«Έχεις να κάνεις μια παρατήρηση... Ποια είναι αυτή;»
«Είπες ότι θα μου κάνεις μασάζ» γέλασα και κούνησα το κεφάλι μου απηυδισμένα.
«Ανυπόμονος όπως πάντα κύριε Κάλεν... Τι έμαθες για την ανυπομονησία στην προηγούμενη σου ανταμοιβή κύριε Κάλεν;»
«Ότι όσο πιο ανυπόμονος είμαι τόσο πιο βασανιστικά αργά θα κάνεις την διαδικασία... για να μάθω να έχω υπομονή»
«Γιατί σε ανάγκασα στην αρχή να μείνεις ακίνητος;»
«Για να μην χύσω το λαδάκι που είχες βάλεις στην βάση του λαιμού μου»
«Αν έχυνες το λαδάκι τι συνέπεια θα είχε;»
«Να γίνει το μασάζ πιο επώδυνο»
«Και τι συμπέρασμα βγάζεις από όλο αυτό;» τώρα γέλασε.
«Ότι όσο πιο σύντομα αρχίσεις να μου κάνεις μασάζ... τόσο πιο επώδυνο θα γίνεται προς το τέλος του παιχνιδιού γιατί το λάδι θα σώνετε»
«Αφού είσαι πανέξυπνος... Γιατί ποτέ δεν χρησιμοποιείς το χοντροκέφαλο σου...; Μην απαντήσεις σε αυτό... Έπρεπε να σου το επισημάνω για να το καταλάβεις;»
«Μάλλον ναι»
«Γιατί;»
«Γιατί οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα»
«Κι όμως κόβονται κύριε Κάλεν... είπα αυστηρά... Γι’ αυτό άρχισε να χρησιμοποιείς το μυαλό σου... Μην ενεργοποιείς τα χέρια μου... Δεν θες να ξέρεις τι είναι ικανά να κάνουν και τι όχι... κατανοητό;»
«Μάλιστα κυρία»
«Καλύτερα τώρα... επίπεδο 3 κύριε Κάλεν... αυτόματα υπάκουσε... Ποιος είναι ο κανόνας;»
«Το μόνο που μπορώ να κάνω χωρίς την άδεια σου είναι να αναπνέω... Ότι και να μου λες... εγώ θα παραμένω ακίνητος... και με κλειστά τα μάτια... θα απαντάω αυτόματα στην ερώτηση σου χωρίς δεύτερη σκέψη... Οι απαντήσεις μου θα είναι ξεκάθαρες... Μπορώ να απαντήσω μια ερώτηση με ερώτηση»
«Προσπάθησε να τον θυμάσαι... Μην με κάνεις να το επαναλαμβάνω... Μασάζ λοιπόν... Ο αγαπημένος μου ενδοτικός έχει ανάγκη από χαλάρωση... και η επιθυμία ενός ενδοτικού είναι διαταγή για τον κυρίαρχο του... Ποιος καθορίζει το παιχνίδι κύριε Κάλεν;»
«Ο ενδοτικός»
«Τότε να σκέφτεσαι καλύτερα τις επιθυμίες σου... Γιατί για μένα είναι διαταγές... παύση» είπα και αμέσως σηκώθηκα και πήγα προς τον καθρέφτη αναστενάζοντας... Πήρα ένα τσιγάρο το άναψα και έκατσα στην καρέκλα για να του έχω γυρισμένη την πλάτη μου... πήρα και δεύτερη ρουφηξιά και αφού την άφησα να βγει αργά από μέσα μου αναστέναξα.
«Γιατί είμαι ακόμα εδώ...;Γιατί δεν έχω φύγει ακόμα;» τον ρώτησα και πήρα άλλη μια ρουφηξιά από το τσιγάρο μου.
«Μπορώ να έχω και εγώ ένα τσιγάρο;» γέλασα και κούνησα το κεφάλι μου απελπισμένη.
«Μπορώ να έχω και εγώ ένα τσιγάρο...; ρώτησε ο κύριος Κάλεν... Ρώτησα τον Έντουαρντ... Γιατί είμαι ακόμα εδώ...; Γιατί δεν έχω φύγει ακόμα... ;και αντί να μου απαντήσει με ένα όχι... με ένα ναι... με ένα δεν ξέρω... με ένα δεν απαντώ... Επειδή δεν ξέρει την απάντηση άφησε τον κύριο Κάλεν να απαντήσει... Μπορώ να έχω και εγώ ένα τσιγάρο;» δεν μίλησε, τράβηξα άλλη μια ρουφηξιά και έπιασα το κεφάλι μου με το ελεύθερο μου χέρι.
«Πως σκατά θα το καπνίσεις κύριε Κάλεν το τσιγάρο αφού δεν έχεις ελεύθερα χέρια;»
«Είχα την ελπίδα ότι θα με βοηθούσες εσύ... να το καπνίσω»
«Είχες την ελπίδα ότι θα σε βοηθούσα... είχες ,δεν την έχεις πια... Έχεις συνειδητοποιήσει Έντουαρντ... πόσες φορές έχεις αλλάξει γνώμη μέσα σε 3:30 ώρες... ;Έχεις την παραμικρή ιδέα πόσες απαντήσεις μου δίνεις μέσα από μια σου απάντηση;;;»
«Τώρα αρχίζω να το καταλαβαίνω» αναστέναξε.
«Τώρα... αρχίζεις να το καταλαβαίνεις... Χριστέ μου δώσε μου δύναμη» ούρλιαξα μέσα από τα δόντια μου κλείνοντας τα μάτια για να μπορέσω να συγκρατήσω τον εαυτό μου.
«Έχεις ιδέα πόσες φορές έχεις αλλάξει γνώμη μέσα σε 3:30 ώρες Έντουαρντ;»
«Όχι ακριβώς... αλλά ξέρω ότι είναι αρκετές»
«Αρκετές... γέλασα ειρωνικά... αρκετές... επανέλαβα... άρα το κάνεις συνειδητά... ξέρεις τι με κάνει να καταλαβαίνω εγώ κύριε Κάλεν αυτό;»
«Ότι νιώθεις ότι σε κοροϊδεύω»
«Υπομονή κύριε Κάλεν... Η υπομονή δεν είναι ανεξάντλητη... Μην την σπαταλάς... Γιατί δεν θες να γίνεις ενδοτικός μου... Δεν θες να ξέρεις τι είμαι ικανή να κάνω και τι όχι... Δεν θες να ξέρεις Έντουαρντ... δεν θες» η φωνή μου έσπασε και πήρα άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο μου και αναστέναξα
«Έχω λόγο να ανοίξω αυτήν την πόρτα και να φύγω για πάντα;»
«Ναι»
«Γιατί τότε είμαι ακόμα εδώ;»
«Η αυτόματη απάντηση μου είναι... Γιατί πιστεύεις σε μένα... αλλά ξέρω ότι δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος»
«Τότε γιατί στο διάολο είμαι ακόμα εδώ Έντουαρντ... σε ικετεύω... δώσε μου έναν λόγο να συνεχίσω... σε παρακαλώ» έμεινε σιωπηλός μέσα από τον καθρέφτη τον κοίταζα να έχει καρφώσει τα μάτια του στο ταβάνι και να σφίγγει το σαγόνι του... δεν ξέρει την απάντηση... αλλά δεν θέλει να με χάσει... έσβησα το τσιγάρο και άνοιξα την πόρτα.
«Τάιλερ έλα μέσα σε παρακαλώ» ο Τάιλερ και ο Έντουαρντ ξαφνιάστηκαν και με κοίταξαν σοκαρισμένοι... ο Τάιλερ μπήκε μέσα και τον προσπέρασα πηγαίνοντας προ το κρεβάτι για να μας βλέπει ο Έντουαρντ.
«Κυρία εγώ...» ξεκίνησε να απολογείται και τον σταμάτησα με ένα νεύμα.
«Δεν σε θέλω γι’ αυτό... Θα ήθελα μόνο να σε ρωτήσω κάτι... Ξέρεις τι ακριβώς κάνουμε εδώ ο κύριος σου και εγώ;»
«Ναι έχω καταλάβει περίπου τι κάνετε»
«Θα ήθελες να παίξουμε μαζί αυτό το παιχνίδι;»
«Θα χρειαστεί να με δέσετε;»
«Πιστεύεις ότι χρειάζεται να σε δέσω;»
«Όχι»
«Τότε όχι... δεν θα χρειαστεί να σε δέσω»
«Τότε δέχομαι»
«Επίπεδο 1... ο Τάιλερ αμέσως έσκυψε το κεφάλι του κλείνοντας τα μάτια έμεινε ακίνητος και σιωπηλός, γύρισα την ματιά μου προς τον Έντουαρντ, δεν ήξερε πως να αντιδράσει... δεν σε ρωτάω τους κανόνες γιατί ξέρω ότι τους έχεις εμπεδώσει... ξέρω ότι οπλοφορείς... Πιστεύεις ότι είμαι ικανή να το χρησιμοποιήσω εναντίων σου αν καταλάβω ότι μου λες ψέματα ή πας να με κοροϊδέψεις; Μπορείς να απαντήσεις»
«Μάλιστα κυρία»
«Νιώθεις την ανάγκη να το αφοπλίσεις για να μην το κάνω; Μπορείς να απαντήσεις»
«Όχι»
«Επίπεδο 2... Γιατί;»
«Γιατί ξέρω ότι δεν θα χρειαστεί»
«Γιατί;»
«Γιατί δεν έχω σκοπό ούτε να σας κοροϊδέψω άλλα ούτε και να σας πω ψέματα»
«Τότε πες μου Τάιλερ... Με γνώριζες πριν έρθω στο σπίτι σαν Wild Rose;»
«Όχι κυρία»
«Έχεις μιλήσεις ποτέ μαζί μου;»
«Όχι κυρία»
«Ξέρεις τίποτα για μένα;»
«Μόνο όσα άκουσα από την συζήτηση σας... μέσα από το παιχνίδι σας»
«Τότε πες μου Τάιλερ τι σημαίνουν τα επίπεδα;»
«Επίπεδο 1... Ο κυρίαρχος διαβάζει τον ενδοτικό του.
Επίπεδο 2... Ο κυρίαρχος επιβεβαιώνει ότι τον έχει διαβάσει σωστά.
Επίπεδο 3... Ο ενδοτικός διαβάζει και ελέγχει τα όρια του κυρίαρχου μέσα από τις ερωτήσεις που έχει δικαίωμα να κάνει.
Επίπεδο 4... Ο ενδοτικός επιβεβαιώνει ότι όσα διάβασε και τσέκαρε από τον κυρίαρχο του ότι είναι σωστά.
Επίπεδο 5... Ο κυρίαρχος και ο ενδοτικός... Βάση τα όσα έχουν πάρει ο ένας από τον άλλον ανταλλάσουν απορίες που έχουν δημιουργηθεί μέσα από αυτήν την ανταλλαγή»
«Εγώ έχω αναφέρει μόνο τα δύο πρώτα επίπεδα Έντουαρντ... και ο Τάιλερ ξέρει και τα 5 χωρίς να χρειαστεί να τα αναφέρω... Ξέρεις τι σημαίνει αυτό...; του είπα νευριασμένη... Ξέρεις τι σημαίνει αυτό Έντουαρντ... απάντησε» απαίτησα.
«Ότι ήταν συγκεντρωμένος»
«Δεν το λες με σιγουριά... ακόμα αμφιβάλεις ότι είναι αυτός ο λόγος;» αναστέναξε και γύρισα στον Τάιλερ.
«Είσαι στο επίπεδο 2... Πιστεύεις ότι χρειάζεται να χρησιμοποιήσω το 3ο και το 4ο επίπεδο σε σένα ;»
«Όχι» έκλεισα τα μάτια για να συγκεντρωθώ και έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνιές.
«Γιατί;»
«γιατί ξέρω αρκετά πράγματα για σας... και ξέρω ότι μπορώ να εμπιστευτώ την κρίση σας» τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν και γύρισα προς τον Έντουαρντ πέφτοντας πάνω στο κρεβάτι φέρνοντας το πρόσωπο μου κοντά στο δικό του.
«Πες μου έναν λόγο για να μην φύγω αυτήν την στιγμή... Έναν λόγο Έντουαρντ... Έναν... έκλεισε τα μάτια και αναστέναξε ηττημένος σφίγγοντας το σαγόνι του...
Απάντηση Έντουαρντ: Δεν θέλω να φύγεις... αλλά δεν ξέρω τι θες να σου απαντήσω... απάντησα εγώ αντί για εκείνον και άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε... γλώσσα του σώματος Έντουαρντ... γύρισα πάλι στον Ταίλερ...
«Επίπεδο 5... Έχεις μια απορία... Μπορείς να την κάνεις»
«Αφού η πραγματική ανταμοιβή δίνεται όταν λήξει το παιχνίδι... Γιατί ανταμείψατε και τιμωρήσατε το κύριο στην διάρκεια του παιχνιδιού...; Αυτό με μπέρδεψε λίγο»
«Τι συμπέρασμα έβγαλες πριν τον ρωτήσω, ποιος καθορίζει το παιχνίδι»
«Η ανταμοιβή είναι το κίνητρο... Η τιμωρία η προειδοποίηση» συμπέρανε χωρίς να χρειαστεί να αναφερθεί σε όσα είχε ήδη ακούσει.
«Αυτό Τάιλερ είναι ένα παιχνίδι... όχι πραγματικότητα... παι-χνί-δι... η τιμωρία και η ανταμοιβή γίνονται αυτόματα»
«Στο παιχνίδι, η τιμωρία και η ανταμοιβή γίνονται με την αλλαγή επιπέδων... Η πραγματική ανταμοιβή είναι αν καταφέρεις να φτάσεις το 5ο επίπεδο και καταφέρεις να αποσπάσεις πληροφορίες από τον κυρίαρχο σου... Τότε λήγεις το παιχνίδι και παίρνεις την ανταμοιβή σου... Η τιμωρία είναι στα επίπεδα όχι στο να κάνεις τον κυρίαρχο να σε τιμωρήσει... Όσες λιγότερες τιμωρίες τρως τόσο πιο γρήγορα περνάς τα επίπεδα για να πάρεις την ανταμοιβή σου... συμπέρασμα»
«Η επιπλέον ανταμοιβή είναι κίνητρο στην περίπτωση που βλέπετε ότι είναι έτοιμος να τα παρατήσει... και η επιπλέων τιμωρία είναι προειδοποίηση ότι το έχει παρατραβήξει»
«Ακριβώς Τάιλερ... έχεις άλλη μια ερώτηση να μου κάνεις... Ποια είναι αυτή;»
«Στην πραγματικότητα αυτό γίνεται αυτόματα... Η τιμωρία πόσο σκληρή είναι;»
«Θες πραγματικά να μάθεις;»
«Ναι»
«Είναι ανάλογα τα στάδια... Στο παιχνίδι ανεβαίνεις και κατεβαίνεις επίπεδα... Στην πραγματικότητα τα επίπεδα είναι στάδια... επίπεδο 1 – στάδιο 1... Το παιχνίδι μπορείς να το παίξεις όπου και να βρίσκεσαι... Στην πραγματικότητα ο κυρίαρχος επιλέγει να παίξει το παιχνίδι του στο στάδιο που βρίσκετε εκείνην την στιγμή ο ενδοτικός του... στάδιο 1-5 είναι ειδικά διαμορφωμένα playrooms... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι την υπόλοιπη μέρα νοητά δεν έχει τον ενδοτικό του στο επίπεδο 1... Τον παρατηρεί από μακριά τον διαβάζει για να ξέρει πως να τον καθοδηγήσει... όταν είναι κοντά του δεν τον αφήνει ποτέ να μιλήσει για να διαβάσει τα όρια του... και όταν αρχίζει το παιχνίδι στο ειδικό διαμορφωμένο playroom... δουλεύει πάνω σε αυτά που ήδη έχει μάθει για εκείνον... όταν κάποιος είναι πραγματικά ενδοτικός... η παύση είναι μόνο όταν ο κυρίαρχος δεν είναι παρόν... Όταν κάποιος είναι πραγματικά ενδοτικός είναι 24 ώρες το 24ώρο... και όχι όταν ένας ενδοτικός δίνει την άδεια στον κυρίαρχο να ξεκινήσει το παιχνίδι»
«Και αυτό το κάνει με την θέληση του;»
«Ο ενδοτικός έχει πάντα την επιλογή... και να θέλει να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο και σε κάθε στάδιο τι θέλει να χρησιμοποιήσει επάνω του ο κυρίαρχος του... Πριν ο κυρίαρχος ξεκινήσει το στάδιο που βρίσκετε ο ενδοτικός του, του δείχνει και του εξηγεί τι περιλαμβάνει το στάδιο που βρίσκεται... Είναι επιλογή του ενδοτικού αν θέλει να ακολουθήσει αυτό το στάδιο ή όχι... και με ποια παιχνίδια θα δεχτεί να παίξει... Για να μπορέσεις να περάσεις ένα στάδιο... πρέπει πρώτα να έχεις δοκιμάσει όλα τα παιχνίδια... μόλις τα δοκιμάσεις μπορείς να επιλέξεις να ανέβεις στάδιο... αν όχι τότε παραμένεις στο ίδιο»
«Μύηση»
«Πολύ σωστά Τάιλερ... Ουσιαστικά σε μυεί στον τρόπο ζωής του... Αν θες να τον ακολουθήσεις ή όχι είναι στο δικό σου χέρι... Ο σωστός κυρίαρχος... δεν σου επιβάλει τον τρόπο ζωής... σε καθοδηγεί... σε εκπαιδεύει... σε μυεί... σε αυτό αλλά εσύ έχεις πάντα την επιλογή αν θες να τον ακολουθήσεις ή όχι... Ένας σωστός κυρίαρχος δεν βιάζει το σώμα και την ψυχή σου για να ικανοποιηθεί... Η ικανοποίηση του σωστού κυρίαρχου είναι όταν ο ενδοτικός δέχεται την στάση ζωής του από επιλογή και όχι από εξαναγκασμό»
«Και τι περιέχει μέσα ένα playroom;»
«Θες πραγματικά να μάθεις;»
«Ναι»
«Ο κύριος σου έχεις μέσα στην ντουλάπα του ένα μπαούλο με παιχνίδια... Ξέρεις τι περιέχει;»
«Όχι»
«Θες ακόμα να μάθεις;»
«Ναι»
«Παύση... Πήγαινε μέσα και ρίξε μια ματιά... Όταν γυρίσεις και πάρεις την θέση σου θα είσαι στο επίπεδο 5» ο Τάιλερ υπάκουσε αμέσως και εγώ περίμενα υπομονετικά χωρίς να γυρίσω την ματιά μου προς τον Έντουαρντ που σίγουρα ήταν έξαλλος... γέλασα σιωπηλά και κούνησα το κεφάλι μου... όταν γύρισε ο Τάηλερ και πήρε πάλι την θέση του... έμεινε ακίνητος και έκλεισε και πάλι τα μάτια του για να συνεχίσουμε.
«Θες ακόμα να μάθεις;»
«Ναι»
«Γιατί;»
«Για να καταλάβω»
«Για να καταλάβεις... τόνισα περισσότερο για τον Έντουαρντ... Αυτά τα παιχνίδια που έχει ο κύριος σου Τάιλερ... Δεν πιάνουν μια μπροστά στα πραγματικά παιχνίδια... αλλά φαντάσου ότι έχουν την ίδια λογική και αυτά που έχει ο κύριος σου στην ντουλάπα του... Στα στάδια μέσα τα έχουν οι κυρίαρχοι για προκαταρκτικά... Έχεις ακόμα την περιέργεια να μάθεις τι παιχνίδια περιλαμβάνουν τα στάδια;
«Όχι»
«Τότε μην με αναγκάσετε να σας τα δείξω ποτέ... Μην με αναγκάσετε να σας τα δείξω... Μην... είπα απελπισμένη και μόλις πήρα μια βαθιά ανάσα συνέχισα... Και τώρα μια ερώτηση κρίσεως και για τους δύο σας... απαντήστε ταυτόχρονα... Γιατί όταν επισημαίνω κάτι επαναλαμβάνω την φράση μου;»
Απάντηση Έντουαρντ «Δεν ξέρω»
Απάντηση Τάιλερ «Γιατί έχει και δεύτερη έννοια»
«Έχει και δεύτερη έννοια κύριε Κάλεν» επανέλαβα καρφώνοντας την ματιά μου σε εκείνον... Δώσε μου έναν λόγο να μην φύγω αυτήν την στιγμή... απαίτησα... έναν» έσφιξε και πάλι το σαγόνι του.
«Σε παρακαλώ» είπε μόνο κλείνοντας τα μάτια.
«Με παρακαλάς για ποιο πράγμα Έντουαρντ... για ποιο πράγμα» φώναξα απελπισμένα... και πάλι δεν απάντησε.
«Τάιλερ εξήγησε σε παρακαλώ στον κύριο Κάλεν τι τον ρώτησα μόλις τώρα»
«Με παρακαλάς για ποιο πράγμα Έντουαρντ;> δηλαδή> εγώ σε παρακαλώ... Για ποιο πράγμα;> δηλαδή> σε ικετεύω»
«Έχει δύο διαφορετικές έννοιες κύριε Κάλεν μπορείς να μου τις πεις;»
«Τότε μην με αναγκάσετε να σας τα δείξω ποτέ >>> δεν θέλετε να ξέρετε
Μην με αναγκάσετε να σας τα δείξω >>> σας παρακαλώ
Μην>>> σας ικετεύω»
«Πως κατάλαβες ότι έχει δύο διαφορετικές έννοιες;»
«Από τον τόνο της φωνής σου»
«Τάιλερ... Θες ακόμα να μάθεις;»
«Όχι»
«Γιατί;»
«Έχω ανάγκη από μια παύση»
«Έχω ανάγκη από μια παύση... επανέλαβα και ξεφύσησα... δεκτή... παύση λοιπόν»
«Κύριε Κάλεν... με όλον τον σεβασμό που σας έχω»
«Επίπεδο 1 Τάιλερ... προειδοποίησα... Για ποιον λόγο βρίσκεσαι εδώ; Μπορείς να απαντήσεις»
«Για να σας βοηθήσω»
«Επίπεδο 5... Τότε βοήθησε με... Κύριε Κάλεν ποιο είναι ο ρόλος του κυρίαρχου;»
«Να καθοδηγεί»
«Να καθοδηγεί... επανέλαβα... Χριστέ μου δώσε μου δύναμη... Τάιλερ ποιος είναι ο ρόλος του κυρίαρχου;»
«Να καθοδηγεί... Να εκπαιδεύει... Να μυεί»
«Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ γονιού – αφεντικού – κυρίαρχου... κύριε Κάλεν;»
«Δεν υπάρχουν διαφορές»
«Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ... παιδιού – υφιστάμενου – ενδοτικού;»
Το παιδί δεν έχει επιλογή – ο υφιστάμενος έχει και δεν έχει – ο ενδοτικός έχει πάντα επιλογή»
«Από την στιγμή που ο κυρίαρχος δεν αφήνει τον ενδοτικό κατά την εκπαίδευση του να μιλήσει... Πως ο ενδοτικός μπορεί να έχει επιλογή;»
«Αν νιώσει ότι δεν μπορεί άλλο κάνει χρήση της λέξης ασφαλείας του»
«Μπορεί να την χρησιμοποιήσει μόνο μια φορά... και αυτό δεν έχει γυρισμό... Αν την πει το παιχνίδι τελειώνει για πάντα... Ο ενδοτικός δεν μπορεί να αλλάξει γνώμη... Ο κυρίαρχος δεν θα τον δεχτεί ξανά»
«Τότε εσένα πως σε δέχτηκε;»
«Αχ κύριε Κάλεν... αχχχχ... Τόση ώρα μιλάμε με τον Τάιλερ για όσα έχω ζήσει... Ο Τάιλερ ήδη έχει φανταστεί πως είναι τα στάδια και τι περιλαμβάνουν και ας έχει πλήρη άγνοια γι’ αυτά... Εκείνος είναι στο στάδιο 5... και εσύ σε παύση... και αφού σε καθοδήγησα σε μια εύκολη ερώτηση... Εσύ επέλεξες να ρωτήσεις αυτό...; Αφού το έχεις απορία τότε να σου την λύσω εγώ... Εκείνος μου έδωσε την επιλογή να φύγω ή να μείνω... Γύρισα στο σπίτι μου... και αφού πήρα τις αποφάσεις μου... ξαναγύρισα κοντά του... κανείς από τους δύο μας δεν είπε τις ασφαλής λέξεις»
«Ασφαλείς;» ρώτησε ο Τάιλερ.
«Ναι Τάιλερ ασφαλείς... Στην πραγματικότητα οι ασφαλής λέξεις είναι δύο... κίτρινο και κόκκινο... δηλαδή... κίτρινο: Ότι δεν είμαι έτοιμος γι’ αυτό... κόκκινο: Ότι δεν θέλω να με αγγίξεις ποτέ ξανά με αυτό»
«Αν δεν θέλεις να σε αγγίξει ξανά με αυτό το αντικείμενο... άρα δεν έχει νόημα να συνεχίσεις γιατί θα παραμείνεις στο ίδιο στάδιο»
«Ακριβώς Τάιλερ... από όσο κατάλαβες... Το παιχνίδι που κάνουμε εδώ ουσιαστικά είναι παιχνίδι του μυαλού... Δεν χρησιμοποιώ αντικείμενα για να ανταμείψω ή να τιμωρήσω... οπότε το κίτρινο είναι περιττό... Το κόκκινο από την άλλη βασικό... γιατί αν ο ενδοτικός δηλώσει ότι δεν το αντέχει αυτό το παιχνίδι... Δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσεις... Έχει τις ευκαιρίες να του κάνει παύση... Όταν βρίσκετε σε θέση παύση... μπορεί να το ζητήσει κύριε Κάλεν... και αν δει ο κυρίαρχος ότι ο ενδοτικός του είναι πολύ στρεσαρισμένος... Το σταματάει και το συνεχίζει όταν ο ενδοτικός του δώσει και πάλι την άδεια... Είναι παιχνίδι κύριε Κάλεν όχι πραγματικότητα... Το τονίζω... και έρχεται ερώτηση κρίσεως και πάλι... Γιατί σου έκανα την αρχική μου ερώτηση κύριε Κάλεν;»
«Για να καταλάβεις πόσο κυριαρχεί εκείνη ακόμα σε μένα»
«Πόσο κυριαρχεί εκείνη ακόμα σε σένα... Αφού ξέρω πόσο κυριαρχεί εκείνη ακόμα σε σένα... Γιατί στο διάολο να θέλω να μου το πεις εσύ; Γιατί έκανα την ερώτηση αυτή στο κύριο Κάλεν... Τάιλερ;»
«Για να το καταλάβει εκείνος»
«Για να το καταλάβει εκείνος... Τι μου έδωσες μέσα από την απάντηση σου να καταλάβω κύριε Κάλεν...; έσφιξε το σαγόνι του και ξεφύσησε... Τι μου έδωσε μέσα από την απάντηση του, Τάιλερ;»
«Ότι ακόμα επιλέγει εκείνην»
«Ακόμα επιλέγεις εκείνην Έντουαρντ... Εκείνην... φώναξα κοιτώντας τον έξαλλη... Δώσε μου σε παρακαλώ έναν λόγο να παραμείνω... Ένα λόγο να παραμείνω Έντουαρντ... Ένα λόγο... και πάλι δεν μίλησε... Για ποιον λόγο επαναλαμβάνω μερικές φορές τις απαντήσεις σας Τάιλερ;»
«Γιατί η απάντηση που δώσαμε έχει παραπάνω από μία έννοια»
«Όταν ο κυρίαρχος κύριε Κάλεν επαναλαμβάνει την απάντηση σου... Σου δηλώνει ότι έχει καταλάβει αυτό που προσπαθείς να του κρύψεις... Γιατί είναι χρήσιμη αυτή η πληροφορία για τον κύριο Κάλεν... Τάιλερ;»
«Για να του δώσετε να καταλάβει ότι δεν μπορεί να σας κοροϊδέψει»
«Δεν μπορείς να με κοροϊδέψεις Έντουαρντ... του δήλωσα αυστηρά γυρίζοντας προς το μέρος του... Πότε θα το καταλάβεις αυτό...;Η γλώσσα του σώματος κύριε Κάλεν... Η γλώσσα του σώματος είναι ένα συνδυασμός πραγμάτων... δεν χρειάζεται να κοιτάς τον άλλον για να τον διαβάσεις με την γλώσσα του σώματος... ο Τάιλερ μόλις τώρα έκανε μια διαπίστωση... τον κοιτώ;»
«Όχι»
«Κουνήθηκε;»
«’Οχι»
«Πως σκατά ξέρω τι σκέφτεται…;Μην απαντήσεις σε αυτό... Πως σκατά ξέρω τι διαπίστωσε...; Μην απαντήσεις και σε αυτό... Πως σκατά το ξέρω Έντουαρντ;»
«Από την αναπνοή μου»
«Από την αναπνοή του... διαπίστωσε ο κύριος Κάλεν... Τάιλερ για ποιον λόγο κάποιες φορές κάνω απανωτές ερωτήσεις αλλά σας αφήνω να απαντήσετε μόνο στην τελευταία;»
«Γιατί η τελευταία ερώτηση περιλαμβάνει και όλες τι υπόλοιπες ερωτήσεις... και αν ξέρεις την γλώσσα του σώματος τότε μπορείς να διαβάσεις και τις ερωτήσεις που δεν ειπώθηκαν»
«Αν εγώ κύριε Κάλεν σας έκανα μόνο την τελευταία ερώτηση... Εσείς θα καταλαβαίνατε και τις ερωτήσεις που δεν θα εξωτερίκευα...; Η απάντηση είναι όχι... Γιατί κύριε Κάλεν; Γιατί δεν θες να με διαβάσεις... όχι γιατί δεν ξέρεις... θες να σου το αποδείξω...; Τι διαπίστωση έκανε μόλις τώρα ο Τάιλερ;»
«Δεν ξέρω»
«Δεν ξέρω... δεν θες να απαντήσεις Έντουαρντ... για να μην μου δώσεις την ικανοποίηση ότι έχω δίκιο... Την απάντηση την ξέρεις... Την συζητήσαμε πριν ξεκινήσει το παιχνίδι... Με ρώτησες εσύ ο ίδιος... τι διαπίστωση έκανε μόλις τώρα ο Τάιλερ... Έντουαρντ;»
«Διαπίστωσε ότι ο τρόπος επικοινωνίας με τον κυρίαρχο σου ήταν με τις αναπνοές»
«Ο Τάιλερ κατάφερε να φτάσει στο 5ο στάδιο μέσα σε ένα τέταρτο... εμείς παίζουμε αυτό το παιχνίδι εδώ και 4 ώρες... γιατί Έντουαρντ...; δεν απάντησε... Γιατί ο Τάιλερ θέλει να με μάθει ενώ εσύ όχι... Τάιλερ... έχεις ξαναπαίξει αυτό το παιχνίδι;»
«Όχι κύρια»
«Έχει γίνει ποτέ ενδοτικός;»
«Όχι κυρία»
«Με γνώριζες πριν έρθω σε αυτό το σπίτι ως Wild Rose;»
«Όχι κυρία»
«Πως σκατά ξέρεις τόσα πολλά για μένα;»
«Εσείς μου τα δώσατε να τα διαβάσω κυρία»
«Που ήσουν όταν με διάβαζες;»
«Έξω από το δωμάτιο κυρία»
«Από την στιγμή που δεν μπορούσες να με δεις και να αφουγκραστείς την αναπνοή μου... Πως σκατά κατάφερες να με διαβάσεις τόσο καλά;»
«Από τις ερωτήσεις σας κυρία»
«Με διάβαζε μέσα από τις ερωτήσεις μου Έντουαρντ και θες να μου πεις ότι εσύ τόση ώρα δεν έχεις μάθει τίποτα για μένα...; Σε ποιον τα πουλάς αυτά κύριε Κάλεν... Ποιον νομίζετε ότι πάτε να κοροϊδέψετε... ;Ποιον...; Όσα περισσότερα σου έδινα τόσο έκανες πιο πίσω...θες να μου πεις το γιατί;»
«Γιατί δεν είμαι έτοιμος»
«Γιατί δεν είμαι έτοιμος... φύγε από τα πόδια μου κύριε Κάλεν... δεν θα το ξαναπώ... ξανά... θες να μου πεις το γιατί;» ξεροκατάπιε.
«Γιατί φοβάσαι ότι η απάντηση που θα μου δώσεις, θα με κάνει να φύγω... θες να σου δώσω εγώ την απάντηση κύριε Κάλεν;»
«Όχι»
«Γιατί Έντουαρντ;»
«Γιατί δεν θέλω να επιβεβαιωθώ αν έχω δίκιο»
«Άρα έχω δίκιο κύριε Κάλεν... Μόλις μου το δηλώσατε... Δεν είχατε το δικαίωμα κύριε Κάλεν να με ρωτήσετε για να μπορέσετε να με μάθετε και εγώ σας πέρναγα πράγματα για μένα μέσα από τις ερωτήσεις μου... Σας έδινα το δικαίωμα να με ρωτήσετε όταν μαζευόντουσαν πολλές ερωτήσεις στο μυαλό σας για μένα κάνοντας παύση και εσείς τι με ρωτάγατε κύριε Κάλεν... Βαριέμαι να τις επαναλάβω, οπότε πάω στο συμπέρασμα... Όλες οι ερωτήσεις που κάνατε κύριε Κάλεν είχαν τον σκοπό να βρείτε ένα μελανό σημείο για να μου το χτυπήσετε την στιγμή που θα σας δινόταν η ευκαιρία για να μου το χτυπήσετε... Όσο βλέπατε ότι δεν υπήρχε... τόσο καθυστερούσατε να ανέβετε επίπεδο... Όταν είδατε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε έστω και ένα... θέλατε να τα παρατήσετε... Όταν σας έδωσα το δικαίωμα να το κάνετε... μου ζητήσατε να συνεχίσετε για να με μειώσετε... Τι μου λέει εμένα αυτό κύριε Κάλεν;»
«Ότι ξέρω πολύ καλά το παιχνίδι που παίζεις... Το έχω παίξει και εγώ... αλλά με λάθος τρόπο»
«Δώσε μου αυτήν την στιγμή ένα λόγο να μείνω Έντουαρντ... δώσε μου έναν τώρα» απαίτησα αλλά και πάλι παρέμεινε σιωπηλός
«Τάιλερ είσαι στο επίπεδο 5... Τι σημαίνει αυτό για σένα;»
«Ότι είμαι ίσος με σας»
«Από την στιγμή που είσαι ίσος με μένα... Γιατί μου μιλάς στον πληθυντικό και με αποκαλείς κυρία... στο τέλος κάθε σου πρότασης;»
«Από σεβασμό στο πρόσωπο σας»
«Εγώ γιατί σου μιλάω στον ενικό... από την αρχή... Νιώθεις ότι σε μειώνω ή ότι δεν σε σέβομαι;»
«Όχι... είναι τιμή μου να μου μιλάτε στον ενικό»
«Γιατί;»
«Γιατί είσαστε κυρίαρχος μου»
«Τότε λύσε την απορία που έχει ο κύριος Κάλεν»
«Ο κυρίαρχος όταν μιλάει στον ενικό... σημαίνει ότι σέβεται τον ενδοτικό του γιατί ο ενδοτικός είναι ξεκάθαρος και ειλικρινής απέναντι του... Όταν ο κυρίαρχος μιλάει στον ενδοτικό του στον πληθυντικό... τότε του δηλώνει ότι ξέρει ότι τον κοροϊδεύει και με τον πληθυντικό του δείχνει ότι τον ειρωνεύεται... Όταν ο ενδοτικός φτάσει στο επίπεδο 5 και αποδείξει στον κυρίαρχο του ότι έχει πάρει όλα τα μηνύματα που ήθελε να του περάσει... τότε ο κυρίαρχος του δηλώνει ότι είναι ίσος και ο ενδοτικός έχει επιλογή αν θα συνεχίσει να μιλάει στον ενικό ή στον πληθυντικό στον κύριο του»
«Το κομμάτι του ενδοτικού δεν σου το έδωσα ακόμα... Εσύ πως κατάλαβες ότι αυτό ισχύει;»
«Με ρωτήσατε γιατί σας αποκαλώ κυρία... άρα σας εκνευρίζει... και θέλατε να μου εξηγήσετε γιατί θέλετε να σταματήσω να το λέω»
«Σε ευχαριστώ Τάιλερ... Μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου... Έχεις πάρει όσα ήθελα να σου δώσω... μου έχεις αποδείξει ότι είσαι 100% συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνουμε» .Ο Τάιλερ άνοιξε τα μάτια του αλλά επειδή εγώ δεν τον κοίταζα απευθείας στα μάτια δεν με κοίταξε ούτε και εκείνος.
«Μην έχεις πρόβλημα Τάιλερ... ούτε ντρέπομαι ούτε με ενοχλεί να με κοιτάνε όταν ξέρω ότι με σέβονται... θες να με ρωτήσεις κάτι... μπορείς να το κάνεις»
«Τόσο πολύ άσχημα ήταν;» έκρυψε τις λέξεις εννοώντας τα τραύματα σας.
«Θες πραγματικά να μάθεις;» τον ρώτησα πίσω και τον κοίταξα στα μάτια... έσφιξε το σαγόνι του και αναστέναξε
«Λυπάμαι»
«Μην λυπάσαι Τάιλερ... Όλα έχουν κάποιο σκοπό που γίνονται... κοίταξε στιγμιαία τον Έντουαρντ και αναστέναξε... Μην ανησυχείς για τον κύριο Κάλεν... Μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα... Όσο αφορά τον Έντουαρντ μάλλον τον έχει πάρει ο ύπνος» ο Έντουαρντ ξεφύσηξε αποδοκιμαστικά...
«Έχεις μια ερώτηση και μια διαπίστωση να κάνεις... σε ακούω»
«Άξιζε τον κόπο... ;Το βλέπω» έκρυψε τις λέξεις... να περάσετε όσα περάσατε... ;το βλέπω... ότι είναι ακόμα αδιάφορος... γύρισα το βλέμμα μου στον Έντουαρντ.
«Ο Τάιλερ έκανε μια ερώτηση... Μπορείτε κύριε Κάλεν να αφήσετε τον Έντουαρντ να απαντήσει; Ή κοιμάται βαθιά και δεν ξέρει καν ποια είναι η ερώτηση» αναστέναξε.
«Δεν νομίζω ότι άξιζε τελικά» ο Τάιλερ ρώτησε αν άξιζε τον κόπο να περάσω όλα όσα πέρασα από τον Πάολο... και ο Έντουαρντ απάντησε... ότι δεν άξιζε να τα περάσω όλα αυτά για τον ίδιο... Χριστέ μου που βρίσκετε αυτός ο άνθρωπος... γιατί είμαι ακόμα εδώ;;;
«Πες μου έναν λόγο Έντουαρντ... έναν γαμημένο λόγο... έναν» του φώναξα μέσα από τα δόντια μου... έσφιξε και πάλι το σαγόνι του και έσμιξε τα φρύδια του... είναι απελπισμένος.. δεν ξέρει ακόμα τι θέλει.
«Τάιλερρρρ... είπα μέσα από τα δόντια μου και άφησα το κεφάλι μου να πέσει πάνω στο χέρι μου για να το υποβαστάξω... προειδοποίηση: σε παρακαλώ κάτσε μπροστά από την πόρτα της ντουλάπας του... απομάκρυνε ένα βασικό κομμάτι από το όπλο σου... Ξέρω ακριβώς που έχει κάθε του αιχμηρό αντικείμενο... Σε παρακαλώ μην με αφήσεις να κουνηθώ από την θέση μου... σταμάτησε με, σε παρακαλώ... ξέρω ότι θα είσαι εσύ δεν θα σου κάνω κακό... Σε παρακαλώ... Βοήθησε με... Σε ικετεύω»
«Του ορκιστήκατε» είπε αυτόματα και άνοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα... τα δάκρυα μου είχαΝ αρχίσει να τρέχουν ποτάμι και δεν μπορούσα άλλο να κρατήσω τον καταρράκτη συναισθημάτων που με είχαν πνίξει... έσφιξα τα δόντια μου και άρχισα να κλαίω βουβά κοιτώντας τον Τάιλερ μέσα στα μάτια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου