαφρος. Μπορεί να με έτρωγαν οι ηλίθιες ανησυχίες μου αλλά το
πείσμα μου ήταν πιο ισχυρό. Ήθελα να το κάνω να λειτουργήσει όλο αυτό. Ακόμα
δεν ήξερα το πώς αλλά σίγουρα δεν θα κατέθετα τα όπλα. Της άξιζαν περισσότερα
και θα έκανα τα πάντα να καταπνίξω τις φοβίες μου και τις ηλίθιες ανασφάλειες
μου για να της τα δώσω.
Την ώρα του
μεσημεριανού έμεινα αναποφάσιστος. Ήθελα όσο τίποτα να πάω να την βρω στην
πτέρυγα της και να πάμε μαζί στο εστιατόριο αλλά που να με πάρει δεν είχα ιδέα
σε ποια αίθουσα είχε μάθημα. Μόλις είδα τον ηλίθιο τον Έλιοτ να περνάει από
μπροστά μου και να πηγαίνει προς την μεριά που ήταν η πτέρυγα της ένιωσα να
βράζω από οργή. Τον μαλάκα, δεν τα παρατούσε αλλά ούτε και εγώ. Έπρεπε να κάνω
υπομονή, στην τελική της άξιζε λίγη εμπιστοσύνη. Που να με πάρει γιατί αυτό δεν
ήταν αρκετό;
Φτάνοντας στην
τραπεζαρία άφησα τα παιδιά να μπούνε μέσα αλλά εγώ δεν τους ακολούθησα. Ήθελα
να την περιμένω. Ο Κλάρις αλλά περισσότερο ο Πολ μου έριξαν μια περίεργη ματιά αλλά
χωρίς να το σχολιάσουν με άφησαν μόνο. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ανακουφίστηκα.
Πραγματικά δεν ήξερα τι εξηγήσεις να δώσω. Στην τελική δεν αφορούσε κανέναν τι
έκανα στο κρεβάτι μου και περισσότερο στην ζωή μου.
Μόλις την είδα να
ανεβαίνει από την μπάρα των αναπήρων γύρισα προς το μέρος της και καθώς άρχισα
να την πλησιάζω μου χαμογέλασε.
«Όλα καλά;» ρώτησα
και με κοίταξε διερευνητικά.
«Είδες τον Έλιοτ που
ήρθε να με βρει» διαπίστωσε αμέσως. Τίποτα δεν της ξέφευγε.
«Λοιπόν σε βρήκε;»
την ρώτησα και μου έδωσε μια αγκωνιά στα πλευρά μου.
«Μην αρχίζεις» με
προειδοποίησε.
«Βλέπεις ότι είμαι
απόλυτα ψύχραιμος» της είπα με έμφαση και ξεφύσησε.
«Αυτό με φοβίζει»
είπε και άρχισα να γελάω.
«Ναι με βρήκε…» είπε
τελικά. «Ήθελε απλά να δει αν ήμουν καλά μετά το χθεσινό σου ξέσπασμα» εξήγησε
με υπονοούμενο και ανασήκωσα τα φρύδια μου δύσπιστα.
«Γιατί πίστευε ότι θα
σε έβρισκε με κανένα μαυρισμένο μάτι;» ρώτησα χωρίς να μπορώ να το πιστέψω.
«Δεν ξέρει ακόμα ότι
και να το ήθελες το πιθανότερο θα ήταν να είχες εσύ το μαυρισμένο μάτι και όχι
εγώ» μου είπε πειράχτηκα και την κοίταξα με φρίκη.
«Ακόμα και όταν
ξεπερνάω τα όρια μου πάντα κρατάω μακριά τα χέρια μου από μια γυναίκα» είπα
απόλυτα σοβαρά και εκείνη έμεινε να με κοιτάει χωρίς να ξέρει τι να πει. Δεν
ήξερα τι δήλωνε το πρόσωπο μου αλλά ότι και να είδε μέσα σε αυτό την έκανε για
λίγο να τα χάσει.
«Πάμε προς τα μέσα ή
θες να την περάσουμε εδώ;» ρώτησα κατευθείαν για να αλλάξω θέμα.
Καθώς κούνησε το
κεφάλι της θετικά έβαλα το χέρι μου στην μέση της και την προέτρεψα να με
ακολουθήσει.
«Ρώτησα τον Έλιοτ αν
με προτιμάει ξανθιά» είπε σχεδόν αμέσως και γύρισα να την κοιτάξω.
«Και;» την προέτρεψα
να συνεχίσει.
«Και μου είπε ότι θα
μου πάνε καλύτερα» ο τόνος της φωνής της με έκανε να πονηρευτώ. Κάτι
προσπαθούσε να κρύψει.
«Και θα τα αλλάξεις
τελικά;» την ρώτησα και αποφεύγοντας την ματιά μου κούνησε το κεφάλι της
αρνητικά.
«Όχι… μάλιστα έκλεισα
ραντεβού για το απόγευμα ώστε να πάω να τα βάψω ξανά στην πιο μαύρη απόχρωση
που υπάρχει» είπε με άχτι και προσπάθησα πολύ σκληρά να μην γελάσω.
«Σου είπε ότι θα
μοιάζεις με άγγελο» συνειδητοποίησα και καθώς σταμάτησε το βήμα της γύρισε να
με κοιτάξει εξαγριωμένη.
«Δεν ξέρει τίποτα για
το παρελθόν σου» συνέχισα τις διαπιστώσεις μου.
«Δεν είναι κάτι που
το μοιράζομαι με τον οποιοδήποτε. Ήδη μου ήταν υπερβολικά δύσκολο να το
μοιραστώ μαζί σου» μου είπε παλεύοντας πολύ σκληρά να κρατήσει την ψυχραιμία
της.
«Τι σε φοβίζει; Ότι
θα τον τρομάξεις και θα φύγει;» την ρώτησα με πραγματική περιέργεια.
«Απλά δεν θέλω»
μούγκρισε νευριασμένα μέσα από τα δόντια της και φέρνοντας την κοντά μου την
προέτρεψα να ακουμπήσει το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου.
«Πάρε ανάσες» της
είπα μαλακά προσπαθώντας να την ηρεμίσω και εκείνη σφίγγοντας το χέρι μου άφησε
την ανάσα της να βγει βίαια από μέσα της.
«Ώστε τελικά είσαστε
και επίσημα μαζί;» άκουσα την φωνή της Σάντι πίσω μου και γύρισα προς το μέρος
της ξαφνιασμένος.
«Σου μοιάζει κοπέλα
μου αυτό για ρομαντική στιγμή;» την ρώτησε η Κλερ νευριασμένα και η Σάντι
γυρίζοντας την ματιά της εριστικά προς το μέρος της ανασήκωσε τα φρύδια της.
«Δεν είναι;»
ειρωνεύτηκε.
«Κόφ’ το Σάντι» της
είπα αλλά εκείνη δεν μάσησε μια.
«Γιατί διάολε όλοι
ασχολείστε με το τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε; Άλλη δουλειά δεν έχετε να
κάνετε;» ρώτησε η Κλερ αγανακτισμένα και καθώς ξεκόλλησε από πάνω μου έκανε την
κίνηση να φύγει.
Πιάνοντας το χέρι της
άρχισα να την ακολουθώ.
«Ακόμα περιμένω να
κανονίσεις το ραντεβού που μου υποσχέθηκες» άκουσα την Σάντι πίσω μου να
φωνάζει και αυτόματα γύρισα να την κοιτάξω. Εκείνη δεν σταμάτησε εκεί.
«Μην με κάνεις να
περιμένω πολύ ακόμα. Δεν φημίζομαι για την υπομονή μου» μου χτύπησε και
βλέποντας την μπερδεμένη έκφραση της Κλερ, ικανοποιημένη που είχε καταφέρει να
ταράξει τα νερά μεταξύ μας, γύρισε την πλάτη της και έφυγε.
«Τι ήταν αυτό;»
ρώτησε η Κλερ κάτω από την ανάσα της και γύρισα να την κοιτάξω.
«Πραγματικά περίμενες
ότι θα άφηνε έτσι απλά την απόρριψη μου;» την ρώτησα και η Κλερ πιάνοντας το
υπονοούμενο άνοιξε τα μάτια της διάπλατα.
«Σε εκβιάζει;» δεν
μπορούσε να το πιστέψει με τίποτα.
«Μην σε απασχολεί και
δεν θα της περάσει» είπα με σιγουριά και την προέτρεψα να μπει στην τραπεζαρία.
Χωρίς να την αφήνω
από κοντά μου την παρέσυρα προς την ουρά για να πάρουμε κάτι να φάμε ελπίζοντας
να τα παρατήσει αλλά εκείνη δεν μου έκανε την χάρη.
«Τι έχεις σκοπό να
κάνεις;» με ρώτησε με πραγματική περιέργεια και ξεφύσησα.
«Ακόμα το δουλεύω
αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να υποκύψω. Και μαζί σου να μην ήμουν, ακόμα και να
ήταν η τελευταία γκόμενα στον πλανήτη, ποτέ δεν θα πήγαινα μαζί της» της
ψιθύρισα στο αυτί και με κοίταξε.
«Έλα να πάρουμε κάτι
να φάμε» της είπα και πιάνοντας έναν δίσκο, τον έβαλα μπροστά της. Εκείνη με
κοίταξε παρακλητικά.
«Έχει και σαλάτες.
Αυτές μπορείς να της φας. Δεν πιστεύω να έχουν φονικά λάδια μέσα» την πείραξα
και μου χαμογέλασε.
Χωρίς να μπορώ να το
συγκρατήσω, της τσίμπησα το μάγουλο και κλείνοντας της το μάτι έπιασα άλλον
έναν δίσκο για μένα και την προέτρεψα να προχωρήσει μπροστά.
Πληρώνοντας τα φαγητά
μας, ο κάθε ένας το δικό του, πήραμε τους δίσκους μας και καθώς αρχίσαμε να
πηγαίνουμε προς το τραπέζι μας παρατήρησα ότι σχεδόν όλα τα βλέμματα ήταν
στραμμένα επάνω μας. Εμένα δεν με απασχολούσε καθόλου αλλά κατάλαβα ότι η Κλερ
ένιωθε τρομερά άβολα. Όταν μια κοπέλα μπήκε μπροστά της και μας σταμάτησε την
κοιτάξαμε και οι δύο παραξενευμένοι.
«Σε ευχαριστώ γι’
αυτό που έκανες» της είπε εννοώντας το και την κοιτάξαμε με περιέργεια.
«Τι έκανα;» ρώτησε η
Κλερ και η κοπέλα μας κοίταξε λίγο ντροπαλά.
«Μάλλον εννοεί για
τον Τζες» της είπα εγώ και γύρισε να με κοιτάξει.
«Ήταν πολύ γενναίο να
τα βάλεις μαζί του» συμπλήρωσε τα λόγια μου η κοπέλα και η Κλερ την κοίταξε
ξανά χωρίς να ξέρει τι να πει.
«Έχει γίνει κάτι που
αγνοούμε;» ρώτησα πονηρεμένος.
«Δεν το μάθατε;»
ρώτησε εκείνη απευθείας σοκαρισμένη.
«Να μάθουμε τι;» την
ρώτησα ξανά με την αγωνία μου να χτυπάει στο κόκκινο.
«Ακούγετε ότι η
μητέρα του ήρθε και ζήτησε την αποβολή της» είπε συνωμοτικά και η Κλερ με
κοίταξε με αγωνία.
«Σε ευχαριστούμε που
μας ενημέρωσες» της είπα απευθείας εγώ και μόλις η κοπέλα κατένευσε έκανα νόημα
στην Κλερ να με ακολουθήσει στο τραπέζι.
«Πρέπει να πάρω τον
Τότο» είπε με την ανάσα της να χάνεται μέσα της και συμφώνησα μαζί της.
«Θες να έρθω μαζί
σου;» την ρώτησα και αμέσως κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.
«Θα τα πούμε το
απόγευμα» είπε γρήγορα και βιάστηκε να πάει να αφήσει τον δίσκο της στο κάδο.
Για λίγο έμεινα
αναποφάσιστος να την κοιτώ. Έπρεπε να σεβαστώ την επιθυμία της αλλά γαμώτο
ήθελα να είμαι μαζί της σε αυτό.
«Ε! Κρις» με φώναξε ο Κλάρις και αφήνοντας την
ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου τους πλησίασα. «Τι έγινε;» με ρώτησε με
ενδιαφέρον και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά χωρίς να τους δίνω
εξηγήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου