Μέσα στον ύπνο μου
ένιωθα να καίγομαι ολόκληρος. Στην αρχή πίστευα ότι ήταν απλά τα υγρά μου
όνειρα αλλά που να με πάρει ήταν τόσο ζωντανό. Ένιωθα τα χείλια της παντού, το
υγρό της στόμα να με κυκλώνει εκεί ακριβώς όπου την είχα περισσότερη ανάγκη. Τα
δόντια της έγδερναν την ευαίσθητη επιδερμίδα του ερεθισμού μου, η γλωσσίτσα της
πέρναγε πάνω από το κεφάλι ερεθίζοντας το περισσότερο ενώ τα νύχια της πείραζαν
ερεθιστικά τα μπαλάκια μου και εγώ μούγκριζα χωρίς να μπορώ να το συγκρατήσω.
Γαμώτο την ήθελα τόσο πολύ που όταν ένιωσα το ζεστό της μουνάκι να με καταπίνει
ολόκληρο δεν άντεξα άλλο και βόγκηξα.
Ήταν τόσο ζεστό και
τόσο υγρό. Οι μύες της με έσφιγγαν με τέτοιον τρόπο που το έκαναν αν είναι
δυνατόν να γίνεται μεγαλύτερο και πιο σκληρό. Οι γλουτοί της συναντούσαν τα
πόδια μου ξανά και ξανά ενώ τα βογκητά της έφταναν στα αυτιά μου. Όχι αυτό δεν
μπορούσε να είναι απλά ένα όνειρο… σκέφτηκα και άνοιξα τα μάτια μου απότομα.
Όχι δεν ήταν. Δεν μπορούσα να την δω καθαρά μέσα στο σκοτάδι αλλά την ένιωθα
γύρω μου παντού. Ήταν τόσο καυτή που με παρέσερνε στην δύνη της.
Βογκώντας έβαλα
αμέσως τα χέρια μου πάνω στους γλουτούς της και την παρότρυνα να συνεχίσει πιο
δυνατά αλλά καθώς το έκανε άρχισα να νιώθω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάτι δεν
κόλλαγε. Με την ανάσα μου να χάνεται, άπλωσα το χέρι μου και καθώς άνοιξα το πορτατίφ
κάρφωσα τα μάτια μου κατευθείαν στην ένωση μας. Μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν
είχε χρησιμοποιήσει προφυλακτικό τότε κατάλαβα αμέσως τι έφταιγε.
«Κλερ όχι, σταματά,
σταμάτα, σταμάτα…» είπα με αγωνία ενώ τα χέρια μου αυτόματα μάγκωσαν την μέση
της για να την σταματήσω. «Κάτι τέτοιες μαλακίες έκανε και η μάνα μου και πήγε
και κατέστρεψε την ζωή της» συνέχισα αγανακτισμένα και καθώς εκείνη σταμάτησε
να κουνιέται, χωρίς να τον βγάλει από μέσα της, έγειρε το σώμα της μπροστά και
σφράγισε τα χείλια μου με τα ακροδάχτυλα της.
«Σσσς, δεν είχα σκοπό
να το τραβήξω μέχρι εκεί» με διαβεβαίωσε χαϊδεύοντας απαλά το μάγουλο μου και
άνοιξα τα μάτια μου για να την αντικρίσω. «Απλά ήθελα να δω τι αίσθηση έχει
χωρίς…» απολογήθηκε και έφτυσα μια βρισιά.
«Κατάρα… έχει τόση
τέλεια αίσθηση» σύριξα ενώ έπνιγα ένα βογκητό κλείνοντας τα μάτια για να μαζέψω
τις σκέψεις μου. Μόλις εκείνη άρχισε να κουνάει τους γοφούς της κυκλικά για να
την νιώσω λίγο περισσότερο μούγκρισα και τέντωσα το κορμί μου. «Έχει τόσο
γαμημένη τέλεια αίσθηση» επανέλαβα αγανακτισμένα και με τα χέρια μου πάνω στους
γοφούς της αντί να την σταματήσω την παρότρυνα να κουνηθεί μπρος πίσω.
Την στιγμή που ένιωσα
το κεφάλι του ερεθισμού μου να τρίβεται πάνω στο τέρμα της έχασα το μυαλό μου.
«Λίγο ακόμα»
παρακάλεσα. «Μόνο λίγο ακόμα» ικέτεψα με την καρδιά μου να πάλετε σαν τρελή και
το σώμα μου να τρέμει σύγκορμο.
Την στιγμή που εκείνη
άρχισε να κουνάει και πάλι το σώμα της πάνω κάτω με τον πιο αργό ρυθμό
αφήνοντας με να την νιώσω ολόκληρη όλες μου οι άμυνες έγιναν σκόνη στον άνεμο.
«Γάμα το» έβρισα και
φέρνοντας τα πόδια μου πιο κοντά στο κορμί της πήρα τα ινία.
Πιάνοντας την σφιχτά
από τους γλουτούς της, άρχισα να κουνάω τους γοφούς μου γρήγορα και εκείνη
αφήνοντας μια κραυγή έπεσε επάνω μου. Ακουμπώντας το μέτωπο της πάνω στο δικό
μου έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε να το απολαύσει.
«Φέρε μου το στήθος
σου στο στόμα μου» απαίτησα πρώτου αρπάξω τα ζουμερά της χείλια που ήταν τόσο
κοντά στα δικά μου και να τα κατακτήσω με το έτσι θέλω.
Δεν μου έφερε
αντίρρηση. Ανασηκώνοντας ξανά το κορμί της πιάστηκε από το κεφαλάρι για να
στηριχτεί και μόλις η ρόγα της άγγιξε τα χείλια μου, μουγκρίζοντας σαν
μανιασμένος την άρπαξα και άρχισα να την πιπιλίζω τόσο πεινασμένα που εκείνη
δεν κρατήθηκε άλλο. Μόλις τα καυτά της υγρά άρχισαν να κατρακυλούν επάνω μου
τότε κάηκα τελείως. Όχι ότι δεν ήμουν ήδη αρκετά καμένος αλλά μετά από αυτό…
Όχι, αυτό σίγουρα δεν υπήρχε περίπτωση να το ξεπεράσω ποτέ… μούγκρισα μέσα μου
και την στιγμή που ένιωσα ότι ήμουν έτοιμος να ξεσπάσω μέσα της ότι με βάραινε,
τα έπαιξα τελείως. Δεν είχα ιδέα πώς να το σταματήσω.
«Κλερ, Κλερ, Κλερ…»
φώναξα με αγωνία και καθώς εκείνη κατάλαβε τι μου συνέβαινε με μια αστραπιαία
κίνηση με ξεκαβάλησε.
Μένοντας πλάι στο
σώμα μου, έπιασε με το ένα της χέρι τον ερεθισμό μου, με το άλλο τα μπαλάκια
μου και βάζοντας το στο στόμα της με έφτασε στα όρια της τρέλας. Κατακτώντας το
με πάθος εκείνο δεν άντεξε άλλο και της χάρισε όλους τους χυμούς του. Εκείνη
δεν τους κατάπιε αλλά ήταν το τελευταίο πράγμα που με ενδιέφερε αυτήν την
στιγμή. Βάζοντας την υγρή της γλωσσίτσα να ακουμπήσει πάνω στο κεφάλι του
πρησμένου μου ερεθισμού, άρχισε να κουνάει το χέρι της γρήγορα και εγώ άρχισα
να βογκώ και να τινάζω το σώμα μου ανεξέλεγκτα.
«Κλερ» φώναξα.
«Διάολε, γαμώτο, σκατά, σκατά, σκατά» έβριζα με το αίμα μου να ανεβαίνει
απότομα στο κεφάλι μου και να μου θολώνει την λογική και όσο περισσότερο έβριζα
τόσο περισσότερο εκείνη με έκανε να ξεπερνώ κάθε προσωπικό μου όριο μέχρι που
πια δεν είχα να δώσω τίποτα άλλο.
Κλείνοντας το πρόσωπο
μου μέσα στα δύο χέρια πάλεψα να πάρω μια επαρκή ανάσα αλλά δεν τα κατάφερνα.
Δεν είχα καταλάβει ότι εκείνη είχε φύγει μέχρι που άκουσα να ανοίγει η βρύση
στο μπάνιο αλλά ακόμα και τότε δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ούτε κατάλαβα πότε
είχε γυρίσει μέχρι που ένιωσα να με αγγίζει κάτι ζεστό και υγρό. Καθώς έβγαλα
τα χέρια μου πάνω από το πρόσωπο μου και την είδα να με καθαρίζει έμεινα να την
κοιτώ σοκαρισμένος.
«Κλερ τι κάνεις
εκεί;» την ρώτησα αγανακτισμένα.
«Πως κάνεις έτσι
Κρις. Ένα πανάκι είναι μόνο» επανέλαβε τα δικά μου λόγια χωρίς να σταματά και
με την ανάσα μου να γίνεται γρήγορη συνέχισα να την κοιτάω.
«Πάρε τον κώλο σου
και έλα εδώ τώρα» σύριξα μέσα από τα δόντια μου και εκείνη με κοίταξε
ξαφνιασμένη.
«Αν τολμήσεις να
κάνεις έστω και ένα βήμα μακριά μου, μα τον θεό θα σηκωθώ επάνω, θα σε πιάσω
από το μαλλί και θα σε σύρω πίσω με το ζόρι» συνέχισα και εκείνη κρυφογέλασε.
«Δεν αστειεύομαι»
απείλησα και καθώς κούνησε το κεφάλι της χωρίς να σταματά να γελά, πέταξε το
πανάκι στο πάτωμα και περνώντας τα πόδια της πάνω από το σώμα μου ήρθε και
ξάπλωσε δίπλα μου.
Καθώς βόλεψε το κεφάλι της πάνω στο χέρι μου
που ήταν απλωμένο προς την μεριά της, πλάγιασα το σώμα μου και κόλλησα το
στήθος μου απόλυτα επάνω στην πλάτης της. Μπλέκοντας τα δάχτυλα μου με τα δικά
της έφερα το χέρι μου ψηλά στο στήθος της και άφησα τα χείλια μου να
ακουμπήσουν πάνω στην ένωση του λαιμού της με του ώμου της.
«Μην το κάνεις ποτέ
ξανά αυτό» απαίτησα και εκείνη έμεινε άκαμπτη από το ξάφνιασμα. «Τουλάχιστον
όχι πριν αρχίσεις να παίρνεις εκείνο το χάπι ή κάτι τέτοιο» συνέχισα και την
στιγμή που γύρισε το κεφάλι της για να με κοιτάξει έκανα το κεφάλι μου πιο πίσω
για να την κοιτάξω στα μάτια.
«Δεν θέλω να σε δω να
καταστρέφεις την ζωή σου όπως η μητέρα μου» συμπλήρωσα με πιο μαλακή φωνή ενώ
φέρνοντας το χέρι μου κοντά στο πρόσωπο της αγκάλιασα το μάγουλο της με την
τεράστια παλάμη μου καθώς άφηνα τα χείλια μου να αγγίξουν τον κρόταφο της που
παλλόταν.
«Έχεις τόσα πολλά να
ζήσεις ακόμα» μουρμούρισα με τα χείλια μου να αγγίζουν το δέρμα της. «Τόσα
όνειρα να εκπληρώσεις».
Καθώς την άκουσα να
αναστενάζει κατάλαβα ότι ίσως το είχα παρακάνει αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να
το κρατήσω για τον εαυτό μου. Όταν σήκωσα την ματιά μου για να δω τις
αντιδράσεις της μου φάνηκε ότι είχε να πει τόσα πολλά, να ρωτήσει άλλα τόσα
αλλά εκείνη αρκέστηκε μόνο στο να κουνήσει το κεφάλι της θετικά μουρμουρίζοντας
ένα «Οκ» τόσο σιγανό που αν δεν ήμουν τόσο κοντά της δεν θα κατάφερνα ποτέ να
το ακούσω.
Γυρίζοντας ξανά το πρόσωπο της από την άλλη, βολεύτηκε
ξανά πάνω στο χέρι μου και δεν ξαναμίλησε. Όταν την αγκάλιασα ξανά ένιωσα την
καρδιά της να χτυπά δυνατά αλλά εκείνη δεν ήταν διατεθειμένη να εκφράσει
περισσότερα. Ιδίως τις σκέψεις της.
«Τώρα ύπνο, γιατί το
πρωί δεν θα μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας» την μάλωσα και αυτό την έκανε για
λίγο να γελάσει.
Όχι, δεν θα καταφέρω
ποτέ μου να την καταλάβω. Πως μπορεί από την μια να δίνει τόσα πολλά και από
την άλλη να θέλει σαν τρελή να φύγει μακριά μου; Τι την είχε κάνει να φοβηθεί
τόσο πολύ; Προφανώς δεν θα το μάθαινα ποτέ.
Όταν το ξυπνητήρι
άρχισε να χτυπάει σαν τρελό μέσα στα αυτιά μου ένιωσα και πάλι την αγκαλιά μου
άδεια. Δεν θα έπρεπε να με ξαφνιάζει και όμως με είχε κάνει να εκνευριστώ τόσο
πολύ που για να ξεσπάσω άρχισα να κοπανάω το ρολόι και δεν σταμάτησα ούτε καν
όταν εκείνο είχε πια σιωπήσει. Πετώντας το σεντόνι από πάνω μου, έπιασα το
μποξεράκι μου από το πάτωμα και αφού το φόρεσα βγήκα στον διάδρομο. Πηγαίνοντας
προς το δωμάτιο της, άνοιξα την πόρτα αλλά όπως και το περίμενα εκείνο ήταν
άδειο. Γυρίζοντας προς την άλλη μεριά έφτασα στο τέλος του διαδρόμου και μόλις
τα μάτια μου αντίκρισαν την κλειστή μπαλκονόπορτα, βρίζοντας χτύπησα το χέρι
μου πάνω στο τοίχο και πήγα κατευθείαν προς την τουαλέτα.
Για άλλη μια φορά το
είχε σκάσει. Αυτό σήμαινε ότι ήθελε να κρύψει κάτι; Διάολε, δεν πρόκειται να
πάρω τις απαντήσεις μου μέχρι το μεσημεριανό… σκέφτηκα και αυτό με έκανε
χειρότερα.
Η ώρα περνούσε
απελπιστικά αργά κάνοντας τα ήδη τεντωμένα μου νεύρα να γίνονται πιο έντονα.
Αλλά αυτό δεν ήταν καν το χειρότερο. Όταν έφτασα στην τραπεζαρία και δεν την
βρήκα πουθενά προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου αλλά πως μπορούσα να το
κάνω αυτό όταν έβλεπα την ώρα να περνάει και εκείνη να συνεχίζει να είναι
άφαντη;
«Πολλά νευράκια έχουμε
σήμερα» παρατήρησε η Βαλέρη που δεν έχανε ευκαιρία να μας την λέει για την
περίεργη κατάσταση που επικρατούσε μεταξύ εμένα και της Κλερ.
«Ορίστε, κατέφθασε»
συμπλήρωσε ενώ κοίταξε προς τα πίσω μου με νόημα και πριν της πω καμία χοντράδα
η Κλερ ήρθε και σωριάστηκε στην διπλανή μου καρέκλα λαχανιασμένη.
Μόλις πρόσεξα την
πυκνή της φράντζα να είναι τσιμενταρισμένη πάνω στο μέτωπο της και να φοράει
μια μακρυμάνικη μπλούζα δεν κατάφερα να συγκρατήσω τίποτα για τον εαυτό μου.
Τώρα ήμουν σίγουρος ότι το είχε σκάσει για να μην ανακαλύψω τι είχε κάνει.
ΠΑΛΙ.
«Τι;» με ρώτησε
πίνοντας μια γουλιά από το νερό της βλέποντας το ύφος μου που δεν είχα ιδέα τι
δήλωνε.
«Φοράς μακρυμάνικη
μπλούζα» την κατηγόρησα μέσα από τα δόντια μου και εκείνη ανασήκωσε τους ώμους
της.
«Είχε ψύχρα το πρωί»
είπε σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.
Δεν το άφησα έτσι. Απλώνοντας
το χέρι μου με σκοπό να της σηκώσω την φράντζα για να δω σε τι κατάσταση ήταν
το δέρμα της από κάτω εκείνη αμέσως μου χτύπησε το χέρι και έκανε πιο πίσω.
«Κόφ’ το» είπε
νευριασμένα αλλά ούτε καν αυτό δεν με πτόησε.
Πιάνοντας το χέρι της
από τον καρπό της, σήκωσα το μανίκι της απότομα και έμεινα να κοιτώ την λευκή
επιδερμίδα του αγκώνα της. Είχε ακόμα κάποια μικρά σημάδια εκεί και λίγο πιο
κάτω αλλά ήταν όλα παλιά. Όχι δεν μπορούσε να φόραγε μακρυμάνικη μπλούζα χωρίς
λόγο. Έπεισα τον εαυτό μου και έκανα την ίδια διαδικασία και στο άλλο της χέρι.
Και εκεί τα ίδια. Δεν είχε καμία νέα μελανιά ούτε καν καμία γρατζουνιά.
«Τελείωσες;» ρώτησε ειρωνικά
ενώ τράβαγε το χέρι της απότομα από το δικό μου.
Τι να έλεγα τώρα. Ότι
και να πει είχε δίκιο αλλά που να με πάρει τι άλλο να υπέθετα;
«Έγινε κάτι που μας
διαφεύγει;» ρώτησε ο Κλάρις και ταυτόχρονα με την Κλερ γύρισα το κεφάλι μου
προς το μέρος του.
«Όχι κάτι που να σε
αφορά» είπαμε ταυτόχρονα και εγώ και η Κλερ με μια φωνή και είδα στα μάτια της
Βαλέρη ότι εκείνη τουλάχιστον άρχισε να το διασκεδάζει.
«Υποθέτω ότι έχετε
συνειδητοποιήσει ότι συμπεριφέρεστε σαν ζευγάρι» μας κάρφωσε η Βάλερη και την
κοίταξα με τέτοια ένταση που εκείνη χώθηκε μέσα στην αγκαλιά του Κλάρις για να
αποφύγει την οργή μου.
«Δεν είμαστε ζευγάρι»
της πέταξε η Κλερ με νεύρο και καθώς γύρισε να την κοιτάξει η Βαλέρη το
συνέχισε.
«Αλήθεια και τότε τι
είσαστε;» ειρωνεύτηκε και τα πήρα στο κρανίο. Τέλεια, είχαμε γίνει πια ο
περίγελος του κολεγίου και έπρεπε να μπουν κάποια πράγματα στην θέση τους.
«Είμαστε απλά
συγκάτοικοι» δήλωσα αλλά δεν της έφτασε.
«Ναι και
συμπεριφέρεστε σαν εραστές» το τράβηξε παραπάνω.
«Γιατί είμαστε
εραστές αλλά μέχρι εκεί» της ξεκαθάρισα και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν
ξαφνιασμένοι. Τέλεια χειρότερα δεν θα μπορούσα να τα είχα κάνει.
«Ο Κρίστοφερ Τρέβορ
έχει μόνιμη γκόμενα στο κρεβάτι» σφύριξε ο Ζαν και όλοι άρχισαν να τον
σιγοντάρουν στο πείραγμα του.
«Δεν καταλαβαίνω που
είναι το πρόβλημα» τους επιτέθηκα εγώ. «Είμαι απλά ένας άντρας που
εκμεταλλεύεται μια καλή ευκαιρία. Και;» τους ρώτησα και όλοι αυτόματα το
βούλωσαν και κρυφοκοίταξαν τις αντιδράσεις της Κλερ. Μαζί με εκείνους και εγώ.
Εκείνη τους κοίταζε
σαν να μην καταλάβαινε πραγματικά που ήταν το πρόβλημα τους και παίρνοντας το
μήνυμα ότι δεν την ένοιαζε καθόλου τα λόγια μου επιτέλους τα παράτησαν. Όχι
όμως και ο Πολ που δεν έλεγε να το ξεπεράσει με τίποτα.
«Πραγματικά δεν σε
ενοχλεί να είσαι με έναν τύπο που σου λέει κατάμουτρα ότι σε εκμεταλλεύεται
επειδή μένεις μαζί του;» δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του. Η αλήθεια ήταν
ούτε και ο δικός μου.
«Αδιόρθωτος» σχολίασε
κουνώντας το κεφάλι της απογοητευμένη ενώ άρχισε να πληκτρολογεί ένα μήνυμα στο
κινητό της αδιαφορώντας για τα βλέμματα των γύρω της. «Και αν θέλετε την
αλήθεια τότε ναι. Το προτιμώ» συμπλήρωσε χωρίς να τους κοιτά ενώ δεν έδειχνε
καν να έχει νευριάσει ή πειραχτεί ή έστω ενοχληθεί από την δήλωση μου και
πραγματικά δεν ήξερα τι να σκεφτώ.
Μόλις ένιωσα το κινητό
μου να δονείται πίστευα ότι μου είχε στείλει κάποιο μήνυμα εκείνη. Ίσως για να
με κατσαδιάσει; Αλλά εκείνη συνέχιζε ανενόχλητα να γράφει χωρίς να μου ρίξει
ούτε μια ματιά. Από περιέργεια και μόνο, έβγαλα το κινητό μου και μόλις είδα
στο καντράν ότι το μήνυμα ήταν από την Σάντι έβρισα από μέσα μου. Εσύ μου
έλειπες τώρα. Θα μπορούσα να την αγνοήσω αλλά ήξερα ότι θα το πλήρωνα ακριβά
αυτό οπότε αναγκαστικά το άνοιξα.
‘Κλαπ, Κλαπ, Κλαπ…’ έγραφε και ξεφύσησα. ‘Όχι πραγματικά ήταν παράσταση για όσκαρ.
Φαντάσου ότι παραλίγο να πείσει μέχρι και εμένα. Αλλά και η άλλη… Την είδες
πόσο ίδρωσε το αυτί της; Τόσο που προτιμάει να την πούνε τσούλα παρά να
παραδεχτεί έστω και στο ελάχιστο ότι την έχεις αγγίξει. Πάρ’ το απόφαση Κρις,
δεν θα γίνει ποτέ δική σου. Όχι τουλάχιστον έτσι όπως την θέλεις εσύ.’
Διάβασα το κατεβατό
της και από αντίδραση, έσβησα το μήνυμα και πέταξα το κινητό μου πάνω στο
τραπέζι νευριασμένα.
«Σάλτα πηδήξου και
εσύ» φώναξα επίτηδες για να με ακούσει και την στιγμή που η Κλερ μου έριξε ένα
βλέμμα γεμάτο απορία κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και πήρα στα χέρια μου το
μπουκάλι με το γάλα και άρχισα να πίνω το περιεχόμενο του με μια ανάσα.
Πριν προλάβω να
κατεβάσω την γουλιά μου ένα δεύτερο μήνυμα ήρθε και ξεφύσησα ξανά. Δεν τα
παράταγε. Αυτήν την φορά έγραφε:
‘Ακόμα περιμένω το που και το πότε. Μην νομίζεις ότι θα
την γλυτώσεις τόσο εύκολα. Η συμφωνία είναι συμφωνία.’
Μου χτύπησε και
μουγκρίζοντας έσβησα και πάλι το μήνυμα ώστε να μην μπει η άλλη στον πειρασμό
και σκαλίσει τα μηνύματα μου και έκλεισα το κινητό μου τελείως. Θα
λογαριαζόμουν άλλη ώρα μαζί της και σίγουρα όχι μπροστά στην Κλερ. Αυτό σίγουρα
θα ήταν καταστροφικό.
«Της έδωσες το κινητό
σου;» άκουσα την Κλερ να αναφωνεί δίπλα μου και την κοίταξα ξαφνιασμένος.
Πως διάολο είχε
καταλάβει ποια μου έστελνε τα μηνύματα. Γυρίζοντας προς το πλάι είδα την Σάντι
να με κοιτάει με νόημα και τότε κατάλαβα. Δεν είχε μπει καν στον κόπο να το
κρύψει και η άλλη σαν γάτα που ήταν το κατάλαβε.
«Δεν χρειάστηκε» είπα
κάτω από την ανάσα μου. «Το πήρε μόνη της λογικά την στιγμή που έκανα μπάνιο»
πρόσθεσα χωρίς να την κοιτώ και ένιωσα το σώμα της να είναι σε εγρήγορση.
«Τώρα θα δει» την
άκουσα να λέει και αστραπιαία, γυρίζοντας προς το μέρος της, την έπιασα από το
χέρι και την καθήλωσα ξανά στην καρέκλα της πριν κάνει καμία μαλακία.
Η άλλη ευκαιρία
ζήταγε για να την προκαλέσουμε και να τα ξεράσει όλα.
«Αν χρειαστώ δικηγόρο
να είσαι σίγουρη ότι θα σε ενημερώσω» της είπα νευριασμένα αλλά εκείνη δεν τα
παράταγε.
«Εγώ το ξεκίνησα
αυτό…» προσπάθησε να υπερασπιστεί τα κίνητρα της αλλά δεν την άφησα να
συνεχίσει.
«Και εγώ θα το
τελειώσω» της δήλωσα κατηγορηματικά χωρίς να της αφήνω περιθώριο να φέρει
αντίρρηση.
«Όπως θες» μου
χτύπησε λίγο σκληρά και καθώς τράβηξε το χέρι της απότομα από το δικό μου
έσκυψε να πάρει την τσάντα της από το πάτωμα.
Πίστευα ότι θα
σηκωνόταν για να φύγει αλλά εκείνη βάζοντας την στην αγκαλιά της, την άνοιξε
και άρχισε να ψάχνει μέσα στα βιβλία της.
«Γαμώ την
γραφειοκρατία τους γαμώ» έβρισε μέσα από τα δόντια της τόσο σιγανά που αν δεν
ήμουν δίπλα της δεν θα κατάφερνα να το ακούσω ποτέ. «Που διάολο το έβαλα τώρα»
συνέχισε να μουρμουρίζει ενώ πιάνοντας την ατζέντα της άρχισε να ψάχνει με
μανία μέσα στις σελίδες. «Μήπως έχεις το τηλέφωνο της γραμματείας;» με ρώτησε
χωρίς να σταματά να γυρίζει τις σελίδες της ατζέντα της.
«Όχι» της απάντησα
εγώ και νευριασμένη έκλεισε την ατζέντα και την πέταξε ξανά μέσα στο σακίδιο
της.
«Γαμώτο, τώρα θα
πρέπει να πάω από εκεί» μουρμούρισε στον εαυτό της και καθώς έκλεισε το σακίδιο
της σηκώθηκε όρθια, πέρασε το σακίδιο στον ώμο της, έπιασε και έβαλε το κινητό
της στην τσέπη και κρατώντας το νερό της στο χέρι έκανε την κίνηση να φύγει.
Την στιγμή που έκανε
το δεύτερο βήμα ξαφνικά σταμάτησε και γύρισα να δω τι είχε πάθει.
«Τζες…» είπε
ξεφυσώντας απηυδισμένα.
«Ακατάλληλη στιγμή;»
ρώτησε εκείνος ενώ μου έριξε μια φευγαλέα ματιά.
«Πιο ακατάλληλη
πεθαίνεις» του επιβεβαίωσε εκείνη. «Τι θες;» συνέχισε δηλώνοντας ανοιχτά ότι
την ενοχλούσε η παρουσία του.
«Ήθελα να σε
απασχολήσω για δύο λεπτά» της απάντησε εκείνος με τόνο που δήλωνε ότι δεν είχε
σκοπό να φύγει πριν της πει τον λόγο για τον οποίο είχε έρθει για να την βρει.
«Λέγε γρήγορα γιατί
βιάζομαι» του είπε εκείνη και εκείνος για λίγο δίστασε.
«Εδώ;» καθώς η Κλερ
του έριξε ένα βλέμμα που έλεγε ξεκάθαρα ότι η υπομονή της είχε ήδη εξαντληθεί εκείνος
ανασήκωσε τους ώμους του και έκανε ένα βήμα προς το μέρος της.
Αυτόματα μέσα μου
σήμανε συναγερμός αλλά αφού εκείνη δεν τον σταμάτησε έμεινα απλά να βλέπω τις
εξελίξεις. Καθώς εκείνος έβαλε το ένα του χέρι πάνω στην μέση της φέρνοντας την
πιο κοντά του, παραμέρισε τα μαλλιά της που είχα πέσει πάνω στον ώμο της και
γέρνοντας κοντά στο αυτί της άρχισε να της ψιθυρίζει. Δεν είχα ιδέα τι της
έλεγε αλλά βλέποντας το ύφος της Κλερ πίστευα ότι ούτε εκείνη έπρεπε να δίνει
σημασία στα λόγια του. Το χέρι της που κράταγε ακόμα το νερό έσφιξε τόσο πολύ
το μπουκάλι που το καπάκι με το ζόρι κρατιόταν και δεν εκσφενδονιζόταν. Με τα
μάτια της να κοιτάνε το κενό και την
ανάσα της να έβγαινε σφυριχτή και κοφτή από μέσα της με έκαναν να καταλαβαίνω
ότι εκείνη προσπαθούσε με μεγάλη δυσκολία να παραμείνει ακίνητη πριν σηκώσει
την γροθιά της να τον χτυπήσει. Το σώμα μου αυτόματα βρέθηκε σε εγρήγορση. Ο
Τζες δεν υπήρχε περίπτωση να βγει αλάβωτος από αυτήν του την απερισκεψία.
Καθώς εκείνος
τελείωσε όσα είχε να πει, έκανε πιο πίσω για να την κοιτάξει στα μάτια χωρίς να
σταματά να την αγγίζει ενώ το χέρι του πάνω στην μέση της την χάιδευε τελείως
προκλητικά. Αυτό ήταν, ο τύπος σίγουρα την είχε γαμίσει τώρα.
«Τι λες;» την ρώτησε
γεμάτος προσμονή και μόλις είδα την αγριεμένη ματιά της Κλερ να γυρίζει προς το
πρόσωπο του ήξερα ότι ήταν ώρα να επέμβω.
«Εγώ λέω πως είναι
ώρα να πάρεις τα χέρια σου από πάνω της και να του δίνεις από εδώ» είπα ενώ καθώς
σηκωνόμουν όρθιος τράβηξα τα χέρια του από πάνω της και μπήκα ανάμεσα τους.
Εκείνος αυτόματα με
κοίταξε με ύφος αλλά δεν μάσησα μια για την γνώμη που θα σχημάτιζε εκείνος ή
και όλοι οι υπόλοιποι από αυτήν μου την στάση.
«Εσένα ποιος σε όρισε
προστάτη της;» με ειρωνεύτηκε προκαλώντας με ανοιχτά αλλά ούτε και αυτό έφτασε
για να με κάνει να κάνω πίσω.
«Απλά φύγε. Τώρα.
Τρέχοντας» τόνισα αργά και σταθερά με απειλητικό τόνο και αυτό τον διασκέδασε
περισσότερο.
Μόλις ένιωσα όλους
τους μυς της Κλερ να τσιτώνονται και το σώμα της να μετακινητέ προς το μέρος
μου έβαλα το χέρι μου προς τα πίσω και προσπάθησα να την συγκρατήσω αλλά εκείνη
δεν φαινόταν να ήταν διατεθειμένη να τα παρατήσει.
«Φύγε ηλίθιε» σφύριξα
μέσα από τα δόντια μου και χωρίς να του δίνω άλλη σημασία γύρισα προς την μεριά
της.
«Κλερ» προειδοποίησα
βάζοντας τα χέρια μου πάνω στους ώμους της για να την σταματήσω καθώς την
κοίταξα στα μάτια αλλά εκείνη δεν μου έριξε ούτε ένα βλέμμα.
«Δεν αξίζει» φώναξα
ταρακουνώντας την και εκείνη έγινε χειρότερα.
«Φύγε από μπροστά
μου» σύριξε πιάνοντας τα χέρια μου από τους καρπούς μου και όλοι έπιασαν αμέσως
το τι ήταν έτοιμη να κάνει.
«Καυγάς! Καυγάς!» ζητωκραύγαζαν
όλοι μαζί προκαλώντας την παραπάνω και άρχισα να απευδίζομαι.
«Κλερ όχι» της ζήτησα
επιτακτικά αλλά εκείνη είχε πάρει ήδη την απόφαση της και δεν θα έκανε πίσω
τώρα.
Σπρώχνοντας με με
δύναμη στο πλάι πέταξε την τσάντα της στο πάτωμα και ξεχύθηκε μπροστά
μουγκρίζοντας. Για να μην σωριαστώ στο πάτωμα πιάστηκα από το τραπέζι και την
ράχη της καρέκλας μου και έκατσα ξανά στην καρέκλα ενώ γύριζα το πρόσωπο μου
προς το μέρος της.
«Σκατά» έβρισα μέσα
από τα δόντια μου και σηκώθηκα ξανά όρθιος.
Ο άλλος
καταλαβαίνοντας ότι δεν θα την γλύτωνε προσπάθησε να τρέξει προς την έξοδο αλλά
ήταν αργά. Η Κλερ καθώς τον έφτασε με ευκολία σήκωσε το πόδι της και δίνοντας
του μια δυνατή κλωτσιά στην μέση τον έκανε να εκσφενδονιστεί στην άλλη άκρη της
τραπεζαρίας. Μέχρι εκείνος να προλάβει να γυρίσει το κορμί του για να
υπερασπιστεί τον εαυτό του η Κλερ χίμηξε μπροστά και του έχωσε μία κλωτσιά στα
πλευρά. Αυτό σίγουρα πόνεσε και μάλιστα πάρα πολύ αλλά ούτε και αυτό της ήταν
αρκετό.
Μόλις την είδα να τον
καβαλάει και να είναι έτοιμη να του ρίξει μπουκέτα στο πρόσωπο δεν έμεινα άλλο
να την κοιτώ. Τρέχοντας προς τον διάδρομο άρχισα να σπρώχνω τα παιδία που είχαν
σηκωθεί όρθια και την παρότρυναν να συνεχίσει ενώ την επευφημούσαν και μόλις
κατάφερα να φτάσω από πίσω της έπιασα τα χέρια της. Τυλίγοντας τα γύρω από το
κορμί της προσπάθησα να την τραβήξω προς τα πίσω αλλά που να την πάρει ήταν
τόσο δυνατή που παραλίγο να μου ξεγλιστρήσει.
«Αρκετά» ούρλιαξα
μέσα στο αυτί της αλλά εκείνη δεν σταμάταγε.
Κλωτσώντας τον όπου
έβρισκε άρχισε να τον βρίζει ασύστολα βγάζοντας κυριολεκτικά αφρούς από το
στόμα.
«Αρκετά. Τελείωσε»
επανέλαβα και μόλις την απομάκρυνα από το σώμα του, πιάνοντας το χέρι της σαν μέγγενη
την γύρισα προς το μέρος μου.
Την στιγμή που
προσπάθησε να με σπρώξει για να καταφέρει να μου ξεφύγει, έσκυψα το κορμί μου
μπροστά και πιάνοντας την από τα πόδια την άδειασα απάνω στο στον ένα μου ώμο.
Με εκείνη να χτυπάει την πλάτη μου και να φωνάζει να την αφήσω κάτω, ίσιωσα το
κορμί μου και άρχισα με γρήγορα βήματα να πηγαίνω προς την έξοδο. Καθώς τα
παιδιά που ήταν εκεί άνοιξαν την πόρτα και μας έκαναν χώρο για να περάσουμε,
βγήκα σαν σίφουνας έξω από την τραπεζαρία και δεν σταμάτησα να προχωρώ μέχρι
που έφτασα στον από κάτω όροφο.
«Άφησε με να το
σκοτώσω το γαμιμένο τ’ αρχίδι» ούρλιαζε εκείνη με πείσμα χτυπώντας τα χέρια και
τα πόδια της τόσο δυνατά που με έκανε να χάνω την ισορροπία μου.
«Όσο και να
κοπανιέσαι δεν πρόκειται να σε αφήσω να γυρίσεις πίσω» της δήλωσα εγώ και
χρησιμοποιώντας την κατηφορική μπάρα των αναπήρων και του ανεφοδιασμού αντί για
τα σκαλιά την απομάκρυνα από εκεί πριν καταφέρει να μου ξεφύγει.
Φτάνοντας στον από
κάτω όροφο άρχισα να ψάχνω για κάποια ανοιχτή πόρτα από τις αποθήκες
ανεφοδιασμού και μόλις βρήκα μια την άνοιξα. Μπαίνοντας μέσα, έκλεισα την πόρτα
με δύναμη πίσω μου και αφήνοντας να αγγίξει ξανά τα πόδια της στο πάτωμα την
έπιασα από τους καρπούς της και την κάρφωσα πάνω στην πόρτα.
«Δεν αξίζει» ούρλιαξα
μέσα στα μούτρα της αλλά εκείνη δεν άκουγε κουβέντα.
«Δεν ξέρεις τι μου
είπε» μου γύρισε αφρίζοντας ακόμα.
«Ότι και να σου είπε
αξίζει τον κόπο να σε αποβάλουν από το κολέγιο για ανάρμοστη συμπεριφορά;»
συνέχισα εγώ με περισσότερο πείσμα.
«Είπε ότι ξέρει ότι
έχω πρόβλημα με τα λεφτά και σκέφτηκε ότι μαζί του θα ήμουν καλύτερα από το να
είμαι μαζί σου. Εκείνος είπε ότι μπορεί να με φροντίσει με το αζημίωτο βέβαια.
Μου πρότεινε να με σπιτώσει με τον φίλο του. Μου είπε ότι θα περάσουμε καλά οι
τρεις μας. Είπε να μην σκέφτομαι καν τα λεφτά γιατί εκείνος θα φρόντιζε για όλα
το καταλαβαίνεις;» ούρλιαξε και άρχισα να ανασαίνω γρήγορα με οργή.
«Εντάξει του άξιζε…»
παραδέχτηκα ενώ έκρυψα ότι και λίγα του έκανε. «Αλλά και πάλι Κλερ… αν αφήσεις
τον εαυτό σου να χάσει τον έλεγχο τώρα ποιος θα κερδίσει εσύ ή εκείνος; Το
καταλαβαίνεις ότι ακόμα και αν πεις την αλήθεια στο πειθαρχικό εκείνος θα βρει
τον τρόπο να βγει από πάνω εφόσον εσύ ήσουν αυτή που του επιτέθηκε;» την ρώτησα
και τρέμοντας ακόμα άρχισε να ξεφυσάει προσπαθώντας πολύ σκληρά να καταλαγιάσει
τα μέσα της.
«Δεν μπορούσα να το
αφήσω να περάσει έτσι» είπε με πείσμα και την καταλάβαινα απόλυτα.
«Η βία δεν είναι
πάντα η λύση σε όλα μας τα προβλήματα Κλερ» την παρακάλεσα και κλείνοντας τα
μάτια της ακούμπησε το κεφάλι πάνω στην πόρτα.
Πριν προλάβει να βρει
το κουράγιο να μιλήσει ξανά, η πόρτα πήγε να ανοίξει και μόλις βρήκε αντίσταση
πάνω στο σώμα της, για να μην χτυπήσει, την τράβηξα γρήγορα στην αγκαλιά μου
κάνοντας πιο πίσω.
«Τι κάνετε εσείς
εδώ;» φώναξε μια κυρία που ήταν από το προσωπικό της κουζίνας και προσπάθησα
όσο μπορούσα να το σώσω πριν μας πάει καρφωτούς στον διευθυντή.
«Δεν είναι αυτό που
νομίζεται» είπα γρήγορα και μόλις η Κλερ γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος της
εκείνη φρέναρε.
«Είσαι η κοπέλα που
σάπισες στο ξύλο εκείνο το αυθάδικο παιδί τον Τζες Γιούτον» διαπίστωσε και η
Κλερ άρχισε να γίνεται νευρική. Άξαφνα είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί την
κατάσταση και αυτό την έκανε να τα χάσει περισσότερο. «Να αγιάσει το χέρι σου
κοπέλα μου. Καιρός ήταν κάποια να τον βάλει στην θέση του» συνέχισε η κυρία και
την κοιτάξαμε αιφνιδιασμένοι. «Είχα βαρεθεί να ακούω τα παράπονα των κακόμοιρων
των κοριτσιών που έκανε κουρέλι ο ξεφτυλισμενος. Αν σε καλέσουν στο πειθαρχικό
μην με ξεχάσεις. Έχω να πω πολλά για την γούνα του» της είπε και η Κλερ γύρισε
να με κοιτάξει χωρίς να ξέρει τι να πει.
«Τώρα πάρτε δρόμο από
εδώ» είπε επιτακτικά και καθώς νεύσαμε ταυτόχρονα θετικά της έπιασα το χέρι και
άρχισα να την παρασέρνω μαζί μου.
«Έλα να πάρουμε τις
τσάντες μας και να σε γυρίσω σπίτι» είπα γρήγορα και εκείνη πιάνοντας σφιχτά το
χέρι μου με σταμάτησε.
«Δεν μπορώ να γυρίσω
εκεί. Όχι ακόμα» είπε τρομοκρατημένη και κατάλαβα ότι αν τον έβλεπε ξανά ή αν
άκουγε κάποιο σχόλιο για ότι έγινε τότε δεν θα ήταν σε θέση να σταματήσει τον
εαυτό της.
«Μην ανησυχείς και
δεν είναι κανείς επάνω» την διαβεβαίωσε η κυρία ενώ πλησίαζε το ράφι με τα
απορρυπαντικά και κοίταξα την Κλερ.
Καθώς κατένευσε και
πάλι μου έδωσε την άδεια να την καθοδηγήσω και κρατώντας το χέρι της το έκανα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου